(Βελτιώσεις στο κείμενο έγιναν 24 Οκτωβρίου, 2023.)

Έρχεται Ο Χριστός όποτε να’ ναι; Πότε θα γίνει η αρπαγή;

 

    Αυτή είναι μία ερώτηση που στους έσχατους καιρούς που ζούμε, απαιτεί μία απάντηση. Μερικοί την απαντούν: «Πριν την μεγάλη θλίψη.», άλλοι, «Εν τω μέσω της μεγάλη θλίψης» και άλλοι «Μετά από την μεγάλη θλίψη». Λέω ότι «απαιτεί» αυτή η ερώτηση μία απάντηση επειδή, εφόσον λογικά μόνο μία από αυτές τις θέσεις είναι η ορθή Βιβλική θέση, οι υπόλοιπες δύο, μπορεί να γίνουν αιτία όσοι τις πιστεύουν να σκανδαλιστούν όταν δούνε ότι αυτό που θεωρούν Βιβλική αλήθεια τελικά… είναι ένα ψέμα (!) καθώς δεν επαληθεύτηκε στην πράξη όπως έμαθαν να νομίζουν ότι το διδάσκει ο Θεός δια της Γραφής. Το πόσο θα σκανδαλιστεί ο καθένας, εξαρτάται από την πνευματική του ηλικία. Ένας μπορεί να πει ότι τελικά διδάχτηκε μία πλάνη από αδερφούς και τέλος πάντων να επιδιώξει να βρει την σωστή ερμηνεία των Βιβλικών περικοπών (με ό,τι μπορεί να επακολουθήσει…), και άλλος μπορεί να περάσει ένα μεγάλο διάστημα μεταξύ πίστης και απιστίας (με ό,τι μπορεί να επακολουθήσει και μετά από αυτό). Επειδή όμως ως πιστοί Του Κυρίου, δεν θέλουμε να πλανήσουμε κανέναν και να γίνουμε αιτία να σκανδαλιστεί με τις όποιες επιπτώσεις, πράγματι αυτή η ερώτηση του θέματος μας, «απαιτεί» και θα πρέπει να έχει την απάντηση που της πρέπει. Ως παιδιά Του Φωτός, δεν επιτρέπεται παρά να θέλουμε να έχουμε μόνο την αλήθεια.

       Τα δεδομένα της αληθινής απάντησης βρίσκονται στις ακόλουθες περικοπές. Με την επιθυμία μας Το Πνεύμα της αληθείας να μας βοηθήσει, ας τις διακρίνουμε. Θα προσπαθήσω να μην πλατειάζω πολύ, ελπίζω να τα καταφέρω χωρίς εννοείται να υπάρχουν αποκλίσεις από την αλήθεια. Αν υπάρχουν, είστε εκεί για να με διορθώσετε.

    Πριν όμως μπούμε στο κύριο μέρος της εργασίας αυτής, υπάρχουν 2 γνωστές ενστάσεις/ερωτήσεις που πρέπει από την αρχή να απαντηθούν, ώστε χωρίς περισπασμούς να διακρίνουμε τα υπόλοιπα. Ας τις δούμε.

1^η ένσταση:

«Μα, η Γραφή λέει ότι ο Θεός δεν μας προόρισε για οργή. Η Γραφή διδάσκει:

Ρωμ.5:9 Πολλώ μάλλον λοιπόν αφού εδικαιώθημεν τώρα διά του αίματος αυτού, θέλομεν σωθή από της οργής δι' αυτού.

Α’Θεσσ.1:9-10 / Διότι αυτοί διηγούνται περί ημών οποίαν είσοδον ελάβομεν προς εσάς, και πως επεστρέψατε προς τον Θεόν από των ειδώλων, διά να δουλεύητε Θεόν ζώντα και αληθινόν, 10 και να προσμένητε τον Υιόν αυτού εκ των ουρανών, τον οποίον ανέστησεν εκ νεκρών, τον Ιησούν, όστις ελευθερόνει ημάς από της μελλούσης οργής.»

 

Συμφωνούμε. Αλλά μάλλον κάνεις το λάθος να ταυτίζεις την μεγάλη θλίψη με την τελική ημέρα της οργής Του Θεού· αυτό δεν ισχύει. Πρώτον δεν υπάρχει αυτή η διδασκαλία στην Γραφή, δεύτερον η οργή του Θεού έπεται της μεγάλης θλίψης και γενικά όλων των γεγονότων μέχρι και την 6^η σάλπιγγα, καθώς ανήκει στην περίοδο της 7^ης σάλπιγγας:

Αποκ.11:15-18 / Και ο έβδομος άγγελος εσάλπισε και έγειναν φωναί μεγάλαι εν τω ουρανώ, λέγουσαι· Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων. 16 Και οι εικοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι, οι καθήμενοι ενώπιον του Θεού επί τους θρόνους αυτών, έπεσαν κατά πρόσωπον αυτών και προσεκύνησαν τον Θεόν, 17  λέγοντες· Ευχαριστούμέν σοι, Κύριε Θεέ παντοκράτωρ, ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, διότι έλαβες την δύναμίν σου την μεγάλην και εβασίλευσας, 18 και τα έθνη ωργίσθησαν, και ήλθεν η οργή σου και ο καιρός των νεκρών διά να κριθώσι και να δώσης τον μισθόν εις τους δούλους σου τους προφήτας και εις τους αγίους και εις τους φοβουμένους το όνομά σου, τους μικρούς και τους μεγάλους, και να διαφθείρης τους διαφθείροντας την γην.

 

Αποκ.15:1-8 /   Και είδον άλλο σημείον εν τω ουρανώ μέγα και θαυμαστόν, αγγέλους επτά, οίτινες είχον τας επτά εσχάτας πληγάς, διότι εν αυταίς ετελέσθη ο θυμός του Θεού. 2 Και είδον ως θάλασσαν υαλίνην μεμιγμένην με πυρ, και εκείνους οίτινες ενίκησαν κατά του θηρίου και κατά της εικόνος αυτού και κατά του χαράγματος αυτού και κατά του αριθμού του ονόματος αυτού ισταμένους επί την θάλασσαν την υαλίνην, έχοντας κιθάρας του Θεού. 3 Και έψαλλον την ωδήν Μωϋσέως του δούλου του Θεού και την ωδήν του Αρνίου, λέγοντες· Μεγάλα και θαυμαστά τα έργα σου, Κύριε Θεέ παντοκράτωρ· δίκαιαι και αληθιναί αι οδοί σου, βασιλεύ των αγίων. 4 Τις δεν θέλει σε φοβηθή, Κύριε, και δοξάσει το όνομά σου; διότι είσαι μόνος όσιος, διότι πάντα τα έθνη θέλουσιν ελθεί και προσκυνήσει ενώπιόν σου, διότι αι κρίσεις σου εφανερώθησαν. 5  Και μετά ταύτα είδον και ιδού, ηνοίχθη ο ναός της σκηνής του μαρτυρίου εν τω ουρανώ, 6 και εξήλθον εκ του ναού οι επτά άγγελοι, έχοντες τας επτά πληγάς (σχετίστε με εδ.1· αναφέρεται σε γεγονός του παρελθόντος), ενδεδυμένοι λινά καθαρά και λαμπρά και περιεζωσμένοι περί τα στήθη ζώνας χρυσάς. 7 Και εν εκ των τεσσάρων ζώων έδωκεν εις τους επτά αγγέλους επτά φιάλας χρυσάς, πλήρεις του θυμού του Θεού του ζώντος εις τους αιώνας των αιώνων. 8 Και εγεμίσθη ο ναός από καπνού εκ της δόξης του Θεού και εκ της δυνάμεως αυτού· και ουδείς ηδύνατο να εισέλθη εις τον ναόν, εωσού τελειώσωσιν αι επτά πληγαί των επτά αγγέλων.

 

Αποκ.16:17-21 / Και ο έβδομος άγγελος εξέχεε την φιάλην αυτού εις τον αέρα· και εξήλθε φωνή μεγάλη από του ναού του ουρανού από του θρόνου, λέγουσα· Ετελέσθη. (Δείτε πάλι την λέξη «ετελέσθη» στην προηγούμενη περικοπή, στο εδ.1. Άρα στην φιάλη του 7^ου αγγέλου ήταν η έσχατη πληγή, μία στο αέρα Κατόπιν ακούσθηκε το «ετελέσθη»!).  18  Και έγειναν φωναί και βρονταί και αστραπαί, και έγεινε σεισμός μέγας, οποίος δεν έγεινεν αφού οι άνθρωποι υπήρξαν επί της γης, τόσον πολλά μεγάλος σεισμός. 19 Και διηρέθη η πόλις η μεγάλη εις τρία μέρη, και αι πόλεις των εθνών έπεσον. Και Βαβυλών η μεγάλη ήλθεν εις ενθύμησιν ενώπιον του Θεού διά να δώση εις αυτήν το ποτήριον του οίνου του θυμού της οργής αυτού. 20 Και πάσα νήσος έφυγε και τα όρη δεν ευρέθησαν. 21 Και χάλαζα μεγάλη έως ενός ταλάντου κατέβαινεν εκ του ουρανού επί τους ανθρώπους· και εβλασφήμησαν οι άνθρωποι τον Θεόν διά την πληγήν της χαλάζης, διότι η πληγή αυτής ήτο μεγάλη σφόδρα.

    Πρέπει λοιπόν να προηγηθούν όλα τα προφητευμένα γεγονότα όπως περί αντιχρίστου και «της μεγάλης θλίψης», πριν πέσουν όλες οι -σε εντελώς άλλο επίπεδο- φιάλες της οργής/θυμού Του Θεού και κάποια στιγμή σε εκείνη την περίοδο της οργής, οι πιστοί να αρπαχθούν και να γλιτώσουν τις καταστροφές αυτής.

 

2^η ένσταση:

«Γιατί δεν βλέπουμε την εκκλησία (ή την λέξη «εκκλησία») μετά από το κεφάλαιο 4 στην Αποκάλυψη; Άρα, έχει ήδη αρπαχθεί στον ουρανό!»

Απάντηση: Πιθανόν δεν την βλέπεις, επειδή έχεις πολύ καιρό να διαβάσεις την Αποκάλυψη και πιστεύεις αυτά που παπαγαλίζουν άλλοι. -Αυτό λοιπόν δεν ισχύει. Οι ακόλουθες 7 περικοπές στην Αποκάλυψη περιγράφουν την Εκκλησία:

Αποκ.6:9-11 Και ότε ήνοιξε την πέμπτην σφραγίδα, είδον υποκάτω του θυσιαστηρίου τας ψυχάς των εσφαγμένων διά τον λόγον του Θεού και διά την μαρτυρίαν, την οποίαν είχον. 10 Και έκραξαν μετά φωνής μεγάλης, λέγοντες· Έως πότε, ω Δέσποτα άγιε και αληθινέ, δεν κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών από των κατοικούντων επί της γης; 11  Και εδόθησαν εις έκαστον στολαί λευκαί, και ερρέθη προς αυτούς να αναπαυθώσιν έτι ολίγον καιρόν, εωσού συμπληρωθώσι και οι σύνδουλοι αυτών και οι αδελφοί αυτών οι μέλλοντες να φονευθώσιν ως και αυτοί.

 

Αποκ.7:9-17 Μετά ταύτα είδον, και ιδού, όχλος πολύς, τον οποίον ουδείς ηδύνατο να αριθμήση, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, οίτινες ίσταντο ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του Αρνίου, ενδεδυμένοι στολάς λευκάς, έχοντες φοίνικας εν ταις χερσίν αυτών. 10  και κράζοντες μετά φωνής μεγάλης έλεγον· Η σωτηρία είναι του Θεού ημών, του καθημένου επί του θρόνου, και του Αρνίου. 11 Και πάντες οι άγγελοι ίσταντο κύκλω του θρόνου και των πρεσβυτέρων και των τεσσάρων ζώων, και έπεσαν κατά πρόσωπον ενώπιον του θρόνου και προσεκύνησαν τον Θεόν 12 λέγοντες· Αμήν· η ευλογία και δόξα και η σοφία και η ευχαριστία και η τιμή και η δύναμις και η ισχύς ανήκει εις τον Θεόν ημών εις τους αιώνας των αιώνων· αμήν. 13 Και απεκρίθη εις εκ των πρεσβυτέρων, λέγων προς εμέ· Ούτοι οι ενδεδυμένοι τας στολάς τας λευκάς τίνες είναι και πόθεν ήλθον; 14 Και είπα προς αυτόν· Κύριε, συ εξεύρεις. Και είπε προς εμέ· Ούτοι είναι οι ερχόμενοι εκ της θλίψεως της μεγάλης, και έπλυναν τας στολάς αυτών και ελεύκαναν αυτάς εν τω αίματι του Αρνίου. 15 Διά τούτο είναι ενώπιον του θρόνου του Θεού και λατρεύουσιν αυτόν ημέραν και νύκτα εν τω ναώ αυτού, και ο καθήμενος επί του θρόνου θέλει κατασκηνώσει επ' αυτούς. 16 Δεν θέλουσι πεινάσει πλέον ουδέ θέλουσι διψήσει πλέον, ουδέ θέλει πέσει επ' αυτούς ο ήλιος ουδέ κανέν καύμα, 17 διότι το Αρνίον το αναμέσον του θρόνου θέλει ποιμάνει αυτούς και οδηγήσει αυτούς εις ζώσας πηγάς υδάτων, και θέλει εξαλείψει ο Θεός παν δάκρυον από των οφθαλμών αυτών.

 

Αποκ.12:10-11 Και ήκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ· Τώρα έγεινεν η σωτηρία και δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών και η εξουσία τον Χριστού αυτού, διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα. 11  Και αυτοί ενίκησαν αυτόν διά το αίμα του Αρνίου και διά τον λόγον της μαρτυρίας αυτών, και δεν ηγάπησαν την ψυχήν αυτών μέχρι θανάτου. (Άρα βλέπουμε στην περίοδο της 7^ης σάλπιγγας [11:15], Χριστιανοί που προφανώς στις προηγούμενες σάλπιγγες «μαρτύρησαν», να επαινούνται.)

 

Αποκ.13:7  Και εδόθη εις αυτό να κάμη πόλεμον με τους αγίους, και να νικήση αυτούς, και εδόθη εις αυτό εξουσία επί πάσαν φυλήν και γλώσσαν και έθνος.

 

Αποκ.14:9-12 Και τρίτος άγγελος ηκολούθησεν αυτούς, λέγων μετά φωνής μεγάλης· Όστις προσκυνεί το θηρίον και την εικόνα αυτού και λαμβάνει χάραγμα επί του μετώπου αυτού ή επί της χειρός αυτού, 10 και αυτός θέλει πίει εκ του οίνου του θυμού του Θεού του κεκερασμένου ακράτου εν τω ποτηρίω της οργής αυτού, και θέλει βασανισθή με πυρ και θείον ενώπιον των αγίων αγγέλων και ενώπιον του Αρνίου. 11 Και ο καπνός του βασανισμού αυτών αναβαίνει εις αιώνας αιώνων, και δεν έχουσιν ανάπαυσιν ημέραν και νύκτα όσοι προσκυνούσι το θηρίον και την εικόνα αυτού και όστις λαμβάνει το χάραγμα του ονόματος αυτού. 12 Εδώ είναι η υπομονή των αγίων, εδώ οι φυλάττοντες τας εντολάς του Θεού και την πίστιν του Ιησού.

 

Αποκ.20:4 Και είδον θρόνους, και εκάθησαν επ' αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων διά την μαρτυρίαν του Ιησού και διά τον λόγον του Θεού, και οίτινες δεν προσεκύνησαν το θηρίον ούτε την εικόνα αυτού, και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών· και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη.

Αποκ.22:16-17 Εγώ ο Ιησούς έπεμψα τον άγγελόν μου να μαρτυρήση εις εσάς ταύτα εις τας εκκλησίας. Εγώ είμαι η ρίζα και το γένος του Δαβίδ, ο αστήρ ο λαμπρός και ορθρινός. 17  Και το Πνεύμα και η νύμφη λέγουσιν· Ελθέ. Και όστις ακούει, ας είπη. Ελθέ. Και όστις διψά, ας έλθη, και όστις θέλει, ας λαμβάνη δωρεάν το ύδωρ της ζωής.

(Σκεφτείτε: Όλα όσα γράφτηκαν στην Αποκάλυψη γράφτηκαν για την εκκλησία που… θα απουσιάζει από πολύ νωρίς…;…)

 

       Έχοντας τώρα απαντήσει στις δύο αυτές συνηθισμένες ενστάσεις, ας ξεκινήσουμε στην απάντηση της ερώτησης του θέματός μας και ας εξετάσουμε την πιο περιβόητη Βιβλική περικοπή περί της «αρπαγής» της εκκλησίας. Για να μην υπάρχει σε κάποιους η αμφιβολία ότι η λέξη που χρησιμοποιείται είναι (το έχω ακούσει και αυτό): «αρπαγή», παραθέτω πρώτα το συγκεκριμένο χωρίο από το αρχαίο κείμενο και μετά την ίδια την περικοπή με τα συμφραζόμενά της από την μετάφραση του Βάμβα:

(Αρχ. )Α’Θεσσ.4:17 επειτα ημεις οι ζωντες οι περιλειπομενοι αμα συν αυτοις αρπαγησομεθα εν νεφελαις εις απαντησιν του κυριου εις αερα και ουτως παντοτε συν κυριω εσομεθα

Από Βάμβα με συμφραζόμενα:

Α’Θεσσ.4:13-18 Δεν θέλω δε να αγνοήτε, αδελφοί, περί των κεκοιμημένων, διά να μη λυπήσθε καθώς και οι λοιποί οι μη έχοντες ελπίδα. 14 Διότι εάν πιστεύωμεν ότι ο Ιησούς απέθανε και ανέστη, ούτω και ο Θεός τους κοιμηθέντας διά του Ιησού θέλει φέρει μετ' αυτού. 15 Διότι τούτο σας λέγομεν διά του λόγου του Κυρίου, ότι ημείς οι ζώντες, όσοι απομένομεν εις την παρουσίαν του Κυρίου, δεν θέλομεν προλάβει τους κοιμηθέντας· 16 επειδή αυτός ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού, και οι αποθανόντες εν Χριστώ θέλουσιν αναστηθή πρώτον, 17 έπειτα ημείς οι ζώντες όσοι απομένομεν θέλομεν αρπαχθή μετ' αυτών εν νεφέλαις εις απάντησιν του Κυρίου εις τον αέρα, και ούτω θέλομεν είσθαι πάντοτε μετά του Κυρίου. 18 Λοιπόν παρηγορείτε αλλήλους με τους λόγους τούτους.

Επίσης υπάρχει μία παρόμοια αρπαγή ενός γνωστού του αποστόλου Παύλου:

Β’Κορ.12:2  Γνωρίζω άνθρωπον εν Χριστώ προ ετών δεκατεσσάρων, είτε εντός του σώματος δεν εξεύρω, είτε εκτός του σώματος δεν εξεύρω, ο Θεός εξεύρει· ότι ηρπάγη (αρχ.ηρπάγη») ο τοιούτος έως τρίτου ουρανού.

(Δείτε επίσης άλλες χρήσεις της λέξεις: [Αρχαίο] Ματθ.7:15 …εισιν λυκοι αρπαγες, 23:25 …γεμουσιν εξ αρπαγης και ακρασιας, Λου.11:39 …γεμει αρπαγης και πονηριας, 18:11 …οι λοιποι των ανθρωπων αρπαγες αδικοι.., Α’Κορ.6:10 …ου λοιδοροι ουχ αρπαγες, Φιλιπ.2:6 …ουχ αρπαγμον ηγησατο, Εβρ.10:34 …την αρπαγην των υπαρχοντων.)

 

     Αφού εντοπίσαμε την συγκεκριμένη λέξη στη πρώτη περικοπή που παρέθεσα πάνω (Α’Θεσσ.4:13-18), ας εξετάσουμε τώρα ολόκληρη την περικοπή. Βλέπουμε λοιπόν ότι θα γίνει η ανάσταση (εδ.16) και η αρπαγή (εδ.17) των αγίων (εδ.13 «αδελφοί», εδ.16 «οι αποθανόντες εν Χριστώ», εδ.17 «εμείς οι ζώντες»). Αυτά θα γίνουν ταυτόχρονα. Αυτή η ανάσταση/αρπαγή όμως, πότε θα γίνει βάσει της περικοπής; Όταν Ο Κύριος (εδ.16) «…καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού…». Σωστά μέχρι εδώ;

    Σημαντική ερώτηση σε αυτό το σημείο: είχε κάποια συγκεκριμένη «σάλπιγγα Θεού» ο απόστολος Παύλος στον νου του; Είχε, αν και αυτή η περικοπή στο πλαίσιο αυτό, δεν μας την φανερώνει, όμως, ο ίδιος ο Παύλος δια Του Πνεύματος, μας ξεκαθαρίζει ποια είναι αυτή η σάλπιγγα στην επιστολή του προς Κορινθίους. Θα την δούμε πρώτη αυτή τη περικοπή και θα την εξετάσουμε προσεκτικά, και μετά θα προχωρήσουμε στην συνέχεια στο να εξετάσουμε και άλλες περικοπές που απαντούν στην ερώτηση του θέματός μας. Πριν τις δούμε αυτές λοιπόν, θα πούμε ότι κάνει εντύπωση το εξής τρίπτυχο: «1) με κέλευσμα, 2) με φωνήν αρχαγγέλου και 3) με σάλπιγγα Θεού».

Το λέω αυτό επειδή μερικοί θεωρούν ότι αυτή η σάλπιγγα δεν είναι η έβδομη σάλπιγγα που αναφέρει ο Ιωάννης στην Αποκάλυψη, αλλά ότι παίρνει δήθεν ο Παύλος την εικόνα αυτή από την σάλπιγγα που χρησιμοποιούσαν οι Ρωμαίοι στρατιώτες. Αυτό όμως δεν φαίνεται πολύ λογικό, διότι ο Παύλος 1) ονομάζει την σάλπιγγα αυτή, «σάλπιγγα Θεού», 2) την θέτει δε αυτή σε πλαίσιο ουράνιο αναφερόμενος στο α) κέλευσμα καθώς κατεβαίνει ο Κύριος από τον ουρανό, και β) στην ταυτόχρονη «φωνή αρχαγγέλου». Θεωρώ έτσι, ότι φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν φέρνει ο Παύλος στην σκέψη του Ρωμαίους να σαλπίζουν, άλλα μία ουράνια σάλπιγγα! Πέρα από την απλή λογική, πράγματι αυτό αποδεικνύεται από τα υπόλοιπα της Γραφής που τώρα θα εξετάσουμε.

(Παρακαλώ να προσέχετε την αρίθμηση των περικοπών ώστε να μην υπάρξει σύγχυση μεταξύ αυτών και των σημείων τους.)

 

1) Α’Κορ.15:47-56 Ο πρώτος άνθρωπος είναι εκ της γης χοϊκός, ο δεύτερος άνθρωπος ο Κύριος εξ ουρανού. 48 Οποίος ο χοϊκός, τοιούτοι και οι χοϊκοί, και οποίος ο επουράνιος, τοιούτοι και οι επουράνιοι· 49 και καθώς εφορέσαμεν την εικόνα του χοϊκού, θέλομεν φορέσει και την εικόνα του επουρανίου. 50 Τούτο δε λέγω, αδελφοί, ότι σαρξ και αίμα βασιλείαν Θεού δεν δύνανται να κληρονομήσωσιν, ουδέ η φθορά κληρονομεί την αφθαρσίαν. 51 Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, 52 εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή. 53 Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν. 54 Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος· Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη. 55 Που, θάνατε, το κέντρον σου; που, άδη, η νίκη σου; 56  το δε κέντρον του θανάτου είναι η αμαρτία, και η δύναμις της αμαρτίας ο νόμος.

 

Σημεία που πρέπει να προσέξουμε:

*Η ανάσταση των νεκρών πιστών και η μεταμόρφωση των ζωντανών πιστών θα γίνει ταυτόχρονα εν ριπή οφθαλμού, πότε; Όταν σαλπίσει «η έσχατη σάλπιγγα» (εδ.52). Γιατί όμως τώρα, σε αυτήν την περικοπή, κάνει αυτήν την διάκριση… «έσχατη» σάλπιγγα; Είναι τυχαίο; Ή μήπως είχε και κάτι άλλο στον νου του; Για αρχή θυμίζω ότι για το ίδιο ζήτημα της αρπαγής, πρέπει λογικά να συνδέσουμε την Α’Θεσσ.4 που προηγουμένως εξετάσαμε, με την σάλπιγγα που πάλι τώρα περιγράφει, όμως ως «έσχατη», και με τις πρόσθετες εκεί περιγραφές: 1) κέλευσμα, 2) φωνή αρχαγγέλου· πολύ σημαντικό αυτό όπως τώρα θα δούμε. Συνάμα, ο κοινός νους λέει, ότι για να αναφέρεται σε μία «έσχατη σάλπιγγα», σημαίνει ότι προηγούνταν άλλες, προφανώς με τον δικό τους σκοπό, αλλιώς γιατί να μην μιλήσει μόνο για σάλπιγγα Θεού πάλι; Όμως, να υπάρχει άραγε μία τέτοια διδασκαλία/αποκάλυψη στην Γραφή; Υπάρχει και είναι μέρος της «Αποκάλυψης» προς τον Ιωάννη. Εκεί διαβάζουμε για εφτά σάλπιγγες που θα σαλπίσουν, η κάθε μία θα είναι η αφετηρία έσχατων γεγονότων, και ότι μυστηριωδώς συνδέονται αυτοί οι άγγελοι και οι σάλπιγγες με «φωνές», ας τα δούμε αυτά:

Αποκ.8:6-7 Και οι επτά άγγελοι, οι έχοντες τας επτά σάλπιγγας, ητοίμασαν εαυτούς διά να σαλπίσωσι. 7 Και ο πρώτος άγγελος εσάλπισε, και έγεινε χάλαζα και πυρ μεμιγμένα με αίμα, και ερρίφθησαν εις την γήν· και το τρίτον των δένδρων κατεκάη και πας χλωρός χόρτος κατεκάη.

Βλέπουμε εδώ ότι κατά τον Ιωάννη, είναι 7 οι σάλπιγγες, έτσι με τελευταία την έβδομη… και τον Παύλο προηγουμένως επίσης να μιλάει για την έσχατη/τελευταία «Θεϊκή σάλπιγγα» (μέσω αγγέλων προφανώς) και όπως είπα, συνδέοντας αυτήν και γενικά τις σάλπιγγες -όπως και ο Ιωάννης-, με φωνές στον ουρανό:

Αποκ.11:15 Και ο έβδομος άγγελος εσάλπισε και έγειναν φωναί μεγάλαι εν τω ουρανώ, λέγουσαι· Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων.

Επίσης διαβάζουμε ότι ΜΠΟΡΕΙ η ίδια η σάλπιγγα να ακούγεται ως φωνή…:

Αποκ.1:10-11 Κατά την κυριακήν ημέραν ήλθον εις έκστασιν πνευματικήν, και ήκουσα οπίσω μου φωνήν μεγάλην ως σάλπιγγος, 11 ήτις έλεγεν· Εγώ είμαι το Α και το Ω, ο πρώτος και ο έσχατος· και, ό,τι βλέπεις, γράψον εις βιβλίον και πέμψον εις τας επτά εκκλησίας, τας εν τη Ασία, εις Έφεσον και εις Σμύρνην και εις Πέργαμον και εις Θυάτειρα και εις Σάρδεις και εις Φιλαδέλφειαν και εις Λαοδίκειαν. 

Σχετικά με τον έβδομα άγγελο διαβάζουμε:

Αποκ.16:17  Και ο έβδομος άγγελος εξέχεε την φιάλην αυτού εις τον αέρα· και εξήλθε φωνή μεγάλη από του ναού του ουρανού από του θρόνου, λέγουσα· Ετελέσθη. (Μήπως αυτό συνδέεται άμεσα με τα λόγια του Παύλου: «ο Κύριος θέλει καταβή απ' ουρανού με κέλευσμα, με φωνήν αρχαγγέλου και με σάλπιγγα Θεού..»…) 18  Και έγειναν φωναί και βρονταί και αστραπαί, και έγεινε σεισμός μέγας, οποίος δεν έγεινεν αφού οι άνθρωποι υπήρξαν επί της γης, τόσον πολλά μεγάλος σεισμός. 19 Και διηρέθη η πόλις η μεγάλη εις τρία μέρη, και αι πόλεις των εθνών έπεσον. Και Βαβυλών η μεγάλη ήλθεν εις ενθύμησιν ενώπιον του Θεού διά να δώση εις αυτήν το ποτήριον του οίνου του θυμού της οργής αυτού. 20 Και πάσα νήσος έφυγε και τα όρη δεν ευρέθησαν. 21 Και χάλαζα μεγάλη έως ενός ταλάντου κατέβαινεν εκ του ουρανού επί τους ανθρώπους· και εβλασφήμησαν οι άνθρωποι τον Θεόν διά την πληγήν της χαλάζης, διότι η πληγή αυτής ήτο μεγάλη σφόδρα.

(Συνεχίζουμε στα επόμενα σημεία σχετικά Α’Κορ.15:47-56 που εξετάζουμε.)

*Η ανάσταση/μεταμόρφωση των πιστών κατά την έσχατη σάλπιγγα συνδέεται α) με το να εισέλθουν οι πιστοί στην Βασιλεία Του Θεού (εδ.50). β) με το να ενδυθούν την αφθαρσία και την αθανασία, με άλλα λόγια να λάβουν την τελική εκπλήρωση της σωτηρίας, της αιώνιας ζωής (εδ.52-54). Αυτό τονίζω, κατά την έσχατη σάλπιγγα βάσει του Παύλου.

 

*Το ερώτημα τώρα που απομένει για να είμαστε βέβαιοι ότι αυτή η έσχατη σάλπιγγα που αναφέρει ο Παύλος είναι η ίδια με του Ιωάννη, είναι αν τα γεγονότα της 7^ης  (της έσχατης/τελευταίας δηλαδή) σάλπιγγας, ταιριάζουν με τα γεγονότα που αναφέρει ο Παύλος. Αν και η περιγραφή του Ιωάννη προφανώς είχε και άλλους σκοπούς και όλες οι λεπτομέρειες δεν αποσαφηνίζονται, ας το ερευνήσουμε και ας διακρίνουμε κάποια σημεία σε δύο περικοπές που αφορούν στην 7^η σάλπιγγα:

 

Αποκ.11:15-19 Και ο έβδομος άγγελος εσάλπισε και έγειναν φωναί μεγάλαι εν τω ουρανώ, λέγουσαι· Αι βασιλείαι του κόσμου έγειναν του Κυρίου ημών και του Χριστού αυτού, και θέλει βασιλεύσει εις τους αιώνας των αιώνων. 16  Και οι εικοσιτέσσαρες πρεσβύτεροι, οι καθήμενοι ενώπιον του Θεού επί τους θρόνους αυτών, έπεσαν κατά πρόσωπον αυτών και προσεκύνησαν τον Θεόν, 17  λέγοντες· Ευχαριστούμέν σοι, Κύριε Θεέ παντοκράτωρ, ο ων και ο ην και ο ερχόμενος, διότι έλαβες την δύναμίν σου την μεγάλην και εβασίλευσας, 18  και τα έθνη ωργίσθησαν, και ήλθεν η οργή σου και ο καιρός των νεκρών διά να κριθώσι και να δώσης τον μισθόν εις τους δούλους σου τους προφήτας και εις τους αγίους και εις τους φοβουμένους το όνομά σου, τους μικρούς και τους μεγάλους, και να διαφθείρης τους διαφθείροντας την γην. 19  Και ηνοίχθη ο ναός του Θεού εν τω ουρανώ, και εφάνη η κιβωτός της διαθήκης αυτού εν τω ναώ αυτού, και έγειναν αστραπαί και φωναί και βρονταί και σεισμός και χάλαζα μεγάλη.

 

Αποκ.12:10-11 Και ήκουσα φωνήν μεγάλην λέγουσαν εν τω ουρανώ· Τώρα έγεινεν η σωτηρία και δύναμις και η βασιλεία του Θεού ημών και η εξουσία τον Χριστού αυτού, διότι κατερρίφθη ο κατήγορος των αδελφών ημών, ο κατηγορών αυτούς ενώπιον του Θεού ημών ημέραν και νύκτα. 11  Και αυτοί ενίκησαν αυτόν διά το αίμα του Αρνίου και διά τον λόγον της μαρτυρίας αυτών, και δεν ηγάπησαν την ψυχήν αυτών μέχρι θανάτου.

 

Βλέπουμε ότι όταν σάλπισε η 7^η σάλπιγγα, κάποτε, από τότε και μετά:

α) Ο Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ και ο Χριστός αυτού, αρχίζουν να βασιλεύουν στους αιώνες. Άρα, γίνεται αναφορά στην βασιλεία Του Θεού στην οποία θα μπουν οι πιστοί,

β) (εδ.18) οι πιστοί λαμβάνουν τον μισθό τους: «ήλθεν η οργή σου και ο καιρός των νεκρών δια να κριθώσι και να δώσεις τον μισθόν εις τους δούλους σου τους προφήτας και εις τους αγίους και εις τους φοβουμένους το όνομά σου».

γ) Στη δεύτερη περικοπή (12:10-11 -θα την συναντήσουμε ξανά αργότερα) βλέπουμε πάλι (!) ότι η 7^η σάλπιγγα συνδέεται με σωτηρία (εδ.10) των πιστών (εδ.11), με την βασιλεία Του Θεού (εδ.10).

    Παρόμοιες όμως περιγραφές πράγματι συναντάμε και στην αποκάλυψη που είχε ο απόστολος Παύλος (Α’Κορ.15:47-56 πιο πάνω)! Και εκεί βλέπουμε ότι η έσχατη σάλπιγγα στην οποία αναφέρεται σχετίζεται α) με την βασιλεία του Θεού όπου ο Θεός θα βασιλεύει πλέον για πάντα, αλλά και με το ότι β) οι πιστοί έλαβαν τον μισθό της σωτηρίας και έτσι της αιώνιας αφθαρσίας και ζωής.

Σχετικά με αυτόν τον μισθό:

Ματθ.16:27  μελλει γαρ ο υιος του ανθρωπου ερχεσθαι εν τη δοξη του πατρος αυτου μετα των αγγελων αυτου και τοτε αποδωσει εκαστω κατα την πραξιν αυτου 28  αμην λεγω υμιν εισιν τινες των ωδε εστηκοτων οιτινες ου μη γευσωνται θανατου εως αν ιδωσιν τον υιον του ανθρωπου ερχομενον εν τη βασιλεια αυτου (Αυτή η περικοπή αναφέρεται στην αρπαγή της εκκλησίας. Πρόσεξε το εδ.28. -Σκοπίμως δεν είχε αποκαλυφθεί στον Κύριο ότι δεν ήταν στην δική Του γενιά η αρπαγή. Ο Ίδιος είπε ότι δεν γνώριζε «την ημέρα και ώρα», άρα έτσι ούτε και την συγκεκριμένη γενιά στην οποία ανήκει η «ημέρα και ώρα». Σκέψου το.)

 

Λουκ.14:13-15 Αλλ' όταν κάμνης υποδοχήν, προσκάλει πτωχούς, βεβλαμμένους, χωλούς, τυφλούς, 14  και θέλεις είσθαι μακάριος, διότι δεν έχουσι να σοι ανταποδώσωσιν· επειδή η ανταπόδοσις θέλει γείνει εις σε εν τη αναστάσει των δικαίων. 15 Ακούσας δε ταύτα εις των συγκαθημένων, είπε προς αυτόν· Μακάριος όστις φάγη άρτον εν τη βασιλεία του Θεού. (Συνδέει την ανάσταση, την ανταπόδοση/μισθό, με το να φάει άρτον ο πιστός στην βασιλεία Του Θεού. Σημειώστε ότι η ανάσταση των δικαίων είναι κατά την αρπαγή.)

 

Κολ.3:23-25 Και παν ό,τι αν πράττητε, εκ ψυχής εργάζεσθε, ως εις τον Κύριον και ουχί εις ανθρώπους, 24 εξεύροντες ότι από του Κυρίου θέλετε λάβει την ανταπόδοσιν της κληρονομίας· διότι εις τον Κύριον Χριστόν δουλεύετε. 25 Όστις όμως αδικεί, θέλει λάβει την αμοιβήν της αδικίας αυτού, και δεν υπάρχει προσωποληψία.

 

Αποκ.22:11-12  Όστις αδικεί ας αδικήση έτι, και όστις είναι μεμολυσμένος ας μολυνθή έτι, και ο δίκαιος ας γείνη έτι δίκαιος, και ο άγιος ας γείνη έτι άγιος. 12 Και ιδού, έρχομαι ταχέως, και ο μισθός μου είναι μετ' εμού, διά να αποδώσω εις έκαστον ως θέλει είσθαι το έργον αυτού.

*Αλλά μήπως υπάρχει και κάτι άλλο που συνδέει την 7^η σάλπιγγα με τα λόγια του Παύλου; Υπάρχει.

Στην Α’Κορ. κεφ.15 που εξετάζουμε μαθαίνουμε για ένα «μυστήριο» που θα αποκαλυφθεί όταν σαλπίσει η έσχατη σάλπιγγα:

51 Ιδού, μυστήριον λέγω προς εσάς· πάντες μεν δεν θέλομεν κοιμηθή, πάντες όμως θέλομεν μεταμορφωθή, 52 εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι, και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή

 

Και πράγματι, ένα «μυστήριο» θα αποκαλυφθεί όταν σαλπίσει η 7^η σάλπιγγα του Ιωάννη!! Ας το δούμε:

Αποκ.10:7 αλλ' εν ταις ημέραις της φωνής του εβδόμου αγγέλου, όταν μέλλη να σαλπίση, τότε θέλει τελεσθή το μυστήριον του Θεού, καθώς εφανέρωσε προς τους εαυτού δούλους τους προφήτας.

Ερώτηση: Μήπως αυτό το μυστήριο που φανέρωσε στους δούλους και προφήτες, ήταν αυτό που φανέρωσε και κατέγραψε ο Παύλος περί αρπαγής, στην Α’Κορ.15 και στην Α’Θεσσ.4;; Θεωρώ ότι ο δόκιμος νους θα απαντήσει: ναι.

*Εφόσον η αρπαγή θα γίνει στην 7^η σάλπιγγα, τότε η περίφημη «μεγάλη θλίψη», η παρουσία των δύο προφητευμένων θαυματουργών προφητών, οι καταστροφές, τα του αντίχριστου κλπ. θα προηγηθούν αυτής (!), καθώς αυτά και άλλα πολλά ανήκουν στην περίοδο των προηγούμενων 6 σαλπίγγων.

 

    Κλείνοντας αυτό το σημείο, θα επαναλάβω -θεωρώ- το λογικότερο, ότι αντί να πει ο Παύλος ότι η αρπαγή θα γίνει στην έσχατη σάλπιγγα, θα μπορούσε όπως στην Α’Θεσσ.4:16 να μιλήσει γενικά για σάλπιγγα όπως π.χ. «εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν σάλπιγγι» και όχι να διαφοροποιηθεί όπως κάνει λέγοντας «εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι». Το ότι δυνητικά μπορούσε να διαφοροποιηθεί ο λόγος έτσι στην σκέψη του, δεικνύει ότι είχε την ίδια φυσικά αποκάλυψη στο μυαλό του από Το Άγιο Πνεύμα, με αυτή που αργότερα δόθηκε στον Ιωάννη, δηλαδή το Πνεύμα Του Θεού είχε ήδη ενημερώσει των απόστολο των εθνών σχετικά.

    Όμως, ο Παύλος μας άφησε και ένα μικρό κερασάκι να βάλουμε από πάνω την τούρτα μας. Ας διαβάσουμε τι λέει ο Παύλος στο ίδιο κεφάλαιο, 20 περίπου εδάφια πριν:

Α’Κορ.15:22-25 / Επειδή καθώς πάντες αποθνήσκουσιν εν τω Αδάμ, ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ.  23  εκαστος δε εν τω ιδιω ταγματι απαρχη χριστος επειτα οι χριστου εν τη παρουσια αυτου 23 Έκαστος όμως κατά την ιδίαν αυτού τάξιν· ο Χριστός είναι η απαρχή, έπειτα όσοι είναι του Χριστού εν τη παρουσία αυτού· 24 Ύστερον θέλει είσθαι το τέλος, όταν παραδώση την βασιλείαν εις τον Θεόν και Πατέρα, όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν. 25 Διότι πρέπει να βασιλεύη εωσού θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού. 26 Έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος·

1) Βλέπετε πώς μιλάει στο εδ.23; Καμία αναφορά δεν κάνει σε μία άλλη «τάξη» παραμενόντων πιστών που θα έχουν θανατωθεί ή και όχι και που θα «ζωοποιηθούν»!! Μα πώς γίνεται τότε να υπάρχουν πιστοί που δέχονται την αυθαίρετη εσχατολογική τοποθέτηση ότι θα προκύψουν άλλοι πιστοί στην μεγάλη θλίψη μετά την αρπαγή;; Πιστεύουν δε ότι μία άλλη «τάξη» ανθρώπων θα προκύψει οι οποίοι (εν ολίγοις) θα ευαγγελιστούν από αγγέλους και από τους δύο έσχατους προφήτες· αυτό ουσιαστικά ισχυρίζονται και αυθαιρέτως, δηλαδή μία άλλη, νέα τάξη πιστών, μετά την αρπαγή! Ο Παύλος όμως τους εκθέτει αυτούς ως αδιάβαστους, μέχρι ψευδοδιδάσκαλους που εξαπατούν και πάλι προφυλάσσει εμάς από αυτούς. -Υπάρχουν περικοπές που λένε ότι οι πιστοί που κανονικά θα είναι εδώ στην μεγάλη θλίψη θα ευαγγελίζουν μέχρι το τέλος (Ματθ.24:6-14, πιο ξεκάθαρα: Μάρ.13:4-11, Αποκ.6:9-11, Αποκ.12:10-17, Αποκ.17:5-8, Αποκ.20:4-5)!!

2) Η σειρά που μας δίνει κατά «τάξιν» όσων «ζωοποιηθησονται»:

(Εδ.23)«Χριστός είναι η απαρχή» (στο όλο πλαίσιο εννοεί από τους νεκρούς)

(Εδ.23)«έπειτα όσοι είναι του Χριστού εν τη παρουσία αυτού» (εννοεί κατά την αρπαγή της Εκκλησίας, γνωστή και ως Δευτέρα παρουσία. Σε αυτήν, ζωντανοί πιστοί θα αρπαχθούν μαζί με νεκρούς πιστούς που θα αναστηθούν.)

«Ύστερον», θέτει χρονικά το τέλος μίας νέας περίοδου αποτελούμενη από δύο γεγονότα:

Γεγονός 1# (Εδ.24) «Ύστερον θέλει είσθαι το τέλος», πότε θα είναι το τέλος αυτό; Στην Παρουσία του Κυρίου στην αρπαγή/1^η ανάσταση; Όχι, αλλ΄«όταν καταργήση πάσαν αρχήν και πάσαν εξουσίαν και δύναμιν». Και πότε θα γίνει αυτή η κατάργηση; Αφού πρώτα βασιλέψει 1000 έτη επί της γης, τότε! Έτσι προσθέτει:

Γεγονός 2# (Εδ.25) «πρέπει να βασιλεύη εωσού θέση πάντας τους εχθρούς υπό τους πόδας αυτού.»
-Φυσικά εδώ αναφέρεται στην χιλιετή βασιλεία. Σε αυτήν, θα υπάρξουν αρχές και εξουσίες και δυνάμεις και «εχθροί» του Θεού. Ποιοι είναι όμως αυτοί οι άνθρωποι (ή και μη) στην διάρκεια της βασιλείας αυτής; Δεν το γνωρίζω αυτή τη στιγμή, όμως για να εξακολουθούν να υπάρχουν, θα είναι μάλλον όσοι επέζησαν της οργής του Θεού ή ίσως αν υποθέσω και άλλοι που έρθουν ξανά σε ύπαρξη… Δεν αλλάζει κάτι όμως, όσο αφορά το ζητούμενο μας που είναι κυρίως το, «πότε θα γίνει η αρπαγή;» και κατ’ επέκταση το, «θα υπάρξουν (δήθεν) πιστοί εδώ στην γη μετά την αρπαγή;»
Οπότε, ο Παύλος μας δίνει αυτό το σχεδιάγραμμα:

Ζωοποίηση του Ανθρώπου Ιησού Χριστού κατά την ανάστασή Του.

ò
Ζωοποίηση των πιστών του Θεού κατά την αρπαγή/Δευτέρα Παρουσία.

ò

Χιλιετή βασιλεία, στην οποία ο Ιησούς Χριστός θα βασιλέψει, καταργώντας στο τέλος της,

κάθε αρχής, εξουσία, και δύναμης,
(έχουν αναστηθεί και οι υπόλοιποι για την τελική κρίση -Αποκ.20:5)

 ώστε να παραδώσει την νέα αιώνια βασιλεία (την εξουσία με όλο το πλήρωμά της), στο Πατέρα Του.

-Ρωτώ, είναι δυνατόν να υπάρχουν κάπου ενδιάμεσα εδώ, μία άλλη τάξη πιστών που θα προκύψουν (και έτσι επίσης λογικά θα «ζωοποιηθούν») κατά μεν, εντός τρεισήμισι χρόνων και κατά άλλων, εφτά χρόνια;;; Μα που είναι αυτή η τάξη στο μυαλό του Παύλου ή άλλου συγγραφέα ή του Κυρίου Ιησού Χριστού ή των εκκλησιαστικών συγγραφέων σχεδόν όλων των αιώνων (μέχρι να εμφανιστούν -σχετικά πρόσφατα- η ομάδα πιστών που φέρει μία τέτοια και τόσο αυθαίρετη εσχατολογική/Θεολογι-κή  τοποθέτηση);;;   

 

Συμπεράσματα:

1) Η έσχατη σάλπιγγα Θεού (βάσει Α’Θεσσ.4:13-18 και Α’Κορ.15:47-56) είναι η 7^η σάλπιγγα που αναφέρει ο Ιωάννης στην αποκάλυψη που έλαβε.

2) Έτσι, και τα λόγια του Παύλου και του Ιωάννη (φυσικά) ταιριάζουν όσο αφορά την αποκάλυψη που λάβανε.

3) Για να γίνει η αρπαγή της εκκλησίας πρέπει να προηγηθούν λοιπόν οι 6 σάλπιγγες με την αρχή των γεγονότων που σηματοδοτούν.

4) Βάσει της Α’Κορ.15:47-56, η αρπαγή θα γίνει στην έσχατη σάλπιγγα (δηλ. την 7^η που ονομάζει ο Ιωάννης), άρα μετά την μεγάλη θλίψη. Στην «7^η σάλπιγγα» (την τελευταία δηλαδή) που καταγράφει ο Ιωάννης, ήδη είδαμε (Αποκ.11:18), ότι οι πιστοί θα λάβουν τον μισθό τους, την σωτηρία, την αιώνια ζωή όπου θα βασιλεύει ο Θεός «και ο Χριστός αυτού».

5) Δεν γνωρίζει κανένας συγγραφέας άλλη τάξη πιστών που δήθεν θα προκύψουν εν απουσία της Εκκλησίας του Χριστού, μετά την αρπαγή της από τον Κύριο.

 

-Άρα, το να λέει κανείς ότι έχουν εκπληρωθεί όλα τα γεγονότα πριν την έλευση Του Κυρίου, και άρα, το μόνο που απομένει πλέον είναι η αρπαγή, είναι αποτέλεσμα ακραίας (ή/και ύποπτης) παρανόησης των χωρίων και προφητειών και έτσι μη-Βιβλικής διδασκαλίας.

 

Αν και έχει κλείσει το θέμα εκ πρώτης, πάμε να δούμε όμως και άλλες περικοπές.

2) Μαρ.13:24-27  Αλλ' εν εκείναις ταις ημέραις, μετά την θλίψιν εκείνην, ο ήλιος θέλει σκοτισθή και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής 25  και οι αστέρες του ουρανού θέλουσι πίπτει και αι δυνάμεις αι εν τοις ουρανοίς θέλουσι σαλευθή. 26 Και τότε θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλαις μετά δυνάμεως πολλής και δόξης. 27 Και τότε θέλει αποστείλει τους αγγέλους αυτού και συνάξει τους εκλεκτούς αυτού εκ των τεσσάρων ανέμων, απ' άκρου της γης έως άκρου του ουρανού.

(Για συντομία, εξετάστε μόνοι σας και το Ματθ.24 και Λουκ.21 όπου πάλι φτάνουμε στα ίδια συμπεράσματα.)

Εδώ, στο εδ.27 περιγράφεται η αρπαγή των πιστών στον ουρανό. Πότε όμως βάσει της περικοπής θα γίνει αυτή η «σύναξη»; Όταν έρθει Ο Κύριος «εν νεφέλαις μετά δυνάμεως πολλής και δόξης» (εδ.26). Πότε θα γίνει αυτό; «Μετά την θλίψιν εκείνη» (εδ.24) και συγκεκριμένα στις μέρες που ονομάζονται «παγίδα» (δείτε πιο κάτω Λου.21:34-36) κατά τις οποίες «ο ήλιος θέλει σκοτισθή και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής 25 και οι αστέρες του ουρανού θέλουσι πίπτει και αι δυνάμεις αι εν τοις ουρανοίς θέλουσι σαλευθή». Οπότε πάλι καθαρά βλέπουμε ότι η διασάλευση της δημιουργίας συνδέεται με ερχομό του Κυρίου και την αρπαγή των πιστών. Αυτά θα είναι -βάσει αυτής της περικοπής και όλων των συμφραζόμενών της- τα τελευταία γεγονότα πριν έρθει Ο Χριστός να πάρει τους πιστούς. Άρα, τα εδάφια αυτά (24, 25) μας κάνουν να αναρωτηθούμε, πώς είναι δυνατόν να συμβούν τέτοιες συγκλονιστικές και μοναδικές καταστροφές, και μετά να εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι (μαζί με τον αντίχριστο) στην γη για 7 χρόνια ή ακόμα -κατά άλλους- τρεισήμισι χρόνια;; Αυτή η περικοπή λοιπόν επίσης κλείνει το θέμα.

Ο δε Λουκάς συμπληρώνει (στο εδ.28):

Λουκ.21:26-28 / οι άνθρωποι θέλουσιν αποψυχεί εκ του φόβου και προσδοκίας των επερχομένων δεινών εις την οικουμένην· διότι αι δυνάμεις των ουρανών θέλουσι σαλευθή. 27 Και τότε θέλουσιν ιδεί τον Υιόν του ανθρώπου ερχόμενον εν νεφέλη μετά δυνάμεως και δόξης πολλής. 28 Όταν δε ταύτα αρχίσωσι να γίνωνται, ανακύψατε και σηκώσατε τας κεφαλάς σας, διότι πλησιάζει η απολύτρωσίς σας.

Και:
34-36 / προσεχετε δε εαυτοις μηποτε βαρυνθωσιν υμων αι καρδιαι εν κραιπαλη και μεθη και μεριμναις βιωτικαις και αιφνιδιος εφ υμας επιστη η ημερα εκεινη 35 ως ΠΑΓΙΣ γαρ επελευσεται ΕΠΙ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΚΑΘΗΜΕΝΟΥΣ ΕΠΙ ΠΡΟΣΩΠΟΝ ΠΑΣΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ 36 αγρυπνειτε ουν εν παντι καιρω δεομενοι ινα καταξιωθητε ΕΚΦΥΓΕΙΝ ταυτα παντα τα μελλοντα γινεσθαι και ΣΤΑΘΗΝΑΙ ΕΜΠΡΟΣΘΕΝ ΤΟΥ ΥΙΟΥ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

    Πότε να σηκώσουμε τα κεφάλια μας; Πριν την μεγάλη θλίψη; Πριν τον αντίχριστο; Ή μετά, «όταν δε ταύτα αρχίσωσι (δηλαδή η διασάλευση του σύμπαντος-εδ.26) να γίνωνται»; Έτσι, στην διάρκεια του εκχυλίσματος του ποτηρίου της οργής Του Θεού πάνω στην γη, που θα φέρει στο τέλος τον παλαιό κόσμο όπως τον ξέρουμε, τότε θα έρθει Ο Κύριος (θυμηθείτε πάλι την απάντηση της 1^ης ένστασης στην αρχή, πατήστε: εδώ).

 

    Ας προσέξουμε στην επόμενη περικοπή ότι και ο Πέτρος (!) συνδέει την διασάλευση του σύμπαντος με τον ερχομό Του Χριστού (και ο ερχομός Του Χριστού συνδέεται με την παραλαβή των πιστών να είναι για πάντα μαζί Του):

3) Β’Πέτ.3:9-13 Δεν βραδύνει ο Κύριος την υπόσχεσιν αυτού, ως τινές λογίζονται τούτο βραδύτητα, αλλά μακροθυμεί εις ημάς, μη θέλων να απολεσθώσι τινές, αλλά πάντες να έλθωσιν εις μετάνοιαν. 10 Θέλει δε ελθεί η ημέρα του Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, καθ' ην οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα στοιχεία δε πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθή, και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαή (<-συσχετίστε Λου.21:26 και το προηγουμένο Μαρ.13:23-24) 11 Επειδή λοιπόν πάντα ταύτα διαλύονται, οποίοι πρέπει να ήσθε σεις εις πολίτευμα άγιον και ευσέβειαν, 12  προσμένοντες και σπεύδοντες εις την παρουσίαν της ημέρας του Θεού, καθ' ην οι ουρανοί πυρούμενοι θέλουσι διαλυθή και τα στοιχεία πυρακτούμενα θέλουσι χωνευθή; 13 Κατά δε την υπόσχεσιν αυτού νέους ουρανούς και νέαν γην προσμένομεν, εν οις δικαιοσύνη κατοικεί.

*Ο Πέτρος ταυτίζει την «υπόσχεση Του Κυρίου» (εδ.9) με την «Ημέρα Του Κυρίου» (εδ.10) με την «παρουσίαν της Ημέρας του Θεού» και αυτά τα τρία, με την καταστροφή όλης της φύσης (εδ.10-12)! Δείτε το αυτό προσεκτικά. Δεν βλέπουμε να τα διαχωρίζει λέγοντάς μας ότι θα αρπαχθούμε πριν, μετά θα εξελιχθούν κι άλλα γεγονότα (για εφτά ή τρεισήμισι χρόνια), και μετά θα γίνει το τέλος. Μάλιστα μέσα από αυτήν την περικοπή ενθαρρύνει τους αδερφούς, αλλά με ποια ενθάρρυνση όμως;; Να ζούνε μία άγια ζωή γεμάτη ευσέβεια (εδ.11) ώστε τελικά να βρεθούν στην αρπαγή της Εκκλησίας και να αποφύγουν αυτά τα έσχατα τρομερά πράγματα (!), και να ζήσουν πλέον στους νέους ουρανούς και στην νέα γη όπου θα κατοικεί δικαιοσύνη (εδ.13).

Ένα ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ σημείο εδώ: Ο Πέτρος εδώ συνδέει την νέα γη με την 2^η Έλευση Του Κυρίου, ενώ στην Αποκάλυψη αυτή «η νέα γη» θα προκύψει μετά την χιλιετή βασιλεία [Αποκ.20:1-15, 21:1] και όχι λίγο μετά των καταστροφών κατά την 2^η Έλευση Του Κυρίου. Για εμένα βέβαια, δεν είναι θέμα σκανδάλου όπως μάλλον θα είναι για πολλούς, και αυτό επειδή είμαι πεπεισμένος ότι οι απόστολοι δεν είχαν όλοι πλήρης αποκάλυψη των προφητικών γεγονότων ή και ούτε όλοι στον ίδιο βαθμό, πράγμα που μας γνωστοποιεί ο Παύλος λέγοντας:

Α'Κορ.13:9 Διότι κατά μέρος γινώσκομεν και κατά μέρος προφητεύομεν

Υπάρχει και άλλο ένα σημείο που πρέπει να λογαριάσουμε. Όλοι οι συγγραφείς της ΚΔ που αναφέρονται στην δεύτερη έλευση/Παρουσία, μιλούν για κοσμογονικές αλλαγές/καταστροφές, σαν αυτές του κατακλυσμού του Νώε. Ο Ιεζεκιήλ όμως μας λέει ότι ο Κύριος θα περάσει από την «σφραγισμένη» ανατολική πύλη του ναού (Εζέκ.44:1-3. 43:1-3, 46:12) όταν επιστρέψει με τους πιστούς για να βασιλέψουν για 1000 χρόνια, μετά από αυτές τις καταστροφές. Πώς θα γίνει αυτό αν όλα έχουν καταστραφεί;;; Προφανώς λοιπόν δεν θα έχουν καταστραφεί τα πάντα, αλλά τα πιο πολλά! Άλλο λογικό συμπέρασμα που λαμβάνει υπόψη όλα, δεν γνωρίζω. Αν κάνω σε κάτι λάθος ας μου το επισημάνει κάποιος.

    Συνεχίζοντας και μένοντας όμως σε ό,τι φαίνεται ξεκάθαρα, θα πούμε ότι όλα, και σε αυτή τη περικοπή λοιπόν (Β’Πέτ.3:9-13), δείχνουν ότι η υπόσχεση Του Κυρίου για την σωτηρία μας από αυτήν την ζωή, αλλά και από την μεγάλη ημέρα της οργής Του τελικά όπου όλα θα διαλυθούν, θα εκπληρωθεί κατά την 2^η Έλευση Του Κυρίου και όχι πριν από αυτήν!

*Μα πως είναι δυνατόν να πιστεύει κάποιος ότι μετά (!..) από αυτά τα συγκλονιστικά γεγονότα (εδ.10), θα υπάρχει η δυνατότητα στον αντίχριστο, να επιβάλλει το χάραγμα του; Τι βασιλεία και ναό θα έχει;; Που;; Πάνω σε ένα πλανήτη σε συντρίμμια; Ή μήπως θα ζει ο αντίχριστος στην νέα γη με νέους ουρανούς όπου θα κατοικεί δικαιοσύνη μετά την χιλιετία;;; (Αστειεύομαι.)

*Εδώ όμως διαβάζουμε και κάτι άλλο από τον μαθητή και απόστολο Του Χριστού, κάτι που μερικοί αντιφρονούντες αγνοούν ή συνειδητά παραβλέπουν. Αν και σωστά μας λένε ότι η αρπαγή θα γίνει ξαφνικά, χωρίς να το περιμένει κανείς, συνεχίζουν και μας λένε ότι δεν θα μπορούσε αυτό να συμβεί αν όλα τα γεγονότα ή μισά της εφταετίας (ανάλογα την εκδοχή της αρπαγής που αποδέχονται), λάβουν μέρος πρώτα, καθώς έτσι θα ξέρουμε πότε θα έρθει Ο Κύριος, οπότε… δεν θα μπορέσει να έλθει ως κλέφτης την νύχτα! Αυτό όμως είναι ΛΑΘΟΣ. Μπορεί να εκπληρώνονται διάφορα γεγονότα ή  καταστροφές σε όλο τον κόσμο, μάλιστα και δίπλα μας (!), αλλά, αυτό δεν σημαίνει ότι θα γνωρίζω κυριολεκτικά την ημέρα της ελεύσεως Του Κυρίου! Αυτή δεν είναι απλώς η λογική γνώμη μου, αλλά η θέση του Πέτρου! Προσέξτε το αυτό. Για αυτό και γράφει: «Θέλει δε ελθεί η ημέρα του Κυρίου ως κλέπτης εν νυκτί, καθ' ην οι ουρανοί θέλουσι παρέλθει με συριγμόν, τα στοιχεία δε πυρακτούμενα θέλουσι διαλυθή, και η γη και τα εν αυτή έργα θέλουσι κατακαή»

-Δηλαδή, ενώ ο Πέτρος, όπως ο Ιωάννης, ο Παύλος και οι συγγραφείς των Ευαγγελίων, γνώριζαν (όπως και όσοι από εμάς τα διαβάζουμε) ότι πριν έρθει Ο Κύριος κατά την 2^η έλευσή Του, θα συμβούν πολλά προφητευμένα «σημεία» του τέλους που διδάχτηκε από Τον Ίδιο Τον Κύριο (πολλά που αφορούν και τον αντίχριστο και φοβερές καταστροφές [αν και δίνεται η εντύπωση ότι δεν θα είναι παντού το ίδιο κακό! Συγκρίνετε με πολύ προσοχή Λου.21:26,34 και θα δείτε δύο διαφορετικά περιβάλλοντα πριν την 2^η Έλευση, αρπαγή των πιστών, 1^η ανάσταση]) και που μας δόθηκαν για να ξέρουμε (!) περίπου πότε θα έρθει Ο Κύριος, και πάλι όμως μας προειδοποιεί ότι «ως κλέπτης εν νυκτί» θα έρθει!! Γιατί όμως; Διότι αναφέρεται στην συγκεκριμένη Μέρα που κανένας δεν γνωρίζει παρόλο που ξέρουμε τα σημεία των καιρών και τα όσα λέγονται περί επταετίας του αντιχρίστου (και ερμηνεύουμε, να επισημάνω…). Αυτή λοιπόν η πληροφορία είναι πολύ σημαντική και πρέπει να μείνουμε σε αυτήν. Βλέπουμε ότι οι Θεόπνευστοι συγγραφείς γνώριζαν ότι μέσα στα τόσα φοβερά συμβάντα (του διωγμού μας από τον αντίχριστο και της μεγάλης θλίψης) δεν θα είναι τόσο δύσκολο κάποιος από την μία μέρα στην άλλη να αποκάμει, είτε στην πίστη του θελήματος Του Θεού (ειδικά αν είναι απληροφόρητος σχετικά με τα σημεία του τέλους), είτε να εγκαταλείψει την αφοσίωσή του στον Χριστό και την υπόσχεσή Του. Θυμίζω εν συντομία:

Ματθ.24:9-10 Τότε θέλουσι σας παραδώσει εις θλίψιν και θέλουσι σας θανατώσει, και θέλετε είσθαι μισούμενοι υπό πάντων των εθνών διά το όνομά μου. 10 Και τότε θέλουσι σκανδαλισθή πολλοί και θέλουσι παραδώσει αλλήλους και θέλουσι μισήσει αλλήλους.

   -Ας σημειώσουμε πάλι εδώ ότι αν και μερικοί αδερφοί μιλούν για τρεισήμισι χρόνια και άλλοι για εφτά, δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε πότε ακριβώς αυτή η εφταετία ξεκινάει, και σίγουρα πολλοί πιστοί παγκοσμίως δεν είναι ή/και δεν θα είναι ενημερωμένοι σχετικά με την διάρκεια της όποιας θητείας του Αντιχρίστου. Σε μας δόθηκε να γνωρίζουμε μόνο «τα σημεία των καιρών» του τέλους, της έσχατης γενιάς, δηλαδή αυτά πριν της Δεύτερης Έλευσης, και όχι την συγκεκριμένη Μέρα. Πρέπει λοιπόν όταν αρχίσει ο διωγμός του αντίχριστου στους πιστούς και ζούμε τα γεγονότα της μεγάλης θλίψης ή των 6 σαλπίγγων (όσο αυτές διαρκέσουν) να σκεφτόμαστε κάθε μέρα: «Υπομονή, άλλη μία μέρα! Ίσως να είναι του Κυρίου η Μέρα! Να με βρει με πίστη και υπακοή ώστε να λάβω το στέφανο της ζωής! Και όχι με απιστία/προδοσία ή αγανάκτηση εναντίων Του.»

 

Συμπέρασμα: Βάσει του Πέτρου στην 2^η επιστολή του (και άλλων περικοπών), οι πιστοί «προσμένουν και σπεύδουν» (εδ.12) την «υπόσχεση Του Κυρίου» που είναι να είμαστε για πάντα μαζί Του. Χαρακτηριστικό όμως αυτής της Μέρας, όπως μας πληροφορεί ο Πέτρος (και είδαμε και πάνω, στο Λου.21:26 και Μάρ.13:24-27), είναι η καταστροφή της φύσης και η διαταραχή της τάξης του σύμπαντος (Β’Πετ.3:10-11). Είναι από περίεργο μέχρι παράλογο να μας ζητάει να περιμένουμε αυτήν την υπόσχεση (έτσι όπως περιγράφει την Μέρα της εκπλήρωσής της), θεωρώντας ότι εφτά χρόνια ή τρεισήμισι χρόνια κατά άλλους με τον Αντίχριστο θα ακολουθήσουν, όπου θα επιδιώξει να βασιλέψει στους υποτιθέμενους παραμένοντες!!!!!!!!!!! Είναι δυνατόν στην διάρκεια αυτών των γεγονότων της τελικής οργής Του Θεού να ζήσει για πολύ ο άνθρωπος ή ο αντίχριστος να στήσει τον ναό του και να κάτσει σαν θεός, να επιβάλει το χάραγμά του, να αιχμαλωτίζει και να σκοτώνει ανθρώπους, να στήσει την εικόνα/βδέλυγμα του, όταν:

«ο ήλιος θέλει σκοτισθή και η σελήνη δεν θέλει δώσει το φέγγος αυτής 25  και οι αστέρες του ουρανού θέλουσι πίπτει και αι δυνάμεις αι εν τοις ουρανοίς θέλουσι σαλευθή» (Μαρ.13:24-25) 

και ο Ιωάννης γράφει:

«Και πάσα νήσος έφυγε και τα όρη δεν ευρέθησαν. 21 Και χάλαζα μεγάλη έως ενός ταλάντου κατέβαινεν εκ του ουρανού επί τους ανθρώπους· και εβλασφήμησαν οι άνθρωποι τον Θεόν διά την πληγήν της χαλάζης, διότι η πληγή αυτής ήτο μεγάλη σφόδρα»(Αποκ.16:20-21);;;;;;;

Ρωτάω είναι δυνατόν;!;!;!;!

    Πάλι λοιπόν βλέπουμε ότι η αρπαγή/σύναξη των πιστών για να είναι με Τον Κύριο, θα γίνει μετά από πολλά και απίστευτα γεγονότα και πριν την πληρότητα της θλιβερής περιόδου που θα προκύψει η Μέρα που θα καταστραφούν όλα (ή όπως είπαμε, τα πιο πολλά) πάνω στην γη.

 

Ας δούμε τώρα την επόμενη περικοπή.

4) Β’Θεσσ.2:1-8 Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, περί της παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της εις αυτόν επισυνάξεως ημών, 2 να μη σαλευθήτε ταχέως από του φρονήματός σας, μηδέ να θορυβήσθε, μήτε διά πνεύματος μήτε διά λόγου μήτε δι' επιστολής ως γραφομένης υφ' ημών, ότι τάχα επλησίασεν η ημέρα του Χριστού. 3 Ας μη σας εξαπατήση τις κατ' ουδένα τρόπον· διότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, 4 ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθήση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός. 5 Δεν ενθυμείσθε ότι ενώ ήμην έτι παρ' υμίν σας έλεγον ταύτα; 6 Και τώρα γνωρίζετε εκείνο, το οποίον κωλύει αυτόν, ώστε να αποκαλυφθή εν τω εαυτού καιρώ· 7 διότι το μυστήριον της ανομίας ήδη ενεργείται, μόνον έως να εκβληθή εκ μέσου ο κωλύων τώρα· 8 και τότε θέλει αποκαλυφθή ο άνομος, τον οποίον ο Κύριος θέλει απολέσει με το πνεύμα του στόματος αυτού και θέλει εξαφανίσει με την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού·

Σημεία να προσέξουμε:

*Η «παρουσία Του Κυρίου ημών» ταυτίζεται ουσιαστικά με «την εις αυτόν επισυνάξεως» (εδ.1), δηλαδή της αρπαγής/σύναξης για να είμαστε μαζί Του(!!!), με «την ημέρα Του Χριστού» (εδ.2), με «την ημέρα εκείνη» (εδ.3) και «την επιφάνειαν της παρουσίας αυτού»! Ας το εξετάσουν αυτό πολύ προσεκτικά μερικοί.

 

*Τι προηγείται -βάσει της περικοπής- της Παρουσίας Του Κυρίου και της σύναξης/αρπαγής μας (εδ.1);

1) Η περίοδο της αποστασίας, που θα οδηγήσει στην…

2) …αποκάλυψη του ανθρώπου της αμαρτίας, του υιού της απωλείας (εδ.3), που είναι ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενων Θεόν ή σέβασμα (εδ.4),

3) προφανώς η ύπαρξη -το χτίσιμο- του ναού Του Θεού στον οποίο θα μπει (εδ.4)

4) όπου θα καθίσει «ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός» (εδ.4)

Αν δεν υπάρξουν αυτά, μπορεί άραγε να υπάρξει η έλευση Του Κυρίου και η επισύναξη των αγίων; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ.

 

*Ο Παύλος καθαρά μας λέει ότι αυτό που θα ισχυρίζονται οι ψευδό-διδάσκαλοι ώστε να μας εξαπατήσουν, είναι ότι τάχα: «επλησίασεν η ημέρα Του Χριστού» (εδ.2). Πόσοι άραγε αναγνώστες και γενικότερα πιστοί έχουν ακούσει αυτήν την πρόταση/διδασκαλία; Πόσοι άραγε από εσάς την έχετε διδάξει; Θέλετε να σας διακηρύξουμε ανοιχτά και ονομαστικώς ως ψευδό-διδασκάλους, ενημερώνοντας και τα ποίμνιά σας ή θέλετε να μετανοήσετε πρώτα ενώπιον Του Θεού επανορθώνοντας εγκαίρως την ορθή διδασκαλία στο ποίμνιό σας, ώστε να μην καταλήξετε στην Κόλαση με τους υπόλοιπους ψευδοδιδασκάλους, σώζοντας ταυτόχρονα την εν Χριστώ αξιοπρέπειά σας και δίνοντας στους αδερφούς και παράδειγμα ταπείνωσης στο Πνεύμα της αληθείας; Είναι δίλλημα άραγε; Θα’πρεπε, όταν λες ότι υπηρετείς Αυτόν που είναι «πυρ καταναλίσκον»;… Νομίζω όχι…

 

    Οπότε, και βάσει αυτής της περικοπής, πότε θα γίνει «παρουσία Του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της εις αυτόν επισυνάξεως ημών»; Πριν εμφανιστεί ο άνθρωπος της αμαρτίας/απωλείας (ο αντίχριστος δηλαδή), ή μετά; ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ ΜΕΤΑ.

    Αναρωτιέμαι μερικές φορές, με όσους στηρίζουν τα ακριβώς αντίθετα… Που τα βρίσκουν; Καταλήγω ότι όποια καλή σχέση με την Γραφή να έχουμε, δεν είναι καθόλου ανεπηρέαστη από τις γραμμές των εκκλησιών στο σημείο που πιστεύουν οι πιστοί πράγματα που δεν υπάρχουν, μάλιστα εδώ, πράγμα για το οποίο ο Παύλος προειδοποίησε ότι θα συμβαίνει…Προφητικά μιλάει για αυτούς της ΕΑΕΠ και άλλους άραγε..; Μήπως είναι λίγες οι περικοπές που ξεκάθαρα φανερώνουν την αλήθεια που τους εκθέτει ως πλανεμένους; Τι συμβαίνει άραγε;… Ή μήπως είμαι εγώ εντελώς πλανεμένος και χρειάζομαι την διόρθωσή σας; (Γραπτή παρακαλώ.) Τι λέτε; Πάντως, θα πρέπει όλοι όμως να πούμε ανοιχτά «ΝΤΡΟΠΗ και ΦΟΒΟΥ ΤΟΝ ΘΕΟ!!!» σε όσους συνειδητά διαστρέφουν –αν είναι δυνατόν- αυτά τα λόγια του Παύλου που σκοπό έχουν να μας δώσουν σημείο συγκεκριμένο ώστε να μας φυλάξουν απ’όσους θα λένε «έρχεται ο Χριστός»!!!! Το κάνουν ή για να κρατήσουν την πλανεμένη παράδοσή τους (δεν τολμούν διαφορετικά ή αδιαφορούν) ή είναι εργάτες του διαβόλου.

 

5) Αποκ.20:4-5  Και είδον θρόνους, και εκάθησαν επ' αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων διά την μαρτυρίαν του Ιησού και διά τον λόγον του Θεού, και οίτινες δεν προσεκύνησαν το θηρίον ούτε την εικόνα αυτού, και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών· και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη. 5 Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη. Αύτη είναι η ανάστασις η πρώτη.

*Εδώ -όπως ήδη ανέδειξα στην αρχή- βλέπουμε Χριστιανούς να ζούνε στην εποχή του αντιχρίστου/θηρίου (!), μάλιστα να θανατώνονται από αυτόν. Άρα, και αυτή η περικοπή συνηγορεί στο ότι οι πιστοί δεν θα έχουν αρπαχθεί πριν τον αντίχριστο.

*Το «και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη» και το «Αυτή είναι η ανάστασις η πρώτη» πάνε μαζί, και λογικά έχουν ως αφετηρία την αρπαγή της εκκλησίας, ειδικά αν λάβουμε υπόψη όλες τις προηγούμενες περικοπές που εξετάσαμε.

(Πολλά έχουν ειπωθεί για αυτήν την βασιλεία. Αν και δεν την θεωρώ συμβολική, προσωπικά μου παραμένει δύσκολη η κατανόησή της στο προφητικό σχέδιο Του Κυρίου. Πέραν τούτου όμως, όσον αφορά το θέμα μας, τα στοιχεία της περικοπής μιλούν για πιστούς Του Ιησού στην εποχή του αντίχριστου. Αυτό ας μην το παραβλέπουμε.)

 

    Αδερφοί, σαφώς δεν έχω όλες τις απαντήσεις για το προφητικό σχέδιο Του Θεού, για αυτό και είμαι έτοιμος να διορθωθώ αν κάνω λάθος στο συμπέρασμά μου (που θα σήμαινε ότι παρερμηνεύω όλες [!] τις πιο πάνω περικοπές σχετικά), αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να έχω μερικές ή και αρκετές απαντήσεις, εξάλλου για αυτό μας δόθηκαν οι αποκαλύψεις της Γραφής! Όσο αφορά το θέμα αυτής της εργασίας αυτής λοιπόν, τολμώ να πω ότι τα δεδομένα είναι αφοπλιστικά, για όποιον εξακολουθεί να έχει «δόκιμο νου» και όχι «καυτηριασμένη συνείδηση», και αυτά φανερώνουν ότι η αρπαγή δεν θα γίνει «από στιγμή σε στιγμή, πριν τον αντίχριστο», όπως κηρύττουν από άμβωνα μερικοί «αδερφοί», αλλά μετά, κατά την έσχατη/7^η  σάλπιγγα.

(-Ναι, αδερφοί με εισαγωγικά, επειδή πρέπει να αναρωτιόμαστε ποιος είναι τι, κανένας δεν είναι υπεράνω διάκρισης και ελέγχου.)

 

6) Λουκ.17:22-37 Είπε δε προς τους μαθητάς· θέλουσιν ελθεί ημέραι, ότε θέλετε επιθυμήσει να ίδητε μίαν των ημερών του Υιού του ανθρώπου, και δεν θέλετε ιδεί. 23  και θέλουσι σας ειπεί· Ιδού, εδώ είναι, ή Ιδού εκεί· μη υπάγητε μηδ' ακολουθήσητε. 24  Διότι ως η αστραπή η αστράπτουσα εκ της υπ' ουρανόν λάμπει εις την υπ' ουρανόν, ούτω θέλει είσθαι και ο Υιός του ανθρώπου εν τη ημέρα αυτού. 25 Πρώτον όμως πρέπει αυτός να πάθη πολλά και να καταφρονηθή από της γενεάς ταύτης. 26 Και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και εν ταις ημέραις του Υιού του ανθρώπου· 27 έτρωγον, έπινον, ενύμφευον, ενυμφεύοντο, μέχρι της ημέρας καθ' ην ο Νώε εισήλθεν εις την κιβωτόν, και ήλθεν ο κατακλυσμός και απώλεσεν άπαντας. 28 Ομοίως και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Λώτ· έτρωγον, έπινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν· 29 καθ' ην δε ημέραν εξήλθεν ο Λωτ από Σοδόμων, έβρεξε πυρ και θείον απ' ουρανού και απώλεσεν άπαντας. 30  Ωσαύτως θέλει είσθαι καθ' ην ημέραν ο Υιός του ανθρώπου θέλει φανερωθή. 31 Κατ' εκείνην την ημέραν όστις ευρεθή επί του δώματος και τα σκεύη αυτού εν τη οικία, ας μη καταβή διά να λάβη αυτά, και όστις εν τω αγρώ ομοίως ας μη επιστρέψη εις τα οπίσω. 32 Ενθυμείσθε την γυναίκα του Λωτ. 33 Όστις ζητήση να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν, και όστις απολέση αυτήν, θέλει διαφυλάξει αυτήν. 34  Σας λέγω, Εν τη νυκτί εκείνη θέλουσιν είσθαι δύο επί μιας κλίνης, ο εις παραλαμβάνεται και ο άλλος αφίνεται· 35  δύο γυναίκες θέλουσιν αλέθει ομού, η μία παραλαμβάνεται και η άλλη αφίνεται· 36  δύο θέλουσιν είσθαι εν τω αγρώ, ο εις παραλαμβάνεται και ο άλλος αφίνεται. 37 Και αποκριθέντες λέγουσι προς αυτόν· Που, Κύριε; Ο δε είπε προς αυτούς· Όπου είναι το σώμα, εκεί θέλουσι συναχθή οι αετοί.

Σημεία να προσέξουμε:

*Όταν φανερωθεί «Ο Υιός του ανθρώπου» (εδ.30) θα είναι όπως στις ημέρες του Νώε (εδ.26) και του Λωτ (εδ.28-29). Πως όμως;

1) οι άνθρωποι θα τρώνε, θα πίνουν, θα αγοράζουν και θα πωλούν (<-θα το δούμε αυτό το σημείο σε λίγο), θα φυτεύουν και θα οικοδομούν. Φυσικά, η ζωή θα συνεχίζεται δηλαδή, ότι κι αν συμβαίνει.

2) θα καταστραφούν μέσω επέμβασης του Θεού.

 

*Η είσοδο του Νώε (εδ.27) στην κιβωτό και η έξοδο του Λωτ (εδ.29) από τα Σόδομα, μιλάει για την απομάκρυνση της εκκλησίας από την ολική καταστροφή, τον έσχατο κίνδυνο, οπότε για την αρπαγή της εκκλησίας.

 

*Θεωρώ ότι ο σκοπός των περιγραφών στο εδ.34 είναι να μας πουν ότι άλλα θα συμβαίνουν εκείνη την μέρα και άλλα εκείνη την νύχτα, σε διαφορετικό χρόνο δηλαδή, πάντως το ίδιο θα συμβεί σε όλο το πλανήτη ασχέτως αν είναι μέρα ή νύχτα! Όταν σε μας είναι μέρα, σε άλλους -αλλού στο πλανήτη- είναι νύχτα. Θυμίζω:

34 Σας λέγω, Εν τη νυκτί εκείνη θέλουσιν είσθαι δύο επί μιας κλίνης, ο εις παραλαμβάνεται και ο άλλος αφίνεται· 35  δύο γυναίκες θέλουσιν αλέθει ομού, η μία παραλαμβάνεται και η άλλη αφίνεται· 36 δύο θέλουσιν είσθαι εν τω αγρώ, ο εις παραλαμβάνεται και ο άλλος αφίνεται.

-Η κοινή λογική και η παρατήρηση λέει ότι αλέθουν την μέρα και όχι την νύχτα και δουλεύουν στον αγρό την μέρα και όχι την νύχτα, ειδικά στην τότε εποχή που δεν είχαν ηλεκτρισμό. Οπότε, το νόημα της όλης περικοπής είναι να διακρίνουμε ότι το γεγονός της αρπαγής θα λάβει μέρος σε όλο τον κόσμο, ταυτόχρονα. Αλλού, την νύχτα, δύο θα κοιμούνται μαζί και την ίδια στιγμή αλλού, θα αλέθουν και εργάζονται στον αγρό! Για να γίνει πιο ξεκάθαρο: Το «εν εκείνη την ημέρα» (εδ.31) και το «εν τη νυκτί εκείνη» σκοπό έχουν να μιλήσουν για την ίδια στιγμή σε διαφορετικούς όμως τόπους. Τα εδ.35-36 ουσιαστικά απλώς επιστρέφουν στα γεγονότα της ημέρας.

 

*Θα εμφανιστεί Ο Κύριος και θα γίνει μία μεγάλη καταστροφή (όπως έγινε στα Σόδομα). Μετά την έσχατη καταστροφή αυτή που ονομάζεται παγίδα και πειρασμός (όπου θα προκύψει η διασάλευση της φύσης μετά την μεγάλη θλίψη), η γη δεν θα είναι κατοικήσιμη από μόνη της, αλλά ο Κύριος θα αναδημιουργήσει τα πάντα κατά την υπόσχεσή Του. Προσωπικά πάντως θεωρώ ότι αυτές οι οδηγίες (εδ.31), αφορούν τον μεγάλο σεισμό που αναφέρει η Αποκάλυψη (κεφ.11:13-15, 16:18) και στην Εβραίους (12:26), αλλά πέραν της γνώμης μου, στα συμφραζόμενα (εδ.27, 29 και εδ.33) που βρίσκονται το εδ.31-32, σίγουρα μαθαίνουμε ότι θα γίνει κάποια ολική καταστροφή όπως επί Νώε (δες εδ.27) και επί Λωτ (δες τέλος του εδ.29 «έβρεξε πυρ και θείον απ' ουρανού και απώλεσεν άπαντας.», μετά εδ.33.) οπότε δεν θα μπορεί να υπάρξει αντίχριστος και διωγμός και άλλα κατόπιν της καταστροφής της οικουμένης, αλλά μόνο πριν αυτής!!

*Τα λόγια του εδ.33: «Όστις ζητήση να σώση την ζωήν αυτού, θέλει απολέσει αυτήν, και όστις απολέση αυτήν, θέλει διαφυλάξει αυτήν.», είναι κάπως δυσερμήνευτα. Γνώμη λοιπόν δίδω. Θεωρώ ότι στα συμφραζόμενά τους, σκοπό έχουν να μιλήσουν για τον βίαιο θάνατο που θα υποστεί κάποιος πιστός αν κατά τον σεισμό (δεν ξέρουμε πόσο θα διαρκέσει, αλλά σίγουρα όχι λίγο) τρέξει να καλυφθεί ή να δει τους δικούς του. Επιπλέον όμως αναλύσεις πρέπει εδώ να γίνουν.

    Λέγοντας το εδάφιο «Όστις ζητήση να σώση την ζωήν αυτού…», δεν αναφέρεται απλά στο να διαφυλάξει κανείς την ύπαρξή του σε αυτή τη ζωή, αλλά στο «να ζητήση» μέσα του, δηλαδή από τον εαυτό του, να σώσει όλα αυτά που έχει η ζωή του και θεωρεί αξίας (οικογένεια, υλικά αγαθά κτλ.). Από πού όμως βγάζω το συμπέρασμα αυτό; Από τον συνειρμό Του Κυρίου! Επικαλείται την γυναίκα του Λωτ. Τυχαίο; Όχι. Η γυναίκα του Λωτ που αναφέρεται στο σημείο αυτό (εδ.32 σε συνάρτηση με εδ.31), δεν γύρισε φυσικά για να σώσει την ύπαρξή της σε αυτή τη ζωή (! -κανένας δεν επιστρέφει σε τέτοιο -φοβερό μάλιστα- κίνδυνο για να… σώσει την ζωή του!), αλλά λόγω ψυχικού δεσίματος με τα της ζωή της, προτίμησε προς στιγμήν, δηλαδή «ζήτησε» μέσα της, από τον εαυτό της, επιθύμησε, να γυρίσει -θα λέγαμε- με νοσταλγία και να «αγκαλιάσει» τα της ζωής της, δηλαδή τον τρόπο ζωής της με όλα που θεωρούσε πράγματα αξίας. Μόνο αν έτσι ερμηνευτούν αυτά τα λόγια, έχουν λογική τα επόμενα («θέλει απολέσει αυτήν»)! Το «όστις ζητήση να σώσει την ζωήν αυτού» λοιπόν, σημαίνει να ζητήσει κανείς από τον εαυτό του (δηλαδή να επιθυμήσει) να σώσει αυτό που θεωρεί συνολικά… «ζωή του». Προσέξτε το αυτό. Έτσι, βάσει αυτού, τα επόμενα λόγια του εδαφίου: «…θέλει απολέσει αυτήν», σημαίνουν ότι αν επιθυμήσει κανείς μέσα του, ίσως σχεδόν ενστικτωδώς, να τρέξει να διαφυλάξει αυτό/αυτά που θεωρεί «ζωή του» (τυχόν υπάρχοντα μεγάλης αξίας ή και μέλη της οικογένειας τους ακόμα), αυτός, θα τα χάσει όλα, και τα υπάρχοντά του, αλλά πιο σπουδαία και την ίδια την ύπαρξή του σε βίαιο ίσως και αργό θάνατο. Αντίστοιχα, καθώς συνεχίζει το εδάφιο, το «και όστις απολέσει αυτήν», σημαίνει «όποιος μέσα του ζητήσει/επιθυμήσει να απολέσει αυτήν» (σε αντίθεση δηλαδή με την γυναίκα του Λωτ που μέσα της «ζήτησε/επιθύμησε» να την διαφυλάξει),

δηλαδή να αδιαφορήσει για αυτά που θεωρεί ζωή του, να τα αφήσει να χαθούν, και πει: «Δεν έχουν νόημα αυτά πια! Θα ζω πλέον, πάντοτε μετά Του Κυρίου!!», αυτός τελικά είναι που θα «θέλει διαφυλάξει αυτήν», δηλαδή αυτό που θεωρεί «ζωή του»!

Διακρίνω λοιπόν σε αυτό το εδάφιο, έναν άνθρωπο, με δύο επιλογές:

Η μία επιλογή είναι να θεωρεί «ζωή αυτού» την φυσική ύπαρξή του με όλα τις γήινες αξίες και η άλλη επιλογή είναι να θεωρεί «ζωή αυτού» την φυσική ύπαρξή του με όλες τις ουράνιες αξίες. Η πρώτη επιλογή θα φέρει άσχημα αποτελέσματα καθώς αυτός ο άνθρωπος θα χάσει την «ζωή αυτού» επειδή από την μία το φυσικό του σώμα ή θα υποφέρει αφού καταπλακωθεί στον μεγαλύτερο σεισμό που έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία τη γης, ή θα καταστραφεί εντελώς εξαρχής σε αυτόν, και από την άλλη, όλα όσα θεωρούσε αξίας και πήγε να δει ή να σώσει, επίσης θα καταστραφούν. Η δεύτερη επιλογή θα έχει ως αποτέλεσμα να την «διαφυλάξει» την «ζωή αυτού», καθώς από την μία το εν ζωή «φυσικό» του σώμα δεν θα υποφέρει ή καταστραφεί, καθώς ακολούθησε πιστά τις Θεόπνευστες οδηγίες, αντιθέτως θα μεταμορφωθεί σε πνευματικό και θα είναι πάντοτε μετά Του Κυρίου και όσα Αυτός Του έδωσε κληρονομιά. Μία επισήμανση εδώ:

    Αν δούμε αυτό το εδάφιο με «φυσικό πρίσμα», απλώς θέλει να φυλάξει τον πιστό από το να υποφέρει ή να πεθάνει λίγο πριν την αρπαγή, ασχέτως αν στην τελική θα είναι με τον Κύριο κατά την αρπαγή. Αν θελήσουμε να το δούμε με «πνευματικό πρίσμα», μπορούμε να δούμε δύο ανθρώπους που ακολουθούν δύο διαφορετικές πνευματικές κατευθύνσεις, όπου ο ένας κατευθύνει την καρδιά του στα πρόσκαιρα, και ο άλλος στα αιώνια.

 

*Να προσέξουμε ένα σημείο εδώ σχετικά με εδ.28, 34-36: «28 Ομοίως και καθώς έγεινεν εν ταις ημέραις του Λώτ· έτρωγον, έπινον, ηγόραζον, επώλουν, εφύτευον, ωκοδόμουν·………34 Σας λέγω, Εν τη νυκτί εκείνη θέλουσιν είσθαι δύο επί μιας κλίνης, ο εις παραλαμβάνεται και ο άλλος αφίνεται· 35  δύο γυναίκες θέλουσιν αλέθει ομού, η μία παραλαμβάνεται και η άλλη αφίνεται· 36  δύο θέλουσιν είσθαι εν τω αγρώ, ο εις παραλαμβάνεται και ο άλλος αφίνεται.» Θα πει κανείς περί αυτών, Μα αν θα μπορούν να αγοράσουν ή να πωλήσουν όταν γίνει η αρπαγή, σημαίνει ότι δεν έχει επιβληθεί το χάραγμα ακόμα, άρα η αρπαγή θα γίνει πριν έρθει ο αντίχριστος, επειδή όταν έρθει θα πρέπει όλοι να λάβουν το χάραγμα (Αποκ.13) ή να θανατωθούν. -Όχι. Θα πρέπει όλοι όσοι είναι να το πάρουν να το έχουν πάρει, αλλιώς αρπαγή δεν θα γίνει! Ο «άλλος που αφήνεται» λοιπόν, θα είναι αυτός που από τους δύο έλαβε το χάραγμα. Είναι λογικό έτσι να βλέπουμε ότι την περίοδο του αντιχρίστου θα λειτουργούν τα πράγματα κανονικά για το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, κανονικά πάντα στα πλαίσια φυσικά της μεγάλης θλίψης. Πράγματι με αυτό εναρμονίζεται το Β’Θεσσ.2:1-8 που προηγουμένως εξετάσαμε, καθώς μας λέει ότι ΠΡΩΤΑ θα εμφανιστεί ο αντίχριστος και μετά θα έρθει ο Χριστός (πόσο μετά ακριβώς, δεν ξέρουμε).

Στη πρώτη περίοδο του αντιχρίστου, αυτός θα δρα μάλλον ως πολιτικό πρόσωπο, δεν θα έχει φανερωθεί ακόμα, δεν θα έχει ομολογήσει ποιος είναι· εκείνη την περίοδο, ο κόσμος όλος θα εξακολουθεί να αγοράζει και να πουλάει· μπορεί ήδη τώρα να βρισκόμαστε σε αυτή την περίοδο της μεγάλης θλίψης, αλλά δεν το ξέρουμε επειδή δεν έχει αποκαλυφθεί ακόμα ποιος είναι. Συμπληρώνω ότι, πιθανόν και σε περίοδο «ειρήνης» πολλοί να λάβουν οικειοθελώς το χάραγμα, όπως π.χ. πολλοί κάνανε το εμβόλιο για το Κοβιντ πριν ακόμα επιβληθεί σε διάφορες εργασίες και ιδρύματα και με ποινές σε όποιους δεν το λάμβαναν. Αν κάτι παρόμοιο συμβεί με το χάραγμα, θα εξακολουθούμε τότε να βρισκόμαστε σε «κανονικές» κατά τα άλλα συνθήκες ζωής, ενώ ήδη ο αντίχριστος και το χάραγμα θα έχουν κάνει την παρουσία τους, απλά δεν θα το έχουν πάρει όλοι όσοι θα ενδώσπυν και θα το πάρουν. Η κοινωνική κανονικότητα αυτή όμως θα παύσει, ΟΤΑΝ η παγκόσμια δικτατορία αποκαλυφθεί και επιβληθεί μετά βίας ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΤΙΦΡΟΝΟΥΝΤΕΣ.

* Το εδάφιο 37: «Και αποκριθέντες λέγουσι προς αυτόν· Που, Κύριε; Ο δε είπε προς αυτούς· Όπου είναι το σώμα, εκεί θέλουσι συναχθή οι αετοί.» διαβάζει στο αρχαίο κείμενο ως εξής (το δεύτερο σκέλος): «όπου το σώμα, εκεί και οι αετοί επισυναχθήσονται.» Συμπέρασμα: Η απάντηση του Κυρίου, ουσιαστικά είναι: «Στον ουρανό.» Θα πει κανείς, γιατί; Επειδή στον ουρανό μαζεύονται οι αετοί, ειδικά αν στην γη συμβαίνουν σεισμοί και φοβερές καταστροφές, εκεί δηλαδή που θα είναι και το σώμα Του Χριστού κατά την στιγμή της αρπαγής. Σημειώστε ότι δεν λέει «το πτώμα» (όπως στο Ματθ.24:28 όπου αντί «σώμα» λέει «πτώμα» δίνοντας έτσι άλλη εικόνα, πιθανόν συμπληρωματική (Αποκ.19:17) -αν και δεν έχει σημασία εδώ, με την έννοια ότι ο συγγραφέας έχει συγκεκριμένα πράγματα στον νου του γράφοντας εδώ το εδάφιο με αυτόν τον τρόπο).

    Αυτή η ερμηνεία υποστηρίζεται και από το γεγονός ότι η πνευματικά συνώνυμη λέξη της αρπαγής στην Καινή Διαθήκη, είναι η λέξη… «σύναξη»(!) και έτσι διαβάζουμε ότι εκεί (στον ουρανό) οι αετοί «επισυναχθήσονται». Δεν είναι τυχαίο ότι επιλέχθηκε αυτή η λέξη. Φυσικό ήταν εφόσον μόλις είχε αναφερθεί Ο Κύριος στην αρπαγή της εκκλησίας (εδ.34-36), ή όπως αλλού διαβάζουμε, την σύναξή τους από τις 4 γωνίες της γης (αρχ. κείμ. «επισυνάξουσιν» Ματθ.24:31, «επισυνάξει» Μαρ.13:27).

 

*Το συμπέρασμα είναι το ίδιο με προηγούμενες περικοπές: Όταν έρθει Ο Κύριος θα γίνει ολική καταστροφή (όπως στα Σόδομα) όπου οι νεκροί θα είναι παντού (εδ.37) και θα «αρπάξει» τους πιστούς στον ουρανό. Οπότε, θα γίνει καταστροφικό γεγονός την ίδια μέρα με την επιστροφή του Κυρίου όπου «άπαντες» θα καταστραφούν όπως τις μέρες του Νώε και του Λωτ. Δεν θα μπορεί καμία τάξη πραγμάτων να λειτουργήσει τότε! Οπότε, η αυθαίρετη εικασία (!) ότι μετά την αρπαγή θα έρθει ο αντίχριστος, η μεγάλη θλίψη κτλ., πάλι αποδεικνύεται εντελώς εσφαλμένη.

 

7) Α’Ιωάν.2:18  Παιδία, εσχάτη ώρα είναι, και καθώς ηκούσατε ότι ο αντίχριστος έρχεται, και τώρα πολλοί αντίχριστοι υπάρχουσιν· όθεν γνωρίζομεν ότι είναι εσχάτη ώρα.

    Για να τους αναγνωρίζει ο Ιωάννης ότι ορθά πιστεύανε ότι «έρχεται» (ένας) αντίχριστος (άρα κάποιον συγκεκριμένο εννοείται), τι ουσιαστικά φανερώνει; Ότι γνώριζαν ότι ένας αντίχριστος θα ερχότανε πρώτα και θα ήταν εδώ οι ίδιοι, ώστε να τον δούνε!! Άρα, δεν θα είχαν φύγει στην αρπαγή όπως μερικοί νομίζουν, διότι η αρπαγή έρχεται μετά τον αντίχριστο! Τι νόημα δηλαδή θα είχε να τους πει ότι ακούσανε (στο αρχαίο, χωρίς το άρθρο): «ἠκούσατε ὅτι ἀντίχριστος ἔρχεται», αν υποτίθεται ότι δεν θα ήταν εδώ να τον δούνε!!! Θα έπρεπε να τους λέει «Ακούσατε ότι έρχεται ο Ιησούς Χριστός…», τον Οποίον υποτίθεται θα περιμένανε πριν τον αντίχριστο, αλλά το αντίθετο συμβαίνει!

(---Με την ευκαιρία, σχετικά με το αν θα είναι συγκεκριμένο πρόσωπο ο αντίχριστος, μπορείτε να διαβάσετε αναλυτικό άρθρο μου σχετικά στην κατηγορία «Ενδιαφέροντα για Διαμαρτυρόμενους» με τίτλο:

«Υπάρχει τελικά ένας συγκεκριμένος μελλοντικός αντίχριστος, ή μήπως έχουμε πλανηθεί;;;;»

http://www.ipertisalithias.gr/index.php?cat=3&id=46&bg=18#article )

 

     Όπως καταλάβατε λοιπόν, η θέση μου είναι ότι η αρπαγή θα γίνει κατά την δεύτερη έλευση του Κυρίου ΜΕΤΑ την περίοδο της μεγάλης θλίψης και αρχές ή κατά την πορεία της παγίδας/οργής/πειρασμού σε όλη την οικουμένη όπου η φύση θα σαλευθεί. Αν συμφωνείτε αδερφοί, εκτύπωσε αυτήν την εργασία και στείλτε την όπου θεωρείτε ή έστω ελπίζετε ότι υπάρχουν «αυτιά που ακούνε».

Ο Θεός να μας φυλάει από πλάνες και ειδικά στους έσχατους καιρούς μας.

 

Ματθ.7:15-20

Προσέχετε δε από των ψευδοπροφητών, οίτινες έρχονται προς εσάς με ενδύματα προβάτων, έσωθεν όμως είναι λύκοι άρπαγες. 16 Από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς. Μήποτε συνάγουσιν από ακανθών σταφύλια ή από τριβόλων σύκα; 17 ούτω παν δένδρον καλόν κάμνει καλούς καρπούς, το δε σαπρόν δένδρον κάμνει κακούς καρπούς. 18 Δεν δύναται δένδρον καλόν να κάμνη καρπούς κακούς, ουδέ δένδρον σαπρόν να κάμνη καρπούς καλούς. 19 Παν δένδρον μη κάμνον καρπόν καλόν εκκόπτεται και εις πυρ βάλλεται. 20 Άρα από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς.

 

Α’Τιμ.4:1-2

Το δε Πνεύμα ρητώς λέγει ότι εν υστέροις καιροίς θέλουσιν αποστατήσει τινές από της πίστεως, προσέχοντες εις πνεύματα πλάνης και εις διδασκαλίας δαιμονίων, 2 διά της υποκρίσεως ψευδολόγων, εχόντων την εαυτών συνείδησιν κεκαυτηριασμένην

 

Β’Θεσσ.2:1-8

Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, περί της παρουσίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και της εις αυτόν επισυνάξεως ημών, 2 να μη σαλευθήτε ταχέως από του φρονήματός σας, μηδέ να θορυβήσθε, μήτε διά πνεύματος μήτε διά λόγου μήτε δι' επιστολής ως γραφομένης υφ' ημών, ότι τάχα επλησίασεν η ημέρα του Χριστού. 3 Ας μη σας εξαπατήση τις κατ' ουδένα τρόπον· διότι δεν θέλει ελθεί η ημέρα εκείνη, εάν δεν έλθη πρώτον η αποστασία και αποκαλυφθή ο άνθρωπος της αμαρτίας, ο υιός της απωλείας, 4 ο αντικείμενος και υπεραιρόμενος εναντίον εις πάντα λεγόμενον Θεόν ή σέβασμα, ώστε να καθήση εις τον ναόν του Θεού ως Θεός, αποδεικνύων εαυτόν ότι είναι Θεός.

 

Κατά την ενέργεια εκάστου,

Αλέξης Τομαράς

 

Υγ. 1) Υπάρχουν και άλλες περικοπές που συνηγορούν στην πιο πάνω αλήθεια. Ακόμα και να κάποιος θεωρεί ότι έχει ένα χωρίο που νομίζει ότι λέει το αντίθετο, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να αναιρέσει τα ξεκάθαρα πιο πάνω, κάτι που θα ήταν από παράλογο, μέχρι και ύποπτο.

       2) Σχετικά με τα σχόλιά μου πάνω στην Αποκάλυψη, αφήνω ανοιχτό το ενδεχόμενο να έχω παραβλέψει κάτι. Το γνωστοποιώ αυτό, ώστε να μην μου χρεωθεί ότι «έπραξα τι κατά της αληθείας»(Β’Κορ13:8), ειδικά όταν το βιβλίο της Αποκάλυψης φέρει και την ακόλουθη προειδοποίηση: Αποκ.22:18-19.

       3) Συνάντησα ένα νεαρό από την εκκλησία της Πεντηκοστής ο οποίος σχεδόν με μίσησε όταν του είπα ότι η αρπαγή θα γίνει μετά τον αντίχριστο. Σκέφτηκα εκείνη την στιγμή, «Νέος άνθρωπος… και πρόλαβαν ήδη να τον κάνουν ξερόλα και φανατικό σε μία πλάνη που ευκόλως καταρρίπτεται από την Γραφή. Πως θα ακούσει αυτό το παιδί κάποιον που δεν είναι στον εκκλησιαστικό του χώρο;» Συμπέρασμα: Πόσο μεγάλη σημασία έχει λοιπόν να οδηγούμαστε από Το Άγιο Πνεύμα στην διδασκαλία του Αρχιποιμένα Ιησού Χριστού και όχι από πλανεμένους καλοπροαίρετος ή και δόλιους λειτουργούς της εκκλησίας. Εσύ φίλε αναγνώστη, ποιου την διδασκαλία φέρεις; Εξαρτάται από πού πραγματικά την πήρες…

      4) Ανά καιρούς μπορεί να προσθέσω ή να αλλάξω κάτι στο κείμενο, οπότε ελέγξτε πάνω δεξιά στην αρχή του κειμένου πότε έκανε την τελευταία αλλαγή.  

©

www.ipertisalithias.gr