Διάλογος με τον κ.Χατζησταυρίδη Δημήτρη

σχετικά με το άρθρο του που δημοσιεύτηκε

στο «Ορθόδοξο» περιοδικό  «Ο Ερευνητής της Αλήθειας» (τεύχος 43) :

«ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΑΡΙΑ: ΘΕΟΤΟΚΟΣ, ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ και ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΣ;»

Ακολουθούν τα 3 μέρη του όλου διαλόγου μας:

 

1) Περί αειπάρθενου (η κριτική μου στο άρθρο του κ.Χατζησταυρίδη σε άρθρο Ορθόδοξου περιοδικού)

2) Η απάντηση του κ.Χατζησταυρίδη στην κριτική μου

3) Και η κριτική/απάντησή μου στην απάντησή του κ.Χταζησταυρίδη

 

 

 

 

 

 

Απάντηση στο άρθρο του κ.Χατζησταυρίδη Δημήτρη που δημοσιεύτηκε

στο «Ορθόδοξο» περιοδικό  «Ο Ερευνητής της Αλήθειας» (τεύχος 43) :

«ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΑΡΙΑ: ΘΕΟΤΟΚΟΣ, ΜΗΤΕΡΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ και ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΣ;»

    Ποια είναι άραγε η δική σου απάντηση; Εύχομαι όσοι θα διαβάσουν την απάντησή μου αυτή να οικοδομηθούν διακρίνοντας με την χάρη Του Κυρίου την αλήθεια μεν, αλλά και πως και που καταφεύγει κανείς για να υποστηρίξει την πλάνη του… μία από τις πολλές τις Ελληνορθόδοξης θρησκείας.

    Καταρχάς, θέλω να γνωστοποιήσω στον αναγνώστη ότι δεν είμαι Ελληνορθόδοξος (ήμουν κάποτε. / Με την λέξη «Ελληνορθόδοξος» κυρίως εννοώ αυτόν που έχει την οπτική ενός Έλληνα περί του τι/ποια είναι η «ορθή δοξασία», και όχι την μίξη Ελληνισμού και «Ορθοδοξίας», αν και αυτή εξακολουθεί για μένα να εμπερικλείεται στην έννοια αυτή καθότι δεν είναι ασύνδετη η «Ορθοδοξία» με τον τότε Ελληνισμό.). Θα πει ο αναγνώστης: «Τότε τι είσαι;» Είμαι ένας Χριστιανός που εκκλησιάζεται σε Χριστιανική Ευαγγελική Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία. Δεν είμαι ούτε ευαγγελικός, ούτε το –εκ του πονηρού όπως λέγεται τελικά- Προτεστάντης (στην Ελλάδα ζούμε!), αλλά είμαι αυτό που αυτοπροσδιορίζομαι: Χριστιανός Διαμαρτυρόμενος. Τέλος. Δες Σχετικά με εμένα

    Η απάντησή μου εδώ, αρχικά προοριζόταν να δημοσιευθεί στο περιοδικό «Ερευνητή της Αλήθειας». Όμως, τελικά δεν δέχτηκα να δημοσιευτεί εκεί διότι μου ζητήθηκε να μικρύνω το κείμενό μου σε μόνο 6 σελίδες (Α5)  από την τελική του μορφή που ήταν 22 σελίδες (Α4!), κάτι που θα αδικούσε την αλήθεια που ήθελα οι Ελληνορθόδοξοι κυρίως που διαβάζουν τον «Ερευνητή» να δουν. Αφαίρεσα τελικά το μεγαλύτερο μέρος το κειμένου μου, με την ελπίδα κάποιου δί καιου συμβιβασμού και ζήτησα να δημοσιευτούν τουλάχιστον 9 σελίδες (σχετικά μόνο με το «αειπάρθενος»), κάτι που δεν έγινε δεκτό… αν και στην αρχή ο εκδότης του περιοδικού έδειχνε θετικός απέναντι στην ιδέα ενός τέτοιου διαλόγου.

     Τώρα, τα όσα ακολουθούν είναι δικές μου θέσεις αποτέλεσμα δικής μου έρευνας και μόνο. Δεν τις διδάχθηκα σε κάποια Εκκλησία. Με τα λεγόμενά μου δεν επιδιώκω να αντιπροσωπεύσω καμία Ευαγγελική Εκκλησία και γενικότερα καμία Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία, ασχέτως του ότι όλες συμφωνούν με μάλλον τις περισσότερες -αν όχι όλες- τις τοποθετήσεις μου εδώ. Είναι δική μου η πρωτοβουλία να ασχοληθώ με αυτό το άρθρο (και μόνο δική μου)  και αυτό διότι θεώρησα ότι θα ήταν ένα Θεάρεστο έργο για Τον Τριαδικό Θεό που πιστεύω. Αν το αφήσεις συμπατριώτη μου, θα «σου πει» πιο πολλά απ’ότι θα διαβάσεις, το ζήτημα είναι αν θα θες να τα ακούσεις. Πάντως, ολόψυχα εύχομαι Ο Κύριος Το Πνεύμα, να σου ανοίξει την διάνοια, αλλά και να σε ενισχύσει ώστε να μπορείς να σταθείς στο φως Του όπως Αυτός το ζητάει… από όλους μας. Αμήν.

     Αν και ανά καιρούς γράφονται αξιόλογα άρθρα σε αυτό το μικρό περιοδικό (τον «Ερευνητή της Αλήθειας»), δυστυχώς όμως, υπάρχουν και άλλα που κατά την εν Χριστώ πίστη μου δεν είναι ορθοτομημένα με βάση την διδασκαλία της Αγίας Γραφής και μολύνουν όλο και πιο πολύ τους συμπατριώτες μας· είναι αρκετές οι φορές που εντόπισα εκεί αντι-Βιβλικές διδασκαλίες να προβάλλονται ως Θεάρεστες. Μία από αυτές είναι και αυτή που μας παρουσίασε στο τεύχος 43 ο κ.Χατζησταυρίδης και αυτή βέβαια διδασκαλία της Ελληνορθόδοξης Εκκλησίας. Η αλήθεια είναι ότι ενοχλήθηκα πάρα πολύ με αυτό το άρθρο (και λυπήθηκα μέσα μου πολύ για αυτούς που το διαβάσανε), το γιατί θα το διακρίνετε και μόνοι σας μέσα από τα λόγια του κ.Χατζησταυρίδη και τις αναλύσεις μου. Ας μπω όμως τώρα στο θέμα μας, πάντοτε με την προσευχή και ελπίδα κάποιος να διακρίνει την ανόθευτη αλήθεια όπως αυτή υπάρχει μόνο μέσα στην Γραφή! Καλό θα είναι να έχετε δίπλα σας το τεύχος 43 (αν και παραθέτω τα λόγια του συγγραφέα), αλλά και μία Αγία Γραφή.

    Η αρίθμηση αριστερά είναι δική μου για να διαχωρίζω τα σημεία που θα σχολιάσω. Θα χρησιμοποιώ το αρχαίο κείμενο της καινής Διαθήκης με ένδειξη να προηγείται το «ΑΡΧ.Κ*» και μερικές φορές την αντίστοιχη Μετάφραση του Βάμβα (στην καθαρεύουσα)  με ένδειξη να προηγείται το «Β*», αλλά και την Παλαιά Διαθήκη των Εβδομήκοντα, με ένδειξη να προηγείται της περικοπής το «ΕΒΔ.*», καθώς και αυτή του Βάμβα, πάλι με ένδειξη να προηγείται το «Β*». Η αρίθμηση των υποσημειώσεων του συγγραφέα θα είναι διαφορετική απ’ότι αυτή στο άρθρο του διότι παραλείπω τα μέρη του κειμένου του που δεν θα σχολιάσω και στο οποίο υπήρχε υποσημείωση, πράγμα που αυτομάτως επηρεάζει την αρίθμηση των υποσημειώσεων. Επίσης, τα λόγια του συγγραφέα θα είναι σε πλάγια μπλε γράμματα.

     Θέλω να ξεκινήσω με τα ακόλουθα λόγια της Γραφής:

 

ΑΡΧ.Κ* Β’Κορ.10:3-5

«Εν σαρκὶ γὰρ περιπατούντες ού κατὰ σάρκα στρατευόμεθα· 4 τὰ γὰρ όπλα της στρατείας ημών ού σαρκικὰ, αλλὰ δυνατά τώ Θεώ πρὸς καθαίρεσιν οχυρωμάτων· λογισμοὺς καθαιρούντες 5 καὶ πάν ύψωμα επαιρόμενον κατὰ της γνώσεως του Θεού, καὶ αιιχμαλωτίζοντες πάν νόημα είς τὴν υπακοὴν τού Χριστού»

 

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός να μας φωτίσει όλους… ας Τον αφήσουμε, εγκαίρως.

 

  1)   Σχετικά με όσα λέγονται στο (1o μέρος του άρθρου) : «ΜΑΡΙΑ, η Μητέρα τού Θεού»     

    Θα συμφωνήσω με τον συγγραφέα ότι και ο τίτλος «Θεοτόκος» (και «Θεομήτωρ»)  αρμόζει (!)  να δίνεται στην μητέρα Του Κυρίου και αυτό διότι η Γραφή -μεταξύ άλλων- ξεκάθαρα διδάσκει ότι: «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α’Τιμ.3:16), άρα πράγματι η ευλογημένη μητέρα Του Κυρίου ήταν με αυτήν την έννοια και «Θεοτόκος» και «Θεομήτωρ». Όμως, επειδή υπάρχει εδώ μία μεγάλη Θεολογική παρανόηση, διευκρινίζω τα ακόλουθα.

    Ο Ιησούς Χριστός, ως Υιός Θεού, πρώτα γεννήθηκε από Τον Θεό, καθότι υπήρξε «μονογενής Υιός» πριν γεννηθεί από την Μαριάμ (Ιωάν.1:14,18, 3:16-19, 11:27, Γαλ.4:4, Α’Ιωάν.3:8, 5:20 κ.ά.) . Εξάλλου, ένας Θεός δεν μπορεί να γεννηθεί από την πρωτοβουλία και την φυσιολογία ενός ανθρώπου! Και εκεί, στην συνέχεια, είναι το θαύμα… Του Θεού (!) … όχι της Μαριάμ. Η Μαριάμ απλώς έγινε αποδέκτης και φορέας αυτού του θαύματος. Ήταν δε, το σκεύος που έφερε μέσα της Τον γεννημένο από Τον Θεό, ώστε τελικά να Τον γεννήσει «εν σαρκί», να γεννήσει τον άνθρωπο που ήταν «ένας» με Τον Υιό Του Θεού («Μυστήριο» πράγματι.) . Ο ρόλος της Μαριάμ ως «μητέρα» αφορά στον άνθρωπο Ιησού, όχι στον Θεό Ιησού, ασχέτως αν μαζί (Θεός και άνθρωπος)  αποτελούσαν μία οντότητα (το πώς είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα) . Πρέπει κανείς λοιπόν να κάνει αυτή τη διάκριση. Μόνο αν κανείς έχει τα πιο πάνω υπόψη μπορεί εν αληθεία να ονομάσει την Μαριάμ «μητέρα Του Θεού» χωρίς να βλασφημεί και αυτό (να την ονομάζει έτσι δηλαδή)  μόνο σε κάποιον που έχει την ίδια αντίληψη σχετικά και έτσι δεν θα πλανηθεί σε άλλα αντι-Βιβλικά συμπεράσματα. Προσωπικά δεν θα ονόμαζα την Μαριάμ «μητέρα Του Θεού/Θεομήτωρ» ή «Θεοτόκο» σε όσους δεν έχουν την -πιο πάνω- ορθή αντίληψη περί αυτής.

     Όμως, ρωτώ τον κάθε «Ορθόδοξο» ειλικρινή αναγνώστη, διαβάζοντας κανείς τα λόγια του συγγραφέα (τον   τίτλο) : «Μαρία, η μητέρα Του Θεού», τι εντύπωση επιτρέπεται να πλανάται στον αέρα με αυτό το διφορούμενο; Ακούστε τον τίτλο. Ότι αν και Θεός Ο Ιησούς, είχε για πρώτη φορά γεννηθεί από μητέρα άνθρωπο και έτσι, αυτό να φέρει ως αποτέλεσμα, κάποιον να στέκεται με δέος μπροστά στην Μαριάμ αντί μπροστά στον Θεό!! Αυτό καταφέρνετε, ας είστε ειλικρινείς. Δεν είναι αυτό όμως βλάσφημο; Ως Θεός ΣΤΗ ΦΥΣΗ για πρώτη φορά γεννήθηκε ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ και “μεταφέρθηκε” θα λέγαμε μέσω Του Πνεύματος στη γη! Για να ακριβολογούμε λοιπόν, η Μαριάμ ήταν «μητέρα» του ανθρώπου Ιησού (από το γένος Δαβίδ)  μέσα στον Οποίον υπήρχε -δια Πνεύματος Αγίου- μυστηριωδώς «συνυφασμένος» Ο Γεννημένος από Τον Θεό Μονογενής Υιός. Μόνο με αυτήν την έννοια, ναι, είναι «Θεοτόκος» και «μητέρα Του Θεού» και «μητέρα Του Κυρίου». Δεν είναι όμως τέτοια, αν θεωρούμε ότι Ένας Θεός και Κύριος (των Κυρίων)  και Λόγος Θεού, κ.ά. δύναται να έχει άνθρωπο γονέα!! Εσείς όμως αυτό λέτε με αυτόν τον εντυπωσιακό, επιβλητικό, διφορούμενο -για λίγους- τίτλο, αλλά και λέγοντας: (Υπογράμμιση δική μου)

«Αφού λοιπόν ο Ενσαρκωθείς Υιός τού Θεού δεν έπαψε να είναι Θεός,, η Μητέρα Του, η Μαρία, είναι Μητέρα τού Θεού….»

     Μα τι βολική υπεραπλούστευση... Μία που είναι βέβαια συνεπής με την Μαριολατρεία που διακατέχει την Ελληνοορθοδοξία, κι ας μην το παραδέχεσθε (αλλά ας μην επεκταθώ εδώ σχετικά…) . Για την Θεολογική ακρίβεια που μας ενδιαφέρει: η Μαρία είναι η μητέρα του Ενσαρκωμένου Υιού Του Θεού! Δηλαδή Του Ανθρώπου Ιησού Χριστού. Αλλά για να συνεχίσω την λογική της σοφιστεία σας: Άρα εφόσον η Μαρία είναι η μητέρα Του Θεού, τότε η Μαρία είναι και σύζυγος Του Πατέρα Θεού διότι και Αυτός έχει Υιό Τον Ιησού!! Ε, λοιπόν, όσο βλάσφημη είναι η δεύτερη σοφιστεία, είναι και η πρώτη! Ας ταπεινωθούμε και ας ακριβολογούμε για να μην παραπλανούμε σε -για μας και την θρησκεία μας- «βολικά» συμπεράσματα.

 

2)  Ένα άλλο λάθος που κάνει ο συγγραφέας. Λέει σχετικά με το ότι η Μαριάμ ονομάζεται στο κατά Λουκά: «μητέρα Του Κυρίου» (υπογράμμιση  και παρένθεση δική μου) :

    «Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί ότι άλλο πράγμα είναι το «Κύριος», κι άλλο το «Θεός». Όμως κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί. Διότι ο Απόστολος Θωμάς, ο οποίος δυσπιστούσε στα λεγόμενα των συντρόφων του που είχαν δει αναστημένο τον Κύριο, όταν Τόν είδε κι ο ίδιος και πείσθηκε πως είναι αναστημένος, γονάτισε και είπε στον Χριστό: «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου»»

Σχόλιασμός: Τι άλλο θα ακούσουμε; Η λέξη «Κύριος» και η λέξη «Θεός» μιλούν για το ίδιο πράγμα;;;; Όχι βέβαια. Έχει άλλη σημασία η κάθε μία, ασχέτως αν και οι δύο περιγράφουν Τον Δημιουργό και ασχέτως αν εμείς όταν λέμε Κύριος σκεφτόμαστε Τον Θεό· ίσως αυτό να ήθελε να μας πει ο συγγραφέας. Αν και δεν χρειάζεται, ανοίξτε ένα λεξικό για του λόγου το αληθές. Ακόμα και τα λόγια του Θωμά: «Ο Κύριός μου και Ο Θεός μου» αυτό αναδεικνύουν. Φτάνει νομίζω εδώ για αυτό το σημείο.

 

3)  Σχετικά με όσα γράφονται λίγο πιο κάτω στο:

«Μαρία, η Μητέρα των Χριστιανών»

Σχόλιασμός: Περί αυτού εδώ του τίτλου, αντίθετα με όλα όσα διδάσκει η Ελληνοορθοδοξία, η Μαριάμ ήταν μητέρα μόνο στα παιδιά της (!), αλλά και στο Ιωάννη (με άλλη έννοια)  και σε κανέναν άλλον. Ο Παύλος μας λέει ποια είναι η πνευματική «μητέρα πάντων»:

ΑΡΧ.Κ* Γαλ.4:23-28 αλλ ο μεν εκ της παιδισκης κατα σαρκα γεγεννηται ο δε εκ της ελευθερας δια της επαγγελιας 24 ατινα εστιν αλληγορουμενα αυται γαρ εισιν αι δυο διαθη και μια μεν απο ορους σινα εις δουλειαν γεννωσα ητις εστιν αγαρ 25  το γαρ αγαρ σινα ορος εστιν εν τη αραβια συστοιχει δε τη νυν ιερουσαλημ δουλευει δε μετα των τεκνων αυτης 26 η δε ανω ιερουσαλημ ελευθερα εστιν ητις εστιν μητηρ παντων ημων 27 γεγραπται γαρ ευφρανθητι στειρα η ου τικτουσα ρηξον και βοησον η ουκ ωδινουσα οτι πολλα τα τεκνα της ερημου μαλλον η της εχουσης τον ανδρα 28 ημεις δε αδελφοι κατα ισαακ επαγγελιας τεκνα εσμεν.

 

    Πως θα μπορούσε ο Παύλος να γράψει ότι πνευματική «μητέρα πάντων» των πιστών είναι η «άνω Ιερουσαλήμ», αν πίστευε ότι ήταν η Μαριάμ και χωρίς καμία επιπλέον διάκριση/διευκρίνηση;; Καμία αναφορά δεν κάνει στην Μαριάμ.

   Επίσης, ο Παύλος, μητρική στοργή εδώ στην γη, δεν βλέπουμε να βρίσκει από την ψυχή της Μαριάμ, αλλά από ένα ζωντανό φυσικό πρόσωπο, την μητέρα του Ρούφου:

ΑΡΧ.Κ* Ρωμ.16:13 ασπασασθε ρουφον τον εκλεκτον εν κυριω και την μητερα αυτου και εμου

Τίποτα πάλι για την Μαριάμ. Και μέσα από αυτά τα δύο σημεία βλέπουμε ότι ο Παύλος δεν είχε ιδέα (!)  περί κάποιας άλλης «μητέρας» που είχε κάποια σχέση με τον ίδιο! Όλα αυτά τυχαία; Θα το κρίνετε εσείς. Συνεχίζει ο συγγραφέας:

 

4)      Όπως στην βιολογική γέννηση υπάρχει ένας πατέρας, έτσι και στην υπερφυσική και πνευματική γέννηση υπάρχει ένας Πατέρας, που είναι ο Θεός:

«Διότι όσοι οδηγούνται από το Πνεύμα τού Θεού, αυτοί είναι υιοί τού Θεού. Δεν λάβατε πνεύμα δουλείας που να σάς φέρει πάλι σε κατάσταση φόβου, αλλά λάβατε Πνεύμα υιοθεσίας, δια τού Οποίου κράζουμε: “Αββά, Πατέρα”. Αυτό το Πνεύμα μαρτυρεί μαζί με το πνεύμα μας ότι είμεθα τέκνα τού Θεού»[1].

Κατά τον ίδιο τρόπο, όπως στην βιολογική γέννηση υπάρχει μία μητέρα, έτσι και στην υπερφυσική και πνευματική γέννηση υπάρχει μία Μητέρα, που είναι η Μαρία.

Σχολιασμός: Παραπλανητικό μεν, άστοχο δε, λογοπαίγνιο, διότι είναι λάθος οι παραλληλισμοί. Οι σωστοί θα ήταν:

Α) Βιολογική γέννηση " από βιολογικό πατέρα

     Υπερφυσική/πνευματική γέννηση " από υπερφυσικό/πνευματικό Πατέρα

     Βιολογική γέννηση" από βιολογική μητέρα

     Υπερφυσική/πνευματική γέννηση " από;;;;;;; (αναγνώστη τι απαντάς;)  υπερφυσική/πνευματική μητέρα!

     Άραγε, βάσει της Αγίας Γραφής, έχουμε γεννηθεί και από μία γυναικεία υπερφυσική/πνευματική οντότητα, μάλιστα τέτοια που -με την ίδια λογική- πρέπει να είναι αντίστοιχη του υπερφυσικού/Πνευματικού/ Θεού (!)  Πατέρα εφόσον Ο Χριστός ήταν Ο Υιός Του Θεού;;; Φίλε αναγνώστη, δεν υπάρχει τέτοια διδασκαλία στη Αγία Γραφή, αλλά όπως είδαμε, «άλλη» είναι η «μητέρα πάντων ημών» (η «άνω Ιερουσαλήμ») . Πολύ επικίνδυνα λόγια αυτά του συγγραφέα. Χωρίς μάλλον να το θέλει, έβαλε την ψυχή -πλέον- Μαριάμ, στο ίδιο επίπεδο με Τον Θεό όσο αφορά εδώ την υπερφυσική/πνευματική γέννηση του πιστού.

Β)  Η μόνη πνευματική γέννηση που βάσει της Γραφής πρέπει να λάβει ο άνθρωπος για να σωθεί από την αιώνια κόλαση είναι η «αναγέννηση» και αυτή κατόπιν πίστεως (Ιωάν.3:5, 12:35-36, Γαλ.3:26-28 κ.ά.)  και από τις ενέργειες Του Πνεύματος Του Πατέρα Θεού και Υιού Αυτού…. Και μόνο από Αυτούς.

Γ)  Εκ του μηδενός εδώ προσπάθησε να δημιουργήσει έδαφος για να μας εισάγει στα όσα λανθασμένα ακολουθούν. Έτσι, συνεχίζει αμέσως και λέει:

 

5)  Η Αγία Γραφή Τήν ονομάζει όχι μόνον «Μητέρα τού Κυρίου», αλλά και Μητέρα όλων όσοι τηρούν τις εντολές τού Θεού και δίνουν μαρτυρία για τον Υιό Της, τον Ιησού Χριστό, δηλαδή όλων των Χριστιανών:

«Καὶ ὠργίσθη ὁ δράκων[2] ἐπὶ τῇ γυναικί[3], καὶ ἀπῆλθε ποιῆσαι πόλεμον μετὰ τῶν λοιπῶν τοῦ σπέρματος αὐτῆς, τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν Ιησοῦ»[4].

Σχολιασμός: Η Αγία Γραφή δεν ονομάζει την μητέρα Του Κυρίου «μητέρα όλων όσοι τηρούν τις εντολές Του Θεού….(κτλ.) », αλλά ο συγγραφέας. Αυτή η περικοπή από την Αποκάλυψη δεν έχει καμία σχέση με την μητέρα Του Κύριου!! Για του λόγου το αληθές δείτε τα συμφραζόμενα που προηγούνται (και που παρέλειψε ο συγγραφέας) . Αν και με την λέξη «άρρενα» αναφέρεται στον Χριστό, οι περιγραφές αυτής της «γυναίκας» δεν έχουν καμία σχέση με την μητέρα του Κυρίου:

ΑΡΧ.Κ* Αποκ.12:13-17  και οτε ειδεν ο δρακων οτι εβληθη εις την γην εδιωξεν την γυναικα ητις ετεκεν τον αρρενα 14 και εδοθησαν τη γυναικι δυο πτερυγες του αετου του μεγαλου ινα πετηται εις την ερημον εις τον τοπον αυτης οπου τρεφεται εκει καιρον και καιρους και ημισυ καιρου απο προσωπου του οφεως 15 και εβαλεν ο οφις οπισω της γυναικος εκ του στοματος αυτου υδωρ ως ποταμον ινα ταυτην ποταμοφορητον ποιηση 16 και εβοηθησεν η γη τη γυναικι και ηνοιξεν η γη το στομα αυτης και κατεπιεν τον ποταμον ον εβαλεν ο δρακων εκ του στοματος αυτου 17 και ωργισθη ο δρακων επι τη γυναικι και απηλθεν ποιησαι πολεμον μετα των λοιπων του σπερματος αυτης των τηρουντων τας εντολας του θεου και εχοντων την μαρτυριαν του ιησου χριστου.

    Είναι λίγο δύσκολο να κατανοήσουμε ποια είναι αυτή η «γυναίκα» του κεφαλαίου, αλλά όχι τόσο ώστε να συμπεράνουμε ότι πρόκειται για την μητέρα Του Κυρίου! Φανερή αυθαιρεσία.

Αυτή η γυναίκα:

έχει στεφάνι με 12 αστέρια,

(από εδώ και κάτω προφανώς μπαίνει στην έσχατη περίοδο)

την κυνήγησε ο δράκος/Σατανάς,

έφυγε για τρισήμιση χρόνια στην έρημο,

της δόθηκαν 2 μεγάλες πτέρυγες του αετού του μεγάλου για να πετά, (για να δούμε, τι θα δούμε…)

ποτάμι πήγε να την πνίξει, αλλά άνοιξε η γη και κατάπιε το ποτάμι,

το σπέρμα αυτής αποτελείται από δύο ομάδες («τους λοιπούς του σπέρματος αυτής», άρα υπάρχει το σπέρμα αυτής και οι λοιποί τους σπέρματος αυτής που είναι «όσοι φυλούν τα εντολές του Θεού και έχουν την μαρτυρία Ιησού Χριστού.» -εδ.17)

δεν μπορεί να είναι η Μαριάμ;;;;!!!!!

Θα πει κανείς: Τότε ποια είναι αυτή η γυναίκα που γέννησε τον άρρενα (Ιησού);; Γνώμη δίδω. Κατά πάσα πιθανότητα η «γυναίκα» εδώ είναι το Ισραήλ. Από τον Ισραήλ κατά μία έννοια γεννήθηκε ο Ιησούς. Και πράγματι μέρος του πνευματικού σπέρματος του Ισραήλ είναι «όσοι φυλούν τα εντολές του Θεού κα την μαρτυρία Ιησού Χριστού», οι Χριστιανοί. Το απόσπασμα αυτό λοιπόν πιθανόν να μιλάει για την περίοδο διωγμών του Ισραήλ και της Εκκλησίας επί αντιχρίστου, κάποτε στην διάρκεια της εφταετίας του, κατά την οποία θα συμβαίνουν φοβερά και μονάδικά πράγματα(…) στην ιστορία της ανθρωπότητας.

 

6)  Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, πάσχων επάνω στον Σταυρό, είπε στον αγαπημένο Μαθητή Του, τον Άγιο Ευαγγελιστή Ιωάννη: «ἴδε   ἡ μήτηρ σου»[5]. Τα λόγια αυτά του Ιησού, αυτή η πράξη υιοθεσίας, δεν είναι υπό μορφήν παρακλήσεως, αλλά είναι μία παραγγελία. Δεν είναι λοιπόν ο «αγαπημένος»[6] μαθητής που κάνει μια χάρη στον θνήσκοντα Διδάσκαλό του, αλλά είναι ο Διδάσκαλος που κάνει μία χάρη στον μαθητή Του. Ποια χάρη; Με το να γίνει ο μαθητής «πνευματικό τέκνο τής Μαρίας», γίνεται και «πνευματικός αδελφός τού Μονογενούς Υιού τού Θεού» και -συνεπώς- «πνευματικό τέκνο τού Θεού»[7]. (Υπογράμμιση δική μου)

Σχολιασμός: Πάλι  άθελά του (το εύχομαι!)  εδώ αλλάζει το Ευαγγέλιο της σωτηρίας!! Όλη η Γραφή μας λέει ότι πρέπει να γίνουμε παιδιά Του Θεού, πουθενά της Μαριάμ! Μα τι παράληψη θα ήταν αυτή στη Γραφή αν όντως η Μαριάμ είναι το μέσω να γίνει κανείς «τέκνο Θεού»! Αντιθέτως, ο μόνος Βιβλικός τρόπος να γίνει κάποιος (όπως λέει) : «πνευματικός αδελφός τού Μονογενούς Υιού τού Θεού» και -συνεπώς- «πνευματικό τέκνο τού Θεού», είναι ο ακόλουθος (αν και ήδη σας έδωσα περικοπές που φανερώνουν ότι υιοί Θεού γινόμαστε δια πίστεως στον Χριστό) :

ΑΡΧ.Κ* Πράξ.2:38-42  Πέτρος δὲ ἔφη πρὸς αὐτούς· μετανοήσατε, καὶ βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐπὶ τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν, καὶ λήψεσθε τὴν δωρεὰν τοῦ ῾Αγίου Πνεύματος. 39 ὑμῖν γάρ ἐστιν ἡ ἐπαγγελία καὶ τοῖς τέκνοις ὑμῶν καὶ πᾶσι τοῖς εἰς μακρὰν, ὅσους ἂν προσκαλέσηται Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν. 40 ἑτέροις τε λόγοις πλείοσι διεμαρτύρατο καὶ παρεκάλει λέγων· σώθητε ἀπὸ τῆς γενεᾶς τῆς σκολιᾶς ταύτης. 41 οἱ μὲν οὖν ἀσμένως ἀποδεξάμενοι τὸν λόγον αὐτοῦ ἐβαπτίσθησαν, καὶ προσετέθησαν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ψυχαὶ ὡσεὶ τρισχίλιαι. 42 ῏Ησαν δὲ προσκαρτεροῦντες τῇ διδαχῇ τῶν ἀποστόλων καὶ τῇ κοινωνίᾳ καὶ τῇ κλάσει τοῦ ἄρτου καὶ ταῖς προσευχαῖς.

ΑΡΧ.Κ* Ρωμ.8:14-17  ὅσοι γὰρ Πνεύματι Θεοῦ ἄγονται, οὗτοι εἰσιν υἱοὶ Θεοῦ. 15 οὐ γὰρ ἐλάβετε πνεῦμα δουλείας πάλιν εἰς φόβον, ἀλλ᾿ ἐλάβετε πνεῦμα υἱοθεσίας, ἐν ᾧ κράζομεν· ἀββᾶ, ὁ πατήρ. 16 αὐτὸ τὸ Πνεῦμα συμμαρτυρεῖ τῷ πνεύματι ἡμῶν ὅτι ἐσμὲν τέκνα Θεοῦ. 17 εἰ δὲ τέκνα, καὶ κληρονόμοι, κληρονόμοι μὲν Θεοῦ, συγκληρονόμοι δὲ Χριστοῦ, εἴπερ συμπάσχομεν ἵνα καὶ συνδοξασθῶμεν.

 

     Επίσης, σχετικά με την διπλή κίνηση Του Κυρίου, δηλαδή αυτή προς την μητέρα Του και προς τον Ιωάννη, του αγαπημένου μαθητή Του (Ιωάν.21:20/24)  διαβάζουμε:

Ιωάν.19:26-27 «Ο Ιησούς λοιπόν, ως είδε την μητέρα και τον μαθητήν παριστάμενον, τον οποίον ηγάπα, λέγει προς την μητέρα αυτού· Γύναι, ιδού ο υιός σου. 27 Έπειτα λέγει προς τον μαθητήν· Ιδού η μήτηρ σου. Και απ' εκείνης της ώρας έλαβεν αυτήν ο μαθητής εις την οικίαν αυτού.»

    Αυτή η κίνηση Του Κυρίου σκοπό είχε: 1) Να παραδώσει την μητέρα Του (κατά σάρκα)  στη στοργή του αγαπημένου Του μαθητή. Εκείνη την στιγμή έβλεπε τον Υιό της (τον Άνθρωπο Ιησού), που ήταν μαζί της 33 χρόνια, να πεθαίνει πάνω σε έναν σταυρό. Επειδή η λύπη ήταν υπερβολική στην καρδιά της (Β* Ιωάν.2:35 « και σου δε αυτής την ψυχήν ρομφαία θέλει διαπεράσει, διά να ανακαλυφθώσιν οι διαλογισμοί πολλών καρδιών.»), την σπλαχνίσθηκε και της είπε: «Γύναι, ιδού ο υιός σου.» Προφανώς είχε πεθάνει ο Ιωσήφ και από τα υπόλοιπα παιδιά της ήταν Ο Ιησούς Αυτός που ως μεγαλύτερος (θα το δούμε)  την φρόντιζε τελευταία, διότι διαφορετικά θα ήταν σαν να χώριζε την μάνα από τα παιδιά της. 2) Να παραδώσει αυτόν στην στοργή της, εν απουσία πλέον της στοργή της Ανθρώπινης Παρουσία Του Κυρίου. Σκεφτείτε πόσο αγαπούσε ο Ιωάννης Τον Κύριο (Bάμβας* Ιωάν.13:23 «Εκάθητο δε κεκλιμένος εις τον κόλπον του Ιησού εις των μαθητών αυτού, τον οποίον ηγάπα ο Ιησούς.» και 21:20 «Στραφείς δε ο Πέτρος, βλέπει ακολουθούντα τον μαθητήν, τον οποίον ηγάπα ο Ιησούς, όστις και ανέπεσεν εν τω δείπνω επί το στήθος αυτού και είπε· Κύριε, τις είναι ο παραδίδων σε;)

Συμβολικά το γεγονός αυτό μας μιλάει απλώς για την ιδιαίτερη φροντίδα Του Κυρίου σε όσους Τον αγαπάνε με μία τέτοια αγάπη όπως αυτή του Ιωάννη και της Μαριάμ.

 

Συνεχίζει ο κ. Χατζησταυρίδης και λέει:

Ο Άγιος Ιωάννης, εκείνη τη στιγμή, αντιπροσώπευε όλους μας. Ο Χριστός έδωσε τη Μητέρα Του, για να γίνει η Μητέρα τής Ανθρωπότητας.

Σχολιασμός: Γιατί να δεχτούμε κάτι τέτοιο όταν δεν υπάρχει τίποτα σχετικό στην Αγία Γραφή. Επειδή το λέει ο συγγραφέας.

 

Συνεχίζει:

Μήπως ο Ιησούς, ο Οποίος ήταν υπάκουος στη Μητέρα Του[8], δεν είναι ο πρωτότοκος αδελφός μας και μήπως εμείς δεν είμεθα προορισμένοι να γίνουμε σύμμορφοι τής εικόνας Του; Γράφει ο Άγιος Παύλος:

«Διότι εκείνους που προεγνώρισε (ενν. ο Θεός), αυτούς και προόρισε να γίνουν σύμμορφοι προς την εικόνα τού Υιού Του, ώστε Αυτός να είναι πρωτότοκος μεταξύ πολλών αδελφών»[9]. (Υπογράμμιση δική μου)

Πώς μπορεί ο άνθρωπος να γίνει «σύμμορφος» τής εικόνας τού Ιησού, τού Υιού τής Μαρίας, εάν δεν «γεννηθεί» από την Παρθένο Μαρία, όπως Εκείνος;

Σχολιασμός: Εκείνος δεν γεννήθηκε πνευματικά από την Παρθένο Μαρία, αλλά κανονικά, ανθρώπινα, φυσικά. Ή μήπως ο συγγραφέας μας καλεί να γεννηθούμε από την ψυχή (πλέον)  της Μαρίας (!)  με φυσικό τοκετό;! Πικρό αστείο. Αλλά ρωτώ, είναι θεολογική σκέψη αυτή; Προσθήκες, παραποιήσεις, αυθαιρεσίες, άλματα εις… βάθος σκότους!.. Ενώ αναφέρει τα λόγια του εδαφίου 29 από τους Ρωμαίους κεφ.8: «….της εικόνος του υιού Του», συνεχίζει και μας λέει: «Πώς μπορεί ο άνθρωπος να γίνει «σύμμορφος» τής εικόνας τού Ιησού, τού Υιού τής Μαρίας, εάν δεν «γεννηθεί» από την Παρθένο Μαρία, όπως Εκείνος;» Την εικόνα Ποιανού Υιού μας ζητάει το εδάφιο να φέρουμε; Της Μαριάμ; Του Θεού!!! Η βαρύτητα είναι στο να γίνουμε σαν Τον Υιό που είναι σαν Τον Πατέρα! Γιατί κάνει αυτό το άλμα ο συγγραφέας; Μήπως για να μπορεί να επαναλάβει και εδώ το ίδιο μοτίβο: Μαριάμ στο ίδιο επίπεδο με Τον Θεό (!), άρα κατ’επέκταση, καλώς η Ελληνοορθοδοξία αποδίδει μέγιστες τιμές στην μητέρα Του Κυρίου; Είναι τυχαία, άθελά του, ή σκόπιμη, η επανάληψη αυτού του μοτίβου; Θα δούμε κι άλλα.

 

7)  [Α)  β)  Γ) : α)  β)  γ) ] Στην συνέχεια δεν γίνεται ξεκάθαρο ποιος λέει τι; Γράφει (υπογράμμιση δική μου) :

Ο Ιερός Αυγουστίνος λέγει ότι όλοι οι εκλεκτοί, για να είναι σύμμορφοι στην εικόνα τού Υιού τού Θεού, σ’ αυτόν τον κόσμο πρέπει να είναι κρυμμένοι μέσα στους κόλπους τής Παναγίας. Όπου φυλάσσονται, διατρέφονται, συντηρούνται και αυξάνουν από Αυτήν την καλή Μητέρα, μέχρις ότου τούς γεννήσει στη δόξα, μετά τον θάνατο. Που είναι, θα λέγαμε, η πραγματική ημέρα τής γέννησής τους, όπως αποκαλεί η Εκκλησία τον θάνατο των δικαίων. Γι’ αυτό και στη Μαρία μπορούν να εφαρμοσθούν πλήρως και πραγματικά τα λόγια του Αγίου Παύλου:

«Παιδιά μου, για εσάς πάλι δοκιμάζω πόνους γέννας, μέχρις ότου διαμορφωθεί μέσα σας ο Χριστός»[10].

Έτσι λοιπόν, όποιος δεν έχει τη Μαρία για Μητέρα, δεν μπορεί να είναι «αγαπημένος μαθητής» τού Ιησού, δεν μπορεί να είναι «αδελφός» τού Ιησού, δεν μπορεί να έχει τον Θεό για Πατέρα.

Σχολιασμός: Α) Ο Αυγουστίνος (354-430 μ.Χ.!)  δεν ήταν «ιερός», αλλά ένας από τους μεγαλύτερους ψευδοδιδασκάλους από τον οποίο μέρος της Διαμαρτυρόμενης Εκκλησίας απέκτησε -μέσω του αιρεσιάρχη Καλβίνου- 5 αιρετικές διδασκαλίες (t.u.l.i.p.), οι οποίες στάζουν συνεχώς το δηλητήριό τους. Μην εκπλήττεσθε! Όσο δικαίωμα είχε αυτός να ονομάζει «αιρετικούς» (428 μ.Χ., στο έργο του περί αιρέσεων)  όσους διαφωνούν με το δήθεν «αειπάρθενον» της Μαρίας (όπως ήταν οι Αντιδικομαρίτες/Υπήρχαν από το 200 μέχρι περίπου 400 μ.Χ.!!), πολύ περισσότερο έχουμε εμείς, γνωρίζοντας ότι με τις διδασκαλίες του αλλοίωσε Την Προσωπικότητα και το Ευαγγέλιο Του Θεού. Έχοντας κάνει αυτό, ρωτώ, δεν θα αλλοίωνε και το πρόσωπο της Μαριάμ;… Προφανώς ο συγγραφέας δεν ξέρει τι σημαίνει Αυγουστίνος για να τον αποδέχεται (και αυτός)  ως «ιερό». Έτσι, ας μην παρασυρόμαστε και ας μην μετέχουμε στα έργα τους, αλλά ας τα εκθέτουμε, παρόλο που ίσως δυσανασχετούν οι -των ημερών μας- οπαδοί του. Αλλά επειδή επικαλέστηκε ο συγγραφέας θέση του Αυγουστίνου, ας έχει υπ’όψιν και μία άλλη θέση του Αυγουστίνου… με την οποία συμφωνώ απολύτως: De virginitate, (Περί αγίας παρθενίας)  3^η παράγραφος. Τον μεταφράζω από την αγγλική μετάφραση:

«Έτσι η Μαρία είναι πιο ευλογημένη στο ότι έλαβε την πίστη Του Χριστού, παρά στο να συλλάβει την σάρκα Του Χριστού.»

(«Therefore Mary is more blessed in receiving the faith of Christ, than in conceiving the flesh of Christ»)

Πράγματι, δεν υπάρχει αιρετικός που δεν λέει και αλήθειες. Αλλά είναι πάλι ο ίδιος (!!)  που λέει τα εξής Βιβλικώς απαράδεκτα σε «προσευχή» προς το πρόσωπο της Μαριάμ (!) : Η Μαριάμ είναι η σωτήρας του κόσμου που μας έσωσε, ότι μέσα από αυτή ο κόσμος βρήκε την οδό σωτηρίας, ότι μεσολαβεί για την άφεση των αμαρτιών μας και για την ειρήνη μας με Τον Θεό, ότι είναι η μόνη ελπίδα για τους αμαρτωλούς (!)  και ότι μέσα σ’αυτή βρίσκεται η ελπίδα της αμοιβής μας, ότι βοηθάει και προστατεύει! Δείτε και μόνοι σας, για συντομία, χωρίς μετάφραση, αλλά με δική μου έμφαση:

«Blessed Virgin Mary, who can worthily repay you with praise and thanksgiving for having rescued a fallen world by your generous consent? What songs of praise can our weak human nature offer in your honor, since it was through you that it has found the way to salvation? Accept then such poor thanks as we have to offer, unequal though they be to your merits. Receive our gratitude and obtain by your prayers the pardon of our sins. Take our prayers into the sanctuary of heaven and enable them to bring about our peace with God.

 

May the sins we penitently bring before Almighty God through you be pardoned. May what we beg with confidence be granted through you. Take our offerings and grant our request; obtain pardon for what we fear, for you are the only hope of sinners. We hope to obtain the forgiveness of our sins through you. Blessed Lady, in you is our hope of reward.

 

Holy Mary, help the miserable, strengthen the discouraged, comfort the sorrowful, pray for your people, plead for the clergy, intercede for all women consecrated to God. May all who venerate you, feel now your help and protection. Be ready to help us when we pray, and bring back to us the answers to our prayers. Make it your continual care to pray for the People of God, for you were blessed by God and were made worthy to bear the Redeemer of the world, Who lives and reigns forever.»

—Saint Augustine (d. 430) 

-Dictionary of Mary (Catholic Book Publishing Co.: New Jersey, 1997, 1985, p. 531.)

 

Συνεχίζουμε:

Β) Λέει -πάλι ο Αυγουστίνος- ότι όλοι οι εκλεκτοί «πρέπει να είναι κρυμμένοι μέσα στους κόλπους τής Παναγίας», κάτι στο οποίο συμφωνεί ο συγγραφέας. Η Γραφή όμως, άλλα διδάσκει:

Β* Ρωμ.12:5 ούτω και ημείς οι πολλοί εν σώμα είμεθα εν Χριστώ, ο δε καθείς μέλη αλλήλων.

Β* Α’Κορ.3:21-23 Ώστε μηδείς ας μη καυχάται εις ανθρώπους· διότι τα πάντα είναι υμών, 22 είτε Παύλος είτε Απολλώς είτε Κηφάς είτε κόσμος είτε ζωή είτε θάνατος είτε παρόντα είτε μέλλοντα, τα πάντα είναι υμών, 23 σεις δε του Χριστού, ο δε Χριστός του Θεού.

(Ο Παύλος, ο Κηφάς, ο Σίλας, κάνανε απείρως περισσότερα από την Μαριάμ, κι όμως, καλούμαστε να μην να καυχόμαστε για αυτούς!)

Β* Κολ.3:1-4 Εάν λοιπόν συνανέστητε μετά του Χριστού, τα άνω ζητείτε, όπου είναι ο Χριστός καθήμενος εν δεξιά του Θεού, 2 τα άνω φρονείτε, μη τα επί της γης. 3 Διότι απεθάνετε και η ζωή σας είναι κεκρυμμένη μετά του Χριστού εν τω Θεώ· 4 όταν ο Χριστός, η ζωή ημών, φανερωθή, τότε και σεις μετ' αυτού θέλετε φανερωθή εν δόξη.

Β* Ιωάν.6:56  Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου εν εμοί μένει και εγώ εν αυτώ.

Ιωάν.15:5  Εγώ είμαι η άμπελος, σεις τα κλήματα. Ο μένων εν εμοί και εγώ εν αυτώ, ούτος φέρει καρπόν πολύν, διότι χωρίς εμού δεν δύνασθε να κάμητε ουδέν.

Β* Α’Ιωάν.4:14-16 και ημείς είδομεν και μαρτυρούμεν ότι ο Πατήρ απέστειλε τον Υιόν Σωτήρα του κόσμου. 15 Όστις ομολογήση ότι ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού, ο Θεός μένει εν αυτώ και αυτός εν τω Θεώ. 16 και ημείς εγνωρίσαμεν και επιστεύσαμεν την αγάπην την οποίαν έχει ο Θεός προς ημάς. Ο Θεός είναι αγάπη και όστις μένει εν τη αγάπη εν τω Θεώ μένει και ο Θεός εν αυτώ.

Αποδίδει ο κ.Χατζησταυρίδης συνεχώς ρόλους Του Θεού στην Μαριάμ.

 

Γ) Μετά, διαβάζουμε από τον συγγραφέα, τα ακόλουθα βλάσφημα (παραφρασμένα λόγια του Αυγουστίνου) :

 

α) «…Όπου (δηλαδή «μέσα στους κόλπους της Παναγίας»)  φυλάσσονται, διατρέφονται, συντηρούνται και αυξάνουν από Αυτήν την καλή Μητέρα….»

Οι Χριστιανοί «φυλάσσονται, διατρέφονται, συντηρούνται και αυξάνουν» μέσα στην Μαριάμ και από αυτήν;;;;;;;;;; ΠΟΙΑ ΝΟΜΙΖΕΤΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ;; Ο ΘΕΟΣ;;;;;;; Αυτά ακριβώς βάσει της Γραφής, κάνει Ο Τριαδικό Θεός!!!!! Αν και μόλις είδαμε σχετικές περικοπές, δείτε τα ακόλουθα:

Β* Α’Κορ.3:4-11  Διότι όταν λέγη τις, Εγώ μεν είμαι του Παύλου, άλλος δε, Εγώ του Απολλώ· δεν είσθε σαρκικοί; 5 Τις λοιπόν είναι ο Παύλος και τις ο Απολλώς, παρά υπηρέται, διά των οποίων επιστεύσατε και, όπως ο Κύριος έδωκεν εις έκαστον; 6 Εγώ εφύτευσα, ο Απολλώς επότισεν, αλλ' ο Θεός ηύξησεν· 7 ώστε ούτε ο φυτεύων είναι τι ούτε ο ποτίζων, αλλ' ο Θεός ο αυξάνων. 8 Ο φυτεύων δε και ο ποτίζων είναι έν· και έκαστος θέλει λάβει τον εαυτού μισθόν κατά τον κόπον αυτού. 9 Διότι του Θεού είμεθα συνεργοί· σεις είσθε του Θεού αγρός, του Θεού οικοδομή. 10 Εγώ κατά την χάριν του Θεού την δοθείσαν εις εμέ ως σοφός αρχιτέκτων θεμέλιον έθεσα, άλλος δε εποικοδομεί· έκαστος όμως ας βλέπη πως εποικοδομεί· 11 διότι θεμέλιον άλλο ουδείς δύναται να θέση παρά το τεθέν, το οποίον είναι ο Ιησούς Χριστός.

Β* Α’Κορ.12:4-11 Είναι δε διαιρέσεις χαρισμάτων, το Πνεύμα όμως το αυτό· 5 είναι και διαιρέσεις διακονιών, ο Κύριος όμως ο αυτός· 6 είναι και διαιρέσεις ενεργημάτων, ο Θεός όμως είναι ο αυτός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσι. 7 Δίδεται δε εις έκαστον η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον. 8 Διότι εις άλλον μεν δίδεται διά του Πνεύματος λόγος σοφίας, εις άλλον δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό Πνεύμα, 9 εις άλλον δε πίστις διά του αυτού Πνεύματος, εις άλλον δε χαρίσματα ιαμάτων διά του αυτού Πνεύματος, 10 εις άλλον δε ενέργειαι θαυμάτων, εις άλλον δε προφητεία, εις άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, εις άλλον δε είδη γλωσσών, εις άλλον δε ερμηνεία γλωσσών. 11 Πάντα δε ταύτα ενεργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διάνεμον ιδία εις έκαστον καθώς θέλει.

Β* Εφ.4:15-16 αλλά αληθεύοντες εις την αγάπην να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός, 16 εξ ου παν το σώμα συναρμολογούμενον και συνδεόμενον διά πάσης συναφείας των συνεργούντων μελών, κατά την ανάλογον ενέργειαν ενός εκάστου μέρους κάμνει την αύξησιν του σώματος προς οικοδομήν εαυτού εν αγάπη.

Β* Κολ.2:18-19 Ας μη σας στερήση μηδείς του βραβείου με προσποίησιν ταπεινοφροσύνης και με θρησκείαν των αγγέλων, εμβατεύων εις πράγματα τα οποία δεν είδε, ματαίως φυσιούμενος υπό του νοός της σαρκός αυτού (Ελληνορθόδοξε ακούς; …), 19 και μη κρατών την κεφαλήν, τον Χριστόν, εκ του οποίου όλον το σώμα διά των αρμών και συνδέσμων διατηρούμενον και συνδεόμενον αυξάνει κατά την αύξησιν του Θεού.

Β* Α’Θεσσ.5:23-24  Αυτός δε ο Θεός της ειρήνης είθε να σας αγιάση ολοκλήρως και να διατηρηθή ολόκληρον το πνεύμά σας και η ψυχή και το σώμα αμέμπτως εν τη παρουσία του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 24 Πιστός είναι εκείνος όστις σας καλεί, όστις και θέλει εκτελέσει.

Β* Α’Πέτ.1:3-6  Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όστις κατά το πολύ έλεος αυτού ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών, 4 εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, πεφυλαγμένην εν τοις ουρανοίς δι' ημάς, 5 οίτινες με την δύναμιν του Θεού φυλαττόμεθα διά της πίστεως, εις σωτηρίαν ετοίμην να αποκαλυφθή εν τω εσχάτω καιρώ· 6 διά το οποίον αγαλλιάσθε, αν και τώρα ολίγον, εάν χρειασθή, λυπηθήτε εν διαφόροις πειρασμοίς

Β* Β’Πέτ.3:5-7 Διότι εκουσίως αγνοούσι τούτο, ότι με τον λόγον του Θεού οι ουρανοί έγειναν έκπαλαι και η γη συνεστώσα εξ ύδατος και δι' ύδατος, 6 διά των οποίων ο τότε κόσμος απωλέσθη κατακλυσθείς υπό του ύδατος· 7 οι δε σημερινοί ουρανοί και η γη διά του αυτού λόγου είναι αποτεταμιευμένοι, φυλαττόμενοι διά το πυρ εις την ημέραν της κρίσεως και της απωλείας των ασεβών ανθρώπων.

Β*Ιουδ.1 ΙΟΥΔΑΣ δούλος Ιησού Χριστού, αδελφός δε Ιακώβου, προς τους κλητούς τους ηγιασμένους υπό Θεού Πατρός και τετηρημένους υπό του Ιησού Χριστού…

 

Συνεχίζει ο συγγραφέας για την Μαριάμ:

 

β)  «…μέχρις ότου τούς γεννήσει στη δόξα, μετά τον θάνατο».

Καταρχάς ας δούμε σε Ποιανού την δόξα θα εισαχθούν, «γεννηθούν», οι πιστοί μετά θάνατον:

Β*Ρωμ.8:17-19 Εάν δε τέκνα και κληρονόμοι, κληρονόμοι μεν Θεού, συγκληρονόμοι δε Χριστού, εάν συμπάσχωμεν, διά να γείνωμεν και συμμέτοχοι της δόξης αυτού. 18 Επειδή φρονώ ότι τα παθήματα του παρόντος καιρού δεν είναι άξια να συγκριθώσι με την δόξαν την μέλλουσαν να αποκαλυφθή εις ημάς. 19 Διότι η μεγάλη προσδοκία της κτίσεως προσμένει την φανέρωσιν των υιών του Θεού.

    Βάσει της περικοπής, με ποιον πρέπει πνευματικώς να «συμπάσχουμε» (στον εν Χριστώ αγιασμό μας) ; Με Τον Χριστό (εδ.17) . Όταν το κάνουμε αυτό, σε Ποιανού την δόξα θα γίνουμε Εκείνη την Μέρα συμμέτοχοι; «Αυτού» (εδ.17), Του Χριστού (εδ.17) . Ποια «μέλλουσα δόξα» θα «αποκαλυφθεί» (εδ.18)  σε μας; «Αυτού» (εδ.17), Του Χριστού (εδ.17) . Αλλά και την φανέρωση Ποιανού υιών προσδοκά η κρίση; Της Μαριάμ ή Του Θεού; Εδ.19. Συνεχίζω:

Ποιος «γεννάει» τους πιστούς σε αυτή τη δόξα που είναι μετά θάνατον, στους ουρανούς; Η Μαριάμ ή Ο Σωτήρας Θεός;

 

Β* Α’Πέτ.1:3-4 Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, όστις κατά το πολύ έλεος αυτού ανεγέννησεν ημάς εις ελπίδα ζώσαν διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού εκ νεκρών, 4 εις κληρονομίαν άφθαρτον και αμίαντον και αμάραντον, πεφυλαγμένην εν τοις ουρανοίς δι' ημάς…

    Προσέξτε ότι λέει ότι Ο Θεός μας αναγέννησε ήδη εδώ στη γη, έτσι είμαστε ήδη υιοί, αλλά το γεγονός ότι είμαστε ήδη υιοί συνεχίζεται και είναι συνδεδεμένο (!)  με μία «ελπίδα ζώσαν», δηλαδή με την προσδοκία μιας όχι μόνο πνευματικής πραγματικότητας, αλλά υπαρκτής («ζώσαν»)  πραγματικότητας, στην οποία βρίσκεται ο αναστημένος Χριστός, όπου είναι και η «άφθαρτη», «αμίαντη», «αμάραντη», «κληρονομιά», στους ουρανούς (εδ.4) . Άρα οι πιστοί, κατά την πρόθεση και την πρόνοια του Θεού, είναι ήδη γεννημένοι από τον Θεό σε μία «παλιγγενεσία» που ξεκινάει σε αυτή τη ζωή πνευματικώς και θα συνεχίσει στην επόμενη ζωή όπου όλα θα είναι κυριολεκτικά καινούργια. Πάμε στην επόμενη περικοπή:

Β* Τίτ.3:4-6 Αλλ' ότε εφανερώθη η χρηστότης και η φιλανθρωπία του Σωτήρος ημών Θεού, 5 ουχί εξ έργων δι καιοσύνης τα οποία επράξαμεν ημείς, αλλά κατά το έλεος αυτού έσωσεν ημάς διά λουτρού παλιγγενεσίας και ανα καινίσεως του Αγίου Πνεύματος, 6 το οποίον εξέχεε πλουσίως εφ' ημάς διά Ιησού Χριστού του Σωτήρος ημών…

     Άραγε, καλούμαστε να πιστέψουμε ότι Ο Σωτήρας Θεός είναι Η Αιτία για αυτήν εδώ την «παλιγγενεσία»(εδ.5// δηλ. νέα γέννηση), αλλά όχι για την μετά θάνατο «παλιγγενεσία»;;; Κι όμως Αυτός είναι η αιτία και για εκείνη! Προσέξτε εδώ τα λόγια:

Β* Ματθ.19:23-28 και ο Ιησούς είπε προς τους μαθητάς αυτού· Αληθώς σας λέγω ότι δυσκόλως θέλει εισέλθει πλούσιος εις την βασιλείαν των ουρανών. 24 και πάλιν σας λέγω, Ευκολώτερον είναι να περάση κάμηλος διά τρυπήματος βελόνης παρά πλούσιος να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού. 25 Ακούσαντες δε οι μαθηταί αυτού εξεπλήττοντο σφόδρα, λέγοντες· Τις λοιπόν δύναται να σωθή; 26 Εμβλέψας δε ο Ιησούς, είπε προς αυτούς· Παρά ανθρώποις τούτο αδύνατον είναι, παρά τω Θεώ όμως τα πάντα είναι δυνατά. 27 Τότε αποκριθείς ο Πέτρος, είπε προς αυτόν· Ιδού, ημείς αφήκαμεν πάντα και σοι ηκολουθήσαμεν· τι λοιπόν θέλει είσθαι εις ημάς; 28 Ο δε Ιησούς είπε προς αυτούς· Αληθώς σας λέγω ότι σεις οι ακολουθήσαντές μοι, εν τη παλιγγενεσία, όταν καθήση ο Υιός του ανθρώπου επί του θρόνου της δόξης αυτού, θέλετε καθήσει και σεις επί δώδεκα θρόνους κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ.

     Στο εδ.23 και 24 μιλάει για την εισαγωγή στην βασιλεία των ουρανών, στην βασιλεία Του Θεού, άρα μας μιλάει για την εισαγωγή μας στην ουράνια «δόξα» (δες πάνω Ρωμ.8:17-19) . Σε αυτή τη βασιλεία λοιπόν, σε αυτή τη δόξα (Κολ.3:4), δεν μπορεί να μπει, να «γεννηθεί» κανείς (όπως λέει ο συγγραφέας, αλλά και οι προηγ. δύο περικοπές), από μόνος του. Ποιος είναι -βάσει της περικοπής- ο δυνάμενος να τους εισάγει, να τους «γεννήσει», σε αυτήν την βασιλεία/δόξα; Η Μαριάμ; Ή Ο Θεός; Εδ.26, «…παρά τω Θεώ όμως τα πάντα είναι δυνατά». Ο Θεός λοιπόν είναι Αυτός που μπορεί να το κάνει αυτό, εξάλλου είναι δική Του η Βασιλεία (!/εδ.24) . Έχοντας δει αυτά, ας δούμε τι άλλο σημαντικό μας λένε τα λόγια Του Κυρίου στην συνέχεια. Θέλω τώρα να διακρίνει ο αναγνώστης μόνος του ότι η «εισαγωγή» στην βασιλεία των ουρανών (εδ.23)  που είναι η βασιλεία Του Θεού (εδ.24), στη πράξη είναι ουσιαστικά συνώνυμη με την λέξη «παλιγγενεσία» του εδ.28. Τότε όμως, Αυτός που είναι Η Αιτία, αλλά κι Ο Δυνάμενος να εισαχθούν οι πιστοί μέσω της «παλιγγενεσίας»[11], νέας γέννησης, στην αιώνια δόξα Του Θεού, είναι πάλι, Ο Θεός.

    Αν και θεωρώ ότι μετά την ανάλυση του Α’Πέτ.1:3-4 και Τίτ.3:4-6, δεν χρειαζόταν να ασχοληθώ και με τα δύο αυτά μέρη του Ματθ.19:23-28 (εδ.23-26 και 27-28)  ως απάντηση στα περί γέννησης των πιστών από την Μαριάμ (…)  στην μετά θάνατον δόξα, το έκανα όμως ώστε -προς δόξα Θεού- να μην μείνει καμία αμφιβολία στον αναγνώστη σχετικά με το Ποιος -βάσει της Αγίας Γραφής- θα «γεννήσει» τους πιστούς στη αιώνια δόξα Του Θεού.

 

Συνεχίζει ο συγγραφέας και λέει (Υπογράμμιση δική μου) :

 

γ) «Γι’ αυτό και στη Μαρία μπορούν να εφαρμοσθούν πλήρως και πραγματικά τα λόγια του Αγίου Παύλου: «Παιδιά μου, για εσάς πάλι δοκιμάζω πόνους γέννας, μέχρις ότου διαμορφωθεί μέσα σας ο Χριστός»[12].»

Σχολιασμός: Πάλι παρερμηνεία. Καμία εφαρμογή δεν βρίσκουν αυτά τα λόγια στην Μαριάμ. Πρώτον, θυμηθείτε τα λόγια του συγγραφέα που προηγούνται αυτού του σχολίου εδώ και την ανάλυσή μου. Ήδη είδαμε ότι είναι Ο Τριαδικός Θεός που θα φυλάει, τρέφει, συντηρεί, αυξάνει, τους πιστούς εδώ σε αυτή τη ζωή και είναι Αυτός που θα τους «γεννήσει» στην δόξα Του (στην «Παλιγγενεσία»)  και όχι η ψυχή της Μαριάμ. Οπότε η Μαριάμ, εκεί που είναι με τους υπόλοιπους πιστούς, δεν δοκιμάζει κανένα πνευματικό πόνο γέννας για τους εν ζωή πιστούς. Βλέπει άραγε ο αναγνώστης ότι συνεχώς αποδίδει αποκλειστικές ιδιότητες και λειτουργίες Του Τριαδικού Θεού στην Μαριάμ. Ό,τι κι αν απαντήσει στα πιο πάνω, θα δείτε ότι είναι ή εμπαιγμός ή δημαγωγία ή σοφιστεία, εκτός αν -όπως αρμόζει- παραδεχτεί το φοβερό του σφάλμα. Δεύτερον, ο Παύλος έκανε αυτά τα πνευματικά «παιδιά» όταν ήταν εν ζωή, όχι αφού πέθανε! Τρίτον, τα αναγνωρίζει ως δικά του (!)  πνευματικά «παιδιά» και όχι της Μαριάμ, ενώ οι θεωρία του συγγραφέα ουσιαστικά λέει ότι όλοι οι πιστοί είναι παιδιά της Μαριάμ. Προσέξτε όμως: Τέταρτον, τους ονομάζει παιδιά του διότι τα έκανε «παιδιά» του (τους Γαλάτες αυτούς) μέσα από τον προσωπικό του ευαγγελισμό προς αυτούς. Ανθρωπίνως, αυτός τους έφερε στον Χριστό, όχι η Μαριάμ! Πέμπτον, λέει: «πάλι δοκιμάζω πόνους γέννας». Άραγε πότε ήταν η πρώτη φορά που «δοκίμαζε πόνους γέννας»; Όταν πίστεψαν από αυτόν:

Β* Α’Κορ.4:14-15 «Δεν γράφω ταύτα προς εντροπήν σας, αλλ' ως τέκνα μου αγαπητά νουθετώ. 15 Διότι εάν έχητε μυρίους παιδαγωγούς εν Χριστώ, δεν έχετε όμως πολλούς πατέρας· επειδή εγώ σας εγέννησα εν Χριστώ Ιησού διά του ευαγγελίου. 16 Σας παρακαλώ, λοιπόν, γίνεσθε μιμηταί μου.»

Προσέξτε τι λέει αυτή η περικοπή. Αυτός τους «γέννησε» μέσα στον Χριστό μέσω του Ευαγγελίου που τους κήρυξε. Τότε, -πριν πιστέψουν- ήταν η πρώτη φορά που τους «κυοφορούσε» με πρόθεση να γεννηθούν με την δύναμη Του Θεού (όπως είδαμε πιο πάνω), στον Χριστό. Καμία -εννοείται- αναγνώριση/τιμή εδώ στην ψυχή της Μαριάμ. Έτσι, από ανθρώπινης πλευράς είναι ο Παύλος που δοκίμασε πνευματικούς «πόνους γέννας» μέχρι να γεννηθούν οι συγκεκριμένοι πιστοί από την συμμετοχή του, μέσα στον Χριστό και με βάση τα λόγια του Παύλου, που ο συγγραφέας εδώ θεωρεί ότι βρίσκουν «πλήρη και πραγματική» εφαρμογή στην Μαριάμ: «Παιδιά μου, για εσάς πάλι δοκιμάζω πόνους γέννας, μέχρις ότου διαμορφωθεί μέσα σας ο Χριστός», είναι πάλι ο Παύλος αυτός που δοκιμάζει (κείμ.)  «ωδίνας», αυτή τη φορά ώστε να μορφωθεί Ο Χριστός, (δηλαδή η Προσωπικότητά Του/ο καρπός Του Πνεύματος-Γαλ.5:22-25), μέσα σε αυτούς! Άρα ο Παύλος τους γέννησε μέσα στον Χριστό, αλλά και ο Παύλος είναι αυτός που αγωνιά ώστε να μορφωθεί Αυτός Ο Χριστός μέσα σε αυτούς. Τίποτα δεν μας λέει η Γραφή για συμμέτοχή της ψυχής της Μαριάμ στην αναγέννηση, αλλά και στον αγιασμό οποιουδήποτε.

    Έτσι, απολύτως καμία εφαρμογή δεν βρίσκουν τα λόγια του Παύλου στην ψυχή της Μαριάμ.

 

8)  Σχετικά με το «Η ΜΑΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΣ», γράφει ο συγγραφέας (οι ακόλουθες εδώ, είναι οι μόνες υπογραμμίσεις του συγγραφέα σε όλο το άρθρο· οι υπόλοιπες θα είναι δικές μου.) :

Η Εκκλησία ομολογεί ότι η Υπεραγία Θεοτόκος ήταν Παρθένος πριν τον τοκετό Της, Παρθένος κατά τον τοκετό Της και Παρθένος μετά τον τοκετό Της.. Δηλαδή, ότι είναι «Αειπάρθενος».

Σχολιασμός: Η Εκκλησία που ξέρει και σέβεται τα όσα λέει η Αγία Γραφή για το ζήτημα αυτό, δεν ομολογεί τίποτα τέτοιο. Τώρα, πριν τον τοκετό, ναι, βάσει της Γραφής, η Μαριάμ ήταν παρθένος. Αλλά κατά του τοκετού και μετά, πάλι, βάσει της Γραφής, δεν ήταν. Είναι τυχαίο ότι υπάρχει προφητεία στην Παλαιά Διαθήκη για την παρθενία της Μαριάμ, αλλά όχι για την (δήθεν)  «αειπαρθενία» της (όπως θα δούμε);; Έτσι, εδώ μιλάμε για ιεροσυλία, για δαιμονικές διδασκαλίες και τίποτα λιγότερο, στηριζόμενες στο απόκρυφο (δήθεν)  «ευαγγέλιο του Ιακώβου» (120-150 μ.Χ.//κάτι που δεν μας γνωστοποιείται), σε λεγόμενα του Αυγουστίνου, κ.ά. Εφόσον οι Ελληνορθόδοξοι δεν έχουν Βιβλικά επιχειρήματα να στηρίξουν μία δήθεν αειπάρθενο Μαρία, αναγκάζονται να καταφύγουν (και)  στα απόκρυφα ευαγγέλια, τα οποία βέβαια δεν έλαβαν θέση μεταξύ των κανονικών κειμένων της καινής Διαθήκης, αλλά και σε συγγραφείς του 3^ο -5^ου αιώνα! Τώρα, το ακόλουθο σημείο πρέπει ο Ελληνορθόδοξος να το καταλάβει, αλλά και να το αποδεχτεί με την κοινή λογική του, αν θέλει να καταλάβει έστω την ένσταση στα περί αειπαρθένου.

    Μέσα από το να γεννηθεί Ο Χριστός από μία παρθένο γυναίκα, ο σκοπός Του Θεού ήταν, καθώς Το Άγιο Πνεύμα θα μεσολαβούσε υπερφυσικά (Ματθ.1:20, Λουκ.1:35)  για την σύλληψη/ενσάρκωση Του Υιού Του Θεού, να μπορεί έτσι να αναδεικνύεται το γεγονός ότι Ο Ιησούς Χριστός δεν είχε βιολογικό άνθρωπο πατέρα, αλλά Ένα Θεό Πατέρα, ότι ήταν Ο Υιός Του Θεού. Δεν ήταν ο σκοπός Του να δοξάζεται η ανθρώπινη μητέρα Του και σίγουρα όχι ο δήθεν άρρηκτος παρθενικός υμένας της!!!! ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ! Αποπροσανατολίζετε τον κόσμο μακριά από αυτόν τον σκοπό Του Θεού (που εδώ αναφέρω)  και τον στρέφετε στην Μαριολατρεία, στην αίρεση και στην κόλαση και όπως και άλλες αιρέσεις, απλώς διατηρείτε την Βιβλική ορολογία ώστε να διατηρείτε και τον τίτλο «Χριστιανός»! Ξεγελάτε τους συμπατριώτες μου, τίποτε άλλο. Συνεχίζει:

 

Από πολύ νωρίς, οι χριστιανοί Ομολογητές κι οι Πατέρες τής Εκκλησίας εξέφρασαν την πίστη αυτή. Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν μορφές όπως ο Άγιος Εφραίμ ο Σύρος (306-373), ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος (354-407), ο Ιερός Αυγουστίνος (354-430), κι ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός (7^ος - 8^ος αιών) .

Σχολιασμός: Η αρχαιότερη αναφορά σχετικά με την αειπαρθενία της Μαρίας είναι το 120-150 μ.Χ. (!)  περίπου και βρίσκεται στο απόκρυφο «ευαγγέλιο του Ιακώβου», απ’όπου οι υπόλοιποι προφανώς εμπνεύστηκαν! Τα Ιερά Ευαγγέλια που προηγούνται περίπου 90 με 80 χρόνια πριν (!), ενώ αναφέρονται στην μητέρα Του Κυρίου, την γέννησή Του, την θαυματουργική σύλληψή Του, δεν λένε τίποτα (ούτε για δείγμα!)  για ένα τέτοιο θαύμα άρρηκτης παρθενίας της Μαρίας. Ας αναρωτηθεί ο αναγνώστης, να είναι τυχαίο και αυτό; Που έχετε φτάσει εσείς σήμερα όσον αφορά την μητέρα Του Κυρίου; Άραγε τότε, μήπως υπάρχει απόλυτη σιωπή σχετικά με την αειπαρθενία της Μαριάμ στα Ιερά Κείμενα; Ούτε καν αυτό! Λένε και το αντίθετο όπως θα δούμε! Ο Παύλος δια Πνεύματος Αγίου προειδοποίησε:

Β* Πράξ.20:28-30 «Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, διά να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε διά του ιδίου αυτού αίματος. 29 Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου· 30 και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών.»

Για να το λέει αυτό ο Παύλος, ήδη πριν τον θάνατό του, υπήρχε κάποιο «έδαφος» ψευδοδιδασκάλων. Έτσι, δεν θαυμάζω καθόλου για την εμφάνιση του απόκρυφου ευαγγελίου του (δήθεν)  Ιακώβου, που με δαιμονική έμπνευση, σκοπό είχε να στρέψει το βλέμμα των πιστών από Τον Σωτήρα τους, Τον Αμνό Του Θεού, με το να το στρέψει στην ανθρώπινη μητέρα Του Μαριάμ.

    Η επόμενη αναφορά έρχεται από τον Ωριγένη το 248 μ.Χ. Ο Ωριγένης πίστευε επίσης ότι ο Χριστός θα ξανασταυρώνονταν (!)  για την σωτηρία των δαιμονίων (!), δεν πίστευε στην ανάσταση των νεκρών, κ.π.ά. Αφορίσθηκε από 4 συνόδους ως αιρετικός. Και η λίστα συνεχίζει μετά τον Ιλάριο το (354 μ.Χ.)  και με τον Αθανάσιο το 356-360 μ.Χ. κτλ. Από την άλλη όμως, ο Τερτυλλιανός έγραψε (το 220 μ.Χ.)  ενάντια στην διδασκαλία αυτή (αειπάρθενος) . Το ίδιο και ο Ελβίδιος ( συγγραφέας που έγραψε σχετικά περίπου το 380 μ.Χ. Το σχετικό έργο του το υποστήριξε και με τις σχετικές απόψεις του Τερτυλλιανού και του Βικτωρίνου-Καθολικός Εκκλ.συγγραφέας) . Υπήρχαν και Χριστιανικές σέκτες και αιρέσεις που πίστευαν το ίδιο όπως οι Εβιωνίτες, κ.ά. Επίσης, στην ιστοσελίδα: www.philologus.gr/2008-08-02-10-20-04/37/74)  μαθαίνουμε ότι η δε λέξη «αειπαρθένος», μη σχετιζόμενη όμως με την Μαριάμ, βρίσκεται για πρώτη φορά στο έργο του ιστορικού Δίωνα Κάσσιο όταν αναφέρεται σε (το 180 μ.Χ.)  στις ιέρειες της Εστίας της Ρώμης (λεγόμενες «εστιάδες») !! (Κάτι έχει να πει και αυτό…) . Στην συνέχεια αναφέρεται από τον Ευσέβιο καισαρείας περίπου το 350 μ.Χ. όπου ονομάζει «αειπαρθένες» τις αφιερωμένες Χριστιανές γυναίκες που δεν παντρευόντουσαν.

Συνεχίζει ο συγγραφέας:

 

9)   Ι. Παρθένος πριν τον τοκετό.

Σχολιασμός: Όπως είπαμε, καμία αντίρρηση στο ότι η μητέρα Του Κυρίου ήταν παρθένος πριν το τοκετό. Και  οι Διαμαρτυρόμενοι Χριστιανοί όλοι συμφωνούν· αυτό πράγματι διδάσκεται στην Αγία Γραφή. Όμως λίγο πιο κάτω ο συγγραφέας γράφει πράγματα που όχι απλώς δεν αποδεικνύονται, αλλά είναι και βάσει της Γραφής (όπως θα δούμε)  και απολύτως αναληθή!  Ας το ακούσουμε:

 

Κατά την παραμονή Της στο Ναό[13], η Μαρία αφιερώθηκε για πάντα στον Θεό, κάνοντας τάξιμο τής παρθενίας Της. Μία ήταν η απασχόλησή Της και ο πόθος Της: Ν’ ανήκει ολότελα στον Ύψιστο.

Σχολιασμός: Ποια είναι η πηγή του;;… Δεν θα μας πει. Δεν υπάρχει καμία τέτοια διδασκαλία από τους Θεόπνευστους συγγραφείς της Γραφής, αλλά ακόμα κι αν δεχτεί κανείς ότι μπορεί η Μαριάμ να είχε κάνει τάξιμο παρθενίας, αυτό το διατήρησε μέχρι την γέννηση Του Ιησού· με την γέννηση ενός μωρού δεν παραμένει άθικτος ο παρθενικός υμένας!... Επιπλέον, η Μαριάμ, ως φυσιολογική Εβραία γυναίκα, έκανε κι άλλα παιδιά (όπως θα δούμε)  και έτσι δεν έμεινε παρθένα. Συνεχίζει:

 

Ο Κύριος είχε το σχέδιό Του για τη Μαρία, κι έτσι ενέπνευσε τούς γονείς Της να Τήν αφιερώσουν στο Ναό και Την Ίδια ν’ αφιερώσει την παρθενία Της σ’ Εκείνον, επειδή Τήν προόριζε για μια υψηλή αποστολή και ήθελε να Τήν προετοιμάσει γι’ αυτήν.

Σχολιασμό: Ο Κύριος ενέπνευσε τους γονείς της Μαριάμ να αφιερώσει την παρθενία της, επειδή την προόριζε για μία υψηλή αποστολή;;; Αστειεύεστε; Πρώτον, που το ξέρετε; Δεύτερον, σε τι ενοχλούσε αυτήν την αποστολή ο παρθενικός υμένας της Μαριάμ;; Εφόσον Ο Θεός ήθελε να γεννηθεί Ο Υιός Του εδώ στη γη ως άνθρωπος, από μία φυσιολογική γυναίκα, τι μεγαλύτερη απόδειξη ότι κανονικά γεννήθηκε εδώ ως άνθρωπος, από μία φυσιολογική ρήξη του παρθενικού υμένα της!! Αν η Μαριάμ ήταν αειπάρθενος και δεν έκανε άλλα παιδιά και υποθέσουμε ότι κάποιος έψαχνε τότε να αποδείξει ότι Ο Ιησούς δεν ήταν ο φυσικός υιός της από την γενιά του Δαβίδ, θα μπορούσε εύκολα να το κάνει εφόσον ο παρθενικός υμένας της θα ήταν ακόμα άθικτος! Το φέρω αυτό το παράδειγμα για να δείξω απλώς ότι είναι η κανονική φυσιολογική γέννηση Του Ιησού αυτή που συνάδει με το θέλημα Του Θεού να είναι κανονικός άνθρωπος από την γενιά του Δαβίδ και όχι ο μη φυσιολογικός τοκετός Του. Εξάλλου είναι Ο Θεός που έδωσε στην γυναίκα τον παρθενικό υμένα, έναν προορισμένο να διαρρηγνύεται κατά την συνουσία, πόσο μάλλον κατά την γέννα!

       Δεν υπάρχει τίποτα ανώτερο ή πιο άγιο στο να μένει ένας παρθενικός υμένας άρρηκτος από έναν που έχει σπάσει. Η γυναίκα που απέχει «από ανδρός», δεν παίρνει την απόφαση αυτή σκεφτόμενη την παρθενία της, αλλά σκέφτεται να είναι εκ του ολοκλήρου σώμα, ψυχή και πνεύμα, αφιερωμένη στον Κύριο· η παρθενία της γίνεται (δεν είναι πιο ιερό από οποιοδήποτε άλλο σημείο του σώματος)  απλώς το σωματικό «σημείο» της αφιέρωσής της. Εσείς με τον τρόπο σας βάζετε την παρθενία της Μαριάμ στο ίδιο επίπεδο με την αγιοσύνη της Μαριάμ, έχοντας βέβαια προηγουμένως υψώσει τον άθικτο παρθενικό υμένα σε ύψιστο αξίωμα, στην ουσία σε είδωλο! Από την άλλη, αν μία γυναίκα απέχει από άνδρα χάριν του Κυρίου, αλλά ζει βίο γενικότερα ανάρμοστο, ούτε καν σωματικό σημάδι/«σημείο» δεν είναι η παρθενία της! Παρομοίως, αν μία γυναίκα είναι πραγματικά αφιερωμένη στο Κύριο, αλλά είναι παντρεμένη, τότε η ρήξη της παρθενίας της γίνεται ιερό σύμβολο της εξ αίματος διαθήκης της μετά του ανδρός της.

    Μετά, πολλοί εναντιώνονται στην ιδέα ότι η Μαριάμ είχε κάνει κι άλλα παιδιά, δίνοντας την εντύπωση ότι αυτό είναι κάτι το κατώτερο κι έτσι το μεμπτό, που θα μείωνε αυτήν, ενώ σε καμία περίπτωση δεν είναι! Ακούτε τι λέει η Γραφή (που παραμερίσατε χάριν δήθεν της «ιεράς παράδοσής» σας) :

ΕΒΔ.* Γεν.1:26-28 «καὶ εἶπεν ὁ θεός Ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καὶ καθ᾿ ὁμοίωσιν, καὶ ἀρχέτωσαν τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς. 27 καὶ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸν ἄνθρωπον, κατ᾿ εἰκόνα θεοῦ ἐποίησεν αὐτόν, ἄρσεν καὶ θῆλυ ἐποίησεν αὐτούς. 28 καὶ ηὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ θεὸς λέγων Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆς καὶ ἄρχετε τῶν ἰχθύων τῆς θαλάσσης καὶ τῶν πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ καὶ πάντων τῶν κτηνῶν καὶ πάσης τῆς γῆς καὶ πάντων τῶν ἑρπετῶν τῶν ἑρπόντων ἐπὶ τῆς γῆς.»

    Κάθε άνθρωπος που γεννιέται είναι «κατ’εικόνα και καθ’ομοίωσιν» Θεού, ασχέτως αν η αμαρτία διαβρώνει αυτήν την «εικόνα». Ο Θεός ευλόγησε ουσιαστικά την «ένωση» των πρωτόπλαστων λέγοντας (εδ.28)  «Αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ…» Στις επόμενες δύο περικοπές βλέπουμε ότι ήταν «όνειδος» μία γυναίκα να μην μπορεί να κάνει παιδιά:

ΕΒΔ.* Γεν.30:22-23 Ἐμνήσθη δὲ ὁ θεὸς τῆς Ραχηλ, καὶ ἐπήκουσεν αὐτῆς ὁ θεὸς καὶ ἀνέῳξεν αὐτῆς τὴν μήτραν, 23 καὶ συλλαβοῦσα ἔτεκεν τῷ Ιακωβ υἱόν. εἶπεν δὲ Ραχηλ Ἀφεῖλεν ὁ θεός μου τὸ ὄνειδος·

ΕΒΔ.* Ησα.4:1 καὶ ἐπιλήμψονται ἑπτὰ γυναῖκες ἀνθρώπου ἑνὸς λέγουσαι Τὸν ἄρτον ἡμῶν φαγόμεθα καὶ τὰ ἱμάτια ἡμῶν περιβαλούμεθα, πλὴν τὸ ὄνομα τὸ σὸν κεκλήσθω ἐφ᾿ ἡμᾶς, ἄφελε τὸν ὀνειδισμὸν ἡμῶν.

    Μετά, ο Παύλος τι συμβούλευε τον Τιμόθεο να προτρέπει σχετικά με τις γυναίκες; Ας το δούμε:

ΑΡΧ.Κ* Α’Τιμ.2:15 (οι γυναίκες)  σωθήσεται δὲ διὰ τῆς τεκνογονίας, ἐὰν μείνωσιν ἐν πίστει καὶ ἀγάπῃ καὶ ἁγιασμῷ μετὰ σωφροσύνης.

    Προτρέπει εδώ, στο να κάνουν παιδιά, διότι θεωρούσε ότι η οικογενειακή ζωή θα συνέβαλε καταλυτικά στον αγιασμό τους και έτσι κατ’επέκταση στην τελική σωτηρία τους; Κι άλλα εδώ μπορούν να ειπωθούν.

    Έτσι, η Μαριάμ, η άγια αυτή γυναίκα, που είθε κάθε γυναίκα στην Εκκλησία να της μοιάσει, δεν μειώνεται καθόλου που έκανε παιδιά, διότι πριν και μετά τον Ιωσήφ, ήταν αφιερωμένη στον Θεό! Δεν είναι η δήθεν αιώνια παρθενία (…παρεπιμπτόντως, σάρκα δεν θα κληρονομήσει τον ουρανό!)  που θα την αναδείκνυε ως άγια, αλλά η κλήση Του Θεού και η αφιερωμένη της καρδιά σε Αυτόν.

   Μετά, γιατί να δεχτούμε ότι Ο Θεός ήθελε τη Μαριάμ και τον Ιωσήφ (ειδικά) και να μην κάνει παιδιά, αλλά και μέχρι να πεθάνουν, να μην απολαμβάνουν «ολοκληρωμένες» σχέσεις όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι; Δεν είχαν ορμές αυτοί; Μιλάμε λοιπόν -μέχρι στιγμής- για μεγάλες αυθαιρεσίες που εντέχνως πλανούν τους συμπατριώτες μας μακριά από Τον Χριστό. Ειλικρινά λυπάμαι.

 

 Συνεχίζει ο συγγραφέας:

Αργότερα, κι ο Ίδιος ο Ιησούς, πριν ν’ αρχίσει τον δημόσιο Βίο Του, προετοιμάστηκε γι’ αυτόν με την αφανή Ζωή Του επί τριάντα έτη και με τις σαράντα ημέρες στην έρημο.

Γράφει προφητικά ο Ψαλμωδός:

«Ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου· καὶ ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου, ὅτι αὐτός ἐστι Κύριός σου, καὶ προσκυνήσεις αὐτῷ»[14].

Σχολιασμός: (Για την ακρίβεια στο Ψαλμ.44:12 λέει: «ὅτι ἐπεθύμησεν ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου, ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Κύριός σου, [και συνεχίζει στο 13] και προσκυνήσουσιν αὐτῷ θυγατέρες Τύρου ἐν δώροις, τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.» -Δεν γνωρίζω ποια Π.Δ. χρησιμοποιεί.)  Δεν βλέπω τον λόγο αυτής της παραπομπής. Όταν διαβάζουμε ότι «επιθύμησε ο βασιλεύς του κάλλους σου», μήπως πρέπει να καταλάβουμε ότι Ο Κύριος επιθύμησε το κάλλος της μητέρας Του;!;!;!;! Μη γένοιτο. Πέραν τούτου (…), αν διαβάσουμε πριν και μετά αυτών των δύο χωρίων (αν και δεν χρειάζεται), δεν έχουμε κανένα αντικειμενικό λόγο να θεωρήσουμε ότι εδώ αναφέρεται στην μητέρα του Κυρίου. Κατά πάσα πιθανότητα, αναφέρεται προφητικά/συμβολικά στην νύμφη Του Χριστού ή αν διαβάσουμε τα χωρία που ακολουθούν ίσως να αναφέρεται και στην θυγατέρα του βασιλιά της Τύρου (χωρ.13-14) :

ΕΒΔ.* «καὶ προσκυνήσουσιν αὐτῷ θυγατέρες Τύρου ἐν δώροις, τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ. 14 πᾶσα ἡ δόξα αὐτῆς θυγατρὸς βασιλέως ἔσωθεν ἐν κροσσωτοῖς χρυσοῖς περιβεβλημένη πεποικιλμένη.»

    Πάλι λοιπόν -ως συνήθως- ο συγγραφέας κάνει κατάχρηση των Βιβλικών περικοπών· δεν γίνεται αλλιώς διότι δεν υπάρχει αληθινό Βιβλικό έρεισμα για να στηρίξει ότι δήθεν η Μαριάμ ήταν αειπάρθενος. Συνεχίζει:

 

10)     Πώς ήταν δυνατόν να μην αφιερωθεί «ψυχῇ τε καὶ σώματι» στον Ύψιστο, Αυτή που προοριζόταν να γίνει η Νύμφη τού Αγίου Πνεύματος, Αυτή δια τής Οποίας θα ερχόταν ο Εμμανουήλ στον κόσμο;

Σχολιασμός: ΑΙΣΧΡΟ και ΒΛΑΣΦΗΜΟ!!!! Μετά από αυτό, ελπίζω ακόμα να έχεις δικαίωμα στην σωτηρία! Αλίμονο σε όποιον πιστεύει και ομολογεί κάτι τέτοιο!! Ο Θεός ας σε ελεήσει κ. Χατζησταυρίδη!!!!!!! Η Μαρία είναι νύμφη Του Αγίου Πνεύματος;;;; Με ποιο δικαίωμα λέει ο συγγραφέας κάτι τέτοιο;;;;;;;;;;; Δεν υπάρχουν θαρραλέοι Ορθόδοξοί θεολόγοι να διαμαρτυρηθούν για αυτό το σχόλιο! Το δέχονται άραγε όλοι τους ως «άνωθεν» διδασκαλία; Αλλά είναι άλλη μία ανθρώπινη προσπάθεια να υψωθεί η ψυχή της Μαριάμ στο ίδιο ύψος με Το Άγιο Πνεύμα Του Θεού! Ακόμα και όταν εμείς λέμε -επειδή όμως οι Θεόπνευστοι συγγραφείς το λένε πρώτοι!- ότι η Εκκλησία είναι η Νύμφη Του Χριστού, μιλάμε για ένα Σώμα πιστών και ποτέ για κάποιον πιστό/πιστή μεμονωμένα.

 

11)      ΙΙ. Παρθένος κατά τον τοκετό.

Η Αγιωτάτη Παρθένος Μαρία παρέμεινε Παρθένος και κατά τον τοκετό Της. Το Μυστήριο αυτό είχε προαναγγελθεί στον αρχαίο Ισραήλ, από τον προφήτη Ιεζεκιήλ, στον οποίον ο Κύριος έδωσε το εξής όραμα:

«Καὶ ἐπέστρεψέ με κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πύλης τῶν ἁγίων τῆς ἐξωτέρας τῆς βλεπούσης κατὰ ἀνατολάς, καὶ αὕτη ἦν κεκλεισμένη. καὶ εἶπε Κύριος πρός με· ἡ πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται, οὐκ ἀνοιχθήσεται, καὶ οὐδεὶς μὴ διέλθῃ δι' αὐτῆς, ὅτι Κύριος ὁ Θεός Ἰσραήλ εἰσελεύσεται δι' αὐτῆς, καὶ ἔσται κεκλεισμένη»[15].

Σχολιασμός: Αυτή είναι μία προφητεία που Ο Κύριος θα εκπληρώσει! Αυτή η πύλη είναι μία πραγματική πύλη και είναι ακόμα κλειστή! Παρόλο την προσπάθεια να «σπάσουν» μερικοί την προφητεία ώστε να διαψεύσουν την Αγία Γραφή και να ανοίξουν την πύλη, δεν μπόρεσαν! Μπορείτε να βρείτε στο ίντερνετ κάποια ενδιαφέροντα σχετικά όπως στο: www.answering-islam.org/Walid/15alliance.htm και www.youtube.com/watch?v=beNN7EisSW0.

Συνεχίζει:

Ο Άγιος Αμβρόσιος, ερμηνεύοντας το όραμα αυτό του Ιεζεκιήλ, γράφει:

«Τίς ἐστιν αὕτη ἡ πύλη, εἰμὴ ἡ Μαρία, κεκλεισμένη διὰ τοῦτο, διότι παρθένος; Πύλη λοιπὸν ἡ Μαρία, δι' ἧς ὁ Χριστὸς εἰσῆλθεν εἰς τοῦτον τὸν κόσμον, ὅτε ἐκ παρθενικοῦ τόκου προῆλθε, τὰ τῆς παρθενίας κλεῖθρα μὴ λύσας»[16].

Σχολιασμός: Βλέπετε που φτάνει κανείς για να στηρίξει μία δήθεν αειπάρθενο Μαρία; Κρίμα.

Ο Αμβρόσιος δεν ξέρει τι λέει και τον πιστεύετε διότι «δεν ζείτε» με την Αγία Γραφή ώστε να έχετε μία κάποια έστω Θεολογική διάκριση! Θεοκίνητος πάντοτε και αυτός;; Μας λέει λοιπόν ότι η Μαρία είναι η «πύλη» η «κεκλεισμένη»… και ότι Ο Ιησούς «εισήλθεν (μέσω αυτής)  εις τούτον τον κόσμον». Δηλαδή «τούτος ο κόσμος» ήταν μέσα στη Μαριάμ;;… Σε αυτό όμως οδηγούμαστε. Διαβάστε πάλι (πάνω)  τι πράγματι λέει αυτή η προφητεία για αυτήν την «κεκλεισμένη πύλη». Λέει: «…οὐδεὶς μὴ διέλθῃ δι' αὐτῆς, ὅτι Κύριος ὁ Θεός Ἰσραήλ εἰσελεύσεται δι' αὐτῆς, καὶ ἔσται κεκλεισμένη». Ας πάμε βήμα-βήμα και ας δούμε τις αντιστοιχίες.:

1)  «δι’αυτής» εννοείται «της πύλης» της (προφητικά αργότερα)  «κεκλεισμένης».

2)  Για να εισέλθει κάποιος σε ένα μέρος που πρέπει να βρίσκεται αρχικά; Έξω από αυτό το μέρος.

3)  Άρα η προφητεία λέει ότι Ο Κύριος Ο Θεός θα ήταν έξω από την κλειστή πύλη[17] και μετά θα άνοιγε για να μπει μέσω αυτή της πύλης.

4)  Όταν εισέρχεσαι μέσω μίας πύλης που εισέρχεσαι; Μέσα στον (αναλόγως)  κλειστό χώρο που τα τοιχώματα της πύλης περιβάλλουν. Άρα «Ο Κύριος Ο Θεός» εισήλθε μέσω της πύλης, μέσα σε έναν περιβάλλοντα χώρο.

5)  Αν δεχτούμε το φοβερό λάθος του Αμβρόσιου (βλέπεται η μία αμαρτία φέρνει την άλλη), τότε που εισήλθε «Ο Κύριος Ο Θεός», «Ο Χριστός» όπως λέει ο συγγραφέας; Εισήλθε μέσα από την «πύλη» της Μαριάμ (δηλαδή το αιδοίο/κόλπο της Μαριάμ), που; Μέσα σε αυτήν (!!!!)  και όχι στον κόσμο τούτο! Κάτι εντελώς γελοίο και αισχρό μόνο που καταπιάνομαι με αυτό! Αλλά χρειάζεται για να ξεσκεπάσω το αισχρό και γελοίο ψέμα του διαβόλου. Η πύλη αυτή λοιπόν δεν μπορεί να είναι η Μαριάμ. Είναι κυριολεκτικά μία πύλη (δες την διήγηση πάνω)  και είναι η ανατολική πύλη των Ιεροσολύμων που έχει μείνει εδώ και 1000 περίπου χρόνια κλειστή (δες σχετικά Ματθ.23:39, Λουκ.19:28-45, Πράξ.1:11, Ζαχ.14:4, Ιεζ.44:1-3). Ασχέτως αν κανείς δέχεται την ερμηνεία των εδαφίων στην παρένθεση, το σίγουρο είναι ότι μιλάμε για κανονική πύλη και… δεν είναι της Μαριάμ! Συνεχίζει:

 

12)  Επίσης, η βάτος[18] που είδε ο Μωυσής στο όρος Χωρήβ να φλέγεται χωρίς να κατακαίεται, είναι προτύπωση τής Μαρίας, η Οποία έλαβε στα σπλάγχνα Της το «πῦρ» τής Θεότητος και γέννησε τον Κύριο, δίχως να φθαρεί η Παρθενία Της.

Σχολιασμός: Τι άλλο θα ακούσουμε; Δείτε ότι πάλι, εμμέσως πλην σαφώς, συνειρμικά, βάζει την Μαριάμ στο ίδιο επίπεδο με Τον Θεό, εφόσον δηλαδή η βάτος και Ο Θεός έγιναν ένα στα μάτια του Μωησή άρα και εμείς πρέπει αυτό να το αποκρυπτογραφήσουμε με έναν τέτοιο τρόπο ώστε να φανεί και στα μάτια τα δικά μας ότι η Μαριάμ έγινε ένα με Το Θείο. Γιατί να πιστέψουμε την ερμηνεία που δίνει ενώ μάλιστα αναιρείται -στην ουσία της (το αειπάρθενο) - από την διδασκαλία της Γραφής; Επειδή το λέει ο συγγραφέας (και άλλοι) ; Μήπως την βρίσκουμε στην Καινή Διαθήκη; Όχι. Μήπως στην Παλιά Διαθήκη όπου και αναφέρεται το συμβάν; Ούτε. Πέραν του να φανερώνει εδώ Ο Κύριος την δύναμή Του και προφητικώς ίσως την μακροθυμία/έλεός Του πάνω στην ύλη ως Δημιουργός, αν έπρεπε (λέω «αν έπρεπε»)  να αποκρυπτογραφήσουμε περεταίρω το γεγονός (εφόσον και δεχτούμε ότι έχει επιπλέον συμβολισμό)  δεν είναι πιο λογικό στο φως όλης της Γραφής (όπου κεντρικό Πρόσωπο είναι Ο Πατέρας, Ο Υιός και Το Άγιο Πνεύμα, αλλά και ο λαός Του)  να πούμε ότι η βάτο αυτή (με τα κλαριά της)  συμβολίζει όλα τα έθνη μέσα από τα οποία οι πιστοί που θα λαμβάνουν μέσα τους την αλήθεια Του Θεού (και αργότερα Το Άγιο Πνεύμα)  θα είναι το φώς του κόσμου (Ιωάν.1:4, 9:5, 8:12) . Θυμηθείτε και σκεφτείτε:

Β* Ματθ.5:14-16 «Σεις είσθε το φως του κόσμου· πόλις κειμένη επάνω όρους δεν δύναται να κρυφθή· 15 ουδέ ανάπτουσι λύχνον και θέτουσιν αυτόν υπό τον μόδιον, αλλ' επί τον λυχνοστάτην και φέγγει εις πάντας τους εν τη οικία. 16 Ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, διά να ίδωσι τα καλά σας έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς.»

     Μέσα από τους Χριστιανούς που καλούνται να είναι φως και έχουν λάβει Τον Θεό μέσα τους δια Του Πνεύματος (Πράξ.2:38-39, Ρωμ.8:9-11, ΑΊωάν.3:24, 4:13 κ.ά.)  «και δεν κατακαίονται» παρόλο που είναι και «πυρ καταναλίσκον»(Εβρ.12:29), μιλάει σήμερα Ο Θεός. Αν και είναι απλώς μία δική μου ερμηνεία, είναι πάντως πολύ κοντά στις παραστάσεις και αλήθειες της Γραφής. Όποιος θέλει την λαμβάνει υπ’όψιν.

     Σκεφτείτε τι -μέχρι στιγμής- μας ζητείται να πιστέψουμε σε αυτό το μέρος του άρθρου (ιδιαίτερα οι γυναίκες που έχουν γεννήσει)  και μάλιστα -όπως αβίαστα απέδειξα- χωρίς καμία σχετική διδασκαλία στην Βίβλο: Όταν «έρχονταν» Ο Χριστός στον κόσμο, κατά την έξοδο από τον κόλπο της Μαριάμ, εκείνη την στιγμή, ο παρθενικός υμένας της ήταν άθικτος!!!!..... Επειδή απλούστατα το λένε οι Ελληνορθόδοξοι και οι δήθεν «θεοκίνητοι» (όσο αφορά το θέμα μας)  που επικαλούνται. «Θαύμα!!» φωνάζετε, αλλά οι συγγραφείς της Αγίας Γραφής φωνάζουν: νοθεία, απάτη και ιεροσυλία!! Τα πιο πάνω επιχειρήματα του συγγραφέα ήταν ολοφάνερα αποτέλεσμα παράξενης και περίεργης παρερμηνείας Βιβλικών περικοπών, αλλά και σε μερικές περιπτώσεις παραποίηση κοινής λογικής. Πάμε «παρακάτω»…

 

13)     ΙΙΙ. Παρθένος μετά τον τοκετό. (Υπογράμμιση δική μου)

Η Μαρία παρέμεινε Παρθένος και μετά τη Γέννηση τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Δυστυχώς, ορισμένοι ημιμαθείς άνθρωποι παρερμηνεύουν κάποια κείμενα τής καινής Διαθήκης και υποστηρίζουν ότι τάχα η Παναγία είχε συζυγικές σχέσεις με τον Άγιο Ιωσήφ κι ότι έκανε κι άλλα παιδιά μετά τον Ιησού Χριστό!

Σχολιασμός: Αυτός που αποδεικνύεται ότι δίνει πράγματι την αλήθεια, δι καιούται με ταπείνωση να βλέπει τους διαφωνούντες ως «ημιμαθείς». Αν όμως αυτοί που εν αδικία διαφωνούν, ονομάζουν αυτόν που πράγματι λέει την αλήθεια «ημιμαθή», τότε δεν είναι αυτοί μόνο «ημιμαθείς», αλλά και τόσο αλαζόνες που δεν μπορούν να βγουν από την ημιμάθειά τους. Προσέξτε ότι ο συγγραφέας λέει ότι είναι ημιμαθείς αυτοί που παρερμηνεύουν τα κείμενα της καινής Διαθήκης. Τα συμπεράσματα δικά σας.

 

Συνεχίζει:

Ας δούμε τα επιχειρήματα και τα ιερά κείμενα που χρησιμοποιούν, προκειμένου να στηρίξουν τις πλάνες τους αυτές:

α)  Η μνηστεία τής Μαρίας με τον Ιωσήφ.

Λένε οι αρνητές τής Παναγίας: «Η Μαρία αναφέρεται στο Ευαγγέλιο ως μνηστή τού Ιωσήφ κι αλλού ως γυναίκα του. Γιατί να αρραβωνιασθεί και να υπανδρευτεί μια κοπέλα, η οποία έχει αποφασίσει να παραμείνει παρθένος εφ’ όρου ζωής;»

Θα απαντήσουμε, κάνοντας στην αρχή μια αναγκαία παρένθεση, αναφερόμενοι στα έθιμα τού γάμου στον αρχαίο Ισραήλ:

Σχολιασμός: Παραλείπω τα σχετικά με τα έθιμα του Ισραήλ λόγω χώρου· μπορεί κανείς να τα διαβάσει αν θέλει στο συγκεκριμένο τεύχος (43)  του «ερευνητή» (σελ.15 τελευταία παράγραφο και συνεχίζει στην σελ.16) . Συνεχίζει ο συγγραφέας (υπογράμμιση πάντα δική μου) :

 

Έτσι, όταν έφθασε η Μαρία σε ηλικία μνηστείας (12-13 ετών), ο Αρχιερέας τού Ναού θέλησε να Τήν αποκαταστήσει, κατά τις εντολές τού Νόμου. Επειδή ο Νόμος όριζε ότι σε κάθε άνδρα Ισραηλίτη θα τού δοθεί μια γυναίκα από την φυλή του, αλλά κι επειδή ο Αρχιερέας ήθελε να προστατέψει την καθαρότητα τής βασιλικής γενιάς τού Δαυίδ (στην οποία ανήκε η Μαρία), αποφάσισε να καλέσει όλους τούς άνδρες από τη γενιά τού Δαυίδ, που βρίσκονταν στην Ιερουσαλήμ. Η Θεία Πρόνοια είχε προβλέψει ώστε να βρίσκεται εκείνη την εποχή στην Ιερουσαλήμ και ο Άγιος Ιωσήφ, απόγονος κι αυτός τού Δαυίδ, τής φυλής Ιούδα, κάτοικος τής Ναζαρέτ και «τέκτων» στο επάγγελμα, δηλαδή ξυλουργός. Ο νεαρός Ιωσήφ ήταν ναζιραίος (είχε κάνει δηλαδή τάξιμο παρθενίας στον Θεό) . Γι’ αυτόν τον λόγο, ήταν ο μόνος ανάμεσα στους υποψηφίους γαμβρούς που θα μπορούσε να σεβασθεί το πρωτοφανές τάξιμο παρθενίας που είχε κάνει η Μαρία. Ήταν συνήθεια των Ισραηλιτών να χρησιμοποιούν ιερούς κλήρους, προκειμένου να γίνει γνωστό το Θέλημα του Θεού[19]. Έτσι, ο Αρχιερέας ζήτησε απ’ όλους τούς υποψηφίους να φέρουν από ένα ξερό κλαδί ο καθένας, με τ’ όνομά τους γραμμένο επάνω.

Αφού συγκέντρωσε τα κλαδιά, προσευχήθηκε στον Κύριο, ζητώντας Του να υποδείξει ο Ίδιος τον κατάλληλο σύζυγο για την νεαρή «πριγκίπισσα» από την γενιά τού Δαυίδ. Τότε, μια ακτίνα φωτός έδωσε ζωή στο ξερό κλαδί με το όνομα τού Ιωσήφ, το οποίο άνθισε θαυματουργικά!

Λίγο αργότερα, οι δύο μελλόνυμφοι εκμυστηρεύτηκαν ο ένας στον άλλον το τάξιμο που είχαν κάνει και συμφώνησαν να ζήσουν παρθενικά, σαν αδέλφια.

Ο αρραβώνας αυτός (καθώς και ο παρθενικός γάμος που ακολούθησε)  ήταν επιβεβλημένος, διότι η Μαρία είχε ανάγκη από έναν προστάτη, κι ο μικρός Ιησούς από έναν θετό πατέρα.

Σχολιασμός: Θυμίζω, ότι ο συγγραφέας δεν να μας παρέθεσε την πηγή των όσων εδώ μας λέει…! Δεν σας φαίνεται αυτό παράξενο; Όλα αυτά που υπογράμμισα, πρέπει απλώς να τα δεχτούμε επειδή τα λέει ο συγγραφέας... Και βασικά κυρίως πάνω σε αυτά (!), δηλαδή στο δήθεν τάξιμο της Μαριάμ, αλλά και (!)  του Ιωσήφ (!), επιχειρεί να στηρίζει το οικοδόμημα της ψεύτικης διδασκαλίας περί αειπαρθένου Μαρίας. Όλα αυτά που γράφει λοιπόν δεν είναι παρά ψεύτικες διδασκαλίες προερχόμενες από το απόκρυφο ψευδο-ευαγγέλιο του Ιακώβου, τις οποίες θα ονόμαζε ο Παύλος (Α’Τιμ.4:7): «βεβήλους και γραώδεις μύθους»! Αλλά ας δούμε τι άλλο θα διαβάσουμε στην συνέχεια (συνεχίζει) :

 

14)     Ο αρραβώνας αυτός (καθώς και ο παρθενικός γάμος που ακολούθησε)  ήταν επιβεβλημένος, διότι η Μαρία είχε ανάγκη από έναν προστάτη, κι ο μικρός Ιησούς από έναν θετό πατέρα.

         β)  Το τάξιμο τής παρθενίας.

Λένε οι αρνητές τής Παναγίας: «Δεν υπάρχει κανένα κείμενο στην Καινή Διαθήκη όπου να φαίνεται ότι η Μαρία είχε κάνει τάξιμο παρθενίας».

Μετά την τέλεση των αρραβώνων τους, η Μαρία και ο Ιωσήφ μετέβησαν στη Ναζαρέτ. Ο γάμος τους δεν είχε τελεσθεί ακόμα, κι έτσι η Μαρία παρέμεινε στο πατρικό Της σπίτι. Εκεί έλαβε χώρα  ο Ευαγγελισμός Της. Αυτό διαφαίνεται κι από την πληροφορία που μάς δίνει ο Ματθαίος, ότι η Μαρία συνέλαβε εκ Πνεύματος Αγίου «πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτούς»[20], δηλαδή πριν πάει να συγκατοικήσει με τον Ιωσήφ, με άλλα λόγια πριν τον επίσημο ιουδαϊκό γάμο (νισσουίν), όπως είδαμε παραπάνω.

Σχολιασμός: Αν είναι δυνατόν! Στα πολύ γρήγορα (...)  μας ερμηνεύει το «πριν η συνελθείν αυτούς» του Ματθ.1:18, ως: «πριν πάει να συγκατοικήσει (η Μαριάμ)  με τον Ιωσήφ». Ας δούμε όμως όλο αυτό το χωρίο και θα διακρίνουμε γιατί το αγγίζει και φεύγει έτσι γρήγορα ο συγγραφέας από αυτό:

ΑΡΧ.Κ* Ματθ.1:18 «Τοῦ δὲ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν. μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ ᾿Ιωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς, εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος ῾Αγίου.»

    Το «πριν η συνελθείν αυτούς» κυριολεκτικά σημαίνει: «πριν αυτοί έρθουν μαζί», όχι: «πριν συγκατοικήσουν». Δεν έχουμε λόγους να δεχτούμε την ερμηνεία του. Θεωρώ ότι όλοι «διαισθανόμαστε» ότι το «πριν η συνελθείν αυτούς» σαν «σφήνα» εδώ, συνδέεται νοηματικά με το «ευρέθη εν γαστρί έχουσα» και όπως θα δούμε, δικαίως εισπράττουμε αυτήν την εντύπωση. Ακόμα, το «πριν αυτοί έρθουν μαζί», αν το λέγαμε και σήμερα για ένα αρραβωνιασμένο ζευγάρι τι θα εννοούσαμε; Θα εννοούσαμε (με βάση αυτόν τον ουσιαστικά εξευγενισμένο λόγο μας)  ότι ήρθαν σε «συνουσία», σε σεξουαλική επαφή. Κάνω λάθος; Θα πει κανείς: «Σωστά, αλλά το θέμα είναι αν έφερε και την ίδια σημασία στα αρχαία.» Σαφώς έφερε. Ας το δούμε: Είναι από το «συνέρχομαι» και μεταξύ άλλων σημαίνει: Συνέρχομαι….. επί σαρκικής μίξεως, σ. γυναικί…. επί ζώων, συνουσιάζομαι, ζευγαρώνουμαι………. Το σον λέχον ξυνήλθον, έλαβον μέρος εις την κλίνην σου, εις την κοίτην σου…. (Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσας Liddell-Scott)  /  …….συνέρχομαι λέχος το σον=λαμβάνω μέρος (συμμετέχω)  εις την κλίνην σου… (Λεξικό Σταματάκου) .

    Πέραν αυτού του γεγονότος όμως, ας σκεφτούμε και τα υπόλοιπα που επισφραγίζουν ότι το «πριν η συνελθείν αυτούς» δεν μπορεί παρά να σημαίνει «πριν συνευρεθούν σεξουαλικά». Ακόμα κι αν βάσει του συγγραφέα -προσέξτε τι παραβλέπει (!) - δεχτούμε ότι το «πριν η συνελθείν αυτούς» το λέει ο Ματθαίος για να μας πει ότι η Θεϊκή σύλληψη συνέβη πριν έρθουν να συγκατοικήσουν σε γάμο στο ίδιο σπίτι, το ερώτημα είναι, τι θα εξυπηρετούσε αυτή η πληροφορία; Αν η πρόθεση του Ματθαίου ήταν να μας πει ότι δεν βρέθηκαν μαζί σε «επίσημο γάμο» πριν γεννήσει Τον Ιησού, τι νόημα θα είχε αυτό αν όχι να μας πει ότι συνευρέθηκαν σεξουαλικά μετά το γάμο;! Διότι ήταν δεδομένο ότι θα «συνευρισκόντουσαν» κατά τον γάμο!! Ο γάμος σηματοδοτούσε και την έναρξη της νόμιμης σεξουαλικής ζωής. Ακόμα λοιπόν και αυτή η εκδοχή να ήταν η σωστή -που δεν είναι- και πάλι το «πριν η συνελθείν αυτούς» (δηλαδή -κατά την υπόθεση- πριν έρθουν σε επίσημο γάμο)  εμμέσως παραπέμπει σε σεξουαλική σχέση διότι συνδέεται και συνειρμικά με το «ευρέθη εν γαστρί έχουσα….»!! Αν είχαν τάξιμο παρθενίας και οι δύο, το να μας πληροφορεί ότι δεν βρέθηκε «έγκυος πριν τον επίσημο γάμο», δεν έχει καμία απολύτως σημασία, εφόσον ούτε κατά τον γάμο θα μπορούσε να βρεθεί έγκυος!! Άρα, ακόμα και με αυτήν την λάθος ερμηνεία του «πριν  η συνελθείν αυτούς», πάλι καταρρίπτεται το δήθεν «αειπάρθενον» της Μαρίας.

    Τώρα, αν όμως δεχτούμε ότι αυτό το «πριν η συνελθείν αυτούς» σημαίνει «πριν έρθουν σε σεξουαλική επαφή», σε συνειρμό πάντα με το «ευρέθη εν γαστρί έχουσα», τότε έχουν πράγματι σκοπό αυτά τα λόγια. Ο σκοπός τους θα ήταν να μάθουμε ότι ο Ιωσήφ και η Μαριάμ α)  δεν είχαν παιδιά πριν την Θεϊκή σύλληψη, οπότε και να μάθουμε ότι κατά τη προφητεία της Παλαιάς Διαθήκης (Ησα.7:14), ήταν πράγματι παρθένα η Μαριάμ και έτσι δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι Ο Ιησούς μπορεί να προήλθε από τον Ιωσήφ, ούτε καν ο Ιωσήφ (!...), αλλά από Τον Πατέρα Θεό (!), αλλά και ότι β)  μετά την Θεϊκή σύλληψη είχαν σεξουαλική επαφή. Αν σταματούσαν εδώ τα λόγια μου, δικαίως κάποιος θα έλεγε «Στάσου! Πως βγαίνει το συμπέρασμα ότι είχαν σεξουαλική επαφή μετά την Θεϊκή σύλληψη Του Ιησού από το «πριν η συνελθείν αυτούς»;» Ας δούμε πάλι το εδάφιο (μεταφρασμένο στην αρχαΐζουσα δημοτική των 4 καθηγητών/της Βιβλικής Εταιρίας ή όποιας άλλης έχετε) :

«Του δε Ιησού η γέννησις έγινε κατά τον εξής τρόπον. Αφού η μητέρα του Μαρία αρραβωνιάσθηκε με τον Ιωσήφ, έμεινε έγκυος εκ Πνεύματος Αγίου πριν να συνευρεθούν.» - και στο αρχαίο κείμενο πάλι:

«Τοῦ δὲ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν. μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ ᾿Ιωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς, εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος ῾Αγίου.»

    Τι νόημα έχει να μας πει ότι η Μαριάμ έμεινε έγκυος εκ Πνεύματος Αγίου πριν συνευρεθούν εφόσον -κατά την οπτική του συγγραφέα- δεν υπήρχε περίπτωση -λόγω δήθεν ταξίματος παρθενίας- να συνευρεθούν έτσι και αλλιώς!! Άρα, μετά την γέννηση Του Ιησού, «συνευρέθηκαν»! Αυτό πίστευε ο Ματθαίος για αυτό και μπορεί και παραθέτει αυτό το «πριν η συνελθείν αυτούς». Δεν γνώριζε ούτε ανθρωπίνως, αλλά ούτε κατ’έμπνευση Αγίου Πνεύματος (!!!)  περί κάποιου δήθεν ταξίματος της Μαριάμ και του Ιωσήφ, αλλιώς, αν δηλαδή ήξερε κάτι τέτοιο, θα σκέφτονταν κάτι όπως: «Η Μαριάμ και ο Ιωσήφ είχαν κάνει τάξιμο παρθενίας για όλη τους την ζωή, δεν υπάρχει περίπτωση να είχαν σεξουαλική σχέσεις μετά τον γάμο!» και έτσι τα λόγια του αυτά (στο Ευαγγέλιο)   δεν θα είχαν καμία θέση στην σκέψη του.

    Επίσης, κάτι που άλλο που πρέπει να λάβουμε υπ’όψιν είναι ότι το πιο αρμοστό εφόσον κανείς πιστεύει ότι ήταν αειπάρθενος η Μαρία, είναι ο Ματθαίος να έγραφε κάτι όπως: «χωρίς να έρθουν μαζί» και όχι «πριν έρθουν μαζί»!!!!!!! Δεν είναι πιο λογικό; Η διαφορά είναι ότι το «χωρίς να έρθουν μαζί» α)  νοηματικά παραπέμπει στη περίοδο πριν μείνει έγκυος η Μαριάμ και έτσι β)  θα μπορούσε κάποιος έστω να επικαλεστεί τότε ένα δήθεν τάξιμο παρθενίας, ενώ το «πριν έρθουν μαζί» α)  νοηματικά παραπέμπει στη περίοδο μετά την εγκυμοσύνη της Μαριάμ β)  αποκλείει να υπήρχε τάξιμο παρθενίας εφόσον οι λέξεις αυτές εμμέσως δηλώνουν ότι είχαν συνευρεθεί μετά την εγκυμοσύνη!! (Εκτός αν αθέτησαν το… τάξιμό τους.)

   Αυτό το εδάφιο λοιπόν θα μπορούσε κάλλιστα να κλείσει το θέμα «αειπάρθενος», αλλά όπως θα δούμε υπάρχουν πολλά ακόμα!!...

 

Συνεχίζει ο συγγραφέας:

15)      Όταν ο Αρχάγγελος Γαβριήλ ανακοίνωσε στη Μαρία ότι πρόκειται να γίνει Μητέρα τού Μεσσία, Εκείνη δεν έδωσε αμέσως τη συγκατάθεσή Της.. Κι αυτό διότι είχε κάνει όρκο παντοτινής παρθενίας.

Σχολιασμός: Καμία συγκατάθεση δεν έδωσε, ούτε και της ζητήθηκε εξάλλου:

ΑΡΧ.Κ* Λουκ.1:30-31 καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος αὐτῇ· μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ. 31 καὶ ἰδοὺ συλλήμψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν.

Σχετικά με τον δήθεν «όρκο παρθενίας» ήδη καταρρίφθηκε και θα καταρριφθεί στην συνέχεια κατ’επανάληψη.

 

Συνεχίζει (υπογράμμιση δική μου) :

16)  Αποκρίθηκε λοιπόν στον Άγγελο: «Πῶς ἔσται τοῦτο, ἐπεὶ ἄνδρα οὐ γινώσκω;»[21] Εάν η Μαρία δεν είχε τάξει παντοτινά την παρθενία Της στον Θεό, η ερώτησή Της προς τον Άγγελο -ως ιουδαίας μνηστευμένης- «πώς θα γίνει αυτό, εφόσον δεν έχω σχέσεις με άνδρα», θα ήταν μία ερώτηση εκπληκτικής αφελείας, μία ερώτηση χωρίς έννοια. Επομένως η δήλωσή Της «ἄνδρα οὐ γινώσκω» δεν αναφέρεται μόνον στο παρών, αλλά επεκτείνεται και στο διηνεκές[22].

Η Μαρία είχε ήδη νόμιμο σύζυγο, επομένως εάν η αγγελία τού Γαβριήλ έπρεπε να επαληθευτεί με τον φυσικό τρόπο, δεν υπήρχε κανένα Νομικό εμπόδιο. Όμως το εμπόδιο για μια φυσιολογική σύλληψη υπήρχε, κι αυτό ήταν το τάξιμο τής Μαρίας, που φαίνεται καθαρά από την φράση «ἄνδρα οὐ γινώσκω», ένα τάξιμο που δι καιολογούσε πλήρως την ερώτησή Της: «πῶς ἔσται τοῦτο;»

«Καὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σέ, καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ»[23].

Σχολιασμός: Με τι επίθετα να περιγράψω την κατάχρηση των χωρίων;;!! Το «επεί άνδρα ου γινώσκω» πράγματι σημαίνει ότι ήταν παρθένα, αλλά όχι ότι είχε τάξιμο παρθενίας, μάλιστα «παντοτινό»!! Βγαίνει αυτό το συμπέρασμα από αυτά τα λόγια της;;;;; Ούτε καν χρειάζεται να είχε κανενός είδος τάξιμο παρθενίας, για να πει τα λόγια: «επεί άνδρα ου γινώσκω»! Ως Εβραία, γνώριζε ότι Ο Θεός απαγόρευε τις σεξουαλικές σχέσεις έξω από διαθήκη γάμου (!!) :

Β* Δευτ.22:13-21 «Εάν τις λάβη γυναίκα και εισέλθη προς αυτήν και μισήση αυτήν, 14 και δώση αφορμήν να κακολογήσωσιν αυτήν και φέρη δυσφημίαν επ' αυτήν και είπη, Έλαβον ταύτην την γυναίκα και ότε προσήλθον προς αυτήν, δεν εύρηκα αυτήν παρθένον, 15 τότε ο πατήρ της νέας και η μήτηρ αυτής θέλουσι λάβει και εκφέρει προς τους πρεσβυτέρους της πόλεως, εις την πύλην, τα παρθένια της νέας· 16 και ο πατήρ της νέας θέλει ειπεί προς τους πρεσβυτέρους, Την θυγατέρα μου έδωκα εις τον άνθρωπον τούτον διά γυναίκα και αυτός μισεί αυτήν· 17 και ιδού, έδωκεν αφορμήν να κακολογώσιν αυτήν, λέγων, Δεν εύρηκα την θυγατέρα σου παρθένον· πλην ιδού, τα παρθένια της θυγατρός μου. Και θέλουσιν εκδιπλώσει το ιμάτιον έμπροσθεν των πρεσβυτέρων της πόλεως. 18 και θέλουσι λάβει οι πρεσβύτεροι της πόλεως εκείνης τον άνθρωπον και θέλουσι τιμωρήσει αυτόν· 19 και θέλουσι ζημιώσει αυτόν εκατόν σίκλους αργυρίου και δώσει αυτούς εις τον πατέρα της νέας, διότι έφερε δυσφημίαν επί παρθένον Ισραηλίτιν· και θέλει είσθαι γυνή αυτού· δεν δύναται να αποβάλη αυτήν πάσας τας ημέρας αυτού. 20 Εάν όμως το πράγμα τούτο ήναι αληθινόν και δεν ευρεθή παρθένος η κόρη, 21 τότε θέλουσιν εκφέρει την νέαν εις την θύραν του οίκου του πατρός αυτής και οι άνθρωποι της πόλεως αυτής θέλουσι λιθοβολίσει αυτήν με λίθους και θέλει αποθάνει διότι έπραξεν αφροσύνην εν τω Ισραήλ, πορνεύουσα τον οίκον του πατρός αυτής· και θέλεις εξαφανίσει το κακόν εκ μέσου σου.»

     Αυτός λοιπόν είναι ο λόγος που δεν είχε σεξουαλική σχέση με τον Ιωσήφ πριν τον γάμο τους, όχι λόγω κάποιου ταξίματος, αλλά λόγω γενικότερης απαγόρευσης.

   Και για… να μας δώσει ο συγγραφέας του άρθρου να… το καταλάβουμε (…)  φέρνει ένα λανθασμένο παράδειγμα στην υποσημείωση του δίπλα στη λέξη «διηνεκές» όπου λέει: «Όπως π.χ. η δήλωση «δεν θα γίνω ιατρός», δεν αναφέρεται μόνον στο παρών, αλλά και στο μέλλον, αφού η σημασία του είναι «δεν θα γίνω ποτέ ιατρός».

    Πρώτα από όλα, το «δεν θα γίνω γιατρός» αναφέρεται πρωτίστως στο μέλλον, αφού αυτός που το λέει χρησιμοποιεί χρόνο μέλλοντα «θα», ενώ το «ου γινώσκω άνδρα» σημαίνει δεν γνωρίζω (σεξουαλικά)  άντρα και αναφέρεται στο παρόν αφού ο συγγραφέας του Ευαγγελίου του Λουκά χρησιμοποιεί ενεστώτα. Απλά τυχαίνει με το συγκεκριμένο παράδειγμα που χρησιμοποιείται εδώ (ρήμα «γίνομαι» + την ιδιότητα του γιατρού, που αποκτάται μία φορά μετά από συγκεκριμένη διαδικασία), όταν λέμε «δεν θα γίνω γιατρός» να εννοούμε εκτός από μέλλοντα και το παρόν, αφού γιατρός μόνο μία φορά γίνομαι. Αν όμως χρησιμοποιούσαμε το παράδειγμα π.χ. «δεν θα δουλέψω», δεν σημαίνει απαραίτητα ότι δεν δουλεύω τώρα. Άρα το «δεν θα γίνω γιατρός» αναφέρεται στο μέλλον και μόνο από σπόντα στο παρόν, εξαιτίας του συγκεκριμένου παραδείγματος που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας. Καταλαβαίνει λοιπόν ο αναγνώστης τι συμβαίνει εδώ;; Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί μία φράση η οποία αναφέρεται κατ' εξοχήν στο μέλλον, αφού είναι γραμμένη σε χρόνο μέλλοντα («δεν θα γίνω γιατρός»)  προσπαθώντας να ερμηνεύσει μία φράση που αναφέρεται στο παρόν: «ου γινώσκω άνδρα». Με αυτό τον τρόπο προσπαθεί να δημιουργήσει επιχείρημα χωρίς να υπάρχει με τον ακόλουθό τρόπο: Παίρνει την συγκεκριμένη φράση δεν θα γίνω γιατρός, η οποία, όπως ανέλυσα, είναι γραμμένη για τον μέλλοντα και τυχαίνει να αναφέρεται στο παρόν λόγω της συγκεκριμένης λέξης (γιατρός)  και μας λέει τα αντίθετα, ότι δηλαδή η φράση δεν θα γίνω γιατρός αναφέρεται πρωτίστως στο παρόν και κατ' επέκταση στο μέλλον, ενώ το αντίθετο ισχύει. Αυτό το κάνει, ώστε εν συνεχεία, να εξομοιώσει αυθαίρετα τις δύο φράσεις και να μας πείσει ότι η φράση ου γινώσκω, που είναι σε χρόνο ενεστώτα και αφορά πρωτίστως το παρόν, αφορά και το μέλλον, επειδή, δήθεν, ομοίως και η φράση δεν θα γίνω γιατρός (αν και γραμμένη σε χρόνο μέλλοντα)  , αφορά πρωτίστως το παρόν, αλλά και το μέλλον. Αυθαιρεσία!!!  Αν ήθελε λοιπόν να φέρει κάποιο παράδειγμα ο συγγραφέας, το αντίστοιχο του «ου γινώσκω άνδρα» θα ήταν (αν θέλαμε να φέρουμε ένα όμοιο παράδειγμα σε χρόνο γραμματικά όμοιο με αυτό που είναι το «γινώσκω»)  «δεν γίνομαι ιατρός» (τώρα δηλαδή- ασχέτως αν θα γίνω στο μέλλον), όχι «δεν θα γίνω ιατρός» (στο μέλλον) !!!!!!!!!!!!! Επίσης, αν ήταν πιο… προσεκτικός, δεν θα χρησιμοποιούσε τη λέξη γιατρός, την ιδιότητα του οποίου αποκτάς άπαξ, αλλά θα ανέφερε π.χ. το παράδειγμα που προανέφερα: δεν θα δουλέψω. Στην περίπτωση αυτή, ποιος ειλικρινής άνθρωπος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι το δεν γνωρίζω άντρα αναφέρεται στο παρόν και στο μέλλον επειδή δήθεν το δεν θα δουλέψω αναφέρεται στο παρόν και στο μέλλον. Κανένας! Εύχομαι να έγινε από κεκτημένη ταχύτητα αυτό το λάθος, αλλιώς θα πρέπει να θεωρήσω - και εδώ- ότι ο συγγραφέας υποτιμάει την νοημοσύνη μας!

 

Συνεχίζει το άρθρο (υπογράμμιση δική μου) :

17)     Όπως παλαιά, στην έρημο, η δόξα τού Γιαχβέ επικαθόταν ως νεφέλη στην Σκηνή τού Μαρτυρίου επισκιάζοντάς την[24], έτσι και η Δύναμη τού Υψίστου επισκίασε την έμψυχη Σκηνή και ο Υιός και Λόγος τού Θεού κατασκήνωσε στον επίγειο Παράδεισό Του, την Μαρία, η Οποία δεν έδωσε τη συγκατάθεσή Της, παρά μόνον όταν έλαβε τη διαβεβαίωση από τον Άγγελο ότι η Σύλληψη και η Γέννηση του Θεανθρώπου θα ήταν υπερφυσική: «Εἶπε δὲ Μαριάμ· ἰδοὺ ἡ δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατὰ τὸ ῥῆμά σου. καὶ ἀπῆλθεν ἀπ' αὐτῆς ὁ ἄγγελος»[25].

Εδώ, συντελέσθηκε το μέγα Μυστήριο τής Ενσαρκώσεως τού Θείου Λόγου: Ο Θεός έγινε Άνθρωπος και παρέμεινε Θεός και η Παρθένος έγινε Μητέρα και παρέμεινε Παρθένος!

Σχολιασμός: Όπως έδειξα χρησιμοποιώντας την Γραφή στο σημείο αριθμημένο: 15), δεν έδωσε καμία συγκατάθεση, διότι δεν της ζητήθηκε καμία. Γνωστοποίηση έλαβε απλώς, προερχόμενη από την κυριαρχία/εξουσία Του Θεού και η Μαριάμ ως άγια «δούλη Του Κυρίου» πρόθυμα την αποδέχτηκε με ταπείνωση και χαρά. Τα λόγια λοιπόν της Μαριάμ εδώ (Λουκ.1:38), είναι λόγια υποταγής και συνάμα ευγνωμοσύνης για την τιμή που Ο Θεός της έκανε, όχι συγκατάθεση. Είναι δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι η νεαρή Μαριάμ θεωρούσε ότι ήταν στο χέρι της να εγκρίνει ή να απορρίψει κάτι τόσο μεγάλο; Από πού να λάβει τέτοια εντύπωση; Όχι από τον άγγελο που της απευθύνθηκε. Θυμίζω πάλι τα λόγια του αγγέλου: ΑΡΧ.Κ* «Λουκ.1:30-31 καὶ εἶπεν ὁ ἄγγελος αὐτῇ· μὴ φοβοῦ, Μαριάμ· εὗρες γὰρ χάριν παρὰ τῷ Θεῷ. 31 καὶ ἰδοὺ συλλήμψῃ ἐν γαστρὶ καὶ τέξῃ υἱόν, καὶ καλέσεις τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν.» Η Μαριάμ -ως «δούλη» Θεού- αυθόρμητα δήλωσε την πρόσχαρη - και όχι με αγγαρεία- υποταγή της: «γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου»!

     Επίσης, ο συγγραφέας προκειμένου ως συνήθως να υψώσει την Μαριάμ, λέει ότι «Ο Λόγος του Θεού κατασκήνωσε στον επίγειο Παράδεισο Του, την Μαρία…» Μα δεν είναι υπερβολές αυτά; Ειδικά όταν ξέρουμε ότι και η Μαριάμ είχε ανάγκη Σωτήρα (Λουκ.1:47)  από τις αμαρτίες της (Λουκ.2:22 [Λευι.12:2,4], Ρωμ.11:32), καθώς μόνο Ο Ιησούς ήταν χωρίς αμαρτία (Εβρ.4:5, 7:26, Β΄Κορ.5:21, Α’Πέτ.1:19, 2:22) .

Συνεχίζει το άρθρο:

 

γ)  Οι υποτιθέμενες συζυγικές σχέσεις τής Μαρίας με τον Ιωσήφ και ο χαρακτηρισμός τού Ιησού ως «πρωτοτόκου».

Λένε οι αρνητές τής Παναγίας: «Ο Ιωσήφ, μετά τη Γέννηση τού Ιησού, είχε συζυγικές σχέσεις με τη Μαρία και κάνανε μαζί παιδιά. Γι’ αυτό και ο Ιησούς ονομάζεται πρωτότοκος». Για να υποστηρίξουν την πλάνη τους, προβάλλουν το γνωστό εδάφιο από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο, που λέει για τον Άγιο Ιωσήφ: «…καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τὸν υἱὸν αὐτῆς τὸν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν»[26]

Σχολιασμός: Ήδη έδειξα με την Γραφή ότι η Μαριάμ -βάσει των λόγων του Ματθαίου (1:18) - είχε συζυγικές σχέσεις με τον Ιωσήφ. Αλλά ας προσέξει ο αναγνώστης εδώ τι θέλει ο συγγραφέας να παραβλέψουμε, αλλά και τι να πιστέψουμε: να παραβλέψουμε ότι α)  το «έως ου έτεκε», αλλά και το «πρωτότοκος» (το «πρωτότοκος» αναφέρεται και στο Λουκ:2:7)  υπάρχουν σε μία πρόταση, β)  ότι και τα δύο (!)  αυτά σημεία δύναται και χωριστά (!)  και μαζί (!)  να αναδείξουν ότι είχαν κάνει και άλλο ή άλλα παιδιά, αλλά και να πιστέψουμε ότι και τα δύο αυτά σημεία δεν φανερώνουν συζυγική σχέση μεταξύ του Ιωσήφ και της Μαριάμ! Και σας ρωτώ, τι βαρύτητα πρέπει να έχει οποιοδήποτε επιχείρημα που να μπορεί να αναιρέσει το πασιφανές αυτού του χωρίου;; Θα βρούμε τέτοιο επιχείρημα στα λόγια του συγγραφέα πιο κάτω; Εσείς θα το κρίνετε. -Υπάρχει και κάτι άλλο (μεταξύ πολλών…)  που δεν είδε ο συγγραφέας σχετικά με αυτό το χωρίο, αλλά ας το αφήσουμε αυτό για αργότερα.

Συνεχίζουμε:

 

Οι αρνητές τής Παναγίας υποστηρίζουν ότι εφόσον το κείμενο λέει «ἕως οὗ ἔτεκε», δηλαδή «μέχρι που γέννησε», αυτό σημαίνει πως μετά τη Γέννηση τού Σωτήρα, ο Ιωσήφ και η Μαρία είχαν συζυγικές σχέσεις! Όμως, το κείμενο, για το μόνο που μάς πληροφορεί, είναι ότι «οὐκ ἐγίνωσκεν[27] αὐτὴν».

Σχολιασμός: Τι να πω τώρα;;… Αλήθεια το λέει;! Ότι το κείμενο (μάλλον η πρόταση!)  δεν μας δίνει άλλες διευκρινήσεις σχετικά με το «ουκ εγίνωσκεν αυτήν»; Δηλαδή δεν ρίχνει φως το «έως ου έτεκε» στο «ουκ εγίνωσκεν αυτήν»; Δεν ρίχνει φως το «πρωτότοκος» στο «ουκ εγίνωσκεν αυτήν»; Απαράδεκτο!

    Αλλά να πούμε και κάτι άλλο, ακόμα και να υπήρχε μόνο του στην πρόταση το «ουκ εγίνωσκεν αυτήν», δηλαδή χωρίς το «έως ου έτεκε» και το «πρωτότοκος», πάλι από μία οπτική θα μπορούσαμε να αποδείξουμε ότι ο Ιωσήφ έστω, δεν είχε κανένα -βάσει του Λουκά τώρα (!) - τάξιμο παρθενίας όπως λένε τα απόκρυφα Ευαγγέλια, αλλά κι ο συγγραφέας! Αν ο Ματθαίος, που έγραψε το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο -όπου και υπάρχει το περίφημο χωρίο- γνώριζε είτε λόγω ακούσματος ή ανθρώπινης παρατήρησης, είτε ακόμα πιο πολύ (!!!)  κατ’έμπνευση Αγίου Πνεύματος, ότι είχε ο Ιωσήφ τέτοιο τάξιμο, δεν θα μπορούσε να γράψει το «ουκ εγίνωσκεν αυτήν» διότι με αυτό το τάξιμο δεν θα επιτρέπονταν να έρθει «σε επαφή» με την Μαριάμ!! Θυμίζω ότι και ο συγγραφέας αναγνωρίζει ότι το «ουκ εγίνωσκεν αυτήν» αναφέρεται σε ερωτική συνεύρεση (δείτε υποσημείωση δίπλα στη λέξη «εγίνωσκεν») .

    Γνωρίζω ότι είναι πολλά αυτά για να τα συγκρατήσει όλα ένα μυαλό που για πρώτη φορά ίσως καταπιάνεται με το θέμα, αλλά θυμίζω ότι όλα αυτά μέχρι στιγμής έχουν ήδη καταρρίψει το ιερόσυλο μύθο της δήθεν «αειπάρθενος Μαρίας». Συνεχίζει ο συγγραφέας:

 

18)  Όσον αφορά την έκφραση «ἕως οὗ», βρισκόμαστε μπροστά σε έναν σημιτισμό (δηλαδή μία ιδιωματική εβραϊκή φράση)  πάρα πολύ συνηθισμένο στην Αγία Γραφή.

Ο σύνδεσμος «ἕως» αντιστοιχεί στο εβραϊκό «αδ», που αναφέρεται όμως μόνο στη συμπλήρωση τής αναφερόμενης έπειτα πράξεως[28], χωρίς να λάβει υπ’ όψιν ό,τι θα συμβεί κατόπιν[29].

Σχολιασμός:

Μήπως έστω είναι αυτό αλήθεια; Πάλι όχι. Πρώτον, άλλο «αδ» = «έως» και άλλο «αδ ασερ» = «έως ότου». Δεύτερον και τα δύο (!)   στην Παλαιά Διαθήκη όχι πάντοτε, αλλά πολλές φορές λαμβάνουν «υπ’όψιν ό,τι θα συμβεί κατόπιν»! Δείτε μερικά από τα πολλά δείγματα που ακολουθούν:

(Tα σχετικά ευρήματα εδώ μπορούν να επαληθευθούν στο Εβραϊκό και Ελληνικό λεξικό (της Αγίας Γραφής), Strong / Strong’s Hebrew and Greek Dictionaries. / Οι υπογραμμισμένες λέξεις είναι οι αντίστοιχες του «αδ» [έως] στο εβραϊκό κείμενο.) 

ΕΒΔ.* Αριθ.32:18  οὐ μὴ ἀποστραφῶμεν εἰς τὰς οἰκίας ἡμῶν, ἕως ἂν καταμερισθῶσιν οἱ υἱοὶ Ισραηλ ἕκαστος εἰς τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ·

ΕΒΔ.* Κριτ.6:18  μὴ χωρισθῇς ἐντεῦθεν ἕως τοῦ ἐλθεῖν με πρὸς σέ, καὶ ἐξοίσω τὴν θυσίαν καὶ θήσω ἐνώπιόν σου. καὶ εἶπεν Ἐγώ εἰμι καθίομαι ἕως τοῦ ἐπιστρέψαι σε.

ΕΒΔ.* Α΄Σαμ.9:13  ὡς ἂν εἰσέλθητε τὴν πόλιν, οὕτως εὑρήσετε αὐτὸν ἐν τῇ πόλει πρὶν ἀναβῆναι αὐτὸν εἰς Βαμα τοῦ φαγεῖν, ὅτι οὐ μὴ φάγῃ ὁ λαὸς ἕως τοῦ εἰσελθεῖν αὐτόν, ὅτι οὗτος εὐλογεῖ τὴν θυσίαν, καὶ μετὰ ταῦτα ἐσθίουσιν οἱ ξένοι· καὶ νῦν ἀνάβητε, ὅτι διὰ τὴν ἡμέραν εὑρήσετε αὐτόν.

ΕΒΔ.* Ασμ.3:4 ὡς μικρὸν ὅτε παρῆλθον ἀπ᾿ αὐτῶν, ἕως οὗ εὗρον ὃν ἠγάπησεν ἡ ψυχή μου· ἐκράτησα αὐτὸν καὶ οὐκ ἀφήσω αὐτόν, ἕως οὗ εἰσήγαγον αὐτὸν εἰς οἶκον μητρός μου καὶ εἰς ταμίειον τῆς συλλαβούσης με.

ΕΒΔ.* Ησα.62:1  Διά την Σιών δεν θέλω σιωπήσει και διά την Ιερουσαλήμ δεν θέλω ησυχάσει, εωσού η δι καιοσύνη αυτής εξέλθη ως λάμψις και η σωτηρία αυτής ως λαμπάς καιομένη.

    Στα ακόλουθα δείγματα οι υπογραμμισμένες λέξεις είναι οι αντίστοιχες του «αδ ασερ» (έως ότου)  στο εβραϊκό κείμενο:

ΕΒΔ.* Α’Σαμ.10:7 καὶ οὐκ ἐπίστευσα τοῖς λαλοῦσίν μοι, ἕως ὅτου παρεγενόμην καὶ ἑωράκασιν οἱ ὀφθαλμοί μου, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἔστιν τὸ ἥμισυ καθὼς ἀπήγγειλάν μοι, προστέθεικας ἀγαθὰ πρὸς αὐτὰ ἐπὶ πᾶσαν τὴν ἀκοήν, ἣν ἤκουσα ἐν τῇ γῇ μου·

ΕΒΔ.* Νεεμ.4:11 (4:5)  καὶ εἶπαν οἱ θλίβοντες ἡμᾶς Οὐ γνώσονται καὶ οὐκ ὄψονται ἕως ὅτου ἔλθωμεν εἰς μέσον αὐτῶν καὶ φονεύσωμεν αὐτοὺς καὶ καταπαύσωμεν τὸ ἔργον.

     Βλέπουμε λοιπόν ότι και στα Εβραϊκά το «έως» και το «έως ότου», πολλές φορές λειτουργούν ως συνδετικοί κρίκοι μεταξύ κάτι που προλέγεται και μέλλει να γίνει αφότου όμως μεσολαβήσει ως προϋπόθεση κάποια/ο γεγονός. Όπως δηλαδή και στην δική μας περίπτωση όπου προλέγεται το «ουκ εγίνωσκεν αυτήν» (θυμίζω: σεξουαλικώς δηλαδή)  και μεσολαβεί το «έως ού έτεκε τον υιόν αυτής τον πρωτότοκον» για να ορίσει την προϋπόθεση για την κατόπιν εκπλήρωση όσων προλέγονται (να «γνωρίσει» αυτήν) .

    Τρίτον, όταν μεταφράστηκε το κατά Ματθαίον από τα Αραμαϊκά (Εβρ. διάλεκτο)  στα Ελληνικά (από τον Ματθαίο ή τον αδερφό του Ιησού Ιάκωβο ή άλλον), η κοινή λογική λέει ότι ο Χριστιανός μεταφραστής διάλεγε την «καλύτερη» Ελληνική λέξη, αυτή δηλαδή που απέδιδε μέγιστα το αλλόγλωσσο. Ο συγγραφέας εδώ του άρθρου χρησιμοποιεί την αντίθετη λογική όταν προσπαθεί (λέγοντας: «Ο σύνδεσμος «ἕως» αντιστοιχεί στο εβραϊκό «αδ»,….»)  να μας πείσει ότι το Ελληνικό «έως» είναι από το Εβραϊκό «αδ» που δήθεν δεν σημαίνει το «έως»  το Ελληνικό, καθώς δήθεν πάλι, έχει άλλη χρήση!! Βλέπετε (…), τίποτα στην Αγία Γραφή δεν είναι αυτό που λέει, εφόσον αναιρεί τις Ελληνοορθόδοξες ψευδοδιδασκαλίες!! Αλλά έτσι για να το διασκεδάσουμε και αυτό, ας διαβάσουμε το ακόλουθο σημείο που Ο Κύριος προμήθευσε και μέσα στο κατά Ματθαίο (!!) :

ΑΡΧ.Κ* Ματθ.24:39 «καὶ οὐκ ἔγνωσαν ἕως ἦλθεν ὁ κατακλυσμὸς καὶ ἦρεν ἅπαντας, οὕτως ἔσται καὶ ἡ παρουσία του Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου.» Δηλαδή δεν καταλάβανε μέχρι που ήρθε ο κατακλυσμός, μετά, σίγουρα καταλάβανε!! Δείτε πόσο ίδιο είναι σε δομή αυτό το εδάφιο με το Ματθ.1:25! Γιατί το «έως» του Ματθ.1:25, να μην έχει ακριβώς το ίδιο νόημα που έχει εδώ;;;; Αλλά μήπως χρειαζόμαστε κι άλλα; Δείτε και αυτά: Ματθ.5:26, 16:28 κ.ά.

    Από αυτήν την περικοπή και το Ματθ.1:25, νομίζω ότι μπορούμε με ασφάλεια να συμπεράνουμε ότι όταν το «έως»/«έως ου» α)  ακολουθεί ένα γεγονός, μία πράξη, που στο παρελθόν δεν έγινε, τότε αυτό το «έως/έως ου» β)  συνοδεύεται πάντοτε από έναν παράγοντα που χρησιμεύει ως ένα μελλοντικό χρονικό σημείο αναφοράς ή ως προϋπόθεση/σεις, που γ)  αφού έρθουν εις πέρας και έτσι, κατόπιν αυτών, δ)  πάντοτε εκπληρώνεται το γεγονός/πράξη που στο παρελθόν δεν είχε εκπληρωθεί.  

    Και αυτό βέβαια ήταν άλλο ένα -σε απόγνωση- τέχνασμα, απόγνωση διότι δεν μπορεί να στηρίξει μεν το «αειπάρθενο» πουθενά στην Γραφή και διότι ταυτόχρονα υπάρχουν πολλές περικοπές που στα Ελληνικά σημαίνουν… αυτό που λένε (!!)  κυριολεκτικά ή ουσιαστικά: ότι η Μαριάμ δεν είχε σεξουαλικές σχέσεις με τον Ιωσήφ έως ότου γεννηθεί Ο Χριστός, αλλά και ότι είχε παιδιά.

 

Συνεχίζει:

Πολλά είναι τα παραδείγματα από την Αγία Γραφή, όπου υπάρχει η ίδια ακριβώς φράση. Θα αναφέρουμε τρία από αυτά:

Σχολιασμός: Λόγω του ότι ήδη αποκαλύφθηκε η αλήθεια σχετικά με το «έως» (Εβρ.«αδ»), δεν παραθέτω πάλι τα παραδείγματά του διότι απλώς θα γεμίζουν άσκοπα τις σελίδες μας. Δεν διαφωνώ με τα παραδείγματα, αλλά δεν έχουν -όπως έδειξα- σχέση με την περίπτωσή μας, διότι υπάρχουν κι άλλα παραδείγματα όπου το Εβρ. «έως ου» λειτουργεί ακριβώς όπως άλλοτε και το Ελληνικό «έως ού»! Ήδη εξήγησα με τι διαφωνώ (την επίκληση του Εβραϊκού με λάθος σκοπό) . Εξάλλου, ο μεταφραστής του κατά Ματθαίου, διάλεξε τις καλύτερες Ελληνικές λέξεις και λογικά «εν Πνεύματι» (!), για να μας πει αυτό που ήθελε! Όποιος θέλει εννοείται μπορεί -θυμίζω- να βρει τα παραδείγματα του συγγραφέα (Γεν.8:7, Ησα.46:4, Ψαλμ.[110]109:1)  στο συγκεκριμένο τεύχος.

    Σας είχα πει ότι θα αναφερθώ αργότερα σε ένα σημείο που παρέβλεψε ο συγγραφέας και έτσι κλείνοντας τα περί «πριν η συνελθείν αυτούς», θα ήθελα να σκεφτούμε τα ακόλουθα. Ενώ ασχοληθήκαμε με το Ματθ.1:18, αλλά και με το Ματθ.1:25, είναι εύκολο να παραβλέψουμε ότι αυτά τα δύο εδάφια τα χωρίζουν μόνο έξι εδάφια!!!!!!!!! Ας τα δούμε μαζί:

ΑΡΧ.Κ* Ματθ.1:18 «Τοῦ δὲ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν. μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ ᾿Ιωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς, εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος ῾Αγίου.»

ΑΡΧ.Κ* Ματθ.1:25 καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τόν υἱόν αὐτῆς τόν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν.

    Θέλω να ρωτήσω τους φίλους Ελληνορθόδοξους το εξής και ας απαντήσετε στον εαυτό σας ενώπιον Του Θεού: Αν δεν είχατε ακούσει ποτέ την απόκρυφη διδασκαλία περί «άθικτης παρθενίας» της Μαριάμ, τι θα καταλαβαίνατε διαβάζοντας αυτά τα δύο εδάφια χωριστά (όπως βρίσκονται στο κείμενο), αλλά και μαζί; Θα βγάζατε τα συμπεράσματα του συγγραφέα; Ή απλώς ότι πράγματι ο Ιωσήφ και η Μαριάμ είχαν έγγαμες ολοκληρωμένες σχέσεις εκ των οποίων –κάποτε μετά την Θεϊκή σύλληψη και γέννηση Του Ιησού- προέκυψε έστω ένα παιδί (βάσει εδώ του «πρωτότοκος») ; Ξέρω την απάντηση. Γιατί τότε κάνουν μερικοί πως δεν βλέπετε το οφθαλμοφανές; Τίνος την αλήθεια θέλουν; Μήπως η πρόνοια Του Θεού τα έβαλε τόσο κοντά μαζί, ώστε αν παρανοήσει κανείς ένα (ή επιδιώξει να το διαστραβλώσει), να υπάρχει το άλλο που το αποσαφηνίζει, το υποστηρίζει, ταυτόχρονα δε, να δοκιμάζονται οι καρδιές;… Σας αφήνω να απαντήσετε εσείς. Δείτε πάλι τα δύο εδάφια μαζί.

 

Συνεχίζει ο συγγραφέας:

Ας έλθουμε στην εξήγηση τής λέξεως «πρωτότοκος». Η λέξη αυτή χρησιμοποιείται στην Αγία Γραφή ως μετάφραση τού εβραϊκού όρου «βεκώρ», που έχει πολύ μεγάλη Νομική σημασία, διότι ο Εβραίος πρωτότοκος έπρεπε να παρουσιασθεί στο Ναό και ν’ αφιερωθεί στον Θεό με ιδιαίτερη τελετή[30]

Σχολιασμός: Βλέπετε ότι πάλι κάνει το ίδιο λάθος. Μας ερμηνεύει την Ελληνική λέξη βάσει την Εβραϊκή της Παλαιάς Διαθήκης! Γιατί το κάνει αυτό; Επειδή δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει την Καινή Διαθήκη για να υποστηρίξει την παρερμηνεία του. Όλες τις φορές (!!)  που χρησιμοποιείται η λέξη «πρωτότοκος» στην Καινή Διαθήκη, χρησιμοποιείται όπως θα την γνωρίζαμε και ερμηνεύαμε όλοι μας: το πρώτο γέννημα μεταξύ άλλων που ακολούθησαν. Δείτε τα: Λουκ.2:7, Ρωμ.8:29, Εβρ.1:6, 11:28, 12:23, Αποκ.1:5. Υπάρχει μόνο ένα σημείο που θα αναλύσω που μπορεί να παρερμηνευτεί και βρίσκεται στη Κολ.1:15 όπου αναφερόμενος ο Παύλος στον Ιησού Χριστό λέει:

ΑΡΧ.Κ* Κολ.1:15-17  ὅς ἐστιν εἰκὼν τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀοράτου, πρωτότοκος πάσης κτίσεως, 16 ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα, τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα, εἴτε θρόνοι, εἴτε κυριότητες εἴτε ἀρχαὶ εἴτε ἐξουσίαι· τὰ πάντα δι᾿ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται· 17 καὶ αὐτός ἐστι πρὸ πάντων καὶ τὰ πάντα ἐν αὐτῷ συνέστηκε,

    Εδώ, το «πρωτότοκος», πάλι σημαίνει ο πρώτος γεννημένος μεταξύ άλλων, αν και εδώ χρησιμοποιείται για να μας πει ότι Αυτός Ο Πρώτο-Γεννημένος, προϋπήρχε της κτίσης, για αυτό ο Παύλος συνεχίζει και ερμηνεύει ο ίδιος το «πρωτότοκος πάσης κτίσεως» ξεκινώντας με το «διότι» (ή και «καθώς») : «ὅτι ἐν αὐτῷ ἐκτίσθη τὰ πάντα, τὰ ἐν τοῖς οὐρανοῖς καὶ τὰ ἐπὶ τῆς γῆς, τὰ ὁρατὰ καὶ τὰ ἀόρατα, εἴτε θρόνοι, εἴτε κυριότητες εἴτε ἀρχαὶ εἴτε ἐξουσίαι· τὰ πάντα δι᾿ αὐτοῦ καὶ εἰς αὐτὸν ἔκτισται». Με άλλα λόγια θέλει να μας πει: Ο Ιησούς είναι Ο Δημιουργός και Συντηρητής των πάντων κι όμως Αυτός Ο Μονογενής Ιησούς στην προαιώνια πρόθεση Του Θεού Πατέρα, ήταν να έχει αδερφούς «εν αυτώ» και έτσι από τότε που ήταν Μονογενής, ήταν, συνάμα στην πρόθεση Του Θεού και Πρωτότοκος διότι μέσα από την κτίση του Θεού θα προέκυπταν αργότερα και άλλοι υιοί «κατά χάριν» και «δια πίστεως Ιησού» και κατά την ανάσταση των νεκρών. Αυτόν Τον «Πρωτότοκο» είχε στον νου του ο Παύλος και όχι έναν Πρωτότοκο που δεν είχε άλλα αδέρφια. Θα πει κανείς ότι πρόκειται για δική μου ερμηνεία, αλλά αυτό δεν ισχύει διότι σε αυτή, καταλυτικά συνηγορεί, το γεγονός ότι μετά από μόνο δύο εδάφια (!)  πιο κάτω (εδ.18)  ο Παύλος συμπληρώνει για Τον Ιησού:

ΑΡΧ.Κ* 18 καὶ αὐτός ἐστιν ἡ κεφαλὴ τοῦ σώματος, τῆς ἐκκλησίας· ὅς ἐστιν ἀρχή, πρωτότοκος ἐκ τῶν νεκρῶν, ἵνα γένηται ἐν πᾶσιν αὐτὸς πρωτεύων,

Το «αρχή» και το «ἵνα γένηται ἐν πᾶσιν αὐτὸς πρωτεύων» (εδ.18), ερμηνεύουν εδώ το «πρωτότοκος» διότι Ο Χριστός θα γινόταν ο πρώτος αδερφός «μεταξύ πολλών αδερφών» που θα αναστηνόταν σε αυτή τη δόξα:

ΑΡΧ.Κ* Ρωμ.8:28-29 Οἴδαμεν δὲ ὅτι τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν, τοῖς κατὰ πρόθεσιν κλητοῖς οὖσιν· 29 ὅτι οὓς προέγνω, καὶ προώρισε συμμόρφους τῆς εἰκόνος τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ, εἰς τὸ εἶναι αὐτὸν πρωτότοκον ἐν πολλοῖς ἀδελφοῖς·

ΑΡΧ.Κ* Α’Κορ.15:20-23  Νυνὶ δὲ Χριστὸς ἐγήγερται ἐκ νεκρῶν, ἀπαρχὴ τῶν κεκοιμημένων ἐγένετο. 21 ἐπειδὴ γὰρ δι᾿ ἀνθρώπου ὁ θάνατος, καὶ δι᾿ ἀνθρώπου ἀνάστασις νεκρῶν. 22 ὥσπερ γὰρ ἐν τῷ ᾿Αδὰμ πάντες ἀποθνῄσκουσιν, οὕτω καὶ ἐν τῷ Χριστῷ πάντες ζῳοποιηθήσονται. 23 ἕκαστος δὲ ἐν τῷ ἰδίῳ τάγματι· ἀπαρχὴ Χριστός, ἔπειτα οἱ Χριστοῦ ἐν τῇ παρουσίᾳ αὐτοῦ·

Συνοψίζοντας: Ο Ιησούς υπήρχε ως Πρωτότοκος αδερφός των πιστών (στην πρόθεση/προορισμό Του Θεού) πριν την πρώτη κτίση, άρα, Αυτός στα Μάτια Του Θεού υπήρχε ήδη ως Ο Πρώτος Αδερφός και μετά έγινε η κτίση. Παρομοίως, είναι και Πρωτότοκος αδερφός των πιστών (βάσει της εδώ γέννησής Του και θυσίας Του στο σταυρό) και πριν γίνει η δεύτερη κτίση άρα και πάλι ήρθε Πρώτος (καθότι ήδη αναστήθηκε Πρώτος) μεταξύ των αδερφών Του που θα αναστηθούν στην δεύτερη κτίση.

 

Συνεχίζουμε με τα λόγια του συγγραφέα:

19)     Οι αρνητές τής Παναγίας υποστηρίζουν ότι εφόσον ο Ιησούς ονομάζεται «πρωτότοκος» από τον Άγιο Λουκά, αυτό σημαίνει πως για να είναι «πρώτος», σίγουρα δεν είναι «μόνος»[31].

Σχολιασμός:

Ήδη μόλις απάντησα σε αυτό. Κοιτάξτε τώρα που καταφεύγει για να αναιρεθεί το ξεκάθαρο «Πρωτότοκος». Συνεχίζει:

Η πρώτη απάντηση στις σοφιστείες αυτές, έρχεται από τον Ίδιο τον Θεό: «Οὕτως λέγει   ὁ Θεὸς ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραὴλ ὁ ῥυσάμενος αὐτὸν Θεὸς σαβαώθ· ἐγὼ πρῶτος καὶ ἐγὼ μετὰ ταῦτα· πλὴν ἐμοῦ οὐκ ἔστι Θεός»[32]. Ο Θεός ονομάζει τον Εαυτό Του «πρῶτον». Αν εφαρμόσουμε την ερμηνεία που δίδουν στο «πρῶτος» οι αρνητές τής Αειπαρθενίας τής Παναγίας, θα πρέπει να συμπεράνουμε πως υπάρχουν κι άλλοι θεοί. Όμως, ο Κύριος είναι κατηγορηματικός: «πλὴν ἐμοῦ οὐκ ἔστι Θεός»!!!

Σχολιασμός: Το εδάφιο αυτό «έρχεται από Τον Ίδιο Το Θεό», όμως διαψεύδει τον ισχυρισμό του συγγραφέα που εδώ το αναφέρει. Καταρχάς το θέμα μας εδώ δεν είναι το «πρώτος», αλλά το «πρωτότοκος». Προτιμάει όμως τη λέξη «πρώτος» διότι νόμιζε ότι μπορούσε (…)  να στηρίξει την θέση του μέσω αυτής, επειδή δεν υπήρχε τρόπος να δώσει άλλη σημασία στη λέξη «πρωτότοκος» χρησιμοποιώντας την Καινή Διαθήκη! Δεύτερη αυθαιρεσία: όταν λέμε «πρώτος» πράγματι πάντοτε εννοούμε ότι υπάρχει κι άλλος, δεύτερος! Τρίτον, ακόμα και στο χωρίο που αναφέρει και παρερμηνεύει (κατά… «παράδοση» απ’ότι φαίνεται…), όταν λέει Ο Θεός: «εγώ πρώτος και εγώ μετά ταύτα· πλην εμού ουκ έστι Θεός», δεν είναι το ίδιο με το αν έλεγε (χωρίς πουθενά διευκρίνηση) : «Εγώ πρώτος», σκέτο δηλαδή, διότι τότε θα σήμαινε ότι πράγματι υπάρχει και Άλλος Θεός! Όμως, στο εδάφιο αυτό, Ο Ίδιος Ο Θεός συμπληρώνει και αποσαφηνίζει για εμάς το: «Εγώ Πρώτος», λέγοντας: «… και εγώ μετά ταύτα· πλην εμού ουκ έστι Θεός». Άρα, «Πρώτος» εδώ, σημαίνει: Αυτός που ήρθε πριν «ταύτα», δηλαδή είναι ο «Πρώτος» σε χρονική σύγκριση με τα «ταύτα» και είναι Αυτός που θα είναι «μετά ταύτα», Δεύτερος. Πριν και μετά «ταύτα» (δηλαδή τα όσα λέγονται μέχρι το εδ.5.)  δεν υπάρχει άλλος Θεός διότι απλούστατα όπως συμπληρώνει Ο Ίδιος «πλην εμού ουκ έστι Θεός»! Δείτε επίσης Ησα.41:4, 43:10, 48:12.

Συνεχίζουμε με τα λόγια του συγγραφέα:

Ο πρωτότοκος Ιουδαίος έφερε τον τίτλο τού πρωτοτόκου ακόμα κι αν η μητέρα του δεν αποκτούσε άλλα παιδιά μετά απ’ αυτόν, όπως συνέβη με τη Μαρία.

Σχολιασμός: Δεν υπάρχει Βιβλική στήριξη για κάτι τέτοιο. Μάλιστα διαβάζουμε ΕΒΔ.* Κριτ.11:34 «Καὶ ἦλθεν Ιεφθαε εἰς Μασσηφα εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, καὶ ἰδοὺ ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ ἐξεπορεύετο εἰς ὑπάντησιν ἐν τυμπάνοις καὶ χοροῖς· καὶ ἦν αὕτη μονογενής, οὐκ ἦν αὐτῷ ἕτερος υἱὸς ἢ θυγάτηρ.»

Δεν αποκλείω τον τίτλο αυτόν να τον έφερε εν δυνάμει κάποιος μονογενής, εφόσον υπήρχε λογικά το ενδεχόμενο (!)  να αποκτήσει κι άλλα αδέρφια. Αν γνωρίζανε οι γονείς ότι δεν θα κάνανε άλλα παιδιά, τότε -λογικά πάλι (εφόσον δεν μας δίνει μία τέτοια περικοπή από την Γραφή) - διατηρούσε τα δι καιώματα του «πρωτότοκου» Ιουδαίου, αλλά δεν θα λεγότανε «πρωτότοκος», αλλά «μονογενής», ή κάτι όπως «ο μόνος υιός».

 

    Συνεχίζουμε με την επιχειρηματολογία του συγγραφέα (υπογράμμιση δική μου πάντοτε) :

Μάλιστα, η αρχαιολογική σκαπάνη έφερε στο φως ένα σπουδαίο εύρημα, το οποίο αποδεικνύει τού λόγου το αληθές, προς μεγάλη απογοήτευση των αρνητών τής Παναγίας. Πρόκειται για μία επιτύμβια πλάκα τού 5^ου αιώνα, από τον τάφο τής Αρσινόης από την Λεοντόπολη τής Αιγύπτου, μιας νεαρής Εβραίας που ξεψύχησε κατά τη διάρκεια τού πρώτου και τελευταίου τοκετού της. Η πλάκα αυτή φέρει μία επιγραφή, όπου προσποιείται ότι μιλάει η θανούσα και λέει μεταξύ άλλων: «…ὠδεῖνι δὲ Μοῖρα πρωτοτόκου με τέκνου πρὸς τέλος ἦγε βίου»[33]. Δηλαδή: «…πάνω στους πόνους τής γέννας τού πρωτοτόκου μου παιδιού, το έφερε η Μοίρα να πεθάνω». Η άτυχη Αρσινόη, δεν θα μπορούσε ν’ αποκτήσει κι άλλα παιδιά μετά… θάνατον! Όμως, ο υιός της ονομάζεται πρωτότοκος, αν και μονογενής!!!

Σχολιασμός: Να γελάσουμε και λίγο μετά απ’όλα αυτά: πραγματικά τώρα που διάβασα αυτή τη πληροφορία του συγγραφέα, προερχόμενη σχεδόν 450 χρόνια μετά (!)  του Ευαγγελίου του Ματθαίου, «απογοητεύτηκα» τόσο που θα διαγράψω από την συνείδησή μου όλα όσα λέει η Γραφή σχετικά και θα ομολογώ παντού την Μαριάμ ως «αειπάρθενος»! -Κατέφυγε σε αυτό το επιχείρημα, επειδή δεν υπάρχει απόδειξη για το ισχυρισμό του, ούτε στη Γραφή, ούτε στους πρώτους αιώνες. Αλλά, ρωτήστε και έναν γλωσσολόγο τι μπορεί να συμβεί σε μία λέξη μέσα σε 450 χρόνια!...

 

Συνεχίζουμε:

δ)  Οι “αδελφοί” και οι “αδελφές” τού Ιησού.

20)     Σε αρκετά σημεία τής καινής Διαθήκης μνημονεύονται κάποιοι “αδελφοί” και “αδελφές” τού Ιησού[34]. Οι αρνητές τής Αειπαρθενίας τής Παναγίας προβάλλουν τα εδάφια αυτά, υποστηρίζοντας πως ήσαν τέκνα τής Μαρίας. Όμως, εάν δούμε λίγο πιο προσεκτικά τα κείμενα αυτά, θα διαπιστώσουμε ότι αν και αρκετές φορές οι “αδελφοί” και οι “αδελφές” τού Ιησού εμφανίζονται μαζί με την Παναγία, εν τούτοις ποτέ οι Ευαγγελιστές δεν τους ονομάζουν “υιούς” ή “θυγατέρες” τής Μαρίας. Βρισκόμαστε και πάλι μπροστά σε έναν σημιτισμό και μάλιστα από τους πιο συνηθισμένους στην Αγία Γραφή:

Οι εβραϊκές λέξεις «αχ (=αδελφός) » και «αώθ (=αδελφή) » δεν υποδεικνύουν μόνον τους εξ αίματος αδελφούς και αδελφές, αλλά και τους εξαδέλφους και τις εξαδέλφες[35], τους θείους, τους ανεψιούς, καθώς και την έννοια τής συγγενείας γενικότερα. Ας δούμε δύο παραδείγματα από την Αγία Γραφή:

Ο Αβραάμ και ο Λωτ ονομάζονται «αδελφοί»[36]. Αν εφαρμόσουμε την ερμηνεία που δίδουν στο «αδελφός» οι αρνητές τής Αειπαρθενίας τής Παναγίας, θα πρέπει να συμπεράνουμε πως πρόκειται για ομομήτριους αδελφούς! Όμως ο Λωτ ήταν ανεψιός τού Αβραάμ.

Επίσης, ο Ιακώβ και ο Λάβαν ονομάζονται «αδελφοί»[37], αν και ο Ιακώβ ήταν ανεψιός τού Λάβαν.

Συνεπώς σωστά η Εκκλησία διδάσκει ότι η Παρθένος Μαρία είναι Θεοτόκος, Μητέρα των Χριστιανών και Αειπάρθενος.

Σχολιασμός: Μέχρι το τέλος, επειδή η δαιμονική διδασκαλία περί δήθεν «αειπαρθένου» δεν μπορεί να εντοπιστεί στην Καινή Διαθήκη, προσπαθεί να μας αποπροσανατολίσει ώστε να κοιτάμε την Παλιά Διαθήκη και να μην δούμε την οφθαλμοφανέστατη αλήθεια. Το τι σημαίνει το «αχ» και «αώδ» δεν έχει καμία μα καμία απολύτως σημασία!! Τα βιβλία της καινής Διαθήκης ήταν γραμμένα όχι στα Εβραϊκά, αλλά στα Ελληνικά, εκτός από το κατά Ματθαίο που γράφτηκε στα Αραμαϊκά και μεταφράστηκε στα Ελληνικά. Στα ελληνικά δε, ήταν σε όλους γνωστή η λέξη «συγγενής» και χρησιμοποιείται στα Ευαγγέλια και στις επιστολές αρκετές φορές. Γιατί να μην χρησιμοποιηθεί αυτή η λέξη αν ήθελε να αναφερθεί ο πράγματι Θεοκίνητος συγγραφέας στους δήθεν «ξαδέλφους» του Ιησού;;; Γιατί αυτή η εμμονή να τους ονομάζει στα Ελληνικά «αδερφοί» και «αδερφές»; Άρα πρέπει να αναρωτηθούμε, ποιος είναι ο λόγος να μην δεχτούμε ότι Ο Ιησούς είχε κι άλλα αδέρφια από τον Ιωσήφ και την Μαριάμ;; Το απόκρυφο ψευδο-«ευαγγέλιο του Ιακώβου»;! Αν δεν υπήρχε αυτό, άλλα κι τα άλλα απόκρυφα που δανείστηκαν από αυτό, δεν θα είχαν πει τίποτα οι λεγόμενοι «πατέρες» για μία δήθεν αειπάρθενο Μαρία και δεν θα συζητούσαμε σήμερα για τον «παρθενικό υμένα» της Μαριάμ!! Αλλά είπαμε, ο σκοπός Του διαβόλου είναι να πάρουμε τα μάτια μας από τον Τριαδικό Θεό!

 

21)   Τώρα, κλείνοντας το όλο θέμα, έχοντας ήδη δει: α)  τις περικοπές της καινής Διαθήκης που διδάσκουν ότι η Μαριάμ είχε παιδιά με τον Ιωσήφ β)  τις παρερμηνείες αυτών των περικοπών και άλλα πολλά, μας έμεινε να δούμε τις περικοπές που αναφέρουν ότι ο Ιησούς Χριστός είχε αδέρφια: Ματθ.12:46-50 & 13:55-56 / Μαρκ.3:33,  6: 3 / Ιωαν.2:12 / Πραξ.1:14 κ.ά. Όμως, δεν θα το κάνουμε, διότι δεν χρειάζεται! Ήδη έχει εδραιωθεί στην Καινή Διαθήκη αυτό! Κατόπιν όλων αυτών, το μόνο που απομένει είναι, να βάλουμε μία «ταφόπλακα» σε αυτή τη δαιμονική διδασκαλία και αυτή πάνω της τι να γράφει λέτε;; Να γράφει τα εξής προφητικά λόγια που βέβαια εκπληρώθηκαν στο Πρόσωπο Του Κυρίου μας από την Παλαιά Διαθήκη:

    ΕΒΔ.* Ψαλμ.69:7-11 (68:8)  ὅτι ἕνεκα σοῦ ὑπήνεγκα ὀνειδισμόν, ἐκάλυψεν ἐντροπὴ τὸ πρόσωπόν μου. 8 (68:9)  ἀπηλλοτριωμένος ἐγενήθην τοῖς ἀδελφοῖς μου καὶ ξένος τοῖς υἱοῖς τῆς μητρός μου, 9 (68:10)  ὅτι ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου κατέφαγέν με, καὶ οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσαν ἐπ᾿ ἐμέ. 10 (68:11)  καὶ συνέκαμψα ἐν νηστείᾳ τὴν ψυχήν μου, καὶ ἐγενήθη εἰς ὀνειδισμὸν ἐμοί· 11 (68:12)  καὶ ἐθέμην τὸ ἔνδυμά μου σάκκον, καὶ ἐγενόμην αὐτοῖς εἰς παραβολήν.

    Τα λόγια περιττά. Είναι άραγε; Ο Κύριος φρόντισε ακόμα και να μας ερμηνεύσει το «αδερφοί Του Ιησού»! Τι άλλο θέλετε για να φύγετε από αυτή τη πλάνη; Θα μπορούσαμε να είχαμε κλείσει αυτό το θέμα μόνο και μόνο με αυτή τη περικοπή, αλλά ήθελα να καταθέσω και την αλήθεια (που επίσης δίνει την μαρτυρία της ενάντια στο «αειπάρθενον»)  σχετικά με τα όσα λανθασμένα γράφει ο συγγραφέας, πάλι προς δόξα Κυρίου και καταστροφή του έργου του αιώνιου «εχθρού» μας, που ποικιλοτρόπως επιχειρεί να μας κάνει να πάρουμε το βλέμμα μας από Τον Σωτήρα των ψυχών μας, Τον Υιό Του Θεού, Τον Ιησού Χριστό.

    Αυτή η περικοπή πρώτον μας διδάσκει ξεκάθαρα ότι «τα αδέρφια Του Ιησού» στην Κ.Δ. ήταν πράγματι υιοί της μητέρας Του και όχι αδέρφια ή ξαδέρφια από άλλη μητέρα! Δεύτερον, ότι η λέξη «αδερφοί» (Του Ιησού)  στην Κ.Δ. αναφέρεται πράγματι στους υιούς της Μαριάμ, κάτι που αποδεικνύεται από τις δύο συνώνυμες προτάσεις του εδ.8 (στο Ψαλμό) ! Πρόκειται λοιπόν για «συνώνυμο παραλληλισμό», φαινόμενο σύνηθες σε όλη την Παλαιά Διαθήκη. Πρόθεση αυτού είναι η έμφαση ενός πράγματος, μέσω επανάληψης διαφορετικών όμως συνώνυμων λόγων. Ας δούμε μερικούς άλλους τέτοιους παραλληλισμούς από τους Ψαλμούς όπου βρίσκεται και η περικοπή μας:

ΕΒΔ* Ψαλμ.24:1  «Ψαλμός του Δαβίδ.» Του Κυρίου είναι η γη και το πλήρωμα αυτής· η οικουμένη και οι κατοικούντες εν αυτή. 2 Διότι αυτός εθεμελίωσεν αυτήν επί των θαλασσών και εστερέωσεν αυτήν επί των ποταμών. 3 Τις θέλει αναβή εις το όρος του Κυρίου; και τις θέλει σταθή εν τω τόπω τω αγίω αυτού;

ΕΒΔ* Ψαλμ.49:1  (48:1)  Εἰς τὸ τέλος· τοῖς υἱοῖς Κορε ψαλμός. (48:2)  Ἀκούσατε ταῦτα, πάντα τὰ ἔθνη, ἐνωτίσασθε, πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν οἰκουμένην,

ΕΒΔ* Ψαλμ.51:2  (50:4)  ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με. 3  (50:5)  ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω, καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστιν διὰ παντός.

ΕΒΔ* Ψαλμ. 103:8  (102:8)  οἰκτίρμων καὶ ἐλεήμων ὁ κύριος, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος· 9 (102:9)  οὐκ εἰς τέλος ὀργισθήσεται οὐδὲ εἰς τὸν αἰῶνα μηνιεῖ· 10 (102:10)  οὐ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἐποίησεν ἡμῖν οὐδὲ κατὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν

(Δείτε επίσης: ΕΒΔ* Γεν.4:23, Ιερ. 17:10, Ζαχ.9:9, Παρ.18:20)

Με το ίδιο πνεύμα λοιπόν λέγεται και το:

 «ἀπηλλοτριωμένος ἐγενήθην τοῖς ἀδελφοῖς μου καὶ ξένος τοῖς υἱοῖς τῆς μητρός μου,»

Σύγκρινε και με Γεν.27:29.

     Έτσι, φαίνεται καθαρά ότι όταν -στις επίμαχες περικοπές- μιλάνε οι συγγραφείς της Κ.Δ. για τους «αδερφούς» Του Κυρίου αναφέρονται κυριολεκτικά στους ετεροθαλή[38] φυσικούς αδερφούς Του Ιησού, στους «υιούς της μητρός» Αυτού!! Οπότε, στην περίπτωσή μας, οι λέξεις: «αδερφοί» και «υιοί», είναι πράγματι συνώνυμες, εφόσον αυτή η προφητεία πράγματι περιγράφει Τον Ιησού. Όπως είπα, ακόμα και αυτό μας ερμήνευσε Ο Κύριος!

 

    Φίλοι και συμπατριώτες μου Ορθόδοξοι, κλείνοντας, θέλω να σας ζητήσω να προσέχετε πολύ τα όσα διαβάζετε σε -Ορθόδοξα και μη- περιοδικά που έχουν να κάνουν με την εν Χριστώ πίστη, αλλά και να σας ζητήσω να καταλάβετε ότι αντίθετα με το τι νομίζει ο συγγραφέας του άρθρου, αν κανείς δεν δέχεται το «αειπάρθενο», δεν σημαίνει ότι τιμάει λιγότερο την μητέρα Του Κυρίου ή ότι είναι «ημιμαθής», αντιθέτως, την τιμάει περισσότερο εφόσον μένει στα Θεόπνευστα λόγια που εν αληθεία την περιγράφουν και δεν της αποδίδουν χαρακτηριστικά που και η ίδια θα θεωρούσε βλάσφημα. Ας μην γινόμαστε «βασιλικότεροι του βασιλέως» ειδικά αν πρόκειται να γίνουμε και ιερόσυλοι· ακόμα κι αν συμβάλλουν στην ιεροσυλία και διάφοροι (δήθεν)  πάντοτε «θεοκίνητοι πατέρες»! Η Γραφή τι μαρτυρεί για την «Θεοπνευστία τους» την στιγμή που γράφανε υπέρ της δήθεν αειπαρθένου Μαρίας;; Ο Τερτυλλιανός από την άλλη όπως είδαμε διαφωνούσε με το «αειπάρθενος». Ο άλλος όμως δήθεν πάντοτε «θεοκίνητος πατέρας» Ιερώνυμος, υποστήριζε (το 383 μ.Χ. ενάντια στον Ελβίδιο)  ότι η Μαριάμ ήταν αειπάρθενος και ότι τα λεγόμενα «αδέρφια» Του Ιησού ήταν «ξαδέρφια του», ενώ ο άλλος επίσης πάντοτε «θεοκίνητος πατέρας»(…)  ο Επιφάνιος, αν και επίσης υποστήριζε (!...)  ότι ήταν «αειπάρθενος» (το 374-377), θεωρούσε ότι τα «αδέρφια» του Ιησού δεν ήταν «ξαδέρφια» του άλλα παιδιά από άλλο γάμο (!)  του Ιωσήφ! Ποιον θεοκίνητο να πιστέψω; Να σας δώσω την απάντηση; Θα πιστέψω τον Θεοκίνητο Δαβίδ, Ματθαίο, Μάρκο, Λουκά και Ιωάννη και τον Παύλο (όσον αφορά τα περί «μητέρα των Χριστιανών»), που με απλότητα μίλησαν σχετικά και που δεν έπεσαν σε τέτοια βλαβερά ολισθήματα!! Που θα τους βρω; Στην Γραφή και μόνο! Πράγματι, «η Γραφή και μόνο» (Sola Scriptura)  είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος[39] να έχει ο αφιερωμένος πιστός Του Θεού την αλήθεια Του Θεού στην ζωή του, κάτι που βέβαια «το φρόνημα της σαρκός», αλλά και «ο εχθρός της ψυχής» θα πολεμήσει, όπως και πολεμάει σε όλους τους αιώνες.

    Τέλος, όπως άρχισα στην εργασία μου αυτή, με την Γραφή, έτσι και θα κλείσω. Το πνεύμα της αληθείας ας μας οδηγήσει όλους στην αλήθεια Του! Αμήν, Κύριε Ιησού Χριστέ!!!

 

Β* Β’Κορ.2:17 Διότι ημείς καθώς οι πολλοί δεν καπηλεύομεν τον λόγον του Θεού, αλλ' ως από ειλικρινείας, αλλ' ως από Θεού κατενώπιον του Θεού λαλούμεν εν Χριστώ.

Β* Ησα.5:20 οὐαὶ οἱ λέγοντες τὸ πονηρὸν καλὸν καὶ τὸ καλὸν πονηρόν, οἱ τιθέντες τὸ σκότος φῶς καὶ τὸ φῶς σκότος, οἱ τιθέντες τὸ πικρὸν γλυκὺ καὶ τὸ γλυκὺ πικρόν.

Β* Λουκ.6:43-44 Ου γάρ εστι δένδρον καλὸν ποιουν καρπὸν σαπρόν, ουδὲ δένδρον σαπρὸν ποιουν καρπὸν καλόν· 44 ἕκαστον γὰρ δένδρον εκ του ιδίου καρπου γινώσκεται· ου γὰρ εξ ακανθων συλλέγουσι συκα, ουδὲ εκ βάτου τρυγωσι σταφυλὴν.

Β* Β’Κορ.13:8  Διότι δεν δυνάμεθα να πράξωμέν τι κατά της αληθείας, αλλ' υπέρ της αληθείας.

ΑΡΧ.Κ* Ιούδας 24-25 Τω δὲ δυναμένω φυλάξαι υμας απταίστους καὶ στησαι κατενώπιον της δόξης αυτου αμώμους εν αγαλλιάσει, μόνω σοφω Θεω σωτηρι ημων, δόξα μεγαλωσύνη, κράτος καὶ εξουσία καὶ νυν καὶ εις πάντας τοὺς αιωνας· αμήν.

Εφεσ.4:16

Αλέξης Τομαράς

Όλη η δόξα στον Τριαδικό Θεό!!! Και μόνο…!

 

 

 

 

 

 

 

Η απάντηση του κ.Χατζησταυρίδη ακολουθεί στην συνέχεια. Αν θέλετε μπορείτε να διαβάσετε κατευθείαν την απάντησή μου (το 3^ο μέρος, κάτω) καθότι έχει όλο το κείμενο του με τις απαντήσεις μου ενδιάμεσα. Αν αυτό θέλετε, πατήστε εδώ:

3) Και η κριτική/απάντησή μου στην απάντησή του κ.Χατζησταυρίδη

Διαφορετικά, ουσιαστικά θα διαβάζετε δύο φορές την απάντησή του κ.Χατζησταυρίδη. Όπως θέλετε. Πάντως, προτιμώ να διαβάσετε χωριστά την απάντησή του και έτσι ανεπηρέαστα και προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.

 

 

 

 

 

Ακολουθεί η απάντηση του συγγραφέα στην κριτική μου:

Αγαπητέ κ.Τομαρά,

Χαίρετε, εν Κυρίω! Σας ευχαριστώ για την καλωσύνη που είχατε, να
ζητήσετε από τον κ. Καλομοίρη να με ενημερώσει για την κριτική που
γράψατε ως απάντηση στο άρθρο μου που δημοσιεύτηκε στον "Ερευνητή". Με
τη σειρά μου, απάντησα κι εγώ στα όσα γράφετε εναντίον μου κι εναντίον
τής Ιεράς Παραδόσεως τής Εκκλησίας τού Χριστού. Το κείμενο αυτό, το
έχω κοινοποιήσει και στον κ. Καλομοίρη. Είναι προσωπικώς για εσάς,
αλλά μιας και σεις δεν περιορισθήκατε να μού απαντήσετε προσωπικώς,
αλλά δημοσιεύσατε την κριτική σας στην ιστοσελίδα σας, θα επιθυμούσα
να δημοσιεύσετε και τη δική μου απάντηση, εφ' όσον αντιλαμβάνεσθε ότι
λόγοι δεοντολογίας σάς το επιβάλουν. Επίσης, θα ήθελα να σας ζητήσω να
μην συνεχισθεί αυτή η ανταλλαγή "απαντήσεων". Έχετε τις δικές σας
προσωπικές απόψεις, που είναι καθ' όλα σεβαστές ως απόψεις, αλλά όχι
και αποδεκτές. Έχω κι εγώ τις δικές μου απόψεις, που δεν είναι
προσωπικές, αλλά η Διδασκαλία τής Εκκλησίας.

Σας εύχομαι προσωπική και οικογενειακή ευτυχία. Σας εύχομαι επίσης, σε
κάποια στιγμή τού βίου σας να ανακαλύψετε την Αλήθεια και να την
αποδεχθείτε. Μην παρεξηγήσετε τα λόγια μου αυτά. Δεν μιλώ "αφ'
υψηλού". Τα λέω από αγάπη για την αθάνατη ψυχή σας, για τη σωτηρία τής
οποίας έδωσε το Αίμα Του ο Κύριός μας.

Με αγάπη εν Χριστώ Ιησού,

Δημήτρης Χατζησταυρίδης.

 

 

 

 

ΑΝΤΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ Κ. ΑΛΕΞΗ ΤΟΜΑΡΑ

ΣΧΕΤΙΚΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ

 

1. Κατ’ ἀρχάς, ὁ κ. Τομαρᾶς ἔχει γράψει μία κριτικὴ 26 σελίδων σχήματος Α4, γιὰ ἕνα κείμενό μου ποὺ περιορίζεται στὶς 9 ½ σελίδες σχήματος Α5, ποὺ εἶναι τὸ ἥμισυ τοῦ Α4. Ἡ ἀναγωγὴ στὸ σχῆμα Α5, ἀφαιρουμένων καὶ τῶν αὐτούσιων κειμένων ποὺ παραθέτει ἀπὸ τὸ ἄρθρο μου, μᾶς δίνει 46 σελίδες Α5! Προσωπικῶς, πρώτη φορὰ βλέπω κριτικὴ ποὺ νὰ εἶναι ὑπέρ-τετραπλάσια σὲ ἔκταση ἀπὸ τὸ ὑπὸ κριτικὴν κείμενο. Ἐκφράζει μάλιστα ὁ κ. Τομαρᾶς καὶ κάποιο εἶδος παραπόνου πρὸς τὸν ἐκδότη τοῦ περιοδικοῦ «Ἐρευνητής», ποὺ δὲν δημοσίευσε τὴν μακροσκελέστατη ἐπιστολή του (τὸ βιβλίο του, μᾶλλον...) ὥστε νὰ μὴν μείνουν στὴν «πλάνη» οἱ καημένοι οἱ Ὀρθόδοξοι ἀναγνῶστες τοῦ περιοδικοῦ. Γράφει: «Αφαίρεσα τελικά το μεγαλύτερο μέρος το κειμένου μου, με την ελπίδα κάποιου δίκαιου συμβιβασμού και ζήτησα να δημοσιευτούν τουλάχιστον 9 σελίδες (σχετικά μόνο με το «αειπάρθενος»), κάτι που δεν έγινε δεκτό… αν και στην αρχή ο εκδότης του περιοδικού έδειχνε θετικός απέναντι στην ιδέα ενός τέτοιου διαλόγου».

Θὰ ἤθελα νὰ τὸν πληροφορήσω ὅτι τὸ δικό μου κείμενο ἀρχικῶς ἦταν 55 σελίδες Α5. Ναί, ἦταν ἕνα μικρὸ βιβλίο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἐπέλεξα τρία κεφάλαια κι ἔτσι τὸ περιόρισα σὲ 9½ σελίδες, χωρὶς ἀντίρρηση, κατανοώντας τὸν περιορισμένο χῶρο τοῦ «Ἐρευνητῆ».

 

2. Ὁ κ. Τομαρᾶς ἀρχίζει τὴν κριτική του («ἀπάντηση» τὴν ὀνομάζει ὁ ἴδιος) μὲ τὴν ἑξῆς εὐχή: «Εύχομαι όσοι θα διαβάσουν την απάντησή μου αυτή να οικοδομηθούν διακρίνοντας με την χάρη Του Κυρίου την αλήθεια μεν, αλλά και πως και που καταφεύγει κανείς για να υποστηρίξει την πλάνη του… μία από τις πολλές τις Ελληνορθόδοξης θρησκείας».

«Ἀλήθεια» λοιπὸν θεωρεῖ τὶς προσωπικές του ἀπόψεις, κι αὐτὰ ποὺ γράφω ἐγὼ (ὄχι προσωπικὲς ἀπόψεις, μὰ ἡ Διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας) εἶναι «πλάνη» τῆς «Ἑλληνορθόδοξης θρησκείας», μάλιστα «μία ἀπὸ τὶς πολλές»! Νομίζω ὅτι ἡ γνώση τοῦ κ. Τομαρᾶ σχετικῶς μὲ τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία (κι ὄχι «Ἑλληνορθόδοξη θρησκεία») καὶ τὴ διδασκαλία Της εἶναι ἐλλιπής. Ἀλλιῶς, δὲν ἐξηγεῖται τὸ ὅτι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ κειμένου του, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλα σημεῖα, μὲ κατακεραυνώνει ὡς κάποιον ποὺ προσπαθεῖ μὲ «σοφιστεῖες» νὰ ὑποστηρίξει τὶς «πλάνες» τῶν «Ἑλληνορθοδόξων», ἀγνοώντας ἀσφαλῶς ὅτι εἶμαι... Καθολικός! Δὲν συμπεριέλαβα στὸ ἄρθρο μου τὰ κεφάλαια ποὺ ἀναφέρονται στὰ Δόγματα τῆς Ἀμιάντου Συλλήψεως καὶ τῆς εἰς Οὐρανοὺς Μεταστάσεως τῆς Παναγίας, κατόπιν παρακλήσεως τοῦ ἐκδότου τοῦ περιοδικοῦ, διότι δὲν ἦταν ἡ πρόθεσή μου νὰ ἔρθω σὲ ἀντιπαράθεση μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους ἀδελφοὺς μου, ἀλλὰ νὰ κάνω μία σύντομη καὶ περιεκτικὴ ἀπολογία γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας καὶ τοῦ ρόλου Της στὸ Σχέδιο τῆς σωτηρίας τῆς ἀνθρωπότητος, κυρίως γιὰ τοὺς Προτεστάντες. Ἂν ὁ κ. Τομαρᾶς ἦταν πιὸ νηφάλιος (γράφει: «Η αλήθεια είναι ότι ενοχλήθηκα πάρα πολύ με αυτό το άρθρο»), θὰ μποροῦσε εὔκολα νὰ συμπεράνει ὅτι εἶμαι Καθολικός, μιᾶς καὶ ὅ,τι γράφω δὲν εἶναι δικό μου, ἀλλὰ κατὰ 80% τοῦ Ἁγίου Λουδοβίκου-Μαρία Γκρινιὸν Ντὲ Μονφόρ. Γιὰ νὰ συμπεράνεις ὅμως κάτι τέτοιο, θὰ πρέπει νὰ ἔχεις μελετήσει λίγο...

 

3. Ὁ κ. Τομαρᾶς κάνει τὴν ἐξῆς δήλωση: «Θα συμφωνήσω με τον συγγραφέα ότι και ο τίτλος «Θεοτόκος» (και «Θεομήτωρ») αρμόζει (!) να δίνεται στην μητέρα Του Κυρίου και αυτό διότι η Γραφή -μεταξύ άλλων- ξεκάθαρα διδάσκει ότι: «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α’Τιμ.3:16), άρα πράγματι η ευλογημένη μητέρα Του Κυρίου ήταν με αυτήν την έννοια και «Θεοτόκος» και «Θεομήτωρ» ».

Ὅμως, στὴν παραπάνω ἀβίαστη δήλωσή του, βρίσκει ὅτι ὑπάρχει μία μεγάλη θεολογικὴ παρανόηση: «Όμως, επειδή υπάρχει εδώ μία μεγάλη Θεολογική παρανόηση, διευκρινίζω τα ακόλουθα».

Ἐρώτηση: Γιατί λοιπὸν συμφωνεῖ μὲ τοὺς τίτλους «Θεοτόκος» καὶ «Θεομήτωρ» ποὺ ἀποδίδονται στὴν Παναγία, ἀφοῦ ὑπάρχει «μεγάλη θεολογικὴ παρανόηση»; Καὶ ποὶα εἶναι ἡ παρανόηση; Προφανῶς συνοψίζεται στὰ ἑξῆς ποὺ ἀναφέρει παρακάτω:

«(...) Ο ρόλος της Μαριάμ ως «μητέρα» αφορά στον άνθρωπο Ιησού, όχι στον Θεό Ιησού, ασχέτως αν μαζί (Θεός και άνθρωπος) αποτελούσαν μία οντότητα (το πώς είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα). Πρέπει κανείς λοιπόν να κάνει αυτή τη διάκριση. Μόνο αν κανείς έχει τα πιο πάνω υπόψη μπορεί εν αληθεία να ονομάσει την Μαριάμ «μητέρα Του Θεού» χωρίς να βλασφημεί, και αυτό (να την ονομάζει έτσι δηλαδή) μόνο σε κάποιον που έχει την ίδια αντίληψη σχετικά και έτσι δεν θα πλανηθεί σε άλλα αντι-Βιβλικά συμπεράσματα. Προσωπικά δεν θα ονόμαζα την Μαριάμ «μητέρα Του Θεού/Θεομήτωρ» ή «Θεοτόκο» σε όσους δεν έχουν την -πιο πάνω- ορθή αντίληψη περί αυτής.

Ἀγαπητὲ κ. Τομαρᾶ, σὲ ποιὸ σημεῖο τοῦ κειμένου μου βρήκατε δήλωσή μου ποὺ νὰ ὑποστηρίζει ὅτι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἔλαβε τὴν Θεία Φύση Του ἀπὸ τὴν Μαρία; Σᾶς παρακαλῶ νὰ μοῦ τὸ ὑποδείξετε. Τὸ μόνο ποὺ κάνω στὸ ἐν λόγῳ ἄρθρο εἶναι νὰ ὑπερασπίζομαι τὴ Διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ὁποία ἔχει δογματίσει στὰ 451μ.Χ., στὴν 4^η Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Χαλκηδόνος: «Πρὸ αἰώνων μὲν ἐκ τοῦ πατρὸς γεννηθέντα κατὰ τὴν θεότητα, ἐπ’ ἐσχάτων δὲ τῶν ἡμερῶν τὸν αὐτὸν δι’ ἠμᾶς καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν ἐκ Μαρίας τῆς παρθένου τῆς θεοτόκου κατὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Ἕναν καὶ τὸν αὐτὸν Χριστὸν υἱὸν κύριον μονογενῆ, κτλ.»[40]. Γιατί προσπαθεῖτε νὰ μοῦ ἀποδώσετε κάτι τὸ ὁποῖο δὲν ἔχω γράψει; Γιατί προσπαθεῖτε νὰ ἀποδώσετε τὸ ἴδιο καὶ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ; Κι ἀπὸ πότε οἱ Χριστιανοὶ θὰ πρέπει νὰ ἐλαττώνουν καὶ νὰ προσαρμόζουν, τὶς Ἀλήθειες τῆς Πίστεως, ἀναλόγως τῆς «ὀρθῆς ἀντιλήψεως» τῶν ἀκροατῶν, στοὺς ὁποίους δὲν θὰ πρέπει νὰ ἀποκαλύπτουμε τὴν Ἀλήθεια περὶ τῆς Θεοτόκου, πρὶν αὐτοὶ λάβουν πτυχίο Θεολογίας; Ἐξάλλου, νομίζω ὅτι ἡ ἀποστροφὴ τοῦ λόγου μου «Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Ἐνσαρκωθεῖς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ δὲν ἔπαψε νὰ εἶναι Θεός, ἡ Μητέρα Του, ἡ Μαρία, εἶναι Μητέρα τοῦ Θεοῦ», τὴν ὁποία κατακεραυνώνετε ὡς σοφιστεία, εἶναι σὲ πλήρη ἁρμονία μὲ τοὺς δογματικοὺς ὄρους τῆς 3^ης καὶ τῆς 4^ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καὶ σὲ καμία περίπτωση δὲν σημαίνει ὅτι «η Μαρία είναι και σύζυγος Του Πατέρα Θεου διότι και Αυτός έχει Υιό Τον Ιησού!!», ὅπως γράφετε στὴν τρίτη σελίδα τῆς κριτικῆς σας, ἀποδίδοντάς μου γιὰ μία ἀκόμη φορὰ κάτι τὸ ὁποῖο δὲν ἔχω γράψει.

 

4. Ἀφοῦ λοιπόν μοῦ ἀποδίδετε τὴν σοφιστεία περὶ «Μαρίας τῆς συζύγου τοῦ Θεοῦ Πατρός», ἡ ὁποία εἶναι ἕνα δικό σας αὐθαίρετο συμπέρασμα, μὲ κατηγορεῖτε καὶ γιὰ βλασφημία! Γράφετε: «Ε, λοιπόν, όσο βλάσφημη είναι η δεύτερη σοφιστεία, είναι και η πρώτη! Ας ταπεινωθούμε και ας ακριβολογούμε για να μην παραπλανούμε σε -για μας και την θρησκεία μας- «βολικά» συμπεράσματα». Σᾶς ἐπιστρέφω τὸν χαρακτηρισμό, ἐλπίζοντας ὅτι γράφοντας, «ας ταπεινωθούμε και ας ακριβολογούμε για να μην παραπλανούμε σε -για μας και την θρησκεία μας- «βολικά» συμπεράσματα», νὰ συμπεριλαμβάνετε καὶ τὸν ἑαυτό σας, μιᾶς καὶ χρησιμοποιεῖτε α΄ πληθυντικὸ πρόσωπο.

 

5. Γράφετε παρακάτω: «Τι άλλο θα ακούσουμε; Η λέξη «Κύριος» και η λέξη «Θεός» μιλούν για το ίδιο πράγμα;;;; Όχι βέβαια. Έχει άλλη σημασία η κάθε μία, ασχέτως αν και οι δύο περιγράφουν Τον Δημιουργό, και ασχέτως αν εμείς όταν λέμε Κύριος σκεφτόμαστε Τον Θεό· ίσως αυτό να ήθελε να μας πει ο συγγραφέας. Αν και δεν χρειάζεται, ανοίξτε ένα λεξικό για του λόγου το αληθές. Ακόμα και τα λόγια του Θωμά: «Ο Κύριός μου και Ο Θεός μου» αυτό αναδεικνύουν. Φτάνει νομίζω εδώ για αυτό το σημείο».

Νομίζω, κ. Τομαρᾶ, ὅτι ἐὰν εἴχατε μπεῖ στὸν κόπο νὰ διαβάσετε τὴν ὑπ’ ἄρ. 5 ὑποσημείωσή μου, δὲν θὰ διαφωνούσατε. Τὸ «Κύριος» καὶ τὸ «Θεός» δὲν ἔχουν τὴν ἴδια ἔννοια, ἐφαρμόζονται ὅμως καὶ τὰ δυὸ γιὰ νὰ ὀνομάσουν καὶ τὰ τρία Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅπως καὶ τὸ «Γιαχβέ». Δὲν βλέπω τὸν λόγο τῆς διαφωνίας σας. Ἐὰν ὀνομάσω τὸν Ἰησοῦ «Κύριο», τὸν ὑποβιβάζω ἀπὸ «Θεό», ἢ τὸ ἀντίστροφο; Ἀντιγράφω τὴν σχετικὴ ὑποσημείωσή μου: «Οἱ Ἑβραῖοι, ἀπὸ σεβασμὸ στὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, «Γιαχβέ», ποὺ στὰ ἑλληνικὰ σημαίνει «ὁ Ὤν (=Αὐτὸς ποὺ ὑπάρχει)», κι ἀπὸ φόβο μήπως παραβοῦν τὴν 3^η Ἐντολὴ ποὺ ἀπαγορεύει νὰ προφέρεται τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ ματαίως, δὲν τὸ πρόφεραν καθόλου! Μόνον ὁ Ἀρχιερέας μποροῦσε νὰ προφέρει τὸ Ὄνομα «Γιαχβέ», μέσα στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, τὴν ἡμέρα τοῦ «Γιὸμ Κιπούρ». Ἀκόμα καὶ στὴν ἀνάγνωση τῆς Βίβλου, ὅταν ἔβλεπαν γραμμένο τὸ «τετραγράμματον», δηλαδὴ τὸ Ὄνομα «Γιαχβέ», ἀντὶ γι’ αὐτὸ πρόφεραν τὸ ὄνομα «Ἀδωνάϊ», ποὺ σημαίνει «Κύριος» ».

 

6. Παρακάτω, βρίσκετε «πολὺ ἐπικίνδυνα» (sic) τὰ γραφόμενα: «Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο, ὅπως στὴν βιολογικὴ γέννηση ὑπάρχει μία μητέρα, ἔτσι καὶ στὴν ὑπερφυσικὴ καὶ πνευματικὴ γέννηση ὑπάρχει μία Μητέρα, ποὺ εἶναι ἡ Μαρία».

Καὶ λέτε πὼς εἶναι «Παραπλανητικό μεν, άστοχο δε, λογοπαίγνιο, διότι είναι λάθος οι παραλληλισμοί». Καὶ συνεχίζετε παρακάτω: «Φίλε αναγνώστη, δεν υπάρχει τέτοια διδασκαλία στη Αγία Γραφή, αλλά όπως είδαμε, «άλλη» είναι η «μητέρα πάντων ημών» (η «άνω Ιερουσαλήμ»). Πολύ επικίνδυνα λόγια αυτά του συγγραφέα. Χωρίς μάλλον να το θέλει, έβαλε την ψυχή -πλέον- Μαριάμ, στο ίδιο επίπεδο με Τον Θεό όσο αφορά εδώ την υπερφυσική/ πνευματική γέννηση του πιστού».

Ὅλ’ αὐτὰ ποὺ χαρακτηρίζετε ὡς παραπλανητικὰ, ἄστοχα, λογοπαίγνια καὶ λάθος παραλληλισμούς, δὲν εἶναι παρὰ τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Ντε Μονφὸρ ποὺ ἀπηχοῦν τὴν κοινὴ Διδασκαλία Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Ἐκκλησίας. Κύριε Τομαρᾶ, κατὰ δήλωσή σας, εἶσθε «ένας Χριστιανός που εκκλησιάζεται σε Χριστιανική Ευαγγελική Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία». Ὑποθέτω λοιπὸν ὅτι πιστεύετε στὸ Δόγμα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Μπορεῖτε νὰ μοῦ ὑποδείξετε ἕνα ἐδάφιο τῆς Ἁγίας Γραφῆς -τὴν ὁποία ἐπικαλεῖσθε- ποὺ νὰ περιέχει τὴν ἀκριβὴ φράση «Ἁγία Τριάς»; Δὲν ὐπάρχει! ‘Υπάρχουν πολλὰ ἐδάφια ποὺ μαρτυροῦν γι’ αὐτὴ τὴ θεμελιώδη Ἀλήθεια τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλὰ σὲ κανένα σημεῖο τῆς Βίβλου δὲν ὐπάρχει γραμμένη ἡ φράση «Ἁγία Τριάς». Πῶς λοιπὸν πιστεύετε σὲ διδασκαλία ποὺ δὲν ὑπάρχει στὴν Ἁγία Γραφή; Γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, ἐκπροσωπεῖτε τὸν ἐαυτό σας καὶ μόνον, ἐνῶ ἐγὼ τὴν Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἀπὸ τὴν ὁποία Ἱερὰ Παράδοση ἔχετε λάβει τὴν Ἀλήθεια τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ ἀπὸ τὴν ὁποία Ἑκκλησία ἔχετε λάβει τὴν Ἁγία Γραφή.

Λέτε πὼς ἡ Μητέρα πάντων ἡμῶν εἶναι «η άνω Ιερουσαλήμ», δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία, καὶ ὄχι ἡ Μαρία. Ὅμως, ἐν χορῷ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὀνομάζουν τὴν Μαρία «Ἱερουσαλὴμ» καὶ «Ἐκκλησία». Σύμφωνα μὲ τοὺς Πατέρες, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι «τὸ ὄρος ὃ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς κατοικεῖν ἐν αὐτῷ»[41]. Στὰ Παρθενικὰ σπλάγχνα Της εὐδόκησε ὁ Θεὸς νὰ κατοικήσει καὶ νὰ λάβει τὴν ἀνθρώπινη φύση. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἔμψυχος «Ἱερουσαλήμ». Αὐτὴ εἶναι τὸ «Ὄρος» ἀπὸ τὸ Ὁποῖο κόπηκε Πέτρα χωρὶς νὰ τὸ ἀγγίξει κανένα χέρι[42], ἐπειδὴ ἀπὸ τὴν Ἄμωμη σάρκα τῆς Μαρίας γεννήθηκε ἡ Μυστικὴ Πέτρα, «ἡ δὲ πέτρα ἦν ὁ Χριστὸς»[43]. Ἡ Μαρία εἶναι ἡ ἔμψυχος Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης, διότι βάσταξε στὰ σπλάγχνα Της τὸν Θεό-Λόγο. Ἡ Ἄσπιλη Καρδία τῆς Μαρίας εἶναι οἱ «σάρκινες πλάκες»[44] πάνω στὶς ὁποῖες ἔχει ἀνεξίτηλα χαραχθεῖ τὸ Ἅγιο Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ[45].

Ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος γράφει:

«Καλοῦμε ἐπίσης τὴν Ἐκκλησία μὲ τὸ ὄνομα Μαρία».

Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς 3^ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Ἐφέσσου, ὁ Ἅγιος Κύριλλος[46] Ἀλεξανδρείας ἐπαναλαμβάνει μὲ τὸν πλέον ἐπίσημο τρόπο τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ, λέγοντας:

«Ἂς προσκυνήσομε (...) τὴν ἀδιαίρετη Τριάδα (...) Ἂς δοξολογήσομε τὴν Ἀειπάρθενο Μαρία, δηλαδὴ τὴν Ἐκκλησία!»[47]

Λέτε ἐπίσης, κ. Τομαρᾶ, «την ψυχή -πλέον- Μαριάμ», κάτι τὸ ὁποῖο ἐπαναλαμβάνετε καὶ παρακάτω, ὑπονοόντας ἀσφαλῶς ὅτι ἡ Παναγία ἐκοιμήθη καὶ ἡ ψυχή Της βρίσκεται στὸν Οὐρανό, ἐνῶ τὸ σῶμα Της στὸ χῶμα. Ὅμως, ἡ κοινὴ Πίστη τῆς Δυτικῆς καὶ τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ αὐτὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὅτι δηλαδὴ μετὰ τὸ τέλος τῆς ἐπιγείου ζωής Της, ἡ Μαρία μετέστη στοὺς Οὐρανοὺς ψυχῇ τε καὶ σώματι (Γιὰ τὴ Δυτικὴ μάλιστα Ἐκκλησία, αὐτὸ ἀποτελεῖ καὶ Δόγμα Πίστεως). Ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος τῆς Σαλαμίνας Κύπρου (†403) γράφει:

«Ἐὰν σὲ μερικοὺς φαίνεται ὅτι σφάλλομε, ἂς ἀνοίξουν τὶς Γραφές. Ἐδῶ δὲν θὰ βροῦν οὔτε τὸν θάνατο τῆς Μαρίας, οὔτε ἐὰν ἀπέθανε, οὔτε ἐὰν δὲν ἀπέθανε. Οὔτε ἐὰν ἐτάφη, οὔτε ἐὰν δὲν ἐτάφη (...) Ἡ Γραφὴ κράτησε ἀπόλυτη σιωπὴ (ἐνν. γιὰ τὸ τέλος τῆς Μαρίας), ἐξαιτίας τοῦ μεγαλείου τοῦ παραδόξου, ὥστε νὰ μὴν προκαλέσει τὸ πνεῦμα τῶν ἀνθρώπων μὲ ὑπερβολικὴ ἔκσταση. Ἐγὼ δὲν τολμῶ νὰ μιλήσω. Τὸ διατηρῶ στὴ σκέψη μου καὶ σωπαίνω»[48].

Ὁ Ἅγιος δὲν τολμᾶ νὰ μιλήσει, ὅμως ὁ κ. Τομαρᾶς, αἰσθανόμενος ἴσως ἀνωτέρας ἁγιότητος καὶ πνευματικότητος ἔναντι τοῦ Ἁγίου Ἐπιφανίου, δογματίζει κατὰ τὸ δοκοῦν, ἀντιπροσωπεύοντας γιὰ μία ἀκόμη φορὰ τὸν ἐαυτό του καὶ μόνον.

 

7. Ἐρμηνεύοντας καὶ πάλι σύμφωνα μὲ τὴ δικὴ σας προσωπικὴ ἀντίληψη τῶν πραγμάτων, κ. Τομαρᾶ, σᾶς ἐνοχλεῖ ποὺ ἡ Ἀποκάλυψη (12, 17) ὀνομάζει τὴν Παναγία ὡς Μητέρα «τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν Ιησοῦ», δηλαδὴ τῶν Χριστιανῶν, καὶ μὲ κατηγορεῖτε ὅτι προσπαθῶ ἐκ τοῦ μηδενὸς νὰ δημιουργήσω ἔδαφος γιὰ νὰ σᾶς εἰσάγω στὰ ὅσα λανθασμένα ἀκολουθοῦν. Καὶ γράφετε: «Αυτή η περικοπή από την Αποκάλυψη δεν έχει καμία σχέση με την μητέρα Του Κύριου!! Για του λόγου το αληθές δείτε τα συμφραζόμενα που προηγούνται (και που παρέλειψε ο συγγραφέας). Αν και με την λέξη «άρρενα» αναφέρεται στον Χριστό, οι περιγραφές αυτής της «γυναίκας» δεν έχουν καμία σχέση με την μητέρα του Κυρίου».

Παραδέχεστε λοιπὸν ὅτι ἡ περικοπὴ ὁμιλεῖ γιὰ τὸν Χριστό, ἀλλὰ ἡ Μητέρα Του ποὺ ἐπίσης ἀναφέρεται στὴν ἴδια πρόταση, δὲν εἶναι ἡ Μαρία! Καὶ ποιὰ εἶναι, κύριε Τομαρᾶ, ἡ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ; Ἡ Μαρία-Ἀντουανέττα; Νὰ ἐπαναλάβουμε μήπως τὴν Α΄ Δημοτικοῦ; Τόσο, λοιπόν, σᾶς τυφλώνει τὸ μένος σας κατὰ τῆς Παναγίας; Ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος καὶ πάλι σᾶς διαψεύδει, στὸ ἴδιο κείμενο ποὺ ἀνέφερα καὶ παραπάνω (Ἁγίου Ἐπιφανίου, Κατὰ τῶν αἰρέσεων), λέγοντάς μας ὅτι ἡ Γυναίκα τοῦ ἐν λόγῳ ἐδαφίου εἶναι ἡ Μαρία. Ὅσον ἀφορᾶ στὴν πρότασή σας ὅτι «Κατά πάσα πιθανότητα η «γυναίκα» εδώ είναι η Εκκλησία, η πνευματική θυγατέρα Σιών», νομίζω πὼς παραπάνω ἔχω ἀναφέρει τὴν ταύτηση τῆς Παναγίας μὲ τὴν Ἁγία Σιών, μὲ τὴν Ἐκκλησία, ἀπὸ τοὺς Πατέρες.

 

8. Δὲν ἔχω τὴν πρόθεση νὰ ἀσχοληθῶ μὲ ὁλόκληρο τὸ κείμενο τοῦ κ. Τομαρᾶ, ἀναιρώντας το λέξη πρὸς λέξη, διότι θὰ ἔπρεπε νὰ γράψω κι ἐγὼ ἕνα βιβλίο. Ἐξάλλου νομίζω ὅτι τὸ ἄρθρο μου ἀπαντᾶ σὲ ὅλες τὶς αἰτιάσεις του. Λυποῦμαι ἐὰν ὁ ἴδιος δὲν τὸ καταλαβαίνει. Ἡ γνώμη μου πάντως εἶναι ὅτι τὸ καταλαβαίνει πολὺ καλά, μόνον ποὺ δὲν θέλει νὰ παραδεχθεῖ τὴν Ἀλήθεια. Θέλει ἕναν Χριστιανισμὸ στὰ μέτρα του, συμφώνως μὲ τὴ δική του τυχάρπαστη ἐρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὅπως κάθε Προτεστάντης. Γράφει:

«Στην Γραφή και μόνο! Πράγματι, «η Γραφή και μόνο» (Sola Scriptura) είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος (Για να μην παρερμηνευτώ, λέγοντας «η Γραφή και μόνο» εννοώ «μόνο η Γραφή, χωρίς άλλα εξωτερικά κείμενα/γραφές», και δεν έχω καμία πρόθεση να αποκλείσω Το Άγιο Πνεύμα αλλά και την πιθανή συμμετοχή των πνευματικών αδερφών, στην εύρεση της αλήθειας μέσα στην Αγία Γραφή, αντιθέτως) να έχει ο αφιερωμένος πιστός Του Θεού την αλήθεια Του Θεού στην ζωή του, κάτι που βέβαια «το φρόνημα της σαρκός» αλλά και «ο εχθρός της ψυχής» θα πολεμήσει, όπως και πολεμάει σε όλους τους αιώνες».

Κύριε Τομαρᾶ, ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι θεόπνευστος, εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἐπίσης ἕνα μέρος μόνον τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας. Δεν εἶναι ὅμως ἕνα βιβλίο ποὺ ἔπεσε ἀπὸ τὸν Οὐρανό! Ποιὸς καθόρισε τὸν Κανόνα τῆς Ἁγίας Γραφῆς; Ποιὸς ξεχώρισε τὰ θεόπνευστα Εὐαγγέλια ἀπὸ τὰ Ἀπόκρυφα; Ἡ Ἐκκλησία ἐν Συνόδῳ! Πῶς γίνεται, λοιπὸν νὰ δέχεσθε τὶς ἀποφάσεις τῶν Συνόδων ποὺ καθόρισαν τὸν Κανόνα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, καὶ συνπῶς τὴν ἐξουσία τῆς Ἐκκλησίας νὰ πράξει κάτι τέτοιο, ἐνῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ἰδίας Ἐκκλησίας (ἐν Συνόδῳ καὶ πάλι) ποὺ ἀναφέρονται στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο τὶς ἀπορρίπτετε ὡς «πλάνες»; Ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι αὐτὸ εἶναι αἴρεση;

Ὁ Θεός, ὅταν ἐπρόκειτο νὰ τιμωρήσει τὸν κόσμο μὲ τὸν κατακλυσμό, δὲν ἔδωσε στὸν Νῶε ἕνα βιβλίο, ἀλλὰ τὸν ἔβαλε κι ἔκτισε ἕνα πλοῖο καθ’ ὑπόδειξίν Του, γιὰ νὰ σωθεῖ. Παρομοίως, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν ἔγραψε ἕνα βιβλίο, ἀλλὰ ἴδρυσε Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, τὸ «Πλοῖο τοῦ Πέτρου», ὥστε νὰ σωθεῖ ὁ κόσμος.

Δὲν ὐποτιμῶ τὴν ἀξία τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἀπλῶς, θέλω νὰ σᾶς ἐπισημάνω ὅτι ὁ ἀποφθευγματικὸς συλλογισμός σας «sola Scriptura» εἶναι λανθασμένος. Διαφορετικά, δὲν θὰ ὑπῆρχαν περὶ τὶς 22000 Προτεσταντικὲς «Ἐκκλησίες», ποὺ διδάσκουν τὰ πλέον ἀντιφατικὰ μεταξύ τους πράγματα, στηριζόμενα ὅλα στήν... Ἁγία Γραφή!

Γράφετε: «λέγοντας «η Γραφή και μόνο» εννοώ «μόνο η Γραφή, χωρίς άλλα εξωτερικά κείμενα/γραφές» ». Αὐτοαναιρεῖσθε, κ. Τομαρᾶ! Ἐὰν δὲν χρειάζονται «άλλα εξωτερικά κείμενα/γραφές», τότε καὶ τὸ δικό σας κείμενο δὲν χρειάζεται! Ἀρκεῖ μόνον ἠ Γραφὴ γιὰ νὰ «διαφωτισθεῖ» ὁ κατὰ τὴν ἀντίληψή σας «πλανεμένος Ἑλληνορθόδοξος» ἢ ὁ «πλανεμένος Καθολικός»!

 

9. Δὲν φείδεσθε καθόλου χαρατηρισμῶν, κ. Τομαρᾶ! Ὄχι μόνον ἐναντίον μου, ἐπειδὴ τόλμησα νὰ ὑποστηρίξω τὴν Διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ κι ἐναντίον τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, γράφετε γιὰ τὸν Ἅγιο Αὐγουστῖνο ὅτι «ο Αυγουστίνος (354-430 μ.Χ.!) δεν ήταν «ιερός», αλλά ένας από τους μεγαλύτερους ψευδοδιδασκάλους», βάζοντας μάλιστα και θαυμαστικό (!) δίπλα ἀπὸ τὴ χρονολόγησή του. Τι ὑπονοεῖτε μὲ αὐτό; Μήπως ὅτι ὅσο ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ ἐποχή, τόσο πιὸ ἀλλοιωμένη εἶναι καὶ ἡ διδασκαλία; Τί νὰ ποῦμε τότε γιὰ τὴ δική σας διδασκαλία, ἐν τῷ σωτηρίῳ ἔτι 2009; Πόσο ἀλλοιωμένη εἶναι;

Διαβάζοντας ὅμως παρακάτω τὸ κείμενό σας, ἔμεινα ἐμβρόντητος! Γράφετε: «Αλλά επειδή επικαλέστηκε ο συγγραφέας θέση του Αυγουστίνου, ας έχει υπ’όψιν και μία άλλη θέση του Αυγουστίνου… με την οποία συμφωνώ απολύτως (...)». Συγχαρητήρια, κ. Τομαρᾶ! Συμφωνεῖτε μὲ «ἕναν ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους ψευδοδιδασκάλους», ὅπως ἀποκαλέσατε πρὶν ἀπὸ λίγο τὸν Ἱερὸ Αὐγουστῖνο! Κι ἐγὼ συμφωνῶ, μὲ ὁλόκληρο τὸ ἔργο «De virginitate», καὶ ὄχι μόνο μὲ αὐτὴ τὴν πρόταση ποὺ ἐντάσσεται στὴν προσπάθεια τοῦ Ἁγίου νὰ καταδείξει τὴν ἀνωτερότητα τῆς πνευματικῆς συγγενείας ἔναντι τῆς σαρκικῆς.

Ἀφοῦ τὸν κάψατε τὸν Αὐγουστῖνο, μετὰ τὸν ἀλείψατε μὲ λάδι. Κατόπιν, τοῦ ρίξατε καὶ μιὰ καρπαζιά, ἀποφαινόμενος: «Πράγματι, δεν υπάρχει αιρετικός που δεν λέει και αλήθειες». Καὶ βέβαια, τὸ κριτήριο γιὰ τὴν καταδίκη κάποιου ὡς αἰρετικοῦ, εἶναι πάντοτε ἡ προσωπικὴ σας καὶ μόνον ἀντίληψη καὶ ἐρμηνεία τῆς Βίβλου! Ὁποία ταπεινότης!

Ὅσο γιὰ τὶς ἀναφορὲς μου στὸν Ὠριγένη, θὰ ἤθελα νὰ σᾶς πληροφορήσω ὅτι ἡ μετὰ θάνατον καταδίκη τῶν 9 «θέσεών» του δὲν εἶχε νὰ κάνει μὲ τὴ διδασκαλία του περὶ τῆς Θεοτόκου, ἀλλὰ μὲ ἐκείνην περὶ τῆς τελικῆς ἀποκαταστάσεως τῶν πάντων.

Γιὰ νὰ γίνετε μάλιστα πιὸ γλαφυρός, γράφετε γιὰ τὸν Ὠριγένη ὅτι «αφορίσθηκε από 4 συνόδους ως αιρετικός». Καὶ πάλι δέχεσθε τὶς συνοδικὲς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἐξουσία ποὺ ἔχει λάβει ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ ἀποφασίζει τί εἶναι αἴρεση καὶ τί Ἀλήθεια. Πολὺ καλά! Γιατί δὲν δέχεσθε καὶ τὶς συνοδικὲς ἀποφάσεις Της ποὺ ἔχουν ἐδῶ καὶ αἰώνες δογματίσει περὶ τῆς Ἁγιωτάτης Παρθένου Μαρίας καὶ ἔχουν καταδικάσει ὡς αἰρέσεις τὶς ἀπόψεις ποὺ ἐσεῖς ἐκφράζετε σήμερα;

Ἀναφέρεσθε καὶ στὸν Τερτυλλιανό, λέγοντας ὅτι «από την άλλη όμως, ο Τερτυλλιανός έγραψε (το 220 μ.Χ.) ενάντια στην διδασκαλία αυτή (αειπάρθενος)». Δὲν ἀναφέρετε σὲ ποιὸ ἔργο τοῦ Τερτυλλιανοῦ βρήκατε κάτι τέτοιο. Προφανῶς διότι δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα δικῆς σας μελέτης, ἀλλὰ τὸ βρήκατε σέ... «άλλα εξωτερικά κείμενα/γραφές», ποὺ λίγο παραπάνω καταδικάσατε. Νὰ σᾶς διαφωτίσω ὅτι ἀναφέρεσθε στὸ ἔργο του «De Carne Christi» (= Περὶ τῆς Σαρκὸς τοῦ Χριστοῦ).

Τελικῶς, κ. Τομαρᾶ, «sola Scriptura», ἢ «Scriptura et Quintus Septimius Florens Tertullianus»; Γιατὶ ἐπικαλεῖσθε τὸν Τερτυλλιανὸ καὶ ὄχι «μόνον τὴ Γραφή»;. Καὶ ποιὸς σᾶς εἶπε ὅτι ὅλοι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας συμφωνοῦν σὲ ζητήματα τὰ ὁποία στὴν ἐποχή τους δὲν εἶχαν ἀκόμη διευκρινισθεῖ δογματικῶς; Ἢ μήπως νομίζετε ὅτι οἱ ἀποφάσεις τῶν Συνόδων λαμβάνονται μὲ ἀπόλυτη ὁμοφωνία;

Ὁ Τερτυλλιανὸς στὸ ἐν λόγῳ ἔργο του (206μ.Χ.) ὑπερασπίζεται τὴν Ἀλήθεια τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀποσκοπώντας νὰ ἀναιρέσει τὴ δοκιτικὴ ἀντίληψη ὅτι ὁ Κύριος εἶχε Σῶμα «φαινομενικό». Ὁ θεολογικὸς συλλογισμός του «peperit quae peperit, et si virgo concepit in partu suo nupsit (= ἐκείνη ποὺ γέννησε, γέννησε. Καὶ ἐὰν συνέλαβε παρθένος, διὰ τοῦ τοκετοῦ ὁλοκληρώθηκε»[49] ἐντάσεται σ’ αὐτὴ τὴν προσπάθεια ἀποδείξεως τῆς πραγματικῆς καὶ ὄχι φαινομενικῆς Ἐνανθρωπίσεως τοῦ Χριστοῦ, σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶχε ἀκόμα δογματίσει περὶ τῆς Ἀειπαρθενίας τῆς Θεοτόκου.

Θὰ ἤθελα πάντως νὰ σᾶς ἐνημερώσω ὅτι ὁ Τερτυλλιανός, ἂν καὶ εἶναι πολὺ σημαντικὸς Ἐκκλησιαστικὸς Συγγραφεὺς καὶ θεωρεῖται ὡς ὁ «δημιουργὸς» τῆς Χριστιανικῆς Λατινικῆς Γλώσσας, εἶχε προσχωρήσει στὴν αἴρεση τοῦ Μοντανισμοῦ, οἱ ὀπαδοὶ τῆς ὁποίας εἶχαν φτάσει στὸ σημεῖο νὰ ταυτίζουν τὸν Μοντανὸ καὶ τὴν ψευδο-προφήτιδα Πρίσκιλλα μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, βαπτιζόμενοι «εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ, Μοντανοῦ καὶ Πρισκίλλης» καὶ τελώντας τὴν Θεία Εὐχαριστία μὲ ἄρτο καί... τυρί (γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάσθηκαν «ἀρτοτυρίται»)[50]. Ὁ Τερτυλλιανός, στὴν προσπάθειά του νὰ προσδώσει κῦρος στὴν ἀντιεκκλησιαστικὴ καὶ χιλιαστικὴ ἐκεῖνη αἴρεση, δὲν δίστασε νὰ ὑποστηρίξει ὅτι ὁ Πάπας τῆς Ρώμης Ἐλευθέριος (175-189) τὴν ἀναγνώρισε ὡς αὐθεντικὴ προφητεία. Ὅμως ὁ Μοντανισμὸς καταδικάσθηκε τόσο ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Πάπα Ἐλευθέριο, ὅσο καὶ ἀπὸ τὸν διάδοχό του Βίκτωρα (189-199).

 

10. Σχολιάζοντας τὴν πρότασή μου «Κατὰ τὴν παραμονή Της στὸ Ναό, ἡ Μαρία ἀφιερώθηκε γιὰ πάντα στὸν Θεό, κάνοντας τάξιμο τῆς παρθενίας Της. Μία ἦταν ἡ ἀπασχόλησή Της καὶ ὁ πόθος Της: Ν’ ἀνήκει ὁλότελα στὸν Ὕψιστο», ρωτᾶτε: «Ποια είναι η πηγή του;;… Δεν θα μας πει».

Ἡ προφορικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ πηγή μου, κ. Τομαρᾶ, ἐὰν δὲν τὸ καταλάβατε. Δὲν αἰσθάνομαι ὑποχρεωμένος νὰ ἀκολουθῆσω τὸ δικό σας παράδειγμα τῆς «sola Scriptura», ποὺ δὲν εἶναι ἀκριβῶς «sola», ἀλλὰ συμπεριλαμβάνει καὶ κείμενα τοῦ Τερτυλλιανοῦ καὶ ἄλλων, ἀρκεῖ νὰ συμφωνοῦν μὲ τὶς δοξασίες σας. Θὰ ἤθελα ὅμως νὰ σᾶς ρωτήσω κι ἐγὼ μὲ τὴ σειρά μου: Γιατί σᾶς πειράζει τόσο πολὺ ἐὰν ἠ Παναγία ἔκανε τάξιμο Παρθενίας; Σὲ τί ἀλλοιώνει, τὸ τάξιμο αὐτὸ, τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου;

Συνεχίζετε, παρακάτω: «Αλλά ακόμα κι αν δεχτεί κανείς ότι μπορεί η Μαριάμ να είχε κάνει τάξιμο παρθενίας, αυτό το διατήρησε μέχρι την γέννηση Του Ιησού· με την γέννηση ενός μωρού δεν παραμένει άθικτος ο παρθενικός υμένας!... Επιπλέον, η Μαριάμ, ως φυσιολογική Εβραία γυναίκα, έκανε κι άλλα παιδιά (όπως θα δούμε), και έτσι δεν έμεινε παρθένα».

Εὐχαριστοῦμε, κ. Τομαρᾶ, γιὰ τὴν πληροφορία ὅτι ὁ παρθενικὸς ὑμένας δὲν δύναται νὰ παραμείνει ἄθικτος μετὰ τὸν τοκετό! Κανεὶς ἄλλος δὲν φαίνεται νὰ τὸ σκέφτηκε προηγουμένως! Ὅμως, «τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ θεῷ ἐστιν»[51]. Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως καὶ ἡ Σύλληψή Του, ὅπως καὶ ἡ Ἀνάστασή Του εἶναι ὑπερφυσική. Σύμφωνα μὲ τὴ Διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι Παρθενική, ὅπως καὶ ἡ Σύλληψή Του. Στὸν Ἴδιο τὸν Κύριο ἀποδίδεται ἡ τιμή!

Ἂς δοῦμε τί γράφει σχετικῶς ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος, Ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας, ὁ ὁποῖος ἀπέθανε ὡς Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ περὶ τὸ 107μ.Χ., δηλαδὴ περίπου 70 μόνον ἔτη μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου (ἄρα πολὺ ἀρχαιότερος τοῦ Τερτυλλιανοῦ): «(...) Ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου[52] ἀγνοοῦσε τὴν Παρθενία τῆς Μαρίας καὶ τὸν τόκο Της, ὅπως καὶ τὸν θάνατο τοῦ Κυρίου: Τρία ἠχηρὰ μυστήρια ποὺ συνετελέσθησαν μέσα στὴ σιωπὴ τοῦ Θεοῦ (...) »[53].

Ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος (306-373) γράφει ἐπίσης γιὰ τὴν Παναγία: «Συνέλλαβε μὲ τρόπο ὑπερφυσικό, μὲ τὴν ἔλευσή Σου, ὦ Πανάγιε! Καὶ ἦταν Παρθένος, ὅταν Σὲ γέννησε μὲ τρόπο ἁγνό»[54].

Ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος, στὸ ἔργο του «Κατὰ αἰρέσεων» ποὺ εἴδαμε καὶ παραπάνω, χαρακτηρίζει ὡς βλασφημία τὴν ἄποψή σας, ὅτι δηλαδὴ ἡ Μαρία ἔκανε κι ἄλλα παιδιὰ μετὰ τὸν Κύριό μας: «(...) Δὲν εἶχε ποτὲ σχέσεις μὲ ἄνδρα. Μακρυὰ ἀπὸ ἐμᾶς ἡ βλασφημία αὐτή!»

Καὶ συνεχίζει: «Καὶ ποιὸς θὰ ἤθελε νὰ μείνει γνωστὸ τὸ ὄνομά του στὸν χῶρο τῆς φρενοβλάβειας, ἐκτοξεύοντας ἐναντίον Της μία συκοφαντικὴ ὑπόνοια, καί, ἀνοίγοντας τὸ στόμα, κινώντας τὴ γλῶσσα καὶ ἀποσφραγίζοντας τὰ χείλη, νὰ διατυπώσει γι’ Αὐτὴν μία διεστραμμένη σκέψη; Ποιὸς θὰ ἤθελε, ἀντὶ νὰ δοξολογεῖ, νὰ ὑμνεῖ καὶ νὰ τιμᾶ τὴν Ἀειπάρθενο καὶ τὸ ἄξιο γιὰ κάθε τιμὴ σῶμα Της, νὰ ἐκστομίζει ἐναντίον Της χονδροειδεῖς κατηγορίες;»

Ποιὸς ἄραγε; Πάντως ὄχι ὁ Μαρτῖνος Λούθηρος, ὁ «πατέρας» τοῦ Προτεσταντισμοῦ (ὁ ἰδρυτὴς τῆς Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας, στὴν ὁποία ἐκκλησιάζεσθε, κ. Τομαρᾶ) ποὺ γράφει: «Πρόκειται γιὰ ἕνα ἄρθρο τῆς Πίστεως, ὅτι ἡ Μαρία εἶναι ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου καὶ παραμένει Παρθένος»[55]. Καὶ ἀλλοῦ: «Ὁ Χριστός (...) ἦταν ὁ μοναδικὸς Υἱὸς τῆς Μαρίας, καὶ ἡ Παρθένος Μαρία δὲν γέννησε ἄλλα τέκνα μετὰ ἀπὸ Ἐκεῖνον»[56].

 

11. Σχολιάζετε, κ. Τομαρᾶ, τὴν ἀπόδοση ποὺ κάνω στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τῶν στίχων 11-12 τοῦ Ψαλμοῦ 44. Διορθώνετε μάλιστα τὸ ἱερὸ κείμενο ὡσὰν νὰ τὸ ἔχω ἀλλοιώσει, γράφοντας: «Για την ακρίβεια στο Ψαλμ.44:12 λέει: «ὅτι ἐπεθύμησεν ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου, ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Κύριός σου, [και συνεχίζει στο 13] και προσκυνήσουσιν αὐτῷ θυγατέρες Τύρου ἐν δώροις, τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.» -Δεν γνωρίζω ποια Π.Δ. χρησιμοποιεί».

Πρῶτον, χρησιμοποιῶ τὸ κείμενο τῶν Ο΄ τὸ ὁποῖο λέει ἐπ’ ἀκριβῶς: «¹⁰θυγατέρας βασιλέων ἐν τῇ τιμῇ σου· παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. ¹¹ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου· ¹²καὶ ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου, ὅτι αὐτός ἐστι Κύριός σου, ¹³καὶ προσκυνήσεις αὐτῷ. καὶ θυγάτηρ Τύρου ἐν δώροις· τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ. ¹⁴πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρὸς τοῦ βασιλέως ἔσωθεν, ἐν κροσσωτοῖς χρυσοῖς περιβεβλημένη, πεποικιλμένη». Ἐὰν δὲν ἔχετε τὸ κείμενο τῶν Ο΄ εὐχαρίστως νὰ σᾶς δωρίσω ἕνα ἀντίτυπο.

Δεύτερον, ἡ ἀπόδοση τοῦ παραπάνω κειμένου στὴν Παναγία, εἶναι ἀρχαιοτάτη μέσα στὴ λειτουργικὴ παράδοση τόσο τῆς Ἀνατολῆς, ὅσο καὶ τῆς Δύσεως, καὶ ἀσφαλῶς δὲν εἶναι δική μου ἔμπνευση. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὶς ἀποδόσεις στὸ πρόσωπο τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας τῶν ἐδαφίων τοῦ Ἰεζεκιὴλ (44, 1-2) καὶ τῆς Ἐξόδου (3, 2). Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἔχουν ἀποδώσει τὰ ἐδάφια αὐτὰ ὡς προτυπώσεις τῆς Παναγίας, δυστυχῶς ἄνευ τῆς ἀδείας σας. Γι’ αὐτὸ ἴσως «στολίσατε» καταλλήλως καὶ τὸν Ἅγιο Ἀμβρόσιο, γράφοντας:

«Ο Αμβρόσιος δεν ξέρει τι λέει και τον πιστεύετε διότι «δεν ζείτε» με την Αγία Γραφή ώστε να έχετε μία κάποια έστω Θεολογική διάκριση!»

Τρίτον, μοῦ κάνετε μία ἐπίθεση, ἐπειδὴ ὀνομάζω «Νύμφη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» τὴν Παναγία, γράφοντας: «ΑΙΣΧΡΟ ΚΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΟ!!!! Μετά από αυτό, ελπίζω ακόμα να έχεις δικαίωμα στην σωτηρία! Αλίμονο σε όποιον πιστεύει και ομολογεί κάτι τέτοιο!! Ο Θεός ας σε ελεήσει κ. Χατζησταυρίδη!!!!!!! Η Μαρία είναι νύμφη Του Αγίου Πνεύματος;;;; Με ποιο δικαίωμα λέει ο συγγραφέας κάτι τέτοιο;;;;;;;;;;; Δεν υπάρχουν θαρραλέοι Ορθόδοξοί θεολόγοι να διαμαρτυρηθούν για αυτό το σχόλιο! Το δέχονται άραγε όλοι τους ως «άνωθεν» διδασκαλία; Αλλά είναι άλλη μία ανθρώπινη προσπάθεια να υψωθεί η ψυχή της Μαριάμ στο ίδιο ύψος με Το Άγιο Πνεύμα Του Θεού! Ακόμα και όταν εμείς λέμε -επειδή όμως οι Θεόπνευστοι συγγραφείς το λένε πρώτοι!- ότι η Εκκλησία είναι η Νύμφη Του Χριστού, μιλάμε για ένα Σώμα πιστών και ποτέ για κάποιον πιστό/πιστή μεμονωμένα».

Σᾶς ἐπιστρέφω τοὺς χαρακτηρισμοὺς περὶ αἴσχους καὶ βλασφημίας, διευκρινίζοντάς σας ὅτι ἡ Σωτηρία δὲν εἶναι «δικαίωμα», ἀλλὰ χάρις καὶ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.  Ρωτᾶτε, μὲ ποιὸ δικαίωμα λέω κάτι τέτοιο. Μά, μὲ τὸ δικαίωμα ποὺ μοῦ δίδει ἡ Αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίας! Ἐσεῖς, μὲ ποιὸ δικαίωμα λέτε ὅ,τι λέτε; Μὲ τὴν προσωπική σας «αὐθεντία»; Καὶ γιατί ἐπικαλεῖσθε τὴ συνδρομὴ τῶν «θαρραλέων Ὀρθοδόξων θεολόγων»; Ἐσεῖς, λίγο πιὸ πάνω, δὲν χαρακτηρίσατε τοὺς Ὀρθοδόξους «πλανεμένους»; Ὅταν λέτε «Ακόμα και όταν εμείς λέμε», σὲ ποιοὺς ἀκριβῶς ἀναφέρεσθε;

 

12. Ἔχετε ἀντίρρηση γιὰ τὴν ἐρμηνεῖα τοῦ «πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτούς»[57], ὅτι δὲν σημαίνει «πρὶν συγκατοικήσουν», ἀλλὰ «πρὶν αὐτοὶ ἔλθουν μαζί». Τόσο ἡ Λατινικὴ μετάφραση τῆς Καινῆς Διαθήκης (Nova Vulgata), ὅσο καὶ ἠ Ἀγγλική (Challoner Douay-Rheims), ἔχουν τὴν ἴδια ἔκφραση: «Cum esset desponsata mater eius Maria Ioseph, antequam convenirent inventa est in utero habens de Spiritu Sancto», καὶ «When as his mother Mary was espoused to Joseph, before they came together, she was found with child, of the Holy Ghost». Πράγματι, αὐτὴ εἶναι ἡ κυριολεκτικὴ ἐρμηνεῖα. Ποὺ σημαίνει τί, κ. Τομαρᾶ; «Πρὶν συγκατοικήσουν», ὄπως τὸ ἐρμήνευσα ἐγώ, ἢ «πρὶν νὰ συνουσιασθοῦν», ὅπως ὐποστηρίζετε ἐσεῖς; Δηλαδὴ, διαβάζοντας στὶς Πράξεις ὅτι «Ἐγένετο δὲ μετὰ ἡμέρας τρεῖς συγκαλέσασθαι τὸν Παῦλον τοὺς ὄντας τῶν Ἰουδαίων πρώτους· συνελθόντων δὲ αὐτῶν ἔλεγε πρὸς αὐτούς...»[58], θὰ πρέπει ἀπαραιτήτως νὰ τὸ μεταφράσουμε, «Ὕστερα ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες ὁ Παῦλος συγκάλεσε τοὺς προύχοντες τῶν Ἰουδαίων, καὶ ὅταν αὐτοὶ ἦλθαν σὲ σεξουαλικὴ ἐπαφὴ, τοὺς ἔλεγε...», ἢ μποροῦμε νὰ τὸ μεταφράσουμε πιὸ σωστὰ «καὶ ὅταν αὐτοὶ συγκεντρώθηκαν, τοὺς ἔλεγε...»;  Δὲν βλέπω σὲ τί συγκρούονται αὐτὰ τὰ δύο: «Πρὶν αὐτοὶ ἔλθουν μαζί - πρὶν αὐτοὶ συγκατοικήσουν». Ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ περιπτώσει ποὺ ὁ Εὐαγγελιστὴς ἐννοοῦσε «πρὶν αὐτοὶ ἔλθουν σὲ σεξουαλικὴ ἐπαφή», πῶς ἐσεῖς βγάζετε τὸ συμπέρασμα ὅτι μετὰ τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶχαν σεξουαλικὲς ἐπαφές; Ἀπὸ ποῦ προκύπτει; Σὲ ποιὸ σημεῖο της ἡ «sola Scriptura» μᾶς πληροφορεῖ γιὰ κάτι τέτοιο;

Τέλος, ὅσον ἀφορᾶ τὰ λεγόμενα «ἀδέλφια» τοῦ Ἰησοῦ, θὰ ἀφήσω νὰ σᾶς ἀπαντήσει καὶ πάλι ὁ Μαρτῖνος Λούθηρος: «“Ἀδελφοί” ἐδῶ, σημαίνει στὴν πραγματικότητα “ἐξάδελφοι”, διότι ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ οἱ Ἑβραῖοι πάντοτε ἀποκαλοῦν τοὺς ἐξαδέλφους, ἀδελφούς»[59].

 

Τελικῶς, καθῶς ἔφευγαν

χωρὶς νὰ συμφωνοῦν μεταξύ τους,

ὁ Παῦλος τοὺς τόνισε ἕνα πράγμα, λέγοντάς τους:

«Σωστὰ μίλησε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο στοὺς πατέρες μας

μέσῳ τοῦ προφήτου Ἡσαΐου, λέγοντας:

Πήγαινε στὸ λαὸ αὐτὸν καὶ πές του:

Μὲ τὴν ἀκοή σας θὰ ἀκούσετε, μὰ δὲν θὰ καταλάβετε,

κι ἔχοντας τὴν ὄρασή σας θὰ δεῖτε, ἀλλὰ δὲν θὰ ὰντιληφθεῖτε.

Γιατί σκληρύνθηκε ἡ καρδιὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ,

καὶ μὲ τ' αὐτιά τους βαριάκουσαν,

καὶ τὰ μάτια τους τὰ σφάλισαν, μήπως καὶ δοῦν

μὲ τὰ μάτια τους κι ἀκούσουν μὲ τ' αὐτιά τους καὶ καταλάβουν

μὲ τὴ διάνοιά τους καὶ ἐπιστρέψουν καὶ τοὺς γιατρέψω»60.

 

 

 

 

Δημήτρης Χατζησταυρίδης.

 

Copyright © 2009.

 

 

 

 

 

 

 

Ακολουθεί η τελική απάντησή μου στον κ.Χατζησταυρίδη

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 «Υπέρ της αληθείας» απάντηση

στην «ανταπάντηση» του κ.Δημήτρη Χατζησταυρίδη.

 

Παραθέτω το γράμμα/email του κ.Χατζησταυρίδη και στην συνέχεια την συνημμένη απάντησή του στην κριτική μου με ενδιάμεσα σχόλια. Σε έντονο μαύρο τα λόγια μου.

 

Αγαπητέ κ.Τομαρά,
Χαίρετε, εν Κυρίω! Σας ευχαριστώ για την καλωσύνη που είχατε, να
ζητήσετε από τον κ. Καλομοίρη να με ενημερώσει για την κριτική που
γράψατε ως απάντηση στο άρθρο μου που δημοσιεύτηκε στον "Ερευνητή". Με
τη σειρά μου, απάντησα κι εγώ στα όσα γράφετε εναντίον μου κι εναντίον
τής Ιεράς Παραδόσεως τής Εκκλησίας τού Χριστού. Το κείμενο αυτό, το
έχω κοινοποιήσει και στον κ. Καλομοίρη. Είναι προσωπικώς για εσάς,
αλλά μιας και σεις δεν περιορισθήκατε να μού απαντήσετε προσωπικώς,
αλλά δημοσιεύσατε την κριτική σας στην ιστοσελίδα σας, θα επιθυμούσα
να δημοσιεύσετε και τη δική μου απάντηση, εφ' όσον αντιλαμβάνεσθε ότι
λόγοι δεοντολογίας σάς το επιβάλουν.

Σχόλιο: Δεν θα το δεχόμουν διαφορετικά, παρεκτός αν μου το ζητούσατε, πράγματα που επισήμανα στις «Αρχές της ιστοσελίδας».

Επίσης, θα ήθελα να σας ζητήσω να
μην συνεχισθεί αυτή η ανταλλαγή "απαντήσεων". Έχετε τις δικές σας
προσωπικές απόψεις, που είναι καθ' όλα σεβαστές ως απόψεις, αλλά όχι
και αποδεκτές. Έχω κι εγώ τις δικές μου απόψεις, που δεν είναι
προσωπικές, αλλά η Διδασκαλία τής Εκκλησίας.

Σχόλιο: Σαφώς έχετε το δικαίωμα να μην συνεχίσετε στην ανταλλαγή «απαντήσεων», καθώς και εγώ έχω το δικαίωμα να συνεχίσω, εννοώντας να δώσω δημοσία «ανταπάντηση» στις θέσεις σας τις οποίες μου γνωστοποιήσατε (και θα εξετάσουμε λεπτομερώς πιο κάτω).

 
Σας εύχομαι προσωπική και οικογενειακή ευτυχία. Σας εύχομαι επίσης, σε κάποια στιγμή τού βίου σας να ανακαλύψετε την Αλήθεια και να την αποδεχθείτε. Μην παρεξηγήσετε τα λόγια μου αυτά. Δεν μιλώ "αφ' υψηλού". Τα λέω από αγάπη για την αθάνατη ψυχή σας, για τη σωτηρία της οποίας έδωσε το Αίμα Του ο Κύριός μας.

Με αγάπη εν Χριστώ Ιησού,

Δημήτρης Χατζησταυρίδης.

 

Σχόλιο: Δεν «παρεξηγώ» τίποτα. 1) Αν και μου εύχεσθε «σε κάποια στιγμή τού βίου μου να ανακαλύψω την Αλήθεια και να την αποδεχθώ», όχι μόνο δεν κάνατε κάτι για αυτό, αλλά όπως θα δείξω (και πάλι), το αντίθετο καταφέρατε. Με επιβεβαιώσατε σε όλα τα σημεία (δηλαδή στα πολύ λίγα που αναφερθήκατε τέλος πάντων). 2) Ευχαριστώ για την θετική διάθεση απέναντι στην «αθάνατη ψυχή» μου, αν και γνωρίζω ότι η σωτηρία της «αθάνατης ψυχής» μου αφορά, όπως είπατε (να σε κάτι που συμφωνούμε), Τον Κύριό μου Τον Ιησού Χριστό, Ο Οποίος και πλήρωσε για τις αμαρτίες μου και όχι την ψυχή της μητέρας Του Ιησού και τον δήθεν αιώνιο παρθενικό της υμένα. Η Γραφή με βεβαιώνει ότι σε τίποτα δεν σχετίζεται η αγία Μαριάμ με την σωτηρία μου.

3) Καλοδεχούμενη πάντοτε η «αγάπη εν Χριστώ Ιησού»και σας την ανταποδίδω με ένα επιπλέον στοιχείο:

 

«με αγάπη και αλήθεια εν Χριστώ Ιησού»,

Αλέξης Τομαράς

 

 

 

 

Για διευκόλυνση όλων μας, τα σχόλια/απαντήσεις μου θα είναι σε κόκκινο. Θα χρησιμοποιώ την μετάφραση του Νεόφυτου Βάμβα, εκτός αν αναφέρω διαφορετικά.

 

ΑΝΤΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟΝ Κ. ΑΛΕΞΗ ΤΟΜΑΡΑ

ΣΧΕΤΙΚΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΑΡΘΡΟ ΜΟΥ

ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ

 

1. Κατ’ ἀρχάς, ὁ κ. Τομαρᾶς ἔχει γράψει μία κριτικὴ 26 σελίδων σχήματος Α4, γιὰ ἕνα κείμενό μου ποὺ περιορίζεται στὶς 9 ½ σελίδες σχήματος Α5, ποὺ εἶναι τὸ ἥμισυ τοῦ Α4. Ἡ ἀναγωγὴ στὸ σχῆμα Α5, ἀφαιρουμένων καὶ τῶν αὐτούσιων κειμένων ποὺ παραθέτει ἀπὸ τὸ ἄρθρο μου, μᾶς δίνει 46 σελίδες Α5!

 

Αυτό είναι το θέμα μας; Τι θέλετε να πείτε με αυτό; Ότι κακώς ασχολήθηκα τόσο πολύ, δηλαδή με τα πάμπολλα λάθη/αυθαιρεσίες σας;

 

Προσωπικῶς, πρώτη φορὰ βλέπω κριτικὴ ποὺ νὰ εἶναι ὑπέρ-τετραπλάσια σὲ ἔκταση ἀπὸ τὸ ὑπὸ κριτικὴν κείμενο.

 

Πάντως δεν θα είναι η τελευταία. Ο λόγος που το κείμενό μου ήταν τόσο μεγάλο, είναι επειδή τα επιχειρήματα κατά της ψευδοδιδασκαλίας όπως την καταγράψατε, είναι πάρα πολλά. Αντί να εστιάσετε στην ουσία αυτή, εστιάζεστε στην έκταση του κειμένου (ή αποπροσανατολίζετε..;). Το γιατί εστιάζεστε στην έκταση του κειμένου μου, τα ακόλουθα επιχειρήματά σας θα το αναδείξουν.

 

Ἐκφράζει μάλιστα ὁ κ. Τομαρᾶς καὶ κάποιο εἶδος παραπόνου πρὸς τὸν ἐκδότη τοῦ περιοδικοῦ «Ἐρευνητής», ποὺ δὲν δημοσίευσε τὴν μακροσκελέστατη ἐπιστολή του (τὸ βιβλίο του, μᾶλλον...) ὥστε νὰ μὴν μείνουν στὴν «πλάνη» οἱ καημένοι οἱ Ὀρθόδοξοι ἀναγνῶστες τοῦ περιοδικοῦ.

      Γράφει: «Αφαίρεσα τελικά το μεγαλύτερο μέρος το κειμένου μου, με την ελπίδα κάποιου δίκαιου συμβιβασμού και ζήτησα να δημοσιευτούν τουλάχιστον 9 σελίδες (σχετικά μόνο με το «αειπάρθενος»), κάτι που δεν έγινε δεκτό… αν και στην αρχή ο εκδότης του περιοδικού έδειχνε θετικός απέναντι στην ιδέα ενός τέτοιου διαλόγου».

 

Αντί να ασχολείστε με την έκταση του κειμένου μου και το σχόλιο το συγκεκριμένο (που αν και δεν σας αφορά, δεν με πειράζει), θα έπρεπε να μπείτε κατευθείαν στο «ψητό». Να είναι τυχαίο; Ο καιρός θα δείξει.

 

Θὰ ἤθελα νὰ τὸν πληροφορήσω ὅτι τὸ δικό μου κείμενο ἀρχικῶς ἦταν 55 σελίδες Α5. Ναί, ἦταν ἕνα μικρὸ βιβλίο, ἀπὸ τὸ ὁποῖο ἐπέλεξα τρία κεφάλαια κι ἔτσι τὸ περιόρισα σὲ 9½ σελίδες, χωρὶς ἀντίρρηση, κατανοώντας τὸν περιορισμένο χῶρο τοῦ «Ἐρευνητῆ».

 

Να με πληροφορήσετε τι κ.Χατζησταυρίδη; Ότι προφανώς έχετε κι άλλα ψευδο-επιχειρήματα υπέρ της δήθεν «αειπάρθενου» τα οποία μολύνουν τους συμπατριώτες μου και ότι κάνατε κάποιο συμβιβασμό με τον εκδότη του περιοδικού; Ωραία λοιπόν, αν θέλετε, «υπέρ της αληθείας» να σας καταρρίψω και τα υπόλοιπα των 55 σελίδων σας (Α5) που δεν ήταν στο συγκεκριμένο περιοδικό. Σας πληροφορώ και εγώ με την σειρά μου, αν και το είχα ήδη αναφέρει, ότι «πετσόκοψα» το αρχικό μου κείμενο σε 9 σελίδες Α5 (από 22 Α4!), αλλά και πάλι δεν έγινε δεκτό. Προσωπικά, αν ήταν δικό μου περιοδικό (ναι, παρόλο που θα περίσσευαν λίγες σελίδες για άλλα θέματα), θα αφιέρωνα 2-3 τεύχη για το ζήτημα, βάζοντας π.χ. 2 Χ 11 σελίδες Α4 σε δύο τεύχη, με μικρά γράμματα (ασχέτως πόσες Α5 σελίδες θα χρειαστούν), διότι άξιζε τον κόπο «υπέρ της αληθείας», να ακούσουν οι Ορθόδοξοι και την άλλη άποψη, στην οποία βέβαια θα μπορούσε όποιος ήθελε να απαντήσει άλλοτε και όχι απαραίτητα στο επόμενο τεύχος, αλλά και στην εδώ ιστοσελίδα μου πλέον. Αυτή θα ήταν η δική μου τακτική, χωρίς να σημαίνει ότι παραβλέπω ότι κάποιος άλλος μπορεί αν θέλει να το βλέπει διαφορετικά… Στην τελική, δεν έβαλα και το όπλο στο κεφάλι του κ.Καλομοίρη! Τουλάχιστον περιττή η αναφορά σας.

 

2. Ὁ κ. Τομαρᾶς ἀρχίζει τὴν κριτική του («ἀπάντηση» τὴν ὀνομάζει ὁ ἴδιος) μὲ τὴν ἑξῆς εὐχή: «Εύχομαι όσοι θα διαβάσουν την απάντησή μου αυτή να οικοδομηθούν διακρίνοντας με την χάρη Του Κυρίου την αλήθεια μεν, αλλά και πως και που καταφεύγει κανείς για να υποστηρίξει την πλάνη του… μία από τις πολλές τις Ελληνορθόδοξης θρησκείας».

 

Θα θέλατε πολύ ο κόσμος να θεωρήσει ότι δεν ήταν απάντηση το κείμενό μου, αλλά ευτυχώς ο κόσμος δεν είναι κουτός. Όποιος διάβασε την απάντησή μου ή θα ενοχλείτε με το σχόλιό σας αυτό ή θα γελάει… δυνατά! Πάντως είναι σίγουρο θα ενοχληθεί ακόμα πιο πολύ στην συνέχεια.

 

«Ἀλήθεια» λοιπὸν θεωρεῖ τὶς προσωπικές του ἀπόψεις, κι αὐτὰ ποὺ γράφω ἐγὼ (ὄχι προσωπικὲς ἀπόψεις, μὰ ἡ Διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας) εἶναι «πλάνη» τῆς «Ἑλληνορθόδοξης θρησκείας», μάλιστα «μία ἀπὸ τὶς πολλές»!

 

Καθόλου δεν καταφέρατε να δείξετε ότι αυτά που γράφω είναι προσωπικές απόψεις μου. Πραγματικά, χωρίς σαρκασμό, αλλά με ειλικρίνεια στην Παρουσία Του Θεού, δυσκολεύομαι να καταλάβω πως μπορείτε να λέτε τέτοια πράγματα. Οι θέσεις μου είναι αλήθεια, διότι συμμαρτυρεί σε αυτές Η Αγία Γραφή. Αυτήν επικαλούμαι. Εσείς είστε αυτός που επικαλείστε απόψεις ανθρώπων (τις οποίες καταρρίπτει η Γραφή).

 

Νομίζω ὅτι ἡ γνώση τοῦ κ. Τομαρᾶ σχετικῶς μὲ τὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία (κι ὄχι «Ἑλληνορθόδοξη θρησκεία») καὶ τὴ διδασκαλία Της εἶναι ἐλλιπής.

 

Μπορείτε να λέτε oτιδήποτε νομίζετε (προφανώς το έχετε ανάγκη), γεγονός αναμφισβήτητο όμως είναι ότι, ενώ εσείς (!!!!) παρουσιάσατε την διδασκαλία της θρησκείας σας (όχι εγώ!!!!!!), εγώ παρουσίασα τι διδάσκει Η Αγία Γραφή που ευκόλως την καταρρίπτει ως πλάνη.

 

Ἀλλιῶς, δὲν ἐξηγεῖται τὸ ὅτι ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ κειμένου του, ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλα σημεῖα, μὲ κατακεραυνώνει ὡς κάποιον ποὺ προσπαθεῖ μὲ «σοφιστεῖες» νὰ ὑποστηρίξει τὶς «πλάνες» τῶν «Ἑλληνορθοδόξων», ἀγνοώντας ἀσφαλῶς ὅτι εἶμαι... Καθολικός!

 

Να μία έκπληξη! Όπως λέει ο λαός: «Όχι Γιάννης… Γιαννάκης!» Κρυφό μυστικό το είχατε; Αν και «Ορθόδοξο» λοιπόν το περιοδικό του κ.Καλομοίρη, το συγκεκριμένο κείμενο λοιπόν, είναι ενός Καθολικού, χωρίς να γίνεται καθόλου αναφορά στο γεγονός. Συνεπώς, τι έπρεπε να νομίσω; Ότι είστε Καθολικός;! Ειδικά όταν στο θέμα έχετε τις ίδιες απόψεις με την Ορθοδοξία; Πάντως, διορθώνω «υπέρ της αληθείας»: «Προσπαθήσατε με σοφιστείες να υποστηρίξετε τις πλάνες των Καθολικών και των Ορθοδόξων!» Τώρα είμαστε εντάξει.

 

Δὲν συμπεριέλαβα στὸ ἄρθρο μου τὰ κεφάλαια ποὺ ἀναφέρονται στὰ Δόγματα τῆς Ἀμιάντου Συλλήψεως καὶ τῆς εἰς Οὐρανοὺς Μεταστάσεως τῆς Παναγίας, κατόπιν παρακλήσεως τοῦ ἐκδότου τοῦ περιοδικοῦ, διότι δὲν ἦταν ἡ πρόθεσή μου νὰ ἔρθω σὲ ἀντιπαράθεση μὲ τοὺς Ὀρθοδόξους ἀδελφοὺς μου, ἀλλὰ νὰ κάνω μία σύντομη καὶ περιεκτικὴ ἀπολογία γιὰ τὸ πρόσωπο τῆς Παναγίας καὶ τοῦ ρόλου Της στὸ Σχέδιο τῆς σωτηρίας τῆς ἀνθρωπότητος, κυρίως γιὰ τοὺς Προτεστάντες.

 

Ευχαριστώ τον κ.Καλομοίρη που -χωρίς να το θέλει- μας γλίτωσε από την επιπλέον μόλυνση!, αλλά αν θέλετε, να δώσετε και αυτές τις «πληροφορίες» στο συγκεκριμένο περιοδικό, να τις δούμε όλοι μαζί από κοντά…. με την χάρη Του Θεού, εδώ είμαι για σας… «υπέρ της αληθείας».

 

Ἂν ὁ κ. Τομαρᾶς ἦταν πιὸ νηφάλιος (γράφει: «Η αλήθεια είναι ότι ενοχλήθηκα πάρα πολύ με αυτό το άρθρο»), θὰ μποροῦσε εὔκολα νὰ συμπεράνει ὅτι εἶμαι Καθολικός, μιᾶς καὶ ὅ,τι γράφω δὲν εἶναι δικό μου, ἀλλὰ κατὰ 80% τοῦ Ἁγίου Λουδοβίκου-Μαρία Γκρινιὸν Ντὲ Μονφόρ. Γιὰ νὰ συμπεράνεις ὅμως κάτι τέτοιο, θὰ πρέπει νὰ ἔχεις μελετήσει λίγο...

 

Κοιτάχτε… Τόσες πλάνες υπάρχουν στον κόσμο, σίγουρα μου διαφεύγουν πολλές. Πάντως αν από τους δυο μας ήσασταν εσείς ο «πιο νηφάλιος», θα μπορούσατε να σκεφτείτε ότι εφόσον αυτά τα λόγια μπορεί να τα πει οποιοσδήποτε (!!!) Ορθόδοξος και Καθολικός, δεν είναι δυνατόν να καταλάβει κανείς (!!!) ότι τα 80% απ’όσα γράψατε είναι του Ἁγίου Λουδοβίκου-Μαρία Γκρινιὸν Ντὲ Μονφόρ (και αυτό το αποσιωπήσατε). Ας δώσει κάποιος το κείμενό σας σε οποιονδήποτε θεολόγο χωρίς να του πει τίποτα και ας δούμε αν θα καταλάβει τις «πηγές» σας. Δεν είμαστε μάντεις βλέπετε. Είναι σαν να γράφω για το ότι Ο Ιησούς Χριστός είναι Ο Υιός Του Θεούκαι να πιστεύει κανείς ότι είμαι Καθολικός επειδή αυτό πιστεύουν οι Καθολικοί! Μα αυτό το πιστεύουν και το ομολογούν (…) και οι Ορθόδοξοι και οι Διαμαρτυρόμενοι!

Αλλά να σας πω και το άλλο. Τι άλλαξε; Αντί να πετύχω ένα τρυγόνι με ένα σμπάρο, πέτυχα δύο και χωρίς κατ’εσάς να είμαι… πιο νηφάλιος! Που να ήμουνα δηλαδή.

 

3. Ὁ κ. Τομαρᾶς κάνει τὴν ἐξῆς δήλωση: «Θα συμφωνήσω με τον συγγραφέα ότι και ο τίτλος «Θεοτόκος» (και «Θεομήτωρ») αρμόζει (!) να δίνεται στην μητέρα Του Κυρίου και αυτό διότι η Γραφή -μεταξύ άλλων- ξεκάθαρα διδάσκει ότι: «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α’Τιμ.3:16), άρα πράγματι η ευλογημένη μητέρα Του Κυρίου ήταν με αυτήν την έννοια και «Θεοτόκος» και «Θεομήτωρ» ».

Ὅμως, στὴν παραπάνω ἀβίαστη δήλωσή του, βρίσκει ὅτι ὑπάρχει μία μεγάλη θεολογικὴ παρανόηση: «Όμως, επειδή υπάρχει εδώ μία μεγάλη Θεολογική παρανόηση, διευκρινίζω τα ακόλουθα».

Ἐρώτηση: Γιατί λοιπὸν συμφωνεῖ μὲ τοὺς τίτλους «Θεοτόκος» καὶ «Θεομήτωρ» ποὺ ἀποδίδονται στὴν Παναγία, ἀφοῦ ὑπάρχει «μεγάλη θεολογικὴ παρανόηση»; Καὶ ποὶα εἶναι ἡ παρανόηση; Προφανῶς συνοψίζεται στὰ ἑξῆς ποὺ ἀναφέρει παρακάτω:

«(...) Ο ρόλος της Μαριάμ ως «μητέρα» αφορά στον άνθρωπο Ιησού, όχι στον Θεό Ιησού, ασχέτως αν μαζί (Θεός και άνθρωπος) αποτελούσαν μία οντότητα (το πώς είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα). Πρέπει κανείς λοιπόν να κάνει αυτή τη διάκριση. Μόνο αν κανείς έχει τα πιο πάνω υπόψη μπορεί εν αληθεία να ονομάσει την Μαριάμ «μητέρα Του Θεού» χωρίς να βλασφημείκαι αυτό (να την ονομάζει έτσι δηλαδή) μόνο σε κάποιον που έχει την ίδια αντίληψη σχετικά και έτσι δεν θα πλανηθεί σε άλλα αντι-Βιβλικά συμπεράσματα. Προσωπικά δεν θα ονόμαζα την Μαριάμ «μητέρα Του Θεού/Θεομήτωρ» ή «Θεοτόκο» σε όσους δεν έχουν την -πιο πάνω- ορθή αντίληψη περί αυτής.

 

Θα σας θέσω ένα μικρό γρίφο: Σχεδόν νιώθω τύψεις.

Τώρα, ενώ θέλετε να περάσετε (πολύ τίμιο από μέρος σας) ότι βρίσκω θεολογική παρανόηση στα… λεγόμενά μου (!!), στην συνέχεια κάνετε το εξής αξιοθαύμαστο (να το πούμε έτσι), επεξηγείτε (!) τα λόγια μου, με… τα λόγια μου και λύνετε μόνος σας την απορία σας!

 

Ἀγαπητὲ κ. Τομαρᾶ, σὲ ποιὸ σημεῖο τοῦ κειμένου μου βρήκατε δήλωσή μου ποὺ νὰ ὑποστηρίζει ὅτι ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς ἔλαβε τὴν Θεία Φύση Του ἀπὸ τὴν Μαρία; Σᾶς παρακαλῶ νὰ μοῦ τὸ ὑποδείξετε.

 

Γιατί μου κάνετε αυτήν την ερώτηση; Σας την επιστρέφω με την ακόλουθη: Σε ποιο σημείο του κειμένου μου λέω ότι υποστηρίζετε ότι «Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός έλαβε την Θεία Φύση Του από την Μαρία»;;; Παρακαλώ να μου το υποδείξετε εσείς, αλλά και κάτι άλλο. Τι σχέση έχει αυτή η ερώτηση εδώ, πραγματικά στη μέση του πουθενά; Ούτε τα προηγούμενα λόγια σας, αλλά ούτε και τα επόμενα, δείχνουν έστω έμμεσα ότι εγώ έμμεσα έστω υποστήριξα ότι εσείς πιστεύετε ότι «Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός έλαβε την Θεία Φύση Του από την Μαρία». Και εσείς είστε αυτός που μιλάτε για «νηφαλιότητα».

Αυτά που είπα και θέλω να πιστεύω ότι απλώς παρανοήσατε, βρίσκονται στην επόμενη παράγραφο, την οποία περιέργως (πάντοτε) δεν παραθέσατε (…): (Δείτε ιδιαίτερα τα λόγια τα οποία τώρα θα τονίσω με κόκκινο.)

 

c d

«Όμως, ρωτώ τον κάθε «Ορθόδοξο» ειλικρινή αναγνώστη, διαβάζοντας κανείς τα λόγια του συγγραφέα (τον   τίτλο): «Μαρία, η μητέρα Του Θεού», τι εντύπωση επιτρέπεται να πλανάται στον αέρα με αυτό το διφορούμενο; Ακούστε τον τίτλο. Ότι αν και Θεός Ο Ιησούς, είχε για πρώτη φορά γεννηθεί από μητέρα άνθρωπο και έτσι, αυτό να φέρει ως αποτέλεσμα, κάποιον να στέκεται με δέος μπροστά στην Μαριάμ αντί μπροστά στον Θεό!! Αυτό καταφέρνετε, ας είστε ειλικρινείς. Δεν είναι αυτό όμως βλάσφημο; Ως Θεός ΣΤΗ ΦΥΣΗ για πρώτη φορά γεννήθηκε ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ και “μεταφέρθηκε” θα λέγαμε μέσω Του Πνεύματος στη γη! Για να ακριβολογούμε λοιπόν, η Μαριάμ ήταν «μητέρα» του ανθρώπου Ιησού (από το γένος Δαβίδ) μέσα στον Οποίον υπήρχε -δια Πνεύματος Αγίου- μυστηριωδώς «συνυφασμένος» Ο Γεννημένος από Τον Θεό Μονογενής Υιός. Μόνο με αυτήν την έννοια, ναι, είναι «Θεοτόκος» και «μητέρα Του Θεού» και «μητέρα Του Κυρίου». Δεν είναι όμως τέτοια, αν θεωρούμε ότι Ένας Θεός και Κύριος (των Κυρίων) και Λόγος Θεού, κ.ά. δύναται να έχει άνθρωπο γονέα!! Εσείς όμως αυτό λέτε με αυτόν τον εντυπωσιακό, επιβλητικό, διφορούμενο -για λίγους- τίτλο,, αλλά και λέγοντας: (Υπογράμμιση δική μου)

«Αφού λοιπόν ο Ενσαρκωθείς Υιός τού Θεού δεν έπαψε να είναι Θεός,, η Μητέρα Του, η Μαρία, είναι Μητέρα τού Θεού….»

Μα τι βολική υπεραπλούστευση... Μία που είναι βέβαια συνεπής με την Μαριολατρεία που διακατέχει την Ελληνοορθοδοξία, κι ας μην το παραδέχεσθε (αλλά ας μην επεκταθώ εδώ σχετικά…).»

a b

 

     Αναφέρομαι λοιπόν ξεκάθαρα στην εντύπωση που αφήνετε με την επιλογή των λέξεών σας, όχι σε κάποια δήλωση, αλλά ας πάμε παρακάτω.

Τὸ μόνο ποὺ κάνω στὸ ἐν λόγῳ ἄρθρο εἶναι νὰ ὑπερασπίζομαι τὴ Διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἡ Ὁποία ἔχει δογματίσει στὰ 451μ.Χ., στὴν 4^η Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τῆς Χαλκηδόνος: «Πρὸ αἰώνων μὲν ἐκ τοῦ πατρὸς γεννηθέντα κατὰ τὴν θεότητα, ἐπ’ ἐσχάτων δὲ τῶν ἡμερῶν τὸν αὐτὸν δι’ ἠμᾶς καὶ διὰ τὴν ἡμετέραν σωτηρίαν ἐκ Μαρίας τῆς παρθένου τῆς θεοτόκου κατὰ τὴν ἀνθρωπότητα. Ἕναν καὶ τὸν αὐτὸν Χριστὸν υἱὸν κύριον μονογενῆ, κτλ.»[60]. Γιατί προσπαθεῖτε νὰ μοῦ ἀποδώσετε κάτι τὸ ὁποῖο δὲν ἔχω γράψει;

 

1) Αυτό είναι το πρόβλημα. Δεν υπερασπίζεστε την Διδασκαλία της Εκκλησίας του Χριστού, αλλά της Καθολικής και Ορθόδοξης θρησκείας. Το κατέστησα σαφές αυτό σε όποιον έχει μάτια για να βλέπει και αυτιά για να ακούει. Καλά θα κάνετε να αρνηθείτε τις πλάνες των δογμάτων αυτών και όχι να τις υποστηρίζετε, μάλιστα με ένα τρόπο απαράδεκτο (φυσικά θα πει κανείς, εφόσον είναι πλάνες, τι περίμενω;)

2) Τι σας αποδίδω; Σας αποδίδω μόνο αυτό που θέλετε να αφήνετε να υπονοηθεί! Υψώνετε τόσο την μητέρα Του Κυρίου στο σημείο, που «Ο Κύριος των κυρίων» και «Ο Βασιλέας των βασιλέων», γίνεται «Χριστούλης». Με απλά λόγια, εσείς αυτό γράφετε -εδώ και εκεί- με έμμεσο τρόπο! Ας θυμηθούμε μερικά δείγματα, μην σας αδικήσω (αλλά «ακούτε»), αλλά και να θυμηθεί ο κόσμος. Αυτά ασπάζεστε:

1) «Αφού λοιπόν ο Ενσαρκωθείς Υιός τού Θεού δεν έπαψε να είναι Θεός, η Μητέρα Του, η Μαρία, είναι Μητέρα τού Θεού….»

2) Κατά τον ίδιο τρόπο, όπως στην βιολογική γέννηση υπάρχει μία μητέρα, έτσι και στην υπερφυσική και πνευματική γέννηση υπάρχει μία Μητέρα, που είναι η Μαρία. (Θυμηθείτε το εκεί σχόλιό μου.)

3) Με το να γίνει ο μαθητής «πνευματικό τέκνο τής Μαρίας» (ο απόστολος Ιωάννης), γίνεται και «πνευματικός αδελφός τού Μονογενούς Υιού τού Θεού» και -συνεπώς- «πνευματικό τέκνο τού Θεού»

4) Πώς μπορεί ο άνθρωπος να γίνει «σύμμορφος» τής εικόνας τού Ιησού, τού Υιού τής Μαρίας, εάν δεν «γεννηθεί» από την Παρθένο Μαρία, όπως Εκείνος;

5) Ο Ιερός Αυγουστίνος λέγει ότι όλοι οι εκλεκτοί, για να είναι σύμμορφοι στην εικόνα τού Υιού τού Θεού, σ’ αυτόν τον κόσμο πρέπει να είναι κρυμμένοι μέσα στους κόλπους τής Παναγίας. Όπου φυλάσσονται, διατρέφονται, συντηρούνται και αυξάνουν από Αυτήν την καλή Μητέρα, μέχρις ότου τούς γεννήσει στη δόξα, μετά τον θάνατο.

6) Πώς ήταν δυνατόν να μην αφιερωθεί «ψυχῇ τε καὶ σώματι» στον Ύψιστο, Αυτή που προοριζόταν να γίνει η Νύμφη τού Αγίου Πνεύματος, Αυτή δια τής Οποίας θα ερχόταν ο Εμμανουήλ στον κόσμο;

 

Και να σκεφτεί κανείς ότι αυτά και άλλα σχετικά, δεν έχουν καμία σχέση με την Αγία Γραφή.

 

Γιατί προσπαθεῖτε νὰ ἀποδώσετε τὸ ἴδιο καὶ στὴν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ;

 

Αστειεύεστε; Ποια Εκκλησία Του Χριστού; Αυτή που έχει παραμερίσει τον Χριστό, όπως ευκόλως παραμερίζει κανείς μία εικόνα/άγαλμά Του (…) και πιστά ακολουθεί την λεγόμενη «Παναγία», που δήθεν ακούει προσευχές, που κάνει θαύματα, που προσφέρει σωτηρία κτλ.;; Αυτή που όταν εστιάζεται η ομολογία μου στον Χριστό, με περνάει ο «ορθόδοξος» για ψευδομάρτυρα του Ιεχωβά;; Αυτή με τις τόσες ψεύτικες διδασκαλίες (από το νηπιοβαπτισμό, την μετουσίωση και βάλε!); Για αυτήν μου μιλάτε;; Ε ναι, τότε σ’αυτήν αποδίδω, ό,τι με λύπη αποδίδω σε σας… σκοτάδι. Ας πάρουν να μελετήσουν, να εξακριβώσουν, οι Έλληνες τις διδασκαλίες της Γραφής και τότε να μιλήσουμε και να συμφωνήσουμε στα περί της Εκκλησίας Του Χριστού. Μέχρι τότε, να έχετε την σοφία και σύνεση, να μην τα λέτε αυτά μπροστά σε μένα, γιατί ο αντίλογός μου θα είναι εκεί και θα σας εκθέτει.

 

Κι ἀπὸ πότε οἱ Χριστιανοὶ θὰ πρέπει νὰ ἐλαττώνουν καὶ νὰ προσαρμόζουν, τὶς Ἀλήθειες τῆς Πίστεως, ἀναλόγως τῆς «ὀρθῆς ἀντιλήψεως» τῶν ἀκροατῶν, στοὺς ὁποίους δὲν θὰ πρέπει νὰ ἀποκαλύπτουμε τὴν Ἀλήθεια περὶ τῆς Θεοτόκου, πρὶν αὐτοὶ λάβουν πτυχίο Θεολογίας;

 

Να σας πω από πότε. Από την στιγμή που αντιφάσκουν ανοιχτά, πέραν αμφιβολίας, με την Αγία Γραφή.

 

Ἐξάλλου, νομίζω ὅτι ἡ ἀποστροφὴ τοῦ λόγου μου «Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Ἐνσαρκωθεῖς Υἱὸς τοῦ Θεοῦ δὲν ἔπαψε νὰ εἶναι Θεός, ἡ Μητέρα Του, ἡ Μαρία, εἶναι Μητέρα τοῦ Θεοῦ», τὴν ὁποία κατακεραυνώνετε ὡς σοφιστεία, εἶναι σὲ πλήρη ἁρμονία μὲ τοὺς δογματικοὺς ὄρους τῆς 3^ης καὶ τῆς 4^ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, καὶ σὲ καμία περίπτωση δὲν σημαίνει ὅτι «η Μαρία είναι και σύζυγος Του Πατέρα Θεου διότι και Αυτός έχει Υιό Τον Ιησού!!», ὅπως γράφετε στὴν τρίτη σελίδα τῆς κριτικῆς σας, ἀποδίδοντάς μου γιὰ μία ἀκόμη φορὰ κάτι τὸ ὁποῖο δὲν ἔχω γράψει.

 

Πως -πάντα με εντυπωσιάζει- ψεύδεστε έτσι ανοιχτά; Αυτό έγραψα ότι σημαίνει;; Όσο κουραστικός ήσασταν στο πρώτο κείμενό σας, τόσο είστε και σ’αυτό ή μάλλον πιο πολύ. Ας το δούμε και αυτό (προσέξτε την νέα -για τον σκοπό- έμφασή μου σε κόκκινο):

 

d c

 «Αφού λοιπόν ο Ενσαρκωθείς Υιός τού Θεού δεν έπαψε να είναι Θεός,, η Μητέρα Του, η Μαρία, είναι Μητέρα τού Θεού….»

     Μα τι βολική υπεραπλούστευση... Μία που είναι βέβαια συνεπής με την Μαριολατρεία που διακατέχει την Ελληνοορθοδοξία, κι ας μην το παραδέχεσθε (αλλά ας μην επεκταθώ εδώ σχετικά…). Για την Θεολογική ακρίβεια που μας ενδιαφέρει: η Μαρία είναι η μητέρα του Ενσαρκωμένου Υιού Του Θεού! Δηλαδή Του Ανθρώπου Ιησού Χριστού., αλλά για να συνεχίσω την λογική της σοφιστεία σας: Άρα εφόσον η Μαρία είναι η μητέρα Του Θεού, τότε η Μαρία είναι και σύζυγος Του Πατέρα Θεού διότι και Αυτός έχει Υιό Τον Ιησού!! Ε, λοιπόν, όσο βλάσφημη είναι η δεύτερη σοφιστεία, είναι και η πρώτη! Ας ταπεινωθούμε και ας ακριβολογούμε για να μην παραπλανούμε σε -για μας και την θρησκεία μας- «βολικά» συμπεράσματα.

b a

 

Βλέπουμε πάλι ότι εσείς είστε αυτός που μου αποδίδετε λόγια που δεν είπα; Δεν είπα ότι το να λες για την Μαρία ότι είναι «Μητέρα Του Θεού» σημαίνει ότι είναι σύζυγος Του Πατέρα Θεού!! Μίλησα για «υπεραπλούστευση» και για «την λογική της σοφιστείας σας», καθώς απομακρύνεται από την θεολογική πραγματικότητα για να δώσει άλλες εντυπώσεις! Σκοπός ήταν να σας δείξω που οδηγούν τα λόγια σας, η έμφαση που δίνετε στην Μαρία. Διευκρινίζω και πάλι ότι ο συλλογισμός σας:

«Αφού λοιπόν ο Ενσαρκωθείς Υιός τού Θεού δεν έπαψε να είναι Θεός,, η Μητέρα Του, η Μαρία, είναι Μητέρα τού Θεού…»

είναι λάθος, διότι το γεγονός ότι «ο Ενσαρκωθείς Υιός τού Θεού δεν έπαψε να είναι Θεός», στην θεολογική πραγματικότητα Του Ιησού Χριστού, δεν φανερώνει ότι η Μαρία πρέπει να ονομάζεται «μητέρα του Θεού», αλλά πως; Δείτε πως θα έπρεπε να το θέσουμε:

«Αφού λοιπόν ο Ενσαρκωθείς Υιός τού Θεού δεν έπαψε να είναι Θεός,, η Μητέρα Του, η Μαρία, είναι Μητέρα τού Θεού του Ενσαρκωθέντα Υιού τού Θεού που είναι Θεός…»

    Μπορείτε να διακρίνετε την διαφορά στο νόημα και στην εντύπωση; Ποιο παιδί Του Θεού θα μπορούσε να αντειπεί σε αυτόν τον καθαρό λόγο;

    Σχετικά με το ότι η ψευδοδιδασκαλία αυτή «εἶναι σὲ πλήρη ἁρμονία μὲ τοὺς δογματικοὺς ὄρους τῆς 3^ης καὶ τῆς 4^ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου», καταλαβαίνεται ότι καθόλου δεν με συγκινεί!... Όλες οι πλάνες είναι σε πλήρη αρμονία με αυτούς που τις επικυρώνουν. Το ζήτημα είναι η Γραφή τι διδάσκει, τι επικυρώνει Το Πνεύμα της Αληθείας δια της Γραφής.

 

4. Ἀφοῦ λοιπόν μοῦ ἀποδίδετε τὴν σοφιστεία περὶ «Μαρίας τῆς συζύγου τοῦ Θεοῦ Πατρός», ἡ ὁποία εἶναι ἕνα δικό σας αὐθαίρετο συμπέρασμα, μὲ κατηγορεῖτε καὶ γιὰ βλασφημία! Γράφετε: «Ε, λοιπόν, όσο βλάσφημη είναι η δεύτερη σοφιστεία, είναι και η πρώτη! Ας ταπεινωθούμε και ας ακριβολογούμε για να μην παραπλανούμε σε -για μας και την θρησκεία μας- «βολικά» συμπεράσματα». Σᾶς ἐπιστρέφω τὸν χαρακτηρισμό, ἐλπίζοντας ὅτι γράφοντας, «ας ταπεινωθούμε και ας ακριβολογούμε για να μην παραπλανούμε σε -για μας και την θρησκεία μας- «βολικά» συμπεράσματα», νὰ συμπεριλαμβάνετε καὶ τὸν ἑαυτό σας, μιᾶς καὶ χρησιμοποιεῖτε α΄ πληθυντικὸ πρόσωπο.

 

α) πάλι θα πω ότι σας απέδωσα ότι η λογική των λέξεών σας οδηγεί σε μία ακόμη

βλάσφημη λογική, είπα:

d c

Αλλά για να συνεχίσω την λογική της σοφιστεία σας: Άρα εφόσον η Μαρία είναι η μητέρα Του Θεού, τότε η Μαρία είναι και σύζυγος Του Πατέρα Θεού διότι και Αυτός έχει Υιό Τον Ιησού!! Ε, λοιπόν, όσο βλάσφημη είναι η δεύτερη σοφιστεία, είναι και η πρώτη! Ας ταπεινωθούμε και ας ακριβολογούμε για να μην παραπλανούμε σε -για μας και την θρησκεία μας- «βολικά» συμπεράσματα.

b a

 

β) Σαφώς βάζω και τον εαυτό μου μέσα σε αυτό το «ας ταπεινωθούμε και ας ακριβολογούμε για να μην παραπλανούμε σε -για μας και την θρησκεία μας- «βολικά» συμπεράσματα». Στην πράξη το απέδειξα και το αποδεικνύω.

 

5. Γράφετε παρακάτω: «Τι άλλο θα ακούσουμε; Η λέξη «Κύριος» και η λέξη «Θεός» μιλούν για το ίδιο πράγμα;;;; Όχι βέβαια. Έχει άλλη σημασία η κάθε μία, ασχέτως αν και οι δύο περιγράφουν Τον Δημιουργόκαι ασχέτως αν εμείς όταν λέμε Κύριος σκεφτόμαστε Τον Θεό· ίσως αυτό να ήθελε να μας πει ο συγγραφέας. Αν και δεν χρειάζεται, ανοίξτε ένα λεξικό για του λόγου το αληθές. Ακόμα και τα λόγια του Θωμά: «Ο Κύριός μου και Ο Θεός μου» αυτό αναδεικνύουν. Φτάνει νομίζω εδώ για αυτό το σημείο».

Νομίζω, κ. Τομαρᾶ, ὅτι ἐὰν εἴχατε μπεῖ στὸν κόπο νὰ διαβάσετε τὴν ὑπ’ ἄρ. 5 ὑποσημείωσή μου, δὲν θὰ διαφωνούσατε.

Τὸ «Κύριος» καὶ τὸ «Θεός» δὲν ἔχουν τὴν ἴδια ἔννοια, ἐφαρμόζονται ὅμως καὶ τὰ δυὸ γιὰ νὰ ὀνομάσουν καὶ τὰ τρία Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅπως καὶ τὸ «Γιαχβέ».

 

α) Αυτό και είπα!, αλλά λέγοντας εσείς εδώ: «δεν έχουν την ίδια έννοια», δεν αντιφάσκετε λεκτικά με αυτό που είχατε πει (υπογράμμιση δική μου και νέα έμφαση σε κόκκινο):

«Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί ότι άλλο πράγμα είναι το «Κύριος», κι άλλο το «Θεός». Όμως κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί. Διότι ο Απόστολος Θωμάς, ο οποίος δυσπιστούσε στα λεγόμενα των συντρόφων του που είχαν δει αναστημένο τον Κύριο, όταν Τόν είδε κι ο ίδιος και πείσθηκε πως είναι αναστημένος, γονάτισε και είπε στον Χριστό: «Ὁ Κύριός μου καὶ ὁ Θεός μου»

 

Είπατε (με βάση τα τότε λόγια σας, αλλά και αυτά εδώ / σας παραφράζω):

«…άλλο πράγμα είναι η έννοια ‘Κύριος’ (το «Κύριος») και άλλο η έννοια ‘Θεός’ (το «Θεός»). Όμως κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί.»

 

Κι όμως, ευσταθεί. Είναι διαφορετικές αυτές οι έννοιες. Αυτό που μάλλον θέλατε να πείτε είναι: «Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί ότι άλλο πράγμα είναι το Άλλος είναι το «Κύριος» Ο «Κύριος», κι άλλος είναι το «Θεός» Ο «Θεός». Όμως κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί.»

 

Αλλά αντί να πείτε, «Έχετε δίκιο, αυτό εννοούσα, αλλά δεν το έθεσα σωστά.», προσπαθείτε με την υποσημείωση την οποία δήθεν «δεν μπήκα στον κόπο να διαβάσω» να «περάσετε» ότι αυτός είναι ο λόγος της διαφωνίας μας, άρα πάλι φταίω εγώ (ενώ δεν φταίω, αλλά τα λόγια σας).

 

Αλλά ας δούμε τον σκοπό των λόγων σας όπως τον βρίσκουμε στο κείμενο σας και την συγκεκριμένη υποσημείωση:  (Εκεί που είναι ο αστερίσκος, ήταν ο αριθμός της υποσημείωσης.)

«Καὶ ἐπλήσθη Πνεύματος Ἁγίου ἡ Ἐλισάβετ καὶ ἀνεφώνησε φωνῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν· εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξὶ καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ Κυρίου μου πρός με;».

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί ότι άλλο πράγμα είναι το «Κύριος», κι άλλο το «Θεός»*. Όμως κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί.

 

Άρα σκοπός σας ήταν να μας πείτε πως δεν ευσταθεί ότι είναι άλλο αν έλεγε «η μήτηρ του Κυρίου» και άλλο αν έλεγε «η μήτηρ του Θεού» (όπως θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς), διότι οι λέξεις Κύριος και Θεός, περιγράφουν Τον Ιησού.

Αυτό όμως είναι λάθος, διότι ενώ οι λέξεις Κύριος και Θεός περιγράφουν Τον Ιησού, η λέξη «μήτηρ» θα μπορούσε να συνδέεται μόνο με την λέξη «Κύριος» που παραπέμπει σε ρόλο που υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων, αλλά όχι στην λέξη «Θεός», που παραπέμπει σε Υπερβατική κατά την Φύση Οντότητα. Με άλλα λόγια, ένας «κύριος» (και «υιός») μπορεί να έχει μητέρα, ένας «Θεός» όχι. Οπότε αυτός που θα διαφωνούσε λέγοντας ότι άλλο είναι να λέμε «η μήτηρ Του Θεού» και άλλο είναι να λέμε «η μήτηρ Του Κυρίου» έχει δίκιο!

Σε αυτό το σημείο, μας δίνετε την υποσημείωση, που λέει:

«Οι Εβραίοι, από σεβασμό στο Όνομα τού Θεού, «Γιαχβέ», που στα ελληνικά σημαίνει «ὁ Ὤν (= Αυτός που υπάρχει)», κι από φόβο μήπως παραβούν την 3^η Εντολή που απαγορεύει να προφέρεται το Όνομα τού Θεού ματαίως, δεν το πρόφεραν καθόλου! Μόνον ο Αρχιερέας μπορούσε να προφέρει το Όνομα «Γιαχβέ», μέσα στα Άγια των Αγίων, την ημέρα τού «Γιομ Κιπούρ». Ακόμα και στην ανάγνωση τής Βίβλου, όταν έβλεπαν γραμμένο το «τετραγράμματον», δηλαδή το Όνομα «Γιαχβέ», αντί γι’ αυτό πρόφεραν το όνομα «Αδωνάι», που σημαίνει «Κύριος».»

 

Οπότε, αυτή η υποσημείωση, δεν προσφέρει τίποτα, διότι είναι λάθος ο αρχικός συλλογισμός σας στο κυρίως κείμενο.

    Πάντως, στο κείμενο μου, άφησα ανοιχτό το ενδεχόμενο να το είχατε θέσει λάθος:

 

d c

Τι άλλο θα ακούσουμε; Η λέξη «Κύριος» και η λέξη «Θεός» μιλούν για το ίδιο πράγμα;;;; Όχι βέβαια. Έχει άλλη σημασία η κάθε μία, ασχέτως αν και οι δύο περιγράφουν Τον Δημιουργόκαι ασχέτως αν εμείς όταν λέμε Κύριος σκεφτόμαστε Τον Θεό· ίσως αυτό να ήθελε να μας πει ο συγγραφέας. Αν και δεν χρειάζεται, ανοίξτε ένα λεξικό για του λόγου το αληθές. Ακόμα και τα λόγια του Θωμά: «Ο Κύριός μου και Ο Θεός μου» αυτό αναδεικνύουν. Φτάνει νομίζω εδώ για αυτό το σημείο.

b a

Συνεχίζεται και λέτε:

Δὲν βλέπω τὸν λόγο τῆς διαφωνίας σας. Ἐὰν ὀνομάσω τὸν Ἰησοῦ «Κύριο», τὸν ὑποβιβάζω ἀπὸ «Θεό», ἢ τὸ ἀντίστροφο; Ἀντιγράφω τὴν σχετικὴ ὑποσημείωσή μου: «Οἱ Ἑβραῖοι, ἀπὸ σεβασμὸ στὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ, «Γιαχβέ», ποὺ στὰ ἑλληνικὰ σημαίνει «ὁ Ὤν (=Αὐτὸς ποὺ ὑπάρχει)», κι ἀπὸ φόβο μήπως παραβοῦν τὴν 3^η Ἐντολὴ ποὺ ἀπαγορεύει νὰ προφέρεται τὸ Ὄνομα τοῦ Θεοῦ ματαίως, δὲν τὸ πρόφεραν καθόλου! Μόνον ὁ Ἀρχιερέας μποροῦσε νὰ προφέρει τὸ Ὄνομα «Γιαχβέ», μέσα στὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων, τὴν ἡμέρα τοῦ «Γιὸμ Κιπούρ». Ἀκόμα καὶ στὴν ἀνάγνωση τῆς Βίβλου, ὅταν ἔβλεπαν γραμμένο τὸ «τετραγράμματον», δηλαδὴ τὸ Ὄνομα «Γιαχβέ», ἀντὶ γι’ αὐτὸ πρόφεραν τὸ ὄνομα «Ἀδωνάϊ», ποὺ σημαίνει «Κύριος» ».

 

Καλά… Πάντως, τον λόγο της διαφωνίας μας δεν μπορεί να μην τον είδατε την πρώτη φορά! Απλά με αυτόν τον τρόπο προσπαθείτε να μας πείτε ότι πάλι είμαι εγώ ο παράξενος. Οπότε πάλι αναγκάζομαι να σας θυμίσω το οφθαλμοφανέστατο λάθος σας:

«Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί ότι άλλο πράγμα είναι το «Κύριος», κι άλλο το «Θεός». Όμως κάτι τέτοιο δεν ευσταθεί.

Τι άλλο πρέπει να κάνω να παραδεχτείτε το αυτονόητο;

 

6. Παρακάτω, βρίσκετε «πολὺ ἐπικίνδυνα» (sic) τὰ γραφόμενα: «Κατὰ τὸν ἴδιο τρόπο, ὅπως στὴν βιολογικὴ γέννηση ὑπάρχει μία μητέρα, ἔτσι καὶ στὴν ὑπερφυσικὴ καὶ πνευματικὴ γέννηση ὑπάρχει μία Μητέρα, ποὺ εἶναι ἡ Μαρία».

Καὶ λέτε πὼς εἶναι «Παραπλανητικό μεν, άστοχο δε, λογοπαίγνιο, διότι είναι λάθος οι παραλληλισμοί». Καὶ συνεχίζετε παρακάτω: «Φίλε αναγνώστη, δεν υπάρχει τέτοια διδασκαλία στη Αγία Γραφή, αλλά όπως είδαμε, «άλλη» είναι η «μητέρα πάντων ημών» (η «άνω Ιερουσαλήμ»). Πολύ επικίνδυνα λόγια αυτά του συγγραφέα. Χωρίς μάλλον να το θέλει, έβαλε την ψυχή -πλέον- Μαριάμ, στο ίδιο επίπεδο με Τον Θεό όσο αφορά εδώ την υπερφυσική/ πνευματική γέννηση του πιστού».

 

Γιατί δεν λέτε την αλήθεια άνθρωπέ μου; Κοιτάχτε φίλοι τα λόγια πάνω σε μπλε και δείτε τι παρέλειψε: (Αυτό που παρέλειψε σε πετρόλ. Τα συμπεράσματα δικά σας)

d c

Σχολιασμός: Παραπλανητικό μεν, άστοχο δε, λογοπαίγνιο, διότι είναι λάθος οι παραλληλισμοί. Οι σωστοί θα ήταν:

Α)Βιολογική γέννηση " από βιολογικό πατέρα

     Υπερφυσική/πνευματική γέννηση " από υπερφυσικό/πνευματικό Πατέρα

     Βιολογική γέννηση" από βιολογική μητέρα

     Υπερφυσική/πνευματική γέννηση " από;;;;;;; (αναγνώστη τι απαντάς;) υπερφυσική/πνευματική μητέρα!

     Άραγε, βάσει της Αγίας Γραφής, έχουμε γεννηθεί και από μία γυναικεία υπερφυσική/πνευματική οντότητα, μάλιστα τέτοια που -με την ίδια λογική- πρέπει να είναι αντίστοιχη του υπερφυσικού/Πνευματικού/ Θεού (!) Πατέρα εφόσον Ο Χριστός ήταν Ο Υιός Του Θεού;;; Φίλε αναγνώστη, δεν υπάρχει τέτοια διδασκαλία στη Αγία Γραφή,, αλλά όπως είδαμε, «άλλη» είναι η «μητέρα πάντων ημών» (η «άνω Ιερουσαλήμ»). Πολύ επικίνδυνα λόγια αυτά του συγγραφέα. Χωρίς μάλλον να το θέλει, έβαλε την ψυχή -πλέον- Μαριάμ, στο ίδιο επίπεδο με Τον Θεό όσο αφορά εδώ την υπερφυσική/πνευματική γέννηση του πιστού.

Β) Η μόνη πνευματική γέννηση που βάσει της Γραφής πρέπει να λάβει ο άνθρωπος για να σωθεί από την αιώνια κόλαση είναι η «αναγέννηση» και αυτή κατόπιν πίστεως (Ιωάν.3:5, 12:35-36, Γαλ.3:26-28 κ.ά.) και από τις ενέργειες Του Πνεύματος Του Πατέρα Θεού και Υιού Αυτού…. και μόνο από Αυτούς.

Γ) Εκ του μηδενός εδώ προσπάθησε να δημιουργήσει έδαφος για να μας εισάγει στα όσα λανθασμένα ακολουθούν. Έτσι, συνεχίζει αμέσως και λέει:……..

b a

Συνεχίζεται:

Ὅλ’ αὐτὰ ποὺ χαρακτηρίζετε ὡς παραπλανητικὰ, ἄστοχα, λογοπαίγνια καὶ λάθος παραλληλισμούς, δὲν εἶναι παρὰ τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Ντε Μονφὸρ ποὺ ἀπηχοῦν τὴν κοινὴ Διδασκαλία Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Ἐκκλησίας.

 

α) Είπαμε… «υπέρ της αληθείας», όχι των αιρετικών διδασκαλιών.

β) Με αφήνει αδιάφορο η διδασκαλία της Ανατολικής, Δυτικής, Βόρειας και Νότιας θρησκείας, το μόνο που με ενδιαφέρει είναι το θέλημα Του Θεού μεταξύ των παιδιών Του.      

γ) Εφόσον ήταν λόγια άλλου, οφείλατε να το αναφέρετε! Αλλά πέραν τούτου, το ποιος είναι «άγιος» θα το κρίνει Ο Θεός, αυτό που θα κρίνω εγώ είναι τα λόγια του/σου και αυτό διότι πλανούν τους συνανθρώπους μου.

 

Κύριε Τομαρᾶ, κατὰ δήλωσή σας, εἶσθε «ένας Χριστιανός που εκκλησιάζεται σε Χριστιανική Ευαγγελική Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία». Ὑποθέτω λοιπὸν ὅτι πιστεύετε στὸ Δόγμα τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Μπορεῖτε νὰ μοῦ ὑποδείξετε ἕνα ἐδάφιο τῆς Ἁγίας Γραφῆς -τὴν ὁποία ἐπικαλεῖσθε- ποὺ νὰ περιέχει τὴν ἀκριβὴ φράση «Ἁγία Τριάς»; Δὲν ὐπάρχει! ‘Υπάρχουν πολλὰ ἐδάφια ποὺ μαρτυροῦν γι’ αὐτὴ τὴ θεμελιώδη Ἀλήθεια τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀλλὰ σὲ κανένα σημεῖο τῆς Βίβλου δὲν ὐπάρχει γραμμένη ἡ φράση «Ἁγία Τριάς». Πῶς λοιπὸν πιστεύετε σὲ διδασκαλία ποὺ δὲν ὑπάρχει στὴν Ἁγία Γραφή;

 

Άνθρωπέ μου, τι λέτε; Με ρωτάτε:

«Πῶς λοιπὸν πιστεύετε σὲ διδασκαλία ποὺ δὲν ὑπάρχει στὴν Ἁγία Γραφή;»

Και απαντάτε μόνος σας:

«‘Υπάρχουν πολλὰ ἐδάφια ποὺ μαρτυροῦν γι’ αὐτὴ τὴ θεμελιώδη Ἀλήθεια τοῦ Χριστιανισμοῦ…»

 Ευχαριστώ πάντως.

 Μετά, μήπως σας ζήτησα που βρίσκονται στην Γραφή οι λέξεις: «αειπαρθένος», «Νύμφη Του Πνεύματος», «Μητέρα του Θεού»,  κτλ.;; Αστεία πράγματα. Και δεν θα το έκανα, διότι όχι μόνο γνωρίζω ότι αυτές οι λέξεις δεν  υπάρχουν, αλλά ούτε ένα εδάφιο που να μαρτυρεί αυτές τις έννοιες! --Μα ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ;;;;;;;;;;;;;;;

 

Γιὰ ἄλλη μιὰ φορά, ἐκπροσωπεῖτε τὸν ἐαυτό σας καὶ μόνον, ἐνῶ ἐγὼ τὴν Ἱερὰ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, ἀπὸ τὴν ὁποία Ἱερὰ Παράδοση ἔχετε λάβει τὴν Ἀλήθεια τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ ἀπὸ τὴν ὁποία Ἑκκλησία ἔχετε λάβει τὴν Ἁγία Γραφή.

 

1) Σωστό, τον εαυτό μου εκπροσωπώ. Το λέω και στην αρχή του κειμένου μου:

«Τώρα, τα όσα ακολουθούν είναι δικές μου θέσεις αποτέλεσμα δικής μου έρευνας και μόνο. Δεν τις διδάχθηκα σε κάποια Εκκλησία. Με τα λεγόμενά μου δεν επιδιώκω να αντιπροσωπεύσω καμία Ευαγγελική Εκκλησία και γενικότερα καμία Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία, ασχέτως του ότι όλες συμφωνούν με μάλλον τις περισσότερες -αν όχι όλες- τις τοποθετήσεις μου εδώ. Είναι δική μου η πρωτοβουλία να ασχοληθώ με αυτό το άρθρο (και μόνο δική μου) και αυτό διότι θεώρησα ότι θα ήταν ένα Θεάρεστο έργο για Τον Τριαδικό Θεό που πιστεύω.»

2) Μετά πάλι αντιφάσκετε λέγοντας ότι την Αλήθεια της Αγίας Τριάδας την έλαβα από την Ιερά Παράδοση, ενώ προηγουμένως είπατε σχετικά με αυτή η διδασκαλία:

«Υπάρχουν πολλὰ ἐδάφια ποὺ μαρτυροῦν γι’ αὐτὴ τὴ θεμελιώδη Ἀλήθεια τοῦ Χριστιανισμοῦ…»

Πραγματικά, μπορώ να στηρίξω την Αλήθεια περί Αγίας Τριάδας, κάνοντας χρήση «μόνο της Γραφής»! Ας καταλάβετε -όσοι το χρειάζονται- ότι υπάρχουν διδασκαλίες στην Αγία Γραφή, που η Ιερά Παράδοση έχει πάρει από αυτήν και άλλες που έχει διαστρεβλώσει. Απλά δεν γνωρίζετε ποιες είναι αυτές οι διδασκαλίες διότι απλούστατα δεν μελετάτε την Αγία Γραφή! Που να βρείτε χρόνο με τόσες διδασκαλίες, ψεύτικες και μη, τόσες φιλοσοφίες, που εμπεριέχει η ανθρώπινή σας παράδοση. Τα έφερε έτσι «ο εχθρός της ψυχής» σας, ώστε να σπαταλάτε τον χρόνο σας σε κενά πράγματα που ως τέτοια σαφώς δεν ήταν στην πρόθεση Του Θεού.

3) Μετά λέτε: «…καὶ ἀπὸ τὴν ὁποία Ἑκκλησία ἔχετε λάβει τὴν Ἁγία Γραφή». Αστειεύεστε; Τα Βιβλία της Καινής Διαθήκης (Κ.Δ.) υπήρχαν πάντοτε μέσα στους κόλπους της Εκκλησίας, αν και όχι ως κανόνας! Αν πάλι αναφέρεστε στον κανόνα της Κ.Δ, το αντίθετο από αυτό που λέτε συνέβη! Η Εκκλησία του 4^ου αιώνα πήρε τα βιβλία της Κ.Δ….. από τους κόλπους της Εκκλησίαs! Τα Βιβλία της Καινής Διαθήκης, δεν γράφτηκαν, ούτε επιλέχτηκαν από κάποια Εκκλησία - δόγμα, αλλά κατά την πρόνοια Του Θεού!, αλλά και κάτι άλλο. Επιτέλους ας καταλάβετε ότι η Εκκλησία δεν είναι οι ψεύτικες διδασκαλίες σας!! Οπότε όταν μου λέτε ότι πήραμε (;…) την Αγία Γραφή από την Εκκλησία, μην πλανάστε να νομίζετε ότι αυτό επικυρώνει τις πλάνες σας, πόσο μάλλον όταν αυτές οι πλάνες εκτίθενται από την ίδια την Κ.Δ.!! Η Εκκλησία λοιπόν πάντα είχε στους κόλπους της ανθρώπους που ταυτόχρονα είχαν ένα μέτρο αλήθειας και ένα μέτρο πλάνης!

Αυτά, έτσι, εν συντομία. Θα υπάρξει στο μέλλον σχετική λεπτομερή ανάλυση ως χωριστό θέμα.

 

Λέτε πὼς ἡ Μητέρα πάντων ἡμῶν εἶναι «η άνω Ιερουσαλήμ», δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία, καὶ ὄχι ἡ Μαρία.

Το λέω, επειδή το λέει Η Αγία Γραφή όπως είχα δείξει:

ΑΡΧ.Κ* Γαλ.4:23-28 ἀλλ᾿ ὁ μὲν ἐκ τῆς παιδίσκης κατὰ σάρκα γεγέννηται, ὁ δὲ ἐκ τῆς ἐλευθέρας διὰ τῆς ἐπαγγελίας. 24 ἅτινά ἐστιν ἀλληγορούμενα· αὗται γάρ εἰσι δύο διαθῆκαι, μία μὲν ἀπὸ ὄρους Σινᾶ, εἰς δουλείαν γεννῶσα, ἥτις ἐστὶν ῎Αγαρ. 25 τὸ γὰρ ῎Αγαρ Σινᾶ ὄρος ἐστὶν ἐν τῇ ᾿Αραβίᾳ, συστοιχεῖ δὲ τῇ νῦν ᾿Ιερουσαλήμ, δουλεύει δὲ μετὰ τῶν τέκνων αὐτῆς· 26 ἡ δὲ ἄνω ᾿Ιερουσαλὴμ ἐλευθέρα ἐστίν, ἥτις ἐστὶ μήτηρ πάντων ἡμῶν. 27 γέγραπται γάρ· εὐφράνθητι στεῖρα ἡ οὐ τίκτουσα, ῥῆξον καὶ βόησον ἡ οὐκ ὠδίνουσα· ὅτι πολλὰ τὰ τέκνα τῆς ἐρήμου μᾶλλον ἢ τῆς ἐχούσης τὸν ἄνδρα. 28 ἡμεῖς δέ, ἀδελφοί, κατὰ ᾿Ισαὰκ ἐπαγγελίας τέκνα ἐσμεν.

 

Συνεχίζετε:

Ὅμως, ἐν χορῷ οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὀνομάζουν τὴν Μαρία «Ἱερουσαλὴμ» καὶ «Ἐκκλησία». Σύμφωνα μὲ τοὺς Πατέρες, ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἶναι «τὸ ὄρος ὃ εὐδόκησεν ὁ Θεὸς κατοικεῖν ἐν αὐτῷ»[61].Στὰ Παρθενικὰ σπλάγχνα Της εὐδόκησε ὁ Θεὸς νὰ κατοικήσει καὶ νὰ λάβει τὴν ἀνθρώπινη φύση. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἔμψυχος «Ἱερουσαλήμ». Αὐτὴ εἶναι τὸ «Ὄρος» ἀπὸ τὸ Ὁποῖο κόπηκε Πέτρα χωρὶς νὰ τὸ ἀγγίξει κανένα χέρι[62], ἐπειδὴ ἀπὸ τὴν Ἄμωμη σάρκα τῆς Μαρίας γεννήθηκε ἡ Μυστικὴ Πέτρα, «ἡ δὲ πέτρα ἦν ὁ Χριστὸς»[63]. Ἡ Μαρία εἶναι ἡ ἔμψυχος Κιβωτὸς τῆς Διαθήκης, διότι βάσταξε στὰ σπλάγχνα Της τὸν Θεό-Λόγο. Ἡ Ἄσπιλη Καρδία τῆς Μαρίας εἶναι οἱ «σάρκινες πλάκες»[64] πάνω στὶς ὁποῖες ἔχει ἀνεξίτηλα χαραχθεῖ τὸ Ἅγιο Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ[65].

 

Λυπάμαι, αλλά τον «χορό» τον βρίσκουμε και στα πανηγύρια. Αυτά, αυτές οι δήθεν περιγραφές της Μαριάμ, που πλανούν τον αμαθή λαό, τις οποίες πρέπει να καταδικάσω ως φαιδρά (!), είναι ένας λόγος που αυτοί που τα είπαν με αφήνουν όχι απλώς αδιάφορο, αλλά και με την ευκαιρία ανοιχτά αντιτιθέμενο, όταν λέγεται ότι μίλησαν κατ’ έμπνευση Θεού. Η Γραφή τους εκθέτει ως τυφλούς οδηγούς, ενώ κράζει να την ακούσουμε: «Μόνο η Γραφή!!!». Όποιος έχει «ζήσει» με την Αγία Γραφή, δεν μπορεί παρά -ανάλογα την διάθεση του- να γελάει ή να κλαίει με αυτά που λέγονται για την Μαριάμ.

 

Ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος γράφει:

«Καλοῦμε ἐπίσης τὴν Ἐκκλησία μὲ τὸ ὄνομα Μαρία».

Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς 3^ης Οἰκουμενικῆς Συνόδου τῆς Ἐφέσσου, ὁ Ἅγιος Κύριλλος[66] Ἀλεξανδρείας ἐπαναλαμβάνει μὲ τὸν πλέον ἐπίσημο τρόπο τὰ λόγια τοῦ Ἁγίου Ἐφραίμ, λέγοντας:

«Ἂς προσκυνήσομε (...) τὴν ἀδιαίρετη Τριάδα (...) Ἂς δοξολογήσομε τὴν Ἀειπάρθενο Μαρία, δηλαδὴ τὴν Ἐκκλησία!»[67]

 

Τόσα ήξεραν οι άνθρωποι, τόσα λέγανε. Δείτε πως ο Εφραίμ καταφέρνει 3 πλάνες σε μία πρόταση:  «1) Ας δοξολογήσομε» την 2) Αειπάρθενο Μαρία, δηλαδή την 3) Εκκλησία!»

Μετά βέβαια κλασσικά θα ισχυριστείτε: «Εμείς δεν αποδίδουμε δόξα στην Μαριάμ, αλλά μόνο τιμή! Η δόξα δίνεται μόνο στον Θεό!» Κι όμως επικαλείστε τον «πατέρα» σας, που σας διαψεύδει. Αυτό είναι ένα γνώρισμα της Καθολικής και της Ορθόδοξης θρησκείας: να λέτε εμείς δεν δοξολογούμε την Μαρία, ενώ ΌΛΑ τα άλλα, αλλά ΌΛΑ τα άλλα (!!), αποκαλύπτουν ότι μας λέτε ψέματα.

 

Λέτε ἐπίσης, κ. Τομαρᾶ, «την ψυχή -πλέον- Μαριάμ», κάτι τὸ ὁποῖο ἐπαναλαμβάνετε καὶ παρακάτω, ὑπονοόντας ἀσφαλῶς ὅτι ἡ Παναγία ἐκοιμήθη καὶ ἡ ψυχή Της βρίσκεται στὸν Οὐρανό, ἐνῶ τὸ σῶμα Της στὸ χῶμα. Ὅμως, ἡ κοινὴ Πίστη τῆς Δυτικῆς καὶ τῆς Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ αὐτὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων, ὅτι δηλαδὴ μετὰ τὸ τέλος τῆς ἐπιγείου ζωής Της, ἡ Μαρία μετέστη στοὺς Οὐρανοὺς ψυχῇ τε καὶ σώματι (Γιὰ τὴ Δυτικὴ μάλιστα Ἐκκλησία, αὐτὸ ἀποτελεῖ καὶ Δόγμα Πίστεως). Ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος τῆς Σαλαμίνας Κύπρου (†403) γράφει:

«Ἐὰν σὲ μερικοὺς φαίνεται ὅτι σφάλλομε, ἂς ἀνοίξουν τὶς Γραφές. Ἐδῶ δὲν θὰ βροῦν οὔτε τὸν θάνατο τῆς Μαρίας, οὔτε ἐὰν ἀπέθανε, οὔτε ἐὰν δὲν ἀπέθανε. Οὔτε ἐὰν ἐτάφη, οὔτε ἐὰν δὲν ἐτάφη (...) Ἡ Γραφὴ κράτησε ἀπόλυτη σιωπὴ (ἐνν. γιὰ τὸ τέλος τῆς Μαρίας), ἐξαιτίας τοῦ μεγαλείου τοῦ παραδόξου, ὥστε νὰ μὴν προκαλέσει τὸ πνεῦμα τῶν ἀνθρώπων μὲ ὑπερβολικὴ ἔκσταση. Ἐγὼ δὲν τολμῶ νὰ μιλήσω. Τὸ διατηρῶ στὴ σκέψη μου καὶ σωπαίνω»[68].

 

1) Μα κ. Χατζησταυρίδη τι με απασχολεί τι λέει η «κοινή Πίστη της Δυτικής και της Ανατολικής Εκκλησίας»; Δεν καταλάβατε ακόμα ότι ο σκοπός μου είναι να δούμε τι διδάσκει η Αγία Γραφή;; Τον σκοπό της εδώ ιστοσελίδας τον διαβάσατε στην «Σχετικά με εμένα» (και στην «Αρχική σελίδα» δίπλα);; Θα πρέπει δηλαδή να εντυπωσιαστώ με αυτό που Η Γραφή εκθέτει ως εθελοθρησκεία;;

2) Λέει λοιπόν ο Επιφάνιος:

«Ἐὰν σὲ μερικοὺς φαίνεται ὅτι σφάλλομε, ἂς ἀνοίξουν τὶς Γραφές. Ἐδῶ δὲν θὰ βροῦν οὔτε τὸν θάνατο τῆς Μαρίας, οὔτε ἐὰν ἀπέθανε, οὔτε ἐὰν δὲν ἀπέθανε. Οὔτε ἐὰν ἐτάφη, οὔτε ἐὰν δὲν ἐτάφη (...) Ἡ Γραφὴ κράτησε ἀπόλυτη σιωπὴ (ἐνν. γιὰ τὸ τέλος τῆς Μαρίας), ἐξαιτίας τοῦ μεγαλείου τοῦ παραδόξου, ὥστε νὰ μὴν προκαλέσει τὸ πνεῦμα τῶν ἀνθρώπων μὲ ὑπερβολικὴ ἔκσταση. Ἐγὼ δὲν τολμῶ νὰ μιλήσω. Τὸ διατηρῶ στὴ σκέψη μου καὶ σωπαίνω»

 

Προσέξτε ότι μας ζητάει να ανοίξουμε τις Γραφές ώστε… («κατά Παράδοση»…) να μην βρούμε(!), αλλά τι σημαίνει ότι δεν βρίσκουμε στις Γραφές τον θάνατο της Μαρίας;; Δεν την βρίσκουμε διότι απλούστατα δεν έφερε καμία ιδιαίτερη σημασία στους συγγραφείς της Κ.Δ., αλλά ούτε και Στο Άγιο Πνεύμα που τους ενέπνευσε! Σημειώστε ότι κανένα «απόκρυφο» βιβλίο ή άλλο που εξυψώνει την Μαρία, δεν βρήκε θέση στον κανόνα της Καινής Διαθήκης! Μα τι παράλειψη, όταν μία «αγία» σας, έγραψε για αυτήν την προσευχή για την Μαρία (καθώς και άλλοι):   (Μετάφραση και ενδιάμεσα δική μου παρενθέσεις / Από:

http://www.mariedenazareth.com/7238.0.html?&L=1 )

 

 

 

 

d c

An Eternal Alliance with Mary

Mary, Temple of the Trinity (Μαρία, Ναός της Τριάδος), Mary, Hearth of Divine Fire, Mary, Mother of the Mercy, you bore the fruit of life; you saved mankind, since it is in your flesh that Christ repurchased us. (Μαρία, Εστία Θεϊκής Φωτιάς, Μαρία, Μητέρα ΤΟΥ Ελέους, βάσταξες τον καρπό της ζωής· έσωσες την ανθρωπότητα, καθώς είναι στην δική σου την σάρκα που Ο Χριστός μας αγόρασε ξανά.)  Yes, Jesus Christ redeemed us by His Passion, and you became our Co-Redemptrix, by the pains both in your heart and in your body.  (Ναι, Ο Ιησούς Χριστός μας λύτρωσε μέσα από το Πάθος Του και εσύ έγινες η Συ-Λυτρωτής, με τους πόνους και στην καρδιά σου και στο σώμα σου)  Mary, Ocean of Rest, Mary, Source of Peace! (Μαρία, Ωκεανέ της ανάπαυσης, Μαρία, πηγή της ειρήνης) Mary, Vase of Humility, where the light of true science shone, (Μαρία, ανθοδοχείο της ταπείνωσης, όπου το φως της αληθινής επιστήμης έλαμψε) God raised you above yourself.  You charmed the Celestial Father and He charmed you. (Εσύ γοήτευσες τον Ουράνιο Πατέρα και Αυτός γοήτευσε εσένα) He captivated you in the bonds of an unutterable love, and by this light, this heat of your charity, this flame of your humility, you overcame it yourself, and you forced His divinity to go down in you. (Αυτός σε αιχμαλώτισε σε δεσμά μιας ανείπωτης αγάπης και με αυτό το φως, αυτή τη θέρμη της ελεημοσύνης, την φλόγα της ταπέινωσής σου, την ξεπέρασες από μόνη σου και επέβαλες στην Θεότητά Του να κατέβει/πάει κάτω σε σένα.)His infinite kindness for the men was your accomplice(...) (Η άπειρη καλοσύνη Του για τους άντρες ήταν σύνεργός σου (…) )

Mary, the Divinity is so united and incorporated with you in our humanity, that nothing now can separate us, not even death and our ingratitude. (Μαρία, η Θεότητα είναι τόσο ενωμένη και συγχωνευμένη μαζί σου στην ανθρώπινη φύση μας, που τώρα τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει, (συσχετίστε με Ρωμ.8:34-39) ούτε καν ο θάνατος και η αγνωμοσύνη μας.)

Because, as the Divinity remained with the Christ’s Body in the sepulchre, and the Heart of Jesus Christ in limbo, then with His Heart and His Body after Resurrection, our alliance with the Blessed Virgin is never broken, and never will it become for all eternity. (Επειδή, όπως η Θεότητα παρέμεινε με το Σώμα Του Χριστού στο τάφο και η Καρδιά του Ιησού Χριστού σε λήθη [ή φυλακή], τότε με την Καρδιά Του και το Σώμα Του μετά την ανάσταση, η συμμαχία μας με την Ευλογημένη Παρθένα δεν είναι ποτέ σπασμένη και ποτε δεν θα γίνει [τέτοια] για όλη την αιωνιότητα)

Saint Catherine of Siena (Αγία Κατερίνα της Σιένα) (1347-1380),

First woman to be proclaimed Doctor of the Church by Paul VI in 1970,  (Η πρώτη γυναίκα που ανακηρύχτηκε «Διδάκτορ» της Εκκλησίας, από τον Παύλο τον 6^ο [VI] to 1970)

Excerpts from a prayer written in Rome, on the Solemnity of the Annunciation of the Virgin (Αποσπάσματα από προσευχή γραμμένη στην Ρώμη, κατά την επίσημη λειτουργία του Ευαγγελισμού της Παρθένου)

b a

 

Ας παραδεχτείτε ότι δεν έχετε καμία συνέχεια ή σχέση με την διδασκαλία της Αγίας Γραφής. Συνεχίζετε:

Ὁ Ἅγιος (ο Επιφάνιος δηλαδή) δὲν τολμᾶ νὰ μιλήσει, ὅμως ὁ κ. Τομαρᾶς, αἰσθανόμενος ἴσως ἀνωτέρας ἁγιότητος καὶ πνευματικότητος ἔναντι τοῦ Ἁγίου Ἐπιφανίου, δογματίζει κατὰ τὸ δοκοῦν, ἀντιπροσωπεύοντας γιὰ μία ἀκόμη φορὰ τὸν ἐαυτό του καὶ μόνον.

 

Αμφισβητώ τους όποιους «άγιούς» σας, διότι δεν είναι ο ρόλος κανενός Πάπα ή άλλου, να ορίζει ποιος μετά θανάτου είναι άγιος και ποιος δεν είναι. Τα λόγια του Παύλου τα γνωρίζετε; Έχουν σημασία;

Α’Κορ.3:12-15  Εάν δε τις εποικοδομή επί το θεμέλιον τούτο χρυσόν, άργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην· 13  εκάστου το έργον θέλει φανερωθή· διότι η ημέρα θέλει φανερώσει αυτό, επειδή διά πυρός ανακαλύπτεται· και το πυρ θέλει δοκιμάσει το έργον εκάστου οποίον είναι. 14  Εάν το έργον τινός, το οποίον επωκοδόμησε μένη, θέλει λάβει μισθόν· 15  εάν το έργον τινός κατακαή, θέλει ζημιωθή, αυτός όμως θέλει σωθή, πλην ούτως ως διά πυρός.

 

Α’Κορ.3:21-22 Ώστε μηδείς ας μη καυχάται εις ανθρώπους· διότι τα πάντα είναι υμών, 22 είτε Παύλος είτε Απολλώς είτε Κηφάς είτε κόσμος είτε ζωή είτε θάνατος είτε παρόντα είτε μέλλοντα, τα πάντα είναι υμών, 23  σεις δε του Χριστού, ο δε Χριστός του Θεού.

 

Α΄Κορ.4:3-5  Εις εμέ δε ελάχιστον είναι να ανακριθώ υφ' υμών ή υπό ανθρωπίνης κρίσεως· αλλ' ουδέ ανακρίνω εμαυτόν. 4  Διότι η συνείδησίς μου δεν με ελέγχει εις ουδέν· πλην με τούτο δεν είμαι δεδικαιωμένος· αλλ' ο ανακρίνων με είναι ο Κύριος. 5  Ώστε μη κρίνετε μηδέν προ καιρού, έως αν έλθη ο Κύριος, όστις και θέλει φέρει εις το φως τα κρυπτά του σκότους και θέλει φανερώσει τας βουλάς των καρδιών και τότε ο έπαινος θέλει γείνει εις έκαστον από του Θεού.

 

Ξέρω, δεν σας συγκινούν αυτά.

 

7. Ἐρμηνεύοντας καὶ πάλι σύμφωνα μὲ τὴ δικὴ σας προσωπικὴ ἀντίληψη τῶν πραγμάτων, κ. Τομαρᾶ, σᾶς ἐνοχλεῖ ποὺ ἡ Ἀποκάλυψη (12, 17) ὀνομάζει τὴν Παναγία ὡς Μητέρα «τῶν τηρούντων τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ καὶ ἐχόντων τὴν μαρτυρίαν Ιησοῦ», δηλαδὴ τῶν Χριστιανῶν, καὶ μὲ κατηγορεῖτε ὅτι προσπαθῶ ἐκ τοῦ μηδενὸς νὰ δημιουργήσω ἔδαφος γιὰ νὰ σᾶς εἰσάγω στὰ ὅσα λανθασμένα ἀκολουθοῦν.

 

Με ενοχλεί το ότι ελαφρά την καρδία ψεύδεστε και μπροστά σε όλους! Το Αποκ.12:17 δεν -όπως λέτε- «ονομάζει την Παναγία» πουθενά (!) ούτε «ως Μητέρα» (αλλά «γυναίκα» που γέννησε), ούτε ως οτιδήποτε άλλο!

 

Καὶ γράφετε: «Αυτή η περικοπή από την Αποκάλυψη δεν έχει καμία σχέση με την μητέρα Του Κύριου!! Για του λόγου το αληθές δείτε τα συμφραζόμενα που προηγούνται (και που παρέλειψε ο συγγραφέας). Αν και με την λέξη «άρρενα» αναφέρεται στον Χριστό, οι περιγραφές αυτής της «γυναίκας» δεν έχουν καμία σχέση με την μητέρα του Κυρίου».

Παραδέχεστε λοιπὸν ὅτι ἡ περικοπὴ ὁμιλεῖ γιὰ τὸν Χριστό, ἀλλὰ ἡ Μητέρα Του ποὺ ἐπίσης ἀναφέρεται στὴν ἴδια πρόταση, δὲν εἶναι ἡ Μαρία!

 

Εσείς άραγε παραδέχεσθε ότι τα συμφραζόμενα, που -όπως λέω- προηγούνται, δεν έχουν καμία σχέση με την Μαριάμ;; Δεν σας το επιτρέπει η θρησκεία σας! Δεν είστε ελεύθερος να σκεφτείτε ελεύθερα, ούτε καν να σας διορθώσει Ο Ίδιος Ο Κύριος. Αυτό πιστεύω.

 

Καὶ ποιὰ εἶναι, κύριε Τομαρᾶ, ἡ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ; Ἡ Μαρία-Ἀντουανέττα; Νὰ ἐπαναλάβουμε μήπως τὴν Α΄ Δημοτικοῦ; Τόσο, λοιπόν, σᾶς τυφλώνει τὸ μένος σας κατὰ τῆς Παναγίας;

 

Ακούτε λογική; Επειδή δεν μπορείτε να κάνετε τα λόγια που περιγράφουν την συγκεκριμένη «γυναίκα», να ταιριάξουν με την Μαρία, αντί να πείτε απλώς δεν είναι αυτή και να σκεφτείτε την ερμηνεία μου, με ρωτάτε το αστείο: «Καὶ ποιὰ εἶναι, κύριε Τομαρᾶ, ἡ Μητέρα τοῦ Χριστοῦ;

Να σας πω. Η φυσική μητέρα Του Χριστού, είναι… η φυσική μητέρα Του Χριστού! Ναι, αλήθεια! -Και όπως φροντίζετε πάντοτε να βάζετε το κερασάκι στο ξυνόπικρο παγωτό σας, λέτε: Ἡ Μαρία-Ἀντουανέττα; Νὰ ἐπαναλάβουμε μήπως τὴν Α΄ Δημοτικοῦ;» Συνεχίζετε:

 

Ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος καὶ πάλι σᾶς διαψεύδει, στὸ ἴδιο κείμενο ποὺ ἀνέφερα καὶ παραπάνω (Ἁγίου Ἐπιφανίου, Κατὰ τῶν αἰρέσεων), λέγοντάς μας ὅτι ἡ Γυναίκα τοῦ ἐν λόγῳ ἐδαφίου εἶναι ἡ Μαρία. Ὅσον ἀφορᾶ στὴν πρότασή σας ὅτι «Κατά πάσα πιθανότητα η «γυναίκα» εδώ είναι η Εκκλησία, η πνευματική θυγατέρα Σιών», νομίζω πὼς παραπάνω ἔχω ἀναφέρει τὴν ταύτηση τῆς Παναγίας μὲ τὴν Ἁγία Σιών, μὲ τὴν Ἐκκλησία, ἀπὸ τοὺς Πατέρες.

 

Πραγματικά, αφού το είπε ο Επιφάνιος, τώρα μας πείσατε!... Τελικά πλανήθηκαν οι συγγραφείς της Αγίας Γραφής και μας πήραν στο λαιμό τους, ε;

 

8. Δὲν ἔχω τὴν πρόθεση νὰ ἀσχοληθῶ μὲ ὁλόκληρο τὸ κείμενο τοῦ κ. Τομαρᾶ, ἀναιρώντας το λέξη πρὸς λέξη, διότι θὰ ἔπρεπε νὰ γράψω κι ἐγὼ ἕνα βιβλίο.

 

Όχι απλώς την πρόθεση δεν έχετε, αλλά σίγουρα ούτε και την δυνατότητα ούτε και τη ικανότητα.

 

Ἐξάλλου νομίζω ὅτι τὸ ἄρθρο μου ἀπαντᾶ σὲ ὅλες τὶς αἰτιάσεις του. Λυποῦμαι ἐὰν ὁ ἴδιος δὲν τὸ καταλαβαίνει.

 

Αυτό… ψέμα, ή αστείο; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε; (ήταν αναγκαία η καταφυγή σε αστείο J)

 

Ἡ γνώμη μου πάντως εἶναι ὅτι τὸ καταλαβαίνει πολὺ καλά, μόνον ποὺ δὲν θέλει νὰ παραδεχθεῖ τὴν Ἀλήθεια.

 

Για φαντάσου ε;

 

Θέλει ἕναν Χριστιανισμὸ στὰ μέτρα του, (μμμμ….) συμφώνως μὲ τὴ δική του τυχάρπαστη ἐρμηνεία τῆς Ἁγίας Γραφῆς, ὅπως κάθε Προτεστάντης. Γράφει:

«Στην Γραφή και μόνο! Πράγματι, «η Γραφή και μόνο» (Sola Scriptura) είναι ο μόνος σίγουρος τρόπος (Για να μην παρερμηνευτώ, λέγοντας «η Γραφή και μόνο» εννοώ «μόνο η Γραφή, χωρίς άλλα εξωτερικά κείμενα/γραφές»και δεν έχω καμία πρόθεση να αποκλείσω Το Άγιο Πνεύμα, αλλά και την πιθανή συμμετοχή των πνευματικών αδερφών, στην εύρεση της αλήθειας μέσα στην Αγία Γραφή, αντιθέτως) να έχει ο αφιερωμένος πιστός Του Θεού την αλήθεια Του Θεού στην ζωή του, κάτι που βέβαια «το φρόνημα της σαρκός», αλλά και «ο εχθρός της ψυχής» θα πολεμήσει, όπως και πολεμάει σε όλους τους αιώνες».

Κύριε Τομαρᾶ, ἡ Ἁγία Γραφὴ εἶναι θεόπνευστος, εἶναι ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Εἶναι ἐπίσης ἕνα μέρος μόνον τῆς Ἱερᾶς Παραδόσεως τῆς Ἐκκλησίας. Δεν εἶναι ὅμως ἕνα βιβλίο ποὺ ἔπεσε ἀπὸ τὸν Οὐρανό! Ποιὸς καθόρισε τὸν Κανόνα τῆς Ἁγίας Γραφῆς; Ποιὸς ξεχώρισε τὰ θεόπνευστα Εὐαγγέλια ἀπὸ τὰ Ἀπόκρυφα; Ἡ Ἐκκλησία ἐν Συνόδῳ! Πῶς γίνεται, λοιπὸν νὰ δέχεσθε τὶς ἀποφάσεις τῶν Συνόδων ποὺ καθόρισαν τὸν Κανόνα τῆς Ἁγίας Γραφῆς, καὶ συνπῶς τὴν ἐξουσία τῆς Ἐκκλησίας νὰ πράξει κάτι τέτοιο, ἐνῶ τὶς ἀποφάσεις τῆς ἰδίας Ἐκκλησίας (ἐν Συνόδῳ καὶ πάλι) ποὺ ἀναφέρονται στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο τὶς ἀπορρίπτετε ὡς «πλάνες»; Ἀντιλαμβάνεσθε ὅτι αὐτὸ εἶναι αἴρεση;

 

α) Ήδη απάντησα σ’αυτό. Πάντως, επειδή δεν μπορείτε να απαντήσετε με την Αγία Γραφή στα όσα έγραψα, τρέχετε στην Ιερά Παράδοσή σας, στους Επιφάνιους, στις συνόδους, στα απόκρυφα ευαγγέλια κτλ.

β) (Την λαϊκή παροιμία με τον πετεινό ή την άλλη έστω με την αλεπού την ξέρετε;) -Δεν έχετε κανένα δικαίωμα κ.Χατζησταυρίδη να ζητάτε από οποιονδήποτε, να κάνει τα στραβά μάτια στις αντιφάσεις των συνόδων σε σχέση με τις διδασκαλίες της Γραφής. Θέλετε να λέτε ψέματα στον εαυτό σας; Επιλογή σας., αλλά μην μου ζητάτε να δεχτώ οποιοδήποτε λόγο συνόδου που αντιτίθεται στην Γραφή! Και κάτι άλλο. Καμία επίσημη «Εκκλησία» δεν είναι η εξουσία μου! (Υποταγμένος σε όλους όταν μου ζητήσουν κάτι αρεστό στον Θεό και μπορώ, προσπαθώ.) Η Εκκλησία για την οποία μίλησε Ο Κύριος, δεν εμπεριέχει και σίγουρα δεν βρίθει από ψευδοδιδασκάλους, δεν έχει καμία σχέση με ειδωλολατρία, δεν μοιράζει την Δόξα Του Θεού με ψυχές νεκρών ανθρώπων που και αγιοποιεί και ο λαός ακολουθεί ως Θεό! Όχι, αυτή η μορφή της «εκκλησίας», δεν είναι η Εκκλησία Του Θεού.

Δείτε στην συνέχεια, από την μία το Καθολικισμό σας[69] με ένα άλλο μάτι, όπως δηλαδή παρουσιάζεται στο ακόλουθο βίντεο και από την άλλη σκεφτείτε πόσο η διδασκαλίες του αντιφάσκουν με Το Θέλημα Του Θεού στην Γραφή και πάρτε της αποφάσεις σας. Δείτε τα μασονικά σύμβολα, τους ανάποδους σταυρούς και άλλα πολλά. Κάποιες «αγκαλίτσες και φιλάκια» μεταξύ ιερέων και πολιτικών σχημάτων, δεν είναι βέβαια μόνο γνώρισμα της ηγεσίας σας, αλλά και των Ορθοδόξων και των Διαμαρτυρόμενων.

http://www.bibliotecapleyades.net/sociopolitica/sociopol_vaticanpope_nwovideo01.htm

Ὁ Θεός, ὅταν ἐπρόκειτο νὰ τιμωρήσει τὸν κόσμο μὲ τὸν κατακλυσμό, δὲν ἔδωσε στὸν Νῶε ἕνα βιβλίο, ἀλλὰ τὸν ἔβαλε κι ἔκτισε ἕνα πλοῖο καθ’ ὑπόδειξίν Του, γιὰ νὰ σωθεῖ. Παρομοίως, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς δὲν ἔγραψε ἕνα βιβλίο, ἀλλὰ ἴδρυσε Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, τὸ «Πλοῖο τοῦ Πέτρου», ὥστε νὰ σωθεῖ ὁ κόσμος.

 

Λάθος κάνετε πάλι. Ο Χριστός είναι η Κιβωτός, όχι η Εκκλησία! Σε Αυτόν «εισαγόμαστε» για να σωθούμε. Για αυτό και λέμε «Είμαι εν Χριστώ!», για αυτό και λέει ο Πέτρος:

«Α’Πέτ. 3:20-22 τα οποία ηπείθησάν ποτέ, ότε η μακροθυμία του Θεού επρόσμενέ ποτέ αυτούς εν ταις ημέραις του Νώε, ενώ κατεσκευάζετο η κιβωτός, εις ην ολίγαι, τουτέστιν οκτώ, ψυχαί διεσώθησαν δι' ύδατος. 21  Του οποίου αντίτυπον ον το βάπτισμα, σώζει και ημάς την σήμερον, ουχί αποβολή της ακαθαρσίας της σαρκός, αλλά μαρτυρία της αγαθής συνειδήσεως εις Θεόν, διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού, 22  όστις είναι εν δεξιά του Θεού πορευθείς εις τον ουρανόν και εις ον υπετάχθησαν άγγελοι και εξουσίαι και δυνάμεις. »

Το βάπτισμα «σώζει και ημάς» γιατί; Διότι κατά το βάπτισμα δεχόμαστε να μας βλέπει Ο Θεός… που; Μέσα στην Εκκλησία; Όχι. Μέσα τον Χριστό:

 

Ρωμ.6:3-5  Η αγνοείτε ότι όσοι εβαπτίσθημεν εις Χριστόν Ιησούν, εις τον θάνατον αυτού εβαπτίσθημεν; 4  Συνετάφημεν λοιπόν μετ' αυτού διά του βαπτίσματος εις τον θάνατον, ίνα καθώς ο Χριστός ανέστη εκ νεκρών διά της δόξης του Πατρός, ούτω και ημείς περιπατήσωμεν εις νέαν ζωήν. 5  Διότι εάν εγείναμεν σύμφυτοι με αυτόν κατά την ομοιότητα του θανάτου αυτού, θέλομεν είσθαι και κατά την ομοιότητα της αναστάσεως

 

Κολ.2:8-12 Βλέπετε μη σας εξαπατήση τις διά της φιλοσοφίας και της ματαίας απάτης, κατά την παράδοσιν των ανθρώπων, κατά τα στοιχεία του κόσμου και ουχί κατά Χριστόν· (αυτό που πάτε να κάνετε εσείς δηλαδή) 9  διότι εν αυτώ κατοικεί παν το πλήρωμα της θεότητος σωματικώς, 10  και είσθε πλήρεις εν αυτώ (όχι στην Εκκλησία), όστις είναι η κεφαλή πάσης αρχής και εξουσίας, 11 εις τον οποίον και περιετμήθητε με περιτομήν αχειροποίητον, απεκδυθέντες το σώμα των αμαρτιών της σαρκός διά της περιτομής του Χριστού, 12  συνταφέντες μετ' αυτού (όχι με την Εκκλησία) εν τω βαπτίσματι, διά του οποίου και συνανέστητε διά της πίστεως (όχι της εκκλησίας) της ενεργείας του Θεού (όχι της Εκκλησίας), όστις ανέστησεν αυτόν εκ των νεκρών.

 

Όταν γινόμαστε μέλη της Εκκλησίας Του Χριστού, στα Μάτια Του Θεού, που εισαγόμαστε; ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ, γινόμενοι δε σχεδόν ταυτόχρονα μέλη του Σώματός Του. Έτσι Ο Χριστός σώζει, όχι οι υπόλοιποι πιστοί που απαρτίζουν το πνευματικό Σώμα Του και ονομάζεται Εκκλησία. Η έμφαση, ο σκοπός, λοιπόν, είναι στον Χριστό, έτσι, Κιβωτός, είναι Ο Χριστός.

Συνεχίζετε:

 

Δὲν ὐποτιμῶ τὴν ἀξία τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

 

Αυτό αποδείξατε περίτρανα!

 

Ἀπλῶς, θέλω νὰ σᾶς ἐπισημάνω ὅτι ὁ ἀποφθευγματικὸς συλλογισμός σας «sola Scriptura» εἶναι λανθασμένος. Διαφορετικά, δὲν θὰ ὑπῆρχαν περὶ τὶς 22000 Προτεσταντικὲς «Ἐκκλησίες», ποὺ διδάσκουν τὰ πλέον ἀντιφατικὰ μεταξύ τους πράγματα, στηριζόμενα ὅλα στήν... Ἁγία Γραφή!

 

Κ.Χατζησταυρίδη είστε ως συνήθως εκτός θέματός. Δεν με αφορά ο Προτεσταντισμός, αλλά η ανόθευτη διδασκαλία Του Θεού. Μπορείτε να το καταλάβετε αυτό;, αλλά σχετικά με την μομφή στο Sola Scriptura, θα σας παραθέσω ένα μικρό μέρος ενός βιβλίου που έχω ετοιμάσει (μόλις έχω την δυνατότητα, με την χάρη Του Θεού θα το εκδώσω):

«Έχοντας πει αυτά, μπορούμε να καταλήξουμε ότι δεν είναι η παραμέληση των όσων δίδασκαν αρχαίοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς, ούτε η ατομική μας αναζήτηση της αλήθειας Του «στην Γραφή και μόνο», που δημιουργεί τα σχίσματα, αλλά το πώς μεταχειριζόμαστε τα ευρήματά μας καθώς και το «προκανονισμένο έδαφος» (…) πάνω στο οποίο τα φέρουμε. Είναι πολλοί αυτοί που οδηγούν την άγνοια των άλλων σε περεταίρω πλάνες, οι οποίες στην συνέχεια ριζώνουν και εμποδίζουν την ανάδειξη και επικράτηση της αλήθειας.

    Αυτά, με λίγα λόγια εδώ (διεξοδικά θα το δούμε στο επόμενο βιβλίο, κεφ.29, όπου θα δούμε σχετικά με «το όραμα Του Θεού για την Εκκλησία Του»), είναι η «υποδομή» της σημερινής κατάστασης. Έτσι, ο λόγος για τα σχίσματα στη Διαμαρτύρηση δεν είναι το «Μόνο η Γραφή», δεν είναι ότι πιστεύουμε ότι μόνο η Βίβλο είναι 100% αξιόπιστη ώστε να έχει κανείς το ολοκληρωμένο θέλημα Του Θεού στη ζωή του! Οπότε να είσαι ειλικρινής και «να σου περάσει» η συγκεκριμένη αντιλογία σου, διότι αυτό που κάνεις στην ουσία, αλλά και στη πράξη είναι να βάζεις το θέλημα Του Θεού σε δεύτ… μάλλον σε πέμπτη μοίρα, στην καλύτερη εκδοχή! Και εξακολουθείς να ονομάζεις τον εαυτό σου Χριστιανό. Σου έχουν πει ψέματα, δεν είσαι., αλλά να σε ρωτήσω και κάτι, ασχέτως τι πιστεύεις για τον εαυτό σου, θέλεις -μέσα σου- με ειλικρίνεια να είσαι γνήσιος Χριστιανός; Πράγματι το θέλεις; Πως το ξέρεις; Είναι πρόκληση.

Δεύτερον, παρατηρείτε ότι όσοι ισχυρίζονται ότι το Sola Scriptura είναι «η μητέρα όλων των κακών» στη Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία για να προωθήσουν έτσι τις «παραδομένες» σε αυτούς ψευδοδιδασκαλίες, επισημάνουν τις διαφορές μας ως απόδειξη. Μας λένε: «Δεν φτάνει η Γραφή! Όλοι σας διαφωνείτε επειδή στηρίζεστε στην ατομική μελέτη και κατανόησή της· χρειάζεστε τους ‘πατέρες’ για να καταλάβετε σωστά το θέλημα Του Θεού για την Εκκλησία Του. Κάτω από αυτούς θα μπορέσετε να συμφωνήσετε σχετικά με τα όσα λέει η Γραφή, σχετικά με το γενικότερο θέλημά Του.» Βλέπετε αδερφοί τι αφήνουν έξω εδώ;; Τι έχουν να μας πουν για τους τόσους σπουδαίους παράγοντες της πίστης στους οποίους όλοι οι Διαμαρτυρόμενοι συμφωνούν κάνοντας χρήση της Γραφής και μόνο; Επειδή επιμένουμε στην Γραφή και μόνο για την αλήθεια, όλα τα εκατομμύρια (!!) των Διαμαρτυρομένων μπορούν αποτελεσματικά να αντικρούουν τις αιρέσεις, αλλά και να συμφωνούν (στην πλειονότητα τους) βάσει της Γραφής στο να πιστεύουν τα αντίθετα των όσων δειγματικά εδώ ακολουθούν (με συντομία):

1) Μπορούμε να προσευχόμαστε στην μητέρα του Κυρίου κα στους «αγίους». (Η Αγία Γραφή διδάσκει ότι μπορούμε να προσευχόμαστε μόνο στον Θεό. Κάνοντας αυτό, δεν προσευχόμαστε, ματαίως και σε αμαρτία, σε ψυχές νεκρών ανθρώπων.)

2) Το ψωμί και το κρασί κυριολεκτικά μετουσιώνονται στη τελετή της Θεία Κοινωνία σε Σώμα και Αίμα Κυρίου. (Δεν ισχύει. Οπότε, βάσει της Γραφής, δεν τιμούμε Τον Κύριο με έναν τρόπο που δεν όρισε. Και με βάσει την Γραφή πάλι, δεν πιστεύουμε στο βλάσφημο ότι Ο Χριστός θυσιάζεται κάθε φορά που μετέχουμε στο Δείπνο Του Κυρίου!)

3) Το νηπιοβάπτισμα είναι εντολή Κυρίου και σωτηριακό. (Βάσει της Γραφής και μόνο, δεν είναι. Έτσι, δεν πιστεύουμε ότι τα αβάπτιστα μωρά πηγαίνουν στην κόλαση όταν πεθαίνουν ή γίνονται «καλικάντζαροι», αλλά και ούτε ότι με αυτήν την πρακτική εισάγονται στην οικογένεια Του Θεού.)

4) Ο Πατέρας, Ο Υιός και Το Άγιο Πνεύμα είναι ένα Πρόσωπο. (Λάθος. Βάσει της Γραφής, πιστεύουμε ότι είναι Τρία Πρόσωπα σε Έναν Θεό με Μία Θεϊκή Φύση. Έτσι, μένοντας στην Γραφή, δεν διαστρεβλώνουμε την πραγματικότητα Του Θεού μας, ούτε και τις Βιβλικές Γραφές που Τον περιγράφουν.)

5) Υπάρχει μία «ειδική ιεροσύνη» που την χρειαζόμαστε να μεσολαβεί για εμάς στον Θεό. (Δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα στην Καινή Διαθήκη. Όλοι οι αδερφοί εν Χριστώ, βάσει της Γραφής, μπορούν να προσεύχονται για το καλό άλλων.)

6) Επιτρέπεται το διαζύγιο για λόγο άλλο από «πορνεία», μάλιστα επιτρέπονται τρία διαζύγια! (Μέγα αμαρτωλή διδασκαλία. Βάσει των λόγων Του Κυρίου, μόνο λόγω πορνείας μπορεί κανείς να χωρίσει τον/την σύζυγό του/της. Ένα αντί-Βιβλικό διαζύγιο ίσον μοιχεία ίσον αιώνια κόλαση! Τα τρία;;;;)

Και η λίστα συνεχίζει.

      Δυστυχώς για τους συνανθρώπους μας τους Καθολικούς και Ορθοδόξους, οι ηγεσίες τους έχουν εμμέσως πλην σαφώς παραμερίσει τις διδασκαλίες της Κ.Δ.· οι ηγέτες τους εκπληρώνουν το Ματθ.23:14 κ.ά.π. Η αλλαγή στους κόλπους τους είναι πιο πιθανό να έρθει από τα ποίμνιά τους και όχι από τους ηγέτες τους, αν και πολλοί θα παίξουν ρόλο σε αυτήν την επιστροφή στις διδαχές τις Κ.Δ. Ο Θεός τους αγαπάει και αυτούς (όπως και εμείς πρέπει)και τους επιβλέπει· περιμένει κάτι;»

 

Αυτά κ.Χατζησταυρίδη κάντε τα ότι θέλετε, αλλά με επίγνωση Του Θεού. Συνεχίζετε:

 

Γράφετε: «λέγοντας «η Γραφή και μόνο» εννοώ «μόνο η Γραφή, χωρίς άλλα εξωτερικά κείμενα/γραφές» ». Αὐτοαναιρεῖσθε, κ. Τομαρᾶ! Ἐὰν δὲν χρειάζονται «άλλα εξωτερικά κείμενα/γραφές», τότε καὶ τὸ δικό σας κείμενο δὲν χρειάζεται! Ἀρκεῖ μόνον ἠ Γραφὴ γιὰ νὰ «διαφωτισθεῖ» ὁ κατὰ τὴν ἀντίληψή σας «πλανεμένος Ἑλληνορθόδοξος» ἢ ὁ «πλανεμένος Καθολικός»!

 

Να ρωτήσωάραγε εδώ αν λύσατε τον γρίφο μου; Κ.Χατζησταυρίδη δείτε τι είπα:

«Για να μην παρερμηνευτώ, λέγοντας «η Γραφή και μόνο» εννοώ «μόνο η Γραφή, χωρίς άλλα εξωτερικά κείμενα/γραφές» και δεν έχω καμία πρόθεση να αποκλείσω Το Άγιο Πνεύμα, αλλά και την πιθανή συμμετοχή των πνευματικών αδερφών, στην εύρεση της αλήθειας μέσα στην Αγία Γραφή, αντιθέτως.»

«Μεθερμηνευόμενο» κ. Χατζησταυρίδει σημαίνει:

Χωρίς άλλα «εξωτερικά κείμενα/γραφές» που θα προσθέτουν καινούργιες επιπλέον διδασκαλίες στην Γραφή! Θα πεις (πολύ πιθανόν) τώρα το λέω. Όχι, προσέξτε (επιτέλους) τα επόμενα λόγια μου:

«…και δεν έχω καμία πρόθεση να αποκλείσω Το Άγιο Πνεύμα, αλλά και την πιθανή συμμετοχή των πνευματικών αδερφών, στην εύρεση της αλήθειας μέσα στην Αγία Γραφή, αντιθέτως.»

Διαβάζετε; 1) «συμμετοχή των πνευματικών αδερφών» 2) «στην εύρεση της αλήθειας μέσα στην Αγία Γραφή». Που σημαίνει; Σημαίνει ότι είναι καλοδεχούμενη η όποια σχετική βοήθεια τους, είτε αυτή προσφέρεται προφορικώς είτε και γραπτώς! Δεν έχω λοιπόν κανένα πρόβλημα να διαβάσω οτιδήποτε ένας «πατέρας» σας, έχει γράψει! Αν ερμηνεύει την Γραφή χωρίς να αντιφάσκει με αυτήν, τι άλλο θέλω;; Δεν αυτοαναιρούμαι λοιπόν, παρανοείτε. 

Έτσι, το δικό μου κείμενο (το προηγούμενο και αυτό) δεν προσθέτει καμία διδασκαλία στην Αγία Γραφή, απλώς συμβάλλει με την χάρη Του Θεού, στην ανάδειξη των αληθειών που εκθέτουν την διδασκαλία σας ως ψευδοδιδασκαλία, αντιτιθέμενη στην Γραφή.

 

9. Δὲν φείδεσθε καθόλου χαρατηρισμῶν, κ. Τομαρᾶ! Ὄχι μόνον ἐναντίον μου, ἐπειδὴ τόλμησα νὰ ὑποστηρίξω τὴν Διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ κι ἐναντίον τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι, γράφετε γιὰ τὸν Ἅγιο Αὐγουστῖνο ὅτι «ο Αυγουστίνος (354-430 μ.Χ.!) δεν ήταν «ιερός», αλλά ένας από τους μεγαλύτερους ψευδοδιδασκάλους», βάζοντας μάλιστα και θαυμαστικό (!) δίπλα ἀπὸ τὴ χρονολόγησή του. Τι ὑπονοεῖτε μὲ αὐτό; Μήπως ὅτι ὅσο ἀπομακρυνόμαστε ἀπὸ τὴν ἀποστολικὴ ἐποχή, τόσο πιὸ ἀλλοιωμένη εἶναι καὶ ἡ διδασκαλία; Τί νὰ ποῦμε τότε γιὰ τὴ δική σας διδασκαλία, ἐν τῷ σωτηρίῳ ἔτι 2009; Πόσο ἀλλοιωμένη εἶναι;

 

α) Οι όποιοι χαρακτηρισμοί μου, σκοπό έχουν να σας αφυπνίσουν μεν, αλλά και να εκθέσουν την πραγματικότητά σας, ως ψευδοδιδασκάλου (δηλ. ως ένας που διαδίδει ψεύτικες διδασκαλίες, είτε με πρόθεση, είτε χωρίς). Το ίδιο βέβαια επιχειρείτε να κάνετε και εσείς, αν και το αντίθετο καταφέρνετε.

β) Σχετικά με το θαυμαστικό στην χρονολόγηση, το έβαλα για να δώσω έμφαση στον τεράστιο χρονικό διάστημα μεταξύ του Αυγουστίνου και των λεγόμενών του και τον χρόνο της πηγής της αλήθειας που είναι τα βιβλία της Αγίας Γραφής. Και αυτό διότι θέλετε να αμφισβητήσω την διδασκαλία της Γραφής, εξαιτίας κάποιου που λέει ό,τι θέλει μετά από 300 χρόνια!!

γ) Και με ρωτάτε: «Τί νὰ ποῦμε τότε γιὰ τὴ δική σας διδασκαλία, ἐν τῷ σωτηρίῳ ἔτι 2009; Πόσο ἀλλοιωμένη εἶναι;» Να σας πω. Η δική μου διδασκαλία προηγείται μακράν της Καθολικής και Ορθόδοξης θρησκείας, διότι προέρχεται από την διδασκαλία της Γραφής, που είναι εμπνευσμένη από Το Πνεύμα Του Θεού. Αν είναι αλλοιωμένη, εδώ είμαι να με διορθώσετε κάνοντας χρήση της Γραφής και εγώ «υπέρ της αληθείας» θα, αλλάξω οποιοδήποτε κείμενό μου, όπως και είπα στο «Αρχές της ιστοσελίδας» και στο «Αρχική σελίδα».

 

Διαβάζοντας ὅμως παρακάτω τὸ κείμενό σας, ἔμεινα ἐμβρόντητος! Γράφετε: «Αλλά επειδή επικαλέστηκε ο συγγραφέας θέση του Αυγουστίνου, ας έχει υπ’όψιν και μία άλλη θέση του Αυγουστίνου… με την οποία συμφωνώ απολύτως (...)». Συγχαρητήρια, κ. Τομαρᾶ! Συμφωνεῖτε μὲ «ἕναν ἀπὸ τοὺς μεγαλύτερους ψευδοδιδασκάλους», ὅπως ἀποκαλέσατε πρὶν ἀπὸ λίγο τὸν Ἱερὸ Αὐγουστῖνο! Κι ἐγὼ συμφωνῶ, μὲ ὁλόκληρο τὸ ἔργο «De virginitate», καὶ ὄχι μόνο μὲ αὐτὴ τὴν πρόταση ποὺ ἐντάσσεται στὴν προσπάθεια τοῦ Ἁγίου νὰ καταδείξει τὴν ἀνωτερότητα τῆς πνευματικῆς συγγενείας ἔναντι τῆς σαρκικῆς.

 

«Εμβρόντητος» ε; Για την ακρίβεια, δεν συμφώνησα με τον ψευδοδιδάσκαλο, αλλά με την συγκεκριμένη πρότασή του. Και το έκανα, γιατί λέτε; Το είπα: «επειδή επικαλέστηκε ο συγγραφέας θέση του Αυγουστίνου, ας έχει υπ’όψιν…»

 

Ἀφοῦ τὸν κάψατε τὸν Αὐγουστῖνο, μετὰ τὸν ἀλείψατε μὲ λάδι. Κατόπιν, τοῦ ρίξατε καὶ μιὰ καρπαζιά, ἀποφαινόμενος: «Πράγματι, δεν υπάρχει αιρετικός που δεν λέει και αλήθειες».

 

Δεν είναι αλήθεια αυτή η αρχή;; Είναι. Τότε προς τι ο καπνός;, αλλά ας θυμίσω και τα υπόλοιπα που εκεί είπα: (Νέα υπογράμμιση)

Πράγματι, δεν υπάρχει αιρετικός που δεν λέει και αλήθειες., αλλά είναι πάλι ο ίδιος (!!) που λέει τα εξής Βιβλικώς απαράδεκτα σε «προσευχή» προς το πρόσωπο της Μαριάμ (!): Η Μαριάμ είναι η σωτήρας του κόσμου που μας έσωσε, ότι μέσα από αυτή ο κόσμος βρήκε την οδό σωτηρίας, ότι μεσολαβεί για την άφεση των αμαρτιών μας και για την ειρήνη μας με Τον Θεό, ότι είναι η μόνη ελπίδα για τους αμαρτωλούς (!)και ότι μέσα σ’αυτή βρίσκεται η ελπίδα της αμοιβής μας, ότι βοηθάει και προστατεύει!

 

Καὶ βέβαια, τὸ κριτήριο γιὰ τὴν καταδίκη κάποιου ὡς αἰρετικοῦ, εἶναι πάντοτε ἡ προσωπικὴ σας καὶ μόνον ἀντίληψη καὶ ἐρμηνεία τῆς Βίβλου! Ὁποία ταπεινότης!

 

Λόγια είναι αυτά, τίποτε άλλο. Ξέρω απλά, ότι από τον καρπό του γνωρίζεται το δένδρο και Η Γραφή μας φανερώνει (όχι εγώ μόνος μου) ότι ήταν ψευδοδιδάσκαλος. Απλά πράγματα.

Προσέξτε τώρα. Ενώ μου λέτε όσα μόλις μου είπατε, ακούτε τι μου γράφετε στην συνέχεια:

 

Ὅσο γιὰ τὶς ἀναφορὲς μου στὸν Ὠριγένη, θὰ ἤθελα νὰ σᾶς πληροφορήσω ὅτι ἡ μετὰ θάνατον καταδίκη τῶν 9 «θέσεών» του δὲν εἶχε νὰ κάνει μὲ τὴ διδασκαλία του περὶ τῆς Θεοτόκου, ἀλλὰ μὲ ἐκείνην περὶ τῆς τελικῆς ἀποκαταστάσεως τῶν πάντων.

 

Κ.Χατζησταυρίδη γιατί απορείτε που εγώ επικαλέστηκα μία πρόταση του αιρετικού Αυγουστίνου, ενώ εσείς επίσης επικαλείστε έναν αιρετικό κατ’εσάς Ωριγένη;

Ενώ ως Καθολικός αναγνωρίζεται τις συγκεκριμένες συνόδους που τον βγάλανε αιρετικό και μαζί με αυτούς λογικά τον ονομάζεται αιρετικό (εκτός να δεν δέχεστε τις συγκ. συνόδους….!), τον επικαλείστε. Και καλά κάνετε! Διότι εγώ αναγνωρίζω ότι τον επικαλείστε διότι συμφωνεί με κάτι που πιστεύετε. Ε και εγώ, προς στιγμήν, έκανα το ίδιο με τον Αυγουστίνο, εξηγώντας μάλιστα γιατί.

 

Γιὰ νὰ γίνετε μάλιστα πιὸ γλαφυρός, γράφετε γιὰ τὸν Ὠριγένη ὅτι «αφορίσθηκε από 4 συνόδους ως αιρετικός». Καὶ πάλι δέχεσθε τὶς συνοδικὲς ἀποφάσεις τῆς Ἐκκλησίας καὶ τὴν ἐξουσία ποὺ ἔχει λάβει ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ ἀποφασίζει τί εἶναι αἴρεση καὶ τί Ἀλήθεια. Πολὺ καλά!

Γιατί δὲν δέχεσθε καὶ τὶς συνοδικὲς ἀποφάσεις Της ποὺ ἔχουν ἐδῶ καὶ αἰώνες δογματίσει περὶ τῆς Ἁγιωτάτης Παρθένου Μαρίας καὶ ἔχουν καταδικάσει ὡς αἰρέσεις τὶς ἀπόψεις ποὺ ἐσεῖς ἐκφράζετε σήμερα;

 

Όχι. Δεν καταλαβαίνετε. Δεν δέχομαι τίποτα που λέει ή θα πει οποιαδήποτε σύνοδο, αν δεν το αντιληφθώ μέσω της Γραφής και της προσωπικής σχέσης μου με Τον Θεό. Οι συνόδους σας δεν έχουν καμία εξουσία από Τον Θεό, διότι προωθούν εθελοθρησκεία κατά το δοκούν, ασχέτως αν Ο Θεός για τα πιστά παιδιά Του, χρησιμοποιεί τα πάντα, ακόμα και τις τότε συνόδους. Και κάτι άλλο για να εκπλαγείτε και να έχετε να πείτε: Ακόμα και την ίδια την Αγία Γραφή (!!) την δέχομαι επειδή μέσα από την σχέση μου με Τον Θεό μου φανερώθηκε ως η προμηθευμένη για μας αλήθεια Του. Δεν την δέχομαι επειδή το είπε μία σύνοδο! Όταν πίστεψα στο Θεό, δεν πίστεψα σε Αυτόν επειδή κάποιος μου Τον έδειξε μέσα στην Γραφή και μου είπε: «Αυτό το Βιβλίο είναι η αλήθεια Του Θεού, το είπαν στην τάδε σύνοδο! Άρα, αυτά που λέει το Βιβλίο και οι σύνοδος/οι, είναι όλα αλήθεια!» Όχι. Ο Ίδιος Ο Θεός με έλκυσε σε Αυτόν και στην πορεία άρχισα να καταλαβαίνω ότι Η Αγία Γραφή είναι το Βιβλίο που ενέκρινε για την ζωή μου. Στην αρχή ειδικά -όπως μάλλον οι περισσότεροι- δεν είχα ιδέα περί συνόδων και δεν θα ωφελούσε και σε τίποτα δηλαδή.

 

Ἀναφέρεσθε καὶ στὸν Τερτυλλιανό, λέγοντας ὅτι «από την άλλη όμως, ο Τερτυλλιανός έγραψε (το 220 μ.Χ.) ενάντια στην διδασκαλία αυτή (αειπάρθενος)». Δὲν ἀναφέρετε σὲ ποιὸ ἔργο τοῦ Τερτυλλιανοῦ βρήκατε κάτι τέτοιο. Προφανῶς διότι δὲν εἶναι ἀποτέλεσμα δικῆς σας μελέτης, ἀλλὰ τὸ βρήκατε σέ... «άλλα εξωτερικά κείμενα/γραφές», ποὺ λίγο παραπάνω καταδικάσατε. Νὰ σᾶς διαφωτίσω ὅτι ἀναφέρεσθε στὸ ἔργο του «De Carne Christi» (= Περὶ τῆς Σαρκὸς τοῦ Χριστοῦ).

 

Αυτό είναι που σας πείραξε; Πράγματι, η παράληψή μου αυτή οφείλεται στο ότι την πληροφορία αυτή την βρήκα στο διαδίκτυο. Δεν θεώρησα σημαντικό εκείνη την στιγμή να αναφέρω σε ποιο έργο του βρίσκεται, διότι γνωρίζω ότι όποιος -όπως εγώ- ενδιαφέρεται να βρει την συγκεκριμένη πληροφορία μπορεί -σήμερα- εύκολα να το κάνει! Μήπως αφήνετε να εννοηθεί ότι υπήρχε κάποια σκοπιμότητα από μέρους μου; Αν είναι δυνατόν να με θεωρείτε τόσο ανόητο που θα επικαλούμουνα ένα πασίγνωστο εκκλησιαστικό συγγραφέα, βάζοντας λόγια στο στόμα του και αυτό μάλιστα σε ιστοσελίδα στο διαδίκτυο!, αλλά σας πληροφορώ ότι είμαι Του Κυρίου και δεν καταφεύγω σε δόλιες πράξεις.

Όμως, λέγοντας μου: «Δὲν ἀναφέρετε σὲ ποιὸ ἔργο τοῦ Τερτυλλιανοῦ βρήκατε κάτι τέτοιο.», άραγε, εννοείται ότι δεν το πίστευε; Θα το δούμε σε λίγο.

 

Τελικῶς, κ. Τομαρᾶ, «sola Scriptura», ἢ «Scriptura et Quintus Septimius Florens Tertullianus»; Γιατὶ ἐπικαλεῖσθε τὸν Τερτυλλιανὸ καὶ ὄχι «μόνον τὴ Γραφή»;.

 

Ήδη απάντησα.

 

 Καὶ ποιὸς σᾶς εἶπε ὅτι ὅλοι οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας συμφωνοῦν σὲ ζητήματα τὰ ὁποία στὴν ἐποχή τους δὲν εἶχαν ἀκόμη διευκρινισθεῖ δογματικῶς; Ἢ μήπως νομίζετε ὅτι οἱ ἀποφάσεις τῶν Συνόδων λαμβάνονται μὲ ἀπόλυτη ὁμοφωνία;

 

α) Κανένας δεν μου το είπε και δεν χρειάστηκε διότι εννοείται ότι διαφωνούσαν.

β) Γιατί διαφωνούσαν όμως; Διότι απομακρύνθηκαν από την διδαχή των αποστόλων.

 

Ὁ Τερτυλλιανὸς στὸ ἐν λόγῳ ἔργο του (206μ.Χ.) ὑπερασπίζεται τὴν Ἀλήθεια τῆς Ἐνσαρκώσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀποσκοπώντας νὰ ἀναιρέσει τὴ δοκιτικὴ ἀντίληψη ὅτι ὁ Κύριος εἶχε Σῶμα «φαινομενικό». Ὁ θεολογικὸς συλλογισμός του «peperit quae peperit, et si virgo concepit in partu suo nupsit (= ἐκείνη ποὺ γέννησε, γέννησε. Καὶ ἐὰν συνέλαβε παρθένος, διὰ τοῦ τοκετοῦ ὁλοκληρώθηκε»[70] ἐντάσεται σ’ αὐτὴ τὴν προσπάθεια ἀποδείξεως τῆς πραγματικῆς καὶ ὄχι φαινομενικῆς Ἐνανθρωπίσεως τοῦ Χριστοῦ, σὲ μία ἐποχὴ ποὺ ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶχε ἀκόμα δογματίσει περὶ τῆς Ἀειπαρθενίας τῆς Θεοτόκου.

 

Όλα αυτά… καπνός. Τι θέλετε να πείτε; Ότι τα λόγια του αυτά (αν και λέγονται κι άλλα εκεί που θα δούμε πιο κάτω), δεν μιλούν για το ότι έπαψε η παρθενία της;; Όλα τα αυτονόητα τα παραποιείτε! Τίποτα δεν είναι αυτό που φαίνεται να λέει!, αλλά -αν και δεν χρειάζεται- ας δούμε και τι άλλα είπε.

Από: http://tertullian.org/anf/anf03/anf03-39.htm#7

Δυστυχώς δεν βρήκα το κείμενο σε Ελληνική μετάφραση.

 

Τώρα, δεν θα μπορούσε να πει τα ακόλουθα, αν πίστευε στο «αειπάρθενο».

Τερτυλλιανός («Περί της σαρκός Του Χριστού»)

(Υπογραμμίσεις και παρενθέσεις δικές μου.

Για συντομία μεταφράζω μόνο ότι θεωρώ σχετικό με το θέμα μας.)

Κεφ.20 -ΧΧ

“Now it is easy to see what was the novelty of Christ's being born of a virgin. It was simply this, that (He was born) of a virgin in the real manner which we have indicated, (Ήταν απλά το εξής, ότι (ήταν γεννημένος) από παρθένα με τον αληθινό τρόπο που είχαμε αναδείξει) in order that our regeneration might have virginal purity,----spiritually cleansed from all pollutions through Christ, who was Himself a virgin, even in the flesh, in that He was born of a virgin's flesh.”

(Χωρίς καμία διευκρίνιση για το δήθεν αντίθετο δηλ. το αειπάρθενο της Μαρίας.)

 

Κεφ.23 -XXXIII

Αυτά εδώ τα πρώτα λόγια τα λένε υποτίθεται οι αιρετικοί, αλλά δεν βλέπουμε τον Τερτυλιανό να τους διαψεύδει!

23:2 «…. she was "a virgin," so far as (abstinence) from a husband went, and "yet not a virgin," as regards her bearing a child…..»

«…ήταν «μία παρθένα», όσον αφορά την (αποχή) από σύζυγο και «όμως όχι παρθένα,» όσον αφορά το ότι έφερε παιδί…»

Συνεχίζει ο ίδιος πιο κάτω: (το σημείο που αναφέρατε)

 

23:3-4 «She who bare (really) bare; and although she was a virgin when she conceived, she was a wife when she brought forth her son. Now, as a wife, she was under the very law of "opening the womb….»

«Αυτή που έφερε/γέννησε (πραγματικά) γέννησε· και ενώ ήταν παρθένα όταν συνέλαβε, ήταν σύζυγος όταν έφερε τον υιό της. Τώρα, ως μία σύζυγος, ήταν κάτω από τον ίδιο νόμο του «ανοίγοντας την μήτρα»….»

Αν πίστευε στον «αειπάρθενον» της Μαριάμ:

α) θα προσέθετε λογικά κάτι όπως: «..και ενώ ήταν παρθένα όταν συνέλαβε, ήταν σύζυγος όταν έφερε τον υιό της αν και παρέμεινε παρθένα κατόπιν!», μη θέλοντας δηλαδή να ακυρώσει σε καμία περίπτωση το δήθεν θαύμα.

β) θα μπορούσε επίσης να έλεγε: «και ενώ δεν ήταν γυναίκα[71]/σύζυγος όταν συνέλαβε, ήταν γυναίκα/σύζυγος όταν γέννησε τον υιό της».

Αλλά τι επιλέγει να κάνει; Αντιδιαστέλει το πώς κατά φύση ήταν πριν γεννήσει (παρθένα) και το πώς ήταν αφού γέννησε. Πριν ήταν παρθένα, μετά ήταν… σύζυγος! Οπότε, σύζυγος κανονική! Δηλαδή όπως μία παρθένα μέσω της ρήξης της παρθενίας γίνεται σύζυγος.

 

Ας δούμε κι άλλα μέχρι να χορτάσετε:

23:5 «But it is marriage which opens the womb in all cases. (Αλλά είναι ο γάμος που ανοίγει την μήτρα σε όλες τις περιπτώσεις.) The virgin's womb, therefore, was especially opened, because it was especially closed. (Η μήτρα της παρθένας, έτσι, ιδιαιτέρως είχε ανοιχτεί, επειδή ήταν ιδιαιτέρως κλεισμένη.) Indeed she ought rather to be called not a virgin than a virgin, becoming a mother at a leap, as it were, before she was a wife. (Πράγματι προτιμότερο θα ήταν να λέγεται όχι παρθένα από (το να λέγεται) παρθένα, γενόμενη μητέρα σε ένα άλμα, καθώς (τέτοιο) ήταν, πριν ήταν σύζυγος.) And what must be said more on this point? (Και τι πρέπει να ειπωθεί επιπλέον σε αυτό το σημείο;) Since it was in this sense that the apostle declared that the Son of God was born not of a virgin, but "of a woman," he in that statement recognised the condition of the "opened womb" which ensues in marriage. (Εφόσον ήταν με αυτήν την έννοια που ο κόσμος ανακήρυξε ότι Ο Υιός Του Θεού ήταν γεννημένος όχι από παρθένα, αλλά «από γυναίκα».)»

 

Μπορεί επίσης κανείς να διαβάσει το κεφ.7 (VII) για να διακρίνει ότι μιλάει για τους αδερφούς και τις αδερφές Του Ιησού, χωρίς να κάνει καμία διάκριση περί παιδιών από άλλο πατέρα ή ξαδέρφια (…). Ένα δείγμα.

“First of all, nobody would have told Him that His mother and brethren were standing outside, if he were not certain both that He had a mother and brethren, and that they were the very persons whom he was then announcing,----who had either been known to him before, or were then and there discovered by him; although heretics¹⁰² have removed this passage from the gospel, because those who were admiring His doctrine said that His supposed father, Joseph the carpenter, and His mother Mary, and His brethren, and His sisters, were very well known to them. But it was with the view of tempting Him, that they had mentioned to Him a mother and brethren which He did not possess.”

 

Αφού κουράσαμε τον κόσμο σχεδόν τζάμπα (η ελπίδα πεθαίνει τελευταία), ας προχωρήσουμε.

 

Θὰ ἤθελα πάντως νὰ σᾶς ἐνημερώσω ὅτι ὁ Τερτυλλιανός, ἂν καὶ εἶναι πολὺ σημαντικὸς Ἐκκλησιαστικὸς Συγγραφεὺς καὶ θεωρεῖται ὡς ὁ «δημιουργὸς» τῆς Χριστιανικῆς Λατινικῆς Γλώσσας, εἶχε προσχωρήσει στὴν αἴρεση τοῦ Μοντανισμοῦ, οἱ ὀπαδοὶ τῆς ὁποίας εἶχαν φτάσει στὸ σημεῖο νὰ ταυτίζουν τὸν Μοντανὸ καὶ τὴν ψευδο-προφήτιδα Πρίσκιλλα μὲ τὸ Ἅγιο Πνεῦμα, βαπτιζόμενοι «εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρός, τοῦ Υἱοῦ, Μοντανοῦ καὶ Πρισκίλλης» καὶ τελώντας τὴν Θεία Εὐχαριστία μὲ ἄρτο καί... τυρί (γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάσθηκαν «ἀρτοτυρίται»)[72]. Ὁ Τερτυλλιανός, στὴν προσπάθειά του νὰ προσδώσει κῦρος στὴν ἀντιεκκλησιαστικὴ καὶ χιλιαστικὴ ἐκεῖνη αἴρεση, δὲν δίστασε νὰ ὑποστηρίξει ὅτι ὁ Πάπας τῆς Ρώμης Ἐλευθέριος (175-189) τὴν ἀναγνώρισε ὡς αὐθεντικὴ προφητεία. Ὅμως ὁ Μοντανισμὸς καταδικάσθηκε τόσο ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν Πάπα Ἐλευθέριο, ὅσο καὶ ἀπὸ τὸν διάδοχό του Βίκτωρα (189-199).

 

Γιατί θέλετε να με ενημερώσετε κύριε Χατζησταυρίδη; Δεν με ενδιαφέρει καθόλου ο Τερτυλλιανός. Τον ανέφερα, για να πω ότι ήταν κι άλλοι πασίγνωστοι «πατέρες» νωρίς-νωρίς που δεν πίστευαν στην αιώνια παρθενία της Μαριάμ και ότι αυτή η διδασκαλία προέκυψε αργότερα, οπότε δεν είναι Του Ιησού και των μαθητών Του.

 

10. Σχολιάζοντας τὴν πρότασή μου «Κατὰ τὴν παραμονή Της στὸ Ναό, ἡ Μαρία ἀφιερώθηκε γιὰ πάντα στὸν Θεό, κάνοντας τάξιμο τῆς παρθενίας Της. Μία ἦταν ἡ ἀπασχόλησή Της καὶ ὁ πόθος Της: Ν’ ἀνήκει ὁλότελα στὸν Ὕψιστο», ρωτᾶτε: «Ποια είναι η πηγή του;;… Δεν θα μας πει».

Ἡ προφορικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ἡ πηγή μου, κ. Τομαρᾶ, ἐὰν δὲν τὸ καταλάβατε.

 

Ακούτε τι απάντηση δίνετε! Γιατί αποφεύγετε να μας πείτε από πού ακριβώς; Επειδή -λυπάμαι που το λέω- δεν είστε ειλικρινείς, κάτι που και οι δύο εργασίες σας, ανέδειξαν. Έτσι, πάλι δεν θέλετε να απαντήσετε και να πείτε ότι αυτές τις αιρετικές διδασκαλίες τις πήρατε από το απόκρυφο «ευαγγέλιο του Ιακώβου» ή απ’οπουδήποτε αλλού.

 

Δὲν αἰσθάνομαι ὑποχρεωμένος νὰ ἀκολουθῆσω τὸ δικό σας παράδειγμα τῆς «sola Scriptura», ποὺ δὲν εἶναι ἀκριβῶς «sola», ἀλλὰ συμπεριλαμβάνει καὶ κείμενα τοῦ Τερτυλλιανοῦ καὶ ἄλλων, ἀρκεῖ νὰ συμφωνοῦν μὲ τὶς δοξασίες σας.

 

Τι λέει ο άνθρωπος…;!… Μάλλον έχετε μπερδέψει το Sola με την σόλα που ποδοπατάτε.

 

Θὰ ἤθελα ὅμως νὰ σᾶς ρωτήσω κι ἐγὼ μὲ τὴ σειρά μου: Γιατί σᾶς πειράζει τόσο πολὺ ἐὰν ἠ Παναγία ἔκανε τάξιμο Παρθενίας; Σὲ τί ἀλλοιώνει, τὸ τάξιμο αὐτὸ, τὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου;

 

Να σας πω. Καθόλου δεν με πειράζει η μεμονομένη πληροφορία. Απλώς και αυτή η πληροφορία είναι ένα μικρό αυθαίρετο κομμάτι σε ένα αιρετικό πάζλ που τιτλοφορείται ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΣ ΜΑΡΙΑ. Δείτε πάλι τι είπα:

«Σχολιασμός: Ποια είναι η πηγή του;;… Δεν θα μας πει. Δεν υπάρχει καμία τέτοια διδασκαλία από τους Θεόπνευστους συγγραφείς της Γραφής, αλλά ακόμα κι αν δεχτεί κανείς ότι μπορεί η Μαριάμ να είχε κάνει τάξιμο παρθενίας, αυτό το διατήρησε μέχρι την γέννηση Του Ιησού· με την γέννηση ενός μωρού δεν παραμένει άθικτος ο παρθενικός υμένας!... Επιπλέον, η Μαριάμ, ως φυσιολογική Εβραία γυναίκα, έκανε κι άλλα παιδιά (όπως θα δούμε) και έτσι δεν έμεινε παρθένα.»

 

Βλέπετε; Δεν έχω πρόβλημα αν είχε κάνει ένα τάξιμο, αλλά, είναι ως πληροφορία κάτι αυθαίρετο καθώς βρίσκεται σε κείμενο που αντιτίθεται στα Ευαγγέλια, στην Γραφή γενικότερα.

 

Συνεχίζετε, παρακάτω: «Αλλά ακόμα κι αν δεχτεί κανείς ότι μπορεί η Μαριάμ να είχε κάνει τάξιμο παρθενίας, αυτό το διατήρησε μέχρι την γέννηση Του Ιησού· με την γέννηση ενός μωρού δεν παραμένει άθικτος ο παρθενικός υμένας!... Επιπλέον, η Μαριάμ, ως φυσιολογική Εβραία γυναίκα, έκανε κι άλλα παιδιά (όπως θα δούμε) και έτσι δεν έμεινε παρθένα».

Εὐχαριστοῦμε, κ. Τομαρᾶ, γιὰ τὴν πληροφορία ὅτι ὁ παρθενικὸς ὑμένας δὲν δύναται νὰ παραμείνει ἄθικτος μετὰ τὸν τοκετό! Κανεὶς ἄλλος δὲν φαίνεται νὰ τὸ σκέφτηκε προηγουμένως! Ὅμως, «τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις δυνατὰ παρὰ τῷ θεῷ ἐστιν»[73]. Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως καὶ ἡ Σύλληψή Του, ὅπως καὶ ἡ Ἀνάστασή Του εἶναι ὑπερφυσική. Σύμφωνα μὲ τὴ Διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι Παρθενική, ὅπως καὶ ἡ Σύλληψή Του. Στὸν Ἴδιο τὸν Κύριο ἀποδίδεται ἡ τιμή!

 

Δεν μας τα λέτε καλά, αλλά μόνο γρήγορα. Μας λέτε: (Υπογράμμιση δική μου)

«Ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ὅπως καὶ ἡ Σύλληψή Του, ὅπως καὶ ἡ Ἀνάστασή Του εἶναι ὑπερφυσική. Σύμφωνα μὲ τὴ Διδασκαλία τῆς Ἐκκλησίας, ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶναι Παρθενική, ὅπως καὶ ἡ Σύλληψή Του.»

«Παρθενική» δηλαδή… όπως ας πούμε «Η Μαριάμ είναι αειπάρθενος»;;; Προσέξτε το παράδοξο: Ενώ μας αναφέρετε υπερφυσικούς παράγοντες που αφορούν στον Χριστό και μας λέτε ότι «η γέννηση Του Χριστού είναι Παρθενική», άρα και αυτή είναι υπερφυσική (σωστά μέχρι εδώ), ξεχνάτε ότι το «αειπάρθενο» δεν αφορά την «παρθενική γέννηση Του Ιησού» (!), αλλά την Μαριάμ, μετά την γέννηση Του Χριστού! Έτσι, λανθασμένα συμπληρώνεται:

«Στὸν Ἴδιο τὸν Κύριο ἀποδίδεται ἡ τιμή!»

διότι, όχι, στην Μαριάμ αποδίδεται η τιμή μέσα από την συγκεκριμένη ψευδοδιδασκαλία. Κλασσικά, δεν μας τα λέτε καθόλου καλά…

 

Ἂς δοῦμε τί γράφει σχετικῶς ὁ Ἅγιος Ἰγνάτιος, Ἐπίσκοπος Ἀντιοχείας, ὁ ὁποῖος ἀπέθανε ὡς Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ περὶ τὸ 107μ.Χ., δηλαδὴ περίπου 70 μόνον ἔτη μετὰ τὴν Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου (ἄρα πολὺ ἀρχαιότερος τοῦ Τερτυλλιανοῦ): «(...) Ὁ ἄρχων τοῦ κόσμου τούτου[74] ἀγνοοῦσε τὴν Παρθενία τῆς Μαρίας καὶ τὸν τόκο Της, ὅπως καὶ τὸν θάνατο τοῦ Κυρίου: Τρία ἠχηρὰ μυστήρια ποὺ συνετελέσθησαν μέσα στὴ σιωπὴ τοῦ Θεοῦ (...) »[75].

 

Από πού και έως πού αυτά τα λόγια του Ιγνάτιου αναφέρονται στο αειπάρθενο της Μαριάμ;  Ελάτε τώρα… Αναφέρεται μάλιστα σε «τόκο» το οποίο -χωρίς άλλη εξήγηση- συνεπάγεται ρήξη του υμένα. Αν το λέει αλλού, θα μας το είχατε δείξει. -Αντί για απόγνωση κ.Χατζησταυρίδη, προτείνω απομόνωση, νηστεία, προσευχή για φόβο Κυρίου και σύνεση και έτσι μετάνοια. 

 

Ὁ Ἅγιος Ἐφραὶμ ὁ Σῦρος (306-373) γράφει ἐπίσης γιὰ τὴν Παναγία: «Συνέλλαβε μὲ τρόπο ὑπερφυσικό, μὲ τὴν ἔλευσή Σου, ὦ Πανάγιε! Καὶ ἦταν Παρθένος, ὅταν Σὲ γέννησε μὲ τρόπο ἁγνό»[76].

Ὁ Ἅγιος Ἐπιφάνιος, στὸ ἔργο του «Κατὰ αἰρέσεων» ποὺ εἴδαμε καὶ παραπάνω, χαρακτηρίζει ὡς βλασφημία τὴν ἄποψή σας, ὅτι δηλαδὴ ἡ Μαρία ἔκανε κι ἄλλα παιδιὰ μετὰ τὸν Κύριό μας: «(...) Δὲν εἶχε ποτὲ σχέσεις μὲ ἄνδρα. Μακρυὰ ἀπὸ ἐμᾶς ἡ βλασφημία αὐτή!»

 Καὶ συνεχίζει: «Καὶ ποιὸς θὰ ἤθελε νὰ μείνει γνωστὸ τὸ ὄνομά του στὸν χῶρο τῆς φρενοβλάβειας, ἐκτοξεύοντας ἐναντίον Της μία συκοφαντικὴ ὑπόνοια, καί, ἀνοίγοντας τὸ στόμα, κινώντας τὴ γλῶσσα καὶ ἀποσφραγίζοντας τὰ χείλη, νὰ διατυπώσει γι’ Αὐτὴν μία διεστραμμένη σκέψη; Ποιὸς θὰ ἤθελε, ἀντὶ νὰ δοξολογεῖ, νὰ ὑμνεῖ καὶ νὰ τιμᾶ τὴν Ἀειπάρθενο καὶ τὸ ἄξιο γιὰ κάθε τιμὴ σῶμα Της, νὰ ἐκστομίζει ἐναντίον Της χονδροειδεῖς κατηγορίες;»

Ποιὸς ἄραγε; Πάντως ὄχι ὁ Μαρτῖνος Λούθηρος, ὁ «πατέρας» τοῦ Προτεσταντισμοῦ (ὁ ἰδρυτὴς τῆς Εὐαγγελικῆς Ἐκκλησίας, στὴν ὁποία ἐκκλησιάζεσθε, κ. Τομαρᾶ) ποὺ γράφει: «Πρόκειται γιὰ ἕνα ἄρθρο τῆς Πίστεως, ὅτι ἡ Μαρία εἶναι ἡ Μητέρα τοῦ Κυρίου καὶ παραμένει Παρθένος»[77]. Καὶ ἀλλοῦ: «Ὁ Χριστός (...) ἦταν ὁ μοναδικὸς Υἱὸς τῆς Μαρίας, καὶ ἡ Παρθένος Μαρία δὲν γέννησε ἄλλα τέκνα μετὰ ἀπὸ Ἐκεῖνον»[78].

 

Ακούτε με πάλι. Όλα τα πιο πάνω τα πήρε ο αέρας, διότι ήταν πολύ ελαφρά μπροστά στα όσα είναι στερεωμένα πάνω στον Βράχο που είναι Ο Χριστός. Δεν με ενδιαφέρει τι είπε ο Εφραίμ και ο Επιφάνιος, αλλά με ενδιαφέρει τι διδάσκει Το Πνεύμα Το Άγιο δια της Γραφής., αλλά και δεν με ενδιαφέρει τι είπε ο Λούθηρος! Είχε και αυτός τις πλάνες του. Όσον αφορά την Ευαγγελική Εκκλησία στην οποία εκκλησιάζομαι, αν ο ιδρυτής της ήταν ο άνθρωπος Λούθηρος και όχι Ο Ιησούς Χριστός, δεν θα ξανά πατούσα! Εύχομαι να… έγινα κατανοητός. Σχεδόν κανένας αναγεννημένος πιστός στις Ευαγγελικές Εκκλησίες δεν ενδιαφέρεται για τον Λούθηρο, ξέρετε γιατί; Γιατί υπάρχει Ο Αναστημένος Χριστός μεταξύ μας. Με Αυτόν ασχολείται η συνείδηση των αναγεννημένων πιστών. Όχι με ένα πρόσωπο που δεν είναι πλέον παρά μελάνι στο χαρτί. Όταν υπάρχει Αυτός και Αυτός φέρνει τον μαθητή του κοντά σ’Αυτόν, τι τον χρειαζόμαστε τον Λούθηρο;; Ας ξεκολλήσετε επιτέλους -γενικά μιλάω- και ας μάθετε πως σήμερα το 2009 (!) στέκονται οι -όσοι- αναγεννημένοι ενώπιον Του Θεού. Προσέξτε όμως, ότι δεν λέω ότι δεν τον χρησιμοποίησε Ο Κύριος (παρόλο τα λάθη του και τα κατάλοιπα του Καθολικισμού που έφερε) για το καλό της Εκκλησίας, λέω ότι αυτός ήταν μία πινακίδα στον δρόμο που έδειχνε προς τα που να πάει ο άνθρωπος που θέλει να βρει και να ακολουθήσει το θέλημα Του Θεού. Μερικοί, ελάχιστοί, ασχολούνται με την ξύλινη πινακίδα, άλλοι με το θέλημα Του Θεού. Κατατάξτε με όπου θέλετε.

 

11. Σχολιάζετε, κ. Τομαρᾶ, τὴν ἀπόδοση ποὺ κάνω στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο, τῶν στίχων 11-12 τοῦ Ψαλμοῦ 44. Διορθώνετε μάλιστα τὸ ἱερὸ κείμενο ὡσὰν νὰ τὸ ἔχω ἀλλοιώσει, γράφοντας: «Για την ακρίβεια στο Ψαλμ.44:12 λέει: «ὅτι ἐπεθύμησεν ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου, ὅτι αὐτός ἐστιν ὁ Κύριός σου, [και συνεχίζει στο 13] και προσκυνήσουσιν αὐτῷ θυγατέρες Τύρου ἐν δώροις, τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.» -Δεν γνωρίζω ποια Π.Δ. χρησιμοποιεί».

Πρῶτον, χρησιμοποιῶ τὸ κείμενο τῶν Ο΄ τὸ ὁποῖο λέει ἐπ’ ἀκριβῶς: «¹⁰θυγατέρας βασιλέων ἐν τῇ τιμῇ σου· παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου ἐν ἱματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη. ¹¹ἄκουσον, θύγατερ, καὶ ἴδε καὶ κλῖνον τὸ οὖς σου καὶ ἐπιλάθου τοῦ λαοῦ σου καὶ τοῦ οἴκου τοῦ πατρός σου· ¹²καὶ ἐπιθυμήσει ὁ βασιλεὺς τοῦ κάλλους σου, ὅτι αὐτός ἐστι Κύριός σου, ¹³καὶ προσκυνήσεις αὐτῷ. καὶ θυγάτηρ Τύρου ἐν δώροις· τὸ πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ. ¹⁴πᾶσα ἡ δόξα τῆς θυγατρὸς τοῦ βασιλέως ἔσωθεν, ἐν κροσσωτοῖς χρυσοῖς περιβεβλημένη, πεποικιλμένη». Ἐὰν δὲν ἔχετε τὸ κείμενο τῶν Ο΄ εὐχαρίστως νὰ σᾶς δωρίσω ἕνα ἀντίτυπο.

 

Δεν διόρθωσα εγώ το κείμενο (!) και ούτε πουθενά υπονόησα ότι το αλλοιώσατε, απλώς δεν γνώριζα ότι η δική μου έκδοση των Εβδομήκοντα ήταν μία ανανεωμένη έκδοση αποτέλεσμα κριτικής μελέτης. Θεώρησα λανθασμένα ότι ήταν η κλασσική των Ο΄, ενώ δεν ήταν. Σχετικά με την δική μου έκδοση, μέρος του “E-sword” (Electronic Sword/ “The Sword of the Lord with an electronic edge”), διαβάστε εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/Alfred_Rahlfs

Έτσι, δεν γνώριζα ότι η περικοπή που παραθέσατε ήταν από τους Ο’ (από την οποία περίμενα να είναι), για αυτό και όπως είπα: «για την ακρίβεια» (για το οποίο σας ζητάω και συγγνώμη, καθώς πράγματι ήταν η περικοπή σας από μετάφραση των Ο’), παρέθεσα από το βελτιωμένο κείμενο των Ο’. Δεν έδωσα κανένα επιπλέον «χαρακτηρισμό» σχετικά με την διαφορά των λέξεων.

 

Ο κ.Χατζησταυρίδης στα επόμενα λόγια του, λέγοντας «ἡ ἀπόδοση  τοῦ παραπάνω κειμένου», αναφέρεται στην ερμηνεία των παραπάνω περικοπών, όχι στην μετάφρασή τους από το Εβραϊκο. Το επισημάνω αυτό μην μπερδευτεί κανείς καθώς μόλις μιλούσαμε για το ποιες ήταν οι συγκεκριμένες λέξεις του κειμένου των Ο’.)

 

Δεύτερον, ἡ ἀπόδοση  τοῦ παραπάνω κειμένου στὴν Παναγία, εἶναι ἀρχαιοτάτη μέσα στὴ λειτουργικὴ παράδοση τόσο τῆς Ἀνατολῆς, ὅσο καὶ τῆς Δύσεως, καὶ ἀσφαλῶς δὲν εἶναι δική μου ἔμπνευση. Τὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ μὲ τὶς ἀποδόσεις στὸ πρόσωπο τῆς Ἀειπαρθένου Μαρίας τῶν ἐδαφίων τοῦ Ἰεζεκιὴλ (44, 1-2) καὶ τῆς Ἐξόδου (3, 2). Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἔχουν ἀποδώσει τὰ ἐδάφια αὐτὰ ὡς προτυπώσεις τῆς Παναγίας, δυστυχῶς ἄνευ τῆς ἀδείας σας. Γι’ αὐτὸ ἴσως «στολίσατε» καταλλήλως καὶ τὸν Ἅγιο Ἀμβρόσιο, γράφοντας:

«Ο Αμβρόσιος δεν ξέρει τι λέει και τον πιστεύετε διότι «δεν ζείτε» με την Αγία Γραφή ώστε να έχετε μία κάποια έστω Θεολογική διάκριση!»

 

Όχι, «δυστυχώς», αλλά ευτυχώς (!) που δεν μου ζήτησαν την άδειά μου, διότι θα έψαχναν το πιο κοντινό παράθυρο… (πολύ Χριστιανικό αυτό από μέρους μου ε;)

 

Τρίτον, μοῦ κάνετε μία ἐπίθεση, ἐπειδὴ ὀνομάζω «Νύμφη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος» τὴν Παναγία, γράφοντας: «ΑΙΣΧΡΟ ΚΑΙ ΒΛΑΣΦΗΜΟ!!!! Μετά από αυτό, ελπίζω ακόμα να έχεις δικαίωμα στην σωτηρία! Αλίμονο σε όποιον πιστεύει και ομολογεί κάτι τέτοιο!! Ο Θεός ας σε ελεήσει κ. Χατζησταυρίδη!!!!!!! Η Μαρία είναι νύμφη Του Αγίου Πνεύματος;;;; Με ποιο δικαίωμα λέει ο συγγραφέας κάτι τέτοιο;;;;;;;;;;; Δεν υπάρχουν θαρραλέοι Ορθόδοξοί θεολόγοι να διαμαρτυρηθούν για αυτό το σχόλιο! Το δέχονται άραγε όλοι τους ως «άνωθεν» διδασκαλία;, αλλά είναι άλλη μία ανθρώπινη προσπάθεια να υψωθεί η ψυχή της Μαριάμ στο ίδιο ύψος με Το Άγιο Πνεύμα Του Θεού! Ακόμα και όταν εμείς λέμε -επειδή όμως οι Θεόπνευστοι συγγραφείς το λένε πρώτοι!- ότι η Εκκλησία είναι η Νύμφη Του Χριστού, μιλάμε για ένα Σώμα πιστών και ποτέ για κάποιον πιστό/πιστή μεμονωμένα».

Σᾶς ἐπιστρέφω τοὺς χαρακτηρισμοὺς περὶ αἴσχους καὶ βλασφημίας, διευκρινίζοντάς σας ὅτι ἡ Σωτηρία δὲν εἶναι «δικαίωμα», ἀλλὰ χάρις καὶ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

 

Τι είναι αυτά που λέτε;; Αν και… εννοείται ότι έχετε άλλο ευαγγέλιο. Η σωτηρία είναι δικαίωμα καθώς κατά χάριν προσφέρεται από Τον Θεό ώστε ο άνθρωπος ελεύθερα να το αποδεχτεί και να το αξιοποιήσει … εγκαίρως. Μπορείτε να διαβάσετε σχετικά κάνοντας κλικ εδώ: Κριτική μου στις απόψεις του κ.Γιώτη Καταρτζή, αλλά μέχρι τότε:

(Αρχ.Κειμ.)Ιωάν. 1:12  οσοι δε ελαβον αυτον εδωκεν αυτοις εξουσιαν τεκνα θεου γενεσθαι τοις

πιστευουσιν εις το ονομα Αυτου.

(Αρχ.Κειμ.) Β’Πέτ.3:9 ου βραδυνει ο κυριος της επαγγελιας ως τινες βραδυτητα ηγουνται αλλα μακροθυμει εις ημας μη βουλομενος τινας απολεσθαι αλλα παντας εις μετανοιαν χωρησαι

(Η μετάνοια είναι μέρος του δικαιώματος προς σωτηρίαν)

(Αρχ.Κειμ.)Πράξ.5:31 τουτον ο θεος αρχηγον και σωτηρα υψωσεν τη δεξια αυτου δουναι μετανοιαν

τω ισραηλ και αφεσιν αμαρτιων

(Αρχ.Κειμ.) Πράξ.11:17-18 ει ουν την ισην δωρεαν εδωκεν αυτοις ο θεος ως και ημιν πιστευσασιν επι τον κυριον ιησουν χριστον εγω δε τις ημην δυνατος κωλυσαι τον θεον 18  ακουσαντες δε ταυτα ησυχασαν και εδοξαζον τον θεον λεγοντες αραγε και τοις εθνεσιν ο θεος την μετανοιαν εδωκεν εις ζωην

Κ.ά.π.

 

Ρωτᾶτε, μὲ ποιὸ δικαίωμα λέω κάτι τέτοιο. Μά, μὲ τὸ δικαίωμα ποὺ μοῦ δίδει ἡ Αὐθεντία τῆς Ἐκκλησίας! Ἐσεῖς, μὲ ποιὸ δικαίωμα λέτε ὅ,τι λέτε; Μὲ τὴν προσωπική σας «αὐθεντία»;

 

Αντί να σκέπτεστε με ταπείνωση και μετάνοια, το ότι η θρησκεία σας παραποιεί το θέλημα Του Θεού όπως βρίσκεται την Αγία Γραφή κάτι στο οποίο συμμετέχετε, ψάχνετε να βρείτε με ποιο δικαίωμα τα λέω αυτά. (Θυμίζει τους Φαρισαίους που έλεγαν μεταξύ τους με ποιο δικαίωμα Ο Κύριος έλεγε ό,τι έλεγε.) Σχετικά με την ερώτησή σας: Η «αυθεντία» μου είναι Η Αγία Γραφή -μάλλον έχετε χάσει πολλά επεισόδια- που κατά την πρόνοια Του Θεού μου άφησε παράδειγμα μίμησης την διδασκαλία και συμπεριφορά, «τον τύπο» των αποστόλων: (Προσπαθήστε να δείτε την διδασκαλία, αλλά και αρχές που έδινε ο Παύλος)

 

Πράξ. 4:18-19 Και καλέσαντες αυτούς, παρήγγειλαν εις αυτούς να μη λαλώσι καθόλου μηδέ να διδάσκωσιν εν τω ονόματι του Ιησού. 19  Ο δε Πέτρος και Ιωάννης αποκριθέντες προς αυτούς, είπον· Αν ήναι δίκαιον ενώπιον του Θεού να ακούωμεν εσάς μάλλον παρά τον Θεόν, κρίνατε.

 

Το ίδιο σας λέω και εγώ. Και μη με ρωτήσετε αν είμαι Ο Πέτρος ή ο Ιώαννής γιατί θα σας πω απλώς ότι δεν είμαι, αλλά θα το ήθελα πολύ -όπως και Ο Θεός θα το ήθελε για μένα- να είμαι!

 

Πράξ.17:10-11 Οι δε αδελφοί ευθύς διά της νυκτός εξέπεμψαν τον τε Παύλον και τον Σίλαν εις Βέροιαν, οίτινες ελθόντες υπήγον εις την συναγωγήν των Ιουδαίων. 11 Ούτοι δε ήσαν ευγενέστεροι παρά τους εν Θεσσαλονίκη, καθότι εδέχθησαν τον λόγον μετά πάσης προθυμίας, εξετάζοντες καθ' ημέραν τας γραφάς αν ούτως έχωσι ταύτα. (Ουσιαστικά επαινούνται επειδή εξέταζαν τα λόγια του Παύλου και Σίλα (!) με βάση τις Γραφές.)

 

Α’Κορ.11:1  Μιμηταί μου γίνεσθε, καθώς και εγώ του Χριστού.

 

Φιλ.3:17-18 Αδελφοί, συμμιμηταί μου γίνεσθε και παρατηρείτε τους όσοι περιπατούσιν ούτω, καθώς έχετε τύπον ημάς. 18  Διότι περιπατούσι πολλοί, τους οποίους σας έλεγον πολλάκις, τώρα δε και κλαίων λέγω, ότι είναι οι εχθροί του σταυρού του Χριστού,

 

Β’Θεσσ. 3:6-9 Σας παραγγέλλομεν δε, αδελφοί, εν ονόματι του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, να απομακρύνησθε από παντός αδελφού ατάκτως περιπατούντος και ουχί κατά την παράδοσιν, την οποίαν παρέλαβε παρ' ημών. 7 Επειδή σεις εξεύρετε πως πρέπει να μιμήσθε ημάς, διότι δεν εφέρθημεν ατάκτως μεταξύ σας, 8 ουδέ εφάγομεν δωρεάν άρτον παρά τινός, αλλά μετά κόπου και μόχθου, νύκτα και ημέραν εργαζόμενοι, διά να μη επιβαρύνωμεν μηδένα υμών· 9 ουχί διότι δεν έχομεν εξουσίαν, αλλά διά να σας δώσωμεν εαυτούς τύπον εις το να μιμήσθε ημάς.

 

Α’Θεσσ. 5:11, 14 Διά τούτο παρηγορείτε αλλήλους και οικοδομείτε ο εις τον άλλον, καθώς και κάμνετε……..14  Σας παρακαλούμεν δε, αδελφοί, νουθετείτε τους ατάκτους, παρηγορείτε τους ολιγοψύχους, περιθάλπετε τους ασθενείς, μακροθυμείτε προς πάντας.

 

Εφεσ.5:8-11 Διότι ήσθε ποτέ σκότος, τώρα όμως φως εν Κυρίω· περιπατείτε ως τέκνα φωτός· 9  διότι ο καρπός του Πνεύματος είναι εν πάση αγαθωσύνη και δικαιοσύνη και αληθεία· 10  εξετάζοντες τι είναι ευάρεστον εις τον Κύριον. 11 Και μη συγκοινωνείτε εις τα έργα τα άκαρπα του σκότους, μάλλον δε και ελέγχετε·

 

Τίτ.3:10-11 Αιρετικόν άνθρωπον μετά μίαν και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού, 11  εξεύρων ότι διεφθάρη ο τοιούτος και αμαρτάνει, ων αυτοκατάκριτος.

 

Β’Ιωάν.1:8-11 Προσέχετε εις εαυτούς, διά να μη χάσωμεν εκείνα, τα οποία ειργάσθημεν, αλλά να απολάβωμεν πλήρη τον μισθόν. 9  Πας όστις παραβαίνει και δεν μένει εν τη διδαχή του Χριστού Θεόν δεν έχει· ο μένων εν τη διδαχή του Χριστού, ούτος έχει και τον Πατέρα και τον Υιόν. 10  Εάν τις έρχηται προς εσάς και δεν φέρη την διδαχήν ταύτην, μη δέχεσθε αυτόν εις οικίαν και μη λέγετε εις αυτόν το χαίρειν· 11  διότι ο λέγων εις αυτόν το χαίρειν γίνεται κοινωνός εις τα πονηρά αυτού έργα.

 

Ιούδα 22-23 Και άλλους μεν ελεείτε, κάμνοντες διάκρισιν, 23  άλλους δε σώζετε μετά φόβου, αρπάζοντες αυτούς εκ του πυρός, μισούντες και τον χιτώνα τον μεμολυσμένον από της σαρκός.

 

Ή «αυθεντία» μου λοιπόν είναι Ο Ουράνιος Πατέρας μου, ο οποίος μου ζητάει υπακοή και μέσα στην υπακοή είναι να αληθεύω (ξεσκεπάζοντας το ψέμα) με βάση τα παραπάνω, αλλά και όλα τα υπόλοιπα που κατέγραψαν οι Θεόπνευστοι συγγραφείς.

 

 Καὶ γιατί ἐπικαλεῖσθε τὴ συνδρομὴ τῶν «θαρραλέων Ὀρθοδόξων θεολόγων»; Ἐσεῖς, λίγο πιὸ πάνω, δὲν χαρακτηρίσατε τοὺς Ὀρθοδόξους «πλανεμένους»; Ὅταν λέτε «Ακόμα και όταν εμείς λέμε», σὲ ποιοὺς ἀκριβῶς ἀναφέρεσθε;

 

α) Πω, πω! Πόσες φορές θα με ρωτήσετε; Νομίζετε ότι θα πείσετε τον κόσμο ότι αναγνωρίζω «αυθεντία» σε αυτούς; Αστειεύεστε;;

β) «Πλανεμένους» χαρακτηρίζω τους Ορθόδοξους, Καθολικούς και Διαμαρτυρόμενους, όταν διαφωνούν με την Αγία Γραφή.

γ) Αναφέρθηκα «στεγνά» στους πλανεμένους «πατέρες» σας, διότι άλλοτε εσείς πρώτα τους αναφέρατε και άλλοτε για να αναδείξω τις αρχαιότερες αναφορές περί «αειπάρθενου». Έχετε κολλήσει. Ποτέ δεν τους επικαλέστηκα ως δασκάλους μου, «αυθεντίες», «θεόπνευστους». 

δ) Με ρωτάτε: «Ὅταν λέτε «Ακόμα και όταν εμείς λέμε», σὲ ποιοὺς ἀκριβῶς ἀναφέρεσθε;» Εννοείται ποιους Θεωρώ Εκκλησία; Εννοώ τους Χριστιανούς (που στην πράξη δεν περιγράφονται από κάποια θρησκευτική «ταμπέλα») που κατόπιν μετάνοιας και πίστης, αναγεννήθηκαν από Τον Θεό και επιδιώκουν να βαδίζουν στο θέλημά Του. Δηλαδή αυτούς που περιγράφει, αναγνωρίζει η Καινή Διαθήκη.

 

12. Ἔχετε ἀντίρρηση γιὰ τὴν ἐρμηνεῖα τοῦ «πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτούς»[79], ὅτι δὲν σημαίνει «πρὶν συγκατοικήσουν», ἀλλὰ «πρὶν αὐτοὶ ἔλθουν μαζί». Τόσο ἡ Λατινικὴ μετάφραση τῆς Καινῆς Διαθήκης (Nova Vulgata), ὅσο καὶ ἠ Ἀγγλική (Challoner Douay-Rheims), ἔχουν τὴν ἴδια ἔκφραση: «Cum esset desponsata mater eius Maria Ioseph, antequam convenirent inventa est in utero habens de Spiritu Sancto», καὶ «When as his mother Mary was espoused to Joseph, before they came together, she was found with child, of the Holy Ghost». Πράγματι, αὐτὴ εἶναι ἡ κυριολεκτικὴ ἐρμηνεῖα.

Ποὺ σημαίνει τί, κ. Τομαρᾶ; «Πρὶν συγκατοικήσουν», ὄπως τὸ ἐρμήνευσα ἐγώ, ἢ «πρὶν νὰ συνουσιασθοῦν», ὅπως ὐποστηρίζετε ἐσεῖς;

1) Δεν έχουν τελειωμό τα «πυροτεχνήματά» σας! Αστειεύεστε;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Έχουμε την Καινή Διαθήκη στα αρχαία Ελληνικά και θα ανατρέξουμε στην Λατινική Νέο-Βουλγάτα για να μάθουμε τι γράψανε οι Θεόπνευστοι συγγραφείς… στα Ελληνικά (!!!), όταν αυτοί έχοντας την ψεύτικη διδασκαλία περί αειπαρθένου, «καταφέρανε» το εδάφιο όπως βόλευε;; Είμαστε στην Ελλάδα κ.Χατζησταυρίδη, όχι στο Βατικανό.

2), αλλά ακόμα και αυτό το: «When as his mother Mary was espoused to Joseph, before they came together, she was found with child, of the Holy Ghost», στα αγγλικά, πάλι αφήνει να εννοηθεί σεξουαλική συνεύρεση! Διότι τι νόημα έχει -στο πουθενά- να μας λέει ότι πριν έρθουν μαζί («came together») στο ίδιο χώρο, βρέθηκε με παιδί (!), αν όχι να μας πει ότι δεν είχαν σεξουαλικές σχέσεις πριν από το παιδί;;

Θα θυμίσω πάλι, ότι πέρα από το αυτονόητο που παιδεύουμε πολύ… ας θυμηθούμε τι κατά την πρόνοια Του Θεού υπάρχει λίγο πιο κάτω και το εδ. 25! Ας δούμε και τα δύο μαζί: (Όπως θα μας έλεγε ο κ.Χατζησταυρίδης: Προσοχή!! Τα σε κόκκινο δεν σημαίνουν αυτό που λένε!!!!!!!!!! Μην τολμήσετε να το διανοηθείτε!)

ΑΡΧ.Κ* Ματθ.1:18 «Τοῦ δὲ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἡ γέννησις οὕτως ἦν. μνηστευθείσης γὰρ τῆς μητρὸς αὐτοῦ Μαρίας τῷ ᾿Ιωσήφ, πρὶν ἢ συνελθεῖν αὐτοὺς, εὑρέθη ἐν γαστρὶ ἔχουσα ἐκ Πνεύματος ῾Αγίου.»

ΑΡΧ.Κ* Ματθ.1:25 καὶ οὐκ ἐγίνωσκεν αὐτὴν ἕως οὗ ἔτεκε τόν υἱόν αὐτῆς τόν πρωτότοκον, καὶ ἐκάλεσε τὸ ὄνομα αὐτοῦ ᾿Ιησοῦν.

Σημειώστε ότι δεν θα μπορούσε ο Ματθαίος να γράψει τα πιο πάνω αν πίστευε σε δήδεν κάποια αειπαρεθνία της Μαριάμ!

Δεν θα μας τρελάνει η θρησκεία σας κ.Χατζησταυρίδη! ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ! Συνεχίζετε:

 

Δηλαδὴ, διαβάζοντας στὶς Πράξεις ὅτι «Ἐγένετο δὲ μετὰ ἡμέρας τρεῖς συγκαλέσασθαι τὸν Παῦλον τοὺς ὄντας τῶν Ἰουδαίων πρώτους· συνελθόντων δὲ αὐτῶν ἔλεγε πρὸς αὐτούς...»[80], θὰ πρέπει ἀπαραιτήτως νὰ τὸ μεταφράσουμε, «Ὕστερα ἀπὸ τρεῖς ἡμέρες ὁ Παῦλος συγκάλεσε τοὺς προύχοντες τῶν Ἰουδαίων, καὶ ὅταν αὐτοὶ ἦλθαν σὲ σεξουαλικὴ ἐπαφὴ, τοὺς ἔλεγε...», ἢ μποροῦμε νὰ τὸ μεταφράσουμε πιὸ σωστὰ «καὶ ὅταν αὐτοὶ συγκεντρώθηκαν, τοὺς ἔλεγε...»;  Δὲν βλέπω σὲ τί συγκρούονται αὐτὰ τὰ δύο: «Πρὶν αὐτοὶ ἔλθουν μαζί - πρὶν αὐτοὶ συγκατοικήσουν».

 

Δεν το βλέπετε, διότι δεν θέλετε. Θεωρώ ότι σας το εξήγησα με τρόπο που θα το καταλάβαινε οποιοσδήποτε. Τι άλλο να μπορώ να πω; Το «συνέρχομαι» μπορεί να σημαίνει, βρίσκομαι με κάποιον στον ίδιο χώρο, μπορεί να σημαίνει βρίσκομαι σεξουαλικά με κάποιον. Ρωτάτε τι καθορίζει ποιο από τα δύο σημαίνει στην περικοπή; ΤΙ ΑΛΛΟ; ΤΑ ΣΥΜΦΡΑΖΟΜΕΝΑ. Θα γίνω κουραστικός πάλι και θα παραθέσω λίγα απ’ότι είχα γράψει στην κριτική μου (νέα έμφαση σε κόκκινο):

 

«Το «πριν η συνελθείν αυτούς» κυριολεκτικά σημαίνει: «πριν αυτοί έρθουν μαζί», όχι: «πριν συγκατοικήσουν». Δεν έχουμε λόγους να δεχτούμε την ερμηνεία του. Θεωρώ ότι όλοι «διαισθανόμαστε» ότι το «πριν η συνελθείν αυτούς» σαν «σφήνα» εδώ, συνδέεται νοηματικά με το «ευρέθη εν γαστρί έχουσα»και όπως θα δούμε, δικαίως εισπράττουμε αυτήν την εντύπωση. Ακόμα, το «πριν αυτοί έρθουν μαζί», αν το λέγαμε και σήμερα για ένα αρραβωνιασμένο ζευγάρι τι θα εννοούσαμε; Θα εννοούσαμε (με βάση αυτόν τον ουσιαστικά εξευγενισμένο λόγο μας) ότι ήρθαν σε «συνουσία», σε σεξουαλική επαφή. Κάνω λάθος; Θα πει κανείς: «Σωστά, αλλά το θέμα είναι αν έφερε και την ίδια σημασία στα αρχαία.» Σαφώς έφερε. Ας το δούμε: Είναι από το «συνέρχομαι»και μεταξύ άλλων σημαίνει: Συνέρχομαι….. επί σαρκικής μίξεως, σ. γυναικί…. επί ζώων, συνουσιάζομαι, ζευγαρώνουμαι………. Το σον λέχον ξυνήλθον, έλαβον μέρος εις την κλίνην σου, εις την κοίτην σου…. (Μέγα Λεξικόν της Ελληνικής Γλώσσας Liddell-Scott) /  …….συνέρχομαι λέχος το σον=λαμβάνω μέρος (συμμετέχω) εις την κλίνην σου… (Λεξικό Σταματάκου).

    Πέραν αυτού του γεγονότος όμως, ας σκεφτούμε και τα υπόλοιπα που επισφραγίζουν ότι το «πριν η συνελθείν αυτούς» δεν μπορεί παρά να σημαίνει «πριν συνευρεθούν σεξουαλικά». Ακόμα κι αν βάσει του συγγραφέα -προσέξτε τι παραβλέπει (!)- δεχτούμε ότι το «πριν η συνελθείν αυτούς» το λέει ο Ματθαίος για να μας πει ότι η Θεϊκή σύλληψη συνέβη πριν έρθουν να συγκατοικήσουν σε γάμο στο ίδιο σπίτι, το ερώτημα είναι, τι θα εξυπηρετούσε αυτή η πληροφορία; Αν η πρόθεση του Ματθαίου ήταν να μας πει ότι δεν βρέθηκαν μαζί σε «επίσημο γάμο» πριν γεννήσει Τον Ιησού, τι νόημα θα είχε αυτό αν όχι να μας πει ότι συνευρέθηκαν σεξουαλικά μετά το γάμο;! Διότι ήταν δεδομένο ότι θα «συνευρισκόντουσαν» κατά τον γάμο!! Ο γάμος σηματοδοτούσε και την έναρξη της νόμιμης σεξουαλικής ζωής. Ακόμα λοιπόν και αυτή η εκδοχή να ήταν η σωστή -που δεν είναι- και πάλι το «πριν η συνελθείν αυτούς» (δηλαδή -κατά την υπόθεση- πριν έρθουν σε επίσημο γάμο) εμμέσως παραπέμπει σε σεξουαλική σχέση διότι συνδέεται και συνειρμικά με το «ευρέθη εν γαστρί έχουσα….»!! Αν είχαν τάξιμο παρθενίας και οι δύο, το να μας πληροφορεί ότι βρέθηκε «έγκυος πριν τον επίσημο γάμο», δεν έχει καμία απολύτως σημασία, εφόσον ούτε κατά τον γάμο θα μπορούσε να βρεθεί έγκυος!! Άρα, ακόμα και με αυτήν την λάθος ερμηνεία του «πριν  η συνελθείν αυτούς», πάλι καταρρίπτεται το δήθεν «αειπάρθενον» της Μαρίας.»

 

Συνεχίζει:

 

Ἀλλὰ καὶ ἐν τῇ περιπτώσει ποὺ ὁ Εὐαγγελιστὴς ἐννοοῦσε «πρὶν αὐτοὶ ἔλθουν σὲ σεξουαλικὴ ἐπαφή», πῶς ἐσεῖς βγάζετε τὸ συμπέρασμα ὅτι μετὰ τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶχαν σεξουαλικὲς ἐπαφές; Ἀπὸ ποῦ προκύπτει; Σὲ ποιὸ σημεῖο της ἡ «sola Scriptura» μᾶς πληροφορεῖ γιὰ κάτι τέτοιο;

 

1) Παράλογη ερώτηση. Γιατί; Πότε τότε είχαν σεξουαλική σχέση; Αν όπως λέτε δεχτείτε ότι ο ευαγγελιστής εννούσε «πρὶν αὐτοὶ ἔλθουν σὲ σεξουαλικὴ ἐπαφή», σημαίνει ότι δέχεσθε ότι «βρέθηκαν σε σεξουαλική επαφή, αφού βρέθηκε εν γαστρί, άρα μετά την σύλληψη ή γέννηση Του Χριστού!

2) Είναι μεγάλη ασέβεια και υποκρισία από μέρους σας, να μου λέτε: «…πῶς ἐσεῖς βγάζετε τὸ συμπέρασμα ὅτι μετὰ τὴ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ εἶχαν σεξουαλικὲς ἐπαφές; Ἀπὸ ποῦ προκύπτει; Σὲ ποιὸ σημεῖο της ἡ «sola Scriptura» μᾶς πληροφορεῖ γιὰ κάτι τέτοιο;», όταν σας έδωσα στην προηγούμενη εργασία μου τόσους λόγους (!!) που δεν μπορούσατε να αναιρέσετε... ούτε έναν! Μήπως ελπίζετε ο κόσμος να τους ξεχάσει; Και γράφετε:

«Δὲν ἔχω τὴν πρόθεση νὰ ἀσχοληθῶ μὲ ὁλόκληρο τὸ κείμενο τοῦ κ. Τομαρᾶ, ἀναιρώντας το λέξη πρὸς λέξη, διότι θὰ ἔπρεπε νὰ γράψω κι ἐγὼ ἕνα βιβλίο.»

 

Ξυνό αστείο αυτό. Μας δείξατε πόσο ικανός είστε να αναιρέσετε τις θέσεις τις Γραφής; Ο κόσμος με κοινό νου (τίποτε παραπάνω), σας κρίνει…, αλλά πιο σπουδαία Ο Θεός. Η «Γραφή και μόνο» άλλη μία φορά «υπέρ της αληθείας» θριάμβευσε! Δόξα στον Κύριο!

 

Τέλος, ὅσον ἀφορᾶ τὰ λεγόμενα «ἀδέλφια» τοῦ Ἰησοῦ, θὰ ἀφήσω νὰ σᾶς ἀπαντήσει καὶ πάλι ὁ Μαρτῖνος Λούθηρος: «“Ἀδελφοί” ἐδῶ, σημαίνει στὴν πραγματικότητα “ἐξάδελφοι”, διότι ἡ Ἁγία Γραφὴ καὶ οἱ Ἑβραῖοι πάντοτε ἀποκαλοῦν τοὺς ἐξαδέλφους, ἀδελφούς»[81].

 

Προφανώς θέλατε να κλείσετε με ένα αστείο, ε;

Και τους αδερφούς πως τους αποκαλούσαν;;;;;;;;;;;;;;;;; Τι λογική είναι αυτή;;

Τα ακόλουθα εδάφια αναφέρονται σε ξαδέρφια;

 

Ματθ.4:18-21 Περιπατών δε ο Ιησούς παρά την θάλασσαν της Γαλιλαίας, είδε δύο αδελφούς, Σίμωνα τον λεγόμενον Πέτρον και Ανδρέαν τον αδελφόν αυτού, ρίπτοντας δίκτυον εις την θάλασσαν· διότι ήσαν αλιείς· 19  και λέγει προς αυτούς· Έλθετε οπίσω μου και θέλω σας κάμει αλιείς ανθρώπων. 20  Οι δε αφήσαντες ευθύς τα δίκτυα, ηκολούθησαν αυτόν. 21  Και προχωρήσας εκείθεν είδεν άλλους δύο αδελφούς, Ιάκωβον τον του Ζεβεδαίου και Ιωάννην τον αδελφόν αυτού, εν τω πλοίω μετά Ζεβεδαίου του πατρός αυτών επισκευάζοντας τα δίκτυα αυτών και εκάλεσεν αυτούς. (Ξαδέρφια;;)

Μάρ. 10:29  Αποκριθείς δε ο Ιησούς είπεν· Αληθώς σας λέγω, δεν είναι ουδείς όστις, αφήσας οικίαν ή αδελφούς ή αδελφάς ή πατέρα ή μητέρα ή γυναίκα ή τέκνα ή αγρούς ένεκεν εμού και του ευαγγελίου,

Λουκ. 14:12  Έλεγε δε και προς εκείνον, όστις προσεκάλεσεν αυτόν. Όταν κάμνης γεύμα ή δείπνον, μη προσκάλει τους φίλους σου μηδέ τους αδελφούς σου μηδέ τους συγγενείς σου μηδέ γείτονας πλουσίους, μήποτε και αυτοί σε αντικαλέσωσι και γείνη εις σε ανταπόδοσις.

Πράξ. 7:12-13  ακουσας δε ιακωβ οντα σιτα εν αιγυπτω εξαπεστειλεν τους πατερας ημων πρωτον 13  και εν τω δευτερω ανεγνωρισθη ιωσηφ τοις αδελφοις αυτου και φανερον εγενετο τω φαραω το γενος του ιωσηφ

Πράξ.12:1-2 Κατ' εκείνον δε τον καιρόν επεχείρησεν Ηρώδης ο βασιλεύς να κακοποιήση τινάς από της εκκλησίας. 2  Εφόνευσε δε διά μαχαίρας Ιάκωβον τον αδελφόν του Ιωάννου.

 

Που είναι ο Λούθηρος να τον ρωτήσουμε και να γελάσουμε με την όποια πιθανή δικαιολογία του;, αλλά ας μην τον αδικήσω. Ίσως αν διάβαζε την εργασία μου να είχε την ταπείνωση και φόβο Κυρίου και αγάπη για την αλήθεια και να άλλαζε γνώμη. Φοβερός πάντως και εσείς και αυτός!

Και κλείνετε με την Γραφή λέγοντας:

Τελικῶς, καθῶς ἔφευγαν

χωρὶς νὰ συμφωνοῦν μεταξύ τους,

ὁ Παῦλος τοὺς τόνισε ἕνα πράγμα, λέγοντάς τους:

«Σωστὰ μίλησε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο στοὺς πατέρες μας

μέσῳ τοῦ προφήτου Ἡσαΐου, λέγοντας:

Πήγαινε στὸ λαὸ αὐτὸν καὶ πές του:

Μὲ τὴν ἀκοή σας θὰ ἀκούσετε, μὰ δὲν θὰ καταλάβετε,

κι ἔχοντας τὴν ὄρασή σας θὰ δεῖτε, ἀλλὰ δὲν θὰ ὰντιληφθεῖτε.

Γιατί σκληρύνθηκε ἡ καρδιὰ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ,

καὶ μὲ τ' αὐτιά τους βαριάκουσαν,

καὶ τὰ μάτια τους τὰ σφάλισαν, μήπως καὶ δοῦν

μὲ τὰ μάτια τους κι ἀκούσουν μὲ τ' αὐτιά τους καὶ καταλάβουν

μὲ τὴ διάνοιά τους καὶ ἐπιστρέψουν καὶ τοὺς γιατρέψω»[82].

 

Και με επίγνωση απαντώ: Τραγική ειρωνεία δεν είναι;

 

     Κ.Χατζησταυρίδη, λυπάμαι πραγματικά. «Κατά Παράδοση»… δείξατε ασέβεια στην κοινή λογική και χειρότερα ακόμα στην Αγία Γραφή. Δεν απαντήσατε:

* στα τόσα που διδάσκει η Γραφή που καταρρίπτουν το «αειπάρθενο» και παρέθεσα.

* στα τόσα λάθη των λεγόμενων «πατέρων» στις ερμηνείες της Π.Δ.

* στα τόσα δικά σας μη-λογικά.

Από την άλλη, προσωπικά με την χάρη Του Κυρίου, σας απάντησα ΣΕ ΟΛΑ τα επιχειρήματά και στην πρώτη εργασία μου και σ’αυτήν εδώ.

 

Θεωρώ ότι δοκιμαστήκατε ενώπιον Του Θεού… τα αποτελέσματα… Εκείνη την Ημέρα.

Μέχρι τότε, αυτό που θεωρώ ο Παύλος θα σας έγραφε, με τα οποία εννοείται συμφωνώ είναι:

Α’Κορ.15:33-34

Μη πλανάσθε· Φθείρουσι τα καλά ήθη αι κακαί συναναστροφαί. 34 Συνέλθετε εις εαυτούς κατά το δίκαιον και μη αμαρτάνετε· διότι τινές έχουσιν αγνωσίαν Θεού· προς εντροπήν σας λέγω τούτο.

 

Ολόψυχα εύχομαι κ.Χατζησταυρίδη, Ο Αγαθός Θεός να σας δώσει την αύξησή Του «υπέρ της αληθείας», Αμήν.

 

Αλέξης Τομαράς

 

Υγ. Μία αναθεώρηση.

    Σκεφτόμενος ξανά την λέξη «Θεομήτωρ», κατέληξα ότι δεν αρμόζει, ούτε καν υπό προϋποθέσεις (όπως ανέφερω στην πρώτη εργασία), να ονομάζεται η μητέρα Του Θεού, «Θεομήτωρ». Έτσι, αν μπορούσα να, αλλάξω το αρχικό κείμενο, θα το είχα ως εξής:

  1)  Σχετικά με όσα λέγονται στο (1o μέρος του άρθρου): «ΜΑΡΙΑ, η Μητέρα τού Θεού»     

    Θα συμφωνήσω με τον συγγραφέα ότι και ο τίτλος «Θεοτόκος» αρμόζει (!) να δίνεται στην μητέρα Του Κυρίου και αυτό διότι η Γραφή -μεταξύ άλλων- ξεκάθαρα διδάσκει ότι: «Θεὸς ἐφανερώθη ἐν σαρκί» (Α’Τιμ.3:16), άρα πράγματι η ευλογημένη μητέρα Του Κυρίου ήταν με αυτήν την έννοια «Θεοτόκος, εφόσον μέσα από αυτήν «Ο Θεός φανερώθηκε εν σαρκί». Όμως, επειδή υπάρχει εδώ μία μεγάλη Θεολογική παρανόηση, διευκρινίζω τα ακόλουθα.

    Ο Ιησούς Χριστός, ως Υιός Θεού, πρώτα γεννήθηκε από Τον Θεό, καθότι υπήρξε «μονογενής Υιός» πριν γεννηθεί από την Μαριάμ (Ιωάν.1:14,18, 3:16-19, 11:27, Γαλ.4:4, Α’Ιωάν.3:8, 5:20 κ.ά.). Εξάλλου, ένας Θεός δεν μπορεί να γεννηθεί από την πρωτοβουλία και την φυσιολογία ενός ανθρώπου! Και εκεί, στην συνέχεια, είναι το θαύμα… Του Θεού (!)… όχι της Μαριάμ. Η Μαριάμ απλώς έγινε αποδέκτης και φορέας αυτού του θαύματος. Ήταν δε, το σκεύος που έφερε μέσα της Τον γεννημένο από Τον Θεό, ώστε τελικά να Τον γεννήσει «εν σαρκί», να γεννήσει τον άνθρωπο που ήταν «ένας» με Τον Υιό Του Θεού («Μυστήριο» πράγματι.). Ο ρόλος της Μαριάμ ως «μητέρα» αφορά στον άνθρωπο Ιησού, όχι στον Θεό Ιησού, ασχέτως αν μαζί (Θεός και άνθρωπος) αποτελούσαν μία οντότητα (το πώς είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα). Πρέπει κανείς λοιπόν να κάνει αυτή τη διάκριση. Μόνο αν κανείς έχει τα πιο πάνω υπόψη μπορεί εν αληθεία να ονομάσει την Μαριάμ «Θεοτόκος» χωρίς να βλασφημεί και αυτό (να την ονομάζει έτσι δηλαδή) μόνο σε κάποιον που έχει την ίδια αντίληψη σχετικά και έτσι δεν θα πλανηθεί σε άλλα αντι-Βιβλικά συμπεράσματα. Προσωπικά δεν θα ονόμαζα την Μαριάμ «Θεοτόκο» σε όσους δεν έχουν την -πιο πάνω- ορθή αντίληψη περί αυτής, πόσο μάλλον «μητέρα του Θεού»! Για σκέψου, η Μαριάμ… μητέρα Του Θεού… άρα;

     Ρωτώ τον κάθε «Ορθόδοξο» ειλικρινή αναγνώστη, διαβάζοντας κανείς τα λόγια του συγγραφέα (τον   τίτλο): «Μαρία, η μητέρα Του Θεού», τι εντύπωση επιτρέπεται να πλανάται στον αέρα; «Ακούστε» τον τίτλο. Ότι αν και Θεός Ο Ιησούς, είχε για πρώτη φορά γεννηθεί από μητέρα άνθρωπο και έτσι, αυτό να φέρει ως αποτέλεσμα, κάποιον να στέκεται με δέος μπροστά στην Μαριάμ αντί μπροστά στον Θεό, αφού ως μητέρα υπάρχει λογικά πριν Τον Θεό!! Αυτό καταφέρνετε, ας είστε ειλικρινείς. Δεν είναι αυτό όμως βλάσφημο; Ως Θεός ΣΤΗ ΦΥΣΗ για πρώτη φορά γεννήθηκε ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ και “μεταφέρθηκε” θα λέγαμε μέσω Του Πνεύματος στη γη! Για να ακριβολογούμε λοιπόν, η Μαριάμ ήταν «μητέρα» του ανθρώπου Ιησού (από το γένος Δαβίδ) μέσα στον Οποίον υπήρχε -δια Πνεύματος Αγίου- μυστηριωδώς «συνυφασμένος» Ο Γεννημένος από Τον Θεό Μονογενής Υιός. Μόνο με αυτήν την έννοια, ναι, είναι «Θεοτόκος» και «μητέρα Του Κυρίου». Δεν είναι όμως τέτοια, αν θεωρούμε ότι Ένας Θεός και Κύριος (των Κυρίων) και Λόγος Θεού, κ.ά. δύναται να έχει άνθρωπο γονέα!! Εσείς όμως αυτό λέτε με αυτόν τον εντυπωσιακό, επιβλητικό, διφορούμενο -για λίγους- τίτλο, αλλά και λέγοντας: (Υπογράμμιση δική μου)

«Αφού λοιπόν ο Ενσαρκωθείς Υιός τού Θεού δεν έπαψε να είναι Θεός,, η Μητέρα Του, η Μαρία, είναι Μητέρα τού Θεού….»

     Μα τι βολική υπεραπλούστευση... Μία που είναι βέβαια συνεπής με την Μαριολατρεία που διακατέχει την Ελληνοορθοδοξία, κι ας μην το παραδέχεσθε (αλλά ας μην επεκταθώ εδώ σχετικά…). Για την Θεολογική ακρίβεια που μας ενδιαφέρει: η Μαρία είναι η μητέρα του Ενσαρκωμένου Υιού Του Θεού! Δηλαδή Του Ανθρώπου Ιησού Χριστού., αλλά για να συνεχίσω την λογική της σοφιστεία σας: Άρα εφόσον η Μαρία είναι η μητέρα Του Θεού, τότε η Μαρία είναι και σύζυγος Του Πατέρα Θεού διότι και Αυτός έχει Υιό Τον Ιησού!! Ε, λοιπόν, όσο βλάσφημη είναι η δεύτερη σοφιστεία, είναι και η πρώτη! Ας ταπεινωθούμε και ας ακριβολογούμε για να μην παραπλανούμε σε -για μας και την θρησκεία μας- «βολικά» συμπεράσματα.

--------------------

    Όμως, έχοντας αναθεωρήσει σχετικά με την πρώτη τοποθέτησή μου (στη πρώτη κριτική μου), επειδή μέρος του διαλόγου με τον κ.Χατζησταυρίδη αφορά και αυτά τα λόγια του περί «Θεομήτωρ», δεν θα, αλλάξω το αρχικό κείμενο, ώστε να μην υπάρχει σύγχυση κατά την ανάγνωσή του και να μην αδικηθούν τα λεγόμενα του κ.Χατζησταυρίδη. Πάντως, να θυμόσαστε ότι δεν αναγνωρίζω πλέον την μητέρα Του Ιησού ως «Θεομήτωρ», αλλά μόνο ως «Θεοτόκος» και αυτό, μόνο μπροστά σε ανθρώπους που ξέρουν πως το εννοώ.

Πατήστε στα ακόλουθα αν θέλετε να δείτε κάποιο μέρος ξανά:

1) Περί αειπάρθενου (η κριτική μου στο άρθρο του κ.Χατζησταυρίδη σε άρθρο Ορθόδοξου περιοδικού)

2) Η απάντηση του κ.Χατζησταυρίδη στην κριτική μου

3) Και η κριτική/απάντησή μου στην απάντησή του κ.Χταζησταυρίδη