Υπάρχει η λεγόμενη «ειδική ιεροσύνη» της Ελληνοορθοδοξίας

στο βιβλίο (ή στην περίοδο) της Καινής Διαθήκης;

Η απάντηση είναι ΟΧΙ.

Κριτική στο άρθρο του κ. Στέλιου Μπαφίτη (“Exprotestant”) με τίτλο:

«Με έξι απλά βήματα, η απόδειξη ότι στην Καινή Διαθήκη υπάρχει ειδική ιεροσύνη.»

Με όλο τον διάλογο που ακολούθησε.

Επειδή παρουσιάζει μερικές φορές κάποια προβλήματα το Internet Explorer, σας προτείνω να ανοίγετε την σελίδα με Mozilla Firefox.

 

1) Για την κριτική μου στο συγκεκριμένο άρθρο πατήστε εδώ (θα σας πάει κάτω στην σελίδα/υπάρχει και το άρθρο του εντός της απάντησής μου)

 

2) Για την απάντηση του Μπαφίτη στην κριτική μου χωρίς την απάντησή μου σε αυτήν πατήστε εδώ (εξωτερικός σύνδεσμος)

 

3) Για την ανταπάντηση μου στην απάντηση του κ. Μπαφίτη (η οποία επίσης υπάρχει εντός της απάντησής μου) πατήστε εδώ (θα σας πάει κάτω στην σελίδα)

Σημειώστε ότι αυτή είναι η διορθωμένη απάντησή μου, όχι η πρώτη που είχα αναρτήσει. Οι διορθώσεις αφορούν μόνο το ζήτημα της χιλιετής βασιλείας (και κυρίως τα όσα είχα γράψει περί νέας γης και νέους ουρανούς). Αυτή η διορθωμένη απάντηση στάλθηκε «εγκαίρως» στον κ.Μπαφίτη σήμερα 30 Δεκ.2012, πριν δηλαδή μου στήλει και αναρτήσει την δική του απάντηση σε αυτήν. Δικαίωμα στην διόρθωση αυτή έχω, εφόσον δεν μου έχει σταλεί ακόμα και έτσι δεν έχω διαβάσει την απάντηση του συνομιλητή μου, πράγμα που θα ήταν ανέντιμο αν την είχα διαβάσει. Αυτή η αλλαγή/διόρθωσή του κειμένου μου φυσικά θα επιβάρυνε τον κ.Μπαφίτη μέχρι κάποιο βαθμό, διότι είχε ήδη αρχίσει την απάντησή του στην ανάρτησή μου, αλλά «υπέρ της αληθείας» α) δεν θα ήθελα να μου απαντήσει σε κάτι που δεν πιστεύω ή σε κάτι για το οποίο δεν είμαι σίγουρος ακόμα και β) δεν θα ήθελα να πράξω «κατά της αληθείας» απέναντι στους αναγνώστες τους δικούς μου και τους δικούς του. Σητώ συγνώμη από τον ίδιο και από όσους ήδη διάβασαν την πρώτη ανάρτησή μου, αλλά έτσι είναι η έρευνα της αλήθειας και η ευθύνη μας απέναντι σε αυτήν. Τονίζω ότι οι αλλαγές που έκανα αφορούν μόνο κάποιες πτυχές της χιλιετής βασιλείας, όχι όλες τις πτυχές και κανένα άλλο θέμα, πράγμα που μπορεί να σας επιβεβαιώσει και ο ίδιος.

---Όποιος θέλει, μπορώ να του στείλω και την πρώτη ανάρτησή μου αν θέλει να την συγκρίνει με αυτήν και αυτό προς αποφυγήν παρεξηγήσεων.

 

4) Για την επόμενη στην σειρά απάντηση του κ.Μπαφίτη στην απάντησή μου, πατήστε εδώ (εξωτερικός σύνδεσμος).

 

5) Για την απάντησή μου στην προηγούμενη απάντησή του (η οποία επίσης υπάρχει εντός του κειμένου μου) πατήστε εδώ (θα σας πάει κάτω στην στην σελίδα).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Η κριτική μου στο άρθρο του «Exprotestant» κ. Στέλιου Μπαφίτη

(Με γραματοσειρά Palatino Linotype, μέγεθος 10, με περιθώρειο 1.4 γύρω-γύρω,

η καταμέτρηση λέξεων έδειξε: 22.380)

30, Μαΐου 2012

    Τυχαία (;) βρήκα αυτήν την ιστοσελίδα που ονομάζεται Exprotestant, του πρώην Διαμαρτυρόμενου κ.Στέλιου Μπαφίτη. Μου έκανε εντύπωση ο ηχηρός αυτός (απίστευτος για μένα) τίτλος της σελίδας του και είπα να ασχοληθώ. Διάβασα λοιπόν από περιέργεια λίγα άρθρα του περί ειδικού ιερατείου και σκέφτηκα για αρχή να ασκήσω κριτική σε ένα από αυτά τα άρθρα του με τίτλο:

Με έξι απλά βήματα, η απόδειξη ότι στην Καινή Διαθήκη υπάρχει ειδική ιεροσύνη.

(Το άρθρο αυτό του κ.Μπαφίτη αντιστοιχεί σε 2,5 σελίδες με γραμματοσειρά Palatino Linotype, μέγεθος 10  και περιθώρεια 1.4 γύρω-γύρω, καταμέτρηση λέξεων έδειξε: 1464)

 

Κάποιες αρχικές διευκρινήσεις για φανατικούς (κι όχι μόνο) όλων των «παρατάξεων»:

1)       Πιστεύω ότι ο «Ορθόδοξος» χώρος, έχει μεγάλες πλάνες, όπως έχει μεγάλες πλάνες και ο Διαμαρτυρόμενος χώρος.

2)       Προσωπικά, για όσους για πρώτη φορά επισκέπτονται την ιστοσελίδα, είμαι –σε αντίθεση με τον κ.Μπατίφη- «πρώην Ορθόδοξος» (να το πω αλλιώς, είμαι «Exorthodox» J J), ανήκω στον Χριστό, και εκκλησιάζομαι (για σημαντικούς λόγους) σε Διαμαρτυρόμενη Ευαγγελική Εκκλησία. Δεν είμαι Ευαγγελικός όμως, διότι διαφωνώ με κάποια δόγματα του συγκεκριμένου χώρου. Τι είμαι; Χριστιανός και ξηρό ψωμί, σκέτο, όσο και αν δεν χωράει αυτό στο μυαλό αρκετών.

3)    Αν υπήρχε ειδική ιεροσύνη και γήινο θυσιαστήριο στην ΚΔ όπως ισχυρίζεται ο κ.Μπαφίτης, δεν θα είχα ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα να το δεχτώ και να το ομολογώ όπως π.χ. ομολογώ ότι το βάπτισμα στο νερό είναι βάσει της ΚΔ σωτηριακό ή όπως ομολογώ ότι και τα 5 σημεία του Καλβίνου είναι δαιμονικής έμπνευσης. Έχοντας πει αυτά όμως ενώπιον Του Θεού και ανθρώπων, είμαι απολύτως πεπεισμένος ότι δεν υπάρχει καμία ειδική ιεροσύνη στην ΚΔ. Αν ο κ.Μπαφίτης με αποδείξει λάθος «υπέρ της αληθείας» θα ταπεινωθώ και ΜΕ ΧΑΡΑ θα το ομολογώ δημοσίως πλέον όπως και θα οφείλω.

4)    Το δε άρθρο του κ.Μπαφίτη θεωρώ ότι είναι πολύ πρόχειρο (στο σημείο που δεν ήξερα αν θα πρέπει να ασχοληθώ), και με προβληματικές διατυπώσεις, λες και δεν τον ένοιαζε και τόσο τι θα καταλάβουν οι αναγνώστες· δεν λέω ότι έτσι είναι, λέω ότι αυτήν την εντύπωση αποκόμισα. Ένιωσα αρκετές φορές σαν να είναι ένας π.χ. ζογκλέρ που ενώ προσπαθούσε να φέρει γύρω τις μπάλες, εγώ έπρεπε να προσπαθώ να διακρίνω ποια μπάλα ακολουθεί ποια. Ζαλάδα! Μήπως έφταιγα εγώ όμως; Στον ακόλουθο σύνδεσμο είναι το άρθρο στο οποίο θα ασκήσω κριτική χωρίς την δική μου κριτική, σας παρακαλώ να το διαβάσετε ανεπηρέαστοι τώρα πριν συνεχίσετε και να κρίνετε μόνοι σας αν τελικά φταίει η δική μου αντίληψη: http://exprotestant.blogspot.com/2011/10/blog-post_07.html

 

Παρακαλώ σταματήστε τώρα εδώ και ανοίξτε το λινκ/σύνδεσμο να διαβάσετε το άρθρο του κ. Μπαφίτη. Επιμένω. Δώστε τον προβλεπόμενο χρόνο σε αυτό! Όχι πρόχειρο διάβασμα.

 

5)       Τα δε λάθη του κ.Μπαφίτη (και προφανώς της Ορθοδοξίας) ήταν πολλά… πολλά όμως! Δεκατέσσερα! Λέτε να υπερβάλλω; Και αυτό εσείς θα το κρίνετε (όσοι γνωρίζετε την Γραφή και αγαπάτε την αλήθεια). Έκανα ό,τι μπορούσα να αναδείξω και τα λάθη και το μέγεθός τους.

6)       Λυπάμαι από την μία που το άρθρο μου αυτό, όπως και τα περισσότερα άρθρα μου, είναι από μεγάλα μέχρι πολύ μεγάλα (με κάποιες εξαιρέσεις), αλλά όποιος αγαπάει την αλήθεια και πειθαρχεί ώστε αυτή να αποκτά ρίζες γερές, δεν έχει να χάσει. Το θεωρώ όχι μόνο χρήσιμο να εστιάζω στις τοποθετήσεις κάποιου ή σε κάποιες παραμέτρους, αλλά και αναγκαίο ώστε να μπορεί κανείς να αντιληφθεί και να μάθει την έκταση ενός ζητήματος ταυτόχρονα αποκτώντας γερές ρίζες σε αυτό. Σημειώστε ότι γράφω πράγματα λαμβάνοντας υπόψη και τους αναγνώστες αν και κυρίως τα λεγόμενα του κ.Μπαφίτη.

7)       Επιθυμία μου ειλικρινά είναι, με την χάρη Του Θεού, να ωφελήσω και τον κ.Μπαφίτη και γενικότερα τους Ορθόδοξους συμπατριώτες μου. Δεν είμαι εχθρός τους και θέλω να πιστεύω ότι δεν είναι εχθροί μου. Και οι δύο εξάλλου έχουμε κοινό εχθρό, τον Διάβολο, αυτόν που διαβάλλει την αλήθεια που όλοι –θέλω να πιστεύω πάλι- θέλουμε.

8)       Μόνος μου πήρα την πρωτοβουλία να ασχοληθώ με το άρθρο του κ.Μπαφίτη και μόνος μου του ασκώ κριτική. Το να αναφερθεί λοιπόν -στη περίπτωση που απαντήσει- ο κ.Μπαφίτης στους Διαμαρτυρόμενους (Ευαγγελικούς, Πεντηκοστιανούς, κλπ.) θα είναι κάτι που δεν αφορά την παρούσα κριτική μου και θα το δω ως υπεκφυγή και προσπάθεια να θολωθούν τα νερά. Δεν αντιπροσωπεύω τις Διαμαρτυρόμενες απόψεις, όπως αντιπροσωπεύει ο ίδιος τις Ορθόδοξες απόψεις, αλλά θέτω τις δικές μου απόψεις, ασχέτως πόσο συμφωνούν ή όχι οι Διαμαρτυρόμενοι. Για τις δικές μου απόψεις, ευχαρίστως να απαντήσω, αρκεί –όπως τονίζω στις «αρχές της ιστοσελίδας μου»- να μην είναι μία προσπάθεια αλλαγής θέματος, υπεκφυγής, αποπροσανατολισμού.

9)       Δεν είμαι θεολόγος, και θα προσθέσω ότι αρκετές φορές ευχαρίστησα Τον Κύριο που δεν είμαι, αν και είναι ένα άλλο θέμα αυτό. Είμαι όμως ένα από «τα μωρά του κόσμου τούτου» που Ο Θεός εξέλεξε (Α’Κορ.1:27) και αυτό μου αρκεί και μου περισσεύει.

 

    Ας δούμε τώρα την «απόδειξη» του “Exprotestant” (που σημαίνει: «Πρώην Διαμαρτυρόμενος») κ.Μπαφίτη Στέλιου, ότι δήθεν υπάρχει ειδική ιεροσύνη στην ΚΔ (εννοεί στο βιβλίο, και έτσι και στην περίοδο, της Καινής Διαθήκης). Έχει ενημερωθεί για την εδώ κριτική μου και είναι φυσικά ευπρόσδεκτος να απαντήσει όποτε θελήσει και βρει χρόνο. Παραθέτω και σχολιάζω όλο το κείμενό του ως έχει στην ιστοσελίδα του, χωρίς να παραλείπω τίποτα. Τα σχόλιά του θα είναι σε τετράγωνα ώστε να διακρίνονται από τα δικά μου. Το μέρος των λόγων του μέσα στο τετράγωνο, το οποίο θα σχολιάζω, θα το υπογραμμίζω και τα σχετικά σχόλιά μου θα είναι αμέσως κάτω από το τετράγωνο. Θα χρησιμοποιώ για συντομία τα αρχικά: ΠΔ (για Παλαιά Διαθήκη), ΚΔ (για Καινή Διαθήκη). Όταν αναφέρομαι σε κάποιο «βήμα», θα αναφέρομαι σε ένα από τα «έξι απλά βήματα» του κ.Μπαφίτη· έτσι ονομάζονται στο τίτλο του άρθρου του όπως θα δείτε.

Ο Θεός ας δώσει την αύξησή Του σε όλους μας.

 

 

Σχόλια: 1) Πράγματι, δεν θα σήμαινε αυτό, αν υπήρχε ειδική ιεροσύνη, αλλά εφόσον δεν υπάρχει, δεν τίθεται θέμα. 2) Χρόνου επιτρέποντος, θα ασχοληθώ στο μέλλον και με τα «άλλα πρωτοχριστιανικά συγγράμματα» που αναφέρει.

 

 

Σχόλια: 1) Όχι και η καλύτερη διατύπωση. «Όπως τότε συνυπήρχαν» ποιοι; Η γενική και η ειδική (ιερείς και αρχιερείς/τάξη Ααρών); Η ιεροσύνη της τάξης Ααρών (που έφερε τους αρχιερείς) επίσης ανήκει στην ειδική ιεροσύνη και άνηκε στην Λευιτική ιεροσύνη (Ο Ααρών ήταν από την φυλή Λευί.).

2) Η γενική ιεροσύνη της ΠΔ, το λεγόμενο «βασίλειον ιεράτευμα», δεν έλαβε ποτέ σάρκα και οστά από όλον τον λαό Ισραήλ. Στην ΠΔ διαβάζουμε για κάτι που ήταν στις προθέσεις Του Θεού που ποτέ όμως δεν εκπληρώθηκε. Έτσι, σε αντίθεση με αυτό που λέει ο κ. Μπαφίτης, ποτέ δεν συνυπήρξαν στην πράξη. Θα δούμε και άλλα πολύ σημαντικά για αυτήν.

3) Η γενική ιεροσύνη της ΠΔ  δεν έφερε κανένα τυπικό γνώρισμα όπως η λειτουργία του ειδικού ιερατείου στην ΠΔ (όπως άμφια, θυσίες, μεσολάβηση). Αυτή δε η γενική ιεροσύνη δεν αναφέρεται στην προς Εβραίους καθόλου, ούτε καν υπονοείται. Το λέω αυτό διότι θα προσπαθήσει να αντλήσει από αυτήν την επιστολή κάποιο επιχείρημα ο κ.Μπαφίτης αργότερα. Αντιθέτως, είναι το ειδικό ιερατείο που βλέπουμε στην ΠΔ να ιερουργεί για Τον Θεό και το μόνο που αναφέρεται σε ολόκληρη την προς Εβραίους Επιστολή. Αναφερόμενος έτσι ο Παύλος σε ιερείς στην προς Εβραίους, μόνο το ειδικό ιερατείο της ΠΔ είχε στην σκέψη του και καμία άλλη γενική ή ειδική ιεροσύνη.

4) Στην περίοδο της Καινής Διαθήκης βλέπουμε ότι υπάρχει μόνο μία γήινη ιεροσύνη, η λεγόμενη –όπως έχει καθιερωθεί- «γενική», αλλά και ιδεατή διευκρινίζω, μέσα στην οποία όμως υπάρχουν διάφορες λειτουργίες/ρόλοι, και όχι δύο ιεροσύνες (γενική και μία «μεταφορική» δήθεν ειδική, μέρος τη γενικής). Αυτό είναι που μπερδεύει ο κ.Μπαφίτης και γενικότερα η Ελληνοορθοδοξία, μη μένοντας φυσικά στην ΚΔ· ας το προσέξει ο αναγνώστης αυτό το σημείο. Αυτό φανερώνει η ΚΔ, τίποτε άλλο, όσο και να επιχειρούν να βγάλουν λίπος από τη μύγα· παρεμπιπτόντως περί αυτού πρόκειται με όλα σχεδόν τα δόγματα της Ελληνορθοδοξίας όταν επιχειρούν μερικοί να μας κάνουν «χάρη» (όπως λέει ο κ.Μπαφίτης…) και να μας τα δείξουν στην ΚΔ.

 

 

Σχόλιο: Και όμως δεν θα την δούμε «την ονομασία», επειδή δεν προκύπτει μέσα από την ΚΔ παρά μόνο κατόπιν απίστευτης παρανόησης (να μην το πω διαστρέβλωσης!) της ΚΔ. Και δεν είναι τυχαίο που δεν προκύπτει.

 

Σχόλια:

Α) Για αρχή, να ρωτήσουμε από που φαίνεται στην Γραφή ότι η γενική ιεροσύνη της ΠΔ (που δεν έλαβε σάρκα και οστά!) ήταν της τάξης Λευί; Από πουθενά. Δεν άνηκε σε καμία τάξη και θα εξηγήσω τον λόγο αργότερα, μάλιστα η πρόθεση Του Θεού για γενική ιεροσύνη (για «βασίλειον ιεράτευμα») προηγείται χρονικά της Λευιτικής ιεροσύνης! Έτσι, αν και δεν ισχύει, πιο λογικό θα ήταν να νομίσει κανείς ότι είναι η Λευιτική ιεροσύνη που ανήκει στην γενική ιεροσύνη που προηγήθηκε, παρά το αντίθετο. Πάντως, αν και είχε δοθεί σε όλον τον λαό η ιεροσύνη, φαίνεται ότι κάθε πρωτότοκο αγόρι αρχικώς ήταν μάλλον να είναι ξεχωρισμένο για τον Θεό, προφανώς για να είναι ιερέας (δείτε κάτω σε λίγο, Αριθ.3:12-13). Επειδή όμως στην ανταρσία τους κάτω από το όρος Σινά έστησαν το χρυσό μοσχάρι, φαίνεται ότι Ο Θεός αφαίρεσε αυτό το προνόμιο της ειδικής ιεροσύνης από τα πρωτότοκα του λαού και το έδωσε αποκλειστικά στην φυλή Λευί η οποία δεν συμμετείχε στην ανταρσία και ειδωλολατρία των υπολοίπων:

Εξ.19:5-7 τώρα λοιπόν εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών· διότι ιδική μου είναι πάσα η γή· 6 και σεις θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον. Ούτοι είναι οι λόγοι, τους οποίους θέλεις ειπεί προς τους υιούς Ισραήλ. 7 Και ήλθεν ο Μωϋσής και εκάλεσε τους πρεσβυτέρους του λαού και έθεσεν έμπροσθεν αυτών πάντας εκείνους τους λόγους, τους οποίους προσέταξεν εις αυτόν ο Κύριος.

 

Εξ.32:19-26 Καθώς δε επλησίασεν εις το στρατόπεδον, είδε τον μόσχον και χορούς· και εξήφθη ο θυμός του Μωϋσέως, και έρριψε τας πλάκας από των χειρών αυτού και συνέτριψεν αυτάς υπό το όρος· 20 και λαβών τον μόσχον, τον οποίον είχον κάμει, κατέκαυσεν εν πυρί, και συντρίψας εωσού ελεπτύνθη, έσπειρεν επί το ύδωρ και επότισε τους υιούς Ισραήλ. 21 Και είπεν ο Μωϋσής προς τον Ααρών, Τι έκαμεν εις σε ο λαός ούτος, ώστε επέφερες επ' αυτούς αμαρτίαν μεγάλην; 22 Και είπεν ο Ααρών, Ας μη εξάπτηται ο θυμός του κυρίου μου· συ γνωρίζεις τον λαόν, ότι έγκειται εις την κακίαν· 23 διότι είπον προς εμέ, Κάμε εις ημάς θεούς, οίτινες να προπορεύωνται ημών· διότι ούτος ο Μωϋσής, ο άνθρωπος όστις εξήγαγεν ημάς εκ γης Αιγύπτου, δεν εξεύρομεν τι απέγεινεν αυτός· 24 και είπα προς αυτούς, Όστις έχει χρυσίον, ας αφαιρέσωσιν αυτό· και έδωκαν εις εμέ· τότε έρριψα αυτό εις το πυρ, και εξήλθεν ο μόσχος ούτος. Και ιδών ο Μωϋσής τον λαόν ότι ήτο αχαλίνωτος, διότι ο Ααρών είχε αφήσει αυτούς αχαλινώτους προς καταισχύνην, μεταξύ των εχθρών αυτών, 26 εστάθη ο Μωϋσής παρά την πύλην του στρατοπέδου και είπεν, Όστις είναι του Κυρίου, ας έλθη προς εμέ. Και συνήχθησαν προς αυτόν πάντες οι υιοί του Λευΐ. 27 Και είπε προς αυτούς, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός του Ισραήλ· Ας βάλη έκαστος την ρομφαίαν αυτού επί τον μηρόν αυτού· και διέλθετε και εξέλθετε από πύλης εις πύλην διά του στρατοπέδου, και ας θανατώση έκαστος τον αδελφόν αυτού και έκαστος τον φίλον αυτού και έκαστος τον πλησίον αυτού. 28 Και έκαμον οι υιοί του Λευΐ κατά τον λόγον του Μωϋσέως· και έπεσαν εκ του λαού εκείνην την ημέραν περίπου τρεις χιλιάδες άνδρες.

 

Αριθ.3:12-13 Ιδού, εγώ έλαβον τους Λευΐτας εκ μέσου των υιών Ισραήλ, αντί παντός πρωτοτόκου διανοίγοντος μήτραν εκ των υιών Ισραήλ· και θέλουσιν είσθαι οι Λευΐται εμού. 13 Διότι παν πρωτότοκον είναι εμού· επειδή καθ' ην ημέραν επάταξα παν πρωτότοκον εν γη Αιγύπτου, ηγίασα εις εμαυτόν παν πρωτότοκον εν τω Ισραήλ, από ανθρώπου έως κτήνους· εμού θέλουσιν είσθαι. Εγώ είμαι ο Κύριος.

Δευτ.10:8 Κατ' εκείνον τον καιρόν (στο όρος Σινά / δες 10:1) εξεχώρισεν ο Κύριος την φυλήν του Λευΐ, διά να βαστάζη την κιβωτόν της διαθήκης του Κυρίου, να παρίσταται ενώπιον του Κυρίου διά να υπηρετή αυτόν, και να ευλογή εν τω ονόματι αυτού, έως της ημέρας ταύτης.

 

    Στο βαθμό που μας αφορά λοιπόν εδώ, η ουσία είναι ότι στα πιο πάνω χωρία φαίνεται ότι η γενική ιεροσύνη προηγείται και δεν έχει σχέση με την Λευιτική ιεροσύνη η οποία προέκυψε κατόπιν της αμαρτίας/ειδωλολατρίας του λαού.

 

Β) Πάντως «από την διδασκαλία του Παύλου και της Εκκλησίας του πρώτου αποστολικού αιώνα», των αναγεννημένων Του Θεού που έμεναν στην διδαχή των μαθητών Του Χριστού, ΔΕΝ βλέπουμε ότι οι πιστοί μετέχουν σε κάποια γενική ιεροσύνη της τάξης Μελχισεδέκ, διότι κάτι τέτοιο ΔΕΝ αναφέρεται πουθενά, ούτε καν πλαγίως. Το αν η Εκκλησία του πρώτου αιώνα έλεγε τέτοια πράγματα θα το δούμε –Θεού επιτρέποντος- σε ανάλογη κριτική που θέλω να κάνω κάποια στιγμή στο αντίστοιχο άρθρο του κ.Μπαφίτη.

    Πάρα ταύτα, ο κ.Μπαφίτης συνεχίζει τα λόγια του και μας παρουσιάζει προς απόδειξη τα ακόλουθα δύο χωρία που δεν έχουν καμία σχέση με αυτό που θέλει να αποδείξει (ότι η γενική –μέρος της οποίας είναι η ειδική - της ΚΔ, είναι κατά την τάξη Μελχισεδέκ). Συνεχίζει λοιπόν:

(Μην ξεχνάτε ότι οι υπογραμμίσεις είναι δικές μου, όχι του κ.Μπαφίτη.)

 

 

(Τα λόγια «μετατιθέμενης της ιερωσύνης» σε κόκκινα, ήταν ήδη τονισμένα με υπογράμμιση από τον κ.Μπαφίτη. --Υπάρχει και ένα σχόλιο του εδώ κάτω από τα χωρία, το οποίο θα δούμε αργότερα.)

Σχόλια:

1) Για αρχή, σας φαίνεται ότι το πρώτο εδάφιο που παραθέτει (Α’Πέτ.2:9) λέει ότι η γενική ιεροσύνη της ΚΔ είναι κατά την τάξη Μελχισεδέκ όπως προανέφερε; Σας παρακαλώ διαβάστε το πάλι, αλλά και τα λόγια του κ.Μπαφίτη που προηγούνται (στο «βήμα» 2 και 3, στα τετράγωνα).

2) Το δεύτερο εδάφιο (Εβρ.7:11-12) τι σας λέει; Ότι η γενική ιεροσύνη φέρει «την ονομασία της τάξης της ιεροσύνης» (2^ο βήμα), …της κατά την τάξη Μελχισεδέχ»(από το 3^ο βήμα); Ή μήπως απλούστατα ότι θα εγερθεί άλλος Ιερέας κατά την τάξιν Μελχισεδέκ; Το «μετατιθέμενης της ιεροσύνης» πιθανόν να μην είναι γνωστό στους πολλούς γιατί λέγεται από τον Παύλο, αλλά θα το δούμε και αυτό.

3) Θα προσπαθήσει λοιπόν ο κ.Μπαφίτης να συνδέσει αυτές τις δύο περικοπές, αλλά γιατί να κάνει κάτι τέτοιο; Δίνει την εντύπωση –αν και μάλλον οι γνώμες θα διίστανται…- ότι το κάνει μπας και καταφέρει να μας πείσει ότι το «βασίλειον ιεράτευμα» της ΚΔ (η γενική ιεροσύνη) είναι της τάξης Μελχισεδέκ επειδή αυτή η ιεροσύνη μετατέθηκε σε μας μέσω Του Χριστού. Εσείς ποιο συμπέρασμα θα βγάζατε; Δείτε τα λόγια του σε κόκκινα και προσπαθήστε να τα συσχετίσετε με τα προηγούμενα λόγια του.

Όπως και να τα βλέπετε, ας το αφήσουμε αυτό για λίγο, και ας δούμε δύο σημαντικά λάθη που έκανε. Το πρώτο είναι λογικής/γνωστικής φύσης και το δεύτερο ερμηνευτικής φύσης.

    Ας δούμε το πρώτο, κάτι πολύ σημαντικό που ουσιαστικά του απαγορεύει οποιαδήποτε σύνδεση μεταξύ τάξης Μελχισεδέκ και γενικής ιεροσύνης.

 

Πρώτο λάθος

     Τα λόγια αυτά του χωρίου (Α’Πέτ.2:9) είναι εμπνευσμένα, απορρέουν, από συγκεκριμένη περικοπή στην ΠΔ. Αυτό μάλλον το γνωρίζει διότι το χωρίο της ΠΔ το παρέθεσε και ο ίδιος στην αρχή του άρθρου του και η ομοιότητα των δύο είναι οφθαλμοφανής. Ας το δούμε ξανά όπως βρίσκεται στην ΠΔ και ας συγκρίνει ο αναγνώστης την ομοιότητα του με το Α’Πέτ.2:9 (η ομοιότητα θα είναι σε μπλε γράμματα):

Εξ.19:5-6 τώρα λοιπόν εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών· διότι ιδική μου είναι πάσα η γή· 6 και σεις θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον. Ούτοι είναι οι λόγοι, τους οποίους θέλεις ειπεί προς τους υιούς Ισραήλ.

Α’Πέτ.2:9 «σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φώς·»,

Ο απόστολος Πέτρος λοιπόν, φέρει στην σκέψη του την γενική ιεροσύνη που αναφέρεται στην ΠΔ (κάτι φυσικό όπως θα δούμε) και ήταν στην πρόθεση Του Θεού να αφορά όλον τον λαό Ισραήλ. Το κάνει αυτό, επειδή είναι γεγονός ότι μετέχουμε και εμείς ως Χριστιανοί σε αυτήν την γενική ιεροσύνη που ήταν στην πρόθεση Του Θεού για τον λαό Ισραήλ και όχι σε άλλη (!), όπως και γίναμε και μέρος του λαού Ισραήλ (Ρωμ.9:6-8, 11:25-26, Γαλ.3:29) καθώς κατά χάριν μπολιαστήκαμε στον «κορμό» του δέντρου Ισραήλ (Ρωμ.11:17,24), δέντρο και λαός και οίκος Του Θεού. Έτσι, δεν μετατέθηκε λοιπόν αυτή η ιεροσύνη σε μας η οποία και έμεινε μία ανεκπλήρωτη ως πρόθεση Του Θεού, αλλά θα λέγαμε ότι κατά μία έννοια, μάλλον εμείς οι Χριστιανοί μετατεθήκαμε σε αυτήν (την πρόθεση Του Θεού / η οποία προηγείται χρονικά), ώστε να την «συνεχίσουμε», ή μάλλον να την εκπληρώσουμε. Αυτό και μόνο δείχνει ότι η αυτού του είδους ιεροσύνη (η γενική), δεν έχει να κάνει με την Λευιτική ιεροσύνη που ήταν ειδική και προέκυψε μετά από την γενική, αλλά ότι ήταν μία παράλληλη πνευματικότητα που θα προέκυπτε από την υπακοή στον Θεό. Σημειώστε ότι –όπως είπα- δεν έχουμε ΚΑΝΕΝΑΝ λόγο να πιστεύουμε ότι η γενική ιεροσύνη της ΠΔ ήταν της τάξεως Λευί, αλλά το αντίθετο, δηλαδή ότι δεν ήταν.

Τώρα, αν κάνουμε το λάθος και δεχτούμε όπως θέλει ο κ.Μπαφίτης, ότι το Α’Πέτ.2:9: «σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φώς·», αναφέρεται σε μία γενική ιεροσύνη δήθεν κατά την τάξη Μελχισεδέκ, τότε, εφόσον τα ίδια λόγια περιγράφουν την γενική ιεροσύνη του λαού Ισραήλ, γιατί να μην σκεφτούμε ότι το ίδιο λογικά ισχύει και για αυτήν! Ότι και ο λαός Ισραήλ, ως γενική ιεροσύνη, ήταν στην τάξη Μελχισεδέκ. Αυτό όμως ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να ισχύει για αυτούς, επειδή δεν είναι λογικό ολόκληρος ο λαός Ισραήλ να ανήκει σε μία ανώτερη ιεροσύνη Μελχισεδέκ, και ταυτόχρονα ένα μέρος του από αυτούς που ανήκουν ήδη σε αυτήν την ιεροσύνη, «η κεφαλή του» θα λέγαμε, το ειδικό ιερατείο στο οποίο και υποτάσσονταν ο λαός (!) που ήταν και υπεύθυνο για τις θυσίες (!), να ανήκει και σε μία κατώτερη ιεροσύνη όπως αυτή του Ααρών/Λευί! Αυτό θα ήταν αλλόκοτο ως συμπέρασμα (αν και όλα τα περιμένω.). Εφόσον λοιπόν η γενική ιεροσύνη της ΠΔ δεν άνηκε στην τάξη Μελχισεδέκ, τότε, αυτομάτως δεν ανήκει και η γενική ιεροσύνη της ΚΔ στην ιεροσύνη της τάξης Μελχισεδέκ, στην οποία αναφέρονται και οι ίδιες περιγραφές με αυτήν της ΠΔ. Η μόνη διαφορά είναι ότι στην ΚΔ, η γενική ιεροσύνη έχει μπει σε λειτουργία (και έτσι εκπληρώνεται η αρχαία –της ΠΔ- πρόθεση Του Θεού για ένα «βασίλειον ιεράτευμα») επειδή για να μπει κανείς στο Σώμα Του Χριστού πρέπει πρώτα να μπει σε Διαθήκη με Τον Θεό, μέσω μετάνοιας/πίστης/βαπτίσματος/λήψης Του Πνεύματος, άρα ήδη υπάρχει υπακοή στο Θεό και έτσι το «βασίλειον ιεράτευμα» παίρνει σάρκα και οστά. Αυτό διακρίνει ο κοινός «θεολογικός» νους.

     Βλέποντας λοιπόν ότι τα δύο εδάφια (Εξ.19:5-6 – Α’Πέτ.2:9) περιγράφουν την ίδια ιεροσύνη και λαμβάνοντας υπόψη λανθασμένα ότι της ΚΔ η γενική ιεροσύνη είναι της τάξης Μελχισεδέκ, θα πρέπει τότε, αν κάποιος θέλει να είναι συνεπής με αυτό το λάθος (!), να καταλήξει στο ακόλουθο λάθος:

«Αυτά τα δύο εδάφια περιγράφουν την ίδια ιεροσύνη, άρα εφόσον στην ΚΔ η γενική ιεροσύνη είναι της τάξεως Μελχισεδέκ, τότε είναι και της ΠΔ.»

 

Αυτό όμως όπως έδειξα δεν μπορεί να ισχύει. Το να παίρνει έτσι κανείς την ίδια βασική περιγραφή του Πέτρου που υπάρχει και στην ΠΔ και να την βαπτίζει όπως θέλει, δεν αλλάζει ότι και οι δύο περιγραφές περιγράφουν το ίδιο, την ίδια ιεροσύνη, και σε αυτό πρέπει να μείνει ο αναγνώστης. Το να επικαλείται ότι α) εκείνη η γενική ιεροσύνη στην ΠΔ ήταν τάξεως Λευί (κάτι που και δεν ισχύει) και ότι β) της ΚΔ είναι της τάξεως Μελχισεδέκ (ουσιαστικά αποκόπτοντας την νοητή συνέχεια!), είναι πράγματι δύο ΑΥΘΑΙΡΕΤΑ συμπεράσματα. Πέφτει σε αυτό το σφάλμα επειδή προφανώς δεν κατανοεί ο κ.Μπαφίτης την σημασία, το είδος, της γενικής ιεροσύνης στην ΠΔ και στην ΚΔ. Αν την κατανοούσε, θα έβλεπε ότι δεν έχουν να κάνουν με την ειδική ιεροσύνη (όποιας τάξης), αλλά είναι μία πνευματική οπτική Του Θεού απέναντι στον λαό Του. Θα το δούμε αυτό αναλυτικά αργότερα.

 

   Έχοντας λοιπόν δει αυτό το πρώτο λάθος του κ.Μπαφίτη, καταλαβαίνουμε ότι δεν μπορεί να ισχύει κάποιος συσχετισμός μεταξύ της τάξης Μελχισεδέκ και το «βασίλειον ιεράτευμα» της ΚΔ, βάσει του ότι:

1) Η γενική ιεροσύνη (ως πρόθεση Του Θεού) είναι η ίδια στην ΠΔ και στην ΚΔ. 2) Δεν υπάρχει –όπως έδειξα- γενική ιεροσύνη της τάξεως Λευί στην ΠΔ.

Ας δούμε το δεύτερο λάθος τώρα. Ας κάνω μία εισαγωγή πρώτα.

 

Δεύτερο λάθος

   Στην ΠΔ, ολόκληρος ο λαός Ισραήλ, ήταν θέλημα Θεού να είναι –κάτω από προϋποθέσεις- ένα πολίτευμα από βασιλείς και ιερείς («βασίλειον ιεράτευμα»). Τελικά μόνο ένα μέρος του λαού έλαβε ιεροσύνη, η φυλή Λευί. Η αποστολή αυτού του ιερατείου ήταν συμβολικά και προφητικά –μέχρι να έρθει ο Χριστός και να θυσιαστεί Ο Ίδιος- να μεσολαβεί ενώπιον Του Θεού για όλον τον λαό Ισραήλ. Όταν ήρθε Ο Χριστός, Αυτός εκτέλεσε όλους τους σκοπούς, την αποστολή του «ειδικού» (ειδικού σε σχέση με του γενικού ιερατείου που δεν πρόλαβε να λάβει σάρκα και οστά) ιερατείου στην πράξη, και έτσι, είναι Αυτός πλέον που στέκεται ενώπιον Του Θεού για μας ως Αρχιερέας και Μεσίτης. Αυτό έπρεπε να γίνει επειδή οι ιερείς της ΠΔ, ως άνθρωποι, πέθαιναν και δεν μπορούσαν να παραμένουν στο αξίωμά τους για πάντα (Εβρ.7:23-24). Ο ρόλος όμως του μεσολαβητή προς Τον Θεό έπρεπε να μείνει. Ο αναστημένος Χριστός λοιπόν ανέλαβε αυτόν τον ρόλο. Το δε ιερατείο της ΠΔ καταργήθηκε. Δεν μετατέθηκε στον Χριστό, διότι Ο Χριστός ανήκει σε ανώτερη ιεροσύνη κατά την τάξη Μελχισεδέκ, ασχέτως αν φυσικά παρέμεινε η κοινή λειτουργία της μεσιτείας. Έτσι, η ιεροσύνη της ΠΔ καταργήθηκε και αντικατέστησε το κενό που αυτή άφησε, ο Ίδιος Χριστός, ως Ιερέας Συνεχιστής όχι της Λευιτικής ιεροσύνης, αλλά ως Ιερέας Συνεχιστής μίας ιεροσύνης της τάξης Μελχισεδέκ. Ένα ανθρώπινο ειδικό ιερατείο λοιπόν σήμερα στην περίοδο της ΚΔ λοιπόν, είναι λογικό να μην έχει ΚΑΜΙΑ θέση στο Θεολογικό πλάνο Του Θεού στην ΚΔ, επειδή το ιερατείο το αντικατέστησε ολόκληρο ο Χριστός Ο Ίδιος, για αυτό και δεν διδάσκεται κάτι τέτοιο στην ΚΔ. Αλλά και για αυτό και προκύπτει η ανάγκη στην «Ορθοδοξία» να βρεθεί τρόπος δικαιολόγησης του ειδικού τους ιερατείου, καταφεύγοντας σε επιχειρήματα έσχατης απόγνωσης, όπως ότι είναι –όπως θα μας πει αργότερα-  το ειδικό ιερατείο α) μετοχή στην ιεροσύνη Του Χριστού και β) είναι μεταφορικής σημασίας.

    Τώρα, το δεύτερο λάθος του κ.Μπαφίτη, το ερμηνευτικό, είναι ότι δεν έπρεπε να συμπεριλάβει το εδ.12 (στην δεύτερη περικοπή) στην συλλογιστική του (ότι μετατέθηκε ο θεσμός της γενικής ιεροσύνης στην τάξη Μελχισεδέκ [μέσω Του Χριστού]), τονίζοντας μάλιστα το «μετατιθέμενης της ιεροσύνης» με έντονο κόκκινο και υπογράμμιση. Ας δούμε άλλη μία φορά τα λόγια του με το σχόλιό του που προηγουμένως παρέλειψα:

 

 

    Δεν είναι ξεκάθαρη ούτε η διατύπωση αυτή. Πάρα ταύτα όμως (...), μας λέει ότι «είναι φανερό πλέον», στα εδάφια δηλαδή, ότι μετατέθηκε η ιεροσύνη, χωρίς να μας λέει ξεκάθαρα ποια εννοεί [την γενική ιεροσύνη, την ειδική, και τις δύο, ή ο θεσμός της ιεροσύνης, η ιεροσύνη της τάξης Μελχισεδέκ] και που [στον Χριστό, στους Χριστιανούς, στην τάξη Μελχισεδέχ;]! Του έγραψα λοιπόν –για κάθε περίπτωση- και του ζήτησα να μου αποσαφηνίσει τι εννοεί και μου απάντησε ότι τελικά α) καταργήθηκε η ιεροσύνη της ΠΔ (με τους δύο φορείς της: το γενικό και το ειδικό ιερατείο) και ότι β) (έτσι) δεν μετατέθηκε σε μας, αλλά στον Χριστό [Ο Οποίος ανήκει στην τάξη Μελχισεδέκ], μέσω του Οποίου μετέχουμε στην ιεροσύνη. (Αυτό εσείς θα το βγάζατε από τα λόγια του στο τετράγωνο σε σχέση με τα δύο χωρία;)

 

    Παρόλο αυτά, αν και κάποιος άλλος μάλλον δεν θα ασχολούνταν, ας δούμε όμως πως προκύπτει το μπέρδεμα στα λόγια του (χωρίς την αποσαφήνιση που μου έκανε) με την ελπίδα ότι θα το αντιληφθεί και ο ίδιος. Προσέξτε ότι το εδάφιο (Εβρ.ζ:12) προσθέτει ότι ταυτόχρονα «εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται» (κάτι που περιέργως –αλλά όχι τυχαίως- φαίνεται να παραβλέπει εντελώς εδώ και δεν το τονίζει με αυτά που προηγούνται: «μετατιθέμενης της ιεροσύνης»), που λογικά μας παραπέμπει στο ότι α) η συγκεκριμένη ιεροσύνη β) με τον νόμο που αυτή έφερε (και τα δύο, άρα όχι γενικά η ιεροσύνη ως θεσμός όπως θα μπορούσε να εννοήσει ο αναγνώστης) προϋπήρχαν, ώστε να μετατεθούν στην συνέχεια. Αυτή όμως η ιεροσύνη που προϋπήρχε, δεν ήταν η γενική ιεροσύνη καθώς αυτή δεν έφερε κάποιον νόμο, αλλά η Λευιτική με τον νόμο που έφερε, αυτή είναι που καταργήθηκε. Κάτι όμως που έχει καταργηθεί δεν μετατίθεται. Το λέει και μόνος του ο κ.Μπαφίτης, ότι έχει καταργηθεί. Άρα, αναγκάζεται έτσι να ρωτήσει ο αναγνώστης, πώς αυτή (η Λευιτική) μετατέθηκε (καθώς λέει: «δεν καταργήθηκε η ιεροσύνη, αλλά μετατέθηκε…»), εφόσον… καταργήθηκε;! Μπέρδεμα. Και εδώ θα εντοπίσουμε το αρχικό του λάθος που μπερδεύει (προσέξτε το αυτό) όποιον διαβάζει παράλληλα α) τι λέει ο Παύλος και β) τι γράφει ο κ.Μπαφίτης. (Τρώμε χρόνο τώρα ώστε να φανερώσουμε την σύγχυση και να καταλάβουμε τι λέει ο αρθρογράφος για αρχή.)

    Το λάθος λοιπόν είναι ότι προσέθεσε στην συλλογιστική του το εδ.12  (συγκεκριμένα τα λόγια που τονίζει: «μετατιθέμενης της ιεροσύνης») το οποίο δεν σχετίζεται όπως νομίζει με την ιεροσύνη της τάξης Μελχισεδέκ, αλλά με την ιεροσύνη την Λευιτική όπως και θα δείξω. Καταλαβαίνω βέβαια πως μπορεί να κάνει κάποιος (όπως ο κ.Μπαφίτης ή κάποιος «πατέρας» της εκκλησίας) ένα τέτοιο λάθος καθώς είναι κάπως δύστροπα γραμμένα το ίδιο το χωρίο.

Ας εξηγήσω τώρα την συλλογιστική του Παύλου μέσα από τα εδάφια: Εβρ.7:11-17, ώστε να αντιληφθούμε την αρμονία της σκέψης του.

Ας τα δούμε πρώτα ως έχουν ώστε να εντοπίσετε και εσείς την δυσκολία συσχετισμών των εδαφίων. Μόλις διαβάσετε τα λόγια του Παύλου στην καθαρεύουσα εδώ, μην προχωράτε πιο κάτω αν δεν εντοπίσετε πρώτα πιο εδάφιο κωλύει κάπως την ροή της κατανόησης:

    11 Εάν λοιπόν η τελειότης υπήρχε διά Λευϊτικής ιερωσύνης· διότι ο λαός επ' αυτής έλαβε τον νόμον· τις χρεία πλέον να εγερθή άλλος ιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέχ, και ουχί να λέγηται κατά την τάξιν Ααρών; 12 Διότι μετατιθεμένης της ιερωσύνης, εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται. 13 Επειδή εκείνος, περί του οποίου λέγονται ταύτα, άλλης φυλής μετείχεν, εξ ης ουδείς επλησίασεν εις το θυσιαστήριον. 14 Επειδή είναι πρόδηλον ότι εξ Ιούδα ανέτειλεν ο Κύριος ημών, εις την οποίαν φυλήν ο Μωϋσής ουδέν περί ιερωσύνης ελάλησε. 15 Και περισσότερον έτι κατάδηλον είναι, διότι κατά την ομοιότητα του Μελχισεδέχ εγείρεται άλλος ιερεύς, 16 όστις δεν έγεινε κατά νόμον σαρκικής εντολής αλλά κατά δύναμιν ζωής ατελευτήτου· 17 διότι μαρτυρεί λέγων ότι Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέχ.

 

Το εντοπίσατε; Αν ναι, καταλαβαίνετε πως μπορεί κάποιος να βγάλει λάθος συμπέρασμα εφόσον αναγκάζεται να κάνει κάποιο άλμα για να εξομαλύνει το νόημα.

 

Ας δούμε τώρα την λογική του Παύλου:

(Απόδοση δική μου / Διαβάστε την πρώτα και μετά συγκρίνετέ την με το πιο πάνω.)

11 Εάν έφερνε τελειότητα η Λευιτική ιεροσύνη -διότι ο λαός από αυτήν έπαιρνε τον νόμο ο οποίος μόνο έδειχνε προς την τελειότητα-, γιατί να υπάρχει ανάγκη στο εξής για ένα άλλον ιερέα κατά την τάξιν Μελχισεδέχ και όχι ένας ιερέας συνεχιστής της ίδιας ιεροσύνης που έτσι να λέγεται ιερέας κατά την τάξιν Ααρών;

(Προσέξτε ότι με αυτή την εισαγωγή μπαίνει ο Παύλος σε μία προσπάθεια να δείξει ότι αν η Λευιτική ιεροσύνη οδηγούσε στην τελειότητα τον λαό, θα έπρεπε να υπάρχει και συνεχιστής αυτής κατά την τάξιν Ααρών και όχι κατά την τάξιν Μελχισεδέχ. Άρα, δεν οδήγησε στην τελειότητα η Λευιτική ιεροσύνη. Σε αυτό το πλαίσιο σκέψης χτίζει στην συνέχεια, προσπαθώντας να δείξει πως γίνεται η μετάθεση ιεροσύνης/νόμου, αποδεικνύοντας όμως τελικά ότι αυτή η μετάθεση δεν έγινε από την Λευιτική!)

12 Γνωρίζουμε όμως ότι καθώς μετατίθεται η ιεροσύνη, αναγκαστικά μετατίθεται μαζί της και ο νόμος που φέρει, στον επόμενο ιερέα. (Αυτό θα έπρεπε να συνέβη τότε και με την Λευιτική ιεροσύνη.)

13 Όμως, εκείνος για τον Οποίον λέγεται ότι θα εγερθεί ως ιερέας, άνηκε σε άλλη φυλή και όχι στην φυλή Λευί, από την οποία κανένας δεν είχε το δικαίωμα να πλησιάσει το θυσιαστήριο εφόσον δεν άνηκε στην φυλή Λευί. (Άρα, δεν μετατέθηκε σε Αυτόν η Λευιτική ιεροσύνη και ο νόμος της.)

14 Κάτι που γίνεται ξεκάθαρο καθώς ο Κύριός μας προέκυψε από την φυλή Ιούδα, για την οποίαν φυλή ο Μωϋσής δεν είπε τίποτε περί ιεροσύνης.

15 Και ακόμα ξεκάθαρο γίνεται (το ότι δηλαδή δεν ανήκει στην φυλή και ιεροσύνη Λευί), από το ότι θα είναι κατά την ομοιότητα του Μελχισεδέχ Αυτός ο άλλος ιερέας που θα αναλάβει,

16 ο οποίος (Ιησούς) δεν έγινε ιερέας βάσει απλώς κάποιας ανθρώπινης εντολής προερχόμενη από τον νόμο (όπως οι τελευταίοι Λευίτες ιερείς έγιναν), αλλά έγινε ιερέας όπως ο Μελχισεδέχ, βάσει της δύναμης της ζωής που υπάρχει μέσα Του και δεν τελειώνει ποτέ, (συσχετίστε με εδ.23-25 ώστε να αντιληφθείτε γιατί το λέει αυτό.)

17 μαρτυρεί και Ο Θεός ότι δεν προέκυψε κατόπιν ανθρώπινης εντολής και εξουσίας, αλλά αιώνιας, λέγοντας: «Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέχ.»

 

Άρα, δεν ανήκει ο Ιησούς στην Λευιτική ιεροσύνη, καθώς δεν του μετατέθηκε αυτή. Αυτό είναι το νόημα του εδ.12.

 

    Παρακαλώ ο αναγνώστης να μελετήσει πολύ καλά το κείμενο του Βάμβα ή το αρχαίο κείμενο και μετά να συγκρίνει με την δική μου απόδοση. Το να αρνηθεί ο κ.Μπαφίτης ή όποιος άλλος την δική μου απόδοση μόνο και μόνο επειδή είναι δική μου και δεν συμβαδίζει με την δική του θεολογία, δεν θα είναι δίκαιο και ειλικρινές. Πιστεύω ότι η δική μου απόδοση δίνει λογική και έτσι ορθή κατανόηση στα λόγια του Παύλου. –Παρεμπιπτόντως θα θυμίσω εδώ, Ο Θεός μας δοκιμάζει όλους…

    Έτσι, επιστρέφοντας στα λόγια του κ. Μπαφίτη, κακώς παρέθεσε το εδ.12 για να αναφερθεί σε κάποια μετάθεση σχετιζόμενη (κάπως…) με την τάξη Μελχισεδέχ και την γενική ιεροσύνη, διότι αυτό το εδάφιο στα συμφραζόμενα του δεν μπορεί παρά να υπαινίσσεται την Λευιτική ειδική ιεροσύνη, που καταργήθηκε και δεν μετατέθηκε ως ιεροσύνη στον Κύριο όπως και ο Παύλος επιχειρεί να δείξει.

 

Επειδή όμως πράγματι η γενική ιεροσύνη της ΚΔ που αφορά όλον τον λαό Του Θεού καθότι όλοι οι πιστοί ανήκουν  στο «βασίλειον ιεράτευμα» Του Θεού, είναι η ίδια με αυτήν της ΠΔ (κάτι που προφανώς δεν πιστεύει ο κ.Μπαφίτης) καθότι πάλι οι τότε πιστοί ήταν να ανήκουν σε ένα «βασίλειον ιεράτευμα», προκύπτει και ένας επιπλέον λόγος που τα λόγια (7:12) «μετατιθέμενης της ιεροσύνης» (τα οποία τόνισε ο κ.Μπαφίτης για να συσχετίσει με την τάξη Μελχισεδέχ / δείτε ξανά πάνω ή στο άρθρο του μέχρι το βήμα «3») δεν συσχετίζονται ούτε με την γενική ιεροσύνη (του λαού Ισραήλ ή της Χριστιανικής Εκκλησίας) ούτε και με την τάξη Μελχισεδέχ, και αυτός είναι ότι αν σχετίζονταν, τότε, το λογικό ερώτημα που θα προέκυπτε είναι:

    Εφόσον δεχτούμε την αυτονόητη αλήθεια ότι η γενική ιεροσύνη της ΚΔ είναι η ίδια ως πρόθεση Του Θεού για τον λαό Του, με αυτήν της ΠΔ, και χτίσουμε όμως σε αυτό το λάθος του κ.Μπαφίτη ότι η γενική ιεροσύνη της ΚΔ ανήκει στην τάξη Μελισεδέχ μέσω Του Χριστού, τότε –όπως είπαμε- και η γενική ιεροσύνη της ΠΔ λογικά επίσης άνηκε στην τάξη Μελχισεδέχ. Αν αυτή ήταν η περίπτωση (που δεν είναι), τι νόημα θα είχε τότε να μας λέει στην συνέχεια ο Παύλος ότι ο Μωϋσής δεν μίλησε για κάποια άλλη ιεροσύνη… από την φυλή του Ιούδα;; Γιατί να χρειάζονταν να μιλήσει ο Μωϋσής για κάποια ιεροσύνη από την φυλή Ιούδα (από την οποία προήλθε Ο Χριστός) αντί απλώς γενικά να μιλήσει για ένα Ιερέα που θα προέκυπτε μέσα από τον λαό, την γενική ιεροσύνη (δήθεν) της Τάξης Μελχισεδέχ; Η αναφορά στην φυλή Ιούδα από μόνο του φανερώνει ότι ο Παύλος και σε αυτά τα λόγια του («μετατιθέμενης της ιεροσύνης») κατ’ υπόθεση φέρνει στον νου του την ειδική -Λευιτική- ιεροσύνη και τίποτε άλλο, επειδή αν είχε –περιέργως…- την γενική της ΠΔ υπόψη (δεχόμενοι αναγκαστικά ότι και αυτή όπως δήθεν και της ΚΔ είναι της τάξης Μελχισεδέχ) δεν θα μιλούσε υποθετικά έστω για την φυλή του Ιούδα.

 

    Ενώ λοιπόν ήθελε ο κ.Μπαφίτης να συνδέσει την γενική ιεροσύνη της ΚΔ με την τάξη Μελχισεδέχ μέσω Του Χριστού κάνοντας χρήση του «μετατιθέμενης της ιεροσύνης», το πρόβλημα όμως ήταν προφανώς αυτό το «εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται» που συνδέεται στην πρόταση και συνειρμικά με το «μετατιθέμενης της ιεροσύνης». Πρόβλημα ήταν επειδή δεν έχει νόμο δικό της η γενική ιεροσύνη της ΚΔ, όπως δεν είχε νόμο δικό της η γενική ιεροσύνη της ΠΔ, διαφορετικά μάλλον θα γινότανε συμπληρωματική αναφορά περί ενός δήθεν νόμου της γενικής ιεροσύνης στο εδ.11, αλλά διαβάζουμε μόνο περί του νόμου της Λευιτικής ο οποίος δεν έφερε την τελειότητα στον λαό:

Εβρ.7:11-12 Εάν λοιπόν η τελειότης υπήρχε διά Λευϊτικής ιερωσύνης· διότι ο λαός επ' αυτής έλαβε τον νόμον (αρχ.«νενομοθέτητο»)· τις χρεία πλέον να εγερθή άλλος ιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέχ, και ουχί να λέγηται κατά την τάξιν Ααρών; 12 Διότι μετατιθεμένης της ιερωσύνης, εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται.

Για τον Παύλο, αν ερχόταν η τελειότητα, εννοείται ότι θα ερχόντανε μέσω της ειδικής ιεροσύνης Λευί, κάτι που δεν έγινε. Δεν υπάρχει καν (φυσικά..!) στην σκέψη του κάποια νομοθεσία σε σχέση με τον γενική ιεροσύνη. Η γενική ιεροσύνη (το «βασίλειον ιεράτευμα») που αναφέρεται μόνο μία φορά σε όλη τη ΠΔ, δεν «εκπληρώθηκε» ποτέ!

    Αλλά και αν με κάποιο περίεργο τρόπο επικαλούνταν κανείς τον νόμο της ειδικής ιεροσύνης και πάλι αυτός δεν θα μπορούσε να μετατεθεί στον Χριστό, επειδή η Λευιτική ιεροσύνη και ο νόμος της καταργήθηκε! Όλα αυτά τι σημαίνουν, γιατί τα λέω; Για να καταλάβετε γιατί έπρεπε τρόπο τινά να αποσιωπηθεί εντελώς το «εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται», μη βάζοντάς το σε έντονα κόκκινα, πλάγια γράμματα και υπογράμμιση όπως έκανε το «μετατιθέμενης της ιερωσύνης», δείτε τη δεύτερη περικοπή όπως τη παραθέτει (παραλείπω την πρώτη):

 

 

 

Καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί «αποσιωπά» την σημασία της σύνδεσης του «ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται» και του «μετατιθέμενης της ιερωσύνης». Το κάνει επειδή 1. έκανε λάθος ερμηνεία της περικοπής (κάτι λογικό καθώς όπως είπα είναι κάπως δυσνόητη), αλλά και επειδή 2. θεώρησε ότι το πρώτο σκέλος («μετατ. της ιερωσύνης») έστω «κολλούσε» στην θεολογία του καθώς την εξυπηρετούσε, αν και το δεύτερο σκέλος («ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται») σε άμεση συνέχεια και συνειρμό με το πρώτο δεν «κολλούσε», οπότε η εύκολη λύση ήταν να κάνει πως δεν υπάρχει! Αλλά υπάρχει και φανερώνει το λάθος του.

 

4) Ας δούμε όμως και άλλον ένα λόγο που δεν σχετίζεται η γενική ιεροσύνη με την τάξη Μελχισεδέχ.

Θυμίζω ότι είμαστε ακόμα στο 3^ο βήμα του κ.Μπαφίτη.

    Διαβάζουμε στο βιβλίο της Εξόδου:

«εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών· διότι ιδική μου είναι πάσα η γή· 6 και σεις θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον. Ούτοι είναι οι λόγοι, τους οποίους θέλεις ειπεί προς τους υιούς Ισραήλ.» (Εξ.19:5-6).

    Πως είναι δυνατόν να γράφει: «βασίλειον ιράτευμα», και όχι «βασίλειον ιεράτευμα κατά την τάξη Μελχισεδέχ» εφόσον υποθέσει κανείς ότι σε αυτήν άνηκε;;

     Σε αυτό το σημείο διευκρινίζω και τονίζω (για να μην αδικηθεί ο κ.Μπαφίτης!) ότι, δεν λέει ο κ. Μπαφίτης ότι το «βασίλειον ιεράτευμα» (η γενική ιεροσύνη) της ΠΔ, ήταν της τάξης Μελχισεδέχ, αλλά ότι της ΚΔ η ιεροσύνη είναι της τάξης Μελχισεδέχ. Εγώ απλώς επιχειρηματολογώ ότι αν μετέχει η γενική ιεροσύνη της ΚΔ στην ιεροσύνη της τΜ, λογικά τότε –εφόσον περιγράφεται με τον ίδιο τρόπο στην ΚΔ όπως στην ΠΔ- θα πρέπει να είναι και της ΠΔ η γενική ιεροσύνη της τΜ! Στην συνέχεια δε, αποδεικνύω ότι δεν μπορεί να είναι της ΠΔ η γενική ιεροσύνη της τΜ και συνεπώς, με την αντίστροφη λογική, δεν μπορεί να είναι και της ΚΔ!

 

5) Θα πει κανείς: «Έστω, εδώ (στην ΚΔ) βλέπουμε ότι υπάρχει γενική ιεροσύνη. Πως τελικά προέκυψε αυτή;» Αυτό  είναι ένα σημαντικό ερώτημα. Απάντηση:

Α) Βεβαίως υπάρχει γενική ιεροσύνη στην ΚΔ, αλλά δεν λένε αυτές οι περικοπές που αναφέρει ο κ.Μπαφίτης ότι αυτή προκύπτει ως μία μετοχή στην ιεροσύνη Του Ιησού Χριστού που ανήκει στην τάξιν Μελχισεδέχ.

Β) Αλλά πως τότε προκύπτει στην ΚΔ η γενική ιεροσύνη;

Απάντηση: Όπως προέκυψε και στην ΠΔ (!), όπου και πρωτοεμφανίζονται αυτές οι περιγραφές της γενικής ιεροσύνης (Εξ.19:5-6). Μήπως τους μετατέθηκε άραγε κάποια ιεροσύνη ή μήπως μετείχαν σε μία άλλη; Όχι, καμία. Απλούστατα, Ο Θεός ήθελε τον λαό να λειτουργούν ως άγιοι ιερείς Του (κάτι που όμως δεν έκαναν). Μάλιστα, θα τους έβλεπε έτσι, δηλαδή ως «βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον», όχι μόνο και μόνο επειδή ανήκανε στον λαό Ισραήλ, αλλά αν εκπλήρωναν τις προϋποθέσεις Του, όπως είδαμε στην προηγούμενη περικοπή (Εξ.19:5-6: «εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών· διότι ιδική μου είναι πάσα η γή· 6 και σεις θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον).

   Για να απαντήσω ακόμα πιο ξεκάθαρα λοιπόν και οριστικά στην ερώτηση αυτή, θα πω ότι βλέπει τους αφιερωμένους πιστούς Του στην περίοδο της ΚΔ ως βασιλιάδες και ιερείς (Αποκ.1:6, 5:10), επειδή ΌΛΟΙ τους, ως βασιλιάδες προφανώς φέρουν πνευματική –όχι εκ των ανθρώπων- εξουσία (δηλαδή δοσμένη από Το Άγιο Πνεύμα μέσω χαρισμάτων και προσευχής στην οποία μεσιτεύει Ο Χριστός με Το Άγιο Πνεύμα Του), αλλά και ως ιερείς, επειδή εκτελούν πνευματικές θυσίες· θυσίες πληθυντικός, όχι μία δήθεν θυσία (θεία ευχαριστία):

Α’Πέτ.2:5 και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού·

 

Έτσι λοιπόν Ο Θεός προστάζει τι θέλει να κάνουμε, και όταν κάνουμε αυτό που θέλει λειτουργούμε ως «βασίλειον ιεράτευμα», «βασιλείς και ιερείς Του Υψίστου». Απλά πράγματα. Έτσι προκύπτει η γενική ιεροσύνη, την δημιουργούμε εμείς κατ’εντολή Του με την υπακοή μας, δεν προϋπάρχει από μόνη της κάπου ώστε να μετέχουμε σε αυτήν.

 

Υπάρχουν και άλλα που μπορούμε να πούμε για αυτό το «βασίλειον ιεράτευμα», αλλά θα μείνω εδώ μην θέλοντας να επεκταθώ σε άλλο θέμα για τώρα.

 

6) Προσέξτε πάλι την περικοπή:

 

 

(Οι λέξεις: «μετατιθέμενης της ιεροσύνης», είναι υπογραμμισμένες από τον κ.Μπαφίτη)

Σχόλιο: Ας δούμε τι δεν λέει η περικοπή αυτή (Εβρ.ζ:11-12) και τι λέει. Δεν λέει «ποια ανάγκη πλέον να εγερθούν άλλοι ιερείς…»(πληθυντικό), αλλά λέει «ποια ανάγκη πλέον να εγερθεί άλλος ιερεύς…». Λέτε να είναι τυχαίο αυτό; Συνδέει λοιπόν ο Παύλος την τάξη Μελχισεδέχ μόνο με ένα Πρόσωπο, Τον Ιησού Χριστό. Δεν φαίνεται από τα λόγια του να φέρνει καθόλου στην σκέψη του μία Χριστιανική ειδική ιεροσύνη, πόσο μάλλον την γενική Χριστιανική ιεροσύνη.

   Ας δούμε πάλι τα αμέσως επόμενα λόγια του:

 

 

Σχόλιο:  (Είπαμε ότι δεν είναι και η καλύτερη διατύπωση…)

Μας λέει ό κ. Μπαφίτης ότι Ο Χριστός (δική μου έμφαση): «με την ΜΟΝΑΔΙΚΗ Του θυσία εγκαινίαζει την ιεροσύνη κατά την τάξιν Μελχισεδέχ».

Ούτε αυτό είναι αληθές. Την ιεροσύνη αυτή την εγκαινίασε λογικά ο ίδιος ο Μελχισεδέχ πολύ πριν εμφανιστεί Ο Χριστός στην γη (δεν ξέρουμε πότε) για αυτό και φέρει και το όνομά του, όπως και ο Ααρών εγκαινίασε την δική του τάξη ιεροσύνης που φέρει το όνομά του, στην οποία μετείχαν οι Λευίτες.

Ο Ίδιος Ο Χριστός έγινε αρχιερέας σε αυτήν την τάξη μετά την θυσία Του:

Εβρ.7:15-17 Και περισσότερον έτι κατάδηλον είναι, διότι κατά την ομοιότητα του Μελχισεδέχ εγείρεται άλλος ιερεύς (άρα ο Μελχισεδέχ προηγείται στην ιεροσύνη και Ο Ιησούς μετείχε σε αυτήν), 16 όστις δεν έγεινε κατά νόμον σαρκικής εντολής αλλά κατά δύναμιν ζωής ατελευτήτου· 17 διότι μαρτυρεί λέγων ότι Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέχ

Εβρ.6:20 όπου ο Ιησούς εισήλθεν («εις το εσωτερικόν του καταπετάσματος») υπέρ ημών πρόδρομος, γενόμενος αρχιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέχ.

 

Ένσταση κάποιου: «Μα, για να λέγεται ‘Αρχιερέας’ σημαίνει ότι υπάρχουν και άλλοι ιερείς στους οποίους προΐσταται! Άρα υπάρχει κάποια ειδική ιεροσύνη όπου υπάρχει αρχιερέας και ιερείς.»

Απάντηση: Α) Όχι. Ο Χριστός λέγεται «Αρχιερέας» διότι εκπληρώνει «δια παντώς» το έργο που κάνανε οι αρχιερείς στην ΠΔ, δηλαδή το να μπαίνουν στα Άγια των Αγίων Του Θεού υπέρ του λαού. Αυτό είναι που τον καθιστά «Αρχιερέα», η θυσία Του και η μεσιτεία Του στον Θεό. Σκεφτείτε την ακόλουθη περικοπή:

Εβρ.7:24-28 εκείνος όμως, επειδή μένει εις τον αιώνα, έχει αμετάθετον την ιερωσύνην· 25 όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι' αυτού, ζων πάντοτε διά να μεσιτεύση υπέρ αυτών. 26 Διότι τοιούτος αρχιερεύς έπρεπεν εις ημάς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος, 27 όστις δεν έχει καθ' ημέραν ανάγκην, ως οι αρχιερείς να προσφέρη πρότερον θυσίας υπέρ των ιδίων αυτού αμαρτιών, έπειτα υπέρ των του λαού· διότι άπαξ έκαμε τούτο, ότε προσέφερεν εαυτόν. 28 Διότι ο νόμος καθιστά αρχιερείς ανθρώπους έχοντας αδυναμίαν· ο λόγος όμως της ορκωμοσίας της μετά τον νόμον κατέστησε τον Υιόν, όστις είναι τετελειωμένος εις τον αιώνα.

    Βλέπουμε λοιπόν (βλέπουμε;) ότι, στο μυαλό του Παύλου, αυτός είναι ο λόγος που ονομάζεται Ο Κύριος Αρχιερέας, δηλαδή όχι λόγο της θέσης του σε μία ιεραρχία, αλλά λόγω του έργου αυτού που ήταν στην ανώτερη θέση της ιεραρχίας των ιερέων εδώ στη γη, που και συμβόλιζε την μελλοντική αρχιεροσύνη Του Χριστού.

    Στην ΠΔ, οι ιερείς βοηθούσαν στο έργο του αρχιερέα προς Τον Θεό υπέρ του λαού, και η ερώτηση είναι, εμείς ως Χριστιανοί σε τι βοηθάμε το έργο του Αρχιερέα Ιησού Χριστού προς Τον Θεό;; ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ; Δεν είναι! Δεν υπάρχει λοιπόν καμία γήινη χρήση ιερατείου ως βοήθημα στον αρχιερέα Χριστό. Αυτός τα κάνει όλα, καθότι και οι ιερείς και οι αρχιερείς της φυλής Λευί έχουν καταργηθεί καθότι ήταν η σκιά των αληθινών πραγμάτων/καταστάσεων που βρίσκονται στον ουρανό (Εβρ.8:5-7).

 

Β) Ακόμα και να δεχτούμε την ένσταση ως αληθινή, και πάλι, το λογικό για κάποιον που επιμένει ότι ο αρχιερέας ονομάζεται έτσι επειδή υπάρχουν και άλλοι ιερείς κάτω από αυτόν, θα ήταν να σκεφτεί ότι οι άλλοι αυτοί υποτιθέμενοι ιερείς, είναι λογικά κάποιοι ιερείς στον ουρανό της τάξης Μελχισεδέχ, και όχι εμείς οι Χριστιανοί δήθεν εδώ στην γη!

 

Κλείνοντας το βήμα 3, προσθέτει τη ακόλουθη περικοπή.

 

 

Σχόλιο: Τονίζει το «αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών», για να καταλάβουμε (μάλλον…) ότι το συνδέει με τα προηγούμενα λόγια του: «…με την ΜΟΝΑΔΙΚΗ Του θυσία εγκαινιάζει την ιεροσύνη κατά την τάξη Μελχισεδέχ.» Πέρα από το ότι ΔΕΝ λέει κάτι τέτοιο η περικοπή (απλά το εικάζει βάσει της λανθασμένης θεολογίας του) και όπως έδειξα δεν εγκαινίασε Ο Ιησούς την τάξη Μελχισεδέχ, θα συμπληρώσω το αυτονόητο, ότι Αυτός που στο εδάφιο χειρίζεται αυτά τα μελλοντικά αγαθά δεν είναι κάποια ιεροσύνη, αλλά Ο Ίδιος Ο Χριστός και μόνο Αυτός.

Συνεχίζει στο επόμενο «βήμα»:

 

 

Σχόλια: 1) Δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ ΕΙΔΟΥΣ σχέση η γενική ιεροσύνη με την ειδική του Χριστού.

2) Η διατύπωση: «ο κάθε ιερέας (άρα κάθε ιερέας και αρχιερέας) είχε την δική του ιεροσύνη», είναι μία λάθος διατύπωση καθότι αφήνει να εννοηθεί ότι ο «κάθε ένας» είχε μία «δική του» άρα διαφορετική ιεροσύνη, κάτι που δεν είναι αλήθεια. Υπήρχε μία ειδική ιεροσύνη προερχόμενη από την φυλή Λευί και όλοι οι ιερείς μετείχαν σε αυτήν, και όχι ο κάθε ένας σε μία δική του ιεροσύνη· αυτό αφήνει να εννοηθεί συνδέοντας το «ο κάθε ένας» και το «την δική του (ιεροσύνη)». Τον ρώτησα λοιπόν σχετικά και μου απάντησε:

«Δεν έγραψα για προσωπικές ιεροσύνες. Προσωπική ιεροσύνη δεν σημαίνει πολλές ιεροσύνες. Σας το εξήγησα αυτό. Προσωπική ιεροσύνη, διότι την είχε ο εκάστοτε ιερέας και την μεταβίβαζε στον επόμενο.»

Και επίσης σε άλλο ημέηλ του:

«Στην Παλαιά Διαθήκη, έπρεπε ο ένας ιερέας να διαδέχεται τον άλλο διότι όταν πέθαιναν έπρεπε κάποιος να συνεχίσει την ιεροσύνη. Την μετέθεταν. Την είχαν προσωπικά δηλαδή, και την έδιναν στον επόμενο.»

Πως σας φαίνονται αυτές οι εξηγήσεις του; Δεν προκύπτει άραγε το ερώτημα (το οποίο και του έθεσα στην τελευταία επικοινωνία μου μαζί του):

«Τι την κάνει προσωπική (την ιεροσύνη);; Αφού είναι ακριβώς η ίδια που είχαν και οι άλλοι της φυλής Λευί. Υπάρχει μη προσωπική ιεροσύνη, ποια είναι αυτή;»

Δεν έβγαλα άκρη. Υποψιάζομαι ότι το διατυπώνει έτσι, ώστε να σκεφτούμε ότι και στην γενική ιεροσύνη, «ο κάθε ιερέας», ο κάθε πιστός δηλαδή, έχει μία διαφορετική ιεροσύνη βάσει του χαρίσματός του(…), αποβλέποντας με αυτόν τον τρόπο να δώσει λόγο ύπαρξης σε ένα ειδικό ιερατείο που χειρίζεται τις διάφορες τελετές, κάτι που φυσικά δεν ισχύει στην περίοδο της ΚΔ. Η γενική ιεροσύνη είναι μία ιεροσύνη στην οποία ο κάθε ιερέας έχει διαφορετικό μεν ρόλο να παίξει (βάσει αυτών που διαβάζουμε περί χαρισμάτων στην ΚΔ), αν και όλοι οι ρόλοι είναι εξίσου αναγκαίοι για τον σκοπό τους εφόσον δόθηκαν από Το Άγιο Πνεύμα. Έτσι δεν χρειάζεται κάποιο ειδικό ιερατείο ώστε να μετάσχουμε στην Θεία Ευχαριστία ή στο βάπτισμα καθότι λογικά όλοι οι άντρες ως κεφαλές και «εικόνα και δόξα Θεού» (Α’Κορ.11:3, 7) μπορούν να ηγηθούν αυτών των τελετών. Το ότι στη Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία αυτοί που χειρίζονται αυτές τις τελετές και άλλες είναι οι διάφοροι διάκονοι, δεν έχει να κάνει με κάποιου είδους ιεροσύνης, αλλά είναι ζήτημα οργανωτικής ή/και τιμητικής λειτουργίας. Δηλαδή, εφόσον είναι πρεσβύτεροι παρόντες, τότε για την τάξη της εκκλησίας, ίσως και ως υπηρεσία ένδειξης ταπείνωσης στο ποίμνιο ή και τιμής του ποιμνίου προς αυτούς, αυτοί αναλαμβάνουν αυτοί τις τελετές. Στην απουσία αυτών, οποιοσδήποτε άντρας μπορεί να χειριστεί αυτές τις λειτουργίες. Σταματάω εδώ επειδή το θέμα μας είναι η δήθεν ειδική και γενική Μελχισεδεχική ιεροσύνη στο βιβλίο και στην περίοδος της ΚΔ.

3) Η ερώτηση που θέτει ο κ.Μπαφίτης είναι:

Πως γίνεται ο απ Παύλος να λέει ότι η ιεροσύνη του Χριστού είναι ‘’αμετάθετη’’, και ταυτόχρονα η Καινή Διαθήκη να μαρτυρά για γενική ιεροσύνη? Αφού δεν δίνεται σε άλλον, πως τότε όλοι οι πιστοί είναι ιερείς?

Η απάντηση στην ερώτηση αυτή, είναι:

Το λέει επειδή ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑΣ Η ΙΕΡΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΓΕΝΙΚΗ ΙΕΡΟΣΥΝΗ. ΕΙΝΑΙ ΔΥΟ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ ΜΠΟΡΟΥΝ ΚΑΙ ΣΥΝΥΠΑΡΧΟΥΝ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ. Αυτός είναι ο λόγος που όλοι οι γνήσιοι πιστοί εξακολουθούν μεν να είναι ιερείς ενώπιον Του Θεού και έτσι να ανήκουν στο «βασίλειον ιεράτευμα», που για πρώτη φορά ως Θεϊκή πρόθεση έγινε γνωστή στην ΠΔ, και όχι επειδή δήθεν μετέχουν στην γενική ή και ειδική ιεροσύνη Του Χριστού κατά την τάξη Μελχισεδέχ. Αυτή η ιεροσύνη Του Χριστού –όπως συμφωνούμε- είναι αμετάθετη, αλλά και δεν μπορούμε να μετέχουμε σε αυτήν όπως θα δούμε αργότερα.

 

Σχόλιο: Αυτή που «μένει» είναι η γενική ιεροσύνης που ως Θεϊκή πρόθεση προκύπτει πρώτα στην ΠΔ, και ΚΑΜΙΑ άλλη.

Συνεχίζει:

 

(δική μου υπογράμμιση)

 

 

Σχόλια: 1) Φυσικά ο πιστός της ΚΔ δεν έχει δική του ιεροσύνη, πως είναι δυνατόν να είχε;; Πότε κάποιος είχε την δική του ιεροσύνη εκτός από τον Ααρών;; Ούτε Ο Ιησούς δεν έχει δική Του ιεροσύνη, αλλά άνηκε στην τάξη Μελχισεδέχ (τΜ)! Οι λέξεις: «δική του ιεροσύνη», όπως σχολίασα αλλού, δεν είναι σωστή διατύπωση και ακούγονται παραπλανητικές. Ένας που είναι ιερέας, δεν έχει δική του ιεροσύνη, αλλά μετέχει σε μία ιεροσύνη ως μέλος και αντιπρόσωπός της.

2)  Λογικά, είναι Βιβλικά ανάρμοστο να «μετείχαμε» έστω δια Του Χριστού σε αυτήν την μυστηριώδη ιεροσύνη Μελχισεδέχ:

α. χωρίς να υπάρχει πουθενά κάποια τέτοια πληροφορία για ένα τέτοιο θαυμάσιο γεγονός, ενώ για τον Χριστό που μετείχε σε αυτήν υπάρχουν πληροφορίες σχετικές. Η προς Εβραίους επιστολή θα ήταν το ιδανικό μέρος να μαθαίναμε για αυτήν! Αλλά, τίποτα. Είναι δυνατόν να μας λέει ότι Ο Χριστός ήταν Ιερέας της τΜ, ότι έγινε Αρχιερέας της τΜ, και να μην μας λέει ότι και εμείς γίναμε μέτοχοι της τΜ μέσω Του Χριστού;;;

β. διότι ενώ διαβάζουμε στην περικοπή ότι ο Χριστός είναι «Ιερέας», κάτι λογικό εφόσον ανήκει στην Ιεροσύνη Μελχισεδέχ (και όχι στην γήινη Λευιτική ιεροσύνη), ταυτόχρονα όμως διαβάζουμε ότι δεν ήταν μόνο Ιερέας, αλλά «αρχιερέας» (θα δούμε αργότερα γιατί όμως ονομάζεται έτσι). Ας το δούμε:

Εβρ.5:10  ονομασθείς υπό του Θεού αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέχ·

Εβρ.6:20  όπου ο Ιησούς εισήλθεν υπέρ ημών πρόδρομος, γενόμενος αρχιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέχ.

Εβρ.7:26-28 Διότι τοιούτος αρχιερεύς έπρεπεν εις ημάς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος, 27 όστις δεν έχει καθ' ημέραν ανάγκην, ως οι αρχιερείς να προσφέρη πρότερον θυσίας υπέρ των ιδίων αυτού αμαρτιών, έπειτα υπέρ των του λαού· διότι άπαξ έκαμε τούτο, ότε προσέφερεν εαυτόν. 28 Διότι ο νόμος καθιστά αρχιερείς ανθρώπους έχοντας αδυναμίαν· ο λόγος όμως της ορκωμοσίας της μετά τον νόμον κατέστησε τον Υιόν, όστις είναι τετελειωμένος εις τον αιώνα.

Τώρα, τι να πιστέψουμε; Ότι μετέχουμε στην Αρχιεροσύνη Του Ιησού Χριστού εκπροσωπώντας την;; Ως τι; Μήπως μεσιτεύουμε στον Θεό για τον άνθρωπο; Όχι, αυτό είναι δουλειά του μόνου Μεσίτη, του Αρχιερέα Ιησού:

Α’Τιμ.2:5 Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός, 6 όστις έδωκεν εαυτόν αντίλυτρον υπέρ πάντων, μαρτυρίαν γενομένην εν ωρισμένοις καιροίς

 

Επειδή σ’αυτό το σημείο πιθανολογώ ότι θα επικαλεστεί κανείς τις προσευχές των πιστών, ότι και αυτοί δήθεν μεσιτεύουν στον Θεό, θα πω ότι όταν προσεύχονται οι πιστοί για άλλους, σε καμία περίπτωση δεν στέκονται μόνοι τους ως μεσίτες ενώπιον Θεού και ανθρώπων, αλλά στέκονται στην Παρουσία του μοναδικού Μεσίτη Ιησού Χριστού (και του Αγίου Πνεύματος Αυτού [Ρωμ.8:9,11, 26]). Μόνο Ο Χριστός φέρει τον τίτλο και δικαίωμα «Μεσίτης», προσέξτε, μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Ο μόνος Μεσίτης λοιπόν μεταξύ όλων των ανθρώπων και Του Θεού Πατέρα, είναι Ο Αρχιερέας Μεσίτης Ιησούς Χριστός, όπως και στην ΠΔ μόνο ο ένας αρχιερέας έμπαινε στα «Άγια των Αγίων» και κανένας άλλος:

Εβρ.9:6-7 Όντων δε τούτων ούτω κατεσκευασμένων, εις μεν την πρώτην σκηνήν εισέρχονται διαπαντός οι ιερείς εκτελούντες τας λατρείας, 7 εις δε την δευτέραν άπαξ του ενιαυτού εισέρχεται μόνος ο αρχιερεύς, ουχί χωρίς αίματος, το οποίον προσφέρει υπέρ εαυτού και των εξ αγνοίας αμαρτημάτων του λαού,

Πάλι θα επιμείνει κάποιος, «μήπως τότε μεσιτεύουμε για τους ανθρώπους στον Χριστό Ο Οποίος στην συνέχεια μεσιτεύει για μας στον Θεό;» Απάντηση: Η Γραφή φανερώνει ότι προσευχόμαστε, ευχαριστούμε, παρακαλάμε για τους ανθρώπους στον Θεό, και σε αυτά πρέπει να μείνουμε ώστε να μην ελαττωθεί ως αξία σε κάτι η μεσιτεία Του Κυρίου (την οποία η Ελληνορθοδοξία κατέστησε κενό γράμμα με την δήθεν πρεσβεία/μεσιτεία των αγίων τους, κ.ά.).

Προσέξτε πως ενώ ο Παύλος μας λέει τι πρέπει να κάνει ο πιστός για τον συνάνθρωπό του, συνδέει την μεσιτεία μόνο με τον Χριστό!

Α’Τιμ.2:1-5 Παρακαλώ λοιπόν πρώτον πάντων να κάμνητε δεήσεις, προσευχάς, παρακλήσεις, ευχαριστίας υπέρ πάντων ανθρώπων, 2 υπέρ βασιλέων και πάντων των όντων εν αξιώμασι, διά να διάγωμεν βίον ατάραχον και ησύχιον εν πάση ευσεβεία και σεμνότητι. 3 Διότι τούτο είναι καλόν και ευπρόσδεκτον ενώπιον του σωτήρος ημών Θεού, 4 όστις θέλει να σωθώσι πάντες οι άνθρωποι και να έλθωσιν εις επίγνωσιν της αληθείας. 5 Διότι είναι εις Θεός, εις και μεσίτης Θεού και ανθρώπων, άνθρωπος Ιησούς Χριστός

 

Η θεολογική σημασία της μεσιτείας λοιπόν περιορίζεται α) στον Χριστό β) προς Τον Θεό. Εμείς οι πιστοί δεν έχουμε κερδίσει αυτό το δικαίωμα της «διαθηκικής» μεσιτείας, αλλά ανήκει μόνο σε Αυτόν που το κέρδισε, στον Ιησού Χριστό. Το να πει κάποιος ότι λειτουργούμε ως μεσίτες μίας Μελχισεδεχικής ιερόσυνης και άρα μεσιτεύουμε θα ήταν πάλι λόγια απεγνωσμένα με τα οποία θα χρονοτριβούμε σε βάρος της αλήθειας, δημιουργώντας δε ένα δαιμονικό πλαίσιο/έδαφος για πλάνες.

Εβρ.8:6 Τώρα όμως ο Χριστός έλαβεν εξοχωτέραν λειτουργίαν, καθόσον είναι και ανωτέρας διαθήκης μεσίτης, ήτις ενομοθετήθη με ανωτέρας επαγγελίας.

 

γ) Μήπως μετέχουν μερικοί πιστοί, κάτι σαν ειδική ιεροσύνη, σε αυτήν την ιεροσύνη της τάξης Μελχισεδέχ με σκοπό την λειτουργία της Θείας Ευχαριστίας (όπως μας λέει η Ορθοδοξία και ο Καθολικισμός); Καμία σχέση δεν έχει αυτή η ιεροσύνη (της τάξης Μελχισεδέχ) με την Θεία Ευχαριστία, διότι δεν διαβάζουμε τίποτα σχετικό στη Γραφή. Εξάλλου η τάξη Μελχισεδέχ υπήρχε πριν Τον Άνθρωπο Ιησού Χριστό και την θυσία Του και την τελετή του Δείπνου. (Σχολιάζουμε πράγματα μη αληθινά σαν να ήταν αληθινά και αυτό είναι αν μη τι άλλο ψυχοφθόρο, αλλά… η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.)

 

δ) Η «μετοχή» των πιστών που συναντάται στην προς Εβραίους Επιστολή (αλλά και σε όλη την ΚΔ), δεν έχει να κάνει με μία μετοχή στην ιεροσύνη Του Χριστού (της τΜ). Τυχαίο νομίζετε ότι είναι αυτό; Όποιος γνωρίζει έστω και λίγο το θεολογικό ζήτημα «ειδικό ιερατείο» θα πρέπει να θεωρεί απίθανό το να μην υπάρχει αυτή η διδασκαλία στην ΚΔ! Ας δούμε σε τι μετέχει ο πιστός στην προς Εβραίους Επιστολή:

Εβρ.3:1  Όθεν, αδελφοί άγιοι, ουρανίου προσκλήσεως μέτοχοι, κατανοήσατε τον απόστολον και αρχιερέα της ομολογίας ημών τον Ιησούν Χριστόν,

3:5-14 Και ο μεν Μωϋσής υπήρξε πιστός εις όλον τον οίκον αυτού ως θεράπων, εις μαρτυρίαν των λαληθησομένων, 6 ο δε Χριστός ως Υιός επί τον οίκον αυτού, του οποίου ημείς είμεθα οίκος, εάν κρατήσωμεν μέχρι τέλους βεβαίαν την παρρησίαν και το καύχημα της ελπίδος. 7 Διά τούτο, καθώς λέγει το Πνεύμα το Αγιον· Σήμερον, εάν ακούσητε της φωνής αυτού, 8 μη σκληρύνητε τας καρδίας σας ως εν τω παραπικρασμώ κατά την ημέραν του πειρασμού εν τη ερήμω, 9 όπου οι πατέρες σας με επείραααν, με εδοκίμασαν και είδον τα έργα μου τεσσαράκοντα έτη· 10 διά τούτο δυσηρεστήθην εις την γενεάν εκείνην και είπον· Πάντοτε πλανώνται εν τη καρδία αυτών και αυτοί δεν εγνώρισαν τας οδούς μου· 11 ούτως ώμοσα εν τη οργή μου, δεν θέλουσιν εισέλθει εις την κατάπαυσίν μου· 12 προσέχετε, αδελφοί, να μη υπάρχη εις μήδενα από σας πονηρά καρδία απιστίας, ώστε να αποστατήση από Θεού ζώντος, 13 αλλά προτρέπετε αλλήλους καθ' εκάστην ημέραν, ενόσω ονομάζεται το σήμερον, διά να μη σκληρυνθή τις εξ υμών διά της απάτης της αμαρτίας· 14 διότι μέτοχοι εγείναμεν του Χριστού, εάν κρατήσωμεν μέχρι τέλους βεβαίαν την αρχήν της πεποιθήσεως,

(Προσέξτε λέει ότι γίναμε μέτοχοι του Χριστού, όχι της ιεροσύνης Του. Η προτροπή είναι να παραμείνουνε μέτοχοι σε Αυτόν μέχρι τέλους όμως ώστε να λάβουμε την αιώνια ζωή μαζί Του.)

 

6:4  Διότι αδύνατον είναι οι άπαξ φωτισθέντες και γευθέντες της επουρανίου δωρεάς και γενόμενοι μέτοχοι του Αγίου Πνεύματος

 

12:8-10  Εάν όμως ήσθε χωρίς παιδείαν, της οποίας έγειναν μέτοχοι πάντες, άρα είσθε νόθοι και ουχί υιοί, 9 έπειτα τους μεν κατά σάρκα πατέρας ημών είχομεν παιδευτάς και εσεβόμεθα αυτούς· δεν θέλομεν υποταχθή πολλώ μάλλον εις τον Πατέρα των πνευμάτων και ζήσει; 10 Διότι εκείνοι μεν προς ολίγας ημέρας επαίδευον ημάς κατά την αρέσκειαν αυτών, ο δε προς το συμφέρον ημών, διά να γείνωμεν μέτοχοι της αγιότητος αυτού.

 

Και από αυτήν την οπτική λοιπόν, βλέπουμε ότι είναι αφύσικο, ανάρμοστο, να γίναμε ως Χριστιανοί μέτοχοι δια Του Χριστού στην τΜ (κάτι που δεν διαφαίνεται πουθενά στην ΚΔ) και να μην το λέει πουθενά στην προς Εβραίους (άμεσα ή έμμεσα), ενώ στην ίδια επιστολή υπάρχουν 5 όπως είδαμε αναφορές σε τι μετέχουμε!!

 

 

Σχόλια: 1)α. Δεν υπάρχει «αρχή της Χριστιανικής» ιεροσύνης όπως το εννοεί. β. Υπάρχει η εκπλήρωση της «παλιάς» Θεϊκής πρόθεσης ο λαός Του να είναι ένα «βασίλειον ιεράτευμα». Άρα γενική ιεροσύνης των Χριστιανών, δεν έχει να κάνει με την ιεροσύνη Του Χριστού της τΜ, αλλά με την εκπλήρωση της ανέκαθεν πρόθεσης του Θεού για τον λαό Του.

2)α. Το ότι «δεν εμποδίζει την δική μας μετοχή σε αυτήν» (στην ιεροσύνη στην οποία ανήκει Ο Χριστός της τΜ) είναι μία εντελώς ελαφρά τη καρδία αυθαίρετη δήλωση, καθώς ΠΟΥΘΕΝΑ δεν βλέπουμε να μας δίνεται δικαίωμα και ελευθερία προς αυτήν. β. Το ότι είμαστε μέλη Του, δεν σημαίνει ότι μετέχουμε –μάλιστα με το έτσι θέλω όπως αποδεικνύω- σε ό,τι μετέχει Αυτός;

 

3) Στο εδ.25 στην περικοπή που παραθέτει, διαβάζουμε:

«..όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι' αυτού, ζων πάντοτε διά να μεσιτεύση υπέρ αυτών»

Ερώτηση: Ποιους προσερχόμενους στον Θεό; Ποιοι προσέρχονται στον Θεό; Μήπως κάποια ειδική ιεροσύνη ή όλοι όσοι θα πιστέψουν; Φυσικά όλοι όσοι θα πιστέψουν, κάτι που φαίνεται από τόσα εδάφια στην ΚΔ. Τίποτε πάλι περί κάποιου είδους ειδικής ιεροσύνης. Λογικό είναι να απουσιάζει παντελώς και από αυτό το εδάφιο και τα συμφραζόμενα του.

 

Πάμε τώρα στο επόμενο «βήμα» του.

 

 

Σχόλια: 1) Είδαμε ήδη ότι δεν εγκαινιάστηκε καμία ιεροσύνη. 2) Είδαμε ότι δεν μετέχουμε σε καμία γενική ιεροσύνη δήθεν της τΜ, αλλά μετέχουμε ως μέλη σε μία ιεροσύνη πνευματική, νοερή, που δεν φέρει δηλαδή φυσικά/υλικά/τεχνητά γνωρίσματα όπως έφερε η ιεροσύνη της ΠΔ). 3) Στην ιεροσύνη της τΜ μετέχει λογικά και ο Ίδιος ο Μελχισεδέχ, ίσως και άλλοι ιερείς της ίδιας τάξεως στον ουρανό, όχι «μόνο» Ο Ιησούς.

 

 

Σχόλιο: 1) Που λέτε να το πηγαίνει άραγε με αυτό το «Υπάρχουν διαφορετικές λειτουργίες επομένως σε κάθε πιστό»;…

2) Να μην παραβλέψει ο αναγνώστης ότι σε αυτές τις δύο περικοπές που αναφέρει (στα συμφραζόμενά τους μάλιστα) δεν λέγεται τίποτε περί κάποιου είδους ειδικής ιεροσύνης, κάτι επίσης θεο-λογικά μάλλον απίθανο αν αυτή υπήρχε! Δεν υπάρχει πουθενά κάποια ιδιαίτερη «ομάδα» με ιδιαίτερη ιερουργία. Αντιθέτως, όλοι είναι εξίσου απαραίτητοι όπως και το πνεύμα αυτών των περικοπών μαρτυρεί.

 

Πάμε στο 6^ο βήμα του κ.Μπαφίτη:

 

 

Σχόλια: Και εδώ θα καταρρεύσει (πάλι!...) το όλο οικοδόμημα του ειδικού ιερατείου που δήθεν χειρίζεται κάποιο γήινο θυσιαστήριο.

    Η λογική λέει ότι το πρώτο ερώτημα θα πρέπει να είναι σε ποιο θυσιαστήριο αναφέρεται και όχι τι έχει το θυσιαστήριο. Θα σας πω την άποψη που είχα κάποτε, μία που αν και όχι ολοκληρωμένη, ταιριάζει πιο πολύ στο σκεπτικό του Παύλου, απ’ό,τι η εκδοχή της Ορθοδοξίας και του κ.Μπαφίτη (που λέει ότι σχετίζεται με την Θεία Ευχαριστία). -Όλοι γνωρίζουμε ότι το γήινο, υλικό και συμβολικό θυσιαστήριο άνηκε στην Παλαιά Διαθήκη. Πίστευα λοιπόν ότι αυτό το θυσιαστήριο Ο Κύριος το αντικατέστησε με το πραγματικό θυσιαστήριο, τον Σταυρό Του (κάτι που φυσικά ισχύει), ταυτόχρονα εκπληρώνοντας έτσι και την προφητική του διάσταση ως «ο Αμνός του Θεού ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου.» (Ιωάν.1:29). Πλέον όμως, παρόλο που αυτή μου η οπτική περί σταυρού/θυσιαστήριου δεν αποτελούσε ανεπίτρεπτη θεολογική προσθήκη στα λεγόμενα των συγγραφέων της ΚΔ (όπως αυτή του κ.Μπαφίτη που μας λέει ότι υπάρχει ακόμα γήινο θυσιαστήριο/α στην ΚΔ που το υπηρετούν ειδικοί ιερείς), αλλά ήταν κοινής αποδοχής (ότι δηλαδή ο σταυρός ήταν το θυσιαστήριο Του Χριστού), αναγνώρισα ότι δεν είναι αυτό ακριβώς που είχε ο Παύλος στην σκέψη του στην Εβρ.13:10, αλλά απλώς μία διάσταση αυτού. Αν μείνουμε λοιπόν σε αυτά που λέει το κεφάλαιο αυτό και γενικότερα στη προς Εβραίους (και γενικότερα η ΚΔ), θεωρώ ότι θα καταλήξουμε με ασφάλεια στα ακόλουθα λογικά συμπεράσματα όπως θα τα παραθέσω. Αν δεν μείνουμε όμως στην λογική των συμφραζόμενων (μάλιστα όλης της επιστολής), τότε ο καθένας μπορεί να φτιάξει οποιαδήποτε νέα διδασκαλία (νέα σε σχέση με αυτήν των αποστόλων) και να προσπαθεί να την σπρώξει στα συμφραζόμενα, όπως και εδώ προφανώς επιχειρείται από τον κ.Μπαφίτη και γενικότερα από την Ορθοδοξία.

    Για να μάθουμε λοιπόν ποιο είναι αυτό το θυσιαστήριο αρχικά θα πρέπει να το ψάξουμε στα συμφραζόμενα της ίδιας επιστολής μήπως και βρούμε εκεί την απάντηση. Κάνοντας αυτό πράγματι θα καταλήξουμε ότι προφανώς αυτό το «νέο» θυσιαστήριο βρίσκεται σε έναν ουράνιο ναό και όχι σε γήινους Ορθόδοξους ναούς. Παρακαλώ προσπαθήστε να μπείτε στο συνειρμό του αποστόλου Παύλου διαβάζοντας από την αρχή την Προς Εβραίους Επιστολή μέχρι το τέλος, για να δείτε που τελικά ανήκει αυτό το «έχομεν θυσιαστήριο» για το οποίο γράφει στην Εβρ.13:10. Ο Θεός ας δώσει την αύξησή Του. Προσέξτε και αυτό το «έχομεν», «έχοντες» (κτλ.) όταν το συναντάται, αλλά και τις συνεχόμενες άμεσες ή έμμεσες αναφορές στα ουράνια πράγματα σε όλα (!) τα κεφάλαια:

 

Εβρ.1:3, 8 όστις ων απαύγασμα της δόξης και χαρακτήρ της υποστάσεως αυτού, και βαστάζων τα πάντα με τον λόγον της δυνάμεως αυτού, αφού δι' εαυτού έκαμε καθαρισμόν των αμαρτιών ημών, εκάθησεν εν δεξιά της μεγαλωσύνης εν υψηλοίς,………. 8 περί δε του Υιού· Ο θρόνος σου, ω Θεέ, είναι εις τον αιώνα του αιώνος· σκήπτρον ευθύτητος είναι το σκήπτρον της βασιλείας σου.

 

2:16-18 Διότι βεβαίως δεν ανέλαβεν αγγέλων φύσιν, αλλά σπέρματος Αβραάμ ανέλαβεν. 17 Όθεν έπρεπε να ομοιωθή κατά πάντα με τους αδελφούς, διά να γείνη ελεήμων και πιστός αρχιερεύς εις τα προς τον Θεόν, διά να κάμνη εξιλέωσιν υπέρ των αμαρτιών του λαού. 18 Επειδή καθ' ότι αυτός έπαθε πειρασθείς, δύναται να βοηθήση τους πειραζομένους.

(Ως Αρχιερέας Του Θεού κάμνει εξιλέωση, μέσω Του Εαυτού Του ως Αμνού, για τις αμαρτίες των πιστών.)

 

3:1,14 Όθεν, αδελφοί άγιοι, ουρανίου προσκλήσεως μέτοχοι, κατανοήσατε τον απόστολον και αρχιερέα της ομολογίας ημών τον Ιησούν Χριστόν,……………….. 14 διότι μέτοχοι εγείναμεν του Χριστού, εάν κρατήσωμεν μέχρι τέλους βεβαίαν την αρχήν της πεποιθήσεως

 

4:14-16 Έχοντες λοιπόν αρχιερέα μέγαν, όστις διήλθε τους ουρανούς, Ιησούν τον Υιόν του Θεού, ας κρατώμεν την ομολογίαν. 15  Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ' ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας. 16 Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, διά να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας.

 

5:5-10 Ούτω και ο Χριστός δεν εδόξασεν εαυτόν διά να γείνη αρχιερεύς, αλλ' ο λαλήσας προς αυτόν· Υιός μου είσαι συ, εγώ σήμερον σε εγέννησα· 6 καθώς και αλλαχού λέγει· Συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ. 7 Όστις εν ταις ημέραις της σαρκός αυτού, αφού μετά κραυγής δυνατής και δακρύων προσέφερε δεήσεις και ικεσίας προς τον δυνάμενον να σώζη αυτόν εκ του θανάτου, και εισηκούσθη διά την ευλάβειαν αυτού, 8 καίτοι ων Υιός, έμαθε την υπακοήν αφ' όσων έπαθε, 9 και γενόμενος τέλειος, κατεστάθη αίτιος σωτηρίας αιωνίου εις πάντας τους υπακούοντας εις αυτόν, 10 ονομασθείς υπό του Θεού αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέκ·

 

6:18-20 ώστε διά δύο πραγμάτων αμεταθέτων, εις τα οποία είναι αδύνατον να ψευσθή ο Θεός, να έχωμεν ισχυράν παρηγορίαν οι καταφυγόντες εις το να κρατήσωμεν την προκειμένην ελπίδα· 19 την οποίαν έχομεν ως άγκυραν της ψυχής ασφαλή τε και βεβαίαν και εισερχομένην εις το εσωτερικόν του καταπετάσματος, 20 όπου ο Ιησούς εισήλθεν υπέρ ημών πρόδρομος, γενόμενος αρχιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ.

 

7:24-28 εκείνος όμως, επειδή μένει εις τον αιώνα, έχει αμετάθετον την ιερωσύνην· 25 όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι' αυτού, ζων πάντοτε διά να μεσιτεύση υπέρ αυτών. 26  Διότι τοιούτος αρχιερεύς έπρεπεν εις ημάς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος, 27  όστις δεν έχει καθ' ημέραν ανάγκην, ως οι αρχιερείς να προσφέρη πρότερον θυσίας υπέρ των ιδίων αυτού αμαρτιών, έπειτα υπέρ των του λαού· διότι άπαξ έκαμε τούτο, ότε προσέφερεν εαυτόν. 28  Διότι ο νόμος καθιστά αρχιερείς ανθρώπους έχοντας αδυναμίαν· ο λόγος όμως της ορκωμοσίας της μετά τον νόμον κατέστησε τον Υιόν, όστις είναι τετελειωμένος εις τον αιώνα.

 

8:1-6 Κεφάλαιον δε των λεγομένων είναι τούτο, Τοιούτον έχομεν αρχιερέα, όστις εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου της μεγαλωσύνης εν τοις ουρανοίς, 2 λειτουργός των αγίων και της σκηνής της αληθινής, την οποίαν κατεσκεύασεν ο Κύριος, και ουχί άνθρωπος. 3 Διότι πας αρχιερεύς καθίσταται διά να προσφέρη δώρα και θυσίας· όθεν είναι αναγκαίον να έχη και ούτός τι, το οποίον να προσφέρη. 4 Επειδή εάν ήτο επί γης, ουδέ ήθελεν είσθαι ιερεύς, διότι υπήρχον οι ιερείς οι προσφέροντες τα δώρα κατά τον νόμον, 5 οίτινες λειτουργούσιν εις υπόδειγμα και σκιάν των επουρανίων, καθώς ελαλήθη προς τον Μωϋσήν ότε έμελλε να κατασκευάση την σκηνήν· διότι Πρόσεχε, λέγει, να κάμης πάντα κατά τον τύπον τον δειχθέντα εις σε εν τω όρει. 6 Τώρα όμως ο Χριστός έλαβεν εξοχωτέραν λειτουργίαν, καθόσον είναι και ανωτέρας διαθήκης μεσίτης, ήτις ενομοθετήθη με ανωτέρας επαγγελίας.

 

Εβρ.9:11-14, 24-28 Ελθών δε ο Χριστός αρχιερεύς των μελλόντων αγαθών διά της μεγαλητέρας και τελειοτέρας σκηνής, ουχί χειροποιήτου, τουτέστιν ουχί ταύτης της κατασκευής, 12 ουδέ δι' αίματος τράγων και μόσχων, αλλά διά του ιδίου αυτού αίματος, εισήλθεν άπαξ εις τα άγια, αποκτήσας αιωνίαν λύτρωσιν. 13 Διότι εάν το αίμα των ταύρων και τράγων και η σποδός της δαμάλεως ραντίζουσα τους μεμολυσμένους αγιάζη προς την καθαρότητα της σαρκός, 14 πόσω μάλλον το αίμα του Χριστού, όστις διά του Πνεύματος του αιωνίου προσέφερεν εαυτόν άμωμον εις τον Θεόν, θέλει καθαρίσει την συνείδησίν σας από νεκρών έργων εις το να λατρεύητε τον ζώντα Θεόν;……………24 Διότι ο Χριστός δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ' εις αυτόν τον ουρανόν, διά να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών· 25 ουδέ διά να προσφέρη πολλάκις εαυτόν, καθώς ο αρχιερεύς εισέρχεται εις τα άγια κατ' ενιαυτόν με ξένον αίμα· 26 διότι έπρεπε τότε πολλάκις να πάθη από καταβολής κόσμου· τώρα δε άπαξ εις το τέλος των αιώνων εφανερώθη, διά να αθετήση την αμαρτίαν διά της θυσίας εαυτού. 27 Και καθώς είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις, 28 ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν.

 

10:19-22 Έχοντες λοιπόν, αδελφοί, παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια διά του αίματος του Ιησού, 20  διά νέας και ζώσης οδού, την οποίαν καθιέρωσεν εις ημάς διά του καταπετάσματος, τουτέστι της σαρκός αυτού, 21  και έχοντες ιερέα μέγαν επί τον οίκον του Θεού, 22 ας πλησιάζωμεν μετά αληθινής καρδίας εν πληροφορία πίστεως, έχοντες τας καρδίας ημών κεκαθαρμένας από συνειδήσεως πονηράς και λελουμένοι το σώμα με ύδωρ καθαρόν·

 

11:9-10 Διά πίστεως παρώκησεν εις την γην της επαγγελίας ως ξένην, κατοικήσας εν σκηναίς μετά Ισαάκ και Ιακώβ των συγκληρονόμων της αυτής επαγγελίας· 10 διότι περιέμενε την πόλιν την έχουσαν τα θεμέλια, της οποίας τεχνίτης και δημιουργός είναι ο Θεός.

 

12:2, 18, 22-25 αποβλέποντες εις τον Ιησούν, τον αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως, όστις υπέρ της χαράς της προκειμένης εις αυτόν υπέφερε σταυρόν, καταφρονήσας την αισχύνην, και εκάθησεν εν δεξιά του θρόνου του Θεού……………….18 Διότι δεν προσήλθετε εις όρος ψηλαφώμενον και καιόμενον με πυρ και εις ζόφον και σκότος και ανεμοστρόβιλον 19  και εις σάλπιγγος ήχον και φωνήν λόγων, την οποίαν οι ακούσαντες παρεκάλεσαν να μη λαληθή πλέον προς αυτούς ο λόγος·………………….22  αλλά προσήλθετε εις όρος Σιών και εις πόλιν Θεού ζώντος, την επουράνιον Ιερουσαλήμ, και εις μυριάδας αγγέλων, 23 εις πανήγυριν και εκκλησίαν πρωτοτόκων καταγεγραμμένων εν τοις ουρανοίς, και εις Θεόν κριτήν πάντων, και εις πνεύματα δικαίων οίτινες έλαβον την τελειότητα, 24  και εις νέας διαθήκης μεσίτην Ιησούν, και εις αίμα καθαρισμού το οποίον λαλεί καλήτερα παρά το του Άβελ. 25 Προσέχετε μη καταφρονήσητε τον λαλούντα. Διότι αν εκείνοι δεν απέφυγον, καταφρονήσαντες τον λαλούντα προς αυτούς επί της γης, πολλώ μάλλον ημείς εάν αποστραφώμεν τον λαλούντα από των ουρανών·……..

 

Και είναι αμέσως μετά από όλα αυτά (!) που διαβάζουμε το συγκεκριμένο χωρίο που ο κ.Μπαφίτης μας παραθέτει ως επιχείρημα υπέρ δήθεν ενός γήινου θυσιαστηρίου στο οποίο λειτουργούν άνθρωποι ειδικοί ιερείς:

13:10 Έχομεν θυσιαστήριον, εξ ου δεν έχουσιν εξουσίαν να φάγωσιν οι λατρεύοντες εις την σκηνήν.

 

Που λέτε λοιπόν –κατόπιν όλων (!) των προηγούμενων κεφαλαίων- να βρίσκεται αυτό το θυσιαστήριο;; Μήπως στον ουρανό;; Φυσικά στον ουρανό! Που αλλού;; Και συνεχίζει ο Παύλος στην ίδια λογική στα επόμενα εδάφια(!):

Εδ.13-14 Ας εξερχώμεθα λοιπόν προς αυτόν έξω του στρατοπέδου, τον ονειδισμόν αυτού φέροντες· 14  διότι δεν έχομεν εδώ πόλιν διαμένουσαν, αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν.

 

    Έτσι, το 13:10, αναφέρεται –σεβόμενοι το πλαίσιο που τυχαίνει να απλώνεται σε όλο το κεφάλαιο- σε ένα ουράνιο θυσιαστήριο που είναι στα πλαίσια ενός ουράνιου ναού, φτιαγμένα όλα αυτά, όχι από ανθρώπους, αλλά από Τον Θεό. Όλα όμως τα τελετουργικά της Θείας Ευχαριστίας στις Χριστιανικές Εκκλησίες είναι από γήινα υλικά και φυσικά βρίσκονται εδώ στη γη. Τι σχέση έχει λοιπόν η Θεία Ευχαριστία με αυτό το ουράνιο θυσιαστήριο; Όχι –όπως θα δούμε- αυτή που θα ήθελε η Ορθοδοξία. Μήπως παραβιάζω λοιπόν κάτι από το 13:10 λαμβάνοντας υπόψη τα συμφραζόμενα τα οποία προηγούνται και ρίχνουν άπλετο το φως τους στο εδάφιο αυτό ή μήπως το παραβιάζει η Ελληνορθόδοξη παράδοση; Μου είναι εύκολη η απάντηση επειδή την βλέπω σχεδόν σε όλα τα δόγματα της Ορθοδοξίας.

 

Αλλά δεν τελειώσαμε εδώ. Άλλο ένα σημείο που μαρτυρεί υπέρ της ύπαρξης αυτού του θυσιαστηρίου στον ουρανό είναι οι 4 περικοπές στο βιβλίο της Αποκάλυψης:

Αποκ.6:9-10 Και ότε ήνοιξε την πέμπτην σφραγίδα, είδον υποκάτω του θυσιαστηρίου τας ψυχάς των εσφαγμένων διά τον λόγον του Θεού και διά την μαρτυρίαν, την οποίαν είχον. 10 Και έκραξαν μετά φωνής μεγάλης, λέγοντες· Έως πότε, ω Δέσποτα άγιε και αληθινέ, δεν κρίνεις και εκδικείς το αίμα ημών από των κατοικούντων επί της γης;

8:1-5 Και ότε ήνοιξε την σφραγίδα την εβδόμην, έγεινε σιωπή εν τω ουρανώ, έως ημίσειαν ώραν. 2 Και είδον τους επτά αγγέλους, οίτινες ίσταντο ενώπιον του Θεού, και εδόθησαν εις αυτούς επτά σάλπιγγες. 3 Και ήλθεν άλλος άγγελος και εστάθη έμπροσθεν του θυσιαστηρίου, κρατών θυμιατήριον χρυσούν, και εδόθησαν εις αυτόν θυμιάματα πολλά, διά να προσφέρη με τας προσευχάς πάντων των αγίων επί το θυσιαστήριον το χρυσούν το ενώπιον του θρόνου. 4 Και ανέβη ο καπνός των θυμιαμάτων με τας προσευχάς πάντων των αγίων εκ της χειρός του αγγέλου ενώπιον του Θεού. 5 Και έλαβεν ο άγγελος το θυμιατήριον και εγέμισεν αυτό εκ του πυρός του θυσιαστηρίου και έρριψεν εις την γην. Και έγειναν φωναί και βρονταί και αστραπαί και σεισμός.

14:13-15 Και άλλος άγγελος εξήλθεν εκ του ναού, κράζων μετά μεγάλης φωνής προς τον καθήμενον επί της νεφέλης. Πέμψον το δρέπανόν σου και θέρισον, διότι ήλθεν εις σε η ώρα του να θερίσης, επειδή εξηράνθη ο θερισμός της γης. 16 Και ο καθήμενος επί της νεφέλης έβαλε το δρέπανον αυτού επί την γην, και εθερίσθη η γη. 17 Και άλλος άγγελος εξήλθεν εκ του ναού του εν τω ουρανώ, έχων και αυτός δρέπανον κοπτερόν. 18 Και άλλος άγγελος εξήλθεν εκ του θυσιαστηρίου, έχων εξουσίαν επί του πυρός, και εφώναξε μετά κραυγής μεγάλης προς τον έχοντα το δρέπανον το κοπτερόν, λέγων· Πέμψον το δρέπανόν σου το κοπτερόν και τρύγησον τους βότρυας της αμπέλου της γης, διότι ωρίμασαν τα σταφύλια αυτής.

16:7 Και ήκουσα άλλον εκ του θυσιαστηρίου λέγοντα· Ναι, Κύριε Θεέ παντοκράτωρ, αληθιναί και δίκαιαι αι κρίσεις σου.

 

Βλέπουμε ότι το θυσιαστήριο στο οποίο αναφέρεται το Εβρ.13:10, είναι βάσει ολόκληρης της Προς Εβραίους Επιστολής (λαμβάνοντας υπόψη και το βιβλίο της Αποκάλυψης), ένα αχειροποίητο θυσιαστήριο στον ουρανό. Άρα, και αυτό που βρίσκεται –τρόπον τινά- πάνω σε αυτό το θυσιαστήριο από το οποίο δεν μπορούν να φάνε οι ιερείς της ΠΔ, είναι επίσης στον ουρανό (όπως μαρτυρούν τα προηγούμενα χωρία που παρέθεσα αλλά και η ΚΔ γενικότερα), όχι εδώ στην γη. Υπομονή όμως, θα δούμε και άλλα σχετικά σε λίγο.

 

Συνεχίζει ο κ.Μπαφίτης για να απαντήσει στην ερώτησή του: «Τι έχει το θυσιαστήριο;» (Να θυμόμαστε ότι ο Παύλος μας έχει πει στην επιστολή του σε ποιο θυσιαστήριο αναφέρεται, σε ένα στον ουρανό.). Απαντάει λοιπόν τα εξής (μόνο η υπογράμμιση δική μου):

 

 

Σχόλιο: 1) Βάσει το όσων είδαμε, δεν μπορεί να εννοείται ότι αναφέρεται στον άρτο και οίνο, διότι μιλάει για ένα ουράνιο θυσιαστήριο. Δεν έχουμε λόγο να πιστεύουμε ότι η τελετή του άρτου και του οίνου διαδραματίζεται στον ουρανό, εξάλλου εκεί βρίσκεται αυτοπροσώπως Ο Ίδιος Ο Χριστός…(τι συζητάω τώρα, θα σκέφτεστε μερικοί…), που και έτσι να είχε, καμία νύξη δεν έχουμε περί κάποιας αναπαράστασης εδώ στην γη από ειδικό ιερατείο. Θα πει ίσως ο κ.Μπαφίτης ότι αυτή είναι η άποψή μου και θα του πω ότι: α) είναι η άποψή μου βάσει της λογικής, του ξεκάθαρου συνειρμού της γραφής του συγγραφέα της προς Εβραίους και όλων όσων διδάσκει η ΚΔ, β) παρεμπιπτόντως για τους φίλους Καθολικούς, απ’ ό,τι είδα, είναι και η άποψη των επισκόπων της Καθολικής Εκκλησίας των Ηνωμένων Πολιτειών οι οποίοι συμφωνούν μαζί μου ότι δεν πρόκειται για την Θεία Ευχαριστία:

[13:10] We have an altar: this does not refer to the Eucharist, which is never clearly mentioned in Hebrews, but to the sacrifice of Christ

Μετάφραση του σχολίου των Καθολικών επισκόπων (United States conference of Catholic Bishops):

«[13:10] Έχουμε θυσιαστήριο: αυτό δεν αναφέρεται στην Θεία Ευχαριστία, η οποία ποτέ δεν αναφέρεται καθαρά στην προς Εβραίους, αλλά στην θυσία Του Χριστού.»

http://www.usccb.org/bible/hebrews/13/#66013010-1

 

2) Βλέπουμε λοιπόν γιατί ο κ.Μπαφίτης ανέφερε προηγουμένως τις περικοπές από την Ρωμ.12 και Α’Κορ.12 περί του ότι είναι «πολλά μέλη, εν όμως σώμα». Ο σκοπός ήταν να μάθουμε ότι τα «χέρια της εκκλησίας» είναι η ειδική ιεροσύνη που μας προσφέρει τον άρτο και οίνο.

 

3) Κάτι, που επίσης δεικνύει ότι πιο πιθανό είναι να μην αναφέρεται στην Θεία Ευχαριστία, είναι το εδάφιο λίγο πιο κάτω από το εδ.10 που εξετάζουμε, το εδ.15, όπου διαβάζουμε:

 

Εβρ.13:15 Δι' αυτού λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού. 16 Την δε αγαθοποιΐαν και το μεταδοτικόν μη λησμονείτε, διότι εις τοιαύτας θυσίας ευαρεστείται ο Θεός.

Βλέπουμε ότι ενώ ο Παύλος φέρει στην σκέψη του το θυσιαστήριο (εννοείται του ουρανού) από το οποίο εμείς οι Χριστιανοί «τρώμε» (θα δούμε με ποια έννοια), περιέργως στην συνέχεια δεν αναφέρεται, όπως θα περίμενε κανείς αν είχε υπόψη τη Θεία Ευχαριστία, σε μία δήθεν αναίμακτη θυσία που προσφέρουν οι ιερείς… στον Θεό, αλλά σε… μία «θυσία αινέσεως»(!), που καλούμαστε να προσφέρουμε όλοι ως «βασίλειον ιεράτευμα», όχι μερικοί εκ μέρους όλων. Έτσι, και από αυτή την οπτική, θέλοντας να μείνουμε στο συνειρμό του Παύλου, δεν βλέπουμε λόγο να πιστεύουμε ότι το ουράνιο «θυσιαστήριο» συνδεόταν στην σκέψη του με την τελετή της Θείας Ευχαριστίας, διότι α) το θυσιαστήριο είναι στον ουρανό β) Ο Θυσιασμένος είναι στον ουρανό, γ) τα λόγια του 13:15 δίνουν την εντύπωση ότι δεν είχε στην σκέψη του την Θεία Ευχαριστία (αλλά το ουράνιο θυσιαστήριο όπου φτάνουν τα λόγια μας/δες Αποκ.8:4 πάνω), αλλά και πιο σπουδαία δ) ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΙΜΑΚΤΗ ΘΥΣΙΑ;;;; ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΚΔ!! Και βάσει λοιπόν αυτού (δηλαδή του δ)) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΛΟΓΟΣ να συνδέουμε το «θυσιαστήριον» (Εβρ.13:10) με την Θεία Ευχαριστία και λήγει το θέμα! ε) Οι «αναίμακτες θυσίες» στην ΠΔ (δημητριακά, οίνος, κτλ.), δινόντουσαν προς τον Θεό, ΤΑ ΔΕ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΘΕΙΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑΣ –ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΚΔ- ΔΙΝΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ και αυτοί ευχαριστούν Τον Θεό για αυτά, για Αυτόν Τον Αμνό. Πάλι αποκόπτεται έτσι οποιαδήποτε -της φαντασίας- σύνδεση μεταξύ θυσιαστηρίου και Θείας Ευχαριστίας. Φυσικά υπάρχει όμως λόγος όπως θα δούμε, να συνδέουμε το θυσιαστήριο… με Τον Αμνό Του Θεού που θυσιάστηκε για μας. Υπομονή.

 

4) Προσέξτε τώρα. Η Ορθόδοξη ειδική ιεροσύνη προσφέρει εκ μέρους του λαού ως αναίμακτη θυσία στον Θεό τον άρτο και οίνο, ταυτόχρονα όμως προσφέρει αυτά τα στοιχεία στους Ορθοδόξους πιστούς. Δηλαδή, τα ίδια στοιχεία που είναι θυσία προς Τον Θεό, γίνονται και κοινωνία του Σώματος και Αίματος Του Χριστού! ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ!! ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΔΑΝ ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΣΤΗΝ ΓΡΑΦΗ; Πήρανε κάτι απλό και ευλογημένο που θέσπισε Ο Κύριος να δίνεται από εμάς σε μας και εμμέσως πλην σαφώς Του το δίνουν πίσω…ως αναίμακτη θυσία και στην συνέχεια μας το δίνει πίσω υποτίθεται Ο Κύριος πλέον έχοντας μεταβληθεί σε αληθινό Σώμα και Αίμα! ΑΝΤΙΒΙΒΛΙΚΟΤΑΤΟ. Τα πάντα λοιπόν για να δώσουν λόγο ύπαρξης σε ένα γήινο θυσιαστήριο και έτσι στο ειδικό ιερατείο! Καμία όμως σχέση δεν έχει η Θεία Ευχαριστία με αναίμακτη θυσία, και έτσι πάλι καμία σχέση δεν μπορεί να έχει το «θυσιαστήριο» στην Εβρ.13:10 που επικαλούνται με την Θεία Ευχαριστία. Την αληθινή σχέση δεν μπορούν να την δουν οι Ορθόδοξοι διότι εμποδίζονται από τις απόψεις των «πατέρων» τους.

 

5) Και πάλι, δεν τελειώσαμε. Ρωτώ: είναι δυνατόν ο Παύλος στο 10 εδάφιο να εννοεί δήθεν μία «αναίμακτη θυσία», και να μην την αναφέρει εκεί ή και πουθενά (!!), αντιθέτως (!) να μας μιλάει στα αμέσως επόμενα εδάφια (15 και 16) για θυσίες (!), και να μας λέει ότι «διότι εις ταύτας θυσίας ευαρεστείται ο Θεός», αναφερόμενος στην θυσία αινέσεως και την αγαθοποιΐαν και το μεταδοτικόν;;;!!! Μα μόνο αυτού του είδους των θυσιών ευαρεστείται Ο Θεός;; Είναι δυνατόν να μην αναφερθεί –όπως θα έκανε κάθε συνειδητός και γνωστικός Ορθόδοξος- στην ανώτερη δήθεν τελετουργική θυσία (για τους Ορθοδόξους), την «αναίμακτη θυσία» κάθε Ορθόδοξου ναού, στην οποία μετέχουν οι Ορθόδοξοι, του Σώματος και Του Αίματος Του Κυρίου;; Μήπως δεν ήταν «Ελληνορθόδοξος» ο Παύλος; Μήπως δεν την ήξερε ο Παύλος και έτσι τελικά αυτή η δήθεν αναίμακτη θυσία να μην «ευαρεστεί» Τον Θεό διότι είναι αποκύημα θρησκευτικής φαντασίας (να το πω έτσι και όχι χειρότερα…) αυθαιρέτως εμπνεόμενη μάλλον από τις αναίμακτες θυσίες της ΠΔ; Φυσικά ΔΕΝ ΗΞΕΡΕ για κάτι τέτοιο επειδή δεν το διδάχθηκε ούτε από τους άλλους αποστόλους, ούτε από Το Πνεύμα της αληθείας, διαφορετικά θα ήταν ΑΔΥΝΑΤΟΝ να μην μας λέει τίποτα σχετικά η ΚΔ και ειδικά η προς Εβραίους.

    Ξέρω ότι έχω εξαντλήσει τον αναγνώστη[[1]] (όπως και τον εαυτό μου…) με τόσα πολλά επιχειρήματα και με τόση ανάλυση, αλλά οφείλω να τα φέρω «υπέρ της αληθείας» για να δει ο κ.Μπαφίτης και κάθε Ελληνορθόδοξος πόσο πολύ σφάλει εμπιστευόμενος τα Ορθόδοξα δόγματα και παραδόσεις· σφάλει στο σημείο που τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα σε κάθε ειλικρινή, γνωστικό και λογικό άνθρωπο ερευνητή. Αλλά για να μην ξεχνιόμαστε και να είμαι δίκαιος ενώπιον Θεού και ανθρώπων και να μην λυπηθεί υπέρμετρα ο κ.Μπαφίτης ή όποιος άλλος Ορθόδοξος (δηλαδή πιο πολύ απ’ ότι θα ήθελε Ο Θεός προς μετάνοια), αλλά και να μην χαρούν υπέρμετρα οι Διαμαρτυρόμενοι αδερφοί μου εν Χριστώ σε διάφορες «αποχρώσεις» θεολογικές που τυχόν συμφωνούν: θα πω στους τελευταίους με κεφαλαία ότι: ΠΛΑΝΕΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ ΕΧΕΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ, κάτι που αναδεικνύω σε άλλα άρθρα μου. Προτείνω λοιπόν να μετανοήσουμε όλοι μαζί (http://www.youtube.com/watch?v=bvI_E4cSrz8 και http://www.youtube.com/watch?v=koRNMwGKKSA ) και να αποτινάξουμε όλοι, με την βοήθεια ο ένας του άλλου και κυρίως Του Πνεύματος της αληθείας, όλες τις πλάνες που οι διάφορες ιστορικές τάσεις μας προσθέσανε εν αγνοία τους ή και συνειδητά ακόμα (ως εργάτες του Διαβόλου).

–(Ξέρω-ξέρω, σας ακούω. Ποιος είσαι εσύ που θα μας πεις ότι έχουμε πλάνες;;…Μπλα, μπλα, μπλα... –Απαντώ [από το βιβλίο μου]: «Είμαι και εγώ ένα γαϊδουράκι που προσπαθεί να εμποδίσει την παραφροσύνη του προφήτη πριν τον περιλάβει Ο Κύριος! Και εγώ επίσης θα σας δυσαρεστήσω «πηγαίνοντάς σας αλλού», αλλά για να προλάβω το μεγαλύτερο κακό μπροστά. Ναι, και εσείς (όσοι), σαφώς θα με «τιμωρείτε», μέχρι να καταλάβετε. (Αριθ.22:21-34, Β’Πέτρ.2:16)»)

 

6) Και ερχόμαστε σε ένα σημείο κλειδί στην κατανόηση του Εβρ.13:10. Οφείλω σε αυτό το σημείο να πω ότι αντιλαμβάνομαι γιατί ως Ορθόδοξος πλέον κάνει το λάθος ο κ. Μπαφίτης να γράψει ότι πρόκειται περί του άρτου και οίνου, διότι αυτό που μπορεί κάποιος να συμπεράνει από το εδάφιο είναι ότι αν και οι ιερείς της ΠΔ δεν μπορούσαν να φάνε από το δικό μας ουράνιο θυσιαστήριο, εμείς μπορούμε. Τι είναι όμως αυτό που τρώμε εμείς οι Χριστιανοί; Τον άρτο και τον οίνο! Στην συνέχεια όμως, έχοντας ήδη συνδέσει η Ορθοδοξία τα στοιχεία της Θείας Ευχαριστίας με μία δήθεν γήινη «αναίμακτη θυσία», συμπεραίνει έτσι ότι το «θυσιαστήριο» είναι και γήινο και αφορά αυτήν.

Αλλά, είναι έτσι; Όχι, δεν είναι, για τους τόσους λόγους που ήδη έδειξα, αλλά και θα συνεχίζω να δείχνω (για φανταστείτε!). Ας θυμηθούμε πάλι το χωρίο:

Εβρ.13:10 Έχομεν θυσιαστήριον, εξ ου δεν έχουσιν εξουσίαν να φάγωσιν οι λατρεύοντες εις την σκηνήν.

Βάσει λοιπόν όσων ήδη παρέθεσα από την Γραφή, το θυσιαστήριο στο οποίο αναφέρεται ο Παύλος είναι στον ουρανό και φυσικά και ο αναστημένος Αμνός είναι στον ουρανό. Βάζοντας αυτά στην εξίσωση για αρχή, το μόνο που μένει είναι να αντιληφθούμε τι εννοεί ο Παύλος μιλώντας ουσιαστικά για κάτι θυσιασμένο από το οποίο δεν μπορούν να φάνε οι ιερείς της ΠΔ.  Το μυαλό μας φυσικά πάει στην Θεία Ευχαριστία και καλά κάνει και πάει εκεί. Θεωρώ σχεδόν απίθανη οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία να συνδέεται με αυτήν τη «τροφή» (με μία διαφορά που θα δούμε). Είναι ο ίδιος ο Παύλος που γράφει αλλού:

Α’Κορ.10:1-4, 14-17 Δεν θέλω δε να αγνοήτε, αδελφοί, ότι οι πατέρες ημών ήσαν πάντες υπό την νεφέλην, και πάντες διά της θαλάσσης διήλθον, 2 και πάντες εις τον Μωϋσήν εβαπτίσθησαν εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση, 3 και πάντες την αυτήν πνευματικήν βρώσιν έφαγον, 4 και πάντες το αυτό πνευματικόν ποτόν έπιον· διότι έπινον από πνευματικής πέτρας ακολουθούσης, η δε πέτρα ήτο ο Χριστός·……..14 Διά τούτο, αγαπητοί μου, φεύγετε από της ειδωλολατρείας. 15 Λέγω ως προς φρονίμους· κρίνατε σεις τούτο το οποίον λέγω· 16 Το ποτήριον της ευλογίας, το οποίον ευλογούμεν, δεν είναι κοινωνία του αίματος του Χριστού; Ο άρτος, τον οποίον κόπτομεν, δεν είναι κοινωνία του σώματος του Χριστού; 17 διότι εις άρτος, εν σώμα είμεθα οι πολλοί· επειδή πάντες εκ του ενός άρτου μετέχομεν.

Η συνεπής λοιπόν εξήγηση του εδαφίου (Εβρ.13:10) είναι:

Το θυσιαστήριο είναι στον ουρανό, και εμείς εδώ στην γη, τρώμε από Τον Θυσιασμένο που είναι επίσης στον ουρανό, αλλά πως γίνεται αυτό, με ποια έννοια; Πνευματικώς, δηλαδή νοερά, μέσω της Θείας Ευχαριστίας, που ορατά αντιπροσωπεύει το Σώμα και Αίμα Του Κυρίου εδώ στην γη. Έτσι, μένοντας στο εδάφιο, είναι το Σώμα και το Αίμα Του Χριστού που συνδέεται άμεσα με το ουράνιο θυσιαστήριο, και όχι ο άρτος και οίνος. Αυτά τα στοιχεία, δόθηκαν στους αποστόλους από Τον Κύριο ενώ τρώγανε γύρω από ένα τραπέζι. Δεν θέσπισε να υπάρχει κανενός είδους θυσιαστηρίου, λες και ήθελε να τελείται κάποια δήθεν θυσία προς Τον Θεό (μη γένοιτο!), αντιθέτως με απλότητα τους έδωσε να φάνε από αυτά τα στοιχεία στην διάρκεια του δείπνου τους «ενώ έτρωγαν» (Ματθ.26:26). Ούτε κάποιος συγγραφέας της ΚΔ συνδέει την Θεία Ευχαριστία με κάποια (αναίμακτη) θυσία ή θυσιαστήριο.

Όμως φυσικά δεν τελειώσαμε εδώ.

    Στην περικοπή που προηγουμένως παρέθεσα για τον συγκεκριμένο λόγο που την παρέθεσα, υπάρχει και κάτι άλλο που σχετίζεται άμεσα με το Εβρ.13:10 και φανερώνει και αυτό με την σειρά του ότι δεν έχει καμία σχέση στην σκέψη του Παύλου η Θεία Ευχαριστία με κάποιο γήινο θυσιαστήριο, αλλά με «τράπεζα». Είναι εντυπωσιακό πόσο σχετίζονται το Εβρ.13:10 με την ακόλουθη περικοπή (συνεχίζει από την προηγούμενη περικοπή που τελευταία είδαμε/σχόλια δικά μου σε κόκκινο) στο σημείο που είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς ότι αυτά που λέει ο Παύλος στο Εβρ.13:10 δεν σχετίζονται με το Α’Κόρ.10:18-21, ας το δούμε:

Α’Κορ.10:18-21 Βλέπετε τον Ισραήλ κατά σάρκα· οι τρώγοντες τας θυσίας δεν είναι κοινωνοί του θυσιαστηρίου; 19 Τι λοιπόν λέγω; ότι το είδωλον είναι τι; ή ότι το ειδωλόθυτον είναι τι; ουχί· 20 αλλ' ότι εκείνα, τα οποία θυσιάζουσι τα έθνη, εις τα δαιμόνια θυσιάζουσι και ουχί εις τον Θεόν (σε αντιδιαστολή με τον «Ισραήλ κατά σάρκα» που μόλις προανέφερε)· και δεν θέλω σεις να γίνησθε κοινωνοί των δαιμονίων. 21 Δεν δύνασθε να πίνητε το ποτήριον του Κυρίου και το ποτήριον των δαιμονίων· δεν δύνασθε να ήσθε μέτοχοι της τραπέζης του Κυρίου και της τραπέζης των δαιμονίων.

Τι τους λέει και τι μας αφορά εδώ άμεσα:

Ο Ισραήλ τρώγοντας από το γήινο θυσιαστήριο, γινόντουσαν συνειδητά κοινωνοί του θυσιαστηρίου (εδ.18). 

Οι θυσίες των εθνικών είναι προς τα δαιμόνια και όχι στον Θεό, όπως ήταν του Ισραήλ (εδ.20).

Το ζήτημα δεν είναι το κρέας των ζώων, αλλά ότι αυτό ήταν μέρος μίας θυσίας προς δαιμόνια (19), άρα, τους επισημαίνει ότι δεν πρέπει να μετέχουν σε αυτήν τρώγοντας εις γνώσιν τους από αυτό το κρέας που υπηρετούσε άλλο πνευματικό σκοπό, επειδή τότε γίνονται κοινωνοί δαιμονίων (εδ.21), ως να αναγνωρίζουν και να αποδέχονται τον πνευματικό ρόλο που το συγκεκριμένο κρέας προηγουμένως έφερε.

Και εδώ, στο ίδιο εδάφιο (εδ.21) κάνει ο Παύλος κάτι σημαντικό. Δεν συνεχίζει:

«δεν δύνασθε να ήσθε μέτοχοι του θυσιαστηρίου του Κυρίου και του θυσιαστηρίου των δαιμονίων», αλλά:

«δεν δύνασθε να ήσθε μέτοχοι της τραπέζης του Κυρίου και της τραπέζης των δαιμονίων»

Γιατί το κάνει αυτό; Για δύο λόγους. 1. Διότι δεν έχει σχέση η Θεία Ευχαριστία με θυσιαστήριο. 2. Διότι θέλει να αναφερθεί στο επόμενο στάδιο που ακολουθούσε της θυσίας που είναι το φαγοπότι που κάνανε μετά, τρώγοντας από το κρέας των θυσιών. Αυτό το φαγοπότι δεν λάμβανε μέρος πάνω από το ίδιο το θυσιαστήριο, αλλά αφού ψηνότανε το κρέας το μοίραζαν σε διάφορα τραπέζια.

Προσέξτε εδώ ότι Παύλος δεν τους λέει να μην μετέχουν στις θυσίες των εθνικών, αλλά να μην μετέχουν στις τράπεζες αυτών που ακολουθούσαν. Ποια είναι η σημασία αυτής της διάκρισης; Ότι ενώ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ (!!) μεν, ότι ο Χριστιανός δεν θα μετείχε σε θυσίες προς τα δαιμόνια, δεν εννοείται ότι θα είχε την διάκριση να μην φάει εις γνώσιν του από το κρέας θυσιασμένου ζώου (διότι γνώριζαν ότι «όλα είναι Του Θεού», ότι αυτό ήταν απλώς κρέας και θα το λάμβαναν με ευχαριστία προς Τον Θεό)! Αυτήν την διάκριση τους κάνει ο Παύλος, κάτι που γίνεται αντιληπτό και από αυτήν την περικοπή και από τα υπόλοιπα λόγια του ίδιου του κεφαλαίου (10) περί συνείδησης. Σε εκείνα τα τραπέζια λοιπόν, δεν γινότανε κάποια θυσία, διότι η θυσία είχε ήδη γίνει (όπως και η θυσία Του Χριστού έχει ήδη γίνει, μία φορά).

Λέγοντας εδώ, σε αυτά τα πλαίσια, ότι δεν πρέπει ο πιστός να γίνει μέτοχος στην «τράπεζα» Του Κυρίου και των δαιμονίων, ΔΕΝ μπορεί να αναφέρεται σε κάποιο θυσιαστήριο (πλατφόρμα θυσίας), αλλά στα τραπέζια που διαμοιράζονταν το ίδιο το κρέας της θυσίας αφού είχε ψηθεί. Ποιο είναι το «κρέας» της Χριστιανικής θρησκείας; Δεν είναι κάποιο κρέας από κάποιο αμνό όπως στην ΠΔ που ψήνανε για να το φάνε μετά, αλλά ο άρτος της Θείας Ευχαριστίας που είναι το Σώμα Του Κυρίου. Ποιο εννοείται «το τραπέζι του Κυρίου»; Είναι το τραπέζι που ευλόγησε Ο Κύριος όταν ήταν ακόμα επί της γης, πριν θυσιαστεί, στο οποίο μας κάλεσε να μετέχουμε «…μέχρι της ελεύσεως αυτού.» (Α’Κορ.11:26). Η Θεία Ευχαριστία που θεσπίστηκε πριν θυσιαστεί Ο Κύριος ήταν προφανώς μία προφητική απεικόνιση αυτής της θυσίας (όχι θυσία!), της θυσίας του Εαυτού Του για μας την επόμενη μέρα, αλλά και ένα τελευταίο έμπρακτο δίδαγμα υπηρεσίας. Διαβάσαμε προηγουμένως:

Α’Κορ.10:3,4, 16-17 3 και πάντες την αυτήν πνευματικήν βρώσιν έφαγον, 4 και πάντες το αυτό πνευματικόν ποτόν έπιον· διότι έπινον από πνευματικής πέτρας ακολουθούσης, η δε πέτρα ήτο ο Χριστός·……..16 Το ποτήριον της ευλογίας, το οποίον ευλογούμεν, δεν είναι κοινωνία του αίματος του Χριστού; Ο άρτος, τον οποίον κόπτομεν, δεν είναι κοινωνία του σώματος του Χριστού; 17 διότι εις άρτος, εν σώμα είμεθα οι πολλοί· επειδή πάντες εκ του ενός άρτου μετέχομεν.

Επίσης διαβάζουμε:

Λου.22:21-27 Πλην ιδού, η χειρ εκείνου όστις με παραδίδει, είναι μετ' εμού επί της τραπέζης. 22 Και ο μεν Υιός του ανθρώπου υπάγει κατά το ωρισμένον· πλην ουαί εις τον άνθρωπον εκείνον, δι' ου παραδίδεται. 23 Και αυτοί ήρχισαν να συζητώσι προς αλλήλους το ποίος τάχα ήτο εξ αυτών, όστις έμελλε να κάμη τούτο. 24 Έγεινε δε και φιλονεικία μεταξύ αυτών, περί του τις εξ αυτών νομίζεται ότι είναι μεγαλήτερος. 25 Ο δε είπε προς αυτούς· οι βασιλείς των εθνών κυριεύουσιν αυτά, και οι εξουσιάζοντες αυτά ονομάζονται ευεργέται. 26 Σεις όμως ουχί ούτως, αλλ' ο μεγαλήτερος μεταξύ σας ας γείνη ως ο μικρότερος, και ο προϊστάμενος ως ο υπηρετών. 27 Διότι τις είναι μεγαλήτερος, ο καθήμενος εις την τράπεζαν ή ο υπηρετών; ουχί ο καθήμενος; αλλ' εγώ είμαι εν μέσω υμών ως ο υπηρετών.

 

    Κλείνοντας αυτό το «βήμα» του κ.Μπαφίτη, καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι ο Παύλος φέρνοντας στην σκέψη του την Θεία Ευχαριστία, δεν έφερνε στην σκέψη του κάποιο θυσιαστήριο, αλλά ένα ιδιαίτερο γεύμα (που μάλιστα προηγήθηκε της θυσίας στον Σταυρό), το οποίο λάμβανε μέρος στις λεγόμενες «αγάπες» όπου τρώγανε όλοι μαζί. Σε αυτό το πλαίσιο, το «θυσιαστήριο» στο Εβρ.13:10, στην σκέψη του Παύλου, πάλι δεν μπορεί να συνδέεται με ένα θυσιαστήριο εδώ στην γη, αλλά και η Θεία Ευχαριστία δεν μπορεί να συνδέεται με κάποιο γήινο θυσιαστήριο, αλλά με μία «τράπεζα». Το ουράνιο θυσιαστήριο συνδέεται με Τον Χριστό Αμνό, και είναι στην συνέχεια Ο Χριστός Αμνός που συνδέεται με ένα γήινο πνευματικό –εφόσον δηλαδή συνυπάρχει κάτι μη ορατό- γεύμα (για αυτό και λέγεται Θεία Ευχαριστία) σε ένα «τραπέζι» όπου οι φίλοι, οι μαθητές, οι υπηρέτες και οι αδερφοί Του Χριστού, οι υιοί του Θεού, «τρώνε» από Αυτόν που είναι η Ζωή και έδωσε την Ζωή Του για μας, Τον ευχαριστούν, Αυτόν και Τον Πατέρα, για το έργο τους υπέρ των ανθρώπων και ιδιαίτερα υπέρ αυτών που τελικά τον δέχτηκαν. Αν λείπει αυτή η διάκριση από το Εβρ.13:10, θα πέσει κανείς σε λανθασμένες διδασκαλίες.

    Οι δε, ιερείς της ΠΔ (πριν την καταστροφή του Ναού τους / 70 μ.Χ.) δεν είχαν εξουσία να φάνε από Αυτόν Τον Χριστό, διότι για αυτούς, Ο Αμνός Του Θεού δεν είχε έρθει στην γη ακόμα. Έτσι, δεν πίστευαν ότι Ο Ιησούς Χριστός ήταν Ο Υιός και Αμνός Του Θεού, ούτε φυσικά και ότι είχε θυσιαστεί για αυτούς.

 

7) Λέει ότι «λέγεται ειδική με μεταφορική έννοια, επειδή την προσφορά του άρτου και του οίνου δεν την κάνει όλη η εκκλησία, αλλά τα χέρια της». Να είμαι ειλικρινής, αυτό μου ακούγεται από σοφιστεία μέχρι και ωμό ψέμα! Δεν μπορεί να λέγεται «ειδική» με μεταφορική έννοια, ασχέτως αν μεταφορικώς λειτουργεί ως τα χέρια της Εκκλησίας. Ή είναι «ειδική» ιεροσύνη ή δεν είναι. Τι πάει να πει «λέγεται ειδική με μεταφορική έννοια»;; Ή οι παπάδες, δήθεν μεταφορικώς τα χέρια της Εκκλησίας, έχουν ειδική ιεροσύνη ή δεν έχουν. Όλα, για όποιον έχει μάτια για να βλέπει, δείχνουν ότι πρόκειται για κανονική ειδική ιεροσύνη, όπως ήταν ειδική και η Λευιτική ιεροσύνη στην ΠΔ. Τα υπόλοιπα θεωρώ ότι είναι θολούρα εκ του πονηρού.

Έτσι απλά λοιπόν μας λέτε ότι οι ρασοφόροι ιερείς που τελούν την Θεία Ευχαριστία (κ.ά.): 1. είναι η ειδική ιεροσύνη, που προσφέρει 2. αναίμακτη θυσία, επειδή -ΧΩΡΙΣ ΚΑΜΙΑ ΒΙΒΛΙΚΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ, ΕΣΤΩ ΕΝΔΕΙΞΗ- εσείς και η Ορθοδοξία την βαπτίσατε ελαφρά την καρδία και μεταφορικώς «τα χέρια του Σώματος»;;;; Αυτό είναι το επιχείρημα τελικά υπέρ της ειδικής ιεροσύνης που δίνει και άφεση αμαρτιών;; Από το πουθενά; (Πως να μην το σκεφτώ: Ματθ.7:16 Από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς. Μήποτε συνάγουσιν από ακανθών σταφύλια ή από τριβόλων σύκα;) Συνεχίζει (υπογράμμιση πάντα δική μου):

 

 

Σχόλια:  Όχι, αν και αντιλαμβάνομαι πως μπορεί να προκύψει μία τέτοια άποψη.

1) Καταρχήν δεν είναι φορτίο το να είναι κανείς υπηρέτης Του Θεού και οικονόμος των μυστηρίων Του, αλλά χαρά, τιμή, ευθύνη, αλλά ας το δεχτώ ως μία όχι τόσο καλή διατύπωση. Μάλλον χρησιμοποιεί την λέξη «επιφορτισμένο» επειδή έχει στον νου του ένα ειδικό ιερατείο που τελεί συνεχώς τελετές.

2) Το εδάφιο αυτό –όπως θα δούμε- δεν έχει καμία σχέση με κάποιο ειδικό ιερατείο.

3) Μου δίνεται η εντύπωση ότι ο κ.Μπαφίτης έχει κάτι άλλο στον νου του τονίζοντας με κόκκινο τα συγκεκριμένα λόγια τα οποία ίσως του ηχούν κάπως στον θρησκευτικό χώρο που βρίσκεται. Για αυτό θα πω ότι εδώ, με την έννοια «μυστηρίων», ο Παύλος εννοεί απλά τις άγνωστες αλήθειες που είχαν αποκαλυφθεί ή αποκαλύπτονταν στην Εκκλησία. Δεν βλέπουμε υπαινιγμός για κάτι άλλο.

4) Αν και οι πρώτοι «υπηρέτες» και «οικονόμοι» ήταν οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι, οποιοσδήποτε καταπιάνεται με οποιαδήποτε υπηρεσία για Τον Κύριο, είναι λειτουργός Του βάσει του χαρίσματος που χρησιμοποιεί. Πράγματι δεν έχουμε όλοι το ίδιο χάρισμα, αλλά εφόσον όλοι οι πιστοί λαμβάνουν χάρισμα/τα από Τον Θεό, λογικά τότε είναι όλοι υπηρέτες και μερικοί από αυτούς (αν όχι όλοι κατά μία έννοια) και οικονόμοι των μυστηρίων του (δάσκαλοι, ποιμένες, ευαγγελιστές, κ.ά.).

5) Ας εστιάσουμε όμως στο 4:1 που αναφέρει:

4:1 Ούτως ας μας θεωρή πας άνθρωπος ως υπηρέτας του Χριστού και οικονόμους των μυστηρίων του Θεού. 2 Το δε επίλοιπον ζητείται μεταξύ των οικονόμων, να ευρεθή έκαστος πιστός.

Αν και θα μπορούσε κάποιος από κεκτημένη ταχύτητα να ισχυριστεί ότι το «μας θεωρεί» αναφέρεται σε όλους τους πιστούς (δηλ. «ας μας θεωρεί [πας άνθρωπος πιστός εννοείται] όλους εμάς τους πιστούς»), αν το συγκρίνουμε ειδικά με το εδάφιο 9 του προηγούμενου κεφαλαίου, καταλήγουμε ότι μιλάει για τον εαυτό του ως πρωτεργάτη και απόστολο. Σκεφτείτε το:

Α’Κορ.3:9  Διότι του Θεού είμεθα συνεργοί· σεις είσθε του Θεού αγρός, του Θεού οικοδομή.

4:1 Ούτως ας μας θεωρή πας άνθρωπος ως υπηρέτας του Χριστού και οικονόμους των μυστηρίων του Θεού. 2 Το δε επίλοιπον ζητείται μεταξύ των οικονόμων, να ευρεθή έκαστος πιστός.

 

Σε αυτό το πλαίσιο, στα επόμενα εδάφια, πάλι μπορεί να διακριθεί η ίδια αντιδιαστολή:

4:3-4 Εις εμέ δε ελάχιστον είναι να ανακριθώ υφ' υμών ή υπό ανθρωπίνης κρίσεως· αλλ' ουδέ ανακρίνω εμαυτόν. 4 Διότι η συνείδησίς μου δεν με ελέγχει εις ουδέν· πλην με τούτο δεν είμαι δεδικαιωμένος· αλλ' ο ανακρίνων με είναι ο Κύριος.

Δηλαδή, λέγοντας  ο Παύλος «Εις εμέ δε ελάχιστον είναι να ανακριθώ αφ’ υμών ή υπό ανθρώπινης κρίσεως…», είναι σαν να τους μιλάει βλέποντας τον εαυτό του ως να είναι κάτι το ιδιαίτερο, διαφορετικό από τους ίδιους και όχι απλά ως πιστό. Αν διαβάσουμε όλο το 3 κεφάλαιο, τότε αυτό γίνεται ακόμα πιο αντιληπτό. Είναι και άλλος λόγος που βγάζω αυτό το συμπέρασμα, αλλά αυτά θεωρώ φτάνουν.

 

Όμως, αν και εδώ μιλάει για τους αποστόλους συγκεκριμένα (με τον εαυτό του μεταξύ αυτών), ταυτόχρονα όμως, τα υπόλοιπα σχετικά που λέει, δεν δίνουν την εντύπωση ότι τα λόγια του (4:1) περιορίζονται μόνο σε αυτούς. Πιο κάτω, στην ίδια την επιστολή στο κεφάλαιο 12 (κ.ά. θα τα δούμε.), διαβάζουμε ότι ο Παύλος θεωρούσε ότι όλα τα μέλη του Σώματος Του Χριστού λάμβαναν κάτι από Το Θεό/Κύριο/Πνεύμα, όπως έλαβε και ο Παύλος και ο Απολλώ (3:5). Δίνεται η εντύπωση ότι οποιοσδήποτε λειτουργεί οποιοδήποτε χάρισμα από Τον Θεό είναι επίσης «υπηρέτης του Χριστού και οικονόμος των μυστηρίων Του Θεού», εφόσον δηλαδή υπηρετεί Τον Χριστό με κάποιον τρόπο, αλλά και διαχειρίζεται τις αλήθειες Του Θεού (ο προφήτης, ο δάσκαλος, αυτός που γλωσσολαλεί (λαλεί μυστήρια/14:2), ο ποιμένας κ.ά.).

    Ο Παύλος λοιπόν είναι πάλι ο ίδιος που θα γράψει:

Ρωμ.12:3-8 Διότι λέγω διά της χάριτος της εις εμέ δοθείσης προς πάντα όστις είναι μεταξύ σας, να μη φρονή υψηλότερα παρ' ό,τι πρέπει να φρονή, αλλά να φρονή ώστε να σωφρονή, κατά το μέτρον της πίστεως, το οποίον ο Θεός εμοίρασεν εις έκαστον. 4  Διότι καθώς έχομεν εν ενί σώματι μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη δεν έχουσι το αυτό έργον, 5 ούτω και ημείς οι πολλοί εν σώμα είμεθα εν Χριστώ, ο δε καθείς μέλη αλλήλων. 6 Έχοντες δε χαρίσματα διάφορα κατά την δοθείσαν εις ημάς χάριν, είτε προφητείαν, ας προφητεύωμεν κατά την αναλογίαν της πίστεως, 7 είτε διακονίαν, ας καταγινώμεθα εις την διακονίαν, είτε διδάσκει τις, ας καταγίνηται εις την διδασκαλίαν, 8 είτε προτρέπει τις, εις την προτροπήν· ο μεταδίδων, ας μεταδίδη εν απλότητι, ο προϊστάμενος ας προΐσταται μετ' επιμελείας, ο ελεών ας ελεή εν ιλαρότητι.

 

Α’Κορ.12:4-14,27-31 Είναι δε διαιρέσεις χαρισμάτων, το Πνεύμα όμως το αυτό· 5  είναι και διαιρέσεις διακονιών, ο Κύριος όμως ο αυτός· 6 είναι και διαιρέσεις ενεργημάτων, ο Θεός όμως είναι ο αυτός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσι. 7 Δίδεται δε εις έκαστον η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον. 8 Διότι εις άλλον μεν δίδεται διά του Πνεύματος λόγος σοφίας, εις άλλον δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό Πνεύμα, 9 εις άλλον δε πίστις διά του αυτού Πνεύματος, εις άλλον δε χαρίσματα ιαμάτων διά του αυτού Πνεύματος, 10 εις άλλον δε ενέργειαι θαυμάτων, εις άλλον δε προφητεία, εις άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, εις άλλον δε είδη γλωσσών, εις άλλον δε ερμηνεία γλωσσών. 11 Πάντα δε ταύτα ενεργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διάνεμον ιδία εις έκαστον καθώς θέλει. 12 Διότι καθώς το σώμα είναι εν και έχει μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη του σώματος του ενός, πολλά όντα, είναι εν σώμα, ούτω και ο Χριστός· 13 διότι ημείς πάντες διά του ενός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις εν σώμα, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και πάντες εις εν Πνεύμα εποτίσθημεν. 14 Διότι το σώμα δεν είναι εν μέλος, αλλά πολλά……….27 Και σεις είσθε σώμα Χριστού και μέλη κατά μέρος. 28 Και άλλους μεν έθεσεν ο Θεός εν τη εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα θαύματα, έπειτα χαρίσματα ιαμάτων, βοηθείας, κυβερνήσεις, είδη γλωσσών. 29 Μη πάντες είναι απόστολοι; μη πάντες προφήται; μη πάντες διδάσκαλοι; μη πάντες ενεργούσι θαύματα; 30 μη πάντες έχουσι χαρίσματα ιαμάτων; μη πάντες λαλούσι γλώσσας; μη πάντες διερμηνεύουσι; 31 Ζητείτε δε μετά ζήλου τα καλήτερα χαρίσματα. Και έτι πολύ υπερέχουσαν οδόν σας δεικνύω.

(Δικά μου σχόλια σε κόκκινο ακολουθούν.)

Εφ.4:7-8, 11-16  Εις ένα δε έκαστον ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού (σύνδεσε με το εδ.16). 8 Διά τούτο λέγει· Αναβάς εις ύψος, ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν και έδωκε χαρίσματα εις τους ανθρώπους…..11 Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, 12 (ο σκοπός _) προς την τελειοποίησιν των αγίων, (ο λόγος: να συνεχίσουν το έργο τους _) διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού, 13 εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού, 14 διά να μη ήμεθα πλέον νήπιοι, κυματιζόμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον της διδασκαλίας, διά της δολιότητος των ανθρώπων, διά της πανουργίας εις το μεθοδεύεσθαι την πλάνην, 5 αλλά αληθεύοντες εις την αγάπην να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός, 16 εξ ου παν το σώμα συναρμολογούμενον και συνδεόμενον διά πάσης συναφείας των συνεργούντων μελών, κατά την ανάλογον ενέργειαν ενός εκάστου μέρους κάμνει την αύξησιν του σώματος προς οικοδομήν εαυτού εν αγάπη.

 

Αλλά και ο Πέτρος μας φανερώνει την ίδια γενίκευση προς τους «παρεπιδήμους τους διεσπαρμένους εις Πόντον, Γαλατίαν, Καππαδοκίαν, Ασίαν και Βιθυνίαν…»(Α’Πέτ.4:1):

Α’Πέτ.4:7-10 Πάντων δε το τέλος επλησίασε. Φρονίμως λοιπόν διάγετε και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς· 8 προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην, διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών· 9 γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους χωρίς γογγυσμών· 10 έκαστος κατά το χάρισμα, το οποίον έλαβεν, υπηρετείτε κατά τούτο εις αλλήλους ως καλοί οικονόμοι της πολυειδούς χάριτος του Θεού

 

Τέλος, βάσει των πιο πάνω, σε αντίθεση με τα όσα λέει ο κ.Μπαφίτης σχετικά με το Α’Κορ.4:1, παρόλο που όπως είπαμε ο Παύλος μιλάει για τον εαυτό του εκεί, όλη η Εκκλησία προβλέπεται να υπηρετεί το Σώμα Του Χριστού με κάποιο τρόπο. Στην εκκλησία βέβαια, υπάρχουν και αυτοί (όχι ειδικοί δήθεν ιερείς!) που έχουν χαρίσματα άμεσα σχετιζόμενα με τα μυστήρια Του Θεού, δηλαδή τις αλήθειες Του Θεού. Στην συνέχεια, σε ένα δεύτερο γενικότερο πλάνο, όσοι λαμβάνουν αυτές τις αλήθειες Του Θεού από όσους έχουν τα σχετικά χαρίσματα, τις χειρίζονται προς οικοδομή της οικογένειάς τους, των φίλων τους, των απίστων, και γίνονται έτσι και αυτοί «οικονόμοι» των αποκαλυμμένων μυστηρίων Του Θεού.

 

Συνεχίζει:

 

 

Σχόλια: (Μα τι διατύπωση είναι πάλι αυτή! Αλλά πάμε παρακάτω. -Σημειώστε επίσης ότι αυθαιρέτως μιλάει για αυτό το θυσιαστήριο ως να είναι δεδομένο ότι είναι γήινο.)

1) Γιατί να σχετίζονται τα υλικά της Θείας Ευχαριστίας με ένα «θυσιαστήριο»;;;;;;;;;;;;;;;; Όπως ήδη έδειξα, δεν έχει σχέση η Θεία Ευχαριστία με κάποια δήθεν προσφορά μας προς Τον Θεό ως μία «αναίμακτη θυσία», αλλά με μία προσφορά Του Κυρίου προς εμάς. -Όποιος θέλει να γίνεται βασιλικότερος του Βασιλιά Χριστού σκοντάφτει.

2) Γιατί στην διατύπωσή του αυτή, δεν ξεκαθαρίζει για όλους τους αναγνώστες του, σε ποιον γίνεται αυτή η προσφορά; Δεν λαμβάνει υπόψη τι ξέρουν ή δεν ξέρουν η αναγνώστες του; Δεν είναι ο σκοπός του να μάθουμε; Ή μήπως απλώς να «χάφτουμε»;

3) Για να καταλάβει και ο αναγνώστης, επισημαίνει με έντονο μαύρο, πραγματοποιείται (αναίμακτη) θυσία. Ερώτηση: Που; Στο «Ορθόδοξο» θυσιαστήριο. Τι θυσιάζεται; Ο άρτος κι ο οίνος που στην συνέχεια μεταβάλλονται σε Σώμα και Αίμα Χριστού, τα οποία στην συνέχεια μοιράζονται στους πιστούς.

Αλλά αναγκαστικά, για να βεβαιωθώ, το έψαξα λίγο σε άλλο άρθρο του περί Θείας Ευχαριστίας ώστε να βγάλω κάποια καλύτερη άκρη, και για μένα και για σας, και βρήκα μία καλύτερη διατύπωση (υπογράμμιση δική μου):

«Η προσφορά στην Αγία Τράπεζα, δεν είναι η προσφορά του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Η προσφορά, είναι η προσφορά άρτου και οίνου ΠΡΙΝ ΜΕΤΑΒΛΗΘΟΥΝ σε Σώμα και Αίμα. Δεν προσφέρουν τον Χριστό, δεν τον ξανασταυρώνουν οι ιερείς μας. Αυτό που κάνουν είναι να προσφέρουν άρτο και οίνο. Μετά την επίκληση του Αγίου Πνεύματος, γίνεται η ΜΕΤΑΒΟΛΗ των τιμίων δώρων σε αληθινό Σώμα και Αίμα Χριστού.»

Ερώτηση: Λέει ότι «Μετά την επίκληση του Αγίου Πνεύματος, γίνεται η ΜΕΤΑΒΟΛΗ…» Ποιος το λέει;; Πάντως ούτε Ο Χριστός, ούτε οι συγγραφείς της ΚΔ είπανε κάτι τέτοιο, αλλά όπως θα δείξω και αργότερα ούτε κάποια μεταβολή γίνεται!

Το να λέει ο κ.Μπαφίτης ότι δεν προσφέρουν οι  ιερείς Τον Χριστό στον Θεό, αλλά τον άρτο και οίνο, και πάλι είναι άλλο ένα ύποπτο Ορθόδοξο λογοπαίγνιο καθότι έχει μία αντίθετη λογική με αυτήν που εξέφρασε Ο Κύριος όταν θέσπισε την Θεία Ευχαριστία. Διαβάζουμε:

Ματθ.26:26-28 Και ενώ έτρωγον, λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκοψε και έδιδεν εις τους μαθητάς και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου· 27 και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας, έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Πίετε εξ αυτού πάντες· 28 διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών.

Πρόσφερε σε αυτούς τον άρτο και οίνο που ήταν Σώμα και Αίμα Του, και όχι στον Θεό. Μεταξύ άλλων, σκοπός ήταν η κοινωνία των μαθητών Του με Τον Ίδιο, μέσω των δύο υλικών που Ο Ίδιος Όρισε ως Σώμα και Αίμα Του (μία κοινωνία –για αυτό και λέγεται και Θεία Κοινωνία- που θα ολοκληρώνονταν μία Μέρα σε ένα ουράνιο γεύμα όπου Αυτοπροσώπως θα βρισκότανε Ο Ίδιος μεταξύ τους), και όχι να προσφέρουν αυτοί τα δύο υλικά «αναίμακτη θυσία» στον Θεό.

 

Θυμίζω ή/και γνωστοποιώ:

**τα υλικά της Θείας Κοινωνίας ανήκουν –με κάθε απλότητα- σε απλό τραπέζι όπως αυτό στο οποίο και τρώγανε οι μαθητές με Τον Κύριο, όχι σε θυσιαστήριο, πόσο μάλλον όταν α) δεν έκανε καμία θυσία πριν την κανονική θυσία Του στο Σταυρό β) αλλά μία τελετή «ανάμνησης» (Λου.22:19, Α’Κορ.11:24,25) του Ιδίου που θα θυσιάζονταν, και δ) το μόνο αληθινό πλέον θυσιαστήριο στην ΚΔ με το οποίο σχετίζεται ο Χριστός, είναι στον ουρανό όπου είναι και Ο Ίδιος.

**Τα δύο υλικά αυτά, μας τα όρισε Ο Χριστός ως τα ορατά στοιχεία του θυσιασμένου σώματος και αίματος κατά την γνωστή και συγκεκριμένη πράξη Του! Ο Ίδιος είπε για αυτά: «τούτο είναι…(το Σώμα μου/το Αίμα μου)» (εδ.26,28), όχι «τούτο θα είναι σε λίγο (αφού μεταβληθούν…)» ή «τούτο έγινε». Θα δούμε γιατί.

**Τίποτε λοιπόν δεν είπε περί μίας α) αναίμακτης θυσίας προς Τον Θεό από… ειδικό ιερατείο (μάλιστα και με… άμφια!) ή β) επίκλησης Του Θεού και Αγίου Πνεύματος να επενεργήσουν στα δύο αυτά υλικά και τίποτε περί γ) κάποιας απόκρυφης/αόρατης υπερφυσικής μεταβολής του άρτου και οίνου σε Σώμα και Αίμα. Δεν υπήρχαν τέτοιες συντεταγμένες! Τα ίδια ακριβώς είπε και ο Παύλος (Α’Κορ.11:25-28) και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία. Ο Παύλος δεν ήταν παραβρισκόμενος στο γεύμα των μαθητών με Τον Κύριο, αλλά έμαθε σχετικά με την τελετή ανάμνησης (όχι τελετή αναίμακτης θυσίας ή μεταβολής στοιχείων) και την βαρύτητα αυτής δεκαετίες αργότερα (!) από Το Ίδιον Τον Κύριο: (δικό μου σχόλιο σε παρένθεση και κόκκινα γράμματα)

Α’Κορ.11:23-25 Διότι εγώ παρέλαβον από του Κυρίου εκείνο, το οποίον και παρέδωκα εις εσάς (τι παρέλαβε ο Παύλος και παρέδωσε και παραδίδει πάλι εδώ γραπτώς;), ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί καθ' ην παρεδίδετο έλαβεν άρτον, 24 και ευχαριστήσας έκοψε και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον· τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου. 25 Ομοίως και το ποτήριον, αφού εδείπνησε, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου· τούτο κάμνετε, οσάκις πίνητε, εις την ανάμνησίν μου. (Οι μαθητές δεν είχαν ακόμα καταλάβει βέβαια περί τίνος πρόκειται.)

 

Βλέπουμε λοιπόν πως και οι ευαγγελιστές και ο Παύλος τα ίδια φυσικά παρέλαβαν από Τον Κύριο, τα δε περίεργα υπόλοιπα -μένει να γίνει αντιληπτό σε πολλούς- ότι τα παρέλαβαν οι Ελληνορθόδοξοι όχι από Τον Κύριο, αλλά από ανθρώπους πλανεμένους.

Πήραν λοιπόν οι όποιοι Ιουδαΐζοντες ανεπίσημοι ιδρυτές της Ορθόδοξης θρησκείας μία δυναμική τελετή δοσμένη με απλότητα από Τον Κύριο και την φόρτωσαν με κάθε λογής πλάνες, πλάνες που και αυτές με την σειρά τους έσπειραν και σπέρνουν διχασμό και διαίρεση στο Σώμα Του Χριστού. Η Γραφή θα είναι πάντα εκεί όμως για να τους διαψεύδει ή να τους διορθώνει· στο χέρι τους είναι ποιο από τα δύο, αν όχι και τα δύο.

 

Και εδώ, πώς να μην σκεφτώ το γνωστό: «Πλανάσθε μη γνωρίζοντες τας Γραφάς...». Σας πλάνησαν οι «πατέρες» σας, μακριά από την Γραφή. Θερίσατε αυτό που σπείρανε άλλοι για σας και τώρα σπέρνετε οι ίδιοι. Και πώς να μην σκεφτώ ότι τα λόγια του κ.Μπαφίτη αυτά (δική μου υπογράμμιση): «Μετά την επίκληση του Αγίου Πνεύματος, γίνεται η ΜΕΤΑΒΟΛΗ των τιμίων δώρων σε αληθινό Σώμα και Αίμα Χριστού.» είναι, ή πλησιάζει να είναι, βλασφημία Του Αγίου Πνεύματος, αποδίδοντας ανθρώπινες πλάνες στο Άγιο Πνεύμα. Με ποιο δικαίωμα προσάπτει η Ορθοδοξία στο Άγιο Πνεύμα μία τέτοια μάλιστα δήθεν επαναλαμβανόμενη πράξη (την δήθεν μεταβολή των υλικών)!;! (Αφήστε που δεν υπάρχει πουθενά σε ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ επίκληση ανθρώπου προς Το Άγιο Πνεύμα. Καθόλου τυχαίο δεν μπορεί να είναι αυτό, αν και πάλι είναι άλλο θέμα.)

Η κοινή όμως λογική (μας την επιτρέπεται;.. Ο Θεός που μας την έδωσε πάντως, μας την επιτρέπει), ρωτάει Τον Κύριο:

Μα, με ποια έννοια Κύριε, ΕΙΝΑΙ Σώμα και Αίμα σου, αφού εσύ είσαι ολοζώντανος μπροστά μας και δεν έκοψες ένα μέλος του σώματός σου να μας δώσεις, ούτε έτρεξε αίμα από το κορμί σου; Και Αυτός –αν μείνουμε σε αυτά που λέει- θα μας απαντούσε:

Για αρχή, δεν είπα ότι είναι ένα μέρος του Σώματός μου και του Αίματός μου, αλλά τούτο είναι το Σώμα μου και το Αίμα μου. Δεύτερον, σας απαντώ: επειδή Εγώ το λέω! Τέλος. Εσείς απλά να το δέχεσθε.

–Η πιθανή λογική συνέχεια αυτού του υποτιθέμενου εδώ διαλόγου, μάλλον θα ήταν:

Μα, πως να το δεχτούμε εφόσον 1) Εσύ Ο Ίδιος με το Σώμα σου και το Αίμα σου, είσαι τώρα ταυτόχρονα μπροστά μας, και εφόσον: 2) ο άρτος και ο οίνος εξακολουθεί να είναι άρτος και οίνος, μη έχοντας αλλάξει μορφή ή γεύση. Απαντά:

«Επειδή Εγώ το είπα. Αν με πιστεύετε, το δέχεσθε. (Η πίστη είναι στα μη βλεπόμενα.) Εγώ σας λέω, ότι ΕΙΝΑΙ το Σώμα μου και το Αίμα μου, αν δεν το πιστεύετε, δεν αλλάζει κάτι, εξακολουθεί να είναι το Σώμα μου και το Αίμα μου.»

     Τα πρόσθεσα αυτά φίλε αναγνώστη, επειδή ξέρω ότι οι Ορθόδοξοι έχουν ένα ύποπτο πρόβλημα με όσους λένε ότι «πιστεύουν», ή αλλιώς ότι το δέχονται «δια πίστεως», ότι είναι το Σώμα και Αίμα Χριστού. Η πίστη λοιπόν ήταν κάτι που -λέει η κοινή λογική (!) που μας δόθηκε προς χρήση από Τον Δημιουργό- περίμενε Ο Κύριος από τους μαθητές Του καθώς ήξερε ότι άλλα έβλεπαν μπροστά τους και άλλα ίσχυαν. Η πίστη λοιπόν είναι στα λόγια Του Κυρίου για αυτό και αποδεχόμαστε ότι είναι πράγματι το Σώμα Του και Το Αίμα Του και δεν είναι ότι η πίστη μας θα επιδράσει σε μία δήθεν μεταβολή του άρτου και οίνου σε Σώμα και Αίμα!

Ερώτηση: Πώς «είναι» όμως Σώμα και Αίμα Του; Αυτό, θα πρέπει να το ερευνήσει ο καθένας μόνος του, σημασία για αρχή έχει ότι μας λέει Ο Κύριος ότι ΕΙΝΑΙ. Αυτός ξέρει με ποια έννοια είναι, παρόλο που ο πιστός μπορεί να μην είναι 100% σίγουρος με ποια έννοια είναι. Περαιτέρω διευκρινήσεις δεν μας δίνονται και αυτό δεν είναι τυχαίο. Θα σας πω όμως την προσωπική μου θέση κατόπιν προσωπικής μελέτης του θέματος. Ας μην την δεχτεί κανείς επειδή ίσως ακουστεί σωστή, αλλά ας γίνει θέμα προσευχής και νηστείας και έρευνας στην Γραφή. «Γνώμη δίδω» λοιπόν:

Πιστεύω ότι λέγοντας Ο Κύριος τις λέξεις «τούτο είναι» και όχι «τούτο έγινε» ή «τούτο θα γίνει», αυτομάτως τερματίζει την συζήτηση περί κάποιας μεταβολής του άρτου και οίνου σε Σώμα και Αίμα (και περί ιερατείου και θυσιαστήρια). Ταυτόχρονα όμως, ο άρτος και ο οίνος κατά την Θεία Κοινωνία, δεν παύουν να είναι Σώμα και Αίμα Χριστού. Ερώτηση: Μα, αν δεν μεταβληθεί σε Σώμα και Αίμα πως είναι Σώμα και Αίμα; Σωστή ερώτηση. Σωστή απάντηση: Είναι Σώμα και Αίμα επειδή το όρισε Ο Κύριος ότι είναι Σώμα και Αίμα. Ο Ορισμός Του Κυρίου είναι αυτό που κάνει τον άρτο και οίνο «αληθώς» Σώμα και Αίμα. Επέλεξε τις λέξεις «τούτο είναι» ενώ έπαιρνε στα χέρια του τον άρτο και τον οίνο για να μας πει πως εμείς πρέπει –όπως οι τότε 12 μαθητές Του- να βλέπουμε αυτά τα στοιχεία «εις ανάμνησίν» Του. Προσέξτε όμως τώρα, δύο σημαντικά σημεία:

Α)1. Ενώ είναι Σώμα και Αίμα, ταυτόχρονα όμως παραμένουν ψωμί και κρασί! Δεν είναι μόνο Σώμα και Αίμα! Είναι Σώμα και Αίμα στα Μάτια Του Κυρίου και τα όρισε να είναι και στα δικά μας πνευματικά μάτια Σώμα και Το Αίμα Του.  Τα υλικά στοιχεία ΔΕΝ ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΝΤΑΙ σε πραγματική Σάρκα και πραγματικό Αίμα. Την περεταίρω, πέραν του «τούτο είναι», απόδειξη ότι δεν μεταβάλλονται, μας την δίνει Ο Ίδιος Ο Κύριος λέγοντας:

 

Ματθ.26:25-29 Αποκριθείς δε ο Ιούδας, όστις παρέδιδεν αυτόν, είπε· Μήπως εγώ είμαι, Ραββί; Λέγει προς αυτόν· Συ είπας. 26 Και ενώ έτρωγον, λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκοψε και έδιδεν εις τους μαθητάς και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου· 27 και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας, έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Πίετε εξ αυτού πάντες· 28 διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. 29 Σας λέγω δε ότι δεν θέλω πίει εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον μεθ' υμών εν τη βασιλεία του Πατρός μου.

Το είδατε; Επιτρέπουν άραγε τα Ορθόδοξα γυαλιά σε έναν Ορθόδοξο να δει τι λέει Ο Κύριος εδώ; Ενώ τους δίνει το Άρτο και οίνο και τους λέει:

«τούτο είναι το σώμα μου· 27 και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας, έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Πίετε εξ αυτού πάντες· 28 διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών.»

στην συνέχεια όμως τι τους λέει; Ακούτε:

«Σας λέγω δε ότι δεν θέλω πίει εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον μεθ' υμών εν τη βασιλεία του Πατρός μου.»

Τώρα το διακρίνετε; Αφού ονόμασε «Αίμα» Του («τούτο είναι το αίμα μου…») το κρασί, στην συνέχεια αναγνωρίζει Ο Ίδιος ότι εξακολουθεί να είναι ακόμα και «γέννημα της αμπέλου», δηλαδή αληθινό, κανονικό κρασί, χωρίς καμία υλική μεταβολή (ή και «μετουσίωση» που λένε οι Καθολικοί). Το κάνει αυτό, διότι εξακολουθούσε να είναι κρασί! Όπως και εξακολουθούσε ταυτόχρονα να είναι και Σώμα και Αίμα Του (!) επειδή έτσι όρισε να το βλέπει Ο Ίδιος και εμείς! Μήπως παραβιάζω κάτι; Την Ορθόδοξη θεολογία ναι, όχι όμως την αλήθεια του Θεού.

Ένσταση! Η δήλωση Του Κυρίου: «δεν θέλω πίει εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου» στο Λου.22:17-20, λέγεται αφού δείπνησαν όχι πριν όπως εδώ στο Ματθ.26:25-29! Άρα, ήταν κρασί όταν τρώγανε, αλλά όχι όταν θέσπιζε Ο Κύριος την Θεία Ευχαριστία!

(Τα λόγια που εδώ μάρκαρα σε κίτρινο, που πρόσεξα αφού είχα δημοσιεύσει αυτήν την κριτική, είναι λάθος διατύπωση από κεκτημένη ταχύτητα. Κάποια αλλαγή είχα κάνει μάλλον στην πρόταση, αλλά από απροσεξία, όχι ολοκληρωμένη. Τα σωστά λόγια της ένστασης έτσι είναι:

«λέγεται αφού δείπνησαν όχι αφού τελέσανε ΘΚ όπως δηλαδή εδώ στο Ματθ.26:25-29. Άρα, ήταν κρασί όταν τρώγανε, αλλά όχι όταν θέσπιζε Ο Κύριος την Θεία Ευχαριστία!»

Αφήνω λοιπόν τα προηγούμενα λόγια να φαίνονται να μην κατηγορηθώ ότι άλλαξα το κείμενο, αλλά έπρεπε να κάνω αυτήν την επισήμανση ώστε να μπορείτε να βγάλετε νόημα από αυτήν την ένσταση κάποιου. Συγνώμη για το λάθος. Η δε συνέχεια είναι κανονική.)

Απάντηση: Όχι, για τους ακόλουθους λόγους:

** Η δήλωση αυτή Του Κυρίου, δεν αναφέρεται έτσι μόνο στο Ματθ.26:25-29, αλλά και στο Μαρ.14:22-25!

Άρα έχουμε δύο συγγραφείς (τον Ματθαίο και τον Μάρκο) και όχι έναν, που “διαφωνούν” με τον Λουκά.

** Υπάρχει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό όμως. Πως μπορούσαν, έστω αν δεχτούμε λάθος εκ μέρους του Ματθαίου και του Μάρκου(!)… να κάνουν ένα τέτοιο λάθος;; Μα αν υποθέσουμε ότι γνώριζαν ότι το κρασί μεταβάλλεται θαυματουργικά από Τον Κύριο, πως είναι δυνατόν να γράψουν –έστω και κατά λάθος (!) και οι δύο (!)- ότι αυτό εξακολουθεί να είναι «γέννημα της αμπέλου»;; Εσύ φίλε αναγνώστη θα μπορούσες να κάνεις ένα τέτοιο λάθος και γραπτώς μάλιστα;

** Από τον «διαφωνούντα» Λουκά (με τον Ματθαίο και Μάρκο) λοιπόν, διαβάζουμε:

Λου.22:15-20 Και είπε προς αυτούς· Πολύ επεθύμησα να φάγω το πάσχα τούτο με σας προ του να πάθω· 16 διότι σας λέγω, ότι δεν θέλω φάγει πλέον εξ αυτού, εωσού εκπληρωθή εν τη βασιλεία του Θεού. 17 Και λαβών το ποτήριον, ευχαρίστησε και είπε· Λάβετε τούτο και διαμοιράσατε εις αλλήλους· 18 διότι σας λέγω ότι δεν θέλω πίει από του γεννήματος της αμπέλου, εωσού έλθη η βασιλεία του Θεού. 19 Και λαβών άρτον, ευχαριστήσας έκοψε και έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο κάμνετε εις την ιδικήν μου ανάμνησιν. 20 Ωσαύτως και το ποτήριον, αφού εδείπνησαν, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον.

 

    Και πάλι όμως, ας το προσέξουμε αυτό, αυτή η περικοπή, διαφωνεί με τον Ματθαίο και Μάρκο όσο αφορά την σειρά των γεγονότων, όχι απαραίτητα όσο αφορά την ουσία, υπό την έννοια ότι δεν αναιρεί ότι ο Λουκάς επίσης πίστευε ότι το κρασί εξακολουθούσε να είναι και κρασί μετά την τελετή της ΘΕ. Απλούστατα, δεν κάνει αναφορά στο μετά της τελετής σχετικά με το κρασί όπως κάνουν οι άλλοι δύο. Προφανώς ο Λουκάς δεν θεωρούσε σημαντικό το που θα έβαζε την δήλωση Του Κυρίου: «δεν θέλω πίει από του γεννήματος της αμπέλου, εωσού έλθη η βασιλεία του Θεού», δηλαδή πριν ή μετά την τελετή της Θείας Κοινωνίας.

 

Α)2. Στην ουσία, τα ίδια με τον Ματθαίο και Μάρκο, λέει και ο Παύλος. Στο μυαλό του ήταν και Σώμα και Αίμα Κυρίου και άρτος και οίνος. Προσέξτε ότι δεν λέει όποιος τρώγει το Σώμα και Αίμα αναξίως (κάτι που θα μπορούσε και θα ταίριαζε έστω λίγο παραπάνω, στην Ορθόδοξη θεολογία), αλλά όποιος τρώει τον άρτο και πίνει από το ποτήρι (εννοείται με το κρασί / πάλι τίποτε περί μεταβολής) αναξίως, είναι ένοχος απέναντι… στο Σώμα και Αίμα Του Κυρίου:

Α’Κορ.11:27-30 Ώστε όστις τρώγη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος θέλει είσθαι του σώματος και αίματος του Κυρίου. 28 Ας δοκιμάζη δε εαυτόν ο άνθρωπος, και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου· 29 διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου. 30 Διά τούτο υπάρχουσι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και αποθνήσκουσιν ικανοί.

Αν ο Παύλος πίστευε ότι τα υλικά είχαν υπερφυσικά μεταβληθεί σε Σώμα και Αίμα, τότε λογικά θα έδινε βαρύτητα διδακτική στο να τα ονόμαζε Σώμα και Αίμα, ασχέτως αν θα πίστευε ότι ήταν ταυτόχρονα και άρτος και οίνος. Υπάρχουν και άλλα που μπορούμε να πούμε εδώ, αλλά τα αφήνω για τώρα…

 

Α)3. Κάτι απλό που όλοι μπορούμε να επαληθεύσουμε: Όταν -είτε Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Διαμαρτυρόμενοι- λαμβάνουν το Σώμα και Αίμα Του Κυρίου, αυτά, φυσικά εξακολουθούν να έχουν και την όψη και την γεύση του ψωμιού και του οίνου. Άρα; Τι θα πούμε; Ότι είναι μόνο Σώμα και Αίμα και δεν είναι ΚΑΙ άρτος και οίνος;; Ως προς τον σκοπό που το λαμβάνουμε μέσα μας, δεν είναι άρτος και οίνος, αλλά Σώμα και Αίμα Χριστού, αλλά ως προς την φύση των δύο στοιχείων, παραμένουν ως είχαν, ψωμί και κρασί. Αυτό λέει η λογική, βάσει (χωριστά και όλων μαζί): της παρατήρησης, της γεύσης, και της Γραφής!

 

Β) Ο ορισμός Του Κυρίου για τον άρτο και οίνο, ως Σώμα και Αίμα Του, μας δόθηκε για να ξέρουμε πως θέλει εμείς να τα βλέπουμε αυτά τα δύο υλικά. Υπάρχουν επιπτώσεις όταν δεν αναγνωρίζει κάποιος τον άρτο και οίνο ως και Σώμα και Αίμα Του Κυρίου, ενώ είναι, και μεταλαμβάνει επιπόλαια. Ας δούμε πάλι την ίδια περικοπή του Παύλου:

Α’Κορ.11:27-30 Ώστε όστις τρώγη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος θέλει είσθαι του σώματος και αίματος του Κυρίου. 28 Ας δοκιμάζη δε εαυτόν ο άνθρωπος, και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου· 29 διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου. 30 Διά τούτο υπάρχουσι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και αποθνήσκουσιν ικανοί.

Ο δε Κύριος σε άλλη χρονική στιγμή (στην συναγωγή στην Καπερναούμ), όταν δεν είχε ακόμα θεσπιστεί η Θεία Κοινωνία, είπε έχοντας μάλλον υπόψη τα δύο υλικά της τελετής αυτής, ότι:

Ιωάν.6:49-58 Οι πατέρες σας έφαγον το μάννα εν τη ερήμω και απέθανον· 50 ούτος είναι ο άρτος ο καταβαίνων εκ του ουρανού, διά να φάγη τις εξ αυτού και να μη αποθάνη. 51 Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου. 52 Εμάχοντο λοιπόν προς αλλήλους Ιουδαίοι, λέγοντες· Πως δύναται ούτος να δώση εις ημάς να φάγωμεν την σάρκα αυτού; 53 Είπε λοιπόν εις αυτούς ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν δεν φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και πίητε το αίμα αυτού, δεν έχετε ζωήν εν εαυτοίς. 54 Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. 55 Διότι η σαρξ μου αληθώς είναι τροφή, και το αίμα μου αληθώς είναι πόσις. 56 Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου εν εμοί μένει, και εγώ εν αυτώ. 57 Καθώς με απέστειλεν ο ζων Πατήρ και εγώ ζω διά τον Πατέρα, ούτω και όστις με τρώγει θέλει ζήσει και εκείνος δι' εμέ. 58 Ούτος είναι ο άρτος ο καταβάς εκ του ουρανού, ουχί καθώς οι πατέρες σας έφαγον το μάννα και απέθανον· όστις τρώγει τούτον τον άρτον θέλει ζήσει εις τον αιώνα.

Καταλαβαίνει κανείς από αυτές τις δύο περικοπές πόσο επικίνδυνη μπορεί να είναι η συμμετοχή στην Θεία Ευχαριστία, αλλά και πόσο απαραίτητη είναι για τον πιστό. Σε αυτό πλαίσιο αντιλαμβάνομαι την βαρύτητα των λέξεων του Κυρίου: «τούτο είναι».

Έχοντας πει αυτά, προσωπικά δεν θεωρώ ότι Ο Κύριος το βλέπει ως αμαρτία όταν ένας Ορθόδοξος λαμβάνει την Θεία Μετάληψη θεωρώντας εν αγνοία του ότι μεταβάλλεται ο άρτος και οίνος σε Σώμα και Αίμα Του. Για Τον Κύριο το κάνει και με πίστη, δεχόμενος δε την Ορθόδοξη ερμηνεία του «τούτο είναι».

 

Υπάρχουν και άλλα που μπορούμε να προσθέσουμε περί Θείας Ευχαριστίας, αλλά κάποτε έπρεπε να σταματήσω καθότι στο άρθρο του κ.Μπαφίτη το θέμα είναι η ειδική ιεροσύνη στην ΚΔ και μόνο παράμετρος αυτού η Θεία Ευχαριστία, όχι το κυρίως θέμα. Εξάλλου, με την χάρη Του Θεού εδώ είμαστε αν χρειαστεί κι άλλη ανάλυση ή διευκρινήσεις σχετικά.

 

Συνεχίζει ο κ.Μπαφίτης:

 

 

Σχόλιο: 1) Αόριστο. Προβλέπεται για μία τέτοια άποψη; Δεν μας λέει να μας διαφωτίσει ο κ.Μπαφίτης τι ακριβώς εννοεί «ΜΕΤΟΧΗ», πρακτικά δηλαδή τι σημαίνει αυτό, με ποιο τρόπο ακριβώς μετάσχει ο πιστός στην θυσία Του Χριστού, να αντιληφθούμε ακριβώς τι εννοεί και να προχωρήσουμε αναλόγως από εκεί.

2) Εφόσον δέχεσθε ότι έγινε μία φορά η θυσία Του Κυρίου και για πάντα, γιατί το υποσκελίζετε αυτό μιλώντας για «αναίμακτες θυσίες» που γίνονται με τα ίδια τα στοιχεία που έφεραν άλλον σκοπό;; Ακόμα και στην ΠΔ, δεν μετείχαν στην θυσία Του Χριστού, αλλά στην προφητική προτύπωσή της και αυτό κατόπιν της εντολής Του Θεού, κάτι που φυσικά –βάσει της ΚΔ- δεν έχει (εντολή) και δεν μπορεί να έχει η Ορθοδοξία.

 

Κλείνει το άρθρο του ο κ, Μπαφίτης, λέγοντας:

 

 

Σχόλια: 1) Η «συμμόρφωσή» που αναφέρει με το Εβρ.9:28, είναι πλασματική και προβληματική.

2) Δεν υπάρχει Χριστιανικό θυσιαστήριο, αλλά μόνο τα στοιχεία του άρτου και οίνου.

3) Το ειδικό ιερατείο είναι εφεύρεση Ιουδαϊζοντων πλανεμένων (πιθανόν μοναχών) και έτσι δεν μπορεί να είναι ούτε «τα χέρια της Εκκλησίας».

4) Εφόσον συμφωνούμε, έστω λεκτικά, ότι «δεν υπάρχει άλλη θυσία για την συγχώρεση των αμαρτιών παρά μόνο του Χριστού», είναι πνεύμα πλάνης να συνδέουν τον άρτο και οίνο με αναίμακτες μεν… θυσίες δε, και όλα αυτά για να δώσουν λόγο ύπαρξης στο ειδικό ιερατείο (που παρεμπιπτόντως δεν δίνει το Ευαγγέλιο του Χριστού στον λαό…διότι –κατά κανόνα- δεν το ξέρει καν! Τραγικότατο.)

5) Η «ειδική ιεροσύνη» της Ορθοδοξίας, δεν είναι όπως θέλει να λέει «μεταφορικώς» τα χέρια της Εκκλησίας, αλλά ειδική ιεροσύνη. Είναι ένα «όργανο» που προβάλλεται ως εξουσία με ειδικά άμφια και τελετές, ως ανώτερο από όλα τα άλλα όργανα. Τα υπόλοιπα είναι για αμαθείς και εκ του πονηρού. Μην εμπαίζουν λοιπόν οι Ορθόδοξοι «απολογητές» τον Ελληνικό λαό με τέτοιες υπεραπλουστεύσεις. Είναι ένα ειδικό ιερατείο (αν και αυθαίρετο ιερατείο), όσο ειδικό ήταν και αυτό της ΠΔ.

6) «Επομένως», κατόπιν όλων αυτών των λαθών του κ.Μπαφίτη (της Ελληνοορθοδοξίας του δηλαδή), δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ ειδική ιεροσύνη στην ΚΔ και άρα Ο Κύριος θα περιμένει να δει το επόμενό βήμα του κ. Μπαφίτη (αυτά τα 6 τα πήρε ο άνεμος καθότι δεν είχαν ρίζες στην πραγματικότητα του Θεού), που προβλέπεται να είναι βήμα ειλικρίνειας, αγάπης προς την αλήθεια Του και φόβου Κυρίου. Πάντα δοκιμαζόμαστε, κάτι που προσπαθώ να μην ξεχνάω ποτέ, αλλά και να θυμίζω και σε άλλους.

 

Μία σύνοψη των λαθών του κ.Μπαφίτη για να κλείσουμε για τώρα το θέμα.

14 λάθη (υπογραμμίζω τα σημεία με γρήγορο σχολιασμό)

1) «Όπως τότε συνυπήρχαν (εννοεί η γενική και η ειδική ιεροσύνη), έτσι και στην Καινή Διαθήκη, με την τεράστια διαφορά ότι εξυπηρετούν διαφορετικές λειτουργίες.»

--Δεν συνυπήρχαν ποτέ. Η γενική, το «βασίλειον ιεράτευμα», δεν εκπληρώθηκε από τον λαό Ισραήλ. Μάλιστα δείχνει να μεταφέρθηκαν μάλλον οι αρχικές ιερατικές προθέσεις Του Θεού για τον λαό, στην φυλή Λευί.

 

2) «οι πιστοί μετέχουν της γενικής ιεροσύνης όχι κατά της τάξης του Λευί όπως στην Παλαιά Διαθήκη»

--Η γενική ιεροσύνη της ΠΔ δεν ήταν της τάξεως Λευί ούτε και καμίας άλλης.

 

3) «Διότι μετατιθεμένης της ιερωσύνης, εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται». (Εβραίους, ζ 11-12).

--Δεν αναφέρεται το εδάφιο αυτό στην ιεροσύνη της τάξης Μελχισεδέκ, αλλά στην Λευιτική ιεροσύνη.

 

4) «Είναι φανερό πλέον, ότι δεν καταργήθηκε η ιεροσύνη, αλλά μετατέθηκε,...»

--Δεν μετατέθηκε καμία ιεροσύνη σε κανέναν.

 

5) «ο Χριστός, με την ΜΟΝΑΔΙΚΗ Του θυσία εγκαινιάζει την ιεροσύνη κατά την τάξη Μελχισεδέκ»

--Ο Χριστός δεν εγκαινίασε την ιεροσύνη κατά την τάξη Μελχισεδέχ, ο Μελχισεδέχ το έκανε αυτό.

 

6) «Σε αντίθεση με την παλαιά διαθήκη που η ιεροσύνη πήγαινε κληρονομικά από πατέρα σε γιο και μάλιστα από την ίδια φυλή, που σημαίνει ότι ο κάθε ιερέας είχε την δική του ιεροσύνη.»

--Είναι κακή διατύπωση… Ο κάθε ιερέας δεν έχει την δική του ιεροσύνη, αλλά μετέχει σε μία ιεροσύνη με άλλους ή έστω κάποιου που προηγείται. Αν έχει κάποιος δική του ιεροσύνη, σημαίνει ότι αυτή είναι μοναδική  (ασχέτως πόσοι μπορεί να συμμετέχουν σε αυτήν κάτω από αυτόν που την έχει), διαφορετική.

 

7) «Ο πιστός στην Καινή Διαθήκη δεν έχει δική του ιεροσύνη, αλλά ΜΕΤΕΧΕΙ στην ιεροσύνη του Χριστού από την στιγμή που είναι μέλος του Σώματος του Χριστού»

--Δεν μετέχει ο πιστός στην ιεροσύνη Του Χριστού η οποία είναι της τάξης Μελχισεδέχ.

 

8) «(Εβραίους, ζ 18- 25), δηλώνουν την κατάργηση της Λευτικής ιεροσύνης, και την αρχή της χριστιανικής την οποία έχει αμετάθετη ο Χριστός.»

--Δεν υπάρχει «Χριστιανική ιεροσύνη», αλλά είναι –κατά μία έννοια- η «συνέχεια» της γενική ιεροσύνης της ΠΔ από Χριστιανούς.

 

9) «Ο απ Παύλος κάνει αναφορά για ένα θυσιαστήριο χριστιανικό το οποίο επάνω του έχει κάτι υλικό από το οποίο τρώμε και από το οποίο δεν έχουν εξουσία να φάνε οι Ιουδαίοι, εφόσον δεν πιστεύουν στην θυσία του Χριστού.»

--Δεν υπάρχει Χριστιανικό θυσιαστήριο επί της γης, αλλά μόνο αυτό στον ουρανό. Εκεί είναι ο θυσιασμένος, εκεί και το θυσιαστήριο.

 

10) «Τι έχει το θυσιαστήριο? Τον άρτο και τον οίνο με τα οποία γίνεται η Θεία Ευχαριστία…»

--Το ουράνιο θυσιαστήριο έχει τον θυσιασμένο και αναστημένο Ιησού Χριστό Αυτοπροσώπως. Δεν έχει τον άρτο και οίνο, γήινα υλικά που προορίζονται για γήινο τραπέζι ανάμνησης και ευχαριστίας.

 

11) «και τα οποία τα προσφέρουν τα χέρια της Εκκλησίας που είναι οι ιερείς με την ειδική ιεροσύνη.»

--Η αληθινή Εκκλησία Του Χριστού δεν έχει ιερείς με ειδική ιεροσύνη, μόνο πιστούς που αποφάσισαν να ζουν πλέον ως «βασίλειον ιεράτευμα» για Τον Θεό.

 

12) «Λέγεται ειδική με μεταφορική έννοια, επειδή την προσφορά του άρτου και του οίνου δεν την κάνει όλη η εκκλησία, αλλά τα χέρια της.»

--Με καμία έννοια δεν είναι οι παπάδες της Ορθοδοξίας ιερείς Του Θεού, μάλιστα μέλη μιας ειδικής δήθεν ιεροσύνης. Είναι ιερείς άλλης μίας ανθρώπινης θρησκείας. ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ.

--Η προσφορά του άρτου και οίνου στην ΚΔ είναι μόνο προς τους αδερφούς εν Χριστώ, όχι προς Τον Θεό. Δεν υπάρχει αναίμακτη θυσία.

 

13) «Δεν είναι όλοι χέρια, δηλαδή. Δεν είναι όλο το εκκλησίασμα επιφορτισμένο να είναι «ως υπηρέτας του Χριστού και οικονόμους των μυστηρίων του Θεού» (Α Κορινθίους, δ 1), εφόσον δεν έχουν όλοι τα ίδια χαρίσματα.»

--Όλη η Εκκλησία είναι υπηρέτες και οικονόμοι των μυστηρίων Του Θεού, άλλος πιο πολύ, άλλος πιο λίγο. Δεν διδάσκει τίποτε η ΚΔ περί κάποιας ειδικής τάξης πιστών που φέρουν αποκλειστικά το προνόμιο της υπηρεσίας ή/και τα συγκεκριμένα χαρίσματα που σχετίζονται πιο πολύ με την αλήθεια Του Θεού (π.χ. προφητεία, διδασκαλία, γλωσσολαλιά, κ.ά.).

 

14) «Και δεν προσφέρεται ο Χριστός διότι τεμαχίζεται ο άρτος πριν γίνει η επίκληση του ιερέα και επέλθει η μεταβολή. Μιλάμε για αναίμακτη θυσία και όχι για αιματηρή.»

--Δεν υπάρχει αναίμακτη θυσία στον Θεό στην ΚΔ.

--Στον Βιβλικό Χριστιανισμό, δεν κάνει κανένας ειδικός ιερέας (διότι τέτοιος δεν υπάρχει) καμία ειδική επίκληση στο Άγιο Πνεύμα (…;) να επέλθει δήθεν μεταβολή στον άρτο και οίνο σε Σώμα και Αίμα. Κατά την τελετή της Θείας Ευχαριστίας, ο άρτος και οίνος απλώς «είναι» -καθώς έτσι το όρισε Ο Κύριος- Το Σώμα και Αίμα Του.

 

Τέλος. Για σκεφτείτε, όλα αυτά τα λάθη της Ορθοδοξίας, σε ένα τόσο μικρό άρθρο και για ένα θέμα! Σε αντίθεση λοιπόν με τα όσα μας λέει ο «Exprotestant» κ. Στέλιος Μπατίφης, δεν υπάρχει καμία ειδική ιεροσύνη στο βιβλίο ή περίοδο της ΚΔ.

 

    Σας κούρασα, όμως «υπέρ της αληθείας». Ελπίζω κάτι Θεάρεστο να βγει από όλα τα πιο πάνω. Είναι φυσικά ευπρόσδεκτος ο κ.Μπαφίτης (καθώς έχει ενημερωθεί σχετικά) να με διορθώσει (πάντοτε ενώπιον Του Κυρίου) και να με φέρει «υπέρ της αληθείας» στον ίσιο δρόμο, εφόσον θεωρεί ότι δεν βρίσκομαι σε αυτόν.

Μία όμως φιλική συμβουλή από κάποιον που ειλικρινά θέλει το καλό του:

Είναι προτιμότερο, αν δώσει αρκετό χρόνο στα πιο πάνω και του δείξει Ο Κύριος ότι τελικά έσφαλε, να μην τα σχολιάσει καθόλου, παρά να απαντήσει από αντίδραση και τυφλό ζήλο για να υπερασπίσει κάτι που δεν πρέπει να υπερασπίσει, την «Ορθοδοξία». Για τους γρήγορους.. δεν είπα ότι αυτό θα κάνει, είπα ότι αυτό δεν πρέπει να το κάνει.

    Η θέση του κ.Μπατίφη, αντιλαμβάνομαι, είναι για διάφορους λόγους πολύ δύσκολη (ειδικά αν υπάρχουν και άλλοι Ορθόδοξοι απολογητές γύρω του) και παρακαλώ –όποιον αγαπάει τον συνάνθρωπό του- να ακούγονται προσευχές για αυτόν ενώπιον Του Κυρίου. Να γνωρίζει ότι Ο Κύριος δεν θα τον αφήσει μόνο του, αλλά θα του σταθεί σε οποιαδήποτε απόφαση πάρει -όμως- «υπέρ της αληθείας». Ο Κύριος, το Πνεύμα της αληθείας ας του δώσει την αύξησή Του και θάρρος να κάνει αυτό που αρέσει σε Αυτόν (με όποιο τυχόν κόστος) και θέλω να πιστεύω τελικά αρέσει και στον ίδιο. Αμήν Κύριε.

 

«Υπέρ της αληθείας»,

Του Κυρίου Ιησού Χριστού,

Αλέξης Τομαράς

Υγ. Μία ενθύμηση: Η Εκκλησία Του Χριστού, είναι αυτή που φέρει τα δικά Του πλαίσια και όχι τα δικά μας. Αυτό με δίδαξε Ο Κύριος, κάτι που όχι με λόγια ή επιθυμίες, αλλά στην πράξη αποδεικνύω με τα άρθρα της εδώ ιστοσελίδας μου. Αν κ.Μπαφίτη, είστε πράγματι Του Κυρίου και πάψετε να είστε Ορθόδοξος και πάλι… θα είστε Του Κυρίου, αλλά μόνο Του Κυρίου. Και πάλι, Ο Κύριος να σας δώσει την αλήθεια Του και την τόλμη που χρειάζεστε (αν δεν την έχετε φυσικά).

 

©

 

(Ακολουθεί η απάντησή του κ.Μπαφίτη)

 

 

12 Ιουνίου, 2012

2) Η απάντηση του Μπαφίτη (12 Ιουνίου) στην παραπάνω κριτική μου βρίσκεται εδώ

(43 σελίδες, γραμματοσειρά Times New Roman, μέγεθος 10, περιθώρειο 2,54 [πάνω και κάτω] και 3.17 [αριστερά και δεξιά], η καταμέτρηση έδειξε λέξεων 21.229. Αντιστοιχεί σε 31 σελίδες περίπου με γραμματοσειρά Palatino Linotype, μέγεθος 10, περιθώρειο 1.4 γύρω-γύρω. )

Σημειώστε ότι το κείμενο αυτό, υπάρχει ολόκληρο στην ακόλουθη απάντησή μου.

 

 

 

 

 

13 Δεκεμβρίου, 2012

Ακουλουθεί η διορθωμένη ανάρτηση (πριν την απάντηση του κ.Μπαφίτη): 30, Δεκεμβρίου 2012

3) Ακολουθεί κάτω, η ανταπάντηση μου (13 Δεκεμβρίου) στην απάντηση του κ. Μπαφίτη

(202 σελίδες, γραμματοσειρά Palatino Linotype, μέγεθος 10, περιθώρειο 1.4 γύρω-γύρω, καταμέτρηση λέξεων: 152.042) Από τις 202 σελίδες οι 31 σελίδες είναι το κείμενο του κ.Μπαφίτη + περίπου 15 σελίδες η επανάληψη των λόγων τους. Οπότε η εργασία μου είναι περίπου 150 σελίδες.

 

Η απάντηση του κ.Μπαφίτη στην κριτική μου,

συνοδευόμενη από την κριτική μου σε αυτήν την απάντησή του.

 

    Και αυτό το άρθρο, είναι μόνο για όσους είναι ειλικρινείς όταν λένε ότι θέλουν την αλήθεια Του Τριαδικού Θεού με κάθε κόστος. Είμαι σίγουρος ότι θα δοκιμαστεί η καρδιά πολλών ενώπιον Του Θεού.

    Επιτέλους μετά από ακριβώς 6 μήνες και μία μέρα καθημερινής ενασχόλησης (η απάντηση του κ.Μπαφίτη μου δόθηκε 12 Ιουνίου και σήμερα έχουμε 13 Δεκεμβρίου), ολοκλήρωσα την απάντησή μου αυτή και είμαι χαρούμενος που είναι το πρώτο άρθρο αυτής της ανακαινισμένης πλέον ιστοσελίδας μου.

 

    Ολόκληρη η απάντηση του κ.Μπαφίτη, χωρίς σχόλια δικά μου, θα το βρείτε εδώ

    Θα παρακαλέσω να διαβαστεί το κείμενό του τώρα, πριν διαβάσετε στην συνέχεια το δικό μου. Ξέρω ότι αυτό απαιτεί και χρόνο και πειθαρχεία, αλλά αυτό θα ήθελα και νομίζω θα το ήθελε και ο ίδιος.

 

    Όλα τα λόγια του κ.Μπαφίτη θα είναι σε τετράγωνα, όπως στην πρώτη κριτική, ώστε να βλέπει ο αναγνώστης όλα τα γραφόμενά του στην σειρά που τα έχει, προς αποφυγήν παρεξηγήσεων... Θα προτιμούσα να είχε κάνει το ίδιο ο κ.Μπαφίτης με την πρώτη δική μου εργασία, αλλά δυστυχώς δεν σκέφτηκα να του το ζητήσω. Το επιθυμώ όμως για την επόμενη του απάντηση, αν θα υπάρξει.

 

Επίσης, σχολιάζω ΟΛΑ (!…) τα «επιχειρήματά» του.

Τα όσα λέω σε μερικά σημεία τα λέω και για τους αναγνώστες ή μόνο για τους αναγώστες, τα περισσότερα όμως τα απευθύνω φυσικά στον κ.Μπαφίτη. Θα σχολιάζω τα λόγια του κ.Μπαφίτη που θα βάζω σε κίτρινη έμφαση ως εξής. Σημειώστε ότι τα σχόλιά μου από κάτω από το τετράγωνο (στο οποίο βρίσκονται τα σχόλιά του) θα είναι σε σειρά αντιστοιχίας με τα σχόλιά του. Θα χρησιμοποιώ πάλι (όπως στην πρώτη κριτική) τα αρχικά ΠΔ (Παλαιά Διαθήκη), ΚΔ (Καινή Διαθήκη), τΜ (τάξη Μελχισεδέκ) και ΘΕ (Θεία Ευχαριστία), ΘΚ (Θεία Κοινωνία).

Θα διαχωρίζω τα μέρη της απάντησής μου με τα γράμματα της αλφαβήτου σε μεγέθυνση και κίτρινη έμφαση ως εξής: Α)

Ο διαχωρισμός θα είναι σε κίτρινη έμφαση από το Α) Β) Γ)…..μέχρι και Ω) και μετά πάλι από την αρχή, αλλά με ένα αστερίσκο ώστε να διακρίνονται από τα προηγούμενα σημεία, δηλαδή ως εξής: Α*) Β*) Γ*) κ.ο.κ. μέχρι το Ω*)-1 και Ω*)-2).

Ο Κύριος να σας δώσει καλή υπομονή και καλή… όρεξη, και πάνω από όλα την αύξησή Του. Αυτά που θα διαβάσετε εδώ, θα είναι, για όποιον ειλικρινή μαθητή Του Τριαδικού Θεού, πράγματι ένα μεγάλο βοήθημα για την κατανόηση πολλών ζητημάτων του ανόθευτου Χριστιανισμού και έτσι «υπέρ της αληθείας». Προτείνω να εκτυπώσετε αυτήν την μακροσκελέστατη -αναγκαστικά- απάντησή μου (διότι τα λάθη του κ.Μπαφίτη και της «Ορθοδοξίας» είναι ατελείωτα [δεν τα μέτρησα καν αυτή τη φορά!] και μεγάλα), σε έγχρωμο ώστε να μπορείτε να παρακολουθήσετε τον διάλογο σωστά. Καλή η οθόνη του υπολογιστή, αλλά σαν τις κόλλες χαρτιού δεν είναι.

 

    Κ.Μπαφίτη, πριν μπω στον όλον σχολιασμό της απάντησή σας, θα πρέπει λόγω του ότι το κείμενό σας είναι μεγάλο και με το δικό μου γίνεται 3 φορές πιο μεγάλο, να αναφερθώ μια και καλή σε ένα λάθος που έκανα το οποίο μου εντοπίζετε εδώ και κει στο κείμενο σας, ώστε να μην επαναλαμβάνομαι σχετικά, επιβαρύνοντας τις απαντήσεις μου και κουράζοντας ακόμα πιο πολύ τον αναγνώστη με τις ίδιες αναφορές. Παραθέτω λοιπόν τα μέρη του κειμένου σας που φανερώνουν το λάθος μου και από κάτω μια και καλή θα σχολιάσω τα λόγια σας που έχω μαρκάρει με κίτρινο.

 

Στο σημείο (σας) 1  γράφετε:

«Ακόμα όμως και στην περίπτωση που δεν υπήρξε γενική ιεροσύνη επειδή ο λαός ποτέ δεν φύλαξε την Διαθήκη του Κυρίου, ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι τελικά εξ αιτίας αυτού του γεγονότος την έδωσε σε ένα μόνο μέρος του λαού (στους Λευίτες)»

Στο σημείο 2, γράφετε:

«Στην επιχειρηματολογία σας, προσπαθείτε να πείτε ότι ‘’ η γενική ιεροσύνη προηγείται και δεν έχει σχέση με την Λευιτική ιεροσύνη η οποία προέκυψε κατόπιν της αμαρτίας/ειδωλολατρίας του λαού’’ .Όπως σας έγραψα και παραπάνω, η ιεροσύνη είναι μία. Δεν είναι ούτε δύο ούτε τρεις, ούτε ότι δήθεν ο Θεός προσδοκούσε την γενική και τελικά προέκυψε η ειδική. Δεν καταλαβαίνω ειλικρινά πως μπορείτε να λέτε τέτοια πράγματα ενώ προβάλλετε χωρία που δεν λένε κάτι τέτοιο.»

 

Επίσης:

«Η ειδική αυτή ιεροσύνη ΔΕΝ ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΜΑΡΤΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ. Αυτά που ανέφερα παραπάνω είναι ΠΡΙΝ από το περιστατικό με τον χρυσό μόσχο.»

«Τους έκανε δώρο στον Ααρών ως βοηθούς, με κατώτερη διακονία, όχι ότι ΤΟΤΕ προέκυψε η ειδική ιεροσύνη, εξ αιτίας του ότι δηλαδή απέτυχε ο λαός.»

 

Στο σημείο 4 γράφετε:

«Τα πρωτότοκα ήταν αφιερωμένα στον Κύριο, και για αυτό άγια. Αυτό όμως δεν σημαίνει απαραίτητα ότι προορίζονταν για ιερείς, επειδή ο Θεός είχε ορίσει ότι ιερείς θα έβγαιναν από τον Ααρών και τους γιούς του. Και αυτά τα λέει όταν δίνει οδηγίες στον Μωυσή και του λέει πως πρέπει να είναι οι ιερείς και ποια τα καθήκοντά τους.»

 

    Έχετε δίκιο κ.Μπαφίτη στα πιο πάνω σχόλιά σας. «Υπέρ της αληθείας» ευχαριστώ Τον Θεό μου και εσάς για την διόρθωση αυτή. Ζήτησα άφεση από Τον Θεό για το λάθος μου, και φυσικά το ζητώ και από εσάς και τους αναγνώστες μου. Για μένα ήταν ένα μεγάλο λάθος μου και ανόητο λάθος, αν και σε παράμετρο του θέματός μας. Για όποιον τυχόν αλαζόνα «Ορθόδοξο», που ψάχνει να βρει ένα λάθος μου να ανακουφιστεί, θα προσθέσω ότι όσο μεγάλο και να ήταν το λάθος μου, αδυνατεί να υπερκαλύψει τις ατελείωτες χονδροειδέστατες ψευδοδιδασκαλίες της «Ορθοδοξίας» (μερικές που ήδη έδειξα στην πρώτη κριτική μου, αλλά και άλλες καινούργιες που θα δείξω σε αυτήν εδώ την κριτική της απάντησης του κ.Μπαφίτη). Οπότε, δεν είναι καιρός για ανακούφιση, αλλά για επίγνωση, επιθυμία να είσαι στο Φως του, ταπείνωση, μετάνοια, επιστροφή.

    Να εξηγήσω όμως πως προέκυψε το λάθος μου. Ενώ γνώριζα ότι προηγούνταν η ιεροσύνη του Ααρών και ότι αυτός και οι υιοί του αποτελούν την ειδική ιεροσύνη στην οποία αναφέρεται η προς Εβραίους, και όμως περιέργως το παρέβλεψα, αλλά χειρότερα ακόμα συνέδεσα την ιεροσύνη με τους υπόλοιπους της φυλής Λευί οι οποίοι ουσιαστικά δεν ήταν παρά υπηρέτες της ειδικής ιεροσύνης. Εντόπισα ότι το μπέρδεμα στην σκέψη μου προέκυψε από τον ακόλουθο λάθος συνειρμό:

α) είχα στον νου μου τα χωρία που μιλάνε για «ιερείς και Λευίτες» όπως: Α’Βασ.8:4, Α’Χρον.13:2, 24:6,31, Β’Χρον.8:15, 31:2, Εζρ.3:12, 7:13 (και σε άλλα σημεία). Εδώ όμως «Λευίτες» δεν εννοούνται οι αρχιερείς όπως νόμιζα (λόγω του ότι μιλάμε για «Λευιτική» ιεροσύνη), αλλά οι υπηρέτες/διάκονοι από την φυλή Λευί. Θεωρούσα ότι οι «ιερείς» εδώ θεωρούνταν οι αρχιερείς της τάξης Ααρών και άρα οι Λευίτες θα ήταν οι απλοί ιερείς από την φυλή Λευί, υιοί αυτών των αρχιερέων. «Ιερείς» εδώ όμως εννοούνται και οι δύο, δηλαδή ο αρχιερέας και οι βοηθοί, ιερείς. Αυτό το λάθος ήταν σε λάθος συνειρμό με το ακόλουθο σημείο.

β) η ιεροσύνη ονομάζεται «Λευιτική». Ονομάζεται έτσι επειδή ο Ααρών και φυσικά οι υιοί του ήταν από αυτήν την φυλή του Λευί (ολόκληρη η φυλή βοηθούσε στα ιερατικά τους καθήκοντα) και όχι επειδή δήθεν όλοι της φυλής αυτής ήταν ιερείς. Μαζί σας λοιπόν και εγώ «δεν καταλαβαίνω» (αν και το επίκεντρό μου στην εν Χριστώ ζωή μου είναι πρωτίστως η ΚΔ και μετά η ΠΔ) πως παρανόησα κάτι τόσο απλό, αλλά… το έκανα και… μπορεί να κάνω και άλλο! Το σωστό, αλλά και το λάθος, είναι μέρη της μαθητείας Του Αγίου Πνεύματος – κατάντησαν λεπτά γράμματα αυτά για τους πολλούς, τους ανθρώπους «μη Πνεύμα έχοντες». Αλλά, με χαρά θα συμπληρώσω, ότι το έκανα διότι ήμουν ελεύθερος να κάνω το λάθος, και «υπέρ της αληθείας» να το αναγνωρίσω και να μάθω από αυτό, όπως είμαι ελεύθερος πάλι να συνειδητοποιώ την ανόθευτη αλήθεια Του Θεού, χωρίς να με εμποδίζει καμία εθελοθρησκεία τύπου «Ορθοδοξίας». Είμαι ελεύθερος εν Χριστώ. Δεν οφείλω να είμαι «παπαγάλος» κανενός, αν και η προσπάθεια και η προσευχή μου είναι να είμαι Του Κυρίου και των αποστόλων Του. Εξάλλου, εγώ δεν είμαι η Εκκλησία, αλλά ένα μέλος της. Αν λέω σωστά πράγματα, η Εκκλησία πρέπει να ωφεληθεί, αν λέω λάθος, εδώ –με ευγνωμοσύνη- είμαι, να με διορθώσει με τα ακλόνητα επιχειρήματα της.

Αυτό λοιπόν το λάθος μου σημαίνει ότι τα ακόλουθα τρία σημεία επί ενός σημείου της ίδιας παραμέτρου που κατέγραψα στην πρώτη κριτική μου ήταν λάθος:

Σελ.3 «Πάντως, αν και είχε δοθεί σε όλον τον λαό η ιεροσύνη, φαίνεται ότι κάθε πρωτότοκο αγόρι αρχικώς ήταν μάλλον να είναι ξεχωρισμένο για τον Θεό, προφανώς για να είναι ιερέας (δείτε κάτω σε λίγο, Αριθ.3:12-13). Επειδή όμως στην ανταρσία τους κάτω από το όρος Σινά έστησαν το χρυσό μοσχάρι, φαίνεται ότι Ο Θεός αφαίρεσε αυτό το προνόμιο της ειδικής ιεροσύνης από τα πρωτότοκα του λαού και το έδωσε αποκλειστικά στην φυλή Λευί η οποία δεν συμμετείχε στην ανταρσία και ειδωλολατρία των υπολοίπων. (Το είπα αυτό επειδή θεώρησα ότι η ιεροσύνη ήταν να δοθεί στα πρωτότοκα του λαού.)

Σελ.4 «Στο βαθμό που μας αφορά λοιπόν εδώ, η ουσία είναι ότι στα πιο πάνω χωρία φαίνεται ότι η γενική ιεροσύνη προηγείται και δεν έχει σχέση με την Λευιτική ιεροσύνη η οποία προέκυψε κατόπιν της αμαρτίας/ειδωλολατρίας του λαού.»

Σελ.29 «Μάλιστα δείχνει να μεταφέρθηκαν μάλλον οι αρχικές ιερατικές προθέσεις Του Θεού για τον λαό, στην φυλή Λευί.»

     -----------

Δεν αλλάζει φυσικά κάτι ως προς την θέση σας ότι η γενική ιεροσύνη ήταν της τάξης Λευί· όπως το είχατε θέσει, εξακολουθεί να είναι δικό σας λάθος (ένα από τα πολλά):

«3. Από την διδασκαλία του απ Παύλου και της Εκκλησίας του πρώτου αποστολικού αιώνα, βλέπουμε καθαρά ότι οι πιστοί μετέχουν της γενικής ιεροσύνης όχι κατά της τάξης του Λευί όπως στην Παλαιά Διαθήκη, αλλά σε αυτήν της Καινής, της κατά την τάξη Μελχισεδέκ.»

 

Δεν έχουμε λόγο λοιπόν να δεχτούμε ότι η γενική ιεροσύνη ήταν της τάξης Λευί. Η γενική ιεροσύνη αφορούσε όλες τις φυλές, δεν βλέπω με τι λογική μπορούμε να θεωρήσουμε ότι είναι της τάξης μίας φυλής, της Λευί, του Ααρών δηλαδή και των υιών του; Και θυμίζω ούτε η Γραφή λέει κάτι τέτοιο. Το ζορίζατε λοιπόν πολύ κ.Μπαφίτη.

 

    Θα θυμίσω για να επισημάνω εδώ ότι δεν ασχολιόμουν στην κριτική μου με το αν ένα υπόλοιπο του λαού εκπλήρωνε την πρόθεση Του Θεού ως άτομα, αλλά με  το αν η πρόθεση του Θεού για ολόκληρο τον λαό Του είχε εκπληρωθεί. Η διαφορά αυτή θέλω να γίνει κατανοητή, εφόσον δεν έχει γίνει ήδη. Είχα δε τονίσει και με υπογράμμιση εκεί (με μία νέα επισήμανση σε κίτρινο):

Σελ.2 «Η γενική ιεροσύνη της ΠΔ, το λεγόμενο «βασίλειον ιεράτευμα», δεν έλαβε ποτέ σάρκα και οστά από όλον τον λαό Ισραήλ. Στην ΠΔ διαβάζουμε για κάτι που ήταν στις προθέσεις Του Θεού που ποτέ όμως δεν εκπληρώθηκε. Έτσι, σε αντίθεση με αυτό που λέει ο κ. Μπαφίτης, ποτέ δεν συνυπήρξαν στην πράξη.»

 

Σελ.9 «Απλούστατα, Ο Θεός ήθελε τον λαό να λειτουργούν ως άγιοι ιερείς Του (κάτι που όμως δεν έκαναν). Μάλιστα, θα τους έβλεπε έτσι, δηλαδή ως «βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον», όχι μόνο και μόνο επειδή ανήκανε στον λαό Ισραήλ, αλλά αν εκπλήρωναν τις προϋποθέσεις Του, όπως είδαμε στην προηγούμενη περικοπή (Εξ.19:5-6: «εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών· διότι ιδική μου είναι πάσα η γή· 6 και σεις θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον).»

 

Σελ.28 «Η γενική (ιεροσύνη), το «βασίλειον ιεράτευμα», δεν εκπληρώθηκε από τον λαό Ισραήλ.»

 

Η πρόθεση του Θεού λοιπόν, ήταν για ολόκληρο τον λαό:

Εξ.19:5-7 τώρα λοιπόν εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών· διότι ιδική μου είναι πάσα η γή· 6 και σεις θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον. Ούτοι είναι οι λόγοι, τους οποίους θέλεις ειπεί προς τους υιούς Ισραήλ. 7 Και ήλθεν ο Μωϋσής και εκάλεσε τους πρεσβυτέρους του λαού και έθεσεν έμπροσθεν αυτών πάντας εκείνους τους λόγους, τους οποίους προσέταξεν εις αυτόν ο Κύριος.

 

Σε αυτό λοιπόν έμεινα. Ο Θεός το ήθελε αυτό για το έθνος Του και το βασίλειό Του (άρα για ολόκληρο το λαό), όχι για μερικά άτομα, ασχέτως αν φυσικά η υπακοή των ελαχίστων δεν παραβλέπονταν. Αν Ο Θεός έβλεπε αυτούς τους ελαχίστους αναλόγως (!) σαν «έθνος» και «βασίλειον», εξυπακούεται ότι είναι λογικό να αμφιβάλλω εντόνως. Και πάλι δεν αλλάζει κάτι ως προς το πως προκύπτει η γενική της ΠΔ και της ΚΔ (δηλαδή κατόπιν υπακοής).

 

    Φίλοι αναγνώστες, έχοντας ξεκαθαρίσει αυτά, στην συνέχεια θα δείτε πολλά και ενδιαφέροντα, όπως:

περί της διδασκαλίας της χιλιετούς βασιλείας (με την οποία συμφωνούσαν πολλοί «πατέρες» των πρώτων αιώνων) την οποία ουσιαστικά κατάργησε από την Γραφή η «Ορθοδοξία», χρησιμοποιώντας καταχρηστικά δε τα χωρία που μιλούν για αυτήν προς υπεράσπιση του ιερατείου της(!), περί της πρακτικής και σημασίας της ΘΚ, περί της αυθαίρετης «Ορθόδοξης» προπαγάνδας που υποτιμά τη θέση Διαμαρτυρόμενων ότι το κρασί και ο άρτος είναι με «συμβολικό» τρόπο Σώμα και Αίμα (θέση μερικών «πατέρων»/εκκλησιαστικών συγγραφέων των πρώτων αιώνων) ή όπως λένε άλλοι «δια πίστεως» (αν και διευκρινίζω ότι αυτά –όπως έδειξα στην 1^η κριτική μου- δεν είναι η θέση μου σχετικά με την ΘΕ, και πάλι –όπως θα δείξω- είναι πιο κοντά στην αλήθεια, από την διδασκαλία περί «μεταβολής»), περί των απίστευτων καταχρήσεων θεολόγων επί των λεγομένων των «πατέρων»/αρχαίων συγγραμμάτων και ο εν αγνοία ή με δόλο παπαγαλισμός αυτών των καταχρήσεων ως δήθεν επιχειρήματα, περί του ποιοι έχουν το δικαίωμα να τελούν τις Χριστιανικές τελετές, περί του πως -μάλιστα επιλεκτικά, αλλά και αυθαιρέτως κατά κανόνα- επικαλείται η «Ορθοδοξία» τους «πατέρες» όταν συμφωνούν μαζί της, αλλά όχι όταν διαφωνούν μαζί της, περί των λαθών μερικών «πατέρων», περί της αληθινής σημασίας του «πύλαι Άδου», περί του περίφημου «δέσμειν και λύειν» σε σχέση με την ΘΚ, περί της «άπαξ παραδοθείση, τοις αγίοις πίστει», περί του ότι πράγματι δεν έχει σχέση το βασίλειον ιεράτευμα της ΚΔ με δήθεν μία μετοχή των πιστών στην Ιεροσύνη -της τάξης Μελχισδέκ (τΜ)- Του Χριστού, περί της πραγματικής έννοιας του «κλήρου» κατά τους πρώτους «πατέρες», περί της έννοιας: «μυστήριο», περί του γιατί ονομάζεται ο Χριστός «Αρχιερέας» και «μέγας αρχιερέας», περί της Θεϊκής σκοπιμότητας πίσω από τον κανόνα των βιβλίων της ΚΔ και η ιδιαίτερη σημασία αυτής για τους Χριστιανούς, περί του παραπλανητικού της έκφρασης εκ μέρος «Ορθοδόξων»: «η αρχαία Εκκλησία πίστευε» (κ.ά.), σε βάρος δήθεν της Διαμαρτυρόμενης Εκκλησίας, περί των τόσων παρανοήσεων (η καλή εκδοχή) και της προκλητικής καλλιέργειας ψεύτικων εντυπώσεων επί των λεγομένων μου από τον κ.Μπαφίτη (τα λόγια εδώ δεν φτάνουν να αναδειχτεί το μέγεθος αυτών…) και φυσικά περί του ότι δεν υπάρχει «Ορθόδοξο» ειδικό ιερατείο στο βιβλίο της ΚΔ, ούτε στην εποχή των αποστόλων ή ακόμα και στους πρώτους τρεις αιώνες τουλάχιστον, που είναι και το επίκεντρο του όλου διαλόγου μεταξύ εμένα και του κ.Μπαφίτη, άλλα και αναγκαστικά περί άλλων παραμέτρων! –Αυτά που μόλις διαβάσατε, δεν είναι για να σας προδιαθέσω αρνητικά στα λεγόμενά του, όπως ίσως ισχυριστεί ο κ.Μπαφίτης, αλλά για να προετοιμάσω ψυχολογικά τους όποιους αντιφρονούντες, αλλά και να ανοίξω την όρεξη άλλων, και αυτό «υπέρ της αληθείας».

 

    Ας δούμε τώρα κ.Μπαφίτη το κείμενό σας. Σας παρακαλώ, όσο περνάει από το χέρι σας, να είστε ανοιχτός να διδαχτείτε όχι από εμένα, αλλά από Τον Κύριο Ιησού Χριστό στον Οποίο λέτε ότι πιστεύετε, ώστε μην γίνει και σας «παραδώσει σε αδόκιμο νου»∙ ό,τι πάρετε θέλω να είναι από Αυτόν, ελπίζω να θέλετε και εσείς το ίδιο. Θα φανεί. Φιλικά σας συμβουλεύω να μην το απαντάτε γραπτώς καθώς θα το διαβάσετε για πρώτη φορά, αλλά μετά, αφού το διαβάσετε έστω 2 φορές από αρχή μέχρι τέλους, ώστε να μην πέσετε πάλι στα ίδια σφάλματα και υποστούμε όλοι την ίδια ψυχοφθορά (θα καταλάβετε).

 

 

Α) 1) Λυπάμαι αλλά το άρθρο σας, άξιζε υποτίμηση και αυτό το λέω στα πλαίσια μιας κριτικής. Ήταν πολύ πρόχειρο, για να μην συμπληρώσουμε ότι είναι και γεμάτο λάθη (13!). Τέλος. Αν δεν μπορείτε να δεχτείτε κριτική, μην δημοσιεύετε άρθρα. Το παρουσιάζετε λες και είναι προσωπικό το θέμα. 

2) Δεν ήταν όπως λέτε η πρόθεσή μου να προδιαθέσω τον αναγνώστη με τα αρχικά σχόλιά μου, αλλά για να αντιληφθεί ότι ο τρόπος της γραφής μου είναι τέτοιος εξαιτίας της προχειρότητας του άρθρου σας.

3) Και «ηχηρός» είναι ο τίτλος Exprotestant, και για μένα που εξακολουθώ να βρίσκομαι στον Διαμαρτυρόμενο χώρο και «απίστευτος» είναι, υπό την έννοια ότι ο Διαμαρτυρόμενος χώρος με όλα τα προβλήματά του είναι μακράν πιο κοντά στην διδασκαλία της Γραφής απ’ότι η «Ορθοδοξία». Δεν εννοούσα ότι για σας είναι απίστευτος, αλλά για μένα. –Ένα σημείο εδώ. Αφού περάσατε από ένα παρακλάδι της Πεντηκοστιανής Εκκλησίας και γυρίσατε στην «Ορθοδοξία», αυτό που θα επιθυμούσα για σας είναι να είστε “Διαμαρτυρόμενος” και για τα κακώς κείμενα της «Ορθοδοξίας» (ξέρω, ξέρω, δεν υπάρχουν [θεολογικά] κακώς κείμενα…) και όχι να λέγεστε Exprotestant, ειδικά όταν βλέπω σε αυτήν την απάντησή σας ότι δεν γνωρίζετε την Διαμαρτύρηση μέσα από τα μάτια της Διαμαρτύρησης, αλλά μόνο μέσα από τα «Ορθόδοξα» μάτια.

4) Ο Χριστός δεν είναι όπως λέτε ο Ιδρυτής της Ορθόδοξης Θρησκείας (με όλα όσα αυτή εμπεριέχει), αλλά στην καλύτερη περίπτωση –όπως φαίνεται στο φως της Γραφής- άνθρωποι Ιουδαΐζοντες που θέλησαν να «σπρώξουν» ένα ιερατείο, σαν αυτό που είχαν συνηθίσει. Αυτό φαίνεται συγκρίνοντας την ΚΔ με τα λεγόμενά/πρακτικές της. Στην πορεία την σκυτάλη αυτή, την πήραν άλλοι, μεταγενέστεροι, μη Ιουδαίοι προφανώς. Αυτά όλα θα φανούν στην πορεία αυτής της απάντησης, σε όποιον τουλάχιστον μπορεί εν αληθεία να τα αναγνωρίσει και να τα παραδεχτεί.

5) Κι όμως, βεβαίως ως Ορθόδοξος αντιπροσωπεύετε τις «Ορθόδοξες» θέσεις, μάλιστα και στο διαδίκτυο. Δεν είπα επισήμως, δηλαδή ως έχοντα κάποια επίσημη εκκλησιαστική διακονία/αποστολή.

Οι δε θέσεις της θρησκείας σας όμως, για μένα είναι και θέσεις σας και απόψεις σας. Αυτό γιατί να είναι πρόβλημα; Αναγνωρίζοντας ότι κάποιος έχει τις δικές του απόψεις, δεν σημαίνει ότι αυτές οι απόψεις του δεν είναι και θέσεις του και θέσεις της θρησκείας του.

6) Το πόσο άγιοι ήταν οι άγιοι σας θα το κρίνει Ο Θεός (Α’Κορ.4:3-5). Το πόσο «μεγάλοι» θεολόγοι ήταν οι θεολόγοι σας, το κρίνει η Γραφή και όποιος έχει μάτια να βλέπει και να διαβάζει και μία καρδιά στραμμένη «υπέρ της αληθείας».

7) Λέτε ότι «δεν χρειάζεται εγώ και ο καθένας να δίνουμε δικές μας αυθαίρετες ερμηνείες», χωρίς να γνωρίζετε μάλλον ότι αυτό ακριβώς κάνανε οι θεολόγοι σας, και αρκετοί λεγόμενοι «πατέρες»/εκκλησιαστικοί συγγραφείς. Αυθαίρετες ερμηνείες δώσανε σε πολλά, αν και φυσικά, όχι μόνο. Θα τα δείτε όλα αυτά στην πράξη στην συνέχεια.

 

 

 

Β) 1) Όχι «υπεράσπιση», αλλά, «διαφήμιση» θέλατε να πείτε... -Κατηγόρησα το μπλογκ σας; Απλώς μου έκανε εντύπωση η ονομασία του.

2) Λέτε: «στην Εκκλησία που ίδρυσε ο Κύριος (την Ορθόδοξη)». Έλεος!!! Ο Κύριος ίδρυσε… την «Ορθόδοξη» θρησκεία;;;;;;;;;;;;;;;;;; Αυτό λοιπόν που έχω να πω σχετικά, θα το πει και αυτή η εργασία μου, αποδεικνύοντας πόσο –μα πόσο- απέχει αυτή η δήλωσή σας από την πραγματικότητα. Τα άλλα τα άρθρα μου στην ίδια εδώ κατηγορία (Ενδιαφέροντα για Ορθοδόξους/Καθολικούς) επίσης μιλούν για το πόσο Ορθόδοξη δεν είναι η λεγόμενη «Ορθοδοξία».

3) Λέτε: «μία πραγματικότητα που έζησαν και ζουν χιλιάδες πρώην Προτεστάντες».

Σχολιασμός: Χιλιάδες;;; Παραμύθια! Από την άλλη, σκεφτείτε ότι οι περισσότεροι Διαμαρτυρόμενοι ήταν πρώην «Ορθόδοξοι» και «Καθολικοί»!!!! Μιλάμε για εκατομμύρια ανθρώπων που ήρθαν στο φως Του Χριστού! Ακόμα και σήμερα που μιλάμε οι Διαμαρτυρόμενοι αυξάνονται γινόμενοι δε… «Exorthodox» και «Excatholic»…

4) Λέτε: «…να δουν πως η αρχαία Εκκλησία ερμήνευε την Αγία Γραφή…»

Σχολιασμός: ΜΑ ΠΟΥ ΤΑ ΛΕΤΕ ΑΥΤΑ; Ποια αρχαία Εκκλησία;; Όταν ακούω σθεναρά να το προπαγανδίζουν αυτό οι «Ορθόδοξοι» και «Καθολικοί», θαυμάζω την δύναμική της άγνοιας..! Να γίνω σαφής:

Ποτέ η Εκκλησία (ολόκληρο το Σώμα) δεν ερμήνευε την Αγία Γραφή (και συγκεκριμένα την ΠΔ όσον αφορά τις πρώτες δεκαετίες της Εκκλησίας), αλλά οι ελάχιστοι πιστοί σε θέσεις διοικητικές (πρεσβύτεροι/επίσκοποι). Η Εκκλησία όμως είναι ολόκληρο το Σώμα Του Χριστού, πρεσβύτεροι και μη. Αυτοί, δηλαδή και οι δύο κατηγορίες πιστών, έστω μέρος αυτών, άρχισε στην Ευρώπη να διαβάζει και να ερμηνεύει (άλλοτε λανθασμένα, άλλοτε δικαίως) την Αγία Γραφή (ΠΔ και ΚΔ) κυρίως από την Διαμαρτύρηση (επισήμως το 1517μ.Χ.) και μετά (ναι, κι όμως!) εφόσον 70 περίπου χρόνια πριν (πάλι στην Γερμανία!) άρχισε και να γίνεται εύκολη η πρόσβαση σε αυτήν (τι ωραία χρονική σύμπτωση και αυτή…), και άρχισε η διάθεση των διοικούντων των εκκλησιών να διαβάζουν/μελετούν και οι υπόλοιποι πιστοί την Γραφή. Διαβάζουμε στη Βικιπαίδεια (έμφαση και σχόλιο, δικά μου):

«Η εμφάνιση της τυπογραφίας στην Ευρώπη πραγματοποιήθηκε περίπου το 1448 μ.Χ. Η εφεύρεση της έγινε από τον Ιωάννη Γουτεμβέργιο στη Γερμανία (…θυμίζω πάλι ότι στην Γερμανία ξεκίνησε και ο Λούθηρος την Μεταρύθμιση!) ο οποίος κατασκεύασε ξύλινα κινητά τυπογραφικά στοιχεία. Το πρώτο βιβλίο που τύπωσε ήταν η Αγία Γραφή. Η ευκολία με την οποία μπορούσαν να παραχθούν βιβλία επέτρεψε να τυπωθούν συγγράμματα αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων συγγραφέων, που έως τότε αναπαράγονταν μόνο από αντιγραφείς σε μοναστήρια, και υπήρξε έτσι μια στροφή στην κλασική αρχαιότητα. Η τυπογραφία επίσης επέτρεψε τη γοργή μετάδοση και ανταλλαγή απόψεων, ιδεών και πληροφοριών. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα τη ραγδαία μετάδοση της γνώσης και την διεύρυνση τις πνευματικής καλλιέργειας, που έως τότε ήταν προνόμιο μόνο του κλήρου και των αριστοκρατών, οδηγώντας στην περίοδο της Αναγέννησης.» (Άλλη μία σύμπτωση: η «αναγέννηση» του ανθρώπου από τον Θεό, είναι μία βασική διδασκαλία της Διαμαρτύρησης!) (Βικιπαίδεια -  Τυπογραφείο)

Σημείωστε ότι το πρώτο δε τυπογραφείο στην Ελλάδα, εμφανίστηκε στην Χίο, το 1900 περίπου!

 

   Τα δε βρεθέντα αντίγραφα-χειρόγραφα σχετιζόμενα με τα βιβλία της ΚΔ είναι περίπου 5300 (μόνο, Τα Ελληνικά, και χρονολογούνται από τον τέταρτο περίπου αιώνα και μετά). Παρόλο που φυσικά μετά προέκυψαν και άλλα αντίγραφα αυτών, και πάλι είναι ελάχιστα σε σχέση με αυτά που προέκυψαν μετά την Διαμαρτύρηση. Μετά την Διαμαρτύρηση, σιγά-σιγά, πρεσβυτέρια και λαός είχε όλο και πιο πολύ πρόσβαση στην Αγία Γραφή. Για αυτό και βλέπουμε ότι σήμερα όλοι οι γνησίως αναγεννημένοι Διαμαρτυρόμενοι και έχουν και διαβάζουν την Αγία Γραφή, ασχέτως αν δεν την διαβάζουν όλοι αρκετά ή όπως θα’πρεπε. Η ουσία είναι ότι η αρχαία –των πρώτων αιώνων- Εκκλησία, ως Σώμα Χριστού (Ρωμ.12:5, Α’Κορ.κεφ.12, Κολ.1:24), αποτελούμενο από πρεσβύτερους/διακόνους και τους υπόλοιπους αναγεννημένους πιστούς:

α) ΔΕΝ ΕΡΜΗΝΕΥΕ στις πρώτες δεκαετίες τα Ευαγγέλια και τις επιστολές των μαθητών διότι δεν υπήρχαν Ευαγγέλια (το λέω για τυχόν αναγνώστες που δεν το γνωρίζουν), υπήρχαν όμως οι πρώτοι μαθητές Του Χριστού οι οποίοι προφορικώς δίδασκαν την Εκκλησία, πράγμα που λογικά σε καλό βαθμό απέκλειε άλλες «αντιλήψεις/κατανοήσεις»,

β) ερμήνευαν την ΠΔ, αλλά και πάλι, οι ελάχιστοι, κυρίως δηλαδή οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι,

γ) στην πορεία –δεκαετίες μετά- αφού προέκυψαν και οι επιστολές και τα Ευαγγέλια των μαθητών Του Χριστού (που αιώνες αργότερα αποτέλεσαν το βιβλίο της ΚΔ) πάλι οι πρεσβύτεροι είχαν άμεση πρόσβαση σε αυτά και δίδασκαν τους πιστούς. Δεν έπαιρναν όλοι οι πιστοί από ένα αντίγραφο το οποίο στην συνέχεια ερμήνευαν όπως καταλάβαιναν (ξέρω, ξέρω, υπομονή!...). Έτσι η πρώτη Εκκλησία, πίστευε αυτά που διδάσκονταν προφορικώς (προσέξτε πως  θα το σχολιάσετε αυτό [και αν], γιατί πάλι θα σας εκθέσει η «Ορθοδοξία»), από τους αποστόλους και από τα συγγράμματα αυτών, που σημαίνει ότι πίστευαν ό,τι λέγανε αυτοί και ΚΑΛΆ ΚΆΝΑΝΕ. Το ίδιο συνέβαινε και στον επόμενο αιώνα, δηλαδή δεν είχαν πρόσβαση όλοι οι πιστοί στα κείμενα των πρώτων μαθητών Του Χριστού, με την διαφορά ότι οι πιστοί πλέον δεχόντουσαν και αποκλίσεις από τις ορθές διδασκαλίες, χωρίς όμως να είναι σε θέση πάντοτε να το γνωρίζουν. Πίστευαν λοιπόν, ό,τι τους λέγανε οι πρεσβύτεροι, δεν ερμήνευαν τίποτα (η συντριπτική πλειοψηφία).

Πρόσεξε κ.Μπαφίτη ότι τονίζω την δυνατότητα ανάγνωσης και έτσι προσωπικής ερμηνείας της ΠΔ και αργότερα των συγγραμμάτων των αποστόλων Του Χριστού (και τα δύο αποτελούν την Αγία Γραφή), όχι τον βαθμό ορθότητας αυτής. Αυτή η δυνατότητα, ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ ΠΟΤΕ για ολόκληρη την εκκλησία. Μένω λοιπόν στο συγκεκριμένο σχόλιο σας, χωρίς να επεκτείνομαι, και φανερώνω το σφάλμα σας, καθότι η αρχαία Εκκλησία αφενός δεν είναι οι ελάχιστοι (σε αναλογία) πρεσβύτεροι, οι «πατέρες» ή οι -πολύ αργότερα- παπάδες, και αφετέρου ολόκληρη η Εκκλησία ολόκληρη ΠΟΤΕ δεν ΕΡΜΉΝΕΥΣΕ ΤΙΠΟΤΑ από κοινού, πόσο μάλλον σε απόλυτη συμφωνία! Να μία από τις πολλές αποκαλύψεις για σας. Θα δούμε και άλλα σχετικά σε λίγο στο σημείο 6).

5) Μιλώντας ένας Ορθόδοξος για χιλιάδες ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΈΣ στην πίστη θρησκευτικές ομάδες (μιλούν –αυτοί που ξέρουν δήθεν J J- για 2000 και άλλοι για…23000, και άλλοι γι απιο πολλά!!JJ Καταλαβαίνετε λοιπόν… J J), κατά κανόνα δίνει ψεύτικες εντυπώσεις, δηλαδή, ως αυτές να είναι διαφορετικές αντιμαχόμενες θρησκείες. Αυτό όμως, δεν είναι αλήθεια, καθώς οι πιο πολλές (σχεδόν όλες) από αυτές τις ομάδες α) ανήκουν στο ένα Σώμα Του Χριστού β) έτσι έχουν την κοινή εμπειρία (την λήψη Του Πνεύματος/υπόσχεση Του Θεού προς όλους τους πιστούς) και κοινές στην συνέχεια εμπειρίες με τον Θεό (σαν αυτές της Γραφής), γ) βλέπονται μεταξύ τους ως αδέρφια εν Χριστώ και ομολογούν ο ένας τον άλλον ως τέτοιους, έστω αν και από άλλους εκκλησιαστικούς χώρους. δ) Πολλές φορές έχουν και επισήμως οργανωμένη, αλλά και ανεπίσημη αδερφική κοινωνία μεταξύ τους. ε) Θεολογικά συμφωνούν σε πάρα πολλά, μάλιστα και σε δευτερεύοντα ζητήματα! ζ) Ο Θεός εργάζεται στην ζωή τους και φέρει μέσω όλων αυτών ανθρώπους στην εν Χριστώ σωτηρία (κάτι που δεν συμβαίνει στην «Ορθοδοξία», εκτός από εξαιρέσεις, αν και ακόμα και αυτές θέλουν ψάξιμο…) η) Έχουν συνεργασίες σε διάφορα επίπεδα στο ευαγγελιστικό και φιλανθρωπικό έργο.

Φυσικά, όπως σε όλους τους θρησκευτικούς χώρους υπάρχουν και οι -κατά συνήθεια και μόνο- θρησκευόμενοι (όπως είναι οι περισσότεροι στην «Ορθοδοξία»). Δεν αναφέρομαι σε αυτούς.

Καταρρίπτεται λοιπόν και αυτό το γεμάτο ζεστό αέρα επιχείρημα. Οπότε, έντιμο είναι, όσοι «Ορθόδοξοι» έχουν έστω φόβο Θεού, να φτύσουν αυτήν την καραμέλα που αναμασούν συνεχώς εν απουσία επιχειρημάτων. Μην λέτε ψέματα κύριοι, μην κρύβεστε πίσω από πράγματα που δεν γνωρίζετε παρά μόνο επιφανειακά. ΔΕΝ ΞΕΡΕΤΕ ΤΗΝ ΔΙΑΜΑΡΤΎΡΗΣΗ, ΠΑΡΑ ΜΌΝΟ ΣΤΡΕΒΛΑ ΛΟΓΩ «ΟΡΘΟΔΟΞΗΣ» ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ. Τολμήστε να το ψάξετε. Οι περισσότερες λοιπόν από τις χιλιάδες ομάδες (κάπου διάβασα…23000!!... Αλλού για 2000 χιλιάδες, αλλού για 5000!!! (-Χαχαχαχα! J J) Στην τύχη επιλέγουν έναν μεγάλο ηχηρό αριθμό, διότι σου λέει… ποιος θα το ψάξει… εξάλλου πολλές ομάδες θα είναι) διαφέρουν μόνο στην ταμπέλα, π.χ. μία συνάθροιση μπορεί να λέγεται «Οι μαθητές Του Χριστού», η άλλη «Οι αναγεννημένοι Του Θεού» και μία άλλη «Η Εκκλησία Του Θεού» κ.ο.κ. Άλλες ομάδες διαφέρουν σε ένα ή δύο ζητήματα το πολύ, άλλες σε ποιο πολλά δευτερεύοντα ζητήματα, και ελάχιστες να διαφωνούν σε μεγάλα θέματα. Πέραν αυτού, όλες αυτές, συμφωνούν σε όλα τα βασικά του Ευαγγελίου και σχεδόν σε όλα που διαψεύδουν την «Ορθοδοξία» και «Καθολικισμό». Τώρα, αν κάποιοι κοτσάρουν και τους Μορμόνους[[2]] ή τους λεγόμενους Μάρτυρες του Ιεχωβά[[3]] που είναι άλλες θρησκείες (που έχουν και την Αγία Γραφή) στην Διαμαρτύρηση, αυτό είναι ένα θέμα από μόνο του και θέλει γνώση, έρευνα και συζήτηση. Αυτό που θέλω ο αναγνώστης να αντιληφθεί είναι ότι οι τόσες χιλιάδες ομάδες που λέει ο κ.Μπαφίτης είναι σχεδόν τύποις, όχι επί της ουσίας αντικρουόμενες ομάδες ακόμα και αυτές που διαφωνούν σε κάποια σημεία. Δηλαδή, ένα ακραίο παράδειγμα: η Διαμαρτυρόμενη Ελεύθερη Ευαγγελική Εκκλησία διαφωνεί σε αρκετά ζητήματα με την Διαμρτυρόμενη Πρεσβυτερική Εκκλησία (σημειώστε ότι η Εκκλησία είναι μία στα Μάτια Του Θεού), όμως αυτές οι δύο ομάδες συνεργάζονται σε διάφορα επίπεδα και βλέπονται ως αδέρφια εν Χριστώ, μάλιστα μερικοί παντρεύονται και μεταξύ τους. Αυτό όμως, ο Ορθόδοξος που παπαγαλίζει και προπαγανδίζει χιλιάδες ομάδες ή δεν το ξέρει ή το ξέρει και δεν θα σας το πει ποτέ και φυσικά δεν σας πει ποτέ ότι η ομοφωνία δεν είναι αποκλειστικό γνώρισμα της Εκκλησίας! (Άλλη μία αποκάλυψη για πολλούς λοιπόν.) Ομόφωνοι είναι και οι Μορμόνοι και οι ψευδο-«Μάρτυρες του Ιεχωβά», και; Τι σημαίνει; Είναι η Εκκλησία Του Χριστού;

    Θα διευκρινίσω επίσης ότι, το ότι υπάρχουν θεολογικές διαφορές μεταξύ τους (στους Διαμαρτυρόμενους), είναι –μετά από τα 1000 (;..) περίπου χρόνια «Ορθοδοξίας» και «Καθολικισμού» (λαμβάνοντας υπόψη τον Λούθηρο)- κάτι το φυσικό! Είναι σαν κάποιον που μπαίνει σε ένα νέο σπίτι και δεν ξέρει καλά-καλά που βρίσκεται, πόσα δωμάτια υπάρχουν, τι θα βρει σε αυτά, αλλά και τον ρόλο και χρήση κάποιων πραγμάτων. Θέλει χρόνο. Η Διαμαρτύρηση λοιπόν δεν είναι μία παγιωμένη θρησκεία, αλλά όπως υπαινίσσεται και η λέξη, ένα κίνημα, μία τάση διαμαρτυρίας και επιστροφής στις γνήσιες διδασκαλίες Του Κυρίου όπως αυτές βρίσκονται στην ΚΔ και αυτή η τάση προέκυψε επειδή η ΚΔ η ίδια (κατά την πρόνοια Του Θεού) εκθέτει -σε όποιον την μελετάει- πράγματι τις 2 παραδοσιακές θρησκείες ως πλανεμένες σε πάρα πολλά σημεία. Θα δούμε και άλλα αργότερα.

6) Απαντώντας στην τελευταία πρόταση σας: «Όσο κανείς μελετά την Αγία Γραφή υπό το πρίσμα των αρχαίων Εκκλησιαστικών Πατέρων, τόσο περισσότερο Ορθοδοξία βρίσκει παρά Προτεσταντισμό.», θα πω:

Ναι, όπως όσο κανείς μελετά την Αγία Γραφή υπό το πρίσμα των «μαρτύρων της σκοπιάς (ιεχωβάχων)» ή των Μορμόνων, τόσο εκτός θέματος είναι η «Ορθοδοξία» και η Διαμαρτύρηση. Και;

Από την άλλη, όσο μελετά κανείς την Αγία Γραφή υπό το πρίσμα… των ίδιων των συγγραφέων της (!!!), τόσο περισσότερο θεολογία Διαμαρτυρόμενων βρίσκει παρά «Ορθοδοξία» και Καθολικισμό. ΓΕΓΟΝΟΣ, ένα που πάλι θα αποδείξω.

7) Θα σας πω και ένα «μυστικό» στο οποίο ήδη έκανα νύξη. Όλοι οι πιστοί σε όλες τις θρησκείες διδάσκονται (να μην πω παθαίνουν πλύση εγκεφάλου) τα όσα πιστεύουν οι διοικήσεις τους (όπως και να τις ονομάζουν αυτές), τα οποία οι ίδιοι πήραν από τους προηγούμενους κ.ο.κ. Μπείτε σε οποιαδήποτε «Ορθόδοξη» εκκλησία και δείτε από πού έχουν λάβει όλοι τα πιστεύω τους. Αυτό γιατί το λέω; Διότι όλες οι συναθροίσεις Διαμαρτυρομένων, ΔΕΝ αντιπροσωπεύουν ανθρώπους που ο κάθε ένας έψαξε αυτό που πιστεύει και έτσι, κατόπιν, ήρθε σε συμφωνία με τα πιστεύω των λειτουργών τους (ό,τι ισχύει για την «Ορθοδοξία» δηλαδή όπως ήδη είπα) και άρα, δεν μιλάμε για εκκλησιάσματα (των όποιων αποχρώσεων με τον όποιον αριθμό συναθροίσεων) που διαφωνούν μεταξύ τους επειδή οι ίδιοι –ο καθένας χωριστά- ερεύνησαν συστηματικά και επιμελώς τις Γραφές και τελικά εις γνώσιν τους θεωρούν ότι πρέπει να διαφωνούν με την διπλανή εκκλησιαστική απόχρωση. Αλλά, επειδή διαφωνούν οι ηγεσίες των διαφόρων αποχρώσεων, στην συνέχεια αυτές οδηγούν τους πιστούς τους στο να διαφωνούν με τους πιστούς των άλλων «αποχρώσεων». Και αυτό  πάλι, γιατί το λέω; Για να αντιληφθούμε ότι στην πράξη, οι Διαμαρτυρόμενοι που ψάξανε αντικειμενικά την Γραφή και κατέληξαν να διαφωνούν σε κάποια σημεία, ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΛΙΓΟΙ ΣΕ ΑΝΑΛΟΓΙΑ(!) και αυτοί οι λίγοι είναι που πήραν στον λαιμό τους πολλούς, δηλαδή τα ποίμνιά τους. Τα ποίμνια είναι οδηγούμενα από τους ίδιους στο να διαφωνούν μεταξύ τους, και έτσι εν αγνοία τους με την Γραφή. Και αυτό πάλι -τελευταία ερώτηση- γιατί το λέω; Επειδή θέλω να καταλάβετε κ.Μπαφίτη, και οι αναγνώστες γενικότερα, ότι δεν είναι η απουσία των θέσεων/διδασκαλιών των «πατέρων» που απομακρύνει τους Διαμαρτυρόμενους πιστούς από την σωστή κατανόηση της Γραφής (έλεος!), αλλά η απουσία ατομικής συστηματικής, μάλιστα αμερόληπτης μελέτης της Γραφής, αμερόληπτης στο σημείο να έρθουν και να αποτινάξουν όλοι οι Διαμαρτυρόμενοι πιστοί πρωτίστως τα λάθος πιστεύω τους (τα κακώς επίκτητα) που τους διαφοροποιούν από άλλους Διαμαρτυρόμενους πιστούς. Αν αυτό γινότανε, η πλειονότητα των Διαμαρτυρόμενων πιστών, θα ήταν και ομόφωνοι, καθώς πράγματι όλοι θα βλέπανε την ΚΔ με το πρίσμα των αποστόλων και όχι με το πρίσμα των λειτουργών τους. Παρόλα αυτά, επισημαίνω όμως, ότι παρόλο που οι περισσότεροι Διαμαρτυρόμενοι «τα βρίσκουν έτοιμα» και πάλι (!) –Δόξα τω Θεώ- είναι πολλά από αυτά τα έτοιμα που πράγματι είναι σύμφωνα με την ΚΔ και δικαίως –από την άλλη- ενώνουν την πίστη των διαφόρων Διαμαρτυρόμενων πιστών σε διάφορα επίπεδα όπως και εξήγησα.

–Δεν έχουμε ανάγκη τους «πατέρες» (ασχέτως αν έχουν και κάτι ορθό να δώσουν-Α’Θεσσ.5:21), την Γραφή έχουμε ανάγκη και μόνο, αλλά η αλήθεια της Γραφής προκύπτει σε συνάρτηση με τον ατομικό αγιασμό και την μαρτυρία της Εκκλησίας αφιερωμένων αναγεννημένων πιστών...

    Οι 3 ομάδες θα μπορέσουν να ενωθούν εν αληθεία, μόνο αν και οι 3 γυρίσουν στην Γραφή και μόνο. Αυτή, με την χάρη Του Θεού και Το Πνεύμα να την διδάσκει, μπορεί να δώσει ομοφωνία και ενωτική δύναμη στην Εκκλησία Του Χριστού (κάτι βέβαια που δεν πρόκειται να γίνει, παρεκτός σε μεμονωμένους ανθρώπους/ομάδες και από τις 3 ομάδες).

 

 

Γ)1)  Σε καμία αντίθεση δεν ήρθα, αλλά σε απόλυτη αρμονία.

2) Απαντώ στην ερώτηση σας: Αυτό σημαίνει! Σε καμία ομολογία χωριστά, δεν υπάρχει πλήρης η αλήθεια (αν και αυτό το «αλήθεια» πρέπει να ερμηνευθεί…) για όσα Ο Κύριος θα ήθελε απαραιτήτως να γνωρίζουμε, αλλά αυτή υπάρχει στην μία παγκόσμια Εκκλησία αποτελούμενη από μέλη των διαφόρων ομολογιών. Ένα… παράδοξο να το πούμε; Η Εκκλησία Του Χριστού έχει ολόκληρη την –για αυτήν- αλήθεια, αλλά ολόκληρη η Εκκλησία, δεν την γνωρίζει! Σκέφτείτε το. Η αλήθεια λοιπόν φυσικά υπήρχε και υπάρχει μέσα στην Εκκλησία των σωσμένων Του, διότι φρόντισε Ο Κύριος να υπάρχει Το Ίδιο Το Άγιο Πνεύμα (!) μέσα στους γνήσιους πιστούς που οδηγεί στην αλήθεια, αλλά και επειδή υπάρχει και η Αγία Γραφή μέσα στην Εκκλησία! Τι την κάνει ο καθένας είναι άλλο θέμα.

3) Αντίθετα με αυτά που λέτε, η απάντηση μου αυτή εδώ, δεν έρχεται σε αντίθεση με την διδασκαλία Του Χριστού και των αποστόλων, αλλά σε απόλυτη συμφωνία.

(Παρακαλώ να βλέπετε την αντιστοιχία μεταξύ των λόγων του κ.Μπαφίτη παραπάνω (που μαρκάρω σε κίτρινο), και των αριθμημένων σχόλιών μου.)

 

4) Το Άγιο Πνεύμα ποιους θα οδηγούσε εις πάσαν την αλήθεια; Σε ποιους το λέει; Στους αποστόλους Του; Τι ήταν αυτοί; Ήταν άνθρωποι εκλεγμένοι από Τον Θεό, σε διαθήκη μαζί Του, και αφιερωμένοι στον Χριστό. Τέτοιοι άνθρωποι προβλέπεται να είναι όλοι οι επόμενοι αυτών, οι μαθητές αυτών, οι άνθρωποι της Εκκλησίας Του Χριστού. Η υπόσχεση αυτή δόθηκε σε τέτοιους ανθρώπους (που θα μπορούσαμε να πούμε ότι ήταν ο πρώτος τύπος της Εκκλησίας), και μόνο σε τέτοιους εκπληρώνονταν και εκπληρώνεται, αν και άλλοι επίσης επωφελούνται.

5) Λέτε: «Αυτό όμως έρχεται σε αντίθεση με τα λόγια του Χριστού που σαφώς λέει ότι το Άγιο Πνεύμα θα είναι για πάντα με την Εκκλησία και θα την οδηγεί ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ» -(δείτε το και πάνω)

Σχόλιο: Εδώ, ενώ ερμηνεύεται σωστά τις προθέσεις Του Κυρίου πίσω από τα λόγια Του, λέγοντας ότι Το Άγιο Πνεύμα «θα την οδηγεί ΠΑΝΤΑ (την Εκκλησία) ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ», μετά, αφού παραθέσετε το σχετικό χωρίο, θα έρθετε να το αναιρέσετε αυτό (ότι Το Άγιο Πνεύμα θα οδηγεί ΠΑΝΤΑ [όχι θα οδηγήσει άπαξ στην αρχή] ολόκληρη την Εκκλησία) λέγοντας ότι αυτό ήδη εκπληρώθηκε.

6) α) Λέτε: «Με την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος, εκπληρώθηκε η υπόσχεση του Χριστού, δίνοντας ΠΑΣΑΝ την αλήθεια στην Εκκλησία». Εδώ λοιπόν, διαφοροποιείτε την πρόθεση Του Κυρίου (αντιφάσκοντας με τα αμέσως προηγούμενα λόγια σας), ως αυτή να είχε εκπληρωθεί την μέρα της Πεντηκοστής (λέτε: «εκπληρώθηκε», όχι «άρχισε η εκπλήρωσή της»). Το ίδιο θα πείτε πολύ αργότερα:

«…κατά δεύτερον διότι δεν υπάρχουν άγνωστες αλήθειες (αυτά τα έλεγαν οι αιρετικοί Γνωστικοί), αλλά Η ΠΑΣΑ ΑΛΗΘΕΙΑ έγινε φανερή κατά την Πεντηκοστή όταν ήρθε ο Παράκλητος.»

Περίεργα πράγματα, σκοπίμως διφορούμενα σκέφτομαι ή λόγω άγνοιας ή και σύγχυσης. Είπατε λοιπόν από την μία, ότι Το Άγιο Πνεύμα «θα την οδηγεί πάντα» την Εκκλησία στην αλήθεια, και εδώ λέτε (και αργότερα θα πείτε [όπως έδειξα]) ότι η υπόσχεση εκπληρώθηκε (όχι εκπληρώνεται) και άρα η πάσα αλήθεια ήδη δόθηκε στην πρώτη Εκκλησία την μέρα της Πεντηκοστής. Από την άλλη πάλι, λέτε ότι την «έδωσε» τότε («…δίνοντας ΠΑΣΑΝ την αλήθεια..») και από την άλλη ότι «θα την οδηγεί ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΠΛΗΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ», άρα; Θα την δίνει προφανώς, οδηγώντας σε αυτήν αυτούς που δεν την έχουν. Τι συμβαίνει κ.Μπαφίτη;… Ξέρω ότι αυτό το λογοπαίγνιο που κάνετε εδώ, το είχατε ανάγκη. Θέλατε να μπορείτε να επικαλεστείτε και τα δύο ξεχωριστά εν ώρα ανάγκης στο μέλλον. Λυπάμαι που θα το πω έτσι, αλλά αυτά τα «ορθόδοξα» κόλπα τα ξέρω. Τέλος πάντων, θα ξεκαθαρίσω το τοπίο σε όποιον το θέλει ξεκάθαρο, μένοντας σε αυτή τη δεύτερη δήλωσή σας, και θα πω πως ΔΕΝ εκπληρώθηκε η υπόσχεση αυτομάτως με την κάθοδο Του Αγίου Πνεύματος την μέρα της Πεντηκοστής, αλλά από τότε και μετά εκπληρώνονταν και εκπληρώνεται συνεχώς (θα το δούμε σε λίγο και για τους αναγνώστες, αλλά και αργότερα). Η δε υπόσχεση λέει ότι «θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθεια», δεν λέει μόνο στους πρώτους μαθητές (εκτός αν πιστεύετε ότι ο Παράκλητος ήταν μόνο για τους πρώτους μαθητές…), ούτε φυσικά εννοεί μόνομιας ή και με το ζόρι σε όλους!...

Η αλήθεια Του Θεού δηλαδή, δίνονταν μέσω Του Αγίου Πνεύματος στην πρώτη Εκκλησία και συγκεκριμένα σε αυτούς που έφεραν ειδικά χαρίσματα (όπως θα δούμε) και φυσικά σε όσους την θέλουν και την ψάχνουν την αλήθεια (λαμβάνοντας βέβαια υπόψη ότι Ο Θεός δεν πετάει μαργαριτάρια στους χοίρους) και συνεχίζει να δίνεται και σήμερα σε όποιον την εκζητά στην Αγία Γραφή και από Τον Θεό. Θα διαπιστώσετε φίλοι αναγνώστες στην διάρκεια αυτής της εργασίας μου ότι η «Ορθοδοξία» βάζει έναν πολύ ύποπτο «νομικισμό» πάνω σε διάφορα ζητήματα (όπως και στο «θέλει σας οδηγήσει»).

β) Όταν λέει ο Κύριος «εις πάσαν την αλήθειαν» (εσείς τονίζετε το «ΠΑΣΑ» με κεφαλαία/τι θα καταλάβουν άραγε με αυτό οι αναγνώστες σας;…), δεν εννοεί φυσικά την αλήθεια για όλα τα πράγματα, αλλά για τα πράγματα που Ο Θεός ήθελε να είναι γνωστά. Παρακαλώ τον αναγνώστη, να αντιληφθεί αυτήν την διαφορά που επισημαίνω, στην περίπτωση που δεν την έχει ήδη αντιληφθεί.

Αυτά τα δύο (α και β – θυμηθείτε τα πάλι), δεν είναι δική μου ερμηνεία φίλοι, καθότι στην ΚΔ διαβάζουμε (με σχόλια δικά μου σε κόκκινο) τα ακόλουθα απλά:

Α’Κορ.12:7-12 Δίδεται (όχι δόθηκε άπαξ όλη η αλήθεια) δε εις έκαστον (γενικά, όχι μόνο στους αποστόλους ή πρεσβυτέρους/διακόνους) η φανέρωσις (θα μας πει σε λίγο τι εμπεριέχει αυτή η φενέρωση) του Πνεύματος προς το συμφέρον. 8 Διότι εις άλλον (όχι σε όλους ταυτόχρονα το ίδιο) μεν δίδεται διά του Πνεύματος (ακολουθούν οι «φανερώσεις») λόγος σοφίας, εις άλλον δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό Πνεύμα, 9 εις άλλον δε πίστις διά του αυτού Πνεύματος, εις άλλον δε χαρίσματα ιαμάτων διά του αυτού Πνεύματος, 10 εις άλλον δε ενέργειαι θαυμάτων, εις άλλον δε προφητεία (θυμίζω ότι η υπόσχεση λέει: «αλλ' όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα»…), εις άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, εις άλλον δε είδη γλωσσών, εις άλλον δε ερμηνεία γλωσσών. 11 Πάντα δε ταύτα ενεργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διάνεμον ιδία εις έκαστον καθώς θέλει. 12 Διότι καθώς το σώμα είναι εν και έχει μέλη πολλά (τα διανέμει όχι μόνο στους αποστόλους και πρεσβυτέρους, αλλά σε όλα τα μέλη), πάντα δε τα μέλη του σώματος του ενός, πολλά όντα, είναι εν σώμα, ούτω και ο Χριστός· (Δεν τα έδωσε όλα Ο Θεός στους αποστόλους, ως να είναι αυτοί αποκομμένοι από το Σώμα. Και αυτοί χρειάζονταν το Σώμα. Φίλοι αναγνώστες, μην ξεχνάτε αυτές τις πληροφορίες.)

 

Α’Κορ.13:9-12 Διότι κατά μέρος γινώσκομεν και κατά μέρος προφητεύομεν· 10 όταν όμως έλθη το τέλειον, τότε το κατά μέρος θέλει καταργηθή. 11 Ότε ήμην νήπιος, ως νήπιος ελάλουν, ως νήπιος εφρόνουν, ως νήπιος εσυλλογιζόμην· ότε όμως έγεινα ανήρ, κατήργησα τα του νηπίου. 12 Διότι τώρα βλέπομεν (δηλαδή όλοι! Και ο Παύλος!) διά κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον· τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην.

 

Α’Κορ.14:4-5 Ο λαλών γλώσσαν αγνώριστον εαυτόν οικοδομεί, ο δε προφητεύων την εκκλησίαν οικοδομεί. 5 Θέλω δε πάντες να λαλήτε γλώσσας, μάλλον δε να προφητεύητε· διότι ο προφητεύων είναι μεγαλήτερος παρά ο λαλών γλώσσας, εκτός εάν διερμηνεύη, διά να λάβη οικοδομήν η εκκλησία. (Η αλήθεια δεν δόθηκε μόνο στους αποστόλους, αλλά και δίνονταν και μέσω των πιστών που είχαν είτε το χάρισμα προφητείας, είτε το χάρισμα γλωσσολαλιάς και γενικότερα αποκαλύψεις/διδαχές από Το Άγιο Πνεύμα. Ό,τι άλλο… εκ του πονηρού και σκοπό έχει να «σβήσει» το Πνεύμα, να στερήσει αλήθειες από την Εκκλησία.)

 

Α’Κορ.14:26, 29-33 Τι πρέπει λοιπόν, αδελφοί; Όταν συνέρχησθε, έκαστος υμών ψαλμόν έχει, διδαχήν έχει, γλώσσαν έχει, αποκάλυψιν έχει, ερμηνείαν έχει (πάλι βλέπουμε ότι διάφορες αλήθειες [φυσικά μέρη της μίας αλήθειας] δίνονταν συνεχώς, όπως και σήμερα μέσω ανθρώπων που ο Κύριος χρησιμοποιεί!)· πάντα ας γίνωνται προς οικοδομήν…………. 29 Προφήται δε ας λαλώσι δύο ή τρεις, και οι άλλοι ας διακρίνωσιν· 30  εάν δε έλθη αποκάλυψις εις άλλον καθήμενον, ο πρώτος ας σιωπά. 31 Διότι δύνασθε ο εις μετά τον άλλον να προφητεύητε πάντες, διά να μανθάνωσι πάντες και πάντες να παρηγορώνται· 32  και τα πνεύματα των προφητών υποτάσσονται εις τους προφήτας· 33 διότι ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλ' ειρήνης. Καθώς εν πάσαις ταις εκκλησίαις των αγίων.

 

Φιλιπ.3:15 Όσοι λοιπόν είμεθα τέλειοι, τούτο ας φρονώμεν· και εάν φρονήτε τι άλλως πως (δεν θεωρούσε φυσικά ότι όλοι γνώριζαν ό,τι και ο ίδιος), και τούτο θέλει αποκαλύψει εις εσάς ο Θεός (Ο Θεός δια Του Αγίου Πνεύματος αποκάλυπτε διαρκώς και αποκαλύπτει! Όχι μόνο μέσω των αποστόλων ή πρεσβυτέρων. Αυτό πίστευε ο Παύλος. Ο Ίδιος Ο Θεός αποκαλύπτει. Η «Ορθοδοξία» σας άρα τα ξέρει καλύτερα; Αστεία πράγματα. Έτσι στερεί από τους πιστούς η «Ορθοδοξία» και ο «εχθρός», την επίγνωση του φοβερού έργου Του Αγίου Πνεύματος, την μαθητεία κάτω από Το Άγιο Πνεύμα που οδηγεί σε όλην την αλήθεια. –Υποψιάζομαι, σχεδόν προσμένω, απάντηση τύπου ήξεις-αφήξεις…). 16 Πλην εις εκείνο, εις το οποίον εφθάσαμεν, ας περιπατώμεν κατά τον αυτόν κανόνα, ας φρονώμεν το αυτό.

 

Από την άλλη –μένοντας στο ίδιο θέμα για τον αντίλογο κάποιου- υπάρχει και το Ιούδ.εδ.3 που μερικοί «Ορθόδοξοι» μη έμπειροι στις Γραφές παρανοούν, δείτε υποσημείωση: [[4]] Ας δούμε όμως το χωρίο:

Ιούδ.1-5 ΙΟΥΔΑΣ δούλος Ιησού Χριστού, αδελφός δε Ιακώβου, προς τους κλητούς τους ηγιασμένους υπό Θεού Πατρός, και τετηρημένους υπό του Ιησού Χριστού 2 έλεος πληθυνθείη εις εσάς, και ειρήνη, και αγάπη. 3 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους. 4 Διότι εισεχώρησαν λαθραίως τινές άνθρωποι, οίτινες ήσαν παλαιόθεν προγεγραμμένοι εις ταύτην την καταδίκην, ασεβείς, μεταστρέφοντες την χάριν του Θεού ημών εις ασέλγειαν, και αρνούμενοι τον μόνον δεσπότην Θεόν και Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν. 5 Θέλω δε να σας υπενθυμίσω, αν και σεις εγνωρίσατε ήδη τούτο, ότι ο Κύριος, αφού έσωσε τον λαόν εκ γης Αιγύπτου, απώλεσεν ύστερον τους μη πιστεύσαντας

Ο σκοπός του χωρίου αυτού είναι να αναδείξει «τη άπαξ παραδοθείση τοις αγίοις πίστει» περί της σωτήριας χάρης Του Θεού εν Χριστώ, του Ευαγγελίου δηλαδή, όχι γενικά!! Απόδειξη τούτου, είναι τα ακόλουθα σημεία:

1) τα 4 σημεία στα συμφραζόμενα που υπογράμμισα με απλή υπογράμμιση που παραπέμπουν στην εν Χριστώ σωτηρία συγκεκριμένα (διαβάστε και τα υπόλοιπα συμφραζόμενα της επιστολής που επίσης συνηγορούν).

2) όλα τα χωρία που ολογράφως προηγουμένως ανέφερα (και άλλα που δεν ανέφερα!) που δείχνουν να δίνεται περαιτέρω διδασκαλία στους πιστούς την εποχή που γράφτηκαν οι επιστολές.

3) η Αποκάλυψη του Ιωάννη που φέρει νέες αποκαλύψεις και που μάλλον γράφτηκε μετά από την επιστολή του Ιούδα.

4) Ο Παύλος, όπως έδειξα μιλούσε ουσιαστικά και για νέες αποκαλύψεις και «διδαχές» μέσω των χαρισμάτων Του Αγίου Πνεύματος και φυσικά δεν έχουμε λόγο να πιστέψουμε ότι ο Ιούδας δεν θα μετείχε και ο ίδιος αυτών, με τον έναν ή άλλον τρόπο. Άρα τα λόγια του αυτά εδώ, λογικά δεν μπορεί να αποκλείουν περαιτέρω αποκαλύψεις και διδασκαλίες (πάντα σε αρμονία φυσικά με τις ήδη δοθείσες διδασκαλίες και αποκαλύψεις).

5) Βάσει του χωρίου, ποιος παρέδωσε σε ποιους «αγίους»; Το Άγιο Πνεύμα στους αγίους αποστόλους ή στους αγίους πιστούς γενικά, ή οι απόστολοι στους αγίους πιστούς;

Τα ίδια τα λόγια του Ιούδα που προηγούνται και έπονται του εδ.3 δείχνουν ότι λέγοντας το «αγίοις» είχε στην σκέψη του όλους τους πιστούς που παρέλαβαν την πίστη: (Με σχόλια δικά μου σε κόκκινο. Θα τα δούμε στην σειρά από το αρχαίο κείμενο.)

Προηγείται το εδ.1 Ιούδας, Ιησού Χριστού δούλος, αδελφός δε Ιακώβου, τοις εν Θεώ πατρί ηγιασμένοις και Ιησού Χριστώ τετηρημένοις κλητοίς (Ξεκινάει απευθυνόμενος στους αγιασμένους και είναι μόλις μετά από ένα εδάφιο που μιλάει για την πίστη που παραδόθηκε στους αγίους.)

 

Εδ.3 Αγαπητοί, πάσαν σπουδήν ποιούμενος γράφειν υμίν περί της κοινής σωτηρίας, ανάγκην έσχον γράψαι υμίν παρακαλών επαγωνίζεσθαι τη άπαξ παραδοθείση τοις αγίοις πίστει

 

Έπεται το εδ.17 Υμείς δέ, αγαπητοί, μνήσθητε των ρημάτων των προειρημένων υπό των αποστόλων του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού (Ποιοι να θυμηθούν; Οι «αγαπητοί» πιστοί παραλήπτες της επιστολής του. Τι να θυμηθούν; Τα «ρήματα» που παρέλαβαν από… τους αποστόλους.)

 

Αυτά τα δύο χωρία θεωρώ ότι φανερώνουν μεν το ποιοι άγιοι παρέλαβαν την πίστη, δηλαδή όλοι οι πιστοί, και το δεύτερο χωρίο (εδ.17) φανερώνει επίσης το ποιοι παρέδωσαν αυτήν την πίστη στους πιστούς, δηλαδή οι απόστολοι.

Αυτές τις διευκρινήσεις τις κάνω, διότι αφορούν στις λέξεις: «τη άπαξ παραδοθείση…». Αν δεχτούμε ότι το «άπαξ» εδώ σημαίνει «μία φορά», τότε η λέξη «πίστη» που ακολουθεί, δεν μπορεί να αναφέρεται σε όλες γενικά τις διδασκαλίες που θα είχε Το Πνεύμα Του Θεού στην διάθεση των πιστών, διότι αυτές –βλέπουμε στις επιστολές του Παύλου- δινόντουσαν συνεχώς, δεν δόθηκαν μία φορά, «άπαξ».

Βλέπουμε έτσι ότι ο Παύλος που δεν ήταν στους δώδεκα συνεχίζει και λαμβάνει διδασκαλίες/κατευθύνσεις από Τον Κύριο και όχι από τους πιστούς που έλαβαν δήθεν όλες τις παραδόσεις. Τα λόγια του μιλούν για παραδόσεις που ο ίδιος παρέλαβε από Τον Κύριο και παρέδωκε:

Α’Κορ.7:10-12, 25 / 10 Εις δε τους νενυμφευμένους παραγγέλλω, ουχί εγώ αλλ' ο Κύριος, να μη χωρισθή η γυνή από του ανδρός αυτής· 11 αλλ' εάν και χωρισθή, ας μένη άγαμος ή ας συνδιαλλαγή με τον άνδρα· και ο ανήρ να μη αφίνη την εαυτού γυναίκα. 12 Προς δε τους λοιπούς εγώ λέγω, ουχί ο Κύριος· Εάν τις αδελφός έχη γυναίκα άπιστον, και αυτή συγκατανεύη να συνοική μετ' αυτού, ας μη αφίνη αυτήν·………………

25 Περί δε των παρθένων προσταγήν του Κυρίου δεν έχω· αλλά γνώμην δίδω ως ηλεημένος υπό του Κυρίου να ήμαι πιστός.

11:2 Σας επαινώ δε, αδελφοί, ότι εις πάντα με ενθυμείσθε, και κρατείτε τας παραδόσεις, καθώς παρέδωκα εις εσάς.

(αρχ.)11:23 εγώ γαρ παρέλαβον από του Κυρίου, ο και παρέδωκα υμίν, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί η παρεδίδετο έλαβεν άρτον

14:37 Εάν τις νομίζη ότι είναι προφήτης ή πνευματικός, ας μάθη εκείνα τα οποία γράφω προς εσάς, ότι είναι εντολαί του Κυρίου.

(αρχ.)15:3 παρέδωκα γαρ υμίν εν πρώτοις, ο και παρέλαβον, ότι Χριστὸς απέθανεν υπέρ των αμαρτιών ημών κατά τας γραφάς,

---Σκεφτείτε τι ουσιαστικά λέει ο Παύλος όσο αφορά διδασκαλίες που αφορούν τον αγιασμό της εκκλησίας (θυμηθείτε και τα προηγούμενα χωρία αυτών που ουσιαστικά μπαίνουν μάλλον σε διδασκαλίες/αποκαλύψεις άλλου είδους, αποτέλεσμα των χαρισμάτων στα οποία και παροτρύνει.).

Δείτε και τι άλλο ο Παύλος μας αναφέρει για τις προσωπικές του αποκαλύψεις, αλλά και για αποκαλύψεις άλλου αδερφού που δεν του επιτρέπονταν να φανερώσει:

Β’Κορ.12:1-4  Να καυχώμαι βέβαια δεν μοι συμφέρει· διότι θέλω ελθεί εις οπτασίας και αποκαλύψεις Κυρίου. 2 Γνωρίζω άνθρωπον εν Χριστώ προ ετών δεκατεσσάρων, είτε εντός του σώματος δεν εξεύρω, είτε εκτός του σώματος δεν εξεύρω, ο Θεός εξεύρει· ότι ηρπάγη ο τοιούτος έως τρίτου ουρανού. 3 Και γνωρίζω τον τοιούτον άνθρωπον, είτε εντός του σώματος είτε εκτός του σώματος δεν εξεύρω, ο Θεός εξεύρει, 4 ότι ηρπάγη εις τον παράδεισον και ήκουσεν ανεκλάλητα λόγια, τα οποία δεν συγχωρείται εις άνθρωπον να λαλήση.

Γαλ.1:11-12 Αλλά σας γνωστοποιώ, αδελφοί, ότι το ευαγγέλιον το κηρυχθέν υπ' εμού δεν είναι ανθρώπινον· 12 διότι ουδ' εγώ παρέλαβον αυτό παρά ανθρώπου ούτε εδιδάχθην, αλλά δι' αποκαλύψεως Ιησού Χριστού.

 

Βλέπουμε έτσι, ότι αν το «άπαξ» εδώ σημαίνει «μία φορά», τότε το «πίστη» στο εδ.3 πράγματι περιορίζεται στα περί της σωτηρίας, σε συμφωνία φυσικά με τα συμφραζόμενα της παραγράφου (του Ιούδα) που παρέθεσα, και όλης της επιστολής.

Όμως, δεν τελειώσαμε εδώ. Αν δεχτούμε ότι εδώ το «άπαξ» σημαίνει «μία φορά», υπάρχει λογικό πρόβλημα, διότι… εννοείται (!) ότι μία φορά (προφανώς εννοεί όσο ήταν οι ίδιοι εν ζωή) δόθηκε από τους αποστόλους η σωτήρια πίστη στους πιστούς! Πόσες φορές δηλαδή θα μπορούσε να δοθεί;… Γιατί το θέτει έτσι; Δεν εννοείται μία φορά;… Δεν είναι έτσι λογικό το ερώτημά μου; Είναι λογικό, και βρίσκει την απάντησή του στην ίδια την επιστολή του Ιούδα.

Ο λόγος λοιπόν που ο Ιούδας μιλάει για την πίστη που μία φορά παραδόθηκε στους πιστούς, είναι:

α) επειδή υπήρχαν ταυτόχρονα άλλοι που πλανούσαν τους πιστούς και ήταν κοινώς απατεώνες που λέγανε ό,τι θέλανε και φέρνανε τους πιστούς σε σύγχυση! Έτσι το «μία φορά» παραπέμπει στους ίδιους τους αποστόλους και όχι σε οποιονδήποτε.

β) επειδή –και αυτός- πίστευε, ότι ο Κύριος θα ερχότανε στην δική τους γενιά! Σαν να τους λέει: «Μην περιμένετε άλλους να σας δώσουν το Ευαγγέλιο, ήδη δόθηκε αυτό από τους αποστόλους. Δεν θα χρησιμοποιήσει άλλους, το τέλος δεν θα αργήσει.»

Διαβάζουμε:

Εδ.18, 21, 24 - τι έλεγον υμίν ότι εν εσχάτω χρόνω έσονται εμπαίκται κατά τας εαυτών επιθυμίας πορευόμενοι των ασεβειών…………21 εαυτούς εν αγάπη Θεού τηρήσατε, προσδεχόμενοι το έλεος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, εις ζωήν αιώνιον………….24 Τω δέ δυναμένω φυλάξαι υμάς απταίστους και στήσαι κατενώπιον της δόξης αυτού αμώμους εν αγαλλιάσει,

 

Έτσι, λέγοντας ο Ιούδας: «παρακαλών επαγωνίζεσθαι τη άπαξ παραδοθείση τοις αγίοις πίστει», μιλάει για:

1) για την σωτήρια πίστη, το «κορμό» θα λέγαμε, το έργο Του Χριστού και πως σωζόμαστε μέσω αυτού, όχι τις επιπλέον διδασκαλίες (π.χ. που αφορούν βέβαια και στα περί σωτηρίας, στα περί γάμου/διαζύγιου, στα περί κατάκαλύματος γυναικός κ.ά.), πόσο μάλλον τις δήθεν αποστολικές παραδόσεις (περί ειδικού ιερατείου, βάπτισμα νηπίων, του αειπάρθενος, πρεσβείες/μεσιτείες αγίων, κτλ.)

2) την πίστη που δόθηκε στους πιστούς,

3) από τους αποστόλους,

4) από τους αποστόλους μόνο

5) και δια παντός, διότι πίστευε ότι Ο Κύριος θα ερχότανε στην δική του γενιά.

 

Όλα αυτά λοιπόν τα σημεία (1-5), φανερώνουν ότι ο Ιούδας αναφέρεται στην πίστη την σώζουσα, στο Ευαγγέλιο της σωτηρίας εν Χριστώ που παραδόθηκε στους αποστόλους, διότι αυτό φανερώνουν τα ίδια τα συμφραζόμενά του! ΦΥΣΙΚΆ δεν θα μπορούσαν να αναφέρονται γενικά σε όλες τις αλήθειες που Ο Κύριος θα ήθελε να δίνει για τους όποιους λόγους Του, διότι αν έλεγε κάτι τέτοιο ο Ιούδας θα έπεφτε σε μεγάλη αντίφαση με τον Παύλο, διότι πράγματι εντοπίζουμε στις επιστολές (όπως ανέδειξα) ότι Το Άγιο Πνεύμα διδάσκει και νέα πράγματα (που όμως είναι σε αρμονία με τα προηγούμενα[!] που δίδαξε/αποκάλυψε).

 

    Το δε Βιβλίο της Αποκάλυψης όπως ανέφερα, γραμμένο περίπου το 90 μ.Χ. είναι γεμάτο από αποκαλύψεις/διδασκαλίες που προφανώς δεν είχαν λάβει προηγουμένως σε κάθε λεπτομέρεια όλοι οι απόστολοι και γενικότερα οι πιστοί. Επισημαίνεται έτσι, ότι όταν ήρθε Το Άγιο Πνεύμα, δεν έδωσε λοιπόν όλη την αλήθεια μόνο μιας στην Εκκλησία, αλλά σταδιακά και ποτέ αναιρώντας τα προηγούμενα που Το ίδιο Το Πνεύμα ενέπνευσε (άλλο η ανθρώπινη ερμηνεία των μαθητών), διαφορετικά τι νόημα είχε η –μία τόσο- ιδιαίτερη αποκάλυψη στον Ιωάννη, αν όχι να δώσει κάτι καινούργιο και συμπληρωματικό.

Αυτά φίλοι αναγνώστες όλα, στο σημείο μου αυτό (το σημείο 6, σχετικά με το Ιούδ.3) τα πρόσθεσα για σας, διότι αυτό είναι το μόνο χωρίο που θα μπορούσε λανθασμένα να αντιπαραθέσει κανείς στα προηγούμενα χωρία της ΚΔ που ανέφερα. Διευκρινίζω ότι δεν αναφέρθηκε ο κ.Μπαφίτης σε αυτό, αλλά είναι δική μου πρωτοβουλία να ασχοληθώ με αυτό. Ας δούμε τώρα την συνέχεια των λόγων του κ. Μπαφίτη.

 

7) Λέτε ότι «δεν είναι δυνατό να συνυπάρχει η αλήθεια και η πλάνη» και προσθέτετε στο τέλος: «πλάνη δεν χωράει στην εκκλησία του Χριστού», και φυσικά θέλετε να μας πείτε ότι στην δήθεν αρχαία (και νυν) «Ορθόδοξη» εκκλησία, δεν υπήρχε πλάνη. Απίστευτα σχόλια εκτός πραγματικότητας και σπατάλη του χρόνου μου/μας. Δηλαδή κ. Μπαφίτη θεωρείται ότι η «Ορθοδοξία» σας (την οποία θεωρείται εκκλησία Του Χριστού), υπήρξε αποκομμένη και αποστειρωμένη από πλάνες και πλάνους. Αν ναι, πρώτον οι «πατέρες» στην πράξη, αλλά και οι απόστολοι στην διδαχή τους, άλλα φανερώνουν, αλλά και έτσι να το δούμε, τότε αυτή (η «Ορθοδοξία»), δεν είναι η Εκκλησία Του Χριστού βάσει του πως περιγράφεται αυτή στην ΚΔ. Όπως θα δείξω βάσει της ΚΔ και της λογικής, η πλάνη και η αλήθεια σαφώς μπορούν δυστυχώς να συνυπάρξουν στην Εκκλησία Του Χριστού. Σκεφτείτε τα εξής:

Όταν η πλάνη μοιάζει αλήθεια, μπορεί να συνυπάρχουν. Ή όταν κάποιος ξέρει την αλήθεια, αλλά έχει συμφέρον από την πλάνη, πάλι μπορεί. Επίσης, η αλήθεια και η πλάνη συνυπάρχουν όταν ένας στην Εκκλησία ξέρει την αλήθεια για ένα ζήτημα και ο διπλανός του έχει αποκτήσει (για όποιους λόγους) διαφορετική, αντιφατική οπτική. Από την άλλη, εν Χριστώ, σωστά, «δεν μπορούν» να συνυπάρχουν, αλλά με την έννοια ότι ο σκοπός του πιστού είναι η αλήθεια και η αποφυγή κάθε πλάνης. Άρα «δεν μπορούν» με την έννοια «δεν επιτρέπεται, δεν προβλέπεται». Και πάλι όμως, η αλήθεια, δεν είναι μία «κατάκτηση» ή «απολαβή» μόνο, αλλά ένας αγώνας, με την έννοια ότι αν και ο πιστός μπορεί να έχει την αλήθεια, μπορεί και να την χάσει. Σκεφτείτε αυτό τώρα (η πλάνη και η αλήθεια μαζί) σε μεγέθυνση, σε ολόκληρη την Εκκλησία σε όλες τις εποχές και σε διαφορετικούς γεωγραφικούς χώρους. Ενδεικτικά (με σχόλια δικά μου ενδιάμεσα σε παρένθεση), ας δούμε τα ακόλουθα:

Πράξ.20:28-30 Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, διά να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε διά του ιδίου αυτού αίματος. 29 Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου· 30 και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών. (Τέτοιοι ήταν προφανώς και οι διάφοροι τότε Ιουδαΐζοντες.)

Α’Κορ.6:9-10 Η δεν εξεύρετε ότι οι άδικοι δεν θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού; Μη πλανάσθε· ούτε πόρνοι ούτε ειδωλολάτραι ούτε μοιχοί ούτε μαλακοί ούτε αρσενοκοίται 10 ούτε κλέπται ούτε πλεονέκται ούτε μέθυσοι ούτε λοίδοροι ούτε άρπαγες θέλουσι κληρονομήσει την βασιλείαν του Θεού.

Γαλ.2:3-5 Αλλ' ουδέ ο Τίτος ο μετ' εμού, Έλλην ων, ηναγκάσθη να περιτμηθή, 4 αλλά διά τους παρεισάκτους ψευδαδέλφους, οίτινες παρεισήλθον διά να κατασκοπεύσωσι την ελευθερίαν ημών, την οποίαν έχομεν εν Χριστώ Ιησού, διά να μας καταδουλώσωσιν· 5 εις τους οποίους ουδέ προς ώραν υπεχωρήσαμεν υποτασσόμενοι, διά να διαμείνη εις εσάς η αλήθεια του ευαγγελίου.

Γαλ.7-9 Μη πλανάσθε, ο Θεός δεν εμπαίζεται· επειδή ό,τι αν σπείρη ο άνθρωπος, τούτο και θέλει θερίσει· 8 διότι ο σπείρων εις την σάρκα εαυτού θέλει θερίσει εκ της σαρκός φθοράν, αλλ' ο σπείρων εις το Πνεύμα θέλει θερίσει εκ του Πνεύματος ζωήν αιώνιον. 9 Ας μη αποκάμνωμεν δε πράττοντες το καλόν· διότι εάν δεν αποκάμνωμεν, θέλομεν θερίσει εν τω δέοντι καιρώ.

Κολ.1:22-23 τώρα όμως διήλλαξε προς εαυτόν διά του σώματος της σαρκός αυτού διά του θανάτου, διά να σας παραστήση ενώπιον αυτού αγίους και αμώμους και ανεγκλήτους, 23 εάν επιμένητε εις την πίστιν, τεθεμελιωμένοι και στερεοί και μη μετακινούμενοι από της ελπίδος του ευαγγελίου, το οποίον ηκούσατε, του κηρυχθέντος εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν, του οποίου εγώ ο Παύλος έγεινα υπηρέτης.

Α’Τιμ.1:3-11 Καθώς σε παρεκάλεσα απερχόμενος εις Μακεδονίαν, να προσμείνης εν Εφέσω, διά να παραγγείλης εις τινάς να μη ετεροδιδασκαλώσι (Βλέπουμε λοιπόν [όπως και μερικοί «πατέρες» επίσης δείχνουν] ότι άλλες διδασκαλίες υπήρχαν στην Εκκλησία, έστω σποραδικά από την εποχή των αποστόλων ακόμα.) 4 μηδέ να προσέχωσιν εις μύθους και γενεαλογίας απεράντους, αίτινες προξενούσι φιλονεικίας μάλλον παρά την εις την πίστιν οικοδομήν του Θεού, ούτω πράττε· 5 το δε τέλος της παραγγελίας είναι αγάπη εκ καθαράς καρδίας και συνειδήσεως αγαθής και πίστεως ανυποκρίτου, 6 από των οποίων αποπλανηθέντες τινές εξετράπησαν εις ματαιολογίαν. 7 Θέλοντες να ήναι νομοδιδάσκαλοι, ενώ δεν νοούσιν ούτε όσα λέγουσιν ούτε περί τίνων διϊσχυρίζονται. (Μου θυμίζει διάφορους «πατέρες»/Δείτε π.χ. πως στηρίζουν και το αειπάρθενο της Μαριάμ στην ΠΔ…J J )

Τίτ.1:10-14 Διότι υπάρχουσι πολλοί και ανυπότακτοι ματαιολόγοι και φρενοπλάνοι, μάλιστα οι εκ της περιτομής, 11  τους οποίους πρέπει να αποστομόνωμεν, οίτινες ανατρέπουσιν ολοκλήρους οίκους, διδάσκοντες όσα δεν πρέπει, χάριν αισχρού κέρδους. 12  Είπε τις αυτών προφήτης ίδιος αυτών· Οι Κρήτες είναι πάντοτε ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί. 13 Η μαρτυρία αύτη είναι αληθινή. Διά την οποίαν αιτίαν έλεγχε αυτούς αποτόμως, διά να υγιαίνωσιν εν τη πίστει, 14 και να μη προσέχωσιν εις Ιουδαϊκούς μύθους και εντολάς ανθρώπων αποστρεφομένων την αλήθειαν.

Ιάκ.1:16-17 Μη πλανάσθε, αδελφοί μου αγαπητοί. 17 Πάσα δόσις αγαθή και παν δώρημα τέλειον είναι άνωθεν καταβαίνον από του Πατρός των φώτων, εις τον οποίον δεν υπάρχει αλλοίωσις ή σκιά μεταβολής.

(Αυτό το «μη πλανάσθε» δεν λέγεται συνεχώς για να περνάει η ώρα, αλλά διότι υπήρχε αληθινός κίνδυνος.)

Β’Πέτ.3:16-17 ως και εν πάσαις ταις επιστολαίς αυτού, λαλών εν αυταίς περί τούτων, μεταξύ των οποίων είναι τινά δυσνόητα, τα οποία οι αμαθείς και αστήρικτοι στρεβλόνουσιν, ως και τας λοιπάς γραφάς προς την ιδίαν αυτών απώλειαν. 17 Σεις λοιπόν, αγαπητοί, προγνωρίζοντες ταύτα φυλάττεσθε, διά να μη παρασυρθήτε με την πλάνην των ανόμων και εκπέσητε από τον στηριγμόν σας (άρα βλέπουμε τους λέγοντας την αλήθεια και αυτούς που την διαστρεβλώνουν, μαζί και μέσα στην Εκκλησία, ασχέτως αν θα καταλήξουν οι δεύτεροι κάποτε στην Κόλαση)

---Βλέπουμε λοιπόν τον αγώνα και την προσοχή που πρέπει να δίνουμε σε όλη την διάρκεια ώστε η πλάνη και η αλήθεια να μην πηγαίνουν μαζί.

Μάλιστα βλέπουμε ότι οι διάφοροι αμαρτωλοί συνυπήρχαν στην Εκκλησία, οπότε γιατί όχι η αλήθεια και η πλάνη; Διαβάζουμε:

Ματθ.13:40-43 Καθώς λοιπόν συλλέγονται τα ζιζάνια και κατακαίονται εν πυρί, ούτω θέλει είσθαι εν τη συντελεία του αιώνος τούτου. 41 Θέλει αποστείλει ο Υιός του ανθρώπου τους αγγέλους αυτού, και θέλουσι συλλέξει εκ της βασιλείας αυτού πάντα τα σκάνδαλα και τους πράττοντας την ανομίαν (βλέπουμε την αλήθεια και τα διάφορα είδη σκανδάλων με τους πράττοντες ανομίες, μαζί), 42 και θέλουσι ρίψει αυτούς εις την κάμινον του πυρός· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων. 43 Τότε οι δίκαιοι θέλουσιν εκλάμψει ως ο ήλιος εν τη βασιλεία του Πατρός αυτών. Ο έχων ώτα διά να ακούη ας ακούη.

Ματθ.24:44-51 Διά τούτο και σεις γίνεσθε έτοιμοι, διότι καθ' ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου. 45 Τις λοιπόν είναι ο πιστός και φρόνιμος δούλος (άρα θα υπάρξουν και άλλοι, μη πιστοί και φρόνιμοι, εντός της οικίας Του), τον οποίον ο κύριος αυτού κατέστησεν επί των υπηρετών αυτού, διά να δίδη εις αυτούς την τροφήν εν καιρώ; 46 Μακάριος ο δούλος εκείνος (άρα δεν θα είναι όλοι μακάριοι), τον οποίον όταν έλθη ο κύριος αυτού θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. 47 Αληθώς σας λέγω ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού. 48 Εάν δε είπη ο κακός εκείνος δούλος εν τη καρδία αυτού, Βραδύνει να έλθη ο κύριός μου, 49 και αρχίση να δέρη τους συνδούλους, να τρώγη δε και να πίνη μετά των μεθυόντων, 50 θέλει ελθεί ο κύριος του δούλου εκείνου καθ' ην ημέραν δεν προσμένει και καθ' ην ώραν δεν εξεύρει (άρα θα υπάρχει ένα διάστημα ο κακός δούλος μέσα στην Εκκλησία/Εδώ εννοείται μέχρι την Έλευση Του Κυρίου, δες επόμενο εδάφιο.), 51 και θέλει αποχωρίσει αυτόν, και το μέρος αυτού θέλει θέσει μετά των υποκριτών· εκεί θέλει είσθαι ο κλαυθμός και ο τριγμός των οδόντων.

Πράξ.20:28-30 Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, διά να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε διά του ιδίου αυτού αίματος. 29 Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου· 30 και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών.

Γαλ.2:3-5 Αλλ' ουδέ ο Τίτος ο μετ' εμού, Έλλην ων, ηναγκάσθη να περιτμηθή, 4 αλλά διά τους παρεισάκτους ψευδαδέλφους, οίτινες παρεισήλθον διά να κατασκοπεύσωσι την ελευθερίαν ημών, την οποίαν έχομεν εν Χριστώ Ιησού, διά να μας καταδουλώσωσιν· 5 εις τους οποίους ουδέ προς ώραν υπεχωρήσαμεν υποτασσόμενοι, διά να διαμείνη εις εσάς η αλήθεια του ευαγγελίου.

Τίτ.1:10-14 Διότι υπάρχουσι πολλοί και ανυπότακτοι ματαιολόγοι και φρενοπλάνοι, μάλιστα οι εκ της περιτομής, 11  τους οποίους πρέπει να αποστομόνωμεν, οίτινες ανατρέπουσιν ολοκλήρους οίκους, διδάσκοντες όσα δεν πρέπει, χάριν αισχρού κέρδους. 12  Είπε τις αυτών προφήτης ίδιος αυτών· Οι Κρήτες είναι πάντοτε ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί. 13 Η μαρτυρία αύτη είναι αληθινή. Διά την οποίαν αιτίαν έλεγχε αυτούς αποτόμως, διά να υγιαίνωσιν εν τη πίστει, 14 και να μη προσέχωσιν εις Ιουδαϊκούς μύθους και εντολάς ανθρώπων αποστρεφομένων την αλήθειαν.

Εβρ.12:12-17 Διά τούτο ανορθώσατε τας κεχαυνωμένας χείρας και τα παραλελυμένα γόνατα, 13 και κάμετε εις τους πόδας σας ευθείας οδούς, διά να μη εκτραπή το χωλόν, αλλά μάλλον να θεραπευθή. 14 Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον, 15 παρατηρούντες μήπως υστερήταί τις από της χάριτος του Θεού, μήπως ρίζα τις πικρίας αναφύουσα φέρη ενόχλησιν και διά ταύτης μιανθώσι πολλοί, 16 μήπως ήναι τις πόρνος ή βέβηλος καθώς ο Ησαύ, όστις διά μίαν βρώσιν επώλησε τα πρωτοτόκια αυτού. 17 Επειδή εξεύρετε ότι και μετέπειτα, θέλων να κληρονομήση την ευλογίαν, απεδοκιμάσθη, διότι δεν εύρε τόπον μετανοίας, αν και εξεζήτησεν αυτήν μετά δακρύων.

Β’Πέτ.2:1-3 Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήται μεταξύ του λαού, καθώς και μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απωλείας, αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην, επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν· 2 και πολλοί θέλουσιν εξακολουθήσει εις τας απωλείας αυτών, διά τους οποίους η οδός της αληθείας θέλει βλασφημηθή· 3 και διά πλεονεξίαν θέλουσι σας εμπορευθή με πλαστούς λόγους, των οποίων η καταδίκη έκπαλαι δεν μένει αργή, και η απώλεια αυτών δεν νυστάζει.

Ιούδ.1:3-4 Αγαπητοί, επειδή καταβάλλω πάσαν σπουδήν να σας γράψω περί της κοινής σωτηρίας, έλαβον ανάγκην να σας γράψω, προτρέπων εις το να αγωνίζησθε δια την πίστιν, ήτις άπαξ παρεδόθη εις τους αγίους. 4 Διότι εισεχώρησαν λαθραίως τινές άνθρωποι, οίτινες ήσαν παλαιόθεν προγεγραμμένοι εις ταύτην την καταδίκην, ασεβείς, μεταστρέφοντες την χάριν του Θεού ημών εις ασέλγειαν (μου θυμίζει τον Καλβινισμό…), και αρνούμενοι τον μόνον δεσπότην Θεόν και Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν.

Αποκ.2:4-5 Πλην έχω τι κατά σου, διότι την αγάπην σου την πρώτην αφήκας. 5 Ενθυμού λοιπόν πόθεν εξέπεσες και μετανόησον και κάμε τα πρώτα έργα· ει δε μη, έρχομαι προς σε ταχέως και θέλω κινήσει την λυχνίαν σου εκ του τόπου αυτής, εάν δεν μετανοήσης.

Εδ.14-16 Έχω όμως κατά σου ολίγα, διότι έχεις εκεί τινάς κρατούντας την διδαχήν του Βαλαάμ, όστις εδίδασκε τον Βαλάκ να βάλη σκάνδαλον ενώπιον των υιών Ισραήλ, ώστε να φάγωσιν ειδωλόθυτα και να πορνεύσωσιν. 15 Ούτως έχεις και συ τινάς κρατούντας την διδαχήν των Νικολαϊτών, το οποίον μισώ. 16 Μετανόησον· ει δε μη, έρχομαι προς σε ταχέως και θέλω πολεμήσει προς αυτούς με την ρομφαίαν του στόματός μου.

Κ.ά.

Τα χωρία αυτά τα παρέθεσα για συγκεκριμένους λόγους που προανέφερα, οπότε –για να σας προλάβω- μην βάλετε άλλα λόγια στο στόμα μου παρακαλώ. Θα δούμε και άλλα σχετικά στην συνέχεια.

 

8) Ας δούμε τώρα το Α’Τιμ.3:15-16 που αναφέρετε:

Α’Τιμ.3:15-16 αλλ' εάν βραδύνω, διά να εξεύρης πως πρέπει να πολιτεύησαι εν τω οίκω του Θεού, όστις είναι η εκκλησία του Θεού του ζώντος, ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας. 16 Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα· ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη.

 

Όταν λέει ο απ. Παύλος ότι η εκκλησία είναι «ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας», φέρει στην σκέψη του εδώ μία συγκεκριμένη αλήθεια (όπως και ο Ιούδας!!!). Δείτε και πως ξεκινάει στην επόμενη πρόταση:

εδ.16 «Και αναντιρρήτως (αρχ. «και ομολογουμένως») το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα· ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη.»

Και αυτό δυστυχώς, είναι άλλο ένα σημείο που δεν έχω ακούσει να το λέει κανείς! Δεν είναι όμως ξεκάθαρο στα λόγια του Παύλου στον Τιμόθεο; Πραγματικά, αυτήν την αλήθεια και αποστολή (!) φέρει… η Εκκλησία ως σύνολο. Αυτό όμως δεν αποκλείει ότι α) άτομα της Εκκλησίας, β) μάλιστα εκ του «άμβωνος»(!), γ) μπορούν και να πλανηθούν και δ) να πλανήσουν άλλους ε) και σε μεγάλα θέματα και να ζ) παραμείνουν στην Εκκλησία μέχρι Ο Κύριος να τους τιμωρήσει με όποιον τρόπο Αυτός θελήσει! Μέχρι τότε όμως, θα έχουν κάνει το κακό τους με την όποια διάρκειά του. Και τέτοιοι υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρξουν, μάλιστα μερικές σύνοδοι αφόριζαν διάφορους ως αιρετικούς. Ήδη παρέθεσα τις αντίστοιχες περικοπές, αλλά προς ακόμα μία απόδειξη των 7 αυτών σημείων(α-ζ) διαβάζουμε (με αντίστοιχη δική μου επισήμανση σε κόκκινο):

Αποκ.2:18-25 Και προς τον άγγελον της α) εν Θυατείροις εκκλησίας γράψον· Ταύτα λέγει ο Υιός του Θεού, ο έχων τους οφθαλμούς αυτού ως φλόγα πυρός, και οι πόδες αυτού είναι όμοιοι με χαλκολίβανον· 19 Εξεύρω τα έργα σου και την αγάπην και την διακονίαν και την πίστιν και την υπομονήν σου και τα έργα σου και τα έσχατα, ότι είναι πλειότερα των πρώτων. 20 Έχω όμως κατά σου ολίγα, διότι β) αφίνεις την γυναίκα γ) Ιεζάβελ, ήτις λέγει εαυτήν προφήτιν, β) να διδάσκη και δ) να πλανά τους δούλους μου ε) εις το να πορνεύωσι και να τρώγωσιν ειδωλόθυτα. 21 Και ζ) έδωκα εις αυτήν καιρόν να μετανοήση εκ της πορνείας αυτής, και δεν μετενόησεν. 22 Ιδού, εγώ βάλλω αυτήν εις κλίνην και τους μοιχεύοντας μετ' αυτής εις θλίψιν μεγάλην, ζ) εάν δεν μετανοήσωσιν εκ των έργων αυτών, 23 και τα τέκνα αυτής θέλω αποκτείνει με θάνατον, και α) θέλουσι γνωρίσει πάσαι αι εκκλησίαι, ότι εγώ είμαι ο ερευνών νεφρούς και καρδίας, και θέλω σας δώσει εις έκαστον κατά τα έργα σας. 24  Λέγω δε προς εσάς και προς τους λοιπούς τους εν Θυατείροις, όσοι δεν έχουσι την διδαχήν ταύτην και οίτινες δεν εγνώρισαν τα βάθη του Σατανά, ως λέγουσι (άρα ταυτόχρονα, καλοί και κακοί, αλήθεια και πλάνη)· Δεν θέλω βάλει εφ' υμάς άλλο βάρος· 25  πλην εκείνο, το οποίον έχετε, κρατήσατε εωσού έλθω.

 

Πάλι βλέπουμε κ.Μπαφίτη ότι ναι, αλήθεια και πλάνη δυστυχώς μπορεί να πηγαίνουν μαζί, και μέσα στην Εκκλησία!! Ο Θεός όμως επειδή δεν θέλει να χαθεί κανένας (όπως ακόμα και η Ιεζάβελ εδώ), μακροθυμεί. Αυτό τι σημαίνει, ότι ξέπεσε η Εκκλησία και έπαψε να είναι ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας; Όχι βέβαια. Μπορεί πολλά άτομα της Εκκλησίας να πλανηθούν και να βλάπτουν την Εκκλησία ποικιλοτρόπως, αυτό δεν σημαίνει ότι η Εκκλησία στο σύνολο (δηλ. σε όλα τα γεωγραφικά πλάτη) δεν είναι ο στύλος και το εδραίωμα ΤΗΣ αλήθειας που είναι: «ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη.»

Έτσι, το να πει κανείς ότι η Χριστιανική Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία (μέρος της μίας Εκκλησίας Του Χριστού, του Σώματός Του) δεν είναι Εκκλησία επειδή υπάρχουν πλάνες/λάθη μέσα σε αυτή ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΕ! Δεν καθιστά την Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία λιγότερο Εκκλησία και Σώμα Χριστού! Είναι απλώς μία ηχηρή -κοινώς- μπαρούφα (το λέω έτσι για να απογυμνωθεί για αυτό που είναι!) για κάποιον που γνωρίζει τα πιο πάνω ενδεικτικά στην ΚΔ. Εξάλλου –όπως και ήδη είπα- αποκλειστικά η ομοφωνία δεν είναι απόδειξη για την γνησιότητα μίας θρησκείας/ομάδας, απόδειξη τούτου είναι οι λεγόμενοι Μάρτυρες του Ιεχωβά, εσείς οι «Ορθοδόξοι», οι Μορμόνοι, κ.ά. Ναι, λέτε τα ίδια μεταξύ σας εντός της θρησκείας σας, αλλά ΟΧΙ ΤΑ ΙΔΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ, ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ και των αποστόλων Αυτού. Η «Ορθόδοξη» θρησκεία δεν είναι Του Ιησού Χριστού, και διότι δεν διδάσκει τους πιστούς της περί της αναγκαιότητας της λήψης του Αγίου Πνεύματος όπως το διδάσκει η ΚΔ, αλλά μία εθελοθρησκεία που πλανά τους πιστούς μακριά από τις υποσχέσεις Του Θεού, λέγοντάς τους ότι το έλαβαν κατά το νηπιοβάπτισμά τους. Έλληνα, ξύπνα. Αν ήσουν γεννημένος αλλού, θα πίστευες άλλα. Άνοιξε τα μάτια σου και τα αυτιά σου να σου δείξει και να σου πει Ο Θεός την αλήθεια Του για την «Ορθοδοξία» που σε πότισαν από μικρό παιδί. Εσύ θα κερδίσεις, ίσως και άλλοι.  

 

Άρα λοιπόν κ.Μπαφίτη, όταν λέμε «Εκκλησία», αν και εννοούμε όσους φυσικά επιδιώκουν να ζούνε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού (αγιασμό/καθότι μετανόησαν και μπήκαν σε διαθήκη με Τον Θεό), αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θα υπάρχουν πολλοί στους κόλπους της και σε «διοικητικές» θέσεις, που:

α) θα ανήκουν ακόμα (βάσει της μακροθυμίας Του) στην Εκκλησία αν και έχουν καταλήξει να είναι σαρκικοί (έχοντας φύγει κατά πολύ από την μετάνοια) και λύκοι βαρείς που πλανούν ή που

β) δεν μπήκαν ποτέ σε διαθήκη με Τον Θεό, αλλά ως λύκοι με ένδυμα προβάτου παρεισέφρησαν και έκαναν ή και κάνουν ό,τι θέλουν.

Και οι δύο κατηγορίες αυτές υπήρχαν και υπάρχουν (θυμίζει τα «ζιζάνια») ακόμα και σήμερα πολύ πιο οργανωμένοι…

Άρα ο πιστός μπορεί εντός της Εκκλησίας να έρθει αντιμέτωπος και με την αμαρτία, και με την πλάνη, το θέμα είναι ποιο θα είναι το δικό του ανάστημα (γνώση, σοφία, θάρρος, πίστη, φόβος Θεού, αγάπη) ώστε και να το διακρίνει και να το αντιμετωπίσει, ή έστω των πιστών γύρω του. Στην «Ορθόδοξη» εκκλησία όπου κατά κανόνα μέσα στους αιώνες μόνο οι ιερείς και επίσκοποι ερχόντουσαν σε επαφή με την ΚΔ (μετά την σχετική σύνοδο) έχοντας την δυνατότητα και να την μελετήσουν (όχι μόνο να την διαβάζουν στους άλλους), τα ποίμνια τα ίδια δεν είχαν βάσιμη άποψη ως προς το τι τους δίδασκαν ως αλήθεια Θεού. Το ίδιο συνέβαινε και πριν την σύνοδο που ανέδειξε τα βιβλία της ΚΔ. Υπήρχαν τα Ευαγγέλια, οι επιστολές, αλλά οι πρεσβύτεροι τα χειριζόντουσαν, άλλοι καλύτερα, άλλοι χειρότερα. Απλώς, με ευλάβεια (η καλή περίπτωση) και τυφλή πίστη, οι πιστοί αποδεχόντουσαν την όποια κατανόηση/ερμηνεία των «ιερέων»/πρεσβυτέρων (η ιστορία επαναλαμβάνεται).

    Τα όσα δε έγραφαν και εξηγούσαν οι διάφοροι «πατέρες» ήταν κατανοητά (αν και όχι απαραίτητα αποδεκτά) μέσα σε συγκεκριμένο πλήθος ανθρώπων που είχαν πρόσβαση στην ΚΔ. Ολόκληρα δε τα ποίμνια απλώς ακούγανε και θα λέγαμε λέγανε «Ναι, και αμήν!» Αν όμως ολόκληρα τα ποίμνια διάβαζαν τα βιβλία της ΚΔ θα είχαν πάρει πολλούς με τις πέτρες για τα απαράδεκτα που λέγανε. Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και σήμερα. Τα λέω αυτά για να καταλάβετε ότι το να λέει κανείς ότι η αλήθεια της «Ορθοδοξίας» παρέμεινε μέσα στους αιώνες στην Εκκλησία στην καλύτερη περίπτωση ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ. Φυσικό ήταν και να έμενε (αν και ούτε αυτό είναι ιστορικά αληθές!), εφόσον, σχετικά με τους λεγόμενους «λαϊκούς», ήταν λίγοι και είναι λίγοι μπροστά τους οι όσοι αποφαινόντουσαν για τα διάφορα θέματα της ΚΔ (και γενικά της Αγίας Γραφής). Αυτοί οι λίγοι διατήρησαν στο σκοτάδι το όποιο ποίμνιο Του Χριστού, το ίδιο κάνουν και σήμερα. Άρα αυτό που διατηρήθηκε στους αιώνες δεν είναι η αλήθεια που Ο Θεός ήθελε για την Εκκλησία Του, αλλά η εθελοθρησκεία της μειονότητας των ομοφρονούντων και αυτό δεν το ισχυρίζομαι απλά, φανατικά, τυφλά, αλλά το αποδεικνύω στον εαυτό μου πρώτα και σε όποιον με ειλικρίνεια θέλει, μέσω της Γραφής! Την Γραφή όμως, δεν την θέλουν οι «Ορθόδοξοι», μην τους πιστεύετε. Για αυτό και την κατακρεουργούν με τις απίστευτες ερμηνείες τους, όπως είναι οι δικές σας κ.Μπαφίτη.

 

9) Πάμε τώρα σε ένα άλλο λάθος σας κ.Μπαφίτη. Λέτε: «Ακόμα, ο Κύριος είπε για την Εκκλησία Του, ότι ‘’πύλαι άδου ου κατισχίσουσι’’ (Ματθαίος, ιστ 18).» Τι σχέση έχει αυτό με το ότι η αλήθεια θα παραμείνει στην Εκκλησία;; ΚΑΜΙΑ. Ίσως (λέω..) πείτε ότι «Να, εφόσον οι πύλες του άδη (εννοείτε μάλλον τα διαμόνια), δεν μπορούν να εμποδίσουν την Εκκλησία, πόσο μάλλον να φύγει η αλήθεια από την Εκκλησία ή να διαβρωθεί η Εκκλησία».

Λοιπόν, άλλη μία αποκάλυψη για σας:

Α) Η αλήθεια έμεινε στην Εκκλησία κατά την πρόνοια του Θεού που μας προμήθευσε την Αγία Γραφή και πιο σπουδαία Το Άγιο Πνεύμα Του, αλλά και τους όποιους ανθρώπους χρησιμοποίησε ή χρησιμοποιεί Ο Θεός, και δεύτερον, είναι ΓΕΓΟΝΟΣ ότι η Εκκλησία έχει διαβρωθεί από πολλούς και πολλά, όπως και η ΚΔ ακόμα δείχνει. Πάει αυτό.

Β) Τα λόγια αυτά Του Κυρίου: «πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ' αυτής» (δεν δίνετε εξηγήσεις, απλά το πετάξατε έτσι, λες και όλοι οι αναγνώστες είναι πληροφορημένοι), ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ όπως μάλλον  νομίζετε στους πιστούς στην διάρκεια της εδώ ζωή τους και δεν αναφέρονται σε δαιμόνια! Να εξηγήσω. Οι πιστοί στην προ Χριστού περίοδο της ΠΔ, αφού πέθαιναν πήγαιναν (όπως φυσικά γνωρίζετε) στον Άδη, σε ένα ειδικό μέρος που ονομάζει Ο Κύριος «κόλπο του Αβραάμ» (Λου.16:22-23). Αφού ήρθε όμως Ο Χριστός και έκανε το Έργο του, διαβάζουμε:

Αποκ.1:17-18 Και ότε είδον αυτόν, έπεσα προς τους πόδας αυτού ως νεκρός, και επέθηκε την δεξιάν αυτού χείρα επ' εμέ; λέγων μοι· Μη φοβού· εγώ είμαι ο πρώτος και ο έσχατος 18 και ο ζων, και έγεινα νεκρός, και ιδού, είμαι ζων εις τους αιώνας των αιώνων, αμήν, και έχω τα κλειδία του άδου και του θανάτου.

 

Τι σημαίνει αυτό; Γιατί το λέει; Διότι στις συντεταγμένες του σχεδίου Του Θεού, υπήρχε προφανώς μία συγκεκριμένη διαδικασία κατά την οποία η ψυχή του πιστού πήγαινε στον Άδη (αν και σε ευλογημένο χώρο, στον κόλπο του Αβραάμ). Δεν πήγαινε λοιπόν στην άμεση Παρουσία Του Θεού στην αιώνια κατάσταση που σχετίζεται και με τον «ουρανό», αλλά στον Άδη. Εκεί προφανώς ήταν ο «Παράδεισος», στον οποίο είπε Ο Κύριος στον ληστή πάνω στον σταυρό ότι θα πήγαινε. Όμως, λογικά έπρεπε να προηγηθεί και κάποιο γεγονός (το Έργο Του Χριστού) ώστε οι πιστοί να έβγαιναν από αυτόν τον τόπο και κατάσταση. Έρχεται λοιπόν εδώ Ο Χριστός και προφητικά αποκαλύπτει ότι οι πιστοί (η Εκκλησία), συγκεκριμένα οι ψυχές αυτών, δεν θα εμποδιστούν σε τίποτα από τον Άδη, δεν μπορεί να επιδράσει πάνω τους (όπως έκανε στις ψυχές στη περίοδο της ΠΔ), επειδή Αυτός με το Έργο Του θα αποκτούσε τα κλειδιά Του Άδη και του θανάτου (πάνω Αποκ.1:1-18) μετά την σταύρωσή Του για αυτό:

«πύλαι άδου δεν θέλουσιν ισχύσει κατ' αυτής»

Αλλά και για αυτό προείπε:

Ωσηέ 13:14 Εκ χειρος αδου θελω ελευθερωσει αυτους, εκ θανατου θελω σωσει αυτους. Που ειναι, θανατε, ο ολεθρος σου; που, αδη, η φθορα σου; η μεταμελεια θελει κρυπτεσθαι απο των οφθαλμων μου.»

Και:

Εφ.4:8-9 Δια τουτο λεγει· Αναβας εις υψος, ηχμαλωτευσεν αιχμαλωσιαν και εδωκε χαρισματα εις τους ανθρωπους. 9 Το δε ανεβη τι ειναι ειμη οτι και κατεβη πρωτον εις τα κατωτερα μερη της γης; 10 Ο καταβας αυτος ειναι και ο αναβας υπερανω παντων των ουρανων, δια να πληρωση τα παντα.

    Έτσι, ασχέτως τι ίσως σας είπανε οι όποιοι «πατέρες» (σίγουρα κάποιοι από αυτούς κάνανε λάθος και για αυτό το σημείο, γιατί όχι;), αυτό το χωρίο αφορά τον προορισμό της Εκκλησία/Σώμα Του Χριστού, αλλά ως ψυχές εν Χριστώ, και όχι την εν –εδώ- ζωή, επί γης, Εκκλησία. Αν μου πείτε ότι είναι η γνώμη μου (όσο γνώμη είναι ότι το φεγγάρι είναι στον ουρανό), και ότι οι «πατέρες» άλλο λένε, ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ. Όσο δικαίωμα σε γνώμη είχαν αυτοί, άλλο τόσο έχω και εγώ και όσοι «ηλεημένοι» έχουν λάβει το Πνεύμα Του Θεού (Ιωάν.16:13, Ρωμ.8:9, Α’Κορ.2:11-16). ΔΟΞΑΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ για αυτό το προνόμιο και δικαίωμα! Καμία «Ορθοδοξία» δεν μπορεί να μου το στερήσει αυτό πλέον.

    Τα ίδια τα λόγια του εδαφίου λοιπόν μιλούν α) για τον Άδη (όχι για δαιμόνια) που αφορά τους νεκρούς και β) για τις «πύλες» του (κυριολετικά ή οι όποιες ενέργειες την αποκλείνουν από τον γύρω χώρο) που μπορούσαν να εμποδίσουν να βγουν από αυτόν (αυτό υπονοείται) οι ψυχές των νεκρών, που όμως γ) δεν θα εμποδίσουν την Εκκλησία (αποτελούμενη από όσους καλέσει Ο Κύριος). Δεν υπάρχουν λοιπόν πύλες Άδου μέσα από τις οποίες βρίσκεται η εν -εδώ- ζωή Εκκλησία, πάνω στην γη. Άρα, η λογική μάλιστα σε συνειρμό με το Αποκ.1:17-18, Εφ.4:8-9 και το Ωσηέ 13:14 σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν. Είναι Ο Χριστός που κρατάει τα κλειδιά του Άδη (πάλι παραπέμπει σε πύλη, όχι σε δαιμόνια!) και είναι Αυτός που ελευθερώνει τους πιστούς από τις πύλες του που ζητούν τις ψυχές των ανθρώπων. (Υπάρχουν φυσικά πράγματα που δεν ξέρουμε για την όλη αυτή πραγματικότητα, τα οποία θεωρώ αντικατοπτρίζουν τον τρόπο της λειτουργίας της προαιώνιας λογικής, δικαιοσύνης και λειτουργίας Του Θεού, των οποίων επί μέρους αντανάκλαση και συνέχεια, είναι και ο Άδης.)

Από την άλλη, και αλλιώς -περιέργως- να επιμείνετε πεισματικά και αυθαιρέτως να το ερμηνεύετε κ.Μπαφίτη, τίποτε δεν αλλάζει ως προς την πραγματικότητα που δείχνουν οι περικοπές που παρέθεσα μέχρι στιγμής (σε όλο αυτό το σημείο Γ)).

 

 

 

Δ) 1) Τα πρώτα λόγια σας που έχω σε κίτρινο τα κατέρριψα προηγουμένως στο Γ) .

2) Τα δεύτερα λόγια σας «το εκκλησιολογικό είναι το πιο αδύνατο σημείο όλων των θρησκευτικών ομάδων που είναι εκτός του Σώματος του Χριστού» είναι αμαρτία και δηλώνουν την άγνοια στην οποία σας έβαλε η Ελληνοορθοδοξία. Οι αναγεννημένοι πιστοί της Διαμαρτύρησης ανήκουν στο Σώμα Του Χριστού και στην ιστορική Εκκλησία ΠΟΥ ΜΑΡΤΥΡΕΙ Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ. Αυτοί έχουν λάβει την υπόσχεση Του Πατέρα (την λήψη Του Αγίου Πνεύματος/άρα να προσέχετε τι λέτε), οι «Ορθόδοξοι» έλαβαν το Άγιο Πνεύμα;;; Και όμως όχι, ούτε που ξέρουν ότι υπάρχει αυτή η υπόσχεση και ακόμα χειρότερα, ότι είναι σωτηριακή∙ από τα μεγαλύτερα πνευματικά εγκλήματα της «Ορθοδοξίας» απέναντι στους θρησκευόμενους της, είναι αυθαιρέτως να συσχετίζει την λήψη Του Πνεύματος με την τελετή του νηπιοβαπτίσματος. Φίλοι Ορθόδοξοι, μάθετε επιτέλους για την σωτηρία που σας στερεί η «Ορθοδοξία»!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μισήστε με όσο θέλετε, αλλά να ξέρετε ότι θα βρεθείτε στην κόλαση εξαιτίας μίας αυτοσχέδιας Ιουδαϊκής εθελοθρησκείας. Σας το λέω, η θρησκεία σας δεν καλλιεργεί την Χριστιανική αλήθεια, είναι πραγματικά ΕΚΤΟΣ ΘΕΜΑΤΟΣ.

3) Ο «(σκέτο) Χριστιανός και ξηρό ψωμί..» ταυτόχρονα μαθαίνει και φυλάει τα δόγματα που Ο Θεός κατά την πρόνοιά Του προμήθευσε μέσα στην Καινή Διαθήκη. Πάλι εκτός θέματος είστε. Δεν σας καταλαβαίνω. Με ποια λογική το «Χριστιανός και ξηρό ψωμί, σκέτο…» αναιρεί το «η Εκκλησία ήδη από την αποστολική εποχή, παρέδιδε δόγματα πίστεως για να τα φυλάνε οι πιστοί»;;;;;;;;;; Οι πρώτοι μαθητές (στην Αντιόχεια) ονομάσθηκαν «Χριστιανοί» σκέτο (Πράξ.11:26), όχι «Ορθόδοξοι». Άραγε, δεν φυλάγανε αυτοί τα δόγματα πίστεως; Ή μήπως οι «Ορθόδοξοι» δεν είναι «Χριστιανοί [το δόγμα] και ξηρό ψωμί, σκέτο»;; Τότε, τι είναι;…

(Θυμίζω ότι απαντάω στα λόγια του τετραγώνου πάνω στην σειρά που βρίσκονται.)

4) Ως πιστός Του Ιησού Χριστού μαθαίνω και φυλάω και πειθαρχώ στα δόγματα που παρέδωσαν οι μαθητές Του Χριστού στην ΚΔ. Λέτε να αντιφάσκουν αυτά με αυτά στις Πράξ.16:4; Όχι.

5) Η τελευταία πρότασή σας έχει επίσης καταρριφθεί στο Γ). Θα διευκρινίσω πάλι ότι η εκκλησία/συνάθροιση στην οποία πηγαίνω έχει πάσαν την αλήθεια εφόσον λέγοντας «αλήθεια»:

α) μείνω σε αυτό που συγκεκριμένα ο Παύλος έφερε στον νου του:

Α’Τιμ.3:16 Και αναντιρρήτως το μυστήριον της ευσεβείας είναι μέγα· ο Θεός εφανερώθη εν σαρκί, εδικαιώθη εν πνεύματι, εφάνη εις αγγέλους, εκηρύχθη εις τα έθνη, επιστεύθη εις τον κόσμον, ανελήφθη εν δόξη, πέραν τούτου…

β) …γνωρίζω ότι η αλήθεια Του Θεού είναι στην Αγία Γραφή η οποία και διδάσκεται (άλλοτε σωστά, άλλοτε όχι) στις Διαμαρτυρόμενες συναθροίσεις/εκκλησίες  και είναι στην διάθεση όλων των πιστών της.

γ) Το Άγιο Πνεύμα που αλλάζει ζωές, βρίσκεται μέσα στους αναγεννημένους πιστούς και Αυτός είναι εκεί για να δίνει την αλήθεια «εις έκαστον» όπως και όποτε Αυτός θέλει.

Αν όμως για την συζήτηση αυθαιρετήσω και δώσω μία πιο ευρεία, γενική έννοια στο «πάσαν» ούτε η δική μου συνάθροιση έχει την πλήρη αλήθεια, αλλά ΣΙΓΟΥΡΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ Η ΔΙΚΗ ΣΑΣ, κάτι που είναι ΗΛΙΟΥ ΦΑΕΙΝΟΤΕΡΟ σε όποιον γνωρίζει ικανοποιητικά την ΚΔ και την ιστορία. Μία βασική διαφορά κ.Μπαφίτη μεταξύ μας, είναι ότι εγώ δέχτηκα ενώπιον Του Θεού να έχω επίγνωση της προβληματικής κατάστασης του χώρου μου και να την παραδέχομαι χωρίς φόβο προς ανθρώπους, ενώ εσείς ή πράγματι δεν έχετε επίγνωση αυτής ή το κρύβετε από τον εαυτό σας και άλλους.

     Σας καταλαβαίνω όμως μέχρι κάποιου σημείου· δεν γνωρίζω όλες τις λεπτομέρειες, αλλά επί της ουσίας δεν πέφτω έξω. Ήσασταν λοιπόν στους αδερφούς Πεντηκοστιανούς οι οποίοι είναι ελάχιστα διαβασμένοι στις Γραφές. Λογικά μάλλον -λέω- σας μίλησε κάποια στιγμή κάποιος «γνώστης/ες» της Ελληνοορθοδοξίας για μερικά πράγματι λάθη της Πεντηκοστιανής εκκλησίας, τα δεχτήκατε (σωστά κάνατε), αλλά αυτό έγινε όταν δεν ήσασταν σε θέση να διακρίνετε τα λάθη της ίδιας της «Ορθοδοξίας». Στην συνέχεια, αφού σας φόρεσαν τα γυαλιά τους (όπως στην αρχή σας τα φόρεσαν οι Πεντηκοστιανοί αδερφοί μου), μπήκατε στους κόλπους τους, «μονιμοποιηθήκατε» πνευματικά και τώρα κι αν σας πείσει κανείς -για τα λάθη της «Ορθοδοξίας»- δεν θα σας πείσει (ας προσθέσω ένα ίσως. Θα το δούμε.)! Ο χαμένος λοιπόν της υπόθεσης είστε και εσείς κ.Μπαφίτη. Αυτά τα λέω με αληθινή λύπη και συμπόνια, αλλά πιθανολογώ ότι μάλλον δεν σας πείθω επειδή δεν με ξέρετε, αλλά το αφήνω στον Κύριο. Η ευχή μου είναι και ας είναι η προσευχή όλων (ποιος θα προσεύχεται άραγε;), ότι όπως είδατε τα όποια λάθη των Πεντηκοστιανών να έχετε την τόλμη να δείτε τα λάθη της «Ορθοδοξίας». Μόλις τα δείτε, θα είστε ακόμα πιο κοντά στην αλήθεια Του που θέλω να πιστεύω ότι επιθυμείτε. –Κ.Μπαφίτη, θα σας πω κάτι που θα σας αφήσει άφωνο, αν και λογικά θα αντιταχθείτε: Το καλύτερο πράγμα που συνέβη στην ζωή σας ήταν η Εκκλησία της Πεντηκοστής. Ναι με όλα τα λάθη της, κι όμως θα σας είχε κοντά στο Ευαγγέλιο, και Το Πνεύμα Του Θεού ακόμα πιο κοντά στην υπόλοιπη πάντα -σχετική με αυτό το Ευαγγέλιο- αλήθεια. Αν με την ίδια εκζήτηση της αλήθειας ήσασταν ακόμα εκεί, θα βλέπατε και τις πλάνες της «Ορθοδοξίας» και τις πλάνες της «Πεντηκοστιανής» και θα ήσασταν ένα σκεύος προς χρήση Του και για τους δύο! Ο Κύριος όμως είναι ακόμα εδώ για σας. Δεν θα σας βγει σε καλό το προς κέντρα λακτίζειν. Ακούστε με. Ο Θεός να σας δυναμώσει και να σας στεριώσει «υπέρ της αληθείας» Του και μόνο, πριν από όλα, ας διατηρήσει την μακροθυμία Του μαζί σας. Αν το θέλεις, με κάθε επίγνωση, πες Του «Αμήν», εκεί που βρίσκεσαι. Να το ακούσεις και εσύ και Ο Ίδιος και γενικότερα ο πνευματικός κόσμος.

 

 

Ε) 1) Λέτε: «Συνεχίζετε να υποτιμάτε και το άρθρο και εμένα, γράφοντας· ‘’πολύ πρόχειρο (στο σημείο που δεν ήξερα αν θα πρέπει να ασχοληθώ), και με προβληματικές διατυπώσεις, λες και δεν τον ένοιαζε και τόσο τι θα καταλάβουν οι αναγνώστες’’.». Είναι κριτική κ.Μπαφίτη. Και ναι, το άρθρο σας είναι για υποτίμηση, όπως και αυτή εδώ η απάντησή σας η οποία σας εκθέτει ανεπανόρθωτα.

2) Τι τα λέτε αυτά («..σας είχα διευκρινίσει με mail όταν μου γράφατε τα ίδια,»); Δεν είπα ότι δεν διευκρινήσατε, είπα ότι ακόμα και μερικές διευκρινήσεις σας δεν ήταν ορθές ή ικανοποιητικές. Δικαιούμαι.

3) Λέτε: «σας είχα διευκρινίσει με mail όταν μου γράφατε τα ίδια, ότι οι διατυπώσεις δεν είναι προβληματικές. Αλλά και αν ήταν , σας έδωσα σαφείς απαντήσεις».

α) Τι να κάνουμε κ.Μπαφίτη ήταν προβληματικές και κουράσανε και εμένα και τους αναγνώστες μου και φυσικά και τους αναγνώστες σας. Επέμεινα μάλιστα στην αρχή, πριν διαβάσουν οι αναγνώστες τη κριτική μου το εξής χάριν δικαιοσύνης:

………..Ζαλάδα! Μήπως έφταιγα εγώ όμως; Στον ακόλουθο σύνδεσμο είναι το άρθρο στο οποίο θα ασκήσω κριτική χωρίς την δική μου κριτική, σας παρακαλώ να το διαβάσετε ανεπηρέαστοι τώρα πριν συνεχίσετε και να κρίνετε μόνοι σας αν τελικά φταίει η δική μου αντίληψη: http://exprotestant.blogspot.com/2011/10/blog-post_07.html

Παρακαλώ σταματήστε τώρα εδώ και ανοίξτε το λινκ/σύνδεσμο να διαβάσετε το άρθρο του κ. Μπαφίτη. Επιμένω. Δώστε τον προβλεπόμενο χρόνο σε αυτό! Όχι πρόχειρο διάβασμα.

 

β) Αφού σας ρώτησα με ημεήλ μου δώσατε διευκρινήσεις στα ακόλουθα και τις κατέγραψα:

«Του έγραψα λοιπόν –για κάθε περίπτωση- και του ζήτησα να μου αποσαφηνίσει τι εννοεί και μου απάντησε ότι τελικά α) καταργήθηκε η ιεροσύνη της ΠΔ (με τους δύο φορείς της: το γενικό και το ειδικό ιερατείο) και ότι β) (έτσι) δεν μετατέθηκε σε μας, αλλά στον Χριστό [Ο Οποίος ανήκει στην τάξη Μελχισεδέκ], μέσω του Οποίου μετέχουμε στην ιεροσύνη. (Αυτό εσείς θα το βγάζατε από τα λόγια του στο τετράγωνο σε σχέση με τα δύο χωρία;)»

Στην συνέχεια δε του κειμένου μου, δείχνω ότι δεν δώσατε σαφείς απαντήσεις (για άλλο ζήτημα), για αυτό και συγκεκριμένα είπα:

«Τον ρώτησα λοιπόν σχετικά και μου απάντησε:

«Δεν έγραψα για προσωπικές ιεροσύνες. Προσωπική ιεροσύνη δεν σημαίνει πολλές ιεροσύνες. Σας το εξήγησα αυτό. Προσωπική ιεροσύνη, διότι την είχε ο εκάστοτε ιερέας και την μεταβίβαζε στον επόμενο.»

Και επίσης σε άλλο ημέηλ του:

«Στην Παλαιά Διαθήκη, έπρεπε ο ένας ιερέας να διαδέχεται τον άλλο διότι όταν πέθαιναν έπρεπε κάποιος να συνεχίσει την ιεροσύνη. Την μετέθεταν. Την είχαν προσωπικά δηλαδή, και την έδιναν στον επόμενο.»

Πως σας φαίνονται αυτές οι εξηγήσεις του; Δεν προκύπτει άραγε το ερώτημα (το οποίο και του έθεσα στην τελευταία επικοινωνία μου μαζί του):

«Τι την κάνει προσωπική (την ιεροσύνη);; Αφού είναι ακριβώς η ίδια που είχαν και οι άλλοι της φυλής Λευί. Υπάρχει μη προσωπική ιεροσύνη, ποια είναι αυτή;»

Δεν έβγαλα άκρη.»

Τι άλλο θέλετε;; Παρέθεσα τις εξηγήσεις σας. Ο κόσμος ας κρίνει αν όλες ήταν σαφείς. Εξάλλου το βασικό πρόβλημα ήταν το άρθρο σας και σε δεύτερο πλάνο οι εξηγήσεις σας.

γ) Το ότι μου λέτε ότι «Αυτά σας είχα διευκρινίσει…» δεν σήμαινε κάτι, διότι μερικές διευκρινήσεις σας σίγουρα δεν ήταν ό,τι καλύτερο (…), διότι ομολογώ ότι ένιωθα ότι απλώς δεν θέλατε να παραδεχτείτε τις κακές διατυπώσεις σας. Αυτός ήταν ο λόγος που σας ρωτούσα τα ίδια, μπας και καταλάβετε ότι δεν με καλύπτετε ούτε με τις αποσαφηνίσεις σας. Επέμεινα με διάφορες ερωτήσεις, με την τελευταία να είναι η πιο πάνω: «Υπάρχει μη προσωπική ιεροσύνη, ποια είναι αυτή;». Δεν πήρα απάντηση. Θέλοντας να κλείσω την σειρά των ερωτήσεων μου με τρόπο (δείτε το «πάντως», εννοούσα «πάντως.. αν και δεν με πείθετε») σας είχα γράψει (δείτε τα λόγια μου σε πράσινο – 19 Μαΐου):

Ευχαριστώ για την απάντηση.

Πάντως φιλικά θα ήθελα να σας επιστήσω την προσοχή στον τρόπο που διατυπώνετε τις απόψεις σας. Το περιπλέκετε το ζήτημα. Σε κάποια σημεία είναι κάπως διφορούμενος ο τρόπος στο συγκεκριμένο άρθρο. Δεν έχω διαβάσει τα υπόλοιπα ακόμα, αλλά σκοπεύω. 

Π.χ. μου είχατε γράψει:

"Ούτε οι ειδικοί ιερείς έχουν δική τους ιεροσύνη. Είναι του Χριστού. Δεν είναι όπως στην Παλαιά Διαθήκη που ο κάθε ένας είχε προσωπική ιεροσύνη."

Αν και μου δώσατε την εξήγηση σας και πάλι όμως αυτή (σε μαύρο)δεν είναι καλή διατύπωση, αλλά παρεξηγήσιμη, επειδή δίνετε την εντύπωση ότι ο κάθε ιερέας είχε δική του διαφορετική ιεροσύνη, κάτι που δεν ισχύει καθώς από συγκεκριμένη φυλή προέκυπταν οι ιερείς με την ίδια ιεροσύνη (δηλαδή τον ίδιο σκοπό και καθήκοντα /είτε ιερείς [βοηθοί του αρχιερέα], είτε αρχιερείς).

Αν και διαφωνώ με τις απόψεις σας και σκοπεύω λεπτομερώς να σας πω γιατί μόλις βρω τον χρόνο, πέραν τούτου, τα πιο πάνω είναι μία φιλική συμβουλή. Καλή συνέχεια. 

 

 

Ζ) Τις θέσεις μου, αν και δηλώνω ότι συνεχώς μαθαίνω, τις ισχυρίζεται η αρχαία Εκκλησία και είναι από τις πιο αρχέγονες πηγές…. είναι από τα Ευαγγέλια και τις επιστολές των μαθητών Του Χριστού! Τίποτε πιο έγκυρο από αυτά δεν υπάρχει!! Και αποτελούν ΝΤΟΚΟΥΜΕΝΤΑ κατά των μεταγενέστερων και κατά των Ελληνοορθοδόξων και Καθολικών (και Διαμαρτυρόμενων). Αυτά είναι τα ντοκουμέντα που σου στερεί η «Ορθοδοξία» φίλε αναγνώστη (όποιον αφορά). Σου τα στερούν αποσιωπώντας τα ή μειώνοντάς τα με διάφορους τρόπους, ενώ από την Αγία Γραφή και μόνο (!) θέλει Ο Θεός σου να πίνεις προς δόξα Του.

 

 

Η)  1) Συμφωνώ, αν και η αναφορά στην γενική ιεροσύνη αφορά την πρόθεσή του για τον λαό εφόσον υπακούει, όχι σε κάποια πρακτική εκπλήρωσή του.

2) Όχι, το «βασίλειον ιεράτευμα» στα συμφραζόμενά του, που συνεχώς παραβλέπετε, δεν έχει την έννοια του «εκλεκτός» και «άγιος» μόνο. Αυτές οι δύο λέξεις, αφορούν και την εκλογή Του Θεού.

3) Μήπως βάλατε κατά λάθος τελεία αντί για ερωτηματικό στην τελευταία πρόταση; Διαφορετικά, αντιφάσκετε. Εσείς πιστεύετε ότι υπήρχε η γενική ιεροσύνη στην ΠΔ. Δεν βγάζω νόημα.

Συνεχίζετε στο ίδιο σημείο:

 

 

 

Θ) 1) Δεν έφερα κάποιο χωρίο διότι δεν υπάρχει. Αυτό που υπάρχει είναι τα γεγονότα που επισήμανα και θα επισημάνω:

α) Η προσδοκία Του Θεού για τον λαό του να είναι «βασίλειον ιεράτευμα» αναφέρεται μόνο μία φορά σε όλη την ΠΔ. Αυτό από μόνο του, θεωρώ ότι δεν μπορεί είναι τυχαίο. Μετά από αυτήν την αναφορά, βλέπουμε ότι ο κανόνας είναι ο λαός να είναι απειθής και έτσι να μην εκπληρώνει στο σύνολό του την πρόθεση Του Θεού για αυτόν. –Εσείς παραβιάζετε τα δεδομένα ώστε να ταιριάζουν στην «Ορθοδοξία» σας.

β) Προσέξατε τι είπα; Τα λόγια της Εξ.19:5-6 είναι η πρόθεση Του Θεού για ολόκληρο τον λαό, όχι για μερικούς. Ο Θεός δεν έβγαλε από τη Αίγυπτο μερικά/ελάχιστα μεμονομένα άτομα ενός λαού, αλλά έναν λαό ολόκληρο. Διαβάζουμε:

εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών· διότι ιδική μου είναι πάσα η γή· 6 και σεις θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον. Ούτοι είναι οι λόγοι, τους οποίους θέλεις ειπεί προς τους υιούς Ισραήλ

Λίγο πιο πριν διαβάζουμε εδ.3:

Ο δε Μωϋσής ανέβη προς τον Θεόν· και εκάλεσεν αυτόν ο Κύριος εκ του όρους, λέγων, Ούτω θέλεις ειπεί προς τον οίκον Ιακώβ, και αναγγείλει προς τους υιούς Ισραήλ.

Έτσι καταλαβαίνουμε ότι η συγκεκριμένη ιεροσύνη κατά την πρόθεση του Θεού, δεν ήταν για μερικά άτομα ή έστω κάποιες φυλές, αλλά για ολόκληρο τον λαό. Αυτή η πρόθεση δεν ολοκληρώθηκε σε όλο τον λαό, ασχέτως αν μερικά άτομα πράγματι ήταν χωριστά, άγια, υπάκουα. Σε λίγο θα δούμε και άλλα.

 2) Στο δεύτερο σημείο που επισήμανα σε κίτρινο λέτε:

«…χωρία που αναφέρουν τον Ισραήλ ως ‘’ΑΓΙΑΣΜΑ’’. Στο Ψαλμό 113 (ριγ) (ριδ κατά το Μασοριτικό) για παράδειγμα, αναφέρεται ότι ο Θεός θεωρούσε άγιο τον λαό όταν βγήκε από την Αίγυπτο, αν και  το μεγαλύτερο μέρος θα αποδεικνύονταν στην συνέχεια απειθή και ανυπάκουο. «Εν εξόδω Ισραήλ εξ Αιγύπτου, οίκου Ιακώβ εκ λαού βαρβάρου, εγενήθη Ιουδαία αγίασμα αυτού, Ισραήλ εξουσία αυτού». Ποια η διαφορά της φράσης ‘’έθνος άγιον’’ και ‘’αγίασμα αυτού’’; Και το λέει για ανθρώπους από τους οποίους ελάχιστοι κατάφεραν να μπουν στην γη της επαγγελίας.»

α) Αυτά τα λόγια παραπέμπουν στην περίοδο όταν ο Ισραήλ βγήκε από την Αίγυπτο. Τότε έγινε «αγίασμα»  αυτού διότι Ο Θεός Ο Ίδιος τους ξεχώρισε, όχι επειδή ήταν ηθικοί και υπάκουοι.

β) Είναι πριν τους βγάλει από την Αίγυπτο, που Ο Θεός κατά την βουλήν Του τους ξεχώρισε και ήρθε στην συνέχεια να τους μιλήσει για την πρόθεσή Του για αυτούς να είναι ξεχωριστοί λέγοντάς τους -με απλά λόγια- «Αν είστε έτσι όπως θέλω, θα σας βλέπω ως έθνος άγιο και βασίλειον ιεράτευμα.»

3) Σας εξήγησα λοιπόν μόλις τώρα αυτό που ρωτάτε στην συνέχεια:

«Ποια η διαφορά της φράσης ‘’έθνος άγιον’’ και ‘’αγίασμα αυτού’’; Και το λέει για ανθρώπους από τους οποίους ελάχιστοι κατάφεραν να μπουν στην γη της επαγγελίας.»

Η διάφορά είναι ότι το πρώτο (έθνος άγιον) στα συμφραζόμενά του, αφορά την εκπλήρωση της πρόθεσης Του Θεού μέσω της αγιότητας/υπακοής όλου του λαού και το δεύτερο (αγίασμα αυτού) αφορά τον ξεχώρισμα του λαού για αυτόν τον σκοπό. Με πιο απλά λόγια είναι σαν να λέει Ο Κύριος: 1) Σας βλέπω ξεχωριστούς (αγίασμα) διότι 2) έχω ένα σκοπό για σας (να είστε στην πράξη έθνος άγιον) που θα εκπληρωθεί όταν εσείς ως λαός τηρήσετε το θέλημά μου (υπακοή/αγιότητα).

Στην Εξ.19:5-6 και τα δύο: το «έθνος άγιον» και το «βασίλειον ιεράτευμα» έρχονται ως αποτέλεσμα της υπακοής Του λαού. Αν και ο λαός Ισραήλ ήταν επιλεγμένο έθνος Του Θεού, τελικά δεν έγινε ποτέ στην πράξη άγιο (μέσω υπακοής).

4) Λέτε: «…όμως ΣΕ ΚΑΘΕ ΕΠΟΧΗ υπήρχε ένα μικρό υπόλοιπο που ήταν υπάκουο στην φωνή του Θεού. Και χάριν αυτού, ο θεός λογάριαζε την γενική ιεροσύνη σε όλο το λαό.»

Όχι, αυτό που έβαλα σε κίτρινο δεν αποδεικνύεται, αλλά και με τι λογική να το κάνει αυτό; Αναιρεί τις προϋποθέσεις Του στην Εξ.19:5-6. Απλά μπερδεύετε το ξεχώρισμα Του Θεού με την πρακτική εκπλήρωση των προθέσεων Του Θεού για τον λαό Του.

5) Οι 7000 που δεν προσκύνησαν τον Βαάλ, δεν είναι ο λαός Ισραήλ, αλλά ένα μικρό μέρος του. Η πρόθεση Του Θεού (έθνος άγιον και βασίλειον ιεράτευμα) αφορούσε το σύνολο του λαού Του. Αυτοί οι π.χ. 7000 δεν ήταν ούτε έθνος άγιον ούτε βασίλειον ιεράτευμα.

 

Ι) 1) Κ.Μπαφίτη ο λαός Ισραήλ ήταν πράγματι ο περιούσιος και εκλεκτός λαός Του Θεού όχι επειδή ήταν ηθικοί και υπάκουοι, αλλά επειδή Ο Θεός και τον εξέλεξε και τον έκανε ιδιαίτερο καθότι Ο Θεός έκανε φοβερά θαύματα υπέρ τους και μεταξύ τους, τους είχε δώσει νομοθεσίες, είχε προφήτες μέσω των οποίων μιλούσε Ο Αληθινός Θεός, είχαν την κιβωτό της Διαθήκης, είχαν την σκηνή του μαρτυρίου και αργότερα τον ναό όπου τελούσαν τελετές που όρισε Ο Θεός, είχαν ειδικό ιερατείο και πάνω από όλα αυτά Ο Θεός είχε σκοπούς να εκπληρώσει μέσα από αυτούς.

2) Οι Εβραίοι δεν φαίνεται πουθενά ότι είχαν γενική ιεροσύνη παράλληλα με την ειδική, παρά μόνο στα χαρτιά θα λέγαμε, και αυτό, μία φορά αναφέρεται! Λογικό, καθώς δεν ήταν ποτέ έθνος άγιον και βασίλειον ιεράτευμα βάσει των προϋποθέσεων της Εξ.19.

3) Το λέτε και μόνος σας ότι θεωρούσαν τον εαυτό τους «ξεχωρισμένους από τους άλλους». Άλλο αυτό και άλλο ότι θεωρούσαν τους εαυτούς τους βασίλειον ιεράτευμα. Αυτό θα σήμαινε ότι θεωρούσαν ότι ως λαός εκπλήρωναν την πρόθεση Του Θεού: «εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου», κάτι που είναι αδύνατο να πιστέψει κανείς.

Σε αυτό το σημείο θα θυμίσω στον αναγνώστη ότι το θέμα του άρθρου του κ.Μπαφίτη και της κριτικής μου είναι αν φαίνεται πουθενά ότι υπήρχε ειδική ιεροσύνη στην πρώτη Εκκλησία στο βιβλίο της ΚΔ. Αυτά που συζητάμε εδώ είναι επειδή διαφώνησα με μερικά επί μέρους ζητήματα (όπως ο παραλληλισμός που έκανε μεταξύ ΠΔ και ΚΔ). Το αν θέλει να πιστεύει ο κ.Μπαφίτης ότι υπήρχε η γενική ιεροσύνη στην ΠΔ, δεν αλλάζει την πραγματικότητα που λέει ότι δεν υπάρχει ειδική ιεροσύνη στον Χριστιανισμό της ΚΔ.

 

 

Κ) 1) Φυσικά! Έχω να δείξω το Εξ.19:5-6 όπου Ο Θεός θέτει τις προϋποθέσεις για να είναι ο ξεχωρισμένος λαός του «έθνος άγιον» και «βασίλειον ιεράτευμα» και τα ατελείωτα χωρία που δείχνουν ότι ΔΕΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΑΝ ΠΟΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΘΕΣΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ. Αν αυτά δεν σας φτάνουν, κάποιο παράξενο λόγο θα έχετε…

2) Ο προσωπικός μου ισχυρισμός (ένας που θεωρώ ότι θα έκαναν οι περισσότεροι μελετητές της Γραφής) είναι ένας δίκαιος, λογικός ισχυρισμός, που βγαίνει από τα δεδομένα της Γραφής, όχι από το έτσι θέλω μου.

3) Τα όσα παραθέσατε μέχρι στιγμής ως επιχειρήματα υπέρ της γενικής ιεροσύνης στην ΠΔ, είναι δώρον άδωρον, διότι δεν είπε κανείς ότι ο λαός Ισραήλ δεν ήταν εκλεκτός και άγιος (εφόσον ξεχωρίστηκε από Τον Θεό). Αυτά όμως δεν τον κάνουν έθνος άγιο και βασίλειο ιεράτευμα. Δεν μας δείξατε κανένα τέτοιο χωρίο.

 

Λ) 1) Το ότι όπως λέτε ερμηνεύω αυθαίρετα, είναι κάτι με το οποίο μπορεί να γελάσει ο κόσμος και δεν σας τιμά, εκτός αν είστε ειλικρινής.

2) Ο δε Χρυσόστομος και Ωριγένης που αναφέρετε δεν με αφορούν με τον τρόπο που αφορούν εσάς. Δεν είναι παρά τιμημένα ονόματα στην ιστορία τα οποία δεν έχουν δικαίωμα να μου καθορίσουν ή να με διδάξουν την πίστη, όταν υπάρχει η Αγία Γραφή, Το Πνεύμα Το Άγιο, η σημερινή Εκκλησία. Είχαν την γνώμη τους λοιπόν και έχω την δική μου. Θέλετε να παραβλέψω αυτά που δείχνει η Γραφή επειδή δεν κολλάνε στα λεγόμενα κάποιων «πατέρων», τα οποία εσείς απλώς μεταφέρετε μην δίνοντας πρέποντα χρόνο στην απλή λογική του επιχειρήματός μου. Εσείς είστε λοιπόν που αυθαιρετείτε απέναντί μου και απέναντι στα ίδια τα λόγια Του Θεού στην ΠΔ. Πέραν αυτού, η διάκριση μου ότι δεν εκπληρώθηκε ποτέ η πρόθεση Του Θεού για βασίλειο ιεράτευμα, είναι μία ιδιαίτερη διάκριση που ευκόλως μπορεί να παραβλέψει κανείς (όπως και αυτοί οι δύο συγγραφείς) διότι α) αναφέρεται μόνο μία φορά στην ΠΔ (και η σιωπή την ακολουθεί) β) διότι ο λαός Ισραήλ αναφέρεται ως εκλεκτός και άγιος (αλλά για άλλο λόγο όπως θα δούμε!) κάτι που μπορεί να παραπλανήσει κάποιον και γ) από την άλλη διαβάζουμε ότι οι πιστοί της ΚΔ είναι βασίλειο ιεράτευμα, πράγματα που μπορούν όλα μαζί να δώσουν την εντύπωση ότι και ο Ισραήλ ήταν βασίλειον ιεράτευμα, ειδικά όταν το θεωρεί απλώς δεδομένο επειδή έτσι το έχει ακούσει από αλλού.

3) Λέτε: «Ακόμα, ποιος σας είπε ότι η γενική ιεροσύνη που προσδοκούσε ο Θεός για τον Ισραήλ είχε να κάνει με άμφια, θυσίες κλπ; Αυτά ήταν χαρακτηριστικά της ΕΙΔΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΙΕΡΕΩΝ. Καμία σχέση με την γενική ιεροσύνη. Αυτή, είχε να κάνει με τον αγιασμό και το ξεχώρισμα του λαού από τους άλλους λαούς που θεωρούνταν ακάθαρτοι. Το χωρίο είναι σαφέστατο. ‘’ τώρα λοιπόν εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών· διότι ιδική μου είναι πάσα η γή· και σεις θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον’’.

Το αν δεν αναφέρεται η προς Εβραίους επιστολή στην γενική ιεροσύνη των Εβραίων, δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε.»

Σχολιασμός:

α) Αυτά που λέω παρά τέταρτο τα λέτε ακριβώς, αλλά τα λέτε σαν να μην τα είπα. Είχα πει:

«Αντιθέτως, είναι το ειδικό ιερατείο που βλέπουμε στην ΠΔ να ιερουργεί για Τον Θεό και είναι το μόνο που αναφέρεται σε ολόκληρη την προς Εβραίους Επιστολή. Αναφερόμενος έτσι ο Παύλος σε ιερείς στην προς Εβραίους, μόνο το ειδικό ιερατείο είχε στην σκέψη του και καμία γενική ή ειδική ιεροσύνη.»

Και τα υπόλοιπα που λέτε τα οποία δεν έχω μαρκάρει, επίσης όχι μόνο τα λέω, και τα αναλύω.

β) Γιατί βάζετε λόγια στο στόμα μου; Είπα εγώ ότι η γεν. ιεροσύνη της ΠΔ είχε να κάνει με άμφια, θυσίες κτλ.;;;;; Απλώς διευκρίνισα:

«Η γενική ιεροσύνη της ΠΔ  δεν έφερε κανένα τυπικό γνώρισμα όπως η λειτουργία του ειδικού ιερατείου στην ΠΔ (όπως άμφια, θυσίες, μεσολάβηση). Αυτή δε η γενική ιεροσύνη δεν αναφέρεται στην προς Εβραίους καθόλου, ούτε καν υπονοείται. Το λέω αυτό διότι θα προσπαθήσει να αντλήσει από αυτήν την επιστολή κάποιο επιχείρημα ο κ.Μπαφίτης αργότερα.»

 

4) Λέτε: «Ακόμα όμως και στην περίπτωση που δεν υπήρξε γενική ιεροσύνη επειδή ο λαός ποτέ δεν φύλαξε την Διαθήκη του Κυρίου, ακόμα και σε αυτήν την περίπτωση δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι τελικά εξ αιτίας αυτού του γεγονότος την έδωσε σε ένα μόνο μέρος του λαού (στους Λευίτες), διότι και το ‘’βασίλειον ιεράτευμα’’ για τον λαό, και το ‘’η ιερατεία θέλει είσθαι εις αυτούς κατά νόμον παντοτεινόν· και θέλεις καθιερώσει τον Ααρών και τους υιούς αυτού’’, λέγονται ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΕΠΟΧΗ. Παράλληλα.»

Σχόλια: 1) Τα πρώτα λόγια της πρώτης πρότασης (από το «Ακόμα…[μέχρι]…..σε αυτήν την περίπτωση»), μπορείτε να τα πείτε ΜΟΝΟ αν δεν ήσασταν απολύτως σίγουρος περί του αν εκπληρώθηκε η λεγόμενη γενική ιεροσύνη στην ΠΔ ή αν μετά από όσα σας είχα γράψει, αλλάξατε γνώμη. Μόνο τότε θα κάνατε μία τέτοια υπόθεση, επιτρέποντας την πιθανότητα να είναι σωστή η θέση μου. Σε αυτήν την περίπτωση όμως κ.Μπαφίτη, γιατί να είστε απόλυτος κατά της θέσης μου; Επειδή άλλα λένε μερικοί «πατέρες». -Είναι ο μόνος -δυστυχώς- μετρημένος λόγος σε όλη την απάντησή σας.

2) Το δεύτερο μέρος αυτής της μεγάλη πρότασης, δεν είμαι σίγουρος αν το αντιλαμβάνομαι σωστά.

Γιατί δηλαδή το ότι αυτά τα χωρία λέγονται κατά την ίδια εποχή, να εμποδίζει τον ισχυρισμό ότι μεταφέρθηκε η πρόθεση για γενική ιεροσύνη («βασίλειον ιεράτευμα») στην φυλή Λευί; Θα μπορούσε -λογικά- την ίδια εποχή να έγινε αυτή η μεταφορά της πρόθεσης Του Θεού. Απλό. Αν και τώρα απλώς έδειξα το λάθος στην λογική σας εδώ, δεν ισχυρίστηκα κάτι τέτοιο στην 1^η κριτική μου. Ο λόγος που μίλησα (μάλιστα σε ένα σημείο είπα «μάλλον» σχετικά, καθότι δεν υπήρχε λόγος να είμαι απόλυτος) για αυτήν την μεταφορά εξαιτίας του περιστατικού με χρυσό μόσχο, ήταν επειδή όπως εξήγησα παρανόησα το «Λευίτες» στο «ιερείς και Λευίτες». Θεωρούσα ότι με το «Λευίτες» μάλλον εννοούνταν αρχιερείς, αλλά εννοούνταν οι βοηθοί των ιερέων, οι διάκονοι να το πούμε.

 

5) Φυσικά δεν σημαίνει ότι δεν υπήρχε η γενική ιεροσύνη της ΠΔ μόνο και μόνο επειδή η προς Εβραίους (στην ΚΔ) δεν αναφέρει σχετικά. Δεν είπα κάτι τέτοιο. Απλά απέδειξα βάσει της ΠΔ ότι η γενική ιεροσύνη δεν εκπληρώθηκε ποτέ σε όλο το λαό, όπως ήθελε ο Θεός.

 

 

Μ)1) Στην πράξη, η ιεροσύνη στην ΠΔ δεν ήταν μία, αλλά δύο, δηλαδή η γενική στην οποία ήταν να μετέχει όλος ο λαός και η ειδική του Ααρών και των υιών του. Στην θεωρεία, θα μπορούσε κανείς να πει ότι η ιεροσύνη στην ΠΔ ήταν μία, στην οποία συμμετείχε με ιδιαίτερο τρόπο η ιεροσύνη της οικογένειας Ααρών. Ίσως εκεί να βρίσκεται και το σημείο της διαφωνίας μας.

2) Λέτε (με δική μου διευκρίνηση σε μπλε):

«…λέγεται (η γενική ιεροσύνη) ‘’ειδική’’ όταν ο Θεός εκλέγει τον Ααρών και τους γιούς του». Ούτε αυτό είναι σωστό. Αν και καταλαβαίνω τι θέλετε να πείτε, δεν λέγεται η γενική… ειδική. Δεν είναι λογικό.

     Προσέξτε όμως τώρα. Αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν δύο ιεροσύνες στην πρόθεση Του Θεού, αλλά ήταν να είναι δύο ιεροσύνες στην πράξη. Προφανώς άλλα ιερατικά καθήκοντα θα είχε ο λαός στο μέλλον και άλλα η ιεροσύνη του Ααρών. Όπως είπα, ίσως εδώ να είναι και η διαφωνία μας, το μπέρδεμα. Πάντως, αρχικά η πρόθεση Του Θεού για μία γενική ιεροσύνη ήταν α) να δοθεί σε όλον τον λαό β) να μετέχει σε αυτήν όλος ο λαός, ολόκληρες οι φυλές, και αυτά, γ) κατόπιν του αγιασμού ολόκληρου του λαού. Τι σας κάνει να μην μένετε σε αυτό που διαβάζετε (Εξ.19:5-6) σε σχέση με τα τόσα χωρία που δείχνουν ότι ο Ισραήλ ως λαός δεν το εκπλήρωσε αυτό;

Η δε Λευιτική ιεροσύνη, του Ααρών και των υιών του, διαφοροποιείται από την πρόθεση για βασίλειο ιεράτευμα, καθώς δεν προέκυπτε ως αποτέλεσμα αγιασμού, διότι μόνο και μόνο που κάποιος ήταν υιός του, γινότανε ιερέας και είχε ιερατικά καθήκοντα να επιτελέσει. Πως λέτε λοιπόν ότι ήταν μία η ιεροσύνη μέρος της οποίας ήταν η Λευιτική;; Εκτός αν εννοείτε ότι ήταν μία στην πρόθεση Του Θεού, αλλά και πάλι, αυτή η πρόθεση δεν εκπληρώθηκε, οπότε πάλι ξεχωρίζεται ως ιεροσύνη. (Εξάλλου -θυμίζω- το βασικό θέμα σας είναι να αποδείξετε την ειδική ιεροσύνη στην ΚΔ και όχι την γενική στην ΠΔ [την οποία επικαλείστε ώστε να κάνετε παραλληλισμό, δηλ. «2» δήθεν ιεροσύνες της ΠΔ, και άρα… «2» δήθεν στην ΚΔ].)

 

3) Λέτε: «Το ότι ο Θεός θέτει ως όρο την υπακοή προκειμένου ο λαός να είναι ‘’βασίλειον ιεράτευμα’’, δεν είναι πρόβλημα. Η Γραφή σε πολλά σημεία αναφέρει τον Ισραήλ ως λαό του Θεού, παρόλο που το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ μέρος του λαού ήταν σε αποστασία και επομένως σε μη υπακοή.»

Σχολιασμός: Ο Ισραήλ ήταν λαός Του Θεού, αλλά δεν έγινε ποτέ α) ως λαός, και β) λόγω υπακοής, «έθνος άγιον» και «βασίλειον ιεράτευμα». Πάντα ήταν μεν λαός του Θεού κατ’εκλογήν, αλλά όχι «έθνος άγιον» και «βασίλειον ιεράτευμα» βάσει υπακοής. Δηλαδή ήταν «άγιος» κατ’εκλογήν, αλλά όχι «άγιος» στην πράξη. Αυτό είναι που μπερδεύετε.

Συνεχίζετε στο ίδιο σημείο:

 

Για παράδειγμα, την εποχή του Ιερεμία, κάποια χρόνια πριν ο Θεός επιτρέψει την μετοικεσία στην Βαβυλώνα εξ αιτίας της αποστασίας τους, ο Θεός δια του Ιερεμία ονομάζει τον αποστάτη λαό ‘’δικό Του’’.  Δικός Του λαός, σημαίνει λαός ξεχωρισμένος από τους άλλους που δεν είχαν την πίστη του αληθινού Θεού.

Ν) 1) Πάλι, ΦΥΣΙΚΑ ο Θεός δια του Ιερεμία ονομάζει τον Ισραήλ λαό δικό Του, αφού ήταν! Δεν είχε να κάνει με τον αγιασμό τους.

2) Λέτε: «Ο Ισραήλ, χάρη των δικαίων και υπάκουων στην διαθήκη του Κυρίου- αν και οι ΛΙΓΟΤΕΡΟΙ πάντα- κλήθηκε ‘’βασίλειον ιεράτευμα’’. Ο Θεός, με το στόμα του προφήτη, αναφέρει ότι ο λαός ήταν άγιος όταν ακολουθούσε τον Θεό ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ, αναφερόμενος στα δύσκολα χρόνια της ερήμου που το ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ μέρος του λαού γόγγυζε και αποστατούσε από του Κυρίου. ‘’ Ύπαγε και βόησον εις τα ώτα της Ιερουσαλήμ λέγων, Ούτω λέγει Κύριος· Ενθυμούμαι περί σου την προς σε ευμένειάν μου εν τη νεότητί σου, την αγάπην της νυμφεύσεώς σου, ότε με ηκολούθεις εν τη ερήμω, εν γη ασπάρτω· ο Ισραήλ ήτο άγιος εις τον Κύριον’’ (Ιερεμίας β 2-3). Από την στιγμή που ο Θεός τον λογαριάζει (χάρη των λίγων) ως ΆΓΙΟ, ως υπάκουο επομένως, τον λογαριάζει και  ως ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΙΕΡΑΤΕΥΜΑ κατ’ επέκταση.»

 

α) Όχι. ΠΟΤΕ δεν κλήθηκε βασίλειον ιεράτευμα, το ότι κλήθηκε να είναι τέτοιος, είναι άλλο. Και όταν κλήθηκε να είναι, στην αμαρτία ήταν όπως όλοι οι άνθρωποι.

β) Ας δούμε τώρα το χωρίο που μας παραθέτετε:

Ιερ.2:2-3 «2 Ύπαγε και βόησον εις τα ώτα της Ιερουσαλήμ λέγων, Ούτω λέγει Κύριος· Ενθυμούμαι περί σου την προς σε ευμένειάν μου εν τη νεότητί σου, την αγάπην της νυμφεύσεώς σου, ότε με ηκολούθεις εν τη ερήμω, εν γη ασπάρτω· 3 ο Ισραήλ ήτο άγιος εις τον Κύριον, απαρχή των γεννημάτων αυτού· πάντες οι κατατρώγοντες αυτόν ήσαν ένοχοι· κακόν ήλθεν επ' αυτούς, λέγει Κύριος.»

Σχολιασμός: Δεν λέει κ.Μπαφίτη ότι λογαριάζει τον λαό Ισραήλ ως άγιο στη διαγωγή και έτσι βασίλειον ιεράτευμα χάριν των λίγων, αλλά ότι ήταν άγιος/ξεχωρισμένος καθότι Ο Κύριος θυμάται την ευμένειαν αυτού (εδ.2) και την αγάπη που έδειχνε σε αυτούς όταν Τον ακολουθούσαν στην έρημο, έχοντας μπει σε σχέση μαζί τους, δηλαδή θυμάται την εκλογή Του προς αυτούς. Τους εξέλεξε ξεχωρίζοντάς τους με κάθε ευλογημένη πρόθεση για να είναι η «απαρχή των γεννημάτων αυτού». Αυτό διαβάζουμε.

γ) Το χωρίο λοιπόν αυτό, δεν τους αναγνωρίζει ως άγιο λόγω διαγωγής/υπακοής, αλλά λόγω της κατά την ευμένειά Του εκλογή τους.

δ) Λέτε: «Στο Δευτερονόμιο πάλι αναφέρει ο Θεός τον Ισραήλ ως ΆΓΙΟ· ‘’ επειδή συ είσαι λαός άγιος εις Κύριον τον Θεόν σου· σε εξέλεξε Κύριος ο Θεός σου διά να ήσαι εις αυτόν λαός εκλεκτός, παρά πάντας τους λαούς τους επί του προσώπου της γης’’ (Δευτερονόμιο, ζ 6).»

Σχολιασμός: Πάλι ένα εδάφιο που λέει άλλα από αυτά που ο κ.Μπαφίτης θέλει να μας πει. Το πρώτο σκέλος ονομάζει τον λαό άγιο επειδή μιλάει για την εκλογή Του Θεού, το δεύτερο σκέλος, φανερώνει ΓΙΑΤΙ τον εξέλεξε Ο Κύριος, δηλαδή για να είναι εκλεκτός Του «παρά πάντας τους λαούς…», όχι ότι ήταν όταν γράφτηκε αυτό. Ο Θεός λοιπόν το δικό Του μέρος για τον σκοπό αυτό το έκανε, ο λαός όμως το δικό του μέρος δεν το έκανε.

Αλλά ας δούμε το χωρίο αυτό στα συμφραζόμενά του:

Δευτ.7:1-6  Όταν Κύριος ο Θεός σου σε φέρη εις την γην, εις την οποίαν υπάγεις διά να κληρονομήσης αυτήν, και εκδιώξη έθνη πολλά απ' έμπροσθέν σου, τους Χετταίους και τους Γεργεσαίους και τους Αμορραίους και τους Χαναναίους και τους Φερεζαίους και τους Ευαίους και τους Ιεβουσαίους, επτά έθνη μεγαλήτερα και δυνατώτερά σου· 2  και όταν Κύριος ο Θεός σου παραδώση αυτούς έμπροσθέν σου, θέλεις πατάξει αυτούς· κατά κράτος θέλεις εξολοθρεύσει αυτούς· δεν θέλεις κάμει συνθήκην μετ' αυτών ουδέ θέλεις δείξει έλεος προς αυτούς· 3 ουδέ θέλεις συμπενθερεύσει μετ' αυτών· την θυγατέρα σου δεν θέλεις δώσει εις τον υιόν αυτού ουδέ την θυγατέρα αυτού θέλεις λάβει εις τον υιόν σου· 4 διότι θέλουσιν αποπλανήσει τους υιούς σου απ' εμού και θέλουσι λατρεύει άλλους θεούς· και θέλει εξαφθή η οργή του Κυρίου εναντίον σας και πάραυτα θέλει σε εξολοθρεύσει. 5 Αλλ' ούτω θέλετε κάμει προς αυτούς· τους βωμούς αυτών θέλετε καταστρέψει και τα αγάλματα αυτών θέλετε συντρίψει και τα άλση αυτών θέλετε κατακόψει και τα γλυπτά αυτών θέλετε καύσει εν πυρί· 6 επειδή συ είσαι λαός άγιος εις Κύριον τον Θεόν σου· σε εξέλεξε Κύριος ο Θεός σου διά να ήσαι εις αυτόν λαός εκλεκτός, παρά πάντας τους λαούς τους επί του προσώπου της γης.

     Με απλά λόγια τους λέει ότι όταν σας φέρω στην γη που θέλω να σας φέρω, δεν θα έχεις καμία ανάμειξη με τους ντόπιους και τις συνήθειές τους, γιατί; Διότι Εγώ σε διάλεξα για μένα, για να είσαι όπως Εγώ θέλω, δηλαδή να ξεχωρίζεις στην πράξη από όλους τους λαούς. -Δείτε τα λόγια που έχω κόκκινο και παρακαλώ συνειδητοποιήστε, ότι νοηματικά είναι συνώνυμα (το «άγιος» και το «σε εξέλεξε»).

Το επόμενο εδάφιο φυσικά ομολογεί το ίδιο (εδ.7):

«7 Δεν προετίμησεν εσάς Κύριος ουδέ εξέλεξεν εσάς, διότι είσθε πολυπληθέστεροι παρά πάντα τα έθνη· επειδή σεις είσθε οι πλέον ολιγάριθμοι παρά πάντα τα έθνη»

Συνεχίζει στο ίδιο σημείο:

 

Ξ)1) Θυμίζω ότι ήδη αναγνώρισα το λάθος μου στην αρχή και έτσι δεν σχολιάζω εδώ ξανά τα σχετικά λόγια σας.

2) Λέτε: «Παρόλα αυτά, παρόλη την ανυπακοή του ο Ααρών χρίστηκε ιερέας. Με την λογική σας, δεν θα έπρεπε να χριστεί ούτε αυτός ούτε οι γιοί του, καθώς έδειξαν ανυπακοή.»

Σχολιασμός: Πάλι λάθος κάνετε και πάλι μεταφέρετε λανθασμένα τις θέσεις μου. Με… την λογική μου… α) ο Ααρών δεν ήταν… το άγιο έθνος και το βασίλειον ιεράτευμα! β) Το να είναι ή να γίνει κανείς ιερέας (όπως και στο βασίλειο ιεράτευμα της ΚΔ) δεν σημαίνει ότι ήταν προηγουμένος αναμάρτητος, κάνενας εξάλλου δεν είναι αναμάρτητος. γ) Μία προσεκτική ανάγνωση, δείχνει ότι η αμαρτία του Ααρών προέκυψε από τον φόβο του προς τον αχαλίνωτο λαό, κοινώς, φοβήθηκε το λιντσάρισμα! Δεν προσκύνησε ο ίδιος το είδωλο που φτιάξανε, ούτε το ενέκρινε μέσα του. δ) Δεν πιστεύω ότι ο λαός Του Θεού δεν πέτυχε την πρόθεση Του Θεού για αυτούς επειδή έπραξαν μεμονωμένα άτομα μερικές αμαρτίες, αλλά επειδή ως λαός κατά κανόνα φαίνεται ότι χαρακτηριζόταν από ανταρσία, απείθεια, αμαρτία παρόλα τα τόσα καλέσματα Του Θεού για συμμόρφωση και τις ΤΟΣΕΣ ευεργεσίες Του.

Αυτά λέει… η γνώση μου και η λογική μου.

 

Ο) 1) Δείξτε μου τα λόγια μου που δείχνουν ότι δεν αντιλαμβάνομαι αυτό που λέτε. Άλλο ότι διαφωνώ κ.Μπαφίτη. Αφήστε τα αυτά. Γιατί δίνετε τέτοιες εντυπώσεις;

2) Λέτε: «Ενδυόμαστε τον Χριστό, είμαστε ΜΕΣΑ στον Χριστό (εν Χριστώ Ιησού) και φυσικά μετέχουμε σε ότι άλλο φέρει ο Χριστός. Ένα από αυτά είναι και η ιεροσύνη.» (και μιλάτε για το βάπτισμα στο νερό) και στο μεθεπόμενο σημείο που μάρκαρα σε κίτρινο λέτε:

«είμαστε ‘’ιεράτευμα’’ επειδή μετέχουμε όλοι του αξιώματος της ιεροσύνης του Χριστού.»

Σχολιασμός: Δεν είναι έτσι. Εξηγώ λοιπόν πάλι. Α) ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΤΗΝ ΓΡΑΦΗ δεν βλέπουμε οι Χριστιανοί να μετέχουν δια Του Χριστού στην τάξη Μελχισεδέκ. Και σε αυτό θα μείνουμε. Β) Έδειξα στην κριτική μου όλα τα σημεία στην ΚΔ που φανερώνουν σε ποια πνευματικά πράγματα μετέχουν οι Χριστιανοί και μεταξύ αυτών δεν υπάρχει ΚΑΜΙΑ αναφορά σε μία μετοχή δια Του Χριστού στην τΜ. Αυτό ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να είναι τυχαίο για όσους έστω αντιλαμβάνονται την βαρύτητα αυτής της λανθασμένης θέσης σας. Γ) Φοράμε Τον Χριστό ενώπιον Του Θεού ως Πρόσωπο, Αγιοσύνη και Υιό Του Θεού, όχι ως Ιεροσύνη, διότι ως Ιερέας-Αρχιερέας της τΜ μεσιτεύει για τους πιστούς:

Εβρ.5:10 ονομασθείς υπό του Θεού αρχιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέχ·

7:11, 24-28 11 Εάν λοιπόν η τελειότης υπήρχε διά Λευϊτικής ιερωσύνης· διότι ο λαός επ' αυτής έλαβε τον νόμον· τις χρεία πλέον να εγερθή άλλος ιερεύς κατά την τάξιν Μελχισεδέχ, και ουχί να λέγηται κατά την τάξιν Ααρών;…………….. 24 εκείνος όμως, επειδή μένει εις τον αιώνα, έχει αμετάθετον την ιερωσύνην· 25 όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι' αυτού, ζων πάντοτε διά να μεσιτεύση υπέρ αυτών. 26 Διότι τοιούτος αρχιερεύς έπρεπεν εις ημάς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος, 27 όστις δεν έχει καθ' ημέραν ανάγκην, ως οι αρχιερείς να προσφέρη πρότερον θυσίας υπέρ των ιδίων αυτού αμαρτιών, έπειτα υπέρ των του λαού· διότι άπαξ έκαμε τούτο, ότε προσέφερεν εαυτόν. 28 Διότι ο νόμος καθιστά αρχιερείς ανθρώπους έχοντας αδυναμίαν· ο λόγος όμως της ορκωμοσίας της μετά τον νόμον κατέστησε τον Υιόν, όστις είναι τετελειωμένος εις τον αιώνα

    Βλέπουμε λοιπόν γιατί υπάρχει απόλυτη σιωπή σχετικά με μία συμμετοχή δια Του Χριστού στην τΜ. Απλούστατα, επειδή δηλαδή ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΙΕΡΕΙΣ-ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ λόγω δήθεν του βαπτίσματος (διευκρινίζω), επειδή δεν μπορούμε να έχουμε καμία τέτοια ιεροσύνη καθότι αυτή αποσκοπεί σε ένα τέτοιο έργο μεσιτείας. Δεν μετέχουμε στην τΜ δια Του Χριστού, διότι ο Χριστός ανέλαβε αυτόν τον ρόλο ως αρχιερέας υπέρ του λαού Του για να μεσιτεύει για αυτούς. Δεν έχει νόημα οι Χριστιανοί να ανήκουν σε αυτήν. Σε αυτήν την ιεροσύνη μόνο Αυτός μπορεί να ανήκει και είναι θεολογικώς παράξενο για να μην πω παράλογο, να συμμετέχουμε εμείς σε αυτήν μέσω Του Χριστού και μάλιστα να μην το λέει πουθενά αν και υπήρχαν τέλειες ευκαιρίες να το πει.

3) α) Το χωρίο που αναφέρετε (Αποκ.1:5-6) λέει ότι Ο Χριστός έκανε τους πιστούς «βασιλείς και ιερείς εις τον Θεόν και Πατέρα αυτού». Μα τι τέλειο σημείο να αναφερθεί στην τΜ αν αυτό που λέτε κ.Μπαφίτη εσείς και οι όποιοι «πατέρες» σας ήταν αλήθεια και όμως ΤΙΠΟΤΑ πάλι. Γίνεστε βασιλικότεροι του Βασιλέως! Εδώ στην γη λοιπόν, είμαστε ιερείς (σκέτο) με την πνευματική έννοια που αναφέρεται στην Α’Πέτρου 2:5, 9:

«και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού·»

«..σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φώς·»

…και όχι ιερείς εν και δια Χριστώ κατά την τάξη Μελχισεδέκ!.. Ο Χριστός είναι Ιερέας, αλλά συγκεκριμένα είναι Αρχιερέας Μεσίτης, όχι σκέτο Ιερέας. Αν «φορούσαμε» τον Χριστό και ως μετοχή στην Ιεροσύνη Του, λογικά θα ήμασταν όλοι αρχιερείς μεσίτες, όχι ιερείς, διότι Αυτός είναι Αρχιερέας και μάλιστα για να μεσολαβεί για τους πιστούς. Η μετοχή –για την οποία μιλάει η ΚΔ- στον Χριστό, (δεν είναι κάτι που αφορά ορισμένος πιστούς, μία ομάδα, αλλά όλους και έτσι αν έστω δεχτούμε για την συζήτηση ότι μετέχουν οι πιστοί όλοι στην τΜ μέσω Του Χριστού θα ήμασταν τότε όλοι «ιερείς» συγκεκριμένα «αρχιερείς» (δείτε περικοπές στην Προς Εβραίους πάνω) και τότε το μπέρδεμα με το κουβάρι της ειδικής σας ιεροσύνης θα ήταν ακόμα πιο δύσκολο να το λύσετε.

β) Στην ΠΔ διαβάζουμε ότι Ο Θεός Πατέρας θα έκανε τον λαό Ισραήλ «βασίλειον ιεράτευμα» αν έδειχναν υπακοή στο θέλημά Του, στην ΚΔ διαβάζουμε ότι είναι Ο Χριστός που μας έκανε βασιλείς και ιερείς (όταν δηλαδή εμείς μετανοήσαμε και πιστέψαμε σε Αυτόν, ζώντας έτσι μία αντίστοιχη αγιότητα).

Υπάρχουν και άλλα που μπορώ να προσθέσω εδώ, αλλά φτάνουν αυτά.

4) Λέτε: «Και όπως εξήγησα παραπάνω, είμαστε ‘’ιεράτευμα’’ επειδή μετέχουμε όλοι του αξιώματος της ιεροσύνης του Χριστού. Διαφορετικά, δεν θα υπήρχε ‘’ιεράτευμα’’ στην Καινή Διαθήκη.»

Κι όμως το ιεράτευμα υπάρχει διότι αυτή ήταν η πρό Χριστού πρόθεση Του Θεού για τον λαό Του, και όχι επειδή δήθεν μετέχουμε στην ιεροσύνη της τΜ. Για ποιο λόγο το βασίλειον ιεράτευμα της ΚΔ, να πρέπει ντε και καλά να μπει κάτω από την ιεροσύνη Μελχισεδέκ, και να μην είναι εν Χριστώ και ανεξάρτητο από αυτήν (την ιεροσύνη Του);;

5) Μετά λέτε: «Ο απ Πέτρος παίρνει ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ της Παλαιάς Διαθήκης και το προσαρμόζει ΣΤΟ ΠΝΕΥΜΑ της Καινής, με διαφορετικό ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ.»

Σχολιασμός: Άκουσον, Άκουσον! Τότε, το διέλυσε! Αυτές είναι οι «Ορθόδοξες» αλχημείες. Το αστείο είναι ότι μας τα βάζετε και σε κεφαλαία, προφανώς ελπίζετε ότι έτσι θα πείσετε ότι αυτός ο λόγος σας δεν είναι παράλογος. –Αλλά, και το γράμμα παίρνει ο Πέτρος και το πνεύμα της ΠΔ. Και τα δύο χωρία μιλούν για την πρόθεση Του Θεού, η διαφορά είναι ότι στην Α’Πέτρου 2:9, η πρόθεσή Του εκπληρώνεται από όσους μετανόησαν και πίστεψαν και έλαβαν Το Πνεύμα Του Θεού και έτσι πλέον είναι «εν Χριστώ». Ο απ.Πέτρος δεν αλλάζει ούτε το πνεύμα ούτε το περιεχόμενο (αν και είναι ουσιαστικά το ίδιο, επαναλαμβάνω το λογοπαίγνιό σας), αυτό το κάνει η «Ορθοδοξία» σας. Ας διαβάσει ο καθένας τις δύο περικοπές (Έξ.19:5-6 και Α’Πέτ.2:5,9) και ας το κρίνει μόνος του.

6) Λέτε: «Σας τα έχω εξηγήσει ικανοποιητικά αλλά εσείς τα περιπλέκετε». Α) Το ότι δίνετε εξηγήσεις, δεν σημαίνει ότι τις βλέπω ως ορθές, ειδικά όταν σας δείχνω ότι… δεν είναι! Β) Αν κάποιος περιπλέκει κάτι, είστε εσείς και κάποιοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς, αλλά αυτό θα το κρίνουν και οι αναγνώστες μας και Ο Θεός.

7) Συνεχίζετε την ίδια πρόταση και λέτε: «προτείνοντας ως δήθεν ‘’λογικές’’ δικές μου πράγματα που όχι μόνο δεν είπα…»

Σχολιασμός: Για να μην είστε κοινός συκοφάντης, γιατί δεν παραθέσατε τα λόγια μου (όπως κάνω εγώ) ακριβώς όπου σας προσάπτω δήθεν μία λογική που δεν είναι δική σας; Απλά τα πράγματα. Έτσι απλά πετάτε κατηγορίες για εντυπώσεις; Αυτό κάνουν οι «Ορθόδοξοι»; Είναι δημόσιος ο διάλογός μας!! Τι ελπίζετε; Ότι οι αναγνώστες δεν θα πάνε στον κόπο να εξακριβώσουν του λόγου σας το αληθές ή ότι δεν έχουν καλή μνήμη; Αν ναι, κρίμα και αμαρτία μαζί. –Παρακαλώ να μην ξαναγίνει.

8) Συνεχίζετε την ίδια αδικία, λέγοντας: «αλλά που εξήγησα ακριβώς τα ΑΝΤΙΘΕΤΑ από αυτά που λέτε εσείς»

Δηλαδή, τι είπα εγώ ότι είπατε, το οποίο ήταν αντίθετο από αυτό που είπατε; Σας έδειξα ότι δεν υπήρχε αντίθετο.

9) Μετά αναφέρεστε στον Κύριλλο Αλεξανδρείας, 4^ο αιώνα! Δεν χρειάζεται σχόλιο. Την ερμηνεία του έδινε (η καλή περίπτωση) μετά από τόσα που θα είχε κατηχηθεί, δικαιούται.

10) Λέτε: «Η Γραφή αναφέρει καθαρά· ‘’ μέτοχοι εγείναμεν του Χριστού’’ (Εβραίους, γ 14). Αυτό σημαίνει ότι οτιδήποτε έχουμε πηγάζει από τον Χριστό. Η αρχαία Εκκλησία αυτό πίστευε σε αντίθεση με σας,…»

Σχόλια: α) Ότι η αρχαία Εκκλησία πίστευε ότι γίναμε μέτοχοι Του Χριστού και ότι εγώ δήθεν λέω το αντίθετο, αυτό δεν είναι πάλι ψέμα; Δεν ανέφερα ξεκάθαρα ότι «Το ότι είμαστε μέλη Του, δεν σημαίνει ότι μετέχουμε –μάλιστα με το έτσι θέλω όπως αποδεικνύω- σε ό,τι μετέχει Αυτός;» (άρα μετέχουμε σε κάτι), αλλά και δεν ανέφερα όλα τα χωρία της Προς Εβραίους που μιλούν για το είδος της μετοχής που έχουμε;; Ο,τι θέλετε λέτε. β) Αυτό που έχουμε, είναι μόνο ό,τι πηγάζει από Τον Χριστό. Δεν τα έχουμε όλα όμως. Π.χ. Μόνο ο Χριστός σταυρώθηκε για τις αμαρτίες του κόσμου, μόνο ο Χριστός είναι Ο Μεσίτης μεταξύ Θεού και ανθρώπου καθότι Αρχιερέας∙ αυτά δεν τα έχουμε εμείς, είναι αποκλειστικά έργα δικά Του και δεν μετέχουμε σε αυτά διότι δεν το δικαιούμαστε.

11) Και αμέσως -αυθαιρέτως- συμπληρώνετε τα λόγια του Χρυσόστομου, λέγοντας:

«και το εκφράζει ο Χρυσόστομος ως εξής· ‘’Ούτω και συ γίνη βασιλεύς και ιερεύς και προφήτης εν τω λουτρώ’’ (Εις την Β Κορινθίους)»

Πρώτον, (σε συνειρμό με τα λόγια σας στο 10)) ο Χρυσόστομος ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η αρχαία Εκκλησία, αλλά, και ούτε την εκφράζει, τον εαυτό του εκφράζει. Πόσο μάλλον δεν εκφράζει την Εκκλησία καλύτερα από τους αποστόλους Του Χριστού όπως αυτοί έγραψαν στα βιβλία της ΚΔ! Είναι ένας άνθρωπος με μυαλό που ερμήνευε, πότε σε συμφωνία με την Γραφές, πότε όχι, πότε ίσως με Θεϊκή έμπνευση (γιατί όχι;), πότε όχι, πότε με πλαφόν απόψεις προηγούμενων, πότε όχι. Ποιος θα τα κρίνει αυτά όμως; Μήπως κανένας;; Η Γραφή φυσικά.

Δεύτερον, γεννήθηκε περίπου το 350 μ.Χ. οπότε πολύ μετά τους αποστόλους, έχοντας λογικά υποστεί ο ίδιος διάφορες «πλύσεις», άντε να το πω «κατανοήσεις/επιρροές».

Τρίτον, ας δούμε πάλι(!) τι μας αποκρύπτεται και πως κάνετε κατάχρηση των λόγων του σε βάρος όσων –κυρίως «Ορθοδόξων»- δεν γνωρίζουν τα πράγματα! Τα λόγια αυτά εξηγούνται από τον ίδιο τον Χρυσόστομο (!) και δεν έχουν καμία σχέση με το αν ντυνόμαστε την ιεροσύνη δήθεν του Χριστού!! Μας λέει ο ίδιος (!) λοιπόν αμέσως, επεξηγώντας:

(τα σε έντονο μαύρο είναι αυτά που παραλείπει ο κ.Μπαφίτης)

Ούτω και συ γίνη βασιλεύς και ιερεύς και προφήτης εν τω λουτρώ’ Βασιλεύς μεν πάσας χαμαί ρίψας τας πονηράς πράξεις, και τα αμαρτήματα κατασφάξας (εδώ δίνει μία ερμηνεία του πως γινόμαστε βασιλείς, μετά θα δούμε και άλλα)∙ ιερεύς δε, εαυτόν προσενεγκών τω Θεώ, και καταθύσας το σώμα, και σφαγείς και αυτός. ει γαρ συναπεθάνομεν αυτώ, φησί, και συζήσομεν αυτώ.»

Προσέξτε: Δεν λέει ότι θα γίνει κανείς βασιλεύς, ιερεύς, προφήτης, επειδή θα βαπτιστεί στο λουτρό του βαπτίσματος και έτσι δήθεν θα μετάσχει στην ιεροσύνη Του Χριστού, αλλά επειδή πριν από το λουτρό φέρει την καρδιά του σε μετάνοια/ταπείνωση!!!!! Κατά το βάπτισμα λοιπόν, είναι που θα λάβει την ανάλογη αναγνώριση/δικαίωμα από Τον Θεό ως –θα λέγαμε- επιβράβευση! Πριν το βάπτισμα όμως πρέπει να έχει κάνει την καρδιά του, καρδιά ενός βασιλιά Του Θεού και ιερέα Του Θεού. Να το πω πιο απλά. Τους λέει:

Βασιλεύς θα γίνεις στο λουτρό, όταν (βάζοντας την θέλησή/εξουσία σου δηλαδή) ρίξεις στην γη όλες της πονηρές πράξεις και κατασφάξεις τις αμαρτωλές συνήθειές σου. Ιερέας θα γίνεις στον λουτρό όταν προσφέρεις τον εαυτό σου στον Θεό και θυσιάσεις το σώμα σου και έτσι έχοντας σφάξει και τον ίδιο τον εαυτό σου (το εγώ σου δηλαδή).

Δεν φέρει κ.Μπαφίτη στην σκέψη του ο Χρυσόστομος την θεωρία σας, ότι δήθεν θα γίνει κανείς βασιλιάς και ιερέας επειδή δήθεν κατά το βάπτισμα θα ενδυθεί Τον Χριστό ως Βασιλιά και Ιερέα (της τΜ…) και προφήτη, αλλά φέρνει στην σκέψη του το έργο του ανθρώπου που θα τον κάνει να δικαιούται να είναι από το βάπτισμά του και μετά, πνευματικώς βασιλιάς, ιερέας προφήτης!

Με άλλα λόγια κ.Μπαφίτη, ο Χρυσόστομος –μέχρι εδώ (περί βασιλιά και ιερέα)- μιλάει για ΜΕΤΑΝΟΙΑ πριν το βάπτισμα. Τους λέει ότι θα γίνουν βασιλείς και ιερείς, όχι επειδή –όπως λέτε εσείς κ.Μπαφίτη- δήθεν θα μετέχουν στην ιεροσύνη της τΜ Του Χριστού, αλλά επειδή προηγουμένως συνειδητά αποφάσισαν να δοθούν εκ του ολοκλήρου στον Κύριο!!! Αυτό, αυτή η περιγραφή, είναι επί της ουσίας η ίδια περιγραφή του βασίλειου ιερατεύματος της ΠΔ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Θυμόσαστε;

Εξ.19:5-6 τώρα λοιπόν εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών· διότι ιδική μου είναι πάσα η γή· 6 και σεις θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον. Ούτοι είναι οι λόγοι, τους οποίους θέλεις ειπεί προς τους υιούς Ισραήλ.

Δηλαδή, ο Χρυσόστομος θέτει τις προϋποθέσεις να γίνει κανείς πνευματικός βασιλιάς, ιερέας, προφήτης Του Θεού, και το ίδιο κάνει Ο Θεός στην ΠΔ θέτοντας προϋπόθεση για να είναι κανείς μέλος του βασίλειου ιερατεύματος, δηλαδή θέτει την υπακοή στο θέλημα/διαθήκη Του Θεού. Μόνο λοιπόν όταν υπάρχει η υπακοή μιας αφιερωμένης καρδιάς στον Θεό, μπορεί ο άνθρωπος να βλέπεται από τον Θεό από το λουτρό και μετά ως πνευματικός βασιλιάς και ιερέας. Το «λουτρό» μόνο του, είναι μηδέν(!) χωρίς να προηγείται μία καρδιά μετανοίας, που πράττει «έργα μετανοίας» όπως λέει ο Παύλος και ο Ιωάννης ο Βαπτιστής. Ο άνθρωπος πρέπει να πεθάνει για τον εαυτό του, για να ζήσει για Τον Θεό. Είναι έτσι η καρδιά 100% στραμμένη στον Θεό της ο λόγος που Αυτός παραχωρεί το δικαίωμα στον άνθρωπο κατά το βάπτισμα να γίνει επισήμως βασιλιάς και ιερέας Του Θεού, διότι αυτό που αποφάσισε πριν τον βάπτισμα, θα το συνεχίσει μετά το βάπτισμα.

Τίποτε –αν ήταν δυνατόν!- περί μετοχής δήθεν στην ιεροσύνη Του Χριστού της τΜ, ούτε υπαινιγμό!!! Είναι δυαντόν;; Και όμως! -Κατάχρηση κάνετε και του Χρυσόστομου (ο οποίος επιβεβαιώνει την θέση μου!) και να ήταν ο τελευταίος στην λίστα … Τι μας περιμένει με άλλους αρχαίους συγγραφείς να δείτε…

Τέταρτον, διαβάζουμε πάλι, με άλλες λεπτομέρειες αυτή τη φορά, γιατί θεωρούσε ο Χρυσόστομος τους πιστούς, ιερείς, όταν αρκετά πριν από τα λόγια αυτά, μας λέει τα εξής (στην ίδια ομιλία):

«Τι δε έστι, Χρίσας, και σφραγισάμενος; Το Πνεύμα δούς, δι’ου ταύτα αμφότερα εποίησεν, ομού προφήτας και ιερείς και βασιλέας εργαζόμενος∙ ταυτα γαρ το παλιόν εχρίετο τα γένη. Αλλ’ ημείς ουχ εν αλλά τα τρία μεθ' υπεροχής έχομεν αξιώματα νυν∙ και γαρ βασιλείας μέλλομεν απολαύειν (…), και ιερείς γινόμεθα (θα μας πει αργότερα –όπως είδαμε- «εν τω λουτρό»), προσφέροντες θυσίαν τα σώματα ημών∙ Παραστήσατε γαρ τα μέλη υμών θυσίαν ζώσαν, ευάρεστον τω Θεώ, φησί∙ και μετά τούτων και προφήται καθιστάμεθα· (και εξηγεί πως εδώ) Α γαρ οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε, ταύτα εκκεκαλυμμένα ημίν εστι. Και άλλως δε βασιλείς γινόμεθα, εάν βουληθώμεν κρατείν των ατόπων λογισμών.»

(από:

http://books.google.gr/books?id=X90-AAAAcAAJ&pg=PA522&lpg=PA522&dq=%CE%BA%CE%B1%CE%B8%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BC%CE%B5%CE%B8%CE%B1%E2%80%A2+%CE%B1+%CE%B3%CE%B1%CF%81+%CE%BF%CF%86%CE%B8%CE%B1%CE%BB%CE%BC%CF%8C%CF%82+%CE%BF%CF%85%CE%BA+%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B5&source=bl&ots=qRuWZODJBD&sig=EOxfOLSCmHqSvBfYvWNTxoCmc1o&hl=el&sa=X&ei=oKOAUOXVB8rZtAb7mIHYBw&ved=0CEIQ6AEwBg#v=onepage&q=%CE%B5%CF%8D%CE%B3%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%BF%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%B7%CE%BD%20%CE%A0%CE%B1%CF%8D%CE%BB%CE%BF%CF%85&f=false  )

Πάλι ξεκαθαρίζεται ότι ΚΑΜΙΑ πίστη δεν είχε ο Χρυσόστομος –τουλάχιστον βάσει αυτών των λόγων που αναφέρατε- ότι ο άνθρωπος ντύνεται και την ιεροσύνη Του Χριστού της τΜ κατά το βάπτισμα! Το να γίνει κανείς κατά το βάπτισμα και να παραμείνει: πνευματικά βασιλιάς, ιερέας και προφήτης, όλα αυτά, εξαρτώνται όχι από ένα πνευματικό ένδυμα, μία αυτόματη μετοχή στην ιεροσύνη Του Χριστού (της τΜ) κατά το βάπτισμα, αλλά από την στάση της καρδιάς και τον καρπό της. Βλέπουμε λοιπόν,  ότι ο Χρυσόστομος στην ίδια ομιλία του (3, περί της Β’Κορινθίους) μας λέει ότι «έχουμε (όλοι οι πιστοί δηλαδή) γίνει ιερείς, προσφέροντας τα σώματά μας θυσία». Δεν λέει ότι γίναμε ιερείς, καθώς μετέχουμε δήθεν στην ιεροσύνη Του Χριστού της τάξης Μελχισεδέκ (τΜ), αλλά κατά το βάπτισμα, διατηρώντας φυσικά την αρχική μας μετάνοια. Δεν υπάρχει αυτό στην σκέψη του, διότι αν υπήρχε ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ να μην το αναφέρει.

 

Πέμπτον, εσείς παρερμηνέψατε τα λόγια του Χρυσοστόμου (συνδέοντας τα αυθαιρέτως με μία δήθεν μετοχή στην ιεροσύνη Του Χριστού), και παραλείψατε και την εξήγηση του ίδιου του Χρυσόστομου! Οι δε υπόλοιποι «Ορθόδοξοι» απολογητές στο διαδίκτυο (για τους αναγνώστες το λέω κυρίως), οι περισσότεροι, σε όσες σελίδες και αν έψαξα, κάνουν το εξής περίεργο: Ή δεν παραθέτουν εντελώς την εξήγηση του Χρυσόστομου των ίδιων των λόγων του (άκουσον, άκουσον! -αλλά σκέτες αυτές τις λέξεις όπως τις παραθέσατε εσείς), είτε δεν παραθέτουν την εξήγησή του περί του πως γίνετε κανείς προφήτης κατά το λουτρό του βαπτίσματος, δηλαδή η πλειοψηφία παραλείπουν και τα δύο αυτά ή το δεύτερο μόνο:

α) Βασιλεύς μεν πάσας χαμαί ρίψας τας πονηράς πράξεις, και τα αμαρτήματα κατασφάξας∙ ιερεύς δε, εαυτόν προσενεγκών τω Θεώ, και καταθύσας το σώμα, και σφαγείς και αυτός

και την συνέχεια:

β) ει γαρ συναπεθάνομεν αυτώ, φησί, και συζήσομεν αυτώ. Προφήτης δε τα μέλλοντα μανθάνων και ένθους γινόμενος.

Γιατί όμως; Όσον αφορά το α), το παραλείπουν επειδή θέλουν –όπως εσείς κ. Μπαφίτη- να συνδέσουν το: «Ούτω και συ γίνη βασιλεύς και ιερεύς και προφήτης εν τω λουτρώ’(δηλ. το βάπτισμα)» με το βασίλειο ιεράτευμα, το οποίο στην συνέχεια θα συνδέσουν με την Ιεροσύνη Του Ιησού Χριστού της τΜ. Αυτά όμως τα λόγια του στο α) είναι άλλο ένα «κόλλημα» όπως ήδη εξήγησα, οπότε τα αποσιωπούν.

Όσον αφορά το β), θα δώσω δύο εξηγήσεις της παράλειψής του:

1. το παραλείπουν διότι κάνουν την συγκεριμένη αναφορά στο: «Ούτω και συ γίνη βασιλεύς και ιερεύς και προφήτης εν τω λουτρώ’ (μαζί ή χωρίς τα αμέσως επόμενα λόγια[το α)])», κυρίως, αν όχι πάντα, όταν θέλουν να μιλήσουν για το βασίλειο ιεράτευμα. Οπότε, αφήνουν έξω το μέρος που δεν σχετίζεται άμεσα με τον σκοπό τους, δηλαδή τα περί «προφήτη». Αυτό όμως δεν είναι σωστό. Διότι αποκόπτει τον συνειρμό, ουσιαστικά την όλη εξήγηση του Χρυσόστομου σχετικά με το: «Ούτω και συ γίνη βασιλεύς και ιερεύς και προφήτης εν τω λουτρώ’». Θα έπρεπε να το αναφέρουν, και το β) και το α) φυσικά. Υπάρχει όμως και άλλη μία εξήγηση σχετικά με την παράλειψη του β).

2. Η εξήγηση του Χρυσοστόμου για το «βασιλιάς» και «ιερέας», αφορά τον πιστό πριν το βάπτισμα, δηλαδή την αφιέρωση της καρδιάς του, και τους ορισμούς και προνόμια που του αναγνωρίζει Ο Θεός εξαιτίας αυτής της αφιέρωσης, κατά το βάπτισμα. Έτσι, η εξήγηση του  για το πώς γίνεται κανείς βασιλιάς και ιερέας (το α) δηλαδή) απομυθοποιεί κάπως την ιδέα ότι όλα ξεκινούν για Τον Θεό κατά την τελετή του βαπτίσματος (όπου δήθεν μετέχει κανείς στην ιεροσύνη ή και το Βασιλικό δικαίωμα Του Χριστού). Η εξήγηση όμως για τον «προφήτη» απομακρύνει ακόμα πιο πολύ τα λόγια «Ούτω και συ γίνη βασιλεύς και ιερεύς και προφήτης εν τω λουτρώ’» από το ίδιο το λουτρό/βάπτισμα(!), διότι η εξήγηση του πως γίνεται κανείς «προφήτης», δηλαδή με ποια έννοια γίνεται προφήτης: «Προφήτης δε τα μέλλοντα μανθάνων και ένθους γινόμενος», μας παραπέμπει νοερά όχι στην ίδια τη στιγμή του βαπτίσματος αλλά στην πορεία του μετά το βάπτισμα! Άρα, ο Χρυσόστομος με αυτήν την εξήγηση αναφέρεται στο λουτρό/βάπτισμα όχι για να τονίσει την τελετή ως τελετή, αλλά για να τονίσει την αφετηρία/ξεκίνημα μίας νέας ζωής όπου ο πιστός μετά το βάπτισμα μαθαίνει πράγματα του μέλλοντος και εμπνέεται αλήθειες από Τον Θεό, γίνεται Θεόπνευστος («ένθους γινόμενος»).

 

Ένα μοντέλο και τελικό συμπέρασμα βάσει όλων των λόγων του Χρυσόστομου που προανέφερα ακολουθεί.

Ο άνθρωπος με αυτήν την ακόλουθη καρδιά και πράξεις:

«πάσας χαμαί ρίψας τας πονηράς πράξεις, και τα αμαρτήματα κατασφάξας∙»

+

«εαυτόν προσενεγκών τω Θεώ, και καταθύσας το σώμα, και σφαγείς και αυτός, ει γαρ συναπεθάνομεν αυτώ, φησί, και συζήσομεν αυτώ.»

=

Αναγνωρίζεται από Τον Θεό ως βασιλιάς και ιερέας στο λουτρό/βάπτισμα.

Όμως, με αφετηρία το βάπτισμα (θυμηθείτε ότι ) ο άνθρωπος (παρεμπιπτόντως… όχι φυσικά ένα νήπιο!!) γενόμενος («και μετά τούτων και προφήται καθιστάμεθα») δέκτης και αγωγός των μελλοντικών πραγμάτων, αναγνωρίζεται ως «προφήτης» «τα μέλλοντα μανθάνων και ένθους γινόμενος».

 

Σημειώστε ότι θα μπορούσα να δώσω και άλλη παρόμοια εξήγηση αυτών των λόγων του Χρυσοστόμου, αλλά και πάλι, αυτή θα φανερώνει την κατάχρηση αυτών των λόγων εκ μέρους της «Ορθοδοξίας». Είναι δε λογικό δυστυχώς οι «Ορθόδοξοι» να κάνουν κομμάτια τα λόγια (και) του Χρυσοστόμου, διότι αγωνιωδώς κάνουν ό,τι μπορούν να επαληθεύσουν τις αυθαιρεσίες της «Ορθοδοξίας» σε βάρος της ΚΔ.

Έτσι, και η επίκληση των ξεριζωμένων(!) λόγων του Χρυσοστόμου, ΚΑΜΙΑ ΣΧΈΣΗ ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ με την ιεροσύνη Του Ιησού Χριστού της τΜ στην οποία δήθεν αποκτούμε μετοχή κατά το βάπτισμα.

 

    Κύριε Μπαφίτη, οι λεγόμενοι «πατέρες» μελετούσαν τις Γραφές, σύμφωνοι, γιατί όχι; Άλλοι όμως πιο πολύ, άλλοι πιο λίγο. Το αν έβγαλαν μερικοί το συμπέρασμα ότι μετέχουμε εν Χριστώ και στην τΜ (κάτι που δεν μου δείξατε ακόμα!), δεν είναι και το πιο απίστευτο λάθος (αν απέδιδαν όλα όσα ήταν Ο Χριστός στους πιστούς), ούτε «έγκλημα» κάνανε. Κάνανε απλώς λάθος, ένα που πιθανόν πήραν από προηγούμενους ή έστω πρώτοι δημιούργησαν και έδωσαν στους επόμενους (όπως είστε και εσείς και όσοι επαναλαμβάνουν τα όποια πιστεύω τους). Αν όμως το σκεφτόντουσαν όπως το σκέφτηκα εγώ (και πιθανολογικά και άλλοι), θα είχαν άλλη γνώμη. Τώρα, αν εσείς βάλετε κάτω με απόλυτη ψυχραιμία, αντικειμενικότητα και φόβο Θεού θα προσθέσω, την δική μου οπτική (με τα δεδομένα που ανέφερα και στην προηγούμενη κριτική μου και σε αυτή), θα δείτε, ότι είναι πολύ πιο κοντά στην Γραφή η θέση μου απ’ότι είναι η δική τους. Δυσκολεύεστε όμως να το κάνετε επειδή αυτοί έχουν «δοξαστεί» τόσο πολύ, που ποιος είμαι εγώ το ανθρωπάκι να έχω αντίθετη άποψη! Το καταλαβαίνω. Και όμως, πολλές φορές, Ο Θεός εν καιρώ καταισχύνει τους σοφούς με ανθρωπάκια σαν και εμένα (Α’Κορ.1:27), μάλιστα μερικές φορές έρχεται η στιγμή που βδελύτεται αυτό που οι άνθρωποι θεωρούν σπουδαίο (Λου.16:15), και άλλες φορές μας δοκιμάζει… με τα λάθη τους...!

 

Πρόσθεσα στο επόμενο μέρος του κειμένου σας ένα διευκρινιστικό σημείο σε ασπρόμαυρο. Θυμίζω στον αναγνώστη ότι τα μέρη που έχω μαρκάρει κίτρινο είναι τα μέρη που σχολιάζω.

 

Π) 1) Τι δομή/διατύπωση είναι όλη αυτή; Το τελευταίο χωρίο που αναφέρετε είναι το εδ.12 (στο οποίο δεν έχετε παραπομπή), το οποίο στο κεφ.3 προηγείται του πρώτου (εδ.13) που αναφέρετε. Το πήγατε πολύ κάτω.

2) Οι ερωτήσεις σας είναι σωστές και ήδη στην αρχή αναφέρθηκα στο λάθος μου σχετικά με την κατανόησή μου περί Λευιτικής ιεροσύνης.

3) Ο λόγος που Ο Κύριος αγίασε «παν πρωτότοκον εν τω Ισραήλ, από ανθρώπου έως κτήνους» ήταν πράγματι όπως λέτε το ότι είχε πατάξει τα πρωτότοκα της Αιγύπτου. Απλά σκέφτηκα ότι αυτό από μόνο του, όσον αφορά τα πρωτότοκα των ανθρώπων, δεν αναιρεί ότι μέρος του αγιασμού (ξεχωρισμού) αυτού να σχετίζεται με την γενική ιεροσύνη (την προθεσή Του για βασίλειον ιεράτευμα) και αυτό όχι αυθαίρετα, αλλά επειδή τα λόγια των περικοπών που παρέθεσα μου έδιναν αυτήν την εντύπωση, και ειδικά το χωρίο που σας εκπλήσσει:

«Αριθ.3:12-13 Ιδού, εγώ έλαβον τους Λευΐτας εκ μέσου των υιών Ισραήλ, αντί παντός πρωτοτόκου διανοίγοντος μήτραν εκ των υιών Ισραήλ· και θέλουσιν είσθαι οι Λευΐται εμού.»

Σκέφτηκα, «Ως τι έλαβε τους Λευίτες», για ποιον σκοπό;; Είχα κάνει το λάθος –καθότι μιλάμε για «Λευιτική ιεροσύνη»- να νομίζω ότι τους έλαβε για ιερείς (και εφόσον μιλάμε για βασίλειον ιεράτευμα), αλλά τελικά τους έλαβε για βοηθούς στα ιερατικά καθήκοντα των ιερέων της τάξης Ααρών.

4) Σωστά, όπως λέτε: «δεν σημαίνει απαραίτητα ότι προοριζότανε για ιερείς, επειδή ο Θεός είχε ορίσει ότι ιερείς θα έβγαιναν από τον Ααρών και τους γιούς του.», πάντως, και πάλι δίνεται η εντύπωση ότι τα πρωτότοκα προορίζονταν για υπηρέτες λογικά μάλλον στο βασίλειον ιεράτευμα (αφού περνούσαν μία δοκιμαστική περίοδο/συνεχώς Ο Θεός δοκίμαζε τον λαό Του), και ότι τελικά αυτή η υπηρεσία μετατέθηκε στην φυλή Λευί ώστε να υπηρετούν τον Ααρών και τους υιούς του. Είναι ένας λόγος που υποψιάζομαι την αλλαγή της αρχικής πρόθεσης Του Θεού για βασίλειον ιεράτευμα από ολόκληρο το λαό. Θα μπορούσε βέβαια να έμεινε η πρόθεση για τον λαό και απλώς να άλλαξε μία συντεταγμένη.

 

Ρ) 1) Γιατί δεν δείχνετε ακριβώς τα λόγια μου, να κρίνουν όλοι αν σας παρεξήγησα;;;; Ή μήπως είναι μικρό το κείμενό μου (40 σελίδες) και θα τα βρω/βρουν εύκολα;;…

2) Πήρατε φόρα και λέτε ό,τι θέλετε! Και πάλι και δεν με καταλάβατε και με κατηγορείτε αδίκως. Τόσο δύσκολο ήταν να παραθέσετε τα λόγια μου που αδίκως δήθεν σας προσάπτω, στα συμφραζόμενά τους;; Για αρχή λοιπόν και για να μην μπερδεύεται ο αναγνώστης, αυτά τα λόγια που έχετε σε εισαγωγικά («το ιερατείο της ΠΔ μετατέθηκε στον Χριστό») δεν είναι δικά μου. Τα έβαλα στην εύρεση και δεν μπορούσα να τα βρω. Επίσης, δεν είπα ότι εσείς είπατε ότι το ειδικό ιερατείο μεταφέρθηκε στον Χριστό, αλλά ότι ο τρόπος της γραφής σας δεν ήταν καλός και θα μπορούσε κάποιος να μπερδευτεί και να καταλάβει ό,τι θέλει. Συγκεκριμένα έγραψα (δείτε αυτά που θα βάλω σε κίτρινο) και ο κόσμος ας κρίνει:

 «Του έγραψα λοιπόν –για κάθε περίπτωση- και του ζήτησα να μου αποσαφηνίσει τι εννοεί και μου απάντησε ότι τελικά α) καταργήθηκε η ιεροσύνη της ΠΔ (με τους δύο φορείς της: το γενικό και το ειδικό ιερατείο) και ότι β) (έτσι) δεν μετατέθηκε σε μας, αλλά στον Χριστό (δηλαδή ο θεσμός της ιεροσύνης) [Ο Οποίος ανήκει στην τάξη Μελχισεδέκ], μέσω του Οποίου μετέχουμε στην ιεροσύνη. (Αυτό εσείς θα το βγάζατε από τα λόγια του στο τετράγωνο σε σχέση με τα δύο χωρία;)

 

    Παρόλο αυτά, αν και κάποιος άλλος μάλλον δεν θα ασχολούνταν, ας δούμε όμως πως προκύπτει το μπέρδεμα στα λόγια του (χωρίς την αποσαφήνιση που μου έκανε) με την ελπίδα ότι θα το αντιληφθεί και ο ίδιος. Προσέξτε ότι το εδάφιο (Εβρ.ζ:12) προσθέτει ότι ταυτόχρονα «εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται» (κάτι που περιέργως –αλλά όχι τυχαίως- φαίνεται να παραβλέπει εντελώς εδώ και δεν το τονίζει με αυτά που προηγούνται: «μετατιθέμενης της ιεροσύνης»), που λογικά μας παραπέμπει στο ότι α) η συγκεκριμένη ιεροσύνη β) με τον νόμο που αυτή έφερε (και τα δύο, άρα όχι γενικά η ιεροσύνη ως θεσμός όπως θα μπορούσε να εννοήσει ο αναγνώστης) προϋπήρχαν, ώστε να μετατεθούν στην συνέχεια. Αυτή όμως η ιεροσύνη που προϋπήρχε, δεν ήταν η γενική ιεροσύνη καθώς αυτή δεν έφερε κάποιον νόμο, αλλά η Λευιτική με τον νόμο που έφερε, αυτή είναι που καταργήθηκε. Κάτι όμως που έχει καταργηθεί δεν μετατίθεται. Το λέει και μόνος του ο κ.Μπαφίτης, ότι έχει καταργηθεί. Άρα, αναγκάζεται έτσι να ρωτήσει ο αναγνώστης, πώς αυτή (η Λευιτική) μετατέθηκε (καθώς λέει: «δεν καταργήθηκε η ιεροσύνη, αλλά μετατέθηκε…»), εφόσον… καταργήθηκε;! Μπέρδεμα. Και εδώ θα εντοπίσουμε το αρχικό του λάθος που μπερδεύει (προσέξτε το αυτό) όποιον διαβάζει παράλληλα α) τι λέει ο Παύλος και β) τι γράφει ο κ.Μπαφίτης. (Τρώμε χρόνο τώρα ώστε να φανερώσουμε την σύγχυση και να καταλάβουμε τι λέει ο αρθρογράφος για αρχή.)»

   ---

Ενώ κ.Μπαφίτη ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΑ ότι το πρόβλημα ήταν η διατύπωσή σας και πως μπορεί κανείς να μπερδευτεί, εσείς μου λέτε ότι εγώ λέω ότι πιστεύατε ότι η ειδική ιεροσύνη μετατέθηκε στον Χριστό. Κάτι που δεν ισχύει. Επέμεινα σε αυτήν την ανάλυση γιατί από τα προσωπικά ημέηλ δεν μου δείχνατε ότι κάνατε λάθος διατύπωση. Και πάλι, προσέξτε πάνω την τελευταία πρόταση σε έντονα μαύρα γράμματα και υπογράμμιση όπου τονίζω γιατί τα λέω αυτά, τι θέλω να αποτρέψω.

 

3) Λέτε: «…κάνετε ολόκληρη εξήγηση για το ότι αυτό καταργήθηκε και ότι ο Χριστός δεν είναι συνεχιστής της Λευιτικής ιεροσύνης»

Σχολιασμός: Την «ολόκληρη εξήγηση» την έκανα για να δείξω ότι ΚΑΚΩΣ προσπαθήσατε να κάνετε συνειρμό μεταξύ των λέξεων «μετατιθέμενης της ιεροσύνης»,  «βασίλειον ιεράτευμα» και της «τάξης Μελχισεδέκ», αφήνοντας μάλιστα έξω το «εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται». Θυμίζω πως το είχατε και τι λέτε:

Ο κόσμος μπορεί να διακρίνει τον λόγο που τονίζετε με κόκκινο αυτές τις λέξεις και βγάζετε από την εικόνα το «εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται», κάτι που εντόπισα και εξήγησα. Δεν γνωρίζατε ότι το μετατιθέμενης της ιεροσύνης αφορούσε την Λευιτική ιεροσύνη.

4) Ρωτάτε «Μα, αγαπητέ μου, από την στιγμή που έγραψα παραπάνω ότι ‘’ΚΑΤΑΡΓΕΙΤΑΙ Η ΛΕΥΙΤΙΚΗ ΠΟΥ ΘΥΣΙΑΖΑΝ ΖΩΑ’’, πως μπορεί εσείς να κατανοείτε το ΑΝΤΙΘΕΤΟ;» α) Το ότι γράψατε αυτό που λέτε, δεν αναιρεί την σύγχυση των λόγων όπως την φανέρωσα. Να μην λέμε πάλι τα ίδια, είναι εκεί γραμμένα. β) Δεν κατανόησα τίποτε αντίθετο. Για αρχή ΔΕΝ ΕΒΓΑΖΑ ΑΚΡΗ! Στην συνέχεια, επειδή σας ρώτησα, έλαβα διευκρινήσεις τις οποίες και παρέθεσα. γ) Ακόμα κάνετε πως δεν βλέπετε την κακή σας διατύπωση/δομή; Διαβάστε πάλι τα λόγια μου στο Ρ) 2).

 

5) Λέτε ότι παρανόησα την λέξη «μετατέθηκε» και μου λέτε τι λέει σχετικά το λεξικό.

Σχολιασμός: Δεν παρεξήγησα τίποτα κ.Μπαφίτη.

Στην δημοτική (που μιλάμε μεταξύ μας!) «μετατέθηκε» σημαίνει… «μετατέθηκε», όχι άλλαξε! Αυτήν την λέξη χρησιμοποιήσατε.

Λεξικό Εκδόσεις Σταφυλίδη: (της δημοτικής)

Μετάθεση: 1. Αλλαγή θέσης, μετακίνηση, μετατόπιση· 2. τοποθέτηση δημοσίου υπαλλήλου σε άλλη θέση από εκείνει που κατέχει.

Μεταθέτω: 1. Αλλάζω την θέση ενός πράγματος· 2. μετακινώ υπάλληλο από την υπηρεσιακή θέση, που κατέχει, σε άλλη.

Το λέω αυτό διότι α) αυτήν μεν έχετε στην δική σας φρασεολογία/πρόταση και όχι την λέξη «άλλαξε», και επειδή β) δεν μπορεί παρά να εννοούσατε «μετάθεση» και όχι «αλλαγή», καθώς είπατε:

«Είναι φανερό πλέον, ότι δεν καταργήθηκε η ιεροσύνη, αλλά μετατέθηκε, δηλαδή καταργείται η Λευιτική που θυσίαζαν ζώα και ολοκαυτώματα, και ο Χριστός, με την ΜΟΝΑΔΙΚΗ Του θυσία εγκαινιάζει την ιεροσύνη κατά την τάξη Μελχισεδέκ.»

Δηλαδή λέτε ότι καταργήθηκε η Λευιτική με τις θυσίες κτλ., αλλά μετατέθηκε η ιεροσύνη. «Ποια ιεροσύνη;» ρωτάει κανείς. Απάντηση: Ο θεσμός της ιεροσύνης –όχι το όποιο περιεχόμενό της- γενικά (αυτό έμεινε). Μα ο θεσμός της ιεροσύνης, δεν αλλάζει! Είναι θεσμός. Ως θεσμός (δεν αφορά το περιεχόμενο του, που στην εδώ περίπτωση καταργείται!) μετατίθεται στον Χριστό, δεν αλλάζει!

       Επιπλέον απόδειξη ότι χρησιμοποιήσατε την λέξη «μετατέθηκε» με την παραπάνω έννοια, διότι αυτήν θέλατε να πείτε και όχι το «άλλαξε» όπως μας λέτε τώρα! Απόδειξη: τα ημέηλ σας!

Στο ημέηλ σας μου γράψατε:

«Μετατέθηκε η ιεροσύνη γενικά. Και η ειδική και η γενική. Στην Παλαιά Διαθήκη υπήρχε και η ειδική ιεροσύνη και η γενική. Αλλά ήταν κατώτερης τάξης.»

(Εννοώντας δηλαδή ότι μετατέθηκε ο θεσμός της ιεροσύνης στον Χριστό) Και σε άλλο ημέηλ:

«Στην Παλαιά Διαθήκη, έπρεπε ο ένας ιερέας να διαδέχεται τον άλλο διότι όταν πέθαιναν έπρεπε κάποιος να συνεχίσει την ιεροσύνη. Την μετέθεταν. Την είχαν προσωπικά δηλαδή, και την έδιναν στον επόμενο. Στην Καινή Διαθήκη, έχουμε έναν ιερέα και αρχιερέα τον Χριστό, ο οποίος όμως δεν πεθαίνει και μένει για πάντα. Επομένως, δεν χρειάζεται κάποιος να τον διαδεχτεί στην ιεροσύνη.»

Αλλά υπάρχει και άλλη απόδειξη (!) ότι εννοούσατε «μετάθεση» και όχι αλλαγή, είναι τα λόγια… της εδώ απάντησής σας στην κριτική μου! Θα το δούμε αυτό το σημείο, λίγο αργότερα όταν φτάσουμε εκεί.

 

Βάσει αυτής λοιπόν της κοινής μας αποδοχής της λέξης «μετατιθέμενης» (μεταθέτω) σας απαντούσα και βάσει διάφορων λεξικών της αρχαίας που επίσης συνηγορούν σε αυτήν:

Στο Λεξικό Strong που χρησιμοποιεί το πρόγραμμα της Βίβλου που χρησιμοποιώ στο ιντερνετ, η λέξη μετατίθημι φέρει τις ακόλουθες σημασίες με πρώτη να είναι η μεταφορά:

μετατίθημι

metatithēmi

met-at-ith'-ay-mee

From G3326 and G5087; to transfer, that is, (literally) transport, (by implication) exchange, (reflexively) change sides, or (figuratively) pervert: - carry over, change, remove, translate, turn.

Στο λεξικό Σταματάκου διαβάζουμε:

Μετατίθημι: τοποθετώ μεταξύ -2. τοποθετώ διαφορετικά από προηγουμένως, μεταβάλλω, τροποποιώ

 

Στο λεξικό Χρ.Γιοβάνης διαβάζουμε:

Μετατίθημι: θέτω εμβάλλω μεταξύ, 2. μετακινώ, μετατοπίζω 3. αντικαθιστώ, 4. μτφ. διορθώ, επανορθώ, 5. μτφ.  Μεταβάλλω, αλλοιώ, τροποποιώ, 6. μτφ. παρασύρω προς το μέρος τινός, 7. μτφ. μεταστρέφω, διαφθείρω, 8. μες., μεταβάλω ότι είναι ιδικόν μου ή αλλάσω τι υπέρ εμαυτού, β) μεταπηδώ εις άλλην μερίδα, ιδ.ποιλιτικήν. γ) μτφ.μεταβάλλω γνώμην, αναιρώ, αθετώ, παλινωδώ.

Οπότε, αφήστε τα αυτά. Δεν παρανόησα τίποτα. Εσείς ράβετε, σκίζετε και μπαλώνετε.

 

Τώρα, σχετικά με το Εβρ.7:12 η αρμόζουσα μετάφραση στο «μετατιθέμενης (της ιεροσύνης)» είναι το «μεταθέτω» και σε καμία περίπτωση το «αλλάζω». Το λέω αυτό για τους εξής λόγους, διαβάζουμε:

Εβρ.7:12 12 Διότι μετατιθεμένης της ιερωσύνης, εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται.

 

Α) Σαν –όπως τίθεται- γενική δήλωση, πρωτίστως νοερά μας παραπέμπει στην μεταφορά της Ααρωνικής ιεροσύνης από τον έναν αρχιερέα στον επόμενο (εντός της ίδιας φυλής), και όχι σε αλλαγή ιεροσύνης/νόμου.

Β) Πέραν αυτού όμως, λαμβάνοντας υπόψη τα συμφραζόμενα της Εβρ.7:11-14, αυτό που εκεί διαβάζουμε πάλι μας οδηγεί στο ίδιο συμπέρασμα (διαβάστε επίσης την σχετική ανάλυση στην 1^η κριτική μου/Βάλτε στην εύρεση της λέξεις: Ας εξηγήσω τώρα / και διαβάστε από εκεί και μετά). Τι διαβάζουμε εκεί; Διαβάζουμε τα λόγια του Παύλου (απόδοση):

Εφόσον υποθέσουμε ότι η Λευιτική ιεροσύνη οδηγούσε στην τελειότητα, θα έπρεπε ο επόμενος ιερέας να ήταν πάλι από την τάξη Ααρών. Γιατί λοιπόν να εγερθεί άλλος της τΜ, μάλιστα από την… φυλή Ιούδα(!;;;), γεγονός για το οποίο τίποτε δεν είπε ο Μωησής; Διότι γνωρίζουμε ότι καθώς μετατίθεται η ιεροσύνη (η ιεροσύνη του Ααρών), μαζί της μετατίθεται και ο νόμος της. Μέρος του νόμου της ήταν η τάξη Ααρών να πλησιάζει το θυσιαστήριο και κανένας άλλος από άλλη φυλή. Άρα δεν μπορεί να μεταφέρθηκε στην φυλή Ιούδα απ’όπου ήταν ο Χριστός, διότι κανείς από άλλη φυλή δεν μπορούσε να πλησιάσει το θυσιαστήριο, παρά μόνο όσοι άνηκαν στην φυλή Λευί. Αυτό σημαίνει ότι, η Ααρωνική (Λευιτική) ιεροσύνη με τον νόμο της δεν μεταφέρθηκε, αλλά καταργήθηκε. Φυσικό ήταν, εφόσον η τελειότητα δεν μπορούσε να έρθει μέσω αυτής.

 

Οπότε βλέπουμε ότι πάλι εδώ κάνετε λάθος κ.Μπαφίτη λέγοντας ότι το «μετατιθέμενης» σημαίνει «αλλαγμένης» (δεν ξέρω τι και οι διάφοροι «πατέρες» σας έλεγαν επ’αυτού[του «μετατιθέμενης»]).

(…Θα ήθελα να δω το λεξικό Δορμπαράκη να δω πως ακριβώς το θέτει και τι άλλο λέει, αν και δεν έχει σημασία πλέον.)

 

Συνεχίζετε στο ίδιο σημείο (5).

 

Σ) 1) Γράφετε: «Άλλωστε για αυτά που ισχυρίστηκα, παρέθεσα χωρία»

Όχι κ.Μπαφίτη, παραθέσατε ένα «αλλαλούμ» (εφόσον επιμένετε, έτσι πρέπει να το χαρακτηρίσω), για να δώσετε ύπαρξη σε κάτι ανύπαρκτο και δεν δικαιολογείστε. Τα χωρία έπρεπε ο καθείς να μαντεύει ποιο κολλάει που και γιατί και πως ακριβώς. Το να πετάτε χωρία τέτοιας πολυπλοκότητας και ιδιαίτερης σημασίας (όσον αφορά το τίτλο του άρθρου σας) χωρίς τις αντίστοιχες ξεκάθαρες εξηγήσεις δεν είναι «παράθεση χωρίων προς απόδειξη ισχυρισμών», αλλά γράφουμε ένα άρθρο για να λέμε ότι γράψαμε ένα άρθρο για τους πλανεμένους Διαμαρτυρόμενους και… όποιος το καταλαβαίνει το κατάλαβε! Οι υπόλοιποι ας πρόσεχαν!

2) Το δεύτερο σημείο που μάρκαρα πάνω (την παράγραφο) δεν χρειάζονταν να το παραθέσετε, διότι στην δική μου κριτική ήδη είχα δώσει τις εξηγήσεις των ημέηλ σας. Δεν είπα ότι πιστεύατε ότι δεν καταργήθηκε η Λευιτική ιεροσύνη, αλλά ότι ο τρόπος που το γράφετε είναι μπερδεμένος και ύποπτος στο συγκεκριμένο σημείο. Γιατί επαναλαμβάνεστε, μάλιστα χωρίς λόγο;

3) Λέτε: «Στο χωρίο ‘’ Διότι μετατιθεμένης της ιερωσύνης, εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται’’ (Εβραίους, ζ 12), εδώ εκλαμβάνω την ΛΕΥΙΤΙΚΗ»

Σχολιασμός: Εσείς μπορεί να το εκλαμβάνετε, αλλά αυτό δεν φτάνει όταν μιλάτε σε άλλους, πρέπει να μας το ξεκαθαρίζετε. Αυτό που λέτε δεν γίνεται ξεκάθαρο από αυτά εδώ:

 

 

Μάλιστα, πέραν του ότι δεν τονίζετε το «εξ ανάγκης και μετάθεσις νόμου γίνεται», ούτε καν τονίζετε το «Λευιτικής ιεροσύνης» (του εδαφίου).

Πέραν τούτου, το εδάφιο στα συμφραζόμενα του (όπως έδειξα πιο πάνω, αλλά και στην 1^η κριτική μου) δεν μιλάει για τον θεσμό της ιεροσύνης, αλλά εννοεί συγκεκριμένα την γνωστή Ααρωνική ιεροσύνη, αυτήν φέρνει στην σκέψη του ο Παύλος. Εσείς δεν λέτε αυτό όμως. Μιλάτε για τον θεσμό της ιεροσύνης που δεν καταργήθηκε, αλλά «μετατέθηκε», πράγμα που είναι σωστό, αλλά δεν βγαίνει από αυτό το χωρίο (στα συμφραζόμενά του)!

4) Φτάσαμε στην επιπλέον απόδειξη ότι στο άρθρο σας εννοούσατε μετάθεση και όχι αλλαγή, και αυτή η απόδειξη –όπως προανήγγειλα- βρίσκεται και στο εδώ κείμενό σας! Λέτε εδώ:

«Η ιεροσύνη που ΜΕΤΑΤΙΘΕΤΑΙ και μαζί αναγκαστικά ΚΑΙ Ο ΝΟΜΟΣ, είναι η Λευιτική με τις σχετικές διατάξεις του νόμου, και ΑΛΛΑΖΕΙ σε αυτήν της τάξης Μελχισεδέκ με τον νέο ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ …»

Σχολιασμός: Λέτε και ξελέτε στο ίδιο το κείμενο σας! Εδώ, μας λέτε ότι η Λευιτική ιεροσύνη μετατίθεται «και» αλλάζει!... Άρα, πράγματι εννοούσατε ότι μετατέθηκε όταν γράφατε «μετατέθηκε» (κάτι που ήδη απέδειξα και με τα λόγια σας στα ημέηλ μη ξεχνάτε…)! Προσέξτε όμως την βαβέλ, ενώ λέγατε ότι καταργήθηκε η Λευιτική ιεροσύνη (και συμφωνούσαμε!), ΤΩΡΑ λέτε ότι μετατίθεται μαζί και με τις σχετικές διατάξεις του νόμου. Αλλά επειδή όλα τα περιμένω, ίσως πείτε ότι «Και πάλι εννοώ άλλαξε» ( J ). Μα εάν εννοείται εδώ άλλαξε, α) γιατί το θέτετε έτσι: «μετατίθεται… και άλλαξε…», και β) και έτσι να’χει πάλι λάθος κάνετε, καθώς δεν άλλαξε η Λευιτική (!!!! / καινούργιο και τούτο), αλλά ΚΑΤΑΡΓΉΘΗΚΕ (όπως και είπατε και λέτε)! Αυτό που καταργείται, τελείωσε. Ακόμα και λανθασμένα λέγοντας εσείς ότι η Λευιτική ιεροσύνη άλλαξε «σε αυτήν της τάξης Μελχισεδέκ», αφήνετε να εννοηθεί (να είναι τυχαίο; Μπορεί.) ότι η Λευιτική εξακολουθεί να υπάρχει, αλλά με την μορφή της τΜ! Αυτό δεν χρειάζεται να πω ότι δεν ισχύει ή χρειάζεται;

5) Λέτε:

«Επομένως, αυτό που γράψατε ‘’ Καταλαβαίνω βέβαια πως μπορεί να κάνει κάποιος (όπως ο κ.Μπαφίτης ή κάποιος «πατέρας» της εκκλησίας) ένα τέτοιο λάθος’’, δεν ισχύει καθώς δεν κατάλαβα εγώ λάθος αλλά ΕΣΕΙΣ, παρόλο που ΣΑΣ ΤΑ ΕΙΧΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΕΙ αυτά με σχετικό mail.»

Σχολιασμός: Και τι διευκρινήσεις… Θα πω μόνο να γελάσουμε και λίγο: «Έχετε γεια βρυσούλες, λόγγοι, βουνά, ραχούλες!!...» Ο νοών, νοείτω. Καλά, καλά, να μην λέμε τα ίδια…

 

6) Λέτε:

«Ακόμα, στο παραπάνω χωρίο, ο απ Παύλος μιλάει για μία ιεροσύνη (μήπως λέτε να μίλησα για παραπάνω ιεροσύνες; ), την οποία και συνδέει με την τάξη Μελχισεδέκ. Ένας ιερέας εγείρεται, ο Χριστός. Αν καταλάβατε ότι δήθεν έγραψα για πολλούς ιερείς προκειμένου να υποστηρίξω από αυτό την ειδική ιεροσύνη, κάνετε λάθος.»

Σχολιασμός: Ακούτε τι λέτε: «Αν καταλάβατε ότι δήθεν έγραψα για πολλούς ιερείς προκειμένου…» Ποιους «πολλούς ιερείς»;; Άλλος ένας γρίφος. Τέλος πάντων, επειδή δεν ξέρω τι φέρνετε στην σκέψη σας πάλι, έπρεπε κλασσικά μόνος μου να το ψάξω στο κείμενό μου μπας και το υποψιαστώ και λύσω το γρίφο. Αν λοιπόν, αν, αναφέρεστε στο ακόλουθο σημείο μου, ας το σκεφτεί ο αναγνώστης, μιλάει από μόνο του όσον αφορά τι «καταλαβαίνω»:

«Σχολιασμός: Ας δούμε τι δεν λέει η περικοπή αυτή (Εβρ.ζ:11-12) και τι λέει. Δεν λέει «ποια ανάγκη πλέον να εγερθούν άλλοι ιερείς…»(πληθυντικό), αλλά λέει «ποια ανάγκη πλέον να εγερθεί άλλος ιερεύς…». Λέτε να είναι τυχαίο αυτό; Συνδέει λοιπόν ο Παύλος την τάξη Μελχισεδέκ μόνο με ένα Πρόσωπο, Τον Ιησού Χριστό. Δεν φαίνεται από τα λόγια του να φέρνει καθόλου στην σκέψη του μία Χριστιανική ειδική ιεροσύνη, πόσο μάλλον την γενική Χριστιανική ιεροσύνη.»

Δεν είναι αλήθεια; Είναι.

7) Λέτε: «Η μεν ειδική προκύπτει εκ του θυσιαστηρίου που αναφέρεται στην Προς Εβραίους ιγ, και η γενική με την συσσωμάτωση μας στην Εκκλησία του Χριστού»

Σχολιασμός: Και τα δύο λάθος είναι όπως δείχνω στην πρώτη κριτική μου και σε αυτήν. Η ειδική δεν υπάρχει στην περίοδο της ΚΔ. Το θυσιαστήριο στην Εβρ.13 αναφέρεται σε ένα ουράνιο θυσιαστήριο. Η γενική ιεροσύνη είναι η συνέχεια/εκπλήρωση/επανάληψη της αρχικής πρόθεσης Του Θεού στην περίοδο της ΠΔ.

 

--Το ξέρω ότι οι όποιοι λεγόμενοι «πατέρες», σας πήρανε στον λαιμό τους, αλλά αυτό δεν είναι δικαιολογία να μην μένετε στα λεγόμενα της ΚΔ όταν κάποιος σας τα επισημαίνει.

 

Τ) 1) Λέτε «Η διαφορά είναι τόσο μεγάλη» (μεταξύ δηλ. της γενικής της ΠΔ και της ΚΔ)

Και όμως στην ουσία δεν είναι. Όταν μιλάμε για γενική ιεροσύνη στην ΠΔ, μιλάμε για την πρόθεση Του Θεού για τον λαό του. Αυτή η πρόθεση εξακολουθεί να ισχύει στην ΚΔ. (Διευκρινίζω ότι λέγοντας ότι υπήρχε η Θεϊκή πρόθεση αυτή στην ΠΔ, δεν είναι το ίδιο με το να λέμε ότι υπήρχε και η γενική ιεροσύνη, το βασίλειον ιεράτευμα, στην ΠΔ. Το δεύτερο είναι η εκπλήρωση του πρώτου, κάτι που δεν έγινε.)

Όπως είπα, στην ΠΔ η γενική ιεροσύνη, το βασίλειον ιεράτευμα, θα προέκυπτε αν α) τελικά όλος ο κατά φύση λαός Ισραήλ με όλες τις φυλές του β) ήταν υπάκουος, θυμίζω:

Εξ.19:5-6 τώρα λοιπόν εάν τωόντι υπακούσητε εις την φωνήν μου, και φυλάξητε την διαθήκην μου, θέλετε είσθαι εις εμέ ο εκλεκτός από πάντων των λαών· διότι ιδική μου είναι πάσα η γή· 6 και σεις θέλετε είσθαι εις εμέ βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον. Ούτοι είναι οι λόγοι, τους οποίους θέλεις ειπεί προς τους υιούς Ισραήλ.

Αυτή ήταν η πρόθεση/θέλημα του Θεού για αυτούς. Δηλαδή να υπακούνε και να φυλάξουν την διαθήκη Του. Με αυτόν τον τρόπο θα ήταν βασίλειον ιεράτευμα και έθνος άγιον, φυσικά ως λαός, όχι ως άτομα. Ε, σε αυτόν τον λαό δεν εκπληρώθηκε η πρόθεση Του Θεού, παρά σε μεμονωμένες περιπτώσεις, οι οποίες δεν αντιπροσωπεύουν τον λαό.

Στον πνευματικό λαό όμως της ΚΔ διαβάζουμε ότι εκπληρώθηκε αυτή η ίδια πρόθεση να είναι άγιοι, υπάκουοι ως λαός:

Α’Πέτ.2:5, 8-10 και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού·………… 8  και λίθος προσκόμματος και πέτρα σκανδάλου· οίτινες προσκόπτουσιν εις τον λόγον, όντες απειθείς, εις το οποίον και ήσαν προσδιωρισμένοι· 9 σεις όμως είσθε γένος εκλεκτόν, βασίλειον ιεράτευμα, έθνος άγιον, λαός τον οποίον απέκτησεν ο Θεός, διά να εξαγγείλητε τας αρετάς εκείνου, όστις σας εκάλεσεν εκ του σκότους εις το θαυμαστόν αυτού φώς· 10 οι ποτέ μη όντες λαός, τώρα δε λαός του Θεού, οι ποτέ μη ηλεημένοι, τώρα δε ελεηθέντες.

 

Αυτή η πρόθεση του Θεού στην ΠΔ, παρέμεινε ίδια, δηλαδή για ένα λαό υπάκουο οι οποίοι θα ιεράτευαν για Τον Θεό, για αυτό και διαβάζουμε:

Πράξ.2:37-40 Αφού δε ήκουσαν ταύτα, ήλθεν εις κατάνυξιν η καρδία αυτών, και είπον προς τον Πέτρον και τους λοιπούς αποστόλους· Τι πρέπει να κάμωμεν, άνδρες αδελφοί; 38 Και ο Πέτρος είπε προς αυτούς· Μετανοήσατε, και ας βαπτισθή έκαστος υμών εις το όνομα του Ιησού Χριστού εις άφεσιν αμαρτιών, και θέλετε λάβει την δωρεάν του Αγίου Πνεύματος. 39 Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέση Κύριος ο Θεός ημών. 40 Και με άλλους πολλούς λόγους διεμαρτύρετο και προέτρεπε, λέγων, Σώθητε από της διεστραμμένης ταύτης γενεάς.

Ρωμ.8:12-13 Άρα λοιπόν, αδελφοί, είμεθα χρεώσται ουχί εις την σάρκα, ώστε να ζώμεν κατά σάρκα· 13  διότι εάν ζήτε κατά την σάρκα, μέλλετε να αποθάνητε· αλλ' εάν διά του Πνεύματος θανατόνητε τας πράξεις του σώματος, θέλετε ζήσει.

12:1-2 Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διά των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία, 2 και μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε διά της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον.

Κολ.1:22-23 τώρα όμως διήλλαξε προς εαυτόν διά του σώματος της σαρκός αυτού διά του θανάτου, διά να σας παραστήση ενώπιον αυτού αγίους και αμώμους και ανεγκλήτους, 23 εάν επιμένητε εις την πίστιν, τεθεμελιωμένοι και στερεοί και μη μετακινούμενοι από της ελπίδος του ευαγγελίου, το οποίον ηκούσατε, του κηρυχθέντος εις πάσαν την κτίσιν την υπό τον ουρανόν, του οποίου εγώ ο Παύλος έγεινα υπηρέτης.

Α’Θεσσ.4:1-5 Όθεν του λοιπού, αδελφοί, σας παρακαλούμεν και σας προτρέπομεν διά του Κυρίου Ιησού, καθώς παρελάβετε παρ' ημών το πως πρέπει να περιπατήτε και να αρέσκητε εις τον Θεόν, ούτω να περισσεύητε εις το μάλλον· 2 διότι εξεύρετε ποίας παραγγελίας εδώκαμεν εις εσάς διά του Κυρίου Ιησού. 3 Επειδή τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχησθε από της πορνείας, 4 να εξεύρη έκαστος υμών να κρατή το εαυτού σκεύος εν αγιασμώ και τιμή, 5 ουχί εις πάθος επιθυμίας καθώς και τα έθνη τα μη γνωρίζοντα τον Θεόν

Τίτ.2:14 όστις έδωκεν εαυτόν υπέρ ημών, διά να μας λυτρώση από πάσης ανομίας και να μας καθαρίση εις εαυτόν λαόν εκλεκτόν, ζηλωτήν καλών έργων.

Εβρ.3:13-14 αλλά προτρέπετε αλλήλους καθ' εκάστην ημέραν, ενόσω ονομάζεται το σήμερον, διά να μη σκληρυνθή τις εξ υμών διά της απάτης της αμαρτίας· 14 διότι μέτοχοι εγείναμεν του Χριστού, εάν κρατήσωμεν μέχρι τέλους βεβαίαν την αρχήν της πεποιθήσεως

10:26-31 Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών, 27 αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους. 28 Εάν τις αθετήση τον νόμον του Μωϋσέως, επί δύο ή τριών μαρτύρων αποθνήσκει χωρίς έλεος· 29 πόσον στοχάζεσθε χειροτέρας τιμωρίας θέλει κριθή άξιος ο καταπατήσας τον Υιόν του Θεού και νομίσας κοινόν το αίμα της διαθήκης, με το οποίον ηγιάσθη, και υβρίσας το Πνεύμα της χάριτος; 30 Διότι εξεύρομεν τον ειπόντα· Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Κύριος· και πάλιν· Ο Κύριος θέλει κρίνει τον λαόν αυτού. 31 Φοβερόν είναι το να πέση τις εις χείρας Θεού ζώντος.

11:20-22 Καλώς· διά την απιστίαν απεκόπησαν, συ δε διά της πίστεως ίστασαι· μη υψηλοφρόνει, αλλά φοβού· 21 διότι εάν ο Θεός δεν εφείσθη τους φυσικούς κλάδους, πρόσεχε μήπως δεν φεισθή μηδέ σε. 22 Ιδέ λοιπόν την χρηστότητα και την αυστηρότητα του Θεού, επί μεν τους πεσόντας την αυστηρότητα, επί σε δε την χρηστότητα, εάν επιμείνης εις την χρηστότητα· διότι άλλως και συ θέλεις αποκοπή.

Κ.ά.

Η εκπλήρωσή αυτών φαίνεται ότι γινότανε από όλον τον πνευματικό λαό, τους γνήσιους Χριστιανούς, αλλά φυσικά οι προειδοποιήσεις δινόντουσαν. Και πάλι όμως, δεν ξεχνάω ότι πιθανόν ο λόγος που εκπληρώθηκε η πρόθεση Του Θεού στην εποχή των αποστόλων ήταν επειδή…δεν υπήρχε η σημερινή Βαβέλ (και αναφέρομαι και στις 3 γνωστές ομάδες..). Πράγματι ολόκληρη η μικρή τότε -σε σχέση με σήμερα- εκκλησία στα σπάργανά της, εκπλήρωνε την πρόθεση Του Θεού, με τα όποια μικρά σε ποσότητα προβλήματα δω και κει και το έκανε καθότι:

α) οι άνθρωποι συνειδητά παίρναν απόφαση να ακολουθήσουν –με πίστη και μετάνοια και βάπτισμα- Τον Κύριο β) η Παρουσία Του Αγίου Πνεύματος γινόταν ιδιαίτερα αισθητή (μέσω διαφόρων εκφάνσεων, αλλά και των αποστόλων) γ) οι απόστολοι, έχοντες την αλήθεια, ήταν ακόμα μεταξύ τους να την διδάξουν και να την «επιβάλλουν».

Αυτοί οι συνειδητά αφιερωμένοι υπάκουοι άνθρωποι με την άγια μαρτυρία τους (δεν μπορούν να συγκριθούν ως σύνολο με τον λαό Ισραήλ!), πράγματι προσέφεραν ως σύνολο «πνευματικές θυσίες ευπρόσδεκτους στον Θεό» και πράγματι φανέρωναν με διάφορους τρόπους «τις αρετές Εκείνου». Για αυτούς γράφουν οι συγγραφείς της ΚΔ.

Από την στιγμή δε που φύγανε οι απόστολοι, η κατηφόρα αμέσως αρχίζει (απ’ό,τι αποκαλύπτει η ΚΔ), και φτάνουμε εδώ που είμαστε σήμερα.

Το ερώτημα είναι, αν σήμερα ο γνήσιος πνευματικός λαός Του Θεού εκπληρώνει την πρόθεση Του Θεού για βασίλειον ιεράτευμα ή όχι. Δηλαδή από τα εκατομμύρια που λαμβάνουν Το Πνεύμα Του όπως τότε (ως υπόσχεση) και γίνονται λαός Του, πόσοι παραμένουν στην διαθήκη μαζί Του και πόσοι αποκόπτονται; Αυτό δεν το ξέρω σίγουρα. Λογικά όσοι δεν αποκόπτονται από την «άμπελο» παραμένουν βασίλειον ιεράτευμα (εφόσον είχαν μετανοήσει και ζουν αγιασμό). Πόσοι είναι αυτοί; Δεν ξέρω. Αλλά δεν έχει και ιδιαίτερη σημασία, καθότι το θέμα μας εδώ είναι αν η πρόθεση Του Θεού για βασίλειον ιεράτευμα έμεινε ίδια και όντως έμεινε ίδια, αν και εκπληρώνεται από έναν πνευματικό μεν διάσπαρτο παγκοσμίως δε, λαό (ασχέτως από ποιο φυσικό λαό προέρχεται ο καθένας). Οπότε δεν βλέπω τον λόγο να πιστεύω σε μία μάλιστα «μεγάλη» διαφορά μεταξύ της πρόθεσης Του Θεού για βασίλειον ιεράτευμα στην ΠΔ και αυτού της ΚΔ. –Παρακαλώ να καταλάβετε σωστά αυτό το σημείο α). Με έχετε μάθει να σας φοβάμαι...

 

2) Λέτε «Η μετάθεση (= ΑΛΛΑΓΗ), της Λευιτικής ιεροσύνης σημαίνει ότι ΑΛΛΑΖΕΙ και η ΓΕΝΙΚΗ όχι ως προς τον σκοπό της, αλλά όπως ανέφερα και παραπάνω, ΩΣ ΠΡΟΣ ΑΥΤΟ ΜΕ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΣΥΝΔΕΕΤΑΙ.»

Σχολιασμός: Δεν άλλαξε η Λευιτική, καταργήθηκε! Τα περί μετάθεσης τα σχολιάσα ήδη αναλυτικά.

3) Λέτε: «Από την ΕΙΔΙΚΗ πηγάζει η ΓΕΝΙΚΗ κατ’ επέκταση…». Λάθος. Η γενική «πηγάζει» από την πρόθεση Του Θεού για βασίλειον ιεράτευμα και η ειδική πηγάζει από την εντολή Του Θεού ο λάος να έχει αρχιερέα και ιερείς. Η δε γενική δεν μπορεί να θεωρηθεί επέκταση της ειδικής, καθότι α) η ειδική ήταν μίας φυλής, της Λευί (το αντίθετο –η ειδική ως μέρος ή προέκταση της γενικής- θα ήταν πιο λογικό αν και δεν ισχύει), και β) η πρόθεση για την γενική προυπήρχε της ειδικής του Ααρών.

 

Υ)1) Το να λέτε «Αν και σας απάντησα» δεν σημαίνει τίποτα. Και εγώ σας απάντησα και επαναλαμβάνομαι. Έτσι είναι αυτά.

2) Λέτε: «Η ιεροσύνη (και η γενική αλλά και η ειδική της Καινής Διαθήκης- που θα μιλήσουμε παρακάτω), πηγάζουν από τον ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΙΕΡΕΑ ΚΑΙ ΑΡΧΙΕΡΕΑ μας Ιησού Χριστό.»

Δεν υπάχει απόδειξη για κάτι τέτοιο, το αντίθετο φαίνεται όπως έδειξα στην πρώτη κριτική μου.

3) Λέτε: «Και οι ιερείς σήμερα ιερατεύουν όχι ως μεσίτες Θεού και ανθρώπων, όπως είπατε εσφαλμένα, αλλά ιερατεύουν»

Πάλι τα ίδια. Έχει καταντήσει ψυχοφθόρο. Που το είπα αυτό; ΠΟΥΘΕΝΑ. Μίλησα για κάποιους που μπορεί λανθασμένα να πούνε πως οι πιστοί «μεσιτεύουν» στον Θεό. Το έχω συναντήσει από «Ορθοδόξους» που θέλουν να υποστηρίξουν την μεσιτεία/πρεσβεία των αγίων. Έγραψα αλλού:

«Η Γραφή φανερώνει ότι προσευχόμαστε, ευχαριστούμε, παρακαλούμε για τους ανθρώπους στον Θεό, και σε αυτά πρέπει να μείνουμε ώστε να μην ελαττωθεί ως αξία σε κάτι η μεσιτεία Του Κυρίου (την οποία η Ελληνορθοδοξία κατέστησε κενό γράμμα με την δήθεν μεσιτεία των αγίων τους, κ.ά.).»

4) Λέτε: «Αναφέρατε για το ‘’βασίλειον ιεράτευμα’’· ‘’Έτσι προκύπτει η γενική ιεροσύνη, την δημιουργούμε εμείς κατ’ εντολή Του με την υπακοή μας, δεν προϋπάρχει από μόνη της κάπου ώστε να μετέχουμε σε αυτήν’’. Τότε γιατί να μην  πάρουμε το κριτήριο αυτό και να μην το εφαρμόσουμε και για την Παλαιά Διαθήκη; Γιατί να μην πούμε ότι και στον Ισραήλ υπήρχε γενική ιεροσύνη όταν ο λαός ήταν υπάκουος; Μήπως όλα τα μέλη μιας ‘’εκκλησίας’’ είναι όλα υπάκουα στον Θεό; Αν κρίνουμε από τις επιστολές του απ Παύλου που απευθύνεται σε Εκκλησίες (που ανήκουν φυσικά στην ΜΙΑ που ίδρυσε ο Κύριος), μάλλον όχι. Και όμως μετέχουν της γενικής ιεροσύνης.»

Α) Επειδή ολόκληρος ο λαός δεν ήταν ποτέ υπάκουος. Β) Δεν μιλάμε για τα μέλη μιας «εκκλησίας», αλλά για ολόκληρο λαό καθώς η πρόθεση Του Θεού ήταν για έθνος και για βασίλειον. Ήδη απάντησα σχετικά στο Τ)1)

 

5) Λέτε: «…τότε γιατί να μην πούμε βάση αυτού ότι και ο κάθε υπάκουος στην Παλαιά Διαθήκη να μην δημιουργεί εξίσου γενική ιεροσύνη;»

Σχολιασμός: Φαίνεται συνεχώς περίτρανα ότι δεν καταλάβατε την τοποθέτησή μου. Η γενική ιεροσύνη αφορά ως πρόθεση (βάσει Εξ.19:5-6) ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟΝ ΛΑΟ. Ο «κάθε υπάκουος» δεν είναι ολόκληρος ο λαός, δεν είναι έθνος, δεν είναι βασίλειον.

6) Λέτε: «..αναιρείτε από μόνος σας την μισή σας επιχειρηματολογία ότι δήθεν η γενική της Παλαιάς, που δεν δόθηκε λόγο ανυπακοής, έγινε ειδική.»

Σχολιασμός: α) Το τόνιζα στην 1^η κριτική μου και το εξήγησα πάλι προηγουμένως. Η πρόθεση ήταν ολόκληρος ο λαός να ήταν έθνος άγιο και βασίλειο ιεράτευμα.

β) Δεν ήμουν απόλυτος ότι η γενική ιεροσύνη μετατέθηκε στην ειδική (χρησιμοποίησα λέξεις όπως «φαίνεται», «προφανώς», «μάλλον»), αν και ήταν λάθος όπως είπα ο συσχετισμός μου με τα πρωτότοκα του λαού και την ιεροσύνη. Το ότι φαίνεται ότι υπάρχει μία αλλαγή στάσης του Θεού απέναντι στον λαό Του (τα πρωτότοκά του συγκεκριμένα) μετά το γνωστό περιστατικό, είναι γεγονός όπως έδειξα σε αυτήν εδώ την εργασία, στο Π) 3)4).

 

Φ) Σχολιασμός: 1) (Δεύτερο και τρίτο και τελευταίο σημείο που μαρκάρισα σε κίτρινο) Τι πάτε να σώσετε; Κάνατε λάθος κ.Μπαφίτη, δεν πειράζει. Γιατί δεν λέτε ότι ήταν κακή διατύπωση και να μείνετε σε αυτό; Δεν πλησιάζετε καν στον να είστε αλάνθαστος (όχι, ξέρω, δεν είπατε κάτι τέτοιο), οπότε μην ανησυχείτε. Ήταν άλλο ένα στις δεκάδες (μέχρι στιγμής).

Το ποιος παρανοεί και έχει κακές διατυπώσεις είναι ηλίου φαεινότερο και τραγική ειρωνεία είναι αν μη τι άλλο, να το λέτε εσείς για μένα. Δεν σας τιμούν τέτοιες τακτικές.

Λέτε και ξελέτε και μετά βγαίνετε και από πάνω λέγοντας: «Αφού γράφω…» και «Αλλά φαίνεται και από εδώ, ότι δεν με παρακολουθείτε προσεκτικά, και απαντάτε σε πράγματα που δεν είπα.» Τι να παρακολουθήσω ανθρωπέ μου; Τέλος πάντων, πάμε παρακάτω..

2) Λέτε: «Γράφοντας ότι ‘’ο Χριστός, με την ΜΟΝΑΔΙΚΗ Του θυσία εγκαινιάζει την ιεροσύνη κατά την τάξη Μελχισεδέκ’’, αναφέρομαι στην λειτουργία της ιεροσύνης της Καινής Διαθήκης…»

Ήταν διατύπωση αυτή; Αναφερόσασταν και σε λειτουργία και στην περίοδο της ΚΔ, ενώ θα μπορούσε οποιοσδήποτε να θεωρήσει ότι ήταν άλλο ένα λάθος σας στα πολλά. Και ξόδεψα χρόνο να φανερώσω το λάθος των λόγων σας και κούρασα τον αναγνώστη, επειδή εσείς νομίζετε ότι πρέπει να είμαστε μέσα στο μυαλό σας.

3) Λέτε: «Να γιατί έγραψα ότι ‘’εγκαινίασε’’ την ιεροσύνη κατά την τάξη Μελχισεδέκ.» Αν είναι δυνατόν να κάνετε την ίδια λάθος διατύπωση και στην εξήγησή σας! Αυτή η δήλωση, θα μπορούσε να την εκλάβει κανείς ως να υπήρχε η ιεροσύνη της τΜ, αλλά δεν εγκαινιάστηκε ποτέ ως τέτοια, παρα μόνο όταν θυσιάστηκε Ο Χριστός. Έπρεπε και πάλι να προσθέσετε «στην περίοδο της ΚΔ» αν θέλετε να είστε συνεπής και κατανοητός, ΠΑΡΟΛΟ που εδώ εξηγήσατε τι εννοούσατε!

 

Χ) Φίλε Ορθόδοξε αναγνώστη, δες και εδώ τι θέλει η «Ορθοδοξία» να χάψεις ώστε να δικαιολογήσει την ύπαρξη του ειδικού της ιερατείου.

1) Λέτε: «Αυτό το έργο το έκαναν μόνο οι αρχιερείς. Να γιατί προΐσταται ο Χριστός και λέγεται ΚΑΙ αρχιερέας. Επειδή στέκεται πρώτα από τους άλλους και εκτελεί λειτουργίες που οι άλλοι δεν μπορούν.»

Σχολιασμός: Το είχα παραθέσει το συγκεκριμένο χωρίο (Εβρ.7:24-28) αυτό έχοντας υπόψη ότι το έργο των αρχιερέων δεν ήταν αποκομμένο από αυτό των βοηθών ιερέων. Όλοι μαζί εργαζόντουσαν για τον ίδιο σκοπό. Αυτόν τον σκοπό τον εκπλήρωσε Ο Χριστός διαπαντός, άρα καταργούνται και οι δύο, ιερείς και αρχιερείς. Το ότι ονομάζεται Ο Χριστός «Αρχιερέας», πλέον στον ουρανό, ονομάζεται έτσι μόνο και μόνο επειδή είναι ο συνεχιστής του θεσμού της αρχιεροσύνης της ΠΔ (που ήταν τύπος του αληθινού Αρχιερέα), μάλιστα είναι Αυτός που εκπλήρωσε οριστικά τα απαραίτητα αρχιερατικά καθήκοντα που μιλούσαν προφητικά για Αυτόν.

 

2) Λέτε: «Τα χωρία δεν λένε ότι ο αρχιερέας δεν είναι αρχηγός των ιερέων.» Σωστά, δεν λένε αυτό, ούτε τα παρέθεσα για αυτό το λόγο και το ξέρετε. Το παρέθεσα (το Εβρ.7:24-28) για να μάθετε τον λόγο που ονομάζεται «Αρχιερέας», δηλαδή να διακρίνετε τον μόνο αληθινό συσχετισμό με τον «Αρχιερέα» και των «ιερέων», που δεν σας αφήνει η «Ορθοδοξία» να διακρίνετε.

Στο χωρίο λοιπόν αυτό, «Αρχιερέας» λέγεται ο Κύριος, διότι είναι αυτή η θέση που στην ΠΔ τελικά μεσολαβούσε για τις αμαρτίες του λαού. Δηλαδή ο απ. Παύλος, αν και γνωρίζει και αναφέρει ότι ο Χριστός ονομάζεται «Ιερεάς της τάξης Μελχισεδέκ» (Εβρ.5:6, 7:1, 11, 15, 17, 21), ταυτόχρονα τον ονομάζει και «Αρχιερέα» (Εβρ.2:17, 3:1, 4:14, 15, 5:5, 10, 6:20, 7:26, 8:1, 9:11) διότι τέτοιος έγινε, εκτελώντας τον ρόλο, το καθήκον των αρχιερέων της ΠΔ, αλλά ως ανήκων στην τάξη Μελχισεδέκ.

(Ενώπιον Του Θεού δεν υπάρχουν πλέον τα ανθρώπινα βοηθητικά καθήκοντα των υπολοίπων ιερέων, υιών του Ααρών).

Δεν «προΐσταται» σήμερα λοιπόν Ο Χριστός άλλων ανθρώπων ιερέων. Σε αυτό αποσκοπούσαν οι ιερείς της ΠΔ. Αυτοί -πρακτικώς- έπαψαν, και έμεινε το λειτούργημα που έκανε μόνο αυτός που προΐσταται αυτών, δηλαδή το λειτούργημα των θυσιών υπέρ του λαού που ο αρχιερέας εκτελούσε. Ο Χριστός όμως είναι και ο θυσιαστής (Αρχιερέας) και ο θυσιασμένος (Αμνός), που στέκεται ως τέτοιος δια παντώς ενώπιον Του Θεού.

Το ξαναλέω γιατί είμαι σχεδόν σίγουρος, άλλο θα μου προσάψετε. Ο Χριστός είναι Αρχιερέας λόγω θέσης λειτουργήματος ενώπιον Του Θεού (που προφητικά προεικονιζότανε στους αρχιερείς της ΠΔ), όχι λόγω του ότι προϊσταται άλλων γήινων ιερεών.

3) Και συνεχίζετε: «Διότι, η ειδική ιεροσύνη πηγάζει από την ιεροσύνη του Χριστού. Όπου υπάρχει θυσία, υπάρχει και θυσιαστήριο, και φυσικά ιερέας.»

Σχολιασμός: Πάλι άλλη μία κακή διατύπωση. Σφήνα άσχετη η δεύτερη πρόταση, εκτός αν θέλετε να αναγκαστεί ο αναγνώστης να χτίσει μία ιδιότυπη γέφυρα μεταξύ των δύο. Σαν να λέω 1 και μετά κατευθείαν 23. Σίγουρα, κάποια σχέση υπάρχει μεταξύ των δύο, αλλά θα πρέπει πρώτα να απορήσω σχετικά και μετά να το ψάξω πολύ μπας και βρω τα 21 που λείπουν!

Παρεπιμπτόντως, θα πω πάλι δεν υπάρχει θυσιαστήριο, στο οποίο γίνεται αναίμακτη θυσία, και άρα δεν χρειάζεται ιερέας. Αυτά ξεκάθαρα ανήκουν στην ΠΔ, προ Χριστού!

4) Τώρα, κλείνοντας σχετικά με το συγκεκριμένο χωρίο (Εβρ.7:24-28), θα πούμε ότι αυτό συσχετίζει των Αρχιερέα Χριστό με τους ανθρώπους αρχιερείς στην ΠΔ. Σε αυτό το πλαίσιο έχουν νόημα και οι ιερείς. Δηλαδή άνθρωποι ιερείς και αρχιερέας παύουν λόγω του ότι ανέλαβε άλλος Ιερέας της τάξης Μελχισεδέκ εκτελώντας «καθήκοντα» του αρχιερέα της ΠΔ. Ονομάζεται «Αρχιερέας» λόγω έργου, διότι όπως οι αρχιερείς της ΠΔ μεσολαβούσαν για τις αμαρτίες Του λαού, το ίδιο κάνει και Αυτός σήμερα (με την μοναδική θυσία Του στα Μάτια Του Θεού). Ας δει ο αναγνώστης και εσείς πάλι το χωρίο (αν και όλη η προς Εβραίους αυτό ξεκάθαρα φανερώνει):

Εβρ.7:25-28 εκείνος όμως, επειδή μένει εις τον αιώνα, έχει αμετάθετον την ιερωσύνην· 27 όθεν δύναται και να σώζη εντελώς τους προσερχομένους εις τον Θεόν δι' αυτού, ζων πάντοτε διά να μεσιτεύση υπέρ αυτών. 26 Διότι τοιούτος αρχιερεύς έπρεπεν εις ημάς, όσιος, άκακος, αμίαντος, κεχωρισμένος από των αμαρτωλών και υψηλότερος των ουρανών γενόμενος, 27 όστις δεν έχει καθ' ημέραν ανάγκην, ως οι αρχιερείς να προσφέρη πρότερον θυσίας υπέρ των ιδίων αυτού αμαρτιών, έπειτα υπέρ των του λαού· διότι άπαξ έκαμε τούτο, ότε προσέφερεν εαυτόν. 28 Διότι ο νόμος καθιστά αρχιερείς ανθρώπους έχοντας αδυναμίαν· ο λόγος όμως της ορκωμοσίας της μετά τον νόμον κατέστησε τον Υιόν, όστις είναι τετελειωμένος εις τον αιώνα.

 

Στο σχέδιο Του Θεού, δεν προέκυψε τυχαία η χρήση ανθρώπων αρχιερέων και θυσιών. Αυτά συμβόλιζαν προφητικά στην ΠΔ τον μελλοντικό Αρχιερεά Ιησού Χριστό και την θυσία Του (Εβρ.κεφ.9). Οι δε ιερείς ήταν αναγκαίοι διότι ως άνθρωποι οι αρχιερείς χρειάζονταν βοήθεια στην εκτέλση των καθηκόντων τους. Ο δε Αρχιερέας Χριστός, δεν χρειάζεται καμία βοήθεια. Αυτά βλέπουμε είναι γνωστά στον Παύλο και για αυτό βλέπουμε ότι τον Χριστό τον αναφέρει ως «Αρχιερέα», όχι δηλαδή επειδή προϊσταται άλλων ιερέων στην ΚΔ (!...) ως να μετέχουν δήθεν στην ιεροσύνη Του όπως λέτε, αλλά διότι η λέξη «Αρχιερέας» έχει συγκεκριμένο συσχετισμό, και είναι (όπως εξήγησα) ως προφητική προαπεικόνιση, με τους ιερείς της ΠΔ!! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ο «Ορθόδοξος» συσχετισμός μεταξύ του Αρχιερέα Χριστού και της γενικής ιεροσύνης δήθεν της τΜ στα λόγια του απ. Παύλου!! Η ΛΕΞΗ «ΑΡΧΙΕΡΕΑΣ» ΣΧΕΤΊΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΧΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΠΔ ΚΑΙ ΈΠΟΜΕΝΩΣ ΜΟΝΟ ΜΕ ΙΕΡΕΙΣ ΤΗΣ ΠΔ! Ό,τι άλλο, είναι από δαιμονικής έμπνευσης μέχρι θρησκευτικής φαντασίας!

 

Σε αυτό φίλε αναγνώστη να μείνεις. Την «πατάτε» κ.Μπαφίτη συνεχώς λόγω των λαθών κάποιων «πατέρων», ενώ και το χωρίο αυτό (!) και γενικώς η προς Εβραίους είναι ξεκάθαρη για όποιον θέλει να έχει Χριστιανικά μάτια να βλέπει... Λέτε α) να τα ξέρανε και β) να τα λέγανε, ο Ιγνάτιος, ο Κύριλλος Αλεξανδρείας και ο Χρυσόστομος κ.ά. που αναφέρετε, καλύτερα από τον Παύλο;;;;;;; Ως Χριστιανός θα μείνω στα λόγια του αποστόλου Παύλου. Τέλος.

Μέχρι στιγμής είδαμε (και από την προηγούμενη κριτική) ότι και για το Εβρ.13:10 και για το Λου.22:19 (σχετικά με το «τούτο είναι») και για τα εδώ χωρία: Α’Τιμ.3:15-16 (περί της Εκκλησίας που είναι ο στύλος και το εδραίωμα της αληθείας - ποιας αλήθειας συγκεκριμένα;), Ματθ.16:18 (περί «πύλαι Άδου»), αλλά και για το Εβρ.7:24-28, επαληθεύεται ότι πράγματι ισχύουν για την «Ορθόδοξη» θρησκεία τα λόγια Του Κυρίου:

Ματθ.7:16 Από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς. Μήποτε συνάγουσιν από ακανθών σταφύλια ή από τριβόλων σύκα;

Και «υπέρ της αληθείας» θα τονίσω για να μην ξεχνιόμαστε, ότι τα ίδια ισχύουν και για τους Διαμαρτυρόμενους και Καθολικούς σε παρόμοια ή διαφορετικά ζητήματα.

    Αν συμπατριώτη μου είσαι «Ορθόδοξος», να ξέρεις ότι μέχρι στιγμής σου έδειξα εμπεριστατωμένα και ξεκάθαρα την αλήθεια σχετικά. Τι θα την κάνεις; Θα τρέξεις στους «πατέρες» σου; Γιατί να μην τρέξεις στους συγγραφείς της ΚΔ που προηγούνται αυτών;;!! Σε προσκαλώ και προκαλώ να διαβάσεις την ΚΔ προσεκτικά μία έστω φορά (χωρίς να ανατρέξεις στις ερμηνείες των λεγόμενων «πατέρων») και θα διακρίνεις ότι δεν έχει σχέση το πνεύμα των λόγων Του Χριστού και των αποστόλων με το πνεύμα που ομολογεί η «Ορθοδοξία». Φόρεσαν ένα μαύρο σαν τα ράσα τους πέπλο πάνω στο ποιο αγαθό και όμορφο πράγμα στον πλανήτη και πήραν τους πιστούς στο λαιμό τους. Αν όμως αγαπάς ψυχή τον Τριαδικό Θεό όπως και εγώ, δεν έχεις κάτι να φοβηθείς με το να σε δει να στέκεσε με αυταπάρνηση και ειλικρίνεια μπροστά σε αυτά που ίσως σου έδειξε ή θα σου δείξει στην ΚΔ (π.χ. περί Εκκλησίας, αειπάρθενου, μεσιτείες αγίων, Θείας Ευχαριστίας, βαπτίσματος στο νερό, χιλιετούς βασιλείας [θα δούμε σύντομα σχετικά], ειδικού ιερατείου κ.ά.).

5) Λέτε: «Αυτό δείχνει ότι ΔΕΝ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ τι είναι η ειδική ιεροσύνη της Καινής. Δεν έχει καμία σχέση με την Ααρωνική.»

Σχολιασμός: α) Πόσο καλά μπορεί να γνωρίζει κανείς κάτι που δεν υπάρχει;; («Ορθόδοξος» γρίφος J ). Αλλά και ποιος είπε ότι το δικό σας ιερατείο, στην Ορθόδοξη θεολογία, έχει σχέση με του Ααρών; Πρώτον, πως το βγάλατε αυτό από αυτά τα λόγια μου που παραθέτετε, και δεύτερον γιατί παραλείψατε την τελευταία πρόταση;; Έγραψα (με την τελευταία πρόταση που αφήσατε έξω):

«Στην ΠΔ, οι ιερείς βοηθούσαν στο έργο του αρχιερέα προς Τον Θεό υπέρ του λαού, και η ερώτηση είναι, εμείς ως Χριστιανοί σε τι βοηθάμε το έργο του Αρχιερέα Ιησού Χριστού προς Τον Θεό;; ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ; Δεν είναι! Δεν υπάρχει λοιπόν καμία γήινη χρήση ιερατείου ως βοήθημα στον αρχιερέα Χριστό. Αυτός τα κάνει όλα, καθότι και οι ιερείς και οι αρχιερείς της φυλής Λευί έχουν καταργηθεί καθότι ήταν η σκιά των αληθινών πραγμάτων/καταστάσεων που βρίσκονται στον ουρανό (Εβρ.8:5-7).»

Βλέπετε τα λόγια που τόνισα εδώ; Τα είπα αυτά για να καταλάβετε ότι λογικά (όχι «Ορθοδοξολογικά») θα περίμενε κανείς να δει ένα τέτοιον παραλληλισμό μεταξύ ειδικού ιερατείου της ΠΔ (όπου οι ιερείς βοηθούσαν τους Αρχιερείς στις ετοιμασίες που αφορούσαν στον καθαρισμό του λαού από τις αμαρτίες τους) και του Χριστιανικού δήθεν ιερατείου στην Καινή Διαθήκη. Αλλά δεν το βλέπουμε καθώς δεν μπορεί να ισχύει. Δηλαδή ενώ Ο Χριστός ως Αρχιερέας τακτοποιεί το ζήτημα των αμαρτιών των Χριστιανών, δεν μπορεί να υπάρξει άνθρωπος Χριστιανός ιερέας-βοηθός, σε κάτι τέτοιο, άρα δεν υπάρχει λόγος για ιερατείο σαν αυτό της ΠΔ, διότι όπως λέω: «Ο Χριστός τα έκανε όλα..» (και τα των απλών ιερέων) και προσθέτω, και τα κάνει όλα! Άρα αυτόν τον λογικό προβληματισμό που προβλέπεται κάνεις να θέσει ως ερώτημα (που προκύπτει από παραλληλισμό), δεν μπορεί να τον κάνει με τον Αρχιερέα Χριστό. Σε αυτό δεν περίμενα να διαφωνήσετε, αλλά πάλι μάλλον δεν καταλάβατε. –Λέω στην αρχή της κριτικής μου και με υπογράμμιση:

«Σημειώστε ότι γράφω πράγματα λαμβάνοντας υπόψη και τους αναγνώστες αν και κυρίως τα λεγόμενα του κ.Μπαφίτη.»

6) Λέτε: «ο Χριστός ονομάζετε ΚΑΙ ΜΕΓΑΣ ΑΡΧΙΕΡΕΥΣ, στην προς Εβραίους, ‘’Έχοντες λοιπόν αρχιερέα μέγα όστις διήλθε τους ουρανούς’’ (δ 14). Γιατί λέει ‘’Αρχιερέα μέγα’’; Γιατί υπάρχουν και αρχιερείς μικροί.»

Σχολιασμός: α) Αν ρωτούσατε τον Παύλο, θα σας έλεγε: Σου είπα γιατί. Διάβασε τα επόμενα λόγια μου: (ας το δούμε όλο μαζί)

Εβρ.4:14-16 Έχοντες λοιπόν αρχιερέα μέγαν, όστις διήλθε τους ουρανούς, Ιησούν τον Υιόν του Θεού, ας κρατώμεν την ομολογίαν. 15 Διότι δεν έχομεν αρχιερέα μη δυνάμενον να συμπαθήση εις τας ασθενείας ημών, αλλά πειρασθέντα κατά πάντα καθ' ομοιότητα ημών χωρίς αμαρτίας. 16 Ας πλησιάζωμεν λοιπόν μετά παρρησίας εις τον θρόνον της χάριτος, διά να λάβωμεν έλεος και να εύρωμεν χάριν προς βοήθειαν εν καιρώ χρείας.

Καταλαβαίνετε κ.Μπαφίτη; Είναι «μέγας αρχιερέας» πάντοτε σε σύγκριση με τους γήινους αρχιερείς της ΠΔ. ΣΥΝΕΧΩΣ αυτός ο παραλληλισμός γίνεται! Είναι «μέγας» λοιπόν επειδή σε αντίθεση με τους ανθρώπους αρχιερείς, διότι: 1. διήλθε στους ουρανούς 2. ήταν ο Υιός Του Θεού σε μορφή ανθρώπου, 3. αν και Θεός, μπορεί να «συμπαθήση εις τα ασθενείας υμών», 4. ήταν αναμάρτητος ενώ όλοι οι αρχιερείς ήταν αμαρτωλοί. Αυτοί οι λόγοι τον κάνουν «μέγα αρχιερέα» στον Παύλο, και αυτοί οι λόγοι μας δίνουν το δικαίωμα να πλησιάζουμε τον θρόνο της χάριτος Του Θεού με ελπίδα και «μετά παρρησίας», όχι με αναστολή. Δεν είναι «μέγας αρχιερέας» επειδή, όπως ψευδώς σας είπε η «Ορθοδοξία», υπάρχουν δήθεν μικροί αρχιερείς στην Καινή Διαθήκη!! Θα μείνουμε και θα επιμείνουμε στα λόγια του Παύλου όχι των λεγόμενων «πατέρων» (αν αυτή ήταν θέση τους)! Είναι μέγας για τους πιο πάνω λόγους σε σχέση με τους αρχιερείς της ΠΔ!

β) Ο Παύλος επαναλαμβάνει την λέξη «μέγαν» για τον Κύριο, πάλι στους Εβραίους με παρόμοια συμφραζόμενα, αλλά εκεί τον ονομάζει «ιερέα μέγαν» :

Εβρ.10:19-23 Έχοντες λοιπόν, αδελφοί, παρρησίαν να εισέλθωμεν εις τα άγια διά του αίματος του Ιησού, 20  διά νέας και ζώσης οδού, την οποίαν καθιέρωσεν εις ημάς διά του καταπετάσματος, τουτέστι της σαρκός αυτού, 21 και έχοντες ιερέα μέγαν επί τον οίκον του Θεού, 22 ας πλησιάζωμεν μετά αληθινής καρδίας εν πληροφορία πίστεως, έχοντες τας καρδίας ημών κεκαθαρμένας από συνειδήσεως πονηράς και λελουμένοι το σώμα με ύδωρ καθαρόν· 23 ας κρατώμεν την ομολογίαν της ελπίδος ασάλευτον· διότι πιστός ο υποσχεθείς·

   Και πάλι λοιπόν, πάντα λαμβάνοντας υπόψη το γράμμα και το πνεύμα των λόγων του Παύλου, βλέπουμε ότι Ο Χριστός είναι και μέγας Ιερέας, σε σχέση με τους ιερείς της ΠΔ. Είναι έτσι συνώνυμα εδώ το «ιερέα μέγαν» με το «αρχιερέα μέγαν» διότι 1. και τα δύο αφορούν και το σωτήριο έργου Του και 2. τους αρχιερείς και ιερείς της ΠΔ. Μήπως το φτιάχνω όπως θέλω; Ας διαβάσουμε τα προηγούμενα λόγια του, τα οποία επίσης δείχνουν σε όποιον θέλει να δει, ότι ονομάζει τον Ιησού Ιερέα μέγαν σε σύγκριση με τους «μικρούς» της ΠΔ!

Εβρ.10:11-14 Και πας μεν ιερεύς ίσταται καθ' ημέραν λειτουργών και τας αυτάς πολλάκις προσφέρων θυσίας, αίτινες ποτέ δεν δύνανται να αφαιρέσωσιν αμαρτίας· 12 αλλ' αυτός αφού προσέφερε μίαν θυσίαν υπέρ αμαρτιών, εκάθησε διαπαντός εν δεξιά του Θεού, 13 προσμένων του λοιπού εωσού τεθώσιν οι εχθροί αυτού υποπόδιον των ποδών αυτού. 14 Διότι με μίαν προσφοράν ετελειοποίησε διά παντός τους αγιαζομένους.

 

    Άρα μέχρι στιγμής, προσθέτουμε στον μπαξέ της αυθαίρετης «Ορθοδοξίας» και την παρερμηνεία του Εβρ.4:14-17 και συγκεκριμένα την κατανόηση των λέξεων «αρχιερέα μέγαν» (και λόγικά και των λέξεων «ιερέα μέγαν»)! Υπομονή φίλε αναγνώστη και θα δεις στην πορεία πόσες άλλες απίστευτες παρερμηνείες κάνουν… και βγαίνουν αυτοί και μέμφονται τους Χριστιανούς Διαμαρτυρόμενους!

 

7) Λέτε: «Ενώ είπε ο Χριστός ‘’ΕΙΣ γαρ υμών εστίν ο διδάσκαλος’’ (Ματθαίος, κγ 8), ο ίδιος έστειλε μικρούς διδασκάλους ως ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΥΣ…»

Σχολιασμός: α)Αυτό το είπατε για να εξηγήσετε ότι για να είναι ο Χριστός «μέγας Αρχιερέας», άρα υπάρχουν και οι «μικροί» αρχιερείς στην περίοδο της ΚΔ. Όπως σας έδειξε ο Παύλος(!), λάθος κάνετε.

β) Το επιχείρημά σας είναι άσχετο με το θέμα μας, διότι οι διδάσκαλοι και «καθηγητές» είναι στην ΚΔ.

8) Ρωτάτε δήθεν με απορία: «Σίγουρα ήσασταν Ορθόδοξος; Δεν μου δείχνετε κάτι τέτοιο» Τι λέτε, αλήθεια; Θέλετε να σας φέρω την κονκάρδα μου; (Έτσι αντιμετωπίζω αστειότητες) Οι 99% των Ελλήνων Ορθοδόξων… σας το δείχνουν;;;;;;; Έχουν ιδέα (!) από θεολογία;; Ξέρουν τίποτε όπως η «Ορθοδοξία» το διδάσκει;;;;;; Εγώ που μιλάω συνεχώς στον κόσμο για Τον Χριστό, σας λέω ότι δεν ξέρουν τίποτα! Οι περισσότεροι δηλώνουν «Ορθόδοξοι», αλλά δεν είναι. Αφήστε τα αυτά λοιπόν. Ναι, ήμουν Ορθόδοξος στα πλαίσια του κανόνος, δηλαδή ήμουν βαπτισμένος Ορθόδοξος, πήγαινα σε Ορθόδοξη Εκκλησία, με την Ορθόδοξη οικογένειά μου και στο σπίτι μου φυσικά υπήρχε το κλασσικά πηγμένο από εικόνες εικονοστάσιο. Αν με ρωτήσετε αν ήξερα Ορθ. θεολογία; Όχι. Αλλά αυτό –όπως θα συμφωνήσετε- δεν με έκανε μη «Ορθόδοξο»!

 

 Ψ) Γεμίζετε τις σελίδες σας με περιττό περιεχόμενο. Γιατί μου τα λέτε όλα αυτά;; Θα σχολιάσω λίγα μόνο.

1) Φυσικά δεν έβαλα ολόκληρες τις απαντήσεις σας από το ημέηλ σας!! Τι απαίτηση είναι και αυτή; Όπως ο καθένας, έβαλα τα λόγια σας που εξηγούσαν τα συγκεκριμένα λόγια του άρθρου σας. Τι άλλο θέλετε; Δεν θα κουράζω τον αναγνώστη, ειδικά όταν ξέρω ότι θα κουραζότανε αρκετά με την πολυσέλιδη κριτική μου.

2) Λέτε: «Λοιπόν, αντιγράφω ΟΛΟΚΛΗΡΕΣ τις απαντήσεις, και ας κρίνουν οι αναγνώστες σας αν μετά τις διευκρινήσεις μου, άφησα σημεία μη κατανοητά.»

Σχολιασμός: ΤΙ ΝΑ ΚΡΙΝΟΥΝ ΟΙ ΑΝΑΓΝΏΣΤΕΣ ΑΝΘΡΩΠΕ ΜΟΥ; Γιατί αφήνετε να εννοηθεί ότι αποσιώπησα τις απαντήσεις σας;;; Το θέμα δεν ήταν αν μετά τις διευκρινήσεις σας αφήσατε σημεία μη κατανοητά, αλλά αν είχατε σημεία μη κατανοητά ΠΡΙΝ τις διευκρινήσεις σας. Και είχατε! Μα έδωσα τις διευκρινήσεις σας στους αναγνώστες, δεν είπα ότι δεν διευκρινίσατε. Απλά κάποιες δεν ήταν καλές. Τι νόημα έχουν λοιπόν όλα αυτά εκτός από εντυπώσεις ή και γέμισμα σελίδων; Εκτός αν θέλατε να συμπληρώσετε επιπλέον πληροφορίες που απουσίαζαν από το άρθρο σας και βρήκατε τώρα την ευκαιρία.

3) Μου είχατε γράψει όπως λέτε: «Προσωπική ιεροσύνη, διότι την είχε ο εκάστοτε ιερέας και την μεταβίβαζε στον επόμενο. Σας το εξήγησα πάλι αυτό.»

Σχόλιο: Μα πως αλλιώς να είχε ιεροσύνη άνθρωπέ μου;; Να την είχε άλλος και να έλεγε κάποιος ότι είναι δική του;;; Δεν εννοείται λοιπόν ότι είναι προσωπική; Εφόσον ναι, ο αναγνώστης μπορεί να καταλάβει ότι μιλάτε για διάφορες ιεροσύνες! Μετά, αντί να εστιάζετε στην κακή σας διατύπωση (έστω στο ημέηλ σας) και να πείτε έκανα λάθος, μου λέτε ότι εξηγήσατε. Λέτε οτιδήποτε δηλαδή αρκεί να κάνετε γαργάρα το λάθος σας κάνοντας εμένα αυτόν που δεν καταλαβαίνει δήθεν.

Θα συμπληρώσω εδώ με αφορμή το ημέηλ σας, ότι αν δεν θέλετε να μην «αναλωνόμαστε σε θέματα διατύπωσης» να φροντίσετε οι διατυπώσεις σας να είναι καλές πριν τις δημοσιεύετε.

 

Ω) 1) Λέτε: «Γράψατε ότι ‘’ δεν χρειάζεται κάποιο ειδικό ιερατείο ώστε να μετάσχουμε στην Θεία Ευχαριστία ή στο βάπτισμα καθότι λογικά όλοι οι άντρες ως κεφαλές και «εικόνα και δόξα Θεού» (Α’Κορ.11:3, 7) μπορούν να ηγηθούν αυτών των τελετών’’. Σας απαντώ ότι το χωρίο που επικαλείστε δεν εννοεί καθόλου αυτό που λέτε.»

Σχολιασμός:

α) Τι μου «απαντάτε»;; Το ξέρω ότι το χωρίο δεν εννοεί καθόλου αυτό που λέω!! Είναι άλλος ο σκοπός του. Δεν το παρέθεσα επειδή το εννοεί! Είπα κάτι τέτοιο;; Το παρέθεσα διότι οι γενικές αρχές του χωρίου, λογικά δύνανται να βρίσκουν εφαρμογή και στο ποιος μπορεί να τελέσει τις δύο αυτές τελετές. Όπως θα μπορούσατε και εσείς να επικαλεστείτε αυτά τα λόγια του Παύλου για μία άλλη εφαρμογή (και εκείνη η εφαρμογή δεν θα υπονοείται στο χωρίο!), έτσι το επικαλέστηκα και στην περίπτωση των τελετών. Όλες οι αρχές πάντα βρίσκουν εφαρμογή κάπου. Το αν βρίσκει εφαρμογή εδώ το χωρίο στις δύο αυτές τελετές, είναι άλλο θέμα, το συζητάμε. Για αυτό και είπα το «καθότι λογικά». Αυτό δεν το είδατε; Δεν έχει καμία σημασία για σας;; Έχετε γίνει πολύ κουραστικός ήδη.

β) Το ξαναλέω. Τα δύο χωρία δόθηκαν για να δείξω ότι πράγματι οι άντρες είναι «κεφαλές» και «εικόνα και δόξα του Θεού» όχι για να πω ότι αυτά λένε ότι όλοι οι άντρες μπορούν να ηγηθούν αυτές τις τελετές. Είπα: «οι άντρες ως κεφαλές και «εικόνα και δόξα Θεού» (Α’Κορ.11:3, 7) μπορούν να ηγηθούν αυτών των τελετών’». Την παρένθεση με τις παραπομπές, στα λόγια μου αυτά, που την βλέπετε;; Πριν ή μετά την λέξη «μπορούν»; Αν ήθελα να πω αυτό που λέτε, θα τις είχα μετά.

Λένε ή δεν λένε αυτά τα δύο χωρία που παρέθεσα τις αλήθειες που προηγούνται της παρένθεσης; Τέλος.

γ) Τζάμπα συμπληρώσατε τις σχετικές ερμηνείες των χωρίων.

 

2) Λέτε: «Καμία σχέση με την διαχείριση των πραγμάτων στην εκκλησία.»

Σχολιασμός: Ε, όχι και καμία σχέση! Απίστευτο σχόλιο! Ολόκληρη η Γραφή μαρτυρεί τον άντρα να ηγείται σε οποιαδήποτε διακονία (και όχι μόνο). Τι θεωρείτε, ότι είναι τυχαίο αυτό; Μπορώ να σας αποδείξω ότι δεν είναι, αλλά θα φύγω πολύ από το θέμα μας. Στο μέλλον, με την χάρη Του Θεού, θα έχω σχετικό άρθρο (που δυστυχώς δεν θα αρέσει σε πολλούς και πολλές…). Η γυναίκα λοιπόν μόνο κατ’εξαίρεση (π.χ. η Δεββώρα στην ΠΔ) είχε μία ιδιαίτερη ηγετική θέση όσον αφορά το σύνολο του λαού στην ΠΔ και αυτό μόνο με την μαρτυρία που φανέρωνε στους πιστούς την έγκριση και άδεια Του Θεού.

 

3) Λέτε: «Η ιερατική ιδιότητα των χριστιανών δεν ήταν ποτέ προϋπόθεση για να πράττουν αυθαιρεσίες. Οι 7 διάκονοι εκλέχτηκαν για να διακονούν στα τραπέζια. Ήταν μια υπηρεσία  κατώτερη από το να βαπτίζουν ή να τελούν την Θεία Ευχαριστία.»

Σχολιασμός: Το αν το να διακονούν στα «τραπέζια» ήταν μία υπηρεσία κατώτερη είναι συζητήσιμο, αν και ξέρω ότι σχεδόν τίποτα δεν είναι συζητήσιμο για την «Ορθοδοξία» (όπως σε όλες τις αιρέσεις). Είναι συζητήσιμο τέλος πάντων για ένα άνθρωπο που δεν είναι εγκλωβισμένος στις αυθαιρεσίες της «Ορθοδοξίας», αλλά ελεύθερος να εμβαθύνει σε πράγματα και ίσως και να διαφοροποιηθεί. Να εξηγήσω όμως τι έχω υπόψη λέγοντας αυτά. Ο σκοπός της διακονίας των «τραπεζών» ήταν… η έμπρακτη υπηρεσία αγάπης προς τον συνάνθρωπο. Γιατί λοιπόν να το θεωρήσω επί της ουσίας κατώτερο αυτό από την Θεία Ευχαριστία και το βάπτισμα; Είναι δύο διαφορετικά πράγματα, γιατί να τα συγκρίνω; Έτσι ζυγίζει τα πράγματα Ο Κύριος; Πιστεύω ότι προτεραιότητα για Τον Κύριο (έτσι δείχνει όλο το Έργο Του), ήταν ο άνθρωπος και η δόξα Του Θεού. Αν το σκεφτούμε, ακόμα και το βάπτισμα και η Θεία Κοινωνία, τον άνθρωπο υπηρετούν αν και ταυτόχρονα δοξάζεται Ο Θεός. Το ίδιο συμβαίνει και με αυτήν την υπηρεσία, δηλαδή υπηρετούν τον άνθρωπο και δοξάζουν Τον Θεό (Ματθ.5:16) μέσα από αυτήν την υπηρεσία. Θα πείτε ίσως: «Μα οι δύο τελετές αυτές έχουν σωτηριακό χαρακτήρα!» Σύμφωνοι. Αλλά και η αγάπη προς Τον Θεό και τον συνάνθρωπο δεν ομολογούν τον αγιασμό «χωρίς του οποίου ουδείς θέλει δει Τον Κύριο»;; Αν δεν έχω αγάπη για τον συνάνθρωπό μου, τι νόημα τελικά θα αποκτήσουν στην ζωή μου η Θεία Ευχαριστία και το βάπτισμα, αν όχι της καταδίκης; Ενδεικτικά διαβάζουμε:

Ματθ.5:20 Επειδή σας λέγω ότι εάν μη περισσεύση η δικαιοσύνη σας πλειότερον της των γραμματέων και Φαρισαίων, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών.  (Είναι διαχρονική αλήθεια και αυτή, δεν έχει να κάνει δήθεν όπως μερικοί νομίζουν με άλλη οικονομία.)

Λου.11:42 Αλλ' ουαί εις εσάς τους Φαρισαίους, διότι αποδεκατίζετε το ηδύοσμον και το πήγανον και παν λάχανον, και παραβλέπετε την κρίσιν και την αγάπην του Θεού· ταύτα έπρεπε να κάμητε και εκείνα να μη αφήσητε.

Ιωάν.5:9-13 Καθώς εμέ ηγάπησεν ο Πατήρ, και εγώ ηγάπησα εσάς· μείνατε εν τη αγάπη μου. 10 Εάν τας εντολάς μου φυλάξητε, θέλετε μείνει εν τη αγάπη μου, καθώς εγώ εφύλαξα τας εντολάς του Πατρός μου και μένω εν τη αγάπη αυτού. 11 Ταύτα ελάλησα προς εσάς διά να μείνη εν υμίν η χαρά μου και η χαρά υμών να ήναι πλήρης. 12 Αύτη είναι η εντολή μου, να αγαπάτε αλλήλους, καθώς σας ηγάπησα. 13 Μεγαλητέραν ταύτης αγάπην δεν έχει ουδείς, του να βάλη τις την ψυχήν αυτού υπέρ των φίλων αυτού.

Α’Θεσσ.4:1-5 Όθεν του λοιπού, αδελφοί, σας παρακαλούμεν και σας προτρέπομεν διά του Κυρίου Ιησού, καθώς παρελάβετε παρ' ημών το πως πρέπει να περιπατήτε και να αρέσκητε εις τον Θεόν, ούτω να περισσεύητε εις το μάλλον· 2 διότι εξεύρετε ποίας παραγγελίας εδώκαμεν εις εσάς διά του Κυρίου Ιησού. 3 Επειδή τούτο είναι το θέλημα του Θεού, ο αγιασμός σας, να απέχησθε από της πορνείας, 4 να εξεύρη έκαστος υμών να κρατή το εαυτού σκεύος εν αγιασμώ και τιμή, 5 ουχί εις πάθος επιθυμίας καθώς και τα έθνη τα μη γνωρίζοντα τον Θεόν

Εβρ.10:26-31 Διότι εάν ημείς αμαρτάνωμεν εκουσίως, αφού ελάβομεν την γνώσιν της αληθείας, δεν απολείπεται πλέον θυσία περί αμαρτιών, 27 αλλά φοβερά τις απεκδοχή κρίσεως και έξαψις πυρός, το οποίον μέλλει να κατατρώγη τους εναντίους. 28 Εάν τις αθετήση τον νόμον του Μωϋσέως, επί δύο ή τριών μαρτύρων αποθνήσκει χωρίς έλεος· 29 πόσον στοχάζεσθε χειροτέρας τιμωρίας θέλει κριθή άξιος ο καταπατήσας τον Υιόν του Θεού και νομίσας κοινόν το αίμα της διαθήκης, με το οποίον ηγιάσθη, και υβρίσας το Πνεύμα της χάριτος; 30 Διότι εξεύρομεν τον ειπόντα· Εις εμέ ανήκει η εκδίκησις, εγώ θέλω κάμει ανταπόδοσιν, λέγει Κύριος· και πάλιν· Ο Κύριος θέλει κρίνει τον λαόν αυτού. 31 Φοβερόν είναι το να πέση τις εις χείρας Θεού ζώντος.

Εβρ.12:12-17 Διά τούτο ανορθώσατε τας κεχαυνωμένας χείρας και τα παραλελυμένα γόνατα, 13 και κάμετε εις τους πόδας σας ευθείας οδούς, διά να μη εκτραπή το χωλόν, αλλά μάλλον να θεραπευθή. 14 Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον, 15 παρατηρούντες μήπως υστερήταί τις από της χάριτος του Θεού, μήπως ρίζα τις πικρίας αναφύουσα φέρη ενόχλησιν και διά ταύτης μιανθώσι πολλοί, 16 μήπως ήναι τις πόρνος ή βέβηλος καθώς ο Ησαύ, όστις διά μίαν βρώσιν επώλησε τα πρωτοτόκια αυτού. 17 Επειδή εξεύρετε ότι και μετέπειτα, θέλων να κληρονομήση την ευλογίαν, απεδοκιμάσθη, διότι δεν εύρε τόπον μετανοίας, αν και εξεζήτησεν αυτήν μετά δακρύων.

Και πάλι λέει ο Παύλος:

Α’Κορ.13:1-3  Εάν λαλώ τας γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, έγεινα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. (Θα έχει σωτηρία;) 2 Και εάν έχω προφητείαν και εξεύρω πάντα τα μυστήρια και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε να μετατοπίζω όρη, αγάπην δε μη έχω, είμαι ουδέν. 3 Και εάν πάντα τα υπάρχοντά μου διανείμω, και εάν παραδώσω το σώμα μου διά να καυθώ, αγάπην δε μη έχω, ουδέν ωφελούμαι.

    Οπότε, όπως έδειξα λαμβάνοντας υπόψη την διδαχή του Παύλου και του Κυρίου φυσικά, δεν είναι κατώτερη υπηρεσία οι «τράπεζες», ειδικά όταν ξέρουμε ότι έπρεπε να ήταν ο συγκεκριμένος διάκονος «πλήρης Πνεύματος Αγίου». Εξάλλου, όπως είπα, είναι δύο διαφορετικά πράγματα.

 

4) Λέτε: «Και όμως, χειροτονήθηκαν από τους αποστόλους για αυτό το απλό έργο. Έλαβαν εξουσία από τους αποστόλους δια της χειροθεσίας, οι οποίοι απόστολοι είχαν λάβει εξουσία από τον ίδιο τον Κύριο.

(Παραθέτετε το χωρίο -Πράξεις, στ 1-6, δείτε φίλοι πάνω αν θέλετε, και συνεχίζετε..).

…Είχαν ήδη γενική ιεροσύνη οι 7 γιατί εκλέχτηκαν από τον λαό. Και όμως, έπρεπε να χειροτονηθούν.

Αν χωρίς χειροτονίας, αν και είχαν την γενική ιεροσύνη, δεν μπορούσαν ΟΥΤΕ ΚΑΝ ΝΑ ΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΣΤΑ ΤΡΑΠΕΖΙΑ, πόσο περισσότερο στα βαρύτερα εκκλησιαστικά πράγματα.»

Σχολιασμός: α. Δίνετε την βαρύτητα στο ότι χειροτονήθηκαν (όπως κάνει κάθε νομικίστικη θρησκεία) και συμπεραίνετε έτσι ότι θα πρέπει να είναι χειροτονημένοι οι τελούντες την Θεία Ευχαριστία και το βάπτισμα, ενώ θα έπρεπε να δώσετε την βαρύτητα στο ότι έπρεπε να είναι «πλήρης Πνεύματος Αγίου». Εκεί είναι η ουσία.

β. Έχει ήδη αποδειχτεί περίτρανα (άλλη μία φορά) ότι οι «Ορθόδοξοι», μη έχοντες Πνεύμα Άγιο, δεν μπορούν να σκεφτούν «έξω από το ‘Ορθόδοξο’ κουτί», αλλά η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Προσέξτε με. Ο λόγος που έπρεπε κάθε υπηρεσία να έχει ανθρώπους πλήρεις Πνεύματος Αγίου ξέρετε ποιος είναι; Ο λόγος είναι επειδή για να είναι κανείς όχι μόνο σκεύος και φορέας Του Αγίου Πνεύματος, αλλά πλήρης Πνεύματος Άγιου, θα έπρεπε πρώτα να είναι παραδειγματικά άγιος στην όλη διαγωγή του, διαφορετικά δεν υπάρχει περίπτωση να είναι γεμάτος με την Παρουσία Του Αγίου Πνεύματος. Γιατί όμως έπρεπε να είναι παραδειγματικά άγιος; Διότι ερχότανε σε επαφή μέσω της υπηρεσίας του ως πρεσβύτερος/επίσκοπος, διάκονος, με «κάθε καρυδιάς καρύδι» που λέει ο λαός, με κάθε πειρασμό, και θα έπρεπε να είναι παραδειγματικός όσον αφορά το δικό του μέρος. Εφόσον μπορεί κανείς να στέκεται σταθερά άγιος απέναντι στην αμαρτία και έτσι να μπορεί να αναπαύεται Το Άγιο Πνεύμα σε αυτόν, στην συνέχεια Αυτός τον γεμίζει με την Παρουσία Του και τις ενέργειές Του προσθέτοντας στο έργο του την δική Του χάρη και δύναμη μέσω των ενεργειών Του (Πράξ.6:5,8). Ποια είναι η ιδιαίτερη σημασία αυτού εδώ;

Η τελετή του βαπτίσματος και της Θείας Κοινωνίας δεν ανήκουν στο είδος των προαναφερθέντων υπηρεσιών, δηλαδή δεν έχει να κάνει η ατομική αγιοσύνη του πιστού με το μοίρασμα της Θείας Κοινωνίας και με το να βαπτίζει κάποιον, ούτε μεταδίδεται κάτι μέσω αυτών στους μετάσχοντες (και αυτό θα το δούμε αναλυτικά αργότερα)! Μόνο οι νομικίστικες θρησκείες τα λένε αυτά. Δηλαδή δεν μιλάμε για υπηρεσία που οι σχέσεις θα δοκιμαστούν εκείνη την στιγμή μεταξύ αυτού που μοιράζει το Σώμα και Αίμα και του αποδέκτη αυτών, ή μεταξύ του βαπτιστή και του βαπτιζόμενου. Αλλά μιλάμε για τελετές, όπου όποιος είναι, είναι, αυτός που έχει «συνοδευτικό» ρόλο. Το ποιος είναι εν Χριστώ, δεν επηρεάζει δηλαδή σε τίποτα τον άμεσα ενδιαφερόμενο συμμετέχοντα και αποδέκτη των της τελετής. Αυτό σε καμία περίπτωση δεν περιμένω να το χωνέψει ένας Ορθόδοξος ή Καθολικός, αλλά το καταθέτω με την ελπίδα μου στην χάρη Του Κυρίου.

Άρα κ.Μπαφίτη, καταλαβαίνετε λοιπόν γιατί είπα ότι οποιοσδήποτε άντρας μπορεί να ηγηθεί (καθότι και κεφαλή ως φύλο είναι, και «εικόνα και δόξα Θεού») μίας τελετής, χωρίς να είναι χειροτονημένος πρεσβύτερος/επίσκοπος, διάκονος και έτσι χωρίς να είναι πλήρης Πνεύματος Αγίου. Αν είναι πλήρης Πνεύματος Αγίου και έχει δεχθεί χειροθεσία ή και όχι, δεν αλλάζει ενώπιον Θεού και ανθρώπων σε τίποτα την δυναμική των δύο αυτών απλών και ευλογημένων τελετών.

Όμως, εδώ θα μπούμε σε ένα άλλο όμορφο θέμα και θα το κάνω συμπληρώνοντας το εξής.

Ερώτηση: Είναι αλήθεια αυτό που είπε Ο Κύριος ότι:

Ματθ.18:20  Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών.

Φυσικά απαντάτε: «Ναι».

Ερώτηση: Αυτό αφορά δήθεν τους ειδικούς ιερείς ή πρεσβυτέρους;

Απαντώ εγώ (δεν ξέρω τι απαντάτε με σιγουριά): Αυτό αφορά όλους τους Χριστιανούς.

Ερώτηση: Μήπως λέει «Όπου δύο ή τρεις ειδικοί ιερείς ή πρεσβύτεροι συνηγμένοι στο Όνομά μου…»;

Απάντηση: Όχι.

Ερώτηση: Δεν το λέει, αλλά μήπως το εννοεί, καθότι μιλάει στους 12 μαθητές Του;

Απάντηση: Όχι. Αυτά που λέει εδώ Ο Κύριος στους μαθητές Του, η κοινή λογική λέει ότι επειδή είναι τέτοιο το περιεχόμενό τους, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να αφορά μόνο αυτούς, αλλά αν και τα απευθύνει σε αυτούς αφορούν όλη την Εκκλησία! Διαβάζουμε για του λόγου το αληθές (προσέξτε τα συμφραζόμενα):

Ματθ.18:1-35 Εν εκείνη τη ώρα ήλθον οι μαθηταί προς τον Ιησούν, λέγοντες· Τις άρα είναι μεγαλήτερος εν τη βασιλεία των ουρανών; 2  Και προσκαλέσας ο Ιησούς παιδίον, έστησεν αυτό εν τω μέσω αυτών 3  και είπεν· Αληθώς σας λέγω, εάν δεν επιστρέψητε και γείνητε ως τα παιδία, δεν θέλετε εισέλθει εις την βασιλείαν των ουρανών. 4  Όστις λοιπόν ταπεινώση εαυτόν ως το παιδίον τούτο, ούτος είναι ο μεγαλήτερος εν τη βασιλεία των ουρανών. 5  Και όστις δεχθή εν τοιούτον παιδίον εις το όνομά μου, εμέ δέχεται· 6  όστις όμως σκανδαλίση ένα των μικρών τούτων των πιστευόντων εις εμέ, συμφέρει εις αυτόν να κρεμασθή μύλου πέτρα επί τον τράχηλον αυτού και να καταποντισθή εις το πέλαγος της θαλάσσης. 7 Ουαί εις τον κόσμον διά τα σκάνδαλα· διότι είναι ανάγκη να έλθωσι τα σκάνδαλα· πλην ουαί εις τον άνθρωπον εκείνον, διά του οποίου το σκάνδαλον έρχεται. 8 Και εάν η χειρ σου ή ο πους σου σε σκανδαλίζη, έκκοψον αυτό και ρίψον από σού· καλήτερον σοι είναι να εισέλθης εις την ζωήν χωλός ή κουλλός, παρά έχων δύο χείρας ή δύο πόδας να ριφθής εις το πυρ το αιώνιον. 9 Και εάν ο οφθαλμός σου σε σκανδαλίζη, έκβαλε αυτόν και ρίψον από σού· καλήτερον σοι είναι μονόφθαλμος να εισέλθης εις την ζωήν, παρά έχων δύο οφθαλμούς να ριφθής εις την γέενναν του πυρός. 10 Προσέχετε μη καταφρονήσητε ένα των μικρών τούτων· διότι σας λέγω ότι οι άγγελοι αυτών εν τοις ουρανοίς διαπαντός βλέπουσι το πρόσωπον του Πατρός μου του εν ουρανοίς. 11 Επειδή ο Υιός του ανθρώπου ήλθε διά να σώση το απολωλός. 12 Τι σας φαίνεται; εάν άνθρωπός τις έχη εκατόν πρόβατα και πλανηθή εν εξ αυτών, δεν αφίνει τα ενενήκοντα εννέα και υπάγων επί τα όρη, ζητεί το πλανώμενον; 13 Και εάν συμβή να εύρη αυτό, αληθώς σας λέγω ότι χαίρει δι' αυτό μάλλον παρά διά τα ενενήκοντα εννέα τα μη πεπλανημένα. 14 Ούτω δεν είναι θέλημα έμπροσθεν του Πατρός σας του εν ουρανοίς να απολεσθή εις των μικρών τούτων. 15 (Προσέξτε τώρα ειδικά αυτό το σημείο) Εάν δε αμαρτήση εις σε ο αδελφός σου, ύπαγε και έλεγξον αυτόν μεταξύ σου και αυτού μόνου· εάν σου ακούση, εκέρδησας τον αδελφόν σου· 16  εάν όμως δεν ακούση, παράλαβε μετά σου έτι ένα ή δύο, διά να βεβαιωθή πας λόγος επί στόματος δύο μαρτύρων ή τριών. 17 Και εάν παρακούση αυτών, ειπέ τούτο προς την εκκλησίαν· αλλ' εάν και της εκκλησίας παρακούση, ας είναι εις σε ως ο εθνικός και ο τελώνης.

(Αυτό άραγε, δεν είναι –όπως τα προηγούμενα- κάτι που Ο Κύριος θα έλεγε σε όλους τους πιστούς; Φυσικά είναι. Κοιτάξτε τώρα τι τους λέει.) 18 Αληθώς σας λέγω, Όσα εάν δέσητε επί της γης, θέλουσιν είσθαι δεδεμένα εν τω ουρανώ, και όσα εάν λύσητε επί της γης, θέλουσιν είσθαι λελυμένα εν τω ουρανώ.

(Είναι δυνατόν τα προηγούμενα να είναι για όλους τους πιστούς, αλλά όχι τα επόμενα(εδ.18); Όχι βέβαια. Γιατί όμως τους λέει αυτό εδώ; Διότι μόλις προηγουμένως τους μίλησε για αυτόν που επιμένει να παρακούει την Εκκλησία. Αυτόν να τον θεωρούν όπως είναι ένας άπιστος εθνικός και τελώνης. Τους θυμίζει λοιπόν τι; Ότι η κρίση όλης της Εκκλησίας δεν είναι εις μάτην, αλλά την έχει λάβει υπόψη και ο ουρανός! Μέχρι στιγμής βλέπουμε ότι αυτές οι οδηγίες αφορούν και όλους τους πιστούς, καθότι όλοι μαζί, είναι Εκκλησία (εδ.17), και όλοι καλούνται να αποφανθούν για ένα ζήτημα, ασχέτως αν φυσικά λόγω τάξης ηγούνται οι πρεσβύτεροι του θέματος. Τώρα όμως θα τους πει και μία επιπλέον λεπτομέρεια, ένα επιπλέον προνόμιο της Εκκλησίας, δηλαδή όλων των πιστών. Διακρίνετε εδώ παρακαλώ ότι άλλο λέει το προηγούμενο εδ.18 και άλλο θα συμπληρώσει το εδ.19 που ακολουθεί(λέγοντας «Πάλιν σας λέγω..»), είναι δύο διαφορετικά προνόμια, όχι το ίδιο.)

19  Πάλιν σας λέγω ότι εάν δύο από σας συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός πράγματος, περί του οποίου ήθελον κάμει αίτησιν, θέλει γείνει εις αυτούς παρά του Πατρός μου του εν ουρανοίς.

(Προσέξτε τώρα. Ερώτηση: Σε ποιους το απευθύνει αυτό; Στους μαθητές. Για ποιους το λέει όμως;;;; Όχι μόνο για τους ίδιους! Ανοίγει την κουβέντα στους υπόλοιπους πιστούς! Προσέξτε, λέει: «εάν δύο από εσάς» [κάνετε αίτηση στον Θεό μέσω προσευχής]. Εδώ όμως το «εσάς» δεν εννοεί τους ίδιους μόνο, αλλά εννοεί «οποιοσδήποτε από εσάς τους πιστούς μου γενικά», κάτι που φαίνεται από τα επόμενα λόγια Του: «θέλει γείνει εις αυτούς παρά του Πατρός μου του εν ουρανοίς». Γιατί επιλέγει να πει «εις αυτούς» και όχι «εις εσάς» πάλι; Γιατί να το κάνει αυτό; Διότι, έτσι ανοίγει το πλαίσιο της υπόσχεσης, δηλαδή με το «εσάς» σε συνειρμό με το «εις αυτούς». Άρα καταλαβαίνουμε πάλι ότι αν και απευθύνεται στους μαθητές, έχει -φυσικά- στην σκέψη Του όλους τους πιστούς! Σε όλο αυτό λοιπόν το πλαίσιο που είδαμε μέχρι στιγμής, έρχεται -εννοείται- να μιλήσει γενικά[!] και να πει τα ακόλουθα, δίνοντας πάλι μία γενική αρχή.)

20  Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών.

(Το βλέπετε πάλι; Την γενίκευση; Δηλαδή, δεν έχει σημασία πόσοι μαζεύεστε στο Όνομά μου ή που, ή ποιοι [!!!], σημασία έχει ότι Εγώ θα είμαι εκεί μεταξύ σας και θα μεσιτεύσω για σας στον Πατέρα ώστε να λάβετε αυτό που ζητάτε.)

Και μετά πάλι συνεχίζει Ο Κύριος και τους δίνει οδηγίες που αφορούν φυσικά κάθε πιστό! Διαβάστε το μόνοι σας όποτε θέλετε να μην σας κουράζω άλλο (εδ.21-35).

--Δεν ήθελα να επεκταθώ άλλο –για τώρα έστω- στις αυθαίρετες ερμηνείες της «Ορθοδοξίας» για το «δεσμείν και λύειν». Είχα αρχίσει να γράφω άρθρο σχετικά, το άφησα λίγο (καθότι κάνω διάφορα ταυτόχρονα) και μετά έπεσα πάνω στο άρθρο σας και το άφησα πάλι. Κάθε πράγμα στον χρόνο του. Κάποια στιγμή –με την χάρη Του Θεού- θα το ολοκληρώσω και θα το αναρτήσω και θα δείτε την συνοχή με την ίδια αναφορά στα άλλα Ευαγγέλια, τα οποία επίσης διαστρέφει η «Ορθοδοξία».

 

Γιατί τα είπα όλα αυτά όμως (τα οποία είναι αντίθετα μάλλον από αυτά που λένε οι όποιοι «πατέρες»…); Τι σχέση έχουν με την ΘΕ; Για να σας ρωτήσω κ.Μπαφίτη και γενικά φίλοι «Ορθόδοξοι» τα εξής:

 

Είμαι εγώ σπίτι μου και θέλω με την οικογένειά μου (Ο Κύριος είπε «όπου δύο ή τρεις…») να αφιερώσω δύο ώρες προς δόξα Κυρίου. Είμαστε άραγε εμείς οι πιστοί (εγώ και η οικογένειά μου δηλαδή) εκείνες τις δύο ώρες «συνηγμένοι στο Όνομά Του»; Φυσικά είμαστε, εφόσον αυτή είναι η πρόθεσή μας. Είναι τότε μεταξύ μας Ο Κύριος κατ’ένα ιδιαίτερο τρόπο; Βάσει της υπόσχεσής Του, είναι.

Ερώτηση στην «Ορθοδοξία»: Μπορούμε, εγώ και η οικογένειά μου, στα πλαίσια της δοξολογίας μας με ύμνους και προσευχή ευχαριστίας να λάβουμε «εις ανάμνησιν Του» Κυρίου ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ, Το Σώμα και το Αίμα Του; Η «Ορθοδοξία» μόλις βραχυκύκλωσε… ας απομακρυνθεί όποιος είναι κοντά, κινδυνεύει J . Και τι απαντάει αυτή; «Όχι, αν δεν είσαι χειροτονημένος ιερέας δεν έχει νόημα αυτή η «θεία ευχαριστία/κοινωνία» σας! Πως θα κάνετε αναίμακτη θυσία χωρίς ιερέα;!» J

 

Και απαντώ:

Μα, Ο Κύριος μας, Αυτός που αγαπάμε, Αυτός που μας αγαπάει, που πέθανε για μας, που μας έσωσε και μεσιτεύει για μας, είναι από μόνος Του -δηλαδή κατά την υπόσχεσή Του- χωρίς καν να το ζητήσουμε, μεταξύ μας!! Και δεν θέλει να Τον τιμήσουμε όπως Αυτός όρισε και όπως βαθύτατα επιθυμούμε μέσω της Θείας Ευχαριστίας; Γιατί;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Διότι η «Ορθοδοξία» είναι άλλη μία ανθρώπινη -Ιουδαϊκής έμπνευσης (και όχι μόνο…)- θρησκεία, και τέτοια την φανερώνει περίτρανα Το Πνεύμα της αληθείας μέσω της Αγίας Γραφής.

Έτσι λοιπόν, με απλότητα, αλλά με κάθε φόβο Κυρίου, μπορούμε εγώ και η οικογένειά μου να τελέσουμε την Θεία Ευχαριστία παρόλο που δεν είμαι χειροτονημένος σε ειδικό ιερατείο. Δεν χρειάζεται να είμαι χειροτονημένος για την Θεία Ευχαριστία (ούτε φυσικά και για το βάπτισμα άλλου), αν και είμαι πάντοτε ιερέας ενώπιον Του Θεού μου. –Θα δούμε και άλλα αργότερα άμεσα σχετιζόμενα.

Ο Κύριος, το Πνεύμα της αληθείας, ας δώσει την αύξησή Του. Αμήν.

 

5) Λέτε: «Η εξουσία για την διαχείριση των εκκλησιαστικών πραγμάτων ΠΟΤΈ δεν δίνονταν στο βασίλειον ιεράτευμα.» Μάλλον συμφωνώ, αν και το απόλυτο «ποτέ» μου ηχεί κάπως. Το θέμα και η διαφορά μας όμως είναι, το γιατί. Η δική μου θέση –που θα αναδείξω στην ΚΔ πολύ αργότερα- είναι ότι δεν δινόταν διότι υπήρχαν μέσα στην Εκκλησία πρεσβύτεροι να ηγηθούν αυτών των τελετών, και άρα, γιατί λοιπόν να επιλεχτεί κάποιος άλλος από το εκκλησίασμα; Δηλαδή το θεωρώ θέμα τάξης (όχι εξουσίας) και έτσι λογικό πάντα οι χειροτονημένοι διάκονοι και πρεσβύτεροι να τελούν αυτές τις τελετές. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν αμαρτία αν οι πρεσβύτεροι ήθελαν να δώσουν την χαρά και τιμή σε κάποιον μη χειροτονημένο από το εκκλησίασμα να ηγηθεί κάποιας τελετής, και άρα δήθεν θα ήταν κάτι το μη αρεστό στον Κύριο. Ήδη εξήγησα γιατί στα προηγούμενα σημεία εδώ 3) και 4). Θα προσθέσω όμως και άλλα σχετικά στο επόμενο σημείο.

6) Λέτε: «Μετά ισχυρίζεστε ότι ‘’ Στην απουσία αυτών, οποιοσδήποτε άντρας μπορεί να χειριστεί αυτές τις λειτουργίες’’. Συγγνώμη, και εγώ Προτεστάντης ήμουν, αλλά ποτέ κανείς από τους μη πρεσβυτέρους και μη διακόνους δεν σηκώθηκε να κάνει κήρυγμα ή να τελέσει την Θεία Ευχαριστία, ακόμα και αν έλειπε ο πρεσβύτερος.»

Σχόλια: α) Αν και μόλις προηγουμένως σας εξήγησα γιατί το είπα αυτό, θα επεκταθώ με την ελπίδα να σας βοηθήσω να δείτε πως η «Ορθοδοξία» πήρε μία ευλογημένη τελετή όπως η Θεία Ευχαριστία και την τύλιξε με συρματόπλεγμα, ως να είναι μία βόμβα που μόνο «οι ειδικοί» μπορούν να χειριστούν! Κοιτάξτε συμπατριώτες μου τι θέσπισε Ο Κύριος και θυμηθείτε πως το κατάντησε η «Ορθοδοξία»:

Ματθ.26:26-30  Και ενώ έτρωγον, λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκοψε και έδιδεν εις τους μαθητάς και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου· 27  και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας, έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Πίετε εξ αυτού πάντες· 28 διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. 29 Σας λέγω δε ότι δεν θέλω πίει εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον μεθ' υμών εν τη βασιλεία του Πατρός μου. 30 Και αφού ύμνησαν, εξήλθον εις το όρος των ελαιών.

Ο Λουκάς (22:19) προσθέτει τα λόγια Του Κυρίου: «τούτο κάμνετε εις την ιδικήν μου ανάμνησιν.»

Αλλά και ο Παύλος, ακούστε.. ο Παύλος, που δεν ήταν στην τελετή (!) όταν αυτή θεσπίστηκε (όπως έγραψα και στην πρώτη κριτική μου) γράφει περίπου 30 χρόνια μετά αυτής (!!) σχετικά με το πώς να γίνεται η τελετή, και εννοείται γράφει καθώς έλαβε φυσικά από Τον Κύριο προσωπικώς (!):

Α’Κορ.11:23-32 Διότι εγώ παρέλαβον από του Κυρίου εκείνο, το οποίον και παρέδωκα εις εσάς, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί καθ' ην παρεδίδετο έλαβεν άρτον, 24 και ευχαριστήσας έκοψε και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον· τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου. 25 Ομοίως και το ποτήριον, αφού εδείπνησε, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου· τούτο κάμνετε, οσάκις πίνητε, εις την ανάμνησίν μου. 26 Διότι οσάκις αν τρώγητε τον άρτον τούτον και πίνητε το ποτήριον τούτο, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, μέχρι της ελεύσεως αυτού. 27 Ώστε όστις τρώγη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος θέλει είσθαι του σώματος και αίματος του Κυρίου. 28 Ας δοκιμάζη δε εαυτόν ο άνθρωπος, και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου· 29 διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου. 30 Διά τούτο υπάρχουσι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και αποθνήσκουσιν ικανοί. 31 Διότι εάν διεκρίνομεν εαυτούς, δεν ηθέλομεν κρίνεσθαι· 32 αλλ' όταν κρινώμεθα, παιδευόμεθα υπό του Κυρίου, διά να μη κατακριθώμεν μετά του κόσμου.

     Ερώτηση: Διαβάζετε φίλοι Ορθόδοξοι τίποτε περί ιερέων (της τΜ…) υποχρεωτικά να ηγούνται της τελετής αυτής; Μήπως περί του να είναι οπωσδήποτε χειροτονημένοι αυτοί που ηγούνται την τελετή (ή ίσως και πλήρης Πνεύματος Αγίου); Μήπως για την αναγκαιότητα ενός θυσιαστηρίου; Περί αναίμακτης θυσίας; Περί επίκλησης Του Αγίου Πνεύματος; Περί «μεταβολής» του άρτου και οίνου (το «τούτο είναι» όπως είχα εξηγήσει είναι ορισμός / σελ.24-27 στην 1^η κριτκή μου) κατόπιν δήθεν της επίκλησης Του Αγίου Πνεύματος; Περί δήθεν αμαρτίας αν τυχόν πέσει κάτω κάποιο από τα δύο στοιχεία; ΤΙΠΟΤΑ! Τα ίδια που είπε και Ο Κύριός μας πριν την σταύρωσή Του, τα ίδια φυσικά μετέφερε Ο Ίδιος και στον Παύλο! Βλέπετε την απλότητα; Το πνεύμα αυτό της απλότητας το «βλέπετε» στις δύο πιο πάνω περικοπές; Εκεί που Ο Κύριος απολάμβανε την συντροφικότητα των μαθητών Του τρώγοντας μαζί τους, τους είπε με τα στοιχεία που είχε πάνω στο τραπέζι, να τελούν μία τελετή εις ανάμνησή Του. Έχουν σχέση αυτές οι περιγραφές με μεγάλους ναούς ζωγραφιστούς, σκαλισμένους, μαρμάρινους με τρούλους, με λιβάνια, με μαυροφορεμένους παπάδες ή και με ιδιαίτερα στολισμένους παπάδες και με πομπώδες τελετές;; Που την έβαλε η «Ορθοδοξία» αυτήν την ευλογημένη τελετή;;;; Πως την λούστρωσε έτσι, λες και είναι για βασιλιάδες και βάλε και όχι για ταπεινούς δούλους/αδερφούς/υιούς!; Αυτό ήθελε Ο Αγαθός και Ταπεινός μας Κύριος; Για ρώτησέ Τον να δεις τι θα σου δείξει. Τολμάς με ειλικρίνεια να το κάνεις, αλλά και με πίστη και υπομονή να περιμένεις την απάντησή Του;

     Αλλά μισό λεπτό. Προσέξτε ότι από το εδ.27-31 δίνει και επιπλέον διαστάσεις στην τελετή αυτή και άρα δεν γράφει εν συντομία μία περίληψη όπως ίσως να ισχυριστεί κανείς. Τους μιλάει για τις επιπτώσεις του να μην λαμβάνουν το Σώμα και Αίμα Του όπως πρέπει. Εδώ, λογικά, δεν έπρεπε άραγε ο Παύλος που κάνει την εισαγωγή: «Διότι εγώ παρέλαβον από του Κυρίου εκείνο, το οποίον και παρέδωκα εις εσάς…» (τους θυμίζει γραπτώς τα ίδια [!] αυτά που τους παρέδωκε αυτοπροσώπως ο ίδιος!), να δώσει και όλες τις άλλες υποτιθέμενες «Ορθόδοξες» συντεταγμένες;; Μα έχουμε σε περίοδο περίπου 30 χρόνων μετά την ανάσταση Του Κυρίου α) τα 4 Ευαγγέλια και β) τις πληροφορίες που έλαβε ο Παύλος από τον Κύριο. Και στις δύο περιπτώσεις (των Ευαγγελίων και της Α’Κορινθίους) που συμπληρώνουν την εικόνα του θελήματός Του, ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΣΥΜΠΛΗΡΏΝΕΙ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΆ που αυθαιρέτως συμπληρώνουν οι λεγόμενοι «πατέρες» (όποιοι), τα οποία και αλλοιώνουν το πνεύμα της τελετής που θέσπισε Ο Κύριος. ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ Ο ΑΙΡΕΤΙΚΟΣ που μένω σε αυτά, τα σίγουρα (!), και όχι στα άλλα τα περίεργα και αντιφατικά…;; Θα με κατακρίνει Ο Κύριος επειδή μένω σε αυτά που προμήθευσε μέσω των Θεόπνευστων συγγραφέων της ΚΔ;; Αν απαντάς ναι, θα πω: 1. γιατί τότε μου/μας προμήθευσε το βιβλίο της ΚΔ, αν όχι για να έχω τις δικές Του κατευθύνσεις(;;!!) και 2. ΔΕΝ ΕΜΑΘΕΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ ΑΠΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ ΤΟΥ. Τον «έμαθες» από μία ανθρώπινη θρησκεία που διαστρέφει τις βουλές Του σαν τον Ελύμα τον μάγο που «διέστρεφε τις ευθείας οδούς του Κυρίου» (Πράξ.13:6-10).

β) Λέτε: «Συγνώμη, και εγώ Προτεστάντης ήμουν…»

Σχολιασμός: Και εγώ… «συγγνώμη», αλλά ήσασταν Διαμαρτυρόμενος («Προτεστάντης» το προτιμάτε…) Πεντηκοστιανός συγκεκριμένα, μάλιστα μίας απόχρωσης γνωστής για την αυστηρότητά της (δεν θα αναφερθώ ονομαστικά στους αδερφούς). Καλό είναι να γνωρίζετε εσείς και οι αναγνώστες ότι δεν μπορείτε λοιπόν βάσει αυτής να ξέρετε τι γίνεται σε άλλες αποχρώσεις της Διαμαρτύρησης και πως αντιμετωπίζουν τα εκκλησιαστικά τους θέματα και καθήκοντα. Πιο λογικό –για μένα- θα ήταν το μπλόγκ σας να ονομάζεται Expentecostal… καθότι οι αδερφοί της Εκκλησίας της Πεντηκοστής σε καμία περίπτωση δεν αντιπροσωπεύουν όλη τη Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία, αλλά –η συγκεκριμένη απόχρωση- δεν είναι παρά ένα μικρό μέρος της Πεντηκοστιανής Εκκλησίας. (Πάντως, μου κάνει εντύπωση που μάλλον δεν πήρατε τίποτα αληθινό από τους αδερφούς της Πεντηκοστής, κάτι που με κάνει να αναρωτιέμαι από ποια ηλικία μέχρι ποια ηλικία ήσασταν στον χώρο αυτό...)

 

Στην συνέχεια, ο διαχωρισμός των μερών μου με γράμματα θα αρχίσει πάλι από το Α, με την διαφορά ότι θα είναι με αστερίσκο.

Α*) 1) Λέτε: «Αυτά τα χωρία όμως είναι άσχετα με αυτό που σας έδωσα.»

Σχόλιο: Έτσι απλά, μονομιάς, με μάτια κλειστά (!!) καταργεί ολόκληρη την μαρτυρία της Προς Εβραίους επιστολής! Συνεχίζει αμέσως:

2) «Το ότι εκείνα μιλάνε για επουράνιο θυσιαστήριο, δεν σημαίνει  ότι και στο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ χωρίο, ο απόστολος μιλάει για επουράνιο θυσιαστήριο.»

Μα έδειξα συγκεκριμένα επιχειρήματα που αποδεικνύουν ότι μιλάει για το επουράνιο θυσιαστήριο! Διαβάστε σχετικά στην πρώτη κριτική μου (βάλτε στην εύρεση τις λέξεις: Η λογική λέει ότι το πρώτο ερώτημα / και διαβάστε την ανάλυση 6 σελίδων). Φίλε αναγνώστη, μην τα προσπερνάς σαν το κ.Μπαφίτη, αλλά δες πάλι την βαρύτητά τους, μία που η «Ορθοδοξία» φυσικά αγνοεί. Συνεχίζει:

3) «Αυτό το λέτε εσείς αυθαίρετα, αγνοώντας πλήθος χωρίων πρωτοχριστιανικών συγγραμμάτων που αναφέρονται σαφέστατα σε επίγειο θυσιαστήριο.»

Καταλάβατε; «Αυθαιρεσία» για τον κ.Μπαφίτη, είναι αν η πηγή της αλήθειας μου είναι η Αγία Γραφή και όχι οι μεταγενέστεροι των αποστόλων «πατέρες». Βλέπετε την λογική του; Παραγκωνίζει τα πρωτοχριστιανικά συγγράμματα που απαρτίζουν το βιβλίο της Καινής Διαθήκης. Τα επικαλείται δε, μόνο για να τα παραποιήσει… «κατά παράδοση»..

4) Λέτε: «Διότι, αν παραδεχτείτε ότι μιλάει για ΕΠΙΓΕΙΟ θυσιαστήριο, τότε ανατρέπεται όλη η επιχειρηματολογία σας και γκρεμίζονται συθέμελα όλες οι αυθαίρετες ερμηνείες που κάνατε στην Αγία Γραφή προκειμένου να μας πείτε ότι ΟΛΟΙ οι πρώτοι χριστιανοί πίστευαν λάθος ….»

Σχόλια: α) Μα ξεκάθαρα απέδειξα ότι δεν μιλάει για επίγειο θυσιαστήριο! β) Ξεκάθαρα λέει: «Έχομεν θυσιαστήριον» και έτσι εννοείται ένα συγκεκριμένο θυσιαστήριο, που όπως απέδειξα είναι στον ουρανό. Δεν μπορεί με αυτήν την έκφραση να εννοεί όλα τα Ορθόδοξα θυσιαστήρια, διαφορετικά πιο σωστό θα ήταν να έλεγε «Έχομεν θυσιαστήρια»!! Πώς να το κάνουμε! Μόνο και μόνο που λέει «Έχομεν θυσιαστήριον…» καταλαβαίνουμε ότι, σαν να ατενίζει σε κάτι ουράνιο, φέρνει στην σκέψη του κάτι πνευματικό, ιδιαίτερο που μπορούν όλοι οι πιστοί νοερά να ατενίσουν. γ) Από τη άλλη, πώς το να μιλάει (αν υποθέσουμε) για τα ανθρώπινα θυσιαστήριά σας ανατρέπει όλη την επιχειρηματολογία μου;;;;;;;;;;;;;;; Που τα λέτε αυτά κ.Μπαφίτη; Σε «Ορθόδοξο» που βλέπει μονόφθαλμα;; Ακόμα και να σας κάνω την χάρη να πλανηθώ προς στιγμή και να πιστέψω ότι μιλάει για ανθρώπινα θυσιαστήρια, ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΛΈΓΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΓΡΑΦΗ για ιερείς να ηγούνται την τελετή της ΘΕ, ούτε καν για πρεσβύτερους, δηλαδή ως δήθεν να είναι υποχρεωτικά αυτοί που την τελούν (ασχέτως αν λογικά αυτοί την ηγούνταν χάριν τάξης και όχι ειδικής εξουσίας/θα δείτε και άλλα σχετικά)! Άρα, μην πλανάτε με ψεύτικες εντυπώσεις τους αναγνώστες. Αλλά τα ψέματα της «Ορθοδοξίας» θα σταματήσουν, μόλις ο κόσμος αφυπνιστεί με την αλήθεια του Ευαγγελίου. δ) Μετά προσθέτετε, μάλιστα τονίζοντας (για να είστε πιο πειστικός), δήθεν ότι «ΟΛΟΙ οι πρώτοι Χριστανοί» πίστευαν τα ίδια με την «Ορθοδοξία». Ε, πως να μην τα πω ασύστολα παραμύθια αυτά; Και όμως είναι, και η ΚΔ σαν επίμονος βραχνάς κατά την πρόνοια Του Θεού, θα είναι ΠΑΝΤΟΤΕ εκεί να σας διαψεύδει. Όποιοι λοιπόν θέλουν την αλήθεια θα την βρουν στην ΚΔ (και γενικότερα στην Αγία Γραφή), οι υπόλοιποι -αναπολόγητοι- θα τρέχουν πίσω από την Ορθόδοξη και Καθολική θρησκεία ώστε να παραμείνουν στο σκοτάδι τους και τέτοιους ανέντιμους απέναντι στην αλήθεια Του Θεού γνώρισα αρκετούς και βρίσκονται και στις 3 Χριστιανικές ομολογίες…Θα έρθει δυστυχώς η ώρα τους. Μέχρι τότε να ξέρουν ότι στην προσπάθειά τους να υπερασπίσουν «ανθρώπινα εντάλματα» (πολλοί με κάθε φανατισμό), γίνονται Θεομάχοι και παίρνουν και άλλους στον λαιμό τους.

 

Πλανεμένοι Ιουδαΐζοντες (και όχι μόνο) πρεσβύτεροι λοιπόν πίστευαν τα ίδια και δυστυχώς πλανούσαν τον λαό χτίζοντας τις βάσεις για σας. Για αυτούς μίλησε ο Παύλος προφητικά λέγοντας:

Πράξ.20:28-30 Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, διά να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε διά του ιδίου αυτού αίματος. 29 Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου· 30 και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών.

Επίσης έγραψε:

Γαλ.2:3-5 Αλλ' ουδέ ο Τίτος ο μετ' εμού, Έλλην ων, ηναγκάσθη να περιτμηθή, 4 αλλά διά τους παρεισάκτους ψευδαδέλφους, οίτινες παρεισήλθον διά να κατασκοπεύσωσι την ελευθερίαν ημών, την οποίαν έχομεν εν Χριστώ Ιησού, διά να μας καταδουλώσωσιν· 5 εις τους οποίους ουδέ προς ώραν υπεχωρήσαμεν υποτασσόμενοι, διά να διαμείνη εις εσάς η αλήθεια του ευαγγελίου.

και:

Τίτ.1:10-14 Διότι υπάρχουσι πολλοί και ανυπότακτοι ματαιολόγοι και φρενοπλάνοι, μάλιστα οι εκ της περιτομής, 11  τους οποίους πρέπει να αποστομόνωμεν, οίτινες ανατρέπουσιν ολοκλήρους οίκους, διδάσκοντες όσα δεν πρέπει, χάριν αισχρού κέρδους. 12  Είπε τις αυτών προφήτης ίδιος αυτών· Οι Κρήτες είναι πάντοτε ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί. 13 Η μαρτυρία αύτη είναι αληθινή. Διά την οποίαν αιτίαν έλεγχε αυτούς αποτόμως, διά να υγιαίνωσιν εν τη πίστει, 14 και να μη προσέχωσιν εις Ιουδαϊκούς μύθους και εντολάς ανθρώπων αποστρεφομένων την αλήθειαν.

 

Και έτσι, αφού έφυγαν για Τον Κύριο οι απόστολοι, εξαιτίας τέτοιων ανθρώπων και της «χαλάρωσης» της Εκκλησίας προέκυψε και η σύλληψη της «Ορθοδοξίας» (και όχι μόνο) που καμαρώνει για τις δήθεν αρχαίες ρίζες της ( J ), η οποία ανατρέχει στα λάθη που παρέλαβαν οι «πατέρες» της (κυρίως 4^ο αιώνα και μετά) από αυτούς τους «λύκους βαρείς» που άρχισαν την σπορά τους κυρίως μάλλον αφού πέθανε ο Παύλος. Αυτοί (πληθυντικός) μιλούσαν «διεστραμμένα» και απέκτησαν μαθητές και νόθευσαν την αλήθεια με τα συγγράμματά τους και αυξήθηκαν εδώ και εκεί σε οπαδούς. Πράγματι διεστραμμένες διδασκαλίες ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΚΑΘΑΡΑ ότι είναι και οι ερμηνείες της «Ορθοδοξίας», όπως και ήδη έδειξα μέχρι στιγμής (και σε άλλα άρθρα μου με άλλο «Ορθόδοξο» θέμα.).

 

Αυτοί οι Ιουδαΐζοντες ήταν πάντα ο κίνδυνος για την πρώτη Εκκλησία, και θέλανε να διατηρήσουν τα παλιά στοιχεία μαζί με τα νέα. Για αυτό και οι επιστολές της ΚΔ αναφέρονται στην μετάβαση των Ιουδαίων στον Χριστιανισμό και τις παρανοήσεις τους. Η δυναμική αυτών σε διάφορους τόπους και χρόνους τελικά αποδείχτηκε μεγάλη, ειδικά αφού αναχώρησαν για τον Κύριο οι απόστολοι. Έτσι συμπατριώτη «Ορθόδοξε» εξηγούνται όλα στην ένοχη «Ορθόδοξη» θρησκεία που μας βάλανε από μωρά. Η απόδειξη όμως ότι οι πρώτοι Χριστιανοί δεν πίστευαν αυτές τις πλάνες είναι τα λεγόμενα των συγγραφέων της ΚΔ που η πρόνοια Του Θεού προμήθευσε. Αυτή η απόδειξη, θα στέκεται πάντα εκεί, ως μία άνωθεν ορισμένη από Τον Θεό μαρτυρία εναντίον της Ορθόδοξης και Καθολικής θρησκείας.

 

Παρόμοια προφήτευσε και ο Πέτρος (δικό μου σχόλιο σε κόκκινο):

Β’Πέτ.2:1-3 Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήται μεταξύ του λαού, καθώς και μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απωλείας (τέτοια για μένα είναι π.χ. το ειδικό ιερατείο, «η μεσιτεία των αγίων», το βάπτισμα νηπίων [εφόσον ο πιστός παραμένει ουσιαστικά αβάπτιστος]), αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην, επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν· 2 και πολλοί θέλουσιν εξακολουθήσει εις τας απωλείας αυτών, διά τους οποίους η οδός της αληθείας θέλει βλασφημηθή· 3 και διά πλεονεξίαν θέλουσι σας εμπορευθή με πλαστούς λόγους, των οποίων η καταδίκη έκπαλαι δεν μένει αργή, και η απώλεια αυτών δεν νυστάζει.

 

5) Λέτε: «…και τελικά χρειάστηκε να έρθουν οι Προτεστάντες (ή και εσείς ο ίδιος) για να ‘’φωτιστούμε’’.»

Σχόλιο: Ναι, τελικά, όπως χρειάστηκε να έρθουν όλα τα βιβλία της ΚΔ αιώνες μετά, έτσι χρειάστηκε να προκύψουν και οι Διαμαρτυρόμενοι πριν έρθει Ο Κύριος για 2^η φορά. Ναι, αυτό «χρειάστηκε», να έρθουν οι αναγεννημένοι Χριστιανοί Διαμαρτυρόμενοι και εγώ μεταξύ αυτών, να σας αφυπνίσουμε και να σας χαλάσουμε τα σχέδια που αιώνες κρατάνε τον κόσμο στο σκοτάδι και να στρέψουμε τους πιστούς προς την αλήθεια, την πηγή, την ΚΔ. Ευχαριστούμε Τον Κύριο, και έρχεται η στιγμή που πολλοί πρώην «Ορθόδοξοι» ευχαριστούν Τον Κύριο για τους αναγεννημένους Χριστιανούς της Διαμαρτύρησης.

6) Λέτε: «Το ουράνιο θυσιαστήριο δεν προσφέρει κάτι ΠΟΥ ΤΡΩΓΕΤΑΙ. Δεν έχει τίποτα το υλικό που να μας δίνεται ΠΡΟΣ ΤΡΟΦΗ. Το συγκεκριμένο όμως έχει.»

Σχολιασμός: Αυτό γιατί μου το λέτε ως δήθεν να αναιρείτε την εξήγησή μου; Σας εξήγησα ότι το «να φάγωσιν» αναφέρεται κυριολεκτικά στην Θεία Ευχαριστία. Μετέχουμε Του Χριστού, που μαζί με το θυσιαστήριό Του βρίσκονται στον ουρανό, μέσω της Θείας Ευχαριστίας εδώ στην γη. Ο Παύλος, συνεχώς αντιδιαστέλλει τα γήινα Ιουδαϊκά, με τα ουράνια αληθινά και σε αυτό το πλαίσιο όπως απέδειξα τους λέει, ότι «αυτοί, μπορεί να τρώνε από την γήινη σκηνή, αλλά από την ουράνια από την οποία τρώμε εμείς (μέσω ΘΚ), δεν μπορούνε αυτοί να φάνε.» Εμείς τρώμε νοερά από το ουράνιο θυσιαστήριο, μέσω της Θείας Ευχαριστίας εδώ στην γη όπως όρισε Ο Κύριος. Είναι μία πνευματική εικόνα, αν και με αληθινές παραμέτρους και πραγματικά αντίκτυπα.

 

7) Λέτε: «την τροφή που μας δίνει ο Χριστός, (η οποία είναι το σώμα και το αίμα του, όπως ο Ίδιος ο Κύριος είπε·» (και αναφέρεται το χωρίο Ιωάννης 6:53-56 )

Σχόλιο: ΔΕΝ είπε κάτι τέτοιο Ο Κύριος σε αυτό το χωρίο. Θα το σχολιάσω μία και καλή στο σημείο σας 25, συγκερικένα στο δικό μου σημείο Ω*)-1, 3) γ)

8) Λέτε: «Θυσιαστήριο, καθώς εκεί τελείται η αναίμακτη θυσία, όπως είπε ο Ίδιος ο Χριστός να την τελούμε ‘’ τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου’’.»

Σχολιασμός: α) Εσείς μπορείτε να έχετε όσα θυσιαστήρια θέλετε, καθότι με τον Χριστιανισμό όπως τον δίδαξε Ο Κύριος και οι απόστολοί Του δεν έχετε σχέση. Δεν ζήτησε Ο Κύριος οι πιστοί Του να προσφέρουν αναίμακτη θυσία, κάτι που θα ήταν αν μη τι άλλο περίεργο. Συμφωνεί μαζί μου και ο Κλήμης Αλεξανδρείας όπως θα δούμε αργότερα. Αλλά ακόμα και Ο Ίδιος Ο Κύριος όταν θέσπισε την τελετή της Θείας Ευχαριστίας, τα λόγια του φανέρωναν ότι ήταν μία προφητική απεικόνιση της δικής Του θυσίας την επόμενη μέρα, και όχι μία δήθεν αναίμακτη θυσία προς Τον Θεό(!..):

Λου.22:17-20 Και λαβών το ποτήριον, ευχαρίστησε και είπε· Λάβετε τούτο και διαμοιράσατε εις αλλήλους· 18 διότι σας λέγω ότι δεν θέλω πίει από του γεννήματος της αμπέλου, εωσού έλθη η βασιλεία του Θεού. 19 Και λαβών άρτον, ευχαριστήσας έκοψε και έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο κάμνετε εις την ιδικήν μου ανάμνησιν. 20 Ωσαύτως και το ποτήριον, αφού εδείπνησαν, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον.

β) Λέτε ψευδώς: «Θυσιαστήριο, καθώς εκεί τελείται η αναίμακτη θυσία, όπως είπε ο Ίδιος ο Χριστός να την τελούμε ‘’ τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου’’.»

Ο Κύριος ΔΕΝ είπε να κάνουν αναίμακτη θυσία στον Θεό το ψωμί και το κρασί (σε αυτά τα δύο στοιχεία αναφέρεται η υποτιθέμενη αναίμακτη θυσία, όχι στο Σώμα και Αίμα Του), αλλά με ευχαριστία, εις ανάμνησιν και κοινωνία μαζί Του, οι ίδιοι να προσφέρουν στους ίδιους όχι απλά το ψωμί και κρασί, αλλά το Σώμα και Αίμα Του. Δηλαδή να κάνουν την τελετή ως κοινωνία ζωής μαζί Του:

Ιωάν.6:53-58 Είπε λοιπόν εις αυτούς ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν δεν φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και πίητε το αίμα αυτού, δεν έχετε ζωήν εν εαυτοίς. 54 Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. 55 Διότι η σαρξ μου αληθώς είναι τροφή, και το αίμα μου αληθώς είναι πόσις. 56 Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου εν εμοί μένει, και εγώ εν αυτώ. 57 Καθώς με απέστειλεν ο ζων Πατήρ και εγώ ζω διά τον Πατέρα, ούτω και όστις με τρώγει θέλει ζήσει και εκείνος δι' εμέ. 58 Ούτος είναι ο άρτος ο καταβάς εκ του ουρανού, ουχί καθώς οι πατέρες σας έφαγον το μάννα και απέθανον· όστις τρώγει τούτον τον άρτον θέλει ζήσει εις τον αιώνα.

Και ο Παύλος προσθέτει:

Α’Κορ.10:14-16 Διά τούτο, αγαπητοί μου, φεύγετε από της ειδωλολατρείας. 15 Λέγω ως προς φρονίμους· κρίνατε σεις τούτο το οποίον λέγω· 16 Το ποτήριον της ευλογίας, το οποίον ευλογούμεν, δεν είναι κοινωνία του αίματος του Χριστού; Ο άρτος, τον οποίον κόπτομεν, δεν είναι κοινωνία του σώματος του Χριστού; 17 διότι εις άρτος, εν σώμα είμεθα οι πολλοί· επειδή πάντες εκ του ενός άρτου μετέχομεν.

Βλέπουμε άραγε φίλοι Ορθόδοξοι ότι το Σώμα και Αίμα στην τελετή της ΘΚ (Θείας Κοινωνίας), τα λαμβάνουμε εμείς ώστε να έρθουμε σε ανάμνηση και κοινωνία μαζί Του; Αυτός ήταν εν ολίγοις ο σκοπός, όχι να λάβουμε τον άρτο και οίνο και να τον προσφέρουμε αναίμακτη θυσία στον Θεό! Ο Κύριος λοιπόν ασχολήθηκε με τον άρτο και οίνο, μόνο για να θεσπίσει την τελετή της ΘΕ, καμία άλλη τελετουργική χρήση δεν θέσπισε για αυτά τα στοιχεία!

Και αυτές οι προσθήκες περί αναίμακτης θυσίας του κ.Μπαφίτη και της «Ορθοδοξίας» που γίνονται σε όλα (!) τα χωρία που σχετίζονται με την ΘΕ, επίσης μπαίνουν στον μπαξέ των αυθαιρεσιών της «Ορθοδοξίας».

Το «κάμνετε» μας το έχει σε κόκκινο και υπογράμμιση ο κ.Μπαφίτης. Τι θέλει να πει ο ποιητής σκέφτομαι; Θέλει να κάνει έναν συνειρμό μεταξύ των δύο στοιχείων (τον άρτο και οίνο) με το θυσιαστήριο, ότι δηλαδή να τα κάνουμε… θυσία στον Θεό. Το «κάμνετε» όμως, αφορά το «λαβών άρτον, ευχαριστήσας έκοψε και έδωκεν..»:

Λου.22:19 Και λαβών άρτον, ευχαριστήσας έκοψε και έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο κάμνετε εις την ιδικήν μου ανάμνησιν.

Το «κάμνετε» λοιπόν δεν πάει στο «Τούτο είναι το Σώμα μου» (που και να πήγαινε με κάποιο περίεργο τρόπο δεν αλλάζει κάτι), διότι αν συνδέονταν με αυτό θα ήταν σαν να τους έλεγε: «κάμνετε το Σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον εις ανάμνησιν». Λέτε να μην ήξερε Ελληνικά Ο Κύριος ή ο Λουκάς που το κατέγραψε και ήταν γιατρός; Το «κάμνετε» λοιπόν, αναφέρεται στο μοίρασμα των στοιχείων. Αλλά ως «Ορθόδοξος» ο κ.Μπαφίτης θα προσπαθήσει να σφηνώσει την ψευδοδιδασκαλία αυτή όπου και όσο επιτρέπει η αυθαιρεσία.

8) Λέτε: «όταν (Ο Ιησούς Χριστός) παρέδωσε το Μυστήριο»

Σχόλιο: Δεν παρέδωσε κανένα «Μυστήριο», αλλά μία τελετή. Χρησιμοποιείτε ένα ειδωλολατρικό όρο για Χριστιανική τελετή. Δεν έχετε το δικαίωμα. Σε όλη την Γραφή, η λέξη «μυστήριο» αναφέρεται στο άγνωστο, σε άγνωστες αλήθειες. Θα το δούμε αναλυτικότατα αργότερα.

9) Λέτε: «..του έδωσε (του Μυστηρίου) χαρακτήρα θυσίας διότι μίλησε για Σώμα και Αίμα. Η Θεία Ευχαριστία έχει χαρακτήρα θυσίας, διότι μιλάει για ΑΙΜΑ και ΣΩΜΑ.»

Σχόλιο: Ακούστε «Ορθόδοξη» λογική: επειδή Ο Κύριος μίλησε για Σώμα και Αίμα, αυτό σημαίνει ότι εμείς πρέπει να τελούμε κάποια θυσία!! Κι όμως, του έδωσε όχι όπως λέτε «χαρακτήρα θυσίας», αλλά χαρακτήρα ανάμνησης και κοινωνίας. Δύο διαφορετικά πράγματα. Όταν λέει «τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου» (και με κάθε φόβο Θεού βάσει άλλων χωρίων), τι συζητάμε; Ποιο χαρακτήρα θυσίας μας λέτε;; Ο Κύριος μας έδωσε το Σώμα και Αίμα Του το οποίο απεικόνιζε προφητικά την αληθινή θυσία Του την επόμενη μέρα, με σκοπό την ανάμνηση του Έργου Του πάνω στον σταυρό και ταυτόχρονα την μετοχή σε Αυτόν που θυσιάστηκε πάνω στον σταυρό. Όλα τα άλλα της «Ορθοδοξίας»… εκ του πονηρού.

10) Λέτε ότι Ο Κύριος: «Δεν είπε πουθενά ότι ‘’αυτό συμβολίζει το σώμα και το αίμα μου’’,»

Σχολιασμός: Ούτε εγώ το είπα! Ποιανού τα λόγια βάλατε σε εισαγωγικά; Εδώ πάλι θα προσπαθήσει ο κ.Μπαφίτης -όπως θα φανεί και στην συνέχεια- εμμέσως να μου προσάψει κάτι που δεν πιστεύω, ότι δηλαδή τα δύο στοιχεία (ο άρτος και οίνος) ήταν απλώς σύμβολα και όχι πράγματι το Σώμα και Αίμα Του. Η αλήθεια όμως ποια είναι;

Μόνο δύο φορές σε όλη την 1^η κριτική μου μίλησα για συμβολισμούς και αυτό μόνο σε σχέση με το ιερατείο της ΠΔ και των θυσιών που εκτελούσαν.

Και φυσικά ξεκάθαρα είπα εκεί:

**« Πώς «είναι» όμως Σώμα και Αίμα Του; Αυτό, θα πρέπει να το ερευνήσει ο καθένας μόνος του, σημασία για αρχή έχει ότι μας λέει Ο Κύριος ότι ΕΙΝΑΙ. Αυτός ξέρει με ποια έννοια είναι, παρόλο που ο πιστός μπορεί να μην είναι 100% σίγουρος με ποια έννοια είναι. Περαιτέρω διευκρινήσεις δεν μας δίνονται και αυτό δεν είναι τυχαίο. Θα σας πω όμως την προσωπική μου θέση κατόπιν προσωπικής μελέτης του θέματος. Ας μην την δεχτεί κανείς επειδή ίσως ακουστεί σωστή, αλλά ας γίνει θέμα προσευχής και νηστείας και έρευνας στην Γραφή. «Γνώμη δίδω» λοιπόν:

Πιστεύω ότι λέγοντας Ο Κύριος τις λέξεις «τούτο είναι» και όχι «τούτο έγινε» ή «τούτο θα γίνει», αυτομάτως τερματίζει την συζήτηση περί κάποιας μεταβολής του άρτου και οίνου σε Σώμα και Αίμα (και περί ιερατείου και θυσιαστήρια). Ταυτόχρονα όμως, ο άρτος και ο οίνος κατά την Θεία Κοινωνία, δεν παύουν να είναι Σώμα και Αίμα Χριστού. Ταυτόχρονα όμως, ο άρτος και ο οίνος κατά την Θεία Κοινωνία, δεν παύουν να είναι Σώμα και Αίμα Χριστού. Ερώτηση: Μα, αν δεν μεταβληθεί σε Σώμα και Αίμα πως είναι Σώμα και Αίμα; Σωστή ερώτηση. Σωστή απάντηση: Είναι Σώμα και Αίμα επειδή το όρισε Ο Κύριος ότι είναι Σώμα και Αίμα. Ο Ορισμός Του Κυρίου είναι αυτό που κάνει τον άρτο και οίνο «αληθώς» Σώμα και Αίμα. Επέλεξε τις λέξεις «τούτο είναι» ενώ έπαιρνε στα χέρια του τον άρτο και τον οίνο για να μας πει πως εμείς πρέπει –όπως οι τότε 12 μαθητές Του- να βλέπουμε αυτά τα στοιχεία «εις ανάμνησίν» Του. Προσέξτε όμως τώρα, δύο σημαντικά σημεία:

Α)1. Ενώ είναι Σώμα και Αίμα, ταυτόχρονα όμως παραμένουν ψωμί και κρασί! Δεν είναι μόνο Σώμα και Αίμα! Είναι Σώμα και Αίμα στα Μάτια Του Κυρίου και τα όρισε να είναι και στα δικά μας πνευματικά μάτια Σώμα και Το Αίμα Του………….»

Και στην επόμενη σελίδα είχα γράψει:

Σελ.27 « Β) Ο ορισμός Του Κυρίου για τον άρτο και οίνο, ως Σώμα και Αίμα Του, μας δόθηκε για να ξέρουμε πως θέλει εμείς να τα βλέπουμε αυτά τα δύο υλικά. Υπάρχουν επιπτώσεις όταν δεν αναγνωρίζει κάποιος τον άρτο και οίνο ως και Σώμα και Αίμα Του Κυρίου, ενώ είναι, και μεταλαμβάνει επιπόλαια.»

  -----

Τέλος.

Δεν υιοθετώ την θέση λοιπόν ότι είναι σύμβολα, και δεν λέω ΠΟΥΘΕΝΑ κάτι τέτοιο, αλλά λέω ότι είναι πράγματι Σώμα και Αίμα Του Κυρίου. Η «Ορθοδοξία» βέβαια, θα αυθαιρετεί γενόμενη βασιλικότερη του Βασιλέως μέχρι να έρθει Αυτός ο Βασιλιάς, και θα μιλά περί μίας δήθεν μεταβολής (που τα λόγια της ΚΔ καταρρίπτουν όπως έδειξα). Ο Κύριος όμως θεωρώ σκοπίμως είπε «τούτο είναι», όχι «τούτο θα γίνει/είναι», «τούτο έγινε», ή «τούτο το έκανα». Οι (όποιοι) «πατέρες» σας, δεν έμειναν σε αυτό, ξεφύγανε.

 

Πάλι λοιπόν αυθαιρετήσατε απέναντί μου. Πάμε παρακάτω.

 

11) Λέτε: «Ο Κύριος, στην τράπεζα που έτρωγε με τους μαθητές, εκεί (στο τραπέζι) τέλεσε την Θεία Ευχαριστία ΑΝΑΙΜΑΚΤΑ και ΠΡΟΚΑΤΑΒΟΛΙΚΑ ΠΡΙΝ ΘΥΣΙΑΣΤΕΙ ΣΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ χρησιμοποιώντας μεν άρτο και οίνο…»

Σχολιασμός: Η «Ορθόδοξη» φαντασία σας καλπάζει! Δεν τέλεσε ΚΑΜΙΑ αναίμακτη θυσία. Θα πω εδώ μόνο ότι η Θεία Ευχαριστία που θέσπισε Ο Κύριος, ήταν για να δώσει το Σώμα και Αίμα Του σε μας και εμείς, κατόπιν, φυσικά να τον ευχαριστήσουμε και για τα δύο. Καμία σχέση με καμία θυσία εκ μέρους μας. Δεν μας το ζήτησε. Θα μείνουμε σε αυτά που μας ζήτησε. Ο σκοπός ήταν το Σώμα και Αίμα Του, όχι ο άρτος και οίνος που ήταν τα ορατά μέσα για τον σκοπό.

 

12) Λέτε: «Ψωμί και κρασί πήρε ο Κύριος, αλλά ο Ίδιος είπε ότι ΕΙΝΑΙ σώμα και αίμα, τα οποία δίδονται για την σωτηρία του κόσμου.»

Σχολιασμός: Σωστά. Αυτό λέω και εγώ. Γιατί τότε εσείς οι Ορθόδοξοι το διαστρέφετε αυτό λέγοντας όχι ότι «είναι», αλλά ότι «μεταβλήθηκε και είναι»; Επειδή οι όποιοι «πατέρες» σας πλανήθηκαν και σας πλάνησαν. Δεν τα πήρε στα Χέρια Του και είπε π.χ. «Τούτο το έκανα…», αλλά «τούτο είναι…». Αν σας το έλεγαν κάποιοι «πατέρες» σας αυτό, θα το δεχόσασταν, αλλά τώρα που το λέω εγώ, αυθαιρετώ; -Ο Καλός Θεός να σας ανοίξει τα μάτια να το δείτε. Εγώ προσπαθώ απλώς να σας βοηθήσω.

Συνεχίζετε.

 

Β*) 1) Λέτε σχετικά με το Α’Κορ.10:

«Στο χωρίο που αναφέρατε ‘(δίνετε εδώ το χωρίο 10:16-21) ο απ. Παύλος την Θεία Ευχαριστία την αναφέρει ως ‘’τράπεζα του Κυρίου’’. Όμως παραβλέπετε στα ίδια τα χωρία ότι μιλούν για Αίμα και Σώμα Χριστού. Αυτά τα στοιχεία παραπέμπουν σε θυσία, και η θυσία φυσικά τελείται σε θυσιαστήριο.»

Σχολιασμός: α) Δεν ανέφερα αυτό το χωρίο όπως το έχετε εσείς. Και μετά, κάνετε και ένα άλμα και μιλάτε για «χωρία». Τι να καταλάβουμε;...

β) Καθόλου (!!) δεν το παραβλέπω ότι στο κεφάλαιο 10 μιλάει για Σώμα και Αίμα! Αστειεύεστε; Το παρέθεσα, το τόνισα με υπογράμμιση και έντονα γράμματα και είπα εκεί επαναλαμβάνοντας το χωρίο (άντε να κουράζω τον αναγνώστη πάλι) :

«Είναι ο ίδιος ο Παύλος που γράφει αλλού:

Α’Κορ.10:1-4, 14-17 Δεν θέλω δε να αγνοήτε, αδελφοί, ότι οι πατέρες ημών ήσαν πάντες υπό την νεφέλην, και πάντες διά της θαλάσσης διήλθον, 2 και πάντες εις τον Μωϋσήν εβαπτίσθησαν εν τη νεφέλη και εν τη θαλάσση, 3 και πάντες την αυτήν πνευματικήν βρώσιν έφαγον, 4 και πάντες το αυτό πνευματικόν ποτόν έπιον· διότι έπινον από πνευματικής πέτρας ακολουθούσης, η δε πέτρα ήτο ο Χριστός·……..14 Διά τούτο, αγαπητοί μου, φεύγετε από της ειδωλολατρείας. 15 Λέγω ως προς φρονίμους· κρίνατε σεις τούτο το οποίον λέγω· 16 Το ποτήριον της ευλογίας, το οποίον ευλογούμεν, δεν είναι κοινωνία του αίματος του Χριστού; Ο άρτος, τον οποίον κόπτομεν, δεν είναι κοινωνία του σώματος του Χριστού; 17 διότι εις άρτος, εν σώμα είμεθα οι πολλοί· επειδή πάντες εκ του ενός άρτου μετέχομεν.

Η συνεπής λοιπόν εξήγηση του εδαφίου (Εβρ.13:10) είναι:

Το θυσιαστήριο είναι στον ουρανό, και εμείς εδώ στην γη, τρώμε από Τον Θυσιασμένο που είναι επίσης στον ουρανό, αλλά πως γίνεται αυτό, με ποια έννοια; Πνευματικώς, δηλαδή νοερά, μέσω της Θείας Ευχαριστίας, που ορατά αντιπροσωπεύει το Σώμα και Αίμα Του Κυρίου εδώ στην γη. Έτσι, μένοντας στο εδάφιο, είναι το Σώμα και το Αίμα Του Χριστού που συνδέεται άμεσα με το ουράνιο θυσιαστήριο, και όχι ο άρτος και οίνος. Αυτά τα στοιχεία, δόθηκαν στους αποστόλους από Τον Κύριο ενώ τρώγανε γύρω από ένα τραπέζι. Δεν θέσπισε να υπάρχει κανενός είδους θυσιαστηρίου, λες και ήθελε να τελείται κάποια δήθεν θυσία προς Τον Θεό (μη γένοιτο!), αντιθέτως με απλότητα τους έδωσε να φάνε από αυτά τα στοιχεία στην διάρκεια του δείπνου τους «ενώ έτρωγαν» (Ματθ.26:26). Ούτε κάποιος συγγραφέας της ΚΔ συνδέει την Θεία Ευχαριστία με κάποια (αναίμακτη) θυσία ή θυσιαστήριο.

Όμως φυσικά δεν τελειώσαμε εδώ.

    Στην περικοπή που προηγουμένως παρέθεσα για τον συγκεκριμένο λόγο που την παρέθεσα, υπάρχει και κάτι άλλο που σχετίζεται άμεσα με το Εβρ.13:10 και φανερώνει και αυτό με την σειρά του ότι δεν έχει καμία σχέση στην σκέψη του Παύλου η Θεία Ευχαριστία με κάποιο γήινο θυσιαστήριο, αλλά με «τράπεζα». Είναι εντυπωσιακό πόσο σχετίζονται το Εβρ.13:10 με την ακόλουθη περικοπή (συνεχίζει από την προηγούμενη περικοπή που τελευταία είδαμε/σχόλια δικά μου σε κόκκινο) στο σημείο που είναι δύσκολο να σκεφτεί κανείς ότι αυτά που λέει ο Παύλος στο Εβρ.13:10 δεν σχετίζονται με το Α’Κόρ.10:18-21, ας το δούμε:

Α’Κορ.10:18-21 Βλέπετε τον Ισραήλ κατά σάρκα· οι τρώγοντες τας θυσίας δεν είναι κοινωνοί του θυσιαστηρίου; 19 Τι λοιπόν λέγω; ότι το είδωλον είναι τι; ή ότι το ειδωλόθυτον είναι τι; ουχί· 20 αλλ' ότι εκείνα, τα οποία θυσιάζουσι τα έθνη, εις τα δαιμόνια θυσιάζουσι και ουχί εις τον Θεόν (σε αντιδιαστολή με τον «Ισραήλ κατά σάρκα» που μόλις προανέφερε)· και δεν θέλω σεις να γίνησθε κοινωνοί των δαιμονίων. 21 Δεν δύνασθε να πίνητε το ποτήριον του Κυρίου και το ποτήριον των δαιμονίων· δεν δύνασθε να ήσθε μέτοχοι της τραπέζης του Κυρίου και της τραπέζης των δαιμονίων.

Τι τους λέει και τι μας αφορά εδώ άμεσα:……»

 

γ) Λέτε: «Αυτά τα στοιχεία παραπέμπουν σε θυσία, και η θυσία φυσικά τελείται σε θυσιαστήριο.»

Σχολιασμός: Αν και το έχουμε πει επανελειμμένως… πάλι λάθος. Από πού και έως που; Δεν παραπέμπουν σε θυσία δήθεν που κάνουμε εμείς προς Τον Θεό και άρα δήθεν πρέπει να έχουμε ειδικούς ιερείς για τον σκοπό, για αυτό και ο Παύλος μιλάει… ΓΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙ!!!! Να έκανε λάθος!;!;! Το δε Σώμα και Αίμα παραπέμπουν στην θυσία που θα τελούσε Ο Ίδιος Ο Κύριος την επόμενη μέρα στο σταυρό την οποία εμείς θα τιμούμε μέχρι να έρθει. Τέλος. Δύο πόδια σε ένα παπούτσι δεν θα μας βάλει η αυτόκλητη «Ορθοδοξία»! Είναι ΞΕΚΑΘΑΡΑ τα λόγια του Κυρίου και μαρτυρία εναντίων σας.

 

2) Λέτε: «όταν κάποιος δεν τα διακρίνει (νομίζει δηλαδή ότι είναι απλό ψωμάκι και κρασάκι και τίποτα παραπάνω)»

Σχόλιο: Τι υπονοείτε; Ποιος σας είπε ότι εγώ θεωρώ ότι «είναι απλό ψωμάκι και κρασάκι και τίποτα παραπάνω»;;;;

3) Λέτε: «Ότι η Θεία Ευχαριστία είναι ΘΥΣΙΑ που μάλιστα θα προσφέρεται ΣΥΝΕΧΩΣ (χωρίς να σημαίνει αυτό επανάληψη της θυσίας του Χριστού»……..»

 Σχόλιο: Τραγελαφικά πράγματα. Σκέψου φίλε Ορθόδοξε τι διαβάζεις εδώ. ΠΟΥΘΕΝΑ στην ΚΔ δεν υπάρχει ΤΙΠΟΤΑ σχετικά με μία αναίμακτη θυσία που προσφέρεται στον Θεό, κι όμως ο κ.Μπαφίτης έχοντας πλανηθεί από την «Ορθοδοξία», μας λέει και σε κεφαλαία ότι «ΣΥΝΕΧΩΣ» θα προσφέρεται μία τέτοια θυσία (μία θυσία-σόφισμα -να προσθέσω- προς υποστήριξη του ιερατείου).

4) Στο επόμενο σημείο, θα δούμε κλασσικά πάλι, πως η «Ορθοδοξία» επαληθεύει το:

«Από των καρπών αυτών θέλετε γνωρίσει αυτούς. Μήποτε συνάγουσιν από ακανθών σταφύλια ή από τριβόλων σύκα;»(Ματθ.7:16)

και το:

«και ηκυρώσατε την εντολήν του Θεού διά την παράδοσίν σας. 7 Υποκριταί, καλώς προεφήτευσε περί υμών ο Ησαΐας, λέγων· 8 Ο λαός ούτος με πλησιάζει με το στόμα αυτών και με τα χείλη με τιμά, η δε καρδία αυτών μακράν απέχει απ' εμού. 9 Εις μάτην δε με σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων.» (Ματθ.15:6-9)

(Η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ξέρουν άραγε οι «Οθρόδοξοι» ότι πολλά από αυτά που έλεγε Ο Κύριος για το θρησκευτικό καθεστώς εκείνης της εποχής ήταν προφητικά -κυρίως- για την «Ορθοδοξία»/Καθολικισμό;…)

Βάλτε λοιπόν άλλο ένα στο μπαξέ των αυθαιρεσιών της «Ορθοδοξίας».

 

Μας λέει λοιπόν ο κ.Μπαφίτης:

«Ότι η Θεία Ευχαριστία είναι ΘΥΣΙΑ που μάλιστα θα προσφέρεται ΣΥΝΕΧΩΣ (χωρίς να σημαίνει αυτό επανάληψη της θυσίας του Χριστού που έγινε μια φορά και για πάντα, αλλά απλά σημαίνει ότι μετέχουμε σε αυτήν την μία θυσία), προφητεύεται από τον προφήτη Μαλαχία· ‘’ Διότι από ανατολών ηλίου έως δυσμών αυτού το όνομά μου θέλει είσθαι μέγα μεταξύ των εθνών, και εν παντί τόπω θέλει προσφέρεσθαι θυμίαμα εις το όνομά μου και θυσία καθαρά· διότι μέγα θέλει είσθαι το όνομά μου μεταξύ των εθνών, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων’’ (α 11).

Αυτή η προφητεία αναφέρεται στην μεσσιανική εποχή, που δια της Εκκλησίας το όνομα του Θεού θα είναι Μέγα μεταξύ των εθνών. Αυτή η αναίμακτος Θυσία θα προσφέρεται από κάθε τόπο ανάμεσα στα έθνη. Η θυσία προϋποθέτει θυσιαστήριο, και το θυσιαστήριο χρειάζεται ειδικό ιερέα.»

 

Σχολιασμός: Μας λέει λοιπόν ότι η ΘΚ προσφέρεται συνεχώς ως θυσία στον Θεό από την Εκκλησία και ότι δήθεν αυτό προφητεύεται στον Μαλαχία. Κρατηθείτε όλοι οι Ορθόδοξοι φίλοι άλλοι μία φορά.

α) Καταρχάς, ότι δεν προσφέρουμε καμία θυσία στον Θεό κατά την τελετή της ΘΕ δεν το έβγαλα από το μυαλό μου όπως έδειξα, αλλά το φανερώνουν τα λόγια Του Κυρίου και του Παύλου. Από την άλλη, εφόσον δεν σας φτάνουν αυτά, έχουμε και τον Κλήμη Αλεξανδρείας ο οποίος ξεκάθαρα λέει ότι καμία τελετουργική θυσία δεν προσφέρουν οι Χριστιανοί!!! Πήγα λοιπόν στον κόπο να βρω το κείμενό του για να δείξω ότι αγνοεί παντελώς 1. την ΘΕ ως δήθεν θυσία! 2. ένα γήινο θυσιαστήριο για τελετουργικές θυσίες! Αλλά και αναγνωρίζει μόνο πνευματικές θυσίες και μόνο ένα πνευματικό θυσιαστήριο που είναι η ίδια η Εκκλησία! Τα λόγια του λοιπόν μας λένε (Στρώματα, βιβλίο 7 κεφ.3):

(Αν δεν εμφανίζεται η ακόλουθη εικόνα με κείμενο, δοκιμάστε ανανέωση σελίδας/refresh ή να ανοίξετε το άρθρο από Mozilla Firefox):

 

 

 

 

 (Τα πιο πάνω [Στρώματα, Βιβλίο VII, κεφ.III], αλλά και τα επόμενα αποσπάσματα [Βιβλίο VIΙ, κεφ.VI], είναι δική μου τροποποιημένη δομή/μορφή (χωρίς καμία αλλαγή στα κείμενα εννοείται) για τις ανάγκες της ιστοσελίδας, του αρχαίου κειμένου και τις μετάφρασης στα αγγλικά, από:

 http://archive.org/stream/clementalexandr01hortgoog#page/n138/mode/2up/search/sacrifice)

Μα είναι δυνατόν κ.Μπαφίτη αυτός ο άνθρωπος που έζησε περίπου το 150 με 215 μ.Χ. να γράφει έτσι και να θεωρεί υποτίθεται ότι οι Χριστιανοί τελούν κάποια θυσία κατά την ΘΕ;;;;;; Γιατί δεν το διαψεύδουν σχετικά άλλοι;; Η συνείδησή του, ιδέα δεν έχει περί κάποιας θυσίας και θυσιαστήριου, διαφορετικά ΔΕΝ θα μπορούσε να γράψει έτσι! Ο δε «Ορθόδοξος» καθηγητής Παπαδόπουλος αν και συμφωνεί μαζί μου, προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα λέγοντας (με σχόλια δικά μου σε κόκκινο):

«Φαίνεται λοιπόν ότι ο Κλήμης δεν είχε συνείδηση της Ευχαριστίας ως θυσίας (δεν είχε, διότι δεν ήταν!), αλλά την ταύτιζε με την προσευχή  και τους προσευχομένους (Στρωμ. Ζ 6) (όπως οι Διαμαρτυρόμενοι προσεύχονται προσευχές ευχαριστίας για το Σώμα και Αίμα Του Κυρίου). Η ερμηνεία αυτή δε σημαίνει  ότι ο Κλήμης αγνοούσε την πράξη της Ευχαριστίας (Μα γιατί να το θέσει έτσι;… Ναι, δεν αγνοούσε ο άνθρωπος την πράξη της Θείας Ευχαριστίας, αλλά τον όποιο συσχετισμό αυτής με τελετουργική θυσία Χριστιανών προς Τον Θεό!;;) και την ιστορική Εκκλησία (η ιστορική Εκκλησία δεν είναι αυτή που ο καθηγητής έμαθε (τον έμαθαν) να νομίζει, αλλά αυτή που γνώριζε ο Κλήμης) την οποία πρώτος ονόμασε μητέρα (Παιδαγ. Α 6). Εξηγεί μόνο την όλη θεολογική του δομή και την τάση του να δημιουργήσει πνευματική Εκκλησία και Ευχαριστία, διότι η ιστορική ήταν για τους πιστούς και όχι για τους γνωστικούς χριστιανούς, οι οποίοι έβλεπαν σ’ αυτήν μόνο σχήματα και σύμβολα, τα οποία ξεπερνούσαν με την αλληγορική ερμηνεία. Και οι αναφορές του Κλήμεντα στην Ευχαριστία (σάρξ, αίμα) και την Εκκλησία κατανοούνται σαν προσπάθειες αλληγορικής τους ερμηνείας, σαν προσπάθεια υπερβάσεώς τους.»

(Παπαδόπουλος Στυλιανός, «Πατρολογία - τόμος Α’» (έκδοση του ιδίου) Αθήνα 1977 σελ. 339 – 340)

 

Στην συνέχεια όμως, επειδή άλλο είναι να μας το λέει ο καθηγητής και άλλο να το διαβάζουμε μόνοι μας, θα δούμε τρία αποσπάσματα από το κεφ.6 στο ίδιο βιβλίο του Κλήμη για να βγάλουμε μόνοι μας συμπεράσματα: (Αν δεν εμφανίζεται η ακόλουθη εικόνα με κείμενο, δοκιμάστε ή ανανέωση σελίδας/refresh  ή να ανοίξετε το άρθρο με Mozilla Firefox)

.

.

 

Ποιος ήταν ο Κλήμης Αλεξανδρείας; Από Βικιπαίδεια (έμφαση δική μου):

«Ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς ή Κλήμης ο Αλεξανδρινός (Titus Flavius Clemens) ήταν φιλόσοφος στα τέλη του 2^ου και αρχές 3ου αιώνα. Γεννήθηκε γύρω στο 150 και πέθανε μεταξύ του 211 και 216 μ.Χ. Δίδαξε ως δάσκαλος στην Αλεξάνδρεια, αφού πρώτα μεταστράφηκε στον Χριστιανισμό. Ο Κλήμης θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους εκκλησιαστικούς Πατέρες. Υπήρξε δάσκαλος του Ωριγένη, ο οποίος και τον διαδέχθηκε.»

 

Ο Κλήμης (2^ο με 3^ο αιώνα!) λοιπόν, δεν ήξερε 1) ΤΙΠΟΤΑ περί τελετουργικής θυσίας προς Τον Θεό στις Χριστιανικές συναθροίσεις στην διάρκεια της Θείας Ευχαριστίας 2) ΤΙΠΟΤΑ περί γήινων θυσιαστήριων, παραμόνο το πνευματικό θυσιαστήριο, δηλαδή το άθροισμα των πιστών που προσεύχονται. Ήξερε δε μόνο τις πνευματικές θυσίες, με κυρίαρχη την προσευχή, την δοξολογία των πιστών, όταν αυτά συνοδεύονται με δικαιοσύνη. Αυτά λοιπόν που προσπαθεί να σώσει ο καθηγητής Παπαδόπουλος δεν σώζονται. Δεν μπορεί ένας υποτιθέμενος (J) «Ορθόδοξος» Κλήμης να γράφει έτσι για κανέναν λόγο!! Παρεκτός αν δεν ήταν «Ορθόδοξος» και φυσικά δεν ήταν διότι δεν υπήρχε ακόμα η οργανωμένη «Ορθοδοξία» τότε!!! Επίσης, το να επικαλεστείτε ως αντίλογο τα λάθος πιστεύω του Κλήμη, είναι αδύναμο επιχείρημα και θεωρώ εκ του πονηρού, και δεν αλλάζει τίποτα∙ οι περισσότεροι εκκλησιαστικοί συγγραφείς, αν όχι όλοι, έχουν άλλοτε λανθασμένες, άλλοτε σωστές θέσεις, το θέμα όμως είναι πως μπορεί να διαφέρει τόσο η άποψη του Κλήμη από την λεγόμενη «Ορθοδοξία» σε μία τόσο συχνή πρακτική/τελετή της Εκκλησίας! Η απάντηση είναι ότι ο δικός του εκκλησιαστικός Χριστιανικός «κόσμος», δεν είχε τελετουργική θυσία προς Τον Θεό, δεν είχε γήινα θυσιαστήρια. Τα τινάζει λοιπόν όλα τα «Ορθόδοξα» αντίθετα, στον αέρα. Είναι παράλογο να θεωρεί κανείς ότι η Χριστιανική Εκκλησία που γνώριζε ο Κλήμης είχε σχέση με την «Ορθοδοξία» όταν η «Ορθοδοξία» κάνει τόσο ντόρο για την αναίμακτη θυσία που λειτουργούν οι ειδικοί ιερείς. Προφανώς, ούτε τίποτε για Χριστιανούς ειδικούς ιερείς γνώριζε Ο Κλήμης, όπως εξάλλου και ο συνονόματος του -του 1^ου με 2^ου αιώνα- Κλήμης Ρώμης (τον οποίο επικαλείστε αργότερα ως επιχείρημα, μάλιστα τα ίδια τα λόγια του δύο φορές[…;] στο σημείο σας 13 και 24], το οποίο ευκόλως καταρρίπτεται)!

Εδώ όμως, το ερώτημα που προκύπτει για σας είναι, άραγε αυτός, κατ’εσάς, ήταν αιρετικός (που να μπούμε σε άλλα πιστεύω του), άνηκε στην Εκκλησία Του Χριστού, ή όχι; Μα διαφωνούσε σε μεγάλα θέματα (π.χ. περί ΘΕ [όπως είδαμε], άφεση αμαρτιών από ιερέα, Χριστολογικό ζήτημα) με την «Ορθοδοξία». Θυμίζω δε ότι η «Ορθοδοξία» τον θεωρεί μεγάλο πατέρα και άγιο…! Άλλος ένας σφετερισμός θεωρώ.

 

--Παρόμοιες οπτικές με αυτές του Κλήμη περί θυσίας/θυσιαστήριου που είδαμε πιο πάνω τις συναντάει κανείς στην πράξη στην Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία, η οποία φυσικά έχει ήδη εντοπίσει το πνεύμα αυτών στην Αγία Γραφή.

Συνεχίζουμε:

β) Λέτε: «Αυτή η προφητεία αναφέρεται στην μεσσιανική εποχή, που δια της Εκκλησίας το όνομα του Θεού θα είναι Μέγα μεταξύ των εθνών.»

Σχολιασμός: Αυτή η αυθαιρεσία καταρρίπτεται από τα ίδια τα Θεόπνευστα λόγια του προφήτη που λέει: «το όνομά μου θέλει είσθαι μέγα μεταξύ των εθνών» και δεύτερη φορά «διότι μέγα θέλει είσθαι το όνομά μου μεταξύ των εθνών».

Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση δεν είναι το Όνομά Του Κυρίου σήμερα Μέγα μεταξύ των εθνών!!!!!!!!! Ένα τεράστιο μέρος του πλανήτη αποτελείται από αλλόθρησκους και άθεους και ενάντιους της Χριστιανικής πίστης! Μάλιστα κανένα έθνος στο σύνολό του δεν αναγνωρίζει ως… Μέγα, Τον Κύριο!!

Σε καμία περίπτωση η Εκκλησία δεν ονομάζεται «έθνη», ασχέτως αν η Εκκλησία είναι κυρίως από τα έθνη! Αν ο κ.Μπαφίτης δεν είχε παρασυρθεί στο να εμπιστεύεται τυφλά (όπως φαίνεται) τους όποιους «πατέρες», θα διάβαζε αυτό το χωρίο, και ίσως να απορούσε, αλλά θα κατέληγε ότι αντικειμενικά το πνεύμα των λόγων αυτών, μιλούν παραδόξως έστω, για Τον Κύριο Μέγα στα μάτια όλων των ανθρώπων, όλων των εθνών. Αυτό λέει το χωρίο.

    Αυτή η προφητεία λοιπόν, με τίποτα δεν «αναφέρεται στην μεσσιανική εποχή» όπως ισχυρίζεται ο κ.Μπαφίτης, αλλά αναφέρεται στην χιλιετούς βασίλεια Του Κυρίου επί της γης μετά την δεύτερη Έλευσή Του!!! Και σε αυτό το θέμα θα μπούμε οπωσδήποτε και θα δούμε πολλά… Τονίζω ότι είτε αναγνωρίζει κανείς μία προφητευμένη κυριολεκτική εκπλήρωση της χιλιετούς βασιλείας, είτε όχι, είτε όλα όσα λέω για αυτήν είναι σωστά, είτε όχι, δεν αλλάζει ΤΙΠΟΤΕ όσο αφορά την χρήση των χωρίων της ΠΔ που αναφέρονται σε ιερείς και Λευίτες, δηλαδή τα συγκεκριμένα χωρία που χρησιμοποιούν οι «Ορθόδοξοι» προς υποστήριξη του Θεοσύστατου δήθεν του ειδικού ιερατείου τους! Παραμένει δε κατάχρηση η χρήση αυτών από αυτούς. Τονίζω έτσι ότι γνώμη δίδω περί χιλιετής βασιλείας, για την οποία είμαι απόλυτος αυτήν την στιγμή. Αν κάποιος μου αποδείξει το αντίθετο, θα χαρώ να το δεχτώ. Είναι μία διδασκαλία της Γραφής που κάποιοι «πατέρες» δεν δέχονταν ως να είναι κυριολεκτική, αλλά την ταυτίζουν με αλληγορίες[[5]]. Πιθανόν να μην την δέχονταν επειδή ή α) (κάποιοι) ήταν απλώς -σχεδόν- αδιάβαστοι ή β) επειδή έχει κάποια δυσνόητα σημεία ως διδασκαλία, αλλά πιο πιθανόν και διότι γ) δεν θα μπορούσαν πλέον να καπηλευτούν τις προφητείες που την αφορούσαν, ως δήθεν αυτές να εκπληρώνονται στο Ορθόδοξο/Καθολικό ειδικό ιερατείο τους (…«λαλούντες διεστραμένα»…).

Προσέξτε ότι το χωρίο δεν λέει ΤΙΠΟΤΑ, ούτε υπονοεί τίποτα, περί «Μεσσία» ή το «δια της Εκκλησίας» που μας λέει αυθαίρετα πάντα ο κ.Μπαφίτης, δηλαδή οι «πατέρες» του.

Ας δούμε όμως το επίμαχο χωρίο περί χιλιετής βασιλείας:

Αποκ.20:1-10 Και είδον άγγελον καταβαίνοντα εκ του ουρανού, όστις είχε το κλειδίον της αβύσσου και άλυσιν μεγάλην εν τη χειρί αυτού. 2 Και επίασε τον δράκοντα, τον όφιν τον αρχαίον, όστις είναι Διάβολος και Σατανάς, και έδεσεν αυτόν χίλια έτη, 3 και έρριψεν αυτόν εις την άβυσσον και έκλεισεν αυτόν και εσφράγισεν επάνω αυτού, διά να μη πλανήση τα έθνη πλέον, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη· και μετά ταύτα πρέπει να λυθή ολίγον καιρόν. 4 Και είδον θρόνους, και εκάθησαν επ' αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων διά την μαρτυρίαν του Ιησού και διά τον λόγον του Θεού, και οίτινες δεν προσεκύνησαν το θηρίον ούτε την εικόνα αυτού, και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών (άρα μιλάμε για μετά τον αντίχριστο και έτσι μετά την δεύτερη Έλευση Του Χριστού)· και έζησαν (άρα μιλάμε για ανάσταση, όπως θα μας  πει σε λίγο) και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη. 5 Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη. Αύτη είναι η ανάστασις η πρώτη (αναφέρεται στο εδ.4). 6 Μακάριος και άγιος, όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν, αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ' αυτού χίλια έτη. 7 Και όταν πληρωθώσι τα χίλια έτη, θέλει λυθή ο Σατανάς εκ της φυλακής αυτού, 8 και θέλει εξέλθει, διά να πλανήση τα έθνη τα εις τας τέσσαρας γωνίας της γης, τον Γωγ και τον Μαγώγ (άρα μιλάμε για έθνη μετά την 2^η έλευση του Κυρίου, διά να συνάξη αυτούς εις πόλεμον, των οποίων ο αριθμός είναι ως η άμμος της θαλάσσης. 9 Και ανέβησαν επί το πλάτος της γης και περιεκύκλωσαν το στρατόπεδον των αγίων και την πόλιν την ηγαπημένην· και κατέβη πυρ από του Θεού εκ του ουρανού και κατέφαγεν αυτούς· 10 και ο διάβολος ο πλανών αυτούς ερρίφθη εις την λίμνην του πυρός και του θείου, όπου είναι το θηρίον και ο ψευδοπροφήτης, και θέλουσι βασανίζεσθαι ημέραν και νύκτα εις τους αιώνας των αιώνων.

­­--Φίλοι Ορθόδοξοι, σας φαίνονται αυτές οι περιγραφές συμβολικές/αλληγορικές;;;; Στα δε χωρία της ΠΔ δεν βλέπουμε να αναφέρεται η διάρκεια της βασιλείας Του Κυρίου, αλλά οι περιγραφές αυτής.

Θα επισημάνω όμως τα εξής σημαντικά (τα οποία μπορεί να παραβλέψετε ή να παρανοήσετε):

***Δεν γνωρίζω τα πάντα για την επίγεια αυτή βασιλεία. Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η γήινη βασιλεία δεν προφητεύεται!! Τώρα, η κοινή λογική λέει ότι ή αναφέρονται οι σχετικές περιγραφές αυτής σε κάποια περίοδο της ΠΔ (για την οποία λογικά δεν μπορούμε να ξέρουμε πολλά), δηλαδή πριν την πρώτη Έλευση Του Κυρίου και άρα έχουν ήδη εκπληρωθεί, κάτι που δεν εντοπίζω ούτε στις περιγραφές αυτές ούτε στην ιστορία του κόσμου(!), ή στη μετά την 2^η Έλευση Του Κυρίου περίοδο. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορώ να δω τις περιγραφές αυτής στην περίοδο της ΚΔ!!!!!!!!!!! Τίποτα από όσα λένε οι σχετικές προφητείες (με όλες τις συντεταγμένες που φέρει η κάθε μία) δεν εκπληρώνεται από την εποχή της πρώτης περιόδου της Εκκλησίας μέχρι σήμερα.

***Ο Ίδιος Ο Κύριος γνώριζε σχετικά με αυτήν, και έμμεσα –στην πρόνοια Του Θεού- στα Ευαγγέλια αναφέρεται σε αυτήν, αλλά όχι άμεσα, θεωρώ για λόγους Θεϊκού σχέδιου (διαβάστε το εδ.7 στο επόμενο χωρίο που θα παραθέσω).

Αυτή η γήινη βασιλεία, αν δούμε τις προφητείες της ΠΔ, σχετίζεται άμεσα με την βασιλεία του Ισραήλ μέρος της οποίας γίνεται η Εκκλησία από τα έθνη. Ας δούμε όμως τι ρώτησαν οι μαθητές Τον Κύριο πριν αναληφθεί στους ουρανούς και τι τους απάντησε:

Πράξ.1:5-9 Διότι ο μεν Ιωάννης εβάπτισεν εν ύδατι, σεις όμως θέλετε βαπτισθή εν Πνεύματι Αγίω ουχί μετά πολλάς ταύτας ημέρας. 6. Εκείνοι λοιπόν συνελθόντες ηρώτων αυτόν, λέγοντες· Κύριε, τάχα εν τω καιρώ τούτω αποκαθιστάνεις την βασιλείαν εις τον Ισραήλ; (Προσέξτε ότι α. οι μαθητές γνώριζαν ότι θα υπάρξει η βασιλεία του Ισραήλ, και β. Ο Κύριος δεν ταύτιζε τον Ισραήλ με την Εκκλησία όπως κάνουν πολλοί (ασχέτως αν η εκκλησία είναι μέρος του πνευματικού Ισραήλ), γ) δεν τους λέει ότι δεν θα αποκατασταθεί η βασιλεία του Ισραήλ (συγεκριμένα!), αλλά τι; Συνέχιζει.) 7. Είπε δε προς αυτούς· Δεν ανήκει εις εσάς να γνωρίζητε τους χρόνους ή τους καιρούς, τους οποίους ο Πατήρ έθεσεν εν τη ιδία αυτού εξουσία, (Με άλλα λόγια, δεν ήταν στο σχέδιο Του Θεού αυτοί να ξέρουν πότε θα ξεκινήσει η βασιλεία του Ισραήλ, γιατί όμως;;; Πρέπει να υπάρχει λόγος. Λογικά διότι Ο Θεός έχει διάφορες σκοπιμότητες που δεν πρέπει να γίνουν γνωστές ή δεν πρέπει να γίνουν γνωστές όποτε να’ναι, αλλά αργότερα, όταν Αυτός το κρίνει. Άρα μαθαίνουμε ότι ενώ Ο Κύριος και η ΠΔ τους είχε μιλήσει για επίγεια βασιλεία του Ισραήλ, υπήρχαν πράγματα που δεν τους είπε σχετικά και λογικά αυτά δεν θα τους τα έλεγε το Άγιο Πνεύμα όταν θα το λάμβαναν, εκτός ίσως μέσω του Ιωάννη (του  βιβλίου της Αποκάλυψης). Οπότε είναι λογικό 1. να μην βρίσκουμε στην ΚΔ ιδιαίτερες αναφορές όπως στην ΠΔ σχετικά με αυτήν την γήινη βασιλεία μετά την 2^η Έλευση, κατά την οποία προφητεύεται στην ΠΔ ότι θα γίνει αποκατάσταση του φυσικού και πνευματικού λαού Ισραήλ και 2. η κατανόησή τους σχετικά με αυτήν να ήταν ελλιπής.

Συνεχίζει Ο Κύριος:

8. αλλά θέλετε λάβει δύναμιν, όταν επέλθη το Άγιον Πνεύμα εφ' υμάς, και θέλετε είσθαι εις εμέ μάρτυρες και εν Ιερουσαλήμ και εν πάση τη Ιουδαία και Σαμαρεία και έως εσχάτου της γης. (σημειώστε ότι διαχωρίζει/αντιδιαστέλλει την λήψη Του Πνεύματος την ημέρα της Πεντηκοστής, από την αποκατάσταση του Ισραήλ! Δεν είναι το ίδιο ή ταυτόσημα όπως νομίζουν κάποιοι.) 9. Και αφού είπε ταύτα, βλεπόντων αυτών ανελήφθη, και νεφέλη υπέλαβεν αυτόν από των οφθαλμών αυτών.

 

Εφόσον τους λέει στο εδ.7 ότι δεν είναι για αυτούς να γνωρίζουν σχετικά με τους χρόνους και καιρούς την βασιλεία του Ισραήλ, όπως είπα, δεν ήταν δυνατόν να γνώριζαν όλες τις λεπρομέρειες σχετικά με αυτήν.

 

***Ο Ιουστίνος, 2^ο αιώνα γράφει (υπογράμμιση και έντονα δικά μου):

«Και ο Τρύφωνας (αντ) είπε αυτά: ‘Άνθρωπε σου είπα, να φροντίζεις να είσαι ασφαλής σε όλα με το να προσκολλάσαι στις Γραφές. Πες μου, αληθινά ομολογείτε ότι θα ανοικοδομηθεί αυτός ο τόπος της Ιερουσαλήμ, και προ-σδοκάτε να συναχθεί ο λαός σας και να ευφρανθεί μαζί με τον Χριστό και συνάμα με τους πατριάρχες και με τους προφήτες και με αυτούς που κατάγονται από το γένος μας ή και με αυτούς που έγιναν προσήλυτοι πριν έλθει ο Χριστός; Ή για να φανείς ότι με ξεπέρασες στις –Βιβλικές- αναζητήσεις προχώρησες να ομολογήσεις αυτά;’ Και εγώ είπα: ‘Δεν έκανα έτσι εγώ ο δυστυχής Τρύφων, να λέω –δηλαδή- άλλα από αυτά που φρονώ. Σου ομολόγησα λοιπόν προηγουμένως ότι εγώ και άλλοι πολλοί αυτά φρονούμε για να γνωρίζετε ξεκάθαρα ότι αυτό θα γίνει, σου φανέρωσα όμως πάλι ότι πολλοί από τους Χριστιανούς που έχουν καθαρή και ευσεβή γνώμη δεν το γνωρίζουν αυτό…»

 

***Το γεγονός ότι ο Ιωάννης περιγράφει τα (θεωρώ πρώτα) χίλια χρόνια μίας επίγειας βασιλείας που θα έκανε την εμφάνισή της στο μέλλον και μετά από συγκεκριμένα γεγονότα, με κάνει ακόμα πιο πολύ να θεωρώ ότι η επίγεια βασιλεία που περιγράφεται στην ΠΔ μετά μίας Έλευσης Του Κυρίου (τα σημεία ταιριάζουν μόνο με την δεύτερη Έλευση όπως θα δούμε!), δεν εκπληρώθηκε στην ΠΔ, και δεν εκπληρώθηκε ή εκπληρώνεται στην περίοδο της ΚΔ (πριν της 2^η Έλευση), καθότι οι περιγραφές του Ιωάννη ως προς πότε θα προέκυπτε αυτή, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΚΠΛΗΡΩΘΕΙ ΑΚΟΜΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ.

Στην περίπτωση που κάποιος δεν πιστεύει ή δεν θέλει να πιστεύει στην αναμενόμενη μελλοντική γήινη βασιλεία, δεν αλλάζει την πραγματικότητα ότι ειδικό ιερατείο στο βιβλίο και την περίοδο της ΚΔ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ, αλλά είναι ένα ανθρώπινο –δαιμονικά εμπνεόμενο- κατασκεύασμα χωρίς καμία άνωθεν εντολή.

 

Έχοντας ξεκαθαρίσει αυτά κ.Μπαφίτη, ας δούμε και άλλο ένα σχετικό χωρίο από το βιβλίο του Δανιήλ (με σχόλια δικά σε κόκκινο):

7:24-27 Και τα δέκα κέρατα είναι δέκα βασιλείς, οίτινες θέλουσιν εγερθή εκ της βασιλείας ταύτης· και κατόπιν αυτών άλλος θέλει εγερθή· και αυτός θέλει διαφέρει των πρώτων και θέλει υποτάξει τρεις βασιλείς. 25 Και θέλει λαλήσει λόγους εναντίον του Υψίστου, και θέλει κατατρέχει τους αγίους του Υψίστου, και θέλει διανοηθή να μεταβάλλη καιρούς και νόμους· και θέλουσι δοθή εις την χείρα αυτού μέχρι καιρού και καιρών και ημίσεος καιρού. 26 Κριτήριον όμως θέλει καθήσει, και θέλει αφαιρεθή η εξουσία αυτού, διά να φθαρή και να αφανισθή έως τέλους. (Μέχρι εδώ μιλάει για την περίοδο του αντιχρίστου. Στην συνέχεια μεταφέρεται στο επόμενο στην σειρά στάδιο του σχεδίου Του Θεού, την (χιλιετή) βασιλεία Του Κυρίου επί της γης.) 27 Και η βασιλεία και η εξουσία και η μεγαλωσύνη των βασιλειών των υποκάτω παντός του ουρανού θέλει δοθή εις τον λαόν των αγίων του Υψίστου(θα δούμε σχετικά αργότερα στον Ιεζ. 37:9-14, 20-28), του οποίου (Υψίστου δηλαδή) η βασιλεία είναι βασιλεία αιώνιος («αιώνιος» εδώ μάλλον αναφέρεται σε μία περίοδο όχι του γνωστού δικού μας χρόνου, αλλά μετά από αυτόν που τώρα ζούμε, μετά την έλευση Του Κυρίου, στον αιώνιο χρόνο της πρώτης ανάστασης όπου πλέον Ο Κύριος είναι αιωνίως με τους πιστούς, αν και στα πρώτα χίλια χρόνια θα είναι μαζί τους στην γη. Θα υπάρξουν λοιπόν αναστημένοι στην γη!), και πάσαι αι εξουσίαι θέλουσι λατρεύσει και υπακούσει εις αυτόν. (Προσέξτε ότι σε αυτήν την «αιώνια βασιλεία» Του Ύψιστου Κυρίου, θα υπάρχουν ο λαός «των αγίων Του Υψίστου» και ταυτόχρονα άλλες «εξουσίες»: «πάσαι αι εξουσίαι θέλουσι λατρεύσει και υπακούσει εις αυτόν», αν και δεν ξέρω ποιες ακριβώς και σε τι ακριβώς μορφή/κατάσταση, πράγμα που είναι παράμετρος του θέματος μας.)

 

Και συμπληρωματικά προσθέτω μερικές περικοπές από την ΚΔ:

Ματθ.5:5 Μακαριοι οι πραεις, διοτι αυτοι θελουσι κληρονομησει την γην. (Δεν θα βιαζόμουν πάντως –όπως πολλοί- να πω ότι αναφέρεται αλληγορικά ή κάτι άλλο...)

Λου.1:32-33 Ουτος θελει εισθαι μεγας και Υιος Υψιστου θελει ονομασθη, και θελει δωσει εις αυτον Κυριος ο Θεος τον θρονον Δαβιδ του πατρος αυτου, 33 και θελει βασιλευσει επι τον οικον του Ιακωβ εις τους αιωνας, και της βασιλειας αυτου δεν θελει εισθαι τελος. (Μήπως έχει εκπληρωθεί αυτό; Συσχέτισε με Ιεζ.37:9-14, 20-28)// Αυτή η αιώνια βασιλεία θα ξεκινήσει με τα χίλια έτη μέσα στα οποία θα εκπληρωθούν οι υποσχέσεις Του Θεού στον Ισραήλ. Ο Ιωάννης σημειώστε δεν διδάσκει ότι η βασιλεία Του Θεού και Χριστού είναι χίλια χρόνια, αλλά η βασιλεία των πιστών και του Ισραήλ. Δηλαδή, απλώς αναφέρεται ο Ιωάννης στα γεγονότα που αφορούν την συμβασιλεία των πιστών τα οποία και θα διαδραματιστούν μέσα σε χίλια χρόνια και στο τέλος αυτών, όχι της αιώνιας βασιλείας Του Θεού και Χριστού που φυσικά θα συνεχίσει μετά τα χίλια χρόνια. Διαβάζουμε: «…θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ' αυτού χίλια έτη». Μετά από αυτά τα χίλια έτη, φυσικά δεν παύει η βασιλεία Του Θεού και Χριστού, διότι αυτή είναι αιώνια και όχι μόνο 1000 χρόνια. Ο Θεός και Χριστός θα βασιλεύουν πάντοτε, άρα η βασιλεία Τους συνεχίζει, η βασιλεία των χίλιων χρόνων των πιστών επί της γης είναι αυτή που θα πάψει. Παρακαλώ ας διακρίνετε την διαφορά.

Δεν μας μιλάει για μετά από αυτήν την περίοδο πέρα απ, ότι μας λέει ότι Ο Θεός θα φτιάξει νέα γη με νέους ουρανούς. Αν και δεν είμαι απόλυτος αυτήν την στιγμή ως προς που να τοποθετήσω την διδασκαλία περί νέα γης και νέων ουρανών διότι έχω κάποιους προβληματισμούς, εντούτοις η χιλιετή βασιλεία είναι γεγονός που δεν επηρεάζεται από το ποια θέση έχει κανείς σχετικά με αυτήν την διδασκαλία/αποκάλυψη. Πάρα ταύτα, διαβάζουμε ότι θα λάβουν χώρα η νέα γη με νέους ουρανούς: Ησα.65:17-20, Β’Πέτ.3:11-13, Αποκ.20:11, 21:1-2.

 

Αυτό που γνωρίζω είναι ότι τώρα Ο Θεός βασιλεύει στους ουρανούς, αλλά όχι εδώ στην γη. Είναι Βασιλιάς μεν, αλλά η γη δεν είναι το βασίλειό Του, ασχέτως αν οι Χριστιανοί, είναι δούλοι και υιοί Του. Αν εξαιρέσουμε τον λαό Ισραήλ στην ΠΔ, η βασιλεία Του Θεού, στην κυριολεξία η βασιλεία Του, όχι δηλαδή με πνευματική έννοια μόνο, είναι στον ουρανό και δεν έχει υπάρξει/έρθει εδώ στην γη, δηλαδή να βασιλεύει Ο Θεός σε όλη τη γη.

 

Λου.19:11-18 Και ενω αυτοι ηκουον ταυτα, προσθεσας ειπε παραβολην, διοτι ητο πλησιον της Ιερουσαλημ και αυτοι ενομιζον οτι η βασιλεια του Θεου εμελλεν ευθυς να φανη· 12 ειπε λοιπον· Ανθρωπος τις ευγενης υπηγεν εις χωραν μακραν δια να λαβη εις εαυτον βασιλειαν και να υποστρεψη. 13 Και καλεσας δεκα δουλους εαυτου, εδωκεν εις αυτους δεκα μνας και ειπε προς αυτους· Πραγματευθητε εωσου ελθω. 14 Οι συμπολιται αυτου ομως εμισουν αυτον και απεστειλαν κατοπιν αυτου πρεσβεις, λεγοντες· Δεν θελομεν τουτον να βασιλευση εφ' ημας. 15 Και αφου υπεστρεψε λαβων την βασιλειαν, ειπε να προσκληθωσι προς αυτον οι δουλοι εκεινοι, εις τους οποιους εδωκε το αργυριον, δια να μαθη τι εκερδησεν εκαστος. 16 Και ηλθεν ο πρωτος, λεγων· Κυριε, η μνα σου εκερδησε δεκα μνας. 17 Και ειπε προς αυτον· Ευγε, αγαθε δουλε· επειδη εις το ελαχιστον εφανης πιστος, εχε εξουσιαν επανω δεκα πολεων. 18 Και ηλθεν ο δευτερος, λεγων· Κυριε, η μνα σου εκαμε πεντε μνας. 19 Ειπε δε και προς τουτον· Και συ γενου εξουσιαστης επανω πεντε πολεων. (Και τα υπόλοιπα εδάφια[20-27] θεωρώ αφορούν την ερχόμενη γήινη βασιλεία Του. / Κάτι που λέγεται και θεωρώ ότι δεν γίνεται αντιληπτό όπως θα έπρεπε, είναι το Ματθ.15:24 «…Δεν απεσταλην ειμη εις τα προβατα τα απολωλοτα του οικου Ισραηλ.» σε σχέση με το κεφ.9 και 11 στη Προς Ρωμαίους. Όποιος θέλει ας δει την σύνδεση.)

Αυτά… για τώρα.

 

Μα είναι άκρως αξιοπερίεργο πως μπορεί μία διδασκαλία (περί χιλιετής βασιλείας) για την οποία τόσα λέγονται στην Γραφή, να μην γίνεται πιστευτή από μερικούς. Κι όμως, θα δούμε και άλλα πολλά που θα καταρρίψουν την Ορθόδοξη αντίληψη περί χιλιετής βασιλείας και ταυτόχρονα αυτής περί ειδικού ιερατείου στην ΚΔ! Αυτό όπως είπα, δεν σημαίνει ότι έχω όλες τις απαντήσεις σχετικά με αυτήν την βασιλεία, αλλά σημαίνει ότι οφείλω στο βαθμό που είναι ξεκάθαρα τα χωρία, να αποδεχτώ αυτό που πράγματι λένε (με κάθε φόβο Θεού), ασχέτως αν δεν έχω όλα τα κομμάτια του «παζλ». Εξάλλου, όπως είπα στην αρχή αυτής της εργασίας, δεν είμαι η Εκκλησία, αλλά ένα μέλος της, που απλώς γνωρίζει κάποια πράγματα στο βαθμό που του αναλογούν κατά την χάρη Του Θεού. Έτσι, δεν θα αναιρώ (για καμία ανθρώπινη θρησκεία) κάτι που πράγματι διακρίνεται, αλλά θα το φανερώνω και με τις όποιες τυχόν απορίες μου. Το σίγουρο είναι ότι οι συγκεκριμένες αναφορές σχετικά με ιερείς και Λευίτες στην ΠΔ που επικαλούνται οι Ορθόδοξοι προς υποστήριξη του ειδικού ιερατείου τους, είναι άσχετες με την αλήθεια.

γ) Λέτε: «Αυτή η αναίμακτος Θυσία θα προσφέρεται από κάθε τόπο ανάμεσα στα έθνη.»

Τίποτα δεν λέει το χωρίο για «αναίμακτο θυσία», αλλά μόνο για «θυσία καθαρά». Αλλά τι εννοείται «θυσία καθαρά» (το οποίο και περιέργως τονίζετε εσείς με κόκκινο και υπογράμμιση); Φίλε αναγνώστη, πες μου ανεπηρέαστα αν μπορείς, τι προκύπτει στην σκέψη σου όταν ακούς αυτές τις δύο λέξεις: «θυσία καθαρά»;

Αυτό που προσωπικά αντιλαμβάνομαι είναι ότι μιλάει για μία θυσία που χαρακτηρίζεται «καθαρή», σε αντίθεση δηλαδή με μία θυσία μη καθαρή, μιασμένη. Δηλαδή μία θυσία που απαρτίζεται από όλους εκείνους τους παράγοντες που Ο Κύριος θεωρεί καθαρούς, και έτσι θα γίνει αποδεκτή από Αυτόν ως καθαρή.

Ως Χριστιανός τώρα, αυτές οι δύο λέξεις/έννοιες με παραπέμπουν στην ΠΔ. Εκεί βλέπουμε και θυσίες και την καθαρότητα να παροτρύνονται και άλλοτε πηγαίνουν μαζί. «Άκου»:

Λευ.18:24 Μη μιαίνεσθε εις ουδέν εκ τούτων· διότι εις πάντα ταύτα εμιάνθησαν τα έθνη, τα οποία εγώ εκδιώκω απ' έμπροσθέν σας·

Λευ.24:1-8 Και ελάλησε Κύριος προς τον Μωϋσήν, λέγων, 2 Πρόσταξον τους υιούς Ισραήλ να φέρωσι προς σε έλαιον καθαρόν από ελαίας κοπανισμένας διά το φως, διά να καίη ο λύχνος διαπαντός. 3 Έξωθεν του καταπετάσματος του μαρτυρίου, εν τη σκηνή του μαρτυρίου, θέλει βάλει αυτόν ο Ααρών από εσπέρας έως το πρωΐ ενώπιον του Κυρίου διαπαντός· νόμιμον αιώνιον θέλει είσθαι εις τας γενεάς σας. 4 Επί την λυχνίαν την καθαράν θέλει διαθέσει τους λύχνους ενώπιον του Κυρίου πάντοτε. 5 Και θέλεις λάβει σεμίδαλιν και θέλεις εψήσει απ' αυτής δώδεκα άρτους· δύο δέκατα θέλει είσθαι έκαστος άρτος. 6 Και θέλεις βάλει αυτούς εις δύο σειράς, εξ κατά την σειράν, επί την τράπεζαν την καθαράν ενώπιον του Κυρίου. 7 Και θέλεις βάλει εφ' εκάστην σειράν λιβάνιον καθαρόν, και θέλει είσθαι επί τον άρτον προς μνημόσυνον, εις προσφοράν γινομένην διά πυρός προς τον Κύριον. 8 Πάσαν ημέραν σαββάτου θέλει διαθέσει ταύτα διαπαντός ενώπιον του Κυρίου, παρά των υιών Ισραήλ εις διαθήκην αιώνιον.

Νεεμ.12:30 Και εκαθαρίσθησαν οι ιερείς και οι Λευΐται, και εκαθάρισαν τον λαόν και τας πύλας και το τείχος.

Αριθ.8:21 Και εκαθαρίσθησαν οι Λευΐται και έπλυναν τα ιμάτια αυτών· και προσέφερεν αυτούς ο Ααρών προσφοράν ενώπιον του Κυρίου, και ο Ααρών έκαμεν υπέρ αυτών εξιλέωσιν διά να καθαρίση αυτούς.

Έζρα 6:20 διότι οι ιερείς και οι Λευΐται εκαθαρίσθησαν ομού· πάντες ήσαν κεκαθαρισμένοι, και έσφαξαν το πάσχα εις πάντας τους υιούς της αιχμαλωσίας, και εις τους αδελφούς αυτών τους ιερείς, και εις εαυτούς.

 

Πέραν αυτών, το άφησα για το τέλος, τα ίδια τα λόγια του προφήτη, μας λένε τι εννοεί «θυσία καθαρά» και αν είναι μία ή πιο πολλές, διαβάζουμε αμέσως πριν:

Μαλ.1:6-10 Ο υιός τιμά τον πατέρα και ο δούλος τον κύριον αυτού· αν λοιπόν εγώ ήμαι πατήρ, που είναι η τιμή μου; και αν κύριος εγώ, που ο φόβος μου; λέγει ο Κύριος των δυνάμεων προς εσάς, ιερείς, οίτινες καταφρονείτε το όνομά μου, και λέγετε, Εις τι κατεφρονήσαμεν το όνομά σου; 7 Προσεφέρετε άρτον μεμιασμένον επί του θυσιαστηρίου μου και είπετε, Εις τι σε εμιάναμεν; Εις το ότι λέγετε, Η τράπεζα του Κυρίου είναι αξιοκαταφρόνητος. 8 Και αν προσφέρητε τυφλόν (αναφέρεται σε ζώα εδώ, αναγνώστη, δες Λευ.22:21-21) εις θυσίαν, δεν είναι κακόν; και αν προσφέρητε χωλόν ή άρρωστον, δεν είναι κακόν; πρόσφερε τώρα τούτο εις τον αρχηγόν σου· θέλει άρα γε ευαρεστηθή εις σε ή υποδεχθή το πρόσωπόν σου; λέγει ο Κύριος των δυνάμεων. 9 Και τώρα λοιπόν δεήθητε του Θεού διά να ελεήση ημάς· εξ αιτίας σας έγεινε τούτο· θέλει άρα γε υποδεχθή τα πρόσωπά σας; λέγει ο Κύριος των δυνάμεων. 10 Τις είναι και μεταξύ σας, όστις ήθελε κλείσει τας θύρας, διά να μη ανάπτητε πυρ επί το θυσιαστήριόν μου ματαίως; δεν έχω ευχαρίστησιν εις εσάς, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, και δεν θέλω δεχθή προσφοράν εκ της χειρός σας.

 

Αλλά, υπάρχει και συνέχεια. Ακόμα και στα αμέσως επόμενα εδάφια τα ίδια λέει! Δείτε το χωρίο του κ.Μπαφίτη και τι προηγείται (πάνω) και τι έπεται αυτού, εδώ:

Μαλ.1:11 Διότι από ανατολών ηλίου έως δυσμών αυτού το όνομά μου θέλει είσθαι μέγα μεταξύ των εθνών, και εν παντί τόπω θέλει προσφέρεσθαι θυμίαμα εις το όνομά μου και θυσία καθαρά· διότι μέγα θέλει είσθαι το όνομά μου μεταξύ των εθνών, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων.

12-14 Σεις όμως εβεβηλώσατε αυτό, λέγοντες, Η τράπεζα του Κυρίου είναι μεμιασμένη, και τα επιτιθέμενα επ' αυτήν, το φαγητόν αυτής, αξιοκαταφρόνητον. 13 Σεις είπετε έτι, Ιδού, οποία ενόχλησις· και κατεφρονήσατε αυτήν, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων· και εφέρατε το ηρπαγμένον και το χωλόν και το άρρωστον, ναι, τοιαύτην προσφοράν εφέρατε· ήθελον δεχθή αυτήν εκ της χειρός σας; λέγει Κύριος. 14 Όθεν επικατάρατος ο απατεών, όστις έχει εν τω ποιμνίω αυτού άρσεν και κάμνει ευχήν και θυσιάζει εις τον Κύριον πράγμα διεφθαρμένον· διότι εγώ είμαι βασιλεύς μέγας, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, και το όνομά μου είναι τρομερόν εν τοις έθνεσι.

 

    Έτσι, σε αυτά τα πλαίσια, χωρίς αυθαιρεσίες, το χωρίο 11 στα συμφραζόμενά του μιλάει γενικά για θυσίες, αλλά λέει «θυσία καθαρά» θέλοντας να επισημάνει την κάθε μία χωριστά όπως αυτή θα προσφέρεται. Π.χ. παρομοίως μπορούμε να πούμε: «οι αμαρτίες σου» ή να πούμε: «η αμαρτία σου», και να εννοούμε πάλι πολλές αμαρτίες. Έτσι το «θυσία καθαρά» μιλάει για καθαρές θυσίες που θα δίνονται στον Κύριο φυσικά η κάθε μία ξεχωριστά (όπως και στην ΠΔ.) και όχι δήθεν σε μία θυσία κατά (…) την τελετή της Θείας Κοινωνίας, κατά την οποία μάλιστα θυμίζω ότι θέσπισε Ο Κύριος να λαμβάνουμε εμείς το Σώμα και Αίμα Του Κυρίου και όχι να προσφέρουμε στον Θεό.

Έτσι έχουμε και άλλον έναν λόγο που στο μέτρο του δείχνει και αυτό, ότι δεν μπορεί να εννοείται εδώ το Ορθόδοξο θυσιαστήριο. Αυτό προσφέρει πάντα συγκεκριμένα στοιχεία, συγκεκριμένη θυσία, ενώ το χωρίο στα συμφραζόμενά του, αναφέρεται σε διάφορες.

 

Δεν τελειώσαμε όμως. Προηγουμένως, είπα ότι μέσα από τα λόγια του προφήτη Μαλαχία δεν βγαίνει ότι αναφέρεται σε προφητεία στην δική μας περίοδο της ΚΔ, διότι απλούστατα ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ο Κύριος Μέγας μεταξύ των εθνών, και καθώς τα έθνη είναι τα έθνη και όχι η Εκκλησία.

Υπάρχει άραγε κάτι άλλο που αποδεικνύει την αυθαιρεσία του κ.Μπαφίτη σχετικά με την ερμηνεία του (των όποιων «πατέρων» του); Υπάρχει.

Στο ίδιο κεφάλαιο πιο κάτω, στο τελευταίο εδάφιο που προηγουμένως είδαμε, τι λέει; Διαβάζουμε:

14 Όθεν επικατάρατος ο απατεών, όστις έχει εν τω ποιμνίω αυτού άρσεν και κάμνει ευχήν και θυσιάζει εις τον Κύριον πράγμα διεφθαρμένον· διότι εγώ είμαι βασιλεύς μέγας, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, και το όνομά μου είναι τρομερόν εν τοις έθνεσι.

 

Ωπ! Μισό λεπτό! Τι εννοεί εδώ (αυτό που τονίζω σε έντονα γράμματα); Σε ποια έθνη το Όνομα του Κυρίου, ήταν τρομερό;; Στα γύρω έθνη από τον Ισραήλ φυσικά. (Δεν υπάρχει καμία αναφορά στον Κύριο από όλα τα έθνη εκείνης της εποχής και καμία τέτοια αναφορά στο βιβλίο της ΠΔ.) Το ερώτημα είναι, γιατί ήταν τρομερό; Διότι Ο Κύριος έκανε τρομερά πράγματα για τον λαό Του και μέσω του λαού Του, πράγματα που τα γύρω έθνη μάθαιναν άμεσα (…) ή έμμεσα (Δευτ.7:21-23, Ιησ.τουΝαυή 10:1-2, Α’Σαμ.4:6-8, Β’Βασ.17:41).

Ποια είναι η σημασία αυτού; Αντιλαμβανόμαστε με ποιο σκεπτικό Ο Κύριος θεωρούσε εδώ το Όνομά του τρομερό στα έθνη. Και αυτό πάλι, ποια ιδιαίτερη σημασία έχει;

Ενώ Ο Κύριος, λέγοντας για τον Εαυτό Του ότι ήταν «βασιλεύς μέγας» και «Κύριος των δυνάμεων» και ότι εκείνη την εποχή ήταν ήδη τρομερό το Όνομά Του, προηγουμένως είπε κάτι άλλο, κάτι ιδιαίτερο, είπε: (το χωρίο που παρέθεσε ο κ.Μπαφίτης)

Μαλ.1:11 Διότι από ανατολών ηλίου έως δυσμών αυτού το όνομά μου θέλει είσθαι μέγα μεταξύ των εθνών, και εν παντί τόπω θέλει προσφέρεσθαι θυμίαμα εις το όνομά μου και θυσία καθαρά· διότι μέγα θέλει είσθαι το όνομά μου μεταξύ των εθνών, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων.

Μαθαίνουμε λοιπόν με αυτά τα λόγια Του, ότι το Όνομά Του θα είναι μέγα και τρομερό, σε όλα τα έθνη, όχι μόνο στα γύρω έθνη από τον Ισραήλ, δηλαδή όπως λέει: «από ανατολών ηλίου έως δυσμών»! Και τώρα πάλι ρωτώ, με ποιον άραγε τρόπο θα είναι πάλι ξακουστό το Όνομά Του μεταξύ των εθνών;; Λόγω Ορθοδόξων ναών (J δω και εκεί…), ή μήπως στην ΠΔ ήταν Γνωστός λόγω της Σκηνής του μαρτυρίου ή αργότερα του Ναού; Όχι, αυτά μόνα τους, στους γύρω λαούς, προσδιόριζαν άλλη μία θρησκεία κάποιων (μεταξύ άλλων θρησκειών), όπως συμβαίνει και σήμερα. Άρα, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ να μας λένε οι όποιοι «πατέρες» σας κ.Μπαφίτη ή και εσείς, ότι αυτό το χωρίο εκπληρώνεται σήμερα.

Στην ΠΔ Ο Κύριος γινότανε Γνωστός στα γύρω έθνη από τις φοβερές ενέργειές Του (πληγές, θαύματα). Έτσι, το να είναι όπως λέει το Όνομά Του Μέγα μεταξύ των εθνών αφορά τα μεγαλεία που θα κάνει μεταξύ αυτών. Δεν θεωρώ καθόλου τυχαίο ότι εδώ, στα συμφραζόμενα αυτά, ο Μαλαχίας τον ονομάζει «Κύριο των δυνάμεων». Κάνει συνειρμό. Και επειδή θα κάνει μεγάλα πράγματα, τρομερά πράγματα (…), το Όνομά Του θα είναι Μέγα σε όλα τα τότε -όποια- μελλοντικά έθνη (τα λεγόμενα Γωγ και Μαγώγ/Αποκ.20:8), για αυτό κάθε τόπος σε όλη την γη (!!!) θα του… προσφέρει θυμίαμα εις το Όνομά του και θυσία καθαρά. Οι προσφορές αυτές θα γίνουν από συγκεκριμένους ειδικούς ιερείς. Θα το δούμε αργότερα, έχουμε και άλλα σημαντικά να δούμε σχετικά με το βιβλίο του Μαλαχία.

Έτσι λοιπόν, το Μαλ.1:11 δεν αναφέρεται στη Θεία Ευχαριστία, ούτε σε Ορθόδοξους ναούς. ΤΕΛΟΣ.

 

5) Λέτε: «Το πρώτο είναι από τον Ιγνάτιο Αντιοχείας, ο οποίος είναι ΑΜΕΣΟΣ διάδοχος των αποστόλων και του οποίου η επισκοπία ξεκινάει από το 70 μ Χ. Συνεπώς, αυτό που μεταφέρει είναι αυτό που του παρέδωσαν οι απόστολοι.»

Το ότι το λέει (θα δούμε τι) ο Ιγνάτιος το 70 περίπου μ.Χ., από μόνο του δεν σημαίνει ότι δεν είχε πλανηθεί και αυτός από τους «λαλούντες διεστραμμένα» που προφήτευσε ο Παύλος. «Συνεπώς», αυτό που μεταφέρει δεν είναι απαραίτητα των αποστόλων, παρεκτός αν αποδειχθεί ότι είναι. Κάτι τέτοιο, ΔΕΝ αποδεικνύεται βάσει της ΚΔ.

Σχετικά δε με τα λόγια του: ‘’Σπουδάσατε ουν μία Ευχαριστία χρήσθαι· μία γαρ Σάρξ Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και εν ποτήριον εις ένωσιν του Αίματος Αυτού, εν θυσιαστήριον, ως εις επίσκοπος άμα τω πρεσβυτερίω και διακόνοις, τοις συνδούλοις μου’’ (Προς Φιλαδελφοίς, IV).», αν και συμφωνεί η ΚΔ ότι τα στοιχεία πράγματι είναι και Σώμα και Αίμα, διαφωνούν ίσως με τα περί θυσιαστηρίου. Τα λόγια του μου δίνουν την εντύπωση ότι αναφέρονται στο θυσιαστήριο που αναφέρεται στην Εβρ.13:10 και όχι σε γήινο θυσιαστήριο, αλλά και η αναφορά του σε επίσκοπο, μπορεί –δεν είμαι απόλυτος- να αναφέρεται στον Ίδιο τον Χριστό. Ο Πέτρος αναφερόμενος στον Χριστό λέει:

«Α’Πέτ.2:25 Διότι υπήρχετε ως πρόβατα πλανώμενα, αλλά τώρα επεστράφητε εις τον ποιμένα και επίσκοπον των ψυχών σας.»

Αυτό το λέω και διότι στην ΚΔ ο επίσκοπος και ο πρεσβύτερος είναι το ίδιο λειτούργημα, ενώ αν ο Ιγνάτιος αναφέρεται σε άνθρωπο επίσκοπο, τότε δίνει άλλη σημασία στις λέξεις «επίσκοπος» και «πρεσβύτερος», πράγμα που επίσης τον καθιστά μη αξιόπιστο σε όποιον σέβεται την ξεκάθαρη μαρτυρία της ΚΔ σχετικά.

6) Λέτε: «Το δεύτερο είναι από το πρωτοχριστιανικό σύγγραμμα ‘’Διδαχή των Αποστόλων’’, γραμμένο το 90- 110 μ Χ, το οποίο αν και δεν έχει πολύ μεγάλη δογματική αξία, παρόλα αυτά μας δίνει χρήσιμες πληροφορίες για τους χριστιανούς των δύο πρώτων αιώνων»

Μμμμ…»δεν έχει πολύ μεγάλη δογματική αξία»;… Πάντως το συμπέρασμα ότι δεν υπήρχε όταν γράφτηκε η «Διδαχή» νηπιοβάπτισμα (και ιερείς και ότι απλοί πιστοί μπορούσαν να επιλέξουν και να χειρτονήσουν πρεσβύτερο) βγαίνει. Ολόκληρες οδηγίες δίνονται σχετικά με το βάπτισμα, αλλά μόνο των μεγάλων, και τίποτε περί βάπτισμα νηπίων ή περί ειδικών ιερέων. Αυτό βέβαια για την «Ορθοδοξία»… δεν έχει δογματική αξία …, διαλέγουν και κρατάνε μόνο ό,τι τους συμφέρει.

7) Λέτε: «ο Ιγνάτιος συνδέει την Θεία Ευχαριστία που είναι Σώμα και το Αίμα του Χριστού, με το Θυσιαστήριο»

α) Είπα ήδη ότι ο Ιγνάτιος δεν μπορεί να πήρε τέτοια διδασκαλία από τους αποστόλους (και η ΚΔ τον διαψεύδει/δείτε φίλοι πόσο διαφορετικά μιλάει η ΚΔ σχετικά με αυτά που λένε τα λόγια που παρέθεσε ο κ.Μπαφίτης). Το θυσιαστήριο δε που αναφέρει κατά πάσα πιθανότητα αναφέρεται σε αυτό στον ουρανό (Εβρ.13:10). Αν όμως μιλάει για γήινο θυσιαστήριο (κάτι που μου φαίνεται δύσκολο), τότε πλανήθηκε από τους προφητευμένους ψευδοδιδάσκαλους της εποχής ή έστω έχοντας ο ίδιος παρανοήσει κάποιες προφητείες της ΠΔ όπως αυτή που εξετάσαμε από το βιβλίο του Μαλαχία.

β) Από την άλλη, από τα λίγα που έχω διαβάσει, μαθαίνω ότι το πρόσωπο αυτό και τα συγγράμματά του είναι κάπως περίεργα και δεν μπορώ να τον εμπιστευτώ σαν πηγή. Να εξηγήσω:

(Από το βιβλίο: Πατρολογία – «Πατέρες της Εκκλησίας» από τους τέσσερις πρώτους αιώνες. Σελ.19-20 / Σπύρος Φίλος)

«β. Παρόλο που «έχει επέλθει» παραδοχή ότι οι 7 Επιστολές της συντομότερης μορφής, ανήκουν στον Ιγνάτιο, μαζί με πολλούς άλλους*[[6]] δεν θεωρούμε το πράγμα ξεκαθαρισμένο, κυρίως από πευράς νοθείας, κάτι εξάλλου που συνέβαινε σε μεγάλη έκταση σε πολλά γραπτά στην αρχαία εποχή.

Υπάρχουν μερικά ερωτηματικά, πέραν των ανωτέρω:

1. Γιατί δεν σώζονται και άλλα έργα του Ιγνατίου; Εφόσον, μάλιστα, θεωρείται από ορισμένους «αξιόλογο συγγραφικό ταλέντο!

2. Γιατί δεν έστειλε Επιστολή προς την Εκκλησία του, στην Αντιόχεια;

3. Ο ιστορικός Ευσέβιος γνώριζε μόνο την Επιστολή προς τους Σμυρναίους. Πώς, όμως, αγνοούσε τις άλλες;

4. Πως μπορούσε, κάτω από τις δύσκολες συνθήκες μεταφοράς του για το μαρτύριο στη Ρώμη, να γράψει τόσες Επιστολές, ώστε και να φτάσουν στους αποδέκτες τους;

5. Στην επιστολή το προς τους Ρωμαίους, γιατί αγνοεί τον Κλήμη ή άλλον πρεσβύτερο ή επίσκοπο, αφού τόσος ‘ντόρος’ γίνεται από τον ίδιον για το ‘επισκοπικό αξίωμα’ μέσα στις επιστολές του;

Αυτά, και πολλά άλλα ερωτήματα, αφήνουν το θέμα της γνησιότητας των Επιστολών του Ιγνατίου ανοιχτό. Ο ιστορικός Philip Schaff, στην 8τομη Εκκλησιαστική του ιστορία, γράφει: «Η ιστορία του Ιγνατίου είναι γαρνιρισμένη και μυθολογική (από τα γνωστά Μαρτυρλογία)». Θα προσθέσει δε: «Η ύπαρξη του Ιγνατίου, η θέση του και το μαρτύριό του γίνονται δεκτά. Τα υπόλοιπα τίθενται σε αμφιβολία».

Αυτά βέβαια, είναι το κερασάκι στο παγωτό, για όποιον σαν και εμένα μένει στα σίγουρα που φανερώνει μόνο η Αγία Γραφή. Δεν φέρουν καμία αξία για μένα προσωπικά, εφόσον η Γραφή φανερώνει ότι δεν υπήρχε ειδικό ιερατείο στην ΚΔ (αλλά οι ρόλοι/θέσεις: επίσκοπος/πρεσβύτερος, διάκονος), ούτε ανθρώπινο θυσιαστήριο υπήρχε, αλλά μόνο το ένα θυσιαστήριο στον ουρανό. Τα πρόσθεσα μόνο για κάποιον που εντυπωσιάζεται στην ιδέα ότι κάποιος συγγραφέας του πρώτου αιώνα μιλάει για θυσιαστήριο, λες και διάφορες αλχημείες δεν θα μπορούσαν να λάβουν μέρος επί των γραπτών του. Από την άλλη, αν δεν έγιναν αλχημείες, από την στιγμή που πλανηθεί κάποιος, δεν έχει σημασία πότε πλανήθηκε. Ο Ιγνάτιος και κάθε Ιγνάτιος δεν είναι η Εκκλησία, ούτε η Εκκλησία και Το Άγιο Πνεύμα περιορίζονται στον πρώτο αιώνα. Τέλος. Θυμίζω όμως, ότι αυτά τα λόγια του Ιγνάτιου, μπορεί να επαληθεύουν τα λεγόμενα της ΚΔ και έτσι και τα δικά μου. Δεν το θεωρώ «Ορθόδοξο» επιχείρημα.

8) Λέτε: «Στο δεύτερο (αναφέρεται ο κ.Μπαφίτης στην «Διδαχή των αποστόλων»), αναφέρεται η Θεία Ευχαριστία ως Θυσία, η οποία προϋποθέτει θυσιαστήριο, και ερμηνεύεται η παραπάνω προφητεία του Μαλαχία.

‘’ Κατά κυριακήν δε Κυρίου συναχθέντες κλάσατε άρτον και ευχαριστήσατε, προεξομολογησάμενοι τα παραπτώματα υμών, όπως καθαρά η θυσία υμών η. πας δε έχων την αμφιβολίαν μετά του εταίρου αυτού μη συνελθέτω υμίν, έως ου διαλλαγώσιν, ίνα μη κοινωθή η θυσία υμών. αύτη γαρ εστιν η ρηθείσα υπό κυρίου· Εν παντί τόπω και χρόνω προσφέρειν μοι θυσίαν καθαράν. ότι βασιλεύς μέγας ειμί, λέγει κύριος, και το όνομά μου θαυμαστόν εν τοις έθνεσι’’ (Κεφ. 14).»

Σχόλια:

Α) Προσέξτε εδώ τα εξής σημαντικά: Ο συγγραφέας της «Διδαχής» ονομάζει την ΘΕ «θυσίαν», αλλά δεν προσέξατε γιατί. Λέει κάτι που προβλέπει διάκριση. Δεν λέει ότι ο Χριστός εδώ στην γη ή οι απόστολοι, την ονόμασαν/ζαν έτσι, νοερά τους προσπερνάει αυτούς. Αλλά λέει ότι Ο Κύριος την αναφέρει έτσι στην ΠΔ ως αυτή να έχει προφητευθεί. Συγκεκριμένα λέει: «…ίνα μη κοινωθή η θυσία υμών. αύτη γαρ εστιν η ρηθείσα υπό κυρίου», και αναφέρει την προφητεία του Κυρίου στον Μαλαχία, κεφ.14.

Θα πει κανείς: Γιατί την ονομάζει «θυσία»; Τρεις εκδοχές:

1) έτσι την ονόμασε Ο Χριστός και οι απόστολοι εδώ στη γη, οπότε και η Εκκλησία, οπότε και ο ίδιος

2) έτσι την θεωρούσων μερικοί στην Εκκλησία (στην γεωγραφική περιοχή του ίσως…), βάσει όμως της συγκεκριμένης παρερμηνείας (όπως θα αποδείξω!) των λόγων του Μαλαχία, οπότε έτσι και ο ίδιος

3) έτσι την θεωρούσε ο ίδιος, πάλι βάσει της παρερμηνειάς των λόγων του Μαλαχία, δηλαδή, ήταν δική του κατανόηση και μόνο, κατανόηση που ήθελε να έχουν και οι παραλήπτες των λόγων του.

Παρακαλώ διαβάστε αυτές τις 3 εκδοχές, αλλά και τα λόγια του τα ίδια και θα δείτε ότι και οι 3 έχουν την λογική τους, αλλά μία πιο πολύ από τις άλλες. Ποια;

Ένας «Ορθόδοξος» φυσικά θα δεχτεί την πρώτη εκδοχή, αλλά για να το κάνει θα πρέπει να παραβλέψει ότι:

α) προσπερνάει ο συγγραφέας το ότι δήθεν ο Χριστός ή και οι απόστολοι την ονόμασαν έτσι (κάτι άκρως περίεργο για τον ίδιο αιώνα που έζησαν Ο Χριστός και οι απόστολοι και στον οποίο θεσπίστηκε η ΘΕ στην οποία αναφέρεται).

β) ότι, αντί αυτού, επικαλείται προφητεία της ΠΔ και

γ) Αν, έστω για την υπόθεση, δεχτούμε ότι απλά δίνει μία διάσταση αυτής της υποτιθέμενης «θυσίας», ότι δηλαδή είχε προφητευτεί, ΚΑΙ ΠΑΛΙ, πως μπορεί να μην αναφερθεί στον Χριστό που θέσπισε την ΘΕ, έστω κατόπιν της αναφοράς της προφητείας του Μαλαχία;;!!! Εσείς θα το κάνατε;; Εγώ όχι! Είδικά αν σκεφτώ ότι ζούσα στον ίδιο αιώνα που Ο Ίδιος Ο Χριστός θέσπισε την ΘΕ στην οποία αναφέρομαι!

δ) Επίσης θα πρέπει ένας «Ορθόδοξος» να παραβλέψει ότι υπήρχαν και άλλοι που καμία σύνδεση δεν έκαναν της ΘΕ με θυσία ή θυσιαστήριο, και όπως είδαμε ο Κλήμης Αλεξανδρείας (2^ος-3^ος αιώνας) δεν γνώριζε καν καμία άλλη θυσία της εκκλησίας, παρεκτός τις πνευματικές.

ε) Κυρίως, θα πρέπει να παραβλέψει τα λεγόμενα των Ευαγγελίων και της Α’Κορινθίους που φανερώνουν ότι ΚΑΜΙΑ σχέση δεν έχει η ΘΕ με προσφορά θυσίας των πιστών προς Τον Θεό!!!!!!!!!!

ζ) Δεν μπορεί να πήρε την διδασκαλία ότι η ΘΕ ήταν προφητευμένη στον Μαλαχία από μαθητές Του Χριστού, διότι ΚΑΜΙΑ σχέση δεν έχει αυτή η προφητεία με ΘΕ. Την δική του ερμηνεία ή και άλλων δίνει, όχι Του Χριστού ή των αποστόλων!!!!! Στο μετεπόμενο σημείο (το Γ) θα ασχοληθούμε με την προφητεία του Μαλαχία που αναφέρει προς απόδειξη του αληθές.

Αυτά όλα λοιπόν στηρίζουν σε διαφορετικό μεν βαθμό, μόνο την δεύτερη και Τρίτη εκδοχή ως προς το γιατί ονομάζει την ΘΕ «θυσία».

 

Β) Αν και καλόπιστα στην αρχή δέχθηκα όταν διάβασα αυτό το απόσπασμα ότι η «Διδαχή» δεν συμπληρώνει άλλα τα οποία αναιρούν την κατανόηση σας κ.Μπαφίτη, μετά μου πέρας η σκέψη να το κοιτάξω λίγο για κάθε ενδεχόμενο. Δόξα στον Κύριο, και πολύ καλά έκανα! Τα αμέσως επόμενα λόγια λένε το εξής:

«1. Χειροτονήσατε οὖν ἑαυτοῖς ἐπισκόπους καὶ διακόνους ἀξίους τοῦ κυρίου, ἄνδρας πραεῖς καὶ ἀφιλαργύρους καὶ ἀληθεῖς καὶ δεδοκιμασμένους· ὑμῖν γὰρ λειτουργοῦσι καὶ αὐτοὶ τὴν λειτουργίαν τῶν προφητῶν καὶ διδασκάλων.

2. μὴ οὖν ὑπερίδητε αὐτούς· αὐτοὶ γὰρ εἰσιν οἱ τετιμημένοι ὑμῶν μετὰ τῶν προφητῶν καὶ διδασκάλων.

3. Ἐλέγχετε δὲ ἀλλήλους μὴ ἐν ὀργῇ, ἀλλ’ ἐν εἰρήνῃ ὡς ἔχετε ἐν τ εὐαγγελίῳ· καὶ παντὶ»

Σχολιασμός:

α. Ερώτηση: Κ.Μπαφίτη, τίποτε πάλι για απαραίτητους ιερείς για θυσιαστήριο. Μα είναι δυνατόν;;; Πως γίνεται αυτό; Διότι αναφέρεται, όπως και η ΚΔ, σε επισκόπους (οι οποίοι ήταν οι πρεσβύτεροι) και διακόνους, χωρίς καμία (!) σύνδεση με ιερατείο. Βλέπουμε δηλαδή την ίδια σιωπή που κρατάει η ΚΔ, να την κρατάει και η "Διδαχή των αποστόλων" (και όχι μόνο!!!)! Αυτό άραγε δεν πρέπει να προβληματίσει τον ειλικρινή και προσεκτικό ερευνητή;; Εσένα φίλε Ορθόδοξε, δεν πρέπει να σε προβληματίσει ενώπιον Του Τριαδικού Θεού που πιστεύεις; Δεν θέλεις να είσαι στην αλήθεια Του; Ενώ υπάρχουν τέλειες ευκαιρίες (!!!) και στην ΚΔ και σε «πατέρες» των πρώτων αιώνων, όπου νοηματικά/συνειρμικά, κυριολεκτικά επιβάλλεται (!!!) να ειπωθεί κάτι για τους υποτιθέμενους ειδικούς ιερείς, δεν λένε ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ, παρά μόνο για επισκόπους, διακόνους. Μην μου πείτε ότι «Εννοείται!», διότι θα σας πω ότι «Εννοείται, μόνο αν έχει πλανηθεί κανείς μακριά από την ΚΔ και βλέπει φιγούρες εκεί που δεν υπάρχουν.» -Φίλοι, η αφιέρωσή μας στην αλήθεια Του Θεού πάντα δοκιμάζεται.

β. Προσέξτε ότι τα πρώτα λόγια σε άμεση συνέχεια με τα λόγια που παρέθεσε ο κ.Μπαφίτης, είναι (επόμενο κεφάλαιο[15] στην «Διδαχή»)«…Χειροτονήσατε ουν εαυτοίς επισκόπους και διακόνους άξιους του Κυρίου…».

Βλέπει κανείς τίποτε περίεργο; Ένας «Ορθόδοξος» και «Καθολικός», θα πρέπει να βλέπει κάτι περίεργο, όχι όμως ένας που είναι μαθητής της ΚΔ. Διαβάζουμε λοιπόν εμμέσως πλην σαφώς ότι:

***αν και μπορεί να υπάρχει συνάθροιση προφανώς –για τον συγγραφέα- πολλών πιστών(!!!!!), μπορεί ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΟΎΤΕ ΕΝΑΣ ΕΠΊΣΚΟΠΟΣ Ή ΔΙΑΚΟΝΟΣ!!

***προφανώς έχει στην σκέψη του διαφόρους πιστούς που είχαν ευαγγελιστεί και είχαν πιστέψει από διάφορους Χριστιανούς ευαγγελιστές, οι οποίοι και μαζευόντουσαν σε κοινή δοξολογία κ.ά. Τους καλεί λοιπόν να χειροτονήσουν –απλοί πιστοί(!)- για τους εαυτούς τους (!/«εαυτοίς») άξιους και δοκιμασμένους επισκόπους και διακόνους (πληθυντικό!). Άρα; Άρα, βάσει αυτού, πάει βόλτα μεν και το ειδικό ιερατείο και η αποστολική διαδοχή όπως το εννοούν οι «Ορθόδοξοι»! Απλοί πιστοί μπορούσαν εκ μέσου αυτών να διαλέξουν και να χειροτονήσουν Επισκόπους και διακόνους!!! Όπως δηλαδή μερικές φορές συμβαίνει στον χώρο της Διαμαρτυρόμενης Εκκλησίας.

γ. Αλλά βλέπουμε και κάτι επίσης «ηχηρό»… Περιέργως βλέπουμε ότι ενώ κάνει έναν συσχετισμό, αυτός δεν είναι μεταξύ επισκόπων και διακόνων με ιερέων/αρχιερέων/Λευιτών, αλλά μεταξύ επισκοπών και διακόνων και προφητών και δασκάλων!! Μάλιστα, τους ξεχωρίζει (όχι ως ιερείς σε ιερατείο!) λέγοντας για αυτούς «αυτοί γαρ (δηλ. οι επίσκοποι και οι διάκονοι που θα χειροτονούσαν) είσιν οι τετιμημένοι υμών μετά των προφητών και διδασκάλων»! Δηλαδή αν και ονομάζει την  ΘΚ «θυσία» (στο οποίο διαφωνεί η Γραφή), δεν την σχετίζει νοερά όμως με ιερέα (ούτε θυσιαστήριο αναφέρει και σίγουρα ούτε αυτό εννοείται! Λογικό, εφόσον Ο Κύριος τέλεσε την ΘΚ ενώ τρώγανε σε ένα απλό τραπέζι και δεν έκανε καμία νύξη σε κάποια θυσία που πρέπει να τελέσουμε σε κάποιο θυσιαστήριο), αλλά με πιστούς που φέρουν το χάρισμα της προφητείας και διδασκαλίας(προτ.2.), αλλά και με τα ίδια αυτά τα χαρίσματα(προτ.1.). Και πράγματι, αυτό πιστεύω και εγώ, διότι αυτό διακρίνω στην ΚΔ. Δηλαδή, το πρεσβυτέριο της τοπικής συνάθροισης, χάριν τάξης, τελούσε την ΘΕ, και φυσικά αυτό το πρεσβυτέριο, αποτελούνταν από πιστούς που φυσικά πάλι είχαν κάποιο ή κάποια χαρίσματα από Τον Κύριο. Επίσκοπος με την έννοια της Ορθόδοξης ειδικής ιεροσύνης δεν υπάρχει στην ΚΔ (ούτε τους πρώτους αιώνες!). Αυτό όμως που διαβάζουμε (ενδεικτικά) είναι:

Α’Κορ.12:27-31 Και σεις εισθε σωμα Χριστου και μελη κατα μερος. 28 Και αλλους μεν εθεσεν ο Θεος εν τη εκκλησια πρωτον αποστολους, δευτερον προφητας, τριτον διδασκαλους, επειτα θαυματα, επειτα χαρισματα ιαματων, βοηθειας, κυβερνησεις, ειδη γλωσσων. 29 Μη παντες ειναι αποστολοι; μη παντες προφηται; μη παντες διδασκαλοι; μη παντες ενεργουσι θαυματα; 30 μη παντες εχουσι χαρισματα ιαματων; μη παντες λαλουσι γλωσσας; μη παντες διερμηνευουσι; 31 Ζητειτε δε μετα ζηλου τα καλητερα χαρισματα. Και ετι πολυ υπερεχουσαν οδον σας δεικνυω.

Τίποτε περί ιερέων, αρχιερέων, Λευιτών (..J..). Αν μου πείτε ότι το χάρισμα «κυβέρνησης» είναι η ιεροσύνη, θα πρέπει να το αποδείξετε με την Αγία Γραφή όχι με πλανεμένους «πατέρες». Θα δούμε και άλλα για αυτό το χάρισμα και αν έχει σχέση με το ιερατείο…

δ.  Παρατηρήστε φίλοι επίσης, ότι ο προφήτης και διδάσκαλός θεωρούνται «λειτουργίες»(!), όπως είπα και στην πρώτη κριτική μου. Δεν ονομάζονται «λειτουργίες» μόνο οι τελετές που εκτελούν οι υποτιθέμενοι «ειδικοί ιερείς» της «Ορθοδοξίας». Σχετικά με «προσφορές και λειτουργίες» θα δούμε αργότερα τι έχει να πει και ο Κλήμης και η ΚΔ.

ε. Σημειώστε ότι αργότερα θα σχετίσει ο κ.Μπαφίτης το χάρισμα του ειδικού ιερατείου με αυτό των «κυβερνήσεων», παρόλο που εδώ η «Διδαχή» που επικαλείται και δεν μιλάει για ιερατείο, αλλά για επισκόπους και διακόνους με την έννοια της ΚΔ, και τους σχετίζει με το χάρισμα του προφήτη και δασκάλου. –Κατ’εμέ, βάσει της ΚΔ, οι πρεσβύτεροι μπορεί να φέρουν διάφορα χαρίσματα, μάλιστα ο καθένας χωριστά, και η «Διδαχή» συμφωνεί.

 

Γ) Σχετικά τώρα με την προφητεία του Μαλαχία που επικαλείται ο συγγραφέας της «Διδαχής». Όποιος έγραψε την «Διδαχή των αποστόλων», ή μόνος του πλανήθηκε διαβάζοντας το Μαλ.1:11 ή άλλοι, Ιουδαΐζοντες, «λαλούντες διεστραμμένα», τον πλάνησαν. Ένα από τα δύο ισχύει. Ξεκάθαρα έδειξα ότι το Μαλ.1:11 αναφέρεται στη χιλιετή βασιλεία Του Κυρίου επί της γης.

Αλλά, να προσθέσω και άλλη απόδειξη σχετικά. Το βιβλίο του Μαλαχία έχει μόνο 4 κεφάλαια. Στο τρίτο κεφάλαιο διαβάζουμε (με ενδιάμεσα σχόλια δικά μου σε κόκκινο/σε μαύρες αγκύλες είναι υποσημειώσεις):

Μαλ.3:1-6 Ιδού, εγώ αποστέλλω τον άγγελόν μου και θέλει κατασκευάσει την οδόν έμπροσθέν μου· και ο Κύριος, τον οποίον σεις ζητείτε, εξαίφνης (θυμίζει τίποτα; Μαρ.13:35-36[[7]]) θέλει ελθεί εις τον ναόν αυτού (Β’Θεσσ.2:3-4 [[8]] -Τα υλικά του ναού είναι έτοιμα ώστε αυτός να χτιστεί ξανά[[9]]), ναι, ο άγγελος της διαθήκης, τον οποίον σεις θέλετε· ιδού, έρχεται, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων (θυμίζει τίποτα; Αποκ.22:20[[10]]). 2 Αλλά τις δύναται να υπομείνη την ημέραν της ελεύσεως αυτού; και τις δύναται να σταθή εις την παρουσίαν αυτού; διότι αυτός είναι ως πυρ χωνευτού και ως σμίγμα γναφέων (θυμίζει τίποτα; Β’Πέτ.3:11-13[[11]]/Μην μου πείτε ότι αυτό αφορά την 1^η Έλευσή Του!!). 3 Και θέλει καθήσει ως ο χωνεύων και καθαρίζων το αργύριον, και θέλει καθαρίσει τους υιούς του Λευΐ (βλέπουμε άραγε σε ποιο πλαίσιο αναφέρονται οι υιοι Λευί; Στην περίοδο μετά την δεύτερη Έλευσή Του! Αυτοί θα σχετίζονται με τις καθαρές θυσίες «θυσίαν καθαρά».) και θέλει στραγγίσει αυτούς ως το χρυσίον και το αργύριον, και θέλουσι προσφέρει εις τον Κύριον προσφοράν εν δικαιοσύνη. 4 Τότε η προσφορά του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ θέλει είσθαι αρεστή εις τον Κύριον καθώς εν ταις ημέραις ταις αρχαίαις (αρχαίες είναι και για μας σήμερα!) και καθώς εν τοις προλαβούσιν έτεσι. 5 Και θέλω πλησιάσει προς εσάς διά κρίσιν· και θέλω είσθαι μάρτυς σπεύδων εναντίον των μάγων και εναντίον των μοιχευόντων και εναντίον των επιόρκων και εναντίον των αποστερούντων τον μισθόν του μισθωτού, των καταδυναστευόντων την χήραν και τον ορφανόν, και των αδικούντων τον ξένον και των μη φοβουμένων με, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων. 6 Διότι εγώ είμαι ο Κύριος· δεν αλλοιούμαι· διά τούτο σεις, οι υιοί του Ιακώβ, δεν απωλέσθητε.

 

Και πιο κάτω στο εδ.16-18:

Μαλ.3:16-18 Τότε οι φοβούμενοι τον Κύριον ελάλουν προς αλλήλους· και ο Κύριος προσείχε και ήκουε και εγράφη βιβλίον ενθυμήσεως ενώπιον αυτού περί των φοβουμένων τον Κύριον και των ευλαβουμένων το όνομα αυτού· 17 και θέλουσιν είσθαι εμού, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, εν τη ημέρα εκείνη, όταν εγώ ετοιμάσω τα πολύτιμά μου· και θέλω σπλαγχνισθή αυτούς, καθώς σπλαγχνίζεται άνθρωπος τον υιόν αυτού, όστις δουλεύει αυτόν. 18 Τότε θέλετε επιστρέψει και διακρίνει μεταξύ δικαίου και ασεβούς, μεταξύ του δουλεύοντος τον Θεόν και του μη δουλεύοντος αυτόν.

Βλέπουμε λοιπόν ότι φυσικά το σχέδιο για τον λαό Ισραήλ δεν τελείωσε ούτε τότε, ούτε ακόμα.

Και συνεχίζει ο Μαλαχίας αμέσως στο επόμενο κεφάλαιο 4, λέγοντας:

Μαλ.4:1-6 Διότι, ιδού, έρχεται ημέρα, ήτις θέλει καίει ως κλίβανος· και πάντες οι υπερήφανοι και πάντες οι πράττοντες ασέβειαν θέλουσιν είσθαι άχυρον· και η ημέρα η ερχομένη θέλει κατακαύσει αυτούς, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων, ώστε δεν θέλει αφήσει εις αυτούς ρίζαν και κλάδον (μήπως ήρθε αυτή η μέρα; Όχι βέβαια!). 2 Εις εσάς όμως τους φοβουμένους το όνομά μου θέλει ανατείλει ο ήλιος της δικαιοσύνης με ίασιν εν ταις πτέρυξιν αυτού· και θέλετε εξέλθει, και σκιρτήσει ως μοσχάρια της φάτνης. 3 Και θέλετε καταπατήσει τους ασεβείς· διότι αυτοί θέλουσιν είσθαι σποδός υπό τα ίχνη των ποδών σας, καθ' ην ημέραν εγώ κάμω τούτο, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων (αυτοί θα είναι μία άλλη κατηγορία ανθρώπων που θα έχουν μείνει στην ζωή). 4 Ευθυμείσθε τον νόμον του Μωϋσέως του δούλου μου, τον οποίον προσέταξα εις αυτόν εν Χωρήβ διά πάντα τον Ισραήλ, τα διατάγματα και τας κρίσεις. 5 Ιδού, εγώ θέλω αποστείλει προς εσάς Ηλίαν τον προφήτην (Αποκ.11:3-12[[12]]), πριν έλθη η ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής(δηλαδή; Η ημέρα της 2^ης Έλευσης!)· 6 και αυτός θέλει επιστρέψει την καρδίαν των πατέρων προς τα τέκνα και την καρδίαν των τέκνων προς τους πατέρας αυτών, μήποτε έλθω και πατάξω την γην με ανάθεμα. (Εφόσον θα έχει χτιστεί ο ναός [3:1], θα υπάρξουν και οι δύο προφήτες, ένας εκ των οποίων είναι ο Ηλίας. Αυτοί, θα στρώσουν τις βάσεις για την 1000ετή βασιλεία. / Ο Ιωάνννης ο Βαπτιστής δεν ήταν ο Ηλίας, αλλά μία προαπεικόνιση αυτού, έχοντας ως σκοπό την μετάνοια του λαού Ισραήλ όπως ο Ηλίας. Συσχετίστε Μαλ.4:5-6 [πάνω] και Λου.1:17, Ματθ.17:11.)

 

Ερώτηση: Είναι δυνατόν κ.Μπαφίτη ο προφήτης Μαλαχίας λέγοντας (τα λόγια σε πορτοκαλί εδώ τα παραλείπει η «Διδαχή»…): «Διότι από ανατολών ηλίου έως δυσμών αυτού το όνομά μου θέλει είσθαι μέγα μεταξύ των εθνών, και εν παντί τόπω θέλει προσφέρεσθαι θυμίαμα εις το όνομά μου και θυσία καθαρά· διότι μέγα θέλει είσθαι το όνομά μου μεταξύ των εθνών, λέγει ο Κύριος των δυνάμεων.», στα πλαίσια αυτά των τεσσάρων κεφαλαίων και με αυτόν τον Θεόπνευστο συνειρμό (η αποτυχία των ιερέων και του λαού ενώπιον Του Θεού, και η ίδρυση της βασιλείας [μην μου κοτσάρετε εδώ θεολογίες άλλων] του Ισραήλ μετά την 2^η Έλευση και κατά την γήινη βασιλεία Του), να εννοεί…. τους Ορθόδοξους ναούς (με την αναίμακτη Θεία Ευχαριστία) από την πρώτη Έλευση Του Κυρίου μέχρι και σήμερα, όταν ακόμα και το ίδιο το χωρίο και μόνο του(!) διαψεύδει έναν τέτοιον ισχυρισμό; Τι συζητάμε; Ήταν άλλο ένα λάθος μερικών «πατέρων»/συγγραφέων μεταξύ πολλών που υπάρχουν όπως δείχνω σε όλη την εδώ απάντησή μου. Η γνώση των μεγάλων λαθών των «πατέρων» σας, θεωρώ είναι πράγματι ένα μεγάλο σκάνδαλο για τον προσεκτικό και ειλικρινή «Ορθόδοξο» ερευνητή, όπως και σκάνδαλο είναι τα λάθη π.χ. του Λούθηρου, ή του Καλβίνου (ειδικά…) για έναν προσεκτικό και ειλικρινή Διαμαρτυρόμενο ερευνητή. Περαστικά σε όλους μας! Συνεχίζετε στο ίδιο σημείο σας, το 12:

 

Γ*) 1) Λέτε: «Στα χωρία που παραθέσατε, ΠΟΥΘΕΝΑ δεν αναφέρεται ότι τρώμε ΚΑΤΙ ΥΛΙΚΟ  από αυτό.»

Αφού σας εξήγησα κ.Μπαφίτη μου γιατί κάνετε πως δεν βλέπετε; Είπα (σελ.21):

«Το θυσιαστήριο είναι στον ουρανό, και εμείς εδώ στην γη, τρώμε από Τον Θυσιασμένο που είναι επίσης στον ουρανό, αλλά πως γίνεται αυτό, με ποια έννοια; Πνευματικώς, δηλαδή νοερά, μέσω της Θείας Ευχαριστίας, που ορατά αντιπροσωπεύει το Σώμα και Αίμα Του Κυρίου εδώ στην γη. Έτσι, μένοντας στο εδάφιο, είναι το Σώμα και το Αίμα Του Χριστού που συνδέεται άμεσα με το ουράνιο θυσιαστήριο, και όχι ο άρτος και οίνος. Αυτά τα στοιχεία, δόθηκαν στους αποστόλους από Τον Κύριο ενώ τρώγανε γύρω από ένα τραπέζι. Δεν θέσπισε να υπάρχει κανενός είδους θυσιαστηρίου, λες και ήθελε να τελείται κάποια δήθεν θυσία προς Τον Θεό (μη γένοιτο!), αντιθέτως με απλότητα τους έδωσε να φάνε από αυτά τα στοιχεία στην διάρκεια του δείπνου τους «ενώ έτρωγαν» (Ματθ.26:26). Ούτε κάποιος συγγραφέας της ΚΔ συνδέει την Θεία Ευχαριστία με κάποια (αναίμακτη) θυσία ή θυσιαστήριο.»

Τα χωρία που παρέθεσα ήταν για να δείτε για ποιο θυσιαστήριο μιλάει ο Παύλος. Μόνο στην Εβρ.13:10 («έχομεν θυσιαστήριον…») συνδέει το θυσιαστήριον με την  ΘΚ και εξήγησα με ποιον τρόπο, όπως επανέλαβα σε μπλε μόλις πριν. Μία πνευματική εικόνα δίνει ο Παύλος και την πήρε η «Ορθοδοξία» με τα νομικίστικα χέρια της και την διέστρεψε να εξυπηρετεί το ιερατείο της.

2) Λέτε: «Για σας, οι αιρετικοί Παπικοί είναι πιο αξιόπιστοι από τους πρώτους χριστιανούς;»

Όχι βέβαια! Το ίδιο αιρετικοί είστε και οι δύο. Η Καθολική και Ορθόδοξη θρησκεία είναι όχι Γιάννης, Γιαννάκης. Σκεφτείτε ότι πριν το σχίσμα σας (1054 μ.Χ.) μοιραζόσασταν σχεδόν τις ίδιες ψευδοδιδασκαλίες, όπως και μετά το σχίσμα σας. Αλλά αυτοί άραγε όλοι, ή πολλοί από αυτούς, δεν έχουν αποστολική διαδοχή; Η λογική λέει ναι, αν πείτε όχι, τότε δημιουργείτε ένα μεγάλο πρόβλημα… για την δική σας αποστολική διαδοχή… αλλά, ας μην επεκταθώ άλλο. Σχολίασα όσο αναλογούσε στο αφοριστικό σχόλιό σας.

–Ας το καταλάβετε όποιοι δεν το έχετε καταλάβει ή δεν θέλετε να το καταλάβετε: Υπάρχει ο ανόθευτος Χριστιανισμός της Αγίας Γραφής και υπάρχει ο Χριστιανισμός ο δικός σας. Όλοι βέβαια εφαρμόζουν στους άλλους το «Βγήκε ο γάιδαρος να πει τον πετεινό, κεφάλα!» Φτάνει! Αφυπνιστείτε και ελευθερωθείτε από τους ζυγούς που σας βάλανε. Μπορούμε όλοι μαζί να ζήσουμε τον Χριστιανισμό της Αγίας Γραφής χάριν του Κυρίου, τον Οποίο όλοι αν μη τι άλλο αναγνωρίζουμε ως Κύριο; Αυτή είναι και η προσπάθεια της ιστοσελίδας μου.

3) Πόσο κουραστικός μπορεί να γίνει ένας συνομιλητής με αδικίες/αυθαιρεσίες;

Λέτε: «Σας απαντώ, ότι ο απ Παύλος ,μιλάει για ένα θυσιαστήριο από το οποίο τρώμε, όσο και αν θέλετε να διαστρέψετε το ‘’να φάγωσι’’ και να πείτε ότι το λέει δήθεν μεταφορικά.»

Φίλοι αναγνώστες, ποιος διαστρέφει (πάλι!) τι; Δεν ήμουν ξεκάθαρος; Δεν χρησιμοποίησα καν την λέξη «μεταφορικά», αλλά «πνευματικά», «νοερά». Είπα εγώ ότι τρώμε νοερά από το ουράνιο θυσιαστήριο (δεν είμαστε εκεί!) το Σώμα και Αίμα μέσω της  ΘΚ εδώ στην γη;;;;;; Το «πνευματικά», «νοερά» το σχετίζω με το θυσιαστήριο, όχι με τον άρτο και οίνο, την τελετή εδώ στη γη. Είπα:

«Ας θυμηθούμε πάλι το χωρίο:

Εβρ.13:10 Έχομεν θυσιαστήριον, εξ ου δεν έχουσιν εξουσίαν να φάγωσιν οι λατρεύοντες εις την σκηνήν.

Βάσει λοιπόν όσων ήδη παρέθεσα από την Γραφή, το θυσιαστήριο στο οποίο αναφέρεται ο Παύλος είναι στον ουρανό και φυσικά και ο αναστημένος Αμνός είναι στον ουρανό. Βάζοντας αυτά στην εξίσωση για αρχή, το μόνο που μένει είναι να αντιληφθούμε τι εννοεί ο Παύλος μιλώντας ουσιαστικά για κάτι θυσιασμένο από το οποίο δεν μπορούν να φάνε οι ιερείς της ΠΔ.  Το μυαλό μας φυσικά πάει στην Θεία Ευχαριστία και καλά κάνει και πάει εκεί. Θεωρώ σχεδόν απίθανη οποιαδήποτε άλλη ερμηνεία να συνδέεται με αυτήν τη «τροφή» (με μία

διαφορά που θα δούμε).»

Και: (προσέξτε και κατανοείτε τις λέξεις «νοερά, μέσω της Θείας Ευχαριστίας..» στα συμφραζόμενα αυτά)

«Το θυσιαστήριο είναι στον ουρανό, και εμείς εδώ στην γη, τρώμε από Τον Θυσιασμένο που είναι επίσης στον ουρανό, αλλά πως γίνεται αυτό, με ποια έννοια; Πνευματικώς, δηλαδή νοερά, μέσω της Θείας Ευχαριστίας, που ορατά αντιπροσωπεύει το Σώμα και Αίμα Του Κυρίου εδώ στην γη. Έτσι, μένοντας στο εδάφιο, είναι το Σώμα και το Αίμα Του Χριστού που συνδέεται άμεσα με το ουράνιο θυσιαστήριο, και όχι ο άρτος και οίνος.»

Και:

«Σε αυτό το πλαίσιο, το «θυσιαστήριο» στο Εβρ.13:10, στην σκέψη του Παύλου, πάλι δεν μπορεί να συνδέεται με ένα θυσιαστήριο εδώ στην γη, αλλά και η Θεία Ευχαριστία δεν μπορεί να συνδέεται με κάποιο γήινο θυσιαστήριο, αλλά όπως διαβάζουμε, με μία «τράπεζα». Το ουράνιο θυσιαστήριο συνδέεται με Τον Χριστό Αμνό, και είναι στην συνέχεια Ο Χριστός Αμνός που συνδέεται με ένα γήινο, πνευματικό –εφόσον δηλαδή συνυπάρχει κάτι μη ορατό- γεύμα (για αυτό και λέγεται Θεία Ευχαριστία) σε ένα «τραπέζι» όπου οι φίλοι, οι μαθητές, οι υπηρέτες και οι αδερφοί Του Χριστού, οι υιοί του Θεού, «τρώνε» από Αυτόν που είναι η Ζωή και έδωσε την Ζωή Του για μας, Τον ευχαριστούν, Αυτόν και Τον Πατέρα, για το έργο τους υπέρ των ανθρώπων και ιδιαίτερα υπέρ αυτών που τελικά τον δέχτηκαν.»

Νοερά, λοιπόν τρώμε το Σώμα Του Χριστού καθώς τρώμε κανονικά τον άρτο.

 

4) Λέτε: «Τι δουλειά έχει το θυσιαστήριο από το οποίο τρώμε οι Χριστιανοί, με την θυσία αινέσεως; Η θυσία αινέσεως δεν τρώγεται.

Σχολιασμός: Ελά ντε! Τι δουλειά έχει! Είπα εγώ κάτι το αντίθετο;; Αυτό που όμως είπα είναι:

«Εβρ.13:15 Δι' αυτού λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού. 16 Την δε αγαθοποιΐαν και το μεταδοτικόν μη λησμονείτε, διότι εις τοιαύτας θυσίας ευαρεστείται ο Θεός.

Βλέπουμε ότι ενώ ο Παύλος φέρει στην σκέψη του το θυσιαστήριο (εννοείται του ουρανού) από το οποίο εμείς οι Χριστιανοί «τρώμε» (θα δούμε με ποια έννοια), περιέργως στην συνέχεια δεν αναφέρεται, όπως θα περίμενε κανείς αν είχε υπόψη τη Θεία Ευχαριστία, σε μία δήθεν αναίμακτη θυσία που προσφέρουν οι ιερείς… στον Θεό, αλλά σε… μία «θυσία αινέσεως»(!), που καλούμαστε να προσφέρουμε όλοι ως «βασίλειον ιεράτευμα», όχι μερικοί εκ μέρους όλων.»

Δηλαδή, μας φέρνει υπόψη την θυσία αινέσεως (και τις άλλες δύο που εκεί υπογράμμισα -εδ.16) και μας λέει: «εις ταύτας θυσίας ευαρεστείται Ο Θεός». Δεν είναι περίεργο; ΤΙΠΟΤΕ δηλαδή στην σκέψη του Παύλου περί «αναίμακτης θυσίας»! Αναφέρει θυσιαστήριον από το οποίο λαμβάνουμε τροφή (το Σώμα και το Αίμα Του Κυρίου που είναι στους ουρανούς κατά την ΘΕ), και δεν έχει στην σκέψη του θυσιαστήριον στο οποίο εμείς δήθεν προσφέρουμε «θυσία αναίμακτη», αλλά φέρνει στην σκέψη του θυσίες που δεν έχουν να κάνουν με τελετή, δηλαδή την… «θυσία αινέσεως», θυσία «αγαθοποιΐας», «μετάδοσης». Και λέει για αυτές... «διότι εις ταύτας θυσίας ευαρεστείται Ο Θεός». Σε όλο το χωρίο αυτό (Εβρ.13:10-16), αναφέρεται σε μετάληψη Του Χριστού (ο Οποίος είναι με το θυσιαστήριο στον ουρανό) και σε πνευματικές (όχι τελετουργικές) θυσίες στον Θεό, και καθόλου σε μία άλλη δήθεν θυσία που προσφέρεται, την αναίμακτη. Τυχαίο; Καθόλου τυχαίο καθότι το θυσιαστήριον, είναι όχι γήινο, αλλά ουράνιο και η θυσία, η αιματηρή θυσία (!) ήδη έγινε και δεν έχουμε λόγο να την επαναλαμβάνουμε εμείς με κανένα τρόπο, πάρα μόνο να λαμβάνουμε το Σώμα και Αίμα Του με ευχαριστία και εις ανάμνησιν αυτής της θυσίας.

5) Λέτε: «Το νόημα είναι, ότι εφόσον οι Ιουδαίοι που λατρεύουν ακόμα στην σκηνή (και δεν έχουν δεχτεί τον Χριστό) δεν γίνονται χριστιανοί, δεν έχουν δικαίωμα να φάνε από το δικό μας θυσιαστήριο. Άλλωστε, στον Μαλαχία προφητεύεται καθαρά η Θεία Ευχαριστία ως Θυσία. »

Σχολιασμός: 1) Αυτό είπα. Έγραψα: «Οι δε, ιερείς της ΠΔ (πριν την καταστροφή του Ναού τους / 70 μ.Χ.) δεν είχαν εξουσία να φάνε από Αυτόν Τον Χριστό, διότι για αυτούς, Ο Αμνός Του Θεού δεν είχε έρθει στην γη ακόμα. Έτσι, δεν πίστευαν ότι Ο Ιησούς Χριστός ήταν Ο Υιός και Αμνός Του Θεού, ούτε φυσικά και ότι είχε θυσιαστεί για αυτούς.»

2) Λέτε: «Άλλωστε, στον Μαλαχία προφητεύεται καθαρά η Θεία Ευχαριστία ως Θυσία.»

Προσέχετε; «Προφητεύεται α) καθαρά β) η Θεία Ευχαριστία γ) ως θυσία». Ένα ψέμα (προφητεύεται λέτε και καθαρά μάλιστα/ πολύ πειστικός J ) και δύο πλάνες σε μία πρόταση…

Ο προφήτης Μαλαχίας αναφέρεται στην χιλιετή βασιλεία.

6) Λέτε: «Ρωτάτε· ‘’ δ) ΠΟΙΟΣ ΕΙΠΕ ΟΤΙ Η ΘΕΙΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΙΜΑΚΤΗ ΘΥΣΙΑ;;;; ΚΑΝΕΝΑΣ ΣΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΚΔ!!’’.»

Και μετά προσθέτετε ότι φέρατε επιχειρήματα ότι ο Παύλος μιλάει για Σώμα και Αίμα (δεν είναι επιχείρημα για αναίμακτη θυσία που προσφέρουμε δήθεν στον Θεό), για τον Μαλαχία (δεν είναι επιχείρημα, μιλάει για την χιλιετή βασιλεία), για την «Διδαχή των αποστόλων» (ο συγγραφέας της οποίας είχε πλανηθεί έχοντες παρερμηνεύσει το Μαλ.1:11)» και ξεχάσατε μάλλον να αναφέρετε και τον Ιγνάτιο (επίσης δεν είναι επιχείρημα διότι αν δώσουμε στα λόγια του την δική σας «Ορθόδοξη» ερμηνεία, η ΚΔ θα φωνάξει ότι «είχε πλανηθεί!». Αν δώσουμε στα λόγια του την δική μου κατανόηση, τότε συμφωνεί με την ΚΔ.).

 

Ο κόσμος ας κρίνει τα πιο πάνω επιχειρήματά σας…

 

7) Λέτε: «Και εγώ μπορώ να ισχυριστώ, ‘’Που είδατε γραμμένο στην Αγία Γραφή ότι η Θεία Ευχαριστία είναι ΣΎΜΒΟΛΑ και τίποτα παραπάνω; Που το είπε αυτό ο Χριστός; Που το δίδαξαν αυτό οι απόστολοι;’’.»

Τι να σχολιάσω πάλι από αυτό; Ό,τι θέλετε μου προσάπτετε. Απίστευτο, αλλά… πρέπει να προσθέτουμε «στην εγκράτεια, την υπομονή»… Αφού σκέφτομαι αν είστε σε διάλογο μαζί μου ή με άλλον, και εγώ απλώς την πληρώνω (με τους αναγνώστες). Άντε πάλι λοιπόν: Η Θεία Ευχαριστία δεν είναι σύμβολα -δείτε αναλυτικά πάνω στο Α*) 9) . Δεν είπε κάτι τέτοιο ο Χριστός. Δεν το δίδαξαν οι απόστολοι. Ο Κύριος και ο Παύλος, απλώς είπαν «τούτο είναι», και όχι «τούτο έγινε» ή «τούτο θα γίνει» ή «τούτο το έκανα». Αυτά, τα τελευταία, εμμέσως πλην σαφώς, τα προσθέτει η «Ορθοδοξία» όταν μιλάει για μεταβολή.

Εδώ όμως παρατήρησα και το εξής. Με ρωτάτε που στην Γραφή λέει ότι η ΘΕ είναι «…ΣΥΜΒΟΛΑ και τίποτα παραπάνω». Και αυτό μία περίεργη διατύπωση είναι, διότι αφήνετε να εννοηθεί ότι είναι μεν σύμβολα, αλλά όχι μόνο σύμβολα, κάτι που μπορεί να μπερδέψει τον αναγνώστη. Ή δεν έπρεπε να προσθέσετε το «και τίποτα παραπάνω» ή να εξηγήσετε. Πάμε παρακάτω.

 

 

Δ*) 1) Λέτε: «Εσείς όμως, από την στιγμή που δεν συνδέετε το θυσιαστήριο με τα στοιχεία αυτά, ουσιαστικά ακυρώνετε τα λόγια του Χριστού που όταν παρέδιδε το Μυστήριο χρησιμοποιώντας Άρτο και Οίνο, είπε ότι ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ, ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΟΥ»

Σχολιασμός: Φίλοι πείτε μου ειλικρινά, αυτό καταλάβατε εσείς από την πρώτη κριτική μου; Τονίζω λοιπόν πάλι ότι το Σώμα και το Αίμα δεν έχουν σχέση με μία θυσία που εμείς δήθεν κάνουμε προς Τον Θεό!!!!! Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος για θυσιαστήριο. Η τελετή που θέσπισε Ο Κύριος ήταν τελετή ανάμνησης (με τις συγκεκριμένες μεν συνέπειες και ευλογίες), δεν ήταν τελετή θυσίας όπου εμείς θυσιάζουμε κάτι στον Θεό. Είναι ξεκάθαρα τα λόγια Του Κυρίου και του απ. Παύλου. Ο Κύριος μόνο, σχετίζει προφητικά το Σώμα και Αίμα Του με την θυσία Του, αυτήν της επόμενης μέρας. Εμείς, μόνο καλούμαστε να συνειδητοποιήσουμε εκείνη την στιγμή την θυσία, χωρίς να προσφέρουμε ούτε να επαναλαμβάνουμε αναίμακτα (ή με άλλον τρόπο) κάποια θυσία, αλλά και να ευχαριστούμε φυσικά Τον Κύριο για αυτήν… για την δική Του θυσία.

2) Λέτε: «Η ορθότερη διατύπωση είναι..»

Μα κ.Μπαφίτη μου, συγνώμη αλλά τι με ενδιαφέρει η κατ’εσάς ορθότερη διατύπωση; Ορθότερη είναι για έναν Ελληνορθόδοξο που θέλει να πλασάρει το δόγμα του με έναν τρόπο, όχι για κάποιον που ζει με την Αγία Γραφή. Αυτό που θα πρέπει να σας νοιάζει είναι απλώς αν είναι σωστό αυτό που λέω και όχι να πλατειάζετε σε μαθήματα «Ορθοδοξίας». Αν και μιλάμε οι δυο μας, λαμβάνουμε υπόψη και τον κόσμο που ήδη κουράσαμε.

3) Λέτε: «Δηλαδή προσφέρουμε στον Θεό και περιμένουμε να καταπέμψει την χάρη Του ώστε να γίνουν Σώμα και Αίμα.»

Όχι ακριβώς. Οι Χριστιανοί που μένουν στα λόγια της ΚΔ, δεν περιμένουν τίποτα εκείνη την στιγμή διότι ήδη Ο Παραβρισκόμενος Κύριος είπε «τούτο είναι»! Το αποδέχονται αυτό ως αληθινό και τελείωσε η υπόθεση. Είναι δική Του πρωτοβουλία και εντολή η  ΘΚ και έτσι δεν χωράει κάποιο αίτημα εκ μέρους μας, εξάλλου -για όσους σέβονται τα λόγια Του Κυρίου και του Παύλου- δεν υπάρχει τέτοιο αίτημα και προσμονή απάντησης στις σχετικές αναφορές. Ο Κύριος ήδη είπε για τον άρτο και οίνο «Τούτο είναι», και εμείς Τον ευχαριστούμε, όχι για τον άρτο και οίνο (άλλο στην περίπτωση γεύματος), αλλά για το Σώμα και Αίμα Του. Είναι βέβαια απλό αυτό, μόνο για όσους δεν έχουν πάθει πλήση εγκεφάλου και μπορούν να είναι ειλικρινείς απέναντι σε αυτά που λέει η ΚΔ σχετικά. (Πάντα δοκιμαζόμαστε αν «δυνάμεθα τι κατά της αληθείας»-Β’Κορ.13:8)

4) Λέτε: «Ο Κύριος δεν είπε ότι αυτό ‘’είναι δια της πίστεως το Σώμα μου’’, δεν είπε ‘’τούτο εστί ο τύπος του Σώματός μου’’, αλλά είπε τούτο (αυτό που φαίνεται ως άρτος) ΕΙΝΑΙ (στην πραγματικότητα) το Σώμα μου (αντίστοιχα και για το Αίμα).»

Σωστά, δεν είπε αυτά (ούτε εγώ τα είπα όμως!), είπε όμως «τούτο είναι»(και σε αυτό μένω). Όπως και δεν είπε: ή «Τούτο το έκανα» ή αλλιώς «Τούτο έγινε» ή «Τούτο θα γίνει» ή «Τούτο θα το κάνω» «αν επικαλεστείτε Το Άγιο Πνεύμα θα γίνει»,ή «τούτου μετεβλήθη», αλλά είπε απλώς (και σκοπίμως): «Τούτο είναι». Εσείς και η «Ορθοδοξία» σας, ενώ δήθεν (φίλοι αναγνώστες προσέξτε το αυτό) τονίζετε το «Τούτο είναι», στην πράξη και στα λόγια, εννοείτε «τούτο μετεβλήθη», δηλαδή το πάτε πιο πέρα, μάλιστα οι περισσότεροι αν όχι όλοι σας θεωρείτε αιρετικούς αυτούς… που δεν το πάνε πιο πέρα, αλλά μένουν σε αυτό που λέει ο Κύριος.

Αλλού δε, μας λέει ότι όπου δύο ή τρεις συνηγμένοι στο Όνομά Του, θα είναι και Αυτός μεταξύ αυτών. Δεν λέει να Του το ζητάμε να έρθει (όπως σωστά θα μας πείτε και μόνος σας μερικές σελίδες αργότερα), αλλά λέει ότι μόνο και μόνο που είναι συνηγμένοι και ελάχιστοι ακόμα, να ξέρουν ότι Αυτός είναι μεταξύ τους. Το ίδιο ισχύει και με το Σώμα και Αίμα. Μας λέει ότι ΕΙΝΑΙ το Σώμα και Αίμα Του και έτσι είναι, όχι θα γίνει, θα μεταβληθεί ή μεταβλήθηκε.

5) Λέτε: «προσφέρουμε και την δημιουργία στην οποία ο Θεός τοποθέτησε τον άνθρωπο ως άρχοντα. Αυτό φαίνεται και από την Παλαιά Διαθήκη που ο άνθρωπος πρόσφερε στον Θεό από την υλική κτίση. Στην Καινή Διαθήκη προσφέρουμε από την υλική κτίση άρτο και οίνο, αυτά δηλαδή τα υλικά που χρησιμοποίησε και ο Χριστός.»

α) Από την μία λυπάμαι που θα το θέσω έτσι, αλλά: «Ορθόδοξα» παραμύθια! Αφήστε τα αυτά. Ακόμα και όταν τρώμε φαγητό δεν θυσιάζουμε/προσφέρουμε τίποτε, αλλά διαβάζουμε ότι α)ευχαριστούμε Τον Θεό και β) εμείς λαμβάνουμε την τροφή:

Α’Τιμ.4:3-5 εμποδιζόντων τον γάμον, προσταζόντων αποχήν βρωμάτων, τα οποία ο Θεός έκτισε διά να μεταλαμβάνωσι μετά ευχαριστίας οι πιστοί και οι γνωρίσαντες την αλήθειαν. 4. Διότι παν κτίσμα Θεού είναι καλόν, και ουδέν απορρίψιμον, όταν λαμβάνηται μετά ευχαριστίας· 5. διότι αγιάζεται διά του λόγου του Θεού και διά της προσευχής.

Στην δε ΘΕ, δεν μας ζητάει να Του προσφέρουμε τίποτε, προσέξτε, για την ακρίβεια, ούτε καν να Τον ευχαριστήσουμε μας ζητάει!!!! Ο σκοπός είναι συνεχώς, εμείς! Ούτε Ο Ίδιος (ασχέτως αν Ο Ίδιος Ο Κύριος ευχαρίστησε για αυτά ως φυσική τροφή / και δεν θυσίασε τον άρτο και οίνο στον Θεό!), ούτε δια του Παύλου, μας ζήτησε κάτι τέτοιο! Τίποτα, σιωπή. Απλά ως Χριστιανοί, ΦΥΣΙΚΑ θα Τον ευχαριστήσουμε για το Σώμα Του και Αίμα Του διότι δεν ξεχνάμε ότι αυτά δόθηκαν για την σωτηρία μας! Δείξτε μας λοιπόν στην ΚΔ, που στην  ΘΚ καλούμαστε να Του προσφέρουμε τα δύο αυτά στοιχεία. Όχι, δεν θέλω από τις «πατερικές» φαντασίες, σοφιστίες, παρερμηνείες (όπως απέδειξα), στην ΚΔ είπα.

β) Λέτε: «Αυτό φαίνεται και από την Παλαιά Διαθήκη που ο άνθρωπος πρόσφερε στον Θεό από την υλική κτίση.»

Σχόλια: 1.Μην αναρωτιέστε λοιπόν που θεωρώ την «Ορθοδοξία» μία Ιουδαΐζουσα θρησκεία. –Πολλά υπάρχουν στην ΠΔ, να τα μεταφέρουμε όλα; ΚΑΜΙΑ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΉ ΘΥΣΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ ΑΠΟ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ ΚΔ. Τέλος. 2. «ο άνθρωπος πρόσφερε στον Θεό» όχι από μόνος του, αλλά επειδή Ο Θεός του το ζητούσε. Σε μας δεν ζητάει κάτι τέτοιο.

6) Λέτε: «Αυτή η προφητεία (Ησ.ξς:19-21 που παραθέσατε) δεν αναφέρεται στον λαό Ισραήλ, αλλά στην Εκκλησία του Χριστού. Μιλάει για το έργο μεταξύ των εθνών. Από τα έθνη, θα φέρουν πιστούς ανθρώπους (αδελφούς) ως προσφορά στον Κύριο. Και από αυτούς τους πιστούς εκ των εθνών, θα πάρει ο Θεός κάποιους και θα τους κάνει ιερείς και λευίτες. Να η ειδική έννοια της λέξης ‘’ιερεύς’’. Δεν αναφέρεται στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης, διότι απαγορεύονταν να γίνουν ιερείς και λευίτες του Κυρίου από τα έθνη, ακόμα και από άλλη φυλή απαγορεύονταν. Επομένως, αναφέρεται σε μας. Μέσα από τους πιστούς της Καινής Διαθήκης (μέσα από το βασίλειον ιεράτευμα) θα ελάμβανε ο Θεός ιερείς. Ειδικούς ιερείς. Αυτό δεν σημαίνει ότι υπάρχει ανισότητα. Ισότητα υπάρχει, αλλά διαφορετικές είναι οι λειτουργίες. Που είναι το ‘’αντιβιβλικότατο’’;»

Σχολιασμός: Ελάτε ντε, που να’ναι άραγε το «αντιβιβλικότατο»;…

Αυτό το χωρίο δεν αναφέρεται κ.Μπαφίτη στην δική μας περίοδο, αλλά όπως και η περικοπή στον προφήτη Μαλαχία, αναφέρεται στην χιλιετή βασιλεία!! Ναι, ναι, ξέρω, αυθαιρετώ πάλι επειδή ξεσκεπάζω πάλι, τα ανθρώπινα λάθη «πατέρων». Ουσιαστικά, αυτή η περικοπή ρίχνει επιπλέον φως σε αυτήν στο Μαλαχία. Οπότε πάλι λάθος οι -όποιοι- «πατέρες» (θα δούμε αργότερα και «πατέρες» που πίστευαν στην ερχόμενη γήινη βασιλεία Του Κυρίου). Άλλο ένα στο μπαξέ των αυθαιρεσιών. Αλλά κοιτάτε φίλοι αναγνώστες ποια χωρία παραλείπει ο κ.Μπαφίτης. Θα βάλω το χωρίο που ανέφερε σε κόκκινο(19-21), εσείς δείτε και τι προηγείται και τι έπεται αυτού.

Διαβάζουμε: (Διακρίνετε σε πόσα σημεία θυμίζουν το βιβλίο του προφ. Μαλαχία.)

Ησ.66:15-24 ΔΙΟΤΙ ΙΔΟΥ Ο ΚΥΡΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΕΛΘΕΙ ΕΝ ΠΥΡΙ ΚΑΙ ΑΙ ΑΜΑΞΑΙ ΑΥΤΟΥ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΙΣΘΑΙ ΩΣ ΑΝΕΜΟΣΤΡΟΒΙΛΟΣ ΔΙΑ ΝΑ ΑΠΟΔΩΣΗ ΤΗΝ ΟΡΓΗΝ ΑΥΤΟΥ ΜΕ ΟΡΜΗΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΤΙΜΗΣΙΝ ΑΥΤΟΥ ΜΕ ΦΛΟΓΑΣ ΠΥΡΟΣ

16  ΔΙΟΤΙ ΕΝ ΠΥΡΙ ΚΥΡΙΟΥ ΚΑΙ ΕΝ ΤΗ ΜΑΧΑΙΡΑ ΑΥΤΟΥ ΘΕΛΕΙ ΚΡΙΘΗ ΠΑΣΑ ΣΑΡΞ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΦΟΝΕΥΜΕΝΟΙ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΙΣΘΑΙ ΠΟΛΛΟΙ

17  ΟΙ ΑΓΙΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΚΑΘΑΡΙΖΟΜΕΝΟΙ ΕΝ ΤΟΙΣ ΚΗΠΟΙΣ Ο ΕΙΣ ΚΑΤΟΠΙΝ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ΑΝΑΦΑΝΔΟΝ ΤΡΩΓΟΝΤΕΣ ΧΟΙΡΕΙΟΝ ΚΡΕΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΔΕΛΥΓΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΟΝΤΙΚΟΝ ΟΥΤΟΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΚΑΤΑΝΑΛΩΘΗ ΟΜΟΥ ΛΕΓΕΙ ΚΥΡΙΟΣ

18  ΔΙΟΤΙ ΕΓΩ ΕΞΕΥΡΩ ΤΑ ΕΡΓΑ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΥΣ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΕΡΧΟΜΑΙ ΔΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΞΩ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΤΑΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΛΘΕΙ ΚΑΙ ΙΔΕΙ ΤΗΝ ΔΟΞΑΝ ΜΟΥ

 

19 ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΣΤΗΣΕΙ ΣΗΜΕΙΟΝ ΜΕΤΑΞΥ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΕΣΩΣΜΕΝΟΥΣ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΘΕΛΩ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΕΙ ΕΙΣ ΤΑ ΕΘΝΗ ΕΙΣ ΘΑΡΣΕΙΣ ΦΟΥΛ ΚΑΙ ΛΟΥΔ ΟΙΤΙΝΕΣ ΣΥΡΟΥΣΙ ΤΟΞΟΝ ΕΙΣ ΘΟΥΒΑΛ ΚΑΙ ΙΑΥΑΝ ΕΙΣ ΤΑΣ ΝΗΣΟΥΣ ΤΑΣ ΜΑΚΡΑΝ ΟΙΤΙΝΕΣ ΔΕΝ ΗΚΟΥΣΑΝ ΤΗΝ ΦΗΜΗΝ ΜΟΥ ΟΥΔΕ ΕΙΔΟΝ ΤΗΝ ΔΟΞΑΝ ΜΟΥ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΚΗΡΥΞΕΙ ΤΗΝ ΔΟΞΑΝ ΜΟΥ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ

20 ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΦΕΡΕΙ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΣΑΣ ΕΚ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΕΠΙ ΙΠΠΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΑΜΑΞΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΦΟΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΗΜΙΟΝΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΑΧΥΔΡΟΜΩΝ ΖΩΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΜΟΥ ΟΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ ΛΕΓΕΙ ΚΥΡΙΟΣ ΚΑΘΩΣ ΤΑ ΤΕΚΝΑ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΦΕΡΟΥΣΙ ΤΗΝ ΕΞ ΑΛΦΙΤΩΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑΝ ΕΝ ΚΑΘΑΡΩ ΑΓΓΕΙΩ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΟΙΚΟΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

21  ΚΑΙ ΠΡΟΣΕΤΙ ΘΕΛΩ ΛΑΒΕΙ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΙΕΡΕΙΣ ΚΑΙ ΛΕΥΙΤΑΣ ΛΕΓΕΙ ΚΥΡΙΟΣ

 

22  ΔΙΟΤΙ ΩΣ ΟΙ ΝΕΟΙ ΟΥΡΑΝΟΙ ΚΑΙ Η ΝΕΑ ΓΗ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΚΑΜΕΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΔΙΑΜΕΝΕΙ ΕΝΩΠΙΟΝ ΜΟΥ ΛΕΓΕΙ ΚΥΡΙΟΣ ΟΥΤΩ ΘΕΛΕΙ ΔΙΑΜΕΝΕΙ ΤΟ ΣΠΕΡΜΑ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΑΣ

23  ΚΑΙ ΑΠΟ ΝΕΑΣ ΣΕΛΗΝΗΣ ΕΩΣ ΑΛΛΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΣΑΒΒΑΤΟΥ ΕΩΣ ΑΛΛΟΥ ΘΕΛΕΙ ΕΡΧΕΣΘΑΙ ΠΑΣΑ ΣΑΡΞ ΔΙΑ ΝΑ ΠΡΟΣΚΥΝΗ ΕΝΩΠΙΟΝ ΜΟΥ ΛΕΓΕΙ ΚΥΡΙΟΣ

24 ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΞΕΛΘΕΙ ΚΑΙ ΙΔΕΙ ΤΑ ΚΩΛΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΟΙΤΙΝΕΣ ΕΣΤΑΘΗΣΑΝ ΠΑΡΑΒΑΤΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΟΥ ΔΙΟΤΙ Ο ΣΚΩΛΗΞ ΑΥΤΩΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΤΕΛΕΥΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΥΡ ΑΥΤΩΝ ΔΕΝ ΘΕΛΕΙ ΣΒΕΣΘΗ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΙΣΘΑΙ ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΕΙΣ ΠΑΣΑΝ ΣΑΡΚΑ

Ερωτήσεις

Α) Φίλοι Ορθόδοξοι, έχουν εκπληρωθεί αυτά που σημείωσα σε κίτρινο;;;;;; Ναι, αυτά που σας λένε οι συγκεκριμένοι «πατέρες» ότι δεν αναφέρονται στην επί γης βασιλεία Του Κυρίου μετά την δεύτερη Έλευσή Του! Δείτε και την σειρά αυτών των γεγονότων.

Β) Αλλά ακόμα και το ίδιο το απόσπασμα που ο κ.Μπαφίτης μας παρέθεσε, σε ποιους αναφέρεται; Αναφέρεται στον λαό Ισραήλ (εδ.20 «τους αδερφούς σας εκ πάντων των εθνών», οι της διασποράς δηλαδή).

Που θα τους συνάξει; Στο «άγιον μου όρος την Ιερουσαλήμ» (και άρα όχι στο Άγιο Όρος στη χερσόνησο του Άθους της Χαλκιδικής στη Μακεδονία J J ).

Από ποιους θα είναι οι «ιερείς και Λευίτας»; Από: (Εδ.20) «ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΣΑΣ ΕΚ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ». Η αναφορά περί «ιερείς και Λευίτας» είναι -σε τέτοια χωρία- ΠΑΝΤΑ στον φυσικό λαό Ισραήλ. Οπότε, αυτό που μας λέει, είναι ότι σε όλα τα  έθνη, υπάρχουν σήμερα Ισραηλίτες από τις διάφορες φυλές (δείτε βίντεο που παρέθεσα σχετικά στο Β*) στις υποσημειώσεις) και από αυτούς τους Ισραηλίτες θα γίνουν δεκτοί και οι ιερείς και οι Λευίτες.

(Τι φοβερά πράγματα μας λέει ο Ησαΐας!!! Τι όμορφη εικόνα ενός πολιτισμού χωρίς αυτοκίνητα και αεροπλάνα που μολύνουν το περιβάλλον, αλλά και μία ζωή σε εντελώς άλλους ρυθμούς -εδ.20).

Γ) Μα τυφλοί εντελώς ήταν οι συγκεκριμένοι «πατέρες» σας;; Όλα αυτά δεν τα είδαν;; Τι σόι ερμηνεία τους πλάνησε έτσι ή απλώς παπαγάλιζαν αυτά που έλεγαν προγενέστεροι;;; Εκτός αν ήταν βαλτοί από τον «εχθρό της ψυχής», σαν αυτούς που ανέφερε ο Παύλος. Εσύ κ.Μπαφίτη, καλά ας δεχτώ ότι δεν τα είδατε όλα αυτά (…), αλλά το ότι μιλάει για «Λευίτες», έτσι απλά θα μας το κάνετε να μιλάει για «διακόνους» από τον λαό;;;;;;;;;;;;; Γιατί δεν λέει διακόνους! Για να μας μπερδέψει;; ΌΧΙ! Χρησιμοποιεί τον επαναλαμβανόμενο όρο «ιερείς και Λευίτες» που είναι σήμα κατατεθέν θα λέγαμε για την όλη Λευιτική ιεροσύνη του φυσικού Ισραήλ της ΠΔ. Αν ήθελε Ο Κύριος να μιλήσει για τους Χριστιανούς των 2000 –μέχρι στιγμής- χρόνων περίπου, προφητικά, θα επέλεγε άλλες λέξεις για να το καταλάβουμε.

Δ) Αλλά δεν τελειώσαμε. Αυτό το «ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΣΑΣ ΕΚ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ», δεν μπορεί, και να θέλουμε να το κάνουμε με το ζόρι να αναφέρεται…, δήθεν στους Ορθόδοξους ιερείς και διακόνους!

****Πρώτον επειδή όπως είπα τους ονομάζει «Λευίτας» και δεύτερον επειδή τα λόγια που προηγούνται και τα λόγια που έπονται είναι:

«ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙ ΦΕΡΕΙ ΠΑΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΣΑΣ ΕΚ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ ΕΠΙ ΙΠΠΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΑΜΑΞΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΦΟΡΕΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΗΜΙΟΝΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙ ΤΑΧΥΔΡΟΜΩΝ ΖΩΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΜΟΥ ΟΡΟΣ ΤΗΝ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ»

Συνέβη ποτέ αυτό; Συμβαίνει σήμερα μήπως; Φέρνουν κάποιοι «σωσμένοι», πιστούς με αυτόν τον τρόπο στα Ιεροσόλυμα για να γίνονται «ιερείς και Λευίτες»;;

****Και κάτι άλλο! Εφόσον, άλλοι είναι οι σεσωσμένοι από τα έθνη, και άλλοι αυτοί που αναφέρει ως «αδερφούς σας εκ πάντων των εθνών» από τους οποίους θα προκύψουν οι «ιερείς και Λευίτας», αυτό σημαίνει ότι οι σωσμένοι που θα μαζευτούν και θα σταλούν θα υπάρχουν ήδη όταν όπως λέει Ο Κύριος θα έλθει (εδ.18-19) «…ΔΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΞΩ ΠΑΝΤΑ ΤΑ ΕΘΝΗ ΚΑΙ ΤΑΣ ΓΛΩΣΣΑΣ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΣΙΝ ΕΛΘΕΙ ΚΑΙ ΙΔΕΙ ΤΗΝ ΔΟΞΑΝ ΜΟΥ. 19 ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΣΤΗΣΕΙ ΣΗΜΕΙΟΝ ΜΕΤΑΞΥ ΑΥΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΣΕΣΩΣΜΕΝΟΥΣ ΕΞ ΑΥΤΩΝ ΘΕΛΩ ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΕΙ…».

Πάλι λοιπόν δεν μπορεί να αναφέρεται σε «Ορθόδοξους» ιερείς και Λευίτες, διότι δεν υπήρχαν τέτοιοι κατά την πρώτη Έλευση Του Κυρίου! Τι συζητάμε τώρα! Αλλά, όπως λέω, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.

Και κάτι άλλο! Εφόσον θα υπάρχουν ήδη οι σωσμένοι κάτα την συγκεκριμένη Έλευση του Κυρίου, τότε δεν μπορεί να αναφέρεται στην πρώτη Έλευση Του Κυρίου (εξάλλου οι προφητικές περιγραφές είναι συγκλονιστικές και ανεκπλήρωτες μέχρι στιγμής!)

Δ) Αφού «διακρίναμε» τα λόγια του Ησαΐα και είδαμε και τον συσχετισμό τους με τα λόγια του Μαλαχία, ας συσχετίσουμε τώρα τα λόγια του Ησαΐα και με τα λόγια του Ιεζεκιήλ για να μάθουμε για τους Ισραηλίτες της διασποράς (ζωντανούς και νεκρούς!) στην διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας (που είναι η αρχή της αιώνιας βασιλείας Του Κυρίου). Κανονικά θα ήταν ωφέλιμο να παραθέσω όλο το κεφάλαιο, αλλά αναγκαστικά για συντομία επέλεξα δύο μέρη ιδιαίτερα σημαντικά (37:9-14, 20-28), με σχόλια δικά μου σε κόκκινα:

Ιεζ.37:9-14 Και είπε προς εμέ, προφήτευσον επί το πνεύμα, προφήτευσον, υιέ ανθρώπου, και ειπέ προς το πνεύμα, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Ελθέ, πνεύμα, εκ των τεσσάρων ανέμων και εμφύσησον επί τους πεφονευμένους τούτους και ας αναζήσωσι. 10 Και προεφήτευσα, ως προσετάχθην· και το πνεύμα εισήλθεν εις αυτούς και ανέζησαν και εστάθησαν επί τους πόδας αυτών, στράτευμα μέγα σφόδρα. 11 Και είπε προς εμέ, Υιέ ανθρώπου, τα οστά ταύτα είναι πας ο οίκος Ισραήλ· ιδού, ούτοι λέγουσι, τα οστά ημών εξηράνθησαν και η ελπίς ημών εχάθη· ημείς ηφανίσθημεν. 12 Διά τούτο προφήτευσον και ειπέ προς αυτούς, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Ιδού, λαέ μου, εγώ ανοίγω τους τάφους σας και θέλω σας αναβιβάσει εκ των τάφων σας, θέλω σας φέρει εις την γην του Ισραήλ. 13 Και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Κύριος, όταν, λαέ μου, ανοίξω τους τάφους σας και σας αναβιβάσω εκ των τάφων σας. 14 Και θέλω δώσει το πνεύμά μου εις εσάς και θέλετε αναζήσει και θέλω σας θέσει εν τη γη υμών, και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ ο Κύριος ελάλησα και εξετέλεσα, λέγει Κύριος. (Αυτά τα εδάφια, σε αντίθεση με το τι λένε πολλοί, θεωρώ ότι μιλούν κυριολεκτικά για την ανάσταση ολόκληρου του λαού Ισραήλ στην ιστορία [εδ.11/ίσως όλοι όσοι θεωρήθηκαν από Τον Κύριο γνήσιος λαός Του, άρα μάλλον ένα μικρό υπόλοιπο] και όχι απλώς για «πνευματική αναζωπύρωση» ή για την «λήψη Του Αγίου Πνεύματος» της δικής μας εποχής. Οι περιγραφές, αυτήν την εντύπωση δίνουν. Μην ξεχνάτε ότι στην Αποκ.20:4-6 διαβάσαμε:

«4 Και είδον θρόνους, και εκάθησαν επ' αυτών, και κρίσις εδόθη εις αυτούς και είδον τας ψυχάς των πεπελεκισμένων διά την μαρτυρίαν του Ιησού και διά τον λόγον του Θεού, και οίτινες δεν προσεκύνησαν το θηρίον ούτε την εικόνα αυτού, και δεν έλαβον το χάραγμα επί το μέτωπον αυτών και επί την χείρα αυτών· και έζησαν και εβασίλευσαν μετά του Χριστού τα χίλια έτη. 5 Οι δε λοιποί των νεκρών δεν ανέζησαν, εωσού πληρωθώσι τα χίλια έτη. Αύτη είναι η ανάστασις η πρώτη. 6 Μακάριος και άγιος, όστις έχει μέρος εις την πρώτην ανάστασιν· επί τούτων ο θάνατος ο δεύτερος δεν έχει εξουσίαν αλλά θέλουσιν είσθαι ιερείς του Θεού και του Χριστού και θέλουσι βασιλεύσει μετ' αυτού χίλια έτη.»

Εφόσον θανατωθούν οι Χριστιανοί από τον αντίχριστο, θα υπάρξει ανάσταση, χρονικά λίγο πριν του ξεκινήματος της χιλιετούς βασιλείας. Σε αυτήν την πρώτη ανάσταση θεωρώ ότι αναφέρεται πάνω, στο Ιεζ.37:9-14, όπου ο λαός Ισραήλ θα αναστηθεί για να βασιλέψει με τους Χριστιανούς που είχαν μπολιαστεί στον λαό αυτό εν Χριστώ.)

Ας δούμε όμως και την συνέχεια στο κεφ.37 του Ιεζεκιήλ, 6 εδάφια πιο κάτω.

 

20-28 / Και αι ράβδοι, επί τας οποίας έγραψας, θέλουσιν είσθαι εν τη χειρί σου ενώπιον αυτών. 21 Και ειπέ προς αυτούς, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· (Δείτε τώρα περί αυτής της σύναξης, ζώντων και νεκρών, από Τον Κύριο την οποία αναφέρει και ο Ησαϊας.) Ιδού, εγώ θέλω λάβει τους υιούς Ισραήλ εκ μέσου των εθνών όπου υπήγον, και θέλω συνάξει αυτούς πανταχόθεν και φέρει αυτούς εις την γην αυτών. 22 Και θέλω κάμει αυτούς εν έθνος εν τη γη, επί των ορέων του Ισραήλ· και εις βασιλεύς θέλει είσθαι βασιλεύς (ποιος όμως;) επί πάντας αυτούς (Στους Εβραίους δηλαδή του Ισραήλ και της διασποράς. Μήπως έχει συμβεί αυτό; Όχι.)· και δεν θέλουσιν είσθαι πλέον δύο έθνη και δεν θέλουσιν είσθαι του λοιπού διηρημένοι πλέον εις δύο βασίλεια· (Δηλαδή τον λαό του [της διασποράς] από τα έθνη και τον λαό Του από τον Ισραήλ) 23 και δεν θέλουσι μιαίνεσθαι πλέον εν τοις ειδώλοις αυτών ουδέ εν τοις βδελύγμασιν αυτών ουδέ εν πάσαις ταις παραβάσεσιν αυτών· αλλά θέλω σώσει αυτούς εκ πασών των κατοικήσεων αυτών, εν αις ημάρτησαν, και θέλω καθαρίσει αυτούς (μήπως έχει συμβεί αυτό; Όχι.)· και θέλουσιν είσθαι λαός μου και εγώ θέλω είσθαι Θεός αυτών. 24 Και Δαβίδ ο δούλός μου θέλει είσθαι βασιλεύς επ' αυτούς· και θέλει είσθαι επί πάντας αυτούς εις ποιμήν (ο Δαβίδ λογικά θα αναστηθεί με τον υπόλοιπο λαό Ισραήλ και θα βασιλέψει σε αυτούς, Ο Κύριος όμως ταυτόχρονα θα βασιλέυει με τους Χριστιανούς στα έθνη. Σημειώστε ότι ο Δαβίδ είχε πεθάνει περίπου 400 χρόνια πριν γραφτεί το βιβλίο του Εζεκιήλ.)· και θέλουσι περιπατεί εν ταις κρίσεσί μου και θέλουσι φυλάττει τα διατάγματά μου και εκτελεί αυτά. 25 Και θέλουσι κατοικεί εν τη γη, την οποίαν έδωκα εις τον δούλον μου τον Ιακώβ, όπου κατώκησαν οι πατέρες σας· και εν αυτή θέλουσι κατοικεί, αυτοί και τα τέκνα αυτών και τα τέκνα των τέκνων αυτών, έως αιώνος· και Δαβίδ ο δούλός μου θέλει είσθαι άρχων αυτών εις τον αιώνα (άρα, αφού μαζευτούν αυτοί από όλα τα έθνη, ο Δαβίδ θα βασιλεύει). 26 Και θέλω κάμει προς αυτούς διαθήκην ειρήνης· αύτη θέλει είσθαι διαθήκη αιώνιος προς αυτούς· και θέλω στηρίξει αυτούς και πληθύνει αυτούς, και θέλω θέσει το αγιαστήριόν μου εν μέσω αυτών εις τον αιώνα. 27 Και η σκηνή μου θέλει είσθαι εν μέσω αυτών, και θέλω είσθαι Θεός αυτών και αυτοί θέλουσιν είσθαι λαός μου (μήπως έχουν συμβεί αυτά; Όχι. Επιπλέον απόδειξη είναι τα επόμενα λόγια.). 28 Και θέλουσι γνωρίσει τα έθνη  ότι εγώ ο Κύριος είμαι ο αγιάζων τον Ισραήλ, όταν το αγιαστήριόν μου ήναι εν μέσω αυτών εις τον αιώνα. (Γνώρισαν ποτέ τα έθνη κάτι τέτοιο κ.Μπαφίτη; Όχι.)

(Πανπολλά τα κεφάλαια σε όλη την ΠΔ που αναφέρονται στην χιλιετούς βασιλεία, μερικά από αυτά [Ησα.19, 56, 66] σχολιάσε και ένας αναγνώστης σας νομίζοντας ότι αφορούν το «Ορθόδοξο» ιερατείο.)

Κλείνοντας αυτό το σημείο, βλέπουμε ότι πράγματι μαθαίνουμε για μία γήινη βασιλεία μετά την 2^η Έλευση του Κυρίου, όπου Ο Κύριος με όλον τον λαό Ισραήλ (Χριστιανοί και μη Χριστιανοί άγιοι του Ισραήλ και από την διασπορά) θα διαδραματίζουν (παντού) πρωτεύοντα ρόλο επί της γης και Ο Κύριος θα δοξάζεται όσο ποτέ επί της γης. Ο δε Ιωάννης στην Αποκάλυψη απλώς μας προσθέτει την πληροφορία σχετικά με την διάρκεια αυτής της (αρχικής) βασιλείας, χίλια έτη -δείτε το χωρίο στο Β*). Έτσι λοιπόν, τα χωρία αυτά δεν μιλούν για το Ορθόδοξο ιερατείο αποτελούμενο από «ιερείς και Λευίτας, αστεία πράγματα.

     Θα συμπληρώσω φυσικά και τα λόγια του Παύλου, να δούμε τι έχουν να μας πουν, πάντα αντίθετα με αυτά που πίστευαν μερικοί «πατέρες» και η μεταγενέστερη αυτών «Ορθοδοξία»:

Ο Παύλος λοιπόν ονομάζει μυστήριο την αποκατάσταση του Ισραήλ και δείχνει να πίστευε ότι όταν Ο Λυτρωτής έρθει (2^η Έλευση) «εκ Σιών», αφού όμως προηγουμένως έχει «εισέλθη το πλήρωμα των εθνών» (δηλαδή συμπληρωθούν όλα τα μέλη στην Εκκλησία από τα έθνη, «πας -ο πνευματικός εννοείται- Ισραήλ»), τότε θα παύσει η «τύφλωσις» του Ισραήλ, τότε «θα αποστρέψει τας ασεβείας του Ιακώβ» και τότε θα αφαιρέσει «τα αμαρτίας αυτών». Τότε! Πότε; Όταν όπως λέει η προφητεία της ΠΔ έρθει ξανά «εκ Σιών ο Λυτρωτής», άρα όταν έρθει ξανά δεν τελειώνουν όλα όπως λένε πολλοί, αλλά θα αρχίσει το επόμενο κεφάλαιο του σχεδίου του Θεού. Διαβάζουμε:

Ρωμ.11:25-27 Διότι δεν θέλω να αγνοήτε, αδελφοί, το μυστήριον τούτο, διά να μη υψηλοφρονήτε, ότι τύφλωσις κατά μέρος έγεινεν εις τον Ισραήλ, εωσού εισέλθη το πλήρωμα των εθνών, 26 και ούτω πας ο Ισραήλ θέλει σωθή, καθώς είναι γεγραμμένον· Θέλει ελθεί εκ Σιών ο λυτρωτής και θέλει αποστρέψει τας ασεβείας από του Ιακώβ· 27 Και αύτη είναι η παρ' εμού διαθήκη προς αυτούς, Όταν αφαιρέσω τας αμαρτίας αυτών.

 

Αργότερα, στο Υ*5) Δ), όταν θα μιλήσουμε για την φύση των ένδοξων σωμάτων που θα λάβουν οι πιστοί,  θα δούμε αυτό το χωρίο αναλυτικά και στα συμφραζόμενά του και θα διακρίνουμε λεπτομέρειες που επίσης μιλούν για τα γεγονότα πάνω στη γη, γεγονότα/καταστάσεις που δεν έχουν εκπληρωθεί ακόμα!    

    Έτσι λοιπόν, ο δε Παύλος είδαμε ότι πίστευε η ιστορία του Ισραήλ δεν σταματάει με την 2^η Έλευση Του Κυρίου, αλλά συνεχίζει.

 

Μία παράκληση κ.Μπαφίτη. Αν σχολιάσετε τα πιο πάνω, θέλω να λάβετε σωστά υπόψη όλες τις περιγραφές και γεγονότα που εμπερικλείονται στα μέχρι στιγμής χωρία που ανέφερα του Μαλαχία, του Ησαΐα, του Ιεζεκιήλ, αλλά και της Αποκάλυψης κεφ.20. Όχι μονοκονδυλιές, κάνοντας ταυτόχρονα και επιλεκτικά ένα βολικό Ορθόδοξο μοντάζ/παζλ, διότι πάλι θα εκτεθείτε και εσείς και η «Ορθοδοξία» σε όποιον έχει μάτια να διαβάζει και θα κουράζουμε τον κόσμο με τα ίδια και τα ίδια.

 

Συνεχίζετε στο επόμενο λάθος σας (αν και πιο λογικό από το προηγούμενο):

 

Ε*) (Χρήσιμο θα ήταν να μας λέγατε το συγκεκριμένο κεφάλαιο στην επιστολή του Κλήμη να το βρούμε και μόνοι μας. Επίσης μου προκαλεί περιέργεια (…) ότι θα αναφερθείτε πάλι στο απόσπασμα του Κλήμη Ρώμης 5 σελίδες πριν το τέλος της απάντησής σας (στο σημείο σας 24), αν και εκτενέστερα εκεί. Γιατί όχι μία και καλή εκεί ή εδώ; Γεμίζετε σελίδες με επαναλήψεις, πράγμα πολύ κουραστικό για όλους μας.)

1) Μιλάει ο Κλήμης για: «προσφοράς και λειτουργίας» και «ποιούντες τας προσφοράς» και εσείς λέτε:

«Τι μαθαίνουμε ότι έκαναν οι χριστιανοί ήδη από τον πρώτο αποστολικό αιώνα; Προσφορές και λειτουργίες! Προσφορά άρτου και οίνου…»

Σχολιασμός: Όχι κ. Μπαφίτη.

α) Μου αρέσει που λέτε «Τι μαθαίνουμε ότι έκαναν….;» Πάντως όχι αυτά που θέλετε να μάθουμε. Για τον άρτο και οίνο μαθαίνουμε από την ΚΔ όχι από αυτά τα λόγια του Κλήμη! Έλεος! Ο Κλήμης μιλάει λοιπόν για: «προσφοράς και λειτουργίας». Προσφορές και λειτουργίες (πληθυντικό) κάνουν, όσο γνωρίζω, όλες οι Χριστιανικές «Εκκλησίες». Προσφορές (ρούχα, τροφές, χρήμα, φάρμακα, φιλοξενία) γίνονται για την υποστήριξη των φτωχών, αλλά και των διαφόρων εργατών/λειτουργών. Λέγοντας «λειτουργίες» λογικά εννοεί τις διάφορες υπηρεσίες.

β) Ότι κάνανε προσφορές και είχαν λειτουργίες/υπηρεσίες οι Χριστιανοί είναι γεγονός και το βλέπουμε και στην ΚΔ και γίνεται όπως είπα σε όλες τις Χριστιανικές συναθροίσεις! Διαβάζουμε λοιπόν (προσέξτε τις λέξεις):

Β’Κορ.9:10-14 Ο δε χορηγων σπορον εις τον σπειροντα και αρτον προς τροφην ειθε να χορηγηση και να πληθυνη τον σπορον σας και να αυξηση τα γεννηματα της δικαιοσυνης σας· 11 πλουτιζομενοι κατα παντα εις πασαν ελευθεριοτητα, ητις εργαζεται δι' ημων ευχαριστιαν εις τον Θεον. 12 Διοτι η διακονια της υπηρεσιας ταυτης (αρχ. Η διακονία της λειτουργίας ταύτης..) ουχι μονον προσαναπληροι τας στερησεις των αγιων, αλλα και περισσευει δια πολλων ευχαριστιων προς τον Θεον· 13 επειδη δοκιμαζοντες την διακονιαν ταυτην δοξαζουσι τον Θεον δια την υποταγην της εις το ευαγγελιον του Χριστου ομολογιας σας και δια την ελευθεριοτητα της προς αυτους και προς παντας μεταδοσεως, 14 και δια της υπερ υμων δεησεως αυτων, οιτινες σας επιποθουσι δια την προς εσας υπερβαλλουσαν χαριν του Θεου. 15 Χαρις δε εις τον Θεον δια την ανεκδιηγητον αυτου δωρεαν.

γ) Στην ΚΔ η «λειτουργία» είναι η υπηρεσία, η διαδικασία κατά την οποία υπηρετώ, και δεν περιορίζεται στις όποιες τελετές, και φυσικά έχοντας φρέσκιες παραστάσεις από την ΚΔ, αυτού του είδους προσφορών και λειτουργιών μου ήρθαν στην σκέψη. Π.χ. διαβάζουμε:

Ρωμ.13:5-7 Δια τουτο ειναι αναγκη να υποτασσησθε ουχι μονον δια την οργην, αλλα και δια την συνειδησιν. 6 Επειδη δια τουτο πληρονετε και φορους· διοτι υπηρεται (αρχ. «λειτουργοί») του Θεου ειναι εις αυτο τουτο ενασχολουμενοι. 7 Αποδοτε λοιπον εις παντας τα οφειλομενα, εις οντινα οφειλετε τον φορον τον φορον, εις οντινα τον δασμον τον δασμον, εις οντινα τον φοβον τον φοβον, εις οντινα την τιμην την τιμην.

Φιλιπ.2:17, 24-30 Αλλ' εαν και προσφερω εμαυτον σπονδην επι της θυσιας και λειτουργιας της πιστεως σας, χαιρω και συγχαιρω μετα παντων υμων·…………. 24 πεποιθα δε επι τον Κυριον οτι και εγω θελω ελθει ταχεως. 25 Εστοχασθην ομως αναγκαιον να πεμψω προς εσας τον Επαφροδιτον τον αδελφον και συνεργον και συστρατιωτην μου, απεσταλμενον δε απο σας και υπηρετησαντα (αρχ.«και λειτουργόν της…») εις την χρειαν μου, 26 επειδη επεποθει ολους εσας και ελυπειτο, διοτι ηκουσατε οτι ησθενησε. 27 Και τωοντι ησθενησε μεχρι θανατου· αλλ' ο Θεος ηλεησεν αυτον, ουχι δε αυτον μονον, αλλα και εμε, δια να μη λαβω λυπην επι λυπην. 28 Οθεν επεμψα αυτον μετα περισσοτερας σπουδης, δια να χαρητε ιδοντες αυτον παλιν, και εγω να εχω ολιγωτεραν λυπην. 29 Δεχθητε λοιπον αυτον εν Κυριω μετα πασης χαρας και τιματε τους τοιουτους, 30 επειδη δια το εργον του Χριστου επλησιασε μεχρι θανατου, καταφρονησας την ζωην αυτου, δια να αναπληρωση την ελλειψιν υμων της εις εμε υπηρεσιας (αρχ.«της προς εμέ λειτουργίας»).

«Λειτουργίες/υπηρεσίες» λοιπόν έχουν όλες οι Χριστιανικές συναθροίσεις/Εκκλησία.

δ) Μα τι είναι αυτά πάλι! Ο Κλήμης μιλάει για «προσφορές», άρα διάφορες, ενώ εσείς το φέρνετε εκεί που το θέλετε περιορίζοντας το σε «προσφορά του άρτου και οίνου», μάλιστα από ειδικούς ιερείς! ΤΙΠΟΤΕ στα λόγια του δεν προδίδουν την Θεία Κοινωνία. Βλέπετε αυτό που σας μάθανε να βλέπετε ή και ό,τι επιθυμείτε κ.Μπαφίτη. Ψέματα δεν θα λέω, αυτό αντιλαμβάνομαι∙ άκρως ανησυχητικό και συνάμα απογοητευτικό θα έλεγα.

ε) Απόδειξη ότι λέγοντας ο Κλήμης «λειτουργίες, εννοεί εδώ γενικά α) οποιαδήποτε υπηρεσία β) οποιουδήποτε πιστού», και ότι δεν το συνδέει με την ΘΚ είναι και τα ίδια του τα λόγια που παραθέσατε που απευθύνονται σε όλους τους Κορίνθιους και υπογραμμίζω, διαβάζουμε:

«Τω γαρ αρχιερεί ίδιαι λειτουργίαι δεδομέναι εισί, και τοις ιερεύσιν ίδιος ο τόπος προστέτακται, και Λευίτες ίδιαι διακονίαι επίκεινται∙ ο λαϊκός άνθρωπος τοις λαϊκοίς προστάγμασιν δέδεται. Εκαστος ημών, αδελφοί, εν τω ιδίω τάγματι ευαρεστείτω θεώ εν αγαθή συνειδήσει υπάρχων, μη παρεκβαίνων τον ωρισμένον της λειτουργίας αυτού κανόνα, εν σεμνότητι».»

Δύο σημεία:

***Καταλαβαίνουμε λοιπόν ότι με αυτόν τον γενικό λόγο εφέρε στην σκέψη του διάφορες θέσεις με τις ανάλογες λειτουργίες/υπηρεσίες βάσει χαρισμάτων ή και αγάπης επιθυμία ίσως, οι οποίες φυσικά ήταν να μπαίνουν σε λειτουργία με την τάξη που προβλέπονταν. Δεν φαίνεται από πουθενά σε αυτά τα λόγια ότι έφερνε στην σκέψη του 1. την τελετή της ΘΚ με τον άρτο/Σώμα και οίνο/Αίμα, κάτι λογικό διότι οποιοσδήποτε θα μπορούσε να τελέσει την ΘΕ ή της άλλες τελετές (παρόλο που λόγου τάξης τις τελούσαν οι πρώτοι της τάξης, οι πρεσβύτεροι), ή 2. ένα ειδικό ιερατείο, καθότι απευθύνεται σε όλους τους πιστούς και αναγνωρίζει ότι όλοι έχουν μία θέση («τάγματι») στην Εκκλησία, απλά αυτή θα πρέπει να μπαίνει σε λειτουργία με τάξη, όπως το είχε καθορίσει –λέει ο Κλήμης…- Ο Κύριος. Με το «έκαστος ημών, αδερφοί…», ο Κλήμης φαίνεται ότι δεν μιλάει ούτε καν περιορίζει την σκέψη του εδώ σε πρεσβύτερους συγκεκριμένα, τόσο γενικός είναι ο λόγος του. Τα δε προηγούμενα λόγια του που μιλούν για αρχιερέα, ιερέα, Λευίτη, λαϊκό, είναι όπως σε λίγο θα δούμε απλώς ένα παράδειγμα από την Εβραϊκή θρησκεία και το επικαλείτε διότι ήταν το πιο κοντινό στην τάξη της ΚΔ (δηλαδή πρεσβύτεροι, διάκονοι, λαϊκοί), όχι για να μας πει δήθεν ότι υπάρχουν στην Χριστιανική πίστη αρχιερείς, ιερείς, Λευίτες!

Αλλά σίγουρα δεν τελειώσαμε ακόμα με τον Κλήμη.

*** Υπογραμμίσατε τις λέξεις: «τω ιδίω τάγματι», γιατί; Πέρα από το ότι ο Κλήμης αναγνωρίζει ότι όλοι οι πιστοί βρίσκονται σε κάποιο «τάγμα»/τάξη και δεν περιορίζει την λέξη δήθεν σε ένα ειδικό ιερατείο, η λέξη «τάγματι» βρίσκεται μία φορά στην ΚΔ (στο αρχαίο) και εκεί, κάτι έχει πάλι να μας πει. Διαβάζουμε:

Α’Κορ.15:23 έκαστος δε εν τω ιδίω τάγματι απαρχή Χριστός έπειτα οι Χριστού εν τη παρουσία αυτού

Ο Βάμβας την μεταφράζει «τάξιν». Έτσι λοιπόν ο Κλήμης γράφει:

«Εκαστος ημών, αδελφοί, εν τω ιδίω τάγματι..»

Και ο Παύλος γράφει:

«έκαστος δε εν τω ιδίω τάγματι..»

Είμαι δε σίγουρος ότι «ορμώμενος» από τα λόγια του Παύλου, χρησιμοποιεί την ίδια έκφραση. Αν έτσι έχει το πράμα, τότε λογικό είναι να την χρηιμοποιεί με την ίδια έννοια, δηλαδή με μία πιο ευρή, διότι ο Παύλος την χρησιμοποιεί για να μιλήσει για διάφορες κατηγορίες (μάλιστα που χρονικά η μία ακολουθεί την άλλη), λέγοντας: «τώρα ο Χριστός….έγεινεν απαρχή των κεκοιμημένων», «ούτω και πάντες θέλουσι ζωοποιηθή εν τω Χριστώ» και μετά συνεχίζει: «έκαστος δε εν τω ιδίω τάγματι απαρχή Χριστός έπειτα οι Χριστού εν τη παρουσία αυτού».

Σε αυτήν την περίπτωση λοιπόν, βλέπουμε ότι και πάλι δεν συνδέεται η λέξη αυτή αποκλειστικά (εννοείται!) με μία τάξη συγκεκριμένα. Το καταθέτω αυτό να υπάρχει, θέλοντας να δείξω ότι και τα λόγια του Κλήμη δεν περιορίζουν την έννοια σε μία κατηγορία/τάξη, καθώς και του Παύλου δεν το κάνουν. Πράγμα που σημαίνει ότι η υπογράμμιση της λέξεως αυτής εκ μέρους σας γίνεται –δύο φορές- ουσιαστικά άτοπη και έτσι άκυρη ως προς αυτό που θέλετε να αναδείξετε.

 

2) Το ότι δεν μπορεί εδώ να μιλάει για την ειδική ή γενική ιεροσύνη της ΚΔ, φαίνεται και από το ότι μιλάει για «Λευίτες». Τι δουλειά έχουν οι Λευίτες στην Εκκλησία της ΚΔ;!!;!!! Όπως πολύ καλά γνωρίζετε, οι Λευίτες ήταν Εβραίοι από την φυλή Λευί και ήταν υπηρέτες των ιερέων/αρχιερέων της τάξης Ααρών. Σε καμία επιστολή της ΚΔ δεν αναφέρεται καν η λέξη «Λευίτες», και στα Ευαγγέλια και στις Πράξεις αναφέρεται μόνο σε αληθινούς Λευίτες από την φυλή Λευί. Το ότι δεν αναφέρονται πουθενά ως διάκονοι της περιόδου της ΚΔ, είναι κάτι το ΠΑΝΤΕΛΩΣ αφύσικο, αν για την συζήτηση δεχτώ ότι ο όρος αυτός διατηρήθηκε για να ονομάσει δήθεν πιστούς που διακονούν παρόλο που δεν ήταν της φυλής Λευί! Ελάχιστοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς ερμηνεύουν την λέξη «Λευίτες» ως Χριστιανοί διάκονοι γενικά, επειδή έχουν πλανηθεί να νομίζουν ότι τα της χιλιετούς βασιλείας, αφορούν την μετά Χριστό (της πρώτης Έλευσής Του) εποχή, μέχρι την δεύτερη Έλευσή Του και άρα οι προφητείες αυτές δήθεν μιλούν για τους σημερινούς διάκονους αν και με την παλιά τους ονομασία.

 

3) Σα σφήνα/άλμα εδώ μου φαίνονται λοιπόν τα λόγια του: «Τω γαρ αρχιερεί ίδιαι λειτουργίαι δεδομέναι εισί, και τοις ιερεύσιν ίδιος ο τόπος προστέτακται, και Λευίτες ίδιαι διακονίαι επίκεινται∙ ο λαϊκός άνθρωπος τοις λαϊκοίς προστάγμασιν δέδεται.»

Είχα προσπαθήσει να δω τα λόγια αυτά με «Ορθόδοξα» μάτια, αλλά κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Γιατί αναφέρει την τάξη της Εβραϊκής θρησκείας; Βλέπουμε δηλαδή ότι εκεί που μιλούσε για τις προσφορές και λειτουργίες της Εκκλησίας, κάνει ένα μικρό άλμα η σκέψη του, στις Θεϊκές συντεταγμένες της ΠΔ (κάτι σύνηθες σε προφορικο λόγο που άλλος καταγράφει), σε αυτές που ήταν φυσικά γνώριμες στους Κορινθίους, όπως σε όλους τους πιστούς μέχρι κάποιο σημείο. Στην συνέχεια, θα μείνει σε αυτές, ως αφορμή να σκεφτούνε ότι… και στην ΚΔ Ο Θεός όρισε κάποιους τρόπους/συντεταγμένες, ώστε να γίνονται τα πράγματα κατά τάξιν, πράγμα που θεωρεί άκρως σοβαρό για τον Θεό. Δεν ήταν ο σκοπός του όμως να μας πει ότι και σήμερα έχουμε ειδικό ιερατείο όπως στην ΠΔ, κάτι που σαν σκέψη παραβλέπει πολλά!

Θα αποδείξω όμως σε λίγο ότι πράγματι αυτό που έκανε ήταν να απλώς να παραλληλίζει τα των Εβραίων που πήγαιναν με τα δεδομένα της της περίοδου της ΠΔ με αυτά της περιόδου της ΚΔ.

 

4) Επειδή μόλις διάβασα τα λόγια του και αμέσως μου δημιουργήθηκε η πιο πάνω απορία σχετικά με το συγκεκριμένο απόσπασμα που παραθέσατε, θέλησα να δώσω και σε αυτό χρόνο και να το ψάξω και άλλο, τα συμφραζόμενά του δηλαδή. Αυτό που βρήκα είναι ότι υπήρχε σημαντική συνέχεια που δεν παραθέσατε, και αυτή ρίχνει φως στις προθέσεις του Κλήμη (όποιος επίσης εντόπισε την εντύπωση ότι μάλλον πρόκειται για καταγραφή προφορικού λόγου από κάποιον γραμματέα/βοηθό του, ας το κρατάει αυτό στον νου του στην συνέχεια). Θα δούμε λοιπόν και τα επόμενα λόγια του (που κατά «Ορθόδοξη» παράδοση αποσιωπάτε ή και αγνούσατε), αλλά και τι διαφωτιστικά έχουν να προσθέσουν και τα επόμενα 4 κεφάλαιά του (επιστολή του πρώτη στους Κορινθίους), αλλά και το υπόλοιπο της επιστολής του γενικότερα.

Θα δούμε έτσι δύο άκρως σημαντικά σημεία για την σωστή κατανόηση των λόγων του. Το πρώτο φανερώνει ότι οι προσφορές και οι λειτουργίες, ανήκουν σε προηγούμενη παράγραφο και όχι στην παράγραφο που μιλάει για αρχιερέα, ιερείς και Λευίτες και το δεύτερο φανερώνει ότι τους μόνους αρχιερείς, ιερείς, και Λευίτες που είχε στην σκέψη του ήταν αυτοί που σχετίζονταν με τις παραδόσεις της ΠΔ και κάνοντας παραλληλισμούς τους φέρνει ως παράδειγμα τάξεως προς μίμηση. Ας τα δούμε τα λόγια του (από http://www.ccel.org/l/lake/fathers/clement-i_clement_b.htm με υπογραμμίσεις και μαρκάρισμα δικά μου):

 

α) Αν και δεν επηρεάζει πολύ την πραγματικότητα των όσων λέγονται, ένα πρόβλημα θεωρώ ότι εντοπίζεται στον διαχωρισμό των κεφαλαίων/παραγράφων της επιστολής του. Δεν γνωρίζω ποιος έκανε τον διαχωρισμό αυτόν, δηλαδή αν ο ίδιος ή άλλοι τον έκαναν. Το κείμενο από όπου παραθέσατε αυτή τη περικοπή, δεν κάνει διαχωρισμό κεφαλαίων/παραγράφων ή αριθμητικό διαχωρισμό των προτάσεων. Το δικό μου κείμενο όμως κάνει μεν έναν διαχωρισμό που όμως θεωρώ λάθος.

Τα λόγια του Κλήμη λοιπόν που συζητάμε («Τω γαρ αρχιερεί…») φαίνονται ως να προέκυψαν μετά από μία παύση και έτσι να ανήκουν στην επόμενη παράγραφο χωριστά, ως εξής (η κόκκινη αρίθμηση δείχνει πως θα ήταν σε νέα παράγραφο, σε νέο κεφάλαιο):

5. (1.) Τῷ γὰρ ἀρχιερεῖ ἴδιαι λειτουργίαι δεδομέναι εἰσίν, καὶ τοῖς ἱερεῦσιν ἴδιος ὁ τόπος προστέτακται, καὶ Λευΐταις ἴδιαι διακονίαι ἐπίκεινται· ὁ λαϊκὸς ἄνθρωπος τοῖς λαϊκοῖς προστάγμασιν δέδεται. 1. (2.) Ἕκαστος ἡμῶν, ἀδελφοί ἐν τῷ ἰδίῳ τάγματι εὐαριστείτω τῷ θεῷ ἐν ἀγαθῇ συνειδήσει ὑπάρχων, μὴ παρεκβαίνων τὸν ὡρισμένον τῆς λειτουργίας αὐτοῦ κανόνα, ἐν σεμνότητι. 2. (3.) οὐ πανταχοῦ, ἀδελφοί, προσφέρονται θυσίαι ἐνδελεχισμοῦ (δηλ. διαρκείας) ἢ εὐχῶν ἢ περὶ ἁμαρτίας καὶ πλημμελεία  ἀλλ’ ἢ ἐν Ἱερουσαλὴμ μόνῃ· κἀκεῖ δὲ οὐκ ἐν παντὶ τόπῳ προσφέρεται, ἀλλ’ ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ πρὸς τὸ θυσιαστήριον, μωμοσκοπηθὲν (δηλ. αφού εξετασθεί) τὸ προσφερόνενον διὰ τοῦ ἀρχιερέως καὶ τῶν προειρημένων λειτουργῶν. 3. (4.) οἱ οὖν παρὰ τὸ καθῆκον τῆς βουλήσεως αὐτοῦ ποιοῦντές τι θάνατον τὸ πρόστιμον ἔχουσιν. 4. (5.) ὁρᾶτε, ἀδελφοί· ὅσῳ πλείονος κατηξιώθημεν γνώσεως, τοσούτῳ μᾶλλον ὑποκείμεθα κινδύνῳ.

Πως σας φαίνεται κ.Μπαφίτη αυτή η παράγραφος χωριστά (μάλλον αποτέλεσμα προφορικού λόγου) από την προηγούμενη παράγραφο περί προσφορών και λειτουργείων; Είμαι παράλογος και αυθαιρετώ; Όχι.

Τα λόγια λοιπόν αυτά, δεν συνδέονται άμεσα με τα προηγούμενα λόγια του περί προσφορών και λειτουργείων όπως νομίζετε, αλλά μόνο έμμεσα. Η πρώτη παράγραφος μιλάει για αυτά που πρέπει να δίνονται και να γίνονται με τάξη και ευλάβεια και η δεύτερη για αυτούς που τα δίνουν ή κάνουν αυτά. Εσείς και οι «Ορθόδοξοι» θεολόγοι σας,  κάνατε το λάθος να τα συνδέσατε άμεσα για να μας λέτε ότι οι προσφορές… ήταν ο άρτος και οίνος… και ότι οι αρχιερείς, ιερείς (παραβλέπουμε τους Λευίτες και λαϊκούς που συμπληρώνει και επιβεβαιώνουν ότι μιλάει για προσφορές κάθε είδους) είναι δήθεν ένα ειδικό Χριστιανικό ιερατείο.

     Προσέξτε ότι ο λόγος που μετέθεσα ποιο κάτω και σε νέα παράγραφο, δηλαδή την πρόταση που ξεκινάει: «Τω γαρ αρχιερεί…» δεν είναι για το «έτσι θέλω» μου, αλλά είναι επειδή α) από την μία φαίνεται (βάσει των λεγομένων της ΚΔ) σαν μία σκέψη «σφήνα» και κάπως άσχετη σφήνα σε εκείνο το σημείο, διότι ενώ στην προηγούμενη πρόταση μιλάει για τις «προσφορές», σε αυτήν ξαφνικά μιλάει όχι για τις προσφορές, αλλά για το έργο του αρχιερέα, ιερέα, Λευίτη και λαϊκού, δηλαδή φεύγει προς στιγμήν από το έργο για να σχολιάσει αυτούς που το επιτελούν β) κάτι που ενισχύει την θέση μου ότι είναι πράγματι «σφήνα» αυτά τα λόγια είναι και ο τρόπος που ξεκινάει την πρόταση «Τω γαρ αρχιερεί», σαν απλώς να φέρνει στην σκέψη του ένα παράδειγμα γνωστό σε αυτούς (τον αρχιερέα στα Ιεροσόλυμα με το ιερατείο), και από το ότι  γ) νοηματικά –στα πλαίσια ενός προφορικού λόγου- «κολλάει» άμεσα/καλύτερα και με την δεύτερη και τρίτη πρόταση [με την κόκκινη αρίθμηση: 2) και 3) ].

 

    Αν έχει σημασία για σας (αλλά και για τους αναγνώστες), θα πω ότι αν πίστευα ότι πράγματι ο Κλήμης μιλούσε για αρχιερείς, ιερείς και Λευίτες ως μέρος της Εκκλησίας Του Χριστού στην περίοδο της ΚΔ, ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ δεν θα υπήρχε αυτή η ανάλυση εκ μέρους μου∙ θα ήταν μία συνειδητή διαστρέβλωση και έτσι αμαρτία. Σε εκείνη την περίπτωση λοιπόν, θα σας έλεγα ότι είναι άλλος ένας «πατέρας» σας που έχει πλανηθεί (όπως π.χ. και αυτός που έγραψε την «Διδαχή των αποστόλων» και παρανοεί τα λόγια του Μαλαχία). Αυτήν την ανάλυση όλη την κάνω διότι προσωπικά αν ήμουν «Ορθόδοξος» ποτέ δεν θα χρησιμοποιούσα ως επιχείρημα τα λόγια του Κλήμη. Δεν με πείθουν ΚΑΘΟΛΟΥ ότι αναγνωρίζει την ύπαρξη αρχιερέα, ιερέων και Λευιτών στην Εκκλησία Του Χριστού και θεωρώ ότι όταν θα έχουμε τελειώσει αυτό το σημείο δεν θα πείθει εσάς ότι μιλάει για Χριστιανικό ειδικό ιερατείο.

 

β) Ας δούμε τώρα τα υπόλοιπα που δείχνουν την κατάχρησή των λόγων του Κλήμη εκ μέρους σας. Θα σχολιάζω κάτω από κάθε κεφάλαιο. Γράφει ο ίδιος ο Κλήμης λοιπόν:

XL (Κεφ.40)

1. Προδήλων οὖν ἡμῖν ὄντων τούτων, καὶ ἐγκεκυφότες εἰς τὰ βάθη τῆς θείας γνώσεως, πάντα τάξει ποιεῖν ὀφείλομεν, ὅσα ὁ δεσπότης ἐπιτελεῖν ἐκέλευσεν κατὰ καιροὺς τεταγμένους. 2. τάς τε προσφορὰς καὶ λειτουργίας ἐπιτελεῖσθαι, καὶ οὐκ εἰκῆ ἢ ἀτάκτως ἐκέλευσεν γίνεσθαι, ἀλλ’ ὡρισμένοις καιροῖς καὶ ὥραις. 3. ποῦ τε καὶ διὰ τίνων ἐπιτελεῖσθαι θέλει, αὐτὸς ὥρισεν τῇ ὑπερτάτω αὐτοῦ βουλήσει, ἵν’ ὁσίως πάντα γινόμενα ἐν εὐδοκήσει εὐπρόσδεκτα εἴη τῷ θελήματι αὐτοῦ. 4. οἱ οὖν τοῖς προστεταγμένοις καιροῖς ποιοῦντες τὰς προσφορὰς αὐτῶν εὐπρόσδεκτοί τε καὶ μακάριοι· τοῖς γὰρ νομίμοις τοῦ δεσπότου ἀκολουθοῦντες οὐ διαμαρτάνουσιν. 5. τῷ γὰρ ἀρχιερεῖ ἴδιαι λειτουργίαι δεδομέναι εἰσίν, καὶ τοῖς ἱερεῦσιν ἴδιος ὁ τόπος προστέτακται, καὶ Λευΐταις ἴδιαι διακονίαι ἐπίκεινται· ὁ λαϊκὸς ἄνθρωπος τοῖς λαϊκοῖς προστάγμασιν δέδεται.

**Το κείμενο που χρησιμοποιώ θέτει την 5^η πρόταση στην ίδια παράγραφο κάτι στο οποίο διαφωνώ, ενώ θα έπρεπε με τα λόγια της πρότασης 5 να ξεκινάει η επόμενη παράγραφος.

** Μέχρι και την πρόταση 4 λοιπόν, αναφέρεται σε προσφορές και λειτουργίες/υπηρεσίες της Εκκλησίας.

**Καμία σχέση δεν μπορούν να έχουν αυτά (αρχιερείς, ιερείς [ειδικού ιερατείου], και Λευίτες) με την ΚΔ, και όπως θα δούμε… και ο Κλήμης φαίνεται να συμφωνεί.

 

XLI (41) Βάζω –όπως ανέλυσα σχετικά- και την προηγούμενη πρόταση να αρχίζει αυτό το κεφάλαιο με την πιο φυσιολογική αρίθμηση. (Θυμίζω ότι το κείμενο που παραθέτετε σταματάει στις λέξεις «εν σεμνότητι» που τόνισα με μπλέ χρώμα. Τα υπόλοιπα σημαντικά δεν τα αναφέρεται.)

      1. τῷ γὰρ ἀρχιερεῖ ἴδιαι λειτουργίαι δεδομέναι εἰσίν, καὶ τοῖς ἱερεῦσιν ἴδιος ὁ τόπος προστέτακται, καὶ Λευΐταις ἴδιαι διακονίαι ἐπίκεινται· ὁ λαϊκὸς ἄνθρωπος τοῖς λαϊκοῖς προστάγμασιν δέδεται. 2. Ἕκαστος ἡμῶν, ἀδελφοί ἐν τῷ ἰδίῳ τάγματι εὐαριστείτω τῷ θεῷ ἐν ἀγαθῇ συνειδήσει ὑπάρχων, μὴ παρεκβαίνων τὸν ὡρισμένον τῆς λειτουργίας αὐτοῦ κανόνα, ἐν σεμνότητι.

(Το κείμενο που χρησιμοποιώ έχει τα επόμενα λόγια στην ίδια παράγραφο, κάτι που επίσης είναι λάθος, και το διωρθώνω ανοίγοντας εδώ νέα παράγραφο αν και αφήνω την αρίθμηση χωρίς αλλαγή.)

     3. οὐ πανταχοῦ, ἀδελφοί, προσφέρονται θυσίαι ἐνδελεχισμοῦ (δηλ. διαρκείας) ἢ εὐχῶν ἢ περὶ ἁμαρτίας καὶ πλημμελεία  ἀλλ’ ἢ ἐν Ἱερουσαλὴμ μόνῃ· κἀκεῖ δὲ οὐκ ἐν παντὶ τόπῳ προσφέρεται, ἀλλ’ ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ πρὸς τὸ θυσιαστήριον, μωμοσκοπηθὲν (δηλ. αφού εξετασθεί) τὸ προσφερόνενον διὰ τοῦ ἀρχιερέως καὶ τῶν προειρημένων λειτουργῶν. 4. οἱ οὖν παρὰ τὸ καθῆκον τῆς βουλήσεως αὐτοῦ ποιοῦντές τι θάνατον τὸ πρόστιμον ἔχουσιν. 5. ὁρᾶτε, ἀδελφοί· ὅσῳ πλείονος κατηξιώθημεν γνώσεως, τοσούτῳ μᾶλλον ὑποκείμεθα κινδύνῳ.

Σχολιασμός των πιο πάνω:

** Εδώ βλέπουμε (πρ.3) να αναφέρει πράξεις συγκεκριμένες (προσφερόμενες θυσίες, πληθυντικός(!): ενδελεχισμού, ευχών, περι αμαρτίας, πλημμελεία) που δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με την ΘΕ.

**Αυτές οι συγκεκριμένες θυσίες γίνονταν μόνο στα Ιεροσύλημα, στο θυσιαστήριο του ναού (πρ.3)! Ποιοι τα έκαναν αυτά; Χριστιανοί; J Έλεος!

**Τα λόγια: «και των προειρημένων λειτουργών» (δηλ. αυτών που προανέφερε: των ιερέων και Λευιτών) έχουν ιδιαίτερη σημασία, διότι βλέπουμε ότι για τον Κλήμη, συνειρμικά συνδέεται αυτό το κεφάλαιο και το ιερατείο με το προηγούμενο κεφάλαιο και το εκεί ιερατείο!

**Μας λέει ότι για όσους από το ειδικό ιερατείο δεν τηρούν τα καθήκοντά τους, το πρόστιμο είναι θάνατος! Αυτό είναι διδασκαλία της ΚΔ;;;;;; Του Χριστού και των αποστόλων Του;;;;;;

**Στην πρόταση 4 και 5, δίνεται η εντύπωση ότι τους λέει να διακρίνουν την σοβαρότητα του να λειτουργούν για τον Θεό, έχοντας χρησιμοποιήσει για παράδειγμα την Εβραϊκή ιεροσύνη στα Ιεροσόλυμα, αλλά και ότι όσα πιο πολλά έχουμε αξιωθεί να ξέρουμε, τόσο περισότερο κινδυνεύουμε.

 

XLII (42)

1. Οἱ ἀπόστολοι ἡμῖν εὐηγγελίσθησαν ἀπὸ τοῦ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, Ἰησοῦς ὁ Χριστὸς ἀπὸ τοῦ θεοῦ ἐξεπέμφθη. 2. ὁ Χριστὸς οὖν ἀπὸ τοῦ θεοῦ καὶ οἱ ἀπότολοι ἀπὸ τοῦ Χριστοῦ· ἐγένοντο οὖν ἀμφότερα εὐτάκως ἐκ θελήματος θεοῦ. 3. παραγγελίας οὖν λαβόντες καὶ πληροφορηθέντες διὰ τῆς ἀναστάσεως τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ πιστωθέντες ἐν τῷ λόγῳ τοῦ θεοῦ, μετὰ πληροφορίας πνεύματος ἁγίου ἐξῆλθον εὐαγγελιζόμενοι, τὴν βασιλείαν τοῦ θεοῦ μέλλειν ἔρχεσθαι. 4. κατὰ χώρας οὖν καὶ πόλεις κηρύσσοντες καθίστανον τὰς ἀπαρχὰς αὐτῶν, κοκιμάσαντες τῷ πνεύματι, εἰς ἐπισκόπους καὶ διακόνους τῶν μελλόντων πιστεύειν. 5. καὶ τοῦτο οὐ καινῶς· ἐκ γὰρ δὴ πολλῶν χρόνων ἐγέγραπτο περὶ ἐπισκόπων καὶ διακόνων. οὕτως γάρ που λέγει ἡ γραφή· Καταστήσω τοὺς ἐπισκόπους αὐτῶν ἐν δικαιοσύνῃ καὶ τοὺς διακόνους αὐτῶν ἐν πίστει.

Σχόλια: **Μας δείχνει εδώ ο Κλήμης ότι στην τάξη που θέσπισε Ο Θεός στην ΚΔ, αυτοί που ανέλαβαν μετά από τους αποστόλους, ήταν οι επίσκοποι (πρεσβύτεροι που επέβλεπαν στις τοπικές εκκλησίες) και οι διάκονοι (επίσης της κάθε συνάθροισης), χωρίς να λέει τίποτα περί ειδικών ιερέων και Λευιτών, και αυτά όλα βέβαια είναι σε συμφωνία με το βιβλίο της ΚΔ. Σημειώστε ότι δεν αγνοεί τους πρεσβυτέρους, αλλά τους ονομάζει επίσκοπους όπως και η ΚΔ!

**Μάλιστα το θεωρεί τόσο δεδομένο ότι Ο Θεός όρισε επίσκοπους και διάκονους στην ΚΔ, που θεωρεί ότι ήταν προφητευμένο στην ΠΔ, στον Ησα.60:17. Αν και ο Κλήμης φέρνει στην σκέψη του την μετάφραση των Ο’ – Εβδομήκοντα, το περίεργο είναι ότι παραθέτει κάπως διαφορετικά τα λόγια απ’ό,τι είναι εκεί, μάλλον από μνήμης. Η ουσία όμως είναι ότι αυτά τα λόγια έφερε στην σκέψη του, δηλαδή αναφορά σε «επισκόπους» και «διακόνους» (στο βιβλίο της ΚΔ όμως αυτοί δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με ειδικό ιερατείο). Προσέξτε –όπως ήδη ανέφερα- ότι σε αντίθεση με άλλους «πατέρες»/εκκλησιαστικούς ιερείς, παραλείπει εντελώς τους «πρεσβυτέρους»!! Ή μήπως όχι; Φυσικά όχι, διότι οι πρεσβύτεροι είχαν τον ρόλο της επισκοπής. Οι άλλοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς που διαφοροποιούν τον επίσκοπο από τους πρεσβυτέτους αποκλίνουν από αυτήν την αλήθεια της ΚΔ. Στην πορεία όμως ο Κλήμης θα τους ονομάσει τους επισκόπους όπως θα δούμε  και «πρεσβυτέρους», πάλι σε συμφωνία με την Γραφή.

ΧLIII (43)

1. Καὶ τί θαυμαστόν, εἰ οἱ ἐν Χριστῷ πιστευθέντες παρὰ θεοῦ ἔργον τοιοῦτο κατέστησαν τοὺς προειρημένους; ὅπου καὶ ὁ μακάριος πιστὸς θεράπων ἐν ὅλῳ τῷ οἴκῳ Μωϋσῆς τὰ διατεταγμένα αὐτῷ πάντα ἐσημειώσατο ἐν ταῖς ἱεραῖς βίβλοις, ᾧ καὶ ἐπηκολούθησαν οἱ λοιποὶ προφῆται, συνεπιμαρτυροῦντες τοῖς ὑπ’ αὐτοῦ νενομοθετημένοις. 2. ἐκεῖνος γάρ, ζήλου ἐπεσον́τος περὶ τῆς ἱερωσύνης καὶ στασιαζουσῶν τῶν φυλῶν, ὁποία αὐτῶν εἴη τῷ ἐνδόξῳ ὀνόματι κεκοσμημένη, ἐκέλευσεν τοὺς δώδεκα φυλάρχους προσενεγκεῖν αὐτῳ ῥάβδους ἐπιγεγραμμένας ἑκάστης φυλῆς κατ’ ὄνομα· καὶ λαβὼν αὐτὰς ἔδησεν καὶ ἐσφράγισεν τοῖς δακτυλίοις τῶν φυλάρχων, καὶ ἀπέθετο αὐτὰς εἰς τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου ἐπὶ τὴν τράπεζαν τοῦ θεοῦ. 3. καὶ κλείσας τὴν σκηνὴν ἐσφράγισεν τὰς κλεῖδας ὡσαύτως καὶ τὰς ῥάβδους, 4. καὶ εἶπεν αὐτοῖς· Ἄδρες ἀδελφοί, ἧς ἂν φυλῆς ἡ ῥάβδος βλαστήσῃ, ταύτην ἐκλέλεκται ὁ θεὸς εἰς τὸ ἱερατεύειν καὶ λειτοργεῖν αὐτῷ. 5. πρωΐας δὲ γενομένης συνεκάλεσεν πάντα τὸν Ἰσραήλ, τὰς ἑξακοσίας χιλιάδας τῶν ἀνδρῶν, καὶ ἐπεδείξατο τοῖς φυλάρχοις τὰς σφραγῖδας, καὶ ἤνοιξεν τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου καὶ προεῖλεν τὰς ῥάβδους· καὶ εὑρέθη ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν οὐ μόνον βεβλαστηκυῖα, ἀλλὰ καὶ κρπὸν ἔχουσα. 6. τί δοκεῖτε, ἀγαπητοί; οὐ προῄδει Μωϋσῆς τοῦτο μέλλειν ἔσεσθαι; μάλιστα ᾔδει· ἀλλ’ ἵνα μὴ ἀκαταστασία γένηται ἐν τῷ Ἰσραήλ, οὕτως ἐποίησεν, εἰς τὸ δοξασθῆναι τὸ ὄνομα τοῦ ἀληθινοῦ καὶ μόνου θεοῦ· ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ἀμήν.

Σχόλια: **Προσέξτε αυτό το σημείο. Μας αναφέρει ότι αυτοί για τους οποίους μίλησε προηγουμένως (ποιους;), τους επίσκοπους και διάκονους, είχαν κατασταθεί από αυτούς στους οποίος Ο Θεός εμπιστεύτηκε το έργο Του. Στο προηγούμενο κεφάλαιο, αναφέρεται πάλι σε «προειρημένους», αλλά εκεί μιλάει για αρχιερέα/ιερείς/Λευίτες.

**Άρα μέχρι στιγμής έχουμε το ακόλουθο μοντέλο:

Κεφ.40 - βλέπουμε «αρχιερέα/ιερείς/Λευίτες» στα πλαίσια λειτουργιών των Εβραίων της ΠΔ (δεν φαίνονται δανεικοί οι όροι κ.Μπαφίτη;).

Κεφ.41 - κάνει πάλι αναφορά σε αυτούς, όμως σχετίζοντάς τους με παράγοντες όπως θυσίες, θυσιαστήριο, ναό στα Ιεροσόλυμα.

 - - -

Κεφ.42 - βλέπουμε «επίσκοπους» και «διακόνους» που είχαν δοθεί από Το Άγιο Πνεύμα και τους αποστόλους, στα πλαίσια της ΚΔ (χωρίς κανένα συσχετισμό αυτών με ιερατείο).

Κεφ.43 - κάνει πάλι αναφορά σε αυτούς, λέγοντας ότι τοποθετήθηκαν από τους «ἐν Χριστῷ πιστευθέντες παρὰ θεοῦ ἔργον τοιοῦτο».

 

Τι κάνει όπως λέει ο λαός νιάου-νιάου στα κεραμίδια σχετικά με τα λόγια του Κλήμη που παραθέσατε; Λογικά, ΔΕΝ περιγράφουν την Εκκλησία, αλλά την Εβραϊκή θρησκεία.

 

*Στο προηγούμενο κεφάλαιο (43) και στο πρώτο μέρος της πρώτης πρότασης αυτού του κεφαλαίου, βλέπουμε να γίνεται λόγος για την τάξη της Εκκλησίας και τα όποια όργανά της. Στο δεύτερο μέρος της ίδιας πρώτης πρότασης, θέλοντας να φέρει ένα παράδειγμα τάξης, ξεκινάει να κάνει ένα παραλληλισμό με τον Μωυσή και την τάξη της ΠΔ και τελειώνει αυτήν την συλλογιστική λέγοντας «ἵνα μὴ ἀκαταστασία γένηται ἐν τῷ Ἰσραήλ». Θεωρώ ότι μέσα σε αυτό το πλαίσιο αυτής της τακτικής (παραδείγματος εκ του παραλληλισμού ΠΔ με ΚΔ) αναφέρει και το:

«Τω γαρ αρχιερεί ίδιαι λειτουργίαι δεδομέναι εισί, και τοις ιερεύσιν ίδιος ο τόπος προστέτακται, και Λευίτες ίδιαι διακονίαι επίκεινται• ο λαϊκός άνθρωπος τοις λαϊκοίς προστάγμασιν δέδεται…»

Για αυτό και τελειώνει λέγοντας: «Ἕκαστος ἡμῶν, ἀδελφοί ἐν τῷ ἰδίῳ τάγματι……….. μὴ παρεκβαίνων τὸν ὡρισμένον τῆς λειτουργίας αὐτοῦ κανόνα, ἐν σεμνότητι.»

Βλέπουμε λοιπόν ένα μοτίβο να επαναλαμβάνεται.

 

XLIV (44)

1. Καὶ οἱ ἀπόστολοι ἡμῶν ἔγνωσαν διὰ τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὅτι ἔρις ἔσται ἐπὶ τοῦ ὀνόματος τῆς ἐπισκοπῆς. 2. διὰ ταύτην οὖν τὴν αἰτίαν πρόγνωσιν εἰληφότες τελείαν κατέστησαν τοὺς προειρημένους, καὶ μεταξὺ ἐπινομὴν δεδώκασιν, ὅπως, ἐὰν κοιμηθῶσιν, διαδέξωνται ἕτεροι δεδοκιμασμένοι ἄντρες τὴν λειτουργίαν αὐτῶν. 3. τοὺς οὖν κατασταθέντας ὑπ’ ἐκείνων ἢ μεταξὺ ὑφ’ ἑτέρων ἐλλογίμων ἀνδρῶν συνευδοκησάσης τῆς ἐκκλησίας πάσης, καὶ λειτουργήσαντας ἀμέμπτως τῷ ποιμνίῳ τοῦ Χριστοῦ μετὰ ταπεινοφροσύνης, ἡσύχως καὶ ἀβαναύσως, μεμαρτυρημένους τε πολλοῖς χρόνοις ὑπὸ πάντων, τούτους οὐ δικαίως νομίζομεν ἀποβάλλεσθαι τῆς λειτουργίας. 4. ἁμαρτία γὰρ οὐ μικρὰ ἡμῖν ἔσται, ἐὰν τοὺς ἀμέμτως καὶ ὁσίως προσενεγκόντας τὰ δῶρα τῆς ἐπισκοπῆς ἀποβάλωμεν. 5. μακάριοι οἱ προοδοιπορήσαντες πρεσβύτεροι, οἵτινες ἔγκαρπον καὶ τελείαν ἔσχον τὴν ἀνάλυσιν· οὐ γὰρ εὐλαβοῦνται μὴ τις αὐτοὺς μεταστήσῃ ἀπὸ τοῦ ἱδρυμένου αὐτοῖς τόπου. 6. ὁρῶμεν γάρ, ὅτι ἐνίους ὑμεῖς μετηγάγετε καλῶς πολιτευομένους ἐκ τῆς ἀμέμπτως αὐτοῖς τετειμημένης λειτουργίας.

Σχόλιο: Βλέπουμε εδώ ότι λέγοντας «προειρημένους» αναφέρεται μεν στους επίσκοπους και διακόνους των δύο προηγούμενων κεφαλαίων, αναφέροντας πως δόθηκε εντολή να διαδέχονται άλλοι αυτούς αφού πεθάνουν (πρόταση 2). Στην συνέχεια τους λέει ότι όσοι τήρησαν την λειτουργία τους όπως έπρεπε, δεν πρέπει να τους βγάζει η Εκκλησία από την λειτουργία τους (πρ.3), κάτι που θα ήταν όχι μικρή αμαρτία(πρ.4). Στην συνέχεια (πρ.5 ) φέρνει στην σκέψη τους «πρεσβύτερους» (όχι ιερείς!) μεταξύ αυτών που φύγανε από την ζωή και που είχαν μέχρι τέλους σταθεί άξια παραδείγματα της λειτουργίας τους, συγκεκριμένα της επισκοπής τους (πρότ.4-5)!!

 

Βλέπουμε κ.Μπαφίτη ότι τα λόγια του Κλήμη που αναφέρετε είχαν και συνέχεια… και τι συνέχεια! Μία που εκθέτει και εσάς και όλους τους μεταγενέστερους που παρερμήνεψαν τα συγκεκριμένα λόγια του Κλήμη. Τα λόγια λοιπόν αυτά που παραθέσατε τα απευθύνει σε πιστούς Χριστιανούς, αλλά περιγράφουν Εβραίους «στα Ιεροσόλυμα μόνο»! Και έτσι λογικά, μιλάει για το τι γινότανε στην περίοδο πριν την καταστροφή του τελευταίου ναού!! Ο Κλήμης δίνει την εντύπωση ότι κάνει μάθημα στους Χριστιανούς, φέρνοντας παράδειγμα από την τάξη του ιερατείου στα Ιεροσόλυμα, αλλά και από την ΠΔ. Τους λέει δηλαδή ότι ο καθένας στην ΠΔ είχε τον δικό του ρόλο να διαδραματίσει, το ίδιο και σήμερα στην Εβραϊκή ιεροσύνη στα Ιεροσόλυμα, για αυτό και βλέπουμε: «Τω γαρ αρχιερεί ίδιαι λειτουργίαι δεδομέναι εισί, και τοις ιερεύσιν ίδιος ο τόπος προστέτακται, και Λευίτες ίδιαι διακονίαι επίκεινται• ο λαϊκός άνθρωπος τοις λαϊκοίς προστάγμασιν δέδεται…

Έχοντας δώσει το παράδειγμα που ήρθε στην σκέψη του (με τους γνωστούς αυτούς παράγοντες στους Χριστιανούς), στην συνέχεια ουσιαστικά τους καλεί να τους μιμηθούν λέγοντας:

…Εκαστος ημών, αδελφοί, εν τω ιδίω τάγματι ευαρεστείτω θεώ εν αγαθή συνειδήσει υπάρχων, μη παρεκβαίνων τον ωρισμένον της λειτουργίας αυτού κανόνα, εν σεμνότητι».»

Μόνο έτσι αποκτούν φυσιολογικό νόημα τα πρώτα λόγια του Κλήμη που παραθέσατε. Οπότε πάλι λάθος κάνατε, αν και αντιλαμβάνομαι ότι δεν ήταν και πολύ δύσκολο λόγω των λόγων του Κλήμη και ίσως του χωρισμού των κεφαλαίων/παραγράφων, αλλά και κυρίως λόγω της επηρροής της «Ορθοδοξίας».

 

5) Σχετικά με τα υπόλοιπα της επιστολής του.

Αξιοσημείωτο είναι, ότι 5 φορές σε όλη την επιστολή του αναφέρεται σε «αρχιερέα» και αυτό είναι στον ενικό, ποτέ στο πληθυντικό (οι «Ορθοδοξία» έχει πολλούς αρχιερείς/επισκόπους), και στις τρεις από αυτές, αναφέρεται στον Ιησού Χριστό. Η πρώτη προηγείται των λόγων του Κλήμη που παραθέσατε και οι άλλες δύο έπονται αυτού. Ας τις δούμε όλες στην σειρά:

XXXVI (κεφ.36)

1. Αὕτη ἡ ὁδός, ἀγαπητοί, ἐν ᾗ εὕρομεν τὸ σωτήριον ἡμῶν, Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν ἀρχιερέα τῶν προσφορῶν ἡμῶν, τὸν προστάτην καὶ βοηθὸν τῆς ἀσθενείας ἡμῶν. 2…..

Μου θυμίζει:

Α’Πέτ.2:5 και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού»

 

XL (40)

…5. τῷ γὰρ ἀρχιερεῖ ἴδιαι λειτουργίαι δεδομέναι εἰσίν, καὶ τοῖς ἱερεῦσιν ἴδιος ὁ τόπος προστέτακται, καὶ Λευΐταις ἴδιαι διακονίαι ἐπίκεινται· ὁ λαϊκὸς ἄνθρωπος τοῖς λαϊκοῖς προστάγμασιν δέδεται.

 

XLI (κεφ.41)

…2. οὐπανταχοῦ, ἀδελφοί, προσφέρονται θυσίαι ἐνδελεχισμοῦ ἢ εὐχῶν ἢ περὶ ἁμαρτίας καὶ πλημμελεία. ἀλλ’ ἢ ἐν Ἱερουσαλὴμ μόνῃ· κἀκεῖ δὲ οὐκ ἐν παντὶ τόπῳ προσφέρεται, ἀλλ’ ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ πρὸς τὸ θυσιαστήριον, μωμοσκοπηθὲν τὸ προσφερόνενον διὰ τοῦ ἀρχιερέως καὶ τῶν προειρημένων λειτουργῶν. …

 

LXI (κεφ.61)

3. ὁ μόνος δυνατὸς ποιῆσαι ταῦτα καὶ περισσότερα ἀγαθὰ μεθ’ ἡμῶν, σοὶ ἐξομολογούμεθα διὰ τοῦ ἀρχιερέως καὶ προστάτου τῶν ψυχῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, δι’ οὗ σοι ἡ δόξα καὶ ἡ μεγαλωσύνη καὶ νῦν καὶ εἰς γενεὰν γενεῶν καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ἀμήν.

 

LXIV (κεφ.64)

1. Λοιπὸν ὁ παντεπόπτης θεὸς καὶ δεσπότης τῶν πνευμάτων καὶ κυριος πασης σαρκός, ὁ ἐκλεξάμενος τὸν κύριον Ἰησοῦν Χριστὸν καὶ ἡμᾶς δι’ αὐτοῦ εἰς λαὸν περούσιον, δῴη πάσῃ ψυχῇ ἐπικεκλημένῃ τὸ μεγαλοπρεπὲς καὶ ἅγιον ὄνομα αὐτοῦ πίστιν, φόβον, εἰρηνην, ὑπομονὴν καὶ μακροθυμίαν, ἐγκράτειαν ἁγνείαν, σωφροσύνην, εἰς εὐαρέστησιν τῷ ὀνόματι αὐτοῦ διὰ τοῦ ἀρχιερέως καὶ προστάτου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστου, δι’ οὗ αὐτῷ δόξα καὶ μεγαλωσύνη, κράτος καὶ τιμή, καὶ νῦν καὶ εἰς πάντας τοῦς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ἀμήν.

 

Παρόλο που ο Χριστός ονομάζεται στην ΚΔ «αρχιερέας» επειδή εκτελεί τον ρόλο του μεσολαβητή προς Τον Θεό, κάτι που μόνο ο αρχιερέας στην ΠΔ έκαμε, η λογική μου λέει ότι αν πίστευε ο Κλήμης ότι υπήρχαν αρχιερείς (όπως οι «Ορθόδοξοι» πιστεύουν, με την δικοί τους οπτική), θα έπρεπε λογικά αναφερόμενος στην ίδια επιστολή στον Χριστό να μην Τον ονόμαζε σκέτο «αρχιερέα», αλλά ίσως μέγα Αρχιερέα. Δεν μπορεί στην σκέψη του να κατατάσσει Τον Κύριο μεταξύ άλλων αρχιερέων. Από την άλλη, θα περίμενα αναφορά, μάλιστα πολλαπλή, σε Χριστιανό αρχιερέα, εφόσον δήθεν υπήρχαν.

 

Τους πρεσβύτερους τους αναφέρει 5 φορές χωρίς καμία παράλληλη νύξη για ειδικό ιερατείο (όπως δηλαδή και η ΚΔ!), και άλλη μία φορά σχετιζόμενους με την ΠΔ. Ας τις δούμε:

I (κεφ.1)

…3. ἀπροσωπολήμπτως γὰρ πάντα ἐποιεῖτε καὶ ἐν τοῖς νομίμοις τοῦ θεοῦ ἐπορεύσθε, ὑποτασσόμενοι τοῖς παρ’ ὑμῖν πρεσβυτέροις· νέοις τε μέτρια καὶ σεμνὰ νοεῖν ἐπετρέπετε· γυναιξίν τε ἐν ἀμώμῳ καὶ σεμνῇ καὶ ἁγνῇ συνειδήσει πάντα ἐπιτελεῖν παρηγγέλλετε, στεργούσας καθηκόντως τοὺς ἄνδρας ἑαυτῶν· ἔν τε τῷ κανόνι τῆς ὑποταγῆς τὰ κατὰ τὸν οἶκον σεμνῶς οἰκουργεῖν ἐδιδάσκετε, πάνυ σωφρονούσας.

LXIV (κεφ.44)

…5. μακάριοι οἱ προοδοιπορήσαντες πρεσβύτεροι, οἵτινες ἔγκαρπον καὶ τελείαν ἔσχον τὴν ἀνάλυσιν· οὐ γὰρ εὐλαβοῦνται μὴ τις αὐτοὺς μεταστήσῃ ἀπὸ τοῦ ἱδρυμένου αὐτοῖς τόπου.

XLVII (κεφ.47)

…6. αἰσψρά, ἀγαπητοί, καὶ λίαν αἰσψρά, καὶ ἀνάξια τῆς ἐν Χριστῷ ἀγωγῆς ἀκούεσθαι, τὴν βεβαιοτάτην καὶ ἀρχαίαν Κορινθίων ἐκκλησίαν δι’ ἓν ἢ δύο πρόσωπα στασιάζειν πρὸς τοὺς πρεσβυτέρους·

LIV (κεφ.54)

…2. εἰπάτω· Εἰ δι’ ἐμὲ στάσις καὶ ἔρις καὶ σχίσματα, ἐκχωρῶ, ἄπειμι, οὗ ἐὰν βούλησθε, καὶ ποιῶ τὰ ποίμνιον τοῦ Χριστοῦ εἰρηνευέτω μετὰ τῶν καθεσταμένων πρεσβυτέρων…

 

LV (κεφ.55) (το μόνο σημείο σε όλη την επιστολή που αναφέρεται σε πρεσβύτερο της ΠΔ.)

4. Ἰουδὶθ ἡ μακαρία, ἐν συγκλεισμῷ οὔσης τῆς πόλεως, ᾐτήσατο παρὰ τῶν πρεσβυτέρων ἐαθῆναι αὐτὴν ἐξελθεῖν εἰς τὴ παρεμβολὴν τῶν ἀλλοφύλων.

 

LVII (κεφ.57)

1. Ὑμεῖς οὖν οἱ τὴν καταβολὴν τῆς στάσεως ποιήσαντες ὑποτάγητε τοῖς πρεσβυτέροις καὶ παιδεύθητε εἰς μετάνοιαν, κάμψαντες τὰ γόνατα τῆς καρδίας ὑμῶν…..

 

(Θυμίζω ότι σε μερικά κεφάλαια που παρέθεσα, ταυτίζει την υπηρεσία του επισκοπού (που για τους «Ορθόδοξους» είναι αρχιερέας), με αυτή του πρεσβύτερου!)

 

Είναι δυνατό κ.Μπαφίτη να γράφει έτσι ο Κλήμης και να έχει στον νου ιερατείο;;;!!! Αλλά δεν τελειώσαμε ακόμα.

ΟΛΕΣ οι αναφορές του σε «ιερείς» (και μία φορά σε ιεροσύνη) αφορούν την ΠΔ, καμία την ΚΔ!! Οι δε «διάκονοι» όμως, αναφέρονται 3 φορές σε ένα κεφάλαιο. Οι δύο εξ αυτών αναφέρονται σε Χριστιανούς διακόνους της ΚΔ και η τρίτη ως να προφητεύεται από την ΠΔ η ύπαρξη διακόνων στην ΚΔ (δες πάνω κεφ.42, προτ.4,5).

 

Οι δε λέξεις «ιερείς και Λευίτες» αναφέρονται μόνο δύο φορές στην επιστολή του, η μία αφορά στην ΠΔ. Διαβάζουμε στα σχετικά κεφάλαια (συσχετίστε τα δύο κεφάλαια):

XXXI (κεφ.31)

1. Κολληθῶμεν οὖν τῇ εὐλογίᾳ αὐτοῦ καὶ ἴδωμεν, τίνες αἱ ὁδοὶ τῆς εὐλογίας. ἀνατυλίξωμεν τὰ ἀπ’ ἀρχῆς γενόμενα. 2. τίνος χάριν ηὐλογήθη ὁ πατὴρ ἡμῶν Ἀβραάμ, οὐχὶ δικαιοσύνην καὶ ἀλήθειαν διὰ πίστεως ποιῆσας; 3. Ἰσαὰκ μετὰ πεποιθήσεως γινώσκων τὸ μέλλον ἡδέως προσήγετο θυσία. 4. Ἰακὼβ μετὰ ταπεινοφροσύνης ἐξεχώρησεν τῆς γῆς αὐτοῦ δι’ ἀδελφὸν καὶ ἐπορεύθη πρὸς Λαβὰν καὶ ἐδούλευσεν, καὶ ἐδόθη αὐτῷ τὸ δωδεκάσκηπτρον τοῦ Ἰσραήλ.

 

Και συνεχίζει στο επόμενο κεφάλαιο XXXII (κεφ.32) (με σχόλιο δικό μου σε παρένθεση)

1. Ὁ ἐὰν τις καθ’ ἓν ἕκατον εἰλικρινῶς κατανοήσῃ, ἐπιγνώσεται μεγαλεῖα τῶν ὑπ’ αὐτοῦ δεδομένων δωρεῶν. 2. ἐξ αὐτοῦ γὰρ ἱερεῖς καὶ Λευῖται πάντες οἱ λειτουργοῦντες τῷ θυσιαστηρίῳ τοῦ θεοῦ· ἐξ αὐτοῦ βασιλεῖς καὶ ἄρχοντες καὶ ἡγούμενοι κατὰ τὸν Ἰούδαν· τὰ δὲ λοιπὰ σκῆπτρα αὐτοῦ οὐκ θεοῦ, ὅτι ἔσται τὸ σπέρμα σου ὡς οἱ ἀστέρες τοῦ οὐρανοῦ. 3. πάντες οὖν ἐδοξάσθησαν καὶ ἐμεγαλύνθησαν οὐ δι’ αὐτῶν ἢ τῶν ἔργων αὐτῶν ἢ τῆς δικαιοπραγίας ἧς κατειργάσαντο, ἀλλὰ διὰ τοῦ θελήματος αὐτοῦ. 4. καὶ ἡμεῖς οὖν (εδώ διαχωρίζει τις ευλογίες της ΠΔ που μόλις προανέφερε, από αυτές της ΚΔ), διὰ θελήματος αὐτοῦ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ κληθέντες, οὐ δι’ ἑαυτῶν δικαιούμεθα, οὐδὲ διὰ τῆς ἔργων ὧν κατειργασάμεθα ἐν ὁσιότητι καρδίας, ἀλλὰ διὰ τῆς πίστεως, δι’ ἧς πάντας τοὺς ἀπ’ αἰῶνος ὁ παντοκράτωρ θεὸς ἐδικαίωσεν· ᾧ ἔστω ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. ἀμήν.

Και η δεύτερη φορά είναι στο σημείο που παραθέσατε:

«Τω γαρ αρχιερεί ίδιαι λειτουργίαι δεδομέναι εισί, και τοις ιερεύσιν ίδιος ο τόπος προστέτακται, και Λευίτες ίδιαι διακονίαι επίκεινται· ο λαϊκός άνθρωπος τοις λαϊκοίς προστάγμασιν δέδεται…»

Και από όλα αυτά τα δεδομένα της επιστολής του Κλήμη, τι συμπέρασμα μπορεί να συνάγει κανείς; Είναι δυνατόν –ρωτώ πάλι- τα λόγια αυτά να μιλούν για κάποιο Χριστιανικό ιερατείο στην περίοδο της ΚΔ;

Τα συμπεράσματα… δικά σας και πάντα μπροστά στο Βλέμμα Του Θεού.

 

Πάμε στο επόμενο σημείο σας.

 

6) Σχετικά με τον Ιουστίνο, τρία σημεία.

Α) Πρώτον μιλάει για ψωμί, άρτο… και νερό;; Τι σχέση έχει το νερό με την τελετή της ΘΚ που θέσπισε ο Κύριος;;;; Μήπως το νερό συμβολίζει προφητικά την μέλλουσα νοθεία στα της πίστεως (νερό στο κρασί που λέμε);;;;J;;;;JJJ Η «Ορθοδοξία» αυτό κάνει; Βάζει νερό στο κρασί, πριν «μεταβληθεί»; Εφόσον ναι, κλασικά άλλη μία παράβαση των λόγων του Κυρίου, των ευαγγελιστών και του Παύλου. Αν δεν το κάνει, γιατί να είναι -πάλι- επιλεκτική με τα λόγια κάποιων «πατέρων» και να εφαρμόζει ό,τι θέλει;

Β) Ο Ιουστίνος λέει: «εξ ης αίμα και σάρκες κατά ΜΕΤΑΒΟΛΗΝ τρέφονται ημών, εκείνου του σαρκοποιηθέντος Ιησού και σάρκα και αίμα ΕΔΙΔΑΧΘΗΜΕΝ ΕΙΝΑΙ» (Α Απολογία, 66)

Σχόλιο: Συμφωνώ ότι ΕΙΝΑΙ σάρκα και αίμα. Συμφωνώ ότι αυτό διδάχθηκε από τους μαθητές Του Χριστού. Το δε περί «μεταβολής» που λέει, δεν κάνει κάθολου εντύπωση. Και για μένα είναι απλώς ή άποψή του, όχι η διδασκαλία των αποστόλων. Είναι λογικό μόνος του να σκεφτεί κανείς (όπως ίσως και ο Ιουστίνος ή οι προηγούμενοι από τους οποίους ίσως το πήρε) ότι επειδή λέει Ο Κύριος «τούτο είναι», άρα για να «είναι», είχε προηγουμένως μεταβληθεί. Δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα κάποιος να το πιστεύει έτσι. Ο Κύριος βλέπει την ειλικρίνεια της καρδιάς του. Όπως δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα, αν κάποιος πιστεύει ότι είναι σύμβολα, θεωρώντας ότι αυτό το «τούτο είναι» εννοεί, «τούτο είναι συμβολικά», κάτι πολύ πιο κοντά στο πνεύμα της Γραφής αν και όχι η θέση μου, που είναι ακόμα πιο κοντά!). Ο Κύριος βλέπει την καρδιά του. Εξάλλου, αν και διαφωνώ με το να υπερβαίνουμε τα λόγια Του Κυρίου, και αυτό (το δεύτερο, περί συμβόλου) έχει την λογική του την οποία οι «Ορθόδοξοι» αγνοούν και έτσι προπαγανδίζουν ενάντιά του σε βάρος δήθεν των Διαμαρτυρομένων που έχουν αυτή την οπτική. Να εξηγήσω.

     Όταν κάποιος δίνει διαφορετική ονομασία από την κανονική σε κάτι, κατά κανόνα το κάνει για να αποδώσει μία μεταφορική, αλληγορική, συμβολική σημασία. Έτσι, μπορεί κανείς να λέει π.χ. για τον πατέρα του «Είναι βράχος!», χωρίς φυσικά να δέχεται κανείς ότι «είναι» κυριολεκτικά βράχος, αλλά με μεταφορική σημασία. Επίσης, ένα σύμβολο μπορεί να επιλέγεται ή να εφευρίσκεται για ένα οποιοδήποτε αντικείμενο/υλικό ή κατάσταση και νοερά να αντικατοπτρίζει την σημασία/έννοια που θέλει αυτός που το θέτει.

Θα πείτε εσείς βέβαια: Δεν μπορεί να είναι συμβολικό το Σώμα και Αίμα και να φέρει τέτοιες σωτήριες ιδιότητες! Τι μας λέτε;! Γιατί όχι; (Αν σκεφτείτε ελεύθερα τα ακόλουθα, θα συμφωνήσετε. Μην πείτε όμως ότι αυτή είναι η θέση μου, διότι δεν είναι!) Δεν μπορεί ο Κύριος να κάνει θαύματα μέσω συμβόλων;; Ποιος το λέει;; Π.χ. στην ΠΔ (Αριθ.21:9) έχουμε την περίπτωση όπου όποιος είχε δαγκωθεί από φίδι και κοιτούσε το χάλκινο φίδι πάνω σε ένα ξύλο που έφτιαξε ο Μωυσής θεραπευότανε. Παρόλο που ήταν προφητικό σύμβολο, θεράπευε αυτόν που το έβλεπε! Πως γινότανε αυτό; Γιατί Ο Θεός το όρισε. Αν δηλαδή, κάποιος που τον είχε δαγκώσει φίδι, κοιτούσε το χάλκινο φίδι, αυτό αρκούσε να λάβει την θεραπεία του. Εντύπωση πρέπει να σας κάνουν τα εξής σχετικά λόγια από την «Σοφία Του Σολομώντος» 16:5-12:

5 Καὶ γὰρ ὅτε αὐτοῖς δεινὸς ἐπῆλθε θηρίων θυμὸς δήγμασί τε σκολιῶν διεφθείροντο ὄφεων, οὐ μέχρι τέλους ἔμεινεν ἡ ὀργή σου· 6 εἰς νουθεσίαν δὲ πρὸς ὀλίγον ἐταράχθησαν, σύμβουλον ἔχοντες σωτηρίας εἰς ἀνάμνησιν (…) ἐντολῆς νόμου σου· 7 ὁ γὰρ ἐπιστραφεὶς οὐ διὰ τὸ θεωρούμενον ἐσώζετο, ἀλλὰ διὰ σὲ τὸν πάντων σωτῆρα.

 

Οπότε, φίλοι Ορθόδοξοι, ας κόψετε λίγο φόρα όταν αποκλείετε και στην συνέχεια χτυπάτε την οπτική όποιου λέει «Πιστεύω ότι είναι Σώμα και Αίμα συμβολικά.» ή έστω «Μπορεί να είναι συμβολικά.».

    Αλλά σε αυτό το σημείο για να σας βοηθήσω περεταίρω να «κόψετε φόρα» θα προσθέσω και το ακόλουθο σημαντικό για σας. Θα σας δείξω ότι τα περί συμβόλου δεν είναι παράλογα και αντιβιβλικά (άσχετα αν δεν είναι για μένα η καλύτερη τοποθέτηση)! Είναι δυνατόν Ο Κύριος να τους λέει «Τούτο είναι το Σώμα μου….Το Αίμα μου…», και οι μαθητές να μην ρωτήσουν: Τι εννοείς Κύριε; Με ποια έννοια είναι Σώμα και Αίμα σου (θυμηθείτε τον πιο πάνω υποθετικό διάλογο που δεν έγινε ποτέ.); Πως εξηγείται αυτό; Αυτό ακριβώς έκανε ο Νικόδημος όταν του είπε Ο Κύριος ότι έπρεπε να γεννηθεί ξανά, ρώτησε το λογικό:

Ιωάν.3:3-4 Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν· Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού. 4 Λέγει προς αυτόν ο Νικόδημος· Πως δύναται άνθρωπος να γεννηθή γέρων ων; μήποτε δύναται να εισέλθη δευτέραν φοράν εις την κοιλίαν της μητρός αυτού και να γεννηθή;

 

     Η λογική λοιπόν εξήγηση σχετικά με το θέμα μας είναι ότι βλέποντας Τον Κύριο να μοιράζει τα υλικά αυτά και να λέει για το καθένα από αυτά: «Τούτο είναι», αυτοί, αυτομάτως το εξέλαβαν ότι μιλούσε συμβολικά!! Για αυτό δεν βλέπουμε καμία ερώτηση από τους 12 μαθητές! Θεώρησαν δεδομένο ότι μιλάει συμβολικά, θέτοντας την βάση για μία τελετή ανάμνησης (αν και δυναμική τελετή κάτι που μάλλον τους αποκαλύφθηκε ή συνειδητοποίησαν αργότερα).

     Το δεύτερο περίεργο είναι, ότι Ο Κύριος δεν τους δίνει και μόνος Του εξηγήσεις. Γιατί όμως Ο Κύριος δεν έδωσε εξηγήσεις; Μήπως αντιλήφθηκε ότι σωστά κατάλαβαν ότι προτείνει σύμβολα; Αυτά, το «Ορθόδοξο» φίλτρο τα αγνοεί παντελώς, διότι είναι φίλτρο «Ορθόδοξων» θεολόγων. Ναι, κ.Μπαφίτη, μπορεί κάποιος λογικός –ελεύθερα σκεπτόμενος- άνθρωπος να το δει έτσι!!! Όπως, θα μπορούσε και ένας άλλος σκεπτόμενος άνθρωπος να σκεφτεί ότι απλούστατα Ο Κύριος δεν ήθελε να δώσει περαιτέρω αναφορές ώστε να κρατήσει την τελετή όσο το δυνατόν πιο απλή σε νοήματα (κάτι που δεν κάνει η «Ορθοδοξία»), ή και με σκοπό ο καθένας να δοκιμάζεται για την εμρηνεία των λόγων Του, αλλά και την στάση τους απέναντι στους διαφωνούντας με αυτούς.

     Επιπλέον, τα περί συμβόλων ή άλλων ερμηνειών, που λένε οι κάποιοι Διαμαρτυρόμενοι, δεν τα είπαν πρώτοι όπως πολλοί «Ορθόδοξοι» θέλουν να νομίζουν, αλλά τα λέγανε και συγγραφείς των πρώτων αιώνων. Πρόσφατα (25 Νοεμβρίου), στην διάρκεια αυτής της εργασίας, μου πέρασε η σκέψη ότι αποκλείεται να μην υπήρχαν εκκλησιαστικοί συγγραφείς που ερμήνευαν τα λόγια του Κυρίου «Τούτο είναι…» ως αυτά να μιλούν για σύμβολα. Έτσι, είπα να το ψάξω στο διαδίκτυο και περιέργως (…) που λέτε να έπεσα;; Έπεσα πάνω στο διάλογό σας κ.Μπαφίτη με έναν αδερφό εν Χριστώ της Εκκλησίας της Πεντηκοστής στο Φέησμπουκ όπου αυτός έφερε ως επιχείρηματα λεγόμενα εκκλησιαστικών συγγραφέων των πρώτων αιώνων που δεν γνώριζαν κάτι περί μεταβολής, αλλά αντιθέτως μιλούσαν για σύμβολα, για πνευματικό Σώμα και Αίμα και άλλα!! Τι ωραία!! Ευχαριστώ Τον Κύριο! Μεταξύ αυτών που αναφέρει ο αδερφός, είναι:

ο Κλήμης Αλεξανδρείας (περίπου 150-215μ.Χ - Patrologia Graeca / Clement of Alexandria_PG 08-09/ Paedagogus / p. 13 )

«…και ο Κύριος εν τω κατά Ιωάννην ευαγγελίω ετέρως εξήνεγκεν διὰ συμβόλων φάγεσθέ μου τας σάρκας ειπὼν καὶ πίεσθέ μου το αίμα, το εναργὲς της πίστεως και της επαγγελίας βρώσιμον καὶ τὸ πότιμον αλληγορών…»,

ο Ειρηναίος Λουγδούνου (2^οςαιώνας - Patrologia Graeca / Irenaeus Lugdunensis_PG 07 / Fragmenta deperditorum operum / p. 9)

«Διότι και η προσφορὰ της ευχαριστίας ουκ έστι σαρκικὴ, αλλὰ πνευματικὴ καὶ εν τούτω καθαρά. Προσφέρομεν γαρ τω Θεώ τον άρτον και τό ποτήριον της ευλογίας, ευχαριστούντες αυτώ ότι τη γη εκέλευσεν εκφύσαι τους καρποὺς τούτους εις τροφὴν ημετέραν, καὶ ενταύθα τὴν προσφορὰν τελέσαντες εκκαλούμεν το Πνεύμα το άγιον, όπως αποφήνη την θυσίαν ταύτην και τον άρτον σώμα του Χριστοῦ, και το ποτήριον το αίμα του Χριστού, ίνα οι μεταλαβόντες τούτων των αντιτύπων, της αφέσεως των αμαρτιών και της ζωής αιωνίου τύχωσιν.»

μάλιστα και του 4^ου αιώνα: ο Ευσέβιος Καισαρίας (περ.275-339μ.Χ. - Patrologia Graeca / Eusebius Caesariensis_PG 19-24/ Demonstratio evangelica / p. 205)

«δια γαρ του οίνου, όπερ ην του αίματος αυτού σύμβολον, τους «εις τὸν θάνατον» αυτού βαπτιζομένους και επί το αίμα αυτού πεπιστευκότας των πάλαι κακών αποκαθαίρει»

Και:

«…πάλιν γαρ αυτὸς τὰ σύμβολα της ενθέου οικονομίας τοις αυτού παρεδίδου μαθηταίς, τὴν εἰκόνα τοῦ ιδίου σώματος ποιείσθαι παρακελευόμενος»

ο Ευστάθιος Αντιόχειας(3^ος-4^ος αιώνας -Patrologia Graeca /Eustathius Antiochiensis_PG 18 / In Proverbia/ p. 1)

«Διὰ τοῦ οἴνου καὶ τοῦ ἄρτου τὰ ἀντίτυπα τῶν σωματικῶν τοῦ Χριστοῦ κηρύττει μελῶν.»

ο Μακάριος ο Αιγύπτιος (4^ο αιώνα - Patrologia Graeca / Macarius of Egypt_PG 34 / Homiliae spirituales 50 / p. 93)

«…οὔτε ἀνέβη αὐτῶν ἐπὶ τὴν καρδίαν, ὅτι ἔσται βάπτισμα πυρὸς καὶ πνεύματος ἁγίου καὶ ὅτι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ προσφέρεται ἄρτος καὶ οἶνος ἀντίτυπον τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ τοῦ αἵματος, καὶ οἱ μεταλαμβάνοντες ἐκ τοῦ φαινομένου ἄρτου πνευματικῶς τὴν σάρκα τοῦ κυρίου ἐσθίουσι…»

ο Εφραίμ ο Σύρος (4^ο αιώνα - Patrologia Graeca / Ephraem Syrus / De iis qui filii dei naturam scrutantur/ p. 4)

««…Πρόσεχε, πῶς τὸν ἄρτον εὐλογῶν κλάνει αὐτὸν ἐν τύπῳ τοῦ σώματος τοῦ ἰδίου ἀχράντου, καὶ τὸ ποτήριον πάλιν πῶς ἐν τύπῳ αἵματος εὐλογεῖ, καὶ δίδωσι τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· καὶ γενοῦ συμμέτοχος τῶν ἑαυτοῦ μυστηρίων·»

κ.ά. Αυτοί και μόνο δείχνουν ότι αν μη τι άλλο (…όλα στον χρόνο τους) η διδασκαλία περί μεταβολής σίγουρα δεν ήταν καθιερωμένη στους πρώτους αιώνες, κάτι λογικό διότι αποκλείνει από την διδασκαλία της ΚΔ, αλλά δείχνει και ότι δεν είναι παράλογοι οι Διαμαρτυρόμενοι και η διδασκαλία περί συμβόλων όπως συνήθως το παρουσιάζουν οι «Ορθόδοξοι» σε βάρος τους. Σας ενημερώνω λοιπόν ότι ήδη διέκρινα τα λάθη στην επιχερηματολογία σας εκεί, και αυτά των θεολόγων σας, στην προσπάθεια σας να πείσετε ότι δεν λένε αυτοί οι συγγραφείς (εκτός από δύο που αναγνωρίζετε) αυτό… που λένε! Εδώ όμως είμαι να τους συζητήσουμε ανοιχτά. Παρακαλώ όμως να μην κρυφτείτε πίσω από τους θεολόγους σας όπως κάνετε εκεί, λέγοντάς μου πώς αυτοί σχολιάζουν αυτούς, διότι απλά θα γεμίζετε σελίδες για ανούσιες εντυπώσεις. Λάβετε όμως υπόψη, με σύνεση, ότι σας λέω ότι είναι λάθος η ερμηνεία που δίνετε στα λόγια τους (παραπάνω), πριν αναφερθείτε σε αυτά, ώστε τουλάχιστον μην κάνετε τα ίδια λάθη και τρώμε χρόνο. Προσθέτω ότι θα ήθελα μόνο την δική σας κατανόηση επί των λόγων τους (ασχέτως αν εσωτερικά θέλετε να λάβετε υπόψη τους θεολόγους σας/δεν με αφορά). Ζητάω πολλά ε;…

    Επιστρέφοντρας, προσωπικά, όπως έχω πει ήδη, θεωρώ ότι αυτό το «τούτο είναι» (με όλες τις σχετικές αναφορές και περιγραφές) έχει σκοπό να μας μιλήσει για μία άλλη κατάσταση, πέρα από συμβολισμό ή μεταβολή των στοιχείων. Έτσι, έχοντας πει αυτά, πρόβλημα λοιπόν έχω κ. Μπαφίτη όταν θέλει να με πείσει ένας «Ορθοδοξος» ότι αυτό που πράγματι συμβαίνει κατά την ΘΚ είναι δήθεν μία μεταβολή του άρτου και οίνου, ενώ Ο Κύριος απλώς πήρε ψωμί και κρασί και είπε για το καθένα «τούτο είναι». Θα μείνω σε αυτές τις δύο λέξεις λοιπόν και ας γίνομαι αιρετικός για κάποιους «πατέρες» σας. Ο Πατέρας μου στον ουρανό με εγκρίνει. Τα υπόλοιπα είναι της Ορθόδοξης και Καθολικής και Διαμαρτυρόμενης Εκκλησίας. Δεν θα με κρίνει Ο Κύριος από τα λεγόμενά τους.

Γ) Αλλά για μια στιγμή εδώ. Γιατί επιλέγετε τον Ιουστίνο να στηρίξει την θέση σας, όταν αυτός πίστευε στην χιλιετή βασιλεία (θα το δούμε αργότερα) και εσείς όχι;;; Όταν δηλαδή συμφωνεί με την «Ορθοδοξία» έχει κύρος η διδασκαλία του, όταν όχι, δεν έχει;;

Συνεχίζετε αναφερόμενος στα λόγια μου, μάλλον στις περικοπές που ανέφερα:

 

Ζ*) Σχολιασμός:

1) Λέτε: «Αυτό έχει χαρακτήρα θυσίας». Ήδη εξήγησα ότι αυτό δεν ισχύει όπως το εξηγείτε εσείς. Τα πρώτα λόγια που παραθέτε πάνω, είναι ο πραγματικός συσχετισμός που φανερώνει τον πραγματικό χαρακτήρα θυσίας, είπα (όπως παραθέσατε): «Η Θεία Ευχαριστία που θεσπίστηκε πριν θυσιαστεί Ο Κύριος ήταν προφανώς μία προφητική απεικόνιση αυτής της θυσίας (όχι θυσία!), της θυσίας του Εαυτού Του για μας την επόμενη μέρα, αλλά και ένα τελευταίο έμπρακτο δίδαγμα υπηρεσίας.» Για να διαβάσετε σχετικά, κρατήστε πρώτα στην μνήμη σας σε ποιο σημείο βρίσκεστε τώρα ώστε να μπορείτε να επιστρέψετε και μετά πατήστε εδώ, διαβάστε από το σημείο 9) -12).

2) Λέτε: «Το ότι το τέλεσε πριν θυσιαστεί, δεν αναιρεί τα ίδια του λόγια του Κυρίου.»

Σχόλιο: Σωστά. Και τι λένε αυτά;;; «Τούτο είναι»! Όχι «τούτο έγινε» ή «τούτο το έκανα» ή «τούτο θα γίνεται».

3) Λέτε: «Ούτε η Γραφή μιλάει για σύμβολα.»

Σχόλιο: Σωστά. Όπως και δεν μιλάει για μεταβολή στοιχείων!

4) Λέτε: «έπεφτε το μάννα από τον ουρανό το οποίο μάζευαν κάθε πρωί οι Εβραίοι στην έρημο»

Σχόλιο: Το μάννα που έπεφτε, δεν αμφιβάλει κανείς ότι ήταν ψωμί ουράνιο. Και έμοιαζε προφανώς με τέτοιο και αντίστοιχη γεύση είχε.

5) Λέτε: «(διότι δεν εξηγείται λογικά πως είναι αυτό μπορεί να συμβαίνει)»

Σχόλιο: Λάθος. Πως δεν εξηγείται; Ο Θεός είναι ο Δημιουργός και είναι κυρίαρχος πάνω σε όλα τα στοιχεία, σε όλες τις ενέργειες σε όποιο υπομικροσκοπικό επίπεδο υπάρχουν. Το να ενώσει κάποια από αυτά τα στοιχεία και να δημιουργήσει το μάννα, δεν είναι και κάτι υπέρλογο κ.Μπαφίτη! Εδώ εμείς οι άνθρωποι, κάνουμε το ίδιο και φτιάχνουμε ψωμί και τόσα άλλα.

6) Λέτε: «στην Καινή Διαθήκη πάλι δεν εξηγείται λογικά πως ο άρτος είναι Σώμα Χριστού και ο οίνος Αίμα»

Σχόλιο: ΑΚΡΙΒΩΣ!!!!!!!! Τυχαίο; Η «Ορθοδοξία» σας όμως επιχειρεί να το εξηγήσει λέγοντας ότι μεταβάλλονται. Αυτά τα λόγια σας και μόνο, καθότι είναι αλήθεια, στην πράξη δίνουν σε Χριστιανούς όποιας παράταξης το δικαίωμα σε γνώμη.

7) Λέτε: «Και στις δύο αυτές περιπτώσεις (αναφέρεστε και στην ΘΕ), ο λαός έτρωγε και έπινε με την κυριολεκτική σημασία του όρου, και όχι δήθεν μεταφορικά.

Σχόλιο: Έτρωγε και έπινε όπως και σήμερα, το θέμα μας όμως δεν είναι αυτό. Το θέμα είναι ότι στην  ΘΚ τα στοιχεία παραμένουν στην όψη και στην γεύση τα ίδια. Αυτό κάνει την διαφορά και γίνεται το σημείο διαφωνίας.

8) Λέτε: «Και φυσικά , ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ούτε ένα χωρίο της Αγίας Γραφής και ειδικά της Καινής Διαθήκης που να λέει ότι η Θεία Ευχαριστία αντιπροσωπεύει ορατά το Σώμα και το Αίμα του Κυρίου στην γη. Δεν αντιπροσωπεύει αλλά είναι. Και το τρώμε ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ.»

Σχολιασμός: α) Προφανώς αναφέρεστε στα λόγια μου. Είχα πει στην κριτική μου αναφερόμενος στο Εβρ.13:10:

«Η συνεπής λοιπόν εξήγηση του εδαφίου (Εβρ.13:10) είναι:

Το θυσιαστήριο είναι στον ουρανό, και εμείς εδώ στην γη, τρώμε από Τον Θυσιασμένο που είναι επίσης στον ουρανό, αλλά πως γίνεται αυτό, με ποια έννοια; Πνευματικώς, δηλαδή νοερά, μέσω της Θείας Ευχαριστίας, που ορατά αντιπροσωπεύει το Σώμα και Αίμα Του Κυρίου εδώ στην γη. Έτσι, μένοντας στο εδάφιο, είναι το Σώμα και το Αίμα Του Χριστού που συνδέεται άμεσα με το ουράνιο θυσιαστήριο, και όχι ο άρτος και οίνος.»

Με παρανοήσατε πάλι λοιπόν. Δεν είπα ότι η ΘΚ «αντιπροσωπεύει» το Σώμα και Αίμα, αλλά ότι «ορατά αντιπροσωπεύει» το Σώμα και Αίμα. Την διαφορά την διακρίνετε; Ορατά, τι βλέπουμε; Με την λέξη «ορατά», φυσικά αναφερόμουν στα δύο στοιχεία, τον άρτο και οίνο. Ορατώς, τα στοιχεία της ΘΚ ΔΕΝ είναι (!!) Σάρκα και Αίμα (!), αλλά εξακολουθούμε να βλέπουμε κρασί και ψωμί, και έτσι ορατά (!) αντιπροσωπεύουν το Σώμα και Αίμα. Δηλαδή, να το πω αλλιώς, όταν κάποιος μπει στην Εκκλησία στην διάρκεια της ΘΕ, ξέρει ότι τα δύο στοιχεία της ΘΚ που βλέπει, ορατά αντιπροσωπεύουν το Σώμα και Αίμα, ασχέτως αν βάσει του ορισμού Του Κυρίου είναι Σώμα και Αίμα.

β) Και επιστρέφοντάς σας την ίδια λανθασμένη λογική σας, «δεν υπάρχει ούτε ένα χωρίο της Αγίας Γραφής και ειδικά της ΚΔ που να λέει ότι η ΘΕ»…. «ορατά είναι» το Σώμα και Αίμα Του Κυρίου. Πιστεύω συμφωνείτε.

9) Λέτε: Μετέχοντας στον άρτο, ερχόμαστε σε εσωτερική κοινωνία επίσης.

Σχόλιο: Συμφωνούμε με την Γραφή, επ’αυτού.

10) Σχετικά με τα λόγια του Ιγνάτιου:

«μη ομολογείν, την ευχαριστίαν σάρκα είναι του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού» , έχω τα εξής να πω.

Δεν ξέρω κάποιον Διαμαρτυρόμενο, ή Διαμαρτυρόμενη εκκλησιαστική απόχρωση γενικότερα, που δεν αναγνωρίζει ότι ο άρτος κατά την ΘΚ είναι η Σάρκα Του Χριστού. Το αν έχει την θεώρηση ότι «είναι» Σάρκα… συμβολικά ή… λόγω μεταβολής, είναι μία περαιτέρω ερμηνεία. Όλοι ομολογούν πάντως τον άρτο ως Σάρκα και τον οίνο ως Αίμα και τα λαμβάνουν με κάθε ευλάβεια. –Πέραν αυτού όμως, και πάλι, τι τον χρειαζόμαστε τον κάθε Ιγνάτιο, όταν έχουμε την Γραφή που μας διδάσκει ξεκάθαρα επί του θέματος.

Συνεχίζετε:

 

Η*)Σχόλια: 1) Λέτε: «έτσι απλά χωρίς λογική εξήγηση», κι όμως δίνετε λογική εξήγηση, λέγοντας ότι το ο άρτος και οίνος είναι το Σώμα και Αίμα Του Κυρίου, επειδή μεταβάλλεται κατόπιν προσευχής. Αυτό είναι μία λογική εξήγηση του «τούτο είναι», ασχέτως αν όπως σε όλες τις λογικές μπορούμε να συνεχίζουμε να ρωτάμε και πως αυτό και γιατί αυτό κ.ο.κ.

2) Το δε χωρίο του Ιωάννη (στ: 53-56) που έχω μαρκάρει στα λόγια σας, το επαναλαμβάνετε 5 φορές σε αυτήν την εργασία για να πείτε τα ίδια και τα ίδια πασίγνωστα! Γεμίζετε σελίδες με άσχετες αναφορές διότι εγώ δεν πιστεύω ότι πρόκειται απλώς για σύμβολο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

3) Λέτε: «Κανένα σύμβολο που αντιπροσωπεύει το Σώμα και το Αίμα του Χριστού δεν παρέχει την αιώνια ζωή, ούτε είναι αληθώς βρώσις και πόσις, ούτε κάνει τον Χριστό να είναι μέσα μας και εμείς μέσα στον Χριστό.»

Απάντησα ήδη, συγκρατήστε το σημείο στο οποίο τώρα εδώ βρίσκεστε [ Η*)3) ] για να επιστρέψετε και πατήστε εδώ: Θα πείτε εσείς βέβαια.

4) Λέτε, βάζοντας το πικρόξινο κερασάκι σας:

«Αυτήν την ΥΨΙΣΤΗ τιμή, αρνείστε κ Τομαρά με τις αυθαίρετες ερμηνείες σας, παραβλέποντας την ερμηνεία των ΑΜΕΣΩΝ ΔΙΑΔΟΧΩΝ των αγίων Αποστόλων του Χριστού.»

Σχόλιο: ΑΥΤΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΙΤΙΚΗ ΜΟΥ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Στα αλήθεια την διαβάσατε;; Το άλλο με τον Τοτό το ξέρετε; Είναι ώρα για ανέκδοτο να ξεκουραστεί και ο αναγνώστης (μεγάλη η χάρη του!):

Στην τάξη προσεύχεται ο Τοτός την ώρα του μαθήματος και τον ρωτάει η δασκάλα:
- Τοτό γιατί προσεύχεσαι;
- Η μητέρα μου είπε, πριν κοιμηθούμε πρέπει να κάνουμε την προσευχή μας!

Κάτι παρόμοιο κάνατε και εσείς κ.Μπαφίτη με την πρώτη κριτική μου.

Ποια ύψιστη τιμή κ.Μπαφίτη μου αρνούμαι;! Δεν είναι ύψιστη τιμή να προσθέτει κανείς στα λόγια του Κυρίου. Πατήστε εδώ: Και φυσικά ξεκάθαρα είπα.

Σχετικά με τους άμεσους διαδόχους… ποιους λέτε;;; Αυτούς για τους οποίους προφήτευε ο Παύλος, ονομάζοντάς τους (πατήστε εδώ) λύκους βαρείς, ότι θα πλανούσαν τους πιστούς μετά την αναχώρησή του;;

 

Τέλος με όλα τα λάθη σας για το σημείο σας 13. Πάμε για άλλα.

 

Θ*) 1) Γιατί λέτε στον κόσμο ότι δεν κατανοώ εδώ αυτό που λέτε;; Σας είπα κάτι τέτοιο ή απλώς σας αρέσουν οι ψεύτικες εντυπώσεις (που -παρεμπιπτόντως- είναι αμαρτία); Σχετικά με το «με μεταφορική έννοια» είχα πει τα εξής (με σχόλιά μου σε κόκκινο):

«Λέει ότι «λέγεται ειδική με μεταφορική έννοια, επειδή την προσφορά του άρτου και του οίνου δεν την κάνει όλη η εκκλησία, αλλά τα χέρια της». Να είμαι ειλικρινής, αυτό μου ακούγεται από σοφιστεία μέχρι και ωμό ψέμα! (Δεν λέω ότι δεν καταλαβαίνω τι λέτε!!!) Δεν μπορεί να λέγεται «ειδική» με μεταφορική έννοια, ασχέτως αν μεταφορικώς λειτουργεί ως τα χέρια της Εκκλησίας. Ή είναι «ειδική» ιεροσύνη ή δεν είναι. Τι πάει να πει «λέγεται ειδική με μεταφορική έννοια»;; Ή οι παπάδες, δήθεν μεταφορικώς τα χέρια της Εκκλησίας, έχουν ειδική ιεροσύνη ή δεν έχουν. Όλα, για όποιον έχει μάτια για να βλέπει, δείχνουν ότι πρόκειται για κανονική ειδική ιεροσύνη, όπως ήταν ειδική και η Λευιτική ιεροσύνη στην ΠΔ. Τα υπόλοιπα θεωρώ ότι είναι θολούρα εκ του πονηρού.»

Αντί να παραδεχτείτε άλλη μία κακή διατύπωσή σας, προσπαθείτε να βγείτε και από πάνω, ότι δήθεν εγώ δεν σας κατάλαβα… Μάλλον… ΕΣΕΙΣ…. δεν καταλάβατε…

2) Σχετικά με τα λόγια του Ησαΐα που πάλι αναφέρετε ολογραφώς, ήδη σας απέδειξα ότι αναφέρονται στην επίγεια (λεγόμενη «χιλιετή») βασιλεία, θυμηθείτε εδώ.

Σε αυτό το σημείο, αν και δεν χρειάζεται για όποιους μένουν στην Γραφή, μόνο στην Γραφή, θα παραθέσω τα λεγόμενα μερικών «πατέρων» που πίστευαν στην επίγεια βασιλεία Του Κυρίου. Προσωπικά, δεν με απασχολούν, αλλά επειδή οι Ελληνοορθόδοξοι θεωρούν ότι έχουν ιδιαίτερη σημασία τα πιστεύω των «πατέρων», για αυτούς λοιπόν, τα παραθέτω. Ταυτόχρονα δε, ίσως αντιληφθεί κανείς ότι τους ίδιους «πατέρες» τους επικαλούνται όποτε τους συμφέρει, ενώ τους αποσιωπούν όταν δεν συμφωνούν μαζί τους…

(Όλα τα αποσπάσματα σε μπλε είναι από http://www.paterikoegolpio.gr/home.asp?article_id=6 παραλείπω το αρχαίο κείμενο που έχει εκεί και μερικά άλλα σημεία/ υπογράμμιση και όποια άλλη έμφαση δική μου.)

«Προσέξτε παιδιά μου τι σημαίνει το ‘τελείωσε σε έξι ημέρες’. Αυτό σημαίνει ότι σε έξι χιλιάδες χρόνια θα συντελέσει ο Κύριος τα πάντα, διότι η ημέρα σε Αυτόν αντιστοιχεί με χίλια χρόνια, ο Ίδιος άλλωστε μας βεβαιώνει λέγοντας: ‘Να, η μέρα του Κυρίου είναι σαν χίλια χρόνια’. Επομένως παιδιά μου σε έξι χιλιάδες χρόνια θα συντελεσθούν όλα. Και ‘αναπαύθηκε την εβδόμη ημέρα’. Αυτό σημαίνει ότι όταν έλθει ο Γιος του και καταργήσει τη περίοδο του ανόμου και δικάσει τους ασεβείς και αλλάξει τον ήλιο την σελήνη και τα άστρα, τότε καλώς θα αναπαυθεί μέσα στην εβδόμη ημέρα. Και τελειώνοντας λέγει, ‘να την αγιάσεις την ημέρα αυτή με καθαρά χέρια και καθαρή καρδιά’. Εάν λοιπόν την ημέρα την οποία αγίασε ο Θεός, τώρα μπορεί κάποιος να την αγιάσει μόνον όταν είναι καθαρός στην καρδιά, έχουμε πλανηθεί σε όλα. Πρόσεξε λοιπόν πως αναπαυόμενοι καλώς την αγιάζουμε, μόνον όταν θα έχουμε δικαιωθεί και δεχθεί την υπόσχεση και όταν πλέον δεν θα υπάρχει η ανομία, αλλά θα έχουν γίνει καινούργια όλα από τον Κύριο. Τότε θα μπορούμε να την αγιάσουμε, αφού προηγουμένως οι ίδιοι έχουμε αγιαστεί. Και ξανά βεβαίως λέγει σ’ αυτούς: ‘Τις πρωτομηνιές σας και τα Σάββατα δεν ανέχομαι.’ Προσέξετε τι εννοεί, Δεν μου είναι αποδεκτά τα τωρινά Σάββατα, αλλά εκείνο που έφτιαξα, στο οποίο αφού καταπαύσω τα πάντα, θα κάνω αρχή της ογδόης ημέρας, το οποίο σημαίνει την αρχή άλλου κόσμου …» Επιστολή Βαρνάβα, 15[ΙΕ]: 4-8 (π. 120 μ.Χ.)

"Το μέρος που είναι λευκό συμβολίζει τον κόσμο που έρχεται στον οποίο θα κατοικήσουν οι εκλεκτοί του Θεού..." όπως εξηγεί στην 4η Οραση η Κυρία (Εκκλησία) στον Ερμά. Στη συνέχεια στην 4η παραβολή ο Ερμάς γράφει ότι ο Ποιμένας (Χριστός) του "…έδειξε πάλι πολλά δένδρα, από τα οποία άλλα είχαν βγάλει βλαστάρια κι άλλα ήταν ξερά, και μου είπε, Τα βλέπεις αυτά; Βλέπω Κύριε είπα, Ότι άλλα έχουν βλαστήσει και άλλα είναι ξερά. Αυτά, λέει, τα δένδρα που βλαστάνουν είναι οι δίκαιοι που θα κατοικήσουν τον κόσμο που έρχεται, διότι ο κόσμος που έρχεται είναι για τους δικαίους καλοκαίρι, ενώ για τους αμαρτωλούς είναι χειμώνας..." Ποιμήν του Ερμά (π. 125 μ.Χ.)

 

«Και ο Τρύφωνας (αντ) είπε αυτά: ‘Άνθρωπε σου είπα, να φροντίζεις να είσαι ασφαλής σε όλα με το να προσκολλάσαι στις Γραφές. Πες μου, αληθινά ομολογείτε ότι θα ανοικοδομηθεί αυτός ο τόπος της Ιερουσαλήμ, και προ-σδοκάτε να συναχθεί ο λαός σας και να ευφρανθεί μαζί με τον Χριστό και συνάμα με τους πατριάρχες και με τους προφήτες και με αυτούς που κατάγονται από το γένος μας ή και με αυτούς που έγιναν προσήλυτοι πριν έλθει ο Χριστός; Ή για να φανείς ότι με ξεπέρασες στις –Βιβλικές- αναζητήσεις προχώρησες να ομολογήσεις αυτά;’ Και εγώ είπα: ‘Δεν έκανα έτσι εγώ ο δυστυχής Τρύφων, να λέω –δηλαδή- άλλα από αυτά που φρονώ. Σου ομολόγησα λοιπόν προηγουμένως ότι εγώ και άλλοι πολλοί αυτά φρονούμε για να γνωρίζετε ξεκάθαρα ότι αυτό θα γίνει, σου φανέρωσα όμως πάλι ότι πολλοί από τους Χριστιανούς που έχουν καθαρή και ευσεβή γνώμη δεν το γνωρίζουν αυτό.…» Ιουστίνος, «Διάλογος με τον Ιουδαίο Τρύφωνα» 80:1-4 (π. 134 μ.Χ.)

 

«Τότε η κτίση ανανεωμένη και απελευθερωμένη θα καρποφορήσει πληθώρα από κάθε είδος τροφές, με την δρόσο του ουρανού και δια της γονιμότητας της γης. Έτσι μνημονεύουν οι πρεσβύτεροι, που είδαν τον μαθητή του Κυρίου τον Ιωάννη, ότι άκουσαν από αυτόν πως δίδασκε ο Κύριος σε εκείνους τους χρόνους και έλεγε: 'Θα έλθουν ημέρες στις οποίες τα αμπέλια θα γεννιούνται, έχοντας το καθένα μύρια κλήματα, και το κάθε κλήμα μύρια κλωνάρια...και στο κάθε παρακλάδι μύρια τσαμπιά... ομοίως και ο κόκκος σίτου θα γεννήσει μύρια στάχυα, και το κάθε στάχυ θα κάνει δέκα μυριάδες κόκκους...και τα υπόλοιπα δε οπωροφόρα δένδρα και σπέρματα και βότανα, κατά παρόμοιο τρόπο θα αυξάνουν. Και όλα τα ζώα θα κάνουν χρήση των τροφών που τους παρέχει η γη, και θα είναι ειρηνικά και μονιασμένα μεταξύ τους, και πλήρως υποτεταγμένα στους ανθρώπους…» Παπίας Ιεραπόλεως (80-150 μ.Χ.),

Τα ανωτέρω προέρχονται από το 4ο βιβλίο του Ειρηναίου της Λυών (130-200 μ.Χ.) όπως τα διέσωσε, τα οποία επανέλαβε αυτολεξεί ο Ευσέβιος στην Εκκλησιαστική Ιστορία του. Ο Παπίας ήταν "ακουστής" του αποστόλου Ιωάννη και "εταίρος" του Πολυκάρπου, κατά τη μαρτυρία του Ειρηναίου της Λυών (ΕΛΕΓΧ., 5,33,4)."

 

Εδώ μαθαίνουμε ότι οι πρεσβύτεροι που είχαν δει οι ίδιοι τον Ιωάννη, τον άκουσαν να λέει ότι Ο Ίδιος Ο Κύριος δίδασκε την χιλιετή βασιλεία, αν και όχι έμμεσα όπως παρουσιάζεται στα Ευαγγέλια, αλλά –απ’ο,τι βλέπουμε- άμεσα, πιθανόν –λέω εγώ- μόνο στους λίγους και όχι σε όλους τους μαθητές Του. Παρόμοια διαβάσαμε και στον Ιουστίνο λίγο πρίν, ότι δηλαδή πολλοί γνώριζαν σχετικά, αν και άλλοι, αν και Θεοσεβείς, δεν είχαν τέτοια πληροφόρηση ή Θεϊκή αποκάλυψη.

Και συνεχίζει αμέσως πιο κάτω ο Ιουστίνος ο φιλόσοφος και μάρτυς (παρένθεση σε μαύρο δική μου):

«Εγώ όμως και όσοι ως εκ τούτου Χριστιανοί έχουν ορθή (ορθόδοξη) από κάθε πλευρά γνώμη (αρχ. «και ει τινές εισίν ορθογνώμονες κατά πάντα Χριστιανοί»), γνωρίζουμε καλά ότι θα γίνει και ανάσταση των σωμάτων και Χίλια χρόνια θα είναι οικοδομημένη η Ιερουσαλήμ και θα στολιστεί και αναπτυχθεί όπως οι προφήτες Ιεζεκιήλ και Ησαΐας και άλλοι το ομολογούν.

Γιατί ο Ησαΐας για την Χιλιετηρίδα μίλησε ως εξής: ‘Επειδή θα είναι ο ουρανός καινούργιος και η γη καινούργια, δεν θα θυμούνται –οι άνθρωποι- τα προηγούμενα ούτε θα έρχονται στην καρδιά τους, αλλά θα βρίσκουν αγαλλίαση σ’ όσα εγώ κτίζω. Διότι ιδού κτίζω την Ιερουσαλήμ αγαλλίαση και το λαό μου ευφροσύνη και θα αγάλλομαι στην Ιερουσαλήμ και θα ευφρανθώ στον λαό μου. Και δε θα ακουσθεί πια σε αυτή κλάμα και κραυγή. Και δεν θα υπάρξει εκεί –βρέφος- ολιγοήμερο και γέροντας πού δε θα συμπληρώνει τα χρόνια του. Γιατί ο νέος θα είναι εκατό χρονών, ενώ ο αμαρτωλός γιος που θα πεθαίνει –θα είναι- εκατό χρόνων επικατάρατος. Και θα χτίσουν σπίτια και οι ίδιοι θα κατοικήσουν και θα φυτέψουν αμπέλια και οι ίδιοι θα φάνε τους καρπούς τους και θα πιουν τον οίνο, Δεν θα κτίσουν αυτοί και άλλοι θα κατοικήσουν και δεν θα φυτέψουν και άλλοι θα φάνε. Γιατί όπως τις ημέρες του δένδρου της ζωής θα είναι οι μέρες του λαού μου, τα έργα του μόχθου τους θα περισσέψουν … Τότε λύκοι και αρνιά μαζί θα βόσκονται και το λιοντάρι όπως το βόδι θα τρώγει άχυρο και το φίδι –θα τρώγει γη- σαν ψωμί. Ούτε θα αδικήσουν, ούτε θα καταστρέψουν πάνω στο όρος το άγιο, λέγει Κύριος’. (Η αναφορά από Ησαΐα, 65ο [ΞΕ] κεφάλαιο)

Αυτό λοιπόν έλεγα ότι ειπώθηκε σε αυτά τα λόγια. ‘Γιατί όπως οι ημέρες του δένδρου της ζωής θα είναι οι ημέρες του λαού μου, τα έργα του μόχθου τους θα περισσεύσουν’ εννοήσαμε ότι σημαίνει με μυστικό τρόπο χίλια χρόνια. ’Γιατί όπως στον Αδάμ είχε πει ότι την ημέρα που τυχόν φάει από το δένδρο της ζωής εκείνη (την ημέρα) θα πεθάνει, γνωρίζουμε ότι αυτός δεν έφθασε τα χίλια χρόνια, συνδυάσαμε και το λεχθέν, ‘Η ημέρα του Κυρίου είναι ως χίλια χρόνια’, και στο ίδιο (συμπέρασμα) οδηγεί.

Και επειδή και σε μας κάποιος άνδρας με το όνομα Ιωάννης, ένας από τους αποστόλους του Χριστού, σε αποκάλυψη που του έγινε προφήτευσε ότι χίλια χρόνια θα ζήσουν στην Ιερουσαλήμ αυτοί πού πίστεψαν στο Χριστό μας και μετά από αυτά θα πραγματοποιηθεί καθολική και συνάμα –για να το πω συνοπτικά- αιώνια ομοθύμως ανάσταση και κρίση πάντων…»
ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣ ΤΡΥΦΩΝΑ, κεφ. 80:5, και 81:1-4

 

Στην συνέχεια η συγκεκριμένη ιστοσελιδά («Πατερικό Εγκόλπιον») αναφέρει περίπου 3 σελίδες από το βιβλίο του Ειρηναίου (επίσκοπος Λουγδούνου), αλλά θα παραθέσω μόνο δύο μικρά απόσπάσματα από αυτό.

Ειρηναίος Λυών (130-202 μ.Χ.)

Γνωρίζω ότι μερικοί επιχειρούν να τα αποδόσουν αυτά στους αγρίους και στα διάφορα έθνη που πίστευσαν, και –τα οποία- αφού άφησαν τα ποικίλα έργα τους τώρα συμφωνούν με τους δίκαιους. Αλλά, μολονότι αυτό τώρα εφαρμόζεται σε μερικούς ανθρώπους που απο διάφορα έθνη ήλθαν στην πίστη, εν τούτοις, αυτό θα συμβή κατά την ανάσταση των δικαίων σε εκείνα τα ζώα, όπως είπαμε. Διότι ο Θεός είναι πλούσιος σε όλα και πρέπει, αφού αποκατασταθή η κτίσι, να υπακούσουν και να υποταγούν όλα τα ζώα στον άνθρωπο, όπως πριν την παρακοή ήταν όλα υποτεταγμένα στον Αδαμ, και να επιστρέψουν στη πρώτη τροφή που ο Θεός έδωσε, στο καρπό της γης. Αλλωστε δεν είναι δυνατόν τώρα να δείξουμε ένα λιοντάρι που τρέφεται με άχυρα. Αυτό γίνεται από το μέγεθος και την παχύτητα των καρπών. Αν το λιοντάρι, που είναι ζώο, τρέφεται με άχυρα, τι είδους θα ‘ναι αυτό το σιτάρι, που το άχυρο του θα είναι κατάλληλο για τροφή στο λιοντάρι;» ΕΛΕΓΧΟΣ…, Βιβλ. 5ο, κεφ. 33ο[ΛΔ]:4

 

 «Αν μερικοί επιχειρήσουν να εκλάβουν αυτά αλληγορικά, δεν θα μπορέσουν να συμφωνήσουν με τον εαυτό τους σε όλα τα σημεία και θα ελεγχθούν από τα ίδια τα χωρία…όλα αυτά δεν μπορούμε να τα εκλάβουμε για τα υπερουράνια … αλλά για τους χρόνους της βασιλείας όταν η γη αποκατασταθή από το Χριστό και ανοικοδομηθεί η Ιερουσαλήμ, σύμφωνα με τα χαρακτηριστικά της Ανω Ιερουσαλήμ… Τίποτα δεν μπορεί να αλληγορήται, αλλά όλα είναι βέβαια και αληθινά και πραγματικά…» ΕΛΕΓΧΟΣ…, Βιβλ. 5ο, κεφ. 35[ΛΕ]:2

Ωφέλιμο θα ήταν να τις διαβάσετε μόνοι σας (να μην γεμίζω σελίδες εδώ) και τα υπόλοιπα που παραλείπω από τις 3 σελίδες εδώ: http://www.paterikoegolpio.gr/home.asp?article_id=6

Λίγα ακόμα από τους λεγόμενους «πατέρες»:

«…από την άλλη πλευρά θα υπάρξει ένα τέλος στο κακό, όταν ο αρχηγός του θα ‘σταλεί στην λίμνη του πυρός που ο Θεός ετοίμασε γι’ αυτόν και τους αγγέλους του’(ΜΑΤΘ., 25:41), αφού προηγουμένως σταλεί στην ‘άβυσσο’, (ΑΠΟΚ. 20:3), ενώ παράλληλα η ‘αποκάλυψη των υιών του Θεού’, (ΡΩΜ. 8:19) θα έχει –επιφέρει- την ‘απελευθέρωση της φύσεως’ από το κακό (ΡΩΜ. 8:21), δια του οποίου έγινε ‘υποκείμενη στην φθορά’ (ΡΩΜ., 8:20), όπου τα ποίμνια θα αποκατασταθούν στην αθωότητα και την ακεραιότητα της φύσης τους και θα ειρηνεύσουν με τα θηρία του αγρού, όταν επίσης μικρά παιδιά θα παίζουν με τα φίδια, (ΗΣ., 11:8) όταν ο Πατέρας θα έχει ‘θέσει όλους του εχθρούς κάτω από τα πόδια του Υιού Του’, (ΨΑΛΜ., 110:1), όπως τους εργάτες του κακού…» Σεπτίμιος Τερτυλλιανός (155-235 μ.Χ.), «Κατά Ερμογένους» κεφ. 11ο

«Δεν είναι σωστό να λέμε ότι το σύμπαν θα καταστραφεί παντελώς και δε θα υπάρχει πλέον και θάλασσα και αέρας και ουρανός…και ο Παύλος πιστοποιεί αυτό όταν λέγει ότι ‘η μεγάλη προσδοκία της κτίσεως προσμένει την φανέρω ση των υιών του Θεού. Επειδή η κτίση υπετάχθει εις την ματαιότητα, ουχί εκουσίως, αλλά δια τον υποτάξαντα αυτήν, επ’ελπίδι ότι και αυτή η κτίση θέλει απελευθερωθεί από της δουλείας της φθοράς και θέλει μεταβεί εις την ελευ θερίαν της δόξης των τέκνων του Θεού.’ Αυτός λέγει η δημιουργία υποβλήθηκε στην ματαιότητα και αναμένει να απελευθερωθεί από τέτοια δουλεία… Τότε η πλάση θα αποκατασταθεί σε μια καλύτερη και ευπρεπέστερη κατάστα ση καθώς περιμένει με ενθουσιασμό την εμφάνιση των υιών του Θεού για να αναζωογονηθεί καθώς τώρα βογκά και στενάζει…» Μεθόδιος Ολύμπου (245-310 μ.Χ.), «Περί Αναστάσεως», Κεφ. 8ο

 

Δείτε και άλλα στην συγκεκριμένη ιστοσελίδα.

Βλέπουμε λοιπόν φίλοι, ότι:

και η ΠΔ ξεκάθαρα μιλάει για επίγεια βασιλεία του Κυρίου,

και κάποια λόγια του Ίδιου Του Χριστού την υπαινίσσονται,

και ο απόστολος Ιωάννης μιλά ξεκάθαρα (και σε καμία περίπτωση αλληγορικά!!) για αυτήν στην Αποκάλυψη,

και γνωστοί λεγόμενοι «πατέρες» των πρώτων αιώνων μιλούν για αυτήν.

Στη Βικιπαίδεια (δείτε Λακτάντιος) βρήκα τα εξής και για τον Λακτάντιο (240-320):

«Ο Λακτάντιος, επηρεασμένος, μεταξύ άλλων, από την 4η "Εκλογή" του Βιργιλίου, υπήρξε κατά καιρούς υπέρμαχος χιλιαστικών απόψεων. Έγραψε ότι κατά την χιλιετή βασιλεία οι δίκαιοι θα κάνουν πολλούς απογόνους, τα ουράνια σώματα θα λάμπουν επτά φορές περισσότερο απ' ότι σ' αυτό τον κόσμο, τα βουνά θα στάζουν μέλι, θα υπάρχουν ποτάμια κρασιού και γάλακτος, τα ζώα θα πάψουν να είναι σαρκοφάγα, δεν θα υπάρχει ανάγκη για εμπόριο ή γεωργία, κι ακόμα δεν θα χρειάζεται να βάφουμε το μαλλί των προβάτων, γιατί τα πρόβατα θα έχουν διάφορα χρώματα (Divinarum Institutionum 7:24· cf. Verg. Ecl. 4:21–45).»

Πάλι στη Βικιπαίδεια (δείτε «Χιλιασμός»/ωφέλιμο θα ήταν να το διαβάσετε όλο), μεταξύ άλλων και τα εξής χρήσιμα:

«Εχόντων έτσι των πραγμάτων, ο ιστορικός Φίλιπ Σαφ έγραψε ότι «το πιο εκπληκτικό σημείο» στην περίοδο πριν από τη Σύνοδο της Νίκαιας το 325 μ.Χ. ήταν «η πεποίθηση σε μια ορατή βασιλεία του Χριστού με δόξα πάνω στη γη μαζί με τους αναστημένους αγίους για χίλια χρόνια, πριν από τη γενική ανάσταση και κρίση».

Ωστόσο, τον 2ο αιώνα άρχισε ο αντίλογος απέναντι στον χιλιασμό. Κατά την Ηθική και Θρησκευτική Εγκυκλοπαίδεια, ο Γάϊος που "βοήθησε θεολογικά την Εκκλησία στην αντιμετώπιση του αποκαλυπτικού κινήματος της εποχής του και της πληθώρας των απόκρυφων βιβλίων, που νόθευαν τον Κανόνα της Γραφής" καταπολεμά τη διδασκαλία "περί χιλιετούς βασιλείας του Χριστού στη γη". Η αντίδρασή του ήταν τόσο μεγάλη ώστε "προς αναίρεσιν των χιλιαστικών τούτων δοξασιών...ο Γάϊος απέρριψε την Αποκάλυψιν του Ιωάννου" την οποία απέδωσε στον Κήρινθο.»

Και:

«Την ιδέαν ενεκολπώθησαν πολλοί ιεροί συγγραφείς...ενώ άλλοι είτε ετήρουν σιγήν περί αυτής είτε και την κατεπολέμησαν" (Θεοδώρου, Ιστορία..., ό.π..)»

 

    Επίσης και ο Κήρινθος (έδρασε στο τέλος του πρώτου αιώνα) πίστευε στην χιλιετή βασιλεία, όπως και μερικοί Λατίνοι όπως ο Βικτωρίνος (δεύτερο μισό του 3^ου αιώνα) και Κομμοδιανός (240 μ.Χ), αλλά και ο Ιερώνυμος (4^ος αιώνας) και Αυγουστίνος (354-430 μ.Χ.), αν και οι τελευταίοι δύο εδώ άλλαξαν γνώμη στην πορεία.

Και άλλοι ήταν «υπέρ» της χιλιετούς βασιλείας (όπως και ο Νέπως 3^ο αιώνα], επίσκοπος Αρσινόης της Αιγύπτου), αν και με κάποιες διαφοροποιήσεις σχετικά με αυτήν. Δείτε τους όλους όσους ήταν υπέρ και κατά της χιλιετούς βασιλείας στο λινκ που παρέθεσα στο Βικιπαίδεια – Χιλιασμός.

 ---Πρώτος ο Ωριγένης [185-260] αντιτάθηκε στην διδασκαλία της χιλιετούς βασιλείας (αναθεματίστηκε δε από την 5^η οικ.σύνοδο το 553 για άλλες διδασκαλίες του όπως ήταν η μετεμψύχωση. Πάντως, εντύπωση κάνει μετά τον θάνατό του δημιουργήθηκαν στην Εκκλησία δύο τάσεις, η Ωριγενιστική και η αντι-Ωριγενιστική. Άρα, οι μισοί από αυτούς -όποια πλευρά και αν διαλέξει κανείς- δεν ήταν η… «Αρχαία Εκκλησία»;…). Επίσης, ο Διονύσιος Αλεξανδρείας (3^ος αιώνας) αντιτάθηκε στην χιλιετή βασιλεία και άλλοι αργότερα.

Αν μη τι άλλο, όλα αυτά φίλοι, οι συμφωνίες και οι διαφωνίες εκκλησιαστικών συγγραφέων/«πατέρων», μάλιστα των πρώτων 3^ων αιώνων είναι για να μας διδάξουν:

1) το αυτονόητο,  ότι καλό είναι να ακούμε και την δική τους άποψη, αλλά το σίγουρο είναι «Μόνο στην Γραφή». Η Γραφή ΠΔ και ΚΔ, μας λέει ποιος έχει δίκιο και σε ποιο θέμα και μέχρι ποιο σημείο. Τι να κάνουμε, και η ιστορία υποστηρίζει την κοινή λογική… “Μόνο Η Γραφή!” (Sola Scriptura)

2) ότι δεν έχουμε ΚΑΝΕΝΑΝ λόγο να θεωρούμε ότι όλοι οι «πατέρες»/εκκλησιαστικοί συγγραφείς είχαν καλή γνώση της ΠΔ. Βλέπετε Γάιο (πρεσβύτερος στην Ρώμη/1^ου αιώνα) ο οποίος προφανώς δεν γνώριζε καν περί της αποκατάστασης του Ισραήλ και της γήινης βασιλεία όπως αυτή αναφέρεται στην ΠΔ (ή την παρέβλεπε), αλλά απέδιδε μάλιστα τα περί της γήινης βασιλείας όχι στον Ιωάννη, αλλά στον Κήρινθο! Θεωρούσε ότι ο Κήρινθος είχε γράψει την Αποκάλυψη! Αλλά, έλεος!!!! Πως δεν διάβασε για αυτήν στην ΠΔ;; Μα είναι γεμάτη από αυτήν την διδακαλία!!!! Πως γίνεται να μην την δει κανείς;;;; Ή έστω τα λόγια του Παύλου που φανερώνουν τη συνέχεια του σχεδίου Του Θεού για τον Ισραήλ και την Εκκλησία μετά την 2^η Έλευση; Πώς λοιπόν να μην τον θεωρήσω άσχετο επί του θέματος ή πλάνο;; Σκέψη: Άραγε ο Γάιος άνηκε στην «αρχαία Εκκλησία» και ο Ιουστίνος όχι επειδή έγραψε (134 μ.Χ) στον Τρύφωνα (Διάλογο προς Τρύφωνα -80:1-4) τα συγκεκριμένα πιστεύω του: «Σου ομολόγησα λοιπόν προηγουμένως ότι εγώ και άλλοι πολλοί αυτά φρονούμε για να γνωρίζετε ξεκάθαρα ότι αυτό θα γίνει, σου φανέρωσα όμως πάλι ότι πολλοί από τους Χριστιανούς που έχουν καθαρή και ευσεβή γνώμη δεν το γνωρίζουν αυτό»;;

–Βέβαια, επειδή γνωρίζω πως μπορεί να σφάλλει και ένας άγιος αναγεννημένος από Τον Θεό άνθρωπος, δεν μου κάνουν εντύπωση οι διαφωνίες τους, αλλά μου κάνει εντύπωση ΠΑΝΤΑ πώς μπορεί κάποιος να διαλέγει την μία πλευρά που λέει κατά της χιλιετούς βασιλείας, παραβλέποντας ή χειρότερα, διαστρέφοντας όσα ξεκάθαρα προφητεύει σχετικά η ίδια η ΠΔ και η Αποκάλυψη του Ιωάννη. Σήμερα, πολλοί φανατικοί ταυτίζουν όσους πιστεύουν στην χιλιετή βασιλεία με τους λεγόμενους «χιλιαστές», τους λεγόμενους «Μάρτυρες Του Ιεχωβά». Τα πάντα έκανε ο Σατανάς για να κρύψει αυτήν την ευλογημένη και όμορφη διδασκαλία!

    Πάντως, τo ότι μιλάει η μεταγενέστερη «Ορθοδοξία» (όπως την ξέρουμε σήμερα) κάτα της χιλιετούς βασιλείας, είναι για μένα κάτι το λογικό, αφού σχεδόν σε όλα αντιτίθεται –σε μικρό ή μεγάλο βαθμό- στην Γραφή∙ αυτήν την τελευταία διαπίστωση δεν την ξέρουν οι περισσότεροι «Ορθόδοξοι», αλλά όπως τα έχουν κάνει τα πράγματα (το ιερατείο και οι θεολόγοι) και δεν τους ενδιαφέρει, αδιαφορούν∙ την «ταμπέλα» τους («Ορθόδοξος») να κρατάνε (κατά κανόνα και την αμαρτία τους) και όχι τον ανόθευτο Χριστιανισμό. Οπότε καταλαβαίνω πως πολλοί «Ορθόδοξοι» μέσα στον φανατισμό (αποτέλεσμα άγνοιας ή και ανειλικρίνειας) βλέπουν εμένα και τον καθένα σαν και εμένα που θέλει με κάθε κόστος να μένει στην Γραφή, στο θέλημα Του Θεού, όπως κατά την προνοιά Του αυτό προμηθεύτηκε.

     Όμως, εσείς φίλοι αναγνώστες, μπορείτε βάσει των λεγόμενων των παραπάνω «πατέρων» (δεν βρήκα όλους –στους πρώτους 3 αιώνες - που μίλησαν υπέρ της χιλιετούς βασιλείας, πάντως δίνεται η εντύπωση ότι οι περισσότεροι αυτό πίστευαν) να βγάλετε ικανοποιητικά συμπεράσματα έστω σχετικά, για το αν κάποιος είναι παράλογος ή και αιρετικός αν πιστεύει σε μία ερχόμενη χιλιετή βασιλεία, και βάσει των ακόλουθων που παρέθεσα:

την Αποκάλυψη του απόστολου Ιωάννη (κεφ.20),

τα σχετικά με την διδασκαλία των τόσων σχετικών προφητειών της ΠΔ.

Όταν το κάνετε αυτό, θα ξέρετε πόσο απέχουν ή ποσο κοντά είναι τα όσα λέω εδώ, στην αλήθεια Του Θεού, αλλά και πού βρίσκεται η «Ορθοδοξία» στο φως αυτών.

Ερώτηση: Αν υποθέσετε κ.Μπαφίτη ότι η «Ορθοδοξία» έσφαλε πάνω στο ζήτημα της χιλιετούς βασιλείας (αν και δεν γνωρίζω καμία καταδίκη της διδασκαλίας αυτής από σύνοδο), αυτό τι θα σήμαινε; Ότι είναι μία αίρεση; Πολλοί «Ορθόδοξοι» θα απαντούσαν «ναι», εγώ όμως απαντώ «όχι»! Και θα απαντούσα έτσι, επειδή γνωρίζω πως μπορεί κανείς να δει το ζήτημα διαφορετικά, αν και Ο Θεός φρόντισε η ΠΔ να είναι εκεί να διαφωτίσει. Από την άλλη, αν θέλω να δώσω λόγους που θεωρώ την «Ορθοδοξία» αιρετική, ανθρώπινης/δαιμονικής επινόησης, θα έδινα, τις μεσιτείες των αγίων, το αειπάρθενο της Μαριάμ, το νηπιοβάπτισμα, την διδασκαλία της σχετικά με το πότε λαμβάνει κανείς Τον Άγιο Πνεύμα, και το ειδικό ιερατείο, και άλλα που δεν μου έρχονται στον νου αυτήν την στιγμή. Ξέρω τι έχει να πει για όλα αυτά η «Ορθοδοξία» (δείτε άλλα άρθρα μου) και είναι σκάνδαλο που άνθρωποι που ονομάζονται «Χριστιανοί» τα δέχονται!

 

3) Λέτε σχετικά με το «…θέλω λάβει εξ αυτών ιερείς και Λευΐτας»: «Και φυσικά, δεν έχει  καμία σχέση με την Λευιτική ιεροσύνη, διότι αυτή καταργήθηκε.»

Σχόλιασμός: Όχι. Η Λευιτική ιεροσύνη καταργήθηκε όσον αφορά την Εκκλησία Του Χριστού, την περίοδο της ΚΔ, διότι Αυτός ανέλαβε τα καθήκοντα του ιερατείου. Θα επανιδρυθεί όμως από και για τον λαό Ισραήλ στην «χιλιετή βασιλεία» πλέον προφανώς με νέα καθήκοντα. Μόνο έτσι εξηγείται η αναφορά σε «ιερείς και Λευίτες» σε τόσα συγκεκριμένα προφητικά χωρία της ΠΔ. Ό,τι άλλο, παραπέμπει στο  έτσι το μάθαμε (και έτσι μας βολεύει), έτσι θα το αφήσουμε, είτε από δειλία, φανατισμό, αδιαφορία ή άγνοια.

 

Ι*) 1) Λέτε: «Φορτίο, δεν υπονόησα την ‘’αγγαρεία’’, όπως εσείς λανθασμένα καταλάβατε, αλλά ΤΗΝ ΕΥΘΥΝΗ.»

Σχόλιο: α. Όχι, δεν κατάλαβα αυτό και δεν είπα αυτό. Είπα: «Καταρχήν δεν είναι φορτίο το να είναι κανείς υπηρέτης Του Θεού και οικονόμος των μυστηρίων Του, αλλά χαρά, τιμή, ευθύνη, αλλά ας το δεχτώ ως μία όχι τόσο καλή διατύπωση. Μάλλον χρησιμοποιεί την λέξη «επιφορτισμένο» επειδή έχει στον νου του ένα ειδικό ιερατείο που τελεί συνεχώς τελετές.»

Δεν βλέπετε ότι δεν χρησιμοποιώ την λέξη εδώ «φορτίο» με την Βιβλική της σημασία; Δεν βλέπετε πως την αντιπαραβάλλω στην ίδια πρόταση με τις λέξεις «χαρά, τιμή, ευθύνη»; Αν το βλέπατε, θα καταλήγατε ότι αναφέρομαι σε ένα βάρος, όχι φυσικά προερχόμενο από την Θεάρεστη «ευθύνη». Έτσι, το να μου γράφετε για την σημασία της λέξης φορτίο στην Γραφή και να προσθέτετε: «Τα χωρία που μιλάνε για αυτήν την ευθύνη είναι πάρα πολλά στην Γραφή.», είναι φυσικά δώρον άδωρον.

β. Εξηγώ τα λόγια μου σε κόκκινο. Από την δική μου οπτική, όλοι οι γνήσιοι πιστοί, όπως είχα δείξει, είναι με τον ένα ή άλλον τρόπο, υπηρέτες και οικονόμοι των μυστηρίων Του Θεού. Σε αυτό το πλαίσιο (το οποίο είχα αναλύσει εκεί) όπου δεν υπάρχουν τελετές τις οποίες όλοι πρέπει συνεχώς να τελούν (όπως η ειδική ιεροσύνη στην «Ορθοδοξία»), η όποια υπηρεσία των πιστών δεν είναι φορτίο, δηλαδή ένα –λογικό, ανθρώπινο- βάρος προερχόμενο από επαναλαμβανόμενες «λειτουργίες»/τελετές, αλλά χαρά, τιμή και ευθύνη. Δεν χρησιμοποίησα την λέξη «φορτίο» για να δηλώσω «αγγαρεία»(που σημαίνει ότι κάνω κάτι χωρίς διάθεση), ότι το κάνουν δηλαδή οι παπάδες χωρίς διάθεση (αν και δεν αποκλείεται για αρκετούς), αλλά απλώς έφερα στην σκέψη μου ανθρώπους να τελούν συνεχώς διάφορες «λειτουργίες»/τελετές. Αυτό και μόνο, μπορεί να θεωρηθεί βάρος/φορτίο, δηλαδή την επανάληψη συγκεκριμένων «τελετών», διαδιακασιών, χωρίς μάλιστα απόκλιση (αυτά που εγώ βλέπω ως τα «τυπικά» των ιερέων). Αυτά είναι τα καθήκοντά τους (καταλαβαίνω), αλλά από την δική μου οπτική, είναι ένα βάρος, και υπέθεσα ότι και από την δική σας οπτική, είναι ένα βάρος (με την έννοια που εξηγώ), όχι αγγαρεία. Δηλαδή, το ότι οι παπάδες κάνουν συνεχώς τις ίδιες τελετές/«λειτουργίες», δεν σημαίνει ότι το κάνουν με αγγαρεία, αλλά δεν παύει να είναι ένα βάρος για αυτούς η –μέχρι το τέλος της θητείας τους- επανάληψη, ασχέτως τονίζω, αν το βλέπουν (…) και ως χαρά, τιμή, ευθύνη αυτό που θεωρούν έργο για Τον Θεό.

Σε καμία περίπτωση δεν είπα ότι εσείς εννοούσατε αγγαρεία (εξάλλου θα το έλεγα ευθέως), αλλά για ένα φορτίο που προκύπτει από την συνεχή τέλεση τελετών που στην φύση τους αποκλείουν όποια αλλαγή/απόκλιση. Αν και υπάρχει ευθύνη, τέτοιο φορτίο σαν αυτό που περιέγραψα δεν υπάρχει στον ανόθευτο Χριστιανισμό της ΚΔ, διότι σε αυτόν υπάρχει απλότητα και όχι τελετουργικός νομικισμός.

 

2) Λέτε: «…διότι σε αυτές τις τελετές (Λειτουργίες) συμμετέχει και ο λαός και χωρίς τον λαό, Θεία Λειτουργία ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ» Τι μας λέτε; Συμμετέχει «και» ο λαός στην ΘΕ;;;; Εκτός αν εννοείτε «συμμετέχει»… κατά την λήψη του Σώματος και Αίματος, αλλά αυτό δεν είναι συμμετοχή στα καθήκοντα των παπάδων. Το εκκλησίασμα, ο λαός, παραβρίσκεται και «μεταλαμβάνει», δεν συμμετέχει ενεργητικά, ούτε καν συνειδητά, στα καθήκοντα των παπάδων. Όποιον –κατά κανόνα Ορθόδοξο- και αν ρωτήσω, ΔΕΝ θα μου πει –αν εκεί το πάτε (όλο γρίφους είστε..)- ότι προσφέρει μέσω των παπάδων (…δήθεν τα «χέρια» Του σώματος) θυσία αναίμακτη στον Θεό! Οι περισσότεροι δεν έχουν τέτοια επίγνωση εκείνη την στιγμή (και καλά κάνουν!), αλλά μόνο ότι παίρνουν το Σώμα και Αίμα Του Κυρίου. ΠΟΤΈ, όταν μεταλαμβάναμε στην Ορθόδοξη εκκλησία, δεν πιστεύαμε ότι εμείς συμμετέχουμε δήθεν στο έργο των παπάδων ενώπιον Του Θεού, αλλά ότι συμμετέχουμε στην μετάληψη του Σώματος και Αίματος. Τώρα, αν κάποιος έχει μία τέτοια θεώρηση, αυτός, ως εξαίρεση, επιβεβαιώνει τον κανόνα.

 

3) Λέτε: «Η λέξη ‘’Μυστήρια’’  στο χωρίο που παρέθεσα, σημαίνει ‘’Μυστήρια’’ όπως το λέει ακριβώς και όχι αυτό που γράψετε για ‘’ άγνωστες αλήθειες που είχαν αποκαλυφθεί ή αποκαλύπτονταν στην Εκκλησία’’»

Σχολιασμός: α) Προσέξτε φίλοι αναγνώστες ότι ενώ στο εξής θα αναφέρεται ο κ.Μπαφίτης στην λέξη «Μυστήρια» για να μας πει ότι δεν πρόκειται για άγνωστες αλήθειες, κι όμως ΠΟΥΘΕΝΑ στα συμφραζόμενα δεν θα μας λέει ποια ακριβώς είναι η έννοια αυτής της λέξης, αλλά σκέτο: «Είναι τα Μυστήρια της Εκκλησίας.»!!! Τυχαίο; Είναι πράγματα αυτά κ.Μπαφίτη;! Με το έτσι θέλω και ας μην καταλαβαίνει κανένας;! Μας αφήνετε να μαντέψουμε πως η «Ορθοδοξία» βλέπει την λέξη αυτή, μάλιστα έχοντας πει προηγουμένως «’’Μυστήρια’’ όπως το λέει ακριβώς (ο Παύλος)…». Δηλαδή πως «ακριβώς»; Πείτε μας εσείς που ξέρετε. Γιατί δεν μας το είπατε;; Μετά τι θα μου απαντήσετε; Μήπως «Νόμιζα ότι ξέρετε.»; Μα είναι δημόσιος ο διάλογός μας. Μήπως με ύφος «Τι να εννοούσα κ.Τομαρά;»; Μα, όταν δεν μιλάτε ξεκάθαρα για την συντεταγμένη που συζητάμε, οτιδήποτε μπορεί να εκλάβει οποιοσδήποτε, πόσο μάλλον όταν τα λόγια σας είναι ήξεις-αφήξεις! Απίστευτη –για μένα- λοιπόν και πρόχειρη λογική εντυπωσιασμού, όχι δίκαιας ορθής επιχειρηματολογίας, και γιατί αυτά; Διότι ξέρετε ότι η έννοια «μυστήριο» όπως την έχουν οι «Ορθόδοξοι» ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΤΗΝ Αγία Γραφή, αλλά ούτε και στους πρώτους αιώνες (όσο δε για τα… «7 Μυστήρια», αυτά ανάγονται στον 16^ο αιώνα!), οπότε προτιμάτε να πείτε λίγα, ώστε να εκτεθείτε λιγότερο.

Εννοείται λοιπόν και τέλος πάντων –βάσει των (κατ’εσάς) λίγων που ξέρω για την «Ορθοδοξία»- ότι τα «μυστήρια» είναι –με λίγα λόγια- τελετουργίες, τελετουργικές πράξεις.

β) Αποδείξτε όμως βάσει του χωρίου (ή οποιουδήποτε χωρίου στην Αγία Γραφή) ότι η λέξη «μυστήρια» σημαίνει κάτι άλλο από αυτό που λέω, που λέει η λέξη στα συμφραζόμενά της! Δεν μπορείτε κ. Μπαφίτη. Διαφορετικά θα το κάνατε. Τι πάει να πει «όπως το λέει ακριβώς»;;; Όπως «το λέει» ο Παύλος το «λέω» και εγώ: «Μυστήρια»! Και; Ακούτε κάτι άλλο; Το ζήτημα λοιπόν είναι τι εννοεί με την λέξη αυτή;; Μήπως εννοεί τα μυστήρια όπως π.χ. ήταν τα «Ελευσίνια μυστήρια»;… Από κει πήρατε την ερμηνεία της λέξης «μυστήρια»;.. Η Γραφή λοιπόν φανερώνει ότι καμία σχέση δεν έχει η λέξη αυτή με μυστήρια-τελετές, αλλά με μυστήρια, δηλαδή άγνωστα, βαθιά πράγματα τα οποία είναι στην ευχέρεια φυσικά Του Θεού να αποκαλύψει ή όχι. Ο Παύλος χρησιμοποιεί την λέξη μυστήριο λοιπόν όπως στην καθομιλουμένη την χρησιμοποιούσαν και τότε (και εμείς σήμερα), όχι όπως οι τελούντες ειδωλατρικά μυστήρια, αλλά ως άγνωστες αλήθειες, που είτε δεν φανερώθηκαν ακόμα, είτε που έχουν φανερωθεί (όπως λέμε π.χ. Το μυστήριο αυτό μου αποκαλύφθηκε.).

Στην πρώτη κριτική μου ανέφερα το ακόλουθο χωρίο που δείχνει την πραγματική έννοια της λέξης μυστήριο

(Α’Κορ.14:2), αλλά μάλλον δεν σας έφτασε (;), οπότε δείτε στην συνέχεια όλα τα χωρία στην Αγία Γραφή που περιγράφουν με την λέξη «μυστήριο» ΜΟΝΟ το κρυμμένο άγνωστο.

(Για να δείτε το χωρίο ολογράφως, απλώς τοποθετήστε τον κέρσορα πάνω στα χωρία, χωρίς να τον πατάτε με κλικ. Αν δεν εμφανίζονται τα χωρία, ανοίξτε την σελίδα με Mozilla Firefox.)

 

1.	Ιεζεκιήλ 28:3	16.	Προς Κορινθίους Α' 13:2	31.	Προς Τιμόθεον Α' 3:16
2.	Δανιήλ 2:18	17.	Προς Κορινθίους Α' 14:2	32.	Αποκάλυψις 1:20
3.	Δανιήλ 2:19	18.	Προς Κορινθίους Α' 15:51	33.	Αποκάλυψις 10:7
4.	Δανιήλ 2:27	19.	Προς Εφεσίους 1:9	34.	Αποκάλυψις 17:5
5.	Δανιήλ 2:28	20.	Προς Εφεσίους 3:3	35.	Αποκάλυψις 17:7
6.	Δανιήλ 2:29	21.	Προς Εφεσίους 3:4
7.	Δανιήλ 2:30	22.	Προς Εφεσίους 3:9
8.	Δανιήλ 2:47	23.	Προς Εφεσίους 5:32
9.	Κατά Ματθαίον 13:11	24.	Προς Εφεσίους 6:19
10.	Κατά Μάρκον 4:11	25.	Προς Κολοσσαείς 1:26
11.	Κατά Λουκάν 8:10	26.	Προς Κολοσσαείς 1:27
12.	Προς Ρωμαίους 11:25	27.	Προς Κολοσσαείς 2:2
13.	Προς Ρωμαίους 16:25	28.	Προς Κολοσσαείς 4:3
14.	Προς Κορινθίους Α' 2:7	29.	Προς Θεσσαλονικείς Β' 2:7
15.	Προς Κορινθίους Α' 4:1	30.	Προς Τιμόθεον Α' 3:9

 

Όλη η Γραφή λοιπόν διαφωνεί (κλασικά) με την «Ορθοδοξία» ακόμα και στην χρήση αυτού του όρου, πάνω στον οποίο χτίζει μυθικά παλάτια.

4) Λέτε: «Δεν είναι αυτό που λέτε, γιατί πρώτον στην Εκκλησία δεν έχουμε ‘’Αλήθειες’’ αλλά ‘’ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ’’»

Σχόλιο: Αυτά που λέτε είναι από τον κόσμο σας, το Ορθόδοξο κουτί σας, για αυτό και φυσικά είναι λάθος. Η αλήθεια, απαρτίζεται από πολλές αλήθειες. Το να λέτε δημοσίως κιόλας ότι δεν έχουμε στην Εκκλησία αλήθειες, αλλά αλήθεια, είναι απλώς για να μένετε με το νομικίστικό πνεύμα της «Ορθοδοξίας» στο «γράμμα» και να αγνοείτε την ουσία επειδή δεν αναφέρεται στον πληθυντικό η λέξη στην ΚΔ. Το να λέμε ότι π.χ. Ο Κύριος ήρθε ήδη μία φορά, δεν είναι η ίδια αλήθεια με το ότι θα έρθει και δεύτερη φορά, ασχέτως αν και οι δύο διαφορετικές αυτές αλήθειες, είναι μέρος του ενός Θεϊκού σχεδίου, της μίας γενικότερης αλήθειας. Άρα, το να πει κανείς «η αλήθεια της Γραφής» και να εννοεί όλες τις αλήθειες μαζί, είναι όσο σωστό είναι να πει κανείς «οι αλήθειες της Γραφής» και να εννοεί την μία γενικότερη αλήθεια. Αλλά, το να πει κανείς, όπως εσείς λέτε: «..στην Εκκλησία δεν έχουμε «Αλήθειες»…» είναι απλώς να γεμίζουμε σελίδες, να φέρνουμε ανούσιο αντίλογο για εντυπώσεις και όπως λέει ο λαός σε κουβέντα να βρισκόμαστε και να σπαταλάμε τον χρόνο του αναγνώστη.

Αν δείτε πάνω, θα δείτε ότι στα χωρία των αριθμών 9, 11, 15, 16, 17, αναφέρεται σε «μυστήρια» (πληθυντικός), διότι φυσικά υπάρχουν άγνωστες κρυμμένες αλήθειες (πληθυντικός) που έχουν φανερωθεί και που δεν έχουν φανερωθεί, πέρα από την κάποτε μία κεκρυμμένη μεγάλη αλήθεια, το μυστήριο περί του Ιησού Χριστού.

 

5) Μας αναφέρετε το χωρίο λέγοντας: «Είναι τα Μυστήρια της Εκκλησίας. Παραθέτω το χωρίο· ‘’ Ούτως ας μας θεωρή πας άνθρωπος ως υπηρέτας του Χριστού και οικονόμους των μυστηρίων του Θεού. Το δε επίλοιπον ζητείται μεταξύ των οικονόμων, να ευρεθή έκαστος πιστός’’ (Α Κορινθίους, δ 1-2)»

Μα κ.Μπαφίτη ο Παύλος λέγοντας την λέξη εδώ «μυστήριων» εννοούσε άγνωστες αλήθειες, δείτε τι λέει στην Εφεσίους (αν και κανονικά δεν χρειάζεται), δηλαδή πως σχετίζει την λέξη «μυστήριο» με «οικονομίαν» και  «υπηρέτης» αναφερόμενος όμως σε άγνωστες αλήθειες που αφορούσαν το έργο Του Χριστού:

«3:1-12, 17-19 Διά τούτο εγώ ο Παύλος, ο δέσμιος του Ιησού Χριστού υπέρ υμών των εθνικών, 2 επειδή ηκούσατε την οικονομίαν της χάριτος του Θεού της δοθείσης εις εμέ υπέρ υμών, 3 ότι δι' αποκαλύψεως εφανέρωσεν εις εμέ το μυστήριον, καθώς προέγραψα συντόμως, 4 εξ ων δύνασθε αναγινώσκοντες να νοήσητε την εν τω μυστηρίω του Χριστού γνώσιν μου, 5 το οποίον εν άλλαις γενεαίς δεν εγνωστοποιήθη εις τους υιούς των ανθρώπων, καθώς τώρα απεκαλύφθη διά Πνεύματος εις τους αγίους αυτού αποστόλους και προφήτας, 6 να ήναι τα έθνη συγκληρονόμα και σύσσωμα και συμμέτοχα της επαγγελίας αυτού εν τω Χριστώ διά του ευαγγελίου, 7 του οποίου έγεινα υπηρέτης κατά την δωρεάν της χάριτος του Θεού, την δοθείσαν εις εμέ κατά την ενέργειαν της δυνάμεως αυτού. 8 Εις εμέ τον πλέον ελάχιστον πάντων των αγίων εδόθη η χάρις αύτη, να ευαγγελίσω μεταξύ των εθνών τον ανεξιχνίαστον πλούτον του Χριστού 9 και να φωτίσω πάντας, ποία είναι η κοινωνία του μυστηρίου του αποκεκρυμμένου από των αιώνων εν τω Θεώ όστις έκτισε τα πάντα διά του Ιησού Χριστού, 10 διά να γνωρισθή τώρα διά της εκκλησίας εν τοις επουρανίοις εις τας αρχάς και τας εξουσίας η πολυποίκιλος σοφία του Θεού, 11 κατά την αιώνιον πρόθεσιν, την οποίαν έκαμεν εν Χριστώ Ιησού τω Κυρίω ημών, 12 διά του οποίου έχομεν την παρρησίαν και την είσοδον με πεποίθησιν διά της εις αυτόν πίστεως. ………17 διά να κατοικήση ο Χριστός διά της πίστεως εν ταις καρδίαις υμών, 18 ώστε να δυνηθήτε, ερριζωμένοι και τεθεμελιωμένοι εν αγάπη, να καταλάβητε μετά πάντων των αγίων τι το πλάτος και μήκος και βάθος και ύψος, 19 και να γνωρίσητε την αγάπην του Χριστού την υπερβαίνουσαν πάσαν γνώσιν, διά να πληρωθήτε με όλον το πλήρωμα του Θεού.

 

Αλλά ας δούμε και στην ίδια την Α’Κορινθίους όπου υπάρχει το χωρίο που αναφέρατε, μόλις 2 κεφάλαια πριν(!!!!) συγκρίνετε το και με το προηγούμενο απόσπασμα (στην Εφεσίους):

Α’Κορ.2:6-11 Λαλούμεν δε σοφίαν μεταξύ των τελείων, σοφίαν όμως ουχί του αιώνος τούτου, ουδέ των αρχόντων του αιώνος τούτου, των φθειρομένων· 7 αλλά λαλούμεν σοφίαν Θεού μυστηριώδη, την αποκεκρυμμένην (αρχαίο: «ἀλλὰ λαλοῦμεν σοφίαν Θεοῦ ἐν μυστηρίῳ, τὴν ἀποκεκρυμμένην»), την οποίαν προώρισεν ο Θεός προ των αιώνων εις δόξαν ημών, 8 την οποίαν ουδείς των αρχόντων του αιώνος τούτου εγνώρισε· διότι αν ήθελον γνωρίσει, δεν ήθελον σταυρώσει τον Κύριον της δόξης· 9 αλλά καθώς είναι γεγραμμένον, Εκείνα τα οποία οφθαλμός δεν είδε και ωτίον δεν ήκουσε και εις καρδίαν ανθρώπου δεν ανέβησαν, τα οποία ο Θεός ητοίμασεν εις τους αγαπώντας αυτόν. 10 Εις ημάς δε ο Θεός απεκάλυψεν αυτά διά του Πνεύματος αυτού· επειδή το Πνεύμα ερευνά τα πάντα και τα βάθη του Θεού. 11 Διότι τις των ανθρώπων γινώσκει τα του ανθρώπου, ειμή το πνεύμα του ανθρώπου το εν αυτώ; Ούτω και τα του Θεού ουδείς γινώσκει ειμή το Πνεύμα του Θεού.

    Πάλι βλέπουμε ότι μιλάει ο Παύλος για (αρχ.)«σοφία Θεού εν μυστηρίω, την αποκεκρυμμένη» άρα (φυσικά!) μιλάει για άγνωστες αλήθειες, αυτές που αφορούν το Πρόσωπο και έργο Του Ιησού Χριστού (εδ.8). Στο δε εδ.10 μας λέει: «Εις ημάς δε ο Θεός απεκάλυψεν αυτά διά του Πνεύματος αυτού». Και έρχεται μετά από δύο κεφάλαια και μας λέει: «Ούτως ας μας θεωρή πας άνθρωπος ως υπηρέτας του Χριστού και οικονόμους των μυστηρίων του Θεού.» Τι εννοεί άραγε κ.Μπαφίτη;

Όμως όχι μόνο πριν από αυτό το χωρίο (4:1), αλλά και 9 κεφάλαια μετά από αυτό μας λέει:

Α’Κορ.13:1-2  Εάν λαλώ τας γλώσσας των ανθρώπων και των αγγέλων, αγάπην δε μη έχω, έγεινα χαλκός ηχών ή κύμβαλον αλαλάζον. 2 Και εάν έχω προφητείαν και εξεύρω πάντα τα μυστήρια και πάσαν την γνώσιν, και εάν έχω πάσαν την πίστιν, ώστε να μετατοπίζω όρη, αγάπην δε μη έχω, είμαι ουδέν.

Το θέμα μας, τα «μυστήρια» του Παύλου, έχει κλείσει λοιπόν προ πολλού κ.Μπαφίτη, αλλά υπάρχουν και άλλα ενδιαφέροντα που θα δούμε και τα οποία εκθέτουν την θρησκεία σας ανεπανόρθωτα. Θέλω, ελπίζω, να έχετε το σθένος μπροστά στον Τριαδικό Θεό που λέτε ότι πιστεύετε και ακολουθείτε, να μπορείτε να αναγνωρίσετε και αυτό το λάθος της «Ορθοδοξίας», αλλά και να προβληματιστείτε για τις έντονες παραφωνίες της σε σχέση με την Γραφή. Αν μπορέσετε να το κάνετε αυτό, θα βρεθείτε ευλογημένος μπροστά στο δίλημμα «Χριστός ή θρησκεία;» Άραγε θα συνεχίσει η ευλογία;… Ή θα επιλέξετε την θρησκεία;

 

6)α) Λέτε: «..κατά δεύτερον διότι δεν υπάρχουν άγνωστες αλήθειες (αυτά τα έλεγαν οι αιρετικοί Γνωστικοί), αλλά Η ΠΑΣΑ ΑΛΗΘΕΙΑ έγινε φανερή κατά την Πεντηκοστή όταν ήρθε ο Παράκλητος.»

Σχόλια: Άλλο και τούτο. Δεν υπάρχουν άγνωστες αλήθειες;; Τι διατύπωση είναι αυτή; Πρώτον, για ποιους δεν υπάρχουν;; Όταν λέει «πάσαν την αλήθειαν» δεν εννοείται -όπως και είπα- ότι δεν υπάρχουν και επί μέρους αλήθειες, αυτής της ολοκληρωμένης αλήθειας;

Δεύτερον, άραγε Ο Θεός έδωσε την αλήθεια στους 12 αποστόλους και στον Παύλο και τέρμα; (Να ήταν και ο Παύλος «Γνωστικός» εφόσον διαφωνεί μαζί σας όπως είδαμε; J) Μα με ποια λογική να το κάνει αυτό Το Άγιο Πνεύμα όταν ξέρει ότι οι άνθρωποι αλλοιώνουν, ξεχνούν, αδιαφορούν, παρανοούν τις όποιες πληροφορίες της όποιας αλήθειας; Που και να προσθέσουμε σε αυτό τις μεθοδεύσεις των δυνάμεων του σκότους! Γιατί λοιπόν να μην δίνει εκ νέου τις όποιες παλιές αλήθειες κατ’έμπνευση, ή και αναγκαίες καινούργιες;;; Ποιο πρωτόκολλο Τον εμποδίζει; Πάντως η Αγία Γραφή το αντίθετο φανερώνει όπως έδειξα!

Έτσι, δεν δίνει άραγε τις αλήθειες Του Το Πνεύμα Του Θεού σε επόμενες γενιές και απευθείας και μέσω άλλων αδερφών;; Αν πείτε ότι οι αλήθειες μεταφέρονται από γενιά σε γενιά μέσω της «Ορθοδοξίας», πρώτα θα χρειαστεί να γελάσω μετά δακρύων ΔΥΝΑΤΑ και μετά θα σας παραπέμψω για να δείτε τα ενδεικτικά χωρία που ήδη σας παρέθεσα στο Γ)6)α) που διαψεύδουν την Ορθόδοξη θρησκεία σας. Εκεί θα δείτε ότι πάσα η αλήθεια δίνεται διαρκώς. -Βρίσκεστε τώρα στο Ι*)4), πατήστε εδώ για να πάτε στο Γ)6)α) προς ενθύμηση των όσων η Γραφή φανερώνει σχετικά.

β) Κ.Μπαφίτη δεν παύω ποτέ να εντυπωσιάζομαι πόσο ξερά, νομικίστικα διαβάζει «η Ορθοδοξία» τα χωρία της Γραφής. Αυτά τα λόγια, δεν έχουν σκοπό να μας πουν ότι όλοι οι μαθητές αυτομάτως θα γνώριζαν τα πάντα για όσα αφορούσαν την εποχή τους και τα μέλλοντα μέσω ταυτόχρονης προσωπικής αποκάλυψης την μέρα της Πεντηκοστής, αλλά ότι η πάσα αλήθεια θα έφτανε σε αυτούς μέσω Του Αγίου Πνεύματος όπως Αυτό ήθελε. Αυτή η αλήθεια διασταυρώνεται από διάφορα σημεία της ΚΔ όπως ήδη έδειξα. Αν το δούμε και αλλιώς, Το Πνεύμα Του Θεού θα μπορούσε και μόνο μέσω ενός απόστολου να οδηγήσει τους υπόλοιπους απόστολους σε όλη την αλήθεια, αν αυτό ήταν στο θέλημα Του Θεού. Η υπόσχεση δεν το αποκλείει, άσχετα αν βλέπουμε ότι δεν ήταν να γίνουν έτσι τα πράγματα. Κάτι παρόμοιο δε, συνέβη με τον Ιωάννη. Του ανείγγειλε Ο Κύριος τα μέλλοντα, και αυτός τα συμμερίστηκε με την Εκκλησία. Βλέπουμε πάντως ότι και στην περίπτωση του Ιωάννη, μέρος της υπόσχεσης Του Κυρίου βρίσκει εκπλήρωση σε άλλον χρόνο, στον χρόνο όμως που Ο Θεός ήθελε, και όχι την μέρα της Πεντηκοστής. Πράγματι, η υπόσχεση δεν λέει ότι η εκπλήρωσή της θα συνέβαινε την ημέρα της Πεντηκοστής, αλλά ότι οι αποκαλύψεις ήταν να δοθούν από τότε που θα λάβουν Το Άγιο Πνεύμα και μετά και σε όποιες φυσικά δόσεις Αυτός ήθελε! Για αυτό και τους λέει «θα σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθεια»! Δεν λέει δηλαδή κάτι πιο «άμεσο» όπως π.χ. «θα σας αποκαλύψει» ή «θα σας δώσει», που και έτσι ακόμα να το έλεγε, θα έπρεπε να υπάρχουν συγκεκριμένες λέξεις που θα φανέρωναν ότι το γεγονός της λήψης της «πάσαν την αλήθεια» θα συνέβαινε εκείνη την ημέρα της Πεντηκοστής!

‘Ηδη απέδειξα ότι αυτή η υπόσχεση στους μαθητές, δεν προορίζονταν μόνο για αυτούς, αλλά για όλη την Εκκλησία, και έτσι ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ θα εκπληρώνονταν διαρκώς σε όλους τους μαθητές (καθότι Το Πνεύμα εξακολουθούσε να οδηγεί δίνοντας αποκαλύψεις όπως έδειξαν τα ενδεικτικά χωρία που παρέθεσα.)

Συνεχίζετε και λέτε:

 

Κ*) Σχόλια: 1) Λέτε: «…όποιος το αρνείται, αρνείται το λόγο του Χριστού.» Μα ποιος αρνείται τον λόγο αυτό; Η ερμηνεία του είναι το ζήτημα, μία ερμηνεία που η ίδια η ΚΔ αποσαφηνίζει, ταυτόχρονα φανερώνοντας την λάθος κατανόηση σας σχετικά με αυτόν τον λόγο. -Ποιος θα φανταζότανε ότι θα χρειαζόμασταν ερμηνεία για αυτό το χωρίο;…

2) Αναφέρετε τα λόγια του Παύλου, παραλείποντας την συνέχειά τους η οποία μας λέει σε ποια «αλήθεια» αναφέρεται στην οποία η Εκκλησία είναι «ο στύλος και το εδραίωμα». Αυτήν την αλήθεια την ομολογεί φυσικά και η Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία. Έχω ήδη αναφερθεί, αναλυτικά διαβάστε εδώ. Βρίσκεστε τώρα στο Κ*)2).

3) Αναφερόμενος στο Α’Κορ.4:1-2 «Ούτως ας μας θεωρή πας άνθρωπος ως υπηρέτας του Χριστού και οικονόμους των μυστηρίων του Θεού. Το δε επίλοιπον ζητείται μεταξύ των οικονόμων, να ευρεθή έκαστος πιστός» λέτε ότι:

«ο Παύλος συνδέει τα Μυστήρια με…», μα δεν το αρνείται κανείς αυτό. Το ζήτημα στην συζήτησή μας δεν είναι με τι τα συνδέει, αλλά τι είναι τα μυστήρια, καθότι διαφωνήσατε μαζί μου όταν έγραψα ότι πρόκειται για άγνωστες Θεϊκές αλήθειες/παράγοντες (άλλοτε αποκαλυμμένες). Δεν μας δίνετε όμως εδώ τον ορισμό της λέξης αυτής, γιατί;..

Από την άλλη, ο Παύλος σε αυτό το εδάφιο δεν μας δίνει κάποιον ορισμό, αλλά μας λέει ότι ο ίδιος και οι απόστολοι ήταν οικονόμοι, διαχειριστές των μυστηρίων Του Θεού. Ποιος διαφωνεί;; ΚΑΝΕΝΑΣ.

    Ο Παύλος, αν  δεν θέλουμε να παραβιάσουμε τα λόγια του (!), απλώς μας λέει πως πρέπει να βλέπονται από τους άλλους (ο ίδιος δηλαδή μαζί με τους υπόλοιπους απόστολους).

4) Μας κάνετε εδώ ξαφνικά και μια «τρίπλα» συνεχίζοντας: «Τα Μυστήρια έχουν να κάνουν με ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, λοιπόν,  των πραγμάτων της Εκκλησίας. Αυτό θα πει ‘’οικονόμος’’, δηλαδή διαχειριστής.»

Σχολιασμός: α) Το «λοιπόν» μου αρέσει... από πού βγαίνει;;;

Το ορθό όμως είναι: Τα Μυστήρια Οι «οικονόμοι» έχουν να κάνουν με ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ, λοιπόν,  των πραγμάτων της Εκκλησίας. Αυτό θα πει ‘’οικονόμος’’, δηλαδή διαχειριστής.

Αυτό έπρεπε να είχατε γράψει.

Κ.Μπαφίτη, το ότι πιστοί διαχειρίζονται (μέσω διδαχής, ομολογίας, ευαγγελισμού) τις αποκαλυμμένες αλήθειες Του Θεού, είναι αυτονόητο, αλλά ακόμα πιο αυτονόητο είναι ότι όλα όσα έχουν να κάνουν με την Εκκλησία έχουν να κάνουν ΕΝΝΟΕΊΤΑΙ με κάποιου είδους «ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ»!! Οπότε, τι μας είπατε;…

Πιο σπουδαία όμως, που το είδατε το γενικό (η «τρίπλα» που ανέφερα): «Τα Μυστήρια έχουν να κάνουν με ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ, λοιπόν, πραγμάτων της Εκκλησίας» στα συγκεκριμένα λόγια του Παύλου;; Για τις άγνωστες αλήθειες (που μιλούν για διάφορα βαθιά πράγματα) συγκεκριμένα μιλάει ο Παύλος, όχι γενικά περί πραγμάτων της Εκκλησίας!!!!!! Πως παραπλανάτε έτσι εύκολα τους αναγνώστες; Έτσι δηλαδή θα προσπαθείσετε να ανοίξετε τα λόγια του Παύλου για να σφηνώσετε τις λειτουργίες των παπάδων στην λέξη «Μυστήρια» (με κεφαλαίο);;; Δηλαδή συνδέοντας τα «μυστήρια» με αυτό το παραπλανητικό «ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ…πράγματων της Εκκλησίας» και έτσι με την αναγκαστική διαχείρισή τους από το ειδικό ιερατείο;;;;;;;;;;;; «Ανέκδοτο»! Για να καταλάβει ο αναγνώστης, ενώ ο Παύλος λέει τόσο απλά:

Οι οικονόμοι -> διαχειρίζονται -> τα μυστήρια (αλήθειες Του Θεού),

ο κ.Μπαφίτης όμως το έκανε:

Τα «Μυστήρια» σχετίζονται γενικώς (…;)με «πράγματα της Εκκλησίας» προς διαχείριση -> όμως ξέρουμε ότι μεταξύ αυτών των «πραγμάτων» (…;) είναι διάφορες «λειτουργίες»/τελετές της Εκκλησίας -> άρα (…!...;…) και τα «Μυστήρια» είναι «λειτουργίες»/τελετές (!!!...) -> τις οποίες διαχειρίζονται -> οι ειδικοί ιερείς.

Κρίμα κ.Μπαφίτη. Αλλά να ξέρετε και εσείς και όλοι οι λεγόμενοι «Ορθόδοξοι» (κυρίως παπάδες και θεολόγοι), αλλά και να μην ξεχνάτε, ότι η Διαμαρτύρηση προ πολλού έχει πάρει χαμπάρι τις «Ορθόδοξες» αυθαιρεσίες και δεν θα σταματήσουν μέχρι την Έλευση Του Κυρίου (Ο Οποίος και θα μας λύσει τα όποια ζητήματα…), να σας καταγγέλουν ενώπιον Του Θεού ως πράττοντες «κατά της αληθείας», κάνοντάς σας αναπολόγητους την Μέρα Του Κυρίου.

β) Σημείωστε φίλοι ότι εδώ μας λέει: «Τα Μυστήρια έχουν να κάνουν με ΔΙΑΧΕΙΡΗΣΗ, λοιπόν, πραγμάτων της Εκκλησίας…»

Αργότερα όμως θα μας πει ο κ.Μπαφίτης:

 «(οι πρεσβύτεροι)…τοποθετούνται δια της χειροτονίας (από τους αποστόλους), προκειμένου να διαχειρίζονται τα εκκλησιαστικά πράγματα, τα οποία δεν περιορίζονται μόνο στα Μυστήρια της Εκκλησίας.» !!!!

Πρώτα λοιπόν μας είπε: Τα Μυστηρία (οι «Ορθόδοξες» τελετές) = (έχουν να κάνουν με) ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ πραγμάτων της Εκκλησίας

Και μετά θα μας πει: Εκκλησιαστικά πράγματα = Μυστηρία και άλλα πράγματα

Λογικό συμπέρασμα αν τα «ενώσουμε»: Τα Μυστήρια (τελετές) έχουν να κάνουν με διαχείριση Μυστήριων (τελετών) και άλλων πραγμάτων.

---Α ωραία!...Καταλάβαμε.

Επιπλέον -Βιβλικό- συμπέρασμα: Καμία σχέση με Χριστιανισμό τα όσα αποδίδει ο κ.Μπαφίτης και η «Ορθοδοξία» στην λέξη μυστήρια!

 

Και πολύ αργότερα (!) θα μας δώσει –επιτέλους(!)- κάτι σαν ορισμό της λέξης «μυστήρια» λέγοντας σχετικά με την ΘΕ:

«Άλλο βλέπουμε, άλλο είναι και για αυτό το λέμε ‘’Μυστήριο’’.»

Αν και αυτό δεν είναι ακριβώς έτσι όπως θα δείξω όταν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, το επικαλούμαι εδώ μόνο για να πω ότι επαληθεύει τα λόγια μου (!) στο ότι πράγματι η λέξη μυστήριο αναφέρεται σε κάτι άγνωστο, όπως είναι και το πώς ο άρτος και οίνος «είναι» (και) Σώμα και Αίμα Κυρίου ενώ βλέπουμε απλώς άρτο και οίνο. Δηλαδή, όπως λέτε κ.Μπαφίτη (το είχα πει και εγώ στην κριτική μου) με άλλα λόγια: Είναι άγνωστο πως ενώ βλέπουμε Α, κι όμως είναι Β, πραγματικό μυστήριο.

Έτσι, αντιφάσκετε κ.Μπαφίτη με τον εαυτό σας όταν διαφωνείτε μαζί μου όταν λέω το αυτονόητο ότι όταν μιλάμε για μυστήρια στην Γραφή εννοούμε άγνωστους παράγοντες/αλήθειες, πράγματι… ήξεις-αφίξεις! Και ψυχοφθορά είναι να ασχολούμε με τα ίδια τα λεγόμενά σας και με τον τρόπο που τα διατυπώνετε. Πολύ προχειρότητα, και δυστυχώς άλλοτε επιτηδευμένη.

 

γ) Φίλε Ορθόδοξε, αν περιέργως δεν σου έφτασαν τα δύο χωρία σχετικά με τα «μυστήρια/ο/ίων» που αναφέρονται πριν και μετά το 4:1 όπως ολογραφώς τα παρέθεσα στο Ι*)5) δεν έχεις παρά να διαβάσεις πως πάλι ο ίδιος ο Παύλος χρησιμοποιεί αυτήν την λέξη και στα υπόλοιπα χωρία της ίδιας πάντα επιστολής(!) που την αναφέρουν:

(Τοποθετήστε τον κέρσορα πάνω στο κάθε χωρίο, χωρίς να το πατήσετε. Αν δεν φανερώνει τα χωρία, δοκιμάστε με Mozilla Firefox)

 

Προς Κορινθίους Α' 2:7

Προς Κορινθίους Α' 4:1

Προς Κορινθίους Α' 13:2

Προς Κορινθίους Α' 14:2

Προς Κορινθίους Α' 15:51

 

Σε παρακαλώ φίλε Ορθόδοξε, πέρασε το κέρσορά σου πάνω από το καθένα και ρώτα τον εαυτό σου: Μιλάει για άγνωστες αλήθειες εδώ ή για τελετές/«λειτουργίες»; Την απάντηση θα την δώσεις ενώπιον Του Θεού.

Και όπως έδειξα πριν(Ι*)3)β)), όλη η ΚΔ (!) και η ΠΔ (! «Σαθαμ» στα Εβραϊκά) την ίδια σημασία δίνουν στην λέξη «μυστήριο/α».

 

Στην τελευταία παράγραφο κ.Μπαφίτη, έχετε τις ακόλουθες δύο προτάσεις μαζί. Ποια ήταν η πρόθεσή σας; Φυσικά –θα αναγνωρίζουν όλοι- η μία πρόταση να ρίχνει φως στην άλλη. Ας τις δούμε.

 

5) Λέτε τώρα το συγκλονιστικό: «Δεν έχουν καμία σχέση με δήθεν άγνωστες αλήθειες. Ο Ωριγένης αναφέρει· «οικονόμος μυστηρίων Θεού ΚΑΤΆ ΤΗΝ ΔΙΟΙΚΗΣΙΝ την περί τα γνωσθέντα μυστήρια».

Σχόλια:

α. Καταλαβαίνω και με αυτή τη πρώτη δήλωση πόσο ποτισμένος με την «Ορθοδοξία» είστε αντί της αλήθειας Του Κυρίου… Και προσθέτετε τον Ωριγένη[[13]] δήθεν για να υποστηρίξει αυτήν την θέση σας.

 

β. Μα τι σχέση έχουν αυτά τα λόγια του Ωριγένη με «τελετουργίες»;; Δεν ξέρετε τι λέει εδώ ο Ωριγένης; Αν δεν ξέρετε γιατί το παραθέσατε; Δεν δώσατε χρόνο να μεταφράσετε το χωρίο; Το «διοίκησιν» πάει στο «οικονόμος», όχι στην λέξη «μυστηρίων». Δηλαδή, να το βάλω σε άλλη σειρά: «κατά την διοίκησιν, οικονόμος μυστηρίων Θεού, την (διοίκησιν) περί τα γνωσθέντα μυστήρια.»

Πως σχετίζονται οι δύο αυτές προτάσεις σας λοιπόν (που έχω μαρκάρει σε κίτρινο);; Και πως με αναιρούν; Η πρώτη πρόταση λέει ότι τα μυστήρια δεν έχουν καμία σχέση με άγνωστες αλήθειες (όπως δηλαδή ισχυρίζομαι εγώ), και η δεύτερη μιλάει για την οικονομία των μυστηρίων από διοικητική θέση. Λοιπόν; Από πού φαίνεται ότι μιλάει για τελετουργικές πράξεις;; Το αντίθετο φαίνεται αν λάβουμε υπόψη την χρήση της λέξης «μυστήριο» στην Αγία Γραφή, αλλά και από την γνώση της απλής Ελληνικής γλώσσας και έτσι και της κοινής λογικής. Ο ίδιος ο Ωριγένης που επικαλεστήκατε θα μας δώσει τον ορισμό αυτής της λέξης στην συνέχεια!

γ. Ποια είναι λοιπόν η σημασία της λέξης «μυστήρια» σε αυτά τα λεγόμενα του Ωριγένη; Αν και μπορεί μερικοί να μπερδευτούν εδώ με τα λόγια του, σκέτα όπως τα παραθέτετε και με την αντιπαραβολή που κάνετε (με την πρώτη πρόταση), ΟΜΩΣ, αν διακρίνει κανείς έστω τις λέξεις: «γνωσθέντα μυστήρια», θα καταλήξει όπως είπα με την κοινή λογική του απλά στο ότι ο Ωριγένης αναφέρεται σε άγνωστες αλήθειες που έγιναν γνωστές (δεν υπήρχαν «Μυστήρια» όπως εσείς τα εννοείτε, παρά πολύ αργότερα). Τώρα, για να μην αμφιβάλλει κανείς για την σημασία των λόγων του Ωριγένη εδώ, αυτά απλούστατα αποδίδονται ως εξής:

«…διαχειριστής των μυστηρίων Του Θεού λόγω/βάσει διοίκησης, διοίκησης επί των μυστηρίων που έχουν γίνει γνωστά (έχουν αποκαλυφθεί)»

Με απλά λόγια, μας μιλάει για αυτόν που είναι σε θέση διοίκησης εκκλησιαστικών πραγμάτων, δηλαδή για πρεσβύτερο ή διάκονο, ο οποίος και χειρίζεται υπέρ των πιστών τις αποκαλυμμένες αλήθειες Του Θεού. Το θέμα είναι ότι ΤΙΠΟΤΕ δεν λέγεται περί κάποιων τελετών ή και ιερέων που τις τελούν! Περιορίζει απλώς την διαχείριση των αληθειών του Θεού σε αδερφούς που τους αναγνωρίζεται κάποια διοικητική θέση ευθύνης απέναντι στο ποίμνιο. (Πώς αυτό αντιτίθεται στο ότι τα μυστήρια στα λόγια του Παύλου και γενικά στην Γραφή μιλούν για άγνωστους παράγοντες/αλήθειες;)

Σε αυτό το σημείο πρέπει να θυμίσω τι είχα γράψει σχετικά στην πρώτη κριτική μου και γιατί. Είχα πει λοιπόν τα εξής απλά και ξεκάθαρα (με νέα έμφαση):

Αν και οι πρώτοι «υπηρέτες» και «οικονόμοι» ήταν οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι, οποιοσδήποτε καταπιάνεται με οποιαδήποτε υπηρεσία για Τον Κύριο, είναι λειτουργός Του βάσει του χαρίσματος που χρησιμοποιεί. Πράγματι δεν έχουμε όλοι το ίδιο χάρισμα, αλλά εφόσον όλοι οι πιστοί λαμβάνουν χάρισμα/τα από Τον Θεό, λογικά τότε είναι όλοι υπηρέτες και μερικοί από αυτούς (αν όχι όλοι κατά μία έννοια) και οικονόμοι των μυστηρίων του (δάσκαλοι, ποιμένες, ευαγγελιστές, κ.ά.).

Και:

«Στην εκκλησία βέβαια, υπάρχουν και αυτοί (όχι ειδικοί δήθεν ιερείς!) που έχουν χαρίσματα άμεσα σχετιζόμενα με τα μυστήρια Του Θεού, δηλαδή τις αλήθειες Του Θεού. Στην συνέχεια, σε ένα δεύτερο γενικότερο πλάνο, όσοι λαμβάνουν αυτές τις αλήθειες Του Θεού από όσους έχουν τα σχετικά χαρίσματα, τις χειρίζονται προς οικοδομή της οικογένειάς τους, των φίλων τους, των απίστων, και γίνονται έτσι και αυτοί «οικονόμοι» των αποκαλυμμένων μυστηρίων Του Θεού.»

Και:

«Όλη η Εκκλησία είναι υπηρέτες και οικονόμοι των μυστηρίων Του Θεού, άλλος πιο πολύ, άλλος πιο λίγο. Δεν διδάσκει τίποτε η ΚΔ περί κάποιας ειδικής τάξης πιστών που φέρουν αποκλειστικά το προνόμιο της υπηρεσίας ή/και τα συγκεκριμένα χαρίσματα που σχετίζονται πιο πολύ με την αλήθεια Του Θεού (π.χ. προφητεία, διδασκαλία, γλωσσολαλιά, κ.ά.).»

Αυτά επί της ουσίας δεν λέει και ο Πέτρος και ο Παύλος; Τα αβίαστα αυτά συμπεράσματα τα είχα βγάλει από το καθαρό νερό της ΚΔ (του Παύλου εν προκειμένου) που και προμήθευσα (Ρωμ.12:3-8, Α’Κορ.12:4-14,27-31, Εφ.4:7-8, 11-16), εκ των οποίων ήταν η ακόλουθη φυσικά περικοπή (φίλε «Ορθόδοξε» άκου προσεκτικά –αν μη τι άλλο- αυτά τα λόγια και δες το πνεύμα τους, αλλά και την αντίληψη του Πέτρου περί των μυστηρίων):

Α’Πέτ.4:7-10 Πάντων δε το τέλος επλησίασε. Φρονίμως λοιπόν διάγετε και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς· 8 προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην, διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών· 9 γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους χωρίς γογγυσμών· 10 έκαστος κατά το χάρισμα, το οποίον έλαβεν, υπηρετείτε κατά τούτο εις αλλήλους ως καλοί οικονόμοι της πολυειδούς χάριτος του Θεού

Τα λόγια τα δικά μας λοιπόν, αλλά και του όποιου Ωριγένη, περιττά επί του θέματος. Όλοι όσοι έχουν λάβει κάποιο χάρισμα είναι «οικονόμοι». Είχα ξεκαθαρίσει λοιπόν στην πρώτη κριτική μου ότι:

--------Όλοι οι πιστοί είναι οικονόμοι βάσει χαρισμάτων. Τα ίδια λόγια του Πέτρου στο κεφ.4 και τα λόγια του Παύλου σε διάφορα σημεία ξεκάθαρα δείχνουν αυτό: (π.χ.)

Εφ.4:7-8, 11-16  Εις ένα δε έκαστον ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού (σύνδεσε με το εδ.16). 8 Διά τούτο λέγει· Αναβάς εις ύψος, ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν και έδωκε χαρίσματα εις τους ανθρώπους…..11 Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, 12 (ο σκοπός _) προς την τελειοποίησιν των αγίων, (ο λόγος: να συνεχίσουν το έργο τους _) διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού, 13 εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού, 14 διά να μη ήμεθα πλέον νήπιοι, κυματιζόμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον της διδασκαλίας, διά της δολιότητος των ανθρώπων, διά της πανουργίας εις το μεθοδεύεσθαι την πλάνην, 5 αλλά αληθεύοντες εις την αγάπην να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός, 16 εξ ου παν το σώμα συναρμολογούμενον και συνδεόμενον διά πάσης συναφείας των συνεργούντων μελών, κατά την ανάλογον ενέργειαν ενός εκάστου μέρους κάμνει την αύξησιν του σώματος προς οικοδομήν εαυτού εν αγάπη.

Πάει αυτό.

----Φαίνεται να υπάρχουν χαρίσματα πιο κοντά στις αλήθειες Του Θεού (διδασκαλία, προφητεία, γλωσσολαλιά). Αυτοί που τα έχουν είναι επίσης οικονόμοι των αληθειών Του Θεού.

(Αλλά πως –στην πράξη- είναι οικονόμοι; Αυτοί που διαχειρίζονται τις αλήθειες που γνωρίζουν από την Γραφή και τους έχει δείξει Ο Θεός, 1. για αρχή αποφασίζουν να συμμεριστούν αυτά που γνωρίζουν λόγω χαρίσματος (θα μπορούσαν και να μην το κάνουν), 2. με το να επιλέγουν ίσως τα θέματα τα οποία κρίνουν ότι καλό είναι να συμμεριστούν, 3. να αποφασίζουν σε ποιον να τα συμμερίζονται, δηλ. π.χ. με όλο το ποίμνιο ή έστω με κάποιους μέσα στο ποίμνιο. Επίσης σημαντικό μέρος αυτής της διαχείρισης της γνώσης, είναι 4. ο τρόπος του συμμερισμού, ο οποίος πρέπει να λαμβάνει σωστά υπόψη τον ακροατή, ώστε να υπάρξει οικοδομή και όχι σκάνδαλο, και πάνω από όλα Τον Κύριο, το Πνεύμα της αληθείας.)

 

Τα πιο πάνω λοιπόν, είναι απολύτως εναρμονισμένα με το γράμμα και «πνεύμα» όλων των λόγων της ΚΔ.

δ. Η βασική διαφωνία μου λοιπόν στην πρώτη κριτική μου ήταν στα συγκεκριμένα λόγια σας:

«Γιατί σύμφωνα με τον απ Παύλο, δεν είναι όλο το Σώμα ένα μέλος, αλλά πολλά μέλη. Δεν είναι όλοι χέρια, δηλαδή.

Δεν είναι όλο το εκκλησίασμα επιφορτισμένο να είναι «ως υπηρέτας του Χριστού και οικονόμους των μυστηρίων του Θεού» (Α Κορινθίους, δ 1), εφόσον δεν έχουν όλοι τα ίδια χαρίσματα.»

Και όμως, μένοντας σε όλα τα σχετικά λόγια του Παύλου και του Πέτρου, παρόλο που δεν έχουν όλοι τα ίδια χαρίσματα, είναι (!) όλοι μεν υπηρέτες Του Χριστού, είναι όλοι δε και οικονόμοι των αληθειών Του Θεού σε όποιο επίπεδο, άμεσα ή έμμεσα.

    Όσον αφορά τα «χέρια» που είπατε ότι είναι το ειδικό ιερατείο, ας δούμε τι έχει να μας πει σχετικά η ακόλουθη περικοπή όπου συναντάμε τα «χέρια». Θέλω να προσέξουμε το «πνεύμα» των λόγων του Παύλου που μας δείχνει την ισότητα των πιστών ως προς την χρησιμότητά τους και τις λειτουργίες τους βάσει των χαρισμάτων τους (όποια έμφαση δική μου), αλλά και ότι δεν βάζει τα «χέρια» σε καμία προτεραιότητα ή ανωτερότητα (μετά θα εξηγήσω γιατί):

 

Α’Κορ.12:13-31 διότι ημείς πάντες διά του ενός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις εν σώμα, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και πάντες εις εν Πνεύμα εποτίσθημεν. 14 Διότι το σώμα δεν είναι εν μέλος, αλλά πολλά. 15 Εάν είπη ο πους, Επειδή δεν είμαι χειρ, δεν είμαι εκ του σώματος, διά τούτο τάχα δεν είναι εκ του σώματος; 16 Και εάν είπη το ωτίον, Επειδή δεν είμαι οφθαλμός, δεν είμαι εκ του σώματος, διά τούτο δεν είναι τάχα εκ του σώματος; 17 Εάν όλον το σώμα ήναι οφθαλμός, που η ακοή; Εάν όλον ακοή, που η όσφρησις; 18 Αλλά τώρα ο Θεός έθεσε τα μέλη εν έκαστον αυτών εις το σώμα καθώς ηθέλησεν. 19 Εάν όμως πάντα ήσαν εν μέλος, που το σώμα; 20  Αλλά τώρα είναι μεν πολλά μέλη, εν όμως σώμα. 21 Και δεν δύναται ο οφθαλμός να είπη προς την χείρα· Δεν έχω χρείαν σου· ή πάλιν η κεφαλή προς τους πόδας· Δεν έχω χρείαν υμών. 22 Αλλά πολύ περισσότερον τα μέλη του σώματος, τα οποία φαίνονται ότι είναι ασθενέστερα, ταύτα είναι αναγκαία, 23 και εκείνα τα οποία νομίζομεν ότι είναι τα ατιμότερα του σώματος, εις ταύτα αποδίδομεν τιμήν περισσοτέραν, και τα άσχημα ημών έχουσι περισσοτέραν ευσχημοσύνην· 24 τα δε ευσχήμονα ημών δεν έχουσι χρείαν. Αλλ' ο Θεός συνεκέρασε το σώμα, δώσας περισσοτέραν τιμήν εις το ευτελέστερον, 25 διά να μη ήναι σχίσμα εν τω σώματι, αλλά να φροντίζωσι τα μέλη το αυτό υπέρ αλλήλων. 26 Και είτε πάσχει εν μέλος, πάντα τα μέλη συμπάσχουσιν· είτε τιμάται εν μέλος, πάντα τα μέλη συγχαίρουσι. 27 Και σεις είσθε σώμα Χριστού και μέλη κατά μέρος. 28 Και άλλους μεν έθεσεν ο Θεός εν τη εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα θαύματα, έπειτα χαρίσματα ιαμάτων, βοηθείας, κυβερνήσεις, είδη γλωσσών. 29 Μη πάντες είναι απόστολοι; μη πάντες προφήται; μη πάντες διδάσκαλοι; μη πάντες ενεργούσι θαύματα; 30 μη πάντες έχουσι χαρίσματα ιαμάτων; μη πάντες λαλούσι γλώσσας; μη πάντες διερμηνεύουσι; 31 Ζητείτε δε μετά ζήλου τα καλήτερα χαρίσματα. Και έτι πολύ υπερέχουσαν οδόν σας δεικνύω.

***Όποιος ξέρει τι σημαίνει «ειδικό ιερατείο» (μέχρι και «άφεση» δήθεν δίνει), ειδικά με τα διάφορα άμφιά τους, ξέρει ότι όχι «χέρια» είναι αυτοί, αλλά κεφαλή! Αφήστε τα αυτά λοιπόν. Σε ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΊΠΤΩΣΗ το «Ορθόδοξο» ειδικό ιερατείο δεν «κολλάει» ΠΟΥΘΕΝΑ στο πνεύμα των πιο πάνω λόγων όπου συναντάμε τα χέρια. Θέλω επίσης να σημειώσετε το εξής. Τα χέρια εδώ λογικά σχετίζονται με χαρίσμα προσφοράς, ίσως με το δίδειν, την ελεημοσύνη. Στο πνεύμα των λόγων αυτών, δεν σχετίζονται με την προσφορά προς Τον Θεό, όπως και κανένα «Σωματικό μέλος» μόνο του δεν σχετίζεται με αυτό, αντιθέτως η έμφαση εδώ είναι στην μεταξύ μας φροντίδα (εδ.25-26):

«25 διά να μη ήναι σχίσμα εν τω σώματι, αλλά να φροντίζωσι τα μέλη το αυτό υπέρ αλλήλων. 26 Και είτε πάσχει εν μέλος, πάντα τα μέλη συμπάσχουσιν· είτε τιμάται εν μέλος, πάντα τα μέλη συγχαίρουσι»

Το λέω αυτό διότι μας είπατε ότι η ειδική ιεροσύνη είναι τα «χέρια» που προσφέρουν δήθεν την αναίμακτη θυσία στον Θεό. Εδώ όμως που βλέπουμε τα «χέρια» δεν διακρίνουμε προσφορά προς τον Θεό, αλλά προς ανθρώπους.

(Θυμίζω –μετά από τόσα- ότι ούτε η «Ορθόδοξη» αναίμακτη θυσία είναι Θεοσύστατη, ούτε ειδικό ιερατείο υπάρχει στην ΚΔ για να την προσφέρει στον Θεό.)

*** Αν θα έπρεπε να ταυτίσω τα «χέρια» με ένα από αυτά τα χαρίσματα που αναφέρει ο Παύλος, θα το ταύτιζα με το «βοηθείας». Γνωστό το «χέρι βοηθείας» που λέει ο λαός. Εσύ ανεπηρέαστε αντικειμενικέ αναγνώστη, βάσει της περικοπής αυτής θα ταύτιζες τα χέρια με το ειδικό ιερατείο;

***Ας διακρίνουμε ότι τα «χέρια» που αναφέρει εδώ ο Παύλος (Α’Κορ.12:13-31 – εκτός αν θέλετε να αυθαιρετήσετε και σε αυτήν την λέξη) δεν αναφέρονται ούτε σε πρεσβυτέριο συγκεκριμένα (και ούτε φυσικά σε ειδικό ιερατείο!), αλλά σε όλους τους πιστούς που έχουν διάφορα σχετικά χαρίσματα με πρακτική βοήθεια, όπως αυτό που ονομάζεται π.χ. το «βοηθείας». Τα «χέρια» είναι η πρακτική έκφανση συγκεκριμένων χαρισμάτων. Δεν είναι το πρεσβυτέριο, διότι το να είναι κανείς επίσκοπος, δεν είναι χάρισμα, ασχέτως αν αυτός που είναι πρεσβύτερος έχει και κάποιο χάρισμα/τα. Έτσι, εφόσον η «Ορθοδοξία» ταυτίζει το πρεσβυτέριο με το ειδικό ιερατείο, το ίδιο ισχύει. Δεν είναι αυτό τα «χέρια» του σώματος διότι η δήθεν «ειδική ιεροσύνη» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑ, δηλαδή όπως και δεν ήταν και η ιεροσύνη της ΠΔ χάρισμα.

 

ε. Αν και δεν το συμπλήρωσα στην πρώτη κριτική μου διότι έμεινα στα συγκεκριμένα χωρία και στην ένστασή μου, φυσικά προβλέπεται χάριν «τάξης και ευσχημοσύνης» να έχει λόγο και το -πλήρες Πνεύματος Αγίου- πρεσβυτέριο (αν και όχι δήθεν λόγω κάποιου χρίσματος[δεσμείν και λύειν]) σε αυτό το «οικονομείν» των αδερφών, αλλά ως θα λέγαμε «αρχι-οικονόμοι» της Εκκλησίας.

Αυτό που βλέπω δηλαδή στην Γραφή είναι ότι όλοι είμαστε οικονόμοι, άλλος στο ένα «πόστο», άλλος στο άλλο, άλλος σε πιo πολλά και άλλος σε πιο λίγα.

Αυτή η διάκριση πρέπει να γίνει αντιληπτή και αποδεκτή από τις 3 Χριστιανικές ομολογίες, ειδάλλως θα καλλιεργούν ένα ποίμνιο νεκρό, το οποίο μόνο θα ακούει και θα βλέπει, ως να είναι «παιδιά ενός κατώτερου θεού», και έτσι δεν θα φανερώνουν πουθενά την χάρη Του Θεού όπως αυτή ατομικά δόθηκε στο κάθε μέλος. Θα είναι ελάχιστοι οι «διαχειριστές/οικονόμοι» και φυσικά έξω από την διδασκαλία του Παύλου και Πέτρου, π.χ. του:

Α’Κορ.14:26-33 Τι πρέπει λοιπόν, αδελφοί; Όταν συνέρχησθε, έκαστος υμών ψαλμόν έχει, διδαχήν έχει, γλώσσαν έχει, αποκάλυψιν έχει, ερμηνείαν έχει· πάντα ας γίνωνται προς οικοδομήν. 27 Εάν τις λαλή γλώσσαν αγνώριστον, ας κάμωσι τούτο ανά δύο ή το περισσότερον ανά τρεις και εκ διαδοχής, και εις ας διερμηνεύη· 28 αλλ' εάν δεν ήναι διερμηνευτής, ας σιωπά εν τη εκκλησία, ας λαλή δε προς εαυτόν και προς τον Θεόν. 29 Προφήται δε ας λαλώσι δύο ή τρεις, και οι άλλοι ας διακρίνωσιν· 30 εάν δε έλθη αποκάλυψις εις άλλον καθήμενον, ο πρώτος ας σιωπά. 31 Διότι δύνασθε ο εις μετά τον άλλον να προφητεύητε πάντες, διά να μανθάνωσι πάντες και πάντες να παρηγορώνται· 32 και τα πνεύματα των προφητών υποτάσσονται εις τους προφήτας· 33 διότι ο Θεός δεν είναι ακαταστασίας, αλλ' ειρήνης. Καθώς εν πάσαις ταις εκκλησίαις των αγίων.

**Που είναι το ιερατείο εδώ; Οι δήθεν οικονόμοι των μυστηρίων Του Θεού; Όλα τα μέλη φαίνονται να επιβλέπουν και να διαχειρίζονται τα χαρίσματα σε αρμονία, με τάξη.

**Που είναι άραγε αυτή η Εκκλησία;; Ποια παρομοιάζει αυτήν έστω σε κάποιο βαθμό; Η Ορθόδοξη ή η Διαμαρτυρόμενη; Φυσικά η Διαμαρτυρόμενη, αν και έχει πολύ δρόμο ακόμα. Μία δοκιμή σε διάφορες Διαμαρτυρόμενες αποχρώσεις θα πείσει οποιονδήποτε δεν τρέμει την αλήθεια, αλλά χαίρεται να την διακρίνει.

 

Επιστρέφοντας, ο Ωριγένης είπαμε ότι μιλάει φυσικά για την διαχείριση των αληθειών του Θεού και όχι για κάποιες τελετουργίες. Αλλά, μήπως όχι; Μήπως κάνω λάθος; Ας διασκεδάσουμε το παράλογο ενδεχόμενο στο επόμενο σημείο:

ζ. Καταρχήν, γιατί κ.Μπαφίτη επιλέξατε να απομονώσετε έτσι τα λόγια του από τα συμφραζόμενά τους; Ξόδεψα πολύ χρόνο να βρω τα συμφραζόμενα των λογων αυτών! Μήπως ελπίζατε ότι δεν θα ψάξω να τα βρω; Αν και δεν βρήκα σε ποιο έργο αναφέρεται αυτή η παράγραφος σε Ελληνικές ιστοσελίδες (δεν έχω ακόμα την ΒΕΠΕΣ), ευτυχώς, μετά από πολύ έρευνα (αφού το μετέφρασα μόνος μου στα αγγλικά!), το βρήκα σε μία Καθολική ιστοσελίδα. Ανήκει στα σχόλια του Ωριγένους επί της Α’Κορινθίους. Καλό (και όχι μόνο!) θα ήταν λοιπόν να μας λέγατε που το λέει να το βρούμε και εμείς, αλλά και να ερευνήσουμε πώς χρησιμοποιεί αλλού ο Ωριγένης την λέξη «μυστήρια» στο ίδιο το κείμενο όπου βρίσκονται τα λόγια του. Παρατηρώ πάντως ότι οι «Ορθόδοξοι» συνηθίζουν να παραθέτουν κουτσουρεμένα τα λόγια «πατέρων» των πρώτων αιώνων (δηλ. εκτός παραγράφου ή και κεφαλαίου όταν χρειάζεται) όταν δεν τους βολεύουν. Φίλοι αναγνώστες θέλω να το έχετε υπόψη αυτό όταν διαβάζετε κείμενά τους.

Παρακαλώ –αν και δεν βλέπω γιατί χρειάζεται να παρακαλέσω για το αυτονόητο- στο εξής κ.Μπαφίτη, στην όποια τυχόν απάντηση/κριτική σας, να παραθέτετε «υπέρ της αληθείας» τα συμφραζόμενα τον όποιων λόγων όποιου «πατέρα» επικαλείστε, αλλά και που μπορώ και εγώ και ο αναγνώστης να τα βρούμε. Ευθέως σας λέω ότι και δεν είχα λόγο να σας εμπιστεύομαι τυφλά (όπως και εσείς φυσικά), και πλέον, το αντίθετο ισχύει. Επίσης, παρακαλώ να παραθέτετε όλο το κείμενό μου με δικά σας σχόλια ενδιάμεσα, ώστε να βλέπει ο αναγνώστης σε ποια μέρη του λόγου μου απαντάτε, αλλά και σε ποια μέρη δεν απαντάτε. Το θεωρώ τίμιο και αρμόζον.

Τώρα, αν θέλετε και άλλη απόδειξη από αυτή που μας δίνουν τα ίδια αυτά λόγια του («οικονόμους των μυστηρίων» και «γνωσθέντα μυστήρια») ότι μιλούν όχι για κάποια -δήθεν ιερατική- διοικητική θέση, αλλά για Θεϊκές αλήθειες, ας δούμε τα λόγια που προηγούνται και έπονται αυτών, αυτά δηλαδή που παραλείψατε κ.Μπαφίτη(…για αυτό τα πετσοκόψατε από τα συμφραζόμενά τους και και δεν μας είπατε την πηγή τους):

(Γράψτε στο Google In Epistolas s. Pauli ad Corinthios. 1841, πατήστε το πρώτο στην σειρά, και μετά πηγαίνετε στην σελίδα 71 του κειμένου.)

 Θα υπογραμμίσω για αρχή τα λόγια/συμφραζόμενα που αποδεικνύουν ότι ο Ωριγένης μιλάει για αποκαλυμμένες, κάποτε άγνωστες, βαθιές Θεϊκές αλήθειες:

«Ό μη διαβεβηκως τω λόγω περί την κατάληψιν των εγκεκρυμμενων εν γραφή μυστηρίων, δυναται μεν υπηρετης ειναι Χριστου, ου δύναται δε οικονόμος ειναι μυστηρίων Θεού∙ ο γαρ οικονόμος ων εχει τα οίκονομούμενα και οίδεν τα μυστηρια του Θεου∙ μηποτε ουν ο μεν υπηρετης Χριστού κατα την κοινοτεραν νοείται διακονίαν προστας, ό δε οικονομος μυστηρίων Θεού κατα την διοίκησιν την περι τα γνωσθεντα μυστηρία∙ ίνα μη παραρίπτη ταυτα ως ετυχεν∙ μη δε άνεξετάστως αυτα παραδίδω, άλλα προκαθάρας, προευτρεπίσας, προαποστήσας του κόσμου τον μελλοντα άκούειν μαθημάτων υπερκοσμίων, τότε αυτή λεγει∙ ημεις, φησίν, εσμεν υπηρεται Χριστού∙ και τα πλείονα μαλλον ο Απόστολος τη υπηρεσία του Χριστου διηκονείτο, ηπερ τη οικονομία των μυστηρίων του Θεού∙ οικονομεί δε τα μυστήρια του Θεού, φερε ειπείν, προς Λουκαν, ίνα γράψαι το Εύαγγελιον δυνηθή∙ προς Τιμόθεον, ίνα αρξαι των εν Εφεσω πλείονα παρειληφότων οίός τε γενηται οικονομείν τα μυστηρια του Θεου∙ τολμω δε και λέγειν, οτι εν Κορίνθω μεν υπηρετης γεγονε του Χριστου∙ εν Έφεσω δε οικονόμος μυστηρίων Θεού.»

Καταλαβαίνουμε λοιπόν γιατί επέλεξε ο κ.Μπαφίτης να κάνει κατάχρηση των λόγων (και) του Ωριγένη πετσοκοβοντάς τα, ως δήθεν αυτά να αναιρούν ότι η λέξη μυστήρια αναφέρεται σε άγνωστες αλήθειες. Τα λόγια που προηγούνται αναφέρονται σε μυστήρια που βρίσκονται στην Γραφή (είδαμε και τι έννοια φέρει η ίδια η λέξη στην Αγία Γραφή) τα οποία πρέπει να είναι γνωστά στον οικονόμο («οίδεν τα μυστήρια του Θεού»). Η λογική μας λέει έτσι ότι μιλάμε για γνώση/αλήθεια αποκαλυμμένη.

Με απλά λόγια, το νόημα των λόγων του Ωριγένη μέχρι και αυτών που παρέθεσε ο κ.Μπαφίτης (σε μαύρο), είναι: ο υπηρέτης Του Χριστού μπορεί να γνωρίζει τα μυστήρια που υπάρχουν στην Γραφή, αλλά μόνο ο οικονόμος μπορεί να τα χειρίζεται από διοικητική θέση δίνοντας εντολές («προστάς») περί αυτών. Θα ρωτήσει κανείς, τι εντολές μπορεί να δώσει ένας απόστολος ή πρεσβύτερος ως οικονόμος των αληθειών Του Θεού; Μία εντολή λοιπόν λογικά θα ήταν στο ποιες διδασκαλίες να διδάσκεται κάποιος ή κάποιοι, μία άλλη, πότε να τις διδάσκονται (ανάλογα την πνευματική ωριμότητα) και μία άλλη, ποιος να αποστέλλεται να τις διδάξει σε κάποια τοπική Εκκλησία. Και εδώ φτάνουμε στα λόγια του Ωριγένη που έπονται των λόγων (σε μαύρο) που παρέθεσε ο κ.Μπαφίτης.

    Πάλι ο ίδιος ο Ωριγένης στην συνέχεια των λόγων του, μας απαντάει σε αυτήν την ερώτηση λέγοντας ότι ο οικονόμος των μυστηρίων α)«παραδίδει» (τα «γνωσθέντα μυστήρια» που προανέφερε) σε αυτούς που πρώτα προετοιμάζει ώστε να λάβουν β)«μαθήματα υπερκόσμια». Στην συνέχεια μας λέει ότι ο Παύλος ήταν οικονόμος των μυστηρίων Του Θεού και έτσι σε θέση διοίκησης όσον αφορά τις αλήθειες Του Θεού και για αυτό μπόρεσε από αυτήν την θέση να δώσει αλήθειες/διδασκαλίες στον Λουκά ώστε να μπορέσει αυτός στην συνέχεια να γράψει το Ευαγγέλιο του. Βλέπουμε (;) λοιπόν ότι πάλι η έννοια του μυστηρίου όπως την κατανοούσε ο Ωριγένης, σε αντίθεση με τα όσα διδάσκει η «Ορθοδοξία», φέρει την έννοια των κάποτε άγνωστων αποκαλυμμένων Θεϊκών αληθειών. Μετά, αναφέρει δεύτερο παράδειγμα, λέγοντας πως ο Παύλος –πάλι επειδή ήταν οικονόμος των μυστηρίων Του Θεού- είπε στον Τιμόθεο να ηγηθεί στην Έφεσο σε όσους είχαν παραλάβει περισσότερα (μάλλον σε διδαχή - θυμίζει Α’Τιμ.1:3-4), ο οποίος (μάλλον ο Τιμόθεος) και συμβαίνει/προέκυψε να διαχειρίζεται  τα μυστήρια Του Θεού.

Βλέπουμε κ.Μπαφίτη ότι ο Ωριγένης πίστευε ότι ο οικονόμος των μυστηρίων Του Θεού έπρεπε να έχει και κάποια διοικητική θέση στην Εκκλησία ώστε να μπορεί να διαμοιράζει… τι όμως; Τελετές; Όχι κ.Μπαφίτη, αλλά τα μυστήρια Του Θεού, που βρίσκονται στην Γραφή ή και «μαθήματα υπερκόσμια», πάλι δηλαδή, άγνωστες αλήθειες Του Θεού.

Μέχρι στιγμής έδειξα ότι τα λόγια του Ωριγένη που παραθέσατε, τα λόγια που προηγούνται αυτών, και τα λόγια που έπονται αυτών στην ίδια παράγραφο, μιλούν για άγνωστες αλήθειες κάνοντας χρήση της λέξης «μυστήρια». Είναι όμως δυνατόν να μην φτάνουν αυτά για να πειστεί κανείς για την έννοια που απέδιδε ο Ωριγένης στην λέξη αυτή; Σε αυτήν την απίστευτη περίπτωση, έχω ως τρίτη απόδειξη, πως χρησιμοποιεί αλλού ο Ωριγένης την λέξη «μυστήριο»:

(έμφαση δική μου)

ΩΡΙΓΕΝΟΥΣ ΠΕΡΙ ΑΡΧΩΝ (από: http://wwwinsense.blogspot.gr/2010/05/blog-post_8961.html)

Βιβλίον γ´

I
Περὶ αὐτεξουσίου καὶ τῶν δοκούντων τοῦτο ἀναιρεῖν ῥητῶν γραφικῶν λύσις καὶ ἑρμηνεία

«αὕτη δὲ ἡ σοφία ἡμῖν ἐντυπωθήσεται τρανῶς ‘κατὰ ἀποκάλυψιν μυστηρίου χρόνοις αἰωνίοις σεσιγημένου, φανερωθέντος δὲ νῦν διά τε γραφῶν προφητικῶν καὶ τῆς ἐπιφανείας τοῦ κυρίου καὶ σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς σύμπαντας αἰῶνας. ἀμήν’»

 

«καὶ τὰ ἀποκεκαλυμμένα δὲ τῷ Ἰωάννῃ τίς οὐκ ἂν ἀναγνοὺς καταπλαγείη τὴν ἐπίκρυψιν τῶν ἀπορρήτων μυστηρίων καὶ τῷ μὴ νοοῦντι τὰ γεγραμμένα ἐμφαινομένων; αἱ δὲ τῶν ἀποστόλων ἐπιστολαὶ τίνι τῶν βασανίζειν ἐπισταμένων λόγους δόξαιεν ἂν εἶναι σαφεῖς καὶ εὐχερῶς νοούμεναι, μυρίων ὅσων κἀκεῖ ὡς δι' ὀπῆς μεγίστων καὶ πλείστων νοημάτων βραχεῖαν ἀφορμὴν παρεχόντων;»

 

«4. Ἡ τοίνυν φαινομένη ἡμῖν ὁδὸς τοῦ πῶς δεῖ ἐντυγχάνειν ταῖς γραφαῖς καὶ τὸν νοῦν αὐτῶν ἐκλαμβάνειν ἐστὶ τοιαύτη, ἀπ' αὐτῶν τῶν λογίων ἐξιχνευομένη. παρὰ τῷ Σολομῶντι ἐν ταῖς Παροιμίαις εὑρίσκομεν τοιοῦτόν τι προστασσόμενον περὶ τῶν γεγραμμένων θείων δογμάτων· “καὶ σὺ δὲ ἀπόγραψαι αὐτὰ τρισσῶς ἐν βουλῇ καὶ γνώσει, τοῦ ἀποκρίνασθαι λόγους ἀληθείας τοῖς προβαλλομένοις σοι”. οὐκοῦν τριχῶς ἀπογράφεσθαι δεῖ εἰς τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν τὰ τῶν ἁγίων γραμμάτων νοήματα· ἵνα ὁ μὲν ἁπλούστερος οἰκοδομῆται ἀπὸ τῆς οἱονεὶ σαρκὸς τῆς γραφῆς, οὕτως ὀνομαζόντων ἡμῶν τὴν πρόχειρον ἐκδοχήν, ὁ δὲ ἐπὶ ποσὸν ἀναβεβηκὼς ἀπὸ τῆς ὡσπερεὶ ψυχῆς αὐτῆς, ὁ δὲ τέλειος καὶ ὅμοιος τοῖς παρὰ τῷ ἀποστόλῳ λεγομένοις· “σοφίαν δὲ λαλοῦμεν ἐν τοῖς τελείοις, σοφίαν δὲ οὐ τοῦ αἰῶνος τούτου οὐδὲ τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου τῶν καταργουμένων, ἀλλὰ λαλοῦμεν θεοῦ σοφίαν ἐν μυστηρίῳ τὴν ἀποκεκρυμμένην, ἣν προώρισεν ὁ θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων εἰς δόξαν ἡμῶν”, ἀπὸ ‘τοῦ πνευματικοῦ νόμου’, ‘σκιὰν περιέχοντος τῶν μελλόντων ἀγαθῶν’. ὥσπερ γὰρ ὁ ἄνθρωπος συνέστηκεν ἐκ σώματος καὶ ψυχῆς καὶ πνεύματος, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ ἡ οἰκονομηθεῖσα ὑπὸ θεοῦ εἰς ἀνθρώπων σωτηρίαν δοθῆναι γραφή.»

 

«Πνευματικὴ δὲ διήγησις τῷ δυναμένῳ ἀποδεῖξαι, ποίων ‘ἐπουρανίων ὑποδείγματι καὶ σκιᾷ’ οἱ ‘κατὰ σάρκα’ Ἰουδαῖοι ‘ἐλάτρευον’, καὶ τίνων ‘μελλόντων ἀγαθῶν ὁ νόμος ἔχει σκιάν’. καὶ ἁπαξαπλῶς ἐπὶ πάντων κατὰ τὴν ἀποστολικὴν ἐπαγγελίαν ζητητέον ‘σοφίαν ἐν μυστηρίῳ τὴν ἀποκεκρυμμένην, ἣν προώρισεν ὁ θεὸς πρὸ τῶν αἰώνων εἰς δόξαν τῶν δικαίων, ἣν οὐδεὶς τῶν ἀρχόντων τοῦ αἰῶνος τούτου ἔγνωκε’»

 

«καὶ πρῶτόν γε τοῦτο ὑποδεικτέον, ὅτι ὁ σκοπὸς τῷ φωτίζοντι πνεύματι προνοίᾳ θεοῦ διὰ τοῦ ‘ἐν ἀρχῇ πρὸς τὸν θεὸν λόγου’ τοὺς διακόνους τῆς ἀληθείας, προφήτας καὶ ἀποστόλους, ἦν προηγουμένως μὲν ὁ περὶ τῶν ἀπορρήτων μυστηρίων τῶν κατὰ τοὺς ἀνθρώπους πραγμάτων (ἀνθρώπους δὲ νῦν λέγω τὰς χρωμένας ψυχὰς σώμασιν), ἵν' ὁ δυνάμενος διδαχθῆναι ‘ἐρευνήσας’ καὶ ‘τοῖς βάθεσι’ τοῦ νοῦ τῶν λέξεων ἑαυτὸν ἐπιδούς, κοινωνὸς τῶν ὅλων τῆς βουλῆς αὐτοῦ γένηται δογμάτων.»

 

Τι άλλο θέλουμε, αν και το σίγουρο είναι πάντα στον Θεό και στην Γραφή∙ τα δε υπόλοιπα, περίσσευμα.

Κλείνοντας λοιπόν, λέω ότι:

1) και τα λόγια σας αυτά (σχετικά με τα δικά μου επί της Α’Κορ.4:1-2):

«Δεν έχουν καμία σχέση με δήθεν άγνωστες αλήθειες. Ο Ωριγένης αναφέρει· «οικονόμος μυστηρίων Θεού ΚΑΤΆ ΤΗΝ ΔΙΟΙΚΗΣΙΝ την περί τα γνωσθέντα μυστήρια»»,

είναι μεν σε δυσαρμονία, άσχετα μεταξύ τους (οι δύο προτάσεις). Τα λόγια δε του Ωριγένη με επαληθεύουν (αναφέρεται σε άγνωστες αλήθειες). Δεν με διαψεύδουν όπως τα παρουσιάζετε, αλλά σας διαψεύδουν διότι δεν μιλούν για τελετές.

2) Το να είναι κανείς σε κάποια θέση διοικητική/εξουσίας/διαχείρισης στην Εκκλησία λόγω του ότι είναι –λόγω χαρίσματος/άτων- αποδέκτης των βαθύτερων ίσως αληθειών Του Θεού, μου είναι απολύτως λογικό και το βρίσκω να εναρμονίζεται με την ΚΔ. Από την άλλη μπορεί και να  μην είναι σε θέση πρεσβυτερίου, και πάλι να γνωρίζει ή και να λαμβάνει βαθύτερες αλήθειες από το Θεό τις οποίες διαχειρίζεται και μόνος του και κάτω από την επίβλεψη/κατεύθυνση πρεσβυτέρων, όπως ενδεικτικά είδαμε στην πιο πάνω περικοπή (Α’Κορ.14:26-33, σε ανοιχτό μπλε χρώμα).

3) Κάνατε κατάχρηση των λόγων του Ωριγένη παραλείποντας τα λόγια της ίδιας της παραγράφου του, που προηγούνται και έπονται.

4) Η αλήθεια παραμένει, μυστήρια = άγνωστοι παράγοντες/αλήθειες που εμείς μόνοι μας δεν γνωρίζουμε και Ο Θεός κάποτε φανερώνει, κάποτε όχι.

Συνεχίζει (μετέθεσα τα λόγια σε κίτρινο που ξεκινάνε από το «Ο Χριστός εξηγεί..» στην επόμενη σειρά επειδή θα απαντήσω σε όλο αυτό το κομμάτι χωριστά):

 

Λ*)

1) Μας λέτε τι λέει ο Χρυσόστομος, λες και χρειάζεται να μας πείτε τα αυτονόητα, μάλιστα αυτά που λέει και η ΚΔ. Φυσικά, ο οικονόμος πρέπει να διαχειρίζεται καλώς τα όσα αναλαμβάνει. 

2) Λέτε: «Και πάλι η ερμηνεία σας είναι αυθαίρετη. Την διαχείριση των πραγμάτων της Εκκλησίας, ο Χριστός την ανέθεσε στους αποστόλους που έκλεξε, και κατόπιν οι απόστολοι μετέδωσαν αυτήν την ευλογία δια της χειροτονίας σε συγκεκριμένα μέλη από το ‘’βασίλειον ιεράτευμα’’.»

Α) Φοβερό! Αν και μετά από τόσα γιατί να είναι;!.. Μιλάτε σε αυτό το σημείο για κάποια αυθαίρετη δήθεν ερμηνεία μου, χωρίς καν να λέτε στον αναγνώστη ποια!! Εγώ ο ίδιος δεν βλέπω σε ποια ερμηνεία δικιά μου αναφέρεστε! Έψαξα όλο το 15 σημείο σας, ξανά και ξανά, μπας και βρω τα λόγια μου σε εισαγωγικά κάπου, δηλαδή αυτά που σχετίζετε με την δεύτερη πρότασή σας: «Την διαχείριση των πραγμάτων της Εκκλησίας, ο Χριστός την ανέθεσε στους αποστόλους που έκλεξε, και κατόπιν οι απόστολοι μετέδωσαν αυτήν την ευλογία δια της χειροτονίας σε συγκεκριμένα μέλη από το ‘’βασίλειον ιεράτευμα’’», και δεν βρήκα ΤΙΠΟΤΑ. (Με κάνετε να μετανιώνω συνεχώς που ασχολούμαι με την «απάντησή» σας κ.Μπαφίτη.) Απλά εσείς φαντάζεστε ότι έγραψα κάτι αντίθετο και μου το χρεώνετε με όποιες λεπτομέρειες προτιμάτε... μάλλον πιστεύετε ότι δεν θα εξετάσει ο κόσμος την ακρίβεια των λόγων σας (σε βάρος των λόγων μου, της αλήθειας γενικότερα).

Β) Τώρα, αν και το γράμμα των λόγων σας εδώ είναι σωστό, το πνεύμα που υποκρύπτουν δεν είναι. Τα λόγια σας αυτά λοιπόν, παραδοσιακά «Ορθόδοξα», είναι αυθαίρετα. Δεν μετέδωσαν καμία –ιερατική- ευλογία (ειδική ιεροσύνη δηλαδή… αυτό εννοείτε και δεν το λέτε ευθέως, αλλά μιλάτε γενικά για «διαχείρηση των πραγμάτων της Εκκλησίας») μέσω της «χειροτονίας» ή «χειροθεσίας»/«επιθέσεως των χειρών». Κι όμως φίλοι «Ορθόδοξοι», όποιος γνωρίζει πόσο άκρως σημαντική είναι για την «Ορθοδοξία» η διδασκαλία περί «ειδικής ιεροσύνης», δεν μπορεί λογικά παρά να αποκλείει το ενδεχόμενο να μην αναφέρεται ΤΙΠΟΤΕ και ΠΟΥΘΕΝΑ στην ΚΔ περί αυτής! Κι όμως, αυτό ακριβώς συμβαίνει. Θα δούμε στην συνέχεια όλα τα χωρία (σας τα έχω έτοιμα) που μιλάνε για την επίθεση των χειρών και θα δούμε ότι μέσω αυτής, ευλόγησε Ο Κύριος τα παιδιά που ήταν μπροστά Του και θεράπευε αρρώστους κτλ., λάμβαναν το Άγιο Πνεύμα οι πιστοί μέσω των αποστόλων και επίσης θεραπευόντουσαν άρρωστοι, τυφλοί κτλ., έλαβε ο Τιμόθεος χάρισμα μέσω των πρεσβυτέρων αφού προηγήθηκε σχετική προφητεία Κύριου για αυτόν. Φυσικά υπήρχε σχετική διδασκαλία για την επίθεση των χειρών (Εβρ.6:2), ΑΛΛΑ, τίποτε και πουθενά δεν λέγεται περί κάποιας μετάδοσης ειδικής ιεροσύνης (μάλιστα μόνο δεκαετίες μετά την ανάσταση Του Κυρίου)!!! Μα είναι τυχαίο; ΑΠΟΚΛΕΊΕΤΑΙ να είναι! Θα πρέπει να βρίσκουμε το ειδικό ιερατείο παντού στις σελίδες της ΚΔ, αλλά τίποτα. Δείτε όμως τα χωρία (χωρίς κλίκ/πάτημα, μόνο τον κέρσορα περάστε από πάνω και θα εμφανιστεί το χωρίο) προς επαλήθευση αυτής της απόλυτης σιγής σχετικά:

(Αν δεν εμφανίζονται τα χωρία, ανοίξτε την σελίδα με Mozilla Firefox.)

 

Κατά Ματθαίον 19:13

Κατά Μάρκον 6:5

Κατά Μάρκον 7:32

Κατά Μάρκον 16:18

Κατά Λουκάν 4:40

Πράξεις Των Αποστόλων 8:18

Πράξεις Των Αποστόλων 8:19

Πράξεις Των Αποστόλων 9:17

προς Τιμόθεον Α' 4:14

προς Τιμόθεον Α' 5:22

Προς Τιμόθεον Β' 1:6

Προς Εβραίους 6:2

 

Τίποτε περί επίθεσης των χειρών για να μεταδοθεί τάχαμου κάποια ειδική ιεροσύνη σε κάποιους!

Στα ακόλουθα σημεία βλέπουμε την λέξη «χειροτονία» να χρησιμοποιείται:

Πράξ.14:23 Και αφού εχειροτόνησαν εις αυτούς πρεσβυτέρους κατά πάσαν εκκλησίαν, προσευχηθέντες με νηστείας, αφιέρωσαν αυτούς εις τον Κύριον, εις τον οποίον είχον πιστεύσει.

Τα επόμενα είναι από το αρχαίο κείμενο:

Β’Κορ. 8:19 ου μόνον δε, ἀλλὰ και χειροτονηθεὶς υπό των εκκλησιών (ο Βάμβας το έχει «αλλά και εψηφίσθη υπό των εκκλησιών»/διαχωρίζει μάλλον την χειροτονία από την χειροθεσία) συνέκδημος ἡμῶν σὺν τῇ χάριτι ταύτῃ τῃ διακονουμένῃ υφ ημών πρός την αυτού του Κυρίου δόξαν και προθυμίαν ημών·

   (Στα επόμενα δύο σημεία,  παραλείπεται το μέρος σε αγκύλες [ ] από την μετάφρασή του Βάμβα μάλλον ως μη ανήκοντα στα αρχαιότερα χειρόγραφα.)

Β’Τιμ.4:22 Ο Κύριος Ιησούς Χριστὸς μετὰ του πνεύματός σου. Η χάρις μεθ’ υμών· αμήν. [προς Τιμόθεον δευτέρα της Εφεσιων εκκλησιας πρωτον επισκοπον χειροτονηθεντα εγραφη από ρωμης οτε εκ δευτερου παρεστη παυλος τω καισαρι νερωνι]

Τίτ.3:15 Ασπάζονταί σε οι μετ’ εμού πάντες. άσπασαι τους φιλούντας ημάς εν πίστει. Η χάρις μετὰ

πάντων υμών· αμήν. [προς τιτον της κρητων εκκλησιας πρωτον επισκοπον χειροτονηθεντα εγραφη από νικοπολεως της μακεδονιας]

 

Πάλι βλέπουμε την τέλεια ευκαιρία να συσχετιστεί η χειροτονία με ιερείς, ειδικό ιερατείο, αλλά συσχετίζεται με πρεσβυτέριο, τίποτε για ιερείς να αναλαμβάνουν ο,τιδήποτε. Πουθενά δε σε όλη την ΚΔ δεν μαθαίνουμε ότι το πρεσβυτέριο ήταν ειδικοί ιερείς, ότι είχαν ειδική ιεροσύνη. Είναι όλα αυθαίρετης «επιστημονικής θρησκευτικής φαντασίας», θέτοντάς το με ήπιο όρο…

 

Γ) Οι απόστολοι φυσικά έθεταν πρεσβυτέρους/επίσκοπους. Ποιος το αρνείται;;;;; Μήπως εγώ ή γενικά η Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία; Φυσικά ΟΧΙ. Οι πρεσβύτεροι όμως, αν διακρίνουμε τον ρόλο τους στην ΚΔ, ως υπηρέτες απέβλεπαν στην τάξη και ευσχημοσύνη της όποιας τοπικής Εκκλησίας. Σε αυτό το πλαίσιο ήταν θα λέγαμε οι πρώτοι επί πραγμάτων, αλλά ποτέ οι μόνοι!!! Έφεραν ιδιαίτερη ευθύνη ως προς το να είναι παράδειγμα για τους πιστούς, για αυτό και φυσικά έπρεπε να είναι «πλήρης Πνεύματος αγίου» (όπως διαβάζουμε για τους διακόνους), αλλά έφερναν ευθύνη και βάσει του χαρίσματός τους (μάλλον ποίμανσης απ’ό,τι είδαμε) ως προς τις ψυχές των πιστών που φρόντιζαν. Δεν βλέπουμε καμία ιδιαίτερη εξουσία να δίνεται σε αυτούς επί τελετών, ασχέτως του ότι λόγω τάξεως αυτοί αναλάμβαναν μάλλον αυτές τις τελετουργίες (ΘΕ, βάπτισμα, ευχέλαιον). Ο ρόλος τους ως πρεσβύτεροι, δεν αναιρούσε το δικαίωμα άλλων πιστών επί των πράξεων αυτών, απλώς το καθιστούσε αδρανές, αχρείαστο.

Μία ένσταση:

Μερικοί «ορθόδοξοι» λένε ότι επειδή η Θεία Ευχαριστία (ΘΕ) θεσπίστηκε μεταξύ των δώδεκα αποστόλων, άρα μόνο όσοι είναι σε κάποια διοικητική θέση στην Εκκλησία μπορούν να χειρίζονται αυτήν την τελετή.

Αυτό όμως, δεν είναι ορθό στο φως της ΚΔ. Πρώτον, τα περισσότερα στα Ευαγγέλια τα απευθύνει Ο Κύριος στους μαθητές/αποστόλους Του, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μόνο αυτούς αφορούσαν (ενδεικτικά θυμηθείτε το Ω)4. Διαβάστε από εδώ και κάτω όπου και ανέλυσα το Ματθ.18:1-35 περί δεσμείν και λύειν). Δεύτερον, αυτά που Ο Κύριος είπε σε αυτούς, τα είπε για να τα μεταβιβάσουν και στους υπόλοιπους πιστούς. Στον τελευταίο δείπνο, (στην θέσπιση της τελετής της ΘΕ) πρώτον για ευνόητους πρακτικούς λόγους δεν παρευρισκόντουσαν και οι υπόλοιποι 70 μαθητές (Λου.10:1, από τους οποίους λογικά εκλέχτηκε ο απόστολος Ματθίας στην θέση του Ιούδα), αλλά κυρίως διότι οι 12 μαθητές/απόστολοι φυσικά είχαν μία ιδιαίτερη σχέση, ένα ιδιαίτερο δέσιμο με τον Κύριο. Αυτός ήταν ο λόγος που δεν υπήρχαν άλλοι μετέχοντες στον τελευταίο δείπνο, όχι απλά επειδή ήταν απόστολοι, μάλιστα η λέξη που χρησιμοποιεί ο Κύριος είναι «οι μαθητές». Ο σκοπός έτσι αυτού του γεύματος, δεν ήταν η τελετή της ΘΕ, αλλά ο αποχαιρετισμός τους πριν δουν το γήινο σταυρωμένο Σώμα Του πάνω στο σταυρό, ήταν το τελευταίο γεύμα μαζί τους. Διαβάζουμε:

Λου.22:11-16 Και θέλετε ειπεί προς τον οικοδεσπότην της οικίας· Ο Διδάσκαλος σοι λέγει, Που είναι το κατάλυμα, όπου θέλω φάγει το πάσχα μετά των μαθητών μου; 12 και εκείνος θέλει σας δείξει ανώγεον μέγα εστρωμένον· εκεί ετοιμάσατε. 13 Αφού δε υπήγον, εύρον καθώς είπε προς αυτούς, και ητοίμασαν το πάσχα. 14 Και ότε ήλθεν η ώρα, εκάθησεν εις την τράπεζαν, και οι δώδεκα απόστολοι μετ' αυτού. 15 Και είπε προς αυτούς· Πολύ επεθύμησα να φάγω το πάσχα τούτο με σας προ του να πάθω· 16 διότι σας λέγω, ότι δεν θέλω φάγει πλέον εξ αυτού, εωσού εκπληρωθή εν τη βασιλεία του Θεού.

Η θέσπιση της ΘΚ ήταν απλώς μέρος αυτού του αποχαιρετισμού. Σε αυτό το πλαίσιο όπου τίποτε άλλο δεν λέγεται στα Ευαγγέλια, αν θέλει κανείς να είναι νομικιστής θα μπορούσε να επιμείνει στο ακόλουθο ακραίο:

Ως τελετή η ΘΚ αφορούσε μόνο τους 12 απόστολους και έτσι είναι να τελείται μόνο από 12 απόστολους για τους 12 αποστόλους, εφόσον ήταν απόστολοι αυτοί που φάγανε μαζί με Τον Κύριο και σε αυτούς το απηύθυνε, άρα όχι σε πρεσβυτέρους.

Όμως, γνωρίζουμε ότι το «τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου» αφορά (όπως μας λέει και ο Παύλος) όχι μόνο τους αποστόλους, αλλά στο πρόσωπο των 12 μαθητών, όλους τους μετέπειτα μαθητές Του! Με άλλα λόγια, αυτά που είπε σε αυτούς, στο πλαίσιο των συμφραζόμενων, τα λέει σε όλους τους μαθητές Του που προβλέπεται να είναι αφιερωμένοι σαν τους πρώτους 12 μαθητές Του, όχι μόνο σε όσους έχουν χάρισμα αποστόλου, ή σε πρεσβυτέρους, ασχέτως αν για λόγους τάξης οι πρεσβύτεροι χειρίζονται την τελετή αυτή στην Εκκλησία. Το θέμα είναι αν οι υπόλοιποι πιστοί/μαθητές έχουν το δικαίωμα να τελέσουν ΘΚ μόνοι τους ή με την οικογένειά τους κάπου έξω από τον χώρο που συναθροίζονται οι πιστοί. ΦΥΣΙΚΆ ΚΑΙ ΈΧΟΥΝ. Τίποτε στην Αγία Γραφή δεν τους αποκλείει αυτό το δικαίωμα.

Δεν όρισε Ο Κύριος μόνο οι 12 να τελούν την ΘΚ στην παρουσία άλλων μαθητών, ούτε να χειροτονούν πρεσβυτέρους με σκοπό κάποια ιδιαίτερη εξουσία επί των τελετών. Είναι τυχαίο ότι καμία τέτοια οδηγία δεν υπάρχει στην ΚΔ, περί ειδικού δικαιώματος; Ο Παύλος αν και γράφει:

Α’Κορ.11:23(-32) Διότι εγώ παρέλαβον από του Κυρίου εκείνο, το οποίον και παρέδωκα εις εσάς,….

δεν συμπληρώνει ΤΙΠΟΤΕ περί πρεσβυτέρων να τελούν την ΘΚ (πόσο μάλλον περί ειδικού ιερατείου!). Η δε επιστολή του απευθύνεται σε όλους τους πιστούς. Το μόνο που συμπληρώνει είναι:

….ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί καθ' ην παρεδίδετο έλαβεν άρτον, 24 και ευχαριστήσας έκοψε και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον· τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου. 25 Ομοίως και το ποτήριον, αφού εδείπνησε, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου· τούτο κάμνετε, οσάκις πίνητε, εις την ανάμνησίν μου. 26 Διότι οσάκις αν τρώγητε τον άρτον τούτον και πίνητε το ποτήριον τούτο, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, μέχρι της ελεύσεως αυτού. 27 Ώστε όστις τρώγη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος θέλει είσθαι του σώματος και αίματος του Κυρίου. 28 Ας δοκιμάζη δε εαυτόν ο άνθρωπος, και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου· 29 διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου. 30 Διά τούτο υπάρχουσι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και αποθνήσκουσιν ικανοί. 31 Διότι εάν διεκρίνομεν εαυτούς, δεν ηθέλομεν κρίνεσθαι· 32 αλλ' όταν κρινώμεθα, παιδευόμεθα υπό του Κυρίου, διά να μη κατακριθώμεν μετά του κόσμου.

 

Πήραν λοιπόν οι όποιοι τότε πλανεμένοι την απλή και ευλογημένη αυτή πράξη, την βάλαν σε συρματόπλεγμα, την δώσαν στο ειδικό ιερατείο που φτιάξανε, και ουδείς άλλος μπορεί να μετάσχει στην τιμητική «εις ανάμνησιν» τελετή αυτή χωρίς τους μεσάζοντες παπάδες! Και όμως, «εις ανάμνησιν» και προς δόξα Κυρίου μου, θα τελώ ελεύθερα την ΘΚ και σπίτι μου με την οικογένειά μου, επειδή όπου (οποιοιδήποτε!) δύο και τρεις συνηγμένοι στο όνομά Του, είναι και Αυτός εκεί, και Αυτός ποτέ δεν θα μου ζητούσε να καλέσω επίσκοπο/πρεσβύτερο ώστε να λάβω το Σώμα και Αίμα Του. Αστεία πράγματα.

 

Δ) Αν και δεν είναι άμεσα το θέμα μας, το ίδιο ισχύει και με το βάπτισμα στο νερό. Οποιοσδήποτε μπορεί να το τελέσει σε άλλον. Αυτά βέβαια, μόνο αν κάποιος καταλάβει τι είναι το βάπτισμα και γνωρίζει πως παρουσιάζεται στην ΚΔ. Το βάπτισμα είναι ένα συμφωνητικό όχι προς ανθρώπους, αλλά προς Τον Θεό. Ο Πέτρος μας λέει:

(αρχαίο) Α’Πέτ. 3:21 ω και υμας αντιτυπον νυν και ημας σωζει βαπτισμα ου σαρκος αποθεσις ρυπου αλλα συνειδησεως αγαθης επερωτημα εις θεον δι αναστασεως ιησου χριστου

Η λέξη «επερώτημα» φέρει δύο έννοιες: 1) ερώτηση και 2) συμφωνητικό.

Έτσι το συμφωνητικό του βαπτίσματος, είναι «εις Θεόν», για αυτό και ο Φίλιππος όπως θα δούμε μπορούσε στην μέση του πουθενά που λέει ο λόγος, να κατέβει από την άμαξα και να βαπτίσει τον ευνούχο. Η συνείδηση ότι –με λίγα λόγια εδώ- υπογράφω το συμφωνητικό ενώπιον και προς Τον Θεό είναι αυτό που απαιτείται. Ποιος είναι ο οποίος παραβρίσκεται, που βρισκόμαστε, ποιος βοηθάει στο βύθισμά μας στον θάνατο και μετά στην ανάστασή μας εν Χριστώ, δεν έχει να κάνει με το σωτηριακό αποτέλεσμα της τελετής. Όποιος πιστεύει το αντίθετο, θα πρέπει φυσικά να το αποδείξει με τα λεγόμενα της ΚΔ, κάτι αδύνατον.

     Αυτός δε που βοηθάει στην κατάδυση/ανάδυση του άλλου, είναι απλώς μία πρακτική αναγκαιότητα, ίσως και ένας μάρτυρας (αν και δεν διδάσκει κάτι τέτοιο η ΚΔ). Σε τίποτα η σχέση με τον Θεό αυτού που βαπτίζει τον άλλον, δεν επηρεάζει την έκβαση της τελετής του βαπτίσματος. Αυτός δε που προσθέτει τους πιστούς κατόπιν του βαπτίσματος στην Εκκλησία δεν είναι αυτός που βαπτίζει, αλλά είναι ο Ίδιος Ο Θεός, διαβάζουμε:

Πράξ.2:41, 47 / Εκείνοι λοιπόν μετά χαράς δεχθέντες τον λόγον αυτού εβαπτίσθησαν, και προσετέθησαν εν εκείνη τη ημέρα έως τρεις χιλιάδες ψυχαί……….. 47 δοξολογούντες τον Θεόν και ευρίσκοντες χάριν ενώπιον όλου του λαού. Ο δε Κύριος προσέθετε καθ' ημέραν εις την εκκλησίαν τους σωζομένους.

 

Ας δούμε μερικές ιδιαίτερες περιπτώσεις βαπτίσματος και τι έχουν να μας πουν. Πάλι μεταξύ άλλων θέλω να διακρίνετε την απλότητα (όσο απλά υπογράφει κανείς ένα συμφωνητικό!), το πνεύμα πίσω από την τελετή αυτή:

Πράξ.8:36-38 Και καθώς εξηκολούθουν την οδόν, ήλθον εις το ύδωρ, και λέγει ο ευνούχος· Ιδού ύδωρ· τι με εμποδίζει να βαπτισθώ; 37 Και ο Φίλιππος είπεν· Εάν πιστεύης εξ όλης της καρδίας, δύνασαι. Και αποκριθείς είπε· Πιστεύω ότι ο Ιησούς Χριστός είναι ο Υιός του Θεού. 38 Και προσέταξε να σταθή η άμαξα, και κατέβησαν αμφότεροι εις το ύδωρ, ο Φίλιππος και ο ευνούχος, και εβάπτισεν αυτόν.

Σχόλιο: Τόσο απλά και ευλογημένα! Δείτε πως απάντησε στην ερώτηση του ευνούχου ο Φίλιππος. Ούτε πρεσβυτέρια, ούτε κάποιος χώρος συνάθροισης, ούτε άλλοι πιστοί ήταν απαραίτητοι (το λέω και για Διαμαρτυρόμενους) απλά νερό και φυσικά -πάντα- Ο Θεός. Λογικά μία απλή προσευχή και τέλος. Θα ισχυριστεί ίσως κανείς: πρέπει να είναι κάποιος απόστολος όπως ο Φίλιππος να βαπτίσει άλλον. Απόδειξε το. Δεν μπορείς. Εγώ θα αποδείξω στο βαθμό που η ΚΔ επιτρέπει ότι δεν χρειάζεται να είναι και ότι οποιοσδήποτε μπορεί να βαπτίσει. Επίσης η ιδέα ότι μόνο οι χειροτονημένοι επίσκοποι/πρεσβύτεροι μπορούν να βαπτίσουν δεν αποδεικνύεται, είναι βάσει της ΚΔ απλά εθελοθρησκεία.

Πάμε σε άλλη περικοπή, με την ελπίδα ότι Ο Κύριος θα δώσει την αύξησή του σε ανθρώπους που διψούν την ανόθευτη αλήθεια Του. –Πάντα δοκιμαζόμαστε. Διαβάζουμε:

Ας δούμε την επόμενη περικοπή:

Πράξ.22:12-16 Ανανίας δε τις, άνθρωπος ευσεβής κατά τον νόμον, μαρτυρούμενος υπό πάντων των εκεί κατοικούντων Ιουδαίων, 13  ήλθε προς εμέ και σταθείς επάνω μου μοι, είπε· Σαούλ αδελφέ, ανάβλεψον. Και εγώ τη αυτή ώρα ανέβλεψα εις αυτόν. 14 Ο δε είπεν· Ο Θεός των πατέρων ημών σε διώρισε να γνωρίσης το θέλημα αυτού και να ίδης τον δίκαιον και να ακούσης φωνήν εκ του στόματος αυτού, 15 διότι θέλεις είσθαι μάρτυς περί αυτού προς πάντας τους ανθρώπους των όσα είδες και ήκουσας. 16 Και τώρα τι βραδύνεις; σηκωθείς βαπτίσθητι και απολούσθητι από των αμαρτιών σου, επικαλεσθείς το όνομα του Κυρίου.

Σχόλιο: α. Δείτε πως περιγράφει ο Παύλος ο ίδιος (όχι ο Λουκάς) τον Ανανία. Όχι ως απόστολο, όχι ως πρεσβύτερο, αλλά ως ένα απλό άνδρα έχοντα καλή φήμη μεταξύ των Ιουδαίων!! Τίποτε άλλο! Αυτός επιλέχτηκε από Τον Θεό για να βαπτίσει τον Παύλο!! Τυχαίο;; Όχι, σας βοηθάει Ο Θεός να δείτε πόσο έχετε εκτροχιαστεί από το απλό θέλημά Του. β. Δείτε πάλι και πόσο γρήγορα έγινε το βάπτισμα, με τι απλότητα. Καμία σχέση με τις τελετές της «Ορθοδοξίας». γ. Τον ρωτάει ο Ανανίας τον Παύλο με ύφος επιτακτικό: «Και τώρα τι βραδύνεις; Σηκωθείς και βαπτίσθητι…» Και αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία (μόνο μιλώντας με «Ορθόδοξους»…), καθότι δεν του λέει κάτσε να έρθει το πρεσβυτέριο ή δήθεν οι ιερείς (J). Τίποτα! Οι δυο τους και Ο Θεός! Γιατί όμως; Διότι Ο Θεός δεν περιορίζει αυτήν την τελετή στο πρεσβυτέριο. Οποιοσδήποτε μπορεί να βαπτίσει, λογικά αν είναι πιστός, ειδάλλως γιατί να βαπτίσει κάποιον σε κάτι που δεν πιστεύει ο ίδιος! δ. Προσέξτε ότι ο Ανανίας στάλθηκε για να λάβει ο Παύλος Το Άγιο Πνεύμα και να λάβει ξανά την όρασή του. Αυτό θεωρούσε ο Παύλος και ο Λουκάς και ο Ανανίας!!!! Δεν θεωρούσαν δηλαδή ότι στάλθηκε ο Ανανίας δήθεν (στην περίπτωση που κάποιος το νομίσει) για να επιθέσει τα χέρια του για να αναλάβει μέσω χρίσματος την αποστολή του, ασχέτως αν αφού έλαβε το Άγιο Πνεύμα, Αυτό θα του έδινε και το χάρισμα αυτό και θα ξεκινούσε η αποστολή του(εδ.15). Αντιλαμβάνεστε την διάκριση αυτή στα λόγια του Παύλου; Δηλαδή η επίθεση των χειρών του Ανανία –βάσει των λόγων του Παύλου, του Λουκά και του Ανανία- δεν σχετίζονταν άμεσα με την ίδια την αποστολή του Παύλου, ως αυτή να ήταν κάτι που του μετέδωσε ο Ανανίας. Τίποτε τέτοιο δεν άκουσε ο Ανανίας και τίποτε τέτοιο δεν αναφέρει ούτε ο ίδιος, ούτε ο Παύλος ούτε ο Λουκάς στις Πράξεις. Πως ήταν δυνατόν αυτό αν υπήρχε μία διδασκαλία περί μίας απαραίτητης χειροτονίας να λάβει κανείς κάποιο χρίσμα; Και όμως, η εντολή Του Κυρίου ήταν να λάβει την υπόσχεση Του Αγίου Πνεύματος (που λαμβάνουν όλοι οι αφιερωμένοι πιστοί στον Κύριο, όχι μερικοί!!! Ενδεικτικά: Πράξ.2:38-39) και να «αναβλέψει». ε. Σημειώστε επίσης ότι τα λόγια που βλέπουμε να σχετίζονται με την τελετή είναι να επικαλεσθεί ο ίδιος ο Παύλος τον Ιησού, ούτε καν ο Ανανίας για αυτόν! Πόσο μακράν είναι το «Ορθόδοξο» βάπτισμα.

      Σχετικά με το ποιος ήταν ο Ανανίας, διαβάζουμε πριν τα λόγια του Παύλου, τα λόγια του Λουκά:

Πράξ.9:10-12 Ήτο δε τις μαθητής εν Δαμασκώ Ανανίας ονομαζόμενος, και είπε προς αυτόν ο Κύριος δι' οράματος· Ανανία· Ο δε είπεν· Ιδού εγώ, Κύριε. 11 Και ο Κύριος είπε προς αυτόν· Σηκωθείς ύπαγε εις την οδόν την ονομαζομένην Ευθείαν και ζήτησον εν τη οικία του Ιούδα τινά Σαύλον ονομαζόμενον Ταρσέα· διότι ιδού, προσεύχεται, 12 και είδε δι' οράματος άνθρωπον Ανανίαν ονομαζόμενον ότι εισήλθε και έθεσεν επ' αυτόν την χείρα, διά να αναβλέψη.

Ο Λουκάς εδώ, δεν μιλάει για την έξωθεν μαρτυρία του Ανανία όπως ο Παύλος, αλλά ως προς την θέση του. Τον περιγράφει όχι ως απόστολο, όχι ως πρεσβύτερο (εννοείται όχι ως ιερέα!!!), αλλά απλώς ως «τις μαθητής εν Δαμασκώ», ένας δηλαδή μεταξύ άλλων μαθητών που βρισκόντουσαν στην Δαμασκό (9:19 –όλοι οι πιστοί είναι μαθητές/Πράξ.11:26)!! Τυχαίο; Όχι, οποιοσδήποτε μαθητής μπορεί να βαπτίσει κάποιον! Δεν επέλεξε ο Θεός πρεσβύτερο/επίσκοπο, αλλά απλό μαθητή. Τίποτε δεν διαβάζουμε για ιερέα, ούτε καν για πρεσβύτερο! Αν αργότερα έγινε επίσκοπος (όπως πιστεύουν μερικοί), είναι άλλο θέμα. Εκείνη την στιγμή, ήταν βάσει του Παύλου και Λουκά, απλά ένας πιστός μαθητής.

Α’Κορ.1:13-17 Διεμερίσθη ο Χριστός; μήπως ο Παύλος εσταυρώθη διά σας; ή εις το όνομα του Παύλου εβαπτίσθητε; 14 Ευχαριστώ εις τον Θεόν ότι ουδένα από σας εβάπτισα, ειμή Κρίσπον και Γάϊον, 15 διά να μη είπη τις ότι εις το όνομά μου εβάπτισα. 16 Εβάπτισα δε και τον οίκον του Στεφανά· εκτός τούτων δεν εξεύρω εάν εβάπτισα άλλον τινά. 17 Διότι δεν με απέστειλεν ο Χριστός διά να βαπτίζω, αλλά διά να κηρύττω το ευαγγέλιον, ουχί εν σοφία λόγου, διά να μη ματαιωθή ο σταυρός του Χριστού.

Σχόλιο: Μέσα από αυτά τα λόγια του Παύλου υπάρχει κάτι που μπορούμε να διακρίνουμε. Ο Παύλος, αν και όπως βλέπουμε σε πολλά σημεία στα γραπτά του θεωρούσε άκρως σημαντικό το βάπτισμα, μάλιστα σωτηριακό, δεν θεωρούσε όμως σημαντικό το ποιος βαπτίζει κάποιον άλλον! Αυτό θα μπορούσε να το κάνει οποιοσδήποτε. Στην σκέψη του, δεν συγκρίνεται η διαδικασία του βαπτίζειν με του κηρύττειν, για αυτό και λέει κάτι που μερικοί κακώς θεωρούν  υποτιμητικό: «Διότι δεν με απέστειλεν ο Χριστός διά να βαπτίζω, αλλά διά να κηρύττω το ευαγγέλιον…» Σαν να λέει: το να βαπτίζει μπορεί να το κάνει οποιοσδήποτε, το να κηρύττει όμως όχι.

 

    Είδαμε μέχρι στιγμής ότι το ποιος είναι αυτός που βαπτίζει, τι θέση έχει στην Εκκλησία, δεν επιδρά πουθενά όσον αφορά το αποτέλεσμα σε αυτόν που βαπτίζεται. Το να θέλει η «Ορθόδοξη» θρησκεία να περιορίσει το βάπτισμα κυρίως (αν όχι πάντα) στους ιερείς, δίνοντας τους και έτσι λόγο ύπαρξης, είναι δικό της θέμα, όχι θέμα του ανόθευτου Χριστιανισμού. Όπως την ΘΚ λοιπόν έτσι και το βάπτισμα μπορεί να το τελέσει οποιοσδήποτε, δεν είναι δικαίωμα μόνο του πρεσβυτερίου, ασχέτως αν λόγω τάξεως αυτοί το χειρίζονται στα πλαίσια μίας συνάθροισης. Συνήθως όσοι μιλούν σε αβάπτιστους για Τον Κύριο (συνήθως ευαγγελιστές το χάρισμα), είναι αυτοί που, εφόσον πιστέψουν, στην συνέχεια και τους βαπτίζουν αν και χωρίς αυτό να είναι απαραίτητο.

 

Ε) Το ίδιο πνεύμα συναντάμε και για το «ευχέλαιο», διαβάζουμε:

Ιάκ.5:14-16 Ασθενεί τις μεταξύ σας; ας προσκαλέση τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας, και ας προσευχηθώσιν επ' αυτόν, αλείψαντες αυτόν με έλαιον εν τω ονόματι του Κυρίου. 15 Και η μετά πίστεως ευχή θέλει σώσει τον πάσχοντα, και ο Κύριος θέλει εγείρει αυτόν· και αμαρτίας αν έπραξε, θέλουσι συγχωρηθή εις αυτόν. 16 Εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας και εύχεσθε υπέρ αλλήλων, διά να ιατρευθήτε· πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη.

Και εδώ τι πνεύμα διακρίνουμε; Όταν ασθενεί κάποιος ας καλέσει τους πρεσβύτερους ώστε αυτοί να τον αλείψουν με λάδι και να προσευχηθούν για αυτόν ώστε να γίνει καλά. Προσέξτε τώρα το εξής. Θα γίνει καλά σωματικά, θα λάβει και άφεση αμαρτιών («αφεθησεται αυτω»), αλλά όχι επειδή είναι πρεσβύτεροι αυτοί που θα τον αλείψουν με λάδι, αλλά επειδή «η μετά πίστεως προσευχή» είναι αυτή που θα «σώσει τον πάσχοντά»!!

Αλλά γιατί να καλέσει τους πρεσβύτερους και να μην πάει ο οποιοσδήποτε; Ήταν δε λογικό, προβλεπόμενο, να καλεί κανείς τους πρεσβυτέρους επειδή αυτοί οι άνθρωποι-ποιμένες:

α) προβλέπεται να ενδιαφέρονται ιδιαιτέρως για το ποίμνιο Του Κυρίου

β) το ποίμνιο ήξερε ότι πρωτίστως ήταν δική τους δουλειά να φροντίζουν το ποίμνιο

γ) προβλέπονταν να είναι πλήρεις Πνεύματος Αγίου, αφιερωμένοι στον αγιασμό, δοκιμασμένοι άνθρωποι πίστεως.

Αυτοί είναι οι λόγοι που ο Ιάκωβος (ο οποίος επίσης ήταν πρεσβύτερος!) αναφέρεται σε αυτούς συγκεκριμένα, ήταν οι πρώτοι της τάξεως και έτσι το παράδειγμα προς μίμηση.  Στο δε πρώτο κεφάλαιο της επιστολής του, ο Ιάκωβος γράφει τα εξής σημαντικά για την πίστη:

Ιάκ.1:5-8 Εάν δε τις από σας ήναι ελλιπής σοφίας, ας ζητή παρά του Θεού του δίδοντος εις πάντας πλουσίως και μη ονειδίζοντος, και θέλει δοθή εις αυτόν. 6 Ας ζητή όμως μετά πίστεως, χωρίς να διστάζη παντελώς· διότι ο διστάζων ομοιάζει με κύμα θαλάσσης κινούμενον υπό ανέμων και συνταραττόμενον. 7 Διότι ας μη νομίζη ο άνθρωπος εκείνος ότι θέλει λάβει τι παρά του Κυρίου. 8 Άνθρωπος δίγνωμος είναι ακατάστατος εν πάσαις ταις οδοίς αυτού.

 

Καταλαβαίνω λοιπόν ότι ο Ιάκωβος (στην πρώτη περικοπή-5:14-16), προκειμένου να εξασφαλίσει την θεραπεία του αρρώστου, παραγγέλλει να καλούν κάποιους ανθρώπους πίστεως, και τέτοιοι ακριβώς ήταν και οι πρεσβύτεροι. Όμως το ζήτημα δεν σταματάει εδώ. Στην συνέχεια αποδίδει σε όλους τους πιστούς το δικαίωμα προσευχής για άλλους και τους ενθαρρύνει μάλιστα ότι (αρχ.) «πολὺ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη.» αναφέροντας και τον Ηλία ως παράδειγμα πίστεως προς μίμηση προς όλους. Διαβάζουμε:

15 Και (αφού καλέσει τους πρεσβύτερους, τον αλείψουν με λάδι και προσευχηθούν -εδ.14) η μετά πίστεως ευχή θέλει σώσει τον πάσχοντα, και ο Κύριος θέλει εγείρει αυτόν· και αμαρτίας αν έπραξε, θέλουσι συγχωρηθή εις αυτόν. 16 Εξομολογείσθε εις αλλήλους τα πταίσματά σας και εύχεσθε υπέρ αλλήλων, διά να ιατρευθήτε· πολύ ισχύει η δέησις του δικαίου ενθέρμως γενομένη (αρχ. «πολὺ ισχύει δέησις δικαίου ενεργουμένη.»). 17 Ο Ηλίας ήτο άνθρωπος ομοιοπαθής με ημάς και προσηυχήθη ενθέρμως (αρχ.«προσευχη προσηυξατο») να μη βρέξη, και δεν έβρεξεν επί της γης έτη τρία και μήνας έξ· 18 και πάλιν προσηυχήθη, και ο ουρανός έδωκε βροχήν και η γη εβλάστησε τον καρπόν αυτής.

Μα πως είναι δυνατόν τα πρώτα λόγια του (εδ.14-15) να μην συνδέονται με αυτά εδώ τα λόγια του (εδ.16) στην σκέψη του; Κι όμως αυτό ισχύει. Όπως τα πρώτα, και αυτά, μιλούν α) για προσευχή β) με πίστη (το «δέησης… ενεργουμένη» αναφέρεται σε δέηση που «πολύ ισχύει» επειδή «ενεργείται» με πίστη στον Θεό, που δηλαδή εφαρμόζεται με πίστη στον Θεό.) γ) για γιατρειά ως αποτέλεσμα της μετά πίστεως προσευχής.

Η διαφορά είναι ότι τα πρώτα μιλούν για δύο επιπλέον παράγοντες: τους πρεσβυτέρους και το λάδι.

Σε αυτό το σημείο μία ερώτηση στον λογικό άνθρωπο: Εφόσον μπορεί («πολύ ισχύει»)–όπως λέει στο εδ.16- να «πετύχουμε» ίαση με εξομολόγηση και προσευχή δίκαιων Χριστιανών, χωρίς να αλείψουμε κάποιον με λάδι, γιατί στις προηγούμενες προτάσεις μας λέει ο Ιάκωβος να καλέσουμε τους πρεσβύτερους να τον αλείψουν με λάδι;

Εσείς τι απάντηση θα δίνατε; Προσωπικά, η λογική με οδηγεί στο συμπέρασμα ότι το εδ.15 αναφέρει το πιο σίγουρο μέσο να εισακουστούν και να γίνει κάποιος καλά, και αυτό είναι η προσευχή των -εγγυημένα με πίστη- πρεσβυτέρων/επισκόπων υπέρ του ασθενούντα. Δηλαδή ο Ιάκωβος πρώτα αναφέρει το –θα λέγαμε- πιθανολογικά πιο σίγουρο μέσο και μετά το λιγότερο –σε όποιο βαθμό- πιθανολογικά σίγουρο. Αν δηλαδή η εξομολόγηση και η προσευχή του ποιμνίου (εδ.16) δεν πιάσει (λόγο αμαρτίας, άγνοιας, απιστίας), υπάρχει και το πρεσβυτέριο (που είναι αυτά τα πρεσβυτέρια;……). Ή να το πω σε άλλη σειρά: Η μετά πίστεως προσευχή πρεσβυτέρων είναι εκεί για εσάς, όμως, υπάρχει και η δική σας μετά πίστεως προσευχή ενώπιον Του Θεού, βάλτε την σε εφαρμογή!

Σε αυτό το πλαίσιο, θεωρώ λογικό ότι όλοι οι πιστοί μπορούν κατόπιν εξομολόγησης να αλείψουν κάποιον που ασθενεί με λάδι, απλά το πιο σίγουρο προβλέπεται να είναι να το κάνουν οι παραδειγματικά άγιοι πρεσβύτεροι. Προσωπικά, το έχω δοκιμάσει αρκετές φορές στον εαυτό μου (!) και έγινα καλά. Υπάρχουν φυσικά και άλλοι που αν και δεν είναι πρεσβύτεροι, μπορούν να μαρτυρήσουν τα ίδια οφέλη της -μετά πίστεως δικαίου- πράξης αυτής.

Αυτό το ιδιαίτερο που δείχνει το χωρίο είναι ότι ΔΕΝ είναι η θέση κάποιου ως χειροτονημένου πρεσβυτέρου αυτή που εξασφαλίζει την άφεση και ίαση, αλλά η πίστη των δικαίων που μπαίνει σε εφαρμογή ενώπιον Του Θεού, συμπέρασμα στο οποίο συνδράμουν και τα επόμενα εδάφια (16-18). Από τους πιο δίκαιους και πιστούς στο ποίμνιο, προβλέπεται να είναι οι πρεσβύτεροι.

Δεύτερη ερώτηση: Γιατί να καλέσει τους πρεσβύτερους (πληθυντικό) και όχι έναν πρεσβύτερο να αλείψει τον ασθενούντα με λάδι και να προσευχηθεί; Επειδή οι περισσότεροι πρεσβύτεροι ενισχύουν ακόμα πιο πολύ την (προβλεπόμενη) ήδη υπάρχουσα δυνατή πίστη των πρεσβυτέρων και έτσι τα αποτελέσματα είναι εγγυημένα! Το λάδι μόνο του δεν κάνει τίποτα, αλλά κάνει τα πάντα σε συνάρτηση με την προβλεπόμενη αγιότητα και πίστη.

    Πάλι λοιπόν μπορούμε να διακρίνουμε (είθε) ότι και αυτή η τελετουργική πράξη, δεν περιορίζεται σε κάποιον χειροτονημένο, ασχέτως αν αυτοί την χειρίζονταν ως οι πρώτοι φροντίζοντες του όλου ποιμνίου.

Με την ίδια λογική, όπως έδειξα στο Ω) 4), η Θεία Ευχαριστία λοιπόν, μπορεί να τελεστεί από οποιονδήποτε, καθότι εξάλλου είμαστε όλοι «βασιλείς και ιερείς» του Υψίστου, ασχέτως αν στην συνάθροιση των πιστών, το χειρίζονται, όχι λόγο αποκλειστικού δικαιώματος οι χειροτονημένοι πρεσβύτεροι, αλλά λόγω τάξεως. Αυτό είναι που διέφυγε τους μεταγενέστερους «πατέρες.» Το να αναφέρει έτσι κανείς «πατέρες» που λένε ποιος να τελεί τη ΘΕ, δεν αναιρεί το δικαίωμα όλων των πιστών να ηγούνται αυτής χωριστά από την παρουσία επισκόπων ή και με την ευλογία τους στην παρουσία τους! (Και φυσικά σημαντικό είναι ποιοι «πατέρες» ποιου αιώνα το λένε και σε τι συμφραζόμενα.)

Θυμίζω πάλι ότι Χριστιανικό ειδικό ιερατείο δεν υπήρχε τους πρώτους αιώνες, αλλά και ότι το πρεσβυτέριο/επίσκοποι που υπήρχαν και τελούσαν την ΘΕ, την τελούσαν επειδή ήταν οι πρώτοι της τάξεως, όχι λόγω αποκλειστικού δικαιώματος.

–Κάνει εντύπωση φίλοι πως σε όλες τις τελετουργικές πράξεις στην ΚΔ υπάρχει «παράθυρο» ανοιχτό από τον Κύριο να διακρίνουμε ότι αυτές οι ιδιαίτερα ιερές «πράξεις» είναι δικαίωμα όλων, πρεσβυτέρων και μη.

Φίλοι «Ορθόδοξοι», αναγνωρίζω ότι όταν έχετε μάθει διαφορετικά τα πράγματα, όταν είστε σε μία θέση άμυνας υπέρ της θρησκείας σας επειδή είστε συναισθηματικά δεμένοι με αυτήν (παρόμοια ισχύουν και στους Διαμαρτυρόμενους), τα πιο πάνω φαίνονται να υποσκάπτουν το θεμέλιό της και άρα εγώ φαίνομαι σαν εχθρός σας. Αλλά, πώς να σας πείσω ότι ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ. Η αλήθεια που δεν πρέπει να σας ξεφύγει, είναι ότι ένα μόνο θεμέλιο μπορεί να έχει ο ανόθευτος Χριστιανισμός, το Ιησού Χριστό και πάνω σε Αυτόν μόνο όσα Ο Ίδιος εγκρίνει. Δεν υποσκάπτω το θεμέλιο του Χριστιανισμού λοιπόν, αλλά υποσκάπτω προς καταστροφή το θεμέλιο των ψεύτικων διδασκαλιών που υπάρχουν και στις 3 Χριστιανικές ομολογίες. Πρέπει να γυρίσουμε όλοι στην απλή, αγνή, διδασκαλία Του Κυρίου και των αποστόλων. Πρέπει να ταπεινωθούμε όλοι ώστε Το Πνεύμα Του Θεού, αυτό της αληθείας, να ηγηθεί «υπέρ της αληθείας».

 

3) Λέτε (υπογράμμιση δική μου): «Ο απ Παύλος μιλάει για ΟΙΚΟΝΟΜΟΥΣ και όχι για τον κάθε πιστό που φέρει κάποιο χάρισμα. Ο κάθε πιστός που φέρει κάποιο χάρισμα, δεν είναι απαραίτητα ΚΑΙ οικονόμος.»

Και πιο κάτω όμως θα μας πείτε κάτι διαφορετικό:

«Οι υπηρέτες είναι ο κάθε πιστός. Ο κάθε πιστός όμως που υπηρετεί τον Κύριο με κάποιο χάρισμα, δεν είναι ΚΑΙ οικονόμος.»

Σχόλια: Α) Στο ένα μας λέτε ότι «ο κάθε πιστός» (αν και υπηρέτης) «δεν είναι απαραίτητα ΚΑΙ οικονόμος», άρα, μπορεί όμως και να είναι, και στο δεύτερο (σε άμεση αντίθεση με τα λόγια κυρίως του Πέτρου!!) ότι «ο κάθε πιστός» (αν και υπηρέτης) «δεν είναι ΚΑΙ οικονόμος», άρα ο υπηρέτης δεν μπορεί να είναι και οικονόμος. Ήξεις-αφήξεις. Φαίνεται ότι πέρα από τις όποιες διαβεβαιώσεις σας, δεν είστε σίγουρος για το ποιο ισχύει κ.Μπαφίτη. Αυτό δεν θα πείραζε αν δεν παίρνατε απόλυτη «Ορθόδοξη» θέση υπέρ του δεύτερου. Αν δεν είστε σίγουρος τι ακριβώς πιστεύετε, γιατί εναντιώνεστε στα λόγια μου επί του θέματος και κυρίως στα λόγια του Παύλου και Πέτρου;

Β) Αν και λέτε για τον Παύλο, άραγε τα ξεκάθαρα λόγια του Πέτρου δεν σας κάνουν; Δεν ξεκαθαρίζει ο Πέτρος ότι όλοι όσοι έχουν χάρισμα, είναι οικονόμοι αυτού του χαρίσματος;; Όχι μόνο δεν λαμβάνετε σωστά υπόψη τα ξεκάθαρα λόγια του Πέτρου, αλλά ούτε και τις διάφορες περικοπές του Παύλου (όπως θα θυμίσω σε λίγο).

Γ) Μα, ακούτε τι λέτε κ.Μπαφίτη; Μα πως (;!) το ότι μιλάει ο Παύλος για οικονόμους αναιρεί ότι ο κάθε πιστός που φέρει χάρισμα είναι και οικονόμος;;; Τι λογική είναι αυτή;; Ειδικά όταν σας έδειξα τα χωρία (στην ίδια επιστολή και αλλού) που φανερώνουν ότι θεωρεί όλους τους πιστούς με χάρισμα διαχειριστές/οικονόμους αυτού! Αναγκαστικά θα θυμίσω αυτά που είχα γράψει στην πρώτη κριτική μου σχετικά με αυτό το εδάφιο:

«Όμως, αν και εδώ μιλάει για τους αποστόλους συγκεκριμένα (με τον εαυτό του μεταξύ αυτών), ταυτόχρονα όμως, τα υπόλοιπα σχετικά που λέει, δεν δίνουν την εντύπωση ότι τα λόγια του (4:1) περιορίζονται μόνο σε αυτούς. Πιο κάτω, στην ίδια την επιστολή στο κεφάλαιο 12 (κ.ά. θα τα δούμε.), διαβάζουμε ότι ο Παύλος θεωρούσε ότι όλα τα μέλη του Σώματος Του Χριστού λάμβαναν κάτι από Το Θεό/Κύριο/Πνεύμα, όπως έλαβε και ο Παύλος και ο Απολλώ (3:5). Δίνεται η εντύπωση ότι οποιοσδήποτε λειτουργεί οποιοδήποτε χάρισμα από Τον Θεό είναι επίσης «υπηρέτης του Χριστού και οικονόμος των μυστηρίων Του Θεού», εφόσον δηλαδή υπηρετεί Τον Χριστό με κάποιον τρόπο, αλλά και διαχειρίζεται τις αλήθειες Του Θεού (ο προφήτης, ο δάσκαλος, αυτός που γλωσσολαλεί (λαλεί μυστήρια/14:2), ο ποιμένας κ.ά.).

    Ο Παύλος λοιπόν είναι πάλι ο ίδιος που θα γράψει:

Ρωμ.12:3-8 Διότι λέγω διά της χάριτος της εις εμέ δοθείσης προς πάντα όστις είναι μεταξύ σας, να μη φρονή υψηλότερα παρ' ό,τι πρέπει να φρονή, αλλά να φρονή ώστε να σωφρονή, κατά το μέτρον της πίστεως, το οποίον ο Θεός εμοίρασεν εις έκαστον. 4  Διότι καθώς έχομεν εν ενί σώματι μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη δεν έχουσι το αυτό έργον, 5 ούτω και ημείς οι πολλοί εν σώμα είμεθα εν Χριστώ, ο δε καθείς μέλη αλλήλων. 6 Έχοντες δε χαρίσματα διάφορα κατά την δοθείσαν εις ημάς χάριν, είτε προφητείαν, ας προφητεύωμεν κατά την αναλογίαν της πίστεως, 7 είτε διακονίαν, ας καταγινώμεθα εις την διακονίαν, είτε διδάσκει τις, ας καταγίνηται εις την διδασκαλίαν, 8 είτε προτρέπει τις, εις την προτροπήν· ο μεταδίδων, ας μεταδίδη εν απλότητι, ο προϊστάμενος ας προΐσταται μετ' επιμελείας, ο ελεών ας ελεή εν ιλαρότητι.

 

Α’Κορ.12:4-14,27-31 Είναι δε διαιρέσεις χαρισμάτων, το Πνεύμα όμως το αυτό· 5  είναι και διαιρέσεις διακονιών, ο Κύριος όμως ο αυτός· 6 είναι και διαιρέσεις ενεργημάτων, ο Θεός όμως είναι ο αυτός, ο ενεργών τα πάντα εν πάσι. 7 Δίδεται δε εις έκαστον η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον. 8 Διότι εις άλλον μεν δίδεται διά του Πνεύματος λόγος σοφίας, εις άλλον δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό Πνεύμα, 9 εις άλλον δε πίστις διά του αυτού Πνεύματος, εις άλλον δε χαρίσματα ιαμάτων διά του αυτού Πνεύματος, 10 εις άλλον δε ενέργειαι θαυμάτων, εις άλλον δε προφητεία, εις άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, εις άλλον δε είδη γλωσσών, εις άλλον δε ερμηνεία γλωσσών. 11 Πάντα δε ταύτα ενεργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διάνεμον ιδία εις έκαστον καθώς θέλει. 12 Διότι καθώς το σώμα είναι εν και έχει μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη του σώματος του ενός, πολλά όντα, είναι εν σώμα, ούτω και ο Χριστός· 13 διότι ημείς πάντες διά του ενός Πνεύματος εβαπτίσθημεν εις εν σώμα, είτε Ιουδαίοι είτε Έλληνες, είτε δούλοι είτε ελεύθεροι, και πάντες εις εν Πνεύμα εποτίσθημεν. 14 Διότι το σώμα δεν είναι εν μέλος, αλλά πολλά……….27 Και σεις είσθε σώμα Χριστού και μέλη κατά μέρος. 28 Και άλλους μεν έθεσεν ο Θεός εν τη εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα θαύματα, έπειτα χαρίσματα ιαμάτων, βοηθείας, κυβερνήσεις, είδη γλωσσών. 29 Μη πάντες είναι απόστολοι; μη πάντες προφήται; μη πάντες διδάσκαλοι; μη πάντες ενεργούσι θαύματα; 30 μη πάντες έχουσι χαρίσματα ιαμάτων; μη πάντες λαλούσι γλώσσας; μη πάντες διερμηνεύουσι; 31 Ζητείτε δε μετά ζήλου τα καλήτερα χαρίσματα. Και έτι πολύ υπερέχουσαν οδόν σας δεικνύω.

(Δικά μου σχόλια σε κόκκινο ακολουθούν.)

Εφ.4:7-8, 11-16  Εις ένα δε έκαστον ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού (σύνδεσε με το εδ.16). 8 Διά τούτο λέγει· Αναβάς εις ύψος, ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν και έδωκε χαρίσματα εις τους ανθρώπους…..11 Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, 12 (ο σκοπός _) προς την τελειοποίησιν των αγίων, (ο λόγος: να συνεχίσουν το έργο τους _) διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού, 13 εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού, 14 διά να μη ήμεθα πλέον νήπιοι, κυματιζόμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον της διδασκαλίας, διά της δολιότητος των ανθρώπων, διά της πανουργίας εις το μεθοδεύεσθαι την πλάνην, 5 αλλά αληθεύοντες εις την αγάπην να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός, 16 εξ ου παν το σώμα συναρμολογούμενον και συνδεόμενον διά πάσης συναφείας των συνεργούντων μελών, κατά την ανάλογον ενέργειαν ενός εκάστου μέρους κάμνει την αύξησιν του σώματος προς οικοδομήν εαυτού εν αγάπη.

 

Αλλά και ο Πέτρος μας φανερώνει την ίδια γενίκευση προς τους «παρεπιδήμους τους διεσπαρμένους εις Πόντον, Γαλατίαν, Καππαδοκίαν, Ασίαν και Βιθυνίαν…»(Α’Πέτ.4:1):

Α’Πέτ.4:7-10 Πάντων δε το τέλος επλησίασε. Φρονίμως λοιπόν διάγετε και αγρυπνείτε εις τας προσευχάς· 8 προ πάντων δε έχετε ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην, διότι η αγάπη θέλει καλύψει πλήθος αμαρτιών· 9 γίνεσθε φιλόξενοι εις αλλήλους χωρίς γογγυσμών· 10 έκαστος κατά το χάρισμα, το οποίον έλαβεν, υπηρετείτε κατά τούτο εις αλλήλους ως καλοί οικονόμοι της πολυειδούς χάριτος του Θεού

 

Τέλος, βάσει των πιο πάνω, σε αντίθεση με τα όσα λέει ο κ.Μπαφίτης σχετικά με το Α’Κορ.4:1, παρόλο που όπως είπαμε ο Παύλος μιλάει για τον εαυτό του εκεί, όλη η Εκκλησία προβλέπεται να υπηρετεί το Σώμα Του Χριστού με κάποιο τρόπο. Στην εκκλησία βέβαια, υπάρχουν και αυτοί (όχι ειδικοί δήθεν ιερείς!) που έχουν χαρίσματα άμεσα σχετιζόμενα με τα μυστήρια Του Θεού, δηλαδή τις αλήθειες Του Θεού. Στην συνέχεια, σε ένα δεύτερο γενικότερο πλάνο, όσοι λαμβάνουν αυτές τις αλήθειες Του Θεού από όσους έχουν τα σχετικά χαρίσματα, τις χειρίζονται προς οικοδομή της οικογένειάς τους, των φίλων τους, των απίστων, και γίνονται έτσι και αυτοί «οικονόμοι» των αποκαλυμμένων μυστηρίων Του Θεού. »

 

4) Λέτε: «Ο Χριστός εξηγεί ποιος είναι ο οικονόμος. ‘’Και ο Κύριος είπε· Τις λοιπόν είναι ο πιστός οικονόμος και φρόνιμος, τον οποίον θέλει καταστήσει ο κύριος αυτού επί των υπηρετών αυτού, διά να δίδη εν καιρώ την διωρισμένην τροφήν; Μακάριος ο δούλος εκείνος, τον οποίον ελθών ο κύριος αυτού θέλει ευρεί πράττοντα ούτως. Αληθώς σας λέγω, ότι θέλει καταστήσει αυτόν επί πάντων των υπαρχόντων αυτού’’ (Λουκάς, ιβ 42-44).

Κατά τα λόγια και την ερμηνεία του Χριστού, ο οικονόμος είναι ΕΠΙ των υπηρετών και δίνει στον κατάλληλο καιρό την πνευματική τροφή.»

 

Σχόλια: α) Λάθος κάνετε πάλι. Ο Χριστός δεν μιλάει για όλους τους οικονόμους (που έτσι διαχειρίζονται κάτι μέσα στον «οίκο»), αλλά για αυτόν «τον οποίον θέλει καταστήσει ο κύριος αυτού επί των υπηρετών αυτού, δια να δίδει….». Δίνεται η εντύπωση ότι μιλάει για πρεσβύτερο/επίσκοπο που έτσι είναι υπεύθυνος για πιστούς (όλοι οι πιστοί είναι υπηρέτες, το είπατε και μόνος σας προηγουμένως).

β) Παρεμπιπτόντως, και τα λόγια αυτά Του Κυρίου, συσχετίζουν τον συγκεκριμένο «..οικονόμο… επί των υπηρετών αυτού» όχι με («Ορθόδοξες») τελετές, αλλά την πνευματική τροφή, αλήθειες άγνωστες δηλαδή.

γ) Λέτε: «(οι πρεσβύτεροι)…τοποθετούνται δια της χειροτονίας, προκειμένου να διαχειρίζονται τα εκκλησιαστικά πράγματα, τα οποία δεν περιορίζονται μόνο στα Μυστήρια της Εκκλησίας.»

Σχόλιο: 1. 100% σωστό λεκτικά έστω (αν εξαιρέσω την λέξη «Μυστήρια»), αλλά όχι «Ορθόδοξο». Εσείς τοποθετείτε παπάδες, ειδικό ιερατείο. Οι πρεσβύτεροι δεν ήταν τέτοιοι.

2. Στην Γραφή και έτσι για τους Χριστιανούς, δεν υπάρχουν «Μυστήρια της Εκκλησίας», υπάρχουν «μυστήρια του Θεού». Η διαφορά φίλε αναγνώστη είναι ότι το πρώτο αναφέρεται αποκλειστικά στις τελετουργικές πράξεις της «Ορθοδοξίας» που απαιτούν παπάδες να τις τελούν και το δεύτερο, αυτό που βρίσκουμε στην ΚΔ, στις αλήθειες Του Θεού. Όσοι δε, δεν έχουν αυτήν την Βιβλικά αυθαίρετη οπτική της «Ορθοδοξίας», θεωρούνται «αιρετικοί», μη Χριστιανοί. Για φαντάσου! Οι εκατομμύρια άνθρωποι, αληθινοί Χριστιανοί που συνειδητά έχουν αφιερώσει την ζωή τους με μετάνοια στον Θεό και πίστη στον Χριστό, που βαπτίστηκαν μεγάλοι, άνθρωποι που έλαβαν το Άγιο Πνεύμα όπως το υπόσχεται ο Θεός Πατέρας στην ΚΔ, άνθρωποι που «διώκουν τον αγιασμό», που θέλουν να υπηρετούν έστω κουτσά-στραβά (άλλος πιο πολύ, άλλος πιο λίγο) τα όσα διαβάζουν στα δύο Βιβλία (την ΠΔ και την ΚΔ) που προμήθευσε Ο Θεός, την Βίβλο, αυτοί οι άνθρωποι, είναι στιγματισμένοι από το λεγόμενο «ειδικό ιερατείο» και τους όποιους θεολόγους και (κυρίως του 4^{ου -} 5^ου αιώνα και μετά) «πατέρες», επειδή δεν χάφτουν τις τόσες πλάνες της «Ορθοδοξίας». Εσύ φίλε «Ορθόδοξε» παίρνεις μέρος σε αυτό; Σε κάνανε και εσένα –εν αγνοία σου- Θεομάχο; Ερωτήσεις –από τις πολλές που δυστυχώς υπάρχουν- να συλλογιστείς. Και αυτή η εργασία μου εδώ, σε αυτήν την ιστοσελίδα, αν μη τι άλλο, πρέπει –αν θέλεις την αλήθεια- να σε αφυπνίσει «υπέρ της αληθείας» και να ζητήσεις από τον τριαδικό Θεό περαιτέρω φως δικό Του.

 

Μ*)

1) Λέτε: «Ο απ Παύλος παραγγέλλει στον επίσκοπο Τίτο ‘’ διά να διορθώσης τα ελλείποντα και να καταστήσης εν πάση πόλει πρεσβυτέρους’’ (Τίτος, α 5).

Αυτά σημαίνουν ότι δεν μπορούσε ο κάθε πιστός άνευ χειροτονίας να διαχειρίζεται τα εκκλησιαστικά πράγματα.»

Σχόλια: Α) Εννοείται! Ποια όμως εκκλησιαστικά πράγματα; Υπάρχει σύγχυση. Τα λόγια του Παύλου στον Τίτο, μιλούν συγκεκριμένα για την διόρθωση καταστάσεων και την τοποθέτηση πρεσβυτέρων, όχι για όλα τα εκκλησιαστικά πράγματα (δηλ. όχι για όλα τα πράγματα που αφορούν τους πιστούς). Β) Η χειροτονία γενικότερα δεν γίνεται για όλα τα πραγμάτα της Εκκλησίας! Π.χ. δεν θα έθετε μέσω χειροτονίας ο Παύλος, ο Πέτρος, κλ. κάποιον να τελεί συγκεκριμένα και μόνο την ΘΕ, αλλά θα έθετε έναν πρεσβύτερο όπου δεν υπήρχε ήδη, ο οποίος και στην συνέχεια μεταξύ των υπολοίπων καθηκόντων του, φυσικά θα τελούσε και την ΘΕ. Η χειροτονία του όμως, δεν αφορά την ΘΕ, αλλά την εν γένει τάξη της εκκλησίας! Διαφορετικά ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΔΕΊΞΕΤΕ με την ΚΔ εφόσον το ισχυρίζεστε και θέλετε να γίνετε πιστευτός. Εγώ όμως ήδη απέδειξα το αντίθετο στο Ω) 4),  Λ*) Γ) και Δ)

Γ)Φυσικά (!) λοιπόν δεν μπορούσε ο καθένας να διαχειρίζεται τα πράγματα που αφορούν μία συνάθροιση στο σύνολο (τίθεται θέμα;), αλλά μπορούσε να χειριστεί τα πράγματα π.χ. της οικογένειάς του και χωρίς καμία χειροτονία και σε αυτό το πλαίσιο μπορούσε και η κεφαλή της οικογένειας να τελέσει την ΘΚ με την οικογένειά του! Διευκρινίζω ότι το ότι π.χ. η Θεία Ευχαριστία λογικά τελούνταν από πρεσβυτέρους, ήταν λόγο τάξης, όχι εξαιτίας δήθεν ιδιαίτερης πνευματικής εξουσίας λόγω χειροτονίας! Βάσει αυτών που διαβάζουμε στην ΚΔ, δεν υπάρχει περιορισμός στην τέλεση της τελετής από πρεσβυτέρους. Λογικά οποιοσδήποτε μπορούσε να τελέσει την ΘΚ π.χ. σπίτι του με την οικογένειά του. Σας παρακαλώ να καταλάβετε την διαφορά. Έτσι θα διακρίνετε ίσως τον νομικισμό της «Ορθοδοξίας».

    Η διαφορά μας κ.Μπαφίτη είναι ότι εσείς βλέπετε την τελετή αυτή με ένα νομικίστικο τρόπο (λόγω του ότι επαναλαμβάνετε θέσεις «πατέρων»), επειδή δεν έχετε εντοπίσει μόνος σας την απλότητα και το πνεύμα των συγκεκριμένων διηγήσεων. Ήδη έδειξα όμως ότι το αντίθετο απ’ό,τι νομίζετε ισχύει. Για να διαβάσετε ξανά σχετικά στο σημείο Ω)4)β) έως και 6, πατήστε εδώ: Ω) 4)β-6)  -βρίσκεστε στο Μ*)1)

 

2) Λέτε: «Και οι Κορίνθιοι είχαν χαρίσματα, αλλά δεν είχαν όλοι τους εξουσία να διαχειρίζονται τα της Εκκλησίας.»

Σχόλιο: Σωστά. Αυτά που αφορούσαν όλη την Εκκλησία, δεν μπορούσαν να τα διαχειρίζονται όλοι, αλλά κυρίως και δεν προβλέπεται!!

3) Λέτε: «….(Α Κορινθίους, ιβ 27- 30). Ανάμεσα σε αυτά (και που δεν τα έχουν όλοι οι πιστοί) είναι και οι ‘’κυβερνήσεις’’. Είναι εκείνοι που είναι στην διαχείριση των πραγμάτων της Εκκλησίας, δηλαδή ο επίσκοπος, οι πρεσβύτεροι, και οι διάκονοι.»

Σχόλιο: Α) Διαχωρίζετε τον επίσκοπο από τον πρεσβύτερο, αλλά στην ΚΔ, οι δύο λέξεις είναι «συνώνυμες». Θα το δούμε αμέσως τώρα, μεταξύ άλλων.

Β) Είναι μία λογική θέση αυτή η θέση σας, αλλά υπάρχει μία πιο λογική (βάσει όλων των δεδομένων). Αυτή είναι ότι ο πρεσβύτερος μπορεί να έχει χάρισμα κυβερνήσεων, αλλά δεν είναι απαραίτητο. Να το αποδείξω:

*Διαβάζουμε τι λέει ο Παύλος στον Τιμόθεο:

Α’Τιμ.3:2-7 Πιστός ο λόγος· Εάν τις ορέγηται επισκοπήν, καλόν έργον επιθυμεί. 2 Πρέπει λοιπόν ο επίσκοπος να ήναι άμεμπτος, μιας γυναικός ανήρ, άγρυπνος, σώφρων, κόσμιος, φιλόξενος, διδακτικός, 3 ουχί μέθυσος, ουχί πλήκτης, ουχί αισχροκερδής, αλλ' επιεικής, άμαχος, αφιλάργυρος, 4 κυβερνών καλώς τον εαυτού οίκον, έχων τα τέκνα αυτού εις υποταγήν μετά πάσης σεμνότητος· 5 διότι εάν τις δεν εξεύρη να κυβερνά τον εαυτού οίκον, πως θέλει επιμεληθή την εκκλησίαν του Θεού; 6 να μη ήναι νεοκατήχητος, διά να μη υπερηφανευθή και πέση εις την καταδίκην του διαβόλου. 7 Πρέπει δε αυτός να έχη και παρά των έξωθεν μαρτυρίαν καλήν, διά να μη πέση εις ονειδισμόν και παγίδα του διαβόλου.

Ο επίσκοπος ήταν ο χειροτονημένος πρεσβύτερος που επέβλεπε τα της Εκκλησίας (θα το δούμε σε λίγο βάσει τα ίδια του τα λόγια αλλού). Μου είναι περίεργο που ενώ μας λέει πως πρέπει να είναι ο «επίσκοπος», δεν μας λέει ότι πρέπει να έχει το χάρισμα της κυβερνήσεως, παρόλο που μας λέει ότι πρέπει να έχει κυβερνήσει και να κυβερνά καλώς την ίδια την οικογένειά του! Δεν είναι περίεργο κ.Μπαφίτη; Με μία πρώτη γρήγορη ματιά μου δίνεται λοιπόν η εντύπωση ότι ο επίσκοπός μπορεί να έχει το χάρισμα «κυβέρνησης», αλλά όχι απαραίτητα, γι’αυτό και λογικά δεν το περιορίζει «ονομαστικά» ο Παύλος στο συγκεκριμένο χάρισμα. Υπάρχει όμως –σε μία δεύτερη ματιά- και μία σημαντική διάκριση εδώ. Προσέξτε ότι δεν είναι όρος, γενικά να μπορεί να κυβερνάει (λέγοντας π.χ. σκέτο «να εξεύρει να κυβερνά»), αλλά φέρνει στην σκέψη του να μπορεί να κυβερνάει… τον οίκο του συγκεκριμένα! Αυτό με κάνει σχεδόν να αποκλείω ότι συνδέει ο Παύλος απόλυτα το να είναι κάποιος πρεσβύτερος/επίσκοπος με το να έχει το χάρισμα της κυβερνήσεως. Το να κυβερνά κάποιος το σπίτι του είναι κάτι που δεν είναι απαραίτητο να έχει κανείς χάρισμα για να το κάνει, μάλιστα φυσικά προβλέπεται για όλες τις Χριστιανικές οικογένειες.

* Ο Παύλος γράφει στον Τίτο:

Τίτ.1:5-9 Διά τούτο σε αφήκα εν Κρήτη, διά να διορθώσης τα ελλείποντα και να καταστήσης εν πάση πόλει πρεσβυτέρους, καθώς εγώ σε διέταξα, 6 όστις είναι ανέγκλητος, μιας γυναικός ανήρ, έχων τέκνα πιστά, μη κατηγορούμενα ως άσωτα ή ανυπότακτα. 7 Διότι πρέπει ο επίσκοπος να ήναι ανέγκλητος, ως οικονόμος Θεού, μη αυθάδης, μη οργίλος, μη μέθυσος, μη πλήκτης, μη αισχροκερδής, 8 αλλά φιλόξενος, φιλάγαθος, σώφρων, δίκαιος, όσιος, εγκρατής, 9 προσκεκολλημένος εις τον πιστόν λόγον της διδασκαλίας, διά να ήναι δυνατός και να προτρέπη διά της υγιαινούσης διδασκαλίας και να εξελέγχη τους αντιλέγοντας.

Ο επίσκοπος λοιπόν –βάσει των λόγων του Παύλου εδώ- ξεκάθαρα φαίνεται ότι είναι ο πρεσβύτερος (ο οποίος επισκοπεύει/επιβλέπει - τίποτε πάλι περί ιερέων!!!!). Πάλι όμως εδώ, ενώ μας λέει ότι ως «οικονόμος Θεού» πρέπει να είναι ενάρετος, δεν μας λέει ότι πρέπει να έχει το χάρισμα των κυβερνήσεων ή και άλλο χάρισμα. Τίποτα. Τυχαίο; Όχι! Αυτή η σιωπή δεν μπορεί παρά να δηλώνει ότι μπορεί να έχει κανείς οποιοδήποτε χάρισμα και να είναι πρεσβύτερος, αρκεί να φέρει τα συγκεκριμένα πνευματικά χαρακτηριστικά.

* Ο Λουκάς και ο Παύλος επίσης λέει:

Πράξ.20:17-18, 28 17 Πέμψας δε από της Μιλήτου εις Έφεσον, προσεκάλεσε τους πρεσβυτέρους της εκκλησίας. 18 Και ότε ήλθον προς αυτόν, είπε προς αυτούς· Σεις εξεύρετε, από της πρώτης ημέρας αφ' ης επάτησα εις την Ασίαν, πως επέρασα μεθ' υμών όλον τον χρόνον,………….. 28 Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, διά να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε διά του ιδίου αυτού αίματος.

Πάλι ξεκαθαρίζει ο Λουκάς (!) και ο Παύλος ότι ο πρεσβύτερος είναι ο επίσκοπος (εδ.17, 28). Το ίδιο βλέπουμε και στο Φιλιπ.1:1. Άρα έχουμε πρεσβυτέρους/επισκόπους και διακόνους, πράγματα που δείχνει ότι η τριπλή διάκριση που κάνετε δεν είναι Βιβλικά ορθή.

-Συνεχίζουμε όμως, σχετικά με το αν οι πρεσβύτεροι και διάκονοι είχαν χάρισμα κυβερνήσεων. Εδώ λοιπόν ο Παύλος σχετίζει το να είναι κανείς πρεσβύτερος με την ποίμανση! Αυτό πάλι, μας απομακρύνει όμως από την ιδέα ότι ταύτιζε τον πρεσβύτερο με το χάρισμα κυβερνήσεων, αλλά μας γέρνει προς το χάρισμα της ποίμανσης.

* Αλλά μισό λεπτό, υπάρχει και ο Πέτρος:

Α’Πέτ.5:1-2 Τους μεταξύ σας πρεσβυτέρους παρακαλώ εγώ ο συμπρεσβύτερος και μάρτυς των παθημάτων τον Χριστού, ο και κοινωνός της δόξης, ήτις μέλλει να αποκαλυφθή, 2 ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς αλλ' εκουσίως, μηδέ αισχροκερδώς αλλά προθύμως,

Ταυτίζει και ο Πέτρος τον πρεσβύτερο με την επισκοπή (εδ.2 «επισκοπούντες»), αλλά έμμεσα και με την ποίμανση και έτσι με το χάρισμα (Εφ.4:8-11) του ποιμένα. Δεν λέει δηλαδή «κυβερνήσατε το μεταξύ σας ποίμνιο».

 

Αβίαστα συμπεράσματα κατόπιν όλων αυτών:

Ο πρεσβύτερος:

**μπορεί να έχει οποιοδήποτε χάρισμα και να είναι πρεσβύτερος αρκεί να είναι αποδεδειγμένα ενάρετος,

**δεν είναι απαραίτητο να έχει το χάρισμα κυβερνήσεων, μπορεί να το έχει, μπορεί και όχι

**ότι μάλλον το χάρισμα που αρμόζει σε μία τέτοια θέση είναι αυτό του ποιμένα, ίσως και να είναι αυτό που προβλέπεται βάσει των λόγων του Παύλου (Πράξ.20:17-18, 28) και Πέτρου(Α’Πέτ.5:1-2 πάνω), αν και τα λόγια του Παύλου επίσης το αφήνουν ανοιχτό (Α’Τιμ.3:2-7, Τίτ.5:1-9).

**Ο «πρεσβύτερος» και ο «επίσκοπος» είναι συνώνυμες λέξεις.

 

4) Αναφέρετε τον Ευθύμιο Ζιγαβήνο λες και ήταν ο απόστολος Παύλος. Ο οποίος Ζιγαβήνος και δήθεν εκφράζει… την αρχαία Εκκλησία (!) αν και έζησε…. περίπου χίλια χρόνια μετά (!) την εποχή των αποστόλων. Το λέω να το ξέρει ο κόσμος. Τα λόγια του που παραθέσατε δεν λένε και τίποτα σπουδαίο. Απλώς λέει: «’Οικονομίας εκκλησιαστικών και πνευματικών πραγμάτων». Και; Ποιος είπε ότι δεν υπάρχει διαχείριση εκκλησιαστικών και πνευματικών πραγμάτων;;;

5) Λέγοντας εσείς αυτό όμως «Ανάμεσα σε αυτά (και που δεν τα έχουν όλοι οι πιστοί) είναι και οι ‘’κυβερνήσεις’’. Είναι εκείνοι που είναι στην διαχείριση των πραγμάτων της Εκκλησίας, δηλαδή ο επίσκοπος, οι πρεσβύτεροι, και οι διάκονοι.», είναι και περίεργο. Να εξηγήσω. Αν όπως εσείς λέτε «ο επίσκοπος, οι πρεσβύτεροι, και οι διάκονοι» αποτελούν το ειδικό ιερατείο και έτσι (δήθεν) αυτοί έχουν το χάρισμα «κυβερνήσεων», τότε δεν είναι περίεργο που αυτό το χάρισμα είναι προτελευταίο στην λογική του Παύλου; Ας το δούμε:

Α’Κορ.12:28-30 Και άλλους μεν έθεσεν ο Θεός εν τη εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα θαύματα, έπειτα χαρίσματα ιαμάτων, βοηθείας, κυβερνήσεις, είδη γλωσσών. 29 Μη πάντες είναι απόστολοι; μη πάντες προφήται; μη πάντες διδάσκαλοι; μη πάντες ενεργούσι θαύματα; 30 μη πάντες έχουσι χαρίσματα ιαμάτων; μη πάντες λαλούσι γλώσσας; μη πάντες διερμηνεύουσι;

Προσέξτε, ότι:

Α) όχι μόνο είναι προτελευταίο, αλλά

Β) εκεί που επαναλαμβάνει τα χαρίσματα(εδ.29-30), τυχαίνει, να είναι το μόνο που δεν φέρνει στην σκέψη του ο Παύλος!!! Μα πως είναι δυνατόν; Είναι (δήθεν) το χάρισμα των πρεσβυτέρων (του «ειδικού ιερατείου» για τους «Ορθόδοξους»), των (δήθεν) οικονόμων των μυστηρίων Του Θεού;…Και δεν ήταν στα πρώτα;; (J)

Γ) Μετά, εσείς θεωρείτε «οικονόμους των Μυστηρίων του Θεού»(το κεφαλαίο Μ εσείς το βάζετε [τελετουργικές πράξεις]) μόνο τους επισκόπους/πρεσβύτερους οι οποίοι δήθεν έχουν το χάρισμα κυβερνήσεων. Γιατί τότε διαβάζουμε ότι μετά τους αποστόλους, δεύτεροι, έρχονται οι προφήτες και όχι οι «κυβερνήσεις», δηλαδή οι κατ’εσάς «οικονόμοι των Μυστηρίων Του Θεού», δηλαδή οι επίσκοποι; Η απάντηση ξέρετε ποια είναι κ. Μπαφίτη; Η απάντηση είναι ότι για τον Παύλο το χάρισμα κυβερνήσεων (όπως στο 3) έδειξα) δεν έχει καμία απαραίτητη σχέση με το πρεσβυτέριο, και έτσι ούτε με «το οικονομείν» των μυστηρίων Του Θεού, διότι αν είχε απαραίτητη σχέση, λογικά θα έπρεπε να έρχεται δεύτερο στην σειρά, στην θέση των προφητών και μετά να ακολουθούν οι προφήτες και οι λοιποί ή έστω στα πρώτα στην σειρά.

Δ) Είναι δύσκολο να  γνωρίζουμε τι ακριβώς είναι αυτό το χάρισμα «κυβερνήσεων». Ίσως ο πληθυντικός της λέξης να υπαινίσσεται «κυβέρνηση» επί διαφορετικών μεν, αλλά συγκεκριμένων έργων, και όχι γενικά την δυνατότητα να κυβερνά κανείς.

 

6)Λέτε: «Εδώ όμως, το ‘’καλοί οικονόμοι’’ το λέει αναφορικά με τη υπηρεσία ‘’εις αλλήλους’’ και αναφορικά με την πολυειδή χάρη του Θεού. Κανείς δεν είπε ότι δεν υπηρετούμε αλλήλους. Αυτό όμως δεν είναι ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ των εκκλησιαστικών πραγμάτων, αλλά της χάρης του Θεού που αναφέρεται στο χάρισμα. Είναι υπηρεσία με βάση το χάρισμα που έλαβε ο κάθε ένας. Ο ίδιος ο απ Πέτρος, διαχωρίζει σαφέστατα αυτήν την διαχείριση του χαρίσματος από την διαχείριση των εκκλησιαστικών πραγμάτων. ‘’Τους μεταξύ σας πρεσβυτέρους παρακαλώ εγώ ο συμπρεσβύτερος και μάρτυς των παθημάτων τον Χριστού, ο και κοινωνός της δόξης, ήτις μέλλει να αποκαλυφθή, ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς αλλ' εκουσίως, μηδέ αισχροκερδώς αλλά προθύμως, μηδέ ως κατακυριεύοντες την κληρονομίαν του Θεού, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου’’ (Α Πέτρου, ε 1-3).

Τα ίδια που ακολουθούν αφορούν και την τελευταία σας παράγραφο πάνω (στο τετράγωνο) που δεν παραθέτω εδώ.

Σχόλιο: Κ.Μπαφίτη, όπως θύμισα σε άλλο μέρος αυτής της απάντησής μου, θα θυμίσω τα συμπεράσματα της πρώτης κριτικής μου και πάλι:

----Όλοι οι πιστοί είναι οικονόμοι βάσει χαρισμάτων. Τα ίδια λόγια του Πέτρου στο κεφ.4 και τα λόγια του Παύλου σε διάφορα σημεία ξεκάθαρα δείχνουν αυτό: (π.χ.)

Εφ.4:7-8, 11-16  Εις ένα δε έκαστον ημών εδόθη η χάρις κατά το μέτρον της δωρεάς του Χριστού (σύνδεσε με το εδ.16). 8 Διά τούτο λέγει· Αναβάς εις ύψος, ηχμαλώτευσεν αιχμαλωσίαν και έδωκε χαρίσματα εις τους ανθρώπους…..11 Και αυτός έδωκεν άλλους μεν αποστόλους, άλλους δε προφήτας, άλλους δε ευαγγελιστάς, άλλους δε ποιμένας και διδασκάλους, 12 (ο σκοπός _) προς την τελειοποίησιν των αγίων, (ο λόγος: να συνεχίσουν το έργο τους _) διά το έργον της διακονίας, διά την οικοδομήν του σώματος του Χριστού, 13 εωσού καταντήσωμεν πάντες εις την ενότητα της πίστεως και της επιγνώσεως του Υιού του Θεού, εις άνδρα τέλειον, εις μέτρον ηλικίας του πληρώματος του Χριστού, 14 διά να μη ήμεθα πλέον νήπιοι, κυματιζόμενοι και περιφερόμενοι με πάντα άνεμον της διδασκαλίας, διά της δολιότητος των ανθρώπων, διά της πανουργίας εις το μεθοδεύεσθαι την πλάνην, 5 αλλά αληθεύοντες εις την αγάπην να αυξήσωμεν εις αυτόν κατά πάντα, όστις είναι η κεφαλή, ο Χριστός, 16 εξ ου παν το σώμα συναρμολογούμενον και συνδεόμενον διά πάσης συναφείας των συνεργούντων μελών, κατά την ανάλογον ενέργειαν ενός εκάστου μέρους κάμνει την αύξησιν του σώματος προς οικοδομήν εαυτού εν αγάπη.

Αυτό όλο το σκοτώνει το ειδικό ιερατείο

Πάει αυτό.

----Φαίνεται να υπάρχουν χαρίσματα πιο κοντά στις αλήθειες Του Θεού (διδασκαλία, προφητεία, γλωσσολαλιά) σε σχέση με άλλα. Αυτοί που τα έχουν είναι επίσης οικονόμοι των αληθειών Του Θεού.

(Αλλά πώς –στην πράξη- είναι οικονόμοι; Αυτοί που διαχειρίζονται τις αλήθειες που γνωρίζουν από την Γραφή και τους έχει δείξει Ο Θεός, 1. για αρχή αποφασίζουν να συμμεριστούν αυτά που γνωρίζουν λόγω χαρίσματος (θα μπορούσαν και να μην το κάνουν), 2. με το να επιλέγουν ίσως τα θέματα τα οποία κρίνουν ότι καλό είναι να συμμεριστούν, 3. να αποφασίζουν σε ποιον να τα συμμερίζονται, δηλ. π.χ. με όλο το ποίμνιο ή έστω με κάποιους μέσα στο ποίμνιο. Επίσης σημαντικό μέρος αυτής της διαχείρισης της γνώσης, είναι 4. ο τρόπος του συμμερισμού, ο οποίος πρέπει να λαμβάνει σωστά υπόψη τον ακροατή ώστε να υπάρξει οικοδομή και όχι σκάνδαλο και πάνω από όλα Τον Κύριο, το Πνεύμα της αληθείας.)

 

Τα πιο πάνω λοιπόν, είναι απολύτως εναρμονισμένα με το γράμμα και «πνεύμα» όλων των λόγων της ΚΔ.

Η βασική διαφωνία μου λοιπόν στην πρώτη κριτική μου ήταν στα συγκεκριμένα λόγια σας:

«Γιατί σύμφωνα με τον απ Παύλο, δεν είναι όλο το Σώμα ένα μέλος, αλλά πολλά μέλη. Δεν είναι όλοι χέρια, δηλαδή.

Δεν είναι όλο το εκκλησίασμα επιφορτισμένο να είναι «ως υπηρέτας του Χριστού και οικονόμους των μυστηρίων του Θεού» (Α Κορινθίους, δ 1), εφόσον δεν έχουν όλοι τα ίδια χαρίσματα.»

Εσείς ταυτίζετε το χωρίο αυτό με τα «χέρια» το ειδικό δήθεν ιερατείο, πράγμα που είναι αντιβιβλικό όπως και να το δει κανείς. Μένοντας όμως σε όλα τα σχετικά λόγια του Παύλου και του Πέτρου, παρόλο που δεν έχουν όλοι τα ίδια χαρίσματα, είναι (!) όλοι μεν υπηρέτες Του Χριστού, είναι όλοι δε και οικονόμοι των αληθειών Του Θεού σε όποιο επίπεδο (όλοι φέρουν ευθύνη απέναντι στην αλήθεια Του Θεού), αλλά και όπως έδειξα σε αυτήν την απάντηση, τα «χέρια» που γνωρίζει και αναφέρει ο Παύλος (Α’Κορ.12:13-31) δεν αναφέρονται σε πρεσβυτέριο συγκεκριμένα (και ούτε φυσικά σε ειδικό ιερατείο!), αλλά σε όλους τους πιστούς που έχουν διάφορα σχετικά χαρίσματα με πρακτική βοήθεια, όπως αυτό που ονομάζεται π.χ. το «βοηθείας». Δεν υπάρχουν «ειδικά… χέρια» προσφοράς θυσίας προς Τον Θεό. Τα «χέρια» όπως τα παρουσιάζει ο Παύλος είναι η πρακτική έκφανση συγκεκριμένων χαρισμάτων. Δεν είναι για αυτόν το πρεσβυτέριο, διότι το να είναι κανείς επίσκοπος, δεν είναι χάρισμα, ασχέτως αν αυτός που είναι πρεσβύτερος έχει και κάποιο χάρισμα/τα. Έτσι, εφόσον η «Ορθοδοξία» ταυτίζει το πρεσβυτέριο με το ειδικό ιερατείο, το ίδιο ισχύει. Δεν είναι αυτό τα «χέρια» του σώματος διότι η δήθεν «ειδική ιεροσύνη» ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑ, δηλαδή όπως και δεν ήταν και η ιεροσύνη της ΠΔ χάρισμα.

 

Συνεχίζω τώρα και πάλι σας ρωτάω (βάσει εδώ της παραγράφου που έχω μαρκάρει σε κίτρινο και σχολιάζω):

ΠΟΙΟΣ ΣΑΣ ΕΙΠΕ ότι δεν υπάρχουν πρεσβύτεροι στην Εκκλησία οι οποίοι χειρίζονται διάφορα ειδικά ζητήματα;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Εγώ;;; Που;;;; Γιατί μου το λέτε αυτό; Αλλά και πάλι, τι σχέση έχει ότι υπάρχει το πρεσβυτέριο με την θέση μου ότι όλοι οι πιστοί είναι υπηρέτες και οικονόμοι του Θεού, μάλιστα των μυστηρίων Του Θεού;; Ξεκαθάρισα στην πρώτη κριτική μου (μην τα παραθέσω πάλι, το έκανα ήδη) ότι ΌΛΟΙ οι πιστοί είναι οικονόμοι των αληθειών («μυστηρίων») του Θεού, άλλος πιο πολύ άλλος πιο λίγο. Ο Παύλος φυσικά ανήκει στην κατηγορία «πιο πολύ»! Είχατε πει:

Δεν είναι όλο το εκκλησίασμα επιφορτισμένο να είναι «ως υπηρέτας του Χριστού και οικονόμους των μυστηρίων του Θεού» (Α Κορινθίους, δ 1), εφόσον δεν έχουν όλοι τα ίδια χαρίσματα.

Και συμφώνησα (!) και συμπλήρωσα όμως (με έμφαση τώρα):

«Αν και οι πρώτοι «υπηρέτες» και «οικονόμοι» ήταν οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι, οποιοσδήποτε καταπιάνεται με οποιαδήποτε υπηρεσία για Τον Κύριο, είναι λειτουργός Του βάσει του χαρίσματος που χρησιμοποιεί. Πράγματι δεν έχουμε όλοι το ίδιο χάρισμα, αλλά εφόσον όλοι οι πιστοί λαμβάνουν χάρισμα/τα από Τον Θεό, λογικά τότε είναι όλοι υπηρέτες και μερικοί από αυτούς (αν όχι όλοι κατά μία έννοια) και οικονόμοι των μυστηρίων του (δάσκαλοι, ποιμένες, ευαγγελιστές, κ.ά.).»

Σε αυτό το πλαίσιο σκέψης κ.Μπαφίτη ανέφερα και το Α’Πέτ.4:7-11.

 

Συνεχίζουμε στα επόμενα στην σειρά σχόλιά σας.

 

 

Ν*) Ήδη αναφερθήκατε στο «τούτο είναι» και στο σημείο σας 12 και 13 και αλλού. Γεμίζουμε σελίδες

1) Λέτε: «Δεν πρόσφερε στους μαθητές ψωμί και κρασί, αλλά Σώμα και Αίμα. Είναι σαφέστατο.»

Σχόλιο: Πάλι η «Ορθοδοξία» δεν σας αφήνει να δείτε την απλή ανόθευτη αλήθεια. Διαβάστε τις ίδιες περικοπές που παραθέσατε!! Αυτό που «είναι σαφέστατο» είναι ότι αυτό που βλέπανε και γευόντουσαν ΗΤΑΝ κρασί και ψωμί και αυτό που δεν βλέπανε και δεν γευόντουσαν ΗΤΑΝ το Σώμα και Αίμα Του!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Βλέπουμε δύο αληθινές διαστάσεις του ίδιου όμως φαινομένου. Δεν θα μας τρελάνει η θρησκεία σας! Στην πραγματικότητα Ο Κύριος πρόσφερε και τα δύο, ασχέτως αν αναφορικά με την τελετή ο άρτος που προσφέρθηκε ήταν Σώμα! (Θα σας κάνω μία ερώτηση σχετικά αργότερα.) Αν δεν θέλετε να βρισκόμαστε σε άσκοπη κουβέντα παρακαλώ να διακρίνετε τα οφθαλμοφανέστατα.

 

2) Λέτε «Ούτε λέει ότι είναι ΤΥΠΟΙ και ΣΥΜΒΟΛΑ.»

Σχόλιο: α) Ναι, συμφωνώ, δεν το λέει, αλλά πρέπει να συμφωνήσετε ότι και εγώ δεν το είπα! Πάλι λοιπόν, θα πάτε να μου κοτσάρετε θέσεις άλλων.

β) «Ούτε λέει» ότι «έγινε μεταβολή»! Αλλά αυτό δεν σας νοιάζει, έτσι;

 

3) Λέτε: « Η μεταβολή έγινε επί τόπου. Αφού ευχαρίστησε.»

Σχολιασμός: α) Επειδή το λέει η θρησκεία σας; Τίποτα δεν λέγεται περί μεταβολής, το υποθέτετε πρώτα και μετά ασκείτε πίστη σε αυτό. Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτό, αλλά ότι ενοχλήστε με όσους υποθέτουν ότι είναι σύμβολα ή «δια πίστεως»! Ως η «Ορθόδοξη» υπόθεση (ή και «πατέρων») να είναι η πιο καλή, στο σημείο που οι άλλοι που υποθέτουν διαφορετικά, είναι αιρετικοί!

Σας είχα πει μεταξύ και άλλων σχετικών στην πρώτη κριτική μου τα ακόλουθα τα οποία φυσικά απαξιώσατε (όπως και πολλών άλλων επιχειρημάτων μου) ως αλήθεια ή έστω ως επιχείρημα (εσύ φίλε αναγνώστη κρίνε το εκεί επιχείρημά μου):

«Ερώτηση: Πώς «είναι» όμως Σώμα και Αίμα Του; Αυτό, θα πρέπει να το ερευνήσει ο καθένας μόνος του, σημασία για αρχή έχει ότι μας λέει Ο Κύριος ότι ΕΙΝΑΙ. Αυτός ξέρει με ποια έννοια είναι, παρόλο που ο πιστός μπορεί να μην είναι 100% σίγουρος με ποια έννοια είναι. Περαιτέρω διευκρινήσεις δεν μας δίνονται και αυτό δεν είναι τυχαίο. Θα σας πω όμως την προσωπική μου θέση κατόπιν προσωπικής μελέτης του θέματος. Ας μην την δεχτεί κανείς επειδή ίσως ακουστεί σωστή, αλλά ας γίνει θέμα προσευχής και νηστείας και έρευνας στην Γραφή. «Γνώμη δίδω» λοιπόν:

Πιστεύω ότι λέγοντας Ο Κύριος τις λέξεις «τούτο είναι» και όχι «τούτο έγινε» ή «τούτο θα γίνει», αυτομάτως τερματίζει την συζήτηση περί κάποιας μεταβολής του άρτου και οίνου σε Σώμα και Αίμα (και περί ιερατείου και θυσιαστήρια). Ταυτόχρονα όμως, ο άρτος και ο οίνος κατά την Θεία Κοινωνία, δεν παύουν να είναι Σώμα και Αίμα Χριστού. Ερώτηση: Μα, αν δεν μεταβληθεί σε Σώμα και Αίμα πως είναι Σώμα και Αίμα; Σωστή ερώτηση. Σωστή απάντηση: Είναι Σώμα και Αίμα επειδή το όρισε Ο Κύριος ότι είναι Σώμα και Αίμα. Ο Ορισμός Του Κυρίου είναι αυτό που κάνει τον άρτο και οίνο «αληθώς» Σώμα και Αίμα. Επέλεξε τις λέξεις «τούτο είναι» ενώ έπαιρνε στα χέρια του τον άρτο και τον οίνο για να μας πει πως εμείς πρέπει –όπως οι τότε 12 μαθητές Του- να βλέπουμε αυτά τα στοιχεία «εις ανάμνησίν» Του. Προσέξτε όμως τώρα…»

β) Ήδη σε αυτήν την απάντησή σας αναφερθήκατε σχετικά και τώρα επαναλαμβάνεστε.

 

4) Ερώτηση: Άραγε αναφέρετε τα λόγια του Ιουστίνου ως αυτά να υποστηρίζουν την θέση σας χωρίς να τα διακρίνετε ορθά ή τα διακρίνατε και θελήσατε να ρίξετε στάχτη στα μάτια μου τονίζοντας σε κόκκινο τα λόγια του ειδικά αυτά που διαφωνούν μαζί ΣΑΣ;; Ας το αφήσω ανοιχτό όμως.

Διαβάζουμε: (μέρος αυτών εδώ): «…ευχαριστηθείσαν τροφήν, εξ ης αίμα και σάρκες κατά ΜΕΤΑΒΟΛΗΝ τρέφονται ημών, εκείνου του σαρκοποιηθέντος Ιησού και σάρκα και αίμα ΕΔΙΔΑΧΘΗΜΕΝ ΕΙΝΑΙ’’ (Α Απολογία, κεφάλαιο 66).»

α) Παρομοίως και εγώ «διδάχθηκα» (!!) από τους συγγραφείς της ΚΔ τα ίδια (!!) με τον Ιουστίνο!!! Η διαφορά μας είναι ότι αυτός, ΟΧΙ ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΊΣ ΤΗΣ ΚΔ (!!!), τους δίνει μία επιπλέον διάσταση, αυτή της μεταβολής (σημειώστε φίλοι ότι ανήκει στον 2^ο αιώνα). Αυτό διακρίνω στα λόγια του αυτά. Ο Ιουστίνος ο ίδιος (!) μας λέει τι διδάχθηκε! Και αυτό που διδάχθηκε ΔΕΝ είναι ότι «σάρκα και αίμα ΕΔΙΔΑΧΘΗΜΕΝ μεταβάλλονται», αλλά ότι «Σάρκα και Αίμα ΕΔΙΔΑΧΘΗΜΕΝ είναι»!! Τα προηγούμενα λόγια του είναι προφανώς η κατανόησή του, όχι η κατανόηση των αποστόλων. Και όπως είπα σε άλλη περίπτωση, ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ με την κατανόησή του! Και αυτός για Τον Κύριο πίστευε και έκανε ό,τι πίστευε και έκανε. Δεν θα τον θεωρήσω αιρετικό επειδή έχει μία λογική οπτική αν και λανθασμένη, αλλά ούτε αυτός θα είχε το δικαίωμα να με θεωρήσει αιρετικό βάσει της δικής μου κατανόησης την οποία είμαι σίγουρος θα αναγνώριζε –ως λογικός άνθρωπος- ως ακόμα πιο συμβατή (!) με τα δεδομένα από την δική του, καθώς η δική μου κατανόηση περιορίζεται στα ίδια τα λόγια του Κυρίου (που και αυτός διδάχθηκε), δηλαδή στο ότι το «τούτο είναι» σημαίνει… «τούτο είναι»(!), και όχι «τούτο συμβολίζει» ή «τούτο έγινε/μετεβλήθη». Μάλλον θα τον μετέπειθα σε συμφωνία μαζί μου. J 

β) Πάλι λοιπόν μία κατάχρηση των λόγων «πατέρα», κατάχρηση ως προς την κατανόησή τους.

γ) Ποιος είπε ότι δεν είναι Σάρκα και Αίμα κ.Μπαφίτη;; Συνεχώς ο ίδιος άσχετος με μένα ή και γενικά με τους Διαμαρτυρόμενους «ψαλμός-κατηγορία»!

 

5) Λέτε: «Βλέπετε ότι αυτό που πιστεύουμε το πίστευε και η αρχαία εκκλησία; Βλέπετε εσείς και οι αναγνώστες σας το μέγεθος της διαστρέβλωσης που κάνετε στην πίστη των αποστόλων με τις αυθαίρετες ερμηνείες σας;»

Σχόλιο: α) «Βλέπετε» ότι αυτό που πιστεύω εγώ είναι αυτό που έδωσαν οι απόστολοι και Ο Χριστός Ο Ίδιος; Είπε: «Τούτο είναι», τέλος. Αυτό λέω και εγώ, τέλος.

β) Κ.Μπαφίτη μου, το «μέγεθος της διαστρέβλωσης» και τις «αυθαίρετες ερμηνείες» που βλέπετε, τα βλέπετε διότι σας γαλουχήσανε να τα βλέπετε προφανώς σε μία περίοδο στην ζωή σας που αγνοούσατε παντελώς τις Γραφές. Είναι δυνατόν η θέση μου για το «τούτο είναι» να θεωρείτε από εσάς ως διαστρέβλωση, μάλιστα μεγάλου μεγέθους; Εγώ είμαι αυτός που διαστρεβλώνει τα λόγια Του Κυρίου;; Ή εσείς είστε που διαστρεβλώνετε τα δικά μου; Είπα εγώ ότι είναι σύμβολα;; Πάντως, οι σώφρονες αναγνώστες μπορούν να διαβάσουν τι είπα και πιο σπουδαία Ο Κύριος βλέπει την απόλυτη ταύτιση της θέσης μου με τα λόγια Του. Τα υπόλοιπα είναι «κακορθόδοξα».

 

6) Λέτε: «Ακριβώς επειδή λέγεται Θεία Κοινωνία, ΣΥΜΒΟΛΑ δεν μπορούν να μας παρέχουν τον Χριστό, αλλά το αληθινό Σώμα και αληθινό Αίμα Του. Κρίμα που μικραίνετε, άθελά σας, αυτό το δώρο του Θεού.»

Σχόλια: α) Όταν αποφασίσετε να ασχοληθείτε με αυτά που είπα, να μου το πείτε. Μέχρι τότε, πείτε μας τουλάχιστον το όνομα αυτού με τον οποίο συζητάτε και θεωρεί ότι είναι σύμβολα J Ή ακόμα καλύτερα, δεν μεταθέτετε την συζήτηση σας έξω από τον διάλογό μας JJ -Δεν είπα ΠΟΥΘΕΝΑ κ.Μπαφίτη ότι είναι σύμβολα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

β) Ακόμα και έτσι όμως, και αυτή η θέση σας περί συμβόλων -αν και δεν με αφορά διότι δεν είναι η οπτική μου- ως λογική είναι λάθος. Να σας το αποδείξω.

Αν υποθέσουμε για την συζήτηση ότι στην πρόθεση Του Θεού τα δύο στοιχεία αυτά ήταν να είναι συμβολικά το Σώμα και Αίμα Του Κυρίου, συμβολικά θα παρείχαν Τον Χριστό στους πιστούς με την όποια δυναμική τα έχριζε Ο Κύριος. Αν Ο Κύριος Ο Ίδιος θεωρούσε ότι παρέχει Τον Εαυτό Του στους πιστούς μέσα από αυτά τα σύμβολα, τότε φυσικά αυτά τα σύμβολα Τον παρέχουν, αλλά όχι από μόνα τους, αλλά επειδή Ο Ίδιος έτσι το θεωρεί, έτσι το έχρισε και έτσι θέλει να το αποδεχόμαστε. Τέλος.

Ερώτηση: Το ψωμί και κρασί, κατά την τελετή είναι το Σώμα και το Αίμα Του Κυρίου. Μπορούμε να λάβουμε μέσα μας το Σώμα και Αίμα Του Κυρίου χωρίς να λάβουμε μέσα μας τον άρτο και οίνο κατά την τελετή; Όχι, δεν μπορούμε, διότι Ο Κύριος παρέχει το Σώμα και Αίμα Του σε μας, με την μορφή και γεύση αυτών των δύο στοιχείων. Τι κάνει αυτά τα δύο στοιχεία να είναι Σώμα και Αίμα Του; Απάντηση: Ο Ίδιος, ο απλός ορισμός Του για αυτά («τούτο είναι»). Προσέξτε τώρα: Θα μπορούσε Ο Κύριος να ορίσει ότι το Σώμα και Αίμα Του είναι κάποια σύμβολα τα οποία Αυτός θα είχε επιλέξει, μάλιστα να φέρουν την ίδια δυναμική (όπως αν δεν ήταν σύμβολα); Απάντηση: ΒΕΒΑΙΩΣ!

Αυτό που σας λέω κ.Μπαφίτη είναι ότι Ο Κύριός μου μπορεί αληθινά να παρέχει Τον Εαυτό Του με όποιον τρόπο θέλει, διότι Αυτός ορίζει τι είναι αληθινό για μας. Αν μου δείξει Ο Κύριος μία πέτρα και μου πει ότι είναι μία καμήλα (!), αυτή η πέτρα θα ήταν στα αλήθεια μία καμήλα!! Μπορώ να σκεφτώ, να προβληματιστώ, να δείχνω απιστία ακόμα στα λόγια Του, ή και να το ερευνώ/συζητήσω και με άλλους, πώς δηλαδή η συγκεκριμένη πέτρα «είναι» καμήλα, αλλά μόνο Ο Κύριος θα ξέρει γιατί στα αλήθεια είναι μία καμήλα. Σίγουρα, κάποιος θα πει ότι είναι συμβολικά (με κάποιον τρόπο) καμήλα, άλλος θα πει ότι δεν είναι συμβολικά, αλλά πραγματικά καμήλα, και άλλος θα πει: «Φίλοι, αυτό ας το αποφασίσετε εσείς, εγώ θα μείνω στα λόγια Του Κυρίου μου που λένε ότι αληθώς είναι καμήλα. Τέλος. Μου αρκεί αυτό και μου περισσεύει.»

 

γ) Μη γένοιτο να μικραίνω κανένα δώρο Του Θεού! ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ. Επαναλαμβάνω απλώς και μένω στα λόγια Του Κυρίου μου! Είπε «Τούτο είναι» και αυτό Του αποδίδω ως λόγο και θέλημά Του. Η θρησκεία σας αυθαιρετεί και το παραμορφώνει γενόμενη βασιλικότερη του Βασιλέως. Αυτά -ξανά- για το αρχείο.

 

7) Λέτε: «Ο Χριστός πήρε από τα συγκριμένα υλικά της τράπεζας που οι ΜΑΘΗΤΕΣ είχαν στρώσει, και τους αντί- πρόσφερε το άγιο Σώμα Του και το τίμιο Αίμα Του. Όπως και εμείς προσφέρουμε αυτά και μας τα αντί- προσφέρει σε Σώμα και Αίμα!»

Σχολιασμός: (Μπροστά σε όλα τα άλλα λάθη σας, λίγο το κακό εδώ.)

Για την ακρίβεια, όχι. Τονίζετε με κεφαλαία ότι οι «ΜΑΘΗΤΕΣ είχαν στρώσει» το τραπέζι, λες και ήταν δική τους πρωτοβουλία και ότι Ο Κύριος απάντησε σε αυτό με την ΘΚ. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι α) το τραπέζι το έστρωσε ο οικοδεσπότης συγκεκριμένης οικίας β) όπως Ο Κύριος το είχε κανονίσει ήδη, και γ) οι μαθητές το «ετοίμασαν» κατόπιν δ) πρωτοβουλίας Του Κυρίου! Διαβάζουμε:

Λου.22:7-16 Ήλθε δε ημέρα των αζύμων, καθ' ην έπρεπε να θυσιάσωσι το πάσχα, 8 και απέστειλε τον Πέτρον και Ιωάννην, ειπών· Υπάγετε και ετοιμάσατε εις ημάς το πάσχα, διά να φάγωμεν. 9  Οι δε είπον προς αυτόν· Που θέλεις να ετοιμάσωμεν; 10 Ο δε είπε προς αυτούς· Ιδού, όταν εισέλθητε εις την πόλιν, θέλει σας συναπαντήσει άνθρωπος βαστάζων σταμνίον ύδατος· ακολουθήσατε αυτόν εις την οικίαν όπου εισέρχεται. 11 Και θέλετε ειπεί προς τον οικοδεσπότην της οικίας· Ο Διδάσκαλος σοι λέγει, Που είναι το κατάλυμα, όπου θέλω φάγει το πάσχα μετά των μαθητών μου; 12 και εκείνος θέλει σας δείξει ανώγεον μέγα εστρωμένον· εκεί ετοιμάσατε. 13 Αφού δε υπήγον, εύρον καθώς είπε προς αυτούς, και ητοίμασαν το πάσχα. 14 Και ότε ήλθεν η ώρα, εκάθησεν εις την τράπεζαν, και οι δώδεκα απόστολοι μετ' αυτού. 15 Και είπε προς αυτούς· Πολύ επεθύμησα να φάγω το πάσχα τούτο με σας προ του να πάθω· 16 διότι σας λέγω, ότι δεν θέλω φάγει πλέον εξ αυτού, εωσού εκπληρωθή εν τη βασιλεία του Θεού.

-Έτσι, α) δεν το «έστρωσαν» οι μαθητές(εδ.12), β) δεν ήταν δική τους πρωτοβουλία να φάνε «Πάσχα» μαζί (εδ.8), αλλά Του Κυρίου βάσει του ότι και προβλεπότανε να τρώγανε όλοι οι Εβραίοι «Πάσχα» κάπου, αλλά και ήταν ιδιαίτερη επιθυμία Του Κυρίου (εδ.7,8,11,15), Ο Οποίος και το οργάνωσε, μάλιστα να το βρούνε και στρωμένο (εδ.12)! γ) Οι δε μαθητές ΦΥΣΙΚΑ θα ήταν αυτοί που θα «ετοίμαζαν» το όλο γεύμα (εδ.12) και όχι Ο Κύριός Τους! Ήταν εντολή Του Κυρίου να το ετοιμάσουν, όχι δική τους πρωτοβουλία. Έτσι, το όλο γεύμα ήταν θα λέγαμε κανονισμένο και «κερασμένο» από Τον Κύριο για να τους δείξει την αγάπη Του για αυτούς.

 

Πέρα από το ότι σε αντίθεση με αυτά που λέτε δεν προσφέρουμε τίποτε εμείς στον Θεό κατά την ΘΕ, αν θέλουμε ακόμα πιο πολύ να ακριβολογήσουμε κ.Μπαφίτη, ούτε ΚΑΝ (!) δεν του πρόσφεραν τον άρτο και οίνο!!!! Λάθος ακόμα και αυτός ο παραλληλισμός σας. Αυτός τους τα πρόσφερε όλα όπως έδειξα, αλλά και Αυτός τους έδωσε τον άρτο και οίνο κατά την τελετή!!! Διαβάζουμε:

Ματθ.26:26-27 Και ενώ έτρωγον, λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκοψε και έδιδεν εις τους μαθητάς και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου· 27 και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας, έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Πίετε εξ αυτού πάντες·

Μάρ.14:22-23 Και ενώ έτρωγον, λαβών ο Ιησούς άρτον ευλογήσας έκοψε και έδωκεν εις αυτούς και είπε· λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου. 23 Και λαβών το ποτήριον, ευχαρίστησε και έδωκεν εις αυτούς, και έπιον εξ αυτού πάντες.

Λου.22:17-20 Και λαβών το ποτήριον, ευχαρίστησε και είπε· Λάβετε τούτο και διαμοιράσατε εις αλλήλους· 18  διότι σας λέγω ότι δεν θέλω πίει από του γεννήματος της αμπέλου, εωσού έλθη η βασιλεία του Θεού.19 Και λαβών άρτον, ευχαριστήσας έκοψε και έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο κάμνετε εις την ιδικήν μου ανάμνησιν. 20 Ωσαύτως και το ποτήριον, αφού εδείπνησαν, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον.

 

Προσπαθούν οι «Ορθόδοξοι» και «Καθολικοί» να βρουν κάπου να ακουμπήσουν τις αυθαίρετες διδασκαλίες τους, αλλά όπου και να τις ακουμπήσουν στην Γραφή, αυτές λιώνουν σαν ανθυγιεινό λίπος σε καυτό τηγάνι!

 

Ξ*) 1) Αυτό τι μου/μας το ρωτάτε κ.Μπαφίτη; Είπα εγώ ότι είναι μόνο ανάμνηση;; Δεν μπορείτε να μου βρείτε κάτι λάθος σχετικά με όσα λέω για την ΘΚ και εφευρίσκετε πράγματα… Απαντάτε –υποτίθεται- στην κριτική μου κ.Μπαφίτη. Σε αυτό το πλαίσιο, καταλαβαίνετε πόσο σοβαρό είναι αυτό που κάνετε; Αφήνετε ψευδώς να εννοηθεί ότι αυτή είναι η θέση μου, ότι δηλαδή είναι μόνο ανάμνηση, ενώ ξεκάθαρα μίλησα και για τον σωτηριακό της χαρακτήρα, αλλά και για τις επιπτώσεις όταν κάποιος μετάσχει αναξίως.

2) Σχετικά με τον Ιγνάτιο δεν μας λέτε που το λέει αυτό το φάρμακο αθανασίας. Γιατί; Έχω εγώ ή οι αναγνώστες κάποια υποχρέωση να δέχομαι ό,τι λέτε ως αλήθεια; Μήπως θέλετε να κάνω εγώ την δουλειά σας; Θέλω να πιστεύω ότι θα απαντούσατε όχι και στα δυο, τότε; Τέλος πάντων το βρήκα και αυτό και είναι –για τους αναγνώστες- στην Επιστολή του Ιγνατίου «Προς Εφεσίους», κεφ.20. Τώρα, βάσει της ΚΔ, κανένα πρόβλημα δεν βρίσκω που το ονομάζει «…φάρμακον αθανασίας, αντίδοτος του μη αποθανείν, αλλά ζην εν Ιησού Χριστώ διά παντός.»! Η ΘΚ είναι πράγματι μία από της σωτηριακές συντενταγμένες του Κυρίου.

 

Ο*) Η προχειρότητα σας φαίνεται ακόμα και στο ότι μερικές φορές γράφετε «άγιο Πνεύμα», το Άγιο με μικρό άλφα. Καλά, δεν διαβάσετε έστω ξανά τα όσα γράψατε; Δεν κάνετε αυτό το συγκεκριμένο λάθος μία φορά μόνο.

1) Λέτε: «Κ. Τομαρά, σαφώς και υπάρχει επίκληση στο Άγιο Πνεύμα μέσα στην Αγία Γραφή. Και μάλιστα όχι μία, ούτε δύο, ούτε τρεις, αλλά κάθε φορά που…»

Σχόλια: α) Σχετικά με το Άγιο Πνεύμα, για αρχή, γιατί δεν παραθέσατε τα λόγια μου;;;; Συγκεκριμένα είπα σε παρένθεση:

«(Αφήστε που δεν υπάρχει πουθενά σε ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ επίκληση ανθρώπου προς Το Άγιο Πνεύμα. Καθόλου τυχαίο δεν μπορεί να είναι αυτό, αν και πάλι είναι άλλο θέμα.)»

β) Κ.Μπαφίτη μου, δεν είπα ότι δεν υπάρχει επίκληση του Αγίου Πνεύματος ως όνομα/τίτλος, αλλά «επίκληση ανθρώπου προς το Άγιο Πνεύμα» δηλαδή απευθυνόμενος προς το Πρόσωπο Του Αγίου Πνεύματος! Παρακαλώ αντιληφθείτε την διαφορά. Αναφέρομαι σε έναν άνθρωπο που π.χ., απευθύνεται άμεσα προς Το Άγιο Πνεύμα λέγοντας: «Άγιο Πνεύμα σε επικαλούμαι, βοήθησέ με!» ή π.χ. «..Άγιο Πνεύμα έλα σε μένα!» Αυτό, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ στην Αγία Γραφή! Ξέρω ότι αυτό είναι εντυπωσιακό, αλλά έτσι είναι, και έχει τον σκοπό του. Τα δε χωρία που παραθέτετε, μου είναι -ως κάποιος που δεν άνοιξε εχτές για πρώτη φορά την Γραφή(!)- πασίγνωστα διότι για να έχω αυτήν την «ακραία» -για το σύστημα- θέση, ΕΝΝΟΕΊΤΑΙ ότι έχω μελετήσει όλα τα σχετικά χωρία στην Αγία Γραφή και έτσι ΦΥΣΙΚΑ γνωρίζω την αναφορά και το σύμβολο Του Αγίου Πνεύματος! Θα δούμε σχετικά με αυτά σε λίγο.

2) Λέτε: «Επικαλούμαστε το Άγιο Πνεύμα όπως και τα άλλα δύο πρόσωπα της Τριάδας»

Σχολιασμός: Από πού και εώς πού; Σε ΚΑΜΙΑ περίπτωση! Βλέπουμε στην Γραφή πιστοί να απευθύνονται άμεσα προς Τον Πατέρα και προς Τον Υιό, δεν βλέπουμε πουθενά να απευθύνονται άμεσα προς Το Άγιο Πνεύμα. Μα πως είναι δυνατόν;;; Ειδικά όταν πληροφορούμαστε στην ΚΔ το έργο Του Αγίου Πνεύματος στην ζωή του πιστού, αλλά και της Εκκλησίας γενικότερα. Κανένα παράδειγμα ή προτροπή να απευθύνεται ο πιστός προς Το Άγιο Πνεύμα! Θεωρώ ότι η Θεϊκή σκοπιμότητα πίσω από αυτό το γεγονός, είναι να αποκλειστεί όσο το δυνατόν ιδιαίτερα η πιθανότητα βλασφημίας Του Αγίου Πνεύματος στα πλαίσια μίας επικοινωνίας μαζί Του, κάτι στο οποίο κάποιοι αδερφοί και μη της Εκκλησίας της Πεντηκοστής, έχουν πράξει ή στο οποίο πλησιάζουν εν αγνοία τους να πράξουν (καλά θα κάνετε αδερφοί μου να αλλάξετε συνήθειες εγκαίρως… Οι ποιμένες σας [όποιους αφορά], σας πλανούν [διότι και αυτοί έχουν πλανηθεί].).

 

3) Λέτε: «Στην Παλαιά Διαθήκη έχουμε επίκληση του Πνεύματος του Θεού διαμέσου της πράξης της χρίσης δια ελαίου.»

Και πιο κάτω –αφού αναφέρετε το Εξ.κη:41- λέτε:

«Η χρίση αυτή δήλωνε την επίκληση του αγίου Πνεύματος, ώστε να είναι το Πνεύμα του Θεού μαζί με τον χρισμένο.….»

(Επίσης στην αρχή αναφέρατε το χωρίο από το Ματθαίο σχετικά με το βάπτισμα στο νερό.)

Σχολιασμός:

 

α) Αυτά τα χωρία λοιπόν μιλούν για συντεταγμένες δοσμένες φυσικά από Τον Θεό Πατέρα και ουσιαστικά με επαληθεύουν.

Σχετικά -πρώτα- με το βάπτισμα, Ο Κύριος στο Ματθ.28:19-20, μας λέει πως πρέπει να βαπτίζεται κάποιος, δηλαδή να λέμε «Σε βαπτίζω στο Όνομα Του Πατρός και του Υιού και Του Αγίου Πνεύματος». Αυτό δεν είναι επίκληση προς Τα Πρόσωπα Αυτά, αλλά αναφορά ομολογίας μάλιστα με ακροατές τον αόρατο πνευματικό κόσμο, και με σκοπό να συνειδητοποιήσει ιδιαιτέρως εκείνη την στιγμή ο βαπτιζόμενος ότι βαπτίζεται όχι π.χ. στο όνομα του βαπτιστή ή στο όνομα άλλων θεών, αλλά στο Όνομα Του Αληθινού Θεού! Είναι δηλαδή Αυτός, Ο Αληθινός Θεός, που ζητάει αυτό το βάπτισμα στο νερό, και έτσι εξαιτίας και με εντολή Αυτού, βαπτίζεται κάποιος, φυσικά στην πανταχού Παρουσία Του.

Οι φράσεις –στα συμφραζόμενά τους- όπως: «εις το όνομα» ή «εν (τω) ονόματι», «επί τω ονόματί μου» (Ματθ24:25), σημαίνουν «χάριν του Ονόματος/Προσώπου», «εξαιτίας του Ονόματος/Προσώπου», «με την μεσολάβηση του Ονόματός/Προσώπου», «με έγκριση του Προσώπου», «στην θέση/εκπροσωπώντας» (Ματθ.21:9, Ιωάν.10:25), ή και «κάνοντας χρήση του Ονόματός/Προσώπου μου («εν τω ονόματί μου/σου» Ιωάν.16:23, Μάρ.9:38), κ.ά. παρόμοια, αλλά ποτέ δεν σημαίνουν «μιλώ/απευθύνομαι στον..», αλλά μέσω, εξαιτίας, χάριν του, προς αναγνώριση του, στην θέση του, με την εξουσία/δικαίωμα του, κ.ά… 

     Ξέρω, αλλιώς σας το μάθανε, αλλά τι να κάνω, διαβάστε το. Δεν μας είπε δηλαδή να λέμε π.χ.: «Πατέρα, Υιέ Θεού και Άγιο Πνεύμα, ήρθαμε να βαπτίσουμε τον άνθρωπο αυτό στο Όνομά Σου…», αλλά να βαπτίζουμε τους πιστούς «εις το Όνομα του Πατρός και του Υιού και Του Αγίου Πνεύματος». Δεν είναι προσευχή προς Τον Θεό. Φυσικά, εκ καρδίας και με προσευχή εκείνη την στιγμή ευχαριστούμε Τον Πατέρα μέσω Του Υιού, Ο Οποίος μέσω και της συνθήκης/συμφωνητικού («επερώτημα») του βαπτίσματος κάνει Ο Ίδιος δεχτό ένα συνάνθρωπό μας, αλλά η αναφορά του Ονόματος Του Θεού κατά το βάπτισμα είναι να δώσει αναγνώριση σε Αυτόν εξαιτίας Του Οποίου κάποιος σώζεται.

Παραθέτω επίσης χωρία που έχουν τον ίδιο τύπο «εις το όνομα» με το Ματθ.28:19-20 που όμως επίσης συνδέονται με το βάπτισμα στο νερό που μας αφορά:

Πράξ.8:16 διότι δεν είχεν έτι επιπέσει επ' ουδένα εξ αυτών, αλλά μόνον ήσαν βεβαπτισμένοι εις το όνομα του Κυρίου Ιησού.

Πράξ.10:48 Και προσέταξεν αυτούς να βαπτισθώσιν εις το όνομα του Κυρίου. Τότε παρεκάλεσαν αυτόν να διαμείνη ημέρας τινάς.

Πράξ.19:5 Ακούσαντες δε εβαπτίσθησαν εις το όνομα του Κυρίου Ιησού.

Πράξ.1:13 Διεμερίσθη ο Χριστός; μήπως ο Παύλος εσταυρώθη διά σας; ή εις το όνομα του Παύλου εβαπτίσθητε;

Σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις δεν μπορεί να εννοηθεί το «εις το όνομα» ως να σημαίνει «μιλώντας/προσευχόμενοι στον» Κύριο και Παύλο.

Δεν μίλησα κ.Μπαφίτη για απλή αναφορά του Ονόματος Του Αγίου Πνεύματος, αλλά επίκληση απευθυνόμενη άμεσα προς το Ίδιο Το Άγιο Πνεύμα, δηλαδή για προσευχή/αίτημα προς Αυτό.

Θυμόμαστε επίσης και Τον Ιησού Χριστό όταν ήταν ανθρωπίνως εδώ στην γη μας είπε σε ποιον να προσευχόμαστε ξεκινώντας λέγοντας: «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς· αγιασθήτω το όνομά σου·»(Ματθ.6:9)

Γιατί λοιπόν να υπάρχει διαφορά στο βάπτισμα και στη ΘΚ, δηλαδή να προβλέπεται να απευθυνόμαστε στο Άγιο Πνεύμα όταν δεν έχουμε κανένα Βιβλικό έρεισμα για κάτι τέτοιο;; Αφήστε που στην ΘΚ δεν υπάρχει ΚΑΝΕΝΑΣ λόγος να α) προσευχηθούμε στο Άγιο Πνεύμα β) μάλιστα να μεταβάλλει τα στοιχεία του άρτου και οίνου! Ο Κύριος δεν ζήτησε καμία τέτοια προσευχή αιτήματος!! Είναι μεταξύ μας και ορίζει ότι αληθώς είναι –κατά την πρόσθεσή Του- Σώμα και Αίμα. Αν δεν το πιστεύει η «Ορθοδοξία» αυτό και έτσι χρειάζεται να ζητήσει από Το Άγιο Πνεύμα (;;;) αυτό που Ο Ίδιος (!!!) Ο Κύριος μόνος Του παραχωρεί… έχει και άλλη μία αυθαιρεσία στον μπαξέ της.

β) Σχετικά με τα χωρία που αφορούν το χρίσμα με λάδι, πρέπει να αναρωτηθεί κανείς γιατί η χρήση του λαδιού και όχι άμεση ομιλία προς Το Άγιο Πνεύμα. Σας λέω, δεν είναι τυχαίο κ.Μπαφίτη και φίλοι αναγνώστες. Δεν θέλει Ο Θεός να απευθυνόμαστε άμεσα στο Άγιο Πνεύμα, ασχέτως αν επιβάλλεται να Το λαμβάνουμε πάντα υπόψη ειδικά καθότι Αυτός κατοικεί μέσα στους πιστούς. Αν και δεν είναι απολύτως ξεκάθαρα στην Γραφή τα περί χρήσης λαδιού (δηλαδή ο απόλυτος αποσυμβολισμός του), αντιλαμβανόμαστε όμως όλοι ότι αυτό συνδέεται με τις ενέργειες και το Πρόσωπο Του Αγίου Πνεύματος. Έτσι, Ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στον πιστό κάτω από συνθήκες να αλείβει με λάδι κάποιον (για διάφορους λόγους) ως ένα πρακτικό/τελετουργικό αίτημα/επίκληση στον Θεό Πατέρα ότι χρειάζεται σε συγκεριμένο πρόσωπο η ενέργεια ή το Ίδιο Το Πρόσωπο του Αγίου Πνεύματος Του. Την συνέχεια την αναλαμβάνει Ο Θεός μέσω Του Αγίου Πνεύματος Του. –Τα πνευματικά, πνευματικώς ανακρίνονται (όχι θρησκευτικώς) / Α’Κορ.2:15.

 

Θεωρώ δε επίσης, ότι Το Άγιο Πνεύμα δοξάζεται ως Θεός, όταν δοξάζεται ο Πατέρας και Ο Υιός, καθότι είναι Το Πνεύμα Αυτών (Ρωμ.8:9-10, Α’Ιωάν.4:12-13, Ιωάν.14:26↔Α’Πέτ.1:11,12, 4:14). Επίσης, ένας από τους σκοπούς Του Αγίου Πνεύματος όπως διαβάζουμε στη Γραφή είναι να δοξαστεί ο Υιός (Ιωάν.16:13-15). Βλέπουμε έτσι στην Γραφή τον Ιησού να δοξάζεται, αλλά και τον Πατέρα (π.χ. Ματθ.5:16), αλλά ποτέ να δοξάζεται άμεσα Το Άγιο Πνεύμα. Τα υπόλοιπα δε, είναι εθελοθρησκεία και ευτυχώς δεν θα κριθούμε βάσει αυτής, αλλά βάσει του θελήματος του Θεού όπως βρίσκεται –κατά την πρόνοιά Του- στην Γραφή.

Βλέπει κανείς -είθε- ότι και σε αυτό είναι λάθος η θέση της «Ορθοδοξίας», του «Καθολικισμού» αλλά και πολλών Διαμαρτυρόμενων Χριστιανών.

Συνεχίζετε αμέσως και προσθέτετε:

 

Π*)1) Λέτε: «…στο πρώτο μισό του στίχου επικαλείται τον Θεό να τον διδάσκει το θέλημά Του, και στο δεύτερο μισό λέει το ίδιο επικαλούμενος το Πνεύμα του Θεού. Αυτό, δηλαδή το να επαναλαμβάνει τα ίδια με άλλα λόγια, λέγεται ‘’εβραϊσμός’’ και….»

Και παραθέτετε το χωρίο:

’Δίδαξόν με να κάμνω το θέλημά σου· διότι συ είσαι ο Θεός μου· το πνεύμά σου το αγαθόν ας με οδηγήση εις οδόν ευθείαν’’ (ρμγ 10).

Σχόλια: Κ.Μπαφίτη μου, που τα βλέπετε αυτά που λέτε;;; Τι να πω; Θα σας πω αυτό που ήρθε στην σκέψη μου: «Συμβουλεύω σε…. και χρίσον τους οφθαλμούς σου με κολλούριον διά να βλέπης.» Αποκ.3:18

Α) ΔΕΝ επαναλαμβάνει τα ίδια στο δεύτερο μέρος κ.Μπαφίτη! Μήπως πιστεύετε ότι δεν θα διαβάσει κανείς έστω το χωρίο;.. Στο πρώτο μέρος απευθύνεται στον Θεό και στο δεύτερο μέρος όπου εξακολουθεί (!) να απευθύνεται στον Θεό Πατέρα, αναφέρεται στο Πνεύμα Του Θεού (στο τρίτο πρόσωπο), ζητώντας από Τον Θεό Πατέρα, το Πνεύμα Του το Αγαθόν να τους οδηγήσει εις οδόν ευθεία!

ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟ ΆΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ κ.Μπαφίτη. Πώς να το κάνουμε! Μπροστά στα μάτια μας αλλοιώνετε τα λόγια του ψαλμωδού για να στηρίξτε την λάθος κατανόησή σας περί Αγίου Πνεύματος και άμεσης επίκλησης του Προσώπου Του. Τι να σχολιάσω επιπλέον; Πώς να σας εμπιστευτώ σαν συνομιλητή; Ότι δηλαδή δεν επιχειρείτε να με πλανήσετε, εμένα και τους αναγνώστες;…

Β) Στο βαθμό που γνωρίζω, η επανάληψη των ίδιων νοημάτων με διαφορετικό τρόπο σε δύο ή πιο πολλά μέρη της ίδιας πρότασης, λέγεται «συνώνυμος παραλληλισμός»(synonymous parallelism), π.χ.

«Ακούσατε ταύτα, πάντες οι λαοί·

ακροάσθητε, πάντες οι κάτοικοι της οικουμένης·» (Ψαλ.49:1)

Τα λόγια εδώ λοιπόν του ρμγ 10 που παραθέσατε ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ καν συνώνυμος παραλληλισμός.

Το να αναφέρεται ο όρος «Εβραϊσμός» σε αυτό που λέτε, και δεν το γνωρίζω, δεν το έχω ακούσει ποτέ, και δεν το βρήκα στο διαδίκτυο, και έτσι έχω σοβαρούς λόγους να αμφιβάλω για την σημασία που του αποδίδετε. Επιπλέον όμως, μου κάνει εντύπωση το νόημα που αποδίδετε στην λέξη «Εβραϊσμός», διότι η λέξη «Εβραϊσμός» είναι γνωστή (!!) και φέρει εντελώς άλλη (!!) σημασία, δηλαδή είναι συνώνυμη του Ιουδαϊσμού. Είναι ένας «ισμός» και έτσι μία ολοκληρωτική πλαισιωμένη παραδοχή και ομολογία όλων των ιστορικών Εβραϊκών παραγόντων/δεδομένων.

 

2) Λέτε: «Ο Ιεζεκιήλ, προστάζεται να προφητεύσει επί το πνεύμα και να κάνει επίκληση σε Αυτό.»

Σχολιασμός: Λάθος. Η επίκληση, μάλλον η διαταγή, είναι Του Θεού!

Παραθέτετε τα χωρία 9-14 (κεφ.37), αλλά θα δούμε αυτά τα χωρία σε άμεση συνέχεια με αυτά που προηγούνται. Διαβάζουμε (με σχόλια δικά μου ενδιάμεσα σε κόκκινο):

   Χείρ Κυρίου εστάθη επ' εμέ· και με εξήγαγεν ο Κύριος διά πνεύματος και με έθεσεν εν μέσω πεδιάδος και αυτή ήτο πλήρης οστέων. 2 Και με έκαμε να διέλθω πλησίον αυτών κύκλω· και ιδού, ήσαν πολλά σφόδρα επί το πρόσωπον της πεδιάδος· και ιδού, ήσαν κατάξηρα. 3 Και είπε προς εμέ, Υιέ ανθρώπου, δύνανται τα οστά ταύτα να αναζήσωσι; Και είπα, Κύριε Θεέ, συ εξεύρεις. 4 Και είπε προς εμέ, Προφήτευσον επί τα οστά ταύτα και ειπέ προς αυτά, Τα οστά τα ξηρά, ακούσατε τον λόγον του Κυρίου· (Ποιον λόγο να ακούσουνε; Τον λόγον Του Κυρίου! Του δίνει εντολή να επαναλάβει τα λόγια Του.) 5 Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός προς τα οστά ταύτα· (Ποιος το λέει;) Ιδού, εγώ θέλω εμβάλει εις εσάς πνεύμα και θέλετε αναζήσει · 6 και θέλω βάλει εφ' υμάς νεύρα και αναγάγει σάρκα εφ' υμάς και περισκεπάσει υμάς με δέρμα, και θέλω εμβάλει εις εσάς πνεύμα και θέλετε αναζήσει και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Κύριος. (Ποιος θα βάλει πνεύμα, και νεύρα και δέρμα σε αυτά για να αναζήσουν;) 7 Και προεφήτευσα, ως προσετάχθην· και καθώς προεφήτευσα, έγεινεν ήχος, και ιδού, σεισμός, και τα οστά συνήλθον ομού, οστούν μετά του οστού αυτού. 8 Και είδον και ιδού, νεύρα και σάρκες ανεφύησαν επ' αυτά και δέρμα περιεσκέπασεν αυτά επάνω· πνεύμα όμως δεν ήτο εν αυτοίς.

(Στην συνέχεια τα λόγια που εσείς παραθέσατε.)

9 Και είπε προς εμέ, προφήτευσον επί το πνεύμα, προφήτευσον, υιέ ανθρώπου, και ειπέ προς το πνεύμα, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Ελθέ, πνεύμα, εκ των τεσσάρων ανέμων και εμφύσησον επί τους πεφονευμένους τούτους και ας αναζήσωσι.(Ποιος το «λέγει» μέσω του Ιεζεκιήλ;; «Κύριος Ο Θεός»!) 10 Και προεφήτευσα, ως προσετάχθην· και το πνεύμα εισήλθεν εις αυτούς και ανέζησαν και εστάθησαν επί τους πόδας αυτών, στράτευμα μέγα σφόδρα. 11 Και είπε προς εμέ, Υιέ ανθρώπου, τα οστά ταύτα είναι πας ο οίκος Ισραήλ· ιδού, ούτοι λέγουσι, τα οστά ημών εξηράνθησαν και η ελπίς ημών εχάθη· ημείς ηφανίσθημεν. 12 Διά τούτο προφήτευσον και ειπέ προς αυτούς, Ούτω λέγει Κύριος ο Θεός· Ιδού, λαέ μου, εγώ ανοίγω τους τάφους σας και θέλω σας αναβιβάσει εκ των τάφων σας, θέλω σας φέρει εις την γην του Ισραήλ. 13 Και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ είμαι ο Κύριος, όταν, λαέ μου, ανοίξω τους τάφους σας και σας αναβιβάσω εκ των τάφων σας. 14 Και θέλω δώσει το πνεύμά μου εις εσάς και θέλετε αναζήσει και θέλω σας θέσει εν τη γη υμών, και θέλετε γνωρίσει ότι εγώ ο Κύριος ελάλησα και εξετέλεσα, λέγει Κύριος.

 

Ερώτηση: Είναι Ο Ιεζεκιήλ που μιλάει στο «πνεύμα»; Απάντηση: Όχι! Ο Θεός μιλάει μέσω του Ιεζεκιήλ μέσω της φωνής του Ιεζεκιήλ. Καμία σχέση δεν έχει αυτό με το εμείς να απευθυνόμαστε στο Άγιο Πνεύμα με δική μας πρωτοβουλία!

Ερώτηση: Σε ποιο «πνεύμα» αναφέρεται εδώ; Απάντηση: Αν και δεν έχει σημασία διότι είναι Ο Θεός που απευθύνεται σε Αυτό μέσω του προφήτη, δεν είμαι σίγουρος. Νομίζω ότι η περιγραφή «πνεύμα, εκ των τεσσάρων ανέμων» και το γεγονός ότι φυσάει στους ανθρώπους και έρχονται στην ζωή, ίσως παραπέμπει σε άλλο πνεύμα Του Θεού. Πέρα από Το Άγιο Πνεύμα, Ο Θεός έχει και άλλα πνεύματα που θεωρούνται δικά Του, διαβάζουμε:

Αποκ.4:5  Και εκ του θρόνου εξήρχοντο αστραπαί και βρονταί και φωναί· και ήσαν επτά λαμπάδες πυρός καιόμεναι έμπροσθεν του θρόνου, αίτινες είναι τα επτά πνεύματα του Θεού·

Αποκ.5:6  Και είδον και ιδού εν μέσω του θρόνου και των τεσσάρων ζώων και εν μέσω των πρεσβυτέρων Αρνίον ιστάμενον ως εσφαγμένον, έχον κέρατα επτά και οφθαλμούς επτά, οίτινες είναι τα επτά πνεύματα του Θεού τα απεσταλμένα εις πάσαν την γην (συγκρίντε τα τελευταία λόγια αυτά με το εδ.9 πάνω [κεφ.37]).

 

Αυτό το δεύτερο σημείο, είναι μία σκέψη. Αν είναι σωστή όμως, τότε καταρρίπτεται η θέση σας περί επίκληση Αγίου Πνεύματος και με δεύτερο επιχείρημα. Το πρώτο όμως, θεωρώ φτάνει.

3) Ως Χριστιανός που είμαι, φυσικά πιστεύω ότι Το Άγιο Πνεύμα είναι Πρόσωπο, όποτε περιττά τα όσα εδώ λέτε.

4) Λέτε: «Από την στιγμή που είναι ιδιαίτερο ΠΡΟΣΩΠΟ, τον επικαλούμαστε τον Παράκλητο, όπως επικαλούμαστε και τις άλλες δύο υποστάσεις του Τριαδικού Θεού.»

Σχόλιο: Το ότι είναι Πρόσωπο, δεν σημαίνει ότι αυτομάτως έχουμε δικαίωμα να Το επικαλούμαστε! Τι λογική είναι αυτή;

5) Λέτε: «Η εκκλησία πάντα επικαλούνταν το Άγιο Πνεύμα, διότι είναι πρόσωπο.»

Σχόλιο: Πέραν της ΠΔ, Η ΚΔ, δηλαδή Ο Χριστός και οι μαθητές Του, δείχνουν άλλα. ΠΟΥΘΕΝΑ δεν βλέπουμε κανέναν να απευθύνει επίκληση προς Το Άγιο Πνεύμα. Το ότι είναι Πρόσωπο, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι δικαιούμαι να Του απευθύνομαι. Αυτό ισχύει με κάθε πρόσωπο. Ζητάμε άδεια να απευθυνθούμε σε κάποιον που δεν γνωρίζουμε και αν αυτός μας αφήσει συνεχίζουμε. Στην περίπτωση Του Αγίου Πνεύματος, δεν βλέπουμε καμία προτροπή να Του απευθυνόμαστε, αλλά μόνο άμεσες ή έμμεσες αναφορές στο τρίτο πρόσωπο, μάλιστα βλέπουμε ότι για ό,τι Το αφορά, μεσολαβεί κάποιος παράγοντας/μέσο, είτε ο Πατέρας η ο Υιός, είτε το τελετουργικό σύμβολο του λαδιού.

 

6) Λέτε: «Στο θέμα μας τώρα, η επίκληση του αγίου Πνεύματος για την μεταβολή αναφέρεται ως πράξη της αρχαίας Εκκλησίας ήδη από τον Ειρηναίο. ‘’Ως γαρ ο από της γης άρτος, προσλαβόμενος την επίκλισιν του Θεού, ΟΥΚΕΤΙ ΚΟΙΝΟΣ ΑΡΤΟΣ ΕΣΤΙΝ’’.

(Κατά Αιρέσεων IV 18).»

Σχόλιο: Μα πως τα λέτε αυτά;! α) Ο Ειρηναίος (αρχές 3^ου αιώνα!) ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ η αρχαία Εκκλησία, αλλά ένα μέλος της, και δεν εκφράζει όλη την αρχαία Εκκλησία, εκτός αν οι μαθητές του Κυρίου και συγγραφείς της ΚΔ δεν ήταν Εκκλησία και Ο Κύριος δεν είναι Κεφαλή της! Τέλος.

β) Την αρχαία Εκκλησία την εκφράζουν τέλεια τα λόγια του Κυρίου και των αποστόλων. ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΑΠΟΔΕΧΤΕΙΤΕ. Με αυτά δοκιμάζεται κάθε τι που –καλώς/κακώς- φέρει το όνομα Το Χριστού.

γ) Κ.Μπαφίτη, τα λόγια του Ειρηναίου εδώ δεν έχουν σχέση με την επίκληση του Αγίου Πνεύματος! Μιλάει ξεκάθαρα για επίκληση Θεού και αυτό ΠΑΝΤΑ αναφέρεται στον Πατέρα Θεό, κάτι που φαίνεται και από την ΚΔ. Τίποτε λοιπόν δεν λέει περί επίκλησης Αγίου Πνεύματος. Κλασσικά ή να πω «παραδοσιακά ‘Ορθόδοξα’», άλλα διαβάζετε, αλλά μας λέτε.

δ) Προσέξτε όμως (!) ότι ο Ειρηναίος μας λέει ότι μετά την επίκληση Του Θεού, δεν είναι πλέον «κοινός άρτος»!! Δεν μας μιλάει για μεταβολή! Συμφωνώ απόλυτα και επαυξάνω (!) ότι δεν είναι «κοινός άρτος»!! Μα πως μπορεί να είναι «κοινός άρτος» για μένα κ.Μπαφίτη, όταν ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ είναι και Σώμα Χριστού;; Έτσι είναι ο κοινός άρτος;; Με ποια λογική να αρνηθώ το γεγονός ότι δεν είναι κοινός άρτος;;; Σε αυτό το σημείο συμφωνεί μαζί του η Γραφή και εγώ φυσικά. ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΜΟΥ ΒΓΑΛΑΤΕ ΟΤΙ ΘΕΩΡΏ ΤΟΝ ΑΡΤΟ «ΚΟΙΝΟ ΑΡΤΟ»;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Έλεος!!

ε) Πάλι θα πω ότι το να πιστεύει κανείς ότι γίνεται μεταβολή, δεν είναι κάτι το οποίο θεωρώ αμαρτία, ούτε απαραίτητα λάθος, και δεν είναι κάτι το οποίο θα επιδιώξω να καταρρίψω, παρόλο που δεν είναι αυτό που λεκτικά είπε Ο Κύριος και ο Παύλος, αλλά μόνο αυτό που μπορεί να εννοηθεί, όπως όμως και ότι είναι σύμβολο μπορεί να εννοηθεί. Το σίγουρο είναι να μείνουμε στο σκόπιμο «τούτο είναι», όχι στο τούτο μετεβλήθη ή τούτο συμβολίζει. Αν κάποιοι αδερφοί σήμερα ή τότε πίστευαν ότι κυριολεκτικά μεταβάλλονται τα στοιχεία, ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ.

Έτσι, το αν κάποιος, όπως ο Ειρηναίος, προσεύχεται στον Θεό πριν την ΘΚ πιστεύοντας ότι αυτό είναι η αιτία του να είναι ο άρτος και Σώμα, πάλι, δεν το θεωρώ απίστευτο, αλλά το θεωρώ αυθαιρεσία, μία επιπλέον αυθαιρεσία που αναχαίτισε η πρόνοια του Θεού μέσω του κανόνος της ΚΔ.

Διακρίνω έτσι και ονομάζω την συγκεκριμένη προμήθεια Του Θεού ως «Θεϊκή τρίπλα», με την έννοια ότι Ο Θεός 4 περίπου αιώνες μετά, εκεί που ο καθένας έσπερνε ό,τι ήθελε, έφερε στο προσκήνιο τις διδασκαλίες Του Χριστού και των αποστόλων σε μορφή «βιβλίου» (με τα Ευαγγέλια και τις επιστολές) ώστε όλες οι τοπικές εκκλησίες πλέον να τις έχουν ως αυτές είχαν στην αρχή, ώστε από την μία να ανακαινιστούν όπου είχαν ξεκλίνει (δοκιμαζόμενοι ταυτόχρονα) και από την άλλη, οι μετέπειτα αυθαιρετούντες (4^ο αιώνα και μετά) α) επίσης να εκτίθενται και πλέον β) να μην μπορούν να ισχυρίζονται ότι «Αυτήν την διδασκαλία «Α» πήραμε από τους ‘πατέρες’, την οποία πήραν από τους αποστόλους». Όποιοι, όπως κυρίως οι Ορθόδοξοι και Καθολικοί, κάνουν τέτοια δήλωση, μπορούν πλέον να επαληθευτούν ή να διαψευσθούν από την ίδια διδασκαλία Του Κυρίου και των αποστόλων!! Σε αυτά τα πλαίσια ο Ειρηναίος εκτίθεται ως αποκλίνομενος από την κατανόηση Του Κυρίου και των μαθητών Του σχετικά με την ΘΚ. Όποιος φίλοι αναγνώστες αντιληφθεί και διακρίνει αυτήν την «Θεϊκή τρίπλα» όπως την ονομάζω με άκρο θαυμασμό, θα καταλάβει το πόσο σημασία είναι να έχει το βιβλίο της ΚΔ στην ζωή της Εκκλησίας Του Χριστού. Αυτό το βιβλίο που Ο Θεός μας προμήθευσε, φανερώνει -το σκάνδαλο για πολλούς- ότι η λεγόμενη «ιερά παράδοση» (ας μην ανοίξω θέμα) μόνο το όνομα έχει και ότι στο σύνολο μόνο «ιερά» δεν είναι, αλλά άκρως νοθευμένη «διδάσκοντας διδασκαλίας εντάλματα ανθρώπων» όπως οι Φαρισαίοι (Μάρ.7:7)… τυχαίο;

ζ) Δεν μου κάνει ΚΑΘΟΛΟΥ εντύπωση ότι επικαλείστε τον Ειρηναίο εκεί που σας επαληθεύει, αλλά δεν τον επικαλείστε εκεί που δεν σας επαληθεύει, αλλά σας διαψεύδει. Ο Ειρηναίος πίστευε στην χιλιετή βασιλεία! Αλλά έτσι κάνει η «Ορθοδοξία», επιλέγει να προβάλλει στους αδαής τα λεγόμενα «πατέρων» όταν αυτά τους βολεύουν, με σκοπό να τους πείσει λέγοντας π.χ. «..Εδώ ο Ειρηναίος ο ίδιος μίλησε σχετικά και συμφωνεί με την Ορθοδοξία, εσείς οι Διαμαρτυρόμενοι τα ξέρετε καλύτερα;!;». Αυτό που δεν τους λέτε όμως είναι εκείνα τα λόγια του Ειρηναίου που σας διαψεύδουν.

 

7) Λέτε: «Προφανώς εσείς αφού δεν δέχεστε τις αρχαίες αυτές μαρτυρίες και συνεπώς ούτε την αυθεντική ερμηνεία της Αγίας Γραφής, μπορείτε να φαντάζεστε διάφορα, είτε επειδή η Γραφή δήθεν δεν τα λέει, είτε επειδή εσείς νομίζετε ότι ερμηνεύετε σωστά την Γραφή.»

α) Μισό λεπτό τώρα. Τι σχέση μπορεί να έχετε εσείς με την αυθεντική ερμηνεία της Γραφής όταν αλλοιώνετε ξεκάθαρες διδασκαλίες της Γραφής και επικαλείστε ανθρώπους (ορισμένους «πατέρες») που διαφωνούν με αυτήν! Η αυθεντική ερμηνεία της Αγίας Γραφής, προκύπτει σε συνεργασία πάντα με την λογική, την προσωπική φανέρωση Του Αγίου Πνεύματος στην οποία συμμαρτυρούν και άλλοι αδερφοί εν Χριστώ (πάλι κατόπιν φανέρωσης Του Αγίου Πνεύματος), και πάντα σε συμφωνία με όλα τα λόγια Του Κυρίου και των μαθητών Του όπως βρίσκονται στην ΚΔ. Αυτά τα γνωρίσματα δεν τα έχει η «Ορθοδοξία» και ο «Καθολικισμός». Τα πράγματα μιλάνε και από μόνα τους.

β) Στην πρώτη κριτική μου απέδειξα ότι δεν φαντάζομαι τίποτε, αλλά ότι εσείς αυθαιρετείτε. Στην εδώ απάντησή μου… το ποιος φαντάζεται πράγματα γίνεται γνωστό σε όλους τους έχοντες κοινό νου και είναι –μετά φόβου Θεού- ειλικρινείς.

γ) Πράγματι η Γραφή δεν λέει πουθενά αυτά που λέτε, και πράγματι ερμηνεύω σωστά την Γραφή, και αν κάνω κάποιο λάθος, είναι επειδή δεν είμαι αλάνθαστος και δεν είμαι η Εκκλησία, αλλά ένα μέλος της που χρειάζεται το σύνολο «υπέρ της αληθείας». Βλέπετε, δεν κρύβομαι πίσω από ένα ανθρώπινο σύστημα, δεν έχω «πλάτες», δεν λέω ο τάδε είπε, δεν επιδιώκω να αποκτήσουν κύρος οι θέσεις μου παπαγαλίζοντας άλλους, αλλά μόνος μου, με την Γραφή και με την χάρη Του Θεού αντιμετωπίζω και το σύστημά σας. Και οι δύο εργασίες μου αυτές (μέχρι στιγμής…) επαληθεύουν τον ισχυρισμό μου αυτό.

 

8) Λέτε: «Σε πολλά όμως από αυτά που λέτε, ακόμα και εσείς παραδέχεστε ότι δεν είναι αποδεκτά από όλο τον Προτεσταντικό κόσμο, τις χιλιάδες δηλαδή διαφορετικές ομολογίες που πιστεύουν διαφορετικά.»

Σχόλιο: Και; Δεν κάνετε διάλογο με την Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία, αλλά με εμένα. Σας το ξεκαθάρισα αυτό στην αρχή. Τα όσα δε λέω σε αυτές τις εργασίες μου προς εσάς, φυσικά πολλά από αυτά είναι αποδεκτά από πολλούς, και άλλα μη αποδεκτά από πολλούς. Τι αλλάζει; Με σας μιλάω και σας δείχνω με την χάρη Του Θεού τα φοβερά λάθη της «Ορθοδοξίας» τα οποία επαναλαμβάνετε προς υποστήριξή της.

 

9) Λέτε: «Αυτό, είναι παραδοχή ότι δεν βασίζεστε πουθενά αλλού πέρα από τις ιδιωτικές σας παρερμηνείες, και έχετε και το θράσος να λέτε τους αγίους Πατέρες μας ‘’πλανημένους’’, ενώ έχετε πλήρη μεσάνυχτα και από αυτούς και από την ορθή ερμηνεία της Αγίας Γραφής.»

α) Λάθος. Είναι «παραδοχή» ότι δεν είμαι παπαγάλος κανενός, ότι πολλοί συμφωνούν μαζί μου, ότι χρησιμοποιώ την λογική μου ορθά, ότι πράγματι βασίζομαι στην Αγία Γραφή η οποία πάντα (απίστευτη!) έρχεται να διαψεύσει την «Ορθοδοξία» σε όποιον τολμά να το δει και να το παραδεχτεί με φόβο Θεού.

β) Μιλάτε για θράσος δικό μου, ενώ εγώ το ονομάζω μετά φόβου Θεού ειλικρίνεια «υπέρ της αληθείας»: πράγματι, οι κάποιοι «πατέρες»(ειδικά μετά τον 3^ο - 4^ο αιώνα και μετά) είχαν πλανηθεί σε πολλά. Αλλά και πάλι, αυτοί όμως οι «πατέρες» δεν ήταν «Ορθόδοξοι» όπως προπαγανδίζετε, αλλά Χριστιανοί. ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ δεν είχαν με την σημερινή θρησκεία που θέλει να ονομάζεται «Ορθοδοξία» και «αρχαία Εκκλησία»!

γ) Από την άλλη, το θράσος είναι δικό σας. Εσείς αλλοιώνετε τα νοήματα των λόγων των «πατέρων» που παραθέτετε(!), τα λόγια Του Κυρίου, τα λόγια των συγγραφέων (προφητών και αποστόλων), και έτσι… γιατί όχι και τα λόγια τα δικά μου όπως επανειλημμένα έδειξα.

δ) Το ποιος έχει «πλήρη μεσάνυχτα» είναι -μετά από όσα θα διαβάστε σε αυτήν την εργασία- υποχρέωσή σας να το ομολογήσετε τουλάχιστον στον εαυτό σας: Εσείς και οι «Ορθοδοξία» σας έχετε πλήρη μεσάνυχτα. Μόνο ένας φανατικός θρησκευόμενος δεν θα το παραδεχότανε. Και εδώ κολλάει το «Βγήκε ο γάϊδαρος να πει τον πετεινό κεφάλα!» (Λόγια του λαού, όχι δικά μου. Εσείς φυσικά θα πιαστείτε μάλλον από αυτά επειδή δεν έχετε κάτι αληθινό να πείτε[[14]].)

 

Ρ*) 1) Λέτε: «Απάντηση: Ποιος σας είπε ότι όλα στην Αγία Γραφή, εξηγούνται με την λογική;»

Σχόλιο: Δεν έκανα αυτό το σχόλιο συγκεκριμένα, απλώς είπα ότι η κοινή λογική θα μας προέτρεπε σε μία ερώτηση αν ήμασταν εκεί και ακούγαμε Τον Κύριο να λέει αυτά που διαβάσαμε. Αλλά και πάλι λάθος είναι αυτό που υπαινίσσεται η ερώτησή σας. Πράγματι, όλα εξηγούνται με την λογική, όλα δηλαδή όσα μπορούν να εξηγηθούν, όλα για τα οποία υπάρχει η γνώση! Όταν δεν μπορούμε να εξηγήσουμε κάτι είναι επειδή μας λείπει γνώση. Δεν φταίει σε τίποτα η τακτική της λογικής ή ο εγκέφαλος. Η δε λογική είναι ένα εργαλείο, όχι ένα αποτέλεσμα κ.Μπαφίτη.

Για την ακρίβεια λοιπόν είπα (τα έχετε παραθέσει!) και υπογραμμίζω: «’Η κοινή όμως λογική (μας την επιτρέπεται;.. Ο Θεός που μας την έδωσε πάντως, μας την επιτρέπει), ρωτάει Τον Κύριο»

Άρα, δεν μίλησα για μία λογική που τα εξηγεί όλα, αλλά για μία λογική που –ως εργαλείο έρευνας- «ρωτάει».

2) Λέτε: «αλλά υπάρχουν πράγματα ΥΠΕΡΛΟΓΑ τα οποία δεν χωρούν στο φτωχό μυαλουδάκι μας»

Σχόλιο: α) Μην καταπιάνεστε με πράγματα που φαίνεται ότι δεν γνωρίζετε. Το υπέρλογο είναι αυτό στο οποίο η τώρα γνώση μου δεν μπορεί να εξηγήσει μέσω του εργαλείου της λογικής. Το υπέρλογο, δεν είναι κάτι στο οποίο η λογική δεν μπορεί να φτάσει ποτέ, μάλιστα και να το προσπεράσει μπορεί(!), αλλά είναι αυτό που μπορεί να εξηγηθεί μέσω λογικής βάσει κάποιων γνώσεων που όμως δεν έχω, χωρίς να αποκλείει το ενδεχόμενο να την έχω κάποια στιγμή. β) Κι όμως, κ.Μπαφίτη, ΟΛΑ μπορούν να χωρέσουν στο -δημιουργημένο από Τον Θεό- μυαλό μας (θυμόμαστε το «και αν όλοι την γνώσιν έχω» του Παύλου), είμαστε και κατ’εικόνα Του! Αρκετά έχει υποτιμηθεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος, λες και –χωρίς να επεκταθώ- δεν είναι αυτό σε άμεση συνάρτηση με το –κατά το θέλημα Του Δημιουργού- αιώνιο πνεύμα του ανθρώπου! Να το πω απλά, ρωτώ: αν θέλει Ο Θεός να μου εξηγήσει κάτι, θα το καταλάβω; Φυσικά θα το καταλάβω. Θα μπορώ να το εξηγήσω σε άλλους; Φυσικά θα μπορώ, διαφορετικά εγώ ο ίδιος δεν θα το έχω καταλάβει! Για να το εξηγήσω ΑΠΑΙΤΕΙΤΕ το εργαλείο σύνδεσης πληροφοριών, η λογική.

3) Λέτε: «Με την ίδια λογική, ρωτάω: Πως εξηγείται λογικά η ενανθρώπιση του Λόγου; Πως εξηγείται λογικά ότι ο Θεός είναι ταυτόχρονα, Τριάδα και Μονάδα; Πως εξηγείται λογικά ότι η γη στάθηκε χωρίς να πειρστρέφεται επί εποχής του Ιησού του Ναυή και παρατάθηκε η μέρα; Πως εξηγούνται με την λογική τα σημεία του Χριστού; Πως εξηγείται με την λογική ότι η βάτος καιγόταν αλλά δεν κατακαιγόταν όταν ο Θεός φανερώθηκε για πρώτη φορά στον Μωυσή; Πως εξηγείται λογικά η διάβαση δια της Ερυθράς; Πως εξηγείται λογικά η πτώση των τοίχων στην Ιεριχώ, και γενικά πως εξηγούνται με την λογική όλα τα μυστήρια που αναφέρει η Βίβλος;»

Σχόλια: α) Με ποιανού την «ίδια λογική»; Εγώ επικαλέστηκα την κοινή λογική που ακούει κάτι φαινομενικά παράλογο (Ο Κύριος τους έλεγε ότι πρέπει να φάνε από το Σώμα και το Αίμα Του) και προκαλείται να θέσει την λογική ερώτηση «Πως θα γίνει αυτό;».

β) Αλλά προς όφελός σας και των αναγνωστών θα μείνω στην επέκταση που κάνατε στα λόγια μου. Στην συνέχεια λοιπόν ρωτάτε πως εξηγούνται διάφορα, λες και δεν εξηγούνται, κάτι που είναι άλλο ένα λάθος και μέρος της «Ορθόδοξης» προπαγάνδας που μας έχει μονίμως με το στόμα ανοιχτό να θαυμάζουμε εν απουσία βασικών, απλών, σκέψεων. Όλα αυτά εξηγούνται μέχρι ενός σημείου, να μην λέτε δεν εξηγούνται.

Κ.Μπαφίτη είστε θύμα «πατέρων» και θεολόγων αμπελοφιλοσόφων. Μην με μισήσετε για αυτό που λέω, αλλά είναι αλήθεια. Καλά θα κάνετε να σπέρνετε στο Πνεύμα Του Θεού για να θερίζετε από Αυτόν, και όχι να σπέρνετε την αναζήτησή σας και ελπίδα, μόνο σε ανθρώπους διότι τελικά από αυτούς θα θερίζετε και «κατά της αληθείας».

γ) Οι λογικές εξηγήσεις μου τώρα, στα όσα ρωτάτε. Σημειώστε ότι οι λογικές εξηγήσεις για κάτι άγνωστο μπορεί να είναι πολλές, δεν παύουν όμως να είναι λογικές εξηγήσεις εφόσον συνδέουν σωστά τα όποια δεδομένα στην διάθεσή μας. Το ότι κάτι όμως είναι λογικό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι σωστό, αλλά πιθανολογικά σωστό.

Η εναθρώπιση του Λόγου – Η λογική (πάντα με λίγα λόγια) εξηγεί:

Καταρχάς, τα λόγια σας είναι αόριστα. Για ποια φάση της ενανθρώπισης αναφέρεστε; Προχωράω όμως:

*Ο Θεός είναι ο Αρχικός Νοήμονας Παράγοντας. Όλα είναι από Αυτόν, άρα δεν υπάρχει τίποτε που στην φύση του, δεν είναι από Αυτόν σε κάποιο επίπεδο. Όλα μετέχουν σε, είναι σε συνάρτηση με, Αυτόν, και τίποτε δεν υπάρχει έξω από Αυτόν, και τίποτα δεν είναι χωρίς Αυτόν.

*Έτσι όλα, ακόμα και ο Λόγος Του, αποτελούνται στην φύση/είναι -αρχικά σε υπερ-μικροσκοπικό επίπεδο- από «κάτι». Αυτό το κάτι είναι πάντα σε συνάρτηση με τον Αρχικό Νοήμονα Παράγοντα, Τον Θεό Δημιουργό.

*Ο Θεός μπορεί να κάνει τα πάντα με όλες τις -φυσικά- νοήμονες «ενέργειες» που Τον αποτελούν. Είναι Κυρίαρχος Του Εαυτού Του, για αυτό και όλων των πραγμάτων.

*Για αυτόν τον λόγο, μπορεί να αναδιοργανώσει και να επιδράσει πάνω σε όλες τις νοήμονες ενέργειες που αποτελούν το σύνολο των νοήμον ενεργειών που ονομάζεται «Ο Λόγος».

*Αποτέλεσμα αυτής της αναδιοργάνωσης και επίδρασης, είναι «Ο Λόγος να γίνει σάρξ», να ενανθρωπίσει.

Αυτά κ.Μπαφίτη έχει να πει η γνώση της αλήθεια μέσω λογικής. Αυτά δεν μπορούν να αναιρεθούν, μπορούν όμως να γίνουν θύμα παραλογισμών…

Σας έδωσα λογική εξήγηση λοιπόν, μία που μπορείτε να καταλάβετε, μία που το –όπως υποτιμάτε- «μυαλουδάκι» μας, χωράει. Τα όποια υπόλοιπα… στην ερχόμενη νέα οικονομία, στην άμεση Παρουσία Του.

Αν θελήσετε να με ρωτήσετε κάτι σχετικά, μην αυθαιρετήσετε σε αυτά που λέω προσθέτοντας ή αφαιρώντας πληροφορίες. Καλά θα κάνετε να μην αντιδράσετε σε αυτά χάριν αντίδρασης (μου έχετε καλλιεργήσει την υποψία/φόβο)∙ σας λέω, θα εκτεθείτε πάλι παρόλο την όποια σιγουριά σας.

Ο σκοπός μου ήταν να σας δείξω ότι η λογική μπορεί να εξηγήσει ικανοποιητικά το φαινόμενο. Το ότι π.χ. δεν ξέρω με τι μοιάζει αυτή η «νοήμονα ενέργεια» (μην τρομάζετε, μία αναγκαία λέξη είναι αυτή, που ίσως καλύτερα από άλλες περιγράφει την «φύση» Του Θεού), δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να αναγνωρίσω, να παραδεχτώ βάσει της λογικής, την ύπαρξή της. Επίσης το ότι δεν γνωρίζω όλη την Θεϊκή διαδικασία ενανθρώπισης Του Λόγου, δεν σημαίνει ότι αν ήθελε Ο Θεός να την μάθω, δεν θα μπορούσε να το καταφέρει λόγου του μικρού δήθεν εγκεφάλου μου∙ η νόηση είναι πρωτίστως θέμα πνεύματος, όχι εγκεφάλου.

Και πάλι λογικά, δεν υπάρχει λόγος Ο Θεός να μας πει όλες τις πληροφορίες σχετικά με την διαδικασία ενανθρώπισης του Λόγου, γιατί να το κάνει; Αυτό όμως δεν καθιστά αυτές τις πληροφορίες υπέρλογες, αλλά άγνωστες.

 

Ο Θεός ταυτόχρονα Τριάδα και Μονάδα – Η λογική εξηγεί:

* Ο Θεός είναι ένας στην «φύση»(μία αναγκαία λέξη είναι και αυτή), στην ύπαρξη.

* Η «Μονάδα» που λέτε αναφέρεται στην ύπαρξη/φύση.

* Η «Τριάδα» που λέτε, αναφέρεται σε τρεις Προσωπικότητες, όχι στην φύση.

* Οι τρεις Προσωπικότητες έχουν μία κοινή «φύση»/ύπαρξη.

* Λογικό Αποτέλεσμα: Ο Θεός ταυτόχρονα Τριάδα και Μονάδα.

Αν το πήγαινα πιο πέρα, οι Τρεις Προσωπικότητες, είναι οι τρεις Νοήμονες Εκφάνσεις, μίας νοήμονα φύσης/ύπαρξης/συνολικής ενέργειας.

 

 

Η γη στάθηκε χωρίς να περιστρέφεται στην εποχή του Ιησού του Ναυή – Η λογική εξηγεί:

* Ο Θεός ελέγχει τα πάντα, όλες τις μορφές, όλες τις ενέργειες, που πηγάζουν από την ύπαρξή Του.

* Η γη και ο ήλιος είναι -όπως όλα- σε άμεση συνάρτηση με τον Δημιουργό.

* Ο Ιησούς του Ναυή διέταξε (10:14) να σταθεί ο ήλιος, όσο χρειάζονταν ώστε να έχει το φως της ημέρας μαζί του καθώς πολεμούσε τους Αμορραίους.

Για τους αναγνώστες: Για την ακρίβεια, ο Ιησούς Του Ναυή δεν διέταξε την γη να σταθεί, αλλά λανθασμένα διέταξε τον ήλιο. Αντιλαμβανότανε το φαινόμενο ως αυτό να καθορίζει την πραγματικότητα, αλλά η επιστημονική αλήθεια είναι ότι η γη είναι αυτή που περιστρέφεται γύρω από τον ήλιο και όχι το αντίθετο. Έτσι για αυτόν, από εκεί που στέκονταν, «ο ήλιος στάθηκε», αν και στην πραγματικότητα είναι η γη που στάθηκε. Ο Θεός ήξερε την άγνοια του, τι είχε ανάγκη και ζητούσε ο Ιησούς του Ναυή, και σε αυτό απάντησε, στις προθέσεις του, όχι στα λόγια του.

Αν θέλουμε να πάμε πιο πέρα και να δώσουμε κάποιες λογικές εξηγήσεις στο πως επέδρασε Ο Θεός στον ήλιο/φως ή στην γη, μπορούνε όσοι γνωρίζουν αγγλικά να διαβάσουνε εδώ:

«What actually happened?

Suggested answers may be divided into three main categories:

1. Some form of refraction (bending) of the light from the sun and the moon. According to this view, God miraculously caused the sunlight and moonlight to continue in Canaan for ‘about a whole day’. Supporters of this view point out:

It was light that Joshua needed, not a slowing of the Earth.

God promised Noah that ‘while the Earth remaineth … day and night shall not cease’ (Genesis 8:22). This could be seen to mean that God promised that the Earth would not stop rotating on its axis until the end of human history. (However, it would not seem to preclude a temporary slowing down of the Earth’s rotation.)

Some form of light refraction appears to have been what happened in the reign of Hezekiah when the shadow on Ahaz’s sundial retreated ten degrees (2 Kings 20:11)—an event that appears to have occurred only in the land of Palestine (2 Chronicles 32:31).

 

2. A wobble in the direction of the Earth’s axis of rotation.

This involves a precession of the axis of the Earth, wobbling slowly so as to trace an ‘s’-shaped or circular path in the sky. Such an event could have made it appear to an observer that the sun and the moon were standing still, but need not have involved any actual slowing of the rotation of the Earth.

 

One suggestion was that this was caused by the orbits of the Earth and Mars being close together on this date.

One problem is that these authors postulate an ancient orbit for Mars different from its present one, and there is no proof that this ever happened. Other suggested causes have included impacts of asteroids on the Earth.

 

3. A slowing of the Earth’s rotation.

According to this view, God caused the rotation of the Earth to slow down so that it made one full revolution in about 48 hours rather than 24. Simultaneously God stopped the cataclysmic effects that would have naturally occurred, such as monstrous tidal waves. Some people have objected to this on the erroneous assumption that, if the Earth slowed down, people and loose objects would fly off into space. In fact, the apparent centrifugal force (tending to throw things off the Earth) is only about one-three-hundredth of the gravitational force. If the Earth stopped rotating (whether suddenly or not), this outward ‘force’ would cease and we would actually be held more firmly by gravity.

 

The Earth at the equator moves at about 1,600 km/h (1,000 mph). The velocity needed to escape from the Earth’s gravity is about 40,000 km/h (25,000 mph). If the Earth was spinning as fast as this, we would all fly off into space anyway, regardless of whether the Earth stopped suddenly or not!

 

What about the momentum of people and objects travelling at 1,600 km/h on the Earth? Answer: A car travelling at 100 km/h can be stopped comfortably for the occupants in a few seconds; something travelling at 1,600 km/h could stop comfortably for passengers in a few minutes.

 

This scenario need only imply that God slowed the rotation of the atmosphere, oceans, and Earth simultaneously to prevent any tidal-wave effect, and any heat build-up inside the Earth due to friction from still-rotating liquid layers of the Earth’s core. And after the long day was over, the whole process would need to start up again.

 

It is certainly not impossible for God to have done all this, despite representing a major interruption of the natural order of things with respect to the Earth set up by God in Genesis 1.» (Από: http://creation.com/joshuas-long-day)

 

Τα σημεία Του Χριστού –Ας ήσασταν πιο συγκεκριμένος για όλους τους αναγνώστες. Αν εννοείτε τα θαύματά Του, η λογική εξηγεί:

* Ο Θεός ελέγχει τα πάντα, όλες τις μορφές, όλες τις ενέργειες, που πηγάζουν από την ύπαρξή Του.

* Ο Θεός ήταν Αυτός που έλεγχε όλες τις ενέργειες που αποτελούσαν όλες τις μορφές με τις οποίες ο Ιησούς Χριστός έρχονταν σε επαφή.

* Ο Αόρατος Θεός, μέσου του ορατού Χριστού, επιδρούσε, αναδιοργάνωνε, τις όποιες ενέργειες χρειάζονταν π.χ. τις ενέργειες που απαρτίζουν το μάτι ή εγκέφαλο του τυφλού, τα πόδια του ανάπηρου, το πνεύμα του πεθαμένου κ.ο.κ. ή και τα στοιχεία του χώρου και της θάλασσας πάνω στην οποία περπάτησε Ο Κύριος.

 

Η βάτος που καιγότανε αλλά δεν καιγότανε – Η λογική εξηγεί:

* Ο Θεός ελέγχει τα πάντα, όλες τις μορφές, όλες τις ενέργειες, που πηγάζουν από την ύπαρξή Του.

* Σε αυτό το πλαίσιο μπορεί να δημιουργήσει οποιαδήποτε μορφή με οποιαδήποτε λειτουργία/συμπεριφορά.

* Ο σκοπός που έγινε αυτό το θαύμα, είναι αφενός να γίνει αντιληπτή η βάτος από τον Μωησή, αφετέρου να γίνει αντιληπτό ότι η βάτος δεν καιγότανε. (Θα μπορούσαμε να αποσυμβολίσουμε το γεγονός, αλλά δεν χρειάζεται.)

* Εφόσον δεν καιγότανε η βάτος, η κοινή λογική λέει, ότι αυτή η φωτιά ήταν μία που Ο Θεός δημιούργησε συνδυάζοντας συγκεκριμένες ενέργειες της φύσης. Προφανώς δεν ήταν μία φωτιά κανονική όπως την ξέρουμε.

 

Η διάβαση της Ερυθράς – Η λογική εξηγεί:

* Ο Θεός ελέγχει τα πάντα, όλες τις μορφές των ενεργειών, και όλες τις υπο-μικροσκοπικές ενέργειες αυτών των ενεργειών, που πηγάζουν από και είναι πάντα σε συνάρτηση με, την ύπαρξή Του.

* Έδωσε Ο Θεός λοιπόν την απαιτούμενη ελεγχόμενη ώθηση και συνέχεια στην ενέργεια του ανέμου που προφανώς ήταν να γίνει αισθητός (Εξ.15:8-10) ώστε να μπορεί να ανοίξουν τα νερά στην μέση, να διατηρούνται εκεί, δεξιά και αριστερά, ώστε να περάσει από μέσα ο λαός.

\

Η πτώση των τοίχων στην Ιεριχώ – Η λογική εξηγεί:

* Ο Θεός ελέγχει τα πάντα, όλες τις μορφές των ενεργειών, και όλες τις υπο-μικροσκοπικές ενέργειες αυτών των ενεργειών, που πηγάζουν από και είναι πάντα σε συνάρτηση με την ύπαρξή Του.

*Είπε στον λαό να σαλπίσουν τις σάλπιγγες και να αλαλάξουν σε Αυτόν (Ιησ.6:5) Όταν αυτοί κάνανε αυτό, πράμα που άκουσαν οι εντός των τοίχων, Ο Θεός επέδρασε αποσυνδέοντας προφανώς τα υλικά/συστατικά των τοίχων και αυτοί κατέρρευσαν.

 

4) Λέτε δύο φορές: «Αν μου πείτε ότι αυτά έγιναν με την δύναμη του Θεού, το ίδιο θα ισχυριστώ και για την μεταβολή. Αν μου πείτε ότι έτσι το ήθελε ο Θεός και έγιναν, το ίδιο θα σας πω για την μεταβολή.»

Σχόλια: α) Κι όμως, δεν σας απάντησα ότι έγιναν απλώς και αόριστα με την δύναμη Του Θεού ή επειδή έτσι το ήθελε Ο Θεός, αλλά σας έδωσα και περαιτέρω λογικές εξηγήσεις.

β) Μα εγώ δεν αμφιβάλλω ότι αν γινότανε μεταβολή των στοιχείων, αυτή θα γινότανε με την δύναμη Του Θεού!

γ) Αν μου πείτε όπως λέτε, ότι γίνεται μεταβολή των στοιχείων στην ΘΚ με την δύναμη Του Θεού και επειδή έτσι θέλει, θα σας απαντήσω και εγώ με τα λόγια Του Κυρίου που δεν μιλούν για μεταβολή, αλλά λένε απλώς: «Τούτο είναι». Με την δύναμή Του και επειδή έτσι ήθελε λοιπόν, κατά την ΘΚ πράγματι…. «Τούτο είναι» το Σώμα και Αίμα Του!

 

5) Λέτε: «Και ναι, ο Χριστός είπε ότι είναι το Σώμα και το Αίμα Του και αυτό πιστεύουμε χωρίς να εξετάζουμε.»

Σχόλια: α) Το «Και ναι», σε ποιον το λέτε; Είπα εγώ ότι δεν είναι το Σώμα και Αίμα Του;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

β) Ε, όχι και δεν το εξετάζετε!! Που τα λέτε αυτά, τα.. για εσωτερική κατανάλωση;; Εσείς 1. αλλάζετε το «τούτο είναι» σε «τούτο μετεβλήθη» 2. κατόπιν επίκλησης ιερέα 3. προς Το Άγιο Πνεύμα. Βεβαίως λοιπόν το εξετάζετε στο σημείο μάλιστα να θεωρείτε πλανεμένο ή/και αιρετικό όποιον μένει στο «τούτο είναι» ή έστω στο «τούτο συμβολίζει».

 

6) Λέτε: «Το δεχόμαστε επειδή το λέει ο Χριστός. Τέλος, όπως λέτε και σείς. Και επειδή δεν τα αποκαλεί ‘’σύμβολα’’ αλλά Σώμα και Αίμα, πειθαρχούμε σε αυτό. Τέλος.»

Σχόλιο: α) Δεν πειθαρχείτε σε αυτό, αλλά στο να μιλάτε για μεταβληθέντα σε Σώμα και Αίμα! Παραπέμπετε στην διαδικασία, όχι στην υπάρχουσα κατάσταση του άτου και οίνου «είναι».

β) Ο Κύριος τα ονομάζει Σώμα και Αίμα, αλλά σε συνάρτηση με το γεγονός ότι τους έδειχνε τα δύο στοιχεία και ήταν Ο Ίδιος εκεί μπροστά τους. Αυτά –αποδεχόμενη τους κανόνες της κοινής λογικής- μπορούν να επιτρέψουν και την κατανόηση ότι το «τούτο είναι» σημαίνει «τούτο είναι σύμβολα του Σώματος και Αίματος μου».

γ) Η δε φράση ολόκληρη: «Τούτο είναι το Σώμα../…Αίμα μου…» για αυτόν που πιστεύει ότι είναι σύμβολα, ισοδυναμεί με το «τούτο συμβολίζει το Σώμα../..Αίμα μου…». Άρα θεωρεί ότι εσείς που λέτε ότι έχει μεταβληθεί το κρασί και ψωμί σε Αίμα και Σώμα, ότι ξεφεύγετε από την πρόθεση Του Κυρίου για αυτά και δεν πειθαρχείτε σε αυτήν. Άρα και αυτοί θεωρούν ότι πειθαρχούν στις προθέσεις Του Κυρίου σχετικά, και ότι εσείς όχι.

Δεν είναι λοιπόν όπως το παρουσιάζετε.

 

7) Λέτε:

«Γράψατε· ‘’Μα, πως να το δεχτούμε εφόσον 1) Εσύ Ο Ίδιος με το Σώμα σου και το Αίμα σου, είσαι τώρα ταυτόχρονα μπροστά μας, και εφόσον: 2) ο άρτος και ο οίνος εξακολουθεί να είναι άρτος και οίνος, μη έχοντας αλλάξει μορφή ή γεύση’’.

Απαντώ:…………..»

Σχολιασμός:

Άντε πάλι. Όχι άνθρωπέ μου. Γιατί απομονώσατε τα λόγια μου; Υποθετικός λόγος ήταν, μάλιστα σαν να ήμασταν εμείς οι απόστολοι Του Κυρίου και με απορία τον ρωτούσαμε. Χρησιμοποίησα τον υποθετικό λόγο για να σας δείξω ότι υπάρχει λογική πίσω από το να ασκεί πίστη κανείς ότι είναι Σώμα και Αίμα. Είχα γράψει ξεκάθαρα (δείτε τα λόγια που μαρκάρω σε κίτρινο τώρα):

«Η κοινή όμως λογική (μας την επιτρέπεται;.. Ο Θεός που μας την έδωσε πάντως, μας την επιτρέπει), ρωτάει Τον Κύριο:

Μα, με ποια έννοια Κύριε, ΕΙΝΑΙ Σώμα και Αίμα σου, αφού εσύ είσαι ολοζώντανος μπροστά μας και δεν έκοψες ένα μέλος του σώματός σου να μας δώσεις, ούτε έτρεξε αίμα από το κορμί σου;

Και Αυτός –αν μείνουμε σε αυτά που λέει- θα μας απαντούσε:

Για αρχή, δεν είπα ότι είναι ένα μέρος του Σώματός μου και του Αίματός μου, αλλά τούτο είναι το Σώμα μου και το Αίμα μου. Δεύτερον, σας απαντώ: επειδή Εγώ το λέω! Τέλος. Εσείς απλά να το δέχεσθε.

–Η πιθανή λογική συνέχεια αυτού του υποτιθέμενου εδώ διαλόγου, μάλλον θα ήταν:

Μα, πως να το δεχτούμε εφόσον 1) Εσύ Ο Ίδιος με το Σώμα σου και το Αίμα σου, είσαι τώρα ταυτόχρονα μπροστά μας, και εφόσον: 2) ο άρτος και ο οίνος εξακολουθεί να είναι άρτος και οίνος, μη έχοντας αλλάξει μορφή ή γεύση.

Απαντά:

«Επειδή Εγώ το είπα. Αν με πιστεύετε, το δέχεσθε. (Η πίστη είναι στα μη βλεπόμενα.) Εγώ σας λέω, ότι ΕΙΝΑΙ το Σώμα μου και το Αίμα μου, αν δεν το πιστεύετε, δεν αλλάζει κάτι, εξακολουθεί να είναι το Σώμα μου και το Αίμα μου.»

    Τα πρόσθεσα αυτά φίλε αναγνώστη, επειδή ξέρω ότι οι Ορθόδοξοι έχουν ένα ύποπτο πρόβλημα με όσους λένε ότι «πιστεύουν», ή αλλιώς ότι το δέχονται «δια πίστεως», ότι είναι το Σώμα και Αίμα Χριστού. Η πίστη λοιπόν ήταν κάτι που -λέει η κοινή λογική (!) που μας δόθηκε προς χρήση από Τον Δημιουργό- περίμενε Ο Κύριος από τους μαθητές Του καθώς ήξερε ότι άλλα έβλεπαν μπροστά τους και άλλα ίσχυαν. Η πίστη λοιπόν είναι στα λόγια Του Κυρίου για αυτό και αποδεχόμαστε ότι είναι πράγματι το Σώμα Του και Το Αίμα Του και δεν είναι ότι η πίστη μας θα επιδράσει σε μία δήθεν μεταβολή του άρτου και οίνου σε Σώμα και Αίμα!»

 

--Αυτά λοιπόν είχα πει τότε, αλλά άλλα παρουσιάζετε εσείς. Ήταν ένας υποθετικός λόγος για συγκεκριμένο σκοπό. Σε τι λοιπόν μου απαντάτε, εφόσον η ερώτηση μου γίνεται προς Τον Κύριο;; Είναι δυνατόν να διαφωνείτε με τα πιο πάνω λόγια;; Τέλος πάντων, πάμε παρακάτω.

 

8) Πάτε να μου απαντήσετε σε ερώτηση που ήδη υποθετικά απάντησα μέσω Του Κυρίου, λέγοντας εσείς:

 «Σας απαντώ: Το δεχόμαστε γιατί απλά το λέει ο Κύριος. Είναι παρών ο Κύριος και διαμοιράζει ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ το Σώμα και το Αίμα Του ΠΡΙΝ την θυσία Του.»

Σχολιασμός: Τι μας λέτε κ.Μπαφίτη;! ΕΓΩ ΤΙ ΕΙΠΑ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Δεν είπα: (υποτίθεται ότι ρωτάνε οι μαθητές)

«Μα, πως να το δεχτούμε εφόσον 1) Εσύ Ο Ίδιος με το Σώμα σου και το Αίμα σου, είσαι τώρα ταυτόχρονα μπροστά μας, και εφόσον: 2) ο άρτος και ο οίνος εξακολουθεί να είναι άρτος και οίνος, μη έχοντας αλλάξει μορφή ή γεύση.

Απαντά:

«Επειδή Εγώ το είπα. Αν με πιστεύετε, το δέχεσθε. (Η πίστη είναι στα μη βλεπόμενα.) Εγώ σας λέω, ότι ΕΙΝΑΙ το Σώμα μου και το Αίμα μου, αν δεν το πιστεύετε, δεν αλλάζει κάτι, εξακολουθεί να είναι το Σώμα μου και το Αίμα μου.» »

---Μου απαντάτε αυτό που απάντησα (!!), αλλά παραβλέπετε τον σκοπό του υποτιθέμενου διαλόγου αυτού, τον οποίο πρόσθεσα: «Αν με πιστεύετε, το δέχεσθε.»

Το να λέτε εσείς: «Το δεχόμαστε γιατί απλά το λέει ο Κύριος.», δεν φανερώνει τον τρόπο που το δέχεσθε, ενώ τα λόγια τα δικά μου συμπληρώνουν και τον τρόπο: «Αν με πιστεύετε, το δέχεσθε», δηλαδή ΔΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ. Συνειδητά και προκλητικά θα έλεγα, αποφεύγετε να το ομολογήσετε! Φοβόσαστε την ιδέα να εμπλακεί η πίστη, μη και ταυτιστείτε κάπου με κάποιους Διαμαρτυρόμενους που λένε «Με πίστη δεχόμαστε ότι είναι Σώμα και Αίμα Κυρίου!», λες και εσείς δήθεν κάνετε κάτι άλλο! Συνειδητοποιώ πόσο σας πήρανε οι «Ορθόδοξοι» στο λαιμό τους, πόσο θύμα τους είστε. Αυτό κάνει η ανθρώπινη θρησκεία. Τα λέω αυτά με λύπη κ.Μπαφίτη. Τα ίδια κάνουν σε τόσους συμπατριώτες μου.

Ελπίζω κ.Μπαφίτη να αφήνετε Τον Θεό να σας μιλάει, όταν Αυτός θέλει. Αν Τον αφήνετε, σίγουρα σας μίλησε μέχρι στιγμής για τις κακοδοξίες της υποτιθέμενης «Ορθοδοξίας». Πράγματι, «άλλος έχει το όνομα και άλλος έχει… την χάρη (Του Χριστού μάλιστα)!»

 

9) Λέτε: «Στο δεύτερο που λέτε, μπερδεύετε την ‘’μεταβολή’’ ημών των Ορθοδόξων με την ‘’μετουσίωση’’ των Παπικών. Εμείς πιστεύουμε στο θαύμα της μεταβολής, χωρίς να το ερμηνεύουμε. Είναι ακατάληπτο για μας τους Ορθόδοξους, όπως ακατάληπτη είναι και η ενανθρώπιση του Λόγου.»

Σχόλιο: Α) Δεν μπερδεύω τίποτα. -Μα τι παραμύθια και εθελοτυφλίες. Παίζεται με τις λέξεις όταν στην πράξη μιλάτε για μεταβολή, δηλαδή αλλαγή του άρτου και οίνου, και θέλετε να διαφοροποιηθείτε από τους Καθολικούς που μιλάνε για «μετουσίωση» που επίσης μιλάει για αλλαγή του άρτου και οίνου. Θα μπορούσαν κάλλιστα αυτοί να χρησιμοποιήσουν τον όρο «μεταβολή» και έχουν την δική τους θεώρηση υπόψη, δηλαδή της μετουσίωσης! (Στο επόμενο σημείο σας θα επικαλεστείτε τον Κύριλλο Αλεξανδρείας που μιλάει για «μεταποίηση»!...)

Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτοί γίνονται ανοιχτά πιο συγκεκριμένοι παραπέμποντας σε «ουσίες» που αλλάζουν. Δηλαδή, ρωτώ, εσείς θέλετε να μας πείτε ότι αν και πιστεύετε σε μεταβολή, δεν πιστεύετε σε ουσίες του άρτου και οίνου που αλλάζουν;;; Αν όχι, τότε σε τι γίνεται η μεταβολή;;; Δεν μετουσιώνεται ο άρτος και ο οίνος με κάποιον τρόπο;; Δηλαδή, η αλλαγή στην πράξη, από τι σε τι γίνεται;; Αν μου πείτε διπλωματικά (…) και γενικά, από άρτο και οίνο, τότε ρωτώ: ο άρτος και οίνος δεν αποτελούνται από ουσίες;; ΦΥΣΙΚΑ κ.Μπαφίτη. Άρα, η μεταβολή σε πρώτη φάση αφορά άμεσα σε κάποια αλλαγή των ουσιών σε μικροσκοπικό επίπεδο, παρόλο που δεν θέλετε να το παραδεχτείτε ανοιχτά (πάλι), θέλοντας έτσι να διαφοροποιηθείτε ως ανώτεροι δήθεν των Καθολικών.

Β) Λέτε: «Είναι ακατάληπτο για μας τους Ορθοδόξους…»

**Δηλαδή, τι δεν καταλαβαίνετε εσείς που έχετε τόσο δέος σχετικά με μία δήθεν μεταβολή; Ότι Ο Θεός έχει την δύναμη και την γνώση να μετατρέψει τον άρτο και οίνο σε Σώμα και Αίμα Χριστού;; Που είναι η δυσκολία, στο σημείο που λέτε ότι είναι «ακατάληπτο»;

**Δηλαδή, για σας τους «Ορθοδόξους» είναι -έστω- ακατάληπτο, αλλά για τους Καθολικούς δεν είναι, επειδή γίνονται πιο συγκεκριμένοι με την λέξη «μετουσίωση»;;; Δεν υπάρχει άραγε τελειωμός στις σοφιστείες και στη θολούρα;

 

    Κ.Μπαφίτη, θέλοντας μερικοί «Χριστιανοί» να παρουσιάσουν έναν Θεό στον κόσμο που ως Θεός πρέπει να είναι δήθεν σε όλα διαφορετικός από εμάς, και άρα έτσι πολύ Ανώτερος, χωρίς να το ξέρουν Τον αποκόπτουν από την ίδια την δημιουργία Του, λες και αυτή υπάρχει κάπου αλλού, έξω από Τον Θεό, λες και υπάρχει κάτι έξω από Τον Θεό! Έτσι όμως Τον κάνουν όχι υπέρλογο όπως νομίζουν, αλλά και παράλογο. Με αυτό το πνεύμα λοιπόν, εφευρίσκουν διάφορες σοφιστείες θέλοντας να κάνουν τον Θεό πιο Θαυμαστό από ό,τι Είναι. Λόγω αυτής περίπου της νοοτροπίας προκύπτουν και κουβέντες περί κτιστού και άκτιστου, περί μεταβολής και όχι μετουσίωσης, περί μυστηρίων -τελετών και θαυμάτων- σαν αυτά που αναφέρατε και σας εξήγησα (π.χ. της ενανθρώπισης) κ.ά., λες και μειώνεται Ο Θεός όταν εγώ λέω ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ (δείτε τα άρθρα μου στην κατηγορία «Λογική και πίστη» στα Θέματα) ότι όλες οι ενέργειες που υπάρχουν είναι από Τον Θεό. Μα και πάλι δεν είναι συγκλονιστικό (!!!!) πως Ο Θεός συνδυάζει και ενώνει αμέτρητες ορατές και αόρατες ενέργειες και φέρνει σε ύπαρξη οποιαδήποτε μορφή (από το κουάρκ μέχρι τον μεγαλύτερο γαλαξία και όλα ενδιάμεσα);;;;;;;;;;;;;; Το να το γνωρίζω αυτό, μειώνει την ΘΕ, την ενανθρώπιση Του Κυρίου, τα θαύματά Του στην ΠΔ και ΚΔ;;;; Το αντίθετο συμβαίνει!!! Μένω έκθαμβος!! Αν δε, δεν ήθελε να είναι γνωστή σε μας αυτή η βασική –για μένα- αλήθεια, δεν θα μας έδινε την λειτουργία της λογικής, δεν θα μας έδινε το δικαίωμα καν να προσευχόμαστε και να ελπίζουμε στο ότι το Πνεύμα Του (που ερευνά και τα βάθη Του Θεού - Α’Κορ.2:9-11) είναι εδώ να μας οδηγήσει σε όλη την αλήθεια. Ο Σατανάς ο ίδιος είναι πίσω από την έμμεση ή άμεση «απομάκρυνση» του συσχετισμού/σύνδεση Θεού και ανθρώπων, διότι ξέρει ότι Ο Θεός μας πληροφορεί για το αντίθετο λέγοντας μας ότι μας έφτιαξε κατ’εικόνα και κατ’ομοίωση Του!

Η διαφορά μου, μία διαφορά μου, με τα θρησκευτικά συστήματα, είναι ότι αυτά προτιμούν να θαυμάζουν με το στόμα ανοιχτό, αλλά και τα μάτια και αυτιά κλειστά, ενώ εγώ προτιμώ αυτό που και χαροποιεί Τον Θεό μου, να τον θαυμάζω με το στόμα, και τα μάτια και τα αυτιά, ανοιχτά.

 

 

Σ*) 1) Λέτε: «Απάντηση στο ‘’δια της πίστεως’’.  

  Τι πάει να πει ‘’δια της πίστεως’’; Δηλαδή, αν υποθέσουμε ότι σε μία σύναξη ο διπλανός μου πιστεύει και εγώ όχι, μήπως τάχα για τον διπλανό μου είναι δια της πίστεως σώμα και αίμα (αν και είναι άρτος και οίνος για σας) ενώ για μένα δεν είναι;»

Σχόλια: Δείτε τι κάνει εδώ ο κ.Μπαφίτης. Διακρίνετε το λογοπαίγνιο;

Α) Τι εννοείτε «απάντηση στο ‘δια πίστεως’»; Και τι ρωτάτε «Τι πάει να πει ΄δια πίστεως΄»;; Και γιατί λέτε: «μήπως τάχα…»;; Ξεκάθαρα σας πληροφόρησα αυτά ακριβώς, χωρίς καν να τα ρωτήσετε! Λες και ήξερα ότι κάτι θα μου χρεώσετε. Επί της ουσίας τα παραγκωνίζετε και με ρωτάτε έτσι παράλογα πράγματα. Είχα γράψει λοιπόν:

«Η πίστη λοιπόν ήταν κάτι που -λέει η κοινή λογική (!) που μας δόθηκε προς χρήση από Τον Δημιουργό- περίμενε Ο Κύριος από τους μαθητές Του καθώς ήξερε ότι άλλα έβλεπαν μπροστά τους και άλλα ίσχυαν. Η πίστη λοιπόν είναι στα λόγια Του Κυρίου για αυτό και αποδεχόμαστε ότι είναι πράγματι το Σώμα Του και Το Αίμα Του και δεν είναι ότι η πίστη μας θα επιδράσει σε μία δήθεν μεταβολή του άρτου και οίνου σε Σώμα και Αίμα!»

 

Γεμίζετε σελίδες πάλι, μάλιστα δίνοντας ψεύτικες εντυπώσεις στον κόσμο ότι εγώ λέω πράγματα τα οποία δήθεν εσείς καταρρίπτετε, ενώ εγώ ΔΕΝ ΤΑ ΛΕΩ!!!! Μου χρεώνετε επιχειρήματα άλλων επειδή δεν είναι δικά μου, μόνο και μόνο για να δείξετε ότι διαφωνείτε και ότι δήθεν έχετε εσείς δίκιο, νομίζοντας έτσι ότι θα επισκιάσετε την πρώτη κριτική μου. Τι ελπίζετε ότι ο κόσμος δεν θα μπει στον κόπο να διαβάσει τα αληθινά μου λόγια στα συμφραζόμενά τους. Αμαρτία. Δεν έγινε μία φορά, να πω ότι είναι ένα τυχαίο λάθος. Κι όμως εγώ θα θυμίζω στον κόσμο τα λόγια μου και συμφραζόμενά μου εφόσον εσείς προτιμάτε να παραβιάζετε και τα δύο και θα εκτίθεστε συνεχώς. Αλλά έχει και συνέχεια.

Β) Λέγοντας «ο διπλανός μου πιστεύει και εγώ όχι», τι εννοείτε; Είναι διατύπωση αυτή; Πιστεύει σε τι; Στον Χριστός ή στα λόγια Του;

Γ) Ρωτάτε: «μήπως τάχα για τον διπλανό μου είναι δια της πίστεως σώμα και αίμα….(;)»

Απαντώ: Πως με ρωτάτε κάτι τέτοιο όμως όταν έγραψα: «δεν είναι ότι η πίστη μας θα επιδράσει σε μία δήθεν μεταβολή του άρτου και οίνου σε Σώμα και Αίμα!»

Άρα τι καταλαβαίνει κανείς; Ότι, το ότι εγώ ασκώ πίστη στα λόγια του Κυρίου, από μόνο του δεν επιφέρει μεταβολή στον άρτο και οίνο!

 

Και συνεχίζετε την ίδια ερώτηση: «…ενώ για μένα δεν είναι;»

Απαντώ (αφορά το Β): Αν εσύ πιστεύεις στον Κύριο, αλλά δεν πιστεύεις στα λόγια Του αυτά, τότε από την μία αμαρτάνεις διαψεύδοντας Τον Κύριο και από την άλλη τα δύο στοιχεία αυτά εφόσον είσαι παιδί του Θεού, εξακολουθούν να είναι Σώμα και Αίμα, καθώς εξακολουθείς να βρίσκεσαι σε μία Χριστιανική σύναξη η οποία μετέχει εκείνη την στιγμή στην ΘΚ. Έχεις λοιπόν διπλή κατάκριση, μία που –αν και πιστός- δεν πιστεύεις στα λόγια του Κυρίου και άλλη μία επειδή μετέχεις (αυτό εννοείται από τα λόγια σας) στην ΘΚ. Είναι λοιπόν Σώμα και Αίμα επειδή ο Κύριος το είπε! Τέλος. Για εσάς που επιλέγετε να μην Τον πιστεύετε, εξακολουθεί να είναι Σώμα και Αίμα αυτό που κρατάτε, ασχέτως αν δεν πιστεύετε στα λόγια Του που λένε ότι είναι. Τέλος.

 

Αλλά θα το πάω πιο πέρα. Αν ένας μη Χριστιανός μετάσχει στην ΘΚ τότε τι γίνεται; Καταρχάς περίεργο είναι να μην πιστεύει κανείς στον Κύριο και να θέλει να πάρει μέρος στην ΘΚ. Ίσως να το κάνει, επειδή ήταν καλεσμένος στην Εκκλησία και επειδή μετείχαν όλοι και έτυχε να παραβρίσκεστε μεταξύ τους, είπε να πάρει και αυτός μέρος με καλή διάθεση. Τι θα κάνει Ο Κύριος με δαύτονα; Η απάντηση είναι απλή αν δεν ξεχάσουμε ότι το Σώμα και Αίμα δίνονται σε μας ως ευλογία ανάμνησης και κοινωνίας και όχι για κατάκριση, ασχέτως αν η συνειδητή αμαρτία μας θα προκαλέσει την κατάκριση. Βάσει αυτής της αρχής, μία μπορεί να είναι η ορθή απάντηση: για αυτόν τον άνθρωπο, τον οποίο Ο Κύριος αγαπάει (ασχέτως αν αυτός δεν το ξέρει ή δεν το πιστεύει), δεν θα είναι Σώμα και Αίμα, αλλά μόνο άρτος και οίνος, διότι το έλεος Του Κυρίου δεν θα τα ορίσει έτσι για αυτόν, λαμβάνοντας υπόψη την άγνοιά του. Είναι Καλός Ο Κύριος. Είναι δυνατόν αυτόν που έρχεται έστω εν αγνοία του προς Αυτόν (μεταξύ των πιστών) να τον τιμωρήσει; Αυτός ο άνθρωπος ήδη πορεύεται για την κόλαση χωρίς να το ξέρει, μη έχοντας Σωτήρα. Θα τον δει λέτε Ο Κύριος με Μάτια νομικίστικα, προσθέτοντάς του, άλλη μία κατηγορία (με όποια –και ελάχιστη- ποινή); Γνωρίζοντας Τον Κύριό μου, λέω όχι. Δεν ξεχνάω επίσης ότι Ο Κύριος έδωσε τον άρτο/Σώμα και οίνο/Αίμα Του σε αφιερωμένους (οι 11 από τους δώδεκα) πιστούς μαθητές Του, οπότε γιατί να είναι για αυτόν Σώμα και Αίμα, όταν δεν είναι ούτε πιστός, ούτε μαθητής, και έτσι σίγουρα ούτε αφιερωμένος.

Αλλά θα το πάω ακόμα πιο πέρα! Ακόμα και αν κάποιος πιστεύει ότι και για αυτόν τον άνθρωπο Αυτό που παίρνει μέσα του εξακολουθούν να είναι Σώμα και Αίμα, τότε, και πάλι –αν και χτίζω στην παράλογη θέση του- Ο Κύριος κατά το έλεός Του, δεν θα του προσάψει κατηγορία.

-Είναι παράλογο όταν μιλάμε για τις εντολές Του Κυρίου, να ξεχνάμε ποιος Είναι και σε ποιο σημείο έφτασε για τον άνθρωπο.

Πάντως, στην Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία, συνήθως –όσο γνωρίζω- δίνετε (όπως έκανε ο Παύλος στην Κορινθίους) προειδοποίηση των κινδύνων που διατρέχει κανείς αν μετέχει «αναξίως». Αυτό γίνεται στην «Ορθόδοξη»; Δεν ξέρω.

 

Τι σοφιστείες χρησιμοποιείτε σκέφτομαι, ως επιχείρημα, και πόσους πλανούν οι «Ορθόδοξοι» με τέτοια διπλής-όψης λογοπαίγνια.

Δ) Μετά λέτε σε παρένθεση το ακόλουθο ψέμα: «(αν και είναι άρτος και οίνος για σας)»

Σχόλιο: Μα πως μπορείτε να λέτε τέτοιο ψέμα όταν και εσείς και όλοι οι αναγνώστες διαβάσανε τα ακόλουθα ξεκάθαρα στην κριτική μου: (θα μαρκάρω σε κίτρινο εδώ τα σημεία που σας διαψεύδουν.)

«Α)1. Ενώ είναι Σώμα και Αίμα, ταυτόχρονα όμως παραμένουν ψωμί και κρασί! Δεν είναι μόνο Σώμα και Αίμα! Είναι Σώμα και Αίμα στα Μάτια Του Κυρίου και τα όρισε να είναι και στα δικά μας πνευματικά μάτια Σώμα και Το Αίμα Του.  Τα υλικά στοιχεία ΔΕΝ ΜΕΤΑΒΑΛΛΟΝΤΑΙ σε πραγματική Σάρκα και πραγματικό Αίμα. Την περαιτέρω, πέραν του «τούτο είναι», απόδειξη ότι δεν μεταβάλλονται, μας την δίνει Ο Ίδιος Ο Κύριος λέγοντας:

 

Ματθ.26:25-29 Αποκριθείς δε ο Ιούδας, όστις παρέδιδεν αυτόν, είπε· Μήπως εγώ είμαι, Ραββί; Λέγει προς αυτόν· Συ είπας. 26 Και ενώ έτρωγον, λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκοψε και έδιδεν εις τους μαθητάς και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου· 27 και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας, έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Πίετε εξ αυτού πάντες· 28 διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. 29 Σας λέγω δε ότι δεν θέλω πίει εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον μεθ' υμών εν τη βασιλεία του Πατρός μου.

Το είδατε; Επιτρέπουν άραγε τα Ορθόδοξα γυαλιά σε έναν Ορθόδοξο να δει τι λέει Ο Κύριος εδώ; Ενώ τους δίνει το Άρτο και οίνο και τους λέει:

«τούτο είναι το σώμα μου· 27 και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας, έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Πίετε εξ αυτού πάντες· 28 διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών.»

στην συνέχεια όμως τι τους λέει; Ακούτε:

«Σας λέγω δε ότι δεν θέλω πίει εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον μεθ' υμών εν τη βασιλεία του Πατρός μου.»

Τώρα το διακρίνετε; Αφού ονόμασε «Αίμα» Του («τούτο είναι το αίμα μου…») το κρασί, στην συνέχεια αναγνωρίζει Ο Ίδιος ότι εξακολουθεί να είναι ακόμα και «γέννημα της αμπέλου», δηλαδή αληθινό, κανονικό κρασί, χωρίς καμία υλική μεταβολή (ή και «μετουσίωση» που λένε οι Καθολικοί). Το κάνει αυτό, διότι εξακολουθούσε να είναι κρασί! Όπως και εξακολουθούσε ταυτόχρονα να είναι και Σώμα και Αίμα Του (!) επειδή έτσι όρισε να το βλέπει Ο Ίδιος και εμείς! Μήπως παραβιάζω κάτι; Την Ορθόδοξη θεολογία ναι, όχι όμως την αλήθεια του Θεού.»

(και πιο κάτω λέω)

«Α)2. Στην ουσία, τα ίδια με τον Ματθαίο και Μάρκο, λέει και ο Παύλος. Στο μυαλό του ήταν και Σώμα και Αίμα Κυρίου και άρτος και οίνος. Προσέξτε ότι δεν λέει όποιος τρώγει το Σώμα και Αίμα αναξίως (κάτι που θα μπορούσε και θα ταίριαζε έστω λίγο παραπάνω, στην Ορθόδοξη θεολογία), αλλά όποιος τρώει τον άρτο και πίνει από το ποτήρι (εννοείται με το κρασί / πάλι τίποτε περί μεταβολής) αναξίως, είναι ένοχος απέναντι… στο Σώμα και Αίμα Του Κυρίου:

Α’Κορ.11:27-30 Ώστε όστις τρώγη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος θέλει είσθαι του σώματος και αίματος του Κυρίου. 28 Ας δοκιμάζη δε εαυτόν ο άνθρωπος, και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου· 29 διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου. 30 Διά τούτο υπάρχουσι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και αποθνήσκουσιν ικανοί.

Αν ο Παύλος πίστευε ότι τα υλικά είχαν υπερφυσικά μεταβληθεί σε Σώμα και Αίμα, τότε λογικά θα έδινε βαρύτητα διδακτική στο να τα ονόμαζε Σώμα και Αίμα, ασχέτως αν θα πίστευε ότι ήταν ταυτόχρονα και άρτος και οίνος. Υπάρχουν και άλλα που μπορούμε να πούμε εδώ, αλλά τα αφήνω για τώρα…»

(και πιο κάτω λέω)

«Α)3. Κάτι απλό που όλοι μπορούμε να επαληθεύσουμε: Όταν -είτε Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Διαμαρτυρόμενοι- λαμβάνουν το Σώμα και Αίμα Του Κυρίου, αυτά, φυσικά εξακολουθούν να έχουν και την όψη και την γεύση του ψωμιού και του οίνου. Άρα; Τι θα πούμε; Ότι είναι μόνο Σώμα και Αίμα και δεν είναι ΚΑΙ άρτος και οίνος;; Ως προς τον σκοπό που το λαμβάνουμε μέσα μας, δεν είναι άρτος και οίνος, αλλά Σώμα και Αίμα Χριστού, αλλά ως προς την φύση των δύο στοιχείων, παραμένουν ως είχαν, ψωμί και κρασί. Αυτό λέει η λογική, βάσει (χωριστά και όλων μαζί): της παρατήρησης, της γεύσης, και της Γραφής!»

 

2) Ρωτάτε αναφερόμενος στο ότι αρρωσταίνει κανείς ή και πεθαίνει όταν παίρνει ΘΚ αναξίως.): «Είναι δυνατόν αυτό να συμβαίνει με σύμβολα;»

Απαντώ: Αν και δεν είναι η θέση μου ότι είναι σύμβολα (!! / Το επαναλαμβάνετε προφανώς μπας και νομίσει κανείς που δεν διάβασε ή δεν θυμάται την πρώτη κριτική μου, ότι εγώ πιστεύω ότι είναι σύμβολα!), ΒΕΒΑΙΩΣ, θα ήταν δυνατόν αυτό να συμβαίνει ακόμα και αν ήταν σύμβολα!! Όπως με το χάλκινο φίδι πάνω στο ξύλο που ύψωνε ο Μωυσής και όποιος το έβλεπε θεραπεύονταν από το τσίμπημα των φιδιών.

Σχετικά με αυτό το σημείο έχω ήδη μία οφελιμη ανάλυση σε αυτήν την εργασία, πατήστε εδώ.

 

3) Λέτε (αν και έπρεπε ήδη να έχετε παραθέσει αυτά τα λόγια μου):

«Αυτό που γράψατε ‘’ Η πίστη λοιπόν είναι στα λόγια Του Κυρίου για αυτό και αποδεχόμαστε ότι είναι πράγματι το Σώμα Του και Το Αίμα Του και δεν είναι ότι η πίστη μας θα επιδράσει σε μία δήθεν μεταβολή του άρτου και οίνου σε Σώμα και Αίμα!’’, μάλλον μπερδεύει παρά ξεκαθαρίζει. Διότι, από την στιγμή που παραδεχόμαστε ότι είναι Σώμα και Αίμα Χριστού επειδή εξασκούμε πίστη στα λόγια του Χριστού που μας το λέει, έχουμε μεταβολή.»

Σχόλια: α) Πάψτε τώρα κ.Μπαφίτη που «μάλλον μπερδεύει παρά ξεκαθαρίζει». Θα το θέλατε πολύ. Είναι ξεκάθαρα αυτά τα λόγια, ρωτήστε όποιον θέλετε! Εσείς δημιουργείτε θέμα εκ του μηδενός.

β) Απίστευτος! Τα δικά σας λόγια είναι το μόνο μπέρδεμα εδώ. Τι νόημα να βγάλουμε από αυτά ώστε να μην σας αδικήσω; Αυτό που ουσιαστικά γράφετε εδώ είναι, «έχουμε μεταβολή»… «από την στιγμή που παραδεχόμαστε…». Όμως «από την στιγμή» σημαίνει «από κάποια συγκεκριμένη στιγμή και μετά». Αυτό όμως σημαίνει ότι θεωρείτε ότι η -δήθεν- μεταβολή προκύπτει μόλις κάποιος ασκήσει πίστη, κάτι που δεν είναι η θέση σας όπως και γνωρίζω και είπατε ο ίδιος προηγουμένως. Άλλο θέλατε να πείτε, εκτός να είστε πολύ μπερδεμένος στο ζήτημα. Δεν θα μου έκανε εντύπωση μέσα στη Βαβέλ των σοφιστιών της «Ορθοδοξίας».

γ) Παρατηρήστε ότι αναφέρομαι σε πίστη στα λόγια Του Κυρίου. Η μόνη πίστη που ασκώ είναι ότι είναι αλήθεια τα λόγια Του που λένε (κατά την ΘΚ στις εκκλησίες μας): «Τούτο είναι». Το αντικείμενο της πίστης μου είναι Ο Ίδιος και Ο λόγος Του, όχι τα υλικά. Είναι μία λεπτή, σημαντική όμως, διάκριση. 

 

4) Ρωτάτε: «Το ερώτημα που θα σας θέσω είναι πολύ απλό. Αν πέσει κάτω ένα μικρό ψιχίο από τον άρτο στο πάτωμα, κάνει να το σκουπίσουμε με σκούπα και να το πετάξουμε στα σκουπίδια ή όχι; Πετάμε εκείνη την ώρα ψιχουλάκι ή το Σώμα του Χριστού;»

Άμεση απάντηση: Κάνει να το σκουπίσουμε! Είναι ένα ψιχουλάκι για μυρμήγκια! Δεν θέλουμε μυρμήγκια J J

Αυτή η ερώτηση σας είναι φυσικά καρπός του νομικισμού της «Ορθοδοξίας». Δεν καταλαβαίνουν ή δεν θέλουν να καταλάβουν οι λεγόμενοι «Ορθόδοξοι», τις ξεκάθαρες  προθέσεις Του Κυρίου και τις απλές συνθήκες μέσα στις οποίες φανέρωσε αυτές κατά την θέσπιση της τελετής της ΘΚ. Επειδή ξεφύγατε από το απλό «Τούτο είναι» στο πιο ηχηρό «τούτο μετεβλήθει», για αυτό και πλέον φοβόσαστε μην πέσει κάτω ένα ψιχουλάκι από τον άρτο. Αναγνωρίζω ότι το κάνετε για Τον Κύριο και αυτό μου περισσεύει. Όμως εδώ είμαστε σε έναν διάλογο προς οικοδομή και θα πρέπει να μείνω στην πρακτική σας μόνο και μόνο επειδή θεωρείτε τους μη έχοντας ακριβώς αυτήν την ερμηνεία, πλανεμένους, αιρετικούς.

Καταρχάς, χωρίς να το θέλετε, απαντήσατε μόνο σας στην ερώτησή σας. Είπατε «Αν πέσει κάτω ένα μικρό ψιχίο από τον άρτο..» ΑΡΤΟ;;; ΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΤΟΣ ΓΙΑ ΣΑΣ!!!! Ούτε καν «ΚΑΙ άρτος» (όπως απέδειξα ότι και είναι)! Είναι Σώμα Κυρίου! Άρα, κανονικά, η ίδια η ερώτησή σας είναι άκυρη. Η «Ορθόδοξη»ερώτησή σας θα πρέπει να είναι: «Αν πέσει κάτω το Σώμα…(κάνει να το πετάξουμε)»; Σε αυτήν την περίπτωση, φυσικά θα απαντούσα ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ! Γυρίζοντας όμως στην πραγματικότητα θα πω –βάσει τον δικών σας νομικίστικων δεδομένων και οπτική- ότι:

α) το γεγονός ότι εξακολουθείτε να μιλάτε για άρτο και οίνο ενώ υποτίθεται ότι έχει μεταβληθεί σε Σώμα και Αίμα είναι ατιμία!

β) το κάνετε όμως αυτό, να το ονομάζετε άρτο και οίνο, διότι η λογική, σας λέει ότι εξακολουθεί να είναι ΚΑΙ άρτος και οίνος!!!!!!!!!!!!!!!! Αυτό βλέπετε και αυτό γεύεστε!

Απέδειξα ξεκάθαρα ότι είναι και Σώμα και Αίμα και άρτος και οίνος ταυτόχρονα!!!!!!!!! Αυτό σημαίνει ότι όταν πέσει ο άρτος ή χυθεί το κρασί, αυτό που θα μαζέψουμε είναι  κρασί και ψωμί!

Να σας εξηγήσω περαιτέρω:

Ο άρτος και οίνος ήταν και Σώμα Του και το Αίμα Του ΟΤΑΝ Ο Κύριος ΤΑ ΌΡΙΣΕ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΔΙΝΕ στους μαθητές και ΟΤΑΝ τα έτρωγαν, μετά παρέμειναν μόνο ως άρτος και οίνος.

Κ.Μπαφίτη, Ο Κύριος δεν όρισε να είναι ο συγκεκριμένος άρτος και οίνος που θα χρησιμοποιηθεί στην τελετή πάντα Σώμα και Αίμα Του, αλλά στην διάρκεια της τελετής. Στην διάρκεια δε της τελετής, μόνο τότε είναι και Σώμα και Αίμα. Μέρος της τελετής όμως, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ, το να πέφτει το Σώμα και Αίμα!!!!! Είναι –κάποια τέτοια απροσεξία- εκτός τελετής!!! Εκτός Θεϊκής σκοπιμότητας!!! Εκτός Θεϊκού ορισμού!!! Είναι Σώμα και Αίμα ΜΟΝΟ όταν τα τρώμε. Αν πέσει κάτω, δεν πρόκειται για ασέβεια και αμαρτία αν το πετάξουμε, διότι Ο Κύριος όταν θέσπισε την ΘΚ, τρώγανε άρτο και πίνανε οίνο σε ένα τραπέζι και λογικό είναι κάποιο τρίμα από τον άρτο και κάποια σταγόνα από τον οίνο (στο στόμα κάποιου ή έστω στην κανάτα) σίγουρα θα «ξέφυγε». Τίποτε, καμία προειδοποίηση από Τον Κύριο.

Ερωτήσεις: Όταν Ο Κύριος μοίρασε τον άρτο και οίνο, να πήρε τι μεζούρα να μετρήσει τις ποσότητες ώστε να μοιράσει τον άρτο και οίνο και να μην μείνει τίποτα; Όχι. Μήπως τους είπε να υπολογίζουν την ποσότητα; Όχι. Τότε, όταν τέλεσαν την συγκεκριμένη τελετή, μετά, ο όποιος άρτος και οίνος που λογικά μπορεί να έμεινε (πόσο μάλλον όταν Ο Κύριος δεν τους δίνει καμία διευκρίνηση), τι τα κάνανε; Θα μπορούσε να είχε μείνει π.χ. λίγο «Αίμα» στο ποτήρι κάποιου, ή έστω σταγόνες. Να τους είπε να αρχίσουν να γλύφουν το ποτήρι (όπως κάνουν κάποιοι παπάδες όταν στάζει ο οίνος πάνω στο πανί κατά την χορήγησή του σε αυτόν που μεταλαμβάνει);; Αυτό, αν θέλετε να είστε συνεπής με τον νομικισμό σας, θα πρέπει να πιστεύετε. Από την άλλη, μη μου πείτε ότι α) συνέχισαν το γεύμα τους με τον ίδιο τον άρτο ως άρτο και με τον ίδιο οίνο ως οίνο (όπου προκύπτουν τρίματα και σταγόνες!) διότι αυτό για σας είναι μόνο Σώμα και Αίμα, και β) μην μου πείτε ότι ξαφνικά τερμάτισε το γεύμα τους(!) και γ)μην μου πείτε ότι αν είχε μείνει άρτος και οίνος δεν το αποθηκεύσανε κάπου ως κάτι το ιερό, διότι αυτό θα έπρεπε να τους πει Ο Κύριος να κάνουν στα πλαίσια της λογικής σας, καθώς για σας είναι μόνο Σώμα και Αίμα! Θα έπρεπε να το κάνουν παρόλο που άλλος έφαγε και ήπιε από αυτό και την επομένη άλλος ίσως το έτρωγε και έπινε(αλλά ως τι;)! Δεν μπορεί δηλαδή να πέταξαν το Σώμα και Αίμα (σε πιθανή μορφή τριμμάτων ή σταγόνων), ούτε να το χρησιμοποιήσουν ξανά, διότι πρέπει για σας εκ νέου να προηγηθεί προσευχή στο Άγιο Πνεύμα για να γίνει μεταβολή, εκτός αν δεν χρειάζεται εφόσον υποθέσουμε ότι εξακολουθεί να είναι Σώμα και Αίμα! Πότε λοιπόν παύει να είναι Σώμα και Αίμα;; Ή μήπως δεν «μεταβάλλεται» ποτέ πάλι σε άρτο και οίνο;; Ελεήστε μας, αλλά και τον εαυτό σας, και μην απαντάτε σε αυτά με τραγελαφικές απαντήσεις.

    -Κ.Μπαφίτη, ήταν μία τελετή με σκοπό την κοινωνία, την αγάπη, την ζωή, και όχι μία νομικίστικη τελετή όπου κινδύνευαν οι μαθητές αν έπεφτε στο τραπέζι ή κάτω κάποιο τρίμα ή σταγόνα. Όλα τα άλλα είναι «ανθρώπινες εντολές και παραδόσεις», παραμύθια της χαλιμάς για εκείνα τα κρύα βράδια στο χωριό, εξαιτίας των οποίων παραμερίζετε το αγνό θέλημα Του Κυρίου και μέμφεστε τα παιδιά Του Θεού ως αιρετικούς (επειδή έχουν άλλη κατανόηση) και καπηλεύεστε την τελετή για να δικαιολογηθεί η ύπαρξη του ειδικού ιερατείου σας.

Καμία σχέση η κατανόησή σας και οι πρακτικές σας με τον Χριστιανισμό. Για αυτό και δεν βλέπουμε στα λόγια Του Κυρίου ή στα λόγια του Παύλου (και στους ευαγγελιστές) κάποια προειδοποίηση για το ενδεχόμενο ενός τέτοιου δήθεν κινδύνου. Ο άρτος και οίνος είναι Σώμα και Αίμα για τους παραβρισκόμενους στην τελετή, όχι για το πάτωμα, και όχι για να κάθεται μετά κάπου σε ένα ράφι ή ψυγείο. Έξω από τις απλές προθέσεις της τελετής, ο άρτος και οίνος, δεν είναι παρά… άρτος και οίνος.

Και σας θυμίζω και πάλι ότι φυσικά Ο Κύριος θα ονόμαζε τον οίνο στο ποτήρι που κρατούσε, το οποίο μόλις δευτερόλεπτο πριν όρισε ως Αίμα Του από το Οποίο ήπιαν ως: «γέννημα της αμπέλου», διότι ήταν και αυτό. Θυμίζω:

Μάρ.14:24-25 Και είπε προς αυτούς· Τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το περί πολλών εκχυνόμενον. 25 Αληθώς σας λέγω ότι δεν θέλω πίει πλέον εκ του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον εν τη βασιλεία του Θεού.

Δεν ήταν λοιπόν για Τον Κύριο και Αίμα Του και οίνος;; Ε, όχι, δεν θα χάσουμε και τα μυαλά μας! Δεν ήταν για τον Μάρκο (14:24-25) ο οποίος γνώριζε φυσικά ό,τι ήταν να ξέρει για την τελετή, και για αυτό και μπόρεσε να το καταγράψει έτσι;!; Ούτε για τον Ματθαίο (26:28-29) ο οποίος επίσης γνώριζε φυσικά ότι ήταν να ξέρει για την τελετή, και για αυτό και μπόρεσε να το καταγράψει έτσι!;!;

Ερώτηση: Αν υποθέσουμε ότι τύχαινε και χυνότανε το κρασί που κάποιος κρατούσε εκείνη την στιγμή, δεν θα το θεωρούσε Ο Κύριος «γέννημα της αμπέλου»;;; Ή θα τους έλεγε να τρέξουν να το μαζέψουν;; Τι συζητάμε…

Επισημάνω επίσης το αυτονόητο (;) ότι φυσικά Ο Κύριος δεν θα έπινε το Αίμα Του στην τελετή της ΘΚ, κάτι που θα σοκάριζε τους μαθητές Του λογικά! Ήταν έτσι Αίμα Του μόνο για αυτούς και μόνο κατά την εκπλήρωση της πρόθεσής Του! Την όποια στιγμή, που αυτή η πρόθεση δεν εκπληρώνεται, δεν υπάρχει εκείνη την στιγμή ο ορισμός Του Κυρίου πάνω στα δύο αυτά υλικά.

Το δε ίδιο το κρασί που τους είπε ότι ήταν Αίμα Του, το ονόμασε «γέννημα της αμπέλου»:

***διότι το κρασί σκέτο, πάνω στο τραπέζι δεν είναι ο σκοπός, δεν έχει να κάνει με την τελετή, με την πρόθεσή της τελετής Του, αλλά με την απόλαυσή του. Το ίδιο όμως αυτό κρασί που ήταν και για την απόλαυση τους, ταυτόχρονα ήταν να είναι κατά την πρόθεσή Του και κοινωνία Αίματος. Λεπτά γράμματα αυτά κατάντησαν, αλλά είναι για τους σώφρονες και συνετούς.

Είτε λοιπόν το κρασί πάνω στο τραπέζι, είτε στο πάτωμα, είτε σταγόνες πάνω στο ρούχο, εκείνη την στιγμή, είναι εκτός Θεϊκών προθέσεων, εκτός του σκοπού της τελετής και απλά μέρος της απόλαυσης όπως όλα τα ποτά και φαγητά. (Πολύ ξύλο θα φάω από «Ορθοδόξους» J J)

Που μας φέρνει στην δεύτερο λόγο που το ονόμασε «γέννημα της αμπέλου»:

***διότι ο σκοπός της συνεύρεσής τους, δεν ήταν μόνο η θέσπιση της τελετής της ΘΚ, αλλά και η απόλαυση του δείπνου τους και γενικότερα η τελευταία χαρά μεταξύ τους. Έτσι, δεν ήθελε μόνο να λάβουν το Σώμα και Αίμα Του, αλλά και ταυτόχρονα να απολαύσουν τον άρτο και οίνο (και όλα τα άλλα φαγητά μαζί), ως άρτο και οίνο και Σώμα και Αίμα (για αυτό δεν άλλαξε την όψη και γεύση αυτών)!

 

Ξέρω ότι και εσείς και οι αναγνώστες τα ακούνε αυτά μάλλον για πρώτη φορά, αλλά τα ακούτε ενώπιον Του Τριαδικού Θεού που λέτε ότι πιστεύετε και υπηρετείτε και σίγουρα δοκιμάζεστε… θα σταθείτε άραγε με ειλικρίνεια απέναντι σε αυτό ή ως φανατικοί θρησκευόμενοι τυφλωμένοι στην σκιά άλλων («πατέρων»);

 

Σας απάντησα λοιπόν κ.Μπαφίτη στην πράγματι απλή ερώτησή σας, με πράγματι μία απλή αν και εμπεριστατωμένη απάντηση. Ο Κύριος ας κάμει χάρη και ας δώσει την αύξησή Του. Αμήν.

 

Συνεχίζετε στο ίδιο σημείο και συμπληρώνετε τα ακόλουθα στην σειρά.

 

Τ*) 1) Λέτε ότι κατά τους Χριστιανούς της αρχαίας Εκκλησίας «σήμαινε ΜΕΤΑΒΟΛΗΝ». Ποιους αρχαίους Χριστιανούς;; Πάντως οι συγγραφείς των βιβλίων της ΚΔ, (οι 3 ευαγγελιστές και ο Παύλος) δεν μίλησαν για μεταβολή! Τυχαίο; Αυτοί ομόφωνα κατέγραψαν και έμεναν στο «τούτο είναι», όχι σε ένα «τούτο το κρασί το μετέβαλα» και πουθενά δεν βλέπουμε καμία νύξη έστω για μεταβολή, ή και για ειδικό ιερατείο, αναίμακτη θυσία, επίκληση Αγίου Πνεύματος. ΤΙΠΟΤΑ! Κανένα τέτοιο παράδειγμα δεν άφησε Ο Κύριος.

2) Μιλάτε συνεχώς για τους αρχαίους Χριστιανούς λες και η «Ορθοδοξία» έχει σχέση με τον αρχαίο Χριστιανισμό. Αυτή η καραμέλα-καπήλευση πρέπει κάποτε να σταματήσει και φυσικά θα κάνω ό,τι μπορώ (και) για αυτό μέσω της εδώ ιστοσελίδας μου (www.ipertisalithias.gr ).

 

Αναφέρετε στην συνέχεια διάφορους χωρίς να μας λέτε ποιο αιώνα ήταν και από ποια συγγράμματα πήρατε τους λόγους τους…

3) Ο Κύριλλος Αλεξανδρείας είναι 4^ο - 5^ο αιώνα(!), οπότε αρκετά μακριά από την πρώτη Εκκλησία για να είναι αξιόπιστος. Ο νοθευμένος Χριστιανισμός είχε ήδη αρχίσει να απλώνεται. Εξάλλου η θέση μου είναι αυτή που ερμηνεύει τα αυτονόητα ορθά –βάσει συμφραζόμενων- τα λεγόμενα Του Κυρίου και του Παύλου.

4) Ο Ιγνάτιος Αντοχείας (1^ου αιώνα) συμφωνεί με τους ευαγγελιστές και τον Παύλο. Φυσικά έτσι και εγώ συμφωνώ μαζί του, επειδή συμφωνεί με αυτούς. Είναι ο άρτος πράγματι «σάρξ» Χριστού. Οπότε τι μας τον αναφέρεται; Σας είπα εγώ ότι δεν είναι σάρκα Χριστού;; Οπότε.. ευχαριστώ για το τίποτα, αν και δεν σας ευχαριστώ για την απίστευτη ψεύτικη εντύπωση που αφήνετε ότι εγώ δεν πιστεύω ότι είναι «σάρξ». Πάλι το λέω, είναι και «σάρξ» (χωρίς να δίνω περαιτέρω εξηγήσεις), όπως ακριβώς και Ο Κύριος το έβλεπε (κάτι που απέδειξα). Επειδή εσείς δίνετε άλλη ερμηνεία στη λέξη «σαρξ», δεν σας δίνει το δικαίωμα να προσάπτετε την δική σας ερμηνεία στα λεγόμενα του Ιγνάτιου.

5) Ο Ιουστίνος ο μάρτυς (περίπου 110-165μ.Χ.!), όπως είπα αλλού, επαληθεύει τους ευαγγελιστές και τον Παύλο, καθότι λέει ο άνθρωπος: «του σαρκοποιηθέντος Ιησού και σάρκα και αίμα ΕΔΙΔΑΧΘΗΜΕΝ ΕΙΝΑΙ». Τα προηγούμενα αυτών των λόγων περί μεταβολής διακρίνονται ως δική του ερμηνεία επί όσων διδάχθηκε («εδιδάχθημεν»). Κανένα πρόβλημα. Πρόβλημα είναι όταν τόσο προκλητικά θέλετε να αγνοήσουμε τόσα πολλά που μας προμήθευσε Ο Θεός που σας γνωστοποίησα δια της ΚΔ (και μέσω κοινής λογικής!) και να μην μείνουμε στις αληθινές ξεκάθαρες προθέσεις Του Κυρίου όπως αυτές μας δίνονται με τις διάφορες περιγραφές και στα σκόπιμα λόγια Του: «τούτο είναι..», αλλά να δεχτούμε να προσάψουμε στις προθέσεις Του Κυρίου ένα αυθαίρετο -στα συμφραζόμενα- «τούτο το έκανα», «τούτο μετεβλήθη…». Έ όχι, δεν θα το κάνω. Καμία ΑΠΟΛΥΤΩΣ αυθεντία δεν έχει η «Ορθοδοξία» επί την ερμηνεία των Γραφών (πράγμα που δείχνω συνεχώς), το αντίθετο!!! Με ότι καταπιάστηκε η «Ορθοδοξία» από την Γραφή, βρήκα ότι το αλλοίωσε, το διέλυσε, ποδοπάτησε την απλή λογική του, και έχει το θράσος να θεωρεί ότι έχει σχέση με τον Χριστό και τους αποστόλους. Αν και αναφέρεται σε άλλη περίπτωση ο Ιωάννης, πόσο τέλεια όμως ταιριάζει το Αποκ.3:17-18: «Διότι λέγεις ότι πλούσιος είμαι και επλούτησα και δεν έχω χρείαν ουδενός, και δεν εξεύρεις ότι συ είσαι ο ταλαίπωρος και ελεεινός και πτωχός και τυφλός και γυμνός· 18 συμβουλεύω σε να αγοράσης παρ' εμού χρυσίον δεδοκιμασμένον εκ πυρός διά να πλουτήσης, και ιμάτια λευκά διά να ενδυθής και να μη φανερωθή η αισχύνη της γυμνότητός σου, και χρίσον τους οφθαλμούς σου με κολλούριον διά να βλέπης.»

     Άρα λοιπόν η αρχαία Εκκλησία απ’ό,τι διαβάζω στην ΚΔ συμφωνεί μαζί μου∙ εγώ επίσης, όπως ο Ιουστίνος και ο Ιγνάτιος, μένω στο ότι η διδασκαλία του Κυρίου και μαθητών είναι το «Τούτο είναι», η διαφορά μου με τον Ιουστίνο είναι ότι δεν μιλάω για μεταβολή.

 

6) Κλείνετε αυτό το σημείο σας (20) λέγοντας:

«Μάλλον δεν κατανοείτε το θέμα όπως το κατανοούσε η αρχαία Εκκλησία. Δεν ερμηνεύετε την Αγία Γραφή όπως η αρχαία Εκκλησία, αλλά κατά το δοκούν.»

J J Οι αναγνώστες κρίνουν.

 

 

Υ*) Εδώ έχουμε άλλα απίστευτα πράγματα.

1) Σχετικά με το «γέννημα της αμπέλου» ήδη απάντησα εδώ στο Σ*) 4).

2) Λέτε: «Ο άρτος και ο οίνος της Ευχαριστίας ΔΕΝ παραμένουν ψωμί και κρασί. Που το είδατε αυτό; Οι ευαγγελιστές είναι ΣΑΦΕΣΤΑΤΟΙ.»

Σχολιασμός: Εφόσον οι ευαγγελιστές είναι ΣΑΦΕΣΤΑΤΟΙ… γιατί δεν συμφωνείτε μαζί τους!;!; Ήδη ευκόλως απέδειξα και στην πρώτη κριτική μου, αλλά και σε αυτήν εδώ ότι παραμένουν ταυτόχρονα ψωμί και κρασί! Δηλαδή χρειάστηκε να αποδείξω το αυτονόητο(!), ότι εφόσον βλέπουμε άρτο και οίνο, και γευόμαστε άρτο και οίνο, ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΎΜΕ με κανένα νόμο της λογικής να αρνηθούμε ότι είναι ΚΑΙ άρτος και οίνος ταυτόχρονα! Είναι σαν να έχουμε δύο διαστάσεις κ.Μπαφίτη που εφάπτονται. Λέτε να μην μπορεί Ο Κύριος να το κάνει αυτό; Ό,τι και να λέτε, και όμως, αυτό έκανε.

Τα λόγια Του Κυρίου μας περί «γέννημα αμπέλου» είναι και στον Ματθαίο και στον Μάρκο (από τον Πέτρο). Στην προηγούμενη κριτική μου είχα γράψει τα εξής βαρυσήμαντα (σας μαρκάρω εδώ σε κίτρινο κάποια σημεία που δεν πρέπει να ξεχνάμε, διαβάστε μόνο αυτά αν θέλετε για συντομία) :

** Υπάρχει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό όμως. Πως μπορούσαν, έστω αν δεχτούμε λάθος εκ μέρους του Ματθαίου και του Μάρκου(!)… να κάνουν ένα τέτοιο λάθος;; Μα αν υποθέσουμε ότι γνώριζαν ότι το κρασί μεταβάλλεται θαυματουργικά από Τον Κύριο, πως είναι δυνατόν να γράψουν –έστω και κατά λάθος (!) και οι δύο (!)- ότι αυτό εξακολουθεί να είναι «γέννημα της αμπέλου»;; Εσύ φίλε αναγνώστη θα μπορούσες να κάνεις ένα τέτοιο λάθος και γραπτώς μάλιστα;

** Από τον «διαφωνούντα» Λουκά (με τον Ματθαίο και Μάρκο) λοιπόν, διαβάζουμε:

Λου.22:15-20 Και είπε προς αυτούς· Πολύ επεθύμησα να φάγω το πάσχα τούτο με σας προ του να πάθω· 16 διότι σας λέγω, ότι δεν θέλω φάγει πλέον εξ αυτού, εωσού εκπληρωθή εν τη βασιλεία του Θεού. 17 Και λαβών το ποτήριον, ευχαρίστησε και είπε· Λάβετε τούτο και διαμοιράσατε εις αλλήλους· 18 διότι σας λέγω ότι δεν θέλω πίει από του γεννήματος της αμπέλου, εωσού έλθη η βασιλεία του Θεού. 19 Και λαβών άρτον, ευχαριστήσας έκοψε και έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο κάμνετε εις την ιδικήν μου ανάμνησιν. 20 Ωσαύτως και το ποτήριον, αφού εδείπνησαν, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον.

 

    Και πάλι όμως, ας το προσέξουμε αυτό, αυτή η περικοπή, διαφωνεί με τον Ματθαίο και Μάρκο όσον αφορά την σειρά των γεγονότων, όχι απαραίτητα όσον αφορά την ουσία, υπό την έννοια ότι δεν αναιρεί ότι ο Λουκάς επίσης πίστευε ότι το κρασί εξακολουθούσε να είναι και κρασί μετά την τελετή της ΘΕ. Απλούστατα, δεν κάνει αναφορά στο μετά της τελετής σχετικά με το κρασί όπως κάνουν οι άλλοι δύο. Προφανώς ο Λουκάς δεν θεωρούσε σημαντικό το που θα έβαζε την δήλωση Του Κυρίου: «δεν θέλω πίει από του γεννήματος της αμπέλου, εωσού έλθη η βασιλεία του Θεού», δηλαδή πριν ή μετά την τελετή της Θείας Κοινωνίας.

 

Α)2. Στην ουσία, τα ίδια με τον Ματθαίο και Μάρκο, λέει και ο Παύλος. Στο μυαλό του ήταν και Σώμα και Αίμα Κυρίου και άρτος και οίνος. Προσέξτε ότι δεν λέει όποιος τρώγει το Σώμα και Αίμα αναξίως (κάτι που θα μπορούσε και θα ταίριαζε έστω λίγο παραπάνω, στην Ορθόδοξη θεολογία), αλλά όποιος τρώει τον άρτο και πίνει από το ποτήρι (εννοείται με το κρασί / πάλι τίποτε περί μεταβολής) αναξίως, είναι ένοχος απέναντι… στο Σώμα και Αίμα Του Κυρίου:

Α’Κορ.11:27-30 Ώστε όστις τρώγη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος θέλει είσθαι του σώματος και αίματος του Κυρίου. 28 Ας δοκιμάζη δε εαυτόν ο άνθρωπος, και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου· 29 διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου. 30 Διά τούτο υπάρχουσι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και αποθνήσκουσιν ικανοί.

Αν ο Παύλος πίστευε ότι τα υλικά είχαν υπερφυσικά μεταβληθεί σε Σώμα και Αίμα, τότε λογικά θα έδινε βαρύτητα διδακτική στο να τα ονόμαζε Σώμα και Αίμα, ασχέτως αν θα πίστευε ότι ήταν ταυτόχρονα και άρτος και οίνος. Υπάρχουν και άλλα που μπορούμε να πούμε εδώ, αλλά τα αφήνω για τώρα…

 

3) Λέτε: «Ο Ιησούς πήρε άρτο και ΑΦΟΥ ΕΥΛΟΓΗΣΕ, όχι απλά το καλεί ‘’σώμα μου’’, αλλά λέει ‘’ΤΟΥΤΟ ΕΣΤΙ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΟΥ’’. Αυτό που κρατάω είναι το Σώμα μου. Ο Ιησούς, ΑΦΟΥ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕ, δεν μιλάει για κρασί, αλλά για ΑΙΜΑ. Ο ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ άρτος, μετά την ΕΥΛΟΓΙΑ του Ιησού, είναι Σώμα Του. Ομοίως και για τον οίνο. Μετά την ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ του, είναι Αίμα Του.»

Σχόλια: α) Τι είναι αυτά τα κεφαλαία εδώ κ.Μπαφίτη; Θα μιλάμε σοβαρά ή θα κοροϊδεύετε; Πως αφήνετε να εννοηθεί ότι κάποια μεταβολή συνέβη με την ευλογία/ευχαριστία στον Θεό. Το έχετε ανάγκη για να δικαιολογήστε την πίστη σας σε «μεταβολή» του άρτου και οίνου κατόπιν προσευχής ειδικού ιερέα. Τα δεδομένα όμως, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις:

Διαβάζουμε στο Ματθαίο (26:26-27) και Μάρκο (14:22-23) ότι Ο Κύριος πήρε τον άρτο και «ευλόγησε» και πήρε τον οίνο και «ευχαρίστησε». Οι λέξεις εδώ «ευλόγησε» και «ευχαρίστησε» είναι -εννοείται- εδώ συνώνυμες, σημαίνουν σχεδόν το ίδιο πράγμα, δηλαδή αναφέρονται, το πρώτο («ευλόγησε») έμμεσα σε προσευχή προς τον Θεό (καθότι λόγω της προσευχής ευχαριστίας ο Θεός ευλογεί τα αγαθά μας) και το άλλο («ευχαρίστησε») άμεσα. Αυτή η ευχαριστία και ευλογία λοιπόν που απηύθυνε Ο Κύριος ενώπιον Του Πατέρα Θεού δεν εμπεριείχε κάποιο αίτημα μεταβολής των υλικών αυτών!

Οι συγγραφείς χρησιμοποιούν και την λέξη «ευλόγησε» εναλλάξ με την λέξη «ευχαρίστησε» ως τρόπο του λέγειν. Αυτό, ότι δεν είναι διαφορετικές πράξεις (το λέω για κάθε ενδεχόμενο), επίσης φαίνεται, από το ότι ο ίδιος ο Λουκάς δεν αναφέρει καν το «ευλόγησε»(!), αλλά εμμέσως πλην σαφώς το «ευχαρίστησε», διαβάζουμε: (με σχόλια δικά μου ενδιάμεσα):

Λου.22:17-20 Και λαβών το ποτήριον, ευχαρίστησε και είπε· Λάβετε τούτο και διαμοιράσατε εις αλλήλους· 18 διότι σας λέγω ότι δεν θέλω πίει από του γεννήματος της αμπέλου, εωσού έλθη η βασιλεία του Θεού. 19 Και λαβών άρτον (εδώ θεσπίζει την τελετή της ΘΚ και πάλι χρησιμοποιεί την ίδια λέξη «ευχαριστήσας» όπως πριν), ευχαριστήσας έκοψε και έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο κάμνετε εις την ιδικήν μου ανάμνησιν. 20 Ωσαύτως και το ποτήριον(«ωσαύτως» σημαίνει «καθώς», «με τον ίδιο τρόπο», άρα, εδώ εννοεί ή α] με τον ίδιο τρόπο πήρε και το ποτήρι ή β] με το ίδιο τρόπο ευχαρίστησε ξανά και πήρε (όπως τον άρτο)… το ποτήρι. Σημασία έχει ότι όπως και να’χει η προσευχή ευχαριστίας αφορά και στις περιπτώσεις, είτε κατόπιν μίας που ίσχυε και για τα δύο υλικά ή δύο προσευχές «ευχαριστίας», μία για το καθένα. Πάντως σημασία έχει ότι η λέξη «ευλογήσε» δεν κρίθηκε αναγκαία. Εξάλλου με την ευχαριστία Ο Θεός Πατέρας έρχεται και ευλογεί/αγιάζει τις τροφές μας, η ευχαριστία και η ευλογία είναι ουσιαστικά δύο πλευρές μίας… προσευχής!), αφού εδείπνησαν, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον.

β) Λέτε: «Μετά την ΕΥΛΟΓΙΑ του Ιησού». Όχι, δεν είναι η ευλογία α)του Ιησού β) απευθυνόμενος προς τον άρτο, αλλά η ευλογία Του Πατέρα μέσω Του Ιησού προς τον άρτο. Αυτό, εννοείται. Το «αφού ευλόγησε» είναι τρόπος του λέγειν. Για αυτό διαβάζουμε αλλού:

Λου.9:16 Λαβών δε τους πέντε άρτους και τους δύο ιχθύας, ανέβλεψεν εις τον ουρανόν και ευλόγησεν αυτούς και κατέκοψε, και έδιδεν εις τους μαθητάς διά να βάλλωσιν έμπροσθεν του όχλου.

Δηλαδή απευθύνθηκε στον Θεό και έτσι επέφερε την ευλογία Του Θεού σε αυτά. Είναι έτσι προσευχή προς Τον Θεό και το ρήμα «ευλόγησε» ένα «τρόπος του λέγειν» που σημαίνει εδώ ότι Ο Κύριος έλαβε τους άρτους και τα ψάρια και ενώ τα κρατούσε ζήτησε την ευλογία/αγιασμό του Θεού Πατέρα για αυτά.

Θα μπορούσε κάποιος επίσης να σκεφτεί ότι το «αφού ευλόγησε» μπορεί να σημαίνει «αφού είπε στον Θεό καλά λόγια Ο Ιησούς για τον άρτο», λέγοντας π.χ. κάτι όπως: Σε ευχαριστούμε Θεέ μας για την καλή, νόστιμη και ωφέλιμη αυτή τροφή μπροστά μας, όλα προερχόμενα από την δική σου δημιουργία.» Δεν το αποκλείω. Σημασία έχει ότι και στις δύο περιπτώσεις/ερμηνείες 1. δεν απευθύνεται Ο Κύριος προς τον άρτο, αλλά και ότι ο καθαγιασμός του προέρχεται από Τον Πατέρα που έλαβε την προσευχή ευχαριστίας. 2. Στην τελική λέει «ευλόγησε» όχι «μετέβαλε»!

Ο δε Μάρκος για την ίδια περίπτωση, πάλι ταυτίζει την «ευλογία» με την προσευχή ευχαριστίας(!), γράφει:

Μάρ.8:6-7 Και προσέταξε τον όχλον να καθήσωσιν επί της γής· και λαβών τους επτά άρτους, αφού ευχαρίστησεν, έκοψε και έδιδεν εις τους μαθητάς αυτού διά να βάλωσιν έμπροσθεν του όχλου· και έβαλον. 7 Είχον και ολίγα οψαράκια· και ευλογήσας είπε να βάλωσι και αυτά.

Συγκρίντε τις δύο αυτές περικοπές.

 

Ο Κύριος λοιπόν «ευχαρίστησε» και έτσι «ευλόγησε» καθώς προσκάλεσε την ευλογία Του Θεού στα δύο υλικά αυτά (τον άρτο και οίνο), όπως ακριβώς με τους άρτους και τα ψάρια.

Εναλλάξ λοιπόν οι συγγραφείς χρησιμοποιούν τις δύο λέξεις αυτές.

γ) Τώρα, έχοντας κάνει αυτές τις διευκρινήσεις, απόδειξη ότι δεν γνώριζαν περί κάποιου τέτοιου αιτήματος μεταβολής, είναι ότι και ο Ματθαίος και ο Μάρκος και ο Λουκάς και ο Παύλος δεν μας το επισημαίνουν αυτό, κάτι που θα προβλέπονταν καθότι θα ήταν σημαντικό και αξιοσημείωτο. Σκοπίμως έμειναν στα λόγια Του Κυρίου!!!!!!!!!!!!!!!!! Αυτό θα κάνουμε και εμείς.

δ) Το να τονίζετε κ.Μπαφίτη ότι μετά την ευλογία/ευχαριστία μίλησε Ο Κύριος για Σώμα και Αίμα, υπονοώντας ότι έλαβε απαραίτητα μέρος μία μεταβολή των στοιχείων, δεν χρησιμεύει σε κάτι:

**εφόσον ο άρτος και οίνος ήταν να είναι ταυτόχρονα και για τροφή φυσική, φυσικά θα ευχαριστούσαν Τον Θεό για αυτά, ιδιαίτερα αν αυτά θα είχαν μέρος στην τελετή της ΘΚ.

**εφόσον ο άρτος και οίνος εξακολουθούν να είναι στην όψη και γεύση άρτος και οίνος μετά την προσευχή!

**εφόσον Ο Κύριος μετά την προσευχή είπε «Τούτο είναι», και όχι π.χ. «εκείνο το κρασί για το οποίο ευχαριστήσαμε το άλλαξα/μετέβαλα σε Αίμα μου» ή «τούτο το κάνω/έκανα».

**εφόσον κατά τον Ματθαίο και Μάρκο ο οίνος, δευτερόλεπτα μετά την προσευχή, εξακολουθούσε να είναι κατά την ΘΚ «γέννημα της αμπέλου»(!), καθώς και βάσει των λόγων και του Παύλου αναφερόμενος στην ΘΚ: «ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου».

Θυμίζω εδώ ότι: 1. Το ότι ο Λουκάς έχει σε άλλη σειρά τα γεγονότα, είναι άσχετο με το θέμα της μεταβολής και άρα δεν σημαίνει ότι πίστευε σε μεταβολή στοιχείων, ότι δήθεν κατά την ΘΚ δεν ήταν και Σώμα και Αίμα.

2. Ο Ματθαίος φέρει μία ιδιαίτερη βαρύτητα ως μάρτυρας, διότι παρευρίσκονταν ο ίδιος στον τελευταίο δείπνο, ενώ ο Λουκάς όχι (τις πληροφορίες του τις πήρε μάλλον από τον Παύλο με τον οποίο ήταν συνοδοιπόροι, ο οποίος επίσης δεν ήταν στον τελευταίο δείπνο, αλλά λογικά με την σειρά του επίσης άκουσε από άλλον. Ο δε Κύριος δεν έκρινε αναγκαίο να του δώσει αυτές τις πληροφορίες διότι ο σκοπός δεν ήταν να τον πληροφορήσει για όλες τις λεπτομέρειες εκείνου του δείπνου, αλλά για όλα όσα αφορούν τους πιστούς -που δεν είχαν παραβρεθεί εκεί- σχετικά με την τέλεση της ίδιας της τελετής).

3) Από την άλλη, ο Μάρκος που επίσης δίνει την ίδια μαρτυρία με τον Ματθαίο, μάλλον πήρε την πληροφορία αυτή από τον Πέτρο καθότι ήταν μαθητής του, ο οποίος Πέτρος επίσης (όπως ο Ματθαίος) παρευρίσκονταν στον τελευταίο δείπνο.

Ένα σημείο εδώ: Ακόμα συζητιέται από «ειδικούς» αν ο Ματθαίος πήρε πληροφορίες από το Ευαγγέλιο του Μάρκου ή το αντίθετο. Στην πρώτη περίπτωση, και πάλι όμως εννοείται ότι -άδολα- δεν αντέγραψε ό,τι να’ναι, αλλά μόνο τα σημεία λογικά που γινόντουσαν α) σύμφωνα με την μνήμη του καθώς τα διάβαζε β) και φυσικά, δεν θα αντέγραφε πράγματα που θα θεωρούσε παράλογα (εξάλλου δεν υπήρχαν τέτοια/θα δείτε γιατί το λέω αυτό αργότερα), και συμπλήρωσε τις λεπτομέρειες/γεγονότα που δεν υπάρχουν στο Ευαγγέλιο του Μάρκου. Αυτή η χρήση του Ευαγγελίου του Μάρκου από τον Ματθαίο είναι απολύτως φυσιολογική, διότι ο σκοπός ήταν κοινώς: όχι να αναδειχτούν οι ίδιοι, αλλά η ζωή Του Κυρίου.

4) Η δε καταγραφή όμως του Ματθαίου έχει και δύο ιδιαίτερες λεπτομέρειες που δεν έχουν οι άλλες διηγήσεις, δείτε την (με σχόλιο δικό μου σε κόκκινο). Ας δούμε πρώτα την με μικρότερη βαρύτητα λεπτομέρεια όσον αφορά το θέμα μας και μετά την δεύτερη, την με μεγάλη βαρύτητα. Διαβάζουμε:

Ματθ.26:27-29 και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας (τι είχε μέσα;), έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Πίετε εξ αυτού πάντες· 28 διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. 29 Σας λέγω δε ότι δεν θέλω πίει εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον μεθ' υμών εν τη βασιλεία του Πατρός μου.

    Ας δούμε την πρώτη λεπτομέρεια, το «μεθ’υμών». Εδώ ο Ματθαίος δεν αναφέρει απλά ότι Ο Ίδιος θα πιει νέο οίνο, αλλά ότι θα τον πιει μαζί τους. Δηλαδή για τον Ματθαίο, η κατανόηση ήταν, ότι και οι ίδιοι θα πιουν από αυτόν τον νέο οίνο μαζί με Τον Κύριο, κάτι που μάλλον μειώνει τον χαρακτήρα μίας μεταφορικής σημασίας. Δηλαδή, γιατί Ο Κύριος να τους πει κάτι τέτοιο χωρίς καμία διευκρίνιση (όπως κάνει σε άλλη περίπτωση) δίνοντας τους την λάθος εντύπωση ότι θα μετέχουν σε ένα τέτοιο τραπέζι κάποια στιγμή στην βασιλεία Του Πατέρα Του;

   Ας δούμε την δεύτερη λεπτομέρεια, το «εκ τούτου». Τι καταλαβαίνετε φίλοι αναγνώστες; Είναι δυνατόν να κρατάει Ο Κύριος στο χέρι Του το ποτήρι με το κρασί (!) να ευχαριστεί Τον Θεό για αυτό, και να λέει το «τούτο είναι το Αίμα μου» και να συνεχίζει διευκρινίζοντας: «θέλω πίει εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου» και αυτό που ήταν μέσα στο ποτήρι να μην εξακολουθούσε να είναι κρασί;;;;;;;;;;;;;;;;; Δηλαδή ήταν κρασί πριν προσευχηθεί, και μετά την προσευχή και μόλις πριν πει «Τούτο είναι το Αίμα μου», αλλά αμέσως μετά, έχοντας πει «τούτο είναι το Αίμα μου», να μην εξακολουθεί να είναι κρασί ενώ εξακολουθεί να κρατάει το ποτήρι και να το ονομάζει «γέννημα της αμπέλου»!! Κι όμως, αυτό θέλει η «Ορθοδοξία» να καταπιείτε αμάσητο!

     Τι άλλο να σκεφτούνε οι μαθητές δηλαδή; Σκεφτείτε το σαν να κάθεστε στο τραπέζι μεταξύ των αποστόλων και βλέπετε όλα αυτά τα διαδραματιζόμενα. Άρα πάλι βλέπουμε με έναν ιδιαίτερο τρόπο στον Ματθαίο ότι για τον Κύριο ήταν άρτος και οίνος προς απόλαυση και Σώμα και Αίμα προς κοινωνία μαζί του…ταυτόχρονα! Όλα, μα όλα, αυτό δείχνουν, πως να το κάνουμε! Τι αλλόκοτο θα ήταν να ευχαριστούσε Ο Κύριος Τον Θεό για αυτά, και αμέσως μετά να τα έχει δήθεν μεταβάλει κυριολεκτικά σε Σώμα και Αίμα.

    Αν δεν καταλάβει κανείς τις προθέσεις Του Κυρίου στην τράπεζα με τους μαθητές του, δεν μπορεί να καταλάβει σωστά την τελετή, ούτε και το «τούτο είναι».

ε) Τώρα, αν το κρασί που κρατούσε το θεωρούσε κυριολεκτικά μόνο ως Αίμα ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΎΣΕ ΝΑ ΠΕΙ «τούτο -το κρασί- είναι το Αίμα μου…», αλλά ΕΠΡΕΠΕ να πει κάτι όπως: «Τούτο το μεταβάλω σε Αίμα μου» για να καταλάβουμε ότι, δευτερόλεπτα μετά (…!) το άλλαξε και δεν είναι πλέον κρασί με κανέναν τρόπο. Αλλά, και δεν το έκανε, και έτσι το κρασί εξακολουθεί να έχει γεύση κρασιού (και όχι μόνο μία κόκκινη μορφή!)… επειδή ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ κρασί. (Τα ίδια ισχύουν φυσικά και με τον άρτο, αλλά για συντομία αναφέρομαι μόνο στο κρασί.)

 

4) Λέτε: «Αυτό που λέει ‘’εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου’’, δεν το λέει για την Θεία Ευχαριστία. Δεν είναι ‘’γέννημα της αμπέλου’’ η Θεία Ευχαριστία που τέλεσε προηγουμένως ο Κύριος, διότι την τέλεσε με άρτο και οίνο. Εδώ όμως αναφέρεται στον οίνο. Δηλαδή, από τον οίνο που χρησιμοποίησε για την Θεία Ευχαριστία, από αυτόν θα πιούνε οι πιστοί στην Βασιλεία του Θεού.»

Σχολιασμός: Α) Μα τι σοφιστεία είναι και αυτή! Λέτε: «Εδώ όμως αναφέρεται στον οίνο». Ε φυσικά κ.Μπαφίτη αναφέρεται στο οίνο εφόσον αυτό το στοιχείο της ΘΚ ήταν το τελευταίο μέρος της ΘΚ (!) πριν μιλήσει για γέννημα αμπέλου! Από αυτό που κρατούσε πήρε αφορμή! Έτσι, «αναφέρεται στον οίνο», αλλά ως μέρος της ΘΚ! Το «γέννημα της αμπέλου» συνειρμικά εννοείται ότι πάει στον οίνο της ΘΚ, όχι στον άρτο. Διαβάζουμε:

«Και είπε προς αυτούς· Τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το περί πολλών εκχυνόμενον. Αληθώς σας λέγω ότι δεν θέλω πίει πλέον εκ του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον εν τη βασιλεία του Θεού»

Δείτε πως συνδέει ο Ματθαίος και ο Μάρκος τα δύο αυτά εδάφια μαζί. Είναι δυνατόν, γράφοντας έτσι, να θέλανε να αποσυνδέσουμε το γεγονός ότι ήταν και οίνος αυτό που ήταν μέσα στο ποτήρι της ΘΚ;;

Β) Τι νόημα είχε να πει ότι Αυτό ήταν το Αίμα Του και αμέσως μετά να πει ότι δεν θα έπινε ξανά από το γέννημα της αμπέλου,  αν δεν θεωρούσε ότι αυτό που κρατούσε δεν ήταν (και) γέννημα της αμπέλου!;!;

Γ) Λέτε: «Δηλαδή, από τον οίνο που χρησιμοποίησε για την Θεία Ευχαριστία από αυτόν θα πιούνε οι πιστοί στην Βασιλεία του Θεού.»

Σχόλια: Δύο λάθη:

**Δεν θα πιουν από αυτόν τον οίνο, αλλά από «νέον» οίνον στην βασιλείαν του Θεού. Έτσι λέει.

**Όταν λέει εδώ «Τούτο είναι το Αίμα μου» λογικά έδειχνε στο ποτήρι και άρα λέγοντας: «δεν θέλω πίει πλέον εκ του γεννήματος της αμπέλου…» έφερνε στην σκέψη Του το «γέννημα της αμπέλου» σαν αυτό που βρίσκονταν μέσα στο ποτήρι. Απλά τα πράγματα. Συνεχίζουμε.

 

5) Λέτε: «Όμως, ο απ Παύλος γράφει· ‘’ Τα φαγητά είναι διά την κοιλίαν και η κοιλία διά τα φαγητά· πλην ο Θεός και ταύτην και ταύτα θέλει καταργήσει’’ (Α Κορινθίους, στ 13). Επομένως, μιλάει ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ, εφόσον στην βασιλεία του Θεού ούτε θα τρώμε ούτε θα πίνουμε. Ο Κύριος με το ‘’δεν θέλω πίει εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον μεθ' υμών εν τη βασιλεία του Πατρός μου’’, αναφέρεται ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΑ στα πνευματικά αγαθά της Βασιλείας του Θεού, ονομάζοντας τον οίνο ‘’καινόν’’, δηλαδή ‘’νέον’’.»

Σχόλια: Ας τα δούμε ένα-ένα.

Α) Λέτε: «Όμως, ο απ Παύλος γράφει· ‘’ Τα φαγητά είναι διά την κοιλίαν και η κοιλία διά τα φαγητά· πλην ο Θεός και ταύτην και ταύτα θέλει καταργήσει’’»

****Δεν είναι δυνατόν ο Κύριος να μπορεί να λέει κρατώντας το κρασί ότι θα πιει νέο οίνο, μάλιστα ο Ματθαίος τονίζει «εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου» (υπάρχουν διάφορα γεννήματα της αμπέλου), και να μιλάει δήθεν «μεταφορικά» όπως θα πείτε στην συνέχεια. Ο Κύριος είχε μία συγκεκριμένη περίοδο υπόψη και δεν αντιφάσκει ο Παύλος μαζί Του.

**** Ο Παύλος λοιπόν γράφει:

Α’Κορ. 6:13-14 Τα φαγητά είναι διά την κοιλίαν και η κοιλία διά τα φαγητά· πλην ο Θεός και ταύτην και ταύτα θέλει καταργήσει· το δε σώμα δεν είναι διά την πορνείαν, αλλά διά τον Κύριον, και ο Κύριος διά το σώμα· 14 ο δε Θεός και τον Κύριον ανέστησε και ημάς θέλει αναστήσει διά της δυνάμεως αυτού.

---Συνειρμικά ο Παύλος συνδέει αυτήν την «κατάργηση» με την ανάσταση. Δηλαδή θεωρεί ότι θα γίνει η ανάσταση και θα καταργηθεί το προηγούμενο σώμα μας και έτσι είναι. Το θέμα όμως είναι, ότι είναι με την πρώτη ανάσταση που θα αρχίσει η χιλιετή βασιλεία. Συνεπώς, η κοιλιά ως έχει τώρα στα σώματα που έχουμε, θα καταργηθεί εφόσον θα καταργηθεί η προηγούμενη φθαρτή και θνητή κατάσταση του σώματός μας, διότι θα έχει ανακαινιστεί σε ένδοξο σώμα όπως λέει αλλού ο Παύλος. Αλλά και τα φαγητά, δηλαδή όλες οι τροφές προερχόμενες από αυτήν την γη, θα καταστραφούν επίσης με τον Ερχομό Του Κυρίου διότι ανήκουν στην πρώτη δημιουργία. Θα δούμε αργότερα ότι αν και θα υπάρχουν τροφές για όλους και για τα ζώα, υπάρχει μία σημαντική λεπτομέρεια που δείχνει ότι οι τροφές, τα πράγματα γενικώς, δεν θα είναι αποτελούμενες από τις ίδιες ενέργειες/συστατικά που αποτελούνται τώρα, κάτι που σημαίνει ότι και η κοιλιά/στομάχι του ανθρώπου θα πρέπει να είναι διαφορετικό για να μπορεί να τις δεχτεί, και θα είναι διαφορετικό γιατί θα είναι άφθαρτο, ένδοξο.

Έτσι, ουσιαστικά ο Παύλος τους λέει μην δίνετε τόση βαρύτητα στα υλικά αγαθά αυτά (όπως τα ξέρετε), μην τους δίνετε τόση αξία,  εξάλλου θα παύσουν να υπάρχουν (θα μας δοθούν καινούργια!).

****Όταν ο Παύλος τους λέει ότι θα καταργηθεί η κοιλιά και τα φαγητά, δεν μπορεί να εννοεί ότι θα πάψουν οι άνθρωποι να έχουν κοιλιές και φαγητά, διότι ο ίδιος ΔΕΝ πίστευε κάτι τέτοιο!!!! Έτσι, λέγοντάς τους ότι θα καταργηθεί η κοιλιά, εννοεί θα καταργηθεί αυτή όπως την ξέρουμε, το ίδιο ισχύει και με τις τροφές. Απόδειξη τούτου, τουλάχιστον ως προς την κοιλιά (για τις τροφές θα δούμε στα επόμενα σημεία), είναι ότι ο ίδιος λέει στην ίδια επιστολή (!!!): (με σχόλια δικά μου σε παρένθεση)

Α’Κορ.15:52-53 εν μιά στιγμή, εν ριπή οφθαλμού, εν τη εσχάτη σάλπιγγι· διότι θέλει σαλπίσει, και οι νεκροί θέλουσιν αναστηθή άφθαρτοι (τι φθείρεται; Το σώμα. Πλεόν το σώμα θα είναι άφθαρτο.), και ημείς θέλομεν μεταμορφωθή (οι ζωντανοί, θα μεταμορφωθούν. Τι συγκεκριμένα θα μεταμορφωθεί; Το Σώμα. Μόνο η ψυχή και το πνεύμα είναι άφθαρτα και αθάνατα, όχι το σώμα). 53 Διότι πρέπει το φθαρτόν τούτο να ενδυθή αφθαρσίαν, και το θνητόν τούτο να ενδυθή αθανασίαν. (με την λέξη «ενδυθεί» φανερώνει ότι α) είναι το προηγούμενο σώμα β) που θα ανακαινιστεί, και ότι αυτό δεν θα καταργηθεί εντελώς, αλλά η προηγούμενη κατάστασή του) 54 Όταν δε το φθαρτόν τούτο ενδυθή αφθαρσίαν και το θνητόν τούτο ενδυθή αθανασίαν, τότε θέλει γείνει ο λόγος ο γεγραμμένος· Κατεπόθη ο θάνατος εν νίκη.

Άρα λέγοντας ότι θα καταργηθεί η κοιλιά, λογικά εννοούσε ως προς την παρούσα φύση της, ως ανήκουσα σε ένα φθαρτό σώμα.

Β) Κ.Μπαφίτη, δεν μιλάει λοιπόν καθόλου «μεταφορικά» Ο Κύριος. Μιλάει για την βασιλεία Του Θεού η οποία αρχίζει με τα πρώτα χίλια ετή της βασιλεία Του Θεού που αναφέρει ο Ιωάννης. Είναι άλλος ένας χαμένος κρίκος μεταξύ «Ορθοδοξίας» και αλήθειας. Εκεί, θα υπάρχει κρασί και οτιδήποτε υπάρχει και σήμερα, απλώς θα είναι προφανώς σε άλλη μορφή, πολύ καλύτερη, όλα θα είναι καλύτερα, καλύτερα από τον Παράδεισο επί Αδάμ. Όπως είδαμε όταν παρέθεσα και σχολίασα διάφορες περικοπές από την ΠΔ, στην διάρκεια της λεγόμενης «χιλιετής βασιλείας» θα υπάρχουν κανονικά «καθαρές θυσίες», άρα και ζώα και φρούτα και οτιδήποτε άλλο. Θα πιει –τους λέει ο Κύριος- ξανά από νέον οίνον και άρα γέννημα μία νέας αμπέλου.

Γ) Λέτε: «..στην βασιλεία του Θεού ούτε θα τρώμε ούτε θα πίνουμε».

Σχόλιο: Όλα λάθος σας τα μάθανε κ.Μπαφίτη. Δεν λέει κάτι τέτοιο στην Γραφή. Το αντίθετο λέει όπως θα δείξω στο επόμενο σημείο (Δ). Απλά δεν θα τρώμε και δεν θα πίνουμε από ανάγκη για να συντηρούμαστε, αλλά από απόλαυση. Σε ένα συγκεκριμένο χωρίο στο οποίο αν και δεν αναφερθήκατε (άλλα μάλλον είχατε κατά νου), διαβάζουμε (προς αποφυγή παρανοήσεων):

Ρωμ.14:15-18 Εάν όμως ο αδελφός σου λυπήται διά φαγητόν, δεν περιπατείς πλέον κατά αγάπην· μη φέρε εις απώλειαν με το φαγητόν σου εκείνον, υπέρ του οποίου ο Χριστός απέθανεν. 16 Ας μη βλασφημήται λοιπόν το αγαθόν σας. 17 Διότι η βασιλεία του Θεού δεν είναι βρώσις και πόσις, αλλά δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω· 18 επειδή ο δουλεύων εν τούτοις τον Χριστόν ευαρεστεί εις τον Θεόν και ευδοκιμεί παρά τοις ανθρώποις.

***Σε αυτό το χωρίο φίλοι αναγνώστες, πρώτον μας μιλάει όχι για την αιώνια βασιλεία Του Θεού (που ξεκινάει με τα χίλια έτη), αλλά για την τώρα πνευματική βασιλεία Του Θεού πάνω στους πιστούς του. Φυσικά, εκεί όπου βασιλεύει πράγματι Ο Θεός, βασιλεύει με σκοπό και πρόθεση την «δικαιοσύνη και ειρήνη και χαρά εν Πνεύματι Αγίω», όχι με σκοπό και πρόθεση την «πόση και βρώση». Αυτό το νόημα φέρουν τα λόγια του Παύλου. Λάβετε υπόψη τον συνειρμό μεταξύ του «η βασιλεία Του Θεού»(εδ.17) και του «ο δουλεύων…τον Χριστόν»(εδ.18).

***Το εδ.17 λοιπόν μας λέει τι δεν είναι η βασιλεία Του Θεού, όχι τι δεν έχει η βασιλεία Του Θεού.

Δ) Λέτε: «…αναφέρεται μεταφορικά στα πνευματικά αγαθά της Βασιλείας του Θεού».

Σχόλιο: Αυτά κάνει η θρησκεία σας. Τίποτε δεν άφησε όρθιο. Σας έκρυψε πανέμορφες συγκλονιστικές ερχόμενες μελλοντικές πραγματικότητες. Τα αγαθά της Βασιλεία Του Θεού, δεν είναι αγαπητέ μόνο πνευματικά!! Που διαβάσατε κάτι τέτοιο στην Γραφή;; Θα υπάρχουν αγαθά προς απόλαυση αν και με άλλη μορφή, με άλλες ίσως ιδιότητες/ενέργειες, και φυσικά θα υπάρχει άμπελος/ια. Διαβάζουμε: (Με σχόλια δικά μου σε μαύρο ενδιάμεσα.)

Ησα.11:6-8 Και ο λύκος θέλει συγκατοικεί μετά του αρνίου, και λεοπάρδαλις θέλει αναπαύεσθαι μετά του εριφίου· και ο μόσχος και ο σκύμνος και τα σιτευτά ομού, και μικρόν παιδίον θέλει οδηγεί αυτά. 7 Και η δάμαλις και η άρκτος θέλουσι συμβόσκεσθαι, τα τέκνα αυτών θέλουσιν αναπαύεσθαι ομού, και ο λέων θέλει τρώγει άχυρον καθώς ο βους. 8 Και το θηλάζον παιδίον (άρα η μητέρα θα παράγει γάλα, και θα το παράγει λογικά επειδή θα μπορεί η ίδια να τρώει!) θέλει παίζει εις την τρύπαν της ασπίδος, και το απογεγαλακτισμένον παιδίον θέλει βάλλει την χείρα αυτού εις την φωλεάν του βασιλίσκου.

 (Τι δαιμονική διδασκαλία μπορεί να πλανήσει κάποιον στο να νομίζει ότι τέτοιες περιγραφές είναι αλληγορίες!)

Ε) Όμως εδώ πρέπει να σας ρωτήσω κ.Μπαφίτη, γιατί επικαλεστήκατε (στο σημείο σας 18) τον Ειρηναίο που λέει ότι ο άρτος δεν είναι πλέον κοινός άρτος (στο οποίο συμφωνώ) εξαιτίας της προσευχής στον Θεό (στο οποίο διαφωνώ), και δεν τον επικαλείστε εδώ που συμφωνεί με εμένα και την Γραφή ότι το νέο κρασί θα είναι στην διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας, διαψεύδοντας άμεσα εσάς και την Ορθοδοξία;; Γιατί μία στο καρφί και μία στο πέταλο;; Πάντα έτσι είναι οι «Ορθόδοξοι» απολογητές και θεολόγοι. Όπου δεν συμφωνεί η θρησκεία σας, έχουν πλανηθεί οι «πατέρες» και αυθαιρετούν οι Διαμαρτυρόμενοι με τις ερμηνείες της ΚΔ, όπου συμφωνούν οι μεταγενέστεροι «πατέρες» σας με την πολύ μεταγενέστερη θρησκεία σας, είναι Θεοκίνητοι και φυσικά είναι πάλι οι Διαμαρτυρόμενοι που αυθαιρετούν όταν διαφωνούν μαζί τους βάσει της ΚΔ;; Λέει λοιπόν ο Ειρηναίος (220 μ.Χ.):

«… Αφού ευχαρίστησε κρατώντας το ποτήριο και αφού ήπιε από αυτό και έδωσε εις τους μαθητές του είπε, ‘Πίετε εξ αυτού πάντες, διότι τούτο είναι το αίμα μου το της Καινής Διαθήκης, το υπέρ υμών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. Σας λέγω δε ότι, δεν θέλω πίει εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου, έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον μεθ’ υμών εν τη βασιλεία του Πατρός μου’. Βεβαίως ο ίδιος θ’ ανακαινίση τη κληρονομία της γης και θ’ αποκαταστήσει το μυστήριο των ενδόξων υιών του, καθώς λέγει και ο Δαβίδ, ‘ανανεώνεις το πρόσωπον της γης’. Υποσχέθηκε να πίει ‘εκ του γεννήματος της αμπέλου’ μαζί με τους μαθητές του, διότι ήθελε να δείξει και τα δύο, και την κληρονομία της γης, στην οποία θα πιουν το νέο γέννημα της αμπέλου και την ανάσταση του σώματος Του. Το νέο σώμα, που θ’αναστηθεί, είναι το ίδιο που μετέχει στο καινούργιο ποτήρι. Ούτε, όταν θα εγκατασταθεί πάνω στον επουράνιο τόπο μαζί με τους μαθητές, μπορούμε να εννοήσουμε ότι θα πίνει το γέννημα της αμπέλου. Ούτε πάλι είναι χωρίς σώμα όσοι το πίνουν. Διότι χαρακτηρίζει το σώμα κι όχι το πνεύμα τ’ότι κάποιος πίνει απ’το αμπέλι.» («Έλεγχος κατά αιρέσεων» - Βιβλίο 5, κεφ.33.)

Αυτή λοιπόν είναι η κατανόηση του Ειρηναίου και όχι η δική σας και της «Ορθοδοξίας». Γιατί να πιστέψω εσάς και όχι αυτόν σχετικά; Τώρα δηλαδή, αυτόν (τον Ειρηναίο) που διαφωνεί μαζί σας σε αυτό το πολύ σημαντικό σημείο, δεν το θεωρείτε «φωνή της αρχαίας Εκκλησίας»;; J J Μα υπάρχουν τόσοι άλλοι «πατέρες» που πίστευαν στην χιλιετή βασιλεία όπως έδειξα.

Και όμως, θα πιστέψω όλα όσα λέει η Γραφή σχετικά, και αν συμφωνεί και ο κάθε Ειρηναίος καλώς! Αν όχι, πάλι… καλώς! Έχω την Αγία Γραφή, και πάνω από όλα Τον Ίδιο Τον Κύριό μου Ιησού Χριστό!

Άρα ο Ειρηναίος -σε αντίθεση με σας και την «Ορθοδοξία» σας- πίστευε ότι το «καινούργιο ποτήρι» με το «νέο γέννημα της αμπέλου» στο οποίο αναφέρθηκε ο Κύριος ήταν για να τους δείξει ότι το αναστάσιμο σώμα είναι κανονικό σώμα δηλαδή με μέλη όπως αυτό, (χέρια, πόδια, κεφάλι, γεννητικά όργανα, κτλ. αν και ένδοξο) και θα μπορεί κυριολεκτικά να πιει το νέο κρασί σε μία γήινη βασιλεία. Επίσης πίστευε και σε μία σε μία ουράνια βασιλεία (μάλλον μετά την γήινη, η συνέχεια της στην αιωνιότητα) όπου κατά την άποψή του δεν έχει θέση το «γέννημα της αμπέλου».

 

Ζ) Αλλά μήπως τελειώνουν τα επιχειρήματα που καταρρίπτουν ότι θα τρώνε και θα πίνουν οι πιστοί κανονικά;; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ. Το ότι ο Κύριος δεν μίλησε «μεταφορικά» για «νέο οίνο» τον οποίο θα πιει μαζί τους (δήθεν επειδή δεν πίνουμε ή τρώμε οι αναστημένοι στην βασιλεία Του Θεού), το βλέπουμε και αλλού στον Λουκά όπου δίνει πιο πολλές λεπτομέρειες που περιγράφουν την χιλιετή βασιλεία, διαβάζουμε:

Λου.22:26-30 Σεις όμως ουχί ούτως, αλλ' ο μεγαλήτερος μεταξύ σας ας γείνη ως ο μικρότερος, και ο προϊστάμενος ως ο υπηρετών. 27 Διότι τις είναι μεγαλήτερος, ο καθήμενος εις την τράπεζαν ή ο υπηρετών; ουχί ο καθήμενος; αλλ' εγώ είμαι εν μέσω υμών ως ο υπηρετών. 28 Σεις δε είσθε οι διαμείναντες μετ' εμού εν τοις πειρασμοίς μου· 29 όθεν εγώ ετοιμάζω εις εσάς βασιλείαν, ως ο Πατήρ μου ητοίμασεν εις εμέ, 30 διά να τρώγητε και να πίνητε επί της τραπέζης μου εν τη βασιλεία μου, και να καθήσητε επί θρόνων, κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ.

 

Μεταφορικά σας φαίνονται αυτά;; Αν ήθελε να κυριολεκτήσει, πως θα το έκανε δηλαδή;;… Τι άλλο θέλει ένας ειλικρινής πιστός Του Τριαδικού Θεού για να δεχτεί το πασιφανές; Πάλι κ.Μπαφίτη η ΚΔ σας αποδεικνύει λάθος.

Η «Ορθοδοξία» σκοπίμως επισκιάζει την ΚΔ με τα διάφορα παραμύθια της λεγόμενης «ιεράς παράδοσης» για να διατηρηθεί σε ύπαρξη, παρόλο που Ο Θεός στην πρόνοιά Του για μας, έφερε τις διδασκαλίες του πρώτου αιώνα (Τον Υιό Του και τους αποστόλους!!!) πάλι στο προσκήνιο μέσω του κανόνα της ΚΔ. Μάλιστα ο Σατανάς που λυσσαλέα εναντιώνεται τόσο στο φως που Ο Θεός έφερε στο προσκήνιο, σας έκανε να μιλάτε απαξιωτικά για το λεγόμενο Sola Scriptura (Μόνο η Γραφή) της Διαμαρτύρησης (αν και ούτε αυτή –λόγω διαπλοκής- το τηρεί όπως το πιστεύει). Μέσω της εναντίωσής σας στην αρχή «Μόνο η Γραφή», Ο Σατανάς καταφέρνει να κάνει τον κόσμο να απαξιώνει την Αγία Γραφή, έχοντας προηγουμένως δώσει ως αποκούμπι, ανθρώπινες πλανεμένες παραδόσεις. Είστε λοιπόν θύματα δικά του και του εαυτού σας, αλλά δεν θέλουμε να γίνουμε δικά σας.

Αυτή η εργασία μου «υπέρ της αληθείας» είναι που μπορεί να σας ελευθερώσει από τον άκρως νοθευμένο ανθρώπινης επινόησης Χριστιανισμό. Θα θελήσετε; Ο Κύριος να δώσει την αύξησή Του. Αμήν.

 

Αλλά, πριν προχωρήσω, ας βάλω και ένα κερασάκι στην τούρτα, πάντα από την ΚΔ:

Η) Φίλοι αναγνώστες συμπληρώνω εδώ ότι Ο Κύριος ενώ αναστήθηκε με νέο Σώμα και μπορούσε ο Θωμάς να τον ακουμπήσει, να βάλει το δάχτυλό του στις πληγές Του(!), έκανε και κάτι άλλο που φανερώνει ότι ούτε η κοιλιά, ούτε το να τρώμε, θα καταργηθούν:

Λου.24:36-42 Ενώ δε ελάλουν ταύτα, αυτός ο Ιησούς εστάθη εν μέσω αυτών και λέγει προς αυτούς· Ειρήνη υμίν. 37 Εκείνοι δε εκπλαγέντες και έμφοβοι γενόμενοι ενόμιζον ότι έβλεπον πνεύμα. 38 Και είπε προς αυτούς· Διά τι είσθε τεταραγμένοι; και διά τι αναβαίνουσιν εις τας καρδίας σας διαλογισμοί; 39 ίδετε τας χείρας μου και τους πόδας μου, ότι αυτός εγώ είμαι· ψηλαφήσατέ με και ίδετε, διότι πνεύμα σάρκα και οστέα δεν έχει, καθώς εμέ θεωρείτε έχοντα. 40 Και τούτο ειπών, έδειξεν εις αυτούς τας χείρας και τους πόδας. 41 Ενώ δε αυτοί ηπίστουν έτι από της χαράς και εθαύμαζον, είπε προς αυτούς· Έχετε τι φαγώσιμον ενταύθα; 42 Οι δε έδωκαν εις αυτόν μέρος οπτού ιχθύος και από κηρήθραν μέλιτος. 43 Και λαβών ενώπιον αυτών έφαγεν.

Τους εμφανίστηκε από το πουθενά Ο Κύριος στο σημείο που τρόμαξαν νομίζοντας ότι είναι πνεύμα (εδ.36-37) και τους μπήκαν σκέψεις διάφορες (εδ.38). Σε απάντηση όμως, τους είπε να Τον ψηλαφίσουν(!), μάλιστα τους είπε ότι τέτοιο πνεύμα, σάρκα και οστά, δεν έχει άλλος (εδ.39), σαν να τους λέει πιο ζωντανός και αληθινός δεν γίνεται! Στην συνέχεια, όχι φυσικά επειδή πεινούσε, αλλά για να εξαλείψει κάθε σκέψη ότι ήταν μόνο πνεύμα, σκοπίμως τους ζήτησε να φάει και έφαγε μπροστά τους κανονικά! Αυτός, είναι ο Κύριος, αναστημένος (!), δηλαδή με το παλιό σώμα (διότι Τον αναγνώρισαν), όμως έχοντας αυτό αποβάλλει το φθαρτό του και θνητότητά του σε όλα τα επίπεδά του, και έτσι με ένα ανακαινισμένο μεταμορφωμένο ένδοξο σώμα!! Με αυτό έφαγε και το «μέρος οπτού ιχθύος και από κηρήθραν μέλιτος». Θα σκεφτεί ίσως αναπόφευκτα κανείς το λογικό: «Αφού το έφαγε, δεν θα πρέπει να το αποβάλλει κάπως κάποια στιγμή;» Ως νέο αναστημένο ένδοξο σώμα, ίσως δεν είναι απαραίτητο να το αποβάλλει, ίσως να γίνονται ενεργειακές διεργασίες άλλου είδους που δεν μπορούμε να γνωρίζουμε. Σημασία όμως για τώρα, είναι ότι Ο Κύριος με νέο αναστημένο σώμα, σώμα που θα «ενδυθούμε» όλοι οι γνήσιοι Χριστιανοί κατά την ανάσταση, έφαγε ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ και έτσι επίσης –η λογική το λέει- θα μπορούσε και να πιει!

 

6) Λέτε: «…Αυτά, σε πολλά σημεία αναφέρονται μεταφορικά ως τραπέζι με πολλά αγαθά (Ησαίας, κε 6, Αποκάλυψη γ 20, ιθ 9 κλπ).»

Σχόλια: Α) Αν ρωτήσουμε την απλή ερώτηση, γιατί να αναφέρονται μεταφορικά, η «Ορθόδοξη» απάντηση θα πρέπει να είναι: Έτσι! Επειδή έτσι θέλουμε. Αυτά είπανε οι πατέρες!

Β) Μη έχοντας επιχειρήματα παραθέτετε παραπομπή ενός χωρίου που και όμως πάλι αφορά την χιλιετή βασιλεία, στις πρώτες μέρες της συγκεκριμένα:

Ησαΐας 25:6 Και επί του όρους τούτου ο Κύριος των δυνάμεων θέλει κάμει εις πάντας τους λαούς ευωχίαν από παχέων, ευωχίαν από οίνων εν τη τρυγία αυτών, από παχέων μεστών μυελού, από οίνων κεκαθαρισμένων επί της τρυγίας.

Κοιτάξτε πως επιμένει ο συγγραφέας! Κι εσείς μας λέτε ότι είναι μεταφορικά αυτά (και το όρος φυσικά και όλα). Διαβάστε και τα υπόλοιπα εδάφια του ίδιου κεφαλαίου!

Δείτε επίσης τις περιγραφές πάλι στον Ησαΐα στο κεφ.11 και 65 που ήδη παρέθεσα (πατήστε εδώ βρίσκεστε τώρα στο Υ*) 6) Β) ) για να μην υπάρχει καμία αμφιβολία ότι κυριολεκτεί.

Παραθέτετε επίσης από την Αποκάλυψη:

Αποκ.3:20 Ιδού, ίσταμαι εις την θύραν και κρούω· εάν τις ακούση της φωνής μου και ανοίξη την θύραν, θέλω εισέλθει προς αυτόν και θέλω δειπνήσει μετ' αυτού και αυτός μετ' εμού.

Σχολιασμός: Είναι σοβαρά αυτά κ.Μπαφίτη; Απογοήτευση στην απογοήτευση. Όταν δεν έχετε λογικά επιχειρήματα, είναι λόγος να μην μιλάτε, όχι να παραλογίζεστε. Δεν φαίνεται δηλαδή ξεκάθαρα ότι είναι μία εικόνα πνευματική αυτή;;; Υπάρχει άνθρωπος στον πλανήτη που θα αμφιβάλλει ότι είναι μία πνευματική/αλληγορική εικόνα;;;; Ή μήπως Ο Κύριος ήθελε να καταλάβουμε ότι ακούγανε κυριολεκτικά μία πόρτα να χτυπάει;; Εφόσον το «όχι» ισχύει για την «θύρα» «προς αυτόν» (άρα την θύρα μάλλον της καρδιάς), τότε ο κοινός νους θα αντιληφθεί ότι το ίδιο ισχύει και για το «θέλω δειπνήσει μετ’αυτού», ότι είναι αλληγορικό. Τι σχέση έχει αυτό το εδάφιο, με τα βαρυσήμαντα ξεκάθαρα κυριολεκτικά χωρία περί της γήινης χιλιετής βασιλείας;;;;;

Παραθέτετε επίσης το 19:9. Θα παραθέσω από το εδ.6-9:

19:6-9  Και ήκουσα ως φωνήν όχλου πολλού, και ως φωνήν υδάτων πολλών, και ως φωνήν βροντών ισχυρών, λεγόντων· Αλληλούϊα· διότι εβασίλευσε Κύριος ο Θεός ο παντοκράτωρ. 7 Ας χαίρωμεν και ας αγαλλιώμεθα και ας δώσωμεν την δόξαν εις αυτόν, διότι ήλθεν ο γάμος του Αρνίου, και η γυνή αυτού ητοίμασεν εαυτήν. 8 Και εδόθη εις αυτήν να ενδυθή βύσσινον καθαρόν και λαμπρόν· διότι το βύσσινον είναι τα δικαιώματα των αγίων. 9 Και λέγει προς εμέ· Γράψον, Μακάριοι οι κεκλημένοι εις το δείπνον του γάμου του Αρνίου. Και λέγει προς εμέ· Ούτοι είναι οι αληθινοί λόγοι του Θεού.

Σχόλιο: ΤΙΠΟΤΑ δεν προδίδει ότι μιλάει αλληγορικά για γάμο! Είναι κανονικός γάμος, ένωση με το Αρνίον! Η νύφη είναι οι πιστοί που αποτελούν την Εκκλησία, και αυτή/οί ετοίμαστηκαν και φόρεσαν κυριολεκτικά «βύσινον καθαρόν και λαμπρόν» που συμβολίζει τα «δικαιώματα των αγίων»!

Θυμηθείτε και το Λου.22:29-30:

29 όθεν εγώ ετοιμάζω εις εσάς βασιλείαν, ως ο Πατήρ μου ητοίμασεν εις εμέ, 30 διά να τρώγητε και να πίνητε επί της τραπέζης μου εν τη βασιλεία μου, και να καθήσητε επί θρόνων, κρίνοντες τας δώδεκα φυλάς του Ισραήλ

 

7) Λέτε: «Όσον αφορά την σειρά των γεγονότων, ο Λουκάς, ο οποίος τα γράφει στον Θεόφιλο όλα όσα διηγείται ‘’κατά σειράν’’ (Λουκάς, α 3), γράφει με μεγαλύτερη λεπτομέρεια»

Σχολιασμός: «Κατά σειρά» εννοεί των όλων γεγονότων, όχι απαραίτητα όμως όλων των λεπτομερειών, ειδικά εφόσον κατέγραψε αυτά που άκουσε από τους αποστόλους και όχι ως αυτόπτης μάρτυρας. Γράφει:

Λου.1:1-3 Επειδή πολλοί επεχείρησαν να συντάξωσι διήγησιν περί των μετά πληροφορίας βεβαιωμένων εις ημάς πραγμάτων, 2 καθώς παρέδοσαν εις ημάς οι απ' αρχής γενόμενοι αυτόπται και υπηρέται του λόγου, 3 εφάνη και εις εμέ εύλογον, όστις διηρεύνησα πάντα εξ αρχής ακριβώς, να σοι γράψω κατά σειράν περί τούτων, κράτιστε Θεόφιλε, 4 διά να γνωρίσης την βεβαιότητα των πραγμάτων, περί των οποίων κατηχήθης.

Ο Λουκάς λέει ότι ήταν ένας από τους «πολλούς» (εδ.1) που έλαβαν (εδ.2 «καθώς παρέδωσαν») πληροφορίες από τους (εδ.2) «απ’αρχής γενόμενοι αυτόπται και υπηρέται του λόγου». Ο δε σκοπός του ήταν ο «Θεόφιλος» να γνωρίσει (εδ.4) «την βεβαιότητα των πραγμάτων, περί των οποίον» είχε κατηχηθεί ήδη. Λέει ότι εξακρίβωσε τα όσα «κατά σειράν» θα του έγραφε (εδ.3). Και όμως κ. Μπαφίτη, παρόλα αυτά –τι να κάνουμε;- του ξέφυγαν κάποιες λεπτομέρειες επειδή όσο να’ναι δεν ήταν ο ίδιος στον τελευταίο δείπνο με τους 12 μαθητές και Τον Κύριο. Αυτό, ότι του ξέφυγαν κάποια σημεία, δεν είναι αυθαίρετη γνώμη μου, αλλά την στηρίζω σε αυτό που διαβάζω από τον αυτόπτη μάρτυρα και υπηρέτη του Λόγου, Ματθαίο! Αυτός δίνει λεπτομέρειες που ο Λουκάς ανθρωπίνως ή δεν άκουσε ή άκουσε και δεν θυμότανε. Ο Ματθαίος γράφει:

Ματθ.26:26-29  Και ενώ έτρωγον, λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκοψε και έδιδεν εις τους μαθητάς και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου· 27 και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας, έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Πίετε εξ αυτού πάντες· 28 διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. 29 Σας λέγω δε ότι δεν θέλω πίει εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον μεθ' υμών εν τη βασιλεία του Πατρός μου.

Αυτά θυμότανε και κατέγραψε ο Ματθαίος, σε αυτήν την σειρά. Στην ίδια σειρά τα κατέγραψε και ο –όπως ο Λουκάς- μη αυτόπτης μάρτυρας Μάρκος από άλλη πηγή τον Πέτρο, ο οποίος ήταν επίσης αυτόπτης μάρτυρας καθότι παρευρίσκονταν στον τελευταίο δείπνο.

Άρα έχουμε άμεσα και έμμεσα, την μαρτυρία δύο αποστόλων που ήταν στον δείπνο Του Κυρίου, του Ματθαίου (άμεσα) και του Πέτρου (έμμεσα), που συμφωνούν μεταξύ τους ως προς την σειρά των γεγονότων.

Αν κ.Μπαφίτη θέλετε να επιμένετε ότι του Λουκά η καταγραφή είναι πιο σωστή, ας κάνετε αυτό που θέλετε, αλλά θα ξέρετε ότι πιθανολογικά, η καταγραφή που είναι πιο κοντά στην αλήθεια των λεπτομερειών, είναι αυτή του Ματθαίου και μετά του Μάρκου (πράγμα που θα υποστηριχθεί και από το επόμενο σημείου μου 8), καθότι ο Παύλος που λογικά έδωσε πληροφορίες στον Λουκά (ως συνταξιδιώτης του), ο ίδιος δεν ήταν μπροστά στα γεγονότα. Μάλιστα ο Παύλος μας λέει τι του παρέδωσε ο Κύριος σχετικά με την ΘΚ, και εκεί δεν βλέπουμε να έχει αναφέρει κάποια πληροφορία περί της αναφοράς του «γεννήματος της αμπέλου», του «νέου οίνου», πληροφορίες που αναφέρει και ο Λουκάς (!), άρα, πολύ πιθανόν τις συγκεκριμένες πληροφορίες με την «σειρά» που τις παραθέτει τις πήρε ο Λουκάς από άλλον και όχι τον Παύλο και σίγουρα όχι τον Ματθαίο και τον Πέτρο.

Πιθανολογικά, ο Ματθαίος[[15]]  και ο Πέτρος (μέσω του Μάρκου), είναι πιο σίγουροι από τον Λουκά.

Πέραν τούτου, θα διευκρινίσω, ότι η ουσία είναι, όχι ποιες πληροφορίες δεν θυμόντουσαν οι απόστολοι, αλλά ποιες θυμόντουσαν. Μπορεί να μην θυμόντουσαν όλοι τις ίδιες πληροφορίες ή την σειρά αυτών, αλλά ιδιαίτερη σημασία φέρουν για μας, αυτές στις οποίες συμφωνούσαν καθώς τις θυμόντουσαν.

Φυσικά, αυτά που καταγράφει ο Λουκάς δεν μειώνουν «την βεβαιότητα των πραγμάτων» που είχε κατηχηθεί ο Θεόφιλος, διότι ο Λουκάς πράγματι έδωσε βαρύτητα σε «πράγματα» όπως το ίδιο το γεγονός του τελευταίου δείπνου, αλλά και της θέσπισης της ΘΚ.

 

8) Λέτε: «Αυτή η διαφορά στην αφήγηση δείχνει ότι έγραφαν ΑΠΟ ΜΝΗΜΗΣ.

Σχόλια: Αν και έγραφαν «από μνήμης», τι σύμπτωση που κατά λάθος, α) γράφουν τα ίδια(!!!!!), και β) οι δύο πηγές που ήταν αυτόπτες μάρτυρες στον τελευταίο δείπνο! Μήπως υπάρχει και Θεϊκή έμπνευση ή πρόνοια πίσω από την επιλογή τους; Εδώ λοιπόν, προκύπτουν δύο άκρως σημαντικά ερωτήματα που δεν μπορεί ένας σκεπτόμενος και λογικός άνθρωπος να προσπεράσει:

Α) Η διήγηση του Λουκά φαίνεται πιο απλή, πιο φυσιολογική.

1. τρώγανε και πίνανε, 2. γίνεται αναφορά ενώ πίνανε, στο «γέννημα της αμπέλου» και στο «νέο οίνο», 3. μετά γίνεται η ΘΚ όπου λέει «τούτου είναι (το Σώμα.. Αίμα μου)»

Το ερώτημα όμως είναι, για τον Ματθαίο και Μάρκο:

Αναρωτηθείτε, δεν απαιτεί άραγε κάποια ιδιαίτερη σκέψη και πρόθεση να αλλάξει κάποιος την φυσιολογική σειρά αυτή, καταγράφοντας την ως εξής:

1. τρώγανε και πίνανε, 3. γίνεται η ΘΚ. και 2. μετά γίνεται αναφορά ενώ πίνανε στο «γέννημα της αμπέλου» και στο «νέο οίνο»;

Γιατί να το κάνουν; Δεν τους «χτυπάει» περίεργα στην ενθύμησή τους (θα το δούμε στο επόμενο σημείο); Πως πήρανε την αναφορά (περί «τούτο είναι»), και την τοποθέτησαν όχι εκεί που υπό φυσιολογικές συνθήκες θα άρμοζε να βρίσκεται (όπως ο Λουκάς την έχει), αλλά πριν; Μα δεν το έκριναν «αφύσικο»; Δύο χωριστοί συγγραφείς; Που έμμεσα ο ένας (ο Μάρκος μέσω του Πέτρου) και άμεσα ο άλλος (ο Ματθαίος) σχετίζονται με τον τελευταίο δείπνο;

Όχι, η κοινή λογική λέει ότι πράγματι αυτά που κατέγραψαν πρέπει να ήταν αποτέλεσμα συγκεκριμένης και κοινής ανάμνησης! Αυτά τους παρακίνησαν να γράψουν τα γεγονότα με αυτήν την σειρά! Δεν εξηγείται αλλιώς, εκτός αν και οι δύο συμπτωματικά (…) ήταν… ανόητοι, και με το ίδιο μέτρο ανοησίας (όπως θα δείξω στο επόμενο σημείο: Β)! Εκεί πρέπει να καταλήξουμε για να είμαστε –ντε και καλά- σε συμφωνία με την «Ορθοδοξία».

Από την άλλη όμως, έτσι εχόντων των πραγμάτων, πρέπει αντικειμενικά ένα ερώτημα να απαντηθεί: γιατί τότε ο Λουκάς τα κατέγραψε έτσι;;

Η απλή απάντηση που δίνω είναι: Στην προσπάθειά του να καταγράψει και την λεπτομέρεια των γεγονότων, ίσως έπεσε σε αντικρουόμενες πληροφορίες από διάφορες πηγές, και μη ξέροντας τι να κάνει, σκέφτηκε απλώς να τις βάλει στην πιο λογική σειρά. -Πάλι θα τονίσω ότι η δική του σειρά των γεγονότων, ΔΕΝ ΑΝΑΙΡΕΊ την χιλιετή βασιλεία, δεν αναιρεί ότι δεν έγινε μεταβολή, δεν αναιρεί ότι ο άρτος και οίνος εξακολουθούσε να ήταν άρτος και οίνος και κατά την τελετή. Διαβάστε πάλι τα λόγια του.

 

Πάμε τώρα στην επόμενη άκρως σημαντική ερώτηση.

Β) Άντε και να επιμείνουμε κ.Μπαφίτη (τι άλλο να κάνω να σας βοηθήσω) σε έναν ισχυρισμό που λέει ότι ο Ματθαίος και ο Μάρκος «κάνανε λάθος», δεν τα θυμόντουσαν ή δεν τα κατέγραψαν καλά τα πράγματα παρόλο που ο Ματθαίος παρευρίσκονταν στον τελευταίο δείπνο» και ο Μάρκος άκουσε από τον Πέτρο που επίσης ήταν.

Καλά, πως μπόρεσαν να θυμηθούν ή έστω να καταγράψουν (ο Μάρκος) τα όσα συγκεκριμένα κατέγραψαν, λανθασμένα;!;! Είναι σαν κάποιος να βρέθηκε σε ένα γεύμα πριν πολλά χρόνια, να θυμάται λανθασμένα ότι έφαγε παστίτσιο, καθότι στην πραγματικότητα έφαγε μουσακά, και να λέει «Θυμάμαι εκείνο το ζεστό από τον φούρνο παστίτσιο που έφτιαξες με τις ζεστές και νόστιμες πατάτες και μελιτζάνες από τον κήπο σου!» Εντάξει, ας πούμε ότι δεν θυμάται τι έφαγε, αν δηλαδή ήταν παστίτσιο ή μουσακάς, αλλά δεν ξέρει ότι το παστίτσιο δεν έχει πατάτες και μελιτζάνες;;;;;; Εφόσον το ξέρει, με τι λογική ανοιχτά ομολογεί τα υλικά του μουσακά ως να είναι του παστίτσιου;; (Σας άνοιξα την όρεξη J…)

Το ίδιο ισχύει για τον Ματθαίο και τον Μάρκο. Μα αν ήξερε και πίστευε ο Ματθαίος και ο Μάρκος (λογικά ήξεραν τι ισχύει με την τελετή, τι λέτε κ.Μπαφίτη;…) αυτό που λέτε ότι δήθεν δεν είναι και άρτος και οίνος και ότι είναι μόνο Σώμα και Αίμα, πως μπόρεσε ο Ματθαίος να θυμηθεί και ο Μάρκος έστω να καταγράψει,  αλλά και οι δύο να αποδεχτούν(!), το αντίθετο και το -στην ουσία τότε- παράλογο (!) ότι για τον Κύριό τους… ήταν και γέννημα της αμπέλου;;; Δεν πάει πολύ;

Μάλιστα συνειδητά να καταγράφουν (κατ’εσάς λανθασμένα) ότι δήθεν Ο Ιησούς θεωρούσε εκείνη την στιγμή που κρατούσε το ποτήρι και έλεγε «τούτο είναι το Αίμα μου» ότι ήταν μόνο Αίμα Του, και στα αμέσως επόμενα (!!!) λόγια Του να καταγράφουν ότι θεωρούσε ότι ήταν και «γέννημα της αμπέλου»;;;;;;;;;;;!!!!!!!!!!!;;;;;;;;;;;;!!!!!!!!!!;;;;;;;;;;!!!!!!!!

Εκτός αν το Αίμα ήταν…. γέννημα της αμπέλου… το μόνο και έσχατο τρελό που θα περίμενα μία «Ορθοδοξία» να μας πει!

Που μας φέρνει στο επόμενο σημείο.

    Καθώς προσπαθείτε να μπαλώσετε τα πράγματα καταφεύγετε σε απίστευτη αυθαιρεσία και όπως είπαμε λέτε την σοφιστεία ότι δήθεν από τα λόγια του Ματθαίου και Μάρκου, δεν βγαίνει το συμπέρασμα ότι το ίδιο το περιεχόμενο του ποτηριού της ΘΚ ήταν πράγματι και «γέννημα της αμπέλου», αλλά μόνο το κρασί του γεύματος τους.

 

9) Συμπληρώνετε λοιπόν αμέσως:

«Αλλά έστω και την διήγηση των δύο άλλων ευαγγελιστών και αν πάρουμε, σημασία έχει ότι ο Κύριος με την φράση ‘’τούτου του γεννήματος της αμπέλου’’ αναφέρεται στον οίνο που χρησιμοποίησε για την Ευχαριστία και όχι στο Μυστήριο.»»

Σχόλια: Θα ασχοληθώ με το δεύτερο μαρκαρισμένο σημείο πρώτα.

Α) Τι διατύπωση είναι και αυτή; Σκέτο «Ευχαριστία» με κεφαλαίο; Όχι Θεία Ευχαριστία; Άντε πάλι να βγάλουν οι αναγνώστες άκρη. Θέλετε ο αναγνώστης να καταλάβει ότι μιλάτε για την προσευχή ευχαριστίας ή την τελετή της ΘΕ (όπου ευχαριστούμε Το Θεό για το Σώμα και Αίμα του που δόθηκε για εμάς πάνω στον σταυρό και μας δίνονται προς κοινωνία); Στην δεύτερη περίπτωση, τι να σχολιάσω;… Λέτε: «…για την Ευχαριστία και όχι για το Μυστήριο».

Τι είναι και τούτο πάλι;; Και είμαι εγώ που δεν ξέρω την «Ορθοδοξία»;; Για την «Ορθοδοξία» κ.Μπαφίτη η ΘΕ ΕΙΝΑΙ Μυστήριο! Διαβάζουμε:

Θεία Ευχαριστία:

 (Από ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ:

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CE%95%CF%85%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B1 )

«Η Θεία Ευχαριστία, ή Θεία Κοινωνία, ή Αγία Κοινωνία, ή Θεία Μετάληψη, ή Δείπνο του Κυρίου αποτελεί το κυρίαρχο μυστήριο ή τελετή πολλών Χριστιανικών εκκλησιών»

 

Από «Ορθόδοξες» ιστοσελίδες:

Από www.timiosstavros.gr

(http://www.timiosstavros.gr/enoria/index.php?option=com_content&view=article&id=40&Itemid=76 )

 «Η θεία Ευχαριστία έχει δύο όψεις. Είναι μυστήριο και θυσία. Μυστήριο, γιατί ο άρτος και ο οίνος με τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος μεταβάλλονται σε Σώμα και Αίμα του Κυρίου. Θυσία, γιατί επαναλαμβάνεται αναίμακτα η σταυρική θυσία του Γολγοθά.»

 

Από: ORTHODOX WIKI:

(http://el.orthodoxwiki.org/%CE%98%CE%B5%CE%AF%CE%B1_%CE%95%CF%85%CF%87%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AF%CE%B1  )

«Θεία Ευχαριστία, θεία κοινωνία, Αγία Κοινωνία ή θεία μετάληψη αποκαλείται το θεοσύστατο μυστήριο της εκκλησίας, το οποίο εις ανάμνηση του σωτήριου πάθους του Κυρίου και προς άφεσιν αμαρτιών και ζωήν αιώνιον τελείται κατά τη Θεία Λειτουργία. Η Θεία Ευχαριστία είναι το μυστήριο το οποίο ικανώνει τα μέλη της εκκλησίας να παραμένουν ενωμένα και να υπερνικούν τις αλλοιωτικές δαιμονικές δυνάμεις. Ο Κύριος σε αυτό το μυστήριο……»

Από: Ιερόν Ησυχαστήριον Παντοκράτορος

(http://www.impantokratoros.gr/euxaristia.el.aspx  )

«Όμως η θεία ευχαριστία, πού ετέλεσε ο Χριστός πριν από τη θυσία του, αποτελεί «μυστηριακή μετοχή» στη μία και μοναδική θυσία του Γολγοθά.»

Από: Αποστολική Διακονία

(http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?cat=poim&contents=contents_IeraMistiria.asp&main=kat010&file=4.4.4.htm  )

«Το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας είναι μυστήριο θεοποιητικό.»

 

Νομίζω ότι αυτά φτάνουν. Θέλω να πιστεύω ότι μπερδευτήκατε και ότι δεν έχετε κάποια άλλη κατανόηση, κάτι που θα με εντυπωσίαζε... Αν έχετε όμως, 1) ας μας πληροφορούσατε σχετικά 2) εδώ είμαι -έστω τώρα- να την μάθω.

 

Β) Άντε να ασχοληθούμε με τον γρίφο και να τρώμε τον χρόνο μας εξαιτίας σας.

Στην πρώτη περίπτωση, αν εννοούσατε δηλαδή «Ευχαριστία» την προσευχή ευχαριστίας, τότε άρα, εννοείτε ότι Ο Κύριος χρησιμοποίησε τον οίνο στην προσευχή ευχαριστίας. Αλλά οι λέξεις: «…οίνο που χρησιμοποίησε για την Ευχαριστία…» είναι λάθος διότι μπερδεύουν. Τον οίνο δεν τον χρησιμοποίησε για την προσευχή ευχαριστίας, αλλά την προσευχή ευχαριστίας χρησιμοποίησε για τον οίνο! Αν σπαταλήσω και άλλο χρόνο για αποκρυπτογράφηση, μάλλον θέλετε να πείτε ότι το «γέννημα της αμπέλου» αναφέρεται στο κρασί για το οποίο ευχαρίστησαν Τον Θεό και όχι στο ποτήρι κρασιού που δήθεν μεταβλήθηκε σε Αίμα Κυρίου.

Είχατε δε πει προηγουμένως (και ήδη το σχολίασα, αλλά πρέπει να συνδέουμε τα κομμάτια σας για να φτιάξουμε το παζλ [!] σας) και μία μάλλον συμπληρωματική σοφιστεία:

«Δεν είναι ‘’γέννημα της αμπέλου’’ η Θεία Ευχαριστία που τέλεσε προηγουμένως ο Κύριος, διότι την τέλεσε με άρτο και οίνο. Εδώ όμως αναφέρεται στον οίνο. Δηλαδή, από τον οίνο που χρησιμοποίησε για την Θεία Ευχαριστία, από αυτόν θα πιούνε οι πιστοί στην Βασιλεία του Θεού.»

Τέλος πάντων κ.Μπαφίτη, όπως είπα, ο οίνος ήταν το δεύτερο και τελευταίο σημείο αναφοράς της ΘΚ για αυτό και μίλησε αμέσως για «γέννημα της αμπέλου».

Φίλοι αναγνώστες διαβάστε τα επιχειρήματα του κ.Μπαφίτη μόνοι σας και συγκρίνετέ τα με τα λόγια του Ματθαίου και Μάρκου (καθότι λέει εδώ: «Αλλά έστω και την διήγηση των δύο άλλων ευαγγελιστών…»):

 

Ματθ.26:26-29 Και ενώ έτρωγον, λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκοψε και έδιδεν εις τους μαθητάς και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου· 27 και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας, έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Πίετε εξ αυτού πάντες· 28 διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. 29 Σας λέγω δε ότι δεν θέλω πίει εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον μεθ' υμών εν τη βασιλεία του Πατρός μου.

Πάμε στον Μάρκο:

Μάρ.14:22-25 Και ενώ έτρωγον, λαβών ο Ιησούς άρτον ευλογήσας έκοψε και έδωκεν εις αυτούς και είπε· λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου. 23 Και λαβών το ποτήριον, ευχαρίστησε και έδωκεν εις αυτούς, και έπιον εξ αυτού πάντες. 24 Και είπε προς αυτούς· Τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το περί πολλών εκχυνόμενον. 25 Αληθώς σας λέγω ότι δεν θέλω πίει πλέον εκ του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον εν τη βασιλεία του Θεού.

 

Τι λέτε; Έχει δίκιο ο κ.Μπαφίτης; Συνδέει ή αποσυνδέει Ο Κύριος (και οι συγγραφείς) τις δύο επίμαχες προτάσεις; Δεν έχει νόημα να το σχολιάσω άλλο. Ό,τι είχα να πω, το είπα.

10) Λέτε: «Κύριος όταν αναφέρθηκε στο θέμα της Θείας Ευχαριστίας, είπε ότι το σώμα Του είναι ΑΛΗΘΩΣ ΤΡΟΦΗ και το αίμα Του ΑΛΗΘΩΣ είναι ΠΟΣΙΣ»

Σχόλιο: Αλήθεια; Δεν μας είπατε όμως σε ποιο -ένα- χωρίο θα βρούμε ότι α) αναφέρθηκε στην ΘΕ και είπε ότι τα δύο στοιχεία αυτά β) είναι ΑΛΗΘΩΣ  ΤΡΟΦΗ και ΑΛΗΘΩΣ ΠΟΣΙΣ.  Δεν μας το είπατε διότι δεν υπάρχει.

11) Τελειώνετε αυτό το σημείο (21), λέγοντας την ίδια σχεδόν καραμέλα:

«Αν η αρχαία εκκλησία είχε κατανοήσει το χωρίο όπως εσείς, δεν θα μιλούσε σύσσωμη για μεταβολή.»

Σχολιασμός: Ένα από τα γνωρίσματα των περισσότερων «Ορθοδόξων» απολογητών είναι να νομίζουν εκ του ασφαλούς ότι μιλούν πάντα σε άσχετους και μάλλον και σε φρενοβλαβείς που δεν μπορούν να χρησιμοποιήσουν κοινή λογική. Το λέω αυτό διότι:

**Η αρχαιότατη (!) εκκλησία του πρώτου αιώνα όπως παρουσιάζεται στην ΚΔ δεν κατανοεί διαφορετικά απ,ό,τι εγώ, ούτε το «τούτο είναι», ούτε τα σχετικά με τον «νέον οίνον» και το «γέννημα της αμπέλου». Θυμηθείτε φίλοι ότι κανένα επιχείρημα του δεν έδειξε κάτι τέτοιο όσο και αν το προσπάθησε.

**Η αρχαία εκκλησία που περιγράφεται στην ΚΔ λοιπόν, πίστευε αυτά που της λέγανε οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι, για αυτό μιλούσαν –κατά κανόνα- σύσσωμοι. Δεν ήταν θέμα «να βρούνε κάτι» από μόνοι τους, διότι δεν χρειαζότανε, είχαν την πηγή, τους αποστόλους. Ο,τι αυτοί και οι πρεσβύτεροι λέγανε το αποδεχόντουσαν καθώς δεν είχαν λόγο να μην το αποδεχτούν. Μόλις φύγανε αυτοί για Τον Κύριο, από τότε και μετά άρχισαν οι ερμηνείες σιγά-σιγά, κάτι φυσικό.

**Η «αρχαία Εκκλησία» δεν μίλησε για μεταβολή των στοιχείων. Δεν έχουμε καμία απόδειξη για κάτι τέτοιο. Το να αναφέρουν, ένας ή δύο «πατέρες» του δεύτερου και τρίτου αιώνα(!), την κατανόησή τους για το «τούτο είναι», ΔΕΝ ισοδυναμεί με ότι η διάσπαρτη(!) «αρχαία εκκλησία…. μιλούσε μάλιστα σύσσωμη για μεταβολή»!!!!!!!!!!!!!!!!! Έλεος με τις πρόχειρες και παράλογες –στο φως της ΚΔ- σκέψεις! Μάλιστα με αυτήν την ίδια λογική (και με την γενίκευση περί «αρχαίας Εκκλησίας») θα έπρεπε να πιστεύετε ότι η αρχαία Εκκλησία πίστευε στην χιλιετή βασιλεία εφόσον τόσοι σπουδαίοι «πατέρες», πιστοί γενικότερα, την είχαν αποδεχτεί, αλλά δεν το κάνετε!

**Σχετικά με την διαφορετική δήθεν «κατανόησή» μου:

Α) Εγώ «κατανοώ» τις λέξεις «τούτο είναι» ως: «τούτο –το κρασί- είναι» και όχι το παράλογο «τούτο το κρασί έπαψε να είναι κρασί, και τώρα είναι μόνο Αίμα μου, παρόλο που έχει την ίδια όψη και γεύση με το κρασί!».

Αυτό που και διαβάζω και διακρίνω είναι ότι: το 1) κρασί… ΕΙΝΑΙ 2) Αίμα Του… ταυτόχρονα! Τέλος.

Β) Μένω στα λόγια του Κυρίου «τούτο είναι», χωρίς να μιλάω για μεταβολή ή συμβολισμό. Μένω στον ορισμό Του Κυρίου: «τούτο είναι»,  και όχι δήθεν «τούτο/εκείνο μετέβαλα» ή «συμβολίζει».

 

Φ*) Ανοίξτε τα παράθυρα να φύγει ο καπνός…

1) Λέτε: «Είναι δυνατόν να ισχυρίζεστε ότι στο μυαλό του απ Παύλου ‘’ ήταν και Σώμα και Αίμα Κυρίου και άρτος και οίνος’’, επειδή δεν λέει ‘’όποιος τρώει το Σώμα και πίνει το Αίμα’’;

Σχόλιο: «Είναι δυνατόν» το αντίθετο;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Μα αυτό ακριβώς μας βοηθούν τα λόγια να αντιληφθούμε! (Πόσο μάλλον αν τα συσχετίσουμε και με τα λόγια των ευαγγελιστών περί «γέννημα αμπέλου».)

2) Λέτε: «Μα ήδη έχει πει ο απόστολος ‘’ Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον’’ καθώς και ‘’ Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου’’. Δηλαδή, κατά τον απόστολο, άρτος = Σώμα, και το ποτήριον = Αίμα ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ με την χρήση της λέξης ΕΙΝΑΙ= απαρέμφατο του ‘’ειμί’’.

‘’Ειμί’’ = (ως υπαρκτικό) είμαι, υπάρχω, είμαι εις τινά τόπο, ευρίσκομαι, συμβαίνω, είμαι πραγματικώς (ουχί φαίνομαι).»

Σχόλια: α) Μα ακριβώς! Κ.Μπαφίτη μου, το είπε αυτό διότι ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΙΣΧΎΕΙ!! Στην συνέχεια όμως συμπλήρωσε την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος. Δείτε πως στο εδ.27 αναγνωρίζει και ομολογεί και τα δύο, και πως επιστρέφει πάλι στον άρτο και οίνο που βλέπουμε και γευόμαστε στο εδ.28, αλλά και πως πάλι ομολογεί τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος στο εδ.29! Πεντακάθαρο!

Α’Κορ.11:27-29 Ώστε όστις τρώγη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος θέλει είσθαι του σώματος και αίματος του Κυρίου. 28 Ας δοκιμάζη δε εαυτόν ο άνθρωπος, και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου· 29 διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου.

Τι συζητάμε τώρα;!

β) Μετά ρίχνετε το επίπεδο της κουβέντας, αλλά και εκτίθεστε πάλι λέγοντάς μου ότι το «ΕΙΝΑΙ = απαρέμφατο του ‘ειμί’» και ότι σημαίνει «είμαι», λες και μιλάτε σε αγράμματο. Είναι πράγματα αυτά; Πρώτον, είπα εγώ ότι δεν είναι Σώμα και Αίμα;;;;;;;;!;;;;;;;;;!;;;;;;;;;;!;;;;;;;;;;;; Αλλά, αφού το θίγετε πάλι λάθος κάνετε! Δεν ξέρετε ότι το «είναι», από μόνο του, ποτέ δεν αποκλείει ότι κάτι πραγματικά είναι, αλλά με μεταφορική σημασία;;; Πάλι ο μονόπλευρος νομικισμός. Π.χ. Αν σας πω: «Είναι τρελός αυτός, με τον τρόπο που οδηγάει!» Τι θα καταλάβετε; Ότι δήθεν πιστεύω ότι «είναι κυριολεκτικά» τρελός (επειδή λέω «είναι τρελός»), ή απλά ριψοκίνδυνος, επιπόλαιος, κ.ά.;  Αλλά, διαβάζουμε (αρχ.):

Ιωάν.14:6 λέγει αυτώ ο Ιησούς εγώ ειμί η οδός και η αλήθεια και η ζωή, ουδείς έρχεται προς τον πατέρα ει μη δι εμού.

Εδώ, θα μας λέγατε τα ίδια κ.Μπαφίτη;;; Θα μας λέγατε: «‘’Ειμί’’ = (ως υπαρκτικό) είμαι, υπάρχω, είμαι εις τινά τόπο, ευρίσκομαι, συμβαίνω, είμαι πραγματικώς (ουχί φαίνομαι).» Δηλαδή Ο Ιησούς τους έλεγε ότι είναι ένας δρόμος κυριολεκτικά να τον ποδοπατούν; Όχι βέβαια! Αλλά τους έλεγε: Εγώ είμαι πραγματικά ο πνευματικός δρόμος που πρέπει να πάρετε προς τον Πατέρα. Ποτέ δεν θα θεωρούσατε ότι εξαιτίας του «ειμί», η λέξη «οδός» με την οποία συνδέετε, φανερώνει κυριολεκτικά έναν π.χ. χωμάτινο δρόμο/μονοπάτι! Το «ουχί φαίνομαι» το εισάγετε εσείς στο νόημα των λόγων Του Κυρίου και έτσι αυθαιρετείτε ακόμα και απέναντι στο «ειμί». Όπως λοιπόν θα ρωτούσε κανείς με ποια έννοια Ο Κύριος είναι «η οδός», έτσι θα ρωτούσε κανείς με ποια έννοια το κρασί είναι Αίμα! ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ;

Όταν λέει Ο Κύριος:

Ιωάν.6:35 Και είπε προς αυτούς ο Ιησούς· Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής· όστις έρχεται προς εμέ, δεν θέλει πεινάσει, και όστις πιστεύει εις εμέ, δεν θέλει διψήσει πώποτε.

Τι θέλει να μας πει, ότι κυριολεκτικά είναι ψωμί;!!! Ή ότι πραγματικά είναι «ψωμί», αλλά με μεταφορική σημασία;; Ονομάζει Τον Εαυτό του έτσι, διότι παίρνει μία εικόνα γνωστή σε αυτούς από την ΠΔ, όταν Ο Θεός έριχνε το μάννα εξ ουρανού και τρώγανε.

Ή όταν λέει:

Joh 8:12 Πάλιν λοιπόν ο Ιησούς ελάλησε προς αυτούς λέγων· Εγώ είμαι το φως του κόσμου· όστις ακολουθεί εμέ δεν θέλει περιπατήσει εις το σκότος, αλλά θέλει έχει το φως της ζωής.

Τι εννοεί;; Ότι όταν τον έβλεπαν οι άνθρωποι κυριολεκτικά έλαμπε σαν τον ήλιο; Όχι. Ο Ίδιος εξηγεί με ποια έννοια πραγματικά ήταν το φως του κόσμου στο δεύτερο μέρος της πρότασης:

«όστις ακολουθεί εμέ δεν θέλει περιπατήσει εις το σκότος, αλλά θέλει έχει το φως της ζωής», αναφέρεται δηλαδή στην αλήθεια και με ό,τι αυτή συνδέετε.

Όταν πάλι λέει ο Κύριος για τους μαθητές (είσθε, από το «ειμί»):

Μάτθ.5:13-14  Σεις είσθε το άλας της γής· εάν δε το άλας διαφθαρή, με τι θέλει αλατισθή; εις ουδέν πλέον χρησιμεύει ειμή να ριφθή έξω και να καταπατήται υπό των ανθρώπων. 14 Σεις είσθε το φως του κόσμου· πόλις κειμένη επάνω όρους δεν δύναται να κρυφθή·

…δεν πρέπει να ρωτήσουμε με ποια έννοια πραγματικά ήταν το άλας και το φως του κόσμου, ή μήπως λάμπανε σαν αστέρες και είχαν γεύση αλάτι;.. J

 

Το «είναι» λοιπόν ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΑ μόνο του! Δεν μπορείτε να μας λέτε ότι επειδή λέει ότι «Τούτο είναι το Σώμα/Αίμα μου», αυτό αποκλείει κάθε άλλη εξήγηση πέραν της κυριολεκτικής. Συνεχώς εκτίθεστε με απίστευτα ρηχά –να το πω έτσι- επιχειρήματα.

 

2) Λέτε: «Άλλωστε, άρτο και οίνο βλέπουμε και εμείς. Αλλά είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Άλλο βλέπουμε, άλλο είναι και για αυτό το λέμε ‘’Μυστήριο’’.

Σχόλια: α) Η ΘΚ έχει μυστήριο, δεν είναι μυστήριο (παρά μόνο ως τρόπος του λέγειν). Δηλαδή το πώς ο άρτος και οίνος «είναι» Σώμα και Αίμα, μπορεί να θεωρηθεί κάτι το άγνωστο και έτσι…(!) μυστήριο εφόσον όμως κάποιος δεν το ερμηνεύει. Αν όμως του δώσει ερμηνεία, δεν είναι πλέον μυστήριο! Πέραν αυτού όμως, γνωρίζουμε πολλά για αυτήν την τελετή όπως ότι **γίνεται εις ανάμνηση και κοινωνία με Τον Κύριο, **γιατί υπάρχουν οι δύο παράγοντες (το Σώμα και Αίμα Του) στην τελετή αυτή, **σε τι πνεύμα πρέπει να γίνεται, **γιατί μπορεί να γίνει ή ευλογία ή κατάκριση. Στο φως αυτών όμως, «είναι» η ΘΚ όσο «μυστήριο» όσο είναι όλα τα πνευματικά πράγματα!!!! Δηλαδή όλα μετά από κάποιο σημείο γίνονται άγνωστα, κάτι φυσικό όπως και ο Παύλος μας λέει: «Διότι κατά μέρος γινώσκομεν και κατά μέρος προφητεύομεν·»(Α’Κορ.13:9)

β) Επίσης, όπως το γράφετε, μπορεί να νομίσει κανείς ότι ο απόλυτος ορισμός του μυστηρίου για σας είναι ότι «άλλο βλέπουμε και άλλο είναι», αλλά αυτό δεν είναι ακριβές, αν θέλουμε να ακριβολογούμε. Ένα μυστήριο μπορεί να είναι οτιδήποτε εμπεριέχει κάποιον άγνωστο παράγοντα, π.χ. Ο αναστημένος Κύριος ξαφνικά εμφανίστηκε μεταξύ των μαθητών ενώ μιλούσαν και Τον πέρασαν για φάντασμα. Για τους πολλούς, είναι από κάποιο σημείο και μετά, μυστήριο πως το έκανε αυτό. Εξάλλου δεν ξεχνάμε ότι η ίδια η Γραφή (ΠΔ και ΚΔ) φανερώνει ότι με την λέξη μυστήριο/α νοούνται οι άγνωστες Θεϊκές αλήθειες, συνήθως βαθιές αλήθειες στους περισσότερους.

γ) Το να το ονομάζετε η ΘΚ «μυστήριο» προσωπικά δεν με ενοχλεί, αλλά, τα μπαγκάζια αυτής της λέξης για σας… αυτό με ενοχλεί. Εσείς συνδέετε την λέξη «μυστήριο» με τελετουργικές πράξεις αλλοιώνοντας την κανονική σημασία της που –με λίγα λόγια- είναι το άγνωστο (όπως ομολογεί όλη η Γραφή!), και στην συνέχεια μέσω αυτών των πράξεων δίνετε λόγο ύπαρξης σε ένα ειδικό ιερατείο που είναι απαραίτητο για την τέλεσή τους.

δ) Δεν ξεχνάμε ότι η ΚΔ πουθενά δεν ονομάζει την ΘΚ μυστήριο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι λάθος να πει κανείς «Είναι μυστήριο πως ο άρτος και οίνος είναι Σώμα και Αίμα ταυτόχρονα.». Το λέω αυτό για τον μόνο λόγο ότι έχω διαπιστώσει ότι όσο φεύγει κανείς από τους ορισμούς της ΚΔ τόσο ανοίγεται σε νέες διδασκαλίες και τελικά ίσως σε εθελοθρησκεία.

 

3) Μετά πάλι επαναλαμβάνετε τα ίδια, μάλλον ελπίζοντας ότι ίσως κάποιον να πείσετε, λέτε:

«Τα περί γεύσεων και όψεως, είναι σχολαστική εξήγηση του Μυστηρίου, κάτι το οποίο κάνουν οι Παπικοί και όχι οι Ορθόδοξοι. Εμείς πιστεύουμε στο Μυστήριο όπως το παρέδωσε ο Χριστός, χωρίς να λέμε τίποτα παραπάνω.»

Σχόλιο: Τα λέτε αυτά διότι, όπως σας είχα εντοπίσει και στην πρώτη κριτική μου, ΠΡΑΓΜΑΤΙ «λέτε… παραπάνω»! Ο Κύριος είπε «Τούτο είναι…», εσείς ουσιαστικά λέτε «Τούτο είναι, διότι εκείνο μετεβλήθη», και έτσι μάλιστα νομίζετε ότι θα διαφοροποιηθείτε από τους Καθολικούς. Λογοπαίγνιο. Όχι λοιπόν, εγώ είμαι αυτός που δεν προσθέτω τίποτε παραπάνω καθότι «ομολογώ» με Τον Κύριο: «Τούτο είναι…». Τέλος.

---Τα υπόλοιπα που δεν μάρκαρα τα έχω σχολιάσει ήδη αλλού.

 

Χ*) 1) Λέτε: «Η Θεία Ευχαριστία ως θυσία έχει προφητευθεί από τον προφήτη Μαλαχία, η οποία ΘΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΩΣ.»

Σχόλιο: Απάντησα ήδη στο Β*)3) και μετά εδώ αναλυτικά. Η προφητεία αυτή όπως όλες που αναφέρετε σε αυτό το σημείο σας (23), αναφέρεται στην ερχόμενη χιλιετή βασιλεία.

 

2) Λέτε: «Ο όρος ‘’αναίμακτες θυσίες’’ που χρησιμοποιείτε είναι λάθος. Το ορθό είναι ‘’αναίμακτη θυσία’’, που προσφέρεται σε κάθε Θεία Λειτουργία (Κλήμης Ρώμης, πρώτος αποστολικός αιώνας), και είναι η προσφορά από πλευρά εκκλησίας άρτου και οίνου που μεταβάλει η χάρη του Αγίου Πνεύματος σε Αίμα και Σώμα Χριστού. Όταν μετέχουμε από τον άρτο και τον οίνο (για σας), μετέχουμε στο Σώμα και το Αίμα του Κυρίου (για μας) και έτσι γινόμαστε κοινωνοί της ΜΟΝΑΔΙΚΗΣ του θυσίας.»

Σχόλια: Α) Όχι, λάθος κάνετε. Η «αναίμακτη θυσία» αφορά εννοείται την προσφορά δήθεν του άρτου και οίνου στον Θεό μέσω των ιερέων εκ μέρους του λαού. Αυτή η προσφορά/θυσία γίνεται σε κάθε «Ορθόδοξη» εκκλησία. Άρα, μιλάμε για «αναίμακτες θυσίες», διότι μία χωριστή (!) «θυσία» τελείται σε κάθε ναό σας. Τα υπόλοιπα είναι λογοπαίγνιο.

Β) Το να μιλάτε για μετοχή σε μία μοναδική θυσία, δεν αφορά τον άρτο και οίνο που «θυσιάζονται» προς Τον Θεό σε κάθε ναό, αλλά αφορά υποτίθεται την μεταβολή αυτών εκ μέρους Του Αγίου Πνεύματος! Άρα, η «αναίμακτη θυσία», δεν αφορά την μοναδική θυσία Του Χριστού (μέσω Σώμα και Αίματος) στην οποία δήθεν μετέχετε, αλλά στον άρτο και οίνο που δίνει στον Θεό κάθε εκκλησίασμα σε κάθε ναό, άρα, μιλάμε για «αναίμακτες θυσίες». Οπότε, είναι λάθος ο συνειρμός/συσχετισμός σας.

3) Μα τι ψέμα!! Πουθενά ο Κλήμης δεν μιλάει για «’αναίμακτη θυσία’ που προσφέρεται σε κάθε Θεία Λειτουργία»! Απλά έτσι θέλετε να το παρουσιάσετε. Για αυτό και δεν μας παραθέσατε τα συγκεκριμένα λόγια του να τα δούμε ξανά. Έχετε σκοπό να με/μας πλανήσετε;;; Μιλάει γενικά για προσφορές (πληθυντικός) και λειτουργίες. Καμία γνώση δεν έχει για ειδικό ιερατείο ή τελετουργικές θυσίες προς Τον Θεό, διαβάστε πάλι εδώ.

4) Λέτε: «Εμείς, δεν είναι ανάγκη να λέμε στον Κύριο ‘’έλα ανάμεσά μας’’, όπως κάνετε εσείς.» Και συμπληρώνετε: «Ο Κύριος είναι με την Εκκλησία Του, είναι παρόν. Αυτό είναι δεδομένο.»

Α. Πρώτον, δεν με ξέρετε από χθες. Άρα το «όπως κάνετε εσείς» που κολλάει; Μπορείτε τόσο εύκολα εσείς ο «Ορθόδοξος» να λέτε για μένα ψέματα μάλιστα δημοσίως και στο πρόσωπό μου;!; Γιατί σε όλη την διάρκεια της εδώ απάντησής σας μου προσάπτετε θέσεις που δεν έχω;;; Η απάντηση είναι ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊΤΕ ΠΟΥΘΕΝΆ ΝΑ ΜΟΥ ΒΡΕΙΤΕ ΛΑΘΟΣ (εκτός από το ένα σημείο περί των Λευιτών στο οποίο αναφέρθηκα στην αρχή) και πρέπει να τρέξετε στα λάθη άλλων για να γεμίσετε σελίδες και να με παρουσιάσετε ως σφάλοντα.

Β. Δεύτερον, αν ισχυριστείτε ότι αναφέρεστε στην Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία, α) δεν το λέτε οπότε αφήνετε ό,τι θέλετε να εννοηθεί, β) με έμενα μόνο είστε σε διάλογο, με τις δικές μου θέσεις ασχολείστε, έχοντας ξεκαθαρίσει στην πρώτη κριτική μου ότι δεν είμαι αντιπρόσωπος της Διαμαρτυρόμενης Εκκλησίας, αλλά του εαυτού μου και ότι αν αναφερθείτε στην Διαμαρτυρόμενη θα είναι για υπεκφυγή. γ) Αλλά και έτσι, λάθος είναι. Η Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία δεν λέει «έλα ανάμεσά μας», το θεωρούν δεδομένο! Μόνο μερικοί πιστοί της το λένε, κυρίως και παραδόξως (!) της Πεντηκοστής! Δεν είναι όμως ούτε για αυτούς θεολογική θέση αυτό, αλλά ένας συναισθηματικός εκτροχιασμός τους.

Γ. Υπάρχει ένας τέτοιος ύμνος και όταν τον είχα ακούσει, αμέσως μετά διαμαρτυρήθηκα για το ανόητο αυτού του ύμνου! Όπως διαμαρτύρομαι για πολλά, τα οποία μπορεί κανείς να βρει στο εδώ σάητ μου.

Δ. Ναι, «εσείς», δεν είναι ανάγκη να το λέτε αυτό, αλλά είναι ανάγκη να λέτε (δική μου απόδοση): «Άγιο Πνεύμα, μετέβαλε αυτά τα στοιχεία σε Σώμα και Αίμα», ΕΝΩ εγώ (και όλοι -όσο γνωρίζω- οι Διαμαρτυρόμενοι εφόσον το θέλετε) το θεωρώ δεδομένο ότι «είναι» ήδη (!!!) Σώμα και Αίμα διότι Ο Κύριος μου που παρευρίσκεται ήδη είπε τότε το «Τούτο είναι το Σώμα/Αίμα μου!» και εκπληρώνεται κάθε φορά που η πρόθεσή μας είναι η ανάμνηση και η ιδιαίτερη κοινωνία μαζί Του. Καλά θα κάνετε λοιπόν να βγάλετε το κοντάρι από το μάτι σας, και μετά να επιχειρήσετε να βγάλετε το αγκαθάκι από το μάτι άλλων.

 

Ψ*) 1) Σχετικά με τον τίτλο αυτού του μέρους, «Είναι το ειδικό ιερατείο εφεύρεση Ιουδαιζόντων πλανεμένων μοναχών;» είχα γράψει:

«Πήραν λοιπόν οι όποιοι ιουδαΐζοντες ανεπίσημοι ιδρυτές της Ορθόδοξης θρησκείας μία δυναμική τελετή δοσμένη με απλότητα από Τον Κύριο και την φόρτωσαν με κάθε λογής πλάνες, πλάνες που και αυτές με την σειρά τους έσπειραν και σπέρνουν διχασμό και διαίρεση στο Σώμα Του Χριστού. Η Γραφή θα είναι πάντα εκεί όμως για να τους διαψεύδει ή και να τους διορθώνει· στο χέρι τους είναι ποιο από τα δύο, αν όχι και τα δύο.»

και:

«Το ειδικό ιερατείο είναι εφεύρεση Ιουδαΐζοντων πλανεμένων (πιθανόν μοναχών) και έτσι δεν μπορεί να είναι ούτε «τα χέρια της Εκκλησίας».

Ο λόγος που μίλησα για «Ιουδαΐζοντες» είναι ηλίου φαεινότερος. Φοράνε άμφια, έχουν αποκλειστικά δικαιώματα σε τελετές, κάνουν αναίμακτες θυσίες, μεσολαβούν για άφεση αμαρτιών, κ.ά.

Από την άλλη, τι μας αναφέρεται στην συνέχεια τον Κλήμη, Ιππόλυτο και Τερτυλλιανό; Αυτοί προηγούνται του ειδικού ιερατείου!!! Όπως θα δείξω, άλλο πράγμα είχαν στην σκέψη τους, μάλιστα πράγματα που δεν συμφέρουν την θρησκεία σας.

2) Σχετικά με όσα λέτε για «την Διδαχή».

α) Ό,τι θέλετε λέτε. Διαβάστε φίλοι τα λόγια που παρέθεσε από την Διδαχή και δείτε ότι δεν αναφέρεται σε αρχιερείς ως αυτοί να υπάρχουν στην περίοδο της ΚΔ στην Εκκλησία, αλλά μιλάει για «προφήτες»(!!) και τους λέει ότι αυτοί είναι οι αρχιερείς σας, με την έννοια, αντί αυτών που υπήρχαν στην ΠΔ!! Σαν να τους λέει «Αν και δεν έχουμε αρχιερείς, για μας οι αρχιερείς είναι οι προφήτες». Μόνο αδιάβαστοι, μπορούν να ερμηνεύσουν έτσι τα λόγια αυτά ή δόλιοι με σκοπιμότητες ή εθελοτυφλούντες.

β) Λέτε: «Στο συγκεκριμένο έργο έχουμε αναφορά σε ‘’αρχιερείς’’ , αναφερόμενος ο συγγραφέας στην χριστιανική εκκλησία. Είναι πολύ σπουδαία αυτή η αναφορά, διότι εκτός των μαρτυριών της Καινής Διαθήκης που καλύπτει μία εποχή από το 33-100 μ Χ περίπου, βλέπουμε να αναφέρονται τα ίδια και σε μεταποστολικά γραπτά»

Σχόλιο: Πως – τα – λέτε - έτσι!… Ποια «ίδια» άνθρωπέ μου; Μόνο η αναφορά στην λέξη «αρχιερέας» είναι ίδια, αλλά στην ΚΔ αναφέρεται μόνο στους αρχιερείς της ΠΔ ή στον Χριστό! ΦΥΣΙΚΑ θα βρούμε μεταποστολικά έργα που αναφέρονται στην λέξη «αρχιερέας», παραπέμποντάς μας όπως η ΚΔ είτε στους αρχιερείς της ΠΔ, είτε στο Χριστό. Αλλά δεν θα βρούμε στην ΚΔ («33-100 μ Χ περίπου»…) αναφορές σε αρχιερείς ενός ειδικού ιερατείου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Αν θέλετε να κάνουμε σοβαρό διάλογο, να «ακούτε» πρώτοι τι διαβάζετε στις όποιες πηγές σας, και όχι να εθελοτυφλείτε πίσω από το γράμμα των λόγων τους, δες σας τιμάει.

γ) Λέτε ότι η Διδαχή και οι μεταποστολικές μαρτυρίες που δήθεν συμφωνούν: «…είναι η εγγύηση της σωστής ερμηνείας της Καινής Διαθήκης…».

Με άλλα λόγια, τι μας λέτε; Ότι άλλοι σκεπτόμενοι άνθρωποι μπορούν να είναι «η εγγύηση της σωστής ερμηνείας» της ΚΔ, αλλά όχι εμείς, ασχέτως αν ως Χριστιανοί έχουμε και εγκέφαλο και το Πνεύμα Του Θεού! Για αυτό Ο Θεός επέτρεψε αυτήν την θρησκεία σας να εκτροχιαστεί μέσα στις λανθασμένες απόψεις και φιλοσοφίες ανθρώπων. Διότι εξαρτάται η κατανόηση του θελήματος του Θεού από ανθρώπους και όχι από Τον Ίδιο Τον Θεό που χρησιμοποιεί και ανθρώπους όπως και μας τους ίδιους, οποιονδήποτε αναγεννημένο Χριστιανό. Πάντως, προτιμώ την Βαβέλ της Διαμαρτύρησης που αφήνει παράθυρο ανοιχτό να μιλήσει το Πνεύμα Του Θεού παρά την -με τόσα τυποποιημένα λάθη- «Ορθοδοξία», των «Μορμόνων» κ.ά. τα οποία πνίγουν την αλήθεια Του Θεού όπως αυτή είναι στην Γραφή. Στην Διαμαρτυρόμενη μπορεί κανείς να συναντήσει ασύγκριτα πιο πολύ αλήθεια, αρκεί να εκζητά Τον Θεό και το θέλημά Του, παρά στην «Ορθοδοξία».

δ) Η Διδαχή όμως φίλοι αναγνώστες, δεν θα σας πει ο κ.Μπαφίτης, επίσης δίνει σχολαστικές εντολές περί του πώς να γίνεται το βάπτισμα στο νερό και ΤΙΠΟΤΑ δεν λέει περί ειδικούς ιερείς ή βάπτισμα νηπίων!!! Σκεφτείτε, πρώτο αιώνα. Επίσης προτρέπει να διαλέγουν μόνοι τους οι πιστοί επισκόπους (αυτοί βάσει της ΚΔ είναι οι πρεσβύτεροι) και διακόνους, οι πιστοί δηλαδή που προέκυψαν και αυξανόντουσαν λογικά κατόπιν κάποιου ευαγγελιστή που τους μίλησε για το Ευαγγέλιο του Χριστού! Καμία αναφορά σε ειδικούς ιερείς να καλεστούν να χειροτονήσουν «επισκόπους και διακόνους», να «μεταδώσουν» τάχα μου την ιεροσύνη τους.

Έτσι, διαβάζουμε για ομάδα πιστών που δεν είχαν καν επισκόπους και διακόνους μεταξύ τους(!), πάρα ταύτα καλούνται μόνοι τους να χειροτονήσουν τέτοιους:

1. Χειροτονήσατε οὖν ἑαυτοῖς ἐπισκόπους καὶ διακόνους ἀξίους τοῦ κυρίου, ἄνδρας πραεῖς καὶ ἀφιλαργύρους καὶ ἀληθεῖς καὶ δεδοκιμασμένους· ὑμῖν γὰρ λειτουργοῦσι καὶ αὐτοὶ τὴν λειτουργίαν τῶν προφητῶν καὶ διδασκάλων.

2. μὴ οὖν ὑπερίδητε αὐτούς· αὐτοὶ γὰρ εἰσιν οἱ τετιμημένοι ὑμῶν μετὰ τῶν προφητῶν καὶ διδασκάλων.

3. Ἐλέγχετε δὲ ἀλλήλους μὴ ἐν ὀργῇ, ἀλλ’ ἐν εἰρήνῃ ὡς ἔχετε ἐν τ εὐαγγελίῳ· καὶ παντὶ

Σημειώστε επίσης ότι δεν αναθέτει τον έλεγχο περί αμαρτίας (πρ.3) σε δήθεν ειδικούς ιερείς, ούτε σε επισκόπους, αλλά σε όλους τους πιστούς.

Αν μείνουμε και στο σύγγραμμα αυτό, στην Διδαχή, βλέπουμε πως θριαμβολογεί ξανά η ΚΔ που επίσης δεν λέει ΤΙΠΟΤΕ απολύτως για ειδικούς ιερείς, μάλιστα η «Ορθόδοξη» κατανόηση περί «αποστολικής διαδοχής» -για όποιον ξέρει- πάει βόλτα!! Δεν ανοίγω θέμα για την «αποστολική διαδοχή» διότι άλλος είναι ο σκοπός του διαλόγου μου, θα σας πω μόνο να σας προλάβω (να το ψάξετε για να μην εκτεθείτε), ότι α) άλλοτε υπήρχε αποστολική διαδοχή (πως είναι δυνατόν να μην υπήρχε καθόλου;;;), άλλοτε όχι, και β) δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με αυτό που εννοεί η «Ορθοδοξία» «αποστολική διαδοχή». Που να ξέρατε ότι η αποστολική διαδοχή δεν σας συμφέρει ως επιχείρημα…

 

Καμία λοιπόν ειδική ιεροσύνη δεν υπήρχε (ούτε) τον πρώτο αιώνα!!!! Παρόλο που επιχείρησε να χρησιμοποιήσει ο Κ.Μπαφίτης την «Διδαχή» για να στηρίξει το ιερατείο, δεν θα χρησιμοποιούσε την σιωπή της «Διδαχής» για να διαψεύσει το βάπτισμα νηπίων (που ως διδασκαλία –αν υπήρχε- θα έπρεπε να βρίσκεται σε αυτό το κείμενο). Όπως και είδαμε, οι «Ορθόδοξοι» συνήθως επιλεκτικά χρησιμοποιούν  τις όποιες πηγές τους, δηλαδή όταν τους συμφέρει, όταν όχι, ε, δεν είναι και σημαντικές…

 

3)α. Σχετικά με τον Κλήμη (που ως επιχείρημα [τα ίδια λόγια του!] τον φέρετε δύο φορές, μία στο σημείο σας 13 και μία στο σημείο σας 24…).

Λέτε: «Ο Ιερός κλήρος διακρινόταν σαφώς από την τάξη των λαϊκών ήδη κατά τους αποστολικούς χρόνους. Οι ‘’λαϊκοί’’ ως διακεκριμένη από τον κλήρο τάξη αναφέρεται για πρώτη φορά στην Α Κλήμεντος (κεφ. 30).»

Σχόλια:

***Δεν είναι στο κεφ.30 (όλο για βόλτες μας στέλνετε), αλλά στα σχόλιά του επί της Α’Κορινθρίους, κεφ.40 (XL).

Εκεί διαβάζουμε:

«τω γαρ αρχιερει ιδιαι λειτουργίαι δεδομέναι εισίν, και τοις ιερεύσιν ίδιος ο τόπος προστέτακται, και Λευΐταις ιδιαι διακονίαι επίκεινται· ὁ λαϊκὸς ανθρωπος τοις λαϊκοις προστάγμασιν δέδεται.»

Κ.Μπαφίτη, δεν έχουμε Λευίτες (ούτε αρχιερείς υπήρχαν)! Έχει η «Ορθοδοξία» διακόνους από την φυλή Λευί; J Όπως απέδειξα τα λόγια αυτά αναφέρονται σε Εβραίους.

****Παρακαλώ να διαβάσει ο αναγνώστης ξανά τα όσα έγραψα σχετικά, αλλά και να αντιληφθεί ότι αυτά τα λόγια που παραθέτει ο κ.Μπαφίτης δεν αφορούν την Εκκλησία, αλλά τους Εβραίους στα Ιεροσόλυμα, τους οποίους τους φέρνει ως παράδειγμα τάξεως! Πατήστε εδώ Ε*) 1)-5) να διαβάσετε το πραγματικό νόημα των λόγων του. Αξίζει να διαβαστούν και οι –περίπου- 4 σελίδες σχετικά.

 

3)β. Λέτε: «(Ο Κλήμης) «επικαλείτε την αποστολική διαδοχή» και συνεχίζετε και λέτε πιο κάτω ότι δήθεν λέει:

Πολλά και σπουδαία πράγματα που τινάζουν στον αέρα τις προτεσταντικές θεωρίες.»

Σχόλιο: Εδώ –μετά από όλα αυτά- κανονικά θα πρέπει να γελάσουμε διότι στην πραγματικότητα, όπως απέδειξα, η σιωπή του Κλήμη, αλλά και οι αναφορές του, «τινάζουν στον αέρα» το ειδικό ιερατείο της «Ορθοδοξίας» και του «Καθολικισμού»! ΤΙΠΟΤΑ δεν λέει για αποστολική διαδοχή (που και να έλεγε δηλαδή, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα!)!

Φίλοι αναγνώστες, τα διαβάσατε τα όσα έλεγε και πίστευε ο Κλήμης.

Αλλά γιατί αναφέρεστε κ.Μπαφίτη στην Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία, όταν ο διάλογος σας είναι με κάποιον που εκπροσωπεί μόνο τις δικές του τοποθετήσεις και όχι της Διαμαρτυρόμενης Εκκλησίας ασχέτως πόσο αυτές συμπίπτουν ή όχι (ειδικά όταν σας είπα να μην το κάνετε); Διότι γνωρίζετε ότι τα επιχειρήματα σας (η πίστη να τα κάνει τέτοια) δεν αντέχουν μπροστά στα όσα κατέθεσα, οπότε χρειάζεται να με κατατάξετε κάπου για να νιώσετε καλά και να καλλιεργήσετε ταυτόχρονα εντυπώσεις.

Ξεχνιέστε λοιπόν. Εσείς είστε αυτός που (ανεπισήμως όπως στην αρχή αυτής της απάντησης διευκρίνισα) υπερασπίζει την Ορθοδοξία προβάλλοντας θέσεις θεολόγων και «πατέρων» και όχι εγώ. Εγώ υποστηρίζοντας τον Θέλημα Του Θεού, απλώς παραθέτω αυτό που εντοπίζω ως θέσεις της ΚΔ (μερικές με τις οποίες συμβαίνει να διαφωνούν μερικοί Διαμαρτυρόμενοι), εκτός αν αποδείξετε το αντίθετο. Από την άλλη, υπερασπίζω μέχρι κάποιο βαθμό κάποιες θέσεις Διαμαρτυρόμενων, όταν εσείς καταφέρεστε ενάντια σε αυτές σε αυτήν την απάντησή σας, ως αυτές να είναι παράλογες και αντιβιβλικές (π.χ. περί συμβόλων, και το «δια πίστεως», περί χιλιάδων ομάδων, κ.ά.). Είναι τότε υποχρέωσή μου να υπερασπίσω την αλήθεια όπως θα υπεράσπιζα την «Ορθοδοξία» αν οι Διαμαρτυρόμενοι έλεγαν για αυτήν κάτι που δεν ίσχυε. Και πάλι όμως δεν αναφέρω εγώ τι όποιες θέσεις τους, αλλά εσείς ο ίδιος μου τις χρεώνεται αυθαιρέτως και εγώ στην συνέχεια σας θυμίζω (!) ότι δεν είναι οι θέσεις μου, αλλά και ότι αν και διαφωνώ μαζί τους διότι θεωρώ ότι η δική μου θέση είναι ακόμα πιο λογική και σε μεγαλύτερη αρμονία με την Γραφή από την δική τους, δεν θεωρώ όμως τις θέσεις τους (δες προηγούμενη παρένθεση) παράλογες ή αντιβιβλικές, αλλά ως να έχουν κάποια βάση και αυτές, κάτι που αποδεικνύω με τα εδάφια και την κοινή λογική με την ελπίδα να δείτε «και του στραβού το δίκαιο» («στραβοί» βέβαια είμαστε όλοι, αν και άλλος πιο πολύ, άλλος πιο λίγο).

 

4) Μετά, αναφέρετε τα λόγια του «ορθόδοξου» καθηγητή Βλ.Φειδά; Πω,πω, με αποστομώσατε! Τι αντικειμενική πηγή είναι και αυτή;!.. Ο άνθρωπος λανθάνει επί του θέματος μη γνωρίζοντας τας Γραφάς ο ίδιος και έτσι στην συνέχεια βλέπει ως ορθά τα περίεργα των συγκεκριμένων «πατέρων». Θα το αιτιολογήσω φυσικά –όπως πάντα- στην συνέχεια.

 

5) Λέει λοιπόν ο καθ. Βλ.Φειδάς: «Ιερός κλήρος διακρινόταν σαφώς από την τάξη των λαϊκών ήδη κατά τους αποστολικούς χρόνους. Οι ‘’λαϊκοί’’ ως διακεκριμένη από τον κλήρο τάξη αναφέρεται για πρώτη φορά στην Α Κλήμεντος (κεφ. 30). Ο όρος ‘’κλήρος’’, ιδιαίτερα ο αντίστοιχος στην λατινική γλώσσα όρος (ordo), χρησιμοποιήθηκε πολύ ενωρίς για την δήλωση κυρίως του χριστιανικού ιερατείου. Στην Α Πέτρου (5,3) ο όρος ‘’κλήρος’’ δεν έχει ειδική χρήση, ενώ στην επιστολή των εκκλησιών Λουγδούνου και Βιέννης για τον διωγμό του 177 μ Χ ο όρος χρησιμοποιείται ειδικότερα για την τάξη των μαρτύρων (Ευσεβίου, Εκκλ. Ιστορία, V,1,10)»

***Προσέξτε φίλοι ότι μέχρι στιγμής (από τα σημεία μου 2 μέχρι και 5), αυτή η παράγραφος, στην πραγματικότητα δεν φέρει κανένα επιχείρημα υπέρ ενός κλήρου δήθεν Χριστιανικού ειδικού ιερατείου, που διακρίνετε δήθεν από λαϊκούς. Σημειώστε το αυτό. Τα όσα λέει για τον Κλήμη, ήδη τα εξέθεσα ως λανθασμένα.

 

Συνεχίζει την παράγραφο και προσθέτει:

6) «Ο Ιππόλυτος (Φιλοσοφούμενα, IX, 12) συνδέει σαφέστερα τον όρο προς τους κληρικούς, οι οποίοι συνάπτουν γάμο μετά την χειροτονία ‘’ειδέ και τις εν κλήρω ων γαμοιη, μένειν τον τοιούτον εν κλήρω ως μη ημαρτηκότα’»

Σχόλια: 1) (Για όσους δεν το γνωρίζουν) Τα «Φιλοσοφούμενα» είναι το ίδιο σύγγραμμα με το λεγόμενο: «Κατά Πασών αιρέσεων Έλεγχος» (ή «Προς απάσας τας αιρέσεις» ή «Σύνταγμα κατά αιρέσεων τριάκοντα δύο»), που είναι μάλλον η πιο γνωστή ονομασία του.

2) Επειδή δεν έχω τα κείμενα των «πατέρων» στα Ελληνικά, έψαξα στο διαδίκτυο και βρήκα την μετάφραση σε διάφορες ιστοσελίδες στα αγγλικά. Εκεί βρήκα κάποια περίεργα πράγματα και είπα να πάω στην Εθνική Βιβλιοθήκη να βρω τον συγκεκριμένο τόμο από τις ΒΕΠΕΣ. --Αν δεν ψάξει κανείς την ακρίβεια των όσων ισχυρίζονται διάφοροι θεολόγοι, απ’όλες τις παρατάξεις, θα πλανηθεί από αυτούς σε πολλά ζητήματα. Μην αρκείστε σε τίποτα που λένε περί «πατέρων», ειδικά όταν αυτά είναι σε ασυμφωνία με τα λόγια του Κυρίου και των αποστόλων Του. Ψάξτε να βρείτε τι είπανε γενικά, αλλά και ειδικά στα συμφραζόμενα των όποιων λόγων προβάλλονται ως επιχείρημα, μόνο βέβαια αν δεν φοβόσαστε την αλήθεια. Είναι πολύ συχνά που παραλείπονται λόγια που κάνουν την διαφορά στα συμπεράσματά μας..

3) Στην συνέχεια λοιπόν θα προσθέσω και τα λόγια που προηγούνται αυτών που παρέθεσε ο κ.Μπαφίτης (τα οποία και είναι του καθ.Φειδά). Να είναι τυχαίο ότι δεν τα παρέθεσε; Άποψή μου είναι ότι δεν είναι τυχαίο, καθότι ενώ μας πληροφορεί ότι υπήρχε «κλήρος», δεν μας παραθέτει τα προηγούμενα λόγια του να δούμε από ποιους αποτελούνταν ο κλήρος.

(Αυτά που έχω μαρκάρει σε μπλε είναι αυτά που παραθέσατε, τα σε κόκκινο είναι τα σημαντικά που παρέλειψε):

«…επί τούτου ήρξαντο επίσκοποι και πρεσβύτεροι και διάκονοι δίγαμοι και τρίγαμοι καθίστασθαι εις κλήρους∙ ει δε και τις εν κλήρω ων γαμοιη μένειν τον τοιούτον εν τω κλήρω ως μη ημαρτηκότα, επί τούτω φάσκων είρησθαι το υπό του αποστόλου ρηθέν’ ‘’συ τις εο ο κρίνων….’’»

(Σημειώστε εδώ ότι λογικά το «καθίστασθαι» σημαίνει «να παραμένουν» εις κλήρους, ή καλύτερα «να συνηθίζονται» εις κλήρους.)

Παρατηρήσεις:

● Διακρίνουμε ότι αναφερόμενος σε κλήρους και κλήρο, φέρει στην σκέψη του συγκεκριμένα τους επίσκοπους, πρεσβύτερους και διακόνους. Δεν φέρνει στην σκέψη του έννοιες και λέξεις όπως: «ιερείς», «ιεροσύνη», «ιερατείο»! Στο μυαλό του η λέξη κλήρος/ους συνδέονταν με αυτές τις συγκεκριμένες ομάδες.

● Διακρίνουμε επίσης ότι δεν λέει επισκόπους, ιερείς και διακόνους, αλλά επισκόπους, πρεσβυτέρους και διακόνους! Δεν υπάρχει η ειδική ιεροσύνη στο μυαλό αυτού του ανθρώπου.

● Το να μας παραθέτετε την αναφορά του καθ.Φειδά σε αυτά τα λόγια του Ιππόλυτου θεωρώντας ότι αυτομάτως εμείς θα σκεφτούμε ότι επειδή αναφέρεται σε κλήρο, άρα ανφέρεται αυτομάτως στο «ειδικό ιερατείο», φανερώνει ή δόλο ή άγνοια…

● Μετά, ποιος είπε ότι δεν υπάρχει μία διάκριση μεταξύ επισκόπων/πρεσβυτερίου και διακόνων και υπολοίπου εκκλησιάσματος;; Έλεος! Αυτή όμως η διάκριση, δεν συνιστά ειδικό ιερατείο με ειδική ιεροσύνη! Αυτό θέλω -με την χάρη Του Θεού- να το καταλάβετε. Αν έτσι είχαν τα πράγματα, πολλά (όπως και στην ΠΔ όπου τα 27 περίπου βιβλία έχουν αναφορά σε ιερέα/ιερείς) αν όχι όλα τα βιβλία της ΚΔ, αλλά και τα περισσότερα συγγράμματα του πρώτου, δεύτερου και τρίτου αιώνα (που αναφέρονται σε πρακτικές της ΚΔ), θα έπρεπε να αναφέρονται σε αυτό, καθότι ένα ειδικό ιερατείο με την «Ορθόδοξη» έννοια θα πρέπει να «εξέχει», να έχει πρώτη θέση σε όλα, αλλά αυτό δεν συμβαίνει.

Το λέω ξανά: αν ένας λογικός «Ορθόδοξος» αντιληφθεί ότι το ειδικό ιερατείο θεωρείται από την «Ορθοδοξία» ως κάτι Θεοσύστατο, και κάτι που αφορά κάθε τελετουργική πράξη που αναφέρεται στην ΚΔ, αλλά ακόμα και την άφεση των αμαρτιών (!), θα πρέπει να πάψει να είναι «Ορθόδοξος», διότι η απουσία, παράλειψη αναφοράς εκ μέρους των συγγραφέων της ΚΔ, μάλιστα παράλειψη και εκ μέρους Του Θεού(!!!!), σε ένα τέτοιο ειδικό ιερατείο, παράλειψη στην παρουσία αναφοράς στο βάπτισμα στο νερό, στην ΘΚ, στο ευχέλαιο, είναι λογικά απίθανη (!!!!!!!!!), και έτσι πλέον θα διακρίνει ότι οι πρωτεργάτες της Ιουδαΐζουσας «Ορθοδοξίας» εισήγαγαν μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΚΑΙ ΑΥΘΑΙΡΕΤΗ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ, μία αντίθετη στο Θέλημα Του Θεού για το Σώμα Του Χριστού.

Επισημάνω ότι δεν έχετε αποδείξει ΑΚΟΜΑ ότι ο κλήρος ήταν ένα ειδικό «Ορθόδοξο» ιερατείο!!

● Ίσως πει κανείς ότι «εννοείται ότι ο επίσκοπος ήταν αρχιερέας και ο πρεσβύτερος ήταν ιερέας». Και όμως ΔΕΝ εννοείται ΚΑΘΟΛΟΥ. Από πού να εννοείται;; Ο Χριστός και οι απόστολοι –για όποιον έχει σημασία τελικά…- δεν λένε κάτι τέτοιο. Τα επόμενα στην σειρά συγγράμματα (Διδαχή και άλλα) δεν λένε κάτι τέτοιο. Αλλά προσέξτε και το εξής εντυπωσιακό:

● Αν δούμε στο ευρετήριο του τόμου 5 στις ΒΕΠΕΣ όπου υπάρχουν και τα συγγράμματα του Θεόφιλου Αντιοχείας, του Ερμεία, του Ειρηναίου και του Ιππόλυτου(9 βιβλία/Φιλοσοφούμενα), αλλά και στον τόμο 6 όπου είναι τα υπόλοιπα συγγράμματα του Ιππόλυτου, βρίσκουμε μόνο μία αναφορά(!/ΒΕΠΕΣ 5) στην λέξη «ιερεύς» και αυτή αφορά αυτούς στην αίρεση των Εσσαίων (2^ο αιώνα π.Χ. μέχρι 1^ο αιώνα μ.Χ.)! Την δε λέξη «αρχιερέας» την αναφέρει μία μόνο φορά στον τόμο 5, αναφερόμενος στον Μέγα Αρχιερέα Ιησού, και μία φορά στον τόμο 6 αναφερόμενος στους αρχιερείς της.

Λέτε να είναι τυχαίο; Σημειώστε ότι από τα έργα του όλα, και μόνο τα λεγόμενα «Φιλοσοφούμενα», αποτελούνται από 10 βιβλία που το κάθε ένα έχει –υπολογίζω μέσω όρο- 25 μικρά κεφάλαια!

● Το περίεργο όμως δεν είναι μόνο αυτό, αλλά ότι ο Ιππόλυτος (όπως και ο Ιγνάτιος) ποτέ ΔΕΝ ονομάζει Χριστιανούς πρεσβυτέρους: «αρχιερείς», και έτσι φυσικά ούτε τους επισκόπους (που ήταν το έργο των πρεσβυτέρων). Δεν φαίνεται να θεωρεί τους επισκόπους αρχιερείς. Αυτό δημιουργεί σε μας ένα κενό, ως προς το ποια ήταν η κατανόησή του περί ιερατείου και περί κλήρου.

● Διαφοροποιώντας τον πρεσβύτερο από τον επίσκοπο, αποκλίνει πάλι από την συνήθεια της πρώτης εκκλησίας. Όπως απέδειξα, στην πρώτη εκκλησία, οι επίσκοποι ήταν οι πρεσβύτεροι και αντίστροφα οι πρεσβύτεροι ήταν οι επίσκοποι.

● Έτσι, τα λόγια του Ιππόλυτου που μιλούν για «κλήρο/ους», μας δίνουν την εντύπωση ότι κάτι άλλο ίσχυε με άλλο πνεύμα, από ό,τι η «Ορθοδοξία» έχει στον νου της.

 

    Οι διάσπαρτες λοιπόν επιρροές από Ιουδαΐζοντες είχαν στρώσει τον δρόμο να καθιερωθεί μία απόκλιση (σχετικά με την έννοια του κλήρου), προστιθέμενης σε αυτήν και η επιρροή των Εβραίων που ερχόντουσαν στον Χριστό, που όμως διατηρούσαν λάθος αντιλήψεις, "μπαγκάζια" από την ΠΔ (με τα οποία ασχολούνται οι επιστολές της ΚΔ),  ώστε να αντιλαμβάνονται διαφορετικά τα πράγματα και ο Ιππόλυτος και λιγότερο ο Τερτυλλιανός. Έτσι φαίνεται πάντως χωρίς καμία παραβίαση δεδομένων. 

 

● Τώρα όμως, θα δούμε και κάτι άλλο για να μην μας διαφύγει η αλήθεια της ΚΔ. Τι ήταν λοιπόν ο «κλήρος» στην εποχή των αποστόλων; Παραθέτω από το Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας του «Σταματάκου» λίγα σχετικά (για συντομία όχι όλες τις σημασίες, αλλά τις βασικές):

Κλήρος:

****ως και νυν κλήρος, «λαχνός» // μικρόν τεμάχιον ξύλου ή και βώλος γης χρησιμοποιούμενα ως κλήροι.

Και ως τελευταίες έννοιες έχει:

****Κληρονομιά, κτήμα, υποστατικό, ιδιοκτησίαν

****Στην εκκλησιαστική γλώσσα, οι κληρικοί εν αντιθέσει προς τους λαϊκούς

(Τονίζω εδώ για τον αναγνώστη ότι αυτή η τελευταία έννοια δεν υπήρχε στην περίοδο των αποστόλων ή πριν αυτής, ανήκει στην μεταγενέστερη… «Ορθόδοξη» γλώσσα.)

Κληρόω:

****εκλέγω δια κλήρου, προτιμώ

****απονέμω, δίδω, δια κλήρου, κατανέμω, εκχωρώ, διανέμω κατ’ αναλογίαν

Κλήρωσις:

****Η δια κλήρου εκλογή.

 

    Ας δούμε τώρα, τι έχουν οι επιστολές της ΚΔ να μας πουν για τον «κλήρο» (με σχόλια δικά μου σε παρένθεση και από κάτω) και ποια σημασία φέρει και πως προκύπτει, και αυτό για να δούμε αν ή πόσο συνάδει η σημασία της λέξης με τα λεγόμενα του Ιππόλυτου, αλλά και του κ.Μπαφίτη και της «Ορθοδοξίας». Διαβάζουμε λοιπόν στις ακόλουθες περικοπές σε μπλε:

 

Πράξ.1:17,24-26 διότι ήτο (Ο Ιούδας) συνηριθμημένος με ημάς και έλαβε την μερίδα (Αρχ. «τον κλήρον») της διακονίας ταύτης……….24 Και προσευχηθέντες είπον· Συ, Κύριε, καρδιογνώστα πάντων, ανάδειξον εκ των δύο τούτων ένα, όντινα εξέλεξας, 25 διά να λάβη την μερίδα (Αρχ. «τον κλήρον») της διακονίας ταύτης και αποστολής, εκ της οποίας εξέπεσεν ο Ιούδας διά να απέλθη εις τον τόπον αυτού. 26 Και έδωκαν τους κλήρους αυτών, και έπεσεν ο κλήρος εις τον Ματθίαν, και συγκατεψηφίσθη μετά των ένδεκα αποστόλων.

Σχολιασμός: Ο κλήρος εδώ παραπέμπει στην ίδια την διακονία («ταύτης»εδ.17,25). Στο αρχαίο κείμενο το διαβάζουμε ως εξής:

Πράξ.1:17  ότι κατηριθμημένος ην συν ημίν και έλαχε τον κλήρον της διακονίας ταύτης.

Δεν θεωρώ σωστή την μετάφραση του Βάμβα εδώ που λέει «έλαβε την μερίδα». Αν και πράγματι έλαβε «μερίδιο» κατά μία έννοια στην διακονία αυτή, αυτό που εδώ θέλει να διακρίνουμε δεν είναι αυτό, αλλά ότι γενικότερα του έπεσε η διακονία αυτή, ο συγκεκριμένος ρόλος δηλαδή.

Έτσι ο «κλήρος» εδώ είναι θα λέγαμε το ξυλάκι που τράβηξε Ο Θεός για τον Ιούδα, ξυλάκι που ταυτίζονταν με την συγκεκριμένη διακονία του και όχι με μέρος αυτής ή άλλης.

Στο εδ.17 αν και ο «κλήρος» σημαίνει επιλεγμένο (από Τον Θεό) μεταξύ άλλων ξυλάκι, που δεικνύει και διαχωρίζει κάτι ως έχοντα πλέον συγκεκριμένο σκοπό, χρησιμοποιείτε ως λέξη μεταφορικά, αλλά στο εδ.24-25 όπου προσεύχονται οι απόστολοι στον Θεό, η λέξη «κλήρος», σημαίνει κυριολεκτικά επιλεγμένο ξυλάκι.

Αφού προσευχόντουσαν διάλεξαν όλοι «τυχαία» από έναν κλήρο και στο τέλος οι περισσότεροι κλήροι που έφεραν ένα συγκεκριμένο όνομα, ήταν αυτός που τους «έλαχε» (σε αυτούς, όχι στον Θεό) και προέβαλε αυτόν (τελικά τον Ματθία) που θα γινότανε δεκτός.

Σημειώστε ότι εδώ ο κλήρος συνδέεται και με διακονίες.

Ας δούμε την επόμενη περικοπή.

 

Πράξ.8:21  Συ δεν έχεις μερίδα ουδέ κλήρον (αρχ. «μερίς ούδε κλήρος») εν τω λόγω τούτω· διότι η καρδία σου δεν είναι ευθεία ενώπιον του Θεού.

Σχολιασμός: Εδώ, στο ίδιο βιβλίο (Πράξεις), πράγματι βλέπουμε ότι άλλο είναι η «μερίδα» και άλλο ο «κλήρος», ασχέτως αν συσχετίζονται οι έννοιες. Η λέξη «μερίδα» αποσκοπεί στο να αναδείξει ένα μέρος ενός πράγματος, ενώ η λέξη «κλήρος» εδώ αναφέρεται μεταφορικά στο ξυλάκι που φέρει ένα όνομα και έτσι αναφέρεται στο ίδιο το δικαίωμα να κληρωθεί κάποιος (εδώ ο Σίμων ο μάγος, που δεν είχε φυσικά «κληρωθεί»/8:9). Ο κλήρος επίσης σε μία άλλη μορφή κλήρωσης είναι το ξυλάκι που μεταπηδά πρώτο μεταξύ πολλών κατόπιν κουνήματος πολλών κλήρων, και προσφέρεται σε κάποιον ως να έλαχε σε αυτόν. Σε αυτήν την περίπτωση το ξυλάκι/κλήρος φέρει μαζί του κάποια πρόθεση/έργο, όχι όνομα, όπως στην πρώτη μορφής κλήρωσης. Σε αυτήν την δεύτερη περίπτωση, πνευματικώς, σχετικά με το εδάφιο, κλήρος εννοείται το ξυλάκι που Ο Θεός έκανε να μεταπηδήσει πρώτο, κάτι που δεν θα έκανε Ο Θεός στον Σίμων τον μάγο, γιατί όμως; Μας το λέει ο ίδιος ο Πέτρος: «διότι η καρδία σου δεν είναι ευθεία ενώπιον του Θεού»(εδ.21 πάνω). Ο καρδιογνώστης Θεός, ποτέ δεν θα έδινε έναν τέτοιον κλήρο σε κάποιον σαν τον Σίμων που συνέχισε τις μαγείες του και θεωρούσε τον εαυτό του «μέγα»(8:9)

 

Πράξ.26:18  διά να ανοίξης τους οφθαλμούς αυτών, ώστε να επιστρέψωσιν από του σκότους εις το φως και από της εξουσίας του Σατανά προς τον Θεόν, διά να λάβωσιν άφεσιν αμαρτιών και κληρονομίαν (Αρχ. «κλήρον εν τοις») μεταξύ των ηγιασμένων διά της εις εμέ πίστεως.

Σχολιασμός: Δεν έπρεπε ο Βάμβας εδώ να χρησιμοποιήσει την λέξη «κληρονομιά», αλλά να μείνει στην λέξη «κλήρο» όπως είναι στο αρχαίο:

Πράξ.26:18 ανοίξαι οφθαλμοὺς αυτών, του επιστρέψαι απὸ σκότους εις φως και της εξουσίας του Σατανά επὶ τον Θεόν, του λαβείν αυτούς άφεσιν αμαρτιών και κλήρον εν τοις ηγιασμένοις πίστει τη εις εμέ.  

Η λέξη «κλήρος» εδώ πάει όχι στους «αγιασμένους», αλλά «στην πίστη των αγιασμένων».

Με άλλα λόγια, είναι σαν Ο Κύριος να τραβά έναν κλήρο και αυτός να φέρει το όνομα κάποιου. Αυτός είναι που θα λάβει το δικαίωμα στην πίστη προς σωτηρία. Ο σκοπός αυτών των λόγων δεν είναι να μας πει ότι Ο Κύριος τράβηξε κλήρους τυχαία με όλα τα ονόματα του ανθρώπινου γένους, και έτσι μερικοί από αυτούς θα σωθούν και οι υπόλοιποι θα πάνε στην κόλαση, αλλά ο σκοπός είναι εντελώς άλλος. Ας δούμε την ακόλουθη παρομοίωση:

Ας πούμε ότι όλα τα ονόματα του ανθρώπινου γένους βρίσκονται σε ένα τεράστιο κουτί. Όποιο όνομα τραβηχτεί από Τον Θεό, αυτό θα έχει το δικαίωμα στην πίστη, στο να σωθεί μέσω της πίστης. Πως όμως, με ποιο κριτήριο, θα εκλέξει ο Θεός τον κλήρο που έχει το όνομα κάποιου; Είναι στην τύχη άραγε; Αυτό πίστευαν οι απόστολοι; Όχι φυσικά. Όπως δεν ήταν στην τύχη όταν οι 11 απόστολοι θα φανέρωναν μέσω κλήρου έναν από τους δύο που θα διάλεγαν όχι οι ίδιοι, αλλά Ο Θεός! Και πάλι όμως, τελικά πως εκλέγει ο Θεός σε ποιον να δώσει το δικαίωμα στην σωτηρία δια πίστεως; Διαβάσαμε εκεί με τι λογική τραβήξανε κλήρους. Προσευχήθηκαν οι ίδιοι να τραβήξουν τον κλήρο με το όνομα, που Ο Θεός θα ενέκρινε για την θέση του 12^ου αποστόλου βάσει την… καρδιά τους:

«Συ, Κύριε, καρδιογνώστα πάντων, ανάδειξον εκ των δύο τούτων ένα, όντινα εξέλεξας»

(Και σε άλλου είδους κλήρου και σκοπό (να μεταθέτει κανείς τα χέρια σε κάποιον και να λαμβάνει το Άγιο Πνεύμα όπως διαβάσαμε τα λόγια του Πέτρου στον Σίμων μάγο: «διότι η καρδία σου δεν είναι ευθεία ενώπιον του Θεού». -Κάθε εκκλησιαστικός κλήρος που δίνετε από Τον Θεό σε κάποιον, πάντα αφορά προηγουμένως την καρδιά αυτού που το λαμβάνει.)

Αυτό λοιπόν κοιτάει Ο Θεός, όχι στεγνά τα καλά έργα ή τις αμαρτίες κάποιου, και είναι τότε, όταν δει αυτό που θέλει, που –όπως λέει το πρώτο μέρος του χωρίου- «ανοίξαι οφθαλμούς αυτών, του επιστρέψαι απὸ σκότους εις φως και της εξουσίας του Σατανά επί τον Θεόν» και τον ελκύει (Ιωάν. 6:44-45).

Αυτά ίσως είναι πολλά, ειδικά για «Ορθόδοξους» να δεχτούν διότι δεν έχουν καλή σχέση με τη Γραφή, αλλά… ελπίζω.

Έτσι, λέγοντας Ο Κύριος στον Παύλο ποιος θα είναι ο σκοπός της απόστολής του: «…του λαβείν αυτούς άφεσιν αμαρτιών και κλήρον εν τοις ηγιασμένοις πίστει τη εις εμέ.»

διακρίνουμε ότι μιλάει μεταφορικά για κανονικό «κλήρο» και όχι «κληρονομιά». Εξάλλου αν εννοούνταν «κληρονομιά στην πίστη των αγιασμένων», θα ήταν κάτι περίεργο σαν έννοια, διότι αυτό που βλέπουμε στην ΚΔ α) είναι ότι η πίστη δεν είναι κληρονομιά, αλλά η κληρονομιά είναι το αποτέλεσμα της πίστης, β) σχετίζεται πάντα με την αιωνιότητα και τα νέα σώματα που θα λάβει ο πιστός Του, όλα αυτά εξαιτίας του Χριστού και εν Χριστώ.

    Μέσω λοιπόν αυτών των λόγων Του Κυρίου στον Παύλο, αναδεικνύεται ότι το δικαίωμα στην πίστη που σώζει (όπως και στην μετάνοια αλλού) το δίνει Ο Ίδιος Ο Κύριος σε οποιονδήποτε έρχεται με ταπείνωση ενώπιον Του για έλεος και χάρη, για σωτηρία (Β’Τιμ.2:25 κ.ά.). Αυτό είναι που βλέπει Ο Θεός στην καρδιά του. Αυτός ο άνθρωπος, γίνεται δεκτός, εκλέγεται από Τον Θεό λόγω όχι της αναμαρτησίας του, αλλά λόγω της ταπείνωσής του. Αυτός ο άνθρωπος είναι ως να κληρώθηκε/επιλέχθηκε (μεταξύ πολλών κλήρων) όταν Ο Κύριος τράβηξε θα λέγαμε (μεταφορικά) τον κλήρο (το ξυλάκι) με το όνομά του.

Μία διευκρίνηση προς αποφυγή παρεξηγήσεων: Ο Θεός κρατάει σε ανοιχτό χέρι το δικαίωμα της πίστεως και της μετάνοιας προς σωτηρία ώστε όλοι ανεξαιρέτως να έρθουν να το πάρουν, αλλά μόνο στους ανθρώπους που θα πάνε με τα δικά Του κριτήρια/προϋποθέσεις θα επιτραπεί να το λάβουν. Έτσι, όλοι πρέπει πρώτα να στρέψουν με ταπείνωση την καρδιά τους στον Θεό, και όχι με πείσμα ή αλαζονεία (λες και Ο Θεός τους έχει ανάγκη) και μετά θα λάβουν το δικαίωμα στην σωτηρία που Ο Θεός θέλει να δώσει σε όλους.

Αν Ο Θεός δεν έδινε αυτό το δικαίωμα σε όλους, με τις όποιες προϋποθέσεις, κανένας δεν θα μπορούσε να λάβει σωτηρία από Τον Θεό και όλοι θα πορευόντουσαν χωρίς καμία ελπίδα στην κόλαση. -Ευχαριστούμε Τον Κύριο!!!

 

Ας δούμε την επόμενη περικοπή:

 

Εφ.1:11-12 Εν αυτώ, εις τον οποίον και ελάβομεν κληρονομίαν (Αρχ.«εκληρώθημεν»), προορισθέντες κατά την πρόθεσιν του ενεργούντος τα πάντα κατά την βουλήν του θελήματος αυτού, 12 διά να ήμεθα εις έπαινον της δόξης αυτού ημείς οι προελπίσαντες εις τον Χριστόν·

Σχολιασμός: Πάλι εδώ, το έχει λάθος ο Βάμβας. Δεν το έκανε φυσικά επίτηδες, αλλά για να μεταφράσει κάποιος από το αρχαίο, δεν φτάνει μόνο η γνώση της αρχαίας, ειδικά όταν πρόκειται για κάτι πιο βαθύ. Δεν έλαβε σωστά τα συμφραζόμενα. Κανονικά λοιπόν, θα έπρεπε να έλεγε «κληρωθήκαμε», δηλαδή ότι Ο Θεός μας τράβηξε ως κλήρους (ή κούνησε τους κλήρους και έκαμε ο πρώτος κλήρος να δοθεί σε μας). Έμμεση απόδειξη τούτου είναι τα ίδια τα λόγια αυτά. Αρμόζει δηλαδή πιο πολύ η αναφορά σε κλήρο και όχι σε κληρονομιά, διότι η κληρονομιά είναι κάτι που αποβλέπει/αποσκοπεί σε εμάς, ενώ τα επόμενα λόγια του Παύλου, αντιθέτως, αποσκοπούν στην δόξα Του Θεού. Άμεση απόδειξη όμως, είναι τα ίδια τα λόγια του Παύλου που προηγούνται στο ίδιο το κεφάλαιο (6 εδάφια πριν), στις αρχές του, όπου γράφει:

Εφ.1:3-5  Ευλογητός ο Θεός και Πατήρ του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, ο ευλογήσας ημάς εν πάση ευλογία πνευματική εις τα επουράνια διά Χριστού, 4 καθώς εξέλεξεν ημάς δι' αυτού προ καταβολής κόσμου, διά να ήμεθα άγιοι και άμωμοι ενώπιον αυτού διά της αγάπης, 5 προορίσας ημάς εις υιοθεσίαν διά Ιησού Χριστού εις εαυτόν, κατά την ευδοκίαν του θελήματος αυτού, 6 εις έπαινον της δόξης της χάριτος αυτού, με την οποίαν εχαρίτωσεν ημάς διά του ηγαπημένου αυτού

Έχουμε δηλαδή 1) εκλογή (εδ.4) με 2) προορισμό(εδ.5), όπως δηλαδή συνειρμικά επαναλαμβάνει ο Παύλος πιο κάτω (το μέρος που συζητάμε):

Εφ.1:11-12 εν ω, και εκληρώθημεν προορισθέντες κατά πρόθεσιν του τα πάντα ενεργούντος κατά την βουλήν του θελήματος αυτού, 12 εις το είναι ημάς εις έπαινον δόξης αυτού, τους προηλπικότας εν τω Χριστώ·

Παρακαλώ να συγκρίνετε αυτά τα δύο χωρία (εδ.4, 5 και 11, 12).

Πιστεύω έτσι ότι αντιλαμβανόμαστε ότι το «εκληρώθημεν» εδώ μιλάει κυριολεκτικά για κλήρο αν και με αλληγορική σημασία και έτσι για μία εκλογή Του Θεού(θυμηθείτε το: εξέλεξεν/«εξελέξατο»), για έναν κλήρο που εξέλεξε και τράβηξε που έφερε το όνομά τους. Και ο σκοπός που τράβηξε αυτόν τον κλήρο, ήταν να τους προορίσει να είναι οι πρώτοι που θα ήταν «εις έπαινον δόξης αυτού».

Είναι επίσης παράλογο να εννοούσε ο Παύλος «κληρονομιά» και να μην το λέει έτσι ακριβώς (δηλαδή «λάβαμε κληρονομιά»), όπως το λέει… στα επόμενα αμέσως χωρία(!!):

Εφ.1:13-14 εις τον οποίον και σεις ηλπίσατε, ακούσαντες τον λόγον της αληθείας, το ευαγγέλιον της σωτηρίας σας, εις τον οποίον και πιστεύσαντες εσφραγίσθητε με το Πνεύμα το Άγιον της επαγγελίας, 14 όστις είναι ο αρραβών της κληρονομίας ημών, μέχρι της απολυτρώσεως του αποκτηθέντος λαού αυτού, εις έπαινον της δόξης αυτού.

Ο Βάμβας προφανώς έβγαλε το συμπέρασμά του μένοντας πιο πολύ στο γράμμα των λέξεων και ίσως και στα λεξικά της αρχαίας (αν και όχι σωστά), παρά στην λογική και στο πνεύμα των λόγων του Πέτρου. Δηλαδή υποψιάζομαι ότι θα έκανε έναν παρόμοιο συνειρμό:

Κλήρος = (και) κληρονομιά (εδ.1), άρα στο εδ.11, εκληρώθημεν (λέξη που σχετίζεται με κλήρο) = λάβαμε κληρονομιά. (…)

Την λογική αυτή, μπορεί να την διακρίνει κανείς ως λάθος, καθότι, ποιος του είπε ότι το ρήμα «εκληρώθημεν» σχετίζεται με κληρονομιά; Ήταν (αν) δικό του συμπέρασμα.

Επισημαίνω εδώ ότι και στο λεξικό Σταματάκου και στο Liddell and Scott της αρχαίας Ελληνικής που κοίταξα, το ρήμα «κληρόω» (από όπου και το «εκληρώθημεν») ΔΕΝ σχετίζεται κάπου με κληρονομιά, και έτσι άρα ούτε και το «εκληρώθημεν». Είναι το ρήμα «κληρονομεώ» που σχετίζεται με κληρονομιά.

Ο Παύλος λοιπόν σε μία παράγραφο χρησιμοποιεί την λέξη «εκληρώθημεν»(εδ.11) και «κληρονομίας»(εδ.14), για να –η λογική το λέει και τα λεξικά- για να μιλήσει για δύο διαφορετικά πράγματα.

Θυμίζω δε πάλι ότι το «εκληρώθημεν» (εδ.11), βάσει των εδ.4-5 που προηγούνται, μιλάει για κανονικό κλήρο που τραβιέται/εκλέγεται για μας, αν και με αλληγορική σημασία.

 

Ας δούμε τώρα την τελευταία σχετική αναφορά σε κλήρο:

Α’Πέτ.5:1-2 Τους μεταξύ σας πρεσβυτέρους παρακαλώ εγώ ο συμπρεσβύτερος και μάρτυς των παθημάτων τον Χριστού, ο και κοινωνός της δόξης, ήτις μέλλει να αποκαλυφθή, 2 ποιμάνατε το μεταξύ σας ποίμνιον του Θεού, επισκοπούντες μη αναγκαστικώς αλλ' εκουσίως, μηδέ αισχροκερδώς αλλά προθύμως, 3 μηδέ ως κατακυριεύοντες την κληρονομίαν (Αρχ.«των κλήρων») του Θεού, αλλά τύποι γινόμενοι του ποιμνίου.

Και πάλι είναι λάθος εδώ ο Βάμβας. Ο Πέτρος απλά θέλει να πει «τους κλήρους του Θεού», δηλαδή, αλληγορικά, αυτούς που τράβηξε μεταξύ πολλών κλήρων (ή και διαφορετικά, σε αυτούς ο Θεός φρόντισε να μεταπηδήσει πρώτος ο κλήρος), αυτούς τους ανθρώπους ουσιαστικά που εξέλεξε μεταξύ πολλών.

Μετά, γιατί ο Βάμβας, τον πληθυντικό («των κλήρων»), να τον μεταφράσει σε ενικό («κληρονομίαν» / θα έπρεπε έστω να το μεταφράσει των κληρονόμων ή τις κληρονομιές);;

 

Τα δεδομένα μέχρι στιγμής βάσει των πιο πάνω:

1) «Κλήρος» στην ΚΔ είναι το ξυλάκι που κάποιος επιλέγει μεταξύ πολλών ή του δίνεται.

2) Το ξυλάκι αναλόγως τη μορφή της κλήρωσης που εννοείται, φέρει ή το όνομα κάποιου στον οποίο θα δοθεί ή ανατεθεί κάτι, ή τον ρόλο/έργο/αποστολή που θα δοθεί στον πρώτον που θα τραβήξει τον κλήρο που πρώτος μεταπηδά μεταξύ άλλων.

3) Η κλήρωση, οι κλήροι, στην ΚΔ, πάντα σχετίζονται με κάτι καλό.

4) Η Εκκλησία απαρτίζεται από αυτούς που Ο Θεός κλήρωσε/εξέλεξε βάσει Θεϊκών προϋποθέσεων που βρήκε στην καρδιά τους. Είμαστε έτσι, όλοι «κλήροι» και έχουμε όλοι κληρωθεί να είμαστε εν Χριστώ. Για αυτό και ο Πέτρος λέει στον πληθυντικό (εννοώντας επί «των κλήρων»):

(Αρχ.) Α’Πέτ.5:1-2 «μηδ᾿ ως κατακυριεύοντες των κλήρων αλλὰ τύποι γινόμενοι του ποιμνίου»

5) Και είμαστε «κλήροι» και έχουμε λάβει και άλλους «κλήρους», δηλαδή συγκεκριμένους ρόλους εν Χριστώ (Πράξ.1:17,25, 8:21 – Α’Κορ.7:7, 14:26).

 

Εξήγησα την σημασία της λέξης «κλήρος» στην ΚΔ ώστε να διακρίνουμε ότι οποιαδήποτε άλλη σημασία δεν είναι παρά απόκλιση από την διδασκαλία που είχε η αρχαία Εκκλησία από τους αποστόλους, πράγμα που θα

συνέβαλε στην αργότερα σύγχυση. Έχοντας όμως συμβεί αυτή η απόκλιση, διακρίνουμε και τον Ιππόλυτο να μετέχει σε αυτήν.

7) Συνεχίζει και λέει ο καθ.Φειδάς:

«Με την ίδια σαφήνεια χρησιμοποιεί τον λατινικό όρο ‘’ordo’’ και ο Τερτυλλιανός (De monogamia, 12) ο οποίος, παρά την αποδοχή της μοντανιστικής υπερβάλλουσας προβολής της γενικής χαρισματικής ιεροσύνης των λαϊκών (Α Πέτρου, 2,5. Αποκ.1,6), έκανε και τη σαφή διάκριση αυτής από την ειδική ιεροσύνη του κλήρου, τόνιζε δε ότι ‘’ημείς οι λαϊκοί δεν είμεθα και κληρικοί’’ (De pudicitia, 7).»

(σελ 209)

Σχόλια: α) Μας τονίζει ότι ο Τερτυλλιανός κάνει «με την ίδια σαφήνεια» αναφορά σε «ordo» επειδή αγωνιά να στηρίξει κάπου το ειδικό ιερατείο. Αυτό νομίζει ότι κάνει, νομίζοντας ότι η λέξη «ordo» αναφέρεται σε ειδικό ιερατείο. Η λέξη βέβαια αυτή στα λατινικά, σημαίνει τάξη, βαθμό, κλάση (όχι κλήρο ή ιερατείο, αν και δεν έχει ιδιαίτερη σημασία), ασχέτως αν στα συμφραζόμενα μπορεί να φέρει κάποια σημασιολογική απόχρωση. Φυσικά υπάρχουν τρεις (ή και δύο αναλόγως πως θέλει να το δει κανείς) λειτουργικές τάξεις/«ordo» στην Εκκλησία, 1) το πρεσβυτέριο/επίσκοποι, 2) οι διάκονοι, και 3) οι υπόλοιποι πιστοί με τα όποια χαρίσματά τους. Οι δε πρώτες δύο εξ’ αυτών πρωτοστατούν στην ομαλή λειτουργία και οργάνωση της Εκκλησίας. Καμία σχέση όμως δεν έχουν αυτές με «Ορθόδοξο» ειδικό ιερατείο. Υπομονή να δείτε και άλλα...

Θα επισημάνω εδώ, ότι στην ΚΔ, ούτε καν αναφέρεται ονομαστικά το πρεσβυτέριο και οι διάκονοι ως ιδιαίτερες «τάξεις», ασχέτως αν η κοινή λογική δείχνει ότι έπρεπε να ήταν. Το λέω αυτό, διότι «το πνεύμα» (άλλο το «γράμμα») των επιστολών της ΚΔ, προτρέπει σε «ένα Σώμα», όχι σε τάξεις λειτουργικές, ασχέτως του ότι υπήρχαν. Αυτό το «πνεύμα», στην πράξη, δεν υπάρχει στην «Ορθοδοξία». Υπάρχει.. εμείς (οι ιερείς) με ειδική χαρισματική σημασία και εσείς, ασχέτως αν συνήθως δεν το παραδέχονται. Έχοντας φύγει από αυτό το πνεύμα της ΚΔ, η πρώτη οργανωτική τάξη, το πρεσβυτέριο, έγινε sacerdos/ιερείς, και από κει και μετά, πήραν προαγωγή και γίνανε… «ειδικοί ιερείς». Σιγά-σιγά έγινε το κακό.

β) Προσέξτε τώρα. Την «διάκριση» μεταξύ ιερέων και λαϊκών την έκανε ο Τερτυλλιανός αλλά όχι διότι θεωρούσε ότι οι ιερείς ήταν ένας Θεοσύστατος θεσμός (όπως θεωρεί η «Ορθοδοξία»!) χωριστός από τους λαϊκούς, αλλά  -όπως λέει ο ίδιος- διότι θεωρούσε ότι ήταν η εκκλησία που την είχε αποφασίσει (!) την διάκριση αυτή μεταξύ πρεσβυτέρων και λαϊκών και έτσι προχωρούσε βάσει αυτής της απόφασή της. Όποιος διαβάσει τον Τερτυλλιανό (θα το δούμε σε λίγο) θα δει ότι θεωρούσε ότι όλοι είναι ιερείς και έχουν ιερατικά καθήκοντα (π.χ. να βαπτίζουν) όταν δεν ήταν στα πλαίσια μίας τοπικής εκκλησίας όπου υπήρχαν «ιερείς» (πρεσβύτεροι). Θυμηθείτε ότι την ίδια επί της ουσίας διάκριση (όχι σχετικά με τον όρο «ιερέας») έκανα και στην πρώτη κριτική μου και σε αυτήν: χάριν τάξης, το πρεσβυτέριο αναλαμβάνει κάποια πράγματα, αλλά εν απουσία αυτών, οποιοσδήποτε πιστός μπορεί να τα αναλάβει.

Απλά όπως είπα, είχε αρχίσει δω και εκεί να επικρατεί το πρεσβυτέριο να ονομάζονται και «ιερείς».

γ) Η αναφορά του καθ.Φειδά στα λόγια του Τερτυλλιανού («εμείς οι λαϊκοί….»), όπως την παραθέτει, είναι λάθος για δύο λόγους (ο δεύτερος χειρότερος του πρώτου):

1. Η λέξη που αναφέρει ο Τερτυλλιανός εδώ είναι «ιερείς» (sacerdotes), όχι κληρικοί, ούτε καν την λέξη «Τάξης» (“Ordo”).

2. Ακόμα πιο σπουδαία, εντοπίζουμε και άλλη μία παραποίηση και κατάχρηση των λεγομένων των «πατέρων»! Η κοινή λογική λέει ότι τα λόγια του «ημείς οι λαϊκοί δεν είμεθα και ιερείς κληρικοί» δεν είναι διαπίστωση, αλλά ρητορική ερώτηση(!!!!), την οποία μάλιστα απαντάει όπως θα δούμε ο ίδιος στην συνέχεια. Αλλά οι «Ορθόδοξοι» θεολόγοι το παραθέτουν λες και είναι διαπίστωση! Να μην νομίζει κανείς ότι είναι τυχαίο, δεν είναι! Είναι άλλη μία απίστευτη συνειδητή διαστρέβλωση (δεν έχουν τελειωμό)! Δεν «τόνιζε» ο Τερτυλλιανός δηλαδή το «ημείς οι λαϊκοί δεν είμεθα και ιερείς κληρικοί», αλλά τόνιζε ΤΟ ΑΝΤΙΘΕΤΟ!!!!! Ότι πράγματι οι λαϊκοί είναι επίσης «ιερείς» (!!!), μάλιστα με τα ίδια δικαιώματα!! Άκουσον, άκουσον!

Για του λόγου του αληθές αυτών των δύο σημείων (α) και β)), μιλώντας ο Τερτυλλιανός για την αμαρτία του δεύτερου γάμου (! - η «ορθοδοξία» αναγνωρίζει τρεις και με διάφορες αφορμές), διαβάζουμε τα συμφραζόμενα (μεταφράζω από κάτω):

But you will say, "Then all others may (marry more than once), whom he excepts." Vain shall we be if we think that what is not lawful for priests (Λατ. Sacerdotibus: ιερείς) is lawful for laics. Are not even we laics priests? It is written: "A kingdom also, and priests to His God and Father, hath He made us." It is the authority of the Church, and the honour which has acquired sanctity through the joint session of the Order, which has established the difference between the Order and the laity. Accordingly, where there is no joint session of the ecclesiastical Order, you offer, and baptize, and are priest, alone for yourself. But where three are, a church is, albeit they be laics. (http://www.tertullian.org/anf/anf04/anf04-15.htm#P1000_249272 )

(Μεταφράζω. Υπογράμμιση και λόγια σε παρένθεση δικά μου.)

«Αλλά θα πεις, «Τότε όλοι οι άλλοι μπορούν (να παντρευτούν πάνω από μία φορά), αυτούς τους οποίους δέχεται». Μάταιοι θα είμαστε αν σκεφτούμε ότι αυτό που δεν είναι νόμιμο για ιερείς είναι νόμιμο για λαϊκούς. Δεν είμαστε και[[16]]οι λαϊκοί ιερείς; Είναι γραμμένο (κάνει εδώ από μνήμης ελεύθερη απόδοση των λεγομένων της ΚΔ): Αλλά και βασίλειο, και ιερείς στον Θεό Του και Πατέρα Του, μας έκαμε. Είναι η εξουσία της Εκκλησίας και η τιμή που απέκτησε αγιοσύνη/οσιότητα μέσω του από κοινού συνεδρίου της Τάξεως, που έχει εδραιώσει την διαφορά μεταξύ Τάξης και λαϊκών. Αντιστοίχως, εκεί όπου δεν υπάρχει συνέδριο της εκκλησιαστικής Τάξης (εννοεί πρεσβύτεροι/που διακρίνονταν πλέον με τον τίτλο «ιερείς»), εσύ προσφέρεις, εσύ βαπτίζεις, και είσαι ιερέας, μόνος αφεαυτού. Αλλά εκεί που υπάρχουν τρεις, μία εκκλησία είναι, ακόμα και αν είναι λαϊκοί.»

 

Βλέπουμε λοιπόν ότι για τον Τερτυλλιανό, η ιδιαίτερη διάκριση μεταξύ της άρχουσας τάξης (πρεσβυτέριο/επισκοπούντες) και λαϊκών, δεν είναι κάτι που Ο Θεός σύστησε, αλλά η εξουσία της Εκκλησίας, δηλαδή το ίδιο το πρεσβυτέριο καθώς η τιμή προς αυτό ουσιαστικά μετατράπηκε σε ιεροποίηση. Πως θα μπορούσε ο Τερτυλλιανός να πει κάτι τέτοιο, αν δεν ήταν έτσι ή κάπως έτσι τα πράγματα;;; Ο καθ.Φειδάς παραλείπει μεν και το ερωτηματικό, και τον σκοπό των συγκεκριμένων λόγων του, αλλά και την ίδια την κατανόηση του Τερτυλλιανού!!! Μας κλείνει -πάλι- το θέμα λοιπόν και αυτός ο «πατέρας», που εσείς επικαλεστήκατε.

Έτσι –με κάθε απλότητα μας λέει ο Τερτυλλιανός- προέκυψε η ιδιαίτερη διάκριση μεταξύ πρεσβυτέρων και λαϊκών. Τονίζω όμως ότι δεν μιλάει για ιερείς με την γνωστή σήμερα σε μας έννοια. Ο Τερτυλλιανός αναφέρεται σε πρεσβύτερους ως να είναι «ιερείς», αλλά γιατί; Διότι θεωρεί ότι όλοι οι πιστοί είναι ιερείς και έτσι επειδή και το πρεσβυτέριο αποτελείται από πιστούς, τότε και αυτοί είναι ιερείς! Προφανώς μας λέει ότι είχε επικρατήσει να ονομάζονται πλέον με την διάκριση «ιερείς», επειδή είχαν ιδιαίτερα οργανωτικά καθήκοντα ως οι πρώτοι –και σε παράδειγμα- της τάξεως. Αυτή η διάκριση στους πρεσβυτέρους (ως ιερείς) ΔΕΝ συνιστά το ειδικό ιερατείο της Ορθόδοξης και Καθολικής Εκκλησίας, διότι αυτές οι δύο θρησκείες έδωσαν άμφια στο πρεσβυτέριο, ειδικά δικαιώματα αποκλειστικά σε αυτούς, όπως να τελούν τελετές κ.ά. κάτι που δεν υπάρχει στην ΚΔ και ούτε στα λόγια του Τερτυλλιανού, αλλά το αντίθετο!

Αλλά ας σας τα πει ο ίδιος! Δείτε τι λέει στο ίδιο κεφάλαιο, σε άμεση συνέχεια με τα προηγούμενα σε κόκκινο που μετέφρασα (σχόλιά μου σε παρένθεση):

For each individual lives by his own faith, nor is there exception of persons with God; since it is not hearers of the law who are justified by the Lord, but doers, according to what the apostle withal says. Therefore, if you have the right of a priest in your own person, in cases of necessity, it behoves you to have likewise the discipline of a priest whenever it may be necessary to have the fight of a priest.

(Μεταφράζω.):

Διότι κάθε άτομο ζει με την δική του πίστη, ούτε υπάρχει εξαίρεση ανθρώπων (λατ.«personarum exceptio») με Τον Θεό∙ διότι δεν είναι οι ακροατές του νόμου που δικαιώνονται από Τον Κύριο, αλλά οι εκετελεστές, σύμφωνα με όσα όσα λέει ο απόστολος (Ουσιαστικά –συνειρμικά με το προηγούμενο απόσπασμα- εδώ τους λέει ότι δεν κάνει τον πρεσβύτερο-«ιερέα» η θέση του σε ένα πρεσβυτέριο, αλλά ο αγιασμός του!!/Θυμίζει μήπως την γενική ιεροσύνη της ΠΔ;!...). Έτσι, εφόσον έχεις το δικαίωμα του ιερέα εντός του εαυτού σου, σε περιπτώσεις ανάγκης, αρμόζει σε σένα παρομοίως να έχεις την πειθαρχεία (με την έννοια «σχολή ειδικότητας» εδώ, όπως στην αγγλική «disciplines») ενός ιερέα (λατ.«disciplinam sacerdotis» τάξη), οπότε ίσως είναι ανάγκη να έχεις την μάχη/αγώνα ενός ιερέα.

(Για το Λατινικό κείμενο αυτών των λόγων του, των προηγούμενων και επόμενων, δείτε πάλι υποσημείωση 13.)

(Μου κάνει εντύπωση –και ευχαριστώ Τον Κύριο(!)- ότι και σε αυτό το συμπέρασμα κατέληξα μέσω της ΚΔ χωρίς καν να γνωρίζω αυτά τα λόγια του Τερτυλλιανού!)

    Κάνει εντύπωση πως κ.Μπαφίτη αναφέρετε τον Τερτυλλιανό για να υποστηρίξετε το «Ορθόδοξο» ειδικό ιερατείο! ΚΑΜΙΑ απολύτως σχέση δεν έχει και ο Τερτυλλιανός με δήθεν Θεοσύστατο ειδικό ιερατείο/ειδική ιεροσύνη, γι’αυτό και σε αυτά τα συμφραζόμενα (έχοντας μόλις πει: «Δεν είμαστε εμείς οι λαϊκοί ιερείς; Είναι γραμμένο: Αλλά και βασίλειο, και ιερείς στον Θεό Του και Πατέρα Του, μας έκαμε.») τώρα λέει (έχοντας αναφερθεί και στους πρεσβύτερους-«ιερείς» και λαϊκούς) για όλους τους πιστούς: «Εφόσον δικαίωμα έχεις του ιερέα εντός του εαυτού σου», αλλά και «ούτε υπάρχει εξαίρεση ανθρώπων με τον Θεό»! Και όμως την δημιούργησαν αυτήν την «εξαίρεση ανθρώπων με Τον Θεό» κάποιοι Ιουδαΐζοντες (εξήγησα στην αρχή [στο σημείο μου 1] γιατί το υποθέτω αυτό), μέσω του ειδικού ιερατείου, έχοντες βρει το κατάλληλο έδαφος που ο Ιππόλυτος και ο Τερτυλλιανός περιγράφει (με άλλον τρόπο), δηλαδή την τιμημένη θέση του πρεσβυτέρου που ουσιαστικά σιγά-σιγά διακρίθηκε ως αυτή ενός ιδιαίτερου στην αγιοσύνη «ιερέα». Έτσι, τι άλλο θέλανε;!; Κοτσάρανε και οι όποιοι τις διάφορες πλάνες τους και να’μαστε εδώ κ.Μπαφίτη να τσακωνόμαστε για ένα -τάχα μου- ειδικό «Ορθόδοξο» ιερατείο!

Στο ίδιο κεφάλαιο μερικές προτάσεις πιο κάτω θα συμπληρώσει (υπογράμμιση δική μου):

God wills us all to be so conditioned, as to be ready at all times and places to undertake (the duties of) His sacraments. There is "one God, one faith," one discipline too. So truly is this the case, that unless the laics as well observe the rules which are to guide the choice of presbyters, how will there be presbyters at all, who are chosen to that office from among the laics? Hence we are bound to contend that the command to abstain from second marriage relates first to the laic; so long as no other can be a presbyter than a laic, provided he have been once for all a husband.

Μεταφράζω:

«Ο Θεός θέλει όλοι μας να είμαστε τόσο κατάλληλοι μέσω εξοικείωσης/εκπαίδευσης, ώστε να είμαστε έτοιμοι πάντοτε και παντού να αναλάβουμε (τα καθήκοντα) των ιερών δικαιωμάτων Του (λατ. sacramentis). Υπάρχει «ένας Θεός, μία πίστη» μία πειθαρχεία/τάξη επίσης. Τόσο πραγματική είναι αυτή η περίπτωση (ή αυτή η πραγματικότητα), όπου εκτός αν οι λαϊκοί επίσης δεν παρατηρούν τους κανονισμούς που είναι να οδηγήσουν τις αποφάσεις των πρεσβυτέρων, πως θα υπάρξουν γενικά πρεσβύτεροι, που είναι επιλεγμένοι σε αυτή τη θέση εκ μέσω τω λαϊκών; Έτσι, είμαστε δεμένοι στο να επιμένουμε ότι η εντολή να απέχουμε από δεύτερο γάμο αφορά πρώτα στους λαϊκούς∙ όσο θα ισχύει ότι δεν μπορεί άλλος να είναι πρεσβύτερος από έναν λαϊκό, δεδομένου (φυσικά) ότι ήταν μία φορά διαπαντός ένας σύζυγος.»

Βλέπουμε ότι για τον Τερτυλλιανό, ό,τι ισχύει για όλο το βασίλειον ιεράτευμα, ισχύει και για τον πρεσβύτερο! Ό,τι ισχύει, ισχύει πρώτα για τους λαϊκούς και έτσι και για αυτό το λόγο, μετά για τους πρεσβυτέρους!

Δείτε, πως δεν λέει έστω ότι επιλέγονται «ιερείς» (εκ μέσω του «βασίλειου ιερατεύματος», της λεγόμενης γενικής ιεροσύνης όλων των πιστών), αλλά επιλέγονται «πρεσβύτεροι» (που έτσι θεωρούνταν πλέον «ιερείς») εκ μέσω λαϊκών!

δ) Που να εξετάσουμε και τι άλλα λέει σ’αυτό το έργο ο Τερτυλλιανός! Θεωρούσε π.χ. δεδομένο ότι όλοι οι ιερείς/πρεσβύτεροι μπορούν φυσικά να παντρεύονται, όπως και οι λαϊκοί. Η «Ορδοδοξία» τι λέει όμως;

ε) Και τέλος, δεν γράφει αυτές τις λέξεις («Δεν είμαστε και οι λαϊκοί ιερείς;») -στις οποίες παρέλειψε η πηγή σας (καθ.Φειδάς) ή εσείς ο ίδιος και το ερωτηματικό (!)- στο De pudicitia 7, αλλά στο De Exhortation castitatis, 7 (Περί προτροπής στην αγνότητα / 204-212 μ.Χ.). Όπως είχα πει, και οι «πατέρες», αλλά και αρκετοί θεολόγοι σας, σας παίρνουν στο λαιμό τους ποικιλοτρόπως. Όπου έψαξα σε «ορθόδοξες» ιστοσελίδες, όλοι αποδίδουν τα λόγια αυτά στο De pudicitia, ενώ αυτό, ΤΙΠΟΤΕ έστω σχετικό δεν λέει εκεί. Ο ένας αντιγράφει τον άλλον και έτσι πολλές φορές επαληθεύεται το «Όταν τυφλός οδηγεί τυφλό, αμφότεροι θα πέσουν σε λάκκο».

 

8) Σχετικά με τον Ερμά λέει ο καθ. Φειδάς:

«Η ενδυμασία των κληρικών δεν ήταν διαφορετική από εκείνη των λαϊκών, αλλά κατά την τέλεση της θ. Ευχαριστίας καθιερώθηκε προφανώς ιδιαίτερη στολή ηδη από τον Β αιώνα. Ο Ερμάς στον Ποιμένα (Παραβολή 8,4,1-2) υπαινίσσεται αυτό ‘’Και λέγει μοι περίζωσαι ωμόλινον (και διακόνει μοι. Περιεζωσάμην ωμόλινον ) εκ σάκκου γεγονός καθαρόν. Ιδών δε με περιεζωσμένον και έτοιμον οντα του διακονείν αυτώ. Κάλει φησί τους άνδρας…»

Σχολιασμός: Συγνώμη, αλλά τι άλλο θα ακούσουμε; Πως βγαίνει το «καθιερώθηκε προφανώς», αλλά και το «υπαινίσσεται αυτό», από αυτά τα λόγια του «Ποιμένα» στον Ερμά;;;;;;;;!!!!!!! Μα τι παραπληροφόρηση είναι αυτή!

Δεχόμενος ότι πράγματι ήταν όραμα αυτό που είχε δει (δεν το έχω διαβάσει όλο) από Τον Κύριο και πάλι μιλάμε για… όραμα. Συμβαίνουν διάφορα και ο Ποιμένας (Χριστός) εδώ τα εξηγεί στον Ερμά. ΤΙΠΟΤΕ δεν λέει ή «υπαινίσσεται» για 1) πρεσβύτερους να φορούν ιδιαίτερη ενδυμασία, μάλιστα 2) κατά την ΘΚ(!), αλλά αντιθέτως Ο Ποιμένας απευθύνεται α) στον Ερμά και μόνο και με σκοπό αυτός β) να Τον υπηρετήσει με το να καλέσει κάποιους άντρες που με την εντολή του θα έφερναν κάποια κλαδιά, τα οποία το καθένα θα έφερε τον δικό του συμβολισμό και σημασία! ΕΙΝΑΙ ΟΡΑΜΑ και σε αυτό το πλαίσιο βρίσκει τον σκοπό τους η ενδυμασία!!!! Σε άλλο μέρος (Παραβολή 9, 13 – διαβάστε το όλο) εμφανίζονται παρθένες με συγκεκριμένες ενδυμασίες και όταν ρώτησε ο Ερμάς από τι φύση είναι φτιαγμένες, Ο Κύριος του είπε: «Από τα ίδια τους τα ονόματα»!!

Από αυτά (2 προτάσεις στην παραβολή 8,4), συμπεραίνει ο καθ.Φειδάς ότι «καθιερώθηκε προφανώς» η ενδυμασία των παπάδων, μάλιστα από τον δεύτερο αιώνα! Είναι σοβαρά αυτά; Εσείς ως σκεπτόμενος άνθρωπος κ.Μπαφίτη συμφωνείτε με τον καθηγητή; Προφανώς, για να μας τον παραθέτετε. Κάνετε λοιπόν οι «Ορθόδοξοι» τα πάντα να δώσετε ζωή σε ένα ειδικό ιερατείο που δεν υπήρχε! Πως μπορεί κάποιος να διαβάσει σχετικά με το όραμα αυτό και να αρχίσει έτσι επειδή του ήρθε να φοράνε οι πρεσβύτεροι κατά την ΘΚ ειδική ενδυμασία πράγμα που δήθεν στην συνέχεια εξελίχθηκε στο να φοράνε διάφορες ενδυμασίες όλοι οι πρεσβύτεροι/«ιερείς» και πάντοτε, όχι μόνο στην ΘΚ;;;;

Η δική μου απλή εξήγηση για τα άμφια: Κάποιοι Ιουδαίοι Χριστιανοί ή Ιουδαϊζοντες Χριστιανοί (και μη), με τους οποίους έδωσε πρώτος ο Παύλος με τις επιστολές του (Ρωμαίους, Κορινθίους, Γαλάτες, Εβραίους) ώστε να μην συνεχίσουν τις συνήθειες της ΠΔ, κατάφεραν τελικά και πρόσθεσαν λογικές του ιερατείου της ΠΔ στην Εκκλησία. Εφόσον κατά τον Τερτυλλιανό άρχισαν να ονομάζονται «ιερείς» οι πρεσβύτεροι, και κατά τον Παύλο και Ιούδα και Πέτρο ψευδοδιδάσκαλοι υπήρχαν, αλλά και θα εισχωρούσαν αργότερα στην Εκκλησία, τα υπόλοιπα ήταν θέμα χρόνου και Ιουδαίων. Τα άμφια «ήρθαν», οι θυσίες, και τα αποκλειστικά δικαιώματα σε τελετές. Φυσικά, δεν ήμουν εκεί να ξέρω όλες τις λεπτομέρειες, αλλά όταν κάτι μοιάζει με λεμόνι και έχει γεύση λεμονιού, πώς να το κάνουμε, λεμόνι είναι!

 

9) Συνεχίζετε και λέτε:

«Άλλες αναφορές από πρωτοχριστιανικά γραπτά·

Ιππόλυτος Ρώμης (170 μ Χ- 235 μ Χ).

‘’…το εν τη Εκκλησία παραδοθέν Άγιον Πνεύμα, ου τυχόντες πρότεροι οι απόστoλoι μετέδοσαν τοις ορθώς πεπιστευκόσιν ων ημείς διάδοχοι τυγχάνοντες της τε αυτής χάριτος μετέχοντες αρχιερατείας τε και διδασκαλίας και φρουροί της Εκκλησίας λελογισμένοι ουκ οφθαλμώ νυστάζoμεν ουδέ λόγον ορθόν σιωπώμεν…’’ (Κατά Πασών αιρέσεων Έλεγχος, ΒΕΠ σ. 199). »

Σχολιασμός: Εδώ λοιπόν μας δίνετε την σελίδα, αλλά όχι τον τόμο στις ΒΕΠΕΣ. Τι νόημα έχει; Μάλλον έγινε από λάθος... Από την άλλη, το συγκεκριμένο έργο αποτελείται το ίδιο από 10 βιβλία, γιατί δεν μας λέτε σε ποιο βιβλίο συγκεκριμένα από το «Κατά πασών…» υπάρχει η αναφορά να το βρούμε έστω στο διαδίκτυο; Δεν έχουμε όλοι τις ΒΕΠΕΣ ---Τέλος πάντων… βρίσκεται στις ΒΕΠΕΣ τόμο 5, και αν θέλει κανείς να το βρει στο διαδίκτυο στα αγγλικά έστω, είναι το πρώτο (εισαγωγή/Proemium) από τα 10 βιβλία του έργου «Refutation of all heresies».

Α) Στα λόγια του μπορεί κανείς να διακρίνει ότι αυτά στην ουσία απλώς λένε ότι οι διάδοχοι των αποστόλων (που είναι οι πρεσβύτεροι) μετέχουν ως λειτουργοί της Εκκλησίας στην χάρη, αρχιερατεία και διδασκαλία των αποστόλων! Ποιος λέει το αντίθετο όμως; Όχι εγώ, διότι αν το έκανα μάλλον (…) θα παραθέτατε τα λόγια μου. Πως λοιπόν αυτά τα λόγια του είναι επιχείρημα δικό σας και όχι δικό μου;

Διευκρινήσεις για τους αναγνώστες και εσάς:

***Δεν θέλει να πει εδώ: 1. ότι ο ίδιος ή οι διάδοχοι των αποστόλων ήταν «μυστηριακοί» αρχιερείς ειδικού ιερατείου ή ιδιαίτεροι διδάσκαλοι, αλλά 2. ότι ως διάδοχοι συνεχιστές των πρεσβυτέρων που ήταν διάδοχοι των αποστόλων, μετέχουν πνευματικώς στην χάρη, αρχιερατεία και διδασκαλία των αποστόλων, συνεχίζοντας το έργο τους.

Δηλαδή, είναι σαν να λέω π.χ. «Ο Ιωάννης, ο Πέτρος και ο Παύλος κ.ά. ήταν απόστολοι Του Χριστού και όλοι οι Χριστιανοί συνεχίζουν το έργο τους». Αυτό δεν σημαίνει ότι θέλω να πω ότι όλοι οι Χριστιανοί έχουν χάρισμα/κλήση απόστολου, αλλά ότι όλοι οι Χριστιανοί μετέχουν στην ίδια αποστολή των απόστολων, δηλαδή στην αύξηση της βασιλείας του Θεού ποσοτικά και ποιοτικά, ο καθένας από το πόστο του. Μπορεί κάποιος να το διαβάσει διαφορετικά και να θεωρήσει ότι όλοι οι Χριστιανοί είναι έτσι απόστολοι, εφόσον συνεχίζουν το έργο τους, αλλά αυτό θα ήταν να κολλάνε στο γράμμα (λόγω άγνοιας ή φανατισμού) και να παραβλέπουν τις προθέσεις της δήλωσης αυτής.

***Οι απόστολοι, ως οι πρώτοι ιερείς του βασίλειου ιερατεύματος, κατά μία έννοια μπορούν ως σχήμα λόγου να ονομαστούν και «αρχιερείς» δηλ. ως οι πρώτοι ιερείς του βασίλειου ιερατεύματος, όχι ως ανώτεροι των άλλων πιστών/«ιερέων», αλλά ΠΟΥΘΕΝΑ στην ΚΔ δεν λέγεται κάτι τέτοιο, ούτε καν υπονοούμενο υπάρχει! Αλλά, δεν το θεωρώ και μέγα σφάλμα ως σχήμα λόγου. Πάντως, βλέπουμε ότι οι απόστολοι μάλιστα συναποφάσιζαν με το πρεσβυτέριο Πραξ.15:6, 22,23, 16:4 (κ.ά.), αλλά και βλέπουμε το πρεσβυτέριο 1) να δίνει εντολή στον Παύλο και 2) ο Παύλος να υποτάσσεται στην εντολή αυτή χωρίς καμία αντίρρηση:

Πράξ.21:18-28 Την δε ακόλουθον ημέραν υπήγεν ο Παύλος μεθ' ημών προς τον Ιάκωβον, και ήλθον πάντες οι πρεσβύτεροι. 19 Και ασπασθείς αυτούς, διηγείτο καθ' εν έκαστον όσα έκαμεν ο Θεός μεταξύ των εθνών διά της διακονίας αυτού. 20 Εκείνοι δε ακούσαντες εδόξαζον τον Κύριον, και είπον προς αυτόν· Βλέπεις, αδελφέ, πόσαι μυριάδες είναι εκ των Ιουδαίων οίτινες επίστευσαν, και πάντες είναι ζηλωταί του νόμου. 21 Έμαθον δε περί σου ότι διδάσκεις πάντας τους μεταξύ των εθνών Ιουδαίους να αποστατήσωσιν από του Μωϋσέως, λέγων να μη περιτέμνωσι τα τέκνα αυτών μηδέ να περιπατώσι κατά τα έθιμα. 22 Τι είναι λοιπόν; (Αρχ.«Τι ουν έστι;»/Σε αυτά τα λόγια σε συνάρτηση με τα επόμενα, διακρίνουμε την πρωτοβουλία τους και την εξουσία να ορίζουν τα πράγματα και ενώπιον αποστόλων, εδώ του Παύλου και Ιακώβου) μέλλει βεβαίως να συναχθή πλήθος· διότι θέλουσιν ακούσει ότι ήλθες. 23 Κάμε λοιπόν τούτο, το οποίον σοι λέγομεν· Ευρίσκονται παρ' ημίν τέσσαρες άνδρες, οίτινες έχουσιν ευχήν εφ' εαυτών· 24 παράλαβε τούτους και καθαρίσθητι μετ' αυτών και δαπάνησον δι' αυτούς διά να ξυρισθώσι την κεφαλήν, και να γνωρίσωσι πάντες ότι δεν υπάρχει ουδέν εκ των όσα έμαθον περί σου, αλλ' ακολουθείς και συ φυλάττων τον νόμον. 25  Περί δε των εθνών, τα οποία επίστευσαν, ημείς εγράψαμεν, αποφασίσαντες να μη φυλάττωσι μηδέν τοιούτον, παρά μόνον να απέχωσιν από του ειδωλοθύτου και του αίματος και πνικτού και πορνείας. 26 Τότε ο Παύλος παραλαβών τους άνδρας, την ακόλουθον ημέραν καθαρισθείς μετ' αυτών εισήλθεν εις το ιερόν, διαγγέλλων πότε εκπληρούνται αι ημέραι του καθαρισμού, ότε θέλει γείνει προσφορά υπέρ ενός εκάστου αυτών.

Ο δε Πέτρος ονομάζει τον εαυτό του «συμπρεσβύτερο» των πρεσβυτέρων: Α’Πέτ.5:1. Ούτε ιερέα αποκαλούσε τον εαυτό του ή αυτούς, και σίγουρα ούτε αρχιερέα αποκαλούσε τον εαυτό του ή κανένα άλλων!

     Αυτό που θέλω να αντιληφθείτε, αλλά και να παραδεχτείτε στον εαυτό σας έστω κ.Μπαφίτη είναι ότι άλλη νοοτροπία υπάρχει στην ΚΔ και άλλη στην «Ορθοδοξία», κάτι πασιφανέστατο σε όποιον ζει με την μελέτη της ΚΔ. Επιλέξατε να ζείτε με την λεγόμενη «Ιερά Παράδοση» για αυτό δεν πίνετε νερό από την Πηγή Του. Μην τα βάλετε μαζί μου, αλλά με αυτούς που σας είπανε ψέματα και όπλισαν ουσιαστικά το χέρι σας κάνοντάς σας υπέρμαχο της «Ορθοδοξίας» μάλιστα και με ιστοσελίδα που φέρει την ονομασία Exprotestant. Σας κάνανε και Θεομάχο χωρίς να το ξέρετε. Αν ξέρατε τι σας λέω τώρα, θα με ευχαριστούσατε μέρα και νύχτα!

Περεταίρω απόδειξη όμως ότι ο Ιππόλυτος μιλάει αλληγορικά, είναι ότι ο ίδιος…. ΔΕΝ (!) ΗΤΑΝ «αρχιερέας»/ επίσκοπος, τι άλλο θέλετε;!

Β) Ο Ιππόλυτος που τα λέει αυτά, αν και θεωρείται από μερικούς «επίσκοπος» (χωρίς καν να είναι σίγουροι για τον τόπο της επισκοπής του[!] για τον οποίο όλοι οι κατοπινοί εικάζουν, ίσως τιμητικά λόγω του πνευματικού αναστήματός του), δεν γνωρίζουμε βάσει ποιων σίγουρων δεδομένων τον ονομάζουν έτσι. Ο ίδιος δεν ονομάζει πουθενά τον εαυτό του «επίσκοπος Ρώμης», ούτε καν «επίσκοπο»! Ούτε αναγνωρίζεται ως «επίσκοπος» από όλους τους θεολόγους. Ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι βάσει του Catalogus Liberianus (Λιβιριανό κατάλογο) ΔΕΝ καταγράφεται στις εκεί λίστες ως επίσκοπος/αρχιερέας! Το 255μ.Χ. περίπου 20 χρόνια μετά τον θάνατό του, τον θεωρεί (το Catalogus Liberianus) μάρτυρα και πρεσβύτερο της εκκλησίας, και όχι «επίσκοπο». Μάλιστα τον διακρίνει ως πρεσβύτερο, λέγοντας ότι εξορίστηκε στη Σαρδηνία με τον επίσκοπο Ρώμης Ποντιανό, κάτι απίθανο αν ένα τέτοιο γνωστό πρόσωπο όπως ο Ιππόλυτος ήταν επίσκοπος.

Σχετικά με όλα αυτά μπορείτε να διαβάσετε εδώ:

http://el.orthodoxwiki.org/%CE%99%CF%80%CF%80%CF%8C%CE%BB%CF%85%CF%84%CE%BF%CF%82_%CE%A1%CF%8E%CE%BC%CE%B7%CF%82#cite_note-15

και εδώ:

http://www.ccel.org/ccel/schaff/hcc2.v.xv.xxv.html?highlight=catalogus,liberianus#highlight

Γ) Ο Ιππόλυτος συνεχώς μιλάει στον 1^ο πληθυντικό. Άρα, λέγοντας «ημείς διάδοχοι» των αποστόλων, εννοεί το πρεσβυτέριο(!), καθότι ο ειδικός «επίσκοπος» (κατ’ απόκλιση από τα λεγόμενα των αποστόλων που φανερώνει ότι ο πρεσβύτερος και ο επίσκοπος είναι ο ίδιος ρόλος!) δήθεν έβγαινε, έπαιρνε προαγωγή ως μέλος του πρεσβυτερίου. Άρα, αυτό σημαίνει, ότι μιλώντας για αρχιερατεία, αναφέρεται όχι μόνο σε επισκόπους, αλλά και σε πρεσβυτέρους, δηλαδή, δεν είναι δυνατόν οι επίσκοποι να είναι διάδοχοι των αποστόλων και να μην είναι οι πρεσβύτεροι από τους οποίους βγαίνει –δήθεν- ο επίσκοπος! Οπότε, και έτσι διακρίνουμε ότι μιλώντας για «αρχιερατεία» μιλάει πνευματικά, δηλαδή ως προς τα καθήκοντα του πρεσβυτερίου που ήταν αρχικά καθήκοντα των αποστόλων και τα οποία -όποια- το πρεσβυτέριο συνεχίζει. Αυτό όμως με την σειρά του σημαίνει ότι δεν έχει στον νου του επισκόπους-αρχιερείς, αλλά γενικά πρεσβύτερους που είχαν «τύπο» στους απόστολους (συμβολικά όπως είπα ίσως ονομάζονται «αρχιερείς» ως χρονολογικά οι πρώτοι του βασίλειου ιερατεύματος)!! Σκεφτείτε το. Παρακαλώ μην μου προσθέσετε ή αφαιρέσετε από τα λεγόμενά μου. Είμαι ξεκάθαρος.

 

Έτσι βλέπουμε ότι και τα λόγια του Ιππόλυτου που μας παραθέτει ο κ.Μπαφίτης, άλλα θέλουν να μας πουν απ’ό,τι θα ήθελε η θρησκεία του.

 

10) Λέτε:

«Μαρτυρία Πολυκράτη, επίσκοπο Εφέσου (190 μ Χ), όπως την διασώζει ο ιστορικός Ευσέβιος.

«…έτι δε και Ιωάννης, ο επί το στήθος του Κυρίου αναπεσών, ος ΕΓΕΝΗΘΗ ΙΕΡΕΥΣ το ΠΕΤΑΛΟΝ πεφορεκώς και μάρτυς και διδάσκαλος, ούτος εν Εφέσω κεκοίμηται». (Τρίτο βιβλίο , κεφάλαιο 31,3, Πρβ με εκκλησιαστική Ιστορία Στεφανίδη, σελ. 39 , 6η έκδοση).

Ξεκάθαρη αναφορά στην ιεροσύνη του Ιωάννη του αποστόλου και ευαγγελιστή.»

Σχόλια:

1) Ο Ευσέβιος το έγραψε αυτό τον 4^ο αιώνα! Από πού πήρε τις πληροφορίες του και πόσο έγκυρες ήταν, δεν γνωρίζω, αλλά θα αναδείξω έναν λόγο να αμφιβάλλω για την εγκυρότητά τους. Όμως κ.Μπαφίτη, εφόσον δεχτώ, μένοντας στα λόγια αυτά για την συζήτηση, ότι πράγματι μιλάει ο Πολυκράτης έτσι για τον απόστολο Ιωάννη, ίσως να μιλάει τιμητικά για αυτόν κάνοντας χρήση προφανώς ενός σχήμα λόγου, μάλιστα ένα που είναι περίεργο.

Το «πέταλο» είναι πρακτική της ΠΔ (!) και το φόρεσε μόνο ο Ααρών που έγινε αρχιερέας (και οι μετέπειτα αυτού αρχιερείς), και δεν ήταν για τους ιερείς (και σίγουρα δεν έχουμε λόγο να θεωρούμε ότι έχει σχέση με τα λεγόμενα της ΚΔ!). Διαβάζουμε:

Εξ.28:35-38 Και θέλει είσθαι επί του Ααρών διά να λειτουργή· και ο ήχος αυτού θέλει είσθαι ακουστός, όταν εισέρχηται εις το άγιον ενώπιον του Κυρίου και όταν εξέρχηται, διά να μη αποθάνη. 36 Και θέλεις κάμει πέταλον εκ χρυσίου καθαρού και θέλεις εγχαράξει επ' αυτό, ως χάραγμα σφραγίδος, ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟΝ. 37 Και θέλεις βάλει αυτό επί κυανής ταινίας, διά να ήναι επί της μίτρας· εις το έμπροσθεν μέρος της μίτρας θέλει είσθαι. 38 Και θέλει είσθαι επί του μετώπου του Ααρών, διά να σηκόνη ο Ααρών την ανομίαν των αγίων πραγμάτων, τα οποία οι υιοί του Ισραήλ θέλουσιν αγιάζει εις πάσας αυτών τας αγίας προσφοράς· και θέλει είσθαι διαπαντός επί του μετώπου αυτού, διά να ήναι δεκταί ενώπιον του Κυρίου.

 

Λευ.8:8-13 Και έβαλεν επ' αυτού (Ο Μωϋσής στον Ααρών) το περιστήθιον· εις δε το περιστήθιον έβαλε το Ουρίμ και το Θουμμίμ. 9 Και έβαλε την μίτραν επί της κεφαλής αυτού· επί δε της μίτρας, κατά το έμπροσθεν αυτής, έβαλε το πέταλον το χρυσούν, το διάδημα το άγιον, καθώς προσέταξεν ο Κύριος εις τον Μωϋσήν. 10 Και έλαβεν ο Μωϋσής το έλαιον του χρίσματος και έχρισε την σκηνήν και πάντα τα εν αυτή και ηγίασεν αυτά. 11 Και ερράντισεν απ' αυτού επί το θυσιαστήριον επτάκις και έχρισε το θυσιαστήριον· και πάντα τα σκεύη αυτού και τον νιπτήρα και την βάσιν αυτού, διά να αγιάση αυτά. 12 Και έχυσεν από του ελαίου του χρίσματος επί την κεφαλήν του Ααρών και έχρισεν αυτόν, διά να αγιάση αυτόν. 13 Και έφερεν ο Μωϋσής τους υιούς του Ααρών και ενέδυσεν αυτούς χιτώνας και έζωσεν αυτούς ζώνας και έβαλε μιτρίδια επ' αυτών, καθώς προσέταξεν ο Κύριος εις τον Μωϋσήν.

Προσέξτε ότι ενώ έβαλε στους υιούς «μιτρίδια», δεν έβαλε «πέταλον» όπως στον Ααρών.

 

Αν μου πείτε ότι λέγοντας ιερέα, εννοούσε «αρχιερέα», τότε:

***ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΛΕΕΙ ΕΤΣΙ όπως όφειλε, εφόσον θέλει να τιμήσει τον Ιωάννη. Γιατί δεν τον ονομάζει ευθέως αρχιερέα; Αλλά πως μπορεί και ονομάζει έναν αρχιερέα «ιερέα(ς) το πέταλον»;

***Και πως συνδέει λεκτικά το «πέταλον» με ιερέα, αντί με αρχιερέα; Δεν γνώριζε ότι το πέταλον έχει προέλευση στην ΠΔ και ανήκει στον αρχιερέα;

***Τι πέταλο μας λέει;; Δεν υπήρχαν άμφια στην εποχή των αποστόλων! Και εσείς αναφέρετε τα λόγια του καθ. Φειδά: «Η ενδυμασία των κληρικών δεν ήταν διαφορετική από εκείνη των λαϊκών, αλλά κατά την τέλεση της θ. Ευχαριστίας καθιερώθηκε προφανώς ιδιαίτερη στολή ηδη από τον Β αιώνα.»

Αν και ούτε τον δεύτερο αιώνα είχαν καθιερωθεί, ο απόστολος Ιωάννης φυσικά ήταν του πρώτου αιώνα! Τι «πέταλο» μας λέει ο Ευσέβιος;;….

Μερικοί λογικοί προβληματισμοί κ.Μπαφίτη.

 

Πέραν αυτού, για την συζήτηση όπως είπα, διακρίνοντας ο Πολυκράτης τον Ιωάννη ως «ιερέα το πέταλον», έστω τιμητικά (με την λογική –όπως εξήγησα- του Τερτυλλιανού δηλαδή), δείχνει ότι είχε ξεφύγει από την πρακτική και διδασκαλία της πρώτης Εκκλησίας κατά την οποία όλοι οι πιστοί ήταν μεν πνευματικοί ιερείς (χωρίς κάποια διακριτικά), αν και μερικοί δε από αυτούς, και διάκονοι και πρεσβύτεροι. Αν όμως εξακολουθείτε πεισματικά να θεωρείτε ότι ο Πολυκράτης δεν το λέει ως σχήμα λόγου και ότι κυριολεκτικά ο Ιωάννης φορούσε πέταλο αν και δεν ήταν αρχιερέας (! -στην περίοδο και στο βιβλίο της ΚΔ μόνο Ο Ιησούς έχει το δικαίωμα και το καθήκον του Αρχιερέα), τότε ή τον πλάνησαν (τον Πολυκράτη) ή έλεγε ψέματα, ή ο Ευσέβιος πλανήθηκε ή έλεγε ψέματα, ή αυτά τα λόγια έρχονται από ψευδεπίγραφο.

    Όλα μου δείχνουν λοιπόν ότι με αυτά τα λόγια ο άνθρωπος απλά ήθελε να τιμήσει τον Ιωάννη, βάσει της –αποκλίνουσας στην ΚΔ- συνήθειας της εποχής του (να τιμάτε ένας πρεσβύτερος με τον όρο «ιερέας»). ---Για αυτό Ο Θεός περίμενε να ξεφύγει το πράγμα και μετά να μας φέρει στο προσκήνιο όλα τα βιβλία της ΚΔ ώστε μέσω αυτών (όχι δήθεν των ανθρώπινων παραδόσεων) να μπορούν όλοι οι τότε Χριστιανοί πιστοί εκείνη την εποχή και εμείς σήμερα να κάνουμε τον απολογισμό μας βάσει αυτών! Βάσει αυτών όμως, α) δεν υπάρχει ειδικό ιερατείο αποτελούμενο από ειδικούς ιερείς και αρχιερείς, β) δεν ήταν να είναι άλλο οι επίσκοποι και άλλο οι πρεσβύτεροι αλλά το ίδιο, γ) «κλήροι» ήταν και είχαν όλοι οι πιστοί, δ) όλοι οι πιστοί ήταν να είναι το ιεράτευμα Του Θεού καθότι μετανόησαν και ακολουθούσαν το θέλημα Του Κυρίου. Αυτά με λίγα λόγια. Όλα τα υπόλοιπα που γράφετε κ. Μπαφίτη… τα καταλαβαίνω, όπως και οφείλω βάσει της ΚΔ που η πρόνοια Του Θεού σκοπίμως προμήθευσε, να τα καταδικάσω ως ανθρώπινες αυθαιρεσίες. Αν δεν κάνετε το ίδιο, είναι επειδή δεν μπορείτε να δείτε ή δεν θέλετε να δείτε την πρόνοια και σκοπιμότητα του Θεού πίσω από την –περίπου μετά από 350 χρόνια- επίσημη ένωση των συγκεκριμένων βιβλίων της ΚΔ. Μετά από αυτήν την «ένωση», όλα τα πρεσβυτέρια σιγά σιγά, εν καιρώ (…), θα αποκτούσαν αυτό το «βιβλίο» και πολλά από αυτά κοινώς θα πάθαιναν πλάκα μεγάλη, άλλα μικρότερη πλάκα και άλλα καθόλου ή πολύ λίγο. Όσα πρεσβυτέρια απέκλιναν πιο πολύ από την ΚΔ, λογικά αυτά ή θα άλλαζαν κατεύθυνση ή θα παρέμειναν στην ίδια κατεύθυνση μη έχοντας την δύναμη/σθένος να αλλάξουν τα πράγματα.

2) Αλλά δεν τελειώσαμε εδώ. Πέραν των πιο πάνω σημαντικών προβληματισμών που ανέφερα, υπάρχει και το εξής πολύ περίεργο με τα λεγόμενα του Πολυκράτη που μου θέτουν την μαρτυρία αυτή σε επιπλέον αμφισβήτηση. Σαν άλλος να είπε αυτά τα λόγια και ένας άλλος πρόσθεσε ίσως τις «σάλτσες» του. Διαβάζουμε:

«Ημεις ουν αραδιουργητον αγομεν την ημεραν, μητε προστιθεντες μητε αφαιρουμενοι. και γαρ κατα την Ασιαν μεγαλα στοιχεια κεκοιμηται, ατινα αναστησεται τη ημερα της παρουσιας του κυριου, εν η ερχεται μετα δοξης εξ ουρανου και αναζητησει παντας τους αγιους, Φιλιππον των δωδεκα αποστολων, ος κεκοιμηται εν Ιεραπολει, και δυο θυγατερας αυτου γεγηρακυιαι παρθενοι, και η ετερα αυτου θυγατηρ εν αγιω πνευματι πολιτευσαμενη εν Εφεσω αναπαυεται· ετι δε και Ιωαννης, ο επι το στηθος του κυριου αναπεσων, ος εγενηθη ιερευς το πεταλον πεφορεκως και μαρτυς και διδασκαλος. Ουτος εν Εφεσω κεκοιμηται.»

(http://www.textexcavation.com/polycrates.html )

Α) Ο Πολυκράτης (…) δείχνει να περιγράφει τον διάκονο/ευαγγελιστή Φίλιππο με τις παρθένες κόρες του (Πράξ. 21:8-9, 6:5-6, 8:4-40) και όχι τον απόστολο Φίλιππο (Μάρ.3:18, Ιωάν.1:43, 12:21-22, 14:8-9).

Β) Μα κάνει αναφορά για το πού κοιμήθηκαν εν Χριστώ οι 3 θυγατέρες του σαν να ήταν κάτι το ιδιαίτερο, αλλά γιατί; Μήπως επειδή ήταν προφήτισσες (Πράξ.21:8-9);… Τι να σκεφτώ; Αυτό πάντως θα το δικαιολογούσε. Πως όμως τότε έκανε το λάθος να τον αναφέρει ως απόστολο, ενώ άλλο αξίωμα δίνουν οι Πράξεις σε αυτόν;

Γ) Από την άλλη όμως, οι θυγατέρες του ευαγγελιστή Φιλίππου ήταν 4 όχι 3. Αυτό ή δεν το ήξερε (ήξερε για 3 και όχι για 4;;…), ή αναφέρεται μόνο σε αυτές που είχαν κοιμηθεί εν Χριστώ; Αν από την άλλη, δεχτώ ότι μιλάει για τον απόστολο Φίλιππο θα πρέπει να θεωρήσω ότι ήταν παντρεμένος και είχε 3 κόρες. Τι σύμπτωση όμως που υπάρχει και ο ευαγγελιστής/διάκονος Φίλιππος που επίσης είχες κόρες παρθένες (αν και 4) και είχαν ως προφήτισσες ιδιαίτερο ρόλο και μνημονεύονται στις Πράξεις, όπως δηλαδή μνημονεύει ο Πολυκράτης (…) τις κόρες του… Απόστολου (;) Φιλίππου, ως έχοντα ιδιαίτερο ρόλο! Αλλά και τι σύμπτωση, η δύο από τις τρεις κόρες του απόστολου Φίλιππα, είχαν θαφτεί στην Ιεράπολη (σύμφωνα με τα λόγια του Γάιου προς Πρόκλο / Διάλογος προς Πρόκλον), όπως και η κόρες του διάκονου/ευαγγελιστή Φίλιππου!

Αλλά με δυσκολεύει κάπως να δεχτώ ότι μιλάει για τον απόστολο Φίλιππο ως να ήταν παντρεμένος όταν α) σκέφτομαι το έργο των αποστόλων, αλλά και τα λόγια του Παύλου σχετικά με το έργο για τη βασιλεία Του Θεού και το γάμο στις μέρες του, που θεωρούσε έσχατες. β) και το μη-κανονικό βιβλίο «Πράξεις Φιλίππου» όπου αναφέρεται ως ταξιδεύοντα με την αδερφή του Μαριάμ και τον Βαρθολομαίο να κηρύξει στην Ελλάδα, Συρία και Φρυγία (από το βιβλίο 8 που βρέθηκε το 2007), πράγμα κάπως περίεργο αν ήταν παντρεμένος με 3 κόρες. γ) Η Καθολική εκκλησία δεν πιστεύει ότι ο απ. Φίλιππος ήταν παντρεμένος, αλλά ότι επήλθε σύγχυση μεταξύ απόστολου Φιλίππου και διακόνου Φιλίππου. (Δείτε Catholic Encyclopedia http://www.newadvent.org/cathen/11799a.htm )

δ) Θα πείτε ίσως ότι αυτά τα λένε οι Καθολικοί, και όμως τα λένε και οι Ορθόδοξοι (με έμφαση σε κίτρινο δική μου και ένα σχόλιο δικό μου σε παρένθεση):

Κατά την εκκλησιαστική παράδοση και το απόκρυφο βιβλίο "Πράξεις Φιλίππου" Φίλιππος κήρυξε το ευαγγέλιο στη Φρυγία, αλλά και τη Σκυθία. Ο Πολυκράτης Εφέσου σε επιστολή του προς τον επίσκοπο, Βίκτωρα Ρώμης αναφέρει πως ο Φίλιππος πέθανε στην Ιεράπολη της Φρυγίας μαζί τις δύο θυγατέρες του οι οποίες γέρασαν παρθένες, ενώ η τρίτη αναπαύτηκε στην Έφεσο. Ο Κλήμης Αλεξανδρείας όμως μας αναφέρει πως ο Φίλιππος πάντρεψε τις θυγατέρες του(Για σκέψου κ.Μπαφίτη και φίλοι αναγνώστες πόσο αξιόπιστες είναι οι μαρτυρίες που δίνονται όταν ο Κλήμης μιλάει για παντρεμένες κόρες, ενώ ο Ευσέβιος παραθέτει υποτίθεται […] τα λόγια του Πολυκράτη που λένε ότι ήταν και πέθαναν παρθένες!!). Ο Ευσέβιος επίσης δέχεται ότι όντως διέμεινε μαζί με τις κόρες του στην Ιεράπολη, αφού διασώζει πληροφορίες του Παπία, οι οποίες κατά τον Παπία, ήταν παρμένες από τις ίδιες. Υπάρχει πάντως η πιθανότητα να υπάρχει σύγχυση περί των πληροφοριών αυτών, χωρίς όμως να μπορεί να επιβεβαιωθεί, αφού μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων μιλούν για παρόμοιες πληροφορίες περί του Φιλίππου του διακόνου, λόγος για τον οποίο θα γίνει παρακάτω. Κατά τις πληροφορίες του Παπία επί εποχής τού Φιλίππου συνέβησαν θαυμαστά γεγονότα, όπως στην περίπτωση του Ιούστου Βαρσαβά, που ήπιε δηλητηριώδες φάρμακο αλλά διεσώθη, καθώς και μία ανάσταση. Μία ακόμα παράδοση φέρει το Φίλιππο δια σταυρού μαρτυρήσαντα και μάλιστα ανάποδα. Η μνήμη του τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 14 Νοεμβρίου.

Από μερικούς συγγραφείς έγινε μια προσπάθεια να ταυτιστεί ο Φίλιππος με το ομώνυμο Φίλιππο διάκονο, των Πράξεων (21, 8). Μάλιστα και ο ιστορικός Ευσέβιος πράττει το ίδιο. Προφανώς όμως μιλάμε για δύο διαφορετικά πρόσωπα.

(Από:

http://el.orthodoxwiki.org/%CE%91%CF%80%CF%8C%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CF%82_%CE%A6%CE%AF%CE%BB%CE%B9%CF%80%CF%80%CE%BF%CF%82 )

 

(Δεν το αποκλείω φυσικά να είχε ο απ.Φίλιππος οικογένεια, απλά έχω λόγους να αμφιβάλλω, πόσο μάλλον όταν λάβω υπόψη τα πιο πάνω, αλλά και τα ακόλουθα.)

 

Σε αυτό το πλαίσιο λοιπόν, με αυτά τα δεδομένα, δεν έχουν και πολύ νόημα τα υπόλοιπα λόγια περί Ιωάννη, ΕΙΔΙΚΑ όταν τα συγκρίνω με το καθαρό φως της ΚΔ. Σκεφτείτε ότι Ο Κύριος έδωσε εντολή στους μαθητές όχι σε ειδικούς «ιερείς» ή «αρχιερείς» λέγοντάς τους: «Πορευθέντες μαθητεύσατε τα έθνη…» και ο Ιωάννης δήθεν έγινε «ιερεάς το πέταλον» ή αρχιερέας (όπως το θεωρεί κανείς..) λογικά σε τοπική εκκλησία…. παρόλο που βάσει του Αυγουστίνου ο Ιωάννης κήρρυξε στους Πάρθους (σήμερα γνωστή ως ανατολική Τουρκία), και άλλη παράδοση τον έχει να κηρήττει στη Γαλλία (τότε δυτική Ευρώπη), τελικά βρέθηκε και εξόριστος… στη Πάτμο, απ’όπου έγραψε το Βιβλίο της Αποκάλυψης και πέθανε στην Έφεσο…. Δεν μου ακούγεται να ήταν ένας τοπικός (σε μία περιοχή) ιερέας/αρχιερέας…

Δ) Κάτι άλλο που μου φαίνεται περίεργο είναι και το ακόλουθο. Έστω να δεχτούμε πάντα για τη συζήτηση ότι έγινε ιερέας/αρχιερέας, γιατί αυτή η διάκριση για τον Ιωάννη; Τι μπορεί να εννοεί;… Ο…«απόστολος (…) Φίλιππος» που αναφέρεται δεν «έγινε ιερέας το πέταλον»;;… Οι υπόλοιποι απόστολοι δεν θεωρούνταν ιερείς, δεν «έγιναν ιερείς το πέταλον»;! Μπορεί κάποιος απόστολος, να μην είναι «ειδικός ιερέας», να μην ανήκει στην δήθεν ειδική ιεροσύνη;

Ε) Από την άλλη, κάτι που επίσης με προβληματίζει είναι ότι τυγχάνει να υπάρχει στις Πράξεις των Αποστόλων ένας Ιωάννης που άνηκε σε αρχιερατική οικογένεια, αλλά δεν είναι ο απόστολος Ιωάννης, διαβάζουμε:

Πράξ.4:5-7 Και τη επαύριον συνήχθησαν εις την Ιερουσαλήμ οι άρχοντες αυτών και οι πρεσβύτεροι και οι γραμματείς, 6 και Άννας ο αρχιερεύς και Καϊάφας και Ιωάννης και Αλέξανδρος και όσοι ήσαν εκ γένους αρχιερατικού. 7 Και στήσαντες αυτούς εις το μέσον, ηρώτων· Διά ποίας δυνάμεως ή διά ποίου ονόματος επράξατε τούτο σεις;

Αν και δεν αναφέρεται σε αυτόν ο Πολυκράτης (;…), αλλά βάσει της περιγραφής στον απόστολο Ιωάννη, μου δίνετε η εντύπωση ότι μπορεί να έγινε μία συραφή εδώ πληροφοριών και κάποιο ρόλο να έπαιξε στο όλο μπέρδεμα η ιεροσύνη του Ιώαννη των Πράξεων 4:6. Αλλά αυτό, είναι το κερασάκι στο παγωτό, μπορούμε και να μην το βάλουμε.

 

Όλα αυτά που λέει ο Ευσέβιος ότι δήθεν είπε ο Πολυκράτης, είναι αλλόκοτα πράγματα κ.Μπαφίτη. Αλλά δυστυχώς, η προχειρότητά σας μας προτείνει τον Ευσέβιο/Πολυκράτη(…). Εδώ –όπως έδειξα και δείχνω και θα δείξω- άλλα και άλλα σας κρύβει!

--Αν μείνουμε όλοι στην ΚΔ, θα ενωθούμε όλοι εν αληθεία και δεν θα κολλάμε σε μετέπειτα γρίφους και τρικλοποδιές.

Βάσει όλων όσων ανέδειξα, δεν είναι παράλογη η έντονη αμφισβήτησή μου αυτής της μαρτυρίας (υποτίθεται του Πολυκράτη περί του Ιωάννη), αντιθέτως καταστρέφει την αξιοπιστία του Ευσέβιου ή του Πολυκράτη, ή και των δύο, αναλόγως ποιος πράγματι είπε τι. Εξάλλου, θα μπορούσαν κάλλιστα αυτά τα λόγια να είναι τιμητικά απλώς, και σε αυτό το πλαίσιο υπερβολικό σχήμα λόγου.

 

11) Λέτε: «Άγιος Επιφάνιος Κύπρου (310- 402 μ Χ)

«…συγγνώμων τη των ανθρώπων πλάσει και ασθενεία χαίρει μεν επι τοις τα δοκίμια της θεοσεβείας δυνάμενοις αναδείκνυσθαι και παρθενίαν ασκείν αιρουμένοις και αγνείαν και εγκράτειαν, την δε μονογαμίαν τιμά, ει και μάλιστα τα χαρίσματα της ιεροσύνης δια των από μονογαμίας εγκρατευομένων και των εν παρθενία διατελούντων τω κόσμω προδιετύπου, ως και οι αυτού απόστολοι τον εκκλησιαστικόν κανόνα της ιεροσύνης ευκτάκτως και οσίως διετάξαντο»

(Πανάριον,48 ,9. Πηγή TLG). »

Σχόλια: Α) Ο Επιφάνιος Κύπρου μπορεί να λέει ό,τι θέλει μετά από 300 περίπου χρόνια (!) από τους αποστόλους εφόσον πήρε και σωστά, αλλά και τα λάθη προηγούμενων σαν αυτούς που ήθελαν να σπείρουν την εθελοθρησκεία τους και περιγράφει ο Παύλος:

Γαλ.2:3-5 Αλλ' ουδέ ο Τίτος ο μετ' εμού, Έλλην ων, ηναγκάσθη να περιτμηθή, 4 αλλά διά τους παρεισάκτους ψευδαδέλφους (εννοεί για τους Ιουδαίους), οίτινες παρεισήλθον διά να κατασκοπεύσωσι την ελευθερίαν ημών, την οποίαν έχομεν εν Χριστώ Ιησού, διά να μας καταδουλώσωσιν· 5 εις τους οποίους ουδέ προς ώραν υπεχωρήσαμεν υποτασσόμενοι, διά να διαμείνη εις εσάς η αλήθεια του ευαγγελίου.

Τίτ.1:10-14 Διότι υπάρχουσι πολλοί και ανυπότακτοι ματαιολόγοι και φρενοπλάνοι, μάλιστα οι εκ της περιτομής, 11 τους οποίους πρέπει να αποστομόνωμεν, οίτινες ανατρέπουσιν ολοκλήρους οίκους, διδάσκοντες όσα δεν πρέπει, χάριν αισχρού κέρδους. 12  Είπε τις αυτών προφήτης ίδιος αυτών· Οι Κρήτες είναι πάντοτε ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί. 13 Η μαρτυρία αύτη είναι αληθινή. Διά την οποίαν αιτίαν έλεγχε αυτούς αποτόμως, διά να υγιαίνωσιν εν τη πίστει, 14 και να μη προσέχωσιν εις Ιουδαϊκούς μύθους και εντολάς ανθρώπων αποστρεφομένων την αλήθειαν.

Ο Επιφάνιος, ως επιχείρημα, είναι πολύ μακριά από την πηγή, και οι προηγούμενοι αυτού όπως έδειξα, άλλα στην πραγματικότητα λένε απ’ό,τι θα θέλατε. –Φίλοι, σκεφτείτε τι θεολογική παραπληροφόρηση (κάτι πασιφανές για όσους γνωρίζουν την Γραφή και τι αντίθετα λέγονταν και από τον 2^ο αιώνα …) μπορεί να υπάρξει μέσα σε μία περίοδο 50 χρόνων, πόσο μάλλον μετά από 300 χρόνια που έγραψε ο Επιφάνιος!

Β) Αλλά θα μείνουμε σε αυτά που λέει, όπως πάντα κάνω με τις πηγές σας. Μερικά άκρως σημαντικά σημεία:

***Τα δεύτερα λόγια που έχετε σε κόκκινο, ότι δήθεν οι απόστολοι διέταξαν κάποιον κανόνα ιεροσύνης είναι λόγια που και ΔΕΝ  αποδεικνύονται, αλλά ακόμα πιο σπουδαία καταρρίπτονται από την σιωπή της ΚΔ. Τα πρώτα λόγια του που μιλούν για «χαρίσματα ιεροσύνης» δεν βοηθάνε και πολύ να καταλάβουμε ποια εννοεί, πως τα εννοεί. Είναι λοιπόν αυτά, η άποψή του, 300 χρόνια περίπου μετά τους αποστόλους!

***Περίεργο είναι ότι κ.Φειδάς (πάντα επιλεκτικός…) παραλείπει την πρόταση που προηγείται αμέσως του «συγνώμων τη των ανθρώπων…». Γιατί άραγε;… Να σας πω. Την βρήκα την πρόταση αυτή στα αγγλικά και λέει το εξής:

For it was < with > a certain fitness that the divine Word said: “Wilt thou be perfect?” in the Gospel. Although he makes allowance… (.συγγνώμων τη των ανθρώπων πλάσει και ασθενεία…)

Μεταφράζω:

Επειδή ήταν με ειδική καταλληλότητα που ο Θείος Λόγος είπε: «Θα είσαι τέλειος;» στο Ευαγγέλιο. (Αν και δείχνει κατανόηση για την ανθρώπινη πλάση και ασθένεια…)

 

Δύο λόγοι της παράληψης αυτών των λόγων:

Πρώτος λόγος:

Παρέλειψε αυτά τα λόγια επειδή είδε ότι ο Επιφάνιος τα χρεώνει στον Θείο Λόγο, Τον Χριστό, ως να καταγράφηκαν αυτά έτσι στο Ευαγγέλιο, ενώ αυτό ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ. Στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου όμως, στο οποίο βρίσκεται το πιο σχετικό σημείο με αυτά τα λόγια, ο Κύριος ΔΕΝ κάνει ερώτηση, αλλά λέει στον πλούσιο νέο:

Ματθ.19:21  Είπε προς αυτόν ο Ιησούς· Εάν θέλης να ήσαι τέλειος, ύπαγε, πώλησον τα υπάρχοντά σου και δος εις πτωχούς, και θέλεις έχει θησαυρόν εν ουρανώ, και ελθέ, ακολούθει μοι.

Δεύτερος λόγος:

Αλλά το πρόβλημα δεν είναι απλά ότι ο Επιφάνιος δεν το θυμήθηκε σωστά, αλλά ότι αποδίδει τα όσα στην συνέχεια λέει περί ιερατείου και χαρισμάτων αυτού, στον Χριστό (!) Ο Οποίος δήθεν εννοείται ότι δίδαξε αυτά στους αποστόλους οι οποίοι δήθεν με την σειρά τους και τα διέταξαν. Ποια αυτά συγκεκριμένα; Αυτά που αποδίδει στον Χριστό (με δικές μου διευκρινήσεις σε κόκκινο):

«την δε μονογαμίαν τιμά (Ο Θείος Λόγος δηλαδή), ει και μάλιστα («τιμά» εννοείται) τα χαρίσματα της ιεροσύνης δια των από μονογαμίας εγκρατευομένων και των εν παρθενία διατελούντων τω κόσμω προδιετύπου, ως και οι αυτού απόστολοι τον εκκλησιαστικόν κανόνα της ιεροσύνης ευκτάκτως και οσίως διετάξαντο»»

Ο Επιφάνιος λοιπόν, ανθρωπίνως και κοινώς, την πάτησε! Πως; Πρώτον, πίστεψε ότι οι απόστολοι διέταξαν περί κάποιου είδους ειδικής (μάλλον) ιεροσύνης, και άρα συμπεραίνει καλόπιστα ότι αυτά τα οποία δήθεν διέταξαν, λογικά (…) πρωτοειπώθηκαν σε αυτούς από Τον Χριστό. Εξαιτίας λοιπόν της λάθος θεώρησης του, απέδιδε διδασκαλίες στον Χριστό!

Ξέρει όμως ο κ.Φειδάς από τα Ευαγγέλια και όλα τα υπόλοιπα βιβλία της ΚΔ (ή και των πρώτων εκκλησιαστικών συγγραφέων), ότι ΤΙΠΟΤΕ τέτοιο δεν «προδιετύπωσε» Ο Κύριος στους αποστόλους και έτσι -μάλλον λέω- είπε να το αποσιωπήσει, μην κινήσει υποψίες για την εγκυρότητα του Επιφάνιου όσο αφορά τα όσα λέει περί ιεροσύνης!... Προτίμησε δηλαδή να αποσιωπήσει τα λάθη, τις λογικές -μεν- αυθαιρεσίες δε, του Επιφάνιου, αν και ταυτόχρονα να εκμεταλλευτεί την άγνοια του κανόνος των ανθρώπων παραθέτοντας μας τα λόγια του «ξεριζωμένα» από τα συμφραζόμενα. Με ειλικρίνεια ενώπιον Του Θεού, αυτό καταλαβαίνω, εσείς; Τι τον έκανε να παραλείψει τα πρώτα λόγια της παραγράφου, μία πρόταση (9:4); Δείτε τα πάλι. Δεν αποκλείω όμως άλλη εκδοχή, αρκεί να μην είναι παράλογη.

 

Γ) Όμως πέραν αυτού, προσέξτε πάλι φίλοι αναγνώστες και εσείς κ.Μπαφίτη, το επαναλαμβανόμενο φαινόμενο μεταξύ «Ορθοδόξων» πάλι εν δράσει.

Γιατί δεν επικαλείστε κ.Μπαφίτη τον Επιφάνιο και κατά της Ορθοδοξίας (!) καθώς είναι ο ίδιος που μιλούσε κατά την απεικόνιση του Κυρίου και αγίων, μάλιστα οποιουδήποτε ανθρώπου (!) σε Χριστιανική Εκκλησία  στην επιστολή του στον Ιωάννη, επίσκοπο Ιεροσολύμων; Γιατί δέχεσθε με κλειστά μάτια αυτά που παραθέτετε (του Επιφάνιου πάνω) και όχι αυτά τα ξεκάθαρα που λέει για τις απεικονίσεις σε Χριστιανικές Εκκλησίες; Ποιος θα μας πει πότε έχει δίκιο και πότε όχι; Η προμηθευμένη για εμάς ΚΔ θα μας πει, τα οποία βιβλία της προηγούνται κατά πολύ του Επιφάνιου! Παραθέτω το αγγλικό κείμενο που βρήκα και από κάτω το μεταφράζω (χαλάλι σας!):

Επιστολή 51 (LI), 9

Moreover, I have heard that certain persons have this grievance against me: When I accompanied you to the holy place called Bethel, there to join you in celebrating the Collect, after the use of the Church, I came to a villa called Anablatha and, as I was passing, saw a lamp burning there. Asking what place it was, and learning it to be a church, I went in to pray, and found there a curtain hanging on the doors of the said church, dyed and embroidered. It bore an image either of Christ or of one of the saints; I do not rightly remember whose the image was. Seeing this, and being loth that an image of a man should be hung up in Christ's church contrary to the teaching of the Scriptures, I tore it asunder and advised the custodians of the place to use it as a winding sheet for some poor person. They, however, murmured, and said that if I made up my mind to tear it, it was only fair that I should give them another curtain in its place. As soon as I heard this, I promised that I would give one, and said that I would send it at once. Since then there has been some little delay, due to the fact that I have been seeking a curtain of the best quality to give to them instead of the former one, and thought it right to send to Cyprus for one. I have now sent the best that I could find, and I beg that you will order the presbyter of the place to take the curtain which I have sent from the hands of the Reader, and that you will afterwards give directions that curtains of the other sort— opposed as they are to our religion— shall not be hung up in any church of Christ.

Μετάφραση δική μου:

«Επιπλέον, έχω ακούσει ότι ορισμένα πρόσωπα έχουν πικρία εναντίων μου: Όταν σε συνόδευα εκεί στον ιερό τόπο που λέγεται Βαιθήλ για να γιορτάσω μαζί σου το Μάζεμα, μετά την χρήση της Εκκλησίας, ήρθα σε μία βίλα ονόματι Αναβλαθά και καθώς περνούσα, είδα έναν λύχνο να καίει εκεί. Ρωτώντας τι τόπος ήταν αυτός και μαθαίνοντας ότι πρόκειτο για μία εκκλησία, πήγα να προσευχηθώ και εκεί βρήκα μία κουρτίνα να κρέμεται στις πόρτες της ομολογούμενης εκκλησίας, με χρώματα βαφής και κεντημένη. Έφερε την φιγούρα/εικόνα Του Χριστού ή ενός των αγίων∙ δεν θυμάμαι σωστά τίνος η φιγούρα/εικόνα ήταν. Βλέποντας αυτό, γινόμενος απρόθυμος ότι μία εικόνα ενός ανθρώπου θεωρούνταν σωστό να κρέμεται σε μία εκκλησία Του Χριστού σε αντίθεση με την διδασκαλία των Γραφών, την έσχισα σε κομμάτια και συμβούλεψα τους φρουρούς στο τόπο εκείνο να την χρησιμοποιήσουν για πανί αντιανεμικό για κάποιον φτωχό άνθρωπο. Αυτοί, όμως, μουρμούριζαν, και είπαν ότι εφόσον αποφάσισα να την σχίσω, ήταν μόνο δίκαιο να τους δώσω μία άλλη κουρτίνα στην θέση της. Μόλις το άκουσα αυτό, υποσχέθηκα ότι θα τους έδινα μία, και είπα ότι θα τους την έστελνα αμέσως. Καθώς όμως υπήρχε μία μικρή καθυστέρηση, εξαιτίας του γεγονότος ότι έψαχνα να βρω μία κουρτίνα της καλύτερης ποιότητας να τους δώσω στην θέση της προηγούμενης, και το σκέφτηκα καλό να ζητήσω να μου στείλουν μία από την Κύπρο. Έχω τώρα στείλει την καλύτερη που βρήκα, και σε παρακαλώ να διατάξεις τον πρεσβύτερο του τόπου να πάρει την κουρτίνα την οποία έστειλα από τα χέρια του Αναγνώστη, και ότι μετά θα δώσεις οδηγίες ότι κουρτίνες του άλλου είδους –που αντιτίθονται στην θρησκεία μας- δεν θα κρεμόνται σε καμία Εκκλησία Του Χριστού.»

 

Η δική σας θρησκεία κ.Μπαφίτη είναι η θρησκεία του Επιφάνιου; Εγώ σας λέω, δεν είναι. Όχι κουρτίνες με φιγούρες/απεικονίσεις ανθρώπων έχετε στους ναούς σας, αλλά και εικόνες ζωγραφιστές, χρυσές και αργυρές μέσα στους ναούς σας!

Κάνει εντύπωση που θεωρεί ο Επιφάνιος δεδομένο ότι ΔΕΝ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΙ απεικονίσεις γενικά ανθρώπων, οποιουδήποτε ανθρώπου, δηλαδή είτε του Χριστού, είτε των αποστόλων, είτε γενικά των πιστών (!) στις Χριστιανικές εκκλησίες. Από πού να πήρε αυτήν την διδασκαλία άραγε;..J.. Στο σημείο μάλιστα που ευθαρσώς κάνει την κουρτίνα κομμάτια (!) και οι φύλακες (πιθανόν να ήταν και Χριστιανοί) δεν του φέρνουν καμία αντίσταση ή αντίλογο παρόλο που έφεραν ζωγραφιά δήθεν Του Χριστού ή κάποιου αγίου/πιστού, αλλά τους ενδιέφερε μόνο που θα βρούνε άλλη. Επίσης δίνεται η εντύπωση ότι η κουρτίνα αυτή ίσως ήταν μόνο διακοσμητική καθότι κρέμονταν στις πόρτες και δεν θα μπορούσε να ήταν «λειτουργική» δηλαδή προς προσκύνηση, αλλά και πάλι, ούτε και αυτή δεν προβλέπονταν! Μέσα δε στην εκκλησία προφανώς δεν βρήκε εικόνες (!!), διαφορετικά θα μας το έλεγε (!!), κάτι που δείχνει ότι δεν υπήρχαν κατά κανόνα σε εκκλησίες… ακόμα και του 4^ου αιώνα!!

Σε αυτό το σημείο, δείτε τι λέει πάλι ο ίδιος ο Επιφάνιος, αλλού. Αναφερόμενος στους γνωστικούς, λέει:

(Πανάριον Μέρος 27 -για την αίρεση των Καρποκρασίων)

 «ἐν χρόνοις τοίνυν, ὡς ἔφημεν, Ἀνικήτου ἡ προδεδηλωμένη Μαρκελλίνα ἐν Ῥώμῃ γενομένη τὴν λύμην τῆς Καρποκρᾶ διδασκαλίας ἐξεμέσασα πολλοὺς τῶν ἐκεῖσε λυμηναμένη ἠφάνισε. καὶ ἔνθεν γέγονεν ἀρχὴ Γνωστικῶν τῶν καλουμένων. ἔχουσι δὲ εἰκόνας ἐνζωγράφους διὰ χρωμάτων, ἀλλὰ καὶ οἱ μὲν ἐκ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου καὶ λοιπῆς ὕλης, ἅτινα ἐκτυπώματά φασιν εἶναι τοῦ Ἰησοῦ καὶ ταῦτα ὑπὸ Ποντίου Πιλάτου γεγενῆσθαι, τουτέστιν τὰ ἐκτυπώματα τοῦ αὐτοῦ Ἰησοῦ ὅτε ἐνεδήμει τῷ τῶν ἀνθρώπων γένει.»

(http://khazarzar.skeptik.net/books/panariog.htm)

Εδώ μας λέει ότι η αρχή στις πολύχρωμες ζωγραφιστές εικόνες έγινε από τους Γνωστικούς, μάλιστα μερικές ήταν από χρυσό και άλλες από άργυρο, οι οποίες απεικόνιζαν τον Ιησού όπως (δήθεν) ήταν εδώ στη γη. Μα αυτά δεν έχει η «Ορθοδοξία» σας κ.Μπαφίτη; Τα ίδια δεν κάνει; Άρα βλέπουμε μία σύνδεση της «Ορθοδοξίας» όχι μόνο με τον Ιουδαϊσμό, αλλά και με τους Γνωστικούς, τουλάχιστον όσον αφορά την χρήση των εικόνων.

     Η θεώρηση λοιπόν του Επιφάνιου ήταν αυστηρά Βιβλική επί του θέματος, καθώς η Βίβλος απαγορεύει την χρήση εικόνων και αγαλμάτων και μην μου πείτε το αστείο επιχείρημα π.χ. περί του χάλκινου φιδιού ή των Χερουβήμ στην κιβωτό της Διαθήκης, διότι αυτά ήταν διατεταγμένα χτίσματα από Τον Ίδιο Τον Θεό και καμία σχέση δεν έχουν με τις εικόνες σας και τα αγάλματα των «Καθολικών». (Ήδη παρασύρθηκα, αλλά δεν θα επεκταθώ, διότι θα ανοίξουμε και άλλο θέμα [με τα τραγελαφικά «Ορθόδοξα» επιχειρήματα που το συνοδεύουν], ενώ το θέμα εδώ –βάσει του άρθρου του στο οποίο άσκησα κριτική- είναι αν υπάρχει ειδικό ιερατείο στο βιβλίο της ΚΔ, αν και επεκταθήκαμε στο αν υπάρχει ειδικό ιερατείο στην περίοδο της ΚΔ γενικότερα.)

    Από την άλλη, ο Επιφάνιος, αν και δυστυχώς επίσης υποστήριζε (!...)  ότι ήταν «αειπάρθενος» η Μαριάμ (το 374-377) όπως και ο Ιερόνυμος, οι δύο τους είχαν αντίθετη άποψη σχετικά με την κατανόηση της λέξης «αδέρφια». Πως και έτσι; Θεωρούσε δηλαδή ο Επιφάνιος ότι τα «αδέρφια» του Ιησού δεν ήταν «ξαδέρφια» του άλλα παιδιά από άλλο γάμο (!) του Ιωσήφ(!), ενώ ο άλλος πάντοτε «θεοκίνητος πατέρας», ο Ιερόνυμος, υποστήριζε (το 383 μ.Χ. ενάντια στον Ελβίδιο)  ότι τα λεγόμενα «αδέρφια» Του Ιησού ήταν «ξαδέρφια του»! Καλά, αυτοί πως διαφωνούσαν; Ποιες ήταν οι «πηγές» τους;  Πως τον 4^ο αιώνα διαφωνούσαν προφανώς οι πηγές τους μεταξύ τους για ένα τόσο απλό θέμα; Βλέπουμε λοιπόν την δυσκολία του 4^ου αιώνα στο να ξέρει τι έγινε τον πρώτο αιώνα!! Ποιος λοιπόξ είχε δίκιο από τους δύο και πως αποδεικνύεται το δίκιο του;; (Ρητορική σχεδόν η ερώτηση, και οι δύο  εκτός θέματος ήταν σχετικά.)

Το ερώτημα –για να προχωρήσουμε- κατόπιν αυτών σχετικά με τον Επιφάνιο, είναι: Σε τι βαθμό ήταν αξιόπιστος; Σε τι βαθμό υπέστη -όπως αρκετοί- την παραπληροφόρηση προηγούμενων; Τα λόγια του στα συμφραζόμενα όπως τα έθεσα δίνουν την απάντηση καθώς αυθαιρέτως προσάπτει ανθρώπινες παραδόσεις στα λόγια Του Κυρίου.

Εσείς κ. Μπαφίτη θα απαντήσετε μάλλον: ήταν αξιόπιστος όπου συμφωνούσε με την θρησκεία σας. Δηλαδή «μία στο καρφί και μία στο…. πέταλον» J .

Και εγώ θα απαντήσω: Ήταν αξιόπιστος όπου συμφωνούσε με την Αγία Γραφή.

Εσείς φίλοι αναγνώστες τι πρέπει να απαντήσετε;

 

Ω*)-1) Από που να αρχίσω και που να τελειώσω…

Σχόλια: 1) Ονομάζεται αυτό το σημείο σας (25): «Διαφορά του ‘’δια της πίστεως’’ και της μεταβολής.» Καταλαβαίνω γιατί το ονομάζεται έτσι. Είναι τέτοια η «Ορθόδοξη» προπαγάνδα που κανείς χάνει την πραγματικότητα από μπροστά του. Κ.Μπαφίτη έχω νέα για σας και ελπίζω να επωφεληθείτε αυτών.

Α) Εσείς θέλετε να πείτε ότι μερικοί πιστεύουν, ότι δια πίστεως «είναι» Σώμα και Αίμα για αυτούς που το πιστεύουν ότι είναι (και για τους άλλους δεν είναι), και ότι δεν πιστεύουν ότι γίνεται πράγματι μεταβολή. Σωστά αυτό πιστεύουν κάποιοι Διαμαρτυρόμενοι Χριστιανοί. Ε λοιπόν και εσείς όμως που δέχεσθε ότι είναι Σώμα και Αίμα λόγω μεταβολής, ΔΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ την δέχεσθε!!!!!!!!!! Surprise! J  Δεν βλέπετε και δεν γεύεσθε Σώμα και Αίμα!! Εφαρμόζετε –αυθαίρετη κατ’εμέ- πίστη (!) στο ότι τα λόγια Του Κυρίου «τούτο είναι» σημαίνουν «τούτο μεταβλήθει» και στην συνέχεια (κατά την ΘΚ) πίστη στο ότι ο άρτος είναι Σώμα και ο οίνος Αίμα. Οπότε αυτή η αντιδιαστολή στον εδώ τίτλος σας, είναι στην πραγματικότητα κενή περιεχομένου, και παραπλανητική για όσους δεν ξέρουν τα πράγματα. Το να πει ίσως κανείς π.χ. «Εμείς οι ‘Ορθόδοξοι’ δεν πιστεύουμε ότι είναι Σώμα και Αίμα, διότι, είναι πραγματικά Σώμα και Αίμα!», είναι παραλογισμός και δεν αναιρεί ότι δια πίστεως δέχεσθε ότι είναι πραγματικά Σώμα και Αίμα!!! Πρέπει να το συνειδητοποιήσετε αυτό και να το χωνέψετε, ώστε να σταματήσει η παραπληροφόρηση. Πίστη ασκείτε, αλλά μην βγάλετε συμπεράσματα, πριν δείτε το επόμενο σημείο.

Β) Από την άλλη, θα πείτε ίσως: «Εμείς δεν πιστεύουμε ότι η πίστη μας επιδρά στο να μεταβληθεί ο άρτος και οίνος σε Σώμα και Αίμα, αλλά είναι η ενέργεια Του Αγίου Πνεύματος που κάνει την μεταβολή. Ασχέτως δηλαδή αν πιστεύει κανείς σε αυτήν ή όχι, η μεταβολή θα γίνει μέσω Του Αγίου Πνεύματος!»

Αν, λέω αν, μου πείτε κάτι τέτοιο, θα σας ενημερώσω ότι οι περισσότεροι Διαμαρτυρόμενοι (των οποίων αυθαιρέτως μου χρεώνετε τα συγκεκριμένα πιστεύω τους και μου τρώτε το χρόνο μου!!) ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΟΥΝ σε τέτοιες διακρίσεις. Απλά δέχονται ότι «Είναι» Σώμα και Αίμα επειδή το λέει Ο Κύριος και τέλος! Τώρα, αν πιέσετε 20 Διαμαρτυρόμενους να πάρουν θέση σχετικά, επειδή όπως είπα οι περισσότεροι δεν μπαίνουν σε τέτοιες διακρίσεις οι μισοί θα σας πουν ΔΕΝ πιστεύουν ότι η πίστη του πιστού είναι αυτή που επιδρά στα δύο υλικά, αλλά ότι η πίστη τους είναι στα λόγια Του Κυρίου ότι είναι πράγματι Σώμα και Αίμα, και οι άλλοι μισοί θα σας πουν ότι παίζει κάποιο ρόλο η πίστη του πιστού στο να είναι ο άρτος και οίνος Σώμα και Αίμα, αλλά χωρίς να είναι απόλυτοι. Και σε αυτό το σημείο πάλι θα σας ενημερώσω, ότι δεν είναι απόλυτοι επειδή διακρίνουν ότι επιδέχεται ερμηνεία το όλο ζήτημα και δίνουν ο ένας στον άλλον το περιθώριο «να φρονεί τις άλλως πως»(Φιλιπ.3:15), αλλά και επιπλέον θα σας ενημερώσω ότι ερμηνεία είναι και η «Ορθόδοξη» άποψη και ερμηνείες έδιναν και οι διάφοροι εκκλησιαστικοί συγγραφείς. Το να μου λέτε ότι ήταν Θεόπνευστοι, δεν θα μπορέσει να σταθεί εφόσον ή όταν η Γραφή διδάσκει διαφορετικά. Εξάλλου, έχοντας Το Πνεύμα Του Θεού, και εγώ Θεόπνευστος είμαι πολλές φορές (αν και δεν χρειάζεται να είναι κανείς Θεόπνευστος για να πει κάτι σωστό). Η Εκκλησία Του Θεού θα πρέπει να διακρίνει πότε είμαι Θεόπνευστος και πότε όχι. -Δεν καυχιέμαι όπως πιθανόν να τρέξετε να μου προσάψετε, αλλά χαίρομαι για το δικό Του έργο στην ζωή μου, έργο που κάνει σε κάθε ένα που έλαβε Το Πνεύμα Του Θεού εάν Τον αφήσουν.

Θα δούμε και άλλα σχετικά με την «Ορθόδοξη» -πράγματι- ερμηνεία, αν και ήδη ασχολήθηκα (πατήστε εδώ: Α*) 10, 12 και κυρίως όλο το σημείο Β εδώ Ε*) 4) Β) και Ν*)6)Β).

ΥΓ. Αν μου πείτε ότι παραδέχομαι ότι οι Διαμαρτυρόμενοι έχουν άγνοια από κάποιο σημείο και μετά στο θέμα και έτσι διάφορες απόψεις σχετικά, θα σας απαντήσω ΦΥΣΙΚΑ το παραδέχομαι, όπως και παραδέχομαι ότι η άγνοια των «Ορθοδόξων» επί του θέματος (και όλων των θεμάτων!) είναι πολύ μεγαλύτερη καθότι ελάχιστοι γνωρίζουν αυτά που λέει η θρησκεία τους σχετικά, πόσο μάλλον τι λέει η Αγία Γραφή σχετικά.

Γ) Όπως είχα πει αλλού, τα οποία και αναγκάστηκα να επαναλάβω(!), το να μιλάτε σε μένα σχετικά με αυτήν την διαφορά (μεταβολής και δια πίστεως), δείχνει πόσο πρόχειρα (σαν τρεχάμενος από την αλήθεια) ασχοληθήκατε με την κριτική μου ή πως προσπαθείτε να μου φορτώσετε απόψεις Διαμαρτυρομένων επειδή δεν έχετε να αντιπείτε στην δική μου ξεκάθαρη θέση (δηλ. καμία ερμηνεία να μην επιβάλλετε στο «τούτο είναι», απλή αποδοχή). ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ θέση μου -θα θυμίσω φίλοι αναγνώστες- το «δια πίστεως» [όπως είχα εξηγήσει, πατήστε εδώ να δείτε τα λόγια της πρώτης κριτικήςμου: Σ*)1) Α)-Γ) ], αν και εννοείται ότι πιστεύω και μένω στα λόγια του Κυρίου «τούτο είναι»: Ν*) 6) Β)

 

2) Λέτε: «Είχατε γράψει στην κριτική σας, κατά την μεταβολής,  ‘’Ποιος το λέει;; Πάντως ούτε Ο Χριστός, ούτε οι συγγραφείς της ΚΔ είπανε κάτι τέτοιο, αλλά όπως θα δείξω και αργότερα ούτε κάποια μεταβολή γίνεται!’’.  Σε αυτό σας απάντησα επαρκώς. Εσείς ζητάτε την λέξη ‘’μεταβολή’’, ενώ αυτό που λέτε ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ, δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ ως αγιογραφική έκφραση!»

Σχόλια: α) Αναφέρετε τα λόγια μου, και μου λέτε ότι μου «απαντήσατε επαρκώς» σε αυτά. Σε ποια;; Στο ότι «ούτε Ο Χριστός, ούτε οι συγγραφείς της ΚΔ είπανε κάτι τέτοιο» και στο «ούτε κάποια μεταβολή γίνεται»;; ΚΑΜΙΑ τέτοια απάντηση δεν δώσατε, πόσο μάλλον επαρκή!! Για να μπορείτε να πείτε ότι απαντήσατε επαρκώς, σημαίνει ότι η απάντησή σας είναι από την ΚΔ. Αυτή όμως αναδεικνύει τις δικές μου θέσεις. Ούτε Ο Χριστός ούτε οι απόστολοι μιλάνε για μία μεταβολή (!!), άρα, σε τι μου απαντήσατε και επαρκώς; Σε κάτι άλλο; Τότε γιατί παραθέτετε αυτά τα λόγια μου; Να ξέρουμε τι λέμε.

β) Λέτε: «Εσείς ζητάτε την λέξη ‘μεταβολή’…(στην Αγία Γραφή)».

Σχόλια: Λάθος. Εγώ ζητάω να λάβει κανείς υπόψη ότι ενώ υπάρχουν τέλειες ευκαιρίες (θα τις δούμε) να μιλήσει έστω έμμεσα για μεταβολή ΔΕΝ ΤΟ ΚΆΝΕΙ!!!! Δηλαδή ΠΟΥΘΕΝΑ οι λέξεις που χρησιμοποιούνται δεν παραπέμπουν σε κάποια διαδικασία, αλλά στην κατάσταση του άρτου και οίνου στην διάρκεια της ΘΚ όταν Ο Κύριος αναφέρεται!!. Για αυτό και διαβάζουμε «τούτο είναι», και όχι π.χ. «τούτο έγινε», «τούτο το έκανα». Μιλάει για την παρούσα κατάστασή τους. Θα δούμε και άλλα σε λίγο

γ) Λέτε, βάζοντας κλασσικά λόγια στο στόμα μου: «ενώ αυτό που λέτε ΔΙΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ»

Σχόλιο: Δεν το λέω ΠΟΥΘΕΝΑ ΔΙΌΤΙ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ Η ΘΕΣΗ ΜΟΥ!

δ) Και μου τονίζετε μάλιστα και με υπογράμμιση: «δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ ως αγιογραφική έκφραση!»

Σχόλιο: Αααμάν! Με πιάσατε! J Τι λες άνθρωπέ μου; Αφού ξεκάθαρα σας έγραψα ότι δεν πιστεύω ότι δια της πίστεως του πιστού γίνεται ή είναι (μεταφορικά) ο άρτος και οίνος, Σώμα και Αίμα!!!! Από την  άλλη, αν και δεν υπάρχει το δια της πίστεως σε σχέση με την ΘΚ ως αγιογραφική έκφραση, ρωτώ –για του στραβού το δίκιο- ποιο είναι όμως πιο κοντά ως ερμηνεία στο «τούτο είναι» –αν και χωρίς να είναι το ίδιο λεκτικά- που είπε Ο Κύριος; Το «τούτο να πιστεύετε ότι είναι» ή το «τούτο να πιστεύετε ότι μετεβλήθει»;; Τα λέω αυτά για να κόψουν οι «Ορθόδοξοι» φόρα όταν πλασάρονται ως ειδικοί επί του θέματος. Έλεος! Πάμε παρακάτω.

 

3) Λέτε: «Το ‘’είναι’’ σημαίνει ότι ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, όχι είναι μεν αλλά δια της πίστεως. Δηλαδή, βλέπουμε και γευόμαστε άρτο και οίνο, είναι όμως ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Σώμα και Αίμα Χριστού. Ο Χριστός το λέει, κ Τομαρά, όχι εγώ, ‘’ η σαρξ μου αληθώς είναι τροφή, και το αίμα μου αληθώς είναι πόσις’’ (Ιωάννης στ 55). Τι σημαίνει ‘’αληθώς’’; Μήπως σημαίνει ‘’δια πίστεως’’;»

Σχόλια:

α) Λέτε: «Το είναι σημαίνει ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, όχι είναι μεν αλλά δια της πίστεως.»

**ΠΩΣ - ΤΑ – ΛΕΤΕ - ΑΥΤΑ;;; (Ή και ΠΟΙΟΙ ΣΑΣ ΤΑ ΕΙΠΑΝΕ ΑΥΤΑ;;;) Θα ξεχάσουμε και τα αυτονόητα της Ελληνικής γλώσσας. Το «είναι» κ. Μπαφίτη παίρνει σημασία από τα συμφραζόμενά του! Το είναι δεν σημαίνει στα συμφραζόμενά του πάντοτε «είναι πραγματικά», «είναι κυριολεκτικά». Το «είναι» φορτίζεται σε σημασία αναλόγως των συμφραζόμενων. Αφού ΦΥΣΙΚΑ το ξέρετε αυτό, τι είναι αυτά τα απίστευτα που λέτε εδώ; Μάλλον με είδατε ως αγαθό, και με περάσατε για χαζό. Είστε ειλικρινής λοιπόν; Όχι, λυπάμαι πολύ που το λέω (αυτό μου δείξατε), δεν είστε και θα πρέπει να σας προβληματίσει το γεγονός ως Χριστιανός που πιστεύετε ότι είστε, αντί πάλι να μου φέρετε αντίλογο για τον αντίλογο και να μου ψελλίζετε ότι εγώ αυθαιρετώ. Είπαμε, Ο Θεός που και οι δυο μας πιστεύουμε, μας βλέπει.

**Το ότι ασκώ πίστη στα λόγια Του Κυρίου ότι είναι πράγματι Σώμα και Αίμα, ΔΕΝ σημαίνει ότι είναι η πίστη μου αυτή που κάνει τον άρτο και οίνο (και) Σώμα και Αίμα (ασχέτως αν κάποιοι το βλέπουν έτσι).

**Επαναλαμβάνετε τα ίδια επιχειρήματα (όπως και με το «δια πίστεως» κ.ά.) στην ίδια απάντησή σας. Και έτσι καλλιεργείτε εντυπώσεις και γεμίζετε σελίδες. Ήδη μου γράψατε αλλού σχετικά με το «είναι». Επειδή σας απάντησα εκεί τα αυτονόητα, δεν θα ασχοληθώ πάλι, αλλά όποιος δεν θυμάται, ας διαβάσει Φ*) 2) και αλλού.

β) Λέτε: «Δηλαδή, βλέπουμε και γευόμαστε άρτο και οίνο, είναι όμως ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ Σώμα και Αίμα Χριστού.»

Σχολιασμός: Και όμως είναι πραγματικά και τα δύο, και άρτος και οίνος και Αίμα και Σώμα! Ουσιαστικά, το λέτε και ο ίδιος, απλά δεν θέλετε να το αναγνωρίσετε. Το να λέτε ότι βλέπουμε και γευόμαστε άρτο και οίνο, αλλά να εννοείτε ότι δεν είναι άρτος και οίνος, είναι ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΌΣ βάσει της λογικής και βάσει των λεγομένων Του Κυρίου και των αποστόλων. Και άρτος και οίνος, και Σώμα και Αίμα, είναι ταυτόχρονα. Σας το απέδειξα και στην πρώτη κριτική μου και σε αυτή, πατήστε στο Σ) 1) Γ), στοΝ*)1), και στο Φ*) 1)-2).

 

γ) Λέτε: «Ο Χριστός το λέει, κ Τομαρά, όχι εγώ, ‘’ η σαρξ μου αληθώς είναι τροφή, και το αίμα μου αληθώς είναι πόσις’’ (Ιωάννης στ 55). Τι σημαίνει ‘’αληθώς’’; Μήπως σημαίνει ‘’δια πίστεως’’;»

Σχόλια: 1. Ποιος διαφωνεί με τα λόγια Του Κυρίου; Όχι εγώ!!! Για την ακρίβεια όμως (που δεν αρέσει στους «Ορθοδόξους», πράγμα που απέδειξα σε όλη αυτή την απάντηση μου), Ο Χριστός κ.Μπαφίτη λέει «αληθώς είναι» αναφερόμενος στην Σάρκα Του και στο Αίμα Του. Τις λέξεις αυτές δεν τις συνδέει λεκτικά εδώ με τον άρτο και οίνο. Ενώ εσείς έτσι θέλετε να παρουσιάσετε τα λόγια Του αυτά (5 φορές παραθέτε αυτό το χωρίο σε αυτήν την εργασία!!). Ας το γνωρίζει αυτό ο αναγνώστης διότι όπως θα δούμε συτό έχει την ιδιαίτερη σημασία του. Από την άλλη, και εγώ «αληθώς είναι» λέω ο άρτος και οίνος, Σώμακ και Αίμα, δηλαδή μένω στην περιγραφή της παρούσας κατάστασης, όχι στην όποια πιθανή διαδικασία που θα μπορούσε να παράγει με όποιον τρόπο το αποτέλεσμα: «τούτο είναι», όπως δηλαδή κάνει και ο Χριστός! Ο Χριστός είπε «τούτο είναι» και όχι αυτό που εννοείτε εσείς παραπέμποντάς μας στην διαδικασία όποιας επενέργειας: «τούτο μετεβλήθει».

2. Αυτό που δεν καταλαβαίνετε (;) είναι ότι δεν λέει κανείς ότι δεν είναι αληθώς Σώμα και Αίμα, ο άρτος και οίνος, αλλά η διαφωνία προκύπτει όταν πάμε να ερμηνεύσουμε ΠΩΣ «αληθώς είναι (τροφή και πόσις)». Βγείτε σας παρακαλώ (ικετεύω!) από το «Ορθόδοξο» καλούπι σας, και σκεφτείτε τι σας λέω. Το ότι λέει Ο Κύριος για το Σώμα και Αίμα Του ότι «αληθώς… είναι τροφή… και πόσις»  (Ιωάν.6:55), αυτομάτως τα λόγια αυτά στα συμφραζόμενα τους, από την μία ΑΠΟΚΛΕΙΟΥΝ τον συσχετισμό τους με κάποια μεταβολή και από την άλλη ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ την εύρεση μίας άλλη σημασίας των λόγων Του από την κυριολεκτική! Να εξηγήσω.

Την αποκλείουν, διότι αν δεν ξέραμε για την τελετή της ΘΚ, όπως δεν ξέρανε και οι Ιουδαίοι(!), τα λόγια αυτά στα συμφραζόμενά τους, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΜΙΛΆΝΕ ΓΙΑ ΜΕΤΑΒΟΛΗ, αλλά για την Σάρκα και Αίμα Του ως είχε εκείνη την στιγμή, διότι Ο Ίδιος ήταν Αυτοπροσώπος με Σώμα και Αίμα μπροστά τους και φυσικά χωρίς να κρατάει άρτο και οίνο!!! Τι να μεταβληθεί λοιπόν; Το Ίδιο Του Το Σώμα και Αίμα θα μεταβληθεί σε Σώμα και Αίμα;; Ή μήπως είχαν ήδη εκείνη την στιγμή που τους μιλούσε, μεταβληθεί σε τροφή και πόσις;;; Αν ναι, για ποιον λόγο; Για να Τον φάνε και να Του ποιούν το Αίμα;; Εκείνη την στιγμή;; (Αστεία πράγματα, αλλά απάντησα σε αυτήν την ερώτηση, διότι μπορεί να την κάνει κάποιος αναγνώστης.)

Σε αυτή τη περίπτωση λοιπόν (σχετικά με το συγκεκριμένο χωρίο), ρωτώντας με εσείς όπως κάνετε «Τι σημαίνει ‘αληθώς;’ Μήπως σημαίνει ‘δια πίστεως’», απάντηση μου δεν μπορεί παρά να είναι: Ναι, αυτό επί της ουσίας σημαίνει! Ας το θυμηθούμε όλο:

Ιωάν.6:50-56 ούτος είναι ο άρτος ο καταβαίνων εκ του ουρανού, διά να φάγη τις εξ αυτού και να μη αποθάνη. 51 Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων, ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου. 52 Εμάχοντο λοιπόν προς αλλήλους Ιουδαίοι, λέγοντες· Πως δύναται ούτος να δώση εις ημάς να φάγωμεν την σάρκα αυτού; 53 Είπε λοιπόν εις αυτούς ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν δεν φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και πίητε το αίμα αυτού, δεν έχετε ζωήν εν εαυτοίς. 54 Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. 55 Διότι η σαρξ μου αληθώς είναι τροφή, και το αίμα μου αληθώς είναι πόσις. 56  Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου εν εμοί μένει, και εγώ εν αυτώ.

 

Αν μείνουμε αυστηρά σε αυτά τα λόγια, το «αληθώς είναι τροφή… και πόσις» εξακολουθεί να μιλάει μόνο για Τον Ίδιο καθώς τονίζει ότι α) Ο Ίδιος είναι ο άρτος «ο καταβάς εκ του ουρανού» (εδ.50), β) Ο Ίδιος είναι «ο άρτος ο ζων»(εδ.51), είναι γ) και επιμένει να διευκρινήζει: «ο άρτος δε τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σάρξ μου την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου»(εδ.51), και στην συνέχεια, μένοντας σε αυτόν τόν συνειρμό Του, και ανταποκρινόμενος στην φυσιολογική απορία τους: «Πως δύναται ούτος να δώση εις ημάς να φάγωμεν την σάρκα αυτού;» λέει στο εδ.53:

(με σχόλια δικά μου σε παρένθεση)

«Είπε λοιπόν εις αυτούς ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν δεν φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και πίητε το αίμα αυτού (ποια Σάρκα και Αίμα βάσει των προηγούμενων; Την Σάρκα και Αίμα Του που θα θυσίαζε υπέρ της ζωής του κόσμου, την Σάρκα και Αίμα που βρίσκονταν μπροστά τους!), δεν έχετε ζωήν εν εαυτοίς. 54 Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. 55 Διότι η σαρξ μου αληθώς είναι τροφή, και το αίμα μου αληθώς είναι πόσις. 56  Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου εν εμοί μένει, και εγώ εν αυτώ.»

Έτσι, τονίζω, μένοντας κανείς αυστηρά στα λόγια Του, καταλήγει στο ότι αποκλείεται να μιλάει για μεταβολή κάποιου είδους διότι δεν αναφέρεται σε στοιχεία όπως ο άρτος και οίνος, και διότι εννοούσε ότι αληθώς το Σώμα Του και Αίμα Του είναι τροφή και πόσις, διότι κ.Μπαφίτη, το Σώμα και Αίμα Του ως θυσία ενώπιον Του Θεού πάνω στο σταυρό είναι αυτό που θα δώσει αιώνια ζωή στον άνθρωπο που πνευματικώς δέχεται αυτήν την θυσία Του. Η δε έννοια της τροφής προκύπτει από την αποσυμβόλιση του μάννα της ΠΔ το οποίο έτρωγε ο λαός.

Μέχρι εδώ, οφείλετε για να έχετε καθαρή συνείδηση, να αναγνωρίσετε στον εαυτό σας έστω, ότι το «αληθώς» ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να σχετίζεται με την ΘΕ και με δήθεν μία μεταβολή στοιχείων, κάτι που θα ήταν εντελώς παράλογο, άτοπο. Συμπληρώνω, ότι είναι επίσης παράλογο να δεχτούμε ότι στα εδ.50,51,52,53,54, να τους λέει να φάνε/τρώνε το Σώμα και να πίνουνε το Αίμα Του, εννοώντας όμως την δια της πίστεως μετοχή τους στην θυσία Του, και ξαφνικά στα εδ.55, 56, να αναφέρεται στην τελετή της ΘΚ. Η Σάρξ και το Αίμα λοιπόν που είναι «αληθώς τροφή… και πόσις» είναι αυτά τα στοιχεία που βρέθηκαν πάνω στον σταυρό «υπέρ της ζωής του κόσμου» στα οποία ο άνθρωπος καλείτε να λάβει μέσα Του. Προσέξτε όμως τώρα το εξής σημείο (που μάλλον δεν θα συσχετίσετε σωστά με όσα μόλις διαβάσατε): Ενώ πράγματι τους μιλάει για το δικό του Σώμα και Αίμα που θα δίνονταν για να σωθούν, εμείς (και πρωτίστως οι πρώτοι μαθητές Του), μπορούμε να διακρίνουμε ότι αυτή η πραγματικότητα θα συνοδευότανε και από μία συγκεκριμένη τελετή την οποία λογικά Ο Κύριος είχε στον νου Του όταν έλεγε αυτά τα λόγια!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Το μοντέλο λοιπόν έτσι –βάσει της περικοπής- είναι το εξής:

Το Σώμα και Αίμα Του Χριστού, θυσία πάνω στον σταυρό -> κάλεσμα πνευματικής μετοχής δια της πίστεως σε αυτήν την θυσία -> εμείς γνωρίζουμε –το εικάζουμε- ότι λογικά, ταυτόχρονα είχε στην σκέψη Του και την τελετή που θα θέσπιζε διότι βλέπουμε ότι και σε αυτήν εμείς τρώμε και πίνουμε το Σώμα και Αίμα Του! -> Αυτό δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι είχε δύο μετοχές στην θυσία Του υπόψη εκείνη την στιγμή, μία δια της πίστεως στην θυσία Του πάνω στον Σταυρό και ο αντικατοπτρισμός αυτής στην τελετή της ΘΚ. Αποτέλεσμα: πραγματικά τρώμε το Σώμα Του και πίνουμε το Αίμα Του και λαμβάνουμε αιώνια ζωή μέσω της πίστεως στην θυσία Του στον σταυρό και πραγματικά τρώμε το Σώμα Του και πίνουμε το Αίμα Του, αλλά και λαμβάνουμε αιώνια ζωή μέσω της ΘΚ -> Άρα κ.Μπαφίτη το «αληθώς είναι τροφή.. και πόσις», περνάει στην σκέψη Του Κυρίου πρώτα από την θυσία Του πάνω στον σταυρό και σε δεύτερη φάση αντανακλάται πάνω στην τελετή (που λογικά έφερε στον Νου Του) και έτσι αποκτούμε…. το «τούτο είναι». Και με αυτό το χωρίο λοιπόν, φαίνεται ότι το «τούτο είναι», είναι σε σχέση με την θυσία Του της επόμενης μέρας πάνω στο Σταυρό. «Τούτο (ο άρτος και οίνος) είναι» μετά την θυσία Του μέχρι και σήμερα, Σώμα και Αίμα λοιπόν, επειδή το Σώμα και το Αίμα θυσιάστηκαν πάνω στον Σταυρό. Μετέχουμε πρώτα στον Σταυρό δια της πίστεως και μετά μέσω της ΘΚ. Την ταύτιση αυτή, την κάνει Ο Κύριος, είναι όμως η φύση της ταύτισης που συζητάμε.

Έτσι κ.Μπαφίτη, επειδή κάνουμε εμείς ερμηνεία αυτών των λόγων Του και έτσι μετά την σύνδεση/συνειρμό/συσχετισμό αυτών των λόγων με την ΘΚ, μπορούμε να συμπεράνουμε βάσει της περικοπής αυτής και των υπολοίπων ότι:

Το Σώμα και Αίμα Του «είναι αληθώς τροφή… και πόσις», και ο άρτος και ο οίνος είναι το Σώμα και Αίμα Του. Άρα, ο άρτος και οίνος «αληθώς είναι τροφή… και πόσις» εφόσον Αυτός όρισε ότι είναι Σώμα και Αίμα Του τα οποία «αληθώς είναι τροφή… και πόσις». Με αυτόν τον τρόπο κλείνει αβίαστα ο λογικός κύκλος.

Εσείς, δεν μένετε στον ορισμό Του Κυρίου, μιλάτε για μεταβολή στοιχείων, άλλοι μιλάνε για συμβολισμούς, άλλοι για δια πίστεως, και εγώ απλά λέω «τούτο είναι».

 

Επίσης είχα προηγουμένως πει ότι το «αληθώς είναι τροφή… και πόσις», όχι μόνο αποκλείει στα συμφραζόμενα του την μεταβολή, αλλά ότι και προσκαλεί αυτομάτως κάποια ερμηνεία άλλη της κυριολεκτικής, απόδειξη είναι ότι ρωτούσαν οι Ιουδαίοι μεταξύ τους:

«Πως δύναται ούτος να δώση εις ημάς να φάγωμεν την σάρκα αυτού;»(εδ.52).

 

Το να μου λέτε λοιπόν: «Ο Χριστός το λέει, κ Τομαρά, όχι εγώ, ‘’ η σαρξ μου αληθώς είναι τροφή, και το αίμα μου αληθώς είναι πόσις’’ (Ιωάννης στ 55). Τι σημαίνει ‘’αληθώς’’; Μήπως σημαίνει ‘’δια πίστεως’’;»

…δεν είναι επιχείρημα που στέκει. Το «αληθώς» πήγαινε στο Ίδιο Του το Σώμα και Αίμα, και εξ αντανακλάσεως –εμείς το υποθέτουμε- λογικά στην ΘΚ.

Ερώτηση: Το γήινο Σώμα και Αίμα Του ήταν «αληθώς τροφή… και πόσις», σωστά; Ναι, διότι έτσι λέει. Τους έλεγε τότε να Τον φάνε και να πιουν το Αίμα Του; Μιλούσε για κάποιο κανιβαλισμό (όπως ανοήτως μερικοί κατηγόρησαν τον Χριστιανισμό αναφορικά με την ΘΚ); Όχι ΒΕΒΑΙΑ. Άρα, σε αντίθεση με το επιχείρημα σας… «αληθώς»… πράγματι μεν, αλλά όχι με την πρώτη, κυριολεκτική σημασία του. Πράγματι, ούτε το «αληθώς», ούτε το «τούτο είναι» λοιπόν δεν μας υποχρεώνουν από μόνα τους στην κυριολεξία τους, αλλά και τα συμφραζόμενα, όλα όσα έδειξα και εξήγησα, μάλιστα αποκλείουν την μεταβολή.

 

Μία παρένθεση εδώ να την έχετε υπόψη: ο κανιβαλισμός πάντως (δηλ. άνθρωπος τρώει ανθρώπινα μέλη), ως έννοια, ταυτίζεται πιο πολύ με την θεολογία της ΘΚ της «Ορθοδοξίας» και του «Καθολικισμού», παρά με αυτές των Διαμαρτυρομένων. Αυτό θερίζετε με την διδασκαλία περί «μεταβολής» του άρτου και οίνου σε Σώμα και Αίμα! Εφόσον μας λέτε ότι θαυματουργικώς γίνονται/είναι «πραγματικά» Σώμα και Αίμα, μιλάμε για μία ιερή μεν, πραγματιστικής μορφής κανιβαλισμού δε. Αντικειμενικά. Αν τολμάτε.

Δεν θα είχα ΚΑΝΕΝΑ πρόβλημα να μετάσχω σε έναν τέτοιον κανιβαλισμό (και αλλιώς να το πείτε δεν αλλάζει επί της ουσίας), αν έτσι το ήθελε Ο Κύριος, αλλά δεν το ήθελε έτσι. Από την άλλη, εγώ επιλέγω να μένω στον ορισμό Του Κυρίου «Τούτο είναι» χωρίς να μπαίνω στο πώς είναι, χωρίς δηλαδή να του δίνω καμία διάσταση και έτσι η έννοια της πραγματιστικής μορφής κανιβαλισμού απομακρύνεται από εμένα και δεν μπορώ να κατηγορηθώ από διάφορους άθεους καλοθελητές για κανιβαλισμό. Επισημαίνω επίσης για τους κακοπροαίρετους άθεους αναγνώστες, ότι η πρόθεση Του Κυρίου δεν ήταν να Τον φάμε κυριολεκτικά και να χορτάσουμε όπως θα το ήθελε ο κανιβαλισμός, αλλά να έχουμε κοινωνία και ταύτιση μαζί Του, μία που φέρει είτε καλό είτε κακό, αναλόγως ποιος είναι αυτός που μετέχει σε Αυτόν. Άρα, ενώ μιλάμε για λήψη Σώματος και Αίματος η πρόθεση, ο σκοπός, δεν είναι το να φάμε Σώμα και Αίμα, αλλά να βρεθούμε σε κοινωνία με αυτά, με Αυτόν. Αυτή η διάκριση πρέπει να γίνει αντιληπτή.

 

 

Αλλά, επιστρέφοντας, να σας φέρω και ένα άλλο Βιβλικό παράδειγμα να δέσουν όλα στην σκέψη σας (σας υπηρετώ) σχετικά με την χρήση του «αληθώς»:

Θα μπορούσε κάλλιστα να πει Ο Κύριος αναφερόμενος στο θαύμα της ΠΔ ότι «αληθώς ήταν ίαση για τους ανθρώπους το ξύλο που έφερε το χάλκινο φίδι στην ΠΔ σε όσους το κοιτούσαν» και να εννοεί φυσικά ότι δεν ήταν το ξύλο με το χάλκινο φίδι που τους θεράπευε, αλλά Ο Ίδιος! Δηλαδή «αληθώς» ήταν ίαση μεν, επειδή όμως Ο Ίδιος όρισε η δύναμή Του να διοχετεύετε μέσω αυτών των στοιχείων σε αυτούς μόνο που το κοιτούσαν. Η δική Του δύναμη αντανακλούσε θα λέγαμε πάνω/μέσα και μετά έξω από τα στοιχεία  που διάλεξε (το ξύλο και το χάλκινο φίδι). Τα στοιχεία αυτά δεν άλλαξαν όψη, υφή, αλλά όποιος τα έβλεπε γινότανε καλά από το τσίμπημα των φιδιών.

Τώρα, αν όμως μου πείτε ότι «Εγώ, ως «Ορθόδοξος» δέχομαι αυτήν την ερμηνεία, της μεταβολής» θα σας πω: ΚΑΝΕΝΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ, αν πράγματι αυτό με ειλικρίνεια εξακολουθείτε να θεωρείτε! Αλλά όχι ότι αυτά που λέω εγώ ή τα άλλα περί συμβόλων ή περί δια πίστεως, μπορείτε να τα αποδείξετε λάθος στον εαυτό σας, μάλιστα κανένας «πατέρας» δεν μπορεί.

 

Τα υπόλοιπα που λέτε στην ίδια παράγραφο, τα έχω σχολιάσει αλλού. Η κατάκριση ή η ευλογία μπορούν να έρθουν με όποιον τρόπο θέλει Ο Κύριος, δεν περιορίζεται.

 

4) Λέτε: «Ένα ψιχίο του άρτου και μια σταγόνα του οίνου, δίνουν κατάκριση σε εκείνον που μετέχει σε αυτά. Αυτό όμως δεν γίνεται από ψωμί και κρασί που ‘’δια της πίστεως’’ τα δεχόμαστε ως Σώμα και Αίμα Κυρίου.»

Σχόλιο: Και όμως –αν και δεν είναι η θέση μου- γίνεται με ψωμί και κρασί κ.Μπαφίτη! Γίνεται, αν αυτό ήθελε Ο Κύριος. Ήδη αναφέρθηκα σχετικά αλλού. Το «δεν γίνεται» που λέτε, είναι μη λογικό.

5) Λέτε: «Για μας, ο ολόκληρος ο Χριστός βρίσκεται σε κάθε ψιχίο του άρτου και σε κάθε σταγόνα του οίνου.»

Σχολιασμός: Άλλο και τούτο… α) Καταρχήν, εσείς δεν πιστεύετε ότι ολόκληρος ο Χριστός βρίσκεται, αλλά ότι ολόκληρος Ο Χριστός ΕΙΝΑΙ το κάθε ψιχίο και κάθε σταγόνα!!.. Δύο διαφορετικά πράγματα. Απλά δεν έχετε συνειδητοποιήσει τι πιστεύετε και τι μπαγκάζια/προεκτάσεις αυτό φέρει.

β) Καλά κάνω και επαναλαμβάνω ότι η θρησκεία σας δεν έχει τελειωμό με τις παράλογες αυθαιρεσίες, μπας και το συνειδητοποιήσετε επιτέλους. Ο Κύριος κ.Μπαφίτη, είπε ότι «τούτο είναι το Σώμα μου… το Αίμα μου…», δεν είπε: «Εγώ ολόκληρος βρίσκομαι στον άρτο και στον οίνο μαζί»(!), όπως και δεν είπε: «Εγώ ολόκληρος βρίσκομαι και στον άρτο και στο οίνο χωριστά»(!), όπως και δεν είπε (αυτά που είπατε με άλλα λόγια): «Εγώ βρίσκομαι ολόκληρος σε κάθε (!) ψιχίο άρτου και κάθε (!) σταγόνα οίνου!!»

Ο Κύριος λοιπόν από την μία είπε «είναι», όχι «βρίσκεται σε», και από την άλλη απλώς μίλησε για το Σώμα και Αίμα Του και αυτά σε συνάρτηση/ταύτιση με τον άρτο και οίνο. Η συμμετοχή μας στην ΘΚ μέσω των δύο αυτών στοιχείων, φέρουν –στα Μάτια Του- την κοινωνία μας με το Σώμα και Αίμα Του συγκεκριμένα. Κοινωνία έχουμε με το Σώμα και Αίμα Του, αυτό διαβάζω, σε αυτό θα μείνω:

Α΄Κορ.10:16 Το ποτήριον της ευλογίας, το οποίον ευλογούμεν, δεν είναι κοινωνία του αίματος του Χριστού; Ο άρτος, τον οποίον κόπτομεν, δεν είναι κοινωνία του σώματος του Χριστού;

Και αυτό το γράφει έτσι, επειδή:

Ρωμ.8:3-4 Επειδή το αδύνατον εις τον νόμον, καθότι ήτο ανίσχυρος διά της σαρκός, ο Θεός πέμψας τον εαυτού Υιόν με ομοίωμα σαρκός αμαρτίας και περί αμαρτίας, κατέκρινε την αμαρτίαν εν τη σαρκί, 4 διά να πληρωθή η δικαιοσύνη του νόμου εις ημάς τους μη περιπατούντας κατά την σάρκα, αλλά κατά το πνεύμα·

 

Όλες οι άλλες διαστάσεις που δίνει η «Ορθοδοξία» ή εσείς, απλά επικυρώνουν στην συνείδηση των Χριστιανών που ζουν με την Αγία Γραφή ότι ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΛΕΕΙ Η «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ», ότι είναι άλλη μία ΑΣΧΕΤΗ ΘΡΗΣΚΕΙΑ[[17]] που καπηλεύτηκε τα ιερά και όσια του Βιβλικού Χριστιανισμού. Ο Θεός να κάνει έλεος σε σας και στους Έλληνες συμπατριώτες μου και να σας ελευθερώσει από τα δεσμά της εγκαίρως.

(Ερωτήσεις: Εφόσον για σας «ολόκληρος» Ο Χριστός είναι, σε κάθε ψιχίο άρτου και σταγόνα οίνου, μάλιστα χωριστά, μπορούμε και να προσευχόμαστε σε αυτά/Αυτόν; -Σε παρακαλώ μην απαντήσεις, φτάνει. Κάνε πως δεν το διάβασες. Το ρωτάω για να σκεφτείς τι ακούω στην διάρκεια τόσων σελίδων σας…)

6) Λέτε: «Ο Ψαλμός αυτός είναι γνωστό ότι μιλάει προφητικά για τον Ιησού. Από το εδάφιο 1 μέχρι και το 21 είναι ο Χριστός στον Σταυρό. Από το 22 μέχρι και το τέλος αναφέρεται στην Ανάσταση και στην Εκκλησία. Από αυτήν την θυσία θα παρατεθεί τράπεζα και θα φάνε οι φτωχοί και θα ζήσουν ΑΙΩΝΙΑ.

Το παραθέτω από την μετάφραση των 72 (στην αρίθμηση είναι ο Ψαλμός 21, και χωρία 26-28).

‘’παρα σου ο επαινος μου εν εκκλησια μεγαλη τας ευχας μου αποδωσω ενωπιον των φοβουμενων αυτόν. φαγονται πενητες και εμπλησθησονται και αινεσουσιν Κυριον οι εκζητουντες αυτον ζησονται αι καρδιαι αυτων εις αιωνα αιωνος μνησθησονται και επιστραφησονται προς Κυριον παντα τα περατα της γης και προσκυνησουσιν ενωπιον σου πασαι αι πατριαι των εθνων’’.

Μια τροφή απλή δεν δίνει αιώνια ζωή. Ούτε μια τροφή που απλά ‘’δια πίστεως’’ την λέμε ‘’Σώμα και Αίμα Χριστού’’, δίνει αιώνια ζωή. Αιώνια ζωή δίνει ΜΟΝΟ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ.»»

 

Σχόλια: Όχι πάλι κ.Μπαφίτη.

α) Δεν αναφέρεται στην ανάσταση «Από το 22 μέχρι τέλους» όπως λέτε. Αναφέρεται στην γήινη βασιλεία Του μετά την δεύτερη Έλευσή Του.Υπομονή.

β) Άλλα διαβάζουμε, άλλα μας λέτε. Που το είδατε το «Από αυτήν την θυσία θα παρατεθεί τράπεζα…»;; Είναι σκέτη θρησκευτική φαντασιοπληξία. Δεν θα το σχολιάσω καν!... Ας διαβάσει ο καθένας το Ψαλ.22 (στους Εβδομήκοντα) μόνος του και ας σας κρίνει.

γ) Ποιοι «πατέρες» ή θεολόγοι σας πήρανε αυτή τη φορά πάλι στο λαιμό τους; Πολύ λυπάμαι. Το χωρίο αυτό (Ψαλ.21:26-28) ΔΕΝ έχει καμία σχέση με αυτό που λέτε «θα φάνε φτωχοί και θα ζήσουν ΑΙΩΝΙΑ». Τι είναι αυτά που μας λέτε; Θέλετε να πλανήσετε εμένα και τους αναγνώστες σας; Να το δούμε:

**Το «φάγοντες οι πένητες» και το «ζήσονται αι καρδίαι αυτών εις αιώνα αιώνος» είναι δύο χωριστές αλήθειες.

Η μία πραγματικότητα είναι το:

«φαγονται πενητες και εμπλησθησονται και αινεσουσιν Κυριον οι εκζητουντες αυτον»

και συμπληρώνετε από μία άλλη:

«ζησονται αι καρδιαι αυτων εις αιωνα αιωνος»

Δηλαδή έχουμε 1+1+1, και +1.

**Η τροφή στην οποία αναφέρεται είναι κυριολεκτικά τροφή απλή, κανονική και ΔΕΝ είναι αυτή η αιτία της αιώνιας ζωής(!), όσο και αν προσπαθείτε να το διαστρέψετε αυτό και να το κάνετε να εννοεί τον άρτο και οίνο!

**Στα συμφραζόμενα που πάντα αγνοείτε (;…) και κλασσικά παραλείπετε (!), επειδή προφανώς επαναλαμβάνετε λόγια άλλων ή δεν σας αρέσουν, αυτή η τροφή που θα χορτάσουν οι φτωχοί είναι στην διάρκεια της χιλιετούς βασιλείας όπου η Εκκλησία πράγματι θα είναι ΜΕΓΑΛΗ! Απόδειξη, τα συμφραζόμενα:

(LXΧ) Ψαλ.22:26-31 παρά σου ο έπαινός μου εν εκκλησία μεγάλη, τὰς ευχάς μου αποδώσω ενώπιον των φοβουμένων αυτόν. 27 φαγονται πενητες καὶ εμπλησθήσονται, και αινέσουσιν κύριον οι εκζητουντες αυτόν· ζήσονται αι καρδίαι αυτών εις αιώνα αιώνος.  μνησθήσονται και επιστραφήσονται προς κύριον πάντα τα πέρατα της γης και προσκυνήσουσιν ενώπιόν σου πάσαι αι πατριαὶ των εθνών, 28 ότι του κυρίου η βασιλεία, και αὐτὸς δεσπόζει τῶν εθνών. 29 έφαγον καὶ προσεκύνησαν πάντες οι πίονες της γῆς, ενώπιον αυτού προπεσουνται πάντες οι καταβαίνοντες εις την γην. και η ψυχή μου αυτώ ζη, 30 και τὸ σπέρμα μου δουλεύσει αυτώ· αναγγελήσεται τω κυρίω γενεά η ερχομένη, 31 και αναγγελούσιν την δικαιοσύνην αυτού λαώ τω τεχθησομένω, ότι εποίησεν ο κύριος.

 

Αναγνώστη, έγιναν ή γίνονται αυτά που τονίζω σε μαύρο και κόκκινο;;;;; Όχι!!!!

**Το «φαγονται πενητες» και 1. η λογική μεν το λέει ότι παραπέμπει σε φαγητό απλό και 2. δύο εδάφια πιο κάτω ξεκαθαρίζεται το θέμα («έφαγον και προσεκύνησαν πάντες οι πίονες [οι παχείς] της γης» -εδ.29) και 3. δεν έχει σχέση με το δεύτερο μέρος της πρότασης και άρα δεν χορηγεί αιώνια ζωή αυτό που έτρωγαν, και 4. τα συμφραζόμενα μιλούν για την επί της γης ερχόμενης (χιλιετής κατά τον Ιωάννη) βασιλεία, αλλά και 5. ο Παύλος ίσως μας πληροφορεί για την ίδια αλήθεια, ότι δηλαδή αυτό το φαγητό είναι κανονικό (καμία σχέση με ΘΚ!!) και ότι Ο Κύριος είναι ο προμηθευτής αυτού, όταν παραθέτει τα λόγια του Ψαλ.112(ριβ):9 (αυτά που υπογραμμίζω):

Β’Κορ.9:6-13 Τουτο δε λεγω, οτι ο σπειρων με φειδωλιαν και με φειδωλιαν θελει θερισει, και ο σπειρων με αφθονιαν και με αφθονιαν θελει θερισει. 7 Εκαστος κατα την προαιρεσιν της καρδιας αυτου, ουχι με λυπην η εξ αναγκης· διοτι τον ιλαρον δοτην αγαπα ο Θεος. 8 Δυνατος δε ειναι ο Θεος να περισσευση πασαν χαριν εις εσας, ωστε εχοντες παντοτε εν παντι πασαν αυταρκειαν να περισσευητε εις παν εργον αγαθον,  9 καθως ειναι γεγραμμενον· Εσκορπισεν, εδωκεν εις τους πενητας· η δικαιοσυνη αυτου μενει εις τον αιωνα. 10 Ο δε χορηγων σπορον εις τον σπειροντα και αρτον προς τροφην ειθε να χορηγηση και να πληθυνη τον σπορον σας και να αυξηση τα γεννηματα της δικαιοσυνης σας· 11 πλουτιζομενοι κατα παντα εις πασαν ελευθεριοτητα, ητις εργαζεται δι' ημων ευχαριστιαν εις τον Θεον. 12 Διοτι η διακονια της υπηρεσιας ταυτης ουχι μονον προσαναπληροι τας στερησεις των αγιων, αλλα και περισσευει δια πολλων ευχαριστιων προς τον Θεον· 13 επειδη δοκιμαζοντες την διακονιαν ταυτην δοξαζουσι τον Θεον δια την υποταγην της εις το ευαγγελιον του Χριστου ομολογιας σας και δια την ελευθεριοτητα της προς αυτους και προς παντας μεταδοσεως,

 

Για τον Παύλο, αυτό το «έδωκεν εις τους πένητες» που μοιάζει με το «φαγονται πένητες» αναφέρεται σε απλό φαγητό αν λάβουμε υπόψη τα προηγούμενα(εδ.6-8) και επόμενα λόγια του(εδ.10-13).

**Είναι με τα λόγια: «και αινεσουσιν Κυριον οι εκζητουντες αυτον», που συνδέεται το: «ζησονται αι καρδιαι αυτων εις αιωνα αιωνος». Τρώμε το χρόνο μας για τα αυτονόητα.

 

δ) Και κλείνετε λέγοντας:

«Μια τροφή απλή δεν δίνει αιώνια ζωή. Ούτε μια τροφή που απλά ‘’δια πίστεως’’ την λέμε ‘’Σώμα και Αίμα Χριστού’’, δίνει αιώνια ζωή. Αιώνια ζωή δίνει ΜΟΝΟ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ.»

Σχόλια:

**Όπως έδειξα –το αυτονόητο- μιλάει για κανονική τροφή στη χιλιετή βασιλεία, όχι για τα στοιχεία της ΘΚ.

**Ναι, «ούτε μια τροφή που απλά ‘’δια πίστεως’’ την λέμε ‘’Σώμα και Αίμα Χριστού’’, δίνει αιώνια ζωή», αλλά «μία τροφή που απλά δια της πίστεως την λέμε Σώμα και Αίμα Χριστού» θα μπορούσε να δώσει αιώνια ζωή αν Ο Θεός αυτό όριζε (πάλι λέω, ότι δεν είναι αυτή η θέση μου, απλά αναδεικνύω το σφάλμα στην λογική σας για «του στραβού το δίκαιο»).

 

Στην συνέχεια θα απαντάω με κόκκινα γράμματα ακριβώς από κάτω από κάθε αριθμημένο σημείο σας.

Λέτε:

 

26. Απάντηση στην σύνοψη των λαθών.

 

Σε αυτό το τελευταίο μέρος της απάντησης μου στην κριτική σας, θα απαντήσω εν συντομία σε αυτά που γράφετε.

Σε αυτά που γράφω που κ. Μπαφίτη;; Δεν πρέπει να διευκολύνετε με το να πληροφορήσετε έστω τον αναγνώστη σε ποιο μέρος της κριτικής μου αναφέρεστε; Αναφέρεστε λοιπόν στα 14 λάθη σας που αναφέρω στο τέλος της κριτικής μου.

1.Στον Ισραήλ συνυπήρχε και γενική και η ειδική ιεροσύνη (βλ. απάντηση 1 & 2).

Ποτέ ολόκληρος ο λαός Ισραήλ δεν ήταν βασίλειο ιεράτευμα. Δεν εκπλήρωσε αυτή την πρόθεση Του Θεού. Οπότε δεν υπάρχει θέμα συνύπαρξης μιας γενικής με μιας ειδικής ιεροσύνης. Μόνο μία ιεροσύνη υπήρχε.

 

2. Η γενική ιεροσύνη στον Ισραήλ είναι κατώτερη από την γενική ιεροσύνη της Καινής Διαθήκης. Στην μία ο λαός αγιάζεται ως ‘’ιεράτευμα άγιο’’ με την υπακοή και με τις θυσίες ζώων που τελούσαν οι ειδικοί ιερείς, στην άλλη ο λαός ως ‘’ιεράτευμα άγιο’’ με την υπακοή και με την ίδια την θυσία του Μέγα Αρχιερέα Ιησού Χριστού. Όσο ανώτερη είναι η θυσία του Χριστού από τις θυσίες των ζώων, άλλο τόσο ανώτερη η γενική της Καινής από την γενική της Παλαιάς.

Για όποιον ξέρει, αυτά είναι μία οφθαλμοφανέστατη αυθαιρεσία. ΠΟΥΘΕΝΑ η Γραφή δεν μιλάει για δύο διαφορετικές γενικές ιεροσύνες. Η γενική ιεροσύνη ήταν μία και προκύπτει κατόπιν υπακοής. Για αυτό, στην Παλαιά Διαθήκη (όπου αναφέρεται μία φορά) έμεινε στα χαρτιά, ενώ στην Καινή Διαθήκη όχι.

 

3. Για το χωρίο ‘’μετατιθεμένης της ιερωσύνης, εξ ανάγκης και νόμου μετάθεσις γίνεται’’ (Εβραίους, ζ 11-12), ουδέποτε ισχυρίστηκα ότι ο Χριστός είναι συνεχιστής της Λευιτικής ιεροσύνης (βλ. απάντηση 5).

Όπως το γράψατε, ή εννούσατε την ιεροσύνη της τΜ, ή της Λευιτικής. Ας δούμε τι είχατε γράψει και τι είχα απαντήσει για να το θυμηθεί ο κόσμος:

 

Δεν είναι ξεκάθαρη ούτε η διατύπωση αυτή. Πάρα ταύτα όμως (...), μας λέει ότι «είναι φανερό πλέον», στα εδάφια δηλαδή, ότι μετατέθηκε η ιεροσύνη, χωρίς να μας λέει ξεκάθαρα ποια εννοεί [την γενική ιεροσύνη, την ειδική, και τις δύο, ή ο θεσμός της ιεροσύνης, η ιεροσύνη της τάξης Μελχισεδέκ] και που [στον Χριστό, στους Χριστιανούς, στην τάξη Μελχισεδέχ;]! Του έγραψα λοιπόν –για κάθε περίπτωση- και του ζήτησα να μου αποσαφηνίσει τι εννοεί και μου απάντησε ότι τελικά α) καταργήθηκε η ιεροσύνη της ΠΔ (με τους δύο φορείς της: το γενικό και το ειδικό ιερατείο) και ότι β) (έτσι) δεν μετατέθηκε σε μας, αλλά στον Χριστό [Ο Οποίος ανήκει στην τάξη Μελχισεδέκ], μέσω του Οποίου μετέχουμε στην ιεροσύνη. (Αυτό εσείς θα το βγάζατε από τα λόγια του στο τετράγωνο σε σχέση με τα δύο χωρία;)»

 

Δεν ήμουν ξεκάθαρος; Πέραν αυτού, το χωρίο αυτό (Εβραίους ζ/7:11-17), όπως ανέλυσα, αφορά την Λευιτική ιεροσύνη, που δεν «μετατέθηκε» όπως λάθος διατυπώνετε διότι τα λόγια αυτά του Παύλου είναι υποθετικά και επεξηγηματικά. Μας λέει τι συμβαίνει όταν μετατίθεται η ιεροσύνη, κάτι όμως που δεν έγινε. Αυτό θέλει να τονίσει στα συμφραζόμενα, όπως και είχα δείξει (δείτε εδ.13 ή την σχετική ανάλυση όλων των σχετικών εδαφίων στην πρώτη κριτική μου). Αυτό δεν το ξέρατε και γράψατε αυτό το διφορούμενο (αυτό που έχω σε τετράγωνο.).

Αυτά λοιπόν που είπα αφορούν την κακή σας διατύπωση.

 

4. Με την έννοια που καταλάβατε εσείς λανθασμένα το ‘’μετατέθηκε’’, σαφώς όχι. Με τις διευκρινήσεις που είχατε λάβει ήδη με mail που ρωτούσατε το ίδιο, ναι. (βλ. απάντηση 5).

Α)Είχα γράψει στο σημείο 4 στο τέλος: (Πρώτα τα λόγια σας.)

«4) «Είναι φανερό πλέον, ότι δεν καταργήθηκε η ιεροσύνη, αλλά μετατέθηκε,...»

--Δεν μετατέθηκε καμία ιεροσύνη σε κανέναν.»

 

Αυτό σας είπα και αυτό είναι σωστό.

Β) Τις διευκρινήσεις σας τις παρέθεσα. Το λάθος σας ήταν στο κείμενο που αναρτήσατε, οπότε το να κρύβεστε πίσω από το τι γράψατε στα ημεήλ, δεν αλλάζει το γεγονός ότι τα λόγια του κειμένου είναι και λάθος και λάθος διατυπωμένα.

 

5. Η φράση μου, την οποία και παρεξηγήσατε, ‘’ο Χριστός, με την ΜΟΝΑΔΙΚΗ Του θυσία εγκαινιάζει την ιεροσύνη κατά την τάξη Μελχισεδέκ’’, διευκρινισμένη στην απάντηση 8. 

Δεν παρεξήγησα τίποτα. Έμεινα σε αυτά που γράψατε. Να αποφεύγετε τις κακές διατυπώσεις, και να μην υπεκφεύγετε του λάθους σας χρεώνοντάς το σε άλλους λέγοντας ότι σας παρεξήγησα. Το τι διευκρινήσατε στην απάντηση 8, με την απάντησή μου, ας τα ξαναθυμηθεί ο κόσμος εδώ.

 

6. Με την φράση μου ‘’ο κάθε ιερέας είχε την δική του ιεροσύνη’’, εννοούσα ότι την είχε ο κάθε ιερέας (την μία ειδική που υπήρχε) και την έδινε στον διάδοχό του. Και έδειξα την διαφορά με την Καινή Διαθήκη, όπου πλέον δεν έχουμε διαδοχή στην ιεροσύνη του Χριστού, αλλά ΜΕΤΟΧΗ. (βλ. απάντηση 10).

Α) Ήταν λοιπόν κακή διατύπωση, πράγμα που δεν θέλατε να παραδεχτείτε ούτε στα ημέηλ μεταξύ μας. Αν εννοούσατε αυτό που λέτε εδώ, να το λέγατε εξαρχής, και όχι να λέτε «ο κάθε ιερέας είχε την δική του ιεροσύνη», αφήνοντας να εννοηθεί ότι υπάρχουν πολλές ιεροσύνες!!!

Β) Δεν θα αναγκάζετε τον αναγνώστη να λύνει γρίφους, ενώ ο σκοπός του είναι άλλος όταν διαβάζει τα άρθρα σας/μας. Να λέτε με μεγάλη προσοχή αυτό που εννοείτε, ειδικά όταν δημοσιεύετε άρθρα στο ιντερνετ, και ακόμα πιο ειδικά όταν είστε σε δημόσιο διάλογο με κάποιον που διαφωνεί μαζί σας. Να τα διαβάζουν και άλλοι πριν δημοσιεύετε οτιδήποτε.

Απαντώ πάλι λοιπόν, με το αντίστοιχο δικό μου σημείο 6:

Γράψατε: «6) «Σε αντίθεση με την παλαιά διαθήκη που η ιεροσύνη πήγαινε κληρονομικά από πατέρα σε υιο και μάλιστα από την ίδια φυλή, που σημαίνει ότι ο κάθε ιερέας είχε την δική του ιεροσύνη.»

--Είναι κακή διατύπωση… Ο κάθε ιερέας δεν έχει την δική του ιεροσύνη, αλλά μετέχει σε μία ιεροσύνη με άλλους ή έστω κάποιου που προηγείται. Αν έχει κάποιος δική του ιεροσύνη, σημαίνει ότι αυτή είναι μοναδική  (ασχέτως πόσοι μπορεί να συμμετέχουν σε αυτήν κάτω από αυτόν που την έχει), διαφορετική.»

 

7. Σαφώς και μετέχει. Σας το έδειξα με χωρία της Γραφής και με μαρτυρίες από την αρχαία Εκκλησία (βλ. απάντηση 3 & 7).

Α) Και εγώ σας έδειξα με την Γραφή ότι δεν μετέχει ο πιστός στην ιεροσύνη Του Χριστού, και αυτό μένοντας στην μαρτυρία των αρχαιότερων συγγραφέων, αυτών της ΚΔ!

Β) Από την άλλη, από τα σημεία 3-7, ΜΟΝΟ στο σημείο 3 παραθέτετε μαρτυρίες αρχαίων συγγραφέων, του Κύριλλου Αλεξανδρείας και του Χρυσοστόμου. Ο πρώτος είναι το 4^ο αιώνα και ο δεύτερος σας εκθέτει, αλλά και συμφωνεί μαζί μου!

 

8. Υπάρχει Χριστιανική ιεροσύνη και μάλιστα ανώτερη της Παλαιάς Διαθήκης. (βλ. απάντηση 3 & 6 & 7 & 8 & 12 & 14 & 22).

Όπως σας είπα στο αντίστοιχο σημείο μου 8:

«--Δεν υπάρχει «Χριστιανική ιεροσύνη», αλλά είναι –κατά μία έννοια- η «συνέχεια» της γενική ιεροσύνης της ΠΔ από Χριστιανούς.»

 

9. Σαφώς και οι πρώτοι Χριστιανοί είχαν (και) επίγειο θυσιαστήριο (βλ. απάντηση 12 & 13).

Η ΚΔ σας διαψεύδει. Οι Χριστιανοί ένα θυσιαστήριο έχουν και είναι σε ουράνια σκηνή (Εβρ13:10), πράγμα που ΑΠΕΔΕΙΞΑ στην πρώτη κριτική μου, στo οποίo και εδώ συμπλήρωσα.

 

10. Το ουράνιο θυσιαστήριο έχει τον Χριστό, και το επίγειο πάλι τον Χριστό, ΟΝΤΟΛΟΓΙΚΑ, ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ, και όχι ‘’δια πίστεως’’ όπως το εννοείτε. (βλ. απάντηση 12 & 13 & 16 & 17 & 19 & 20 & 21 & 23).

Όλα αυτά τα κατέρριψα. Και το «δια πίστεως» μου το φορέσατε έτσι για τις εντυπώσεις (όπως και τα περί συμβόλων! -Άκουσον, Άκουσον!!)! Η θέση μου ήταν ξεκάθαρη! Απλά προσγειώνει την «Ορθοδοξία» και έπρεπε να κάνετε κάτι για αποπροσανατολισμό.

 

11. Σαφώς και είχε ειδικούς ιερείς, όπως λέει καθαρά η Αγία Γραφή αλλά και πρωτοχριστιανικά κείμενα των άμεσων μαθητών των αποστόλων ή διαδόχων τους πολύ πιο κοντά χρονικά  στους αποστόλους από ότι εσάς και εμένα (βλ. απάντηση 14 & 22).

Α) Αυτά τα λόγια σας είναι υποτίθεται σε απάντηση των δικών μου στο αντίστοιχο σημείο όπου είπα:

--Η αληθινή Εκκλησία Του Χριστού δεν έχει ιερείς με ειδική ιεροσύνη, μόνο πιστούς που αποφάσισαν να ζουν πλέον ως «βασίλειον ιεράτευμα» για Τον Θεό.

Όμως, δεν είναι «καθαρό» ψέμα κύριε Μπαφίτη να λέτε εδώ «Σαφώς και είχε ειδικούς ιερείς, όπως λέει καθαρά η Αγία Γραφή…»;;;;; Γιατί δεν μας είπατε ακόμα που το λέει η Αγία Γραφή;;;;;;; Αντί αυτού μας λέτε τι λέει η «Ορθοδοξία».

Β) Όλα όσα λέτε τα καταρρίπτει η Γραφή και τα περισσότερα πρωτοχριστιανικά κείμενα! Μερικά κείμενα κάνουν το λάθος να ταυτίζουν τα περί ιερατείου της χιλιετούς βασιλείας με το «Ορθόδοξο» ιερατείο! Που να το φανταζόσασταν με τόση «Ορθόδοξη» προπαγάνδα.

Γ) «Πολύ πιο κοντά», από τους δυο μας, και όλους τους άλλους μαθητές/διαδόχους που αναφέρεται είναι τα συγγράμματα των ίδιων των αποστόλων, αυτών που έγραψαν τα βιβλία της ΚΔ! Αυτή (η ΚΔ) είναι η αρχαιότερη και η πιο έγκυρη πηγή, προμηθεύμένη για μας από Τον Θεό. Αυτά έφερε Ο Θεός στο προσκήνιο για να αναδειχθεί το γνήσιο και να καταρριφθεί το ψευδές, και όπως μάλλον θα έλεγε και ο Παύλος: «διά να εμφραχθή παν στόμα και να γείνη πας ο κόσμος υπόδικος εις τον Θεόν»!! Όλα όσα προηγούνται ή έπονται της ΚΔ, εξετάζονται βάσει αυτής. Η «Ορθοδοξία» δεν μπορεί με τίποτα να σταθεί σε μία τέτοια εξέταση.

Δ) Το 14 και 22 σημείο σας που αναφέρετε, είναι άσχετα με αυτά που λέτε. Το 14, αναφέρει λόγια του Ησαΐα που αφορούν την γήινη (χιλιετή) βασιλεία του Χριστού (μετά την δεύτερη Έλευση), και το σημείο σας 22 μιλάει για την μεταβολή! Μάλλον εννοούσατε το σημείο 24, στο οποίο επίσης κατέρριψα οτιδήποτε αφορά το «Ορθόδοξο» ειδικό ιερατείο στους πρώτους αιώνες.

 

12. Για την μεταφορική έννοια της ειδικής ιεροσύνης, βλ απάντηση 14. Για την προσφορά άρτου και οίνου, βλ απάντηση 12).

Και αυτά όλα λάθος ήταν.

 

13. Σχετικά με το ‘’οικονόμοι του Θεού’’, βλ απάντηση 11 & 15).

Και αυτά όλα λάθος ήταν, συνοδευόμενα με… παρανοήσεις των λεγομένων μου στην πρώτη κριτική μου.

 

14. Περί της αναίμακτης θυσίας, βλ απάντηση 16 & 18 & 19 & 20 & 23).

Η μόνη αναίμακτη θυσία που αποδείχτηκε στον μεταξύ μας διάλογο ήταν η σφαγή όλων των ψεύτικων διδασκαλιών σας «υπέρ της αληθείας», οπότε ας πάμε στον επίλογο σας επιτέλους.

 

Συνεχίζουμε με τον επίλογό σας.

 

Ω*)-2)

1) Λέτε: « για πολλοστή φορά αντιμετώπισα ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΑΥΘΑΙΡΕΤΕΣ ερμηνείες των βιβλικών χωρίων.»

----Μόνο μορφασμός: J

 

2) Λέτε: «Όπως αναφέρει ο Φλορόφσκι, ‘’Εάν διακηρύξωμεν ότι η Γραφή είναι αυτάρκης, απλώς την εκθέτομεν εις υποκειμενικήν, αυθαίρετον ερμηνεία, και έτσι την αποκόπτομεν από την ιερά πηγή της. Η Γραφή μας δίδεται εις την Παράδοσιν. Είναι το ζωτικόν επίκεντρον της αποκρυσταλλώσεως’’.»

Σχόλιο: Τόσα ήξερε ο Φλορόφσκι. Ποιος είναι ο Φλορόφσκι;; Τον ξέρουν…. Οι απόστολοι; J

Α) Μόνο και μόνο που λέει ότι η Γραφή δεν είναι αυτάρκης, φανερώνει σε μένα την άγνοία του επί της Γραφής. Η δε Γραφή είναι αυτάρκης όταν αυτή διδάσκεται από Το Πνεύμα Του Θεού. Το Πνεύμα Του Θεού λαμβάνει υπόψη την λογική μας και απευθύνεται σε αυτήν μέσω αποκάλυψης ή μέσω τα χαρίσματα άλλων (προφητεία κτλ.), αλλά και την μαρτυρία άλλων πνευματικών αδερφών.

Β) Τα λόγια του αυτά πρόθεση δήθεν έχουν να αποφύγουμε εμείς την «υποκειμενικήν, αυθαίρετον ερμηνεία» της Γραφής, ενώ αυτό που ουσιαστικά ο ίδιος προτείνει είναι μία «υποκειμενικήν, αυθαίρετον ερμηνεία»(!), αυτής της λεγόμενης «Ιεράς παράδοσης»!! Έλεος! Όλα τα άρθρα μου, συμπεριλαμβανόμενες και οι απαντήσεις μου σε σας, ξεσκεπάζουν την υποκειμενική και αυθαίρετη ερμηνεία «πατέρων» και της «Ορθοδοξίας». Δεν είχε ΙΔΕΑ ο Φλορόφσκι των όσων γράφω, επειδή δεν ερεύνησε αντικειμενικά, αλλά κατά παράδοση παπαγάλιζε άλλους σε μεγάλο βαθμό.

Γ) Λέει: «Η Γραφή μας δίδεται εις την Παράδοσιν.»

Σχόλιο: Απίστευτο! Η Γραφή μας δίνεται κ.Μπαφίτη στην Εκκλησία, στο Σώμα Του Χριστού κατά την πρόνοια Του Θεού, όχι στην Παράδοση, σε καμία ανθρώπινη παράδοση! Μάλιστα η ΚΔ ως βιβλίο συγκροτήθηκε και δόθηκε 3 περίπου αιώνες μετά ώστε να αναχαιτίσει και να ξεσκεπάσει τις ανθρώπινες παραδόσεις που προέκυψαν από διάφορους εκκλησιαστικούς συγγραφείς μέχρι τότε, αλλά και να εμποδίσει μελλοντικούς συγγραφείς από νέα ή και παλιά λάθη. Σε καμία περίπτωση η παράδοση των διαφόρων συγγραφέων δεν είναι η αυθεντία επί της ερμηνείας των Γραφών! Βρίθουν μάλιστα παράλογα λάθη και πλάνες!

Δ) Λέει: «Είναι το ζωτικόν επίκεντρον της αποκρυσταλλώσεως’’.»

Σχόλιο: Όχι. Το «ζωτικόν επίκεντρον της αποκρυσταλλώσεως’» είναι Το ίδιο Το Άγιο Πνεύμα, Ο Κύριος, Το Πνεύμα της αληθείας. Αντικατέστησε το Άγιο Πνεύμα λοιπόν η «Ορθοδοξία» και ο «Καθολικισμός» με τις αυθαίρετες παραδόσεις εκκλησιαστικών συγγραφέων μέσω των φερέφωνων αυτών, τους θεολόγους της και τα ειδικά ιερατεία της και έμεινε γριά στείρα με αποκούμπι το τελετουργικό της. Αυτό προσπαθώ με τα μέχρι στιγμής άρθρα μου να σας βοηθήσω να καταλάβετε για να επιστρέψετε στον ανόθευτο Χριστιανισμό (της Αγία Γραφής). Τα ίδια φυσικά ισχύουν για τους Διαμαρτυρόμενους που επίσης φέρουν δικές τους παραδόσεις. Το ελαφρυντικό των Διαμαρτυρόμενων είναι ότι δεν πρόκειται για παγιωμένη θρησκεία, αλλά ουσιαστικά για Χριστιανικό κίνημα. Σε αυτό το κίνημα της «διαμαρτυρίας» ενάντια στις αυθαιρεσίες διαφόρων συγχρόνων, παλιών, και αρχαίων, καλώ και τους πιστούς της «Ορθοδοξίας», του «Καθολικισμού», αλλά και της Διαμαρτύρησης (πολλοί έχουν μόνο το όνομα!) να εισαχθούν ώστε όλοι μαζί και με την χάρη Του Θεού μέσω Του Αγίου Πνεύματος και εν Χριστώ, να επιστρέψουμε ενωμένοι στο δικό Του Θέλημα όπως βρίσκεται στην Γραφή, πράγμα που θα συμβάλλει περαιτέρω σε μία Θεάρεστη ομοφωνία και ομοψυχία. Μόνο έτσι η Εκκλησία στο σύνολό της θα λάμψει σαν το δυνατό φως που καλέστηκε να είναι, ειδικά σε αυτό το έσχατο σκοτάδι που ζούμε. (Αμήν!)

 

3) Λέτε: «Ουδέποτε αρνήθηκα ότι παντού υπάρχουν άνθρωποι που ζητάνε την αλήθεια του Θεού. Αλλά δυστυχώς, δεν φτάνει μόνο η διάθεση»

Σχόλια: Α) Αν και δεν σας χρέωσα κάτι τέτοιο (το διευκρινίζω αυτό να μην υπάρξουν εντυπώσεις), συμφωνώ απόλυτα.

Β) Αν και πράγματι δεν φτάνει μόνο η διάθεση όπως λέτε, από την άλλη, είναι ελάχιστοι αυτοί που την έχουν. Μερικοί διακηρρύττουν ότι την έχουν, αλλά τα πράγματα μιλούν από μόνα τους και μετά από κάποιο σημείο τους διαψεύδουν. Πάντα δοκιμαζόμαστε απέναντι στην αλήθεια Του Θεού, αυτό δεν το έχουν σε επίγνωση πολλοί, μάλλον ελάχιστοι.

 

4) Λέτε: «σημαίνει ότι έχετε σε μερικά θέματα διαφορετική ερμηνεία της ΙΔΙΑΣ Αγίας Γραφής. Αλλιώς την κατανοούν κάποιοι άλλοι και αλλιώς εσείς, με τους οποίους εκκλησιάζεστε μαζί. »

Σχόλια: Α) Ναι, «σε μερικά θέματα» όπως λέτε, είναι αλήθεια. Στον κορμό των θεμάτων οι συνειδητοί πιστοί μίας Χριστιανικής Διαμαρτυρόμενης συνάθροισης συμφωνούν μεταξύ τους.

Β) Ερώτηση: Αν η «Ορθοδοξία» ή και ο «Μορμονισμός» (κ.ά.) δεν είχε τα διάφορα ερμηνευτικά των δικών τους εκκλησιαστικών συγγραφέων, δεν θα έπρεπε από μόνοι τους να μελετήσουν και να καταλάβουν τι διδάσκει η Γραφή για διάφορα θέματα; Φυσικά θα το κάνανε. Αυτό κάνουν και οι πιστοί στην συνάθροιση στην οποία εκκλησιάζομαι και έτσι και προκύπτουν οι όποιες τυχόν λογικές διαφορές μας, διότι δεν έχουν όλοι την ίδια διανοητική ικανότητα, δεν έχουν όλοι τον ίδιο χρόνο ενασχόλησης με την Γραφή και σίγουρα δεν έχουν όλοι την ίδια αφιέρωση στον Θεό που διδάσκει. Σημασία όμως έχει, ότι έχουν όλοι πρόσβαση στα δύο τελευταία και παρακινούνται σε αυτά, στο σημείο που κάποια στιγμή, ακόμα και σε κάποια θέματα που διαφωνούν, έρχονται και συμφωνούν.

Γ) Αυτό, το να διαφωνούν, δεν είναι από μόνο του μομφή. Ο Παύλος ο ίδιος λέει:

Φιλιπ.3:15 Όσοι λοιπόν είμεθα τέλειοι, τούτο ας φρονώμεν· και εάν φρονήτε τι άλλως πως, και τούτο θέλει αποκαλύψει εις εσάς ο Θεός.

Η «Ορθοδοξία» όμως δεν έχει αυτό το πνεύμα, αυτή θα μας έλεγε: «και εάν φρονήτε τι άλλως πως, και τούτο θέλει αποκαλύψει εις εσάς η Ιερά Παράδοση.» Δεν το παραδέχονται, αλλά έτσι είναι, ξέρω πολύ καλά την διγλωσσία της.

Μομφή όμως είναι, να δέχομαι ότι μου λένε άλλοι ότι είναι το θέλημα Του Θεού και εγώ να μην εξετάζω –έστω στο μέτρο που μπορώ- αν πράγματι είναι θέλημά του στην Αγία Γραφή. Σαν να στρέφω το πρόσωπό μου από το Βιβλίο που ο Αρχιδιδάσκαλος προμήθευσε για μένα. Τι σόι μαθητής Του είμαι τότε;… Ο Χριστός δεν έκανε απλά πιστούς, αλλά κάτι ανώτερο, έκανε… μαθητές.

Όπως ανέφερα αλλού, και οι πιστοί της «Ορθοδοξίας» και του «Μορμονισμού» και των «Μαρτύρων Του Ιεχωβά» κ.ά. είναι ομόφωνοι, δεχόμενοι τις ερμηνείες των προλαλήσαντων μελών των θρησκειών τους, αλλά αυτό από μόνο του, δεν είναι απόδειξη ότι αυτά που λέγανε οι προλαλήσαντες ήταν ορθά, δηλαδή σε συμφωνία με την Αγία Γραφή, και για να μην ξεχνιόμαστε… ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΝΑ ΗΤΑΝ, κάτι που αποδεικνύω, όπως και άλλοι.

 

5) Λέτε: «Οφείλει ο κάθε πιστός να ερευνήσει αν η ερμηνεία η δική του ή της ομάδας που ακολουθεί συμφωνεί με την ερμηνεία της αρχαίας Εκκλησίας.»

Σχόλιο: Όχι.

Α) «Οφείλει ο κάθε πιστός να ερευνήσει αν η ερμηνεία η δική του ή της ομάδας που ακολουθεί συμφωνεί με την ερμηνεία..»… Του Αγίου Πνεύματος όπως θα την αναδείξει στις σελίδες της Αγίας Γραφής!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Αυτό σαν σκέψη δεν υπάρχει καν στους «Ορθοδόξους», αλλά μόνο το «μαθαίνω και επαναλαμβάνω αυτά που είπαν οι ‘πατέρες’» (ή έστω αυτοί που με συμφέρουν και όταν με συμφέρουν…)». Αυτό σας έκρυψε η θρησκεία σας λοιπόν και η λεγόμενη Ιερά Παράδοσή της, για αυτό και δυστυχώς πέσατε όλοι στον ίδιο λάκκο. Το λέω έτσι διότι έτσι το βλέπω, ελπίζοντας δε να αφυπνιστεί κανείς. Είναι Ο Θεός λοιπόν μέσω Του Αγίου Πνεύματος, Αυτός που θα μας οδηγήσει σε όλη την αλήθεια (αναφέρομαι στην αρχή αυτή, όχι στο γνωστό και συγκεκριμένο χωρίο).

Όσον αφορά την αλήθεια Του Θεού, η «Ορθοδοξία» έβγαλε από την μέση Το Άγιο Πνεύμα, λέγοντάς μας ότι οι διάφοροι αρχαίοι –όμως επιλεκτικά συγγεκριμένοι(!) και όχι όλοι- εκκλησιαστικοί συγγραφείς που αποφάνθηκαν για διάφορα θέματα ήταν Θεόπνευστοι όταν το κάνανε και άρα θέλουν να συμπεράνουμε ότι: α) εμείς οι πιστοί που (δήθεν!) δεν είμαστε Θεόπνευστοι, δηλαδή δεν μας εμπνέει τις δικές Του αλήθειες, ότι β) οφείλουμε να πιστεύουμε αυτά που αυτοί πιστεύανε με ταπείνωση. Παραμύθια για αδιάβαστα θύματα είναι και τα δύο αυτά!!!!!! Αλλά, έστω, να πιστέψουμε ποιους –τέλος πάντων- Θεόπνευστους συγγραφείς ή «πατέρες»;; Μήπως ήταν όλοι ομόφωνοι μεταξύ τους ή σύμφωνοι με την Αγία Γραφή;;; Εμ, μακράν απέχουν! Ενδεικτικά θα αναφέρω, δύο θέματα που θεωρώ μεγάλα και λίγο πολύ όλοι μπορούν να φέρουν στην σκέψη τους: 1) η χιλιετή βασιλεία και 2) οι εικονομαχίες. Ποιοι ήταν Θεόπνευστοι ή έστω σύμφωνοι με το Θέλημα Του Θεού και ποιοι όχι; Και γιατί εγώ να δεχτώ την απάντηση της «Ορθοδοξίας» στο ερώτημα αυτό, και να μην δεχτώ α) την απάντηση της Αγίας Γραφής και την απάντηση «πατέρων» που σε αυτά τα θέματα συμφωνούσαν μαζί της (την Αγία Γραφή);;; (Ελπίζω να καταλάβετε σωστά την ερώτησή μου.) Αν απαντήσετε κ.Μπαφίτη στα σε μπλε και κόκκινο εδώ, φροντίστε να σκεφτείτε πρώτα μία αυθεντική απάντηση η οποία και θα είναι ορθή… Μέχρι τότε φίλοι συμπατριώτες, σκεφτείτε ενώπιον Του Θεού αυτά τα λόγια/ερωτήσεις που τόνισα.

Β) Η «Ορθοδοξία» όπως και φυσικά εδώ και ο κ.Μπαφίτης επαναλαμβάνει, σφετερίζεται, συνεχώς τις λέξεις όπως: ερμηνεία της αρχαίας Εκκλησίας και η αρχαία Εκκλησία, με την οποία δεν έχουν ΚΑΜΙΑ συνέχεια ή σχέση. Αυτό λοιπόν που δεν γνωρίζει ο «Ορθόδοξος» λαός –τουλάχιστον στην Ελλαδίτσα μας- είναι ότι η «Ορθοδοξία» δεν είναι «η αρχαία Εκκλησία» Του Ιησού Χριστού, για αυτό και εξαιτίας της φεύγουν πολλοί από τον κόσμο αυτό μόνο με μία πνευματική κονκάρδα που γράφει «Ορθόδοξος» και όχι με Τον Έναν Σωτήρα Ιησού Χριστό.

Λογικά, φυσιολογικά θα έλεγα, θα έπρεπε λοιπόν να ονομάζουμε και να φέρνουμε ως παράδειγμα την αρχαία Εκκλησία… του πρώτου αιώνα!! Δεν θα έπρεπε;;;;;; Υπάρχει αρχαιότερη Εκκλησία από αυτή;; ΌΧΙ. Ε λοιπόν, για να μάθω για αυτήν την αρχαία Εκκλησία όπως ήταν και όπως την υπηρετούσαν οι απόστολοι θα μελετάω με τα αδέρφια μου την ΚΔ. Εκεί βρίσκεται η αρχαία Εκκλησία. Γιατί να καταφύγω σε μία εποχή της Εκκλησίας του δεύτερου, τρίτου, τέταρτου, πέμπτου αιώνα, κ.ο.κ. όταν Ο Θεός μου προμήθευσε ανοιχτό παράθυρο στους αποστόλους και την Εκκλησία Του, αυτή του πρώτου αιώνα;;;;;;;;;;;;;;;;;; Τυχαίο;; ΟΧΙ. Μα θα πει ο κ.Μπαφίτης: «Όχι, η Εκκλησία των επόμενων αιώνων, είναι η συνέχεια και έτσι η αντανάκλαση της Εκκλησίας του πρώτου αιώνα, δεν διαφέρει σε τίποτα» (J…) και εγώ θα του πω ότι μία αντανάκλαση παρουσιάζει το ίδιο ΑΚΡΙΒΩΣ όχι κάτι διαφορετικό ή κάτι άλλο. Το γνήσιο είναι η ΚΔ, το παντελώς ιμιτασιόν ή εντελώς διαφορετικό είναι η «Ορθοδοξία». Αν είναι δυαντόν κάποιος που ερευνάει τα θέματα αυτά να έφτασε σε αυτό το συμπέρασμα! Μην με μισήσετε για αυτά τα ηχηρά που λέω. Ηχηρά ήταν και του Ιωάννη του Βαπτιστή για τον οποίον λέγει η Γραφή: «Φωνή βοώντος εν τη ερήμω, ετοιμάσατε την οδόν του Κυρίου, ευθείας κάμετε τας τρίβους αυτού.». Να κάμεις και εσύ αγαπητέ κ.Μπαφίτη «ευθείας… τα τρίβους αυτού» μέσα στην «Ορθοδοξία» και εγκαίρως. Τολμάς; Θέλεις; Και η Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία δεν είναι το εντελώς γνήσιο, αλλά κάτι ιμιτασιόν το οποίο έστω επιποθεί το γνήσιο και μάχεται για αυτό αν και με λάθος πολλές φορές κατευθύνσεις και πληροφορίες, πάντως πολύ κοντά στην αρχαία Εκκλησία Του Κυρίου και των αποστόλων.

    Προσπαθώ να σας βοηθήσω κ. Μπαφίτη να συνειδητοποιήσετε το γνήσιο, το ανόθευτο, το άνωθεν κατεβαίνον (στο μέτρο που μου έχει δοθεί). Τότε θα καταλάβετε μόνο σας, ότι δεν έπρεπε να έχετε σάητ με τον τίτλο «Exprotestant», αλλά ένα σάητ που θα ξεσκεπάζει τα λάθη όλων και είθε να λέγεται π.χ. «PureChristianity” (δηλαδή «Ανόθευτος Χριστιανισμός» - Να μία ιδέα για κάποιον που πράγματι ξέρει που θα τον βρει αυτόν…), αλλά πράγματι να παρουσιάζει ανόθευτο Χριστιανισμό και όχι καμουφλαρισμένη «Ορθοδοξία».

 

6) Λέτε: «ο καθηγητής Π. Τρεμπέλας·  «Η Ιερή Παράδοση είναι η υπό του Χριστού και των αποστόλων μεταδοθείσα προφορικώς και από στόματος διδασκαλία εγγραφείσα δε δι επενεργείας της χάριτος του Αγίου Πνεύματος εις τας καρδίας των αποτελεσάντων την πρώτην Εκκλησίαν. Αυτή η διαμορφωθείσα υπό την καθοδήγησιν και άγρυπνον φροντίδα των διαδεξαμένων τους αποστόλους ποιμένων και εις καθολικόν Εκκλησιαστικόν φρόνημα ή αποστολικόν φρόνημα και εις ενιαίαν την αρχαίας Εκκλησίας συνείδησιν, διηρμηνεύθη και απεθησαυρίσθη εις τα αρχαία σύμβολα, τους όρους των συνόδων, την συμφωνίαν των Πατέρων»

Σχόλια: α) Κ.Μπαφίτη, αυτά που είπε ο «Ορθόδοξος» καθ.Τρεμπέλας (όπως όλοι οι «Ορθόδοξοι» καθηγητές) τα έλεγε για εσωτερική –«Ορθόδοξη»- κατανάλωση. Τι να περίμενα να πει ένας «Ορθόδοξος» καθηγητής;; Είναι δυνατόν να μου τον παραθέτετε λες και θα πρέπει να έχει κάποια ιδιαίτερη σημασία για μένα ο λόγος του; β) Αυτά που τόνισα με κίτρινο τα διαψεύδουν όλα τα σχετικά με την «Ορθοδοξία» άρθρα μου στην κατηγορία «Ενδιαφέροντα για Ορθοδόξους/Καθολικούς». Μία δοκιμή αυτών θα πείσει όποιον είναι ειλικρινής.

 

7) Λέτε: «Οι απαντήσεις που σας έδωσα, δεν ήταν ούτε από ‘’τυφλό ζήλο’’, ούτε από ‘’αντίδραση’’.»

Σχόλιο: Ναι, δεν ήταν έτσι ακριβώς, αλλά ήταν με πλανεμένο ζήλο και στην πραγματικότητα με αβάσιμη επιχειρηματολογία. Αυτά τα συναντώ και στις τρεις Χριστιανικές παρατάξεις.

 

8) Αναφερόμενος στην απάντησή σας λέτε: «Ήταν απαντήσεις από την Αγία Γραφή και με χωρία από την πατερική γραμματεία,…»

Σχόλιο: Είδαμε πόσο ήταν και τα δύο αυτά… Πάμε παρακάτω…

 

9) Λέτε: «Και δεν ήταν από όλη την πατερική γραμματεία, αλλά από ένα απειροελάχιστο μέρος της,….»

Σχόλιο: Πω! Πω! «Πατερική γραματεία»! Αμάν, κρύφτε τις Γραφές σας! J Πως τα λέτε έτσι κ. Μπαφίτη; 1) Τι να την κάνουμε «όλη την πατερική γραμματεία»;;; Αφού ο καθένας τους, ως μεταγενέστερος, έχτιζε πάνω στα όσα αποδεχόντουσαν -τις περισσότερες φορές τυφλά- οι προηγούμενοι, κ.ο.κ, όπως κάνετε και εσείς. Από την άλλη όπως απέδειξα, τα λεγόμενα «πατέρων» ή «εκκλησιαστικών συγγραφέων»[[18]] αντιφάσκουν μεταξύ τους όχι λίγες φορές και όχι για ασήμαντα πράγματα (βλέπε π.χ. χιλιετούς βασιλεία, εικονομαχίες, πόσα είναι τα μυστήρια, περί άφεσης αμαρτιών, περί ειδικού ιερατείου κ.ά.). Γιατί να μην δεχτώ τους μεν που συμφωνούν με την Γραφή (αναλόγως το θέμα), αλλά τους άλλους; -Μας ενδιαφέρουν λοιπόν μόνο όσα λέει ο Κύριος και οι συγγραφείς της ΚΔ. Στην συνέχεια βέβαια, για να είμαι λογικός και δίκαιος, θα μπορούσε κάποιος λογικά να επικαλεστεί την μαρτυρία των μαθητών αυτών, του 2^ου αιώνα, άντε και των μαθητών των μαθητών αυτών και του 3^ου. Πέραν αυτού, πάλι για να είμαστε δίκαιοι και σώφρονες, θα έχουμε ξεφύγει από κάθε σιγουριά και αντικειμενικότητα. Όμως, με την χάρη Του Θεού, εδώ θα είμαι για σας και για όποιους άλλους των πρώτων αιώνων, που δεν αναφέρατε… Λογικά -λέω- μου παραθέσατε –για σκεφτείτε- ό,τι καλύτερο έχουν δήθεν να δώσουν οι πρώτοι αιώνες!! Δηλαδή, στην ουσία ΤΙΠΟΤΑ που επαληθεύει το ειδικό ιερατείο, ιερατείο που θα έπρεπε να βρίσκεται παντού στην ΚΔ, αλλά και παντού στα συγγράμματα των πρώτων εκκλησιαστικών συγγραφεών. 2) Αλλά μάλλον ευτυχώς για σας που δεν παραθέσατε άλλους, και σίγουρα ευτυχώς και για μένα διότι άμα τους παραθέτατε κουτσουρεμένους όπως αρκετούς άλλους, δεν θα τελείωνα ποτέ.

 

10) Λέτε: «Όμως, τις ερμηνείες σας μην τις βαπτίζετε εμμέσως και ως αυθεντικές ερμηνείες της Αγίας Γραφής.

Σχόλιο: Α ναι, γιατί; Ειδικά όταν έδειξα και στην προηγούμενη κριτική μου ότι οι «Ορθόδοξες» ερμηνείες δεν μπορεί να είναι αυθεντικές ερμηνείες! Δεν τις βαπτίζω έτσι τις δικές μου ερμηνείες, αν και τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται. Πάντως, όταν δεν είμαι απόλυτος για κάτι, δίνω την έστω πιο πιθανή ερμηνεία και το ύφος μου είναι ανάλογο.

 

11) Λέτε: «Τέλος, αναγκάστηκα να αναφερθώ στον Προτεσταντισμό γιατί και εσείς αναφερθήκατε και μάλιστα προσβλητικά στην Ορθοδοξία.

Μπαφίτης Στυλιανός.»

Σχόλια: Λέτε «Αναγκάστηκα», και πράγματι το είχατε ανάγκη…

α) Το θέμα ήταν η «Ορθοδοξία» και συγκεκριμένα το ειδικό ιερατείο της (με τα μπαγκάζια της τελικά) που την διατηρεί, όχι 1. η Διαμαρτύρηση την οποία 2. δεν εκπροσωπούσα. Από την άλλη, φυσικά λοιπόν θα αναφερόμουνα στην «Ορθοδοξία» και φυσικά θα την εξέθετα εφόσον αυτή αντιστέκεται στην Αγία Γραφή και την διαστρέφει. Το όφειλα.

Όπως σας είπα, με τα άρθρα μου αντιπροσωπεύω τον εαυτό μου και όχι όλους τους Διαμαρτυρόμενους, διότι δεν συμφωνώ με όλους σε όλα, όπως και πολλοί από αυτούς με μένα. Αυτό όμως δεν είναι η περίπτωση η δική σας. Εσείς με τα δικά σας πιστεύω, ταυτίζεστε εξ ολοκλήρου με την «Ορθοδοξία», οπότε όταν μιλάτε, αυτήν υπηρετείτε έστω ανεπισήμως. Εγώ όμως δεν δέχομαι όλα της Διαμαρτυρήσης και δεν υπηρετώ την Διαμαρτύρησης, μάλιστα εκθέτω τα λάθη διαφόρων Διαμαρτυρόμενων ομάδων (!), υπηρετώ δε (είθε, όσο δύναμαι) την αλήθεια Του Θεού και θέλω να ταυτίζομαι με τον ανόθευτο Βιβλικό Χριστιανισμό…ΜΟΝΟ. Εκκλησιάζομαι δε σε Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία, διότι είναι ασυζητητί πολύ πιο κοντά στο ανόθευτο Χριστιανισμό απ’ότι η «Ορθοδοξία» και ο «Καθολικισμός», αν και δεν είναι ακόμα ο ανόθευτος Χριστιανισμός.

β) Σχετικά με τα «προσβλητικά», το να ονομάσω π.χ. το ψέμα, ψέμα, μπορεί κανείς να το δει ως προσβολή, εγώ το βλέπω ως μία διαπίστωση με σκοπό την ομολογία της αλήθειας και με πρόθεση την αφύπνιση∙ η πρόθεση είναι αυτό που καθορίζει την προσβολή, όχι μερικές λέξεις και η πρόθεση γίνεται αντιληπτή μέσα από όλο το κείμενο. Από την άλλη όμως, αν εννοείτε προσβολή με την έννοια της επίθεσης, φυσικά θα επιτεθώ σε διανοητικό επίπεδο στο μέτρο που κρίνω, αναλόγως τι διαβάζω, σε οτιδήποτε μολύνει τους συμπατριώτες μου και τους κρατάει μακριά από την αλήθεια Του Θεού. Η όποια πνευματική συγγραφική επίθεσή μου που εσείς θεωρείτε ως τέτοια, πρόθεση έχει το ξεσκέπασμα και την μετάνοια. Αν τα λόγια σας είναι απαράδεκτα, σας αξίζει η επίθεση με έναν λόγο που λέει π.χ. «Απαράδεκτος!!!», ώστε να αλλάξετε κατεύθυνση. Τα ίδια ζητώ μάλιστα να ισχύουν και για μένα φυσικά. Τα στεγανά της υποκρισίας και της ψευδοταπεινοφροσύνης ανήκουν στους φίλους του σκοταδιού.

Αυτά κ.Μπαφίτη, σε έναν διάλογο όπου δύο υπερασπίζονται τις θέσεις τους και προσπαθούν να διαψεύσουν του άλλου, είναι δεδομένα και αναπόφευκτα όταν μιλάμε για ανθρώπους και όχι ρομπότ. Δεν αναφέρομαι βέβαια σε κάτι που ο ίδιος θα θεωρήσω αμαρτία. Θα συμπληρώσω δε, οτιδήποτε και να μου πείτε για την Διαμαρτύρηση ή και για μένα τον ίδιο, δεν προσβάλομε, ακόμα και αν έχετε αρνητική πρόθεση, διότι κατανοώ. Για μένα, θα είναι «νερό κάτω από την γέφυρα» (water under the bridge) που λένε οι ξένοι. Μόνο φροντίστε έστω να είναι βάσιμη η «προσβολή», διαφορετικά θα εκτεθείτε, θα σας εκθέσω.

γ) Ο βασικός λόγος που αναφερθήκατε στην Διαμαρτύρηση, ήταν διότι ήταν ανάγκη να αποπροσανατολίσετε τους αναγνώστες από τα δικά μου επιχειρήματά. Δεν σας βγήκε σε καλό ή και ίσως να σας βγήκε, ανάλογα πως το βλέπει κανείς…

δ) Μάλιστα κ.Μπαφίτη, παρόλο που είμαστε στην Ελλάδα και μιλάμε Ελληνικά, εσείς –όπως συνήθως όλοι οι «Ορθόδοξοι» απολογητές- μιλάτε για «Προτεσταντισμό». 18 φορές χρησιμοποιήσατε αυτόν τον όρο μόνο σε αυτήν την απάντησή σας. Τυχαίο; Τόσο τον τρέμετε που κρύβετε την σημασία της λέξης Προτεσταντισμός (δηλ. «Διαμαρτύρηση») από τους συμπατριώτες μου μήπως και αναρωτηθούν «Γιατί διαμαρτύρονται;» και το ψάξουν και αφυπνιστούν. Προφανώς η θρησκεία σας δεν είναι «καθαρός ουρανός»…

Με την αφορμή που μου δίνετε, σας είχα γράψει πως αυτοπροσδιορίζομαι και έπρεπε να το σεβαστείτε. Σας έγραψα (τονίζω εδώ σε κίτρινο):

«Αυτοπροσδιορίζομαι λοιπόν ή σκέτο Χριστιανός ή και "Χριστιανός Διαμαρτυρόμενος". Παρακαλώ να το σεβαστείτε αυτό και να αλλάξετε τον τίτλο του άρθρου σας.»

Εσείς το αλλάξατε σε σκέτο Διαμαρτυρόμενος και χωρίς να με ενημερώσετε, αλλά δεν το αλλάξατε βάσει του πως σας είπα ότι αυτοπροσδιορίζομαι… Απουσία τυπικού έστω σεβασμού; Θα περιμένω.

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ/ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ

Τα δεδομένα πρώτα:

 

*Δεν ασχοληθήκατε όπως θα έπρεπε με το κείμενό μου, αλλά επιλεκτικά.

*Επαναλαμβάνατε πράγματα που πιστεύω, ως εγώ να μην τα πιστεύω.

*Και αντιθέτως, λέτε ότι είπα πράγματα τα οποία όμως δεν είπα καθόλου ή και δεν έθεσα όπως το προβάλλατε. Σπέρνατε αναληθές εντυπώσεις σε βάρος μου.

*Μακρηγορούσατε, δίνοντας εξηγήσεις περιττές και άλλοτε επαναλαμβανόμενες, γεμίζατε σελίδες.

*Παραβλέψατε ξεκάθαρα επιχειρήματα σχετικά με την σημασία του επίμαχου Εβρ.13:10. Ελαφρά τη καρδία ασχολήθηκε με τα επιχειρήματά μου.

*Πολλές φορές ήταν σαν να απαντούσατε σε άλλον(!..), όχι στις θέσεις μου, διότι αυτό βόλευε προφανώς.

*Μου παραθέσατε κουτσουρεμένους τους «πατέρες», δηλαδή τα λόγια τους.

*Πέρα από την παράθεση των λόγων τους, παραποιήσατε τα νοήματά τους (π.χ. του Τερτυλλιανού, Χρυσόστομου κ.ά.) εφόσον τα λόγια των θεολόγων εσείς τα παραθέτατε ως να συμφωνείτε.

*Μου δώσατε λάθος πηγές ή πληροφορίες σχετικά.

*Φάνηκε ότι ο ίδιος εσείς, δεν ερευνήσατε του λόγου το αληθές των θεολόγων σας και τον «πατέρων» που αναφέρατε, αλλά είχατε εμένα να τρέχω στην Βιβλιοθήκη και να ψάχνω σε όλο το διαδίκτυο τι πραγματικά είπαν και τι άλλο είπαν!...

*Παραλείψατε πηγές όταν έπρεπε να τις είχατε παραθέσει. Δεν διευκολύνατε την έρευνα την δική μου ή του αναγνώστη.

*Η δομή της κριτικής μου είχε μία λογική και σειρά. Η δε δομή της όλης εργασίας σας ήταν –δεν χρειάζεται να πω- προβληματική. Σας το λέω μπας και η επόμενη διευκολύνει τον διάλογο και τους αναγνώστες μας, έχοντας εσείς αφιερώσει και τον κατάλληλο χρόνο.

*«Κρυβόσασταν» πίσω από «Ορθόδοξους» θεολόγους και τις παρανοήσεις αρχαίων, και αυτοί όλοι σας πήρανε στον λαιμό τους. Στην ΠΔ διαβάζουμε: (τα σε κόκκινο δικά μου)

Ιερ.17:5-8 Ούτω λέγει Κύριος· Επικατάρατος ο άνθρωπος, όστις ελπίζει επί άνθρωπον και κάμνει σάρκα βραχίονα αυτού και του οποίου η καρδία απομακρύνεται από του Κυρίου. 6 Διότι θέλει είσθαι ως η αγριομυρίκη εν ερήμω, και δεν θέλει ιδεί όταν έλθη το αγαθόν (…)· αλλά θέλει κατοικεί τόπους ξηρούς εν ερήμω, γην αλμυράν και ακατοίκητον. 7 Ευλογημένος ο άνθρωπος ο ελπίζων επί Κύριον και του οποίου ο Κύριος είναι η ελπίς. 8 Διότι θέλει είσθαι ως δένδρον πεφυτευμένον πλησίον των υδάτων, το οποίον εξαπλόνει τας ρίζας αυτού πλησίον του ποταμού, και δεν θέλει ιδεί όταν έρχηται το καύμα αλλά το φύλλον αυτού θέλει θάλλει· και δεν θέλει μεριμνήσει εν τω έτει της ανομβρίας ουδέ θέλει παύσει από του να κάμνη καρπόν. (Αλληλούια!)

 

Θα πρέπει να σας προβληματίσουν αυτά τα λόγια…

Τι κακό έκαναν και κάνουν οι θεολόγοι σας…

*Επικαλείστε –όπως όλοι οι «Ορθόδοξοι»- τους όποιους «πατέρες», όποτε σας βολεύει. Πραγματικά, μία στο καρφί και μία στο πέταλο.

*Δεν φέρατε καμία απόδειξη ότι υπάρχει –όπως λέει ο τίτλος του άρθρου σας- Χριστιανική ειδική ιεροσύνη στο βιβλίο της ΚΔ, ούτε καν στην Εκκλησία των επόμενων αιώνων (2^ο -3^ο).

(Προσωπικά επιβεβαιώθηκα ακόμα πιο πολύ ότι τίποτα πιο σίγουρο δεν υπάρχει από την Αγία Γραφή και ότι αυτή ΤΙΠΟΤΕ δεν υπαιννίσεται καν, περί ιερατείου!!!)

 

Το καθένα από τα πιο παραπάνω σημεία, φέρει το δικό του «μέγεθος»/βαρύτητα. Θα υπήρχαν και άλλα δύστυχα σημεία, αλλά θα τα έχουν εντοπίσει και εκείνα οι αναγνώστες.

 

     Πλανάσθε λοιπόν και εσείς κ.Μπαφίτη μη γνωρίζοντας τας Γραφάς. Το θέμα όμως είναι ούτε και τους «πατέρες» που επικαλείστε ως υπερασπιστές δήθεν μίας «Ορθοδοξίας» γνωρίζετε καλά. Για αυτό, φταίτε εσείς, αλλά φταίνε πρώτοι οι θεολόγοι σας που πάνε χέρι-χέρι με το ειδικό ιερατείο, μπολιάζοντάς την προπαγάνδα τους σε όσους δεν γνωρίζουν τα πράγματα. Σας πήρανε στο λαιμό τους, και όχι μόνο επειδή εκτεθήκατε εδώ, αλλά επειδή σας δημιούργησαν ρίζες σε μία ψεύτικη θρησκεία. Σας έκαναν έτσι να πιστεύετε ότι είστε ασφαλής και ότι μετέχετε δήθεν στην συνέχεια του Χριστιανισμού, ότι είστε «γνήσιοι Χριστιανοί», κρύβοντας ταυτόχρονα από εσάς την πηγή της αλήθειας που δύναται να σας σώσει, να σας ευεργετήσει, και κάνοντάς σας θερμό υποστηρικτή και «κήρυκα» της κακώς λεγόμενης «Ορθοδοξίας».

Σίγουρα, έφταιξε και η Χριστιανική Πεντηκοστιανή Εκκλησία. Αν γνώριζε η ίδια την αλήθεια όσο αφορά την «Ορθοδοξία», αντί και αυτή να κρύβετε πίσω από τους δήθεν «Θεόπνευστους» φωστήρες της, δεν θα ήσασταν εδώ σήμερα. Αλλά ίσως Ο Κύριος να ήθελε να περάσετε από αυτό το μονοπάτι… πριν έρθετε στο δικο Του Φως.

Λυπάμαι πολύ κ.Μπαφίτη, διότι ειλικρινά επιθυμώ τα καλύτερα για σας και θα ήθελα ο τόνος μου να είναι διαφορετικός, αλλά αυτός αρμόζει μετά απ’όσα είδα και έπαθα. Αλλά, λυπάμαι ακόμα πιο πολύ όμως, που όλα αυτά έγιναν και θα γίνονται ενώπιον Του Θεού μου, παρόλο που φρόντισε ώστε να είμαστε στην αλήθεια Του μέσω Του Αγίου Πνεύματος, της Αγίας Γραφής και των πνευματικών αδερφών.

    Σας παρακαλώ να σταθείτε ενώπιον Του Τριαδικού Θεού και να Του ζητήσετε με ταπείνωση και νηστεία να σας δώσει σύνεση, θάρρος και κατεύθυνση. Μην σκληρύνετε την καρδιά σας. Πρέπει να αναθεωρήσετε σχετικά με τα του ιερατείου, και γενικότερα περί της λεγόμενης «Ορθοδοξίας». Έχετε το ανάστημα ενώπιον Του Θεού;

    Δεν είναι ορθόδοξη η «Ορθοδοξία» σας. Το βρίσκω συγκλονιστικό ότι 1) σχεδόν όλα όσα λέει είναι λάθος και 2) αιώνες κατάφερε να το κρύψει. Μάλιστα, έχει τόσους φανατικούς στους κόλπους της που θεωρούν ότι αυτή είναι το φως του κόσμου, αλλά όπως είπε Ο Κύριος: «Εάν λοιπόν το φως το εν σοι ήναι σκότος, το σκότος πόσον;»(Ματθ.6:23). Επίσης είπε (δανειζόμενος το Ησα.29:13) για το τότε θρησκευτικό σύστημα (αυτά που προφητικά ισχύουν κυρίως για τους «Ορθόδοξους» και τους «Καθολικούς»):

Ματθ.15:8-9 Ο λαός ούτος με πλησιάζει με το στόμα αυτών και με τα χείλη με τιμά, η δε καρδία αυτών μακράν απέχει απ' εμού. 9  Εις μάτην δε με σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίας, εντάλματα ανθρώπων.

 

3) Η «Ορθοδοξία» είναι αποτέλεσμα πνευματικής αλχημείας, που προέκυψε από Ιουδαΐζοντες, οι οποίοι και είχαν προφητευθεί όπως έδειξα, θυμίζω πάλι σχετικά χωρία:

Πράξ.20:28-30 Προσέχετε λοιπόν εις εαυτούς και εις όλον το ποίμνιον, εις το οποίον το Πνεύμα το Άγιον σας έθεσεν επισκόπους, διά να ποιμαίνητε την εκκλησίαν του Θεού, την οποίαν απέκτησε διά του ιδίου αυτού αίματος. 29 Διότι εγώ εξεύρω τούτο, ότι μετά την αναχώρησίν μου θέλουσιν εισέλθει εις εσάς λύκοι βαρείς μη φειδόμενοι του ποιμνίου· 30 και εξ υμών αυτών θέλουσι σηκωθή άνθρωποι λαλούντες διεστραμμένα, διά να αποσπώσι τους μαθητάς οπίσω αυτών.

Επίσης έγραψε:

Γαλ.2:3-5 Αλλ' ουδέ ο Τίτος ο μετ' εμού, Έλλην ων, ηναγκάσθη να περιτμηθή, 4 αλλά διά τους παρεισάκτους ψευδαδέλφους, οίτινες παρεισήλθον διά να κατασκοπεύσωσι την ελευθερίαν ημών, την οποίαν έχομεν εν Χριστώ Ιησού, διά να μας καταδουλώσωσιν· 5 εις τους οποίους ουδέ προς ώραν υπεχωρήσαμεν υποτασσόμενοι, διά να διαμείνη εις εσάς η αλήθεια του ευαγγελίου.

και:

Τίτ.1:10-14 Διότι υπάρχουσι πολλοί και ανυπότακτοι ματαιολόγοι και φρενοπλάνοι, μάλιστα οι εκ της περιτομής, 11  τους οποίους πρέπει να αποστομόνωμεν, οίτινες ανατρέπουσιν ολοκλήρους οίκους, διδάσκοντες όσα δεν πρέπει, χάριν αισχρού κέρδους. 12  Είπε τις αυτών προφήτης ίδιος αυτών· Οι Κρήτες είναι πάντοτε ψεύσται, κακά θηρία, γαστέρες αργαί. 13 Η μαρτυρία αύτη είναι αληθινή. Διά την οποίαν αιτίαν έλεγχε αυτούς αποτόμως, διά να υγιαίνωσιν εν τη πίστει, 14 και να μη προσέχωσιν εις Ιουδαϊκούς μύθους και εντολάς ανθρώπων αποστρεφομένων την αλήθειαν.

-Παρόμοια προφητεύσε και ο Πέτρος (δικό μου σχόλιο σε κόκκινο):

Β’Πέτ.2:1-3 Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήται μεταξύ του λαού, καθώς και μεταξύ σας θέλουσιν είσθαι ψευδοδιδάσκαλοι, οίτινες θέλουσι παρεισάξει αιρέσεις απωλείας (τέτοια για μένα είναι π.χ. το ειδικό ιερατείο, «η μεσιτεία των αγίων», το βάπτισμα νηπίων [εφόσον ο πιστός παραμένει ουσιαστικά αβάπτιστος]), αρνούμενοι και τον αγοράσαντα αυτούς δεσπότην, επισύροντες εις εαυτούς ταχείαν απώλειαν· 2 και πολλοί θέλουσιν εξακολουθήσει εις τας απωλείας αυτών, διά τους οποίους η οδός της αληθείας θέλει βλασφημηθή· 3 και διά πλεονεξίαν θέλουσι σας εμπορευθή με πλαστούς λόγους, των οποίων η καταδίκη έκπαλαι δεν μένει αργή, και η απώλεια αυτών δεν νυστάζει.

 

     Έτσι, και το ειδικό ιερατείο, όπως και η θρησκεία στην οποία ανήκει, δεν έχει Θεϊκή προέλευση και άρα ούτε αποστολική προέλευση και έτσι δεν φέρει καμία αληθινή Θεϊκή σκοπιμότητα. Αλλά τότε, τίνος την σκοπιμότητα φέρει; Τα συμπεράσματα… όλων.

 

Ο Κύριος, Το Πνεύμα της αληθείας, ας σας ελκύσει –αλλά και τους όποιους αναγνώστες- στην αλήθεια Του. Αμήν.

Ευχαριστώ για τον χρόνο σας και τον όποιο διάλογο.

Του Κυρίου Ιησού Χριστού,

και «Υπέρ της αληθείας» πάντοτε,

Αλέξης Τομαράς

 

ΥΓ. 1) Παρακαλώ α) η όποια απάντησή σας να φανερώνει όλα τα λόγια μου (όπως έκαναν και οι δικές μου απαντήσεις, εκτός να θέλετε να κρύψετε κάτι), ώστε ο κόσμος να βλέπει σε τι απαντάτε και σε τι όχι, τι έγραψα και τι δεν έγραψα. Έχετε φυσικά όσο χρόνο χρειάζεστε, αλλά μόνο «υπέρ της αληθείας». β) Το να αναφέρεστε σε λεγόμενα θεολόγων δεν δίνει κανένα κύρος στις θέσεις σας διότι αφενός είναι «Ορθόδοξοι» και αφετέρου γνωρίζω τα μεγάλα κενά στην λογική τους (αποτέλεσμα πολλών ετών παπαγαλίας), ούτε σημαίνει ότι δεν αυθαιρετείτε κάνοντας χρήση των αυθαίρετων ερμηνειών τους, αυθαίρετων εννοώ με βάση την Αγία Γραφή, ασχέτως αν κάποιοι μεταγενέστεροι εκκλησιαστικοί συγγραφείς συμφωνούν μαζί τους. Παρακαλώ λοιπόν έτσι να μου θέτετε τις δικές σας θέσεις, οι οποίες δεν θα είναι με τυφλή πίστη στα λεγόμενα θεολόγων, αλλά θα είναι δικές βάσει της έρευνάς σας. Εφόσον συμφωνείτε με κάποιον εκκλησιαστικό συγγραφέα, μπορείτε να θέσετε το συμφωνηθέν με δικά σας λόγια χωρίς καμία αναφορά σε κανέναν, εφόσον αυτοί υποτίθεται χρησιμοποιούσαν την λογική και την Γραφή. Τότε, όσο και αν διαφωνήσω, θα σας σέβομαι πιο πολύ. Θα περιμένω λοιπόν να δω την «Ορθόδοξη» εντιμότητά σας, στα γραπτά σας.

2) Όπως μου είχατε ζητήσει σε ημέηλ: «Η απάντησή μου όμως θα δημοσιευτεί και στην ιστοσελίδα σας, για να ακουστούν και οι δύο πλευρές.» έτσι και έπραξα, μάλιστα η δική μου εμπεριέχει ένα σύνδεσμο/λινκ στο άρθρο σας στον χώρο της ιστοσελίδας σας, αλλά και όλο το κείμενο ολογράφως εντός των δύο –μέχρι στιγμής- απαντήσεών μου (η πρώτη κριτική και αυτή η απάντησή μου εδώ)! Το ίδιο θα κάνω φυσικά και στην επόμενη απάντησή σας, εφόσον υπάρξει∙ σκεφτείτε το πολύ καλά όμως. Επίσης μου είχατε γράψει λίγο πιο κάτω: «Μου αρέσει να ακούγονται όλες οι πλευρές και ο αναγνώστης να βγάζει τα συμπεράσματά του.», αλλά και αλλού: «Όπως έβαλα λινκ για την πρώτη απάντησή σας, το ίδιο θα κάνω και με την δεύτερη απάντηση.», οπότε, παρακαλώ επίσης να αναρτηθεί φυσικά (αν και εννοείται) η απάντησή μου στην ιστοσελίδα σας, όπως τήρησα την συμφωνία μας και αναρτήθηκε η δική σας απάντηση στην δική μου.

©

Κυριακή 28 Ιουλίου, 2013

Η «τελευταία» απάντηση του κ.Μπαφίτη στην απάντησή μου,

συνοδευμένη από την απάντησή μου.

 

Ο κ.Μπαφίτης με ενημέρωσε για την ανάρτηση αυτού που θεωρεί απάντηση στην απάντησή μου. Ειλικρινά δεν ήξερα αν πρέπει να ασχοληθώ άλλο μαζί του. Όλο και πιο πρόχειρες γίνονται οι απαντήσεις του, ενδεικτικά αναφέρω π.χ. τα περί χιλιετής βασιλείας. Δεν είναι δυνατόν να μου απαντάει στα τόσα που έγραψα για την χιλιετή βασιλεία παραπέμποντάς με σε τρία λίνκ/συνδέσμους!! Θα ντρεπόμουν να κάνω κάτι τέτοιο σε συνομιλητή με τον οποίο μάλιστα ήμουν σε δημόσιο διάλογο μαζί, σεβόμενος τον χρόνο του αν μη τι άλλο! Τέλος πάντων, για τους αναγνώστες του/μου έστω, αυτή η ανταπάντησή του βρίσκεται εδώ: http://exprotestant.blogspot.gr/2013/01/2.html

Θυμίζω ότι ο μέχρι στιγμής διάλογός μας έχει ως εξής:

*είχα γράψει μία κριτική στο άρθρο του: «Με έξι απλά βήματα, η απόδειξη ότι στην Καινή Διαθήκη υπάρχει ειδική ιεροσύνη.»,

*μου απάντησε,

*του απάντησα

*μου απάντησε

*και τώρα ακολουθεί αυτή η τελευταία απάντησή του συνοδευμένη με την κατάρριψή της από εμένα.

 

    Σε αυτήν την απάντησή μου, θα διαβάσετε τις συνεχόμενες διαστρεβλώσεις του κ.Μπαφίτη (της «Ορθοδοξίας» δηλαδή) επί των λεγομένων των εκκλησιαστικών συγγραφέων που αναφέρει (Χρυσοστόμου, Βασιλείου, Συμεών Θεσσαλονίκης, Ειρηναίου, Νικόδημου, Κύριλλος Ιεροσολύμων, «Ιγνατίου» [περίεργα και καταχρήσεις], Τερτυλλιανού, Ευσέβιου, Πολυκράτη, Ιππόλυτου Ρώμης, Κυπριανού Καρχηδόνος, Ωριγένου, Κλήμη Αλεξανδρείας, Μακάριου Αιγύπτου, Ιουστίνου[δεν την γλίτωσε κανένας τους από την «Ορθοδοξία»!..]) και της Γραφής (του Ησαΐα και Λουκά κ.ά.). Επίσης θα δούμε ξανά τι λένε ο Κλήμης Ρώμης, ο Κλήμης Αλεξανδρείας, η Διδαχή, αλλά και η επιστολή Βαρνάβα. Θα δούμε ποια είναι η αληθινή σημασία  του  «μη διακρίνων το σώμα» (Α’Κορ.11:29), σχετικά με την έννοια της «θυσίας» στην «Διδαχή», θα δούμε ένα βλάσφημο «Ορθόδοξο» τροπάριο, την αληθινή σημασία του «το υπέρ υμών κλώμενον», τις «Ορθόδοξες» κατάχρησεις των λέξεων «αποφήνη», «αντίτυπο», «λειτουργός» (στην ΠΔ), την σημασία του «σήμερον επληρώθη η γραφή αύτη εις τα ώτα υμών.» (Λου.4:16-24 και Ησ. 61:1-2). Θα δούμε σχετικά με «προσφορές και λειτουργίες». Επίσης θα δούμε ότι σε αντίθεση με την πάντα περίεργη και αυθαίρετη θριαμβολογία της «Ορθοδοξίας» επικαλούμενη τον «Ιγνάτιο» εναντίων της Διαμαρτύρησης, πόσο καταπέλτης είναι εναντίων της!! Θα εξετάσουμε την «Ορθόδοξη» κακοδοξία του να ονομάζονται πιστοί «πατέρες». (Όλοι οι λόγοι που δεν πρέπει να ονομάζεται κανείς πιστός έτσι.) Θα δούμε επίσης αν έγραψε με Θεϊκή έμπνευση ο Ιώβ όταν έγραψε για «στήλες της γης» (ή όχι όπως νομίζει ο κ.Μπαφίτης.) Θα μάθουμε αν τελικά θεωρείται άγιος ο Κλήμης Αλεξανδρείας ή όχι; Επίσης αν είναι απαραίτητο ένα ειδικό ιερατείο για θυσίες ή μπορεί να τις κάνει όποιος θέλει; Θα φέρω απόδειξη ότι το κείμενο του Κλήμη Ρώμης γράφτηκε πριν το 70μ.Χ.! Θα μάθουμε αν «Φαίνεται καθαρά» ότι ο Ιάκωβος ήταν ο «πρώτος τη τάξη» όπως λέει ο κ.Μπαφίτης; Επίσης θα δούμε αν έχουν σχέση τα χαρίσματα με την αλήθεια που θα λάμβαναν οι απόστολοι και η Εκκλησία από το Άγιο Πνεύμα; Θα δούμε ξανά ότι ομοφωνία δεν σημαίνει απαραίτητα ορθή πίστη! Υπάρχουν και άλλα θέματα που θα βρείτε μόνη σας, απλώς αυτά εντόπισα στα γρήγορα θέλοντας να πάρετε μία καλή ιδέα τι θα συναντήσετε.

    Πριν ασχοληθώ όμως με την υποτιθέμενη απάντηση του κ.Μπαφίτη, δυστυχώς πρέπει να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα και αυτό για τους δικούς του αναγνώστες και για τους δικούς μου∙ οι καλές εξηγήσεις κάνουν τους καλούς φίλους. Θέλω λοιπόν να σας ενημερώσω ότι ο κ.Μπαφίτης, έκανε το εξής σπάνιο και απίστευτα ανέντιμο απέναντι σε μένα (και τον τυπικό σεβασμό κατέλυσε), στους αναγνώστες του/μου, απέναντι στον έντιμο δημοκρατικό διάλογο, απέναντι στην αλήθεια. Ενώ ήταν σε δημόσιο διάλογο μαζί μου, και συμφωνήσαμε να δημοσιοποιείται ο διάλογός μας, αυτός θέλησε να κρύψει την απάντησή μου όχι εντελώς, αλλά όσο το δυνατόν. Τι έκανε λοιπόν:

Το άρθρο του στο οποίο άσκησα κριτική βρίσκεται στην ακόλουθη σελίδα στην ιστοσελίδα του:

http://exprotestant.blogspot.gr/2011/10/blog-post_07.html

 

Μου απάντησε σε άλλη σελίδα(!), εδώ:

http://exprotestant.blogspot.gr/2012/06/blog-post_12.html

Σε αυτήν την ίδια σελίδα έβαλε και την κριτική μου και την απάντησή του στην κριτική μου. Αν λοιπόν πάτε σε αυτήν την σελίδα, πάνω-πάνω θα βρείτε τα ακόλουθα.

(Όπου θα συναντάτε δικές μου εικόνες με κείμενο, θα είναι εικόνες από Print Screen από συγκεκριμένη σελίδα της ιστοσελίδας του [για του λόγου το αληθές]. Για όσους δεν ξέρουν, η εικόνα Print Screen ουσιαστικά είναι μία φωτογραφία θα λέγαμε, ακριβές αντίγραφο από ένα μέρος της σελίδας του όπου έχει καταχωρηθεί ο διάλογός μας (ή μέρος του). Τις φωτογραφίες λοιπόν αυτές (μέσω υπολογιστή μου) τις έβγαλα και τις παραθέτω διότι δεν εμπιστεύομαι ότι δεν θα αλλάξει τα δεδομένα των ιστοσελίδων του και έτσι τις έχω ως απόδειξη.)

Διαβάζουμε λοιπόν :

 

Τρίτη, 12 Ιουνίου 2012

Απάντηση σε κριτική Προτεστάντη για την ειδική ιεροσύνη.

(Εικόνα)

 

κ.Μπαφίτη, των θεολόγων που επικαλείται και τις καταχρήσεις τους επί των εκκλησιαστικών συγγραφέων. (Αυτά όλα ευκόλως τα εντοπίζει κανείς στην απάντησή μου.)

Γ) Δεν έβαλε την απάντησή μου μόνο αλλού στο μπλογκ/ιστοσελίδα του ώστε να μην την δει κανείς εφόσον δεν θα ξέρει ότι υπάρχει(!) ώστε να την ψάξει, αλλά:

1) δείτε πως έβαλε το λινκ εκεί με τρόπο ώστε να μην υπάρχει περίπτωση να το βρει κανείς παρά μόνο κάποιος που γνωρίζει πως παρουσιάζονται μερικές φορές τα λινκ:

 

 

Γράφει: «Εδώ λοιπόν (βάζει κόμμα!), είναι η απάντησή του.» Δηλαδή, που;; Ακόμα και το «εδώ» που λέει είναι πριν το κόμμα, αλλά και δεν το έκανε έστω λινκ υπογραμμισμένο. Στην συνέχεια λοιπόν πρέπει να αντιληφθεί ο αναγνώστης ότι τα λόγια σε μπλε: «η απάντησή του», είναι ένα ενεργοποιημένο λινκ/σύνδεσμος που θα τον πάει στο άρθρο μου. Μερικοί ίσως το καταλάβουν (αν και όχι μόνο αυτό…), οι περισσότεροι όμως όχι. Ακόμα και ένας «Ορθόδοξος» αναγνώστης της συγκεκριμένης σελίδας, που μάλιστα διαφωνούσε μαζί μου, λέει ότι ο ίδιος έψαξε να βρει την απάντησή μου και δεν την βρήκε πουθενά!! Τα λόγια του ήταν: «Κε Τομαρα εχετε δικιο ως προς το αρθρο σας διοτι δεν το ειδα πουθενα. Αν εχετε την καλοσυνη κατευθυνετε με.»

Είχα δε γράψει σε ημέηλ στον κ. Μπαφίτη ότι πράγματι αυτό θα συνέβαινε λέγοντάς του σε υστερόγραφο:

«ΥΓ. Παρακαλώ το λινκ μου να είναι ως εξής:

Για την απάντηση του κ.Τομαρά, πατήστε εδώ . (στο "εδώ" να βάλετε το λινκ)

Έτσι όπως το έχετε είναι σαν να θέλετε να το κρύψετε...

Από την άλλη δείτε πόση έμφαση δίνω εγώ στο να διαβαστεί η απάντησή σας! Δίνω λινκ, αλλά και παραθέτω όλο το κείμενο!!!»

Αυτά βέβαια(όπως και οι τόσες άλλες συστάσεις που θα δείτε), στον βρόντο…

 

2) Πέραν αυτού, έκανε και τα ακόλουθα απίστευτα. Έβαλε ένα τεράστιο κείμενο όπου: α) προδιαθέτει τον αναγνώστη αρνητικά απέναντι στο κείμενό/απάντησή μου, β) μου απευθύνεται μέσα σε αυτό το κείμενό του, ενώ ο διάλογός μας είναι σε άλλο πλαίσιο και ο ίδιος δεν είχε μέχρι στιγμής ακόμα απαντήσει στην απάντησή μου! Γιατί να το έκανε αυτό άραγε; Επειδή το είχε ανάγκη!…

 

3) Τώρα, στο ίδιο εκείνο το κείμενο, παραθέσατε κ.Μπαφίτη τα ακόλουθα λόγια μου:

«Πρόσφατα (25 Νοεμβρίου), στην διάρκεια αυτής της εργασίας, μου πέρασε η σκέψη ότι αποκλείεται να μην υπήρχαν εκκλησιαστικοί συγγραφείς που ερμήνευαν τα λόγια του Κυρίου «Τούτο είναι…» ως αυτά να μιλούν για σύμβολα. Έτσι, είπα να το ψάξω στο διαδίκτυο και περιέργως (…) που λέτε να έπεσα;; Έπεσα πάνω στο διάλογό σας κ. Μπαφίτη με έναν αδερφό εν Χριστώ της Εκκλησίας της Πεντηκοστής στο Φέησμπουκ όπου αυτός έφερε ως επιχειρήματα λεγόμενα εκκλησιαστικών συγγραφέων των πρώτων αιώνων που δεν γνώριζαν κάτι περί μεταβολής, αλλά αντιθέτως μιλούσαν για σύμβολα, για πνευματικό Σώμα και Αίμα και άλλα!!».

Και τα σχολιάζετε λέγοντας (κίτρινη έμφαση και κόκκινα γράμματα σε παρένθεση δικά μου):

«Εδώ, ο κος Τομαράς αναφέρεται σε διάλογο που είχα με πιστό από κάποια ομάδα της πεντηκοστιανής κίνησης, ο οποίος είχε φέρει επιχειρήματα από Πατέρες οι οποίοι δήθεν αγνοούσαν την μεταβολή του άρτου και του οίνου σε Σώμα και Αίμα Χριστού, διαστρέφοντας (ίσως άθελά του) τα γραφόμενα τους. Και αναφέρεται στα σχόλια. Βέβαια, απαντήσαμε σε αυτά αναιρώντας τις κακοδοξίες αυτές από τα ίδια τα κείμενα των συγκεκριμένων Πατέρων και εκκλησιαστικών συγγραφέων, και επί πλέον φέραμε και άλλους Πατέρες της ίδιας εποχής οι οποίοι ξεγυμνώνουν τις αιρετικές θεωρίες πάνω στο θέμα της μεταβολής. Όποιος επιθυμεί, μπορεί να δει εδώ.(Αυτό το «εδώ» ήταν ενεργοποιημένο λινκ) Αυτές τις θέσεις επαναλαμβάνει ο κος Τομαράς, στις οποίες έχουμε ήδη απαντήσει τεκμηριωμένα. Ο πιστός εκείνος, δεν φέρει την ίδια ευθύνη με αυτήν που φέρει ο κος Τομαράς, ο οποίος είδε τις απαντήσεις αλλά το αποσιώπησε.»

 

    Τι αποσιώπησα άνθρωπέ μου;;;;;; Ότι είδα τις απαντήσεις;;; Γιατί λέτε ψέματα; Δείτε φίλοι τι έγραψα και γιατί (με κίτρινη επισήμανση και παρενθέσεις σε κόκκινο δικά μου):

«     Επιπλέον, τα περί συμβόλων ή άλλων ερμηνειών, που λένε οι κάποιοι Διαμαρτυρόμενοι, δεν τα είπαν πρώτοι όπως πολλοί «Ορθόδοξοι» θέλουν να νομίζουν, αλλά τα λέγανε και συγγραφείς των πρώτων αιώνων. Πρόσφατα (25 Νοεμβρίου), στην διάρκεια αυτής της εργασίας, μου πέρασε η σκέψη ότι αποκλείεται να μην υπήρχαν εκκλησιαστικοί συγγραφείς που ερμήνευαν τα λόγια του Κυρίου «Τούτο είναι…» ως αυτά να μιλούν για σύμβολα. Έτσι, είπα να το ψάξω στο διαδίκτυο και περιέργως (…) που λέτε να έπεσα;; Έπεσα πάνω στο διάλογό σας κ.Μπαφίτη με έναν αδερφό εν Χριστώ της Εκκλησίας της Πεντηκοστής στο Φέησμπουκ όπου αυτός έφερε ως επιχειρήματα λεγόμενα εκκλησιαστικών συγγραφέων των πρώτων αιώνων που δεν γνώριζαν κάτι περί μεταβολής, αλλά αντιθέτως μιλούσαν για σύμβολα, για πνευματικό Σώμα και Αίμα και άλλα!! Τι ωραία!! Ευχαριστώ Τον Κύριο! Μεταξύ αυτών (άρα αναφέρω ότι υπάρχουν και άλλα τα οποία δεν θα παραθέσω!) που αναφέρει ο αδερφός, είναι (προσέξτε ότι αναφέρω μόνο τα λόγια αυτών των εκκλησιαστικών συγγραφέων):

ο Κλήμης Αλεξανδρείας (περίπου 150-215μ.Χ - Patrologia Graeca / Clement of Alexandria_PG 08-09/ Paedagogus / p. 13 )

«…και ο Κύριος εν τω κατά Ιωάννην ευαγγελίω ετέρως εξήνεγκεν διὰ συμβόλων φάγεσθέ μου τας σάρκας ειπὼν καὶ πίεσθέ μου το αίμα, το εναργὲς της πίστεως και της επαγγελίας βρώσιμον καὶ τὸ πότιμον αλληγορών…»,

ο Ειρηναίος Λουγδούνου (2^οςαιώνας - Patrologia Graeca / Irenaeus Lugdunensis_PG 07 / Fragmenta deperditorum operum / p. 9)

«Διότι και η προσφορὰ της ευχαριστίας ουκ έστι σαρκικὴ, αλλὰ πνευματικὴ καὶ εν τούτω καθαρά. Προσφέρομεν γαρ τω Θεώ τον άρτον και τό ποτήριον της ευλογίας, ευχαριστούντες αυτώ ότι τη γη εκέλευσεν εκφύσαι τους καρποὺς τούτους εις τροφὴν ημετέραν, καὶ ενταύθα τὴν προσφορὰν τελέσαντες εκκαλούμεν το Πνεύμα το άγιον, όπως αποφήνη την θυσίαν ταύτην και τον άρτον σώμα του Χριστοῦ, και το ποτήριον το αίμα του Χριστού, ίνα οι μεταλαβόντες τούτων των αντιτύπων, της αφέσεως των αμαρτιών και της ζωής αιωνίου τύχωσιν.»

μάλιστα και του 4^ου αιώνα: ο Ευσέβιο Καισαρίας (περ.275-339μ.Χ. - Patrologia Graeca / Eusebius Caesariensis_PG 19-24/ Demonstratio evangelica / p. 205)

«δια γαρ του οίνου, όπερ ην του αίματος αυτού σύμβολον, τους «εις τὸν θάνατον» αυτού βαπτιζομένους και επί το αίμα αυτού πεπιστευκότας των πάλαι κακών αποκαθαίρει»

Και:

«…πάλιν γαρ αυτὸς τὰ σύμβολα της ενθέου οικονομίας τοις αυτού παρεδίδου μαθηταίς, τὴν εἰκόνα τοῦ ιδίου σώματος ποιείσθαι παρακελευόμενος»

ο Ευστάθιος Αντιόχειας(3^ος-4^ος αιώνας -Patrologia Graeca /Eustathius Antiochiensis_PG 18 / In Proverbia/ p. 1)

«Διὰ τοῦ οἴνου καὶ τοῦ ἄρτου τὰ ἀντίτυπα τῶν σωματικῶν τοῦ Χριστοῦ κηρύττει μελῶν.»

ο Μακάριος ο Αιγύπτιος (4^ο αιώνα - Patrologia Graeca / Macarius of Egypt_PG 34 / Homiliae spirituales 50 / p. 93)

«…οὔτε ἀνέβη αὐτῶν ἐπὶ τὴν καρδίαν, ὅτι ἔσται βάπτισμα πυρὸς καὶ πνεύματος ἁγίου καὶ ὅτι ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ προσφέρεται ἄρτος καὶ οἶνος ἀντίτυπον τῆς σαρκὸς αὐτοῦ καὶ τοῦ αἵματος, καὶ οἱ μεταλαμβάνοντες ἐκ τοῦ φαινομένου ἄρτου πνευματικῶς τὴν σάρκα τοῦ κυρίου ἐσθίουσι…»

ο Εφραίμ ο Σύρος (4^ο αιώνα - Patrologia Graeca / Ephraem Syrus / De iis qui filii dei naturam scrutantur/ p. 4)

««…Πρόσεχε, πῶς τὸν ἄρτον εὐλογῶν κλάνει αὐτὸν ἐν τύπῳ τοῦ σώματος τοῦ ἰδίου ἀχράντου, καὶ τὸ ποτήριον πάλιν πῶς ἐν τύπῳ αἵματος εὐλογεῖ, καὶ δίδωσι τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς· καὶ γενοῦ συμμέτοχος τῶν ἑαυτοῦ μυστηρίων·»

κ.ά. Αυτοί και μόνο δείχνουν ότι αν μη τι άλλο (…όλα στον χρόνο τους) η διδασκαλία περί μεταβολής σίγουρα δεν ήταν καθιερωμένη στους πρώτους αιώνες, κάτι λογικό διότι αποκλείνει από την διδασκαλία της ΚΔ, αλλά δείχνει και ότι δεν είναι παράλογοι οι Διαμαρτυρόμενοι και η διδασκαλία περί συμβόλων όπως συνήθως το παρουσιάζουν οι «Ορθόδοξοι» σε βάρος τους. Σας ενημερώνω λοιπόν ότι ήδη διέκρινα τα λάθη στην επιχειρηματολογία σας εκεί(Άρα τι αποσιώπησα;; Λέω ανοιχτά ότι διάβασα τι γράψατε και ότι είναι λάθος η επιχειρηματολογία σας εκεί!!!), και αυτά των θεολόγων σας, στην προσπάθεια σας να πείσετε ότι δεν λένε αυτοί οι συγγραφείς (εκτός από δύο που αναγνωρίζετε) αυτό… που λένε!(Το ίδιο. Δεν διαβάζετε ότι λέω ότι εκεί προσπαθείτε να μας πείσετε ότι άλλα εννοούν οι συγγραφείς;;;; Τι άλλο θέλετε; ΝΤΡΟΠΗ!) Εδώ όμως είμαι να τους συζητήσουμε ανοιχτά. (Σας έδωσα ανοιχτή πρόσκληση!) Παρακαλώ όμως να μην κρυφτείτε πίσω από τους θεολόγους σας όπως κάνετε εκεί(Πάλι αναφέρομαι στην χρήση των θεολόγων σας εκεί!), λέγοντάς μου πώς αυτοί σχολιάζουν αυτούς, διότι απλά θα γεμίζετε σελίδες για ανούσιες εντυπώσεις. Λάβετε όμως υπόψη, με σύνεση, ότι σας λέω ότι είναι λάθος η ερμηνεία που δίνετε στα λόγια τους (παραπάνω)(Άρα κ.Μπαφίτη τι «αποσιώπησα»;;; Αυτό που ξέρω ότι είναι λάθος ερμηνεία σας;;;; ΝΤΡΟΠΗ! Μάλιστα ανοιχτά σας κάλεσα να τους δούμε μαζί αυτούς που ανέφερα πιο πάνω!) πριν αναφερθείτε σε αυτά, ώστε τουλάχιστον μην κάνετε τα ίδια λάθη και τρώμε χρόνο. Προσθέτω ότι θα ήθελα μόνο την δική σας κατανόηση επί των λόγων τους (ασχέτως αν εσωτερικά θέλετε να λάβετε υπόψη τους θεολόγους σας/δεν με αφορά). Ζητάω πολλά ε;…»

     -----

Εσείς όμως κ.Μπαφίτη κατόπιν αυτών θρασύτατα βγαίνετε και γράφετε:

«Όποιος επιθυμεί, μπορεί να δει εδώ. Αυτές τις θέσεις επαναλαμβάνει ο κος Τομαράς, στις οποίες έχουμε ήδη απαντήσει τεκμηριωμένα. Ο πιστός εκείνος, δεν φέρει την ίδια ευθύνη με αυτήν που φέρει ο κος Τομαράς, ο οποίος είδε τις απαντήσεις αλλά το αποσιώπησε.»

Τι αποσιώπησα λοιπόν; ΤΙΠΟΤΑ!! Ανοιχτά σας το ξεκαθάρισα!! Επίσης λέτε ότι επανέλαβα τις θέσεις (του αδερφού από την εκκλησία της Πεντηκοστής). Από που και έως που; Δείτε φίλοι τα λόγια μου σχετικά με τα λεγόμενα των συγκεκριμένων εκκλησιαστικών συγγραφέων που παρέθεσα:

«Επιπλεόν, τα περί συμβόλων ή άλλων ερμηνειών, που λένε οι κάποιοι Διαμαρτυρόμενοι, δεν τα είπαν πρώτοι όπως πολλοί «Ορθόδοξοι» θέλουν να νομίζουν, αλλά τα λέγανε και συγγραφείς των πρώτων αιώνων»

και μετά από τα λόγια τους που παρέθεσα έγραψα:

«Αυτοί και μόνο δείχνουν ότι αν μη τι άλλο (…όλα στον χρόνο τους) η διδασκαλία περί μεταβολής σίγουρα δεν ήταν καθιερωμένη στους πρώτους αιώνες, κάτι λογικό διότι αποκλίνει από την διδασκαλία της ΚΔ, αλλά δείχνει και ότι δεν είναι παράλογοι οι Διαμαρτυρόμενοι και η διδασκαλία περί συμβόλων όπως συνήθως το παρουσιάζουν οι «Ορθόδοξοι» σε βάρος τους….»

Μα παρέθεσα τα λόγια τους, δεν έπρεπε να πω γιατί, ασχέτως αν ο εκεί συνομιλητής σας έχει την ίδια κατανόηση (όχι την ίδια αποδοχή) αυτών των λόγων με μένα; Αλλά τα δεδομένα: Α) Οι απόψεις αυτών των συγγραφέων, δεν είναι δικές μου(!), όπως είναι του συνομιλητή σας εκεί. Τις ανέφερα για άλλο λόγο(!), δηλαδή για να αναδείξω όπως λέω ότι τα περί συμβόλων που λένε μερικοί αδερφοί εν Χριστώ της Διαμαρτυρόμενης Εκκλησίας, δεν είναι προϊόν αρχικά του Λούθηρου, της Διαμαρτύρησης γενικά, αλλά των πρώτων αιώνων! Ο συνομιλητής σας εκεί, αναφέρει τα λόγια αυτών των εκκλησιαστικών συγγραφέων για να αναδείξει ότι τα λόγια αυτών ίσως να δείχνουν την θέση της πρώτης εκκλησίας, κάτι στο οποίο διαφοροποιούμαι (όπως επανειλημμένα αναφέρω στην απάντησή μου όταν εξηγώ τι σημαίνει το «τούτο είναι»). Β) Αυτά τα λόγια που έχω σε μπλε παραπάνω, είναι τα μόνα που έγραψα σχετικά, εξηγώντας των λόγο που παρέθεσα τα λόγια αυτών των συγγραφέων. Άρα, ποιες θέσεις επαναλαμβάνω;;; Γ) Οι απαντήσεις σας στον συνομιλητή σας, δεν θα μπορούσαν να σταθούν σε ένα διάλογο μαζί μου, άρα, μπορεί να νομίζετε ότι απαντήσατε σε εκείνον, αλλά για μένα 1. και δεν του απαντήσατε ορθά και 2. τα επιχειρήματά σας εκεί δεν ευσταθούν ώστε να μπορέσουν να απαντήσουν στα δικά μου επιχειρήματα, αυτά που δεν παρέθεσα έχοντας αφήσει ανοιχτή πρόσκληση σε διάλογο επί αυτών! (Δείτε πάνω, είχα γράψει: «Εδώ όμως είμαι να τους συζητήσουμε ανοιχτά. Παρακαλώ όμως να μην κρυφτείτε πίσω από τους θεολόγους σας όπως κάνετε εκεί, λέγοντάς μου πώς αυτοί σχολιάζουν αυτούς, διότι απλά θα γεμίζετε σελίδες για ανούσιες εντυπώσεις.»)

 

Συμπέρασμα: Ό,τι θέλετε λέτε, διαστρέφοντας ανοιχτά τα λόγια μου. Έτσι ελαφρά την καρδία χρησιμοποιείτε λέξεις για να με κατηγορήσετε και να μου ρίξετε μομφή. (Καλά αυτή η «ομάδα» σας πέρα από το να σας «λιβανίζει», δεν διαβάζει τι λέω έστω να μην εκτίθεστε ή είναι και αυτή ενωμένη στο οργανομένο έγκλημά σας;; L )

 

4) Κάτω από το  συγκεκριμένο κείμενο  χαμηλού –για όσους ξέρουν- επιπέδου «προπαγάνδας», υπάρχει το «θρεντ» όπου ο καθένας μπορεί να γράψει αν θέλει και να σχολιάσει το κείμενο του. Εκεί να δείτε τι γίνεται και σε τι «κόλπα/μπαμπεσιές» καταφεύγει ο ίδιος ο κ.Μπαφίτης.

Σας παρακαλώ (…!...) να διαβάσετε τον όλο διάλογο εκεί για να δείτε και εκεί πόσο έντιμος είναι απέναντι στην αλήθεια. Δίνω πάλι το λινκ:

http://exprotestant.blogspot.gr/2012/12/blog-post_14.html

Θα δείτε επίσης πως τρέχουν αδίκως να τον συγχαρούν και να τον επιβραβεύσουν οι «Ορθόδοξοι» φίλοι του και πως μερικοί από αυτούς επίσης ψεύδονται σε βάρους μου… αλλά ο κ.Μπαφίτης ως καλός «Ορθόδοξος» οικοδεσπότης τους ευχαριστεί κ.ά. φαιδρά. Θα δείτε, μπροστά στα μάτια σας, αδιάντροπα, να διαστρέφει τα λόγια μου με χοντρά ψέματα, αδικίες, ψεύτικες εντυπώσεις… ναι, εκεί επί τόπου! Ναι όλα αυτά τα κόλπα γεμάτα δόλο από αυτόν που θέλει να ονομάζει τον εαυτό του «Ορθόδοξο Χριστιανό». Να ξέρουμε με ποιον έχουμε να κάνουμε δηλαδή.

 

5) Ενώ λοιπόν αναγκαστικά απαντούσα σε αυτόν και σε διαφόρους εκεί (στο θρεντ), όταν είδε ότι α) συνεχώς εκτίθονταν ανεπανόρθωτα και β) ότι δεν μπορούσε να το αντέξει άλλο, τι έκανε λέτε; Δεν επέτρεπε την καταχώρηση των μηνυμάτων μου, αλλά αυτός και άλλοι επιτρέπονταν να γράψουν σε βάρος μου! Και έτσι οι όποιοι φίλοι/«κολλητοί» του θα μπορούν πλέον να λένε ό,τι θέλουν! Θέλω όμως να δείτε τα μηνύματα που απαγόρευσε, διότι αυτά δεν θα τα βρείτε εκεί (ευτυχώς πάντα τα αποθηκεύω όλα!). Στην ίδια σελίδα λοιπόν (http://exprotestant.blogspot.gr/2012/12/blog-post_14.html ), στο θρεντ, είχε –όπως μπορείτε και να το δείτε και μόνοι σας- γράψει:

«Μηδένα προ του τέλους κακάριζε... ε μακάριζε εννοώ...

Κ Τομαρά, δεν έχετε το δικαίωμα να μιλάτε για γαργάρες, ειδικά μετά τις διαστρεβλώσεις που κάνατε στην υποτιθέμενη απάντησή σας. Γαργάρες κάνατε εσείς ο ίδιος (άλλα αντί άλλων απαντάτε στα ξεκάθαρα χωρία της Γραφής και των πρωτοχριστιανικών κειμένων), τα οποία θα σας αναλυθούν προσεχώς.»

Και αμέσως σε επόμενο μήνυμα έγραψε:

«Το ότι ασχολείστε, δείχνει ακριβώς την ενόχληση που νιώσατε ως προτεστάντης. Αλήθεια, από ποια ομάδα ακριβώς είστε;»

Φαιδρά. Πρέπει να διαβάσετε τα προηγούμενα να πάρετε καλύτερη γεύση των πιο πάνω.

Και του απάντησα εκεί (θα είναι το πρώτο μήνυμα που απέτρεψε από την σελίδα/θρεντ επειδή ανοιχτά ξεσκεπάζει τον ίδιο):

«Εσείς μου απευθύνεστε και λέτε: "Το ότι ασχολείστε";;;; :) Θα θέλατε πολύ ελεύθερο πεδίο, το ξέρω.

Αν όμως δεν ασχοληθώ, την δημαγωγική ατάκα θα την έχετε και πάλι έτοιμη. θα αραδιάσετε κάθε ψέμα για να μην διαβάσει κανείς την απάντηση μου. Ήδη την κρύψατε. Ο Σατανάς φυσικά δεν θέλει να διαβαστεί, και με το δίκιο του.

Με το να υποτιμάτε την κρίση των αναγνωστών σας με τα ψέματα που λέτε σε βάρος μου ανοιχτά και αδιάντροπα, τους φτύνετε κατά πρόσωπο. Δεν το καταλαβαίνετε; Ντροπή.

-Έχετε χάσει "τη μπάλα" που λένε κ.Μπαφίτη και δεν θέλετε να το παραδεχτείτε στον εαυτό σας ή το παραδέχεστε αλλά δεν μπορείτε να το ελέγξετε πλέον. Όσο μιλάτε, τόσο μου μιλάει και η Γραφή για σας, για την καρδιά σας.

Θα προτιμούσα ειλικρινά να ήμουν άθεος (!!!) παρά «Ορθόδοξος» σαν και εσάς. Έχω συναντήσει στην ζωή μου άθεους, αλλά και κοσμικούς γενικότερα με ήθος, αλλά και «Ορθόδοξους» που θα σας έκαναν να κοκκινίζετε (που τέτοια τύχη).

Ντροπή λοιπόν! Ντροπή! Ντροπή!

Κάτσε άνθρωπέ μου και γράψε κάτι της προκοπής, αντί να προπαγανδίζεις εδώ. Τίποτα πιο ουσιαστικό από ψευδο-ιντριγκες δεν έχεις να κάνεις στην ζωή σου. Αν ήμουν συνειδητός «Ορθόδοξος» θα ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί με όσα γράφετε, με το πώς τα γράφετε, με τις σκοπιμότητες και τον αδιάντροπο "καπνό".

Δεν έχεις σχέση άνθρωπέ μου με τον Χριστιανισμό Του Ιησού Χριστού. Για μένα, εσείς μία ομάδα διαφημίζετε, ενώ έστω ελάχιστοι άλλοι «Ορθόδοξοι» όχι. Και με απειλείτε συνεχώς τι μου ετοιμάζετε και τι θα μου απαντήσετε… Βρήκατε άνθρωπο. ΣΟΒΑΡΕΥΤΕΊΤΕ λοιπόν.

Είστε ανίδεος για το πρόσωπό μου ή έτσι θέλετε να το παρουσιάζετε. Αν μου πει οποιοσδήποτε την αλήθεια, από όποιον χώρο και αν βρίσκεται, θα την δεχτώ σαν να είναι από Τον Θεό Τον Ίδιο. Και πάλι ντροπή.

ΥΓ. Αν και σας απάντησα, όχι μία φορά, θα σας πω και πάλι και με άλλα λόγια ότι ανήκω στην «ομάδα» Του Ιησού Χριστού. Ζητήστε από Τον Ίδιο πληροφορίες αν τολμάτε.

 

Τώρα θα πείτε για καπνό κάτι όπως «Μία ερώτηση έκανα κ.Τομαρά. Είστε πολύ ενοχλημένος.»

Η κακοήθεια τους Χριστιανούς τους ενοχλεί, όπως ενοχλεί Τον Πατέρα τους. Λεπτά γράμματα αυτά.»

 

Αυτό το μήνυμα λοιπόν δεν το επέτρεψε. Γιατί; Τόσο «κακό» ήταν;… Αλλά μου έγραψε στο θρεντ (!) στο οποίο δεν μπορούσα να απαντήσω πλέον:

Στελιος 24 Δεκεμβρίου 2012 9:20 π.μ.

κ Τομαρά, σας ενημερώνω ότι δεν θα δημοσιεύσω το σχόλιο σας το τελευταίο, καθώς είναι γεμάτο φανατισμό και επαναλαμβάνεστε λέγοντας συνεχώς ψέμματα ότι απέκρυψα την δήθεν απάντησή σας. Υπομονή και θα δούμε σε λίγο τα νέα σας σφάλματα. Άτομα σαν και εσάς, κ Τομαρά, με κάνουν να αισθάνομαι ότι ορθά απέρριψα την προτεσταντική πλάνη και αυθαιρεσία που εκπροσωπείται εξ ολοκλήρου στο πρόσωπό σας. Τον αγώνα που δίνουμε οι Ορθόδοξοι εναντίον των αιρέσεων, των "Πύλων του Άδη",θα τον συνεχίσουμε ακάθεκτοι, καθώς γνωρίζουμε ότι και εσείς έχετε πέσει θύματα του χαιρέκακου όφεως. Όσο δεν θα σέβεστε το χώρο αυτό που σας φιλοξενεί, άλλο τόσο μηνύματά σας υβριστικά δεν θα δημοσιεύονται. Σας αφήνω λουσμένο στον κρύο ιδρώτα σας.

Παρατηρήστε όμως τι έκανε; Ουσιαστικά προσπαθεί να πει τα ίδια που λέει το δικό μου μήνυμα (Άκουσον, άκουσον!), αλλά όταν τα λέει αυτός, είναι καλά και επιτρεπτά. Λέει: «Άτομα σαν και εσάς, κ Τομαρά, με κάνουν να αισθάνομαι ότι ορθά απέρριψα την προτεσταντική πλάνη και αυθαιρεσία που εκπροσωπείται εξ ολοκλήρου στο πρόσωπό σας.»

Και εγώ του είχα γράψει: «Θα προτιμούσα ειλικρινά να ήμουν άθεος (!!!) παρά «Ορθόδοξος» σαν και εσάς. Έχω συναντήσει στην ζωή μου άθεους, αλλά και κοσμικούς γενικότερα με ήθος, αλλά και «Ορθόδοξους» που θα σας έκαναν να κοκκινίζετε (που τέτοια τύχη).»

Απίστευτος.

Του απάντησα στο θρεντ και πάλι εμπόδισε το μήνυμά μου, αν και όπως είδατε, αυτός μου απευθύνθηκε. Του έγραψα:

«Ωραία, δεν βάλατε το μήνυμά μου το απλό, αλλά πήρατε τα λόγια του και το εφαρμόσατε σε μένα! Απίστευτο. Τίμιο πολύ. Να θεωρείτε φανατικά και ψέματα αυτά που σας είπα, και έτσι δήθεν για αυτό το λόγο το βγάλατε, ενώ εσείς μου λέτε τα ίδια, αλλά τα δικά σας δεν είναι φανατικά και ψέματα και σε σας επιτρέπονται. Τι άλλο έμεινε να κάνετε; Δεν σας έβρισα όπως ψευδώς λέτε. Εσείς είστε που ποδοπατάτε τον συνομιλητή και φιλοξενούμενό σας.

"Λουσμένο στον ιδρώτα"; Εξ ιδίων κρίνετε τα αλλότρια. Εξάλλου φέτος ούτε θέρμανση δεν έχουμε. :) :)

Εσείς είστε που συνεχώς με απειλείτε [ :) :) ] όπως και τώρα κάνατε πάλι: "Υπομονή και θα δούμε σε λίγο τα νέα σας σφάλματα."

Το μήνυμά μου που δεν βάλατε (ευτυχώς τα αποθηκεύω όλα!), θα μπει στην ιστοσελίδα μου να δει ο κόσμος γιατί το βγάλατε και ότι λογοκρίνετε τους συνομιλητές σας όταν βάζουν το μαχαίρι στο κόκκαλο της κατάστασής σας. Δεν σας αρέσει ο έλεγχος, θέλετε μόνο να αυθαιρετείτε σε βάρος αθώων. Ξεκινήσατε το «θάψιμο» του προσώπου μου αλλά και του κειμένου/απάντησής μου σε αυτήν σελίδα, αφού βέβαια κρύψατε την απάντηση σε άλλη σελίδα. Ακόμα και ο Άγγελος σας είπε:

«Διότι αν αντιλαμβάνομαι σωστά, το θέμα δεν είναι αν δημοσιεύτηκε η απάντηση, αλλά το σημείο στο οποίο δημοσιεύτηκε, ή καλύτερα το σημείο στο οποίο υπάρχει σύνδεση με την απάντηση. Αυτό όπως καταλαβαίνουμε όλοι, είναι σημαντικό, διότι μόνο έτσι διατηρείται η συνάφεια μεταξύ των ισχυρισμών και των απαντήσεων σε αυτές.»

 

Αλλά και πάλι, ζητώ από τους αναγνώστες να διαβάσουν τον όλο διάλογο στο θρεντ αυτό και αυτό γιατί; Διότι θέλω να δείτε τον πανικό του διότι ήξερε ότι κατέρριψα όλα όσα είπε, μα ΟΛΑ, να δείτε και την πονηριά του απέναντί στα λόγια μου και αυτό γιατί πάλι; Διότι ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ένας τέτοιος άνθρωπος να είναι αντικειμενικός, να τον νοιάζει η ανόθευτη αλήθεια του Χριστιανισμού, να μην «πράττει κατά της αληθείας». Θέλει την «Ορθοδοξία» του και όχι το θέλημα Του Θεού όπως αυτό υπάρχει στην Αγία Γραφή. Το πνεύμα αυτών που γράφει στο θρεντ, θα το βρείτε στην επιχειρηματολογία του στην συνέχεια και θα δέσει το πράγμα ακόμα πιο πολύ. Θα καταλάβετε ότι αυτός και η ιστοσελίδα του ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να είναι πηγή αλήθειας. ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ. Φυλαχτείτε λοιπόν.

 

6) Στο τέλος του θρεντ λέει:

(2 Ιανουαρίου 2013 - 10:15 μ.μ.)

«Ευχαριστώ πάρα πολύ. Μην χάσετε και την δεύτερη απάντηση στην ανταπάντηση του κου Τομαρά. Χρησιμοποιούμε περισσότερες πηγές και καθηγητές.»

 

Με άλλα λόγια, ουσιαστικά, αυτό που τους έλεγε –εφόσον αλλού έβαλε την ανταπάντησή μου- «Τρεχάτε και ψάξτε να την βρείτε! Αλλά ακόμα καλύτερα, διαβάστε μόνο τα δικά μου!»

Βαβέλ!

7) Αλλά δυστυχώς, δεν τελείωσαν εδώ τα κόλπα του. Η τελευταία απάντησή του, όπως είπα, δεν βρίσκεται ούτε αυτή στην προηγούμενη σελίδα όπου έβαλε την δική μου απάντηση με το κείμενο προπαγάνδας, αλλά βρίσκεται σε νέα σελίδα, εδώ:

http://exprotestant.blogspot.gr/2013/01/2.html

Εδώ μας λέει:

Τρίτη, 15 Ιανουαρίου 2013

(Εικόνα)

 

 

    Προσέξτε τώρα την εμμονή του. 1) Το «εδώ» που παραπέμπει στην δική του απάντηση είναι με κεφαλαίο χωρίς αποσιωπητικά, ενώ το «εδώ» το δικό μου σε μικρά γράμματα και με αποσιωπητικά J J J 2) Δείτε το παράδοξο ότι το αρχικό άρθρο του ή λινκ αυτού, και η πρώτη κριτική μου στο άρθρο του, δεν υπάρχουν σε αυτήν την σελίδα, είναι αλλού, λες και δεν ήταν μέρος του διαλόγου μας! Μας δίνει έτσι εδώ πρώτη την απάντησή του, αλλά δεν μας παραθέτει α) το άρθρο του β) με την κριτική μου!!! Προσπάθησε εδώ να σώσει την μεγάλη μπαμπεσιά που έκανε, επιτέλους βάζοντας την απάντησή μου ( στο «εδώ» και με αποσιωπητικά!) κάτω από την δική του, αλλά ξέρει και ελπίζει να ξεχάσετε ότι η ουσία παραμένει: Η σελίδα που έχει το άρθρο του με την κριτική μου και την πρώτη απάντησή του που το καταρρίπτει βρίσκεται αλλού!! Έτσι όποιος μπαίνει θα διαβάζει πως δήθεν ο κ. Μπαφίτης αποστόμωσε τον Χριστιανό Διαμαρτυρόμενο κ. Τομαρά.

Από την άλλη, εγώ πως σας φέρθηκα κ.Μπαφίτη; 1) Έβαλα λινκ/σύνδεσμο του άρθρου σας στην απάντησή μου, 2) παρακαλούσα τον κόσμο να διαβάσει το άρθρο σας σκέτο, ανεπηρέαστα, χωρίς τα σχόλιά μου, πριν διαβάσει την απάντησή μου 3) μάλιστα παρέθετα ολόκληρο το άρθρο σας ατόφιο (! Όπως και θα κάνω!) και 4) σχολίαζα ΚΑΘΕ επιχείρημά σας στα συμφραζόμενα που υπήρχε και ο κόσμος μπορούσε να τα δει και μόνος του. Πόσο ωραία εφαρμόζεται εδώ το «Καθαρός ουρανός, αστραπές δεν φοβάται.»

Ενώ εσείς: 1) κρύψατε την απάντησή μου αλλού σε άλλη σελίδα (150 σελίδες χωρίς τα σχόλιά σας, που έκανα 6 μήνες και μία μέρα να την τελειώσω [κάτω από άκρως δύσκολες συνθήκες/όποιος με ξέρει, γνωρίζει]). 2) Εκεί, βάλατε το λινκ μου με τρόπο ώστε να μην φαίνεται 3) γράψατε στο θρεντ ολόκληρο κατεβατό προπαγάνδας και τυμπανοκρουσίας εναντίων της απάντησής μου πριν απαντήσετε σε μένα, στον διάλογό μας, 4) λέγατε ψέματα ανοιχτά μπροστά στα μάτια όλων (!) ώστε να με δυσφημήσετε, εμένα και την απάντησή μου πριν την διαβάσει ο κόσμος 5) εμποδίσατε τα μηνύματά μου στο θρεντ αν και εσείς πρώτος μου απευθυνθήκατε στο εκεί κείμενό σας και συνεχίσατε να μου απευθύνεστε στο θρεντ, που και να μην μου απευθυνόσασταν, και πάλι θα είχα την ηθική υποχρέωση «υπέρ της αληθείας» να απαντήσω! Και είμαι σίγουρος ότι θα μας εντυπωσιάσετε και με καινούργιο κόλπο/α, το οποίο φυσικά θα κοινοποιηθεί. Ο εξομολόγος σας θα χρειαστεί πολύ χρόνο μαζί σας, η καλύτερη περίπτωση…

Τα ηλίου φαεινότερα συμπεράσματα δικά σας φίλοι αναγνώστες και δικά μου, αλλά και Του Θεού που λέει ο ίδιος ότι ακολουθεί.

 

   Φίλοι αναγνώστες, αφού μετά λύπης ξεκαθάρισα «για το αρχείο» τα πιο πάνω, θα δούμε τώρα την απάντηση του κ.Μπαφίτη. Από πού να αρχίσω και τι να σχολιάσω... Αφού σκεφτόμουν να μη το σχολιάσω καθόλου. Κανονικά αξίζει κάθε απαξίωση και να σκεφτείτε ότι υπάρχει υποτίθεται ομάδα πίσω του... Σημειώστε ότι όπως σας έχω μάθει, πάλι θα αποδείξω του λόγου μου το αληθές. Αυτό λοιπόν που θεωρεί απάντηση ο κ.Μπαφίτης, δεν είναι παρά κάτι που δείχνει την ασέβειά του απέναντι σε μένα τον συνομιλητή του, αλλά χειρότερα ακόμα απέναντι στην αλήθεια την ίδια. Η απάντησή του χωρίς τις εικόνες, κείμενο μόνο, γεμίζει 31 περίπου σελίδες (Α4 πάντα), γραμματοσειρά Palatino linotype, μέγεθος 10, ενώ η απάντησή μου που προηγήθηκε με τα ίδια δεδομένα ήταν 150 σελίδες χωρίς τα σχόλιά του! Η απάντησή μου διήρκησε 6 μήνες και μία μέρα, η δική του 33 μέρες. Και καλά αν μου απαντούσε σε ένα τόσο μικρό διάστημα καθότι έχει ομάδα που τον υποστηρίζει, δεν θα το ανέφερα, αλλά δεν μπορώ να θεωρήσω το κείμενό του απάντηση όταν κοινώς κάνει «γαργάρα» τόσα επιχειρήματά μου για διάφορα ζητήματα και τα υπόλοιπα στα οποία απαντάει οι απαντήσεις του ή είναι λάθος ή σκόπιμες διαστρεβλώσεις.

 

   Δυστυχώς, όσοι διαβάσατε τις απαντήσεις μου και έτσι θυμόσαστε τα δεδομένα τους με την βαρύτητά τους, θα λυπηθείτε καθώς θα αντιληφθείτε ότι η τακτική του είναι:

1)  όπως πάντοτε να ασχολείται με ελάχιστα από τα επιχειρήματά μου (με την τακτική: για τώρα σας λέω αυτό και στο τέλος θα το συμπληρώσω κάνοντας επανάληψη των ίδιων [!] άντε και να προσθέσω κάποια σημεία/γεμίζοντας σελίδες.)

2) να ερμηνεύει την Γραφή βάσει των θεολόγων και άλλοτε βάσει εκκλησιαστικών συγγραφέων. Ο ίδιος είναι φανερό ότι δεν έχει άποψη και προφανώς του απαγορεύεται η κρίση (όπως στις αιρέσεις), απλά παπαγαλίζει όσα είπαν άλλοι. Σαν ο διάλογός μου να ήταν με ξερά βιβλία, όχι με ελεύθερα σκεπτόμενο άνθρωπο. Αυτό καταφέρνει η στείρα θρησκεία.

3) να επαναλαμβάνει γεμίζοντας σελίδες με ίδια αποσπάσματα/κείμενα

4) να αναφέρει περιττές αναφορές «ορθοδόξων» θεολόγων λες και έχω ή έχουμε λόγο να εμπιστευτούμε την «αντικειμενικότητά» τους, τις ερμηνείες τους, όταν αυτές μπάζουν από παντού υποκειμενική «ορθοδοξία». Θα συνεχίζω να σας θυμίζω ότι είστε εσείς(!) κ.Μπαφίτη σε διάλογο με εμένα (!) και όχι οι θεολόγοι σας με θεολόγους της Διαμαρτύρησης.

5) να μην χρησιμοποιεί την ίδια την λογική του κρυβόμενος πίσω από την λογική «ορθόδοξων» θεολόγων.

6) να χρησιμοποιεί σχεδόν όλα τα ίδια (!) επιχειρήματα της πρώτης απάντησής του, σχεδόν ως να μην είχα απαντήσει σε αυτά!!!!! Θα εντυπωσιαστείτε! Σαν κάποιος να κρατούσε το κείμενό μου και αυτός να τρέχει γύρω γύρω του όπως και ό,τι έπιασε το μάτι του έπιασε!!! («Του κουφού τη πόρτα όσο και αν χτυπάς, δεν ανοίγει!» Παριστάνει βέβαια τον κουφό, αλλά ξέρω ότι άκουσε καλά ότι η «Ορθοδοξία» δεν έχει καμία σχέση με τον Χριστιανισμό της Καινής Διαθήκης, Του Χριστού και των αποστόλων.)

7) παραποιεί -κλασικά- τον σκοπό αρκετών επιχειρημάτων μου... δείχνοντας σας στην συνέχεια... πόσο σφάλλω!.. Ωραία!

8) μη ασχολούμενος με τα τόσα επιχειρήματά μου επί διαφόρων θεμάτων (καθώς αποδεικνύω την θέση μου για ένα θέμα από διάφορες γωνίες όταν αυτό είναι εφικτό) καταφέρνει να μην χρειάζεται να πει ότι έκανε λάθος ή έστω ότι δεν ξέρει και θα το ψάξει ή να ζητήσει –ακόμα πιο ενάρετα- συγνώμη για το λάθος του από τους αναγνώστες αν μη τι άλλο, τους οποίους μάλλον θα είχε πλανήσει αν δεν εντόπισαν το λάθος των επιχειρημάτων του. Αυτά βέβαια είναι ψιλά γράμματα και αφορούν μόνο όσους είναι γνήσιοι Χριστιανοί και έτσι αντιλαμβάνονται την βαρύτητα των λόγων του Παύλου:

 Ζητείτε ειρήνην μετά πάντων, και τον αγιασμόν, χωρίς του οποίου ουδείς θέλει ιδεί τον Κύριον (Εβρ.12:14)

Τι σχέση να έχει αυτό (σκέφτονται μερικοί), ε;

 

Να’ναι όλα αυτά άραγε υπερβολές, συκοφαντία και κακοήθεια δική μου; Εσείς πάντα ο δίκαιος (είθε) κριτής. Μένει να φανεί.

-----------------------------

-----------------------------

 

Τα λόγια του κ.Μπαφίτη θα τα έχω σε τετράγωνο. Θα σχολιάζω κάτω/έξω από το τετράγωνο με αυτά που μαρκάρω με κίτρινη επισήμανση, ώστε να διαχωρίζονται τα λόγια μας. Μερικές φορές θα σχολιάζω με παρένθεση (και κόκκινα γράμματα) εντός του κειμένου του (στο τετράγωνο) και όχι από κάτω.

Παρακαλώ εδώ, όπως πάντα, να διαβάσετε ανεπηρέαστα την δική του απάντηση εδώ χωρίς τα δικά μου σχόλια (ελπίζω μόνο να έχετε διαβάσει την προηγούμενη δική μου):

http://exprotestant.blogspot.gr/2013/01/2.html

και μετά τα όσα εδώ ακολουθούν…

 

Καλό κουράγιο λοιπόν…

Γράφει:

Τρίτη, 15 Ιανουαρίου 2013

Σχόλια: 1) Οι θέσεις μου είναι σωστές διότι συμφωνούν με αυτές των πρώτων Χριστιανών.

2) Για να ακριβολογούμε, «πρώτοι Χριστιανοί» δεν είναι μόνο οι μαθητές των αποστόλων και οι διάδοχοι αυτών, αλλά ΚΑΙ ΟΙ ΙΔΙΟΙ οι απόστολοι.

3) Οι θέσεις μου λοιπόν συμφωνούν απολύτως με τις θέσεις των πρώτων Χριστιανών, δηλαδή των αποστόλων και του ποιμνίου του πρώτου αιώνα. Απόδειξη ΤΡΑΝΗ είναι τα λεγόμενα της Καινής Διαθήκης. Εκεί βρίσκονται οι θέσεις μου τις οποίες σας εξέθεσα.

4) Αυτοί οι πιστοί και οι διάδοχοι αυτών που παρέλαβαν την πίστη από τους αποστόλους, η κοινή λογική το λέει: δεν μπορεί να αντιφάσκουν μαζί με τους αποστόλους. Πράγματι, σε τίποτα δεν αντιφάσκω με τους αποστόλους, άρα;

 

Σχόλια: 1) Η «αρχαία εκκλησία όπως αυτή βρίσκεται στην Καινή Διαθήκη, συμφωνεί μαζί μου. Που είναι η απόδειξη ότι διαφωνεί; Ακόμα περιμένω.

2) «Βγήκε ο γάιδαρος να πει τον πετεινό κεφάλα!» Το ποιος διαστρεβλώνει την Γραφή μπροστά στα μάτια μας, και θεολογικά αγράμματος να είναι κανείς, μπορεί να το διαπιστώσει και μόνος του αν μελετήσει την Καινή Διαθήκη και μόνο. Οι «Ορθόδοξοι» θεολόγοι σας παπαγαλίζουν με κλειστά μάτια αυτά που είπαν πριν από αυτούς οι διάφοροι εκκλησιαστικοί συγγραφείς. Και οι δύο διαστρεβλώνουν την Γραφή, κάτι που αποδεικνύω. Οποιοδήποτε δικαστήριο θα μου αναγνώριζε το αντικειμενικό δίκιο μου. Αυτοί όλοι λοιπόν, πήραν και παίρνουν στο λαιμό τους όσους θέλουν να ελπίζουν σε αυτούς για την αλήθεια. Αυτούς όλους, «επικατάρατους» τους ονομάζει Ο Κύριος:

Εβδομήκοντα Ιερ.17:5 Επικατάρατος ο άνθρωπος, ος την ελπίδα έχει επ’ άνθρωπον και στηρίσει σάρκα βραχίονος αυτού επ’ αυτόν, και από κυρίου αποστή η καρδία αυτού·

Βάμβας Ιερ.17:5 Ούτω λέγει Κύριος· Επικατάρατος ο άνθρωπος, όστις ελπίζει επί άνθρωπον και κάμνει σάρκα βραχίονα αυτού και του οποίου η καρδία απομακρύνεται από του Κυρίου.

(Φίλε αναγνώστη, θέλεις να είσαι επικατάρατος;)

Έτσι θερίζετε όλοι την ίδια στείρα θρησκεία, μία γεμάτη θαυματουργά κόκκαλα νεκρών, εμφανίσεις νεκρών ανθρώπων (λεγόμενων «αγίων»), μαύρα ράσα, περίτεχνους ναούς με όλα τα βλάσφημα παραμύθια που τα συνοδεύουν και που αποκοιμίζουν τους συμπατριώτες μου μακριά από το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού.

 

Σχόλια: Με αυτό όλο το «καπνογόνο» προσπαθεί να αμαυρώσει την απάντησή μου.

1) Μιλάει για δική μου παρερμηνεία, ενώ δεν έχει καμία απόδειξη για αυτό, αλλά σου λέει Πόσοι θα το καταλάβουν;… Οι εκτενείς αναλύσεις αυτών των κειμένων είναι για να αναδείξουν πόσο το βάθος σκότους των διαστρεβλώσεών σας. Τέτοιες αναλύσεις δεν κάνατε ούτε στον ύπνο σας για αυτό και είστε «Ορθόδοξος»! Αλλά αντί να ευχαριστήσετε Τον Θεό που σας έδειξα την τόση μεγάλη διαστρέβλωση των θεολόγων σας επί των συγκεκριμένων «πατέρων» και να σιωπήσετε τουλάχιστον με ταπείνωση, βγαίνετε εδώ και λέτε ψέματα για να κρατήσετε «ησυχασμένη» την μάζα στην ομάδα σας.

2) Δείτε αυτό το «ή με παραπλήσια της ίδιας περιόδου (κείμενα)». «Μεθερμηνευόμενο»: ουσιαστικά θέλει να διαστρεβλώσω αυτά που λένε κάποιοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς κάνοντας χρήση λεγόμενων άλλων εκκλησιαστικών συγγραφέων της ίδιας περιόδου τα οποία ή α) και τα νοήματα αυτών έχουν διαστρεβλώσει οι «ορθόδοξοι» ή β) είναι πλανεμένα από μόνα τους βάσει της ΚΔ.

3) α) Ονομάζει «βαττολογία» τα διάφορα ριζωμένα στην αλήθεια επιχειρήματά μου, επιχειρήματα που μάλιστα από διάφορες γωνίες (και όχι μόνο μία!) καταρρίπτουν τις καταχρήσεις που κάνει στους εκκλησιαστικούς συγγραφείς και στην Γραφή. Αντί να δει την βαρύτητα όλων των επιχειρημάτων, ένα ένα, και όλα μαζί, επιλέγει να τα ονομάσει «βαττολογία». Όσοι διαβάσατε την απάντησή μου εκείνη, ξέρετε ότι είναι δόλιο το σχόλιό του.

Β) Ονομάζει «υποκειμενική βαττολογία» την χρήση της απλής λογικής στην οποία όλοι μπορούν να συμφωνήσουν, που ευκόλως καταρρίπτει τον τρομερό και παράλογο «νομικισμό» της «Ορθοδοξίας».

 

Σχόλιο: 1) Ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο του κ.Μπαφίτη είναι να μου λέει ακριβώς, αυτό που το λέω παρά τέταρτο. Απέδειξα ότι οι «Ορθόδοξοι» επιλέγουν όποιον «πατέρα» τους εξυπηρετεί, όποτε όμως τους εξυπηρετεί,  και τώρα έρχεται -έχοντας διαπιστώσει ο ίδιος από τα λεγόμενα μου ότι πράγματι έτσι είναι- να πει ότι εγώ είμαι αυτός που κάνει επιλεκτική χρήση των λόγων τους αναλόγως δήθεν τι με εξυπηρετεί. Ευτυχώς θα υπάρχουν πάντα τα κείμενά μου να διαψεύδουν τα λόγια σας αυτά. Δεν έκανα λοιπόν καμία επιλεκτική χρήση πατερικών χωρίων. Αναφέρθηκα α) σε αυτά που παραθέσατε εσείς (!) και β) σε άλλα ελάχιστα έχοντας αναφέρει ότι κάποιοι άλλοι συγγραφείς διαφωνούσαν. Τους δεύτερους αυτούς, τους ανέφερα για να δείξω ότι υπήρχαν διάφορες απόψεις στους πρώτους αιώνες, τίποτε άλλο. Προσέξτε φίλοι ότι τα λέει αυτά ο άνθρωπος που α) παραποιεί (μέσω θεολόγων δηλαδή) όπως έδειξα τα λεγόμενα «πατέρων»(!) για να ταιριάξουν στην θρησκεία του και β) αναφερόταν σε απόψεις των «πατέρων» που θεωρούσε ότι τον βόλευαν, και όχι σε αντίθετες απόψεις των ίδιων που διαψεύδουν την «ορθοδοξία» σε άλλα θέματα.

2) Το «πατέρες που εκφράζουν την πίστη της εκκλησίας» δεν είναι παρά μία κακ-Ορθόδοξη προπαγάνδα, την οποία ήδη κατέρριψα. Οι «πατέρες» εκφράζανε α) τους προηγούμενους που πλανήθηκαν από τους οποίους και παπαγαλίζουν και με «εξουσία»(…), και στην καλύτερη εκδοχή β) τις δικές τους θέσεις, αν και αυτές βάσει της Γραφής άλλοτε ήταν πλανεμένες, άλλοτε όχι.

3) Καλά, θα σας εμπιστευτούμε και θα περιμένουμε να δούμε τα «άσχετα» που μπλέκω J

 

Σχολιά: 1) Πότε να σταματήσω να γελάω και πότε να αρχίσω να κλαίω! Μιλάς ΕΣΥ κ.Μπαφίτη για την δολιότητά μου;; ΕΣΥ;;;; Το ακούσατε αυτό φίλοι; Να τον καλέσεις στον γάμο σου να σου πει και του χρόνου! Αξιολύπητο.

2) Λέει «αν θέλαμε να γράψουμε για όλα αναλυτικά τα χωρία…» και θα το συμπληρώσω, ούτε μία παράγραφο(!) δεν θα μπορούσατε να γράψετε εν αληθεία. Όλα σας τα λόγια είναι στρεβλά, όπως του Διαβόλου και πλέον υπάρχουν οι αποδείξεις και ο κόσμος μπορεί να φυλαχτεί.

3) Επειδή δεν μπορούσε να απαντήσει στα τόσα ξεκάθαρα και αληθινά επιχειρήματά μου, επιχειρήματα κοινής λογική και Αγίας Γραφής, μας λέει ότι ετούτη εδώ η απάντησή του είναι «μια απλή εργασία»… J Τι ωραία! Τι βολικά! Δηλαδή άλλη μία «απλή εργασία» όπως το αρχικό άρθρο που μπάζουν από παντού. Από την άλλη, με την χάρη Του Κυρίου έκατσα και εγώ με την –αν το θέλετε- «απλή μου εργασία» και κατέστρεψα κάθε ψευδές σας επιχείρημα.

4) Ονομάζει στην συνέχεια τον εαυτό –ως ταπεινός που δήθεν είναι- «μη ειδικό», διότι όπως λέει τα λάθη μου «είναι λάθη και του όλου Προτεσταντικού οικοδομήματος» και δεν μπορεί να απαντήσει. Αυτός όμως ο… όποτε βολεύει «μη ειδικός» έχει δική του ιστοσελίδα και ονομάζεται «Exprotestant». Κατά τα άλλα… τώρα μας λέει… ότι είναι «μη ειδικός». Πάντως, θα συμφωνήσω κατά μία έννοια ότι αποδείχτηκε μη ειδικός επί της αλήθειας, επί της Γραφής, επί των «πατέρων», επί της κοινής λογικής, αλλά ειδικός στην δολιότητα και στην στρέβλωση αυτών… όλα αυτά με στοιχεία.

5) Και μετά λέει το εξής μοναδικό: «Για όλα αυτά, υπάρχουν ειδικές πανεπιστημιακές μελέτες και διδακτορικές διατριβές.»

 J J J Καταλάβατε; Εννοεί «Ορθόδοξες» πανεπιστημιακές μελέτες και διδακτορικές διατριβές ή οπαδών αυτών. Τους είδαμε τους θεολόγους σας. Δηλαδή θα πρέπει να είμαστε πλανεμένοι ειδικοί για να κατανοήσουμε και τα απλά που συζητάμε!!!! Μάλιστα αυτοί χρειάζονται για να απαντήσουν αυτά που γράφω;! Ουσιαστικά αναγνωρίζει ότι δεν μπορεί να απαντήσει, μάλιστα σε πράγματα απλά, διότι θα πρέπει να αναγνωρίσει ότι είναι σωστά τα όσα λέω. Από την άλλη, αυτούς τους «Ορθόδοξους»… ειδικούς, μην τους πιστεύετε και μην σας πτοούν! Ανίσχυρα είναι όλα τα επιχειρήματά τους μπροστά στην Αγία Γραφή για αυτό και καταφεύγουν στο να διαστρέφουν την Αγία Γραφή.

    Αυτά βέβαια, είναι λογικά μέχρι ενός σημείου για έναν «Ορθόδοξο» άνθρωπο αποξενωμένο από την χάρη Του Θεού εν Χριστώ Ιησού, μη (Άγιο) Πνεύμα έχοντα (το οποίο υποτίθεται έλαβε όταν βαπτίστηκε μωρό…). Αυτοί λοιπόν όλοι οι «ειδικοί», σας πήρανε στο λαιμό και θα συνεχίσουν να σας παίρνουν μέχρι την δεύτερη Έλευση Του Κυρίου. Αυτούς θέλετε, όχι την κατά την πρόνοια Του Θεού Καινή Διαθήκη, γενικά την Αγία Γραφή. Δώστε μου όποια «Ορθόδοξη» πανεπιστημιακή μελέτη και διδακτορική διατριβή για ζητήματα που ανέφερα και θα σας δείξω ότι θεολογικά ΜΠΑΖΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ βάσει της Αγίας Γραφής και της λογικής.

Αυτά λοιπόν που λέτε κ.Μπαφίτη είναι για εσωτερική κατανάλωση εντός της ξερής θρησκεία σας, εδώ τι τα λέτε; Έχετε επίγνωση που βρίσκεστε και τι κάνουμε; Και όμως έχετε, για αυτό προσπαθείτε μονίμως με ψεύτικες εντυπώσεις να τα βγάλετε πέρα και να ρίξετε καπνό στα μάτια του κόσμου καθώς είναι το μόνο που σας έμεινε.

 

Σχόλια: 1) Δεν υπάρχει θεοσύστατη Χριστιανική «ειδική ιεροσύνη» στην περίοδο της ΚΔ. Δεν υπάρχει επίγειο θυσιαστήριο, πόσο μάλλον πολλά όπως αυτά της «Ορθοδοξίας», ένα σε κάθε ναό σας. Από την άλλη υπάρχει η τελετή της Θείας Κοινωνίας, που όμως βάσει της ΚΔ καμία σχέση δεν έχει με θυσία πιστών προς Τον θεό. Αυτά όλα τα απέδειξα αναλυτικότατα, αφήνοντας σας χωρίς κανένα περιθώριο διαφυγής.

2) Μας λέτε ότι θα απαντήσετε «ουσιαστικά στην καρδιά της επιχειρηματολογίας» μου, διότι ΞΕΡΕΤΕ ότι δεν μπορέσατε μέχρι στιγμής να απαντήσετε στα επιχειρήματά μου. Η καρδιά της επιχειρηματολογίας μου είναι η Αγία Γραφή που τόσο σας βασανίζει. Έτσι εδώ, θα προσπαθήσετε να μας πείσετε ότι κάτι υπάρχει, ενώ όλοι θα βλέπουμε ότι δεν υπάρχει.

Αντί να τρώτε χρόνο με τα πιο πάνω και τα ακόλουθα γεμίζοντας σελίδες, γιατί δεν μπαίνετε κατευθείαν στο ψητό. Μήπως δεν ταλαιπωρήσατε αρκετά τους αναγνώστες; Τώρα θα μας πείτε για τον «άξονα» στον οποίο θα κινηθείτε… J J )

 

Σχόλια: 1) Ξαφνικά ο «μη ειδικός/οί» θα τεκμηριώσει ότι η αρχαία εκκλησία δεν πίστευε όπως πιστεύουν οι Διαμαρτυρόμενοι Χριστιανοί.

2) Η αρχαία Εκκλησία με την διδασκαλία και τις πρακτικές της, βρίσκετε -κατά την πρόνοια Του Θεού- για όλους να την βρουν, στην Καινή Διαθήκη. Πιο «αρχαία» λοιπόν και πιο αληθινά ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ! Αυτό αν καταλάβουν οι Έλληνες (για αρχή) συμπατριώτες μου, και μελετήσουν την ΚΔ,  ΔΕΝ ΘΑ ΔΕΧΟΝΤΑΙ να είναι «Ορθόδοξοι», αλλά σκέτο… Χριστιανοί.

3) Αποδεικνύεται ότι καμία σχέση δεν έχει η «Ορθόδοξη» θρησκεία με την «Εκκλησία εξ αρχής»! Έλεος! Φίλε αναγνώστη, μην πιστεύεις εμένα, αλλά πάρε μία Καινή Διαθήκη (Ο Θεός που σου την προμήθευσε δεν θα σε εγκαταλείψει στην ειλικρινή έρευνα της αλήθειας Του, αλλά θα σου σταθεί) στην δημοτική ή και με αρχαίο κείμενο δίπλα (ακόμα καλύτερα/χωρίς να έχει σχολιασμούς), ταπεινώσου μπροστά στον Τριαδικό Θεό με προσευχή και ζήτα Του να σε οδηγήσει στην δική Του αλήθεια και ως δικός Του μαθητής πλέον άρχισε κάθε μέρα σελίδα-σελίδα να την μελετάς. Αν σκεφτείς τι πιστεύει η «Ορθοδοξία» για διάφορα θέματα, τι βαρύτητα δίνει σε αυτά, αν ένα πράγμα καταλάβεις μόνο, αυτό θα είναι πόσο απέχει η «Ορθόδοξη» θρησκεία από τον ανόθευτο Χριστιανισμό Του Κυρίου και των αποστόλων Του, του πρώτου αιώνα. Τα υπόλοιπα όλα, θα είναι άναυδες κραυγές, καπνός, αντιπερισπασμός από τον εχθρό της ψυχής σου. Μείνε σε αυτά που διαβάζεις, διότι με αυτά θα σε κρίνει Ο Θεός, και θα έρθει η στιγμή που ο Θεός θα κάνει τα υπόλοιπα για την σωτηρία σου και την ζωή σου. Μην αφήσεις να σε εκφοβίσουν οι «Ορθόδοξοι» λέγοντας σου ότι έξω από την θρησκεία τους δεν υπάρχει σωτηρία, ΕΙΝΑΙ ΨΕΜΑ ΤΟΥ ΣΑΤΑΝΑ ΑΥΤΟ. Τα ίδια ακριβώς λένε και οι δήθεν «μάρτυρες του Ιεχωβά»! Ακόμα και για αυτό μπορείς να προσευχηθείς στον Κύριο Ιησού Χριστό για να σε οδηγήσει σε Χριστιανική συνάθροιση πιστών που –με όποια τυχόν προβλήματα ή δυσκολίες- πάσχουν να έχουν όσο το δυνατόν τον ανόθευτο Χριστιανισμό Του.

 

Θυμίζω ότι τα λόγια σε παρένθεση με κόκκινο εντός του κειμένου του κ.Μπαφίτη θα είναι επίσης δικά μου σχόλια. Το κάνω αυτό θέλοντας όσο γίνεται να μην διακόπτω οπτικά την παράγραφό του και όταν συνήθως δεν πρόκειται να δώσω μεγάλο σχόλιο σχετικά με κάτι που λέει.

 

Δεν έχει νόημα στην συνέχεια να δώσω πάλι τις ίδιες απαντήσεις που ήδη έδωσα στην προηγούμενη απάντησή μου πάλι εδώ, εκτός αν το κρίνω αναγκαίο. Όσοι διαβάσατε την προηγούμενη εργασία/απάντηση θα τις θυμηθείτε και θα συμφωνήσετε ότι καλώς κάνω και δεν επαναλαμβάνομαι. Έτσι θα γλιτώσω εσάς και εμένα από ανώφελο κόπο και σπατάλη χρόνου.

 

Σχολιασμός: Ορθά κατάλαβαν ότι πρέπει να φάνε την σάρκα και να πιούνε το Αίμα Του, αλλά όχι με την σωστή έννοια για αυτό και σκανδαλίστηκαν! Ουσιαστικά τους διορθώνει(!) στα εδ.60-63:

Ιωάν.6:52-53, 58-63 / 52 Εμάχοντο λοιπόν προς αλλήλους Ιουδαίοι, λέγοντες· Πως δύναται ούτος να δώση εις ημάς να φάγωμεν την σάρκα αυτού; 53 Είπε λοιπόν εις αυτούς ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν δεν φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και πίητε το αίμα αυτού, δεν έχετε ζωήν εν εαυτοίς…(θυμίζω ότι Ο Ίδιος ήταν μπροστά τους και τους έλεγε ότι έπρεπε να φάνε από Τον Ίδιο, όχι από τον άρτο και οίνο δήθεν της ΘΚ!)…………58 Ούτος είναι ο άρτος ο καταβάς εκ του ουρανού, ουχί καθώς οι πατέρες σας έφαγον το μάννα και απέθανον· όστις τρώγει τούτον τον άρτον (ποιον άρτο κ.Μπαφίτη;) θέλει ζήσει εις τον αιώνα. 59 Ταύτα είπεν εν τη συναγωγή, διδάσκων εν Καπερναούμ. 60 Πολλοί λοιπόν εκ των μαθητών αυτού ακούσαντες, είπον· Σκληρός είναι ούτος ο λόγος· τις δύναται να ακούη αυτόν; 61 Νοήσας δε ο Ιησούς εν εαυτώ ότι γογγύζουσι περί τούτου οι μαθηταί αυτού, είπε προς αυτούς· Τούτο σας σκανδαλίζει; 62 εάν λοιπόν θεωρήτε τον Υιόν του ανθρώπου αναβαίνοντα όπου ήτο το πρότερον; 63 το πνεύμα είναι εκείνο το οποίον ζωοποιεί, η σαρξ δεν ωφελεί ουδέν· οι λόγοι, τους οποίους εγώ λαλώ προς εσάς, πνεύμα είναι και ζωή είναι.

Ο Κύριος και σε άλλη περίσταση πάλι στο ίδιο Ευαγγέλιο δεν εξηγεί τι ακριβώς εννοεί και τους αφήνει να καταλάβουν ό,τι θέλουν, αν και πάλι αφήνει να εννοηθεί ότι λάθος κατάλαβαν π.χ. διαβάζουμε την περίπτωση του Νικόδημου:

 

Joh 3:3-12  Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν· Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή άνωθεν, δεν δύναται να ίδη την βασιλείαν του Θεού. 4 Λέγει προς αυτόν ο Νικόδημος· Πως δύναται άνθρωπος να γεννηθή γέρων ων; μήποτε δύναται να εισέλθη δευτέραν φοράν εις την κοιλίαν της μητρός αυτού και να γεννηθή; 5 (Δείτε τώρα πως απαντάει Ο Κύριος αινιγματικά παρόλο το «αληθώς, αληθώς..») Απεκρίθη ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σοι λέγω, εάν τις δεν γεννηθή εξ ύδατος και Πνεύματος, δεν δύναται να εισέλθη εις την βασιλείαν του Θεού. 6 Το γεγεννημένον εκ της σαρκός είναι σαρξ και το γεγεννημένον εκ του Πνεύματος είναι πνεύμα. 7 Μη θαυμάσης ότι σοι είπον, Πρέπει να γεννηθήτε άνωθεν. 8 Ο άνεμος όπου θέλει πνέει, και την φωνήν αυτού ακούεις, αλλά δεν εξεύρεις πόθεν έρχεται και που υπάγει· ούτως είναι πας, όστις εγεννήθη εκ του Πνεύματος. 9 Απεκρίθη ο Νικόδημος και είπε (Έχοντας πάρει –όπως βλέπουμε- μία θολή απάντηση) προς αυτόν· Πως δύνανται να γείνωσι ταύτα; 10 Απεκρίθη ο Ιησούς και είπε προς αυτόν· Συ είσαι ο διδάσκαλος του Ισραήλ και ταύτα δεν εξεύρεις; 11 Αληθώς, αληθώς σοι λέγω ότι εκείνο το οποίον εξεύρομεν λαλούμεν και εκείνο το οποίον είδομεν μαρτυρούμεν, και την μαρτυρίαν ημών δεν δέχεσθε. 12 Εάν τα επίγεια σας είπον και δεν πιστεύητε, πως, εάν σας είπω τα επουράνια, θέλετε πιστεύσει;

(Ξέρω τι σημαίνουν όλα αυτά τα λόγια Του και γιατί απάντησε έτσι συγκεκριμένα, αλλά δεν θα αναφερθώ εδώ σχετικά, όποιος θέλει ας το μελετήσει∙ τα έχω αναλύσει και στο βιβλίο μου.)

Μήπως και εδώ κ.Μπαφίτη επειδή δεν του απάντησε ξεκάθαρα στην ερώτησή του, να είχε δίκιο ο Νικόδημος πιστεύοντας ότι Ο Κύριος κυριολεκτούσε λέγοντάς του ότι πρέπει να ξαναμπεί μέσα στην κοιλιά της μάνα τους και να ξαναγεννηθεί(εδ.4); Όχι βέβαια. Την ίδια τακτική χρησιμοποιεί και στο Ιώαν.6, δηλαδή της έμμεσης απάντησης και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε, και έτσι έπρεπε να καταγραφεί. Όποιος όχι, θα μπορούσε να Τον βρει σε άλλη στιγμή και να Τον ρωτήσει ξανά.

 

Σχόλια: Άντε πάλι.

1) Προσέξτε ότι χρησιμοποιεί τον Χρυσόστομο («Ώστε, δεν τα λέει μεταφορικά…») για να μας κάνει να μην δεχτούμε την ερμηνεία κοινής λογικής.

2) Πάντα παραλείπετε τα συμφραζόμενα λες και οφείλουμε να σας εμπιστευτούμε, ειδικά μετά από τόσα κόλπα και καταχρήσεις.

3) Έτσι το έψαξα και αυτό –όπως πάντα θα κάνω- και τι βρήκα λέτε φίλοι;;

Α) Έκοψε τα λόγια του Χρυσόστομου σκοπίμως ή αυτός ή οι «Ορθόδοξοι» θεολόγοι του (δεν γίνεται συνεχώς να κάνουν λάθος!), διότι τα λόγια του ήταν (δείτε αυτά που παρέλειψε σε έντονο και με μετάφραση δική μου μέχρι τα λόγια που παρέθεσε):

«Η γαρ σάρξ μου αληθής έστι βρώσις, και το αίμα μου αληθής έστι πόσις. Τι έστιν ο λέγει; Ή τούτο βούλεται ειπείν, ότι αληθής βρώσις αυτή έστιν η ψυχήν σώζουσα∙ ή πιστώσασθαι αυτούς περί των ειρημένων, ώστε μη νομίζειν αίνιγμα είναι το ειρημένων και παραβολήν, αλλ’ ειδέναι ότι πάντως δει φαγείν το σώμα.»

 

Κόψατε λοιπόν τα λόγια του που προηγούνται (τα οποία έβαλα σε υπογράμμιση εδώ) διότι δείχνουν ότι λέει την γνώμη/ερμηνεία του ο Χρυσόστομος, όχι κάποια εκκλησιαστική διδαχή (δεν επικαλείται και κάποιον άλλον εκκλ.συγγραφέα) που δήθεν παρέλαβε όπως εσείς θέλετε να προβάλετε. Αυτό φαίνεται από το πώς απαντάει ο ίδιος στην ερώτησή του λέγοντας: «Είτε ήθελε να τους πει ότι αληθινή τροφή είναι αυτή που σώζει την ψυχή, ή….» Έτσι λοιπόν όπως το θέτει, δεν ήταν σίγουρος, κάτι λογικό διότι δεν είναι και από τα πιο εύκολα χωρία.

Αυτά τα λόγια που παρέλειψε ο κ.Μπαφίτης, θα τα βρείτε έτσι, δηλαδή χωρίς τα λόγια που προηγούνται, στις περισσότερες αν όχι σε όλες τις «Ορθόδοξες» ιστοσελίδες! Τυχαίο; Μόνο αν δεν γινότανε συνεχώς! Και έτσι πάλι εκπληρώνεται μπροστά στα μάτια μας το Ματθ.15:14:

«….τυφλός δε τυφλόν εάν οδηγή, αμφότεροι εις βόθυνον πεσούνται.»

Πόσες φορές άραγε θα δούμε το ίδιο το έργο;…

Πέραν αυτού όμως, συμβαίνει και πάλι να συμφωνώ με τα λόγια του Χρυσόστομου, και με το δεύτερο μέρος και με το πρώτο που παρέλειψε. Ποιος είπε ότι ο Ιησούς δεν λέει ότι το Σώμα του είναι τροφή;!; Εγώ; Να μας το δείξετε κ.Μπαφίτη! Το θέμα είναι με ποια έννοια Ο Κύριος έβλεπε το Σώμα Του ως τροφή στην συγκεκριμένη περίσταση! Την εξήγηση, σας την έδωσα και όλοι μπορούν να την διαβάσουν. Αλλά και θα σας δώσω τα λόγια του Ιδίου Του Κυρίου:

Ιωάν.6:51 Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων(Τέτοιος ήταν εκείνη την στιγμή μάλιστα!), ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου.

 

Οπότε, πάλι πάτε να μου χρεώσετε ένα ψεύτικο επιχείρημα που δεν έχει να κάνει με την θέση μου! Επειδή όμως δεν μπορείτε να βρείτε λάθος στην συλλογιστική μου «δραπετεύετε» επεκτεινόμενος στην Διαμαρτύρηση.

Β) Ενώ επικαλείται τον Χρυσόστομο κάνοντας επί της ουσίας κατάχρηση των λόγων του όπως τα παραθέτει, εφόσον μας κρύβει ότι μας λέει απλά την γνώμη του για την οποία δεν ήταν απόλυτος, κάνει και κάτι άλλο. Αποσιωπά ή αγνοεί το γεγονός ότι ΚΑΜΙΑ σύνδεση που κάνει ο ίδιος δεν κάνει Ο Χρυσόστομος μεταξύ Θείας Κοινωνίας και των λόγων «Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. 55 Διότι η σαρξ μου αληθώς είναι τροφή, και το αίμα μου αληθώς είναι πόσις.» Αντιθέτως, όπως εγώ, και ο Χρυσόστομος εξηγεί, ότι το όλο αυτό κεφάλαιο στο Ευαγγέλιο του Ιωάννη μας φανερώνει ότι Ο Κύριος μέσω του λόγου, γενικά περί των μυστηρίων, προσπαθεί να τους πείσει για το αναγκαίο «του πράγματος» αυτών: (τα υπογραμμισμένα σε κόκκινο και μπλε είναι τα λόγια που προηγούνται των λόγων που παρέλειψε ο κ.Μπαφίτης):

«Επειδή γαρ έλεγεν, ότι Ο τρώγων εκ του άρτου τούτου ουκ αποθανείται εις τον αιώνα∙ εικός δε ην αυτοίς προσστήναι τούτο, καθώς και πρότερον έλεγον, Αβραάμ απέθανε, και οι προφήται απέθανον, και πως συ λέγεις, ου μη γεύσαται θανάτου; την ανάστασιν έθηκε, λύων το ζητούμενο, και δηλών ότι ουκ αποθανείται εις τέλος. Συνεχώς δε στρέφει τον περί των μυστηρίων λόγον, δεικνύς του πράγματος το αναγκαίον, και ότι αυτό πάντως γενέσθαι δει. Η γαρ σαρξ μου αληθής έστι βρώσις, και το αίμα μου αληθής έστι πόσις. Τι έστιν ο λέγει; Ή τούτο βούλεται ειπείν, ότι αληθής βρώσις αυτή έστιν η ψυχήν σώζουσα∙ ή πιστώσασθαι αυτούς περί των ειρημένων, ώστε μη νομίζειν αίνιγμα είναι το ειρημένων και παραβολήν, αλλ’ ειδέναι ότι πάντως δει φαγείν το σώμα.»

 

…αλλά και για τον συσχετισμό αυτών «των πραγμάτων» με την ανάσταση μας λέει πιο κάτω σχολιάζοντας ο Χρυσόστομος το εδ.58 όπου πάλι μας δείχνει τι διακρίνει στα λόγια Του Κυρίου, δηλαδή τίποτε περί ΘΚ (!), αλλά περί ανάσταση:

«Ουτός έστιν ο άρτος ο εκ του ουρανού καταβάς∙ ου καθώς έφαγον οι πατέρες υμών το μάννα και απέθανον. Ο τρώγων τούτον τον άρτον, ζήσει εις τον αιώνα. Συνεχώς το αυτό περιστρέφει, ώστε αυτό εντυπώσαι τη των ακουόντων διανοία (έσχατη γαρ τις ην διδασκαλία η περί τούτων), και το περί αναστάσεως δόγμα πιστώσαι, και το περί ζωής αιωνίου. Διό και την ανάστασιν προστίθησην, ομού μεν επειδή είπε, ζωής αιωνίου, ομού δε δεικνύς ότι ου νυν εστίν αυτή, αλλά μετά την ανάστασιν. Και πόθεν ταύτα δήλα, φησίν; Από των Γραφών. Πανταχού γαρ αυτούς εκεί παραπεμπεί, παρ’ αυτών κελεύων ταύτα μαθείν. Ειπών δε, Ζωήν δίδους τω κόσμου, και εις ζήλον αυτούς ενάγει, ώστε καν αλγήσαντας επί τω άλλους απολαύειν της δωρεάς, μη μείναι έξω. Συνεχώς δε αναμιμνήσκει του μάννα, και το διάφορον παριστάς, και αυτούς εις πίστιν ενάγων.»

 

Θυμίζω πάλι τα λόγια Του Κυρίου:

Ιωάν.6:51 Εγώ είμαι ο άρτος ο ζων (Τέτοιος ήταν εκείνη την στιγμή μάλιστα!), ο καταβάς εκ του ουρανού. Εάν τις φάγη εκ τούτου του άρτου, θέλει ζήσει εις τον αιώνα. Και ο άρτος δε τον οποίον εγώ θέλω δώσει, είναι η σαρξ μου την οποίαν εγώ θέλω δώσει υπέρ της ζωής του κόσμου.

Η θυσία Του Σώματός Του πάνω στον σταυρό έγινε αιτία να αναστηθούν οι πιστοί σε αιώνια ζωή κοντά Του.

 

4) Σχετικά με το «μεταφορικά» που λέτε είχα γράψει μεταξύ πολλών(!):

__________________________________________________________________________________

 

   

Δεν είναι ξεκάθαρα τα συμπεράσματα που βγαίνουν από το ίδιο το Ευαγγέλιο;; Και ο Χρυσόστομος θα συμφωνούσε μαζί μου. Αλλά μου αρκεί και μου περισσεύει να συμφωνεί μαζί μου η η ΚΔ και κοινή λογική!

 

Σχόλιο: Τι είναι αυτά που λέτε;;

1) Τα λόγια του εδαφίου 63 σκοπό έχουν να πουν ότι πρέπει να κατανοήσουν τα λόγια Του με διαφορετικό τρόπο ώστε να μην σκανδαλίζονται. Αυτοί θεώρησαν ότι α) τους έλεγε ότι πρέπει κυριολεκτικά να φάνε Τον Ιησού β) ως τον άρτο που γνώριζαν από την ΠΔ που κατέβαινε από τον ουρανό, για αυτό και σκανδαλίστηκαν με τον «σκληρό» λόγο Του. Διαβάζουμε:

Ιωάν.6:52-63 / 52 Εμάχοντο λοιπόν προς αλλήλους Ιουδαίοι, λέγοντες· Πως δύναται ούτος να δώση εις ημάς να φάγωμεν την σάρκα αυτού; 53 Είπε λοιπόν εις αυτούς ο Ιησούς· Αληθώς, αληθώς σας λέγω, Εάν δεν φάγητε την σάρκα του υιού του ανθρώπου και πίητε το αίμα αυτού, δεν έχετε ζωήν εν εαυτοίς. 54 Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου, έχει ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. 55 Διότι η σαρξ μου αληθώς είναι τροφή, και το αίμα μου αληθώς είναι πόσις. 56 Όστις τρώγει την σάρκα μου και πίνει το αίμα μου εν εμοί μένει, και εγώ εν αυτώ. 57 Καθώς με απέστειλεν ο ζων Πατήρ και εγώ ζω διά τον Πατέρα, ούτω και όστις με τρώγει θέλει ζήσει και εκείνος δι' εμέ 58 Ούτος είναι ο άρτος ο καταβάς εκ του ουρανού, ουχί καθώς οι πατέρες σας έφαγον το μάννα και απέθανον· όστις τρώγει τούτον τον άρτον θέλει ζήσει εις τον αιώνα. 59 Ταύτα είπεν εν τη συναγωγή, διδάσκων εν Καπερναούμ. 60 Πολλοί λοιπόν εκ των μαθητών αυτού ακούσαντες, είπον· Σκληρός είναι ούτος ο λόγος· τις δύναται να ακούη αυτόν; 61 Νοήσας δε ο Ιησούς εν εαυτώ ότι γογγύζουσι περί τούτου οι μαθηταί αυτού, είπε προς αυτούς· Τούτο σας σκανδαλίζει; 62 εάν λοιπόν θεωρήτε τον Υιόν του ανθρώπου αναβαίνοντα όπου ήτο το πρότερον; 63 το πνεύμα είναι εκείνο το οποίον ζωοποιεί, η σαρξ δεν ωφελεί ουδέν· οι λόγοι, τους οποίους εγώ λαλώ προς εσάς, πνεύμα είναι και ζωή είναι.

Με το εδ.63 θέλει να τους κάνει να σκεφτούν οι ίδιοι: «Διαφορετικά θέλει να κατανοήσουμε τα λόγια Του αυτά. Δεν μας λέει ότι είναι κυριολεκτικά άρτος ή ότι η σάρκα του είναι κυριολεκτικά τροφή που πρέπει να φάμε για να ζήσουμε, αλλά ότι αυτά που μας λέει έχουν πνευματική/συμβολική/μεταφορική/νοερή διάσταση και σκοπό έχουν την ζωή μας και όχι κυριολεκτικά τον θάνατό Του ώστε να Τον φάμε ή να Τον φάμε ζωντανό!»

Θυμίζω πάλι ότι ΤΙΠΟΤΕ δεν τους λέει περί Θείας Κοινωνίας. Μιλάει για Τον Εαυτό Του ως «άρτος κατεβαίνων» για να θυσιαστεί και να σωθούν όλοι όσοι τον θέσουν μέσα στην καρδιά τους.

2) Αυτό που λέτε σε παρένθεση είναι ΠΑΡΑΛΟΓΟ και θέλετε να μας το παρουσιάσετε ως κανονικό! Ποιος εγγράμματος άνθρωπος θα άκουγε ή θα διάβαζε αυτά τα λόγια: «η γαρ σαρξ μου αληθως εστιν βρωσις και το αιμα μου αληθως εστιν ποσις» και θα σκέφτονταν ότι Ο Τόσο Πνευματικός Ιησούς τους έλεγε να γίνουν κανίβαλοι;!;! Όλοι θα απέδιδαν σε αυτά κάποια μεταφορική σημασία! Αυτοί όμως και αγράμματοι ήταν οι περισσότεροι, και δεν γνώριζαν Τον Ιησού όπως θα έπρεπε, και φυσικά ούτε τα νοήματά Του. Προηγουμένως Τον άκουσαν να τους λέει:

Εδ.35  Και είπε προς αυτούς ο Ιησούς· Εγώ είμαι ο άρτος της ζωής· όστις έρχεται προς εμέ, δεν θέλει πεινάσει, και όστις πιστεύει εις εμέ, δεν θέλει διψήσει πώποτε.

Και τώρα στο εδ.55 τους λέει εμμέσως πως θα γίνει αυτό(«Διότι η σαρξ μου αληθώς είναι τροφή, και το αίμα μου αληθώς είναι πόσις.»), δηλαδή μέσω της θυσίας του όπως είχα δείξει στην προηγούμενη εργασία (δες τετράγωνο πάνω).

Ξέρετε πολύ καλά λοιπόν ότι τα λόγια αυτά μπορείτε να τα δείτε ευκόλως με μεταφορική/ποιητική θα λέγαμε σημασία, τίποτε δεν σας εμποδίζει εκτός από την θρησκεία σας.

3) Ρωτώ: Αυτά δε τα λόγια Του στο εδ.55, δεν περιγράφονται από το εδ.63 μαζί με τα άλλα που προηγούνται πολύ του εδ.55 στο εδ.40-42:

Ιωάν.6:40-42 Και τούτο είναι το θέλημα του πέμψαντός με, πας όστις βλέπει τον Υιόν και πιστεύει εις αυτόν να έχη ζωήν αιώνιον, και εγώ θέλω αναστήσει αυτόν εν τη εσχάτη ημέρα. 41 Εγόγγυζον λοιπόν οι Ιουδαίοι περί αυτού ότι είπεν, Εγώ είμαι ο άρτος ο καταβάς εκ του ουρανού, 42 και έλεγον· δεν είναι ούτος Ιησούς ο υιός του Ιωσήφ, του οποίου ημείς γνωρίζομεν τον πατέρα και την μητέρα; πως λοιπόν λέγει ούτος ότι εκ του ουρανού κατέβην;

4) Ήδη το σχολίασα, αλλά μπορείτε να τα διαβάσετε όλα ξανά σχετικά με το «αληθώς» εδώ, για να δείτε πως μας τρώει τον χρόνο ο κ.Μπαφίτης και πόσο ελπίζει ότι θα ξεχάσετε τις απαντήσεις μου (διαβάστε από το Γ 1. μέχρι 4. -προηγουμένως στο τετράγωνο πάνω είχα παραθέσει ήδη το 1. και 2.).

 

Σχόλια:

1) Δηλαδή κ.Μπαφίτη;; Τι λέει ο Χρυσόστομος αν όχι ότι Ο Κύριος τους λέει να δώσουν άλλη διάσταση σε αυτά που ακούγανε! Σε τι διαφωνώ λοιπόν;; Αυτό λέω!

2) Προσέχτε ότι ο ίδιος ο κ.Μπαφίτης τρέχει να μας προλάβει και να μας τονίσει ότι ο Χρυσόστομος λέει ότι με «πνευματικό» τρόπο πρέπει να γίνουν αντιληπτά τα λόγια Του Κυρίου, διότι ξέρει ο κ.Μπαφίτης ότι ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΚΑΝΑ! Με πνευματικό τρόπο βλέπω τα λόγια Του. Εσείς κ.Μπαφίτη είστε αυτός που τα βλέπει κυριολεκτικά/«σαρκικώς» τα λόγια Του: «η γαρ σαρξ μου αληθως εστιν βρωσις και το αιμα μου αληθως εστιν ποσις» με την διαφορά ότι εσείς δεν σκανδαλίζεστε όπως οι αγράμματοι μαθητές Του. Με αυτά τα λόγια Του, Ο Κύριος μιλάει –όπως έδειξα στην προηγ. απάντησή μου- για την θυσία Του πάνω στον σταυρό, από την οποία, από Tον οποίο(!), όποιοι φάνε πνευματικώς, δια πίστεως, θα ζήσουν στην αιωνιότητα μαζί Του.

 

Σχόλιο: Το θέμα μας είναι η μεταβολή, για την οποία ΤΙΠΟΤΑ δεν λέει η ΚΔ, παρά μόνο μας ζητάει να μείνουμε στα λόγια Του «τούτο είναι…» χωρίς να μας λέει με ποια έννοια «είναι». Αν δεν είχα την θέση που έχω, η επόμενη πιο λογική στην σειρά θέση θα ήταν αυτή των συμβόλων, όχι της μεταβολής, και αυτό όχι λόγω φανατισμού, αλλά για να είμαι πιο κοντά στα δεδομένα.

 

Σχολιασμός: Και αυτή η ερμηνεία του Π.Τρεμπέλα είναι λάθος. Που και σωστή να ήταν δεν θα άλλαζε τίποτα. Για την ακρίβεια λοιπόν το «μη διακρίνων το Σώμα του Κυρίου», δεν αναφέρεται στην τελετή της ΘΚ, αλλά στους αδερφούς, στους αδερφούς που αποτελούν το Σώμα Του Κυρίου. Διαβάζουμε:

Α’Κορ.11:23-29 / 23 Διότι εγώ παρέλαβον από του Κυρίου εκείνο, το οποίον και παρέδωκα εις εσάς, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί καθ' ην παρεδίδετο έλαβεν άρτον, 24  και ευχαριστήσας έκοψε και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον· τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου. 25 Ομοίως και το ποτήριον, αφού εδείπνησε, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου· τούτο κάμνετε, οσάκις πίνητε, εις την ανάμνησίν μου. 26 Διότι οσάκις αν τρώγητε τον άρτον τούτον και πίνητε το ποτήριον τούτο, τον θάνατον του Κυρίου καταγγέλλετε, μέχρι της ελεύσεως αυτού. 27 Ώστε όστις τρώγη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος θέλει είσθαι του σώματος και αίματος του Κυρίου. 28 Ας δοκιμάζη δε εαυτόν ο άνθρωπος, και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου· 29 διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου.

Ενδείξεις ότι το «μη διακρίνων το Σώμα» αναφέρεται στους αδερφούς όχι τον άρτο:

1) Στο. Εδ.26 διαβάζουμε: «Ώστε όστις τρώγη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος θέλει είσθαι του σώματος και αίματος του Κυρίου.»

Τι εννοεί «αναξίως»; Εννοεί ότι όποιος είναι σε αμαρτία, δεν πρέπει να μετέχει στην τελετή. Ποια αμαρτία είχε υπόψη όταν το είπε αυτό; Τα προηγούμενα λόγια που τους είπε μας την φανερώνει:

Α’Κορ.11:17-22 / 17 Ενώ δε παραγγέλλω τούτο, δεν επαινώ ότι συνέρχεσθε ουχί διά το καλήτερον αλλά διά το χειρότερον. 18  Διότι πρώτον μεν όταν συνέρχησθε εις την εκκλησίαν, ακούω ότι υπάρχουσι σχίσματα μεταξύ σας, και μέρος τι πιστεύω· 19  διότι είναι ανάγκη να υπάρχωσι και αιρέσεις μεταξύ σας, διά να γείνωσι φανεροί μεταξύ σας οι δόκιμοι. 20  Όταν λοιπόν συνέρχησθε επί το αυτό, τούτο δεν είναι να φάγητε Κυριακόν δείπνον· 21 διότι έκαστος λαμβάνει προ του άλλου το ίδιον εαυτού δείπνον εν τω καιρώ του τρώγειν, και άλλος μεν πεινά, άλλος δε μεθύει. 22  Μη δεν έχετε οικίας διά να τρώγητε και να πίνητε; ή την εκκλησίαν του Θεού καταφρονείτε, και καταισχύνετε τους μη έχοντας; τι να σας είπω; να σας επαινέσω εις τούτο; δεν σας επαινώ.

Άρα, βλέπουμε ότι τους ελέγχει επειδή στην πράξη δεν λογάριαζαν τους αδερφούς, μάλιστα τους έβαζαν σε δύσκολη θέση καθότι μερικοί ήταν και φτωχότεροι. Σε αυτό το σημείο φέρει στην προσοχή τους την τελετή της ΘΚ στην οποία μετείχαν κάθε φορά που βρισκόντουσαν και τους ρωτάει «ή την εκκλησίαν του Θεού καταφρονείτε, και καταισχύνετε τους μη έχοντας; τι να σας είπω; να σας επαινέσω εις τούτο; δεν σας επαινώ» και συνεχίζει αμέσως να τους φέρει στην προσοχή τους τα ακόλουθα που προφανώς τους διέφευγαν:

23 Διότι εγώ παρέλαβον από του Κυρίου εκείνο, το οποίον και παρέδωκα εις εσάς, ότι ο Κύριος Ιησούς εν τη νυκτί καθ' ην παρεδίδετο έλαβεν άρτον,……..

Έτσι φέρνει στην σκέψη του και στην προσοχή τους ότι μερικοί δεν σεβόντουσαν τους αδερφούς, την Εκκλησία Του Θεού, που είναι Σώμα Του Κυρίου. Έτσι μέχρι στιγμής έχουμε την πρώτη ένδειξη ότι το «μη διακρίνων το Σώμα» αναφέρεται στους αδερφούς και όχι στο Σώμα/άρτο της τελετής. Δηλαδή δεν διέκριναν ότι ήταν σε αμαρτία απέναντι στο Σώμα Του Κυρίου, τους αδερφούς, για αυτό και όταν θα έτρωγε κάποιος από αυτούς τον άρτο και θα έπινε τον οίνο, ουσιαστικά έτρωγε και έπινε την κατάκρισήν του, διότι: «ένοχος θέλει είσθαι του σώματος και αίματος του Κυρίου»!

2) Όλα τα λόγια μέχρι το «μη διακρίνων το Σώμα» ΚΑΜΙΑ αναφορά ή υπαινιγμό δεν έχουν ώστε να καταλάβουμε κάποια αμαρτία απέναντι στα ίδια αυτά τα στοιχεία αν δεν τα διακρίνουμε για αυτό που είναι, αλλά μόνο αμαρτία απέναντι στους αδερφούς πριν ή κατά την λήψη αυτών. Προσέχτε αυτήν την διάκριση.

3) Από το εδ.17 μέχρι το 22 μας μιλάει για την αμαρτία μερικών που δεν σεβόντουσαν τους αδερφούς. Από το εδ.23-26 μας μιλάει για την τελετή της ΘΚ. Από το εδ.27 και μετά τους προειδοποιεί να μην είναι σε αμαρτία όταν παίρνουν ΘΚ. Ποια αμαρτία όμως μέχρι στιγμής λοιπόν κάνει τους πιστούς ανάξιους να μετέχουν στην ΘΚ; Η αμαρτία προς τους αδερφούς! Βάσει αυτών, τους προειδοποιεί:

27 Ώστε όστις τρώγη τον άρτον τούτον ή πίνη το ποτήριον του Κυρίου αναξίως, ένοχος θέλει είσθαι του σώματος και αίματος του Κυρίου.

Μέχρι στιγμής, δεν μπορεί να εννοηθεί ΚΑΜΙΑ άλλη αμαρτία από αυτήν προς τους αδερφούς. Ναι ή όχι; Η απάντηση φυσικά είναι ΝΑΙ. Έτσι, αυτός που είναι σε αμαρτία απέναντι στους αδερφούς, θα πρέπει να θεωρήσει τον εαυτό του ανάξιο να μετάχει στην ΘΚ, αλλά αν και πάλι μετέχει τότε να ξέρει ότι είναι πλέον ένοχος απέναντι στο Σώμα και Αίμα Του Κυρίου όταν αυτός τα πάρει μέσα του. Ρωτώ, η ενοχή του που βασίζεται μέχρι στιγμής, στο ότι δεν διακρίνει την πραγματικότητα των δύο στοιχείων ή επειδή στέκεται αναξίως απέναντι στους αδερφούς; Φυσικά το δεύτερο, διότι μόνο για αυτό μιλάει. Δείτε το ξανά.

4) Στην συνέχεια τους λέει πάλι κάτι που επισφραγίζει ότι τα προηγούμενα αφορούν την αμαρτία προς τους αδερφούς. Διαβάζουμε:

28 Ας δοκιμάζη δε εαυτόν ο άνθρωπος, και ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου·

Το είδατε; Λέει: «Ας δοκιμάζει δε εαυτόν ο άνθρωπος». Σχετικά με τι μέχρι στιγμής; Σχετικά με το πως στέκεται απέναντι στους αδερφούς. Άρα, εξετάζει την σχέση του πρώτα με τους αδερφούς και αφού δει ότι είναι εντάξει απέναντί τους, τότε: «ούτως ας τρώγη εκ του άρτου και ας πίνη εκ του ποτηρίου». Άρα πάλι βλέπουμε ότι μέχρι στιγμής όλα αφορούν εμάς και την σχέση μας με τους αδερφούς. Γιατί λοιπόν να θεωρήσω ότι το «μη διακρίνων το Σώμα» εννοεί τον άρτο που είναι το Σώμα και να μην δεχτώ αβίαστα την λογική της διήγησης που μας παραπέμπει στην σχέση μας με τους αδερφούς πριν και κατά την ΘΚ;;

5) Και φτάσαμε στα συγκεκριμένα λόγια που θέλουμε να κατανοήσουμε στα συμφραζόμενά τους, αλλά ακόμα και στα πλαίσια της ίδιας της πρότασής τους(!):

29 διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως τρώγει και πίνει κατάκρισιν εις εαυτόν, μη διακρίνων το σώμα του Κυρίου.

Θυμίζω ότι τίποτα δεν προηγήθηκε σχετικά με μία διάκριση ότι ο άρτος είναι το Σώμα Του Κυρίου!

Ερώτηση: Μέχρι στιγμής(εδ.17-22, 27-28), σε τι οφείλεται η «αναξιότητά» του πιστού; Στην αμαρτία του απέναντι στους αδερφούς. Αν όμως «δοκιμάσει τον εαυτόν του» και δει ότι δεν είναι σε αμαρτία απέναντί τους, τότε μπορεί αξίως να μετάσχει στην ΘΚ (εδ.28). Άρα εδώ (εδ.29) λέγοντας «διότι ο τρώγων και πίνων αναξίως» εννοεί τον σε αμαρτία απέναντι στους αδερφούς οπότε μη άξιο να μετάσχει στη ΘΚ (θα δούμε γιατί)! Εφόσον δεν είναι άξιος λοιπόν να μετάσχει στην ΘΚ λόγω της αμαρτίας του απέναντι στους αδερφούς, επιφέρει μέσω της μετοχής του σε αυτήν (την ΘΚ) «κατάκρισην εις εαυτόν» και τώρα μας εξηγεί μόνος του ο Παύλος το «αναξίως» λέγοντας «μη διακρίνων το Σώμα του Κυρίου»!

Αποσαφήνιση:

Το νόημα είναι, όταν δεν σέβεσαι το Σώμα Του Χριστού που βλέπεις, τότε δεν το διακρίνεις όπως Αυτός το διακρίνει, δηλαδή ως Σώμα στο οποίο Ο Ίδιος είναι Κεφαλή. Εφόσον δείχνεις έτσι ασέβεια απέναντι στο Σώμα Του, στην Εκκλησία, στους αδερφούς εν Χριστώ, δεν έχεις κανένα δικαίωμα να μετάσχεις σε μία τελετή που σκοπό έχει την ιδιαίτερη κοινωνία με το Σώμα και Αίμα Του διότι σε αυτή τη τελετή τονίζεται η ενότητα μεταξύ των πιστών ως μέλη του Σώματος Του Κυρίου και έτσι η ενότητά τους με την Κεφαλή αυτού του Σώματος. Αυτό το Σώμα/άρτος και Αίμα/οίνος σε βλέπει και σε κρίνει ως ένοχο απέναντι στα αδέρφια σου και έτσι απέναντι στον Κύριο του Οποίου αποτελούν Σώμα.

Με λίγα λόγια, το «μη διακρίνων το Σώμα» σημαίνει «μη διακρίνων την Εκκλησία, που είναι το Σώμα Του Κυρίου». Όταν κάποιος το κάνει αυτό, ασεβεί απέναντι στον Κύριο και έτσι απέναντι στην ίδια την τελετή.

6) Περεταίρω απόδειξη ότι οι λέξεις «μη διακρίνων το Σώμα» αφορούν την Εκκλησία και όχι τον άρτο, είναι τα ίδια τα λόγια του Παύλου που τα ερμηνεύουν και κλείνει το θέμα! Διαβάζουμε:

Εδ.30-31 Διά τούτο υπάρχουσι μεταξύ σας πολλοί ασθενείς και άρρωστοι, και αποθνήσκουσιν ικανοί. 31  Διότι εάν διεκρίνομεν εαυτούς, δεν ηθέλομεν κρίνεσθαι·

Με άλλα λόγια (εδ.13) «Διότι εάν διακρίνομεν εαυτούς ως Σώμα Του Κυρίου, δεν ηθέλομεν κρίνεσθαι.» δηλαδή ως μέλη του Σώματος και άρα Σώμα Του.

Πάλι λοιπόν βλέπουμε ότι η διάκριση είναι απέναντι στους εαυτούς μας σε σχέση με τα αδέρφια μας και όχι απέναντι στον άρτο ως Σώμα Χριστού κατά την τελετή.

Στο ίδιο πνεύμα φυσικά είναι και τα ακόλουθα λόγια του:

Εδ.33-34  Ώστε αδελφοί μου, όταν συνέρχησθε διά να φάγητε, περιμένετε αλλήλους· 34 εάν δε τις πεινά, ας τρώγη εν τη οικία αυτού, διά να μη συνέρχησθε προς κατάκρισιν. Τα δε λοιπά, όταν έλθω, θέλω διατάξει.

7) Αν και δεν χρειάζεται, και άλλη απόδειξη ότι εννοεί τους αδερφούς λέγοντας «μη διακρίνων το Σώμα» είναι τα λόγια του Παύλου στην ίδια επιστολή, στο προηγούμενο μόλις(!) κεφάλαιο. Δείτε την διάκριση που είχε ο Παύλος και την οποία τους λέει ότι πρέπει να έχουν πριν και κατά την ΘΚ, διαβάζουμε:

Α’Κορ.10:16-17  Το ποτήριον της ευλογίας, το οποίον ευλογούμεν, δεν είναι κοινωνία του αίματος του Χριστού; Ο άρτος, τον οποίον κόπτομεν, δεν είναι κοινωνία του σώματος του Χριστού; 17 διότι εις άρτος, εν σώμα είμεθα οι πολλοί· επειδή πάντες εκ του ενός άρτου μετέχομεν.

Συγκρίνετε τα λόγια σε κόκκινο με το «μη δικαρίνων το Σώμα», αλλά και με το «έαν διακρίνομεν εαυτούς».

Έτσι, εφόσον παίρνεις μέσα σου το Σώμα Του Κυρίου δια του άρτου, γίνεσαι ένα με τα υπόλοιπα μέλη Του Σώματος και αυτά με σένα και όλοι μαζί με την Κεφαλή. Δεν μπορείς να μετέχεις σε αυτόν τον Άρτο και να είσαι σε αμαρτία απέναντί του, δηλαδή απέναντι στο «εν σώμα (που) είμεθα οι πολλοί».

8) Αφού είδατε τι λέει στο προηγούμενο κεφάλαιο, δείτε πως διατηρώντας τον ίδιο ειρμό (με το κεφ.10, και 11) λέει στο επόμενο κεφ.12:

Α’Κορ.12:12 Διότι καθώς το σώμα είναι εν και έχει μέλη πολλά, πάντα δε τα μέλη του σώματος του ενός, πολλά όντα, είναι εν σώμα, ούτω και ο Χριστός·

 

Αλλά και με την ίδια αυτή διάκριση και επίγνωση που είχε ο Παύλος καταγράφει τα ακόλουθα στην Εφεσίους:

Εφ.1:22-23 και πάντα υπέταξεν υπό τους πόδας αυτού, και έδωκεν αυτόν κεφαλήν υπεράνω πάντων εις την εκκλησίαν, 23 ήτις είναι το σώμα αυτού, το πλήρωμα του τα πάντα εν πάσι πληρούντος.

Ο Τρεμπέλας άραγε να το ερμήνευε λάθος από μόνος του το «μη διακρίνων το Σώμα» ή να το πήρε από κάποιον «πατέρα/ες»; Ακόμα χειρότερα αν ισχύει το δεύτερο.

-Συνεχίζει ο κ.Μπαφίτης:

 

Σχόλιο: Α καλά, αφού το λένε οι «Ορθόδοξοι» καθηγητές, τότε μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχα! J Τι είναι αυτά που κάνετε κ.Μπαφίτη; Αλλά και ποιος αμφισβητεί την όποια χρησιμότητα της Διδαχής;;;;;; Γεμίζετε σελίδες απλά, σας έχω μάθει. Δεν γράφετε έκθεση άνθρωπέ μου, είστε σε διάλογο μαζί μου, ακόμα να το εμπεδώσετε;

 

Σχολιασμός: Ακόμα και αυτό το χωρίο, όπως είναι γραμμένο, δεν μου ξεκαθαρίζει σε ποια θυσία αναφέρεται, κάτι που δεν είχα προσέξει σωστά στην προηγούμενη απάντησή μου. Μόνο αν κάποιος αποδέχεται την «Ορθόδοξη» διδασκαλία σχετικά, ίσως το εκλάβει όπως εσείς. Δεν είναι λοιπόν τακτική αυτή αν θέλετε ο άλλος να κατανοήσει και να συμφωνήσει μαζί σας.

Θα μπορούσε δηλαδή το μέρος σχετικά με την «θυσία», να αναφέρεται σε όλη την ώρα την συνάθροισης ως θυσία όπου οι πιστοί θυσιάζουν τον χρόνο τους και έρχονται μαζί για να ευχαριστήσουν και να δοξάσουν Τον Κύριο κ.ά. Ο δε Παύλος γράφει:

Εβρ.13:15 Δι' αυτού λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού.

Επίσης:

Ρωμ.12:1 Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διά των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία

Με τις αρχές αυτών των δύο εδαφίων, κάλλιστα θα μπορούσε το «θυσία» στην Διδαχή να αναφέρεται όπως είπα σε όλη την ώρα της συνάθροισης, όπου οι πιστοί έρχονται για να δοξολογήσουν Τον Κύριο.

Η «κλάση του άρτου» συνδέεται (στην Διδαχή) με ευχαριστία και σε αυτό το σημείο (!) αλλά και σε προηγούμενο σημείο όπου αναφέρεται στο βάπτισμα:

1. Περί δε της ευχαριστίας, ούτως ευχαριστήσατε· 2. πρώτον περί του ποτηρίον· Ευχαριστούμεν σοι, πάτερ ημών, υπέρ της αγίας αμπέλου Δαυίδ του παιδός σου· σοί η δόξα εις τους αιώνας. 3. περί δε του κλάσματος· Ευχαριστούμέν σοι, πάτερ ημών, υπέρ της ζωής και γνώσεως, ης εγνώρισας ημίν δια Ιησού του παιδός σου. σοί η δόξα εις τους αιώνας. 4. ώσπερ ην τούτο το κλάσμα διεσκορπισμένον επάνω των ορέων και συναχθέν εγένετο εν, ούτω συναχθήτω σου η εκκλησία από των περάτων της γης εις την σήν βασιλείαν. ότι σου εστιν η δόξα και η δύναμις δια Ιησού εις τους αιώνας. 5………..

Καμία αναφορά λοιπόν και εδώ: 1) σε ιερείς να τελούν την τελετή! 2) σε προβλεπόμενες λέξεις που θα περιμέναμε να βρούμε όπως «θυσία», ή «θυσιάζουμε» και 3) σε προσευχή στο Άγιο Πνεύμα. ΤΙΠΟΤΑ δεν λέει σχετικά. Η τελετή για τον συγγραφέα ήταν τελετή ευχαριστίας προς τον θεό και αυτό συμφωνεί με την πρακτική που θέσπισε Ο Κύριος. (Μου ήρθε στην σκέψη ο λόγος Του Κυρίου: «…Έλεον θέλω και ουχί θυσίαν…»)

Επιπλέον, αν μείνουμε στο πως ερμηνεύει το «θυσία» ο ίδιος αυτός συγγραφέας της Διδαχής, κάλλιστα θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει:

Α) ότι αναφέρεται σε θυσία οποιουδήποτε είδους(!), πράγμα που επαληθεύεται και από τον Μαλαχία που ο ίδιος επικαλείται για να εξηγήσει το «θυσία»(!!!)

ή

Β) ότι αναφέρεται σε «θυσία» εννοώντας θυσίες γενικότερα όπως έδειξα, από Χριστιανούς Ιουδαίους που είχαν έρθει στον Χριστό όμως κρατούσαν κάποιες παλιές συνήθειες (Λου.2:24/και έτσι η όλη Διδαχή να αναφέρεται σε Ιουδαίους Χριστιανούς), μερικές στις οποίες ο Παύλος μετείχε για να τους δείξει ότι δεν είχε πρόβλημα με αυτές, αλλά με τον σκοπό που τις κάνανε.

Γ) Θα μπορούσε επίσης να ονομάζει «θυσία» τις διάφορες προσφορές για φτωχούς (όπως γίνεται και σε συναθροίσεις Χριστιανών Διαμαρτυρόμενων κάθε Κυριακή) και να τους λέει ότι πρέπει να μην είναι σε αμαρτία, αλλά συμφιλιωμένοι μεταξύ τους, διαφορετικά η θυσία θα ήταν εμπαιγμός, ψεύτικος αυτοεξιλασμός και όχι αποδεκτή από Τον Θεό. Πράγματι και ο Παύλος γράφει:

Φιλιπ.4:18  Έχω όμως πάντα και περισσεύομαι· ενεπλήσθην δεχθείς παρά του Επαφροδίτου τα σταλέντα από σας, οσμήν ευωδίας, θυσίαν δεκτήν, ευάρεστον εις τον Θεόν.

Και:

Εβρ.13:15-16 Δι' αυτού λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού. 16  Την δε αγαθοποιΐαν και το μεταδοτικόν μη λησμονείτε, διότι εις τοιαύτας θυσίας ευαρεστείται ο Θεός.

Θυσία λοιπόν επίσης ονομάζεται η οικονομική ή υλική προσφορά φυσικά και προς τους φτωχούς  ή για τις ανάγκες της εκκλησίας (ιεραποστόλους κ.ά.). Και φυσικά σε μία συνάθροιση όλοι οι πιστοί έρχονται να μετάσχουν από κοινού στην Ευχαριστία προς Τον Θεό, και δοξάζουν αυτόν με ύμνους ή προσευχές, δηλαδή και με «θυσίες αινέσεως»(Εβρ.13:15).

Αυτά όλα δίνουν μία πολύ πιθανή ερμηνεία της χρήσης της λέξης «θυσία» από τον συγγραφέα της Διδαχής που είναι πολύ λογική και πολύ κοντά στις πρακτικές της πρώτης Εκκλησίας όπως αυτές βρίσκονται στην ΚΔ.

 

Από την μύγα ξίγκι ΠΑΝΤΑ προσπαθούν να βγάλουν οι «Ορθόδοξοι», οπότε γιατί να μην κάνουν το ίδιο και με την Διδαχή!...

 

Σχόλιο: Καταρρίφθηκαν αυτά: εδώ και εδώ και εδώ και εδώ

 

Σχόλια: 1) Εκτός αν είστε τυφλός, τα δεδομένα των ίδιων των διηγήσεων κράζουν ότι δεν έχουν εκπληρωθεί ακόμα!! Σταματήστε να λέτε ψέματα, γίνεστε παράλογος σε όποιον έχει διαβάσει τις διηγήσεις/προφητείες αυτές.

2) Είμαι ελεύθερος εν Χριστώ κ.Μπαφίτη. Ξέρω, δεν το πιστεύετε ή δεν το καταλαβαίνετε. ΟΛΟ ΜΟΥ ΤΟ ΆΡΘΡΟ ΜΕΤΑ ΧΑΡΆΣ (!!!) θα το αναιρούσα αν έτσι είχε το πράγμα! ΞΕΡΕΙ Ο Θεός ότι λέω την αλήθεια. Και δεν παραβιάζω τίποτα σε βάρος της αλήθειας όπως κάνετε εσείς συνεχώς, συνεχώς όμως!

 

Σχόλια: 1) Φυσικά η «κλάση του άρτου» συνδέεται με ευχαριστία, διότι ευχαριστούμε τον Κύριο με προσευχή για το άρτο/Σώμα και οίνο/Αίμα Του!

2) Δεν καλείται «θυσία» πουθενά στα Ευαγγέλια ή στην Α’Κορινθίους του Παύλου. Πως τους ξέφυγε, κάτι δήθεν τόσο καθιερομένο;; Ο Χριστός δεν θέσπισε ΚΑΜΙΑ θυσία δική μας προς Τον Θεό, αλλά μία τελετή ανάμνησης και κοινωνίας. Και σίγουρα (!) είναι αρκετοί οι λόγοι να θεωρούμε ότι ούτε ο συγγραφέας της Διδαχής ταυτίζει την ΘΕ με θυσία όπως εξήγησα.

3) Και δεν συνδέεται ΚΑΘΟΛΟΥ η Θεία Ευχαριστία με την προφητεία του Μαλαχία, όπως αναλυτικά και ξεκάθαρα είχα εξηγήσει στην προηγούμενη απάντησή μου (δείτε 4 σχόλια πιο πριν, τα 4 λινκ-«εδώ» που είναι παραπομπές στα λόγια μου σχετικά).

 

Σχόλιο: Μας παραθέτει ολόκληρο το κείμενο της Διδαχής, λες και αυτό είναι υπέρ του… J J ή έτσι θέλει να νομίσουμε ότι νομίζει. Λες και τα υπόλοιπα λόγια εκεί έχουν κάτι άλλο από αυτό που αναλύσαμε σχετικά με την «θυσία». Σκόπιμος ενθουσιασμός...

 

Σχολιασμός: Αμαρτωλά μυστικιστικά παραμύθια. Πάντως, είτε τα λόγια αυτά είναι του Σκρέττα είτε κάποιου εκκλ.συγγραφέα, είναι βλάσφημα όπως λέγονται διότι μιλούν για μία «πραγματική…(έστιν η) εν τω μυστηρίω θυσία του σώματος του Κυρίου», ενώ η θυσία Του Κυρίου μία φορά έγινε και ΤΕΛΟΣ:

Ρωμ.6:10  Διότι καθ' ο απέθανεν, απέθανεν άπαξ διά την αμαρτίαν, αλλά καθ' ο ζη, ζη εις τον Θεόν.

Εβρ.7:27  όστις δεν έχει καθ' ημέραν ανάγκην, ως οι αρχιερείς να προσφέρη πρότερον θυσίας υπέρ των ιδίων αυτού αμαρτιών, έπειτα υπέρ των του λαού· διότι άπαξ έκαμε τούτο, ότε προσέφερεν εαυτόν.

Εβρ.9:25-26  ουδέ διά να προσφέρη πολλάκις εαυτόν (αυτό κάνουν οι «Ορθόδοξοι» κατά την τελετή τους αν και κρύβονται πίσω από λογοπαίγνια και σύγχυση), καθώς ο αρχιερεύς εισέρχεται εις τα άγια κατ' ενιαυτόν με ξένον αίμα· 26  διότι έπρεπε τότε πολλάκις να πάθη από καταβολής κόσμου· τώρα δε άπαξ εις το τέλος των αιώνων εφανερώθη, διά να αθετήση την αμαρτίαν διά της θυσίας εαυτού.

Εβρ.9:27-28 Και καθώς είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο είναι κρίσις, 28  ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς διά να σηκώση τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανή εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν διά σωτηρίαν.

Εβρ.10:10-14  Με το οποίον θέλημα είμεθα ηγιασμένοι διά της προσφοράς του σώματος του Ιησού Χριστού άπαξ γενομένης. 11 Και πας μεν ιερεύς ίσταται καθ' ημέραν λειτουργών και τας αυτάς πολλάκις προσφέρων θυσίας, αίτινες ποτέ δεν δύνανται να αφαιρέσωσιν αμαρτίας· 12 αλλ' αυτός αφού προσέφερε μίαν θυσίαν υπέρ αμαρτιών, εκάθησε διαπαντός εν δεξιά του Θεού, 13  προσμένων του λοιπού εωσού τεθώσιν οι εχθροί αυτού υποπόδιον των ποδών αυτού. 14 Διότι με μίαν προσφοράν ετελειοποίησε διά παντός τους αγιαζομένους.

Α’Πέτ.3:18  Επειδή και ο Χριστός άπαξ έπαθε διά τας αμαρτίας, ο δίκαιος υπέρ των αδίκων, διά να φέρη ημάς προς τον Θεόν, θανατωθείς μεν κατά την σάρκα, ζωοποιηθείς δε διά του πνεύματος·

 

Είναι ο Σατανάς που θέλει να θυσιάσουμε Τον Χριστό ξανά και με οποιοδήποτε τρόπο! Ο Κύριος μας τόσο όμορφα και απλά μας είπε:

Ματθ.26:26-28 Και ενώ έτρωγον, λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκοψε και έδιδεν εις τους μαθητάς και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου· 27 και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας, έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Πίετε εξ αυτού πάντες· 28 διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών.

Πόσο απέχει από αυτό η «Ορθόδοξη» τελετή! Είχα γράψει στην προηγούμενη απάντησή μου σχετικά:

 

Συνεχίζει ο κ.Μπαφίτης:

 

Σχόλιο: Μην J γελάμε J όλοι μαζί J J!!!! 

 

Σχόλιο: Αυτό όπως το παραθέτετε, κάλλιστα θα μπορούσε να σημαίνει ότι μετέχουμε κατά την ΘΚ στην θυσία που έκανε Ο Χριστός βλέποντάς την νοερά, καθώς αυτή αντικατοπτρίζεται ως Σώμα και Αίμα στον άρτο και οίνο, και όχι ότι εμείς κάνουμε μία θυσία προς Τον Θεό. Μετέχουμε νοερά δηλαδή ως παρευρισκόμενοι την μέρα που σταυρώθηκε Ο Χριστός πάνω στον σταυρό, κάτι που ήδη ανέφερα στην προηγούμενη απάντησή μου.

Σε αυτό μου δίνει την εντύπωση ότι και ο Χρυσότομος συμφωνεί. Βρήκα δε τα εξής λόγια του:

«Όταν γαρ ίδης τον Κύριον τεθυμένον, και κείμενον, και τον ιερέα εφεστώτα τω θύματι, και επευχόμενον, και πάντας εκείνω τω τιμίω φοινισομένους αίματι, άρα έτι μετά ανθρώπων είναι νομίζεις, και επί της γης έσταναι, αλλ’ ουκ ευθεώς επί του ουρανούς μετανίστασαι, και πάσαν σαρκικήν διάνοιαν της ψυχής εκβάλλων, γυμνή τη ψυχή και τω νώ καθαρώ περιβλέπεις τα εν ουρανοίς; Ω του θαύματος∙ ω της του Θεού φιλανθρωπίας. Ο μετά του πατρός άνω καθήμενος, κατά την ώραν εκείνην ταις απάντων κατέχεται χερσί, και δίδωσιν αυτόν τοις βουλομένοις περιπτύξαθαι και περιλαβείν. Ποιούσι δε τούτο πάντες διά των οφθαλμών της πίστεως.»

                             (Περί Ιεροσύνης, Βιβλίο 3.4)

Σαν να λέει ότι έβλεπε «με τα μάτια της πίστεως» την θυσία του Χριστού στο σταυρό κατά την ΘΚ και έτσι να μην θεωρεί ότι πρόκειται περί κάποιας θυσίας μας προς Τον θεό, αλλά μία θυσίας που ήδη έχει γίνει και αντικατοπτρίζεται στα δύο στοιχεία, τα οποία τρώγοντάς τα μετέχουμε στην θυσία Του. Αυτήν την κατανόηση μας δίνει και η ΚΔ όπως έδειξα. Δεν ξέρω, εσείς τι βλέπετε να λέει; Μπορεί όμως να κάνω λάθος καθότι δυσνόητα κάπως τα λόγια του.

Αλλά ακόμα και αν πίστευε ότι η ΘΕ είναι θυσία μας προς Τον Θεό, θα είχε πλανηθεί από προλαλήσαντες επί του θέματος, πλάνη που η ΚΔ σε γράμμα και σε πνεύμα αποκαλύπτει. Όπως λοιπόν και το σωστό και η αλήθεια, έτσι και το λάθος και ψέμα πάνε από στόμα σε στόμα, από γενιά σε γενιά. Αν είχαμε το Χρυσόστομο εδώ αυτοπροσώπως δεν θα μπορούσε να αντιμετωπίσει τα όσα ξεκάθαρα μας διδάσκει η ΚΔ περί του χαρακτήρα της ΘΚ. Ήταν μάλλον και αυτός θύμα της γενιάς του.

Καλό θα ήταν όμως, αν και ο Χρυσόστομος ήταν του 4^ου αιώνα και άρα πολύ μεταγενέστερος των αποστόλων και Του Κυρίου και καμία βαρύτητα δεν φέρει για μένα που πιστεύω στην πρόνοια Του θεού πίσω από την ΚΔ, να μας βρείτε εσείς τα λόγια του που φανερώνουν γιατί ονομάζει την ΘΕ «θυσία». Δεν θα έπρεπε αυτό να έχει σημασία για σας; Διαφορετικά και αυτά τα λόγια του περί θυσίας τα καπηλεύεστε.

 

Σχόλια: 1) Δηλαδή του 5^ου αιώνα(!) J Πραγματικά, να ένα επιχείρημα αληθείας…J… J -Τι βλάσφημο!! Κανένας Χριστιανός με επίγνωση της αλήθειας δεν θα μπορούσε να γράψει κάτι τέτοιο! Και προσπαθείτε μάλλον να το σώσετε πέφτοντας σε παρόμοιο «Ορθόδοξο» ολίσθημα!

Λέει το τροπάριο: «Ο Κύριος… αεί σφαγιάζεται αγιάζων τους μετέχωντας» ενώ η Γραφή αντιθέτως ξεκάθαρα μας λέει:

Εβρ.10:10-14  Με το οποίον θέλημα είμεθα ηγιασμένοι διά της προσφοράς του σώματος του Ιησού Χριστού άπαξ γενομένης. 11 Και πας μεν ιερεύς ίσταται καθ' ημέραν λειτουργών και τας αυτάς πολλάκις προσφέρων θυσίας, αίτινες ποτέ δεν δύνανται να αφαιρέσωσιν αμαρτίας· 12 αλλ' αυτός αφού προσέφερε μίαν θυσίαν υπέρ αμαρτιών, εκάθησε διαπαντός εν δεξιά του Θεού, 13  προσμένων του λοιπού εωσού τεθώσιν οι εχθροί αυτού υποπόδιον των ποδών αυτού. 14 Διότι με μίαν προσφοράν ετελειοποίησε διά παντός τους αγιαζομένους.

Βλέπετε πόσο αντίθετα τα παρουσιάζει ο Σατανάς τα πράγματα. Δεν δικαιολογείται κανένας, με όποια ερμηνεία και να δίνει σε αυτά τα λόγια, να τα δέχεται ως ορθά όταν τόσο ανοιχτά αντιτίθενται στην ΚΔ!

2) Γιατί να μην ανέφερε όμως ο κ.Μπαφίτης τα ενδιάμεσα λόγια λέτε φίλοι; Τυχαίο; (Μάθατε μέχρι τώρα την απάντηση.) Τελικά ΠΟΤΈ! Ακούτε τι λένε αυτά τα μαργαριτάρια:

«Δόξα σοι ο Θεος ημων, δόξα σοι. Χριστός εστι, γεύσασθε και ίδετε, ο Κύριος· δι’ ημάς καθ’ ημάς γαρ πάλαι γενόμενος, άπαξ εαυτόν τε προσάξας, ως προσφοράν, Πατρί τω ιδίω, αεί σφαγιάζεται αγιάζων τους μετέχοντας»

 

Αυτό λοιπόν που αποκρύπτουν οι «Ορθόδοξοι» είναι βασικά μία αισχρή ανοησία του τροπαρίου. Με το «Χριστός εστι, γεύσασθε και ίδετε, ο Κύριος…» θέλει να τους αποδείξει δήθεν ότι είναι πράγματι Ο Χριστός στην ΘΚ, λέγοντάς τους «γευθείτε και δείτε»!!! Άκουσον! Άκουσον! Ψέματα μπροστά στα μάτια τους! Λες και θα βλέπανε και θα γευόντουσαν Κρέας και θα βλέπανε και θα γευόντουσαν Αίμα και αυτό θα ήταν για αυτούς απόδειξη ότι πράγματι ήταν Σώμα και Αίμα Χριστού. Εκεί, σε τέτοια σκοτάδια, βήμα-βήμα, οδηγεί η ψευδοδιδασκαλία τον άνθρωπο!

Παραθέτω επίσης και τα αμέσως προηγούμενα βλάσφημα λόγια του τροπάριου για να καταλάβουμε σε ποιο σκοτάδι ανήκουν:

«Υπεραγία Θεοτόκε, σωσον ημας. Φρίττω δεχόμενος το πυρ, μη φλεχθω ωσει κηρος και ωσει χόρτος∙ ώ φρικτου Μυστηρίου! ώ ευσπλαχνίας Θεου! Πως θείου Σώματος και Αίματος, ο πηλος μετέχω, και αφθαρτοποιουμαι;»

Α) Απευθύνει λοιπόν προσευχή στην Μαριάμ, λες και μπορεί να ακούσει τις προσευχές όλων ως να ήταν πανταχού παρούσα ή και έχει το δικαίωμα να ακούει και να απαντάει!!

Β) Της λέει ότι «φρίττει δεχόμενος»…. «το πυρ»(;..) «μη φλεχθεί…». Τι σχέση μπορούν αν έχουν αυτά με το πνεύμα της τελετής που θέσπισε Ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός;;;;;; Θα το δούμε σε λίγο -ξανά- αυτό το πνεύμα.

Γ) Λέει στην ψυχή της -προ πολλού νεκρής- Μαριάμ: «σώσον ημάς». Αμαρτία σκέτη! Ο Θεός μόνο μπορεί να σώσει τον άνθρωπο! Αυτό μαρτυρεί όλη η Γραφή.

Δ) Με όποια σημασία να του δίνει, με καμία λογική δεν επιτρέπεται να γίνεται βασιλικότερος του Βασιλέως και να ονομάζει «φρικτό Μυστήριο» (μόνο ο Σατανάς μπορεί να το βλέπει έτσι!) αυτό το ευλογημένο πράγμα που θέσπισε Ο Κύριος:

Ματθ.26:26-30  Και ενώ έτρωγον, λαβών ο Ιησούς τον άρτον και ευλογήσας έκοψε και έδιδεν εις τους μαθητάς και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου· 27  και λαβών το ποτήριον και ευχαριστήσας, έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Πίετε εξ αυτού πάντες· 28 διότι τούτο είναι το αίμα μου το της καινής διαθήκης, το υπέρ πολλών εκχυνόμενον εις άφεσιν αμαρτιών. 29 Σας λέγω δε ότι δεν θέλω πίει εις το εξής εκ τούτου του γεννήματος της αμπέλου έως της ημέρας εκείνης, όταν πίνω αυτό νέον μεθ' υμών εν τη βασιλεία του Πατρός μου. 30 Και αφού ύμνησαν, εξήλθον εις το όρος των ελαιών.

Λου.22:14-20  Και ότε ήλθεν η ώρα, εκάθησεν εις την τράπεζαν, και οι δώδεκα απόστολοι μετ' αυτού. 15 Και είπε προς αυτούς· Πολύ επεθύμησα να φάγω το πάσχα τούτο με σας προ του να πάθω· 16  διότι σας λέγω, ότι δεν θέλω φάγει πλέον εξ αυτού, εωσού εκπληρωθή εν τη βασιλεία του Θεού. 17 Και λαβών το ποτήριον, ευχαρίστησε και είπε· Λάβετε τούτο και διαμοιράσατε εις αλλήλους· 18 διότι σας λέγω ότι δεν θέλω πίει από του γεννήματος της αμπέλου, εωσού έλθη η βασιλεία του Θεού. 19 Και λαβών άρτον, ευχαριστήσας έκοψε και έδωκεν εις αυτούς, λέγων· Τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών διδόμενον· τούτο κάμνετε εις την ιδικήν μου ανάμνησιν. 20 Ωσαύτως και το ποτήριον, αφού εδείπνησαν, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον.

Τι σχέση μπορεί να έχουν αυτά τα πλανεμένα μυστικιστικά με τον άνωθεν Χριστιανισμό;; ΚΑΜΙΑ. Αυτά παθαίνει κανείς όταν ο Σατανάς ή οι δαίμονες αυτού προσπαθούν να τον κάνουν «βασιλικότερο του βασιλέως». Όπως σας είπα και σας προειδοποιώ ξανά φίλοι αναγνώστες, η «Ορθοδοξία» δεν έχει σχέση με τον Χριστιανισμό της ΚΔ, αλλά είναι μία πολύ κακή και βλάσφημη απομίμησή της. Τους πιστούς της θα τους κρίνει Ο Δίκαιος Θεός, εγώ δε, τους αγαπάω και θα κάνω -μέχρι τότε- ό,τι καλύτερο μπορώ για αυτούς.

 

Σχόλια: 1) 15^ο αιώνα… Όλο και πιο δυνατά γίνονται τα επιχειρήματα! J J Μα δεν καταλαβαίνετε την ζημιά που έκανε η λεγόμενη «Ιερά Παράδοσή» σας στον Χριστιανισμό;; Αν το καταλαβαίνατε θα βλέπατε ότι και το ψέμα μπορεί να παπαγαλίζεται για χιλιετηρίδες μάλιστα!

2) Ούτε το Σώμα Του θυσιάζεται «εις το διηνεκές», ούτε το Αίμα Του «χύνεται πάντοτε»!! Λέει ο Ίδιος Ο Κύριος:

Α’Κορ.11:24 και ευχαριστήσας έκοψε και είπε· Λάβετε, φάγετε· τούτο είναι το σώμα μου το υπέρ υμών κλώμενον· τούτο κάμνετε εις την ανάμνησίν μου.

Λου.22:20-21 Ωσαύτως και το ποτήριον, αφού εδείπνησαν, λέγων· Τούτο το ποτήριον είναι η καινή διαθήκη εν τω αίματί μου, το υπέρ υμών εκχυνόμενον. 21 Πλην ιδού, η χειρ εκείνου όστις με παραδίδει, είναι μετ' εμού επί της τραπέζης.

Εξήγηση: Αυτά τα λόγια λέγονται πριν ακόμα γίνει η θυσία Του Χριστού πάνω στο σταυρό!! Τα λόγια αυτά είναι προφητικά και αφορούν ετεροχρονικά το Σώμα Του που θα κόβονταν από τα μαστιγώματα και μετά στον σταυρό από την λόγχη με την οποία τον «εξεκέντησε» ο στρατιώτης, αλλά και το Αίμα Του που θα χυνότανε (διάρκεια) άπαξ λόγω μαστιγωμάτων, αλλά κυρίως όταν θα βρίσκονταν πάνω στον σταυρό. Κάτι που φαίνεται από το ότι συνέδεσε αυτά τα λόγια με την προδοσία Του εκ μέρους του Ιούδα.

3) Λέτε: «..όπως ο ίδιος είπε», αλλά τα λόγια του αυτά όταν τα έλεγε αφορούσαν την θυσία Του πάνω στον σταυρό και την ΘΕ μόνο σε δεύτερη φάση, εξ αντανακλάσεως. Δείτε φίλοι πάλι την σχετική ανάλυση από την προηγούμενη απάντηση που είχα προηγουμένως παραθέσει, πατήστε εδώ (συγκρατήστε πρώτα σε ποιο σημείο βρίσκεστε για να μπορείτε να επιστρέψετε σε αυτό).

 

1) Όσοι παπαγαλίζουν ο ένας τον άλλον, λένε τα ίδια. Εγώ παπαγαλίζω τους συγγραφείς της Αγία Γραφής για αυτό λέω τα ίδια με αυτούς. Εσείς παπαγαλίζετε τα ίδια με όσους αντιτίθενται στην Αγία Γραφή για αυτό και λέτε τα ίδια με αυτούς.

2) Δογματική συνέπεια με το σκοτάδι, ναι έχει η «Ορθοδοξία». Με την αλήθεια στην Καινή Διαθήκη που σκοπίμως προμήθευσε Ο Κύριος, δεν έχει. Ψέματα δεν θα λέμε.

Πάμε για άλλα…

 

Σχόλιο: Μα εσείς εδώ δεν απαντάτε στα επιχειρήματά μου, αυτό θα ήταν παράληψη;; Θα ήταν δηλαδή παράληψη να μην επαναλάβετε τα ίδια με την προηγούμενη απάντησή σας;; J

 

Σχολιασμός: Σκόπιμος καπνός! Στην κριτική μου επανειλημμένα σας έλεγα ότι εγώ πιστεύω ότι είναι Σάρκα και Αίμα. Στην πρώτη απάντηση σας, δεν απαντάτε στην θέση μου, αλλά ψευδέστατα λέτε ότι πιστεύω ότι είναι σύμβολα κ.ά. και παραλόγως «δραπετεύοντας» επιχειρηματολογείτε επ’αυτού! Στην απάντησή μου στην απάντησή σας, σας τονίζω πάλι ποια είναι η θέση μου και ότι δεν μιλάτε με άλλους, αλλά με μένα. Τώρα, και πάλι επαναλαμβάνετε τον ίδιο ψαλμό ελπίζοντας έτσι ότι θα κάνετε πλύση εγκεφάλου στους αναγνώστες και ότι θα ξεχάσουν το βαρυσήμαντο της θέσης μου περί του «τούτο είναι». Πραγματικά άλλος θα είχε απαξιώσει την κλασσικά γεμάτη παιχνίδια απάντησή σας και συνεχώς με αναγκάζετε να σκέφτομαι ότι αυτό έπρεπε να κάνω.

 

Σχόλιο: Ααα… εντάξει τότε! Αφού ο καθ.Παπαδόπουλος μας ερμήνευσε τον Ιγνάτιο και θεωρεί ότι καλώς μιλάει ο Ιγνάτιος για Σάρκα Χριστού, τότε εγώ που επίσης λέω ότι είναι Σάρκα Του… κάνω λάθος. J J Να το ρίξουμε στο γέλιο διότι έχουμε δρόμο μπροστά μας!

 

Σχόλιο: Helllloooooooo!! Είναι κανείς εκεί;;; Μπααα… πάμε να φύγουμε. J -Σε ποιον μιλάς άνθρωπέ μου;;; Γιατί πας να ξεφύγεις από την αλήθεια και ασχολείσαι γενικά με την Διαμαρτύρηση;; Διότι ξέρεις ότι ΔΕΝ ΈΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ. Εφόσον δεν την έχεις, γιατί λειτουργείς ακόμα ιστοσελίδα;; Για να πλανάς τον κόσμο ως ψευδοδιδάσκαλος; Φοβού Τον Κύριο. Τρέμε θα έλεγα.

 

Απάντησα ξεκάθαρα, δείτε εδώ και εδώ.

 

Και συνεχίζετε στην ίδια παράγραφο:

Σχολιασμός: Δεν είναι απλό ψωμί και κρασί, και το λέω παντού! Αλλά, ακόμα και όσοι πιστεύουν ότι είναι μόνο σύμβολα που φέρουν επιπτώσεις ή ευλογία, και για αυτούς δεν μπορείτε να λέτε ότι πιστεύουν ότι είναι «απλό ψωμί και κρασί»! Είστε εκτός θέματος λοιπόν. Αποδείξτε μας α) ότι υπάρχει ειδικό ιερατείο στο βιβλίο και περίοδο της ΚΔ, β) ότι υπάρχουν αναίμακτες θυσίες γ) ότι γίνεται μεταβολή στον άρτο και οίνο, και αυτά με την ΚΔ! Έλεος, ακόμα και «πατέρες» που επικαλείστε, άλλα λένε ή για άλλους λόγους απ’ότι θα θέλατε. Το να επαναλαμβάνετε τα ίδια λάθος επιχειρήματα και δεν σας τιμά και δεν σας βοηθά.

 

Σχολιασμός: Κατέρριψα όλες τις απίστευτες αυθαιρεσίες της λεγόμενης «Ορθοδοξίας» και ο κόσμος το είδε και το βλέπει. Αλλά αυτό είναι το επίπεδό σας. Ας μου βρείτε εσείς ή όποιος αναγνώστης –όπως το λέτε- «κουτοπονηριά» στα λόγια μου!!!! Και το λέτε εσείς;;; ΕΣΕΙΣ;!;!;! Κοπλιμέντο είναι και παράσημο μετά απ’όσα κάνατε. Πιο ανοιχτά ανέντιμος -σε όλους να το διακρίνουν- συνομιλητής δεν μου έχει τύχει, μάλιστα ένας που θέλει να πιστεύει ότι είναι Χριστιανός. Νομίζεις ότι τα λόγια σου αυτά, είναι μόνο μεταξύ μας ε; Ότι Ο Θεός δεν θα σε κρίνει και για αυτήν την άδικη κατηγορία; Ότι θα το ξεχάσει; Με αυτό το πλευρό έμαθες να κοιμάσαι.

 

Σχόλιο: Άραγε, αν ο Ειρηναίος δεν εννοεί αυτό που νομίζει ο Στ. Παπαδόπουλος και εσείς ότι εννοεί, τότε θα είναι άραγε εξίσου «μεγάλος θεολόγος της παραδόσεως»;;… Και όμως, δεν εννοεί αυτό που νομίζετε, αλλά θα το δούμε σε λίγο, μάλιστα και αργότερα βάσει και άλλων λόγων του!

Τώρα… Δεν μας λέτε ποια προσλαμβάνουν τον Λόγο. Γιατί δεν παραθέσατε τα προηγούμενα λόγια του Ειρηναίου; Διότι η συνήθης σκανδαλώδης τακτική σας είναι να κάνετε αντιγραφή/επικόλληση των θεολόγων σας χωρίς να σας νοιάζει τι θα καταλάβει ο όποιος αναγνώστης ή αν έκανε κάποιο λάθος ο όποιος θεολόγος σας. 

1) Τέλος πάντων, ας δούμε πρώτα την μετάφραση αυτών των συγκεκριμένων λόγων που παραθέσατε (χωρίς τα συμφραζόμενα):

«και καθώς λαμβάνουν/επιδέχονται τον λόγο Του Θεού ευχαριστία γίνεται, το οποίο είναι σώμα και αίμα Χριστού»

Τα δεδομένα:

**Τίποτα δεν λέει περί μεταβολής.

**Το αποτέλεσμα του ότι έλαβαν τον λόγο (ευλογία) Του Θεού, είναι ότι «ευχαριστία γίνεται».

**Αυτή η ευχαριστία είναι το Σώμα και Αίμα Του Χριστού.

Συμπέρασμα: Όπως τα παραθέσατε, ΚΑΜΙΑ σχέση δεν έχουν αυτά τα λόγια με μεταβολή. Κάνετε μία κατάχρηση του χωρίου αν σκοπό έχετε να αναδείξετε μία μεταβολή. Το ότι ο άρτος και οίνος είναι Σώμα και Αίμα είναι κάτι που λέω σε όλες τις απαντήσεις μου μέχρις στιγμής, αλλά είναι και κάτι που όλοι οι Διαμαρτυρόμενοι δέχονται αν και με διαφορετική έννοια από την δική μου και την δική σας.

 

Όμως, μήπως τα λόγια των συμφραζομένων μπορούν να μας ξεκαθαρίσουν το τοπίο; Μέχρι κάποιο σημείο, ναι, για αυτό μάλλον και παραλείπονται!...

 

2) Αν και δεν πιστεύω ότι θα αναγνωρίσετε τον ειρμό εδώ του Ειρηναίου, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία οπότε ας μην το προδικάσω. Ας δούμε τώρα τα συμφραζόμενα των λόγων αυτών:

 «Καὶ ὅνπερ τρόπον τὸ ξύλον τῆς ἀμπέλου κλιθὲν εἰς τὴν γῆν τῷ ἰδίῳ καιρῷ ἐκαρποφόρησε, καὶ «ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν» καὶ διαλυθεὶς πολλοστὸς ἠγέρθη διὰ τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ τοῦ συνέχοντος τὰ πάντα, ἔπειτα δὲ διὰ τῆς σοφίας τοῦ Θεοῦ εἰς χρῆσιν ἐλθόντα ἀνθρώπων καὶ προσλαμβανόμενα τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ εὐχαριστία γίνεται, ὅπερ ἐστὶ σῶμα καὶ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, οὕτως καὶ τὰ ἡμέτερα σώματα ἐξ αὐτῆς τρεφόμενα καὶ τεθέντα εἰς τὴν γῆν καὶ διαλυθέντα ἐν αὐτῇ ἀναστήσεται ἐν τῷ ἰδίῳ καιρῷ, τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ τὴν ἔγερσιν αὐτοῖς χαριζομένου εἰς δόξαν Θεοῦ καὶ Πατρός, ὃς ὄντως τῷ θνητῷ τὴν ἀθανασίαν περιποιεῖ καὶ τῷ φθαρτῷ τὴν ἀφθαρσίαν προσχαρίζεται, ὅτι ἡ δύναμις τοῦ Θεοῦ ἐν ἀσθενείᾳ τελειοῦται, ἵνα μὴ ὡς ἐξ ἡμῶν αὐτῶν ἔχοντες τὴν ζωὴν φυσιωθῶμεν καὶ ἐπαρθῶμέν ποτε κατὰ τοῦ Θεοῦ ἀχάριστον ἔννοιαν ἀναλαβόντες, πείρᾳ δὲ μαθόντες ὅτι ἐκ τῆς ἐκείνου ὑπεροχῆς ἀλλ' οὐκ ἐκ τῆς ἡμετέρας φύσεως τὴν εἰς ἀεὶ παραμονὴν ἔχομεν»

(http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG_Migne/Irenaeus%20Lugdunensis_PG%2007/Adversus%20haereses%20liber%205.pdf)

(Σκέφτομαι πόσο θα σκίζουν και θα μπαλώνουν οι ξένες μεταφράσεις αυτών των –πολλές φορές δύσκολων- κειμένων, και ο αναγνώστης να μην είναι σε καμία θέση να το αντιληφθεί.)

Δεδομένα/εξήγηση μέχρι των λόγων που παραθέσατε:

**Η άμπελος καρποφορεί, το σιτάρι εγείρεται, όλα με την δύναμη Του Αγίου Πνεύματος που συνέχει τα πάντα, όλη την δημιουργία.

**Ο καρπός της αμπέλου (σταφύλι με τον οποίο φτιάχνουμε οίνο) και το σιτάρι (που φτιάχνουμε τελικά άρτο) γίνονται τροφή στους ανθρώπους αφού δια της σοφίας Του Θεού τα επεξεργαστεί ο άνθρωπος όπως και είχαν προοριστεί για τροφή.

**«Έπειτα», αφού δηλαδή ενεργήσει Το Πνεύμα Του Θεού για να καρποφορήσουν (και) αυτά τα δύο και ο άνθρωπος –με την σοφία Του Θεού δοσμένη- τα επεξεργαστεί, είναι έτοιμα να χρησιμοποιηθούν στο τραπέζι ως τροφή.

Προσέξτε ότι μέχρι αυτό το σημείο αναφέρεται συγκεκριμένα στον άρτο και οίνο όπως φτάνουν αυτά σε μας ως τροφή! Μην το παραβλέπεται αυτό. Δεν είναι τυχαίο. Είναι όπως και κατά την τράπεζα που Ο Κύριος έθεσε στους μαθητές. Ο άρτος και οίνος ήταν απλά τροφές για τις οποίες ευχαρίστησαν.

**Στην συνέχεια λοιπόν ο άρτος και οίνος ως τροφή, προφανώς κατόπιν προσευχής, εγκρίνονται από Τον Θεό ώστε να λάβουν τον λόγον της ευλογίας Του Θεού. Τα ίδια μας λέει ο Παύλος:

Α’Τιμ.4:2-5 διά της υποκρίσεως ψευδολόγων, εχόντων την εαυτών συνείδησιν κεκαυτηριασμένην, 3  εμποδιζόντων τον γάμον, προσταζόντων αποχήν βρωμάτων, τα οποία ο Θεός έκτισε διά να μεταλαμβάνωσι μετά ευχαριστίας οι πιστοί και οι γνωρίσαντες την αλήθειαν. 4 Διότι παν κτίσμα Θεού είναι καλόν, και ουδέν απορρίψιμον, όταν λαμβάνηται μετά ευχαριστίας· 5 διότι αγιάζεται διά του λόγου του Θεού και διά της προσευχής.

Είναι σε αυτό το σημείο λοιπόν που λέει ο Ειρηναίος: «ευχαριστία γίνεται», δηλαδή ολοκληρώνεται.

Ενώ όμως οι πιστοί –κατά τον Ειρηναίο- παίρνουν αυτά τα δύο στοιχεία τα οποία Ο Θεός έχει ευλογήσει κατόπιν προσευχής των, έρχεται αμέσως να μας συμπληρώσει ότι αυτή η ευχαριστία που ολοκληρώθηκε (γενόμενη αποδεκτή από Τον Θεό), ταυτόχρονα -εφόσον τα δύο αυτά στοιχεία είναι μέρος της τελετής της ΘΚ- είναι και Σώμα και Αίμα Χριστού (όχι μόνο τροφή) χωρίς να μας εξηγεί πως! Όπως ο Χριστός δεν εξήγησε. Απλά λέει αινιγματωδώς ο Ειρηναίος: «όπερ εστί Σώμα και Αίμα Χριστού», δηλαδή «το οποίο πράμα είναι Σώμα και Αίμα Χριστού». Ούτε καν «έγινε» δεν λέει!

Ο Χριστός, παρομοίως, αφού ευχαρίστησε για τα δύο αγαθά χωριστά (τον άρτο και οίνο), στην συνέχεια μας τα ονόμασε -κατόπιν της προσευχής ευχαριστίας- Σώμα και Αίμα!! Έτσι λοιπόν ο Ειρηναίος θέτει σε εντελώς διαφορετική βάση την όλη τελετή απ’ό,τι η «Ορθοδοξία»!!

**Αφού ξεκίνησε με το «Και όνπερ τρόπον…» με σκοπό να μας φέρει παράδειγμα της σοφίας και δύναμης Του Θεού, στην συνέχεια, με το «ούτος και…», αφού μετατέθηκε από το θέμα της φυσική τροφής στο Σώμα και Αίμα, αναδεικνύει την συνέχεια αυτού του «κύκλου (θανάτου-ζωής)» όπου τελικά η μετοχή μας στην Ευχαριστία θα γίνει αιτία πάλι λόγω της δύναμης Του Αγίου Πνεύματος και της σοφίας Του Θεού, να αναστηθούμε και εμείς πλέον σε  άλλη μορφή, με τον τρόπο που «τὸ ξύλον τῆς ἀμπέλου κλιθὲν εἰς τὴν γῆν τῷ ἰδίῳ καιρῷ ἐκαρποφόρησε, καὶ «ὁ κόκκος τοῦ σίτου πεσὼν εἰς τὴν γῆν» καὶ διαλυθεὶς πολλοστὸς ἠγέρθη». (Πιστεύω ότι αρκετή είναι η ανάλυση μέχρι αυτό το σημείο, να μην πλατειάσω άλλο.)

 

Συμπέρασμα: Σκόπιμη παράλειψη των συμφραζόμενων του Ειρηναίου και έτσι κατάχρησή του. Αναφέρεται αυτός στην προσευχή που κάνουμε για την τροφή πριν την φάμε. Αυτή η τροφή λαμβάνει τον Λόγο του Θεού μόλις γίνει δεκτή η ευχαριστία μας για την τροφή. Η ευχαριστία μας ολοκληρώνεται στην πράξη μόλις ευλογήσει Ο Θεός την τροφή μας. Παρεμπιπτόντως όμως, ως στοιχεία και της τελετής της ΘΚ, αυτά τα δύο είναι (και) Σώμα και Αίμα Χριστού. Τίποτε λοιπόν περί μεταβολής. Πόσο άσχετην είναι η «Ορθοδοξία» και με τα λόγια του Ειρηναίου!...

Πάμε παρακάτω…

 

Σχόλια: Ας αρχίσω με το τελευταίο πρώτα:

1) Μα δεν είναι αστεία αυτή η δήλωση; Διαψεύδομαι από τον Ειρηναίο, όταν επαναλαμβάνω θέσεις Του Κυρίου, των ευαγγελιστών και του Παύλου;;; ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΙΡΗΝΑΊΟΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ;;;;

Έρχεται σε άμεση ανοιχτή διαφωνία με Τον Ιησού Χριστό και τους πρώτους μαθητές Του, όταν αυτοί μας φανερώνουν στην ΚΔ ότι:

Α) η προσφορά του άρτου/Σώματος και οίνου/Αίματος δεν ήταν προς Τον Θεό, αλλά Του Θεού προς όσους Τον ακολουθούσαν, όπως φυσικά και η θυσία Του πάνω στον Σταυρό εφαρμόζεται σε όσους Τον ακολουθούν.

Β) η μόνη θυσία που αναγνωρίζεται στην τελετή της ΘΚ, είναι αυτή Του Κυρίου για εμάς.

Το να με «διαψεύδει» λοιπόν το σκοτάδι, λογικό είναι, αυτή είναι η δουλειά του, αλλά η πραγματικότητα της αλήθειας της ΚΔ δεν παύει να είναι μαζί μου.

Επίσης, «διαψεύδεται» ένας που λέει ψέματα όχι ένας που κάνει λάθος. Μόνο λάθος θα μπορούσε κάποιος να μου χρεώσει, όχι ψέμα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

2) Στην αρχή λέτε: «Υπάρχει όμως ένα ακόμα χωρίο το οποίο βρήκαν οι αιρετικοί από τον άγιο Ειρηναίο, και το διαστρέφουν,…»

Σχόλιο: Τι μας λέτε!... Υπάρχει ανάγκη μίας τέτοιας διαστρέβλωσης, μάλιστα όταν υπάρχουν λόγια του ίδιου Ειρηναίου που λένε ότι δεν πίστευε ότι ήταν πράγματι κυριολεκτικά Σώμα και Αίμα;!;! Θα το δούμε και αυτό, το οποίο εσείς φυσικά θα αποκρύπτατε.

3) Λέει ο Ειρηναίος: «Προσφέρομεν γαρ τω Θεώ τον άρτο και το ποτήριον της ευλογίας ευχαριστούντες αυτώ, ότι τη γη εκέλευσεν εκφύσαι τους καρπούς τούτους εις τροφήν ημετέραν» (Λογικά από Ιουδαΐζοντες το πήρε και αυτό.)

Και εσείς λέτε: «Μέχρι εδώ, μιλάει για πριν τον καθαγιασμό, πριν την μεταβολή. Σημαντικό στοιχείο αυτό στο οποίο σκαλώνουν όσοι δεν γνωρίζουν την ορθόδοξη πίστη και πάνε να ερμηνεύσουν πατέρες!»

Α) Ναι, μιλάει για τον καθαγιασμό της τροφής κατόπιν προσευχής, αλλά με το έτσι θέλω σας λέτε «μέχρι εδώ, μιλάει….» για «πριν την μεταβολή»;;! Ποια μεταβολή;;;; ΤΙΠΟΤΑ περι μεταβολής δεν λέει, όπως και στην προηγούμενη περικοπή («καὶ προσλαμβανόμενα τὸν λόγον…») που παραθέσατε χωρίς τα συμφραζόμενά της και σας ανέλυσα! Και προσθέτετε το απίστευτο αστείο ψέμα μπροστά στα μάτια μας (! / διαβάστε το): «Σημαντικό στοιχείο αυτό στο οποίο σκαλώνουν όσοι δεν γνωρίζουν την ορθόδοξη πίστη και πάνε να ερμηνεύσουν πατέρες!»

Ποιος δεν το γνωρίζει;; Αναγνωρίζουν προφανώς αυτό που λέει ο Ειρηναίος και στο οποίο μένουν! Δεν διαβάζουν τίποτα περί μεταβολής. Εσείς αυθαιρετείτε επί του συμπεράσματος. Μέσα από τον διάλογό μας Ο Θεός μου έδειξε πόσο και πόσους αιώνες(!), διαστρέφεται ακόμα και τα λόγια των «πατέρων» που επικαλείστε για να έχει το ειδικό σας ιερατείο Χριστιανική υπόσταση.

Β) Τα λόγια του αυτά μιλούν για το ένα σκέλος –κατά τον Ειρηναίο- δηλαδή εμείς ευχαριστούμε Τον Θεό για την τροφή αυτή. Το δεύτερο σκέλος δεν είναι η μεταβολή όπως νομίζετε! Αλλά είναι –κατ’αυτόν- να ζητήσουμε από Το Άγιο Πνεύμα (…) να «αποφήνη την θυσία».

Ας δούμε όμως τα λόγια του Ειρηναίου στην συνέχεια:

4) Συμπληρώνει ο Ειρηναίος:

«και ενταύθα την προσφοράν τελέσαντες εκκαλούμεν το Πνεύμα το άγιον, όπως αποφήνη την θυσίαν ταύτην και τον άρτον σώμα του Χριστού και το ποτήριον το αίμα του Χριστού, ίνα μεταλαβόντες τούτων των αντιτύπων, εις αφέσεως των αμαρτιών και της ζωής της αιωνίου τύχωσιν.»

Εσείς λοιπόν στην συνέχεια δια του Ν.Σκρέττα, με το έτσι θέλω όπως θα δούμε, μας λέτε ότι το «αποφήνη» σημαίνει μεταβολή, ενώ δεν σημαίνει αυτό, απλά έχετε ανάγκη να το σπρώξετε προς τα εκεί. Κάνοντας αυτό, στην συνέχεια κατηγορείτε τους Διαμαρτυρόμενους ότι δεν βγάζουν τα σωστά (σας) συμπεράσματα.

 

--Λυπάμαι φίλοι αναγνώστες που πρέπει να πηγαίνουμε μπρος πίσω στο «πατέρες», αλλά αυτή είναι η μέθοδος γραφής του κ.Μπαφίτη που δεν λογαριάζει ούτε εμένα με τον οποίο είναι σε διάλογο, ούτε εσάς βέβαια.

 

Συνεχίζετε (με λόγια δικά μου ενδιάμεσα):

 

Σχόλια: 1) Όχι. Για την ακρίβεια, δεν μπορείτε να αποδείξετε ότι μόνο «Από τον γ’ ήδη αιώνα.. ονομάζονταν… αντίτυπον..» Δηλαδή δεν μπορείτε να αποδείξετε ότι στον πρώτο και δεύτερο αιώνα δεν υπήρχε σε προφορικό λόγο ή σε εκκλησιαστικά συγγράμματα που έφεραν αυτήν την λέξη σε σχέση με την ΘΚ∙ θα μπορούσαν κάλλιστα να είχαν χαθεί, ή να βρεθούν και στο μέλλον! Και σίγουρα δεν μπορείτε να αποδείξετε ότι αυτή η λέξη σε σχέση με την ΘΚ δεν χρησιμοποιούνταν από τους αποστόλους, ή και τους μαθητές αυτών, διότι όπως γνωρίζουμε οι περισσότεροι, η λέξη «αντίτυπο» χρησιμοποιούνταν με την γνωστή της έννοια από τον Παύλο και Πέτρο αν και για αλλά θέματα:

 Εβρ.9:24 Διότι ο Χριστός δεν εισήλθεν εις χειροποίητα άγια, αντίτυπα των αληθινών, αλλ' εις αυτόν τον ουρανόν, διά να εμφανισθή τώρα ενώπιον του Θεού υπέρ ημών·

Α’Πέτ.3:21 Του οποίου αντίτυπον ον το βάπτισμα, σώζει και ημάς την σήμερον, ουχί αποβολή της ακαθαρσίας της σαρκός, αλλά μαρτυρία της αγαθής συνειδήσεως εις Θεόν, διά της αναστάσεως του Ιησού Χριστού,

Γιατί να μην την χρησιμοποιούσαν και για την ΘΚ αν αυτό πίστευαν;

Ο δε Κλήμης Αλεξανδρείας, συγγραφέας 2^ου αιώνα, όπως είχα δείξει τα αναφέρει ως σύμβολα:

 

Τι σύμβολο, τι αντίτυπο, το ίδιο είναι.

Βρήκα και αυτά τα λόγια του (υπάρχουν διάφορα τέτοια στα συγγράματά του): «Εις άλλο δε μέρος και εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, κατ’ άλλον τρόπον εξέφρασεν διά συμβόλων ειπών ‘φάγεσθέ μου τας σάρκας, και πίεσθέ μου το αίμα’ φανερώς αλληγορών το πότιμον της πίστεως και της επαγγελίας, δια μέσου των οποίων η εκκλησία, καθώς και είς άνθρωπος, συνισταμένη από πολλά μέλη, και ποτίζεται και αυξάνει….» (Κλήμ.,Αλεξανδ. τόμ. α’ σελ.121, εκδ. Βενετ. 1757)

 

2) Λέτε: «…αναφοράς του Μ. Βασιλείου· «και προθέντες τα αντίτυπα του αγίου σώματος και αίματος του Χριστού σου, σου δεόμεθα…».»

Σχολιασμός: Τι αποδεικνύει; Αυτό θα μπορούσε να θεωρηθεί επιχείρημα προς εσάς όχι υπέρ σας, αλλά υπέρ όσων πιστεύουν ότι είναι σύμβολα. Μάλιστα έψαξα να βρω τα συμφραζόμενά του και βρήκα τα εξής ενδιαφέροντα:

«Δια τούτο, Δέσποτα πανάγιε και ημείς οι αμαρτωλοί και ανάξιοι δούλοι σου, οι καταξιωθέντες λειτουργείν τω αγίω σου θυσιαστηρίω, ου δια τας δικαιοσύνας ημων ( ου γαρ εποιήσαμεν τι αγαθόν επί της γης), αλλά δια τα ελέη σου και τους οικτιρμούς σου, ούς εξέχεας πλουσίως εφ' ημάς, θαρούντες προσεγγίζομεν τω αγίω σου θυσιαστηρίω και προθέντες  τα αντίτυπα του αγίου σώματος και αίματος του Χριστού σου, σου δεόμεθα, και σε παρακαλούμεν. Άγιε Αγίων, ευδοκία της σης αγαθότητος, ελθειν  το Πνεύμα σου το Άγιον εφ΄ημας, και επί τα τα προκείμενα δώρα ταύτα, και ευλογήσαι αυτά, και αγιάσαι και αναδείξαι.»

 

Αυτά λοιπόν τα ελάχιστα λόγια (που υπογράμμισα) έτσι όπως τα παραθέσατε εσείς:

** μας ονομάζουν τον άρτο και οίνο αντίτυπα του Σώματος και Αίματος (!...!...! ΤΕΛΟΣ.) και

** στα συμφραζόμενά τους μιλούν για την προσευχή ευχαριστίας πριν φάμε τον άρτο/Σώμα και οίνο/Αίμα όπου ζητάει από Τον Θεό Πατέρα να τα ευλογήσει (εδώ πάντως όχι από Το Ίδιο Το Άγιο Πνεύμα…) ώστε αυτά να μας θρέψουν/ευλογήσουν. Γιατί ζητάει να τα ευλογήσει; Διότι αυτό έκανε και Ο Χριστός με προσευχή ευχαριστίας πριν τα φάνε, αλλά και αυτό κάνουν οι Χριστιανοί κάθε φορά που τρώνε κάτι (Α΄Τιμ.4:3-5) ώστε αυτό το φαΐ να μας δώσει ό,τι ωφέλιμο έχει(«ευλογήσει αυτά και αγιάσει και αναδείξει»)! Σε αυτό το πλαίσιο και Ο Χριστός ευχαρίστησε για τον άρτο και οίνο, διότι επρόκειτο περί τροφών πριν τα χαρακτηρίσει Σώμα και Αίμα Του. ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΙ ΜΕΤΑΒΟΛΗΣ!!!! Κανένας συσχετισμός με προσευχή στο Άγιο Πνεύμα να έρθει να μεταβάλει τα δύο στοιχεία!!!

Διευκρινίζω όμως ότι είναι λάθος οι αναφορές του Βασίλειου σε:

Α) θυσιαστήριο, διότι στην ΚΔ δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, εκτός αν εννοεί ότι όταν μετάσχουμε στην ΘΚ νοερά βρισκόμαστε στο θυσιαστήριο του σταυρού ή του ουρανού («τω αγίω σου θυσιαστηρίω»), το οποίο θεωρεί ίσως ότι συμβολίζεται από το τραπέζι.

Β) Το να ζητάει (απίστευτο!…) να έλθει το Άγιο Πνεύμα «εφ’ημάς», ενώ -ως γνήσιος Χριστιανός που υποτίθεται ήταν- προβλέπεται Αυτό να κατοικούσε μέσα σε αυτόν και στους πιστούς, είναι άκρως αντιΒιβλικό και ύποπτο!... Και έτσι λογικό είναι, κανένα τέτοιο παράδειγμα να μην υπάρχει στην ΚΔ διότι όλοι οι πιστοί είχαν λάβει Το Άγιο Πνεύμα (που είναι σωτηριακή υπόσχεση Του Θεού!). Μου θυμίζει εδώ ο Βασίλειος μερικούς… μπερδεμένους Πεντηκοστιανούς…

3) Αν τα λόγια του Βασιλείου που παραθέσατε ανήκουν στο κείμενο που φέρει την ονομασία «Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου», τότε πρέπει να λάβω τα εξής υπόψη: Σε Εγκυκλοπαίδεια της «Καθολικής» εκκλησίας (http://www.newadvent.org/cathen/02330b.htm ) διαβάζουμε (κίτρινη έμφαση δική μου):

A so-called "Liturgy of St. Basil" exists in Greek and in Coptic. It goes back at least to the sixth century, but its connexion with Basil has been a matter of critical discussion (Brightman, "Liturgies, Eastern and Western", Oxford, 1896, I; Probst, "Die Liturgie des vierten Jahrhunderts und deren Reform", Münster, 1893, 377-412).

Δηλαδή:

«Μία λεγόμενη «Λειτουργία του Αγίου Βασιλείου» υπάρχει στα Ελληνικά και στα Κοπτικά. Πηγαίνει πίσω τουλάχιστον μέχρι τον έκτο αιώνα, αλλά η σύνδεσή του (κειμένου) με τον Βασίλειο ήταν πάντοτε θέμα κριτικής συζήτησης (Brightman, "Liturgies, Eastern and Western", Oxford, 1896, I; Probst, "Die Liturgie des vierten Jahrhunderts und deren Reform", Münster, 1893, 377-412). »

Άρα, ακόμα και αυτή η πρόταση που μας παραθέσατε κ.Μπαφίτη (με τα συμφραζόμενά της που συμπλήρωσα εγώ) ανήκουν σε κείμενο αμφιλεγόμενο ως προς το αν ο συγγραφέας του ήταν πράγματι ο Βασίλειος. Πάντως, προσωπικά, μετά από τον διάλογό μου μαζί σας και την όλη έρευνά μου, ΕΧΩ ΠΛΕΟΝ ΚΑΘΕ ΕΠΙΛΕΟΝ ΛΟΓΟ: α) να μην εμπιστεύομαι κανένα λεγόμενο «πατέρα» ή συγγραφέα της εκκλησίας, β) να μην εμπιστεύομαι κανένα «Ορθόδοξο» ή «Καθολικό» θεολόγο (λίγο λιγότερο τους Διαμαρτυρόμενους) που κάνει χρήση αυτών, αλλά να είμαι πάντα με άκρως σοβαρή επιφύλαξη ως προς τις διακηρύξεις/μελέτες τους.

 

4) Λέτε: «Ο όρος «αντίτυπα» λοιπόν είναι εμφανώς δηλωτικός της συμβολικής σημασίας που προσλαμβάνουν τα τίμια δώρα προ του καθαγιασμού τους. […].» Και συμπληρώνετε: «Μετά λοιπόν τον δια του αγίου Πνεύματος καθαγιασμό τους, τα δώρα παύουν να είναι «αντίτυπα» και γίνονται ο ίδιος ο Χριστός…»

Σχόλια: Δεν είναι δώρα (ούτε θυσία/ες)! Ακόμα δεν αποδείξατε κάτι τέτοιο, αλλά το αντίθετο σας απέδειξα βάσει της Γραφής.

Αυτό το «Μετά» και το «και γίνονται ο ίδιος ο Χριστός» (άλλο το «είναι») δεν πρέπει α) να μας το δείξετε στην ΚΔ; β) να μας δείξετε ότι αυτό πίστευε ο Βασίλειος; Επειδή το λέτε εσείς πρέπει να το δεχτούμε; Και ΓΙΑΤΙ να μην δεχτώ ότι παραποιείτε και τα λόγια του και τον καπηλεύεστε για να επαληθεύσετε την θρησκεία σας; Τα λόγια απλώς λένε: «και προθέντες τα αντίτυπα του αγίου σώματος και αίματος του Χριστού σου, σου δεόμεθα…»» τα υπόλοιπα είναι της θρησκευτικής σας φαντασίας.

Συνεχίζετε:

 

Σχόλιασμός: Λάθος. Λέγοντας «όπως αποφήνη την θυσία» ο Ειρηναίος, δεν μπορεί να εννοούσε «ώστε να μεταβάλει την θυσία» διότι ο ίδιος σε αντίθεση με εσάς κ.Μπαφίτη και τους θεολόγους σας, λέει για μερικούς που θεώρησαν ότι οι Χριστιανοί κανιβαλίζουν: «οι δουλοι ουτοι, μη έχοντες πως το τοις αναγκάζουσι καθ ηδονην ερειν, παρ όσον ήκουον των δεσποτων, την θείαν μετάληψιν αιμα και σωμα ειναι Χριστου, αυτοι νομίσαντες τω όντι αιμα και σάρκα ειναι, τουτο εξειποντοις εκζητουσι»

(Fragmentum ab OEcumenio in Comment. ad 1Petri Epist. cap. 3, p. 498, allegatum; Irenai Op. Grabe, p. 469.)

Παρομοίως κάνετε και εσείς όταν διαβάζετε τους πρώτους «πατέρες»/εκκλ.συγγραφείς! «Τω όντι.. σάρκα και αίμα είναι… κατόπιν μεταβολής» λέτε πεισματικά. Και προσπαθώ να σας δείξω ότι τους ερμηνεύεται σε λάθος βάση, βάση που άλλοι σας έθεσαν. Έτσι, ο Ειρηναίος δεν θεωρούσε ότι «τω όντι Σάρκα και Αίμα είναι» όπως το εννοείτε, αλλά με άλλη έννοια(!!!), με την έννοια αντίτυπο, όπως και λέει ο ίδιος και όπως θα αποσαφηνίσω πιο κάτω.

Και αυτό το στοιχείο εδώ φίλοι («νομίσαντες τω όντι….είναι…»), ίσως μερικοί διαβασμένοι «Ορθόδοξοι» να μην το ξέρουν, αλλά οι περισσότεροι θα σας το έκρυβαν από την συζήτηση για να μπορούν να τονίζουν διαστρεβλώνοτας το «τούτο είναι» μιλώντας για μεταβολή.

 

Σχολιασμός: (Φτάσαμε στην σημασία του «αποφήνη».)

1) Δεν λέει τίποτα περί μεταβολής, «αποφήνη την θυσία» λέει.

2) Φυσικά η λέξη «αντίτυπα» έχει την έννοια του συμβόλου και εδώ, και όχι, «παραπάνω» ΔΕΝ «…μίλησε ο Ειρηναίος για μεταβολή», αλλά εσείς και ο Ν.Σκρέττας (μάλλον και άλλοι..)!! Τα διαβάζουμε τα λόγια του Ειρηναίου και δεν λέει αυτό που θέλετε να λέει. Φαντασιόπληκτος είστε.

3) Το «αποφήνη», σε αντίθεση με την αυθαίρετη ερμηνεία του Ν.Σκρέττα που είναι και δική σας (τυφλά αποδεχόμενος την), δεν σημαίνει «μεταβάλει». Μας λέει «ο όρος «απόφανσις» («όπως αποφήνη την θυσίαν ταύτην και τον άρτον σώμα του Χριστού και το ποτήριον το αίμα του Χριστού», κατά τον Ειρηναίο), «[…]σημαίνει μεταβολή σε κάτι που πιο πριν δεν υπήρχε». Αν αυτό σήμαινε θα έπρεπε με κάποιον τρόπο να το αποδείξει, κάτι που προφανώς δεν έκανε (!) διαφορετικά μάλλον θα μας την θέτατε την απόδειξη ως μέρος του επιχειρήματός σας. Έτσι λοιπόν χτίζει ένα λάθος θεμέλιο και σας βάζει όλους πάνω του, και εσείς με την σειρά σας βάζετε τους αναγνώστες σας πάνω του.

Το «αποφήνη» είναι από το ρήμα «αποφαίνω». Όποιος ανοίξει το λεξικό Σταματάκου ή Liddell/Scott/Jones θα διαπιστώσει ότι πουθενά δεν θα βρει ως σημασία της λέξης το «μεταβάλω»,ούτε καν κάτι παρόμοιο!

Από λεξ.Σταματάκου –Αποφαίνω:

 

 (Το «αποφαίνω» στο λεξικό του Liddel-Scott-Jones έχει ένα τεράστιο κείμενο, για αυτό προτίμησα του Σταματάκου που επί της ουσίας δεν διαφέρει σε τίποτα.)

Από λέξ. Liddell-Scott, Απόφανσις:

 

Με λίγα λόγια, η λέξη σημαίνει φανερώνω, παρουσιάζω, διακηρύττω.

Πως τώρα αυτός ο άνθρωπος (ο Ν.Σκρέττας) πήγε από αυτές τις σημασίες στην σημασία του «μεταβάλω» είναι άξιο απορίας ή δεν είναι;… Λογικά, η θεολογία του ήταν αυτή που τον έκανε αναγκαστικά να θεωρήσει με το ζόρι ότι το αποφήνη σημαίνει μεταβολή.

Προσέξτε τώρα. Πέραν αυτού, θα σας αποδείξω ότι το «αποφήνη» στα λόγια αυτά και να θέλαμε δεν μπορεί να σημαίνει «μεταβολή» των στοιχείων. Ας δούμε όλα μαζί τα λόγια του Ειρηναίου για να μπούμε στο πνεύμα, όχι διακεκομμένα όπως τα παραθέσατε, αλλά και τι ενδιαφέροντα λέει πριν ο Ειρηναίος...

   Αν και συμφωνώ με το πως ονομάζει τα πράγματα ο Ειρηναίος, και το κάνει παίρνοντας παράδειγμα από τους αποστόλους, δεν συμφωνώ με τις προεκτάσεις που δίνει. Και πάλι όμως, η λογική των λόγων του έρχεται σε αντίθεση με αυτή του κ.Σκρέττα (περί μεταβολής) για αυτό και θα αναλύσω εδώ τα λόγια του αυτά.

Θέλω να προσέξετε ότι:

Α) Λέγοντας «θυσία», εννοεί εδώ κάτι που θυσιάζουμε από τον εαυτό μας, είτε αυτό είναι χρόνος για δοξολογία ή για προσευχή για άλλους, είτε χρήμα/υλικά αγαθά, είτε ταπείνωση του εγώ μας ευχαριστώντας Τον Θεό.

Β) Η «ευχαριστία» που λέει συνδέεται με το τι έκανε Ο Θεός ώστε εμείς να έχουμε τροφή, όπως είναι και ο άρτος και οίνος!

Λέει λοιπόν ο Ειρηναίος (με σχόλια δικά μου ενδιάμεσα σε κόκκινο):

«Τὰ θυμιάματά εἰσιν αἱ προσευχαὶ τῶν ἁγίων· καὶ ὁ Παῦλος παρακαλεῖ ἡμᾶς παραστῆσαι τὰ σώματα ἡμῶν θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ, τὴν λογικὴν λατρείαν ἡμῶν. Καὶ πάλιν· ἀναφέρωμεν θυσίαν αἰνέσεως τουτέστι καρπὸν χειλέων. Αὗται μὲν αἱ προσφοραὶ…

(Ονομάζει και αυτά «προσφορές» όπως επί της ουσίας και εγώ έκανα. Ο δε Πέτρος λέει: και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού» -Α’Πέτ.2:5) Και συνεχίζει:

 

..οὐ κατὰ τὸν νόμον εἰσὶν, οὗ τὸ χειρόγραφον ἐξαλείψας ὁ Κύριος ἐκ τοῦ μέσου ᾖρεν, ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα, ἐν πνεύματι γὰρ καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν τὸν Θεόν. Διότι καὶ ἡ προσφορὰ τῆς εὐχαριστίας

(Ποια προσφορά; «της ευχαριστίας». Προς ποιον; Προς Τον Θεό φυσικά. -Δείτε φίλοι και τις προηγούμενες προσφορές που υπογράμμισα στα λόγια του. Αλλά θα μας το πει και ο ίδιος σε λίγο.).

 

οὐκ ἔστι σαρκικὴ, ἀλλὰ πνευματικὴ καὶ ἐν τούτῳ καθαρά.

(Δηλαδή κ.Μπαφίτη, μας λέει ότι δεν είναι ότι προσφέρουμε στην πραγματικότητα κάτι υλικό στον Θεό(!!!) όπως κάνανε στην ΠΔ, αλλά κάτι πνευματικό, δηλαδή η «προσφορά της ευχαριστίας» μας είναι «πνευματική και εν τούτω καθαρά». Το «εν τούτο καθαρά» εδώ σημαίνει «καθαρά/μόνο πνευματική» ή «και για αυτό καθαρή». Αυτό σημαίνει όμως ότι, δίνει την έμφαση όχι στα αγαθά τα ίδια, αλλά στην καρδιά του ανθρώπου που με ταπείνωση τα παρουσιάζει στον Θεό.)

 

Προσφέρομεν γὰρ τῷ Θεῷ τὸν ἄρτον καὶ τὸ ποτήριον τῆς εὐλογίας, εὐχαριστοῦντες αὐτῷ ὅτι τῇ γῇ ἐκέλευσεν ἐκφῦσαι τοὺς καρποὺς τούτους εἰς τροφὴν ἡμετέραν, καὶ ἐνταῦθα τὴν προσφορὰν τελέσαντες ἐκκαλοῦμεν τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, ὅπως ἀποφήνῃ τὴν θυσίαν ταύτην (θα το δούμε σε λίγο τι εννοεί) καὶ τὸν ἄρτον σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὸ ποτήριον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἵνα οἱ μεταλαβόντες τούτων τῶν ἀντιτύπων, τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῆς ζωῆς αἰωνίου τύχωσιν. Οἱ οὖν ταύτας τὰς προσφορὰς ἐν τῇ ἀναμνήσει τοῦ Κυρίου ἄγοντες, οὐ τοῖς τῶν Ἰουδαίων δόγμασι προσέρχονται, ἀλλὰ πνευματικῶς λειτουργοῦντες τῆς σοφίας υἱοὶ κληθήσονται.».

(Θα δούμε τα λόγια του αυτά πάλι στις ΒΕΠΕΣ τόμος 5 ή και στο ιντερνετ π.χ. εδώ: http://khazarzar.skeptik.net/pgm/PG_Migne/Irenaeus%20Lugdunensis_PG%2007/Fragmenta%20deperditorum%20operum.pdf  )

 

Σκεφτείτε το όλο μαζί μόνοι σας και μπείτε στο πνεύμα του πριν εξηγήσω το «όπως αποφήνη»:

«Τὰ θυμιάματά εἰσιν αἱ προσευχαὶ τῶν ἁγίων· καὶ ὁ Παῦλος παρακαλεῖ ἡμᾶς παραστῆσαι τὰ σώματα ἡμῶν θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ, τὴν λογικὴν λατρείαν ἡμῶν. Καὶ πάλιν· ἀναφέρωμεν θυσίαν αἰνέσεως τουτέστι καρπὸν χειλέων. Αὗται μὲν αἱ προσφοραὶ οὐ κατὰ τὸν νόμον εἰσὶν, οὗ τὸ χειρόγραφον ἐξαλείψας ὁ Κύριος ἐκ τοῦ μέσου ᾖρεν, ἀλλὰ κατὰ πνεῦμα, ἐν πνεύματι γὰρ καὶ ἀληθείᾳ δεῖ προσκυνεῖν τὸν Θεόν. Διότι καὶ ἡ προσφορὰ τῆς εὐχαριστίας οὐκ ἔστι σαρκικὴ, ἀλλὰ πνευματικὴ καὶ ἐν τούτῳ καθαρά. Προσφέρομεν γὰρ τῷ Θεῷ τὸν ἄρτον καὶ τὸ ποτήριον τῆς εὐλογίας, εὐχαριστοῦντες αὐτῷ ὅτι τῇ γῇ ἐκέλευσεν ἐκφῦσαι τοὺς καρποὺς τούτους εἰς τροφὴν ἡμετέραν, καὶ ἐνταῦθα τὴν προσφορὰν τελέσαντες ἐκκαλοῦμεν τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, ὅπως ἀποφήνῃ τὴν θυσίαν ταύτην καὶ τὸν ἄρτον σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὸ ποτήριον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἵνα οἱ μεταλαβόντες τούτων τῶν ἀντιτύπων, τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῆς ζωῆς αἰωνίου τύχωσιν. Οἱ οὖν ταύτας τὰς προσφορὰς ἐν τῇ ἀναμνήσει τοῦ Κυρίου ἄγοντες, οὐ τοῖς τῶν Ἰουδαίων δόγμασι προσέρχονται, ἀλλὰ πνευματικῶς λειτουργοῦντες τῆς σοφίας υἱοὶ κληθήσονται.»

Σχόλια: Σας έδειξα ότι στα λεξικά της αρχαίας το «αποφήνη» δεν φέρει την έννοια του «μεταβάλω» όπως ισχυρίζεται ο κ.Σκρέττας, αλλά σας είπα ότι και δεν θα μπορούσε να σημαίνει αυτό στα συμφραζόμενα! Απόδειξη:

Α) Μας λέει ότι αφού προσφέρουμε την ευχαριστία για τα δύο αυτά αγαθά, τότε:

«ἐκκαλοῦμεν τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, ὅπως ἀποφήνη τὴν θυσίαν ταύτην καὶ τὸν ἄρτον σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὸ ποτήριον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ»

Αν όμως με το «αποφήνη» εννοεί μεταβάλει, τότε ουσιαστικά ήθελε να μας πει:

«ἐκκαλοῦμεν τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, ὅπως μεταβάλει τὴν θυσίαν ταύτην καὶ τὸν ἄρτον σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὸ ποτήριον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ»

Αυτό όμως δεν είναι δυνατόν διότι τα επόμενα λόγια του είναι:

«ἵνα οἱ μεταλαβόντες τούτων τῶν ἀντιτύπων, τῆς ἀφέσεως τῶν ἁμαρτιῶν καὶ τῆς ζωῆς αἰωνίου τύχωσιν.»

Δηλαδή, πως είναι δυνατόν να θεωρεί ότι το Άγιο Πνεύμα θα μεταβάλει τον άρτο και οίνο σε Σώμα και Αίμα, και μετά να μας λέει ότι όχι το Σώμα και το Αίμα, αλλά τα αντίτυπα αυτών(!) θα γίνουν αιτία «αφέσεως των αμαρτιών και της ζωής αωνίου»;; Σκεφτείτε το αυτό. Επιλέγει να δώσει την έμφαση στην μετάληψη των αντίτυπων (στον άρτο και οίνο δηλαδή), παρόλο που πλέον υποτίθεται ξέρει ότι αυτά τα δύο στοιχεία έχουν (κατά των κ.Μπαφίτη και την θρησκεία του) μεταβληθεί σε Σώμα και Αίμα!! Γιατί να μην επιλέξει να γράψει π.χ. την λέξη «τούτων» σκέτο;; Εσύ φίλε αναγνώστη θα το έκανες αν θεωρούσες ότι πλέον αυτά –κατόπιν της επενέργειας Του Αγίου Πνεύματος- είναι κυριολεκτικά Σώμα και Αίμα; Μα δεν μετέχεις στην άφεση αμαρτιών και στην ζωή την αιώνια λόγω της μετάληψης του άρτου και οίνου, αλλά του Σώματος και Αίματος Του Χριστού! Τότε, γιατί να δώσει την έμφαση ο Ειρηναίος στα αντίτυπα και όχι στο ίδιο το Σώμα και Αίμα Του Χριστού; Η απάντηση είναι ότι α) διαφορετική κατανόηση είχε από αυτήν που φέρει η «Ορθοδοξία» και β) όπως Ο Κύριος και οι απόστολοι (και εγώ), θεωρούσε ότι κατά την τελετή εξακολουθούσαν να είναι και άρτος και οίνος και όχι μόνο Σώμα και Αίμα γ) μάλλον δεν ήθελε τα δύο στοιχεία αυτά να γίνουν είδωλα λατρευτικά όπως έγιναν και στην Ορθοδοξία και στον Καθολικισμό, ειδικά αν λάβουμε υπόψη την άλλη αναφορά του όπου βλέπουμε ότι δεν θεωρούσε «τω όντι Σάρκα και Αίμα είναι».

Β) Όχι μόνο συνδέει την άφεση και την αιώνια ζωή με τον άρτο και οίνο αποφορτίζοντας την τελετή από μία ειδωλολατρική κατανόηση, αλλά συνεχίζει στον ίδιο ειρμό και μας λέει: «Οἱ οὖν ταύτας τὰς προσφορὰς ἐν τῇ ἀναμνήσει τοῦ Κυρίου ἄγοντες». Η «ανάμνηση» όμως (γνωρίζουμε από τα λόγια Του Κυρίου και του Παύλου) δεν αφορά την προσφορά ευχαριστίας για τα δύο αυτά αγαθά, διότι η προσευχή ευχαριστίας γίνονταν πάντα ό,τι και αν έτρωγαν και δεν διακρίνεται ποτέ ως τελετή ανάμνησης, αλλά αφορά τα δύο αυτά αγαθά σε συνάρτηση με την τελετή που θέσπισε Ο Κύριος όταν τα ονόμασε Σώμα και Αίμα Του. Άρα, μας προσθέτει το στοιχείο ότι συνδέει την Θεία Κοινωνία με κάτι το νοερό/πνευματικό, πράγμα δηλαδή που είναι η ανάμνηση, πάλι έτσι απομακρυνόμενος από το υλικό/σαρκικό… κυριολεκτικό! Δώστε παρακαλώ χρόνο σε αυτό. Και απομακρύνεται ακόμα πιο πολύ διευκρινίζοντας: «οὐ τοῖς τῶν Ἰουδαίων δόγμασι προσέρχονται» (..προφανώς υπήρχε τέτοιο πρόβλημα και στην εποχή του!...), για τους οποίους όλα έφεραν άλλη σημασία, πιο γήινη, υλική. Μάλιστα κλείνει αντιδιαστέλλοντας τους Ιουδαϊκούς τρόπους λέγοντας: «αλλὰ πνευματικώς λειτουργούντες της σοφίας υιοὶ κληθήσονται.»

Γ) Θα θυμίσω επίσης τα ίδια τα λόγια του (όπως τα είχα παραθέσει προηγουμένως):

«οι δουλοι ουτοι, μη έχοντες πως το τοις αναγκάζουσι καθ ηδονην ερειν, παρ όσον ήκουον των δεσποτων, την θείαν μετάληψιν αιμα και σωμα ειναι Χριστου, αυτοι νομίσαντες τω όντι αιμα και σάρκα ειναι, τουτο εξειποντοις εκζητουσι»

(Fragmentum ab OEcumenio in Comment. ad 1Petri Epist. cap. 3, p. 498, allegatum; Irenai Op. Grabe, p. 469.)

Πάλι λοιπόν βλέπουμε ότι παρόλο που και ο Ειρηναίος θεωρούσε ότι με κάποιον μυστήριο τρόπο ο άρτος και οίνος ήταν Σώμα και Αίμα (όπως και εγώ - για αυτό και την ονομάζει «θείαν μετάληψην»!), δεν θεωρούσε όμως ότι μετά την επίκληση Του Αγίου Πνεύματος «τω όντι αίμα και σάρκα είναι»(!) όπως πλανήθηκαν άλλοι να νομίζουν ή ακόμα όπως νομίζετε εσείς κ.Μπαφίτη. Άρα, με ποια έννοια τα θεωρούσε Σώμα και Αίμα; Δεν μας λέει!! Δεν μπαίνει σε αυτό. Και κλείνει και πάλι το θέμα! Εσείς όμως κ.Μπαφίτη μπορείτε να μας λέτε με τον τρόπο σας στον διάλογό μας ότι κατόπιν δήθεν μίας μεταβολής των στοιχείων «τω όντι αίμα και σάρκα είναι», αλλά ο Ειρηναίος θα σας διόρθωνε διότι δίνετε άλλη διάσταση στην τελετή απ’ό,τι ο ίδιος.

Δ) Σε όλο το κείμενο του αυτό, άλλη μία φορά συναντάμε την λέξη αυτή, και εννοείται καμία σχέση με μεταβολή δεν φέρει, διαβάζουμε:

«ταῦτα τὰ δόγματα οὐδὲ οἱ ἔξω τῆς ἐκκλησίας αἱρετικοὶ ἐτόλμησαν ἀποφήνασθαί ποτε·»

Ε) Παρεμπιπτόντως, ψάχνοντας τα διάφορα κείμενα των «πατέρων» (όσων αναφέρονται σε αυτήν την εργασία του) να διασταυρώσω των λόγων του -κ.Μπαφίτη- το αληθές, αποφάσισα να ψάχνω και την χρήση της λέξης «αποφήνη» στα λεγόμενα τους και φυσικά αυτή πάντα (!!!), σε συμφωνία με τα λεξικά, έφερε την σημασία: διακηρύξει, αναγνωρίσει, επιβεβαιώσει κτλ.!

Ζ) Τελικά τότε, τι στην πράξη σημαίνει το «ἐκκαλοῦμεν τὸ Πνεῦμα τὸ ἅγιον, ὅπως ἀποφήνῃ τὴν θυσίαν ταύτην καὶ τὸν ἄρτον σῶμα τοῦ Χριστοῦ, καὶ τὸ ποτήριον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ»; Σημαίνει αυτό που φανερώνουν τα λεξικά της Αρχαίας Ελληνικής, δηλαδή αναγνωρίζω, διακηρύσσω, επιβεβαιώνω. Έτσι ο Ειρηναίος πίστευε ότι κατόπιν της προσευχής ευχαριστίας, πρέπει να καλέσουμε (…) το Άγιο Πνεύμα να αναγνωρίσει προφανώς ως δεκτή την «θυσία» του άρτου και οίνου και στην συνέχεια αοράτως να διακηρύξει, να βεβαιώσει, ότι αυτά τα δύο στοιχεία πράγματι αναγνωρίζονται από το Άγιο Πνεύμα ως Σώμα και Αίμα Χριστού. Τίποτα λοιπόν περί μεταβολής! Η «Ορθοδοξία» αυτό δεν μπορεί να το δεχτεί διότι δεν κολλάει στην ψευδοδιδασκαλία της. Έτσι, τόσο απλά, εφεύρουν μία νέα έννοια στην λέξη «απόφανσις» και μας την πλασάρουν ως διδασκαλία του Ειρηναίου, μάλιστα της πρώτης Εκκλησίας! Σου λέει, ποιος θα το ψάξει;

   Ο Κύριος δεν μας είπε να κάνουμε κάποια θυσία ή ότι Το Άγιο Πνεύμα θα πρέπει να διακηρύξει τα στοιχεία ως Σώμα και Αίμα ή ότι εμείς πρέπει να Του το ζητήσουμε. Ούτε οι απόστολοί Του μας λένε κάτι τέτοιο! Πάρα ταύτα, διαβάζουμε κάτι παρόμοιο από όπου μάλλον εμπνεύστηκε αρχικά η νέα μορφή της «Ιουδαΐζουσας» -στο πνεύμα- τελετής, και αυτό είναι ότι και Ο Κύριος ευχαρίστησε για τον άρτο και οίνο και μετά τα επιβεβαίωσε, τα διακήρυξε ως Σώμα και Αίμα Του. Τόσο απλά. Ερώτηση: Γιατί Ο Κύριος ή ακόμα και ο Παύλος στο 11 κεφάλαιο (!), να μην τους πει, ώστε να είναι καταγεγραμμένο κιόλας, ότι πρέπει δήθεν να κάνουν και προσευχή («εκκαλούμεν») στο… Άγιο Πνεύμα (ούτε μία τέτοια περίπτωση προσευχής γενικά δεν υπάρχει στην Αγία Γραφή ολόκληρη όπως έδειξα σε προηγούμενη απάντηση, διαβάστε όλο το μέρος 0*): εδώ ) εφόσον θα ήταν απαραίτητη η «μεσολάβησή» Του για να γίνει μία τέτοια διακήρυξη ή μία… μεταβολή;; Τίποτα όμως! Ο Κύριος τίποτε τέτοιο δεν είπε στον τελευταίο δείπνο και ο Παύλος που λάμβανε οδηγίες από Τον Κύριο δεν γνώριζε τίποτε περί μεταβολής ή προσευχής στο Άγιο Πνεύμα όταν έγραψε την επιστολή του!! ΓΕΓΟΝΟΣ.

Θυμίζω ότι όταν Ο Κύριος είπε αυτά τα λόγια ήταν ακόμα ζωντανός με το Σώμα Του μπροστά τους και η θυσία του στον σταυρό έγινε την επόμενη μέρα. Η ιδέα της μεταβολής του άρτου και οίνου σε κανονικό Σώμα και Αίμα, στην παρουσία μάλιστα Του Ιδίου (!) είναι –όποιος έχει κοινή λογική καταλαβαίνει- αλλόκοτη, και για τους λόγους που έχω αναδείξει.

Η θέση μου -θυμίζω- είναι, μία σε απόλυτη συμφωνία με όλα τα λεγόμενα της Αγίας Γραφής, ότι τα λόγια Του Κυρίου «τούτο είναι» πράγματι κάνει τον άρτο και οίνο Σώμα και Αίμα, διότι έτσι τα ορίζει Ο Κύριος Ο Ίδιος. Είχα γράψει:

«Αυτό που σας λέω κ.Μπαφίτη είναι ότι Ο Κύριός μου μπορεί αληθινά να παρέχει Τον Εαυτό Του με όποιον τρόπο θέλει, διότι Αυτός ορίζει τι είναι αληθινό για μας. Αν μου δείξει Ο Κύριος μία πέτρα και μου πει ότι είναι μία καμήλα (!), αυτή η πέτρα θα ήταν στα αλήθεια μία καμήλα!! Μπορώ να σκεφτώ, να προβληματιστώ, να δείχνω απιστία ακόμα στα λόγια Του, ή και να το ερευνώ/συζητήσω και με άλλους, πώς δηλαδή η συγκεκριμένη πέτρα «είναι» καμήλα, αλλά μόνο Ο Κύριος θα ξέρει γιατί στα αλήθεια είναι μία καμήλα. Σίγουρα, κάποιος θα πει ότι είναι συμβολικά (με κάποιον τρόπο) καμήλα, άλλος θα πει ότι δεν είναι συμβολικά, αλλά πραγματικά καμήλα, και άλλος θα πει: «Φίλοι, αυτό ας το αποφασίσετε εσείς, εγώ θα μείνω στα λόγια Του Κυρίου μου που λένε ότι αληθώς είναι καμήλα. Τέλος. Μου αρκεί αυτό και μου περισσεύει.»»

4) Λέτε: «αποκτούμε άφεση αμαρτιών και την αιώνια ζωή. Αυτά δεν τα κάνουν τα σύμβολα, ούτε τα αντίτυπα» ενώ ξεκάθαρα σας κατέρριψα και αυτήν την καραμέλα εδώ και εδώ!

 

Σχόλια: 1) Παρατηρήστε ότι δεν μας δίνει ο κ.Μπαφίτης χρονολογία για τον «άγιο Νικόδημο». Αυτός έζησε από 1749-1809(!!) δηλαδή… σύγχρονος Του Κυρίου και των αποστόλων J J J Έλεος! 2) Είναι δυνατόν να μου παραθέτετε ως επιχείρημα έναν άνθρωπο που θεωρώ –ως «Ορθόδοξος» που είναι- πλανεμένο;; Αλλά ακόμα και τα λόγια του τα ίδια δείχνουν ότι την άποψή του έδινε! Μας λέει ότι ουσιαστικά επαναλαμβάνει την κατανόηση «αγίου Μάξιμου» (γεννημένος το 580!) ο οποίος με την σειρά του ερμηνεύει τους «πατέρες»!! 3) Θα ρωτήσει ίσως κανείς: Γιατί να χρειάζεται (από Μάξιμο κ.ά.) η ερμηνεία των «πατέρων» περί της λέξης «αντίτυπο»;;;; Να σας πω. Διότι αυτοί οι ίδιοι δεν δίνανε κάποια άλλη διάσταση στην λέξη «αντίτυπο» από την συνηθισμένη και έτσι προκείμενου να κολλήσουν οι υπόλοιποι «Ιουδαΐζοντες» την ψεύτικη θεώρησή τους στην όποια θεολογία των «πατέρων» έπρεπε να τους ερμηνεύσουν, δηλαδή να αυθαιρετήσουν πάνω στα λόγια τους ώστε η διδασκαλία της μεταβολής δια Του Αγίου Πνεύματος να μην είναι στον αέρα! Αυτές οι «Ορθόδοξες» αλχημείες πωλούνται δεκάδες μία δραχμή (!) όπως ανέδειξε όλος ο διάλογός μας. 4) Τι «διασαφήνισε» δηλαδή;; J Ότι δεν συμφωνεί μαζί σας;;; Απορώ.. διαβάζετε έστω τα επιχειρήματα σας;;; 5) Ξεκάθαρα λέει ότι α) η ΘΕ είναι αντίτυπο του Σώματος και του Αίματος Του Κυρίου β) «μετά τον αγιασμόν»(!) και έτσι γ) πριν τα όσα μέλλουν να αποκαλυφθούν τα οποία υποτίθεται είναι κατά κάποια έννοια ως διδασκαλία κρυμμένα μέσα στον φαινομενικά άρτο και οίνο! Τι σχέση έχουν αυτά με την δική σας θέση;;; Φέρνεται επιχειρήματα που επαληθεύουν σε διάφορο βαθμό, διάφορες τοποθετήσεις μου. Ευχαριστώ! J

 

Σχόλιο: 1) Όλα αυτά απολύτως στο βρόντο! Τι μας ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή τι λένε οι πατρολόγοι για τον Κύριλλο ή οποιονδήποτε;; Μήπως θεωρούσαν αυτοί αυτόν αλάθητο; Μήπως η θεώρηση του όποιου Κύριλλου μπορεί να διαψεύσει την Αγία Γραφή;; Έτσι γεμίζετε σελίδες με την σοβαροφάνειά σας.

2) Ο Κύριλλος ήταν 280 χρόνια περίπου μετά τους αποστόλους. Ό,τι και να μου πει αντίθετο της Γραφής δεν φέρει καμία βαρύτητα.

Πάμε παρακάτω να δούμε επιτέλους τι λέει και ο Κύριλλος.

 

Σχόλιο: 1) Μας παραθέτετε ένα χωρίο -λέγοντας- «όπως το παραθέτει» ο Στ.Παπαδόπουλος… Δηλαδή; Τι πάει να πει αυτό;; Πώς να το εκλάβουμε; Το κανονικό χωρίο τι λέει ακριβώς να το δούμε και εμείς. Γιατί να το παραθέσει διαφορετικά ο Παπαδόπουλος; Απλά για να μας διευκολύνει ή για να το διαστρέψει; Τι σας κάνει να νομίζετε ότι θα τον εμπιστευτώ/ούμε; Γιατί δεν πήγατε στον κόπο να μας παραθέσετε το ίδιο το χωρίο αυτούσιο, ειδικά όταν ήδη στην προηγούμενη εργασία μου σας έδειξα ότι ΚΑΜΙΑ εμπιστοσύνη δεν έχω στους θεολόγους σας (και με τεκμήρια!). Τυφλή εμπιστοσύνη είναι αυτό που έφτασε τους «Ορθοδόξους» εδώ που φτάσανε.

2) Πέραν αυτού όμως, και να δεχτώ με τυφλή πίστη ότι αυτό είπε ο Κύριλλος, όπως είπα και αλλού στον διάλογό μας, το να θεωρεί κανείς ότι γίνεται μεταβολή στον άρτο και οίνο δεν είναι και κάτι το λογικά απίστευτο. Από την άλλη, ότι αυτή η άποψη είναι διδασκαλία Του Κυρίου και των αποστόλων, ε, αυτό ΕΙΝΑΙ απίστευτο στο φως της ΚΔ και της ιστορίας των πρώτων αιώνων!!

 

Σχόλια: 1) Σημειώστε κ.Μπαφίτη ότι ακριβώς αυτά τα λόγια του, θα μπορούσα να τα είχα γράψει εγώ!!! Αυτά πιστεύω! Κι πράγματι αυτό είχα γράψει:

«Είχα γράψει μεταξύ άλλων: «Η πίστη λοιπόν είναι στα λόγια Του Κυρίου για αυτό και αποδεχόμαστε ότι είναι πράγματι το Σώμα Του και Το Αίμα Του και δεν είναι ότι η πίστη μας θα επιδράσει σε μία δήθεν μεταβολή του άρτου και οίνου σε Σώμα και Αίμα!»

Και αλλού:

«Είναι Σώμα και Αίμα επειδή το όρισε Ο Κύριος ότι είναι Σώμα και Αίμα. Ο Ορισμός Του Κυρίου είναι αυτό που κάνει τον άρτο και οίνο «αληθώς» Σώμα και Αίμα.»

2) Λέτε: «Περί της μεταβολής λοιπόν, ομίλησε ο ίδιος ο Κύριος.» Ε, όχι.. «ΛΟΙΠΟΝ»! Και μπροστά στα μάτια μας λέτε κάτι τέτοιο;;; Ούτε ο Κύριος μίλησε περί μεταβολής, ούτε ο Κύριλλος που τον ερμηνεύει στα λόγια του αυτά λέει κάτι τέτοιο εδώ! Εσύ φίλε αναγνώστη διαβάζεις τίποτε περί μεταβολής στα λόγια Του Κυρίου ή σε αυτά τα τελευταία του Κύριλλου; Θα μπορούσατε να επικαλεστείτε τα επόμενα λόγια του για να στηρίξετε ότι είχε το πιστεύω περί μεταβολής άρτου και οίνου, αλλά ΟΧΙ αυτά. Βλέπεται ό,τι θέλετε ενώ δεν υπάρχει, φαινόμενο που έχει επαναληφθεί αρκετές φορές στον διάλογό μας.

  

Σχόλιο: Απαντημένα όλα αυτά. Ο Κύριλλος (313-387!) μπορεί να αυθαιρετεί όσο θέλει (βάσει των όποιων δασκάλων του), εμείς θα μείνουμε στο Φως της Αγίας Γραφής που λάμπει μέσα στο σκοτάδι της εθελοθρησκείας. Πόσο διαφορετική είναι η αλήθεια της ΚΔ, και όμως αφήνει ασυγκίνητους τους «Ορθόδοξους».

Σχολιασμός: Αν και κάποιος μπορεί να διαβάσει τι λέτε, συμβολικά τα διέγραψα όλα αυτά με αυτόν τον τρόπο (με μία γραμμή αντί δύο), διότι α) έχουν ήδη καταρριφθεί ακόμα και στην πρώτη κριτική μου του άρθρου σας και β) το ξέρετε! γ) Είναι ασέβεια αυτό που κάνετε απέναντι στην αλήθεια.

 

 

Σχόλιο: Τελικά προσφέρετε άρτο και οίνο ή σφαγιάζετε Τον Χριστό κάθε φορά, διαρκώς;; Αποφασίστε επιτέλους και αφήστε τα πέρα-δώθε.

 

Σχολιασμός: Έχοντας ήδη σχολιάσει τα λεγόμενα του κ.Μπαφίτη εντός του τετραγώνου, όσο αφορά το τελευταίο σχόλιο του που έχω σε κίτρινη έμφαση θα σας παραπέμψω απλώς στην ανάλυση του χωρίου στον Μαλαχία που έκανε όπου φανερώνω ότι ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ αυτό που λέει ο κ.Μπαφίτης και η θρησκεία του, και ότι δεν μπορεί λογικά Ο Μαλαχίας παρά να αναφέρεται σε μία μελλοντική βασιλεία, πατήστε εδώ. Διαβάστε το όλο να δείτε τι ξεκάθαρα πράγματα λέει ο προφήτης Μαλαχίας. Καλό θα ήταν να διαβάσετε τα λόγια του Κλήμη Αλεξανδρείας που προηγούνται της παραπομπής μου, όπου ξεκάθαρα δηλώνει ότι δεν γνωρίζει καμία τελετουργική θυσία στην περίοδο της ΚΔ παρά μόνο πνευματικές (αγαθοεργία κτλ.).

 

Σχόλια: 1) Μα ποτέ δεν έχουν σημασία τα λόγια της Γραφής για την θρησκεία σας;;;; Ποιος να είναι ο ιδρυτής της τότε;; Μα δεν βλέπετε ότι μιλάει ο προφήτης για μία περίοδο όπου θα φυλλάσονται τα Σάββατα (!!-«τους φυλασσόνται τα σάββατά μου»), ότι έχει «ολοκαυτώματα» και θυσίες (πληθυντικός!) που γίνονται σε ΕΝΑ θυσιαστήριο (;;) και «εις το όρος το άγιον» Του στο Ισραήλ και όχι σε πολλά θυσιαστήρια;;;

2) Αναφέρεστε μόνο στα Σάββατα και λέτε: «Τα «σάββατα» που αναφέρονται, έχουν άλλη θεολογική έννοια, την Χριστιανική…» Μάλιστα J J Γιατί δεν μας το αποδεικνύεται εδώ και μας τρέχετε στο τέλος της εργασίας σας;;; Τι παιχνίδια ντροπής είναι αυτά; Και ειδικά όταν πάμε στην «Άχρηστη» παρατήρησή σας 9 και δεν διαβάζουμε ΤΙΠΟΤΕ περί των Σαββάτων!!!!! Ούτε σε άλλη «παρατήρηση»!!!!! Ελπίζατε ότι θα έχουμε ξεχάσει περί Σαββάτου μέχρι να φτάσουμε εκεί; Αν ναι, δεν παίζεστε!

3) Αν διαβάσει κανείς το κεφάλαιο αυτό του Ησαΐα βλέπει ξεκάθαρα (!) ότι μιλάει για τον λαό Ισραήλ. Δεν γίνεται κ.Μπαφίτη να μας πείσετε ότι ο ήλιος δεν είναι στον ουρανό!

4) Η δική σας έτσι εκδοχή, δεν χωράει ΠΟΥΘΕΝΑ και ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ. Αν κάποιος θέλει να το ερμηνεύσει αυτό το χωρίο ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ η ερμηνεία του να συμπεριλαμβάνει α) το «όρος το άγιον» στο Ισραήλ β) με έναν ναό/οίκο, και γ) ολοκαυτώματα και θυσίες σε αυτόν τον ναό δ) που τελούνται από Θεοσεβείς Εβραίους και πιστούς των εθνών(!! -όλοι θυσιάζουν!) ε) οι οποίοι θα συναχθούν ως να μην ήταν πριν μαζί(!), διαβάζουμε: «…εισαξω αυτους εις το ορος το αγιον μου και ευφρανω αυτους εν τω οικω της προσευχης μου». Άρα μιλάει η προφητεία για μία περίοδο όπου προηγουμένως 1) τα ολοκαυτώματα και οι θυσίες δεν τελούνταν σε έναν ναό του Ισραήλ, 2) οι εθνικοί και οι Ιουδαίοι μαζί δεν θυσίαζαν στον ναό. Αυτά θα λάμβαναν μέρος κατά την εκπλήρωση της προφητείας.

ΑΥΤΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΗΣΑΙΑ.

Καμία σχέση δεν έχουν αυτά τα λόγια του με την «εποχή της Χριστιανικής Εκκλησίας»!!!!! Ούτε τέτοιος ναός υπήρχε μετά το 70μ.Χ μέχρι και σήμερα και ούτε Χριστιανοί και Εβραίοι (που κρατούν τα Σάββατα) θυσίαζαν μαζί ποτέ στον Θεό! Όλη η περικοπή κραυγάζει ότι δεν μπορεί να αφορά την θρησκεία σας, αλλά εσείς δεν αφήνετε τίποτα όρθιο!! Οδοστρωτήρας της Αγίας Γραφής η λεγόμενη «Ορθόδοξη» και «Καθολική» θρησκεία. Μόνο Ιουδαΐζοντες θα προσπαθούσαν σκοπίμως να εφαρμόσουν τις προφητείες των Εβραίων στους Χριστιανούς.

 

Μία γρήγορη επενεξέταση μερικών ερμηνειών της περικοπή του Ησαΐα:

Πρώτη ερμηνεία: Αν με μία πρώτη επιπόλαια ματιά κάποιος ισχυριστεί ότι αυτή η προφητεία αφορά την εκπλήρωσή της από τον λαό Ισραήλ στην εποχή του Χριστού πριν την καταστροφή του ναού (το 70 μ.Χ.), το ερώτημα είναι: μπορούσαν οι εθνικοί πιστοί και όλοι οι Ιουδαίοι να ιερουργούν στον ναό μαζί με το ιερατείο της ΠΔ πριν την καταστροφή του ναού;; Ούτε να το διανοηθεί κανείς! Ούτε δίνει την εντύπωση η προφητεία ενός σύντομου γεγονότος, αλλά ενός γεγονότος μεγάλης διάρκειας καθότι πρόκειται για Θεϊκή υπόσχεση.

Επίσης, ο ναός μετά από την καταστροφή του ναού του το 70 μ.Χ δεν υπήρχε, άρα, αναγκάζουμε την προφητεία του Ησαΐα να έχει εκπληρωθεί πριν το 70 μ.Χ. και έτσι πάλι καμία σχέση δεν μπορεί να έχει με τις πολύ μεταγενέστερες θρησκείες τις γνωστές («Ορθοδοξία» και «Καθολικισμό»).Έτσι, αυτή η ερμηνεία (όπως και η «Ορθόδοξη») είναι παράλογη.

Ούτε πριν την έλευση Του Χριστού εκπληρώθηκε ποτέ –όσο γνωρίζω…- κάτι τέτοιο. Αν κάνω λάθος, ας με διορθώσει κάποιος.

Δεύτερη ερμηνεία: Αφορά μία περίοδο πριν την δεύτερη Έλευση Του Χριστού όπου ενώ δεν υπάρχει ναός και πιστοί να ιερουργούν, θα ξαναχτιστεί ο ναός στο Ισραήλ (ο ναός πάντως θα ξαναχτιστεί και θα κατοικήσει σε αυτόν ο αντίχριστος) και εκεί Ο Θεός θαυματουργικά θα συνάξει πιστούς από τα έθνη. Αρκετά απίθανη αυτή η εκδοχή, κρίνοντας τα πράγματα ως έχουν τώρα και λαμβάνοντας υπόψη άλλες προφητείες που αφορούν τους διωγμούς των πιστών των εσχάτων καιρών, τον αντίχριστο, αλλά κυρίως λαμβάνοντας υπόψη της προφητείες περί χιλιετούς βασιλείας.

Τρίτη εκδοχή: Αφορά μία περίοδο μετά την δεύτερη Έλευση Του Χριστού. Αυτό όμως είναι παράλογο από μόνο του. Πως θα γίνει;; Κι όμως, στην απάντηση αυτή τρέχουν να συνδράμουν άλλα χωρία της Γραφής. Εκεί βλέπουμε ότι θα αναστηθούν με νέα σώματα όλοι όσοι πιστοί έχουν πεθάνει, και όσοι ζουν θα λάβουν επίσης νέα σώματα. Αυτά όλα υποστηρίζονται με χωρία και όχι με την φαντασία (!) όπως και έχω ήδη δείξει στον συσχετισμό του Ησαΐα και του Ιεζεκιήλ εδώ.

    Έτσι λοιπόν ίσως εξηγείται ότι ο Χριστός στον κατά Μάρκο Ευαγγέλιο τους παραπέμπει όχι σε κάτι που έγινε ήδη ή που εκπληρώνεται, αλλά σε κάτι που θα γίνει, δηλαδή θα είναι ο ναός… οίκος προσευχής. Ουσιαστικά τους λέει: Δεν διαβάσατε στην ΠΔ τον χαρακτήρα και σκοπό του ναού Του Θεού, ότι είναι να είναι και θα γίνει οίκος προσευχής;; -Με άλλα λόγια, επικαλείται κάτι που θα γίνει στο μέλλον, που ήταν προφητευμένο στο παρελθόν, για να τους αναδείξει ότι ήδη ξέρουν με τι σεβασμό πρέπει να έρχονται στον ναό όπου γίνεται λατρεία Του Θεού.

Έτσι, φαίνεται ότι η τρίτη εκδοχή είναι πιο κοντά στην σωστή κατανόηση αυτού του χωρίου του Ησαΐα, ειδικά όταν λάβουμε υπόψη ότι και ο Ησαΐας μιλάει για την ερχόμενη γήινη βασιλεία!! Τα περί συσχετισμού «Ορθοδοξίας/Καθολικισμού ή και Διαμαρτύρησης με την περικοπή αυτή του Ησαΐα είναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ ΦΑΙΔΡΑ για εσωτερική κατανάλωση όσων βρίσκονται στο σκότος και οδηγούνται ως τυφλοί από τυφλούς.

 

Σχόλια: Κοιτάξτε από πόσες πλευρές μπάζει η θεωρία σας:

1) Μιλάει ο Ιγνάτιος για θυσιαστήριο και ΔΕΝ το συνδέει με ιερείς και αρχιερείς, αλλά με επίσκοπο, πρεσβυτέριο και διακόνους!!!! Δεν θεωρούσε τους πρώτους δύο ιερείς! Και αυτό –πράγμα που ανέδειξα και με άλλους εκκλ. συγγραφείς- τινάζει στον αέρα την «Ορθόδοξη» διδασκαλία περί ειδικού ιερατείου και τζάμπα θεωρείτε τον Ιγνάτιο επιχείρημα! Προφανώς δεν ήξερε ιερατεία ο Ιγνάτιος (θα δούμε και άλλα αργότερα), αλλά έβλεπε τα πράγματα όπως ο Τερτυλλιανός (2-3 αιώνα) ο οποίος όπως έδειξα μας είπε ότι το ειδικό ιερατείο προέκυψε ως αποτέλεσμα ιδιαίτερης τιμής προς τους πρεσβυτέρους (δείτε εδώ) και άρα γνώριζε ο ίδιος ότι δεν ήταν απαρχής διδασκαλία της Εκκλησίας, και έτσι ούτε Θεοσύστατος «μηχανισμός»!

2) Επίσης απέδειξα ότι το μόνο θυσιαστήριο που γνωρίζει η ΚΔ και αφορά τους Χριστιανούς πιστούς, είναι αυτό στον ουρανό!! Θυμηθείτε τα φίλοι εδώ. Κανέναν συσχετισμό σε όλα τα βιβλία της ΚΔ με κάποιο γήινο θυσιαστήριο στο οποίο λειτουργούν δήθεν ειδικοί ιερείς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πράγμα που καθιστά τα λόγια του Ιγνάτιου –αναλόγως την ερμηνεία- ή παντελώς πλανεμένα (εφόσον δεχτούμε πάντα ότι είναι δικά του λόγια..) ή βάσει της δικής μου κατανόησης: σε συμφωνία με την ΚΔ.

3) Δεν πρέπει να αποδείξετε ότι αναφέρεται σε επίγειο θυσιαστήριο;; Δεν το κάνατε διότι δεν μπορείτε. Θα σας δείξω με την τακτική της απλής λογικής ότι αναφέρεται σε ένα ουράνιο θυσιαστήριο και η λέξη κλειδί είναι το «μία»/«εις».

Τα δεδομένα: Α) Μας λέει ότι μία είναι η Σάρκα Του Χριστού (αν και στην πράξη άρτοι όμως είναι πολλοί), μετά μας λέει ότι ένα είναι το ποτήρι εις ένωσιν του Αίματος Αυτού (αν και στην πράξη τελετουργικά ποτήρια με οίνο όμως είναι πολλά).

Β) Τα στοιχεία αυτά της τελετής, αφορούν την μία θυσία Του Χριστού, για αυτό και στην συνέχεια αναφέρεται σε θυσιαστήριο. Τρώμε και πίνουμε από Τον θυσιασμένο Ιησού ο Οποίος θυσιάστηκε ενώπιον Του Θεού (προς Αυτόν και την δικαιοσύνη Του ήταν η θυσία) πράγμα που θυμίζεται από το ουράνιο θυσιαστήριο∙ η θυσία Του Χριστού έγινε δεκτή από τον ουρανό, εκεί όπου αναστημένο ο Ιησούς βρέθηκε μετά τον Άδη, στην Παρουσία Του Θεού. Αυτή η θυσία Του έγινε και γίνεται σε μας αιτία ζωής. Μετέχοντας στο Σώμα και Αίμα Του (κατά την τελετή), αναγνωρίζουμε ότι μόνο η θυσία Του μπορεί να γίνει αιτία ζωής για τον άνθρωπο και αυτής αιώνιας. Θυμίζω τα λόγια Του Κυρίου με την σχετική ανάλυση εδώ (περί του «η σαρξ μου αληθώς είναι τροφή…»)

Γ) Άρα, ξεκινάει με πρόθεση να φέρει στην σκέψη μας πνευματικές πραγματικότητες από τις οποίες απορρέουν οι γήινες/υλικές πραγματικότητες, όχι ανάποδα! Σε αυτό λοιπόν το πλαίσιο αναφέρει και το «ένα θυσιαστήριο». Άρα δηλαδή -σε συνειρμό- είναι έτσι ένα πνευματικό θυσιαστήριο (όπως η μία Σάρκα και το ένα Ποτήρι) και όχι ένα από τα πολλά που έχει η «Ορθοδοξία» στους πολλούς ναούς της!.. Όμως, το μόνο μη ορατό σε μας, πνευματικό, θυσιαστήριο που υπάρχει στο βιβλίο της ΚΔ είναι το ουράνιο θυσιαστήριο πράγμα που έρχεται και δένει με τον ειρμό του Ιγνάτιου! Έτσι, η πρόθεση των λόγων του Ιγνάτιου δεν είναι να αναφερθεί σε κάποιο γήινο θυσιαστήριο διότι βάσει της «Ορθοδοξίας», στην πράξη, τα θυσιαστήρια είναι πολλά. «Υπέρ της αληθείας» όμως οφείλω να πω, είναι δύο οι λογικοί ισχυρισμοί, σχετικά με το θυσιαστήριο που αναφέρει ο Ιγνάτιος, που μπορεί να επιλέξει κανείς ως ορθή ερμηνεία. Θα μπορούσε δηλαδή να ισχυριστεί κανείς:

1) Όπως το Σώμα και Αίμα αντανακλάται στα γήινα στοιχεία του άρτου και οίνου, άρα έτσι μπορεί να αντανακλάται το ουράνιο θυσιαστήριο σε γήινα θυσιαστήρια, ασχέτως αν η πρόθεση των λόγων του δεν ήταν να μας παραπέμψει σε γήινο θυσιαστήριο, αλλά στο ουράνιο.

2) Χριστιανικό ειδικό ιερατείο απαραίτητο δήθεν για την τέλεση της ΘΚ δεν βλέπουμε να υπάρχει στην πρώτη περίοδο και βιβλίο της Καινής Διαθήκης, ούτε γήινα θυσιαστήρια βλέπουμε. Και δεν τα βλέπουμε διότι Ο Κύριος δεν θέσπισε να τελούμε καμία τελετουργική θυσία προς Αυτόν, αλλά μία απλή τελετή ανάμνησης και κοινωνίας, σε ένα απλό τραπέζι, στην διάρκεια ενός γεύματος. Ο Ιγνάτιος γνωρίζοντας αυτό, μπορεί να αναφέρεται στο ουράνιο θυσιαστήριο όπου πνευματικώς βρίσκεται Ο Αμνός Του Θεού θυσιασμένος, πράγμα που αντανακλάται στα στοιχεία της τελετής της Θείας Κοινωνίας. Η έννοια μίας τελετουργικής θυσίας προς Τον Θεό, δεν είναι παρά ένα παράλογο –στο φως της ΚΔ- θρησκευτικό εφεύρημα, μάλλον μεταγενέστερων των αποστόλων, αν και όχι απαραίτητα βάσει των προειδοποιήσεων του Παύλου και του Πέτρου, θυμηθείτε μερικά προφητικά λόγια τους εδώ. Ο Ιγνάτιος λοιπόν φέρνει στην σκέψη του μόνο αυτό που γνωρίζει, το ένα ουράνιο θυσιαστήριο, τίποτε άλλο (δεχόμενοι για την συζήτηση ότι τα λόγια αυτά δεν είναι προσθήκη άλλου… πράγμα που αφήνω ανοιχτό).

    Προσωπικά, θα επιλέξω να μείνω στην δεύτερη εκδοχή, στα χειροπιαστά δεδομένα της πρώτης Εκκλησίας Του Ιησού Χριστού και των αποστόλων, δηλαδή του πρώτου αιώνα, όπως κατά την πρόνοια Του Θεού (!) μας δόθηκε η δυνατότητα να μπορούμε να γυρίσουμε πίσω στον χρόνο και να βρεθούμε νοερά μεταξύ Του Χριστού και των αποστόλων και της υπόλοιπης Εκκλησίας και να τους «ζήσουμε» μέσω του βιβλίου της Καινής Διαθήκης.

    Αφού εξετάσαμε περί θυσιαστηρίου, κατόπιν αυτών, έχουμε πάλι δύο επιλογές. Ή να δεχτούμε ότι με το «εις επίσκοπος» στην συνέχεια, παραμένει στην ίδια πνευματική έμφαση και έτσι αναφέρεται στον ένα Επίσκοπο Ιησού Χριστό ή να δεχτούμε ότι επαναφέρεται στα γήινα και μας μιλάει για ένα άνθρωπο επίσκοπο στα πλαίσια μίας συνάθροισης (αυτό πάντως το κάνει σε άλλη επιστολή του[θα το δούμε], δηλαδή αναφέρεται σε άνθρωπο επίσκοπο και πρεσβυτέρους). Αλλά αυτό, ας το κρίνει ο καθένας. Το μόνο σίγουρο που πρέπει να λάβουμε υπόψη είναι ότι οι συγγραφείς της ΚΔ θεωρούσαν ότι ο επίσκοπος και ο πρεσβύτερος επί της ουσία ήταν ο ίδιο ρόλος.

4) Θυμηθείτε ότι απέδειξα εδώ ότι πράγματι ο πρεσβύτερος και ο επίσκοπος στην πρώτη Εκκλησία όπως αυτή παρουσιάζεται στην ΚΔ, ήταν το ίδιο πράγμα. Αυτό θα το αναγνωρίσει αργότερα ο κ.Μπαφίτης.

5) Εντύπωση δεν σας κάνει κ.Μπαφίτη ότι τον ίδιο αιώνα που έγραψαν οι συγκεκριμένοι συγγραφείς (ο Παύλος, ο Πέτρος και ο Λουκάς) τα βιβλία της ΚΔ που φανερώνουν ότι ο επίσκοπος και ο πρεσβύτερος είναι το ίδιο πράγμα (!), τον ίδιο αιώνα ο Ιγνάτιος (έζησε το 50 με περίπου 117μ.Χ.) γράφει ως αυτά να είναι διαφορετικά πράγματα;;;;;;;;;;;;;; ΕΛΕΟΣ!! Αν γράφει διαφορετικά πράγματα, τότε, λογικά ή πλανήθηκε (…) ή δεν ήταν ο ίδιος ο συγγραφέας της επιστολής αυτής, ή ήταν, αλλά κάποιος πολύ μεταγενέστερος έβαλε το χέρι του! Αυτή η τρίτη εκδοχή τείνει να γίνει η θέση μου στην περίπτωση που τα λόγια του δεν φέρουν την ερμηνεία που συμφωνεί με την ΚΔ (περί θυσιαστηρίου και περί επισκόπων/πρεσβυτέρων).

6) Από την άλλη, λαμβάνουμε υπόψη ότι και ο Κλήμης Ρώμης (το 95μ.Χ. περίπου!) όπως έδειξα ουσιαστικά ταυτίζει τους πρεσβυτέρους με τους επισκόπους και επίσης δεν ξέρει τίποτα για γήινο Χριστιανικό ιερατείο ή θυσιαστήριο, όπως ανέλυσα στην πρώτη απάντησή μου εδώ, το ίδιο και η Διδαχή (90 με 110μ.Χ.), διαβάστε εδώ. Αυτοί (και άλλοι πολλοί) λάθος κάνανε; Σιωπούν περί ειδικού ιερατείου. Σιωπούν διότι συμφωνούν με την ΚΔ στο ότι ο πρεσβύτερος είναι επίσκοπος και αυτός δεν άνηκε σε ειδικό ιερατείο. (Όπως εξήγησα, η επισκοπή είναι το λειτούργημα, το οποίο αναθέτονταν συνήθως σε πρεσβυτέρους, ανθρώπους δηλαδή μίας ηλικίας, λόγω ωριμότητας και σοφίας. Αν δοκιμασμένος νεότερος αναλάμβανε επισκοπή, αυτός λογικά δεν ονομάζονταν πρεσβύτερος, αλλά επίσκοπος σκέτο.)

7) Επίσης υπάρχει η επιστολή Βαρνάβα που χρονολογείται μεταξύ 70 με 130μ.Χ και δεν βλέπουμε ΚΑΜΙΑ αναφορά σε α) Χριστιανούς ειδικούς ιερείς β) σε γήινο θυσιαστήριο γ) σε αναίμακτες θυσίες στην περίοδο της ΚΔ. Θα ήταν σίγουρα κατάλληλη η επιστολή αυτή και αυτό διότι ασχολείται με την κατάργηση της Ιουδαϊκής θρησκείας. Αλλά δεν βλέπουμε τίποτα σχετικά. Μάλιστα σχετικά με τις θυσίες, αναγνωρίζει (όπως ο Κλήμης Αλεξανδρείας!) μόνο πνευματικές θυσίες. Μου δίνεται η εντύπωση ότι προσπαθεί να σώσει το ποίμνιο από τους Ιουδαΐζοντες της εποχής του(…). Διαβάζουμε στο 2^ο κεφάλαιο:

«1. Ἡμερῶν οὖν οὐσῶν πονηρῶν καὶ αὐτοῦ τοῦ ἐνεργοῦντος ἔχοντος τὴν ἐξουσίαν, ὀφείλομεν ἑαυτοῖς προσέχοντες ἐκζητεῖν τὰ δικαιώματα κυρίου. 2. τῆς οὖν πίστεως ἡμῶν εἰσιν βοηθοὶ φόβος καὶ ὑπομονή, τὰ δὲ συμμαχοῦντα ἡμῖν μακροθυμία καὶ ἐγκράτεια· 3. τούτων οὖν μενόντων τὰ πρὸς κύριον ἁγνῶς συνευφραίνονται αὐτοῖς σοφία, σύνεσις, ἐπιστήμη, γνῶσις. 4. πεφανέρωκεν γὰρ ἡμῖν διὰ πάντων τῶν προφητῶν, ὅτι οὔτε θυσιῶν οὔτε ὁλοκαυτωμάτων οὔτε προσφορῶν ψρῄζει, λέγων ὅτε μέν· 5. Τί μοι πλῆθος τῶν θυσιῶν ὑμῶν; λέγει κύριος. πλήρης εἰμὶ ὁλοκαυτωμάτων, καὶ στέαρ ἀρνῶν καὶ αἷμα ταύρων καὶ τράγων οὐ βούλομαι, οὐδ’ ἂν ἔρχησθε ὀφθῆναί μοι. τίς γὰρ ἐξεζήτησεν ταῦτα ἐκ τῶν χειρῶν ὑμῶν; πατεῖν μου τὴν αὐλὴν οὐ προσθήσεσθε. ἐὰν φέρητε σεμίδαλιν, μάταιον· θυμίαμα βδέλυγμά μοί ἐστιν· τὰς νεομηνίας ὑμῶν καὶ τὰ σάββατα οὐκ ἀνέχομαι. 6 Ταῦτα οὖν κατήργησεν, ἵνα ὁ καινὸς νόμος τοῦ κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἄνευ ζυγοῦ ἀνάγκης, ὤν, μὴ ἀνθρωποποίητον ἔχῃ τὴν προσφοράν. 7. λέγει δὲ πάλιν πρὸς αὐτούς· Μὴ ἐγὼ ἐνετειλάμην τοῖς πατράσιν ὑμῶν ἐκπορευομένοις ἐκ γῆς Αἰγύπτου, προσενέγκαι μοι ὁλοκαυτώματα καὶ θυσίας; 8. ἀλλ’ ἢ τοῦτο ἐντειλάμην αὐτοῖς· ἕκαστος ὑμῶν κατὰ τοῦ πλησίον ἐν τῇ καρδίᾳ ἑαυτοῦ κακίαν μὴ μνησικακέτω, καὶ ὅρκον ψευδῆ μὴ ἀγαπᾶτε. 9. αἰσθάνεσθαι οὖν ὀφείλομεν, μὴ ὄντες ἀσύνετοι, τὴν γνώμην τῆς ἀγαθωσύνης τοῦ πατρὸς ἡμῶν, ὅτ’ ἡμῖν λέγει, θέλων ἡμᾶς μὴ ὁμοίως πλανωμένους ἐκείνοις ζητειν, πῶς προσάγωμεν αὐτῷ. 10. ἡμῖν οὖν οὕτως λέγει· Θυσία τῷ κυρίῳ καρδία συντετριμμένη, ὀσμὴ εὐωδίας τῷ κυρίῳ κυρίῳ καρδία δοξάζουσα τὸν πεπλακότα αὐτήν. ἀκριβεύεσθαι οὖν ὀφείλομεν, ἀδελφοί, περὶ τῆς σωτηρίας ἡμῶν, ἵνα μὴ ὁ πονηρὸς παρείσδυσιν πλάνης ποιήσας ἐν ἡμῖν ἐκσφενδονήσῃ ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ζωῆς ἡμῶν.»

Τι να λέμε λοιπόν; Ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε να γράψει έτσι αν πίστευε ότι υπήρχαν αναίμακτες θυσίες στην ΚΔ. Ούτε γήινο θυσιαστήριο, ούτε Χριστιανικό ειδικό ιερατείο αναγνωρίζει η επιστολή του και έτσι είναι λογικό να μην κάθεται καλά αυτή η επιστολή με τους «Ορθοδόξους».

Επειδή ξέρω ότι θα τρέξουν να μας πουν ότι είναι άκυρη αυτή η επιστολή, ψευδεπίγραφη, θα τους θυμίσω και την άλλη πλευρά, από Orthodox Wiki (έχω αφαιρέσει της υποσημειώσεις για συντομία):

(Υπογράμμιση δική μου.)

«Ο Κλήμης Αλεξανδρείας και ο Ωριγένης αναγνωρίζουν ως συγγραφέα τον Βαρνάβα, παράδοση που ακολουθεί και ο Σιναΐτικος Κώδικας ο οποίος μάλιστα περιλαμβάνει την επιστολή στον κανόνα των γνησίων βιβλίων της Καινής Διαθήκης. (Τυχαίο, ρωτώ; Καθόλου!) Ο Ευσέβιος αντιθέτως απορρίπτει τη γνησιότητά της και την κατατάσσει στα νόθα κείμενα, ενώ στη Δύση δε φαίνεται να θεωρήθηκε ποτέ γνήσια κάτι που επέδρασε βραδύτερον και σε όλη την εκκλησία. Παρόλα αυτά στη Δύση παρατηρείται περίεργο το φαινόμενο να θεωρεί ο μεν ο Ιερώνυμος το κείμενο ως γνήσιο του Βαρνάβα, αλλά αυτό να αναγιγνώσκεται μεταξύ των αποκρύφων, κάτι που πιθανώς δείχνει πως ίδιος μεν δεχόταν τον συγγραφέα, η δε εκκλησία όχι, αλλά το χρησιμοποιούσε για την οικοδομή των πιστών.»

Και μας οικοδομεί διότι όπως και το βιβλίο της ΚΔ δεν αναγνωρίζει ούτε ειδικό ιερατείο, ούτε γήινο θυσιαστήριο, ούτε αναίμακτη θυσία, καμία τελετουργική θυσία γενικά!

8) Από την άλλη, εντύπωση μου κάνει ότι διαβάζουμε στην επιστολή του Ιγνάτιου στους Εφέσιους κεφ.13 τα εξής:

«Σπουδάζετε ουν πυκνότερον συνέρχεσθαι εις ευχαριστίαν Θεού και εις δόξαν. Όταν γαρ πυκνώς επί το αυτό γίνεσθε, καθαιρούνται αι δυνάμεις του Σατανά, και λύεται ο όλεθρος αυτού εν τη ομονοία υμών της πίστεως. 2 ουδέν έστιν άμεινον ειρήνης, εν η πας πόλεμος καταργείται επουρανίων και επιγείων.»

Δηλαδή τους προτρέπει να συνέρχονται συχνά να ευχαριστήσουν Τον Θεό και τίποτε δεν λέει περί τέλεσης κάποιας αναίμακτης θυσίας. Θα πείτε ότι η ευχαριστία αυτή, σχετίζεται με μία αναίμακτη θυσία, και θα σας πω δεν λέει κάτι τέτοιο, αλλά και ότι θέλω αποδείξεις. Χτίζετε μία βάση όπως την θέλετε και μετά όλα τα «τροποποιείτε»(…) ώστε να ταιριάζουν με την βάση αυτή. Μία βάση υπάρχει όμως: Η Αγία Γραφή.

9) Όμως υπάρχουν και άλλα δύο σημαντικά σημεία που πρέπει να προσέξουμε:

Α) Πουθενά αλλού στις επιστολές του Ιγνατίου δεν βρήκα α) να αναφέρεται σε γήινο θυσιαστήριο Χριστιανών(!!), παρά μόνο σε ουράνιο θυσιαστήριο, ή β) να αναφέρεται σε Χριστιανούς ειδικούς ιερείς! Τυχαίο; Δεν νομίζω!

Β) Τα ακόλουθα λόγια του Ιγνατίου, ως ένδειξη φανερώνουν την ορθή κατανόηση των λόγων που αναφέρει ο κ.Μπαφίτης (από την επιστολή Προς Φιλαδελφοίς). Διαβάζουμε στην επιστολή του προς Μαγνησίεις(Κεφ.7):

 

«VII. Ὥσπερ οὖν ὁ κύριος ἄνευ τοῦ πατρὸς οὐδὲν ἐποίησεν, ἡνωμένος ὤν, οὔτε δι' ἑαυτοῦ οὔτε διὰ τῶν ἀποστόλων, οὕτως μηδὲ ὑμεῖς ἄνευ τοῦ ἐπισκόπου καὶ τῶν πρεσβυτέρων μηδὲν πράσσετε· μηδὲ πειράσητε εὔλογόν τι φαίνεσθαι ἰδίᾳ ὑμῖν, ἀλλ' ἐπὶ τὸ αὐτό· μία προσευχή, μία δέησις, εἷς νοῦς, μία ἐλπὶς ἐν ἀγάπῃ, ἐν τῇ χαρᾷ τῇ ἀμώμῳ, ὅ ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός, οὗ ἄμεινον οὐθέν ἐστιν. Πάντες ὡς εἰς ἕνα ναὸν συντρέχετε θεοῦ, ὡς ἐπὶ ἓν θυσιαστήριον, ἐπὶ ἕνα Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν ἀφ' ἑνὸς πατρὸς προελθόντα καὶ εἰς ἕνα ὄντα καὶ χωρήσαντα.»

 

1. Δεχόμενοι για την συζήτηση ότι δεν γίνανε προσθήκες στις επιστολές του, βλέπουμε να διαφοροποιεί και εδώ (και αλλού) τον επίσκοπο από τον πρεσβύτερο (πράγμα που στο φως της ΚΔ και άλλων εκκλ.συγγραφέων, είναι αν μη τι άλλο περίεργο…).

2. Πέραν αυτού όμως, αντιλαμβανόμαστε ότι εδώ το «έν θυσιαστήριον» αναφέρεται στο ένα θυσιαστήριο Του Θεού στον ουρανό καθότι συνδέεται με «ναό» και ότι οι πιστοί πρέπει να πηγαίνουν ως να είναι ένα σώμα στην εκκλησία και να το βλέπουν σαν να πηγαίνουν στον ναό Του Θεού στον ουρανό όπου θα βρίσκουν το ένα θυσιαστήριο. Εκεί θα βρίσκουν τον θυσιασμένο Ιησού Χριστό και εκεί θα μπορούν να παραθέτουν τις πνευματικές τους θυσίες (δηλ.δοξολογία, προσφορές σε φτωχούς). Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι οι εκκλησίες του πρώτου αιώνα είχαν χτιστό θυσιαστήριο, ούτε ότι οι εκκλησίες ήταν χτιστοί ναοί! Είναι μία πνευματική εικόνα, μάλιστα συνάδει με την ΚΔ.

Αν τώρα συγκρίνουμε αυτά τα λόγια με τα λόγια της Προς Φιλαδελφοίς που παρέθεσε ο κ.Μπαφίτης, όπου πάλι αναφέρεται σε «εν θυσιαστήριον» γιατί να μην δεχτούμε ότι πάλι μιλάει για το ουράνιο θυσιαστήριο (σε συμφωνία με την προς Εβραίους επιστολή); Διαβάστε το ξανά και συγκρίνετε το με την κεντραρισμένα λόγια του πάνω:

«Σπουδάσατε ουν μία Ευχαριστία χρήσθαι· μία γαρ Σάρξ Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, και εν ποτήριον εις ένωσιν του Αίματος Αυτού, εν θυσιαστήριον, ως εις επίσκοπος άμα τω πρεσβυτερίω και διακόνοις, τοις συνδούλοις μου»

 

Αυτά, περί Ιγνατίου. Τα συμπεράσματα… όλων. Πάντως, όσο ασχολούμαι με τους λεγόμενους «πατέρες/εκκλ.συγγραφείς», τόσο εντοπίζω την Βαβέλ απόψεων και μεταξύ αυτών βάζω και τις απόψεις πολλών που θεωρήθηκαν αιρετικοί αν και κάποιες έστω θέσεις τους βρίσκονται στην ΚΔ. Και πάλι λοιπόν για μένα, επαληθεύεται άλλη μία φορά, ότι ΜΟΝΟ Η ΓΡΑΦΗ στα Χέρια Του Θεού είναι το σίγουρο, όλα τα άλλα χρειάζονται όχι 2 μάτια, αλλά 52! Συνεχίζουμε.

 

 

Μας παραθέτει στην συνέχεια τα λόγια του Χρυσοστόμου.

 

 

Σχόλιa: 1) Ο Χρυσόστομος ήταν πολύ μεταγενέστερος των αποστόλων (4^ο αιώνα!), αλλά και αυτός ήταν γέννημα της εποχής του με όλα τα μπαγκάζια των προηγούμενων. Ειδικό Χριστιανικό ιερατείο δεν υπήρχε στην εποχή των αποστόλων. Αδιαμφισβήτητη απόδειξη, η Καινή Διαθήκη!!

2) Από την άλλη, σχετικά με αυτό που παραθέτετε από την γ’ ομιλία στου Εφέσιους, θα μπορούσε κάλλιστα κανείς να ισχυριστεί ότι μιλάει για το ουράνιο θυσιαστήριο, διότι μιλάει για θυσία καθημερινή και ότι είναι μία πνευματική εικόνα. Το έψαξα βέβαια και μάλλον μιλάει για γήινο θυσιαστήριο, αλλά δεν είμαι απόλυτος. Στην συγκεκριμένη ομιλία γ’ η λέξη «θυσιαστήριο» αναφέρεται μία φορά και είναι το σημείο που παραθέτετε. Μου κάνει εντύπωση ότι στις 24 ομιλίες προς Εφεσίους, άλλη μία φορά αναφέρεται σε θυσιαστήρια και αφορά τα ειδωλολατρικά θυσιαστήρια (ομιλία 18).

 

Σχόλιο: Πάλι, όπως το παραθέτετε, θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει ότι μιλάει για το ουράνιο θυσιαστήριο.

 

Σχόλιο: Και αυτός επίσης τον 4^ο αιώνα. Τα πρώτα λόγια του μιλάνε μόνο για ουράνιο θυσιαστήριο. Αλλά και στα δεύτερα λόγια του που παραθέτετε και αυτά για το ουράνιο θυσιαστήριο μιλάνε. Τότε, γιατί τα αναφέρετε αυτά;.. Γιατί δεν αναφέρατε τα λόγια του που μιλάνε για το υποτιθέμενο –τέλος πάντων- θυσιαστήριο της Θείας Κοινωνίας;

 

Σχόλιο: Και αυτός του 4^ου αιώνα. Παρεμπιπτόντως μιλάει για «θυσιαστήρια» (και) ο Ισίδωρος, αλλά όταν εγώ μίλησα για τα «Ορθόδοξα» θυσιαστήρια, με διορθώσατε λέγοντας ότι υπάρχει μόνο ένα θυσιαστήριο.

 

Σχόλια: Όπως έκανα προηγουμένως, αν και επιτρέπω να τα διαβάσει κανείς, τα διαγράφω έτσι κ.Μπαφίτη διότι εδώ είστε υποτίθεται για να απαντήσετε στα τόσα επιχειρήματα μου και όχι για να απευθύνεστε στους αναγνώστες λες και δεν είμαι εδώ!

1) Το να λέτε «Εμείς πιστεύουμε…» δεν λέει τίποτα, σημασία έχει αν είναι σωστοί οι λόγοι που πιστεύετε κάτι. Δίνετε την εντύπωση αυτού που ξέρει ότι έχει χάσει η πλευρά του τον πόλεμο και προσπαθεί να πάρει όσους μπορεί από την άλλη πλευρά μαζί του. Λυπητερό, αλλά και αποκαλυπτικό. Νομίζετε ότι βρήκατε άμβωνα να κηρύξετε στους Διαμαρτυρόμενους Χριστιανούς τις πλάνες σας. Ε όχι! Αυτό να το κάνετε στην δική σας ιστοσελίδα, όχι στην δική μου, μάλλον μην το κάνετε πουθενά!

2) Μας λέτε ότι το λεξικό λέει η λέξη «ιερεύς» σημαίνει αυτός που κάνει θυσία και ο Πέτρος στην Α’Πέτρου επιστολή μας ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΕΙ τι είδους θυσίες ο πνευματικός οίκος και βασίλειο ιεράτευμα εκτελεί και πάλι κλείνει το θέμα:

Α’Πέτ.2:3-5 επειδή εγεύθητε ότι αγαθός ο Κύριος. 4 Εις τον οποίον προσερχόμενοι, ως εις λίθον ζώντα, υπό μεν των ανθρώπων αποδεδοκιμασμένον, παρά δε τω Θεώ εκλεκτόν, έντιμον, 5 και σεις, ως λίθοι ζώντες, οικοδομείσθε οίκος πνευματικός, ιεράτευμα άγιον, διά να προσφέρητε πνευματικάς θυσίας ευπροσδέκτους εις τον Θεόν διά Ιησού Χριστού·

Ο Παύλος συμφωνώντας με τον Πέτρο επίσης μας γράφει:

Ρωμ.12:1 Σας παρακαλώ λοιπόν, αδελφοί, διά των οικτιρμών του Θεού, να παραστήσητε τα σώματά σας θυσίαν ζώσαν, αγίαν, ευάρεστον εις τον Θεόν, ήτις είναι η λογική σας λατρεία,

Φιλιπ.4:18  Έχω όμως πάντα και περισσεύομαι· ενεπλήσθην δεχθείς παρά του Επαφροδίτου τα σταλέντα από σας, οσμήν ευωδίας, θυσίαν δεκτήν, ευάρεστον εις τον Θεόν.

Εβρ.13:15-16 Δι' αυτού λοιπόν ας αναφέρωμεν πάντοτε εις τον Θεόν θυσίαν αινέσεως, τουτέστι καρπόν χειλέων ομολογούντων το όνομα αυτού. 16 Την δε αγαθοποιΐαν και το μεταδοτικόν μη λησμονείτε, διότι εις τοιαύτας θυσίας ευαρεστείται ο Θεός.

Δεν γνωρίζουν τίποτα αυτοί για «Ορθόδοξες» θυσίες κατά την Θεία Ευχαριστία, ειδικά ο Παύλος που μας μιλάει για την τελετή αυτή στην Α’Κορ.11 ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΓΙΑ ΘΥΣΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ! Όλο ψέματα είναι η μεσσαιωνική «Ορθοδοξία» σας.

3) Όλα τα υπόλοιπα έχουν καταρριφθεί και στην πρώτη και στην δεύτερη απάντησή μου. Αλλά αν κάποιος δεν είναι ικανοποιημένος, να μου γράψει να κάνω τις όποιες διευκρινήσεις θα ήθελε.

 

 

Σχόλια: Θα σχολιάσω τώρα τα υπόλοιπα, σε κίτρινο.

1) Λέτε: «…ενώ σήμερα «σημαίνει τελώ την θείαν λατρείαν (ως χριστιανός) , Πράξεις ιγ 2, «λειτουργούντων δε αυτών τω Κυρίω και νηστευόντων είπε το Πνεύμα το Άγιον…» (Λεξικό της Κ. Δ υπό Σωφρονίου Ευστρατιάδου, σελ. 474).»

Καμία σχέση δεν έχει αυτό το χωρίο με μια δήθεν ιερατική πράξη! Μιλάει για την γενικότερη υπηρεσία αγάπης/υποταγής στον Κύριο όλων υπέρ όλων.

2) Λέτε: «..εν τη Κ. Δ η θεία λειτουργία η υπό του ιερέως γινομένη, Λουκ. α 23 ‘’και εγένετο ως επλήσθησαν αι ημέραι της λειτουργίας αυτού απήλθον εις τον οίκον αυτού» (σελ. 474).»

Υπό ποιανού «ιερέως γινόμενη»;;; Καλά δεν αντιληφθήκατε ακόμα ότι δεν μπορείτε να παραθέτετε τέτοια πράγματα και να την γλιτώνετε;; Τι σχέση έχει αυτό το εδάφιο με ειδικό ιερατείο στην περίοδο της ΚΔ;;; Τα λόγια στον Λουκά αφορούν τον Ζαχαρία (σύζυγο της Ελισάβετ) που άνηκε στην ιεροσύνη της περιόδου της ΠΔ, ασχέτως αν διαβάζουμε για αυτόν στο βιβλίο της ΚΔ! Διαβάζουμε (Βάμβας):

Λου.1:5 Υπήρξεν επί των ημερών Ηρώδου, του βασιλέως της Ιουδαίας, ιερεύς τις το όνομα Ζαχαρίας εκ της εφημερίας Αβιά, και η γυνή αυτού ήτο εκ των θυγατέρων του Ααρών, και το όνομα αυτής Ελισάβετ…….

Ο οποίος τελούσε συγκεκριμένη υπηρεσία στον ναό (λίγο πιο κάτω):

Λου.1:8-12  Ενώ δε ιεράτευεν αυτός εν τη τάξει της εφημερίας αυτού ενώπιον του Θεού, 9 κατά το έθος της ιερατείας έπεσεν εις αυτόν ο κλήρος να θυμιάση εισελθών εις τον ναόν του Κυρίου· 10 και παν το πλήθος του λαού προσηύχετο έξω εν τη ώρα του θυμιάματος. 11 Εφάνη δε εις αυτόν άγγελος Κυρίου, ιστάμενος εκ δεξιών του θυσιαστηρίου του θυμιάματος· 12 και ο Ζαχαρίας ιδών εταράχθη, και φόβος επέπεσεν επ' αυτόν.

Έτσι τα λόγια του εδ.23 μιλούν για την λειτουργία/υπηρεσία συγκεκριμένα ενός ιερέα της περιόδου ΠΔ!

3) Περί «λειτουργίας» στην ΚΔ και ποια η σχεδόν αυτονόητη σημασία της ήδη (στην πρώτη κριτική μου) απέδειξα εδώ. Όλα αυτά είναι τζάμπα λοιπόν, αν εξαιρέσουμε ότι –όπως θα δούμε- μας γνωστοποιούν και άλλες «Ορθόδοξες» διαστρεβλώσεις.

4) Λέτε: «Η λέξη «λειτουργός» έχει άμεση σχέση με την λέξη «ιερέας» επομένως.» («επομένως» είπε μάλλον ο Τοτός, διότι πρόκειται περί ανέκδοτου J J)

Δείτε φίλοι μέσα από πόσα σφάλματα έφτασε στο λανθασμένο συμπέρασμα αυτό. Επίσης, ακόμα και λεκτικά, ΚΑΜΙΑ σχέση δεν έχει η λέξη ιερέας και λειτουργός!

Ο ιερέας ήταν λειτουργός, ο λειτουργός όμως δεν ήταν απαραίτητα ιερέας.(Τι συζητάμε…)

5) Αλλά ακόμα και στην ΠΔ βλέπουμε ότι η λέξη «λειτουργία» δεν περιορίζονταν στο ειδικό ιερατείο (Ο’):

Α’Χρον.27:1 και υιοι Ισραηλ κατ αριθμον αυτων αρχοντες των πατριων χιλιαρχοι και εκατονταρχοι και γραμματεις οι λειτουργουντες τω λαω και εις παν λογον του βασιλεως κατα διαιρεσεις εις παν λογον του εισπορευομενου και εκπορευομενου μηνα εκ μηνος εις παντας τους μηνας του ενιαυτου διαιρεσις μια εικοσι και τεσσαρες χιλιαδες

 

Β’Χρον.17:18-19   και εκ του Βενιαμιν δυνατος δυναμεως Ελιαδα και μετ αυτου τοξοται και πελτασται διακοσιαι χιλιαδες 18 και μετ αυτον Ιωζαβαδ και μετ αυτου εκατον ογδοηκοντα χιλιαδες δυνατοι πολεμου 19 ουτοι οι λειτουργουντες τω βασιλει εκτος των εδωκεν ο βασιλευς εν ταις πολεσιν ταις οχυραις εν παση τη Ιουδαια

 

Β’Χρον.28:8 και εγενετο ως εξεδικησεν Ιου τον οικον Αχααβ και ευρεν τους αρχοντας Ιουδα και τους αδελφους Οχοζια λειτουργουντας τω Οχοζια και απεκτεινεν αυτους

(Δείτε και Α’Βασ.1:4,15, 19:21, Α’Χρον.6:32)

 

6) Λέτε: «του Ησαία που παραπέμπει ο καθηγητής, μιλάει για την εποχή της Καινής Διαθήκης, εφόσον το κεφάλαιο ξεκινά με την γνωστή προφητεία «Πνεύμα Κυρίου επ  εμέ· ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με…», που κατά τα ίδια τα λόγια του Κυρίου εκπληρώθηκε κατά την πρώτη του έλευση (Λουκάς, δ 16-21). Στην εποχή επομένως της Νέας Διαθήκης, θα υπάρχουν λειτουργοί του Θεού (ιερείς) για επιτέλεση ανώτερων λατρευτικών πράξεων σε σχέση με εκείνων στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης,»

Σχολιά: Αυτά είναι η άποψη ενός -κλασσικά- μη διαβασμένου «Ορθόδοξου» που δεν κατανοεί τους τρόπους των λόγων Του Ιησού Χριστού και γενικά περί των της Γραφής.

1) Στον Λουκά 4:16-24 διαβάζουμε:

16 Και ήλθεν εις την Ναζαρέτ, όπου ήτο ανατεθραμμένος, και εισήλθε κατά την συνήθειαν αυτού εις την συναγωγήν εν τη ημέρα του σαββάτου και εσηκώθη να αναγνώση. 17  Και εδόθη εις αυτόν το βιβλίον Ησαΐου του προφήτου, και ανοίξας το βιβλίον εύρε τον τόπον, όπου ήτο γεγραμμένον· 18 Πνεύμα Κυρίου είναι επ' εμέ, διά τούτο με έχρισε· με απέστειλε διά να ευαγγελίζωμαι προς τους πτωχούς, διά να ιατρεύσω τους συτετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω προς τους αιχμαλώτους ελευθερίαν και προς τους τυφλούς ανάβλεψιν, να αποστείλω τους συντεθλασμένους εν ελευθερία, 19 διά να κηρύξω ευπρόσδεκτον Κυρίου ενιαυτόν. 20 Και κλείσας το βιβλίον, απέδωκεν εις τον υπηρέτην και εκάθησε· πάντων δε οι οφθαλμοί των εν τη συναγωγή ήσαν ατενίζοντες εις αυτόν. 21 Και ήρχισε να λέγη προς αυτούς ότι σήμερον επληρώθη η γραφή αύτη εις τα ώτα υμών. 22 Και πάντες εμαρτύρουν εις αυτόν και εθαύμαζον διά τους λόγους της χάριτος τους εξερχομένους εκ του στόματος αυτού και έλεγον· Δεν είναι ούτος ο υιός του Ιωσήφ; 23 Και είπε προς αυτούς· Βεβαίως θέλετε με ειπεί την παραβολήν ταύτην· Ιατρέ, θεράπευσον σεαυτόν· όσα ηκούσαμεν ότι έγειναν εν τη Καπερναούμ, κάμε και εδώ εν τη πατρίδι σου. 24 Είπε δέ· Αληθώς σας λέγω ότι ουδείς προφήτης είναι δεκτός εν τη πατρίδι αυτού.

Αυτά είναι το πρώτο χωρίο της προφητείας της ΠΔ (Ησ.κεφ.61:1). Το χρησιμοποιεί όμως για να τους αναδείξει ποιος είναι Ο Ίδιος και ποια είναι η καρδιά Του. Ουσιαστικά αυτό που εκπληρώθηκε ήταν μόνο αυτό το χωρίο από τον Ησαϊα, δηλαδή το πρώτο εδάφιο.

2) Δεν είναι τυχαίο όμως ότι δεν συνέχισε την προφητεία!! Εσείς είστε όμως που του βάζετε ουσιαστικά λόγια στο στόμα Του. Και δεν είναι τυχαίο ότι δεν συνέχισε διότι τα υπόλοιπα λόγια αυτής αφορά τη χιλιετή βασιλεία! Ας την διαβάσουμε με προσοχή/διάκριση (Βάμβας). Θέλω φίλοι αναγνώστες να δείτε σε ποιους εκπληρώνεται η προφητεία (σε «Ορθόδοξους» ειδικούς ιερείς ή στον λαό Ισραήλ):

Ησα.61:3-9  διά να θέσω εις τους πενθούντας εν Σιών, να δώσω εις αυτούς ώραιότητα αντί της στάκτης (αυτό το εδάφιο είναι λάθος στον Βάμβα. Δεν βγαίνει ορθό νόημα. Οι «Ο’» το έχουν: δοθηναι τοις πενθουσιν σιων δοξαν αντι σποδου. Έτσι λογικά το «εις τους πενθούντας εν Σιών» είναι μάλλον λάθος και το «δοθήναι…σιών δόξαν» σωστό, δηλαδή θα λάβουν οι πενθούντες δόξα από Σιών ή της Σιών), έλαιον ευφροσύνης αντί του πένθους, στολήν αινέσεως αντί του πνεύματος της ακηδίας· διά να ονομάζωνται δένδρα δικαιοσύνης, φύτευμα του Κυρίου, εις δόξαν αυτού. 4 Και θέλουσιν ανοικοδομήσει τας παλαιάς ερημώσεις, θέλουσιν ανεγείρει τα αρχαία ερείπια, και θέλουσιν ανακαινίσει τας ερήμους πόλεις, τας ηρημωμένας από γενεάς γενεών. 5 Και αλλογενείς θέλουσιν ίστασθαι και βόσκει τα ποίμνιά σας, και οι υιοί των αλλογενών θέλουσιν είσθαι οι γεωργοί σας και οι αμπελουργοί σας. 6 Σεις δε ιερείς του Κυρίου θέλετε ονομάζεσθαι· λειτουργούς του Θεού ημών θέλουσι σας λέγει· θέλετε τρώγει τα αγαθά των εθνών και εις την δόξαν αυτών θέλετε καυχάσθαι (ως να είναι δική τους δηλαδή). 7 Αντί της αισχύνης σας θέλετε έχει διπλάσια· και αντί της εντροπής θέλουσιν έχει αγαλλίασιν εν τη κληρονομία αυτών· όθεν εν τη γη αυτών θέλουσι κληρονομήσει το διπλούν· αιώνιος ευφροσύνη θέλει είσθαι εις αυτούς. 8 Διότι εγώ είμαι ο Κύριος, ο αγαπών δικαιοσύνην, ο μισών αρπαγήν και αδικίαν· και θέλω ανταποδώσει το έργον αυτών πιστά και θέλω κάμει προς αυτούς διαθήκην αιώνιον. 9 Και το σπέρμα αυτών θέλει φημισθή μεταξύ των εθνών και οι έκγονοι αυτών μεταξύ των λαών· πας ο βλέπων αυτούς θέλει γνωρίζει αυτούς, ότι είναι το σπέρμα, το οποίον ο Κύριος ευλόγησε.

Δεδομένα: α) Αυτά δεν εκπληρώθηκαν πριν 2000 χρόνια, β) δεν εκπληρώνονται στις μέρες μας και β) αφορούν τον λαό Ισραήλ!

Ο Κύριος λοιπόν στο Λουκά, επικαλείται μόνο τα πρώτα λόγια στο συγκεκριμένο κεφάλαιο του Ησαΐα για να τους πει Ποιος είναι Ο Ίδιος σε σχέση με αυτούς και τον λαό τους, λέγοντας:

1  Πνεύμα Κυρίου του Θεού είναι επ' εμέ· διότι ο Κύριος με έχρισε διά να ευαγγελίζωμαι εις τους πτωχούς· με απέστειλε διά να ιατρεύσω τους συντετριμμένους την καρδίαν, να κηρύξω ελευθερίαν εις τους αιχμαλώτους και άνοιξιν δεσμωτηρίου εις τους δεσμίους· 2 διά να κηρύξω ενιαυτόν ευπρόσδεκτον του Κυρίου και ημέραν εκδικήσεως του Θεού ημών (το υπογραμμισμένο δεν υπάρχει στον Λουκά… κάτι να σκεφτούμε…)· διά να παρηγορήσω πάντας τους πενθούντας·

-Ήταν λοιπόν η πρώτη αποκαλυπτική γνωριμία Του μαζί τους. ΤΙΠΟΤΑ δεν λέει δήθεν για Χριστιανούς ειδικούς ιερείς!!! Μιλάει σε Εβραίους(!) στον ναό(!) για μία προφητεία που ΦΥΣΙΚΑ αφορά… τους ίδιους!!!

Μην τους αφήνετε φίλοι «Ορθόδοξοι» να σας λένε ψέματα και χειρότερα ακόμα μην λέτε ψέματα στους εαυτούς σας κάνοντας οφθαλμοφανέστατη κατάχρηση Βιβλικών χωρίων.

 

Σχόλιο: Τα διαγράφω για τους λόγους που ανέφερα σε προηγούμενες διαγραφές, το ίδιο θα κάνω και στην πορεία. Στα πιο πάνω, απάντησα εδώ με επιχειρήματα ακλόνητα και φυσικά δεν σχολιάσατε τίποτε επ’αυτού. ΚΑΜΙΑ σχέση δεν έχουν τα λόγια του Ησαΐα με ένα «Ορθόδοξο» ειδικό ιερατείο. Το ότι μηχανικά ψέλνετε πάλι τα ίδια (όπως και αλλού) φανερώνει ότι δεν αγαπάτε την αλήθεια Του και μπορείτε ευκόλως μάλιστα να πράξετε κατά αυτής… Αναπολόγητος είστε.

 

 

Σχόλιο: Καταρρίφθηκε όλο, λέξη προς λέξη, διαβάστε στο Ε*από 1) έως 5) εδώ. Δεν σώζει κανένας Φειδάς τα ψέματα της «Ορθόδοξης» θρησκείας. Θα ντρεπόμουν να αναφέρω πάλι τον Κλήμη Ρώμης στην θέση σας μετά από την ανάλυσή μου. Τόση εθελοτυφλία ή απλά θέλετε να πλανήσετε κόσμο λέγοντάς του ό,τι να’ναι;;

Και μόνο τον Κλήμη Ρώμης να πάρουμε, όπως εξήγησα βάσει κοινής λογικής, καταρρίπτεται όλο το οικοδόμημα του ειδικού σας ιερατείου! θυμίζω πάλι ότι ο Κλήμης Ρώμης και ο «Ιγνάτιος» ήταν σύγχρονοι και άλλα πίστευε ο ένας σχετικά με το ζήτημα επισκόπου και πρεσβυτέρου, και άλλα ο άλλος!

 

Σχόλιο: Όσα δεν σχολίασα εντός του τετραγώνου, τα κατέρριψα στην προηγούμενη απάντησή μου σχετικά, πατήστε εδώ. Για να μην σας προκαλέσει καμία αμφιβολία ο κ.Μπαφίτης, παρακαλώ μην προσπερνάτε τις παραπομπές/συνδέσμους μου, αλλά δώστε πάλι χρόνο σε αυτές για να συνειδητοποιήσετε πόσες είναι οι αυθαιρεσίες του και πόσο μεγάλες είναι που ζητάει από εμάς να καταπιούμε, ει δυνατόν αμάσητες.

 

Σχόλια: (Γεμίζετε σελίδες. Πόσες φορές θα μας αναφέρεται τα λόγια του «Ιγνάτιου», δημοτική και αρχαία μάλιστα!;)

1) Ποιος έχει δίκιο, ο Ευσέβιος ή ο Ωριγένης; Γιατί διαφωνούν οι πληροφορίες ή οι πηγές τους; Τελικά πόσο αξιόπιστοι είναι; Αυτό μας ενδιαφέρει.

2) Ακόμα και ο Χρυσόστομος που λέει ότι ο Ιγνάτιος συναναστράφηκε με τους αποστόλους, από πού πήρε τις πληροφορίες του; Από κάποιον από τους προαναφερθέντες; Προσέξτε ότι δεν αμφιβάλλω ότι υπήρχε ο Ιγνάτιος ή ότι έγραψε ίσως διάφορες επιστολές, αμφιβάλλω αν όλα όσα του χρεώνονται είναι πράγματι δικά του και από την άλλη ταυτόχρονα αναγνωρίζω βάσει της Γραφής και άλλων εκκλησιαστικών συγγραφέων ότι όσα τέλος πάντων ήταν δικά του είχαν λανθασμένες διδασκαλίες αποτέλεσμα Ιουδαΐζοντων που θέλανε το ιερατείο.

3) Πέραν αυτών, α) όπως έδειξα το θυσιαστήριο αυτό στο οποίο αναφέρεται αφορά το ουράνιο θυσιαστήριο, β) φανερώνει την αντιβιβλική οπτική ότι ο επίσκοπος και ο πρεσβύτερος είναι δύο διαφορετικοί ρόλοι, πράμα που κάνει ιδιαίτερη εντύπωση καθότι ο ίδιος υποτίθεται ότι ήταν κοντά χρονικά στα συγγράμματα των αποστόλων (της ΚΔ)! Από την άλλη, αν είχε υπόψη γήινα θυσιαστήρια, και αυτό θα ήταν άλλη μία αντιβιβλική θέση, όπως έδειξα και στην πρώτη κριτική μου. γ) ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΛΕΝΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΑΥΤΆ για ειδικούς ιερείς!! Απλά μιλάει για επίσκοπο και πρεσβυτέριο, πράγμα που δεν συνιστά κανένα ιερατείο, ειδικά στο φως της ΚΔ! –Θα δoύμε και άλλα.

-Τα άλματα λοιπόν που έχει ανάγκη να κάνει η «Ορθόδοξη» θρησκεία για να στηρίξει το ειδικό ιερατείο είναι τεράστια και ηλίου φαεινότερα.

 

Σχόλια: 1) Μόνο και μόνο που υπήρχε ένα κίνημα (ο Μοντανισμός) τον 2^ο αιώνα –με τις όποιες πλάνες του- που μπορούσε και δίδασκε ότι δεν υπάρχει ειδική ιεροσύνη ΕΧΕΙ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ καθότι είναι σε απόλυτη συμφωνία με τα γραφόμενα της ΚΔ.

2) Φυσικά –όπως και είχα πει από την αρχή- υπάρχει διάκριση μεταξύ πρεσβυτερίου και υπόλοιπων πιστών και αυτή προκύπτει λόγω τάξεως όπως διακρίνουμε στην ΚΔ.

3) ΟΜΩΣ, πέραν αυτής της διάκρισης, ο Τερτυλλιανός μας ξεκαθαρίζει ότι η ιδαίτερη διάκριση μεταξύ κληρικών (πρεσβυτέρων) και απλών πιστών εντός του βασιλείου ιερατεύματος προέκυψε λόγω ιδιαίτερης τιμής προς τους πρεσβυτέρους. ΚΑΙ ΑΥΤΟ Η ΛΕΓΟΜΕΝΗ «ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ» ΤΟ ΚΑΝΕΙ ΚΟΙΝΩΣ ΓΑΡΓΑΡΑ!! ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΤΕ ΚΑΝ ΤΗΝ ΑΙΤΙΟΛΗΓΗΣΗ ΤΟΥ;;; Αναγνωρίζει λοιπόν και αιτιολογεί έτσι ο ίδιος ο Τερτυλλιανός ότι δεν υπήρχε Θεοσύστατο ειδικό ιερατείο. Το να ισχυρίζεται ένας «Ορθόδοξος» ότι ήταν επηρεασμένος από τον Μοντανισμό ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΑ. Δεν ήταν ανόητος ο άνθρωπος! Αν το ειδικό ιερατείο ήταν καθεστώς σε όλη την Εκκλησία αυτό το άτομο, ο Τερτυλλιανός ΔΕΝ θα μπορούσε να δεχτεί καμία επιρροή, μάλιστα για ένα τόσο θεμελιώδες ζήτημα. Αυτό λέει η κοινή λογική. Οι πλάνες του Μοντανισμού δεν αναιρούν τις όποιες αλήθειες έφερε. Και σήμερα υπάρχουν αιρέσεις που λένε και σωστά πράγματα. Πάντα ο Σατανάς βάζει την αλήθεια μέσα σε πλάνες ελπίζοντας ότι οι πλάνες θα υπερσκεπαστούν από το φως της αλήθειας, και αυτό συμβαίνει στους αμαθείς. Το τι είναι αλήθεια, μας το φανέρωσε Ο Θεός μέσω της Αγίας Γραφής στην οποία συμμαρτυρεί Το Άγιο Πνεύμα και όλοι όσοι οδηγούνται από Τον Θεό στην αλήθεια Του.

4) Το να γράφετε πάλι: «τόνιζε δε ότι ‘’ημείς οι λαϊκοί δεν είμεθα και κληρικοί’’» χωρίς το ερωτηματικό στα λόγια του Τερτυλλιανού και «…είτε το λέει καταφατικά είτε το θέτει ως ερώτημα», είναι πράγματα απαράδεκτα διότι σας έδειξα τα λόγια του στην συνέχεια, τα οποία δεν γνωρίζατε διότι απλώς παραθέτετε τα λόγια θεολόγων σας χωρίς να τα ερευνάτε. Δείτε φίλοι πάλι τα λόγια του Τερτυλλιανού και δείτε πως πράγματι απαντάει σε ρητορική ερώτηση: (Μετάφραση δική μου)

«Δεν είμαστε εμείς οι λαϊκοί ιερείς; Είναι γραμμένο: Αλλά και βασίλειο, και ιερείς στον Θεό Του και Πατέρα Του, μας έκαμε.»

Δυστυχώς δεν σας βολεύουν τα λόγια του Τερτυλλιανού, το ξέρω. Και πιο κάτω λέει σε κόκκινο (από την προηγούμενη απάντηση μου στον κ.Μπαφίτη):

«Διότι κάθε άτομο ζει με την δική του πίστη, ούτε υπάρχει εξαίρεση ανθρώπων (λατ.«personarum exceptio») με Τον Θεό∙ διότι δεν είναι οι ακροατές του νόμου που δικαιώνονται από Τον Κύριο, αλλά οι εκετελεστές, σύμφωνα με όσα όσα λέει ο απόστολος (Ουσιαστικά –συνειρμικά με το προηγούμενο απόσπασμα- εδώ τους λέει ότι δεν κάνει τον πρεσβύτερο-«ιερέα» η θέση του σε ένα πρεσβυτέριο, αλλά ο αγιασμός του!!/Θυμίζει μήπως την γενική ιεροσύνη της ΚΔ;!...). Έτσι, εφόσον έχεις το δικαίωμα του ιερέα εντός του εαυτού σου, σε περιπτώσεις ανάγκης, αρμόζει σε σένα παρομοίως να έχεις την πειθαρχεία (με την έννοια «σχολή ειδικότητας» εδώ, όπως στην αγγλική «disciplines») ενός ιερέα (λατ.«disciplinam sacerdotis» τάξη), οπότε ίσως είναι ανάγκη να έχεις τον αγώνα/μάχη ενός ιερέα.

Ο Θεός θέλει όλοι μας να είμαστε τόσο κατάλληλοι μέσω εξοικείωσης/εκπαίδευσης, ώστε να είμαστε έτοιμοι πάντοτε και παντού να αναλάβουμε (τα καθήκοντα) των ιερών δικαιωμάτων Του (λατ. sacramentis). Υπάρχει «ένας Θεός, μία πίστη» μία πειθαρχεία/τάξη επίσης. Τόσο πραγματική είναι αυτή η περίπτωση (ή αυτή η πραγματικότητα), όπου εκτός αν οι λαϊκοί επίσης δεν παρατηρούν τους κανονισμούς που είναι να οδηγήσουν τις αποφάσεις των πρεσβυτέρων, πως θα υπάρξουν γενικά πρεσβύτεροι, που είναι επιλεγμένοι σε αυτή τη θέση εκ μέσω τω λαϊκών; Έτσι, είμαστε δεμένοι στο να επιμένουμε ότι η εντολή να απέχουμε από δεύτερο γάμο αφορά πρώτα στους λαϊκούς∙ όσο θα ισχύει ότι δεν μπορεί άλλος να είναι πρεσβύτερος από έναν λαϊκό, δεδομένου (φυσικά) ότι ήταν μία φορά διαπαντός ένας σύζυγος.»

Όλη την ανάλυση περί Τερτυλλιανού, αλλά και περί «ordo» και “sacerdos”, μπορείτε να την βρείτε στην προηγούμενη απάντησή μου εδώ.

5) Λέτε περί κλήρου και λαϊκών: «Όπως όμως είδαμε, η διακριση αυτή μαρτυρείται ήδη από παλαιότερα στην επιστολή του αγίου Κλήμη Ρώμης, προς Κορινθίους.»

Σχόλιο: ΑΠΕΔΕΙΞΑ ότι ο Κλήμης Ρώμης αναφέρεται στο ιερατείο της ΠΔ και ότι κάνετε κατάχρηση και αυτού του κειμένου!! Όσοι έχουν ακόμα το σθένος ας διαβάσουν εδώ.

 

Σχόλια: 1) Το επιχείρημά μου (…) ΔΕΝ ΉΤΑΝ ΑΥΤΟ. Δεν είπα ότι μόνο και μόνο επειδή είναι πολύ μεταγενέστερη είναι λάθος, αλλά είπα ότι ο Ευσέβιος τα έγραψε αυτά 300 χρόνια μετά («4^ο αιώνα!») και έτσι έχω λόγους να αμφιβάλλω. Δείτε φίλοι τι έγραψα ακριβώς (δείτε επίσης νέα κόκκινη υπογράμμιση): «Ο Ευσέβιος το έγραψε αυτό τον 4^ο αιώνα! Από πού πήρε τις πληροφορίες του και πόσο έγκυρες ήταν, δεν γνωρίζω, αλλά θα αναδείξω έναν λόγο να αμφιβάλλω για την εγκυρότητά τους.»

Επίσης είπα στο κείμενο -μεταξύ πολλών επιχειρημάτων- ότι αντιφάσκει με την ΚΔ η ιδέα ότι ο Ιωάννης άνηκε δήθεν σε Χριστιανικό ειδικό ιερατείο για το οποίο ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΛΈΝΕ ΟΙ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ ΤΗΣ ΚΔ.

Δεν είπα λοιπόν απλά ότι ήταν μεταγενέστερη, αλλά αναδεικνύοντας τον αιώνα (4^ο) είπα ότι ήταν πολύ μεταγενέστερη η μαρτυρία (…) του!!! Όμως σας λέω, ότι όπως είναι τα λόγια του γραμμένα, και τον 1^ο αιώνα να ήταν, άχρηστα θα ήταν απέναντι στην αλήθεια. ΜΠΑΖΕΙ Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΑΥΤΗ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ ΑΣΧΕΤΟΣΥΝΗ.

2) Αν είναι δυνατόν να λέτε τέτοιο πράγμα στον κόσμο όταν σας έδωσα 3 περίπου σελίδες επιχειρημάτων που φανερώνουν ότι καμία τελικά αξιοπιστία δεν φέρουν αυτά τα λόγια του Ευσέβιου (ή Πολυκράτη ή άλλου). Φίλοι αναγνώστες διαβάστε εδώ τις συγκλονιστικές αποδείξεις που έφερα που δείχνουν ότι δεν μπορεί να ήταν ο απόστολος Ιωάννης αρχιερέας («ιερέας το πέταλο») και δεν μπορεί αυτή η μαρτυρία να είναι του Πολυκράτη. Πριν διαβάστε από το λινκ που μόλις παρέθεσα, δείτε πάλι πρώτα τα λόγια του κ.Μπαφίτη που έβαλα σε κίτρινο και συγκρίνετέ τα με όσα έγραψα στο λινκ και κρίνετε πάλι αν αυτός ήταν ο λόγος που δεν δέχτηκα την μαρτυρία -δήθεν- Πολυκράτη ή αν απλά βόλευε πολύ τον κ.Μπαφίτη η άδικη υπεραπλούστευση.

3) Βλέπουμε πάλι το ανάστημα σας και στα δεύτερα λόγια σας που επισήμανα με κίτρινο. Πρώτον, το επιχείρημα που μου χρεώσατε, δεν ήταν δικό μου (είπατε ποιος θα το ψάξει;). Δεύτερον, χτίζετε πάνω στο ψέμα του, μία ψεύτικη κατηγορία την οποία πάλι μου χρεώνετε. Ποιος λέει το παράλογο να μην δεχόμαστε μεταγενέστερες μαρτυρίες γενικά;;;;;;;; Αυτό που λέω είναι α) να μην τις δεχόμαστε τυφλά, β) μεταγενέστερη από μεταγενέστερη διαφέρει! γ) να μην δεχόμαστε μεταγενέστερες μαρτυρίες όταν αυτές αντιφάσκουν με τις προηγούμενες μαρτυρίες, πρώτη μαρτυρία εκ των οποίων: οι συγγραφείς της ΚΔ (και της ΠΔ).

4) Το ότι -τρεπόμενος σε άτακτη φυγή- ονομάζετε τα άκρως σοβαρά επιχειρήματά μου «Προτεσταντικές φλυαρίες», σας μειώνει και δείχνει σε όλους πόσο μάλιστα παραλόγως ασεβής είστε απέναντί μου και στους κόπους μου να σας αναδείξω τα λάθη σας, απέναντι στην αλήθεια την ίδια.

Πρέπει να έρθει ο Χριστός ο αναστημένος στην ζωή σας κ.Μπαφίτη και στην ζωή των υπολοίπων συμπατριωτών μου για να δείτε «Το Φως Το Αληθινό» που θα αντικαταστήσει τον ζωγραφισμένο Ιησού της θρησκείας σας (κάτι που ως Θεός απεχθάνεται Ο Ίδιος: Δευτ.4:15-19, Ησα.40:17-26, Ρωμ.1:21-23 Εσείς απεικονίζεται όχι μόνο δήθεν Τον άνθρωπο Ιησού[θα ήθελες να ζωγραφίζουν κάποιον άλλον και να λένε ότι είσαι εσύ; Σκέψου να είσαι Ο Υιός Του Θεού], αλλά και Τον «ανείκαστο» Πατέρα Θεό!). Αλλά όλα μου δείχνουν ότι εσείς τουλάχιστον, πεισματικά θέλετε να ανήκετε σε ανθρώπινη θρησκεία, και όχι στον Χριστό. Τι λέτε; Δεν θα σταθείτε στον βήμα Του Θεού να δώσετε λόγο; ΑΠΑΝΤΕΣ. Δεν θα ξεχάσει τον διάλογό μας.

 

Σχόλια: 1) Απάντησα σε όλα αυτά αναλυτικά. Διαβάστε το κείμενο εδώ στο νούμερο 9 (περί αρχιερατείας κτλ.) και εδώ στο νούμερο 6 (περί κλήρου και λαού). 2) Σχετικά με την «Χρήσιμη παρατήρηση 6» σας, θα σας περιμένω στην γωνία… ανυπομονώ (αν και ξέρω… J ). Συμφωνώ όμως ότι τα λόγια του Ιππόλυτου είναι «καθαρότατα»… σε όσους όμως δεν έχουν μολυνθεί από την «Ορθόδοξη» θρησκεία.

 

Σχόλια: 1) Η αναφορά σε κλήρο και κληρικούς δεν σήμαινε στην αρχή ειδικό ιερατείο. Ακόμα να μας αποδείξετε κάτι τέτοιο.

2) Ο Κυπριανός ήταν του 3^ου αιώνα και επίσης παιδί της γενιάς του. Υποστήριζε επίσης την πλανεμένη διδασκαλία του νηπιοβαπτισμού και ένα επισκοπικό αξίωμα ως αυτό στο οποίο όλοι πρέπει να υποκλίνονται.

Σχόλια: 1) Μπροστά στα μάτια μας πάλι μπαμπεσιά κάνετε. Ο Ωριγένης ονομάζει εδώ κλήρο την ομάδα των πρεσβυτέρων. Καμία αναφορά δεν κάνει σε ιερείς.

2) Γιατί θα έπρεπε να απουσιάζει από τα κείμενα των πρώτων αιώνων;;; «Κλήρος» είναι τιμητικός όρος διάκρισης και αφορά τους πρεσβυτέρους/επισκόπους, αν και όλοι έχουν λάχει κάποιο είδος κλήρου όπως έδειξα στην προηγούμενη εργασία μου περί κλήρου. Είχα γράψει περί την σημασία της λέξης «κλήρος» εδώ αναλυτικά (4-5 σελίδες περίπου Α4).

3) Από την άλλη, βρήκα σε αγγλικό κείμενο ότι ο Ωριγένης πίστευε διάφορα περίεργα περί ιεροσύνης.

http://books.google.gr/books?id=fMAfAAAAIAAJ&pg=PA56&lpg=PA56&dq=origen+special+priesthood&source=bl&ots=SekokZimjv&sig=Om-TUia4FUy-YuN0rpX8FNE1Rvs&hl=el&sa=X&ei=vJ5sUbTjLcGjtAaplIHYAQ&sqi=2&ved=0CFEQ6AEwBA#v=onepage&q=origen%20special%20priesthood&f=false

Στις αναλύσεις του στο Λευιτικό σχολιάζει την ιεροσύνη όλων των πιστών (θυμίζει αρκετά τον Τερτυλλιανό) και λέει ότι αν μερικοί είχαν κάποιο ιδιαίτερο χάρισμα (να συγχωρούν π.χ. ειδωλολατρικές αμαρτίες κ.ά.) να θεωρούνται σαν αρχιερείς. Αλλού λέει ότι όσοι αφιέρωσαν τον εαυτό τους στην μελέτη της Γραφής θα είναι σαν αρχιερείς της τάξεως Ααρόν. Επίσης ότι οι μάρτυρες που πέθαναν για τον Χριστό θεωρούνται επίσης ιερείς διότι θυσίασαν τον εαυτό τους στον Θεό. Γενικά μου έδωσε την εντύπωση ότι αμπελοφιλοσοφούσε, ότι «Ό,τι ήθελε έλεγε!» Όλα αυτά λοιπόν είναι ρευστά και σίγουρα δεν συνιστούν κανένα ειδικό ιερατείο όπως το παρουσιάζει η «Ορθοδοξία».

Αν υπάρχει κάτι που μου έχει διαφύγει, παρακαλώ να μου γνωστοποιηθεί.

Προσέξτε φίλοι ότι μέχρι στιγμής δεν έχει φέρει ΟΥΤΕ ΜΙΑ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ότι ο κλήρος ήταν ειδικό ιερατείο επί των αποστόλων και μέχρι την συγγραφή των βιβλίων της ΚΔ, απλά προσπαθεί να χτίσει πάνω στο θεμέλιο που του έδωσε η θρησκεία του. Το παρουσιάζει λες και οι αναφορές του πρώτου και δεύτερου αιώνα σε κλήρο, πρεσβύτερο/επίσκοπο, αφορούσαν ένα ειδικό ιερατείο, κάτι για το οποίο τίποτα δεν λέει η Καινή Διαθήκη, ενώ θα’πρεπε αν υπήρχε, όπως συμβαίνει στην Παλαιά Διαθήκη όπου υπήρχε ειδικό ιερατείο.

 

Σχόλια: 1) Φίλοι, ο Σατανάς ο ίδιος θέλει να μας κάνει εξαρτώμενους από το ιερατείο και τις ανθρώπινες παραδόσεις του και όχι από Τον Ιησού Χριστό και για αυτό το λόγο μας εκφοβίζει λέγοντας μας ότι είναι δύσκολο βιβλίο η Αγία Γραφή και ότι ο καθένας μπορεί να το ερμηνεύσει όπως θέλει. Στην πράξη, αυτό αποδεικνύεται ψέμα. Τα περισσότερα στην Αγία Γραφή είναι αρκετά εύκολα στην κατανόηση, τα δε υπόλοιπα απλά θέλουν ειλικρίνεια, προσευχή, χρόνο, ειλικρίνεια, προσευχή, χρόνο, κ.ο.κ. Λέγοντας ο κ.Μπαφίτης αυτή τη κουβέντα μου δείχνει ΠΟΣΟ λίγη είναι η προσωπική του σχέση με την Αγία Γραφή και ότι εξαιτίας αυτού κατάντησε να οδηγείται από τυφλούς. Αν μελετούσε ΜΟΝΟ την Αγία Γραφή και με αυταπάρνηση (έστω για μερικά χρόνια) θα είχε ΕΝΤΕΛΩΣ άλλη γνώμη, αλλά με όποιο δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις.

Έτσι συμπατριώτες μην φοβόσασθε. Πάρτε μία ΚΔ στην δημοτική και αρχίσετε να διαβάζετε. Ο Κύριος Το Πνεύμα της αληθείας θα σας δείξει και αυτά που η «Ορθοδοξία» σας κρύβει. Σκεφτείτε τι υπάρχει στην θρησκεία αυτή (π.χ. ειδικό ιερατείο, βάπτισμα μωρών, εξομολόγηση σε ιερείς, το αειπάρθενο της Μαριάμ, οι πρεσβείες «αγίων» κ.ά.π.) και θα διαπιστώσετε ότι ή δεν θα τα βρείτε στην ΚΔ ή θα βρείτε και αντίθετα! Δοκιμάστε την ΚΔ και να θυμόσαστε ότι Ο Κύριος είπε:

Ματθ.7:6-8 Μη δώσητε το άγιον εις τους κύνας μηδέ ρίψητε τους μαργαρίτας σας έμπροσθεν των χοίρων, μήποτε καταπατήσωσιν αυτούς με τους πόδας αυτών και στραφέντες σας διασχίσωσιν. 7 Αιτείτε, και θέλει σας δοθή· ζητείτε, και θέλετε ευρεί, κρούετε, και θέλει σας ανοιχθή. 8 Διότι πας ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και εις τον κρούοντα θέλει ανοιχθή.

-----Η «Ορθοδοξία» είναι αυτή που έβαλε όχι διόδια στην αλήθεια, αλλά εμπόδια μέσω του ιερατείου της και των θεολόγων της. Τα λόγια Του Κυρίου απλά, και η εμπειρία λέει, αληθινά.

 

2) Λέτε κ.Μπαφίτη επίσης: «υπάρχουν σήμερα χιλιάδες διαφορετικές ομολογίες που υποτίθεται ότι ερμηνεύουν σωστά την Αγία Γραφή». Αυτό επίσης είναι παραπλανητικό. Δεν «υποτίθεται» αυτό που λέτε, παρεκτός στους κακοπροαίρετους έξω από τον χώρο της Διαμαρτύρησης. Για την ακρίβεια όμως, ΚΑΝΕΝΑΣ δεν ερμηνεύει ολόκληρη την Αγία Γραφή σωστά, όμως όλοι οι αναγεννημένοι Διαμαρτυρόμενοι Χριστιανοί ερμηνεύουν τα βασικά της ζητήματα πολύ σωστά, αλλά και πάρα πολλά άλλα πολύ σωστά. Όλη η αλήθεια της Αγίας Γραφής που Ο Θεός ήθελε να έχουμε θεωρώ ότι βρίσκεται μέσα στους κόλπους της Χριστιανικής Διαμαρτυρόμενης Εκκλησίας, απλά λόγω των πολλών σχισμάτων δεν μπορεί να ενωθεί σε ένα παζλ/εικόνα.

 

3) Το ότι «καταλήγουν σε διαφορετικά συμπεράσματα» είναι επίσης παραπλανητικό υπό την έννοια ότι είναι οι πρωτοστάτες της κάθε Διαμαρτυρόμενης απόχρωσης αυτοί που ερεύνησαν και διαφώνησαν, και τα ποίμνιά τους απλώς παπαγαλίζουν αυτά που μάθανε από αυτούς. Πολλοί όμως είναι που μέσα από το κάθε ποίμνιο αντιλαμβάνονται κάποια στιγμή όχι μόνο τα σωστά, αλλά και τα ανθρώπινα λάθη του πρωτοστάτη της όποιας απόχρωσης∙ τότε, αφού τα εντοπίσει, ή κάνει πως δεν βλέπει ή τα ομολογεί ανοιχτά ή και ξεκινάει μία νέα συνάθροιση όπου θα λείπουν τα συγκεκριμένα λάθη∙ ο πιστός αυτός λοιπόν με αγνή πρόθεση κατά κανόνα, θα προσπαθήσει να λειτουργήσει καθαρτικά στην Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία και σε αυτό το πλαίσιο επαληθεύεται στην πράξη και το:

(αρχ.κειμ.)Α’Κορ.11:19  δει γαρ και αιρέσεις εν υμίν είναι, ίνα οι δόκιμοι φανεροί γένωνται εν υμίν.

Άλλοι θα τον ακολουθήσουν, άλλοι όχι.

4) Από την άλλη, το να το λέτε εσείς ο «Ορθόδοξος» αυτά, όταν:

α) στην θρησκεία σας ο συντριπτικός κανόνας των πιστών δεν έχει ιδέα τι πιστεύει και γιατί, μάλιστα ζει μέσα στην αμαρτία και θεωρεί τον εαυτό του και «Χριστιανό Ορθόδοξο» (άμα λάχει…) και όταν

β) οι δε υπόλοιποι παπαγαλίζουν τυφλά και πιστά και πάντα επιλεκτικά τα όσα είπαν άνθρωποι, εκκλησιαστικοί συγγραφείς στους αιώνες, χωρίς να δώσουν ποτέ στον Θεό την δυνατότητα «πρόσβασης» στα πιστεύω αυτών ώστε Αυτός να αποφανθεί,

ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΤΙΠΟΤΑ, καθότι ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΣΕ ΑΜΑΘΕΙΣ.

Το ίδιο κάνουν και οι Μορμόνοι και οι Μάρτυρες της Σκοπιάς. Παπαγαλίζουν όλοι τυφλά χωρίς δεύτερη ματιά όσα τους μαθαίνουνε και είναι έτσι ομόφωνοι, αλλά στην πραγματικότητα, όχι σύμφωνοι. Η συμφωνία έρχεται κατόπιν προσωπικής κρίσης και έρευνας και κάτι τέτοιο δεν υπάρχει σε τέτοιες ομάδες όπως είναι και η «Ορθοδοξία» και ο «Καθολικισμός». Έτσι η μομφή σας κατά της προβληματικής μεν Χριστιανικής Διαμαρτυρόμενης Εκκλησίας, έρχεται σε βάρος σας.

Σχετικά με το πώς/γιατί η Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία απέκτησε τόσες αποχρώσεις ήδη σας είχα γράψει εδώ (από το 5-7).

 

Σχόλια: Εδώ συναντάμε θεμελιώδη σφάλματα.

1) Αν διαβάσουμε για την «εν Αγίω Πνεύματι εμπειρία» όπως βρίσκεται στην ΚΔ θα δούμε ότι και αυτή φυσικά ΚΑΜΙΑ σχέση δεν έχει με την «Ορθοδοξία». Αυτή η εμπειρία δίνεται σε ανθρώπους που μετανόησαν, πίστεψαν, βαπτίστηκαν, ΠΟΤΕ ΣΕ ΜΩΡΑ -δήθεν- ΚΑΤΑ ΤΟ ΒΑΠΤΙΣΜΑ όπως το θέλει η εθελοθρησκεία, διότι δεν υπήρχε Χριστιανικό βάπτισμα νηπίων.

   Όλες οι «εν Πνεύματι» εμπειρίες ξεκινούν από αυτήν την πρώτη εμπειρία, την λήψη Του Αγίου Πνεύματος, ή αλλιώς του «βαπτίσματος εν Πνεύματι Αγίω», που είναι η ολοκλήρωση αυτού που ονομάζεται στην ΚΔ «αναγέννηση». Όποιος δεν έχει αυτήν, ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ συνεχιστής του θελήματος Του Θεού στην Εκκλησία και έτσι δεν μπορεί να φωτίζει την Εκκλησία Του Χριστού με το Φως το δικό Του, αλλά με το σκότος του Σατανά. ΤΟ’ΠΙΑΣΕ ΚΑΝΕΙΣ ΑΥΤΌ; Αυτό σας το κρύβει η «Ορθοδοξία».

2) Τι εννοείτε ότι Η Αγία Γραφή –συγκεκριμένα η ΚΔ (για να μην πλατειάσω)- δεν αποτέλεσε ποτέ από μόνη της καταστατικό και πηγή πίστεως;; «Από μόνη της» πως θα γινότανε καταστατικό;Αν εννοείτε ότι και αυτή και η εκκλησία ήταν ταυτόχρονα καταστατικό θα έπρεπε να το γράψετε καλύτερα. Αλλά και πάλι, αυτό δεν είναι ακριβές. Γραμμένο καταστατικό αλήθειας είναι ΜΟΝΟ η Αγία Γραφή και μόνο Το Άγιο Πνεύμα δίνει την αλήθεια Του Θεού. Οι πιστοί, η γνήσια Εκκλησία δηλαδή, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ καταστατικό, αλλά αυτή που εκφέρει την αλήθεια του Καταστατικού/Αγίας Γραφής εμπνευσμένη και οδηγούμενη από  Το Άγιο Πνεύμα.

    ΠΟΤΕ η Εκκλησία δεν κατανοούσε όλα ή πλήρως όσα διδάσκει η Αγία Γραφή και ΠΟΤΕ δεν ήταν ομόφωνη σε όλα, αλλά ανά καιρούς διάφορες φωνές της άλλοτε συμφωνούσαν, άλλοτε όχι. Π.χ. στην εκκλησιαστική ιστορία βρίσκουμε, αυτούς που πίστευαν στην χιλιετή βασιλεία και αυτούς που δεν πίστευαν, αυτούς που δεν είχαν ειδικό ιερατείο και αυτούς που είχαν, πιστούς που θεωρούσαν ότι άφεση αμαρτιών δίνεται μέσω επισκόπων (αργότερα «ιερέων») και άλλους που δεν είχαν τέτοια διδασκαλία, αυτοί που ήταν Ωριγενιστές και αυτοί που ήταν αντι-Ωριγενιστές, οι εικονομάχοι και εικονοκλάστες, εποχές όπου τα λεγόμενα «μυστήρια» (οι τελετές δηλαδή) έφεραν διαφορετικό αριθμό, για να μην πούμε και για άλλες διδασκαλίες που επίσης αναιρεί η Αγία Γραφή.

3) Τα υπόλοιπα που λέτε περί διδασκαλιών δοσμένων από τους αποστόλους στους μαθητές τους, όπως σας είπα, αυτές είναι οι διδασκαλίες του πρώτου αιώνα όπως τις μεταδώσανε οι ίδιοι μέσω των κείμενων της ΚΔ. Διδασκαλίες έτσι, που αναιρούνται από τα κείμενα της ΚΔ, ο κοινός νους αντιλαμβάνεται ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ  να είναι διδασκαλίες Του Χριστού και των αποστόλων Του. Όλα τα άλλα, εκ του πονηρού. Το ποιος ήταν πράγματι διάδοχός τους ή και σε ποιο βαθμό, δόξα στον Θεό (!), φρόντισε Ο Θεός να το γνωρίζουμε καθώς μας προμήθευσε τον κανόνα της ΚΔ. Μόλις καταλάβουν οι «Ορθόδοξοι» και οι «Καθολικοί» τον σκοπό της πρόνοιας Του Θεού πίσω από τον κανόνα της ΚΔ, θα πάψουν να είναι «Ορθόδοξοι» και «Καθολικοί».

    Αυτό που σας κρύψανε κ.Μπαφίτη είναι το μέγεθος της αξίας της ΚΔ στα Μάτια Του Θεού και αυτό έγινε και γίνεται αιτία πτώσεως δικής σας και των περισσοτέρων των συμπατριωτών μας. Μας δόθηκε λοιπόν κατά την πρόνοια Του Θεού ως «γραμμένο καταστατικό» για να συμβάλλει στην κατανόηση της Χριστιανικής πίστης και ορθή εφαρμογή αυτής διότι είχαν ξεφύγει πολλοί. Δόθηκε για να αναχαιτίσει τα λάθη των πρώτων αιώνων και να εμποδίσει τα λάθη των επόμενων αιώνων. Είναι ένα ευλογημένο ανοιχτό παράθυρο στον πρώτο αιώνα Του Χριστού και των αποστόλων, το οποίο η θρησκεία σας βέβαια επιθυμεί εντέχνως να κλείσει.

    Ακούστε τώρα και το εξής οξύμωρο: Τα πρόσωπα (η πραγματική σχέση τους με Τον Θεό είναι κάτι που θα κριθεί από Τον Θεό) που συγκρότησαν τον κανόνα των κειμένων, προφανώς τα θεωρούσαν τόσο γνήσια και λειτουργικά και έτσι απαραίτητα που ΠΑΡΟΛΟ που αυτά τα κείμενα ταυτόχρονα διέψευδαν και τις πρακτικές διαφόρων δήθεν Χριστιανικών πρακτικών και διδασκαλιών (π.χ. νηπιοβάπτισμα, αειπάρθενος), έπρεπε να τα δεχτούν όλα τα κείμενα, αν και λογικά οι διάφοροι «επίσκοποι» (κάποιοι/όποιοι) αναγκαστικά έπρεπε πλεόν να τα παρερμηνέψουν ώστε να μην τους αναδεικνύουν ως ψευδοδιδασκάλους. Την ίδια «παράδοση» ακολουθεί και συνεχίζει και η θρησκεία σας σήμερα. Δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά. Αποδέχεται αναγκαστικά την μαρτυρία του πρώτου αιώνα ως έγκυρη… παρόλο που αυτή η μαρτυρία είναι στην πράξη εναντίων της! Η κρυφή απέχθεια δε της «Ορθοδοξίας» για την Γραφή κρύβεται καθώς κάνει χρήση μερικών διδασκαλιών της ΚΔ (π.χ.περί αγάπης, ζωής Του Χριστού κ.ά.).

Πάντως, αν γίνει ΜΟΝΟ Η ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ καταστατικό σας στην θεωρία και στην πράξη, εν καιρώ θα συμφωνήσουμε –όλοι οι γνήσιοι αφιερωμένοι Χριστιανοί- σε όλα. Αυτή είναι η προσπάθεια της Χριστιανικής Διαμαρτυρόμενης Εκκλησίας, προσπάθεια την οποία δεν καταλαβαίνετε ότι πολεμάτε. Το πρόβλημα είναι οι ανθρώπινες παραδόσεις που όλες οι «παρατάξεις» έχουν, τα ανθρώπινα εγωιστικά συμφέροντα, η ανοησία του ανθρώπου και οι δυνάμεις του σκότους.

 

Σχόλιο: Με μένα συζητάτε, όχι με τους αναγνώστες μου. Δεν με ενδιαφέρει η γνώμη του Τρεμπέλα διότι α) Ο Θεός μας έδωσε ανοιχτό παράθυρο στον πρώτο αιώνα. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΤΟ ΚΛΕΙΣΕΤΕ. ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΑΦΗΣΩ. β) Ο Τρεμπέλας ήταν άλλος ένας «Ορθόδοξος» παραπληροφορητής, με την έννοια ότι τόσα ήξερε ο άνθρωπος τόσα έλεγε. Εμείς τι θα κάνουμε είναι το θέμα.

 

Σχόλια: 1) Και γιατί κάποιο δαιμόνιο να μην τον έβαλε αυτόν να γράψει αυτό ώστε να φοβίσει αυτούς που θα θελήσουν να διαβάσουν την Αγία Γραφή; Ξέρω το κρυφό μένος που έχει η «Ορθοδοξία» κατά της Γραφής. 2) Από την άλλη, δεν έχω διαβάσει τι λέει ο συγκεκριμένος, αλλά μπορώ να φανταστώ πολλά από αυτά καθότι ήταν του 6^ου αιώνα...

3) Αν όμως δούμε το «σημείο» του δαιμονιζόμενου που μας δίνει: «ταραχή και την ακατάστατη και άτακτη ευχαρίστηση που δημιουργείται στην ψυχή την ώρα της εξηγήσεως», δεν ξεκαθαρίζει τίποτα. Όποιος ασχολείται με αιρετικούς ή ακόμα και με νεόπιστους θα πει ότι δεν συναντάται κάτι τέτοιο όταν εξηγούν κάτι, αν και χωρίς να μπορεί να αποκλειστεί αν μιλήσουμε για δαιμονισμένο (και πάλι, από την προσωπική μου πείρα τουλάχιστον, δεν το έχω συναντήσει ποτέ). Μάλλον θα φέρει στην σκέψη του μερικούς που προσπαθούσαν να τον φέρουν στον ίσιο δρόμο για κάποια ζητήματα τους οποίους θεωρούσε ο ίδιος πλανεμένους και έτσι λέει αυτό που λέει. Από την άλλη, προς ποιον αυτό είναι «καταπέλτης» κ.Μπαφίτη μπορεί ευκόλως να μας το ξεκαθαρίσει η ΚΔ.

4) Αν διάβαζε ο Ιωάννης Κλίμακος τα κείμενά σας σε μένα, ποιος ξέρει τι θα μπορούσε να πει για σας βλέποντας ειδικά στα πρώτα τις κακές διατυπώσεις, μετά να μου χρεώνετε πράγματα που δεν πιστεύω, να μην απαντάτε στα τόσα εμπεριστατωμένα επιχειρήματά μου, να μεταφέρετε αλλόκοτες και φυσικά αντιβιβλικές διδασκαλίες, αλλά και να κάνετε διάφορες μπαμπεσιές σε βάρος των κειμένων μου στην ιστοσελίδα σας...

 

Σχόλιο: 1) Θα τους χορτάσανε οι αναγνώστες τους «πατέρες» που αναφέρατε στον μεταξύ μας διάλογο και δεν θα θέλουν άλλο. Είδανε τις πλάνες τους, και ειδικά τις παρερμηνείες των θεολόγων σας επ’αυτών. Από την άλλη, είδαν και την απλότητα, την δύναμη και την ομορφιά της Γραφής που καταμαρτυρεί τόσα εναντίων της θρησκείας σας. Είμαι αισιόδοξος ότι όσοι «Ορθόδοξοι» είναι ειλικρινείς θα είδαν την ανάγκη να επιστρέψουν στην πηγή, στην μελέτη της Αγίας Γραφής και μόνο, μακριά από τις ανθρώπινες παραδόσεις και τις φιλοσοφίες διαφόρων, όπως και είμαι αισιόδοξος ότι οι Χριστιανοί Διαμαρτυρόμενοι επίσης διέκριναν α) την Βαβέλ των εκκλησιαστικών συγγραφέων και β) το μέγεθος της αναγκαιότητας που έχουν οι «Ορθόδοξοι» να γυρίσουν στην Αγία Γραφή (που είναι το πρώτο και παραμελημένο ή κακοποιημένο μέρος της λεγόμενης «Ιεράς Παράδοσης»), αλλά και οι ίδιοι (αν και σε λιγότερο βαθμό)! 

2) Παρέθεσε εδώ ο κ.Μπαφίτης 3 λινκ/σύνδεσμους σε «Ορθόδοξη» ιστοσελίδα, άλλη της δικής του, τις οποίες δεν παραθέτω. Έχει ανάγκη από πλάτες φαίνεται.

-Δεν θα κάνετε άνθρωπέ μου διαφήμιση άλλων αιρετικών σελίδων στον μεταξύ μας διάλογο. Όλο τέτοια κάνετε, διότι το έχετε ανάγκη εφόσον είδατε ότι σε όλα λάθος είστε.

 

Σχόλια: 1) Η πίστη της αρχαίας Εκκλησίας, της Εκκλησίας του πρώτου αιώνα, την βρίσκουμε –κατά την πρόνοια Του Θεού- στην Καινή Διαθήκη. Το φρόντισε αυτό ο Θεός. Όλα όσα έπονται και προστίθενται είναι ανθρώπινες ή/και δαιμονικές διδασκαλίες, αμπελοφιλοσοφίες και ιστορίες για γριές που λέει ο Παύλος, που αντιφάσκουν με το θέλημα Του Θεού για την Εκκλησία Του.

2) Ναι, «έκανε τον κο Τομαρά» να στρέφεται προς τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς ώστε να σας φανερώνει τι πράγματι είπανε και πόσο σας πήρανε στον λαιμό τους οι θεολόγοι σας που τους παραποιούν, αλλά και τον έκανε να δει ακόμα πιο πολύ πόσο δίκιο είχε ζώντας ΜΟΝΟ ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ, μακριά από την θεολογική Βαβέλ των ανθρώπινων παραδόσεων.

 

Ακολουθεί η ενότητα «Χρήσιμες Παρατηρήσεις» 

για περαιτέρω διευκρινήσεις.

(Μισό λεπτό να βάλω κράνος J Έτοιμος.)

Χρήσιμες Παρατηρήσεις

 

Σχόλια: Ψεύδεστε αδιάντροπα ως συνήθως. Δεν έχετε τελειωμό. Αυτό κάνουν συνήθως οι «Ορθόδοξοι» ψευδο-απολογητές;

1) Δεν ξέφυγα ΚΑΘΟΛΟΥ, αλλά εσείς ξεφύγατε! Ο τίτλος του άρθρου σας είναι: «Με έξι απλά βήματα, η απόδειξη ότι στην Καινή Διαθήκη υπάρχει ειδική ιεροσύνη.» Αυτό ΜΕ ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ δεν μπορούσατε να το κάνετε και τρέξατε για σωτηρία στους όποιους «πατέρες» που α) έκαναν κατάχρηση χωρίων της ΠΔ ως δήθεν αυτά να μιλούν για ειδικό ιερατείο στην περίοδο της Καινής Διαθήκης ενώ τα χωρία αυτά μας μιλούν για την περίοδο της χιλιετούς βασιλείας κατά την Έλευση Του Κυρίου Ιησού Χριστού, που β) παραποίησαν οι θεολόγοι σας και άλλοι. Έτσι σας κατέρριψα κάθε παρερμηνεία δική τους και δική σας για να αναδείξω ότι καμία προφητεία στην ΠΔ δεν μίλησε για Χριστιανικό ειδικό ιερατείο. Καταλαβαίνει λοιπόν ο αναγνώστης πόσο δίκιο έχω που σας εκθέτω –κατ’επανάληψη- ως αδιάντροπο συκοφάντη όταν λέτε ότι «ξέφυγα από το συγκεκριμένο θέμα για να παρεκτραπώ σε άλλα». Θέλατε πολύ να είχα ξεφύγει.

2) Σε αυτό το πλαίσιο της επιχειρηματολογίας σας, θέλησα να σας δείξω πόσο επιλεκτικός είστε με τους εκκλησιαστικούς συγγραφείς. Όταν αυτοί συμφωνούν με την θρησκεία σας, τους επικαλείστε σαν έγκυρες πηγές, όταν διαφωνούν τους κάνετε γαργάρα. Έτσι όταν αναφέρατε π.χ. τον Επιφάνιο (4^ο αιώνα!) ως υποστηρικτή των απόψεων σας, αφού σας έδειξα το σφάλμα του, σας ανέφερα τις εικόνες τις οποίες απεχθάνονταν στην εκκλησία (σε αντίθεση με την θρησκεία σας), δείτε φίλοι εδώ. Επιχειρήματα μόνο εσείς θα προσπαθείτε να φέρετε υπέρ των όσων πιστεύετε, ενώ εγώ όχι;;

3) Άκουσον, άκουσον! Αφού περάσαμε… τον Επίλογο (!) του κ.Μπαφίτη τώρα μας λέει: «θεωρήσαμε χρήσιμο να δώσουμε κάποιες  απαντήσεις», τις οποίες και ονόμασε «Χρήσιμες παρατηρήσεις»! Δηλαδή τόση ώρα, μέχρι εδώ, άλλους σκοπούς είχατε;; J  Ο κόσμος δίνει απαντήσεις πριν τον επίλογο, όχι μετά.

4) Μετά λέτε: «Αν αναιρούσαμε παράγραφο- παράγραφο όλη την ανταπάντησή του…». Αμήν! Γιατί δεν το κάνατε;; Θα ήταν άνωθεν ευλογία για μένα και για πολλούς!

Όμως, λέτε ψέματα πάλι. Αν μπορούσατε να το κάνετε θα το είχατε κάνει προ πολλού. Δεν μπορέσατε να κάνετε κάτι τέτοιο, ούτε κατά το διάνοια να το πλησιάσετε. Δεύτερον, προφανώς φέρνετε στην σκέψη σας αυτό που έκανα εγώ! Και όχι παράγραφο-παράγραφο, αλλά σχεδόν πρόταση-πρόταση!! Και είμαι έτοιμος όχι να γράψω ένα βιβλίο, αλλά 10 αν χρειαστεί να αναδείξω το μέγεθος, το βάθος του σκότους και να φυλάξω τους συμπατριώτες μου.

Συνεχίζετε:

 

Σχόλια: Τα ψέματά σας και τα δεδομένα.

1) Ανέδειξα ότι αρκετά από αυτά δεν μιλούσαν για μεταβολή (εσείς εικάζατε μεταβολή), αλλά απλά ονόμαζαν (όπως και εγώ) τον άρτο και οίνο ως Σώμα και Αίμα, κάτι που διαβάζουμε στην ΚΔ και φυσικά δέχεται και η Χριστιανική Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία.

2) Δεν απέρριψα καμία μαρτυρία-ντοκουμέντο επειδή δήθεν διαφωνούσε με την δική μου θέση. Η δική μου θέση θα είναι πάντα εντός της αλήθειας, χωρίς προτιμήσεις και φανατισμούς. Απέρριψα λοιπόν όσα η Γραφή διαψεύδει.

3) Το να ονομάζετε εσείς την πίστη μου «αιρετική» στο φως όλων όσων Η Γραφή και η κοινή λογική σας κατέρριψε, είναι πράγμα φαιδρό στα μάτια όλων των ειλικρινών αναγνωστών και αμαρτία ενώπιον Του Θεού διότι μιλάτε με δόλια συνείδηση.

4) Μπορεί κανείς να θυμηθεί τα πιστεύω του Κλήμη Αλεξαν. στην απάντησή μου εδώ. Όποιος έχει εγκέφαλο που έχει συνείδηση ενώπιον του Θεού βγάζει τα αβίαστα συμπεράσματά του. Είχα γράψει μεταξύ άλλων εκεί: «….Η απάντηση είναι ότι ο δικός του (του Κλήμη Αλεξανδρείας) εκκλησιαστικός Χριστιανικός «κόσμος», δεν είχε τελετουργική θυσία προς Τον Θεό, δεν είχε γήινα θυσιαστήρια. Τα τινάζει λοιπόν όλα τα «Ορθόδοξα» αντίθετα στον αέρα. Είναι παράλογο να θεωρεί κανείς ότι η Χριστιανική Εκκλησία που γνώριζε ο Κλήμης είχε σχέση με την «Ορθοδοξία» όταν η «Ορθοδοξία» κάνει τόσο ντόρο για την αναίμακτη θυσία που λειτουργούν οι ειδικοί ιερείς. Προφανώς, ούτε τίποτε για Χριστιανούς ειδικούς ιερείς γνώριζε Ο Κλήμης, όπως εξάλλου και ο συνονόματος του -του 1^ου με 2^ου αιώνα- Κλήμης Ρώμης (τον οποίο επικαλείστε αργότερα ως επιχείρημα, μάλιστα τα ίδια τα λόγια του δύο φορές[…;] στο σημείο σας 13 και 24], το οποίο ευκόλως καταρρίπτεται)!»

5) Δείτε φίλοι τώρα ποια «βασικά πράγματα» χρειάζεται δήθεν να μου αποδείξει.

 

Σχόλια: 1) Ναι; Γιατί πρέπει να τα δούμε; (Τα αμέτρητα που δεν απαντήσατε να μην τα δούμε;;;) Για να θολώσετε τα νερά, απομακρύνοντας την συνείδηση των αναγνωστών από χίλια μύρια σφάλματα της «Ορθοδοξίας» σας;

2) Η διαφορά μεταξύ των τίτλων αυτών ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ. Πρέπει δε να μας νοιάζει –σε δεύτερη φάση/αφού δηλαδή εξετάσαμε τι διδάσκει η Γραφή- η μαρτυρία ΟΠΟΙΟΥΔΗΠΟΤΕ εκκλησιαστικού συγγραφέα, ασχέτως ποιος είναι και πως τον θεωρούν κάποιοι.

3) Σε όλα λάθος είναι η «Ορθοδοξία». Δεν πρέπει ΚΑΘΟΛΟΥ να μας ενδιαφέρουν οι «Ορθόδοξες» προϋποθέσεις μία «πατερικής θέσης» διότι: (ανοίξτε τα αυτιά σας οι αγαπώντες την αλήθεια)

Α) Ο ίδιος Ο Κύριος μας είπε ότι πρέπει να είμαστε ταπεινοί και να μην ονομάζουμε κανέναν αδερφό εν Χριστώ (πνευματικό) «πατέρα» ή «δάσκαλο» και φυσικά ούτε ήθελε κάποιος να ονομάζει τον εαυτό του «πατέρα» ή «δάσκαλο»:

Ματθ.23:6-12 και αγαπώσι τον πρώτον τόπον εν τοις δείπνοις και τας πρωτοκαθεδρίας εν ταις συναγωγαίς 7  και σας ασπασμούς εν ταις αγοραίς και να ονομάζωνται υπό των ανθρώπων Ραββί, Ραββί· 8 σεις όμως μη ονομασθήτε Ραββί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός· πάντες δε σεις αδελφοί είσθε. 9 Και πατέρα σας μη ονομάσητε επί σας γής· διότι εις είναι ο Πατήρ σας, ο εν τοις ουρανοίς. 10 Μηδέ ονομασθήτε καθηγηταί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός. 11 Ο δε μεγαλήτερος από σας θέλει είσθαι υπηρέτης σας. 12 Όστις δε υψώση εαυτόν θέλει ταπεινωθή, και όστις ταπεινώση εαυτόν θέλει υψωθή.

----Βλέπουμε λοιπόν ότι πνευματικός πατέρας πρέπει να ονομάζεται μόνο ο Πατήρ στους ουρανούς και πνευματικός δάσκαλος μόνο Ο Χριστός. Αλλά πέρα βρέχει η Ορθοδοξία! Ενστάσεις τους:

*Μα εμείς ονομάζουμε τους ιερείς μας «πατήρ» διότι είναι ποιμαντικοί προς εμάς, πνευματικοί τύποι βιολογικού πατέρα.

Απάντηση: Ακριβώς. Τα λόγια του Χριστού πιο πάνω δεν είναι ξεκάθαρα(;): «Και πατέρα σας μη ονομάσητε επί σας γής· διότι εις είναι ο Πατήρ σας, ο εν τοις ουρανοίς.»; Πνευματικός «πατέρας» δικαιούται να ονομάζεται μόνο Ένας μεταξύ πιστών παιδιών Του Θεού, Ο Θεός Πατέρας. Κανένας άλλος. Προσέχτε ότι είναι άλλο να βλέπω προς στιγμήν έναν άνθρωπο ως πνευματικό πατέρα λόγω της αληθινής πρακτικής συνεισφοράς του σε μένα και άλλο να ξεφεύγω από αυτό και του αποδίδω και λεκτικά το τίτλο «πατέρα» ως αξίωμα.

*Μα Ο Ίδιος Ο Χριστός ονομάζει ανθρώπους «πατέρες» (Λου.6:23,26, 11:47, Ιωάν.6:31, 49, 58)!

Απάντηση: Ποιους ανθρώπους όμως; Ανθρώπους του λαού Ισραήλ, και συγκεκριμένα και μόνο τους βιολογικούς προπάτορες του λαού. Αναφέρεται δηλαδή στους ΦΥΣΙΚΟΥΣ προπάππους τους. Έτσι, δεν αναιρεί τον Εαυτό Του λέγοντας στους πιστούς Του να μην ονομάζονται μεταξύ τους πνευματικούς «πατέρες».

*Μα ο Παύλος ονομάζει αδερφούς με χάρισμα διδασκαλίας: «δασκάλους». Απάντηση: Τους ονομάζει έτσι διότι είχαν το χάρισμα διδασκαλίας και διδάσκανε.

Δεν θα ονόμαζε ποτέ όμως κάποιον «δάσκαλε τάδε» και ποτέ δεν θα επέτρεπε κάποιον να λέει για τον εαυτό του «είμαι ο δάσκαλος τάδε» στους άλλους.

Ακόμα και για τον εαυτό του ο Παύλος λέει ότι ο Θεός τον όρισε δάσκαλο (Α’Τιμ.2:7, Β’Τιμ.1:11), δεν αυτοδιορίστηκε τέτοιος, ούτε προέβαλε τον εαυτό του ως «δάσκαλος/πατήρ Παύλος».

*Μα ο Παύλος ονομάζει τον εαυτό του «πατέρα»! Διαβάζουμε:

Α’Κορ.4:14-15 Δεν γράφω ταύτα προς εντροπήν σας, αλλ' ως τέκνα μου αγαπητά νουθετώ. 15 Διότι εάν έχητε μυρίους παιδαγωγούς εν Χριστώ, δεν έχετε όμως πολλούς πατέρας· επειδή εγώ σας εγέννησα εν Χριστώ Ιησού διά του ευαγγελίου.

Απάντηση: Ο Παύλος έβλεπε τον εαυτό του ως «πατέρα» με δύο έννοιες, ουσιαστικά μία. Αυτό είναι φυσιολογικό και Θεάρεστο μέχρι ενός σημείου. Η πρώτη έννοια βρίσκεται στο ίδιο το χωρίο: «επειδή εγώ σας εγέννησα εν Χριστώ Ιησού διά του ευαγγελίου.» Δηλαδή, επειδή αυτός τους φύτεψε τον σπόρο του Ευαγγελίου και από αυτόν πίστεψαν στον Χριστό για αυτό βλέπει τον εαυτό του ως πατέρα «που τους έφερε στην ζωή (εν Χριστώ)». Ο Παύλος, από την ανθρώπινη μεριά, έγινε η αιτία αυτοί να γεννηθούν από Τον Θεό.

Η δεύτερη έννοια βρίσκεται εδώ:

Α’Θεσσ.2:10-11  Σεις είσθε μάρτυρες και ο Θεός ότι οσίως και δικαίως και αμέμπτως εφέρθημεν προς εσάς τους πιστεύοντας, 11 καθώς εξεύρετε ότι ένα έκαστον υμών, ως πατήρ τα εαυτού τέκνα,

Δηλαδή έβλεπε τον εαυτό του με τους αποστόλους ως πατέρες τους με την έννοια του βιολογικού πατέρα που φροντίζει ποιμαντικά τα παιδιά του.

Έτσι, αναφέρει τον εαυτό «ως πατέρα» (και άλλους) διότι ήξερε ποιος ήταν στην πράξη για αυτούς. Είναι ένας συναισθηματικός λοιπόν προσδιορισμός του εαυτού του, όχι ένας τίτλος ιδιαίτερης τιμής. Για αυτό και συνεχώς «αδερφούς» τους ονομάζει τους πιστούς. Δεν είχε απαίτηση ή έστω επιθυμία να τον ονομάζουν «πατέρα» και αν ήταν εδώ μεταξύ μας θα σας επέπληττε κανονικά και για αυτό το ατόπημά σας και όλα τα υπόλοιπα.

Η αναφορά του λοιπόν στην πρώτη περίπτωση ήταν να τους θυμίσει μία συγκεκριμένη στιγμή/περίοδο στην ζωή τους και στην δεύτερη περίπτωση ήταν να τους θυμίσει πως στους φρόντιζε στην συνέχεια στο περπάτημα τους εν Χριστώ. Εσείς όμως α) χρησιμοποιείτε τον όρο με την έννοια που απαγορεύουν τα λόγια Του Κυρίου, δηλαδή με την έννοια ανώτερος ηθικά, γνωστικά, εμπειρικά (στην σχέση τους με Τον Θεό) β) μάλιστα θέλετε να ονομάζουμε ανθρώπους «πατέρες», τους οποίους ποτέ δεν γνωρίσαμε προσωπικά, ποτέ δεν μας ευαγγέλισαν, ποτέ δεν μας φρόντισαν ως «πατέρες» (για να μην πω και ανθρώπους που τις περισσότερες φορές –κυρίως μετά τον 3^ο αιώνα-κολυμπούσαν στις ψευδοδιδασκαλίες)!

Ο Παύλος λοιπόν μιλάει έτσι για τον εαυτό του διότι ήξερε την καρδιά του για αυτούς. Δεν ονομάζει τον εαυτό του «πατέρα» θέλοντας να διακριθεί ως ανώτερος μεταξύ τους, αλλά ως υπηρέτης τους, και ούτε ζητάει να τον ονομάζουν έτσι, ούτε και θα τους το επέτρεπε αν ήταν δική τους πρωτοβουλία.

    Λέτε λοιπόν να μην ήξερε Ο Κύριος πόσο εύκολο είναι ένας πιστός να γίνει –έστω και με την καλή έννοια- «οπαδός» κάποιου πνευματικού συνανθρώπου του ή κάποιος πνευματικός άνθρωπος να κάνει «οπαδούς»; Το ήξερε και για αυτό είπε (όπως διαβάσαμε πιο πάνω) «μην ονομάσετε» και «μην ονομασθείτε»:

«8 σεις όμως μη ονομασθήτε Ραββί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός· πάντες δε σεις αδελφοί είσθε. 9 Και πατέρα σας μη ονομάσητε επί σας γής· διότι εις είναι ο Πατήρ σας, ο εν τοις ουρανοίς. 10 Μηδέ ονομασθήτε καθηγηταί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός. 11 Ο δε μεγαλήτερος από σας θέλει είσθαι υπηρέτης σας. 12 Όστις δε υψώση εαυτόν θέλει ταπεινωθή, και όστις ταπεινώση εαυτόν θέλει υψωθή.»

Β) Δεύτερος λόγος που δεν θα πρέπει να θέλουμε να μάθουμε ποιος δικαιούται τάχα μου να ονομάζεται «πατέρας» είναι τα συγκλονιστικά λόγια του Παύλου:

Α’Κορ.4:4-5 Διότι η συνείδησίς μου δεν με ελέγχει εις ουδέν· πλην με τούτο δεν είμαι δεδικαιωμένος· αλλ' ο ανακρίνων με είναι ο Κύριος. 5 Ώστε μη κρίνετε μηδέν προ καιρού, έως αν έλθη ο Κύριος, όστις και θέλει φέρει εις το φως τα κρυπτά του σκότους και θέλει φανερώσει τας βουλάς των καρδιών, και τότε ο έπαινος θέλει γείνει εις έκαστον από του Θεού. (Θυμίζω και Α’Κορ.14:37)

Η θρησκεία σας, κλασικά, πάντοτε όπως είπα ανοιχτά σε παράβαση της Γραφής, δίνει οριστική κρίση και έπαινο σε ανθρώπους λες και έχει τέτοιο δικαίωμα. Ονομάζεται εκκλησιαστικούς συγγραφείς «πατέρες» και «αγίους»!... Παίρνει η θρησκεία σας την θέση Του Θεού χωρίς να ξέρει τα κρυφά της καρδιάς οποιουδήποτε. Είναι ένα να βλέπω τον καλό καρπό κάποιου και να τον επαινώ για αυτό εν ζωή και άλλο να αποφαίνομαι και να του δίνω έναν οριστικό τίτλο που δεν δικαιούμαι να του δώσω εφόσον δεν είμαι εγώ καρδιογνώστης και τελικός Κριτής του.

---Θα διευκρινίσω ότι το να αναγνωρίζω μέσα μου κάποιον ως δάσκαλό μου επειδή στην πράξη με διδάσκει έχοντας Θεϊκή κλήση για κάτι τέτοιο είναι ένα, το να τον ονομάζω έτσι είναι άλλο, και το να μου επιτρέπει ή να θέλει να το ονομάσω έτσι είναι κάτι άλλο και ακόμα χειρότερο. «Δάσκαλος» ως Χριστιανικός τίτλος τιμής δεν επιτρέπεται.
Θυμίζω τα λόγια Του Κυρίου πάλι:

Ματθ.23:6-12 και αγαπώσι τον πρώτον τόπον εν τοις δείπνοις και τας πρωτοκαθεδρίας εν ταις συναγωγαίς 7  και σας ασπασμούς εν ταις αγοραίς και να ονομάζωνται υπό των ανθρώπων Ραββί, Ραββί· 8 σεις όμως μη ονομασθήτε Ραββί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός· πάντες δε σεις αδελφοί είσθε. 9 Και πατέρα σας μη ονομάσητε επί της γής· διότι εις είναι ο Πατήρ σας, ο εν τοις ουρανοίς. 10 Μηδέ ονομασθήτε καθηγηταί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός. 11 Ο δε μεγαλήτερος από σας θέλει είσθαι υπηρέτης σας. 12 Όστις δε υψώση εαυτόν θέλει ταπεινωθή, και όστις ταπεινώση εαυτόν θέλει υψωθή.

Ακούει κανείς «ιερέας»; «Και πατέρα μη ονομάσητε επί της γης». Σε ανοιχτή αντίθεση είναι η θρησκεία ξανά, και τώρα θέλετε σε παράβαση του θελήματος Του Κυρίου να μας πείτε και ποιος δικαιούται τον τίτλο (πνευματικός) «πατέρας». ΕΛΕΟΣ! Πόσα προφήτευσε Ο Κύριος εμμέσως για την «Ορθοδοξία» και τον «Καθολικισμό» και τις ανθρώπινες παραδόσεις σας, μέσω των λόγων Του κατά του τότε θρησκευτικού συστήματος που ήταν μία προαπεικόνιση των θρησκειών σας!

 

Γ) Ο τρίτος λόγος που δεν πρέπει να μας νοιάζουν οι «Ορθόδοξες» προϋποθέσεις να ονομαστεί κανείς «πατήρ» είναι επειδή είναι αποδεδειγμένο ότι αυτοί που φέρανε αυτόν τον τίτλο στην ιστορία δεν ήταν παρά άνθρωποι, αληθινά πνευματικοί στην καλή περίπτωση, με λίγες ή πολλές ψεύτικες διδασκαλίες, αναλόγως πόσο τους εκθέτει η Καινή Διαθήκη. Πόσοι άραγε να ήταν και παλιάνθρωποι;…

Πόσα πράγματα στην ΚΔ τινάζουν τις «Ορθόδοξες» θεολογίες και πρακτικές στον αέρα, ΕΙΝΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!! Και ακόμα διεκδικούν ότι είναι Χριστιανοί με συνέχεια από Τον Χριστό και τους αποστόλους!! Τρέλα! Σχεδόν σαν να γράφτηκε η ΚΔ για να εκθέτει την «Ορθοδοξία/Καθολικισμό»… Απορίας άξιο (;) έτσι είναι, πόσο εθελοτυφλούν οι «διαβασμένοι» τους. Αλλά η αλήθεια είναι εκεί για όλους που μέσα στο πνεύμα τους πράγματι την θέλουν.

 

Συνεχίζετε:

 

Σχόλιο: Παραμύθια για εσωτερική κατανάλωση. Οι «Ορθόδοξες» διδασκαλίες δεν έχουν καμία σχέση με Θεϊκή έμπνευση και έτσι, τα περισσότερα που λέγανε οι «πατέρες» ήταν ανθρώπινες επινοήσεις στην καλύτερη.

 

Σχόλιο: 1) Φυσικά Θεοπνευστία δεν σημαίνει και αλάθητο. 2) Ξέρω πολύ καλά τι είναι Θεοπνευστία και πως λειτουργεί, το αναλύω στο βιβλίο μου μάλιστα. Όχι μόνο το μελέτησα αυτό, αλλά και το ζω μαζί με εκατομμύρια πιστούς στους οποίους Ο Θεός εκπλήρωσε την υπόσχεσή Του περί Αγίου Πνεύματος. Για αυτό το λόγο αυτά που λέτε δεν μπορούν να σώσουν τίποτα. 3) Οι «πατέρες» δεν συνέχισαν το έργο των αποστόλων, αλλά το πλανεμένο έργο των προηγούμενων της γενιάς τους. Το έργο των αποστόλων βρίσκεται στην ΚΔ, και αυτό μαρτυρεί εναντίων τους. Μόνο όποιος το συνεχίζει είναι συνεχιστής, οι άλλοι είναι απατεώνες.

 

Σχόλιο: Όπως εξήγησα αλλού, οι ηγεσίες πάντα κάνανε κουμάντο, ΠΟΤΕ τα ποίμνια, ΠΟΤΕ ολόκληρη η Εκκλησία. Τα ποίμνια, απλά «έτρωγαν» ό,τι τους έδινε η ηγετική μειονότητα. Στις συνόδους επικρατούσαν οι θέσεις που προέκυψαν με βάση το αρχικό θεμέλιο των Ιουδαΐζοντων, αλλά και Ελληνιστών, όχι της ΚΔ. Απόδειξη που θα είναι πάντα εκεί να βροντοφωνάζει: Η Καινή Διαθήκη.

 

Σχόλιο: 1) Όπως εξήγησα, δεν με ενδιαφέρουν αυτά που λέτε περί «πατέρων», γνωρίζω την αλήθεια.

2) Α) Δεν μας λέτε που ακριβώς το λέει αυτό ο Δαβίδ. Βασικά, δεν το λέει ο Δαβίδ, αλλά ο Ιώβ, και μιλάει για στήλες της γης και αλλού για στήλες του ουρανού. Λέει:

Ιώβ 9:6  Αυτός σείει την γην από του τόπου αυτής, και οι στύλοι αυτής σαλεύονται.

(Μπορεί να εννοεί και εντός αυτής [ως μέρος των εσωτερικών θεμελίων- Β’Σαμ.22:26], αν και δεν αλλάζει κάτι. Οι στύλοι αυτοί μπορεί να είναι αόρατοι, όπως και η έλξη της βαρύτητας όπως και άλλες δυνάμεις της φύσης.)

Ιώβ 26:11 Οι στύλοι του ουρανού τρέμουσι και εξίστανται από της επιτιμήσεως αυτού.

Β) Η απάντηση στην ερώτησή σας: Όχι, δεν παύει να είναι Θεόπνευστος, όπως δεν παύετε εσείς να είστε αδιάβαστος και σχετικά με τον Ιώβ J Συγκεκριμένα το βιβλίο του Ιώβ έχει σημαντικές επιστημονικές αλήθειες να αναδείξει (όχι όμως με επιστημονικό λόγο, αλλά ποιητικό) που σχετικά πρόσφατα η επιστήμη τα ανακάλυψε (και έχει και άλλα που η άθεα «επιστήμη» ακόμα δεν ανακάλυψε), π.χ.

Ιώβ 26:7 Εκτείνει τον βορέαν επί το κενόν· κρεμά την γην επί το μηδέν.

(Σχετικά με το πρώτο σκέλος αναφερόμενο προφανώς στο βόρειο ημισφαίριο, μας λέει η επιστήμη ότι κάτω από το βόρειο -ουράνιο- ημισφαίριο υπάρχει ένα απίστευτα τεράστιο κενό!!! Διαβάζουμε τα εξής απίστευτα:

Another interesting tidbit that illuminates the Divine origin of Scripture is the recent discovery of a huge hole in space… in the direction of the northern hemisphere

The universe has a huge hole in it that dwarfs anything else of its kind. The discovery caught astronomers by surprise. The hole is nearly a billion light-years across. It is not a black hole, which is a small sphere of densely packed matter. Rather, this one is mostly devoid of stars, gas and other normal matter, and it's also strangely empty of the mysterious "dark matter" that permeates the cosmos. Other space voids have been found before, but nothing on this scale.

This "gap" is in the Northern Hemisphere, lying in the general direction of the constellation Bootes. This "hole in space" is a 300 million light year gap in the distribution of galaxies, has taken cosmologists by surprise, not because it exists, but because it is so big. Indeed, He stretches out the north over the empty place.
(Από: http://www.inplainsite.org/html/scientific_facts_in_the_bible.html#SFB01 )

 

Σχετικά με το δεύτερο σκέλος του εδαφίου, σε αντίθεση με τι πίστευαν οι αρχαίοι λαοί, μας λέει εμμέσως πλην σαφώς ότι η γη δεν ακουμπάει τίποτα ορατό στο διάστημα («επί το μηδέν»), αλλά ότι Ο Θεός την διατηρεί εκεί που βρίσκεται. Πως άραγε; Μήπως μέλει να ανακαλύψουμε και αόρατους στύλους;; Σε σχέση με τα πρώτα δύο χωρία που παρέθεσα περί στύλων, μόνο και μόνο που γράφονται στο ίδιο βιβλίο φανερώνει ότι στον Ιώβ φανερώθηκαν πιο πολλά απ’όσα μπορούμε να φανταστούμε.)

 

Ιώβ 28:25  διά να ζυγίζη το βάρος των ανέμων, και να σταθμίζη τα ύδατα με μέτρον.

(Πριν 300 χρόνια ανακαλύφθηκε ότι ο αέρας έχει βάρος.)

 

38:16 Εισήλθες έως των πηγών της θαλάσσης; ή περιεπάτησας εις εξιχνίασιν της αβύσσου;

(Ποιος ήξερε ότι στην θάλασσα υπάρχουν πηγές νερού;; Το 1977 ανακαλύφθηκαν από ειδικά υποβρύχια που κατεβαίνουν στα μεγάλα βάθη των ωκεανών (ενάμιση μίλι), πηγές που έβγαζαν καυτό νερό. Το βάθος αυτών των πηγών, φανερώνει ότι είναι αδύνατον να τις γνώριζε άνθρωπος.)

 

26:8 Δεσμεύει τα ύδατα εις τας νεφέλας αυτού· και η νεφέλη δεν σχίζεται υποκάτω αυτών.

37:16 Εννοείς τα ζυγοσταθμίσματα των νεφών, τα θαυμάσια του τελείου κατά την γνώσιν;

(The complex nature of how water is supported in clouds despite being heavier than air is clearly implied when God declared to Job.)

28:26 Ότε έκαμε νόμον διά την βροχήν και οδόν διά την αστραπήν της βροντής,

36:27-28 Όταν ανασύρη τας ρανίδας του ύδατος, αυταί καταχέουσιν εκ των ατμών αυτού βροχήν, 28 την οποίαν τα νέφη ραίνουσιν· αφθόνως σταλάζουσιν επί τον άνθρωπον.

(Με λίγα λόγια μας περιγράφει τον υδρολογικό κύκλο, πράγμα που Ο Γαλιλέος ανακάλυψε το 1600 περίπου. Μέχρι τότε οι αρχαίοι λαοί είχαν διάφορες δεισιδαιμόνιες γύρω από την βροχή. Οι νόμοι της βροχής ερευνώνται ακόμα και σήμερα από την επιστήμη.)

 

Ιώβ 38:12-14  Προσέταξας συ την πρωΐαν επί των ημερών σου; έδειξας εις την αυγήν τον τόπον αυτής, 13 διά να πιάση τα έσχατα της γης, ώστε οι κακούργοι να εκτιναχθώσιν απ' αυτής; 14 Αυτή μεταμορφούται στρίβει (Eβρ.haphak) ως πηλός σφραγιζόμενος· και τα πάντα παρουσιάζονται ως στολή.

(Η περιστροφή της γης. Διαβάζουμε σχετικά:

“God asks Job if he has ever dictated the time of the morning or the location of the sunrise (dayspring). As soon as the sun is risen, its light will take hold of the ends of the earth in the sense that it touches all of the landscape, and the wicked are shaken out of it (the earth) in the sense that thieves, drunkards, adulterers, and others who practice their sins in darkness are forced to desist from these activities as they retreat from the light. Also, the beauties of the earth are revealed by the light, and its coloration is made to appear as that of a beautiful garment. Finally, the text asserts that God's command of the morning derives from His control of the earth, which is turned as clay to the seal. Hence, the suggestion is that God regulates the morning by rotating the earth as a potter rotates the clay. Yet ancient wisdom would have asserted that God regulated the morning by control of the Sun, and indeed, this is the perception of any uninformed mind”.)

 

38:19 Που είναι η οδός της κατοικίας του φωτός; και του σκότους, που είναι ο τόπος αυτού;

(Modern man has only recently discovered that light (electromagnetic radiation) has a "way," traveling at 186,000 miles per second.)

 

38:31-32 Δύνασαι να δεσμεύσης τας γλυκείας επιρροάς της Πλειάδος ή να λύσης τα δεσμά τον Ωρίωνος; 32 Δύνασαι να εκβάλης τα Ζώδια εις τον καιρόν αυτών; ή δύνασαι να οδηγήσης τον Αρκτούρον μετά των υιών αυτού;

(Υπογράμμιση δική μου. Από: Από: http://pleaseconvinceme.com/2012/the-bible-foreshadows-scientific-discoveries/)

“Now God makes a statement about three stellar constellations, and as we examine these, we’ll see that science has only recently confirmed something that God told us a long time ago. First let’s take a look at what God says about Orion: ‘Canst thou . . . loose the bands of Orion?’ God is talking specifically about the three stars that form the belt on the Orion constellation. These three stars appeared to be fixed on our sky, rigidly aligned to form a relatively straight line. Yet God asks Job, “Hey do you think YOU can loosen this band?” It’s as if He is saying, “Well, I can buddy!” It may seem as though the band of stars is fixed, but Garrett P. Serviss, the noted astronomer, wrote about the bands of Orion in his book “Curiosities of the Sky”. Today, this band consists of an almost perfectly straight line of second-magnitude stars that are equally spaced and very beautiful. In the course of time, however, the two right-hand stars, Mintaka and Alnilam, will approach each other and form a naked-eye double; but the third, Alnitak, will drift away eastward so that the band will no longer exist. In other words, one star is traveling in a certain direction at a certain speed, a second one is traveling in a different direction at a second speed, and the third one is going in a third direction and at a still different speed. As a matter of fact, every star in Orion is traveling its own course, independent of all the others. As time passes, this band of stars will indeed be loosened, just as God told Job.

But now let’s take a look at the Pleiades Constellation. Look at what God says: ‘Canst thou bind the sweet influence of the Pleiades . . . ?’ God seems to be challenging Job in exactly the opposite manner from what he said about Orion! It’s as if He is saying, “Hey Job, you think you can keep Pleiades together? Well, I can!” As it turns out, the seven stars of the Pleiades are in reality a grouping of 250 suns. And photographs now reveal, that 250 blazing suns in this group are all traveling together in one common direction. Isabel Lewis of the United States Naval Observatory (quoted in Phillip L. Knox’, “Wonder Worlds”) tells us that astronomers have identified 250 stars as actual members of this group, all sharing a common motion and drifting through space in the same direction. Lewis says they are ‘journeying onward together through the immensity of space.’ Dr. Robert J. Trumpler (quoted in the same book) says that over 25,000 individual measures of the Pleiades stars are now available, And these measurements confirm that the whole cluster is moving in a southeasterly direction. The Pleiades stars are kind of like a swarm of birds, flying together to a distant goal. Sounds a lot like what God described in the Book of Job! “Hey Job, can you bind Pleiades together? I did!”

Finally, let’s take a look at Arcturus. Remember what God said about this constellation: ‘Canst thou guide Arcturus with his sons?’ Once again, God seems to be challenging Job here. “Hey Job, you think you can direct Arcturus anywhere you want? Well, I can!” Arcturus may look like it is fixed in the sky, but Garrett P. Serviss wrote that Arcturus is one of the greatest suns in the universe, and it is a runaway star whose speed of flight is about 257 miles per second. Arcturus, according to astronomers, is thousands of times more massive than our sun, which is traveling only 12 ½ miles a second! Charles Burckhalter, of the Chabot Observatory, (again quoted in “Wonder Worlds”) says that Arcturus’ high velocity places it in that very small class of stars that apparently are a law unto themselves. Arcturus is a runaway. The combined attraction of all the stars we know cannot stop him or even turn him in his path. When Mr. Burckhalter was directed to the Book of Job, he studied it in the light of modern discovery and made a statement that has attracted worldwide attention:

“The study of the Book of Job and its comparison with the latest scientific discoveries has brought me to the matured conviction that the Bible is an inspired book and was written by the One who made the stars.”

These scientific facts recorded in the book of Job concerning the Pleiades, Orion and Arcturus constellations anticipated scientific discovery by nearly 3,000 years. Scientists only discovered these startling facts in the Twentieth Century, yet they were recorded in the book of Job nearly 3000 years ago. Twentieth Century science has proven God’s Word, the Bible, is true.”

 

Αυτά ήταν δείγματα από το βιβλίο του Ιώβ και σας τα παρέθεσα για να σας πω ότι ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΊ ΠΑΡΑ ΝΑ ΈΧΟΥΝ (ΑΟΡΑΤΕΣ) ΣΤΗΛΕΣ Η ΓΗ ΚΑΙ Ο ΟΥΡΑΝΟΣ, που η επιστήμη ακόμα δεν έχει ανακαλύψει! Αν το σκεφτούμε, αοράτως κάπου στηρίζεται η γη και ο ουρανός ο ίδιος. Φαίνεται δε καθαρά –στα πλαίσια όλων των αποκαλύψεων που έλαβε- ότι ο Ιώβ δεν έγραψε κάτι που ήταν γνωστό ή κάτι που μπορεί να προβλεφθεί ως πιθανότητα, αλλά ότι είχε Θεϊκή αποκάλυψη πραγμάτων άγνωστων μέχρι και εχτές ακόμα. Εσείς λοιπόν λανθάνετε, όχι ο Ιώβ. Αν και φέρατε λάθος παράδειγμα, το έκανα να σας βγει σε καλό.)

 

Σχολιασμός: ΟΧΙ. Δεν απαντάτε, αλλά αποπροσανατολίζετε.

1)         Το ότι βλέπει πράγματα της Γραφής αλληγορικά, τι σχέση έχει με το να μην πιστεύει ότι υπάρχει κάποιο είδος τελετουργικής θυσίας;;!! Δεν διαβάζει κάτι στην ΚΔ και μας το ερμηνεύει αλληγορικά. ΤΙΠΟΤΑ! Απλά μας λέει ότι οι μόνες θυσίες που υπάρχουν στην περίοδο της ΚΔ είναι οι πνευματικές θυσίες σε αντιδιαστολή δηλαδή με αυτές τις ΠΔ!

2)        Αλλά και τι πάει να πει… «χρησιμοποιεί…. την αλληγορία»;; Αλλά και πως είναι δυνατόν να χρησιμοποιεί κατ’εσάς αυτήν την αλληγορική μέθοδο όταν υποτίθεται για σας πάλι ότι ολόκληρη η Εκκλησία πίστευε το αντίθετο;!;!; Άρα μία τέτοια διδασκαλία όπως η δική σας ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΑΘΟΛΟΥ ΜΑ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΔΡΑΙΩΜΕΝΗ (που να προσθέσουμε και άλλους εκκλ.συγγραφείς που λέγανε τα ίδια!). Μόνο αυτό το λογικό και δίκαιο συμπέρασμα μπορεί να βγάλει κανείς. Πως είναι δυνατόν να μην τον θεωρούν αιρετικό για το μέγα -κατά τη «Ορθοδοξία»- αυτό σφάλμα του;;; Πως του επέτρεπαν την θέση του συνεχιστή της θεολογικής σχολής της Αλεξάνδρειας και έτσι την πρόσβαση στο να διδάσκει πιστούς (εκτός αν είναι άλλο ένα δείγμα της Βαβέλ εντός της Εκκλησίας της εποχής);!;!; Στην Βικιπαίδεια διαβάζουμε: «Δίδαξε ως δάσκαλος στην Αλεξάνδρεια, αφού πρώτα μεταστράφηκε στον Χριστιανισμό. Ο Κλήμης θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους εκκλησιαστικούς Πατέρες.» Τι κάνει λοιπόν νιάου νιάου στα κεραμίδια (μην ρωτάτε τους θεολόγους σας J );;

Επίσης, τον είχαν χειροτονήσει και πρεσβύτερο στην τοπική εκκλησία! Προσωπικά, αν και η ΚΔ συμφωνεί μαζί του περί θυσιών, και πάλι όμως δεν θα του αναγνώριζα κανένα κύρος και κανένα δικαίωμα στα εκκλησιαστικά θέματα και δρώμενα λόγω άλλων θέσεων του.

Δεν πείθει λοιπόν καθόλου η εξήγησή σας. Η Εκκλησία της εποχής του, όπως και σήμερα, αγνοούσε πολλά, υπήρχε πολυφωνία απόψεων, και σε αυτό το πλαίσιο κάποιες σωστές θέσεις είχαν διατηρηθεί στην εποχή του, ενώ άλλες όχι. Το να θέλετε να παρουσιάσετε την αρχαία Εκκλησία στην εποχή του ως θεολογικά ομόφωνη και τάχα μου αντίθετη στα πιστεύω του, είναι ένα αστείο που θα ντρεπόμουν ούτε για πλάκα να αναφέρω γνωρίζοντας και την ΚΔ και την ιστορία των πραγμάτων.

 

Συνεχίζετε αμέσως και προσθέτετε για τον Κλήμη Αλεξανδρείας:

Σχόλιο: ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΛΕΤΕ;;;; Μα πως διαφωνεί ο Ιουστίνος με τα λόγια του Κλήμη;;; ΚΑΜΙΑ ΣΧΈΣΗ ΔΕΝ ΈΧΟΥΝ ΜΕ ΘΥΣΊΑ!!!!! Δεν βλέπουμε να λέει κάτι ο Ιουστίνος για θυσία, αλλά για ευχαριστία, για Σώμα και Αίμα Χριστού. Είστε εκτός θέματος!!! Δεν λέει εδώ ο Ιουστίνος κάτι αντίθετο από τον Κλήμη, αλλά μιλάει για άλλο πράγμα.

 

Σχόλια: 1) Τι δεν τον ακολούθησε;;; Δάσκαλος στην θεολογική σχολή Αλεξανδρείας ήταν!!!! Ο Πανταίνος, ο ιδρυτής αυτής της σχολής τον ενέκρινε και σίγουρα πολλοί μαθητές του δεχόντουσαν τις απόψεις του και θα τις διέδιδαν στις εκκλησίες. Επίσης, σίγουρα θα δίδασκε τα ίδια στην τοπική εκκλησία όπου ήταν πρεσβύτερος. Είναι αδιανόητο να μην πιστεύει σε τελετουργικές θυσίες και να δέχεται να τελούν τέτοιες στην εκκλησία που ήταν πρεσβύτερος ή να τον κάνουν πρεσβύτερο οι άλλοι που τις δέχονταν!!! ΤΙ ΣΥΖΗΤΆΜΕ!

2) Αλήθεια; J Τι πάει να πει ότι «Δεν έχουμε Παπισμό…αλλά Ορθοδοξία.»;; Όχι Γιάννης, Γιαννάκης είναι. Αφήστε τα αυτά, είναι για εσωτερική κατανάλωση.

3) Τι μας λέτε; J Δηλαδή η Καθολική εκκλησία θεωρεί ότι το κάθε μέλος της είναι αλάθητο;;;; Ή ό,τι μόνο ο Πάπας το έχει αυτό;;; -Αφήστε τα αυτά και ασχοληθείτε με την θρησκεία σας που τύφλωσε τον Ελληνικό λαό μακριά από τον ανόθευτο Χριστιανισμό της ΚΔ. Όλες σχεδόν οι θεολογίες σας (θα δούμε –με την χάρη Του Θεού- και άλλες στην ιστοσελίδα μου αυτή στο μέλλον) είναι πλάνες και αποτρέπουν τους ανθρώπους από το να βλέπουν το Φως του Χριστού. Πεθαίνουν άνθρωποι χωρίς τον Χριστό και στην κηδεία τους λέτε στους παραβρισκόμενους περικοπές από τις επιστολές του Παύλου στους Κορίνθιους περί «όλοι θα μεταμορφωθούμε» στην δεύτερη Έλευση ενώ αυτοί που φύγανε μόνο με μία ψεύτικη θρησκεία και χωρίς Τον Χριστό Κύριό τους θα βρεθούν στην Κόλαση!!! Τα ακούνε αυτά οι γύρω συγγενείς –όσοι τέλος πάντων καταλαβαίνουν τα λόγια της περικοπής στα αρχαία- και έτσι… ΚΑΚΩΣ παρηγορούνται (δήθεν ότι θα ξαναδούν τον αγαπημένο τους στην ανάσταση, που όμως μάλλον θα βρεθεί στην Κόλαση, ίσως μαζί τους μία μέρα!) και ο δαιμονικός κύκλος της εξαπάτησης συνεχίζει. ΔΩΣΤΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Κ.Μπαφίτη είστε συνεργάτης στο έργο σκότους που ονομάζεται «Ορθοδοξία»(δεν αναφέρομαι ποτέ στους Θεοσεβείς «Ορθόδοξους»), ΝΑ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕΤΕ και Ο Κύριος θα σας κάνει πλέον φως και αλάτι «υπέρ της αληθείας». Άκου τα λόγια μου.

 

Σχολιασμός: Ναι, «σοβαρά». Και εφόσον το ψάξατε… και δεν το βρήκατε, ναι, μπορώ να σας βοηθήσω.

Αν δεν θεωρείται «άγιος», τότε δεν σφάλω μόνο εγώ, αλλά και οι ακόλουθοι «Ορθόδοξοι» και οι «Καθολικοί»:

**Η «Καθολική» Εκκλησία ιστορικά τον γιόρταζε 4 Δεκεμβρίου, ασχέτως αν το 1600 (!) αφαιρέθηκε από το ημερολόγιό τους, διαβάστε εδώ: http://m.catholicnewsagency.com/new.php?n=26166

**Στο ακόλουθο «Ορθόδοξο» σάητ της «Ιεράς Μητρόπολης Γλυφάδας» το άρθρο που τιτλοφορείται «Οι Άγιοι της Εκκλησίας» αναφέρει μεταξύ αυτών τον Κλήμη Αλεξανδρείας, ως άγιος που ανήκει στην κατηγορία των απολογητών: http://www.im-glyfadas.gr/01/06/01060002.asp

**Στην Αγγλική Βικιπαίδεια (Wikipedia) διαβάζουμε ότι η ανατολική Ορθοδοξία τον τιμά ως άγιο (υπογράμμιση δική μου):

“Clement is regarded as a Church Father, like Origen. He is venerated as a saint in Oriental Orthodoxy Eastern Catholicism and Anglicanism. He was previously revered in the Roman Catholic Church, but his name was removed from the Roman Martyrology in 1586 by Pope Sixtus V on the advice of Baronius.”

 

Στη Ορθόδοξη Βικιπαίδεια (Orthodox Wiki) τον αναφέρει ως άγιο:

http://orthodoxwiki.org/Category:Ante-Nicene_Saints

**Στην ιστοσελίδα «Ορθοδοξία» στο άρθρο που τιτλοφορείται «Ψυχωφελείς Λόγοι Ζωής Αιωνίου» επανειλημμένα μπορείτε να βρείτε να ονομάζεται ο Κλήμης Αλεξανδρείας «Άγιος», δείτε το: https://sites.google.com/site/orthodoxy1054/psychopheleis-logoi-zoes-aioniou

 

**Το ίδιο συναντάμε και στην «Ορθόδοξη» ιστοσελίδα «Η Άλλη Όψις» όπου ο Κλήμης Αλεξανδρείας ονομάζεται «Άγιος», δείτε το:

http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=2037

**Το ίδιο και σε αυτήν την ιστοσελίδα:

https://sites.google.com/site/gnomikarita/home/areton

**Στο ακόλουθο βιβλίο: «Οι Προάγγελοι Του Ιησού Χριστού», βρίσκουμε την εξής πληροφορία για τον Κλήμη Αλεξανδρείας (υπογράμμιση δική μου):

«Ο Κλήμης, τον οποίο μεταγενέστεροι συγγραφείς τον αποκαλούν αγιώτατο και μέγα, καταγράφει ότι ο Απόστολος των Εθνών παροτρύνει τους ανθρώπους να μελετήσουν τα συγγράμματα των Ελλήνων φιλοσόφων και να γνωρίσουν τη Σίβυλλα! Ο Αλεξανδρινός Πατέρας, ο οποίος αποδέχεται τον λόγο του Αποστόλου Παύλου αλλά και τη θεόπνευστη φύση της Σίβυλλας, γράφει τα εξής:… »

http://www.skarlakidis.gr/apollon/kefalaio8-neo.html

-**Πέρα από άγιο, Η ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ –όπως σας έδειξα- μας λέει (υπογράμμιση δική μου) ότι «Ο Κλήμης θεωρείται ένας από τους μεγαλύτερους εκκλησιαστικούς πατέρες»:

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9A%CE%BB%CE%AE%CE%BC%CE%B7%CF%82_%CE%BF_%CE%91%CE%BB%CE%B5%CE%BE%CE%B1%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%B5%CF%8D%CF%82

Αν έδινα και άλλο χρόνο θα έβρισκα και άλλα!

 

Σχόλια: 1) Ναι ε; Σας θυμίζω και εγώ φίλοι αναγνώστες πόσο καταπέλτης ( J ) ήταν ο «Ιγνάτιος» για μένα όταν διαπίστωσα ότι δεν ξέρει τίποτα για ειδικό ιερατείο, αλλά και δείτε εδώ τα τόσα σημεία απ’όπου μπάζει η μαρτυρία του Ιγνατίου (3-4 σελίδες Α4). Αλλά εδώ θα σας προσθέσω και άλλους εφιάλτες μπας και καταϊδρωμένοι ξυπνήσετε στην αλήθεια. Γράφει προς Τραλλιανούς:

«Ὑμεῖς δὲ ἐντρέπεσθε αὐτοὺς ὡς Χριστὸν Ἰησοῦν, οὗ φύλακές εἰσιν τοῦ τόπου· ὡς καὶ ὁ ἐπίσκοπος τοῦ πατρὸς τῶν ὅλων τύπος ὑπάρχει, οἱ δὲ πρεσβύτεροι ὡς συνέδριον θεοῦ καὶ σύνδεσμος ἀποστόλων Χριστοῦ. χωρὶς τούτων ἐκκλησία ἐκλεκτὴ οὐκ ἔστιν, οὐ συνάθροισμα ἅγιον, οὐ συναγωγὴ ὁσίων.»

Ποιοι –κατ’αυτόν- είναι «συνέδριον Θεού» και «σύνδεσμος αποστόλων Χριστού»; Ένα δήθεν ειδικό ιερατείο;; ΟΧΙ ΒΕΒΑΙΑ! Εσείς όμως ουσιαστικά λέτε ότι «χωρίς»… ειδικούς ιερείς… «εκκλησία εκλεκτή ουκ είσιν»!

Και έτσι θεωρείτε αιρετικούς τους Διαμαρτυρόμενους που δεν έχουν ειδικά ιερατεία, πράγμα που και ο «Ιγνάτιος» δεν θα έκανε! Ο Ιγνάτιος είναι λοιπόν στην πραγματικότητα καταπέλτης στο κεφάλι της «Ορθοδοξίας» πράγμα που αυτή φυσικά θέλει να κρύψει φωνάζοντας ότι «Να, σας την φέραμε με τον Ιγνάτιο!».

Στο Προς Φιλαδελφοίς λέει:

«οι άρχοντες πειθαρχείτωσαν τω καίσαρι, οι στρατιώται τοις ἄρχουσιν· οἱ διάκονοι τοῖς πρεσβυτέροις ὡς ἱερευσιν, οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ διάκονοι καὶ ὁ λοιπὸς κλήρος ἅμα παντὶ τω λαώ καὶ τοῖς στρατιώταις καὶ τοις άρχουσι καὶ τω καίσαρι τω επισκόπω, ὁ επίσκοπος τω Χριστω, ὡς ὁ Χριστὸς τω πατρί· καὶ οὕτως ἡ ἑνότης διὰ πάντων σώζεται.»

Δεδομένα βάσει των πιο πάνω λόγων του σε μπλε:

α) Δεν θεωρεί τους πρεσβυτέρους ειδικούς ιερείς, αλλά ήθελε οι πιστοί να τους βλέπουν «ως ιερείς» (σαν τους ιερείς δηλαδή της ΠΔ που τους ήταν γνωστοί)!! Θυμίζει Κλήμη Ρώμης κ.ά. Και εδώ πάλι κλείνει το θέμα του «Ορθόδοξου» δήθεν Θεοσύστατου ειδικού ιερατείου.

β) Θεωρεί τους πρεσβύτερους, τους διακόνους και προφανώς τους υπόλοιπους πιστούς «κλήρο» («οἱ πρεσβύτεροι καὶ οἱ διάκονοι καὶ ὁ λοιπὸς κλήρος»/ όπως και είχα πει, είμαστε όλοι κληρικοί, έχοντας ο καθένας δικό του κλήρο)!!! Στην συνέχεια όμως προσθέτει και παράγοντες εκτός εκκλησίας όπως τον λαό, τους στρατιώτες, το Καίσαρα, όλους αυτούς, κάτω από τον επίσκοπο(…!…), ο οποίος με την σειρά του είναι κάτω από Τον Χριστό!!

--Πάντως, όποιος κατέχει από ΚΔ ξέρει ότι αυτός που γράφει τέτοια ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΗΤΑΝ ΜΑΘΗΤΉΣ των αποστόλων!!!!! ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!!! Είναι άλλο πνεύμα. Δεν μπορεί να ξεγελάσει έναν γνώστη της ΚΔ. Εδώ μας λέει ότι οι τελετές (βάπτισμα κ.ά.) δεν μπορούν να τελούνται εν απουσία επισκόπου! Δηλαδή ακόμα και «πρεσβύτερος» να είναι κάποιος (τους διακρίνει από τον επίσκοπο) δεν μπορεί να τελέσει κάποια τελετή ή ακόμα και τα γνωστά «γεύματα αγάπης»! Απαράδεκτα πράγματα, αντίθετα με την διδασκαλία της ΚΔ όπως απέδειξα. Καταλαβαίνει κανείς γιατί τα γραπτά του θεωρούντουσαν και θεωρούνταν ακόμα νόθα από μερικούς σήμερα.

 

Πιστεύοντας ο «Ιγνάτιος» ότι είναι άλλο ο επίσκοπος[[19]] και άλλο ο πρεσβύτερος, εκτίθεται μεν και σε αυτό το σημείο από τους συγγραφείς της ΚΔ ως πλανεμένος, αλλά αυτό από μόνο του δεν παρουσιάζει μία θεολογική παρέκκλιση. Δηλαδή, αν μία Χριστιανική Διαμαρτυρόμενη εκκλησία θεωρεί ότι άλλο είναι ο επίσκοπος και άλλο ο πρεσβύτερος δεν θα ήταν για μένα λόγος να την ονομάσω αιρετική, παρεκτός αν θεωρούσε τον επίσκοπο ειδικό ιερέα/αρχιερέα με ιδιαίτερα χαρίσματα και δικαιώματα.

Τα λόγια του Ιγνατίου που αναφέρατε λοιπόν ΤΙΠΟΤΑ δεν λένε περί ειδικού ιερατείου διότι τίποτα δεν ήξερε περί ειδικού ιερατείου (μόνο την γενική ιεροσύνη γνώριζε), και έτσι το όλο επιχείρημα φούσκα που έχει η «Ορθοδοξία» είναι ότι μιλάει ο «Ιγνάτιος» για θυσιαστήριο δήθεν γήινο πράγμα που αποδεικνύω από λάθος μέχρι πολύ λιγότερο πιθανόν. Αλλά επειδή διαφεύγουν βασικά νοήματα στους «Ορθοδόξους» και είναι γρήγοροι στα μεγάλα βολικά άλματα, θα πάω το έξτρα μίλι και για την κουβέντα θα ξεχάσω την ΚΔ και τους πρώτους αιώνες και θα δεχτώ ότι μιλάει για γήινα θυσιαστήρια! Ερώτηση τώρα: ΠΟΙΟΣ μας λέει ότι αυτά τα θυσιαστήρια χρειάζονται ειδικούς ιερείς συγκεκριμένα και όχι απλούς πρεσβυτέρους ή και οποιονδήποτε πιστό άνθρωπο;;;; ΚΑΝΕΝΑΣ!!! Για ποιο λόγο δηλαδή να μην μπορεί οποιοσδήποτε γνησίως αφιερωμένος άνθρωπος, δηλαδή γνήσιος αναγεννημένος Χριστιανός, να μην μπορεί να τελέσει οποιαδήποτε θυσία;;;;; (Θυμίζω ότι απέδειξα ήδη στην προηγούμενη απάντησή μου ότι οποιοσδήποτε αδερφός εν Χριστώ μπορεί να τελέσει την ΘΕ εδώ και το βάπτισμα και το ευχέλαιο εδώ, όπως είδαμε είπε και ο Τερτυλλιανός.) Αν πείτε ότι έτσι γινότανε στην ΠΔ, θα σας πω α) ότι της ΠΔ καταργήθηκαν μετά την εκπλήρωσή τους από την ζωή και τον θάνατο Του Ιησού Χριστού. β) τίποτα σχετικά δεν λέει η ΚΔ ενώ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ! Έχουμε όπως μαρτυρεί η ΚΔ μόνο Έναν Αρχιερέα και όλοι οι πιστοί είναι ιερείς Του. ΤΕΛΟΣ.

Όσο φέρνετε ψεύτικες διδασκαλίες, τόσο ποιο πολλά τα ερωτήματα γίνονται κατά αυτών.

2)   Λέτε επίσης ότι οι επιστολές αυτές «κατοχυρώνουν την πράξη της αρχαίας Εκκλησίας». Ένας κούκος κ.Μπαφίτη δεν φέρνει την άνοιξη J Μόνος του είναι ο κακομοίρης (δεχόμενοι για την κουβέντα ότι τις έγραψε ο Ιγνάτιος) στις πλάνες του. Το μόνο που κατοχυρώνουν είναι την αίρεση, την απόκλιση, το πλανεμένο έδαφος της «Ορθόδοξης» και «Καθολικής» θρησκείας. Απόδειξη αυτού, δεν είναι απλά τα λόγια αυτών των επιστολών, αλλά και τα τόσα άλλα πιστεύω (!) αυτών των 2 θρησκειών που έρχονται σε άμεση προκλητική ρήξη με την ΚΔ.

 

Σχόλιο: Ο ένας λέει ότι είναι αποδεκτή από όλους ότι οι επιστολές είναι του «Ιγνατίου» και ο δεύτερος λέει ότι αυτή είναι «η γνώμη που επικρατεί σήμερα». Ο πρώτος γιατί μας το παρουσιάζει έτσι;; Άρα ακόμα και σήμερα μερικοί δεν είναι σύμφωνοι με την πλειοψηφία. Άρα έχουμε και λόγο να είμαστε ακόμα –έστω σε μικρό βαθμό- επιφυλακτικοί στο αν είναι πράγματι γραμμένες από τον Ιγνάτιο. Αλλά για μένα δεν χρειάζεται να είμαστε, διότι όπως και να’χει α) ψευδοδιδάσκαλοι του πρώτου αιώνα είχαν προφητευθεί από τους αποστόλους όπως έδειξα, β) τα λόγια του δεν υποστηρίζουν ειδικό ιερατείο, αλλά την γενική ιεροσύνη και ίσως μία ιδιαίτερη τιμή σε πρεσβύτερο και ιδιαίτερα σε επίσκοπο.

 

Σχόλια: 1) Τι λένε οι θεολόγοι δεν μπορεί να αλλοιώσει την πραγματικότητα της ΚΔ. Φίλοι αναγνώστες μείνετε στα σίγουρα, μείνετε στα λόγια Του Χριστού και των μαθητών Του στην ΚΔ που μας προμήθευσε Ο Θεός Πατέρας και δεν θα χάσετε ΠΟΤΕ.

2) Γιατί σας κάνει εντύπωση ότι έγραψε μόνο 14 επιστολές ο Παύλος; Απίθανο είναι; Αν και έγραψε και άλλη επιστολή στους Κορίνθιους (Α’Κορ.5:9), στο χέρι σας είναι να μας αποδείξετε ότι έγραψε και άλλες, πολλές μάλιστα έτσι όπως το γράφετε. Εδώ είμαστε. Από την άλλη, δεν θα συγκρίνω τον Παύλο με οποιονδήποτε Ιγνάτιο ή ψευδο-Ιγνάτιο. Και πολλά να είχε γράψει ο Παύλος, Ο Θεός αυτά ήθελε να έχουμε, κάτι που δεν έχουμε λόγο να πούμε για τον Ιγνάτιο.

3) Ότι ο Ευσέβιος παραθέτει από την προς Ρωμαίους και πάλι μας κάνει να απορούμε γιατί δεν αναφέρει καμία άλλη από τις τόσες -υποτίθεται- επιστολές, πράγμα που συνδράμει στο βαθμό του στο θολό νερό που λέγεται «Ιγνάτιος».

4) Είδαμε πόσο μεγάλη φού… εννοώ… μεγάλο αγκάθι είναι ο «Ιγνάτιος» J J, αλλά πιο σπουδαία είδαμε και πόσο μεγάλο αγκάθι σας είναι η Αγία Γραφή, αλλά και άλλοι εκκλησιαστικοί συγγραφείς.

5) Αλλά να ρωτήσω, δεν σας κάνει εντύπωση κ.Μπαφίτη ότι στην γνήσια τάχα μου επιστολή προς Σμυρναίοις που αναφαίρετε γράφει το εξής:

«Ὅπου αν φανή ο επίσκοπος, εκείτὸ πλήθος έστω, ώσπερ όπου αν η Χριστὸς Ιησούς, εκεί η καθολικὴ ἐκκλησία.»  

Μμμμμ….προσέξτε πως το θέτει… Κακώς καπηλεύεστε λοιπόν τον «Καθολικό» τάχα μου Ιγνάτιο! J

 

-Κάνει μπαμ πως ο συγγραφέας δεν είναι ο Ιγνάτιος του 1^ου – 2^ου αιώνα! Ή όχι;

6) Ο Scaff που εσείς αναφαίρετε επίσης είπε τα εξής:

"The whole story of Ignatius is more legendary than real, and his writings are subject to grave suspicion of fraudulent interpolation." (History of the Christian Church, Philip Shaff, Vol 2, ch 4)

"But I am content to leave the whole matter, without comment, to the minds of Christians of whatever school and to their independent conclusions." (Introductory Note To The Epistle Of Ignatius To The Ephesians)

"The reader may judge, by comparison for himself, which of these is to be accepted as genuine." (Introductory Note To The Epistle Of Ignatius To The Ephesians)

------Οπότε, κάνοντας χρήση της συμβουλής του Schaff, εγώ καταλήγω ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι έμπιστες οι λεγόμενες επιστολές του Ιγνάτιου. Αλλά δεν καταλαβαίνω γιατί τον έχετε τόσο ανάγκη, δεν λέει κάτι «Ορθόδοξο». Μιλώντας για θυσιαστήριο, λογικά –όπως έδειξα- αναφέρεται στο ουράνιο θυσιαστήριο όπως ο Παύλος στην προς Εβραίους. Από την άλλη και σε γήινα θυσιαστήρια να αναφέρεται, δεν αποδεικνύει το ειδικό ιερατείο! Οποιοσδήποτε μπορεί να τελέσει θυσία στον Θεό, πρεσβύτερος και μη, εκτός αν αποδείξετε το αντίθετο, πράγμα που ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ (το αντίθετο όμως το έκανα). Άρα το πολύ που μπορείτε αυθαιρέτως να ισχυριστείτε είναι ότι πρεσβύτεροι τελούσαν θυσία κατά την ΘΕ; Τίποτα δεν λέει αυτό περί ειδικό ιερατείο. Πολύς ντόρος για το τίποτα, αλλά καταλαβαίνω…

 

Σχόλια: 1) Ακούτε τι λέει: «Δεν αλλάζει κάτι»! Βγάζει τα λόγια από τα συμφραζόμενα τους για να δώσει άλλη εντύπωση, και μετά μας λέει με άλλα λόγια: «τα λόγια αυτά μεμονωμένα αυτό μας λένε, δεν αλλάζει κάτι»!! ΜΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΑΥΤΆ ΑΠΟΚΤΟΥΝ ΆΛΛΗ ΣΗΜΑΣΙΑ ΣΤΑ ΣΥΜΦΡΑΖΌΜΕΝΑ!!! Τα λόγια στην φράση που παραθέσατε δεν είχαν σκοπό να μας τονίσουν το λουτρώ, αλλά την διαδικασία της καρδιάς πριν τον λουτρό!! Αυτό όμως δεν μας το λέει η φράση μεμονωμένα! Στο λουτρό λοιπόν γίνεται μόνο η αναγνώριση κάποιου ως πνευματικού βασιλιά, ιερέα, προφήτη, δεν γίνεται τέτοιος επειδή δήθεν φοράει κατά το βάπτισμα το αξίωμα Του Χριστού να ανήκει στην ιεροσύνη της τάξης Μελχισεδέχ (τΜ)! Δεν λέει τέτοιο πράγμα ο Χρυσόστομος! Δείτε φίλοι πάλι τα λόγια του Χρυσοστόμου με τα σχόλιά μου τα οποία θα ήθελε ο κ.Μπαφίτη να ξεχάσετε:

 

    Είδαμε λοιπόν ότι τα λόγια του Χρυσοστόμου δεν είχαν σκοπό να τονίσουν το βάπτισμα, αλλά την στάση της καρδιάς πριν και μετά το βάπτισμα!

2)  Λέτε ότι τα λόγια του Χρυσοστόμου «Ούτω και συ γίνη βασιλεύς και ιερεύς και προφήτης εν τω λουτρώ·» είναι «ξεκάθαρα» από μόνα τους και συμπληρώνετε «Ο πιστός, ενδυόμενος συνεχώς τον Χριστό κατά το βάπτισμα στο νερό, μετέχει στα πνευματικά αξιώματά Του, γίνεται δηλαδή βασιλιάς, ιερεύς, και προφήτης. Είναι σαφέστατο, ‘’ΕΝ ΤΩ ΛΟΥΤΡΩ’’. Όχι πριν από αυτό.».

Μα τι «ενδυόμενος συνεχώς τον Χριστό κατά το βάπτισμα στο νερό» μας λέτε;;;; Μία φορά βαπτίζεται ο άνθρωπος! Ό,τι σας κατεβαίνει λέτε! Όλα τα γνωρίσματα ενός ψευδοδιδασκάλου έχετε. Μετά, τίποτα δεν λέει περί να μετέχει κάποιος σε «πνευματικά αξιώματα» Του Χριστού κατά το βάπτισμα! Αντιθέτως μας λέει ότι ο πιστός πρώτα αποκτά ενώπιον Του Θεού μία τέτοια καρδιά κατά την μετάνοιά του και μετά αυτή η καρδιά κατά το βάπτισμα αναγνωρίζεται από Τον Θεό ως ενός βασιλιά, ιερέα, προφήτη. Κανέναν συνειρμό δεν κάνει με δήθεν κάποια συμμέτοχή στην τάξη Μελχισεδέχ εν Χριστώ κατά το βάπτισμα.

 

Σχόλια: 1) Αυτά είναι για να αποπροσανατολίσετε τον κόσμο από τα κόλπα των θεολόγων σας. Ο Χρυσόστομος διαφωνεί μαζί σας. Δεν μας λέει ότι αποκτάμε τα αξιώματα Του Χριστού και συγκεκριμένα την ιεροσύνη της τάξης Μελχισεδέχ λόγω μετοχής στον Χριστό. Δεν γνωρίζει καμία τέτοια μετοχή η Εκκλησία Του Χριστού και των αποστόλων στην ΚΔ, παρόλο που υπάρχουν τόσες αναφορές σε διάφορες μετοχές μερικές εκ των οποίων ανέφερα εδώ (από προς Εβραίους). 2) Τον Χρυσόστομο ούτε «ιερό» έχετε δικαίωμα να τον λέτε (θα τον κρίνει Ο Θεός/αυτό μας είπε και ο Παύλος όπως διαβάσαμε), ούτε «πατήρ» ήταν ή δικαιούστε να τον λέτε. Από την άλλη, Ιερός Πατήρ είναι μόνο Ο Θεός! Βλάσφημα τα λόγια σας αυτά μόνο και μόνο που προσάπτονται σε συγκεκριμένο άνθρωπο. Αν ήταν μεταξύ μας ο Χρυσόστομος και είχε τσίπα θα έσχιζε τα ρούχα του και όχι μόνο που τον ονομάζετε έτσι.

 

Σχόλιο: 1) Τι σχέση έχει ο Χρυσόστομος με βάπτισμα νηπίων; Η πιστή μητέρα του δεν τον βάπτισε νήπιο, αλλά ο ίδιος βαπτίστηκε στα 20.

2) Σε ποια έργα του ομολογεί βάπτισμα νηπίων, στα λεγόμενα «ψευδο-Χρυσοστόμου», έργα του μεσαίωνα που σκοπό είχαν να καλύψουν προφανώς οι «Ορθόδοξοι/Καθολικοί» τις πλάνες τους;;; Σωρεία κειμένων -άνευ των παρερμηνειών σας βέβαια (!)- εκθέτουν το βάπτισμα των νηπίων ως μία μεταγενέστερη ανθρώπινη, ψεύτικη διδασκαλία. Πέραν αυτών όμως, η ίδια η πηγή, η ΚΔ του πρώτου αιώνα, εκθέτει το νηπιοβάπτισμα σας ως πλάνη! Πέραν πολλών που λέει για το βάπτισμα, μας λέει συγκεκριμένα ότι το βάπτισμα είναι «συνειδήσεως αγαθής επερώτημα εις Θεόν»(Α’Πέτ.3:21). Δεν ξέρουν άλλο βάπτισμα οι συγγραφείς της ΚΔ.

3) Λέτε: «Το βάπτισμα όμως είναι ένα (είτε εάν κάποιον βαπτίσουν ενήλικα είτε νήπιο),» Αφήστε τα αυτά. Το βάπτισμα είναι ένα και είναι το βάπτισμα όσων εμπράκτως μετανόησαν και πίστεψαν στον Χριστό, όχι μωρών. Τα υπόλοιπα είναι μίας θρησκείας που ανδρώθηκε στον μεσαίωνα και που πλάνησε τους ανθρώπους μακριά από τον Χριστιανισμό Του Χριστού και των αποστόλων, ονομάζεται «Ορθοδοξία», κατ’άλλους «Καθολικισμός».

 

Σχόλιο: 1) Ο ψευδοχρυσόστομος δεν με ενδιαφέρει, αλλά και ο ίδιος ο Χρυσόστομος (4^ο αιώνα!!) να το έγραψε, ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΜΕ ΕΝΔΙΑΦΈΡΕΙ. Γνωρίζω την αξία Του Χριστού και των αποστόλων Του!

2) Πέραν αυτού, τίποτα δεν λένε αυτά τα λόγια περί συμμετοχής δήθεν στην τάξη Μελχισεδέχ! Το «άρα» το λέτε εσείς με το έτσι θέλω! Δείτε φίλοι πως συχνά ο κ.Μπαφίτης βλέπει άλλα απ’ ό,τι λένε τα λόγια που παραθέτει. Απίστευτος!

3) Αφήστε τους αντιπερισπασμούς. Το ότι πρέπει να διατηρηθούν στον αγιασμό μέχρι τέλους σας το είπα προ πολλού. Δεν ξεπλένει αυτή η αλήθεια την κατάχρηση αυτών των λόγων που κάνανε οι θεολόγοι σας και εσείς. Φίλε αναγνώστη, μην τον αφήνετε να σας αποπροσανατολίσει από τις πλέον σκόπιμες (εφόσον ήδη εξέθεσα την αλήθεια) παρανοήσεις του τις οποίες και εκθέτω.

 

1) Ναι… «επομένως» J J

2) Μα πότε θα τελειώσει αυτή η τρέλα!! Τι σχέση έχουν τα λόγια «Ούτω και συ γίνη βασιλεύς και ιερεύς και προφήτης εν τω λουτρώ»» με το βάπτισμα των νηπίων;;;;;;;;;;;;; Ο Χρυσόστομος μιλάει σε ενήλικους μη πιστούς που έτσι καταλαβαίνουν, έχουν συναίσθηση του εαυτού τους, και τους λέει να γίνουν ιερείς, βασιλείς και προφήτες στο λουτρό/βάπτισμα, θυμίζω με ποια έννοια (στο λουτρό έρχεται μόνο η επίσημη αναγνώριση μίας τέτοιας καρδιάς):

«Ούτω και συ γίνη βασιλεύς και ιερεύς και προφήτης εν τω λουτρώ’ Βασιλεύς μεν πάσας χαμαί ρίψας τας πονηράς πράξεις, και τα αμαρτήματα κατασφάξας (εδώ μας λέει με ποια έννοια γινόμαστε βασιλείς «εν τω λουτρώ» και με ποια έννοια ιερεάς και προφήτης,)∙ ιερεύς δε, εαυτόν προσενεγκών τω Θεώ, και καταθύσας το σώμα, και σφαγείς και αυτός. ει γαρ συναπεθάνομεν αυτώ, φησί, και συζήσομεν αυτώ. Προφήτης δε τα μέλλοντα μανθάνων και ένθους γινόμενος.»

Αυτά όλα αφορούν μωρά;;;;; Τι σχέση μπορούν να έχουν αυτά τα λόγια του Χρυσόστομου με βάπτισμα νηπίων;;;;; Σε ποιους μιλάει;;;;; -ΤΡΕΛΛΑ ΣΚΕΤΗ.

 

Σχόλια: 1) Αφαίρεσα τους συνδέσμους και το όνομα της ιστοσελίδας διότι δεν είμαι σε διάλογο με άλλον από άλλη ιστοσελίδα, αλλά με σας και με την δική σας ιστοσελίδα!!! Αν θέλατε ας σχολιάζατε ο ίδιος και όχι να μου ανοίγετε μέτωπα με άλλους με τους οποίους δεν ξεκίνησε αυτός ο διάλογος! Όλο αμαρτωλά κόλπα είστε! Εδώ είχατε άρθρα για το βάπτισμα νηπίων στην δική σας ιστοσελίδα(!), αλλά προφανώς δεν θέλατε να αποστομωθείτε πάλι και είπατε να κρυφτείτε πίσω από άλλον. Κουτοπονηριά λέγεται αυτό και αμαρτία. 2) Αν θελήσει κάποιος, μπορεί να βρει τους συνδέσμους της ιστοσελίδας που παραθέσατε στην δικής σας ιστοσελίδα. Εγώ δεν παρέθεσα ιστοσελίδα άλλου για να σας βάλω σε διάλογο μαζί του, διότι αυτό θα συνέβαινε αν κάτσω και καταρρίψω εδώ ό,τι αντιβιβλικό λέει (αν και δεν είναι το θέμα μας εδώ αυτό). 3) Από την άλλη, η ΚΔ (και όχι μόνο) καταρρίπτει τις πλάνες σας περί βάπτισμα νηπίων. Θα έρθει και άρθρο για αυτό (αν και ήδη έχω τέτοιο άρθρο, αλλά είναι στα αγγλικά), όλα στην ώρα τους.

 

Σχόλιο: Σας είχα προειδοποιήσει σχετικά, με τα ακόλουθα (τονίζω εδώ με κίτρινο):

«Εδώ όμως είμαι να τους συζητήσουμε ανοιχτά. Παρακαλώ όμως να μην κρυφτείτε πίσω από τους θεολόγους σας όπως κάνετε εκεί, λέγοντάς μου πώς αυτοί σχολιάζουν αυτούς, διότι απλά θα γεμίζετε σελίδες για ανούσιες εντυπώσεις. Λάβετε όμως υπόψη, με σύνεση, ότι σας λέω ότι είναι λάθος η ερμηνεία που δίνετε στα λόγια τους (παραπάνω), πριν αναφερθείτε σε αυτά, ώστε τουλάχιστον μην κάνετε τα ίδια λάθη και τρώμε χρόνο. Προσθέτω ότι θα ήθελα μόνο την δική σας κατανόηση επί των λόγων τους (ασχέτως αν εσωτερικά θέλετε να λάβετε υπόψη τους θεολόγους σας/δεν με αφορά). Ζητάω πολλά ε;…»

Τελικά τι λέτε, να μας έκανε την χάρη; Όπως είδατε, όχι βέβαια. Θα μας πει φυσικά σε λίγο: «Δεν θα πω δικά μου, αλλά θα παραθέσω από τον καθηγητή πατρολογίας Στ. Παπαδόπουλο.» Δεν θα πείτε τα δικά σας διότι δεν επιτρέπετε στον εαυτό σας να σκεφτεί καθώς προτιμάτε να τρέχετε να επαναλάβετε τους θεολόγους σας οι οποίοι και σας πήρανε στον λαιμό τους. Δείτε φίλοι τι θα πει στην συνέχεια και τι δεν συνειδητοποιεί∙ λογικό εφόσον άλλοι σκέφτονται για αυτόν.

 

Σχόλια: 1) Λέτε: «από το απόσπασμα που παρέθεσε ο κος Τομαράς (το οποίο αντέγραψε από συζήτηση που είχα στο blog με κάποιον αναγνώστη στο οποίο είχα απαντήσει»

Θέλετε να πείτε κάτι με αυτό;; α) Υπάρχει πρόβλημα που αντέγραψα λόγια εκκλ.συγγραφέων που παρέθεσε ο συνομιλητή σας;; Από κάπου δεν θα τα αντέγραφα;; Ή μήπως θα τα έβλεπα στον ύπνο μου;; Εσείς στον ύπνο σας τα βλέπετε τα λόγια εκκλ. συγγραφέων που παραθέτετε;; Δεν τα αντιγράφετε από κάπου; Αλλά δεν αντέγραψα τις θέσεις του. β) Για ποιο λόγο υπάρχει αυτή η παρένθεση σας; Υπήρχε λόγος; Γιατί κάνετε αναφορά στο ότι αντέγραψα τα αποσπάσματα αυτά από τον συνομιλητή σας;; Χρησιμεύει σε κάτι αυτό;;… Ή μήπως δεν σας έγραψα ανοιχτά:

«Επιπλέον, τα περί συμβόλων ή άλλων ερμηνειών, που λένε οι κάποιοι Διαμαρτυρόμενοι, δεν τα είπαν πρώτοι όπως πολλοί «Ορθόδοξοι» θέλουν να νομίζουν, αλλά τα λέγανε και συγγραφείς των πρώτων αιώνων. Πρόσφατα (25 Νοεμβρίου), στην διάρκεια αυτής της εργασίας, μου πέρασε η σκέψη ότι αποκλείεται να μην υπήρχαν εκκλησιαστικοί συγγραφείς που ερμήνευαν τα λόγια του Κυρίου «Τούτο είναι…» ως αυτά να μιλούν για σύμβολα.

Έτσι, είπα να το ψάξω στο διαδίκτυο και περιέργως (…) που λέτε να έπεσα;; Έπεσα πάνω στο διάλογό σας κ.Μπαφίτη με έναν αδερφό εν Χριστώ της Εκκλησίας της Πεντηκοστής στο Φέησμπουκ όπου αυτός έφερε ως επιχείρηματα λεγόμενα εκκλησιαστικών συγγραφέων των πρώτων αιώνων που δεν γνώριζαν κάτι περί μεταβολής, αλλά αντιθέτως μιλούσαν για σύμβολα, για πνευματικό Σώμα και Αίμα και άλλα!! Τι ωραία!! Ευχαριστώ Τον Κύριο! Μεταξύ αυτών που αναφέρει ο αδερφός, είναι:…..»

Κάνετε ΤΑ ΠΑΝΤΑ να μου ρίξετε ψεύτικες μομφές μέσω υπονοούμενων, ψεύτικων εντυπώσεων. (Αναρωτιέμαι με ποιον έχω να κάνω;…) Είχατε ξεφύγει από την πρώτη απάντησή σας κιόλας και συνεχίζετε ακάθεκτος.

2) Λέτε: «Όμως μπορούμε να δεχόμαστε την ερμηνεία ενός επισκόπου που ασπάζονταν τον αρειανισμό;»

Σχόλιο: ΦΥΣΙΚΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ποιοι είστε εσείς οι σημερινοί «Ορθόδοξοι» να μην την δεχτείτε;; Τι εννοώ; α) Δεν ακούτε τι λέτε;;; Τον είχε «επίσκοπο» η τότε εκκλησία!!! Πως τον δέχονταν ως επίσκοπο με τέτοια θέση δήθεν τάχα μου αιρετική κατ’εσάς;;;; Εκτός αν ήταν αιρετική και αυτή η εκκλησία. Να το αποδείξετε ότι έτσι την θεωρούσαν αν το πιστεύετε. Ή εκτός αν γενικά η Εκκλησία είχε διαφορετικές απόψεις επί διαφόρων θεμάτων (γεγονός!) και αυτή η διαφορετικότητα (επί τέτοιων θεμάτων) ήταν επιτρεπτή και δεν ξεχώριζε κάποιον ως αιρετικό όταν διαφωνούσε κάθετα. Πολύ πιθανόν να ήταν και η επικρατούσα θέση των πρώτων αιώνων και ο Ευσέβιος να ήταν ένας από τους τελευταίους Μοϊκανούς J !

β) Από την άλλη, το να έχει άγνοια κανείς ή να είναι μπερδεμένος κανείς για το θέμα της Θεϊκής Φύσης και της σχέσης αυτής με τα άλλα δύο Πρόσωπα, δεν το θεωρώ δύσκολο και σίγουρα δεν μπορώ να τον θεωρήσω αιρετικό επειδή είχε τις επιφυλάξεις του επί όσων λέγονταν. Ούτε Ο Θεός θα κρίνει κάποιον για το πόσο καλά γνώριζε τα της φύσεώς Του! Έλεος! Η θέση του που μας αφορά όμως δεν είναι μία που ήταν μόνο ένα θεολογικό ζήτημα, αλλά και μία εβδομαδιαία πρακτική! Αυτό να μην μας διαφεύγει. Αυτός ο άνθρωπος (επίσκοπος!) έπαιρνε τον άρτο και οίνο κάθε βδομάδα και θεωρούσε ότι αυτά μόνο συμβόλιζαν το Σώμα και το Αίμα Του Κυρίου. Δεν θα ήταν αυτή άραγε η διδαχή του στις εκκλησίες επί των οποίων ήταν «επίσκοπος»; Από πού ξεπήδησε αυτός λοιπόν με ένα τέτοιο πιστεύω το οποίο όχι μόνο πίστευε, αλλά και κατέγραφε! Και από την άλλη, ποιοι συμφωνούσαν μαζί του λογικά που προηγήθηκαν αυτού και τον ενέκριναν ως «επίσκοπο»;; Και αυτοί που τον ενέκριναν, από πού πήραν αυτήν την διδασκαλία;; Αυτά είναι λογικά ερωτήματα που αφενός πρέπει κανείς να θέσει στον εαυτό του, και αφετέρου εμποδίζουν κάποιον από το να κρύβεται πίσω από τις όποιες πράγματι κακοδοξίες του Ευσέβιου με σκοπό να υποστηρίξει την δική του κακοδοξία κ.Μπαφίτη!!

3) Δείτε πάλι φίλοι τι και πως έγραφε αυτός ο «επίσκοπος τον 4^ο αιώνα!

Ευσέβιος Καισαρίας (περ.275-339μ.Χ. - Patrologia Graeca / Eusebius Caesariensis_PG 19-24/ Demonstratio evangelica / p. 205)

«δια γαρ του οίνου, όπερ ην του αίματος αυτού σύμβολον, τους «εις τὸν θάνατον» αυτού βαπτιζομένους και επί το αίμα αυτού πεπιστευκότας των πάλαι κακών αποκαθαίρει»

Και:

«…πάλιν γαρ αυτὸς τὰ σύμβολα της ενθέου οικονομίας τοις αυτού παρεδίδου μαθηταίς, τὴν εἰκόνα τοῦ ιδίου σώματος ποιείσθαι παρακελευόμενος»

Τα όσα λέει ο «Ορθόδοξος» Παπαδόπουλος ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ να θολώσουν τα νερά της κοινής λογικής, της ιστορίας, της Αγίας Γραφής, ούτε γενικώς να βγάλουν λίγο-πολύ άχρηστο τον Ευσέβιο. Διευκρινίζω όμως ότι δεν με ενδιαφέρει ο Ευσέβιος. Τον επικαλέστηκα για να πω ότι Χριστιανοί εκκλ. συγγραφείς υπήρχαν από τους πρώτους αιώνες που πίστευαν ότι ο άρτος και οίνος ήταν συμβολικά το Σώμα και Αίμα και ότι η οπτική αυτή δεν προβλήθηκε πρώτα από την Διαμαρτύρηση.

4) Και μην μιλάτε για τους «Ιεχωβίτες» που κάνουν Τον Χριστό κτίσμα, διότι όπως αυτοί και εσείς α) ομόφωνοι στις πλάνες σας είστε, αλλά και εσείς β) κάνετε κάτι εξίσου βλάσφημο: υψώνεται την Μαριάμ στο σημείο που παραγκωνίζεται Ο Χριστός σχεδόν εντελώς! Θυμάμαι σε ένα πανηγύρι πουλούσε μία γυναίκα κάτι «Ορθόδοξα» βιβλιαράκια και το ένα ονομάζονταν «Η Παναγία, η σωτηρας του κόσμου»(κάπως έτσι, δεν το θυμάμαι καλά). Βγάλτε λοιπόν πρώτα το δικό σας δοκάρι για να μπορείτε να βοηθήσετε τους άλλους.

 

Σχόλια: Που να αρχίσω και που να τελειώσω;……..

1) Σας τα κατέρριψα ήδη σχεδόν όλα αυτά. Κανονικά θα έπρεπε να σας τα διαγράψω συμβολικά για να θυμίσω να σέβεστε τις απαντήσεις και τους κόπους του όποιου συνομιλητή σας. Θυμηθείτε φίλοι τι είχα γράψει σχετικά με το Βασίλειο:

 

2) Θα πω λοιπόν πάλι ότι χτίζετε στην άμμο με τα λόγια του Σκρέττα. Τώρα θα δούμε πως το ίδιο επιχείρημά του για τον Μακάριο τον/σας διαψεύδει. Καλά να πάθετε όμως διότι προτιμάτε να παπαγαλίζετε τα λόγια των θεολόγων σας, αντί να κάτσετε και να σκεφτείτε μόνος σας.

Λέτε (οι 3 υπογραμμίσεις δικές μου):

«ότι εν τη Εκκλησία προσφέρεται άρτος και οίνος αντίτυπον της σαρκός αυτού και του αίματος, και οι μεταλαμβάνοντες εκ του φαινομένου άρτου πνευματικώς την σάρκα του Κυρίου εσθίουσι…)»

Παραθέτετε την μετάφραση και μετά λέει:

«Ορθώς ο άγιος Μακάριος ονομάζει τον προσφερόμενο άρτο και οίνο «αντίτυπα» του σώματος και του αίματος του Χριστού, διότι αναφέρεται στην προσφορά.»

Φίλοι εσείς τι διαβάζετε σε αυτά τα λόγια του Ευσέβιου; Εγώ διαβάζω ότι μέσα στην εκκλησία προσφέρεται ο άρτος και οίνος (αντίτυπα του Σώματος και του Αίματος Του Χριστού) λογικά στους πιστούς(!!!!!!!!) και οι μεταλαμβάνοντες εξ αυτών του φαινομένου άρτου και οίνου, από Τον Κύριο τρώνε!! ΆΡΑ;;;;;;;;; α) Αναφέρεται σε προσφορά προς τους πιστούς, όχι προς Τον Θεό!!!!! β) Αναφέρεται πρώτα σε προσφορά στους πιστούς εντός της εκκλησίας και μετά στους λαμβάνοντες αυτήν!!! Έτσι «Προσφέρεται άρτος και οίνος αντίτυπον της σαρκός αυτού και του αίματος» στους πιστούς και οι πιστοί «μεταλαμβάνοντες εκ του φαινομένου άρτου πνευματικώς την σάρκα του Κυρίου εσθίουσι…». Άρα κ.Μπαφίτη και φίλοι, ποιο το συμπέρασμα;;;; Ο φαινομενικά άρτος και οίνος που μεταλάμβαναν = τα προσφερόμενα αντίτυπα της σαρκός και αίματος αυτού!! Άρα; ΚΑΜΙΑ ΜΕΤΑΒΟΛΗ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕ!!! Ό,τι πριν, το ίδιο και μετά δηλαδή!!! Η διάφορά είναι ότι τα αντίτυπα έπρεπε να τα βλέπουν ως Σώμα και Αίμα, όχι ως απλό άρτο και οίνο. Αυτός είναι ο πραγματικός λόγος που νιώθει ότι χρειάζεται να συμπληρώσει: «πνευματικώς… εσθίουσι»!!!! Σκεφτείτε φίλοι ότι θέλει ο κ.Μπαφίτης και ο Σκρέττας να δούμε τις ακόλουθες κόκκινες λέξεις στα λόγια του Μακάριου παρόλο που απουσιάζουν, πράγμα αψυχολόγητο αν εννοούνταν (!):

«ότι εν τη Εκκλησία προσφέρεται στον Θεό άρτος και οίνος αντίτυπον της σαρκός αυτού και του αίματος, και οι μεταλαμβάνοντες εκ του φαινομένου άρτου πνευματικώς την σάρκα του Κυρίου εσθίουσι…»

Είναι δυνατόν να παραλείπονται αυτές οι λέξεις;;; Και όμως είναι δυνατόν διότι τα λόγια αυτά του Μακάριου δεν έχουν σχέση με την «Ορθόδοξη» ερμηνεία! Αν είχαν, δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι λέξεις «στον Θεό»! Αλλά, δείτε και τα λόγια αυτά στα συμφραζόμενά τους (υπογράμμιση δική μου):

«…ούτε ανέβη αυτών επί την καρδίαν, ότι έσται βάπτισμα πυρός και Πνεύματος αγίου και ότι εν τη Εκκλησία προσφέρεται άρτος και οίνος αντίτυπον της σαρκός αυτού και του αίματος, και οι μεταλαμβάνοντες εκ του φαινομένου άρτου πνευματικώς την σάρκα του Κυρίου εσθίουσι…»

Τι διακρίνετε; Σκοπό έχει να μας πει ότι δεν μπορούσαν να φανταστούν ότι θα υπήρχε για αυτούς, τους πιστούς α) βάπτισμα πυρός και Αγίου Πνεύματος β) ότι θα προσφέρονταν σε αυτούς στην Εκκλησία ο άρτος και οίνος αντίτυπον της σαρκός αυτού και του αίματος και ότι γ) αυτοί οι μεταλαμβάνοντες εκ του φαινομένου άρτου (που είναι αντίτυπον της Σαρκός και Αίματος Αυτού), πνευματικώς την σάρκα του Κυρίου εσθίουσι… (και έτσι όχι αληθινά Σάρκα και Αίμα!!!)

Η όλη πρόθεση λοιπόν είναι να αναδειχτούν τα θαυμαστά Του Κυρίου στην ζωή των πιστών, θαυμαστά που δεν μπορούσαν να είχαν φανταστεί. Η έμφαση είναι στους ίδιους, και έτσι επίσης καταλαβαίνουμε γιατί απουσιάζουν οι λέξεις «στον Θεό».

Προσθέτοντας το «πνευματικώς την σάρκα του Κυρίου εσθίουσι..» θέλει να μας πει ότι μέσω των συμβόλων/αντίτυπων ο πιστός τρώγει πνευματικώς, δηλαδή νοερά, δια πίστεως, την Σάρκα Του Κυρίου. Δεν μας λέει ότι τα σύμβολα γίνονται Σάρκα και Αίμα, αλλά ότι είναι Σάρκα και Αίμα πνευματικώς. Γιατί; Γιατί έτσι τα όρισε Ο Κύριος! ΤΕΛΟΣ. Αν μεταβαλλόντουσαν κυριολεκτικά σε Σάρκα και Αίμα, οι λέξεις «πνευματικώς… εσθίουσι» δεν θα ήταν ικανές να περιγράψουν το υποτιθέμενο γεγονός και θα ήταν αντίφαση με τις λέξεις «προσφέρεται άρτος και οίνος αντίτυπον της σαρκός αυτού και του αίματος, και οι μεταλαμβάνοντες εκ του φαινομένου άρτου πνευματικώς την σάρκα», διότι το φαινόμενο/αντίτυπο του αληθινού, δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα το –κυριολεκτικά- αληθινό Σώμα και Αίμα.

Το λέω απλά: Ο φαινόμενος άρτος και οίνος συμβολίζει την Σάρκα και το Αίμα Του Κυρίου, από τα οποία τρώνε οι πιστοί πνευματικώς, νοερά, λαμβάνοντας δηλαδή υπόψη τον συμβολισμό τους (ή και δια πίστεως αν προτιμάει κανείς). ΤΕΛΟΣ. Αυτό πίστευε ο Μακάριος.

 

Πραγματικά, όπως και σας είχα πει κ.Μπαφίτη:

«Αυτοί και μόνο (οι πιο πάνω εκκλ.συγγραφείς και οι υπόλοιποι που ανέφερα) δείχνουν ότι αν μη τι άλλο (…όλα στον χρόνο τους) η διδασκαλία περί μεταβολής σίγουρα δεν ήταν καθιερωμένη στους πρώτους αιώνες, κάτι λογικό διότι αποκλίνει από την διδασκαλία της ΚΔ….(και λίγο πιο κάτω)….. Σας ενημερώνω λοιπόν ότι ήδη διέκρινα τα λάθη στην επιχειρηματολογία σας εκεί, και αυτά των θεολόγων σας, στην προσπάθεια σας να πείσετε ότι δεν λένε αυτοί οι συγγραφείς (εκτός από δύο που αναγνωρίζετε) αυτό… που λένε!»
Αλλά και:

«Εδώ όμως είμαι να τους συζητήσουμε ανοιχτά…………………… Λάβετε όμως υπόψη, με σύνεση, ότι σας λέω ότι είναι λάθος η ερμηνεία που δίνετε στα λόγια τους (παραπάνω), πριν αναφερθείτε σε αυτά, ώστε τουλάχιστον μην κάνετε τα ίδια λάθη και τρώμε χρόνο…..»

Δεν ακούσατε όμως την συμβουλή μου και εκτεθήκατε πάλι. Τουλάχιστον δεν αναφερθήκατε και στους υπόλοιπους και γλιτώσατε περεταίρω έκθεση.

 

Σχόλιο: Δεν χρειάζεται να εξηγήσω τον λόγο της συμβολικής διαγραφής.

Συνεχίζει… (Οι λέξεις εντός του κειμένου του σε κόκκινο είναι πάντα δικές μου.)

 

Σχόλια: 1) Το ότι έγραφε ο Κλήμης για να φυλάξει την τάξη της Εκκλησίας σε τι αλλάζει την τεράστια διαστρέβλωση που κάνετε στα λόγια και προθέσεις του;;;

2) Δεν διαστρέβλωσα τίποτα! Και η τακτική της διαστρέβλωσης ξέρουμε όλοι μέχρι στιγμής σε ποιον είναι συνήθεια. Τέτοια να λέτε να εκτίθεστε κι άλλο.

3) Κατά φωνή και έφτασε! Άλλη μία διαστρέβλωσή σας. Λέτε: «Μάλιστα, όσοι ακολουθούν τα νόμιμα του Δεσπότη (αυτή την νόμιμη τάξη) δεν αμαρτάνουν.»

Δηλαδή μας λέτε εδώ ότι ο Κλήμης λέγοντας «δεσπότη» εννοεί όχι Τον Χριστό, αλλά μία τάξη ειδικών ιερέων! Είπαμε, το έχετε ανάγκη. Τα λόγια όμως του Κλήμη δεν δείχνουν κάτι τέτοιο:

«Προδήλων ουν ημίν όντων τούτων, και εγκεκυφότες εις τα βάθη της θείας γνώσεως, πάντα τάξει ποιείν οφείλομεν όσα ο δεσπότης επιτελείν εκέλευσεν κατά καιρούς τεταγμένους. Τας τε προσφοράς και λειτουργίας επιτελείσθαι, και ουκ εική ή ατάκτως εκέλευσεν γίνεσθαι, αλλ’ ορισμένοις καιροίς και ώραις. Που τε και δια τίνων επιτελείσθαι θέλει, αυτός ώρισεν τη υπερτάτω αυτού βουλήσει, ιν’ οσίως πάντα γινόμενα εν ευδοκήσει ευπρόσδεκτα ειη τω θελήματι αυτού. Οι ουν τοις προστεταγμένοις καιροίς ποιούντες τας προσφοράς αυτών ευπρόσδεκτοι τε και μακάριοι· τοις γαρ νομίμοις του δεσπότου ακολουθούντες ου διαμαρτάνουσιν.

Μιλάει λοιπόν α) για δεσπότη, όχι για δέσποτες στον πληθυντικό, άρα λογικά μιλάει για Τον Κύριο β) συνδέει τις εντολές του δεσπότη με τα βάθη της Θείας γνώσεως γ) βάζει και τον εαυτό του ο Κλήμης λέγοντας «οφείλομεν» δ) (για να το κλείσουμε) λέει «…αυτός ώρισεν τη υπερτάτω αυτού βουλήσει, ιν’ οσίως πάντα γινόμενα εν ευδοκήσει ευπρόσδεκτα ειη τω θελήματι αυτού.» πράγμα που αποκλείει κάθε ανθρώπινη εντολή και βούληση και θέλημα!! Αυτά τα λόγια περιγράφουν τον Δεσπότη της προηγούμενης πρότασης και της επόμενης.

ε) Δεν θα μπορούσε εξάλλου να ήταν διαφορετικά. Μη γένοιτο! Απόδειξη: Στην ΚΔ του 1^ου αιώνα(!!) η λέξη «δεσπότης» αναφερόμενη από πιστούς, φέρει την έννοια του αφεντικού, αυτού που κυριαρχεί επί δούλων. Αναφέρεται δε στον Θεό (Λου.2:29, Πράξ.4:24, Β’Τιμ.2:21, Β’Πέτ.2:1, Ιούδας 1:4, Αποκ.6:10) και σε κοσμικούς κυρίους επί μη πιστών ή πιστών δούλων (Α’Τιμ.6:1 και 2, Τίτ.2:9, Α’Πέτ.2:18).

Γνωρίζοντας το γράμμα και το πνεύμα της ΚΔ μου είναι ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ να ονομάζεται πιστός άνθρωπος, μάλιστα πρεσβύτερος που έπρεπε να είναι το παράδειγμα ταπείνωσης, «δεσπότης». Όπως είχα αναδείξει προηγουμένως στην ανάλυση περί αν επιτρέπεται να ονομάζεται κανείς πνευματικός «πατέρας» ή «δάσκαλος», Ο Κύριος Ο Ίδιος είπε (Ματθ.23:8-11/ δώσετε ιδιαίτερη προσοχή στις λέξεις σε κόκκινο):

«8 σεις όμως μη ονομασθήτε Ραββί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός· πάντες δε σεις αδελφοί είσθε. 9 Και πατέρα σας μη ονομάσητε επί σας γής· διότι εις είναι ο Πατήρ σας, ο εν τοις ουρανοίς. 10 Μηδέ ονομασθήτε καθηγηταί· διότι εις είναι ο καθηγητής σας, ο Χριστός. 11 Ο δε μεγαλήτερος από σας θέλει είσθαι υπηρέτης σας. 12 Όστις δε υψώση εαυτόν θέλει ταπεινωθή, και όστις ταπεινώση εαυτόν θέλει υψωθή»

 

ΕΙΝΑΙ ΛΟΙΠΟΝ ΔΥΝΑΤΟΝ, α) πιστός να ονομάζει τον εαυτό του «δεσπότη» β) να επιτρέπει άλλους να τον ονομάζουν «δεσπότη» γ) οι αδερφοί εν Χριστώ να ονομάζουν κάποιον άλλον αδερφό «δεσπότη»;;;;;;;;;;;;;;; Μόνο στην θρησκεία σας συμβαίνουν αυτά. ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΝΑ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ ΈΤΣΙ ΣΤΗΝ ΘΡΗΣΚΕΙΑ ΣΑΣ και ταυτόχρονα να θεωρεί τον εαυτό του υπηρέτη Κυρίου;;;;

Έτσι λοιπόν, η αναφορά του Κλήμη σε δεσπότη εδώ αφορά Τον Κύριο και Θεό μας, όχι άνθρωπο, όχι μία ειδική τάξη ιερέων!!!!

 

4) Λέτε: «Οι «προσφορές» και οι «λειτουργίες» που αναφέρονται, δεν έχουν καμία σχέση με προσφορές αγάπης που αναφέρει ο κος Τομαράς.»

Το απέδειξα άνθρωπέ μου. Σχετικά με προσφορές και λειτουργίες δείτε τις περιγραφές της Γραφής όπως τις ανέδειξα εδώ. Εγώ κατανοώ τις λέξεις όπως οι απόστολοι στην ΚΔ του πρώτου αιώνα, εσείς τις ερμηνεύετε όπως προστάζει η θρησκεία σας.

Ακόμα και οι λέξεις έτσι μαζί δεν μας παραπέμπουν στην τελετή της ΘΚ. Αναγκαστικά θα παραθέσω πάλι ένα μέρος της προηγούμενης απάντησής μου για να δούμε ξανά τους λόγους που οι προσφορές και οι λειτουργίες δεν έχουν να κάνουν με αυτό που θα ήθελε ο κ.Μπαφίτης, ότι δεν τίθεται θέμα ιερατείου, ότι τα λόγια του Κλήμη αφορούν όλους τους πιστούς. Είχα γράψει λοιπόν (δείτε πόσα παραβλέπει):

Βλέπετε πόσα παραβλέπει;

Τα δε λόγια που τώρα έβαλα σε μπλε επισήμανση φανερώνουν με ποια έννοια χρησιμοποιεί ο Κλήμης την λέξη «λειτουργίες»: με αυτήν της ΚΔ και έτσι αφορά όλους τους πιστούς όχι ένα ειδικό ιερατείο.

 

Θα συνεχίσει τώρα με την ίδια τακτική γέμισμα σελίδων.

Σχόλιο: Βλέπετε τι κάνει πάλι. Επικαλείται «Ορθόδοξους» θεολόγους α) που δεν καταλάβαιναν την λογική του Κλήμη πίσω από την παράθεση των συγκεκριμένων λόγων (παραλληλισμός με τις Εβραϊκές συνήθειες στον ναό), β) που έχουν ανάγκη να σπρώξουν τα πράγματα προς μία κατεύθυνση μπας και καταφέρουν να αιτιολογήσουν την συγκεκριμένη τελετή της ΘΚ και έτσι (;) και το ιερατείο τους. Και έτσι γεμίζει τον εδώ χώρο με ανίσχυρα επιχειρήματα, ανίσχυρα μπροστά στα λεγόμενα της ίδιας της διήγησης, μπροστά στα υπόλοιπα λεγόμενα στην επιστολή του Κλήμη όπου τίποτα φυσικά δεν λέει για ιερατείο, και μπροστά στα λεγόμενα της ΚΔ που επίσης δεν λέει τίποτα περί ειδικού ιερατείου.

Συνεχίζει:

 

Σχόλια: 1) «επομένως»… όλα όσα λέτε είναι λάθος, διότι δεν μιλάει για μία λειτουργία και προσφορά, αλλά για λειτουργίες και προσφορές, πληθυντικός, οι οποίες καταγράφονται και στην ΚΔ! 2) Ο Πιλίλης παρατηρεί ότι «δια πρώτη φοράν» διακρίνεται το πρεσβυτέριον από τους λαϊκούς σε δικαιώματα;;; Τι μας λέτε; J Μα το απόσπασμα ΔΕΝ μιλάει για πρεσβύτερους καν(!!), για αυτό και έχετε ανάγκη να πείτε το μεγάλο ψέμα: «όπως πράγματι λέει το απόσπασμα» ώστε να προκαλέσετε ψεύτικη εντύπωση σκεφτόμενος μάλλον «ποιος θα το διαβάσει ξανά». Και όμως θα το θυμίσω ξανά:

«Οι ουν τοις προστεταγμένοις καιροίς ποιούντες τας προσφοράς αυτών ευπρόσδεκτοι τε και μακάριοι· τοις γαρ νομίμοις του δεσπότου ακολουθούντες ου διαμαρτάνουσιν.

    Τω γαρ αρχιερεί ίδιαι λειτουργίαι δεδομέναι εισί, και τοις ιερεύσιν ίδιος ο τόπος προστέτακται, και Λευίτες ίδιαι διακονίαι επίκεινται· ο λαϊκός άνθρωπος τοις λαϊκοίς προστάγμασιν δέδεται. Εκαστος ημών, αδελφοί, εν τω ιδίω τάγματι ευαρεστείτω θεώ εν αγαθή συνειδήσει υπάρχων, μη παρεκβαίνων τον ωρισμένον της λειτουργίας αυτού κανόνα, εν σεμνότητι. 2. (3.) οὐ πανταχοῦ, ἀδελφοί, προσφέρονται θυσίαι ἐνδελεχισμοῦ (δηλ. διαρκείας) ἢ εὐχῶν ἢ περὶ ἁμαρτίας καὶ πλημμελεία  ἀλλ’ ἢ ἐν Ἱερουσαλὴμ μόνῃ· κἀκεῖ δὲ οὐκ ἐν παντὶ τόπῳ προσφέρεται, ἀλλ’ ἔμπροσθεν τοῦ ναοῦ πρὸς τὸ θυσιαστήριον, μωμοσκοπηθὲν (δηλ. αφού εξετασθεί) τὸ προσφερόνενον διὰ τοῦ ἀρχιερέως καὶ τῶν προειρημένων λειτουργῶν.  »

---Τίποτα περί πρεσβυτέρων! Αυτά τα λόγια που έβαλα σε κίτρινο αφορούν στο ιερατείο της ΠΔ στον ναό στα Ιεροσόλυμα συγκεκριμένα και αφορούν γενικά στους πιστούς. Θα δούμε και άλλα για την επιστολή αυτή του Κλήμη και ποια η σχέση με τον ναό στα Ιεροσόλυμα.

 

Σχόλια: 1) Το κείμενο μιλάει για προσφορές και λειτουργίες όχι μόνο για λειτουργία (ενικό), διαβάζουμε:

«Τας τε προσφοράς και λειτουργίας επιτελείσθαι (μιλάει σε όλους τους αδερφούς), και ουκ εική ή ατάκτως εκέλευσεν γίνεσθαι, αλλ’ ορισμένοις καιροίς και ώραις. Που τε και δια τίνων επιτελείσθαι θέλει(Στην Διαμαρτυρόμεννη Εκκλησία συνηθίζεται οι πρεσβύτεροι να φέρουν ενώπιον Του Θεού τις χρηματικές προσφορές των πιστών με την ευχή –στην οποία όλοι λένε αμήν- να γίνουν δεκτές από Αυτόν και να να χρησιμοποιηθούν με οδηγία δική Του για τις όποιες ανάγκες των ανθρώπων, πιστών και μη), αυτός ώρισεν τη υπερτάτω αυτού βουλήσει, ιν’ οσίως πάντα γινόμενα εν ευδοκήσει ευπρόσδεκτα ειη τω θελήματι αυτού. Οι ουν τοις προστεταγμένοις καιροίς ποιούντες τας προσφοράς αυτών ευπρόσδεκτοι τε και μακάριοι· τοις γαρ νομίμοις του δεσπότου ακολουθούντες ου διαμαρτάνουσιν.»

2) Προσπαθεί έμμεσα μάλλον να συνδέσει την έννοια της λειτουργίας μόνο με τα λόγια «Τω γαρ αρχιερεί ίδιαι λειτουργίαι δεδομέναι εισί…» ενώ α) αυτά τα λόγια αφορούν τους Εβραίους ιερείς στα Ιεροσόλυμα και ενώ β) οι έννοια των λειτουργιών συνδέεται –βάσει των λόγων του Κλήμη- με όλους τους πιστούς, θυμίζω:

«Εκαστος ημών, αδελφοί, εν τω ιδίω τάγματι ευαρεστείτω θεώ εν αγαθή συνειδήσει υπάρχων, μη παρεκβαίνων τον ωρισμένον της λειτουργίας αυτού κανόνα, εν σεμνότητι».»

 

Σχόλια: 1) Ακούτε φίλοι τις λέξεις στο πληθυντικό και δείτε ότι στα συμφραζόμενα το πνεύμα τους δεν μας παραπέμπει σε τίποτα συγκεκριμένο, αλλά γενικά σε προσφορές και λειτουργίες:

«……πάντα τάξει ποιείν οφείλομεν όσα ο δεσπότης επιτελείν εκέλευσεν κατά καιρούς τεταγμένους· Τας τε προσφοράς και λειτουργίας επιτελείσθαι, και ουκ εική ή ατάκτως εκέλευσεν γίνεσθαι, αλλ’ ορισμένοις καιροίς και ώραις……… ιν’ οσίως πάντα γινόμενα εν ευδοκήσει ευπρόσδεκτα ειη τω θελήματι αυτού. Οι ουν τοις προστεταγμένοις καιροίς ποιούντες τας προσφοράς αυτών ευπρόσδεκτοι τε και μακάριοι.

Ερώτηση: Αν για την υπόθεση (όπως κάνω πάντα) πούμε ότι μιλάει για ΘΚ, πως είναι δυνατόν να τους λέει σε αυτήν την τελευταία πρόταση: «Οι ουν τοις προστεταγμένοις καιροίς ποιούντες τας προσφοράς αυτών ευπρόσδεκτοι τε και μακάριοι.»;;; Το προσέξατε το «οι…ποιούντες» και «προσφοράς αυτών»; Το «οι… ποιούντες» εδώ προσδιορίζει την μία ομάδα πιστών που κάνει τις προσφορές της τον προβλεπόμενο χρόνο και αυτή η ομάδα είναι μακάρια. Αν δεχτούμε κ.Μπαφίτη ότι μιλάει για προσφορές (άρτου και οίνου δήθεν…) και άρα -κατ’αυτόν- ιερέων μόνο, τότε αφήνει να εννοηθεί ότι μία ομάδα ιερέων μπορεί να μην τελέσει ΘΚ τον προβλεπόμενο χρόνο, ενώ η άλλη όχι. Πως θα ήταν δυνατόν αυτό;;; Δεν είναι έτσι το λογικό να σκεφτούμε ότι μιλάει γενικά για πιστούς;; Φυσικά!!! Και φτάνουμε στο δεύτερο σημείο «τας προσφοράς αυτών». Τι άλλο θέλουμε;; Όχι «προσφοράς άρτου και οίνου», αλλά διευκρινίζει γενικά τις «προσφοράς αυτών», δηλαδή όχι την γνωστή δήθεν προσφορά της εκκλησίας στον Θεό, αλλά τις αυτοπροαίρετες προσωπικές προσφορές του κάθε πιστού. Λέει ότι πρέπει να τις προσφέρουν όταν προβλέπεται και όχι όποτε να’ναι.

Οι προσφορές λοιπόν αυτών, εννοούνται οι αυτοπροαίρετες του καθενός!! Μην διαστρεβλώσετε το αυτονόητο!

-Αυτό όλο το τελευταίο σημείο δεν το είχα προσέξει την προηγούμενη φορά. Πάλι κλείνει το θέμα.

2) Από την άλλη, τα λεγόμενα «τίμια δώρα» όπως τα λέτε, ο άρτος και οίνος, θεωρούνται μία προσφορά στον Θεό κάθε φορά εκ μέρους του σώματος, και όχι δύο προσφορές ή πιο πολλές, και για την «Ορθοδοξία» μόνο ο ιερέας μπορεί να την προσφέρει εκ μέρους του λαού υποτίθεται και όχι ο καθένας μόνος του. Μία φορά, κάθε φορά, υποτίθεται τελείτε προσφορά και θυσία (Βαβέλ…). Αφήστε λοιπόν τα κόλπα. Τα λόγια του Κλήμη είναι απλά, αλλά και τα δικά σας καθώς μόνος σας είπατε: «Επομένως, η «λειτουργία» είναι η προσφορά των δώρων της Θείας Ευχαριστίας ή αλλιώς της θυσίας των πιστών». Άρα μόνος σας αναγνωρίζετε ότι ο άρτος και οίνος θεωρείται –όπως είχα πει- μία προσφορά όχι δύο όπως αναγκάζεστε να ισχυριστείτε για να κάνετε τα λόγια του Κλήμη να μοιάζουν με τα πιστεύω σας.

3) Τα λόγια του Παύλου που αναφέρατε δεν έχουν ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ με δώρα δήθεν ή θυσία προς Τον Θεό, άρα χρησιμοποιείτε αυθαιρέτως τα λόγια του για να μιλήσετε για προσφορές. Τα λόγια του Παύλου μιλούν για την Θεία Ευχαριστία και δεν σχετίζονται με τα λόγια του Κλήμη που μιλούν για τις αυτοπροαίρετες προσφορές των πιστών.

 

Σχολιασμός: Κ. Μπαφίτη, είστε με τα καλά σας; Καταλαβαίνετε τι διαβάζετε ή απλά τρώτε αμάσητο ό,τι λένε οι θεολόγοι σας;;;

1) Έδειξα ήδη ότι οι προσφορές στις οποίες αναφέρεται ο Κλήμης Ρώμης είναι γενικά οι προσφορές των πιστών στο έργο Του Κυρίου. Αυτά που λέτε είναι κλασσικά αυθαίρετα. Ο κόσμος μπορεί να το κρίνει και μόνος του.

2) Φίλοι επικαλείται τον Ιουστίνο για να μας πει ότι «μαρτυρείται καθαρότατα» (όταν λέει τέτοια ακολουθεί παρερμηνεία του κειμένου J ) ότι οι προσφορές ήταν του άρτου και οίνου -κατ’αυτόν- προς τον Θεό, ενώ ο Ιουστίνος μας λέει απλώς ότι γινότανε προσφορά… άρα προς τους πιστούς όπως δηλαδή το παρουσιάζει Ο Κύριος στα Ευαγγέλια!!!!!!!! Δεν λέει λοιπόν ότι η προσφορά είναι προς Τον Θεό, αλλά οι προσευχές ευχαριστίας! Διαβάζουμε: «άρτος προσφέρεται και οίνος και ύδωρ……………. και η διάδοσις και η μετάληψις από των ευχαριστηθέντων εκάστω γίνεται..» ΤΙΠΟΤΑ ΠΕΡΊ ΘΥΣΊΑΣ ΑΝΑΙΜΑΚΤΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΘΕΟ!!! Μόνο προσευχές στον Θεό βλέπουμε!! Μάλιστα δεν λέει από των μεταβληθέντων, αλλά από των «ευχαριστηθέντων». Για αυτό και λέμε Θεία Ευχαριστία. Λέει ότι διαδίδονται και λαμβάνονται αυτά τα στοιχεία για τα οποία ευχαρίστησαν Τον Θεό!!! Για ποια στοιχεία ευχαρίστησαν Τον Θεό;; Για το Σώμα και Αίμα ή τον άρτο, οίνο, και ύδωρ;;; Φυσικά τα δεύτερα!!! Απλά Ελληνικά.

3) Δείτε τι «Ορθόδοξο» εννοείται απουσιάζει από αυτά τα λόγια του Ιουστίνου. Είναι δυνατόν στα λόγια που έχω βάλει σε μπλε να μην υπάρχει τίποτε περί θυσίας ή προσφοράς προς Τον Θεό, δηλαδή τίποτε το ιδιαίτερο/«Ορθόδοξο»;; Διαβάζουμε:

«Έπειτα ανιστάμεθα κοινή πάντες και ευχάς πέμπομεν και , ως προέφημεν, παυσαμένων ημών της ευχής, άρτος προσφέρεται και οίνος και ύδωρ και ο προεστώς ευχάς ομοίως και ευχαριστίας, όση δύναμις αυτώ, αναπέμπει και ο λαός επευφημεί λέγων αμήν και η διάδοσις και η μετάληψις από των ευχαριστηθέντων εκάστω γίνεται..»

Η σειρά των γεγονότων όπως αναφέρονται:

Α)  Γίνεται ανάγνωση του λόγων της Αγίας Γραφής.

Β) Ο προεστός πρεσβύτερος συμμερίζεται κάποια σχετική νουθεσία.

Γ) Μετά προσφωνούνται («πέμπομεν») προσευχές από τους πιστούς

Δ) Μόλις τελειώσει η συμπροσευχή, άρτος, οίνος, ύδωρ προσφέρεται

Ε) Μετά ο προεστός πρεσβύτερος επίσης «ευχάς ομοίως και ευχαριστίας…αναπέμπει» ενθέρμως προς Τον Θεό.

Ζ) Μετά λένε όλοι οι πιστοί «Αμήν».

Έτσι ολοκληρώνεται η διαδικασία και συνοψίζει τονίζοντας ο Ιουστίνος:

«και η διάδοσις και η μετάληψις από των ευχαριστηθέντων εκάστω γίνεται και τοις ου παρούσι δια των διακόνων πέμπεται»

4) Πέρα από το ότι το «ύδωρ» ως μέρος της ΘΕ δεν είναι διδασκαλία Του Κυρίου και αποστόλων, επικαλείστε τον Ιουστίνο για να ερμηνεύσετε τα λόγια του Κλήμη Ρώμης: «προσφορές και λειτουργίες», όμως ο Κλήμης Ρώμης μιλάει για τις διάφορες προσφορές όλων των πιστών και όχι για τον άρτο και οίνο και ο δε Ιουστίνος μιλάει α) για τον άρτο και οίνο και ύδωρ που β) προσφέρεται στους πιστούς!! Κανένας συσχετισμός δεν μπορεί να γίνει εδώ μεταξύ Ιουστίνου και Κλήμη Ρώμης.

 

Σχόλια: 1) Ναι, το κατάλαβα τώρα J J J Εσείς το καταλάβατε ότι ο Ιουστίνος συμφωνεί μαζί με μένα και τους αποστόλους;;; 2) Την ίδια ερώτηση πρέπει να κάντε στον εαυτό σας!! J Τραγική ειρωνεία! J

 

Σχόλια: 1) Αποδείξετε το!

2) Λάθος. Η ονομασία «Λευίτης» αφορά ΠΑΝΤΑ α) την διακονία β) μίας συγκεκριμένης φυλής!

3) Λέτε: «…σαφώς υπάρχει η ιερατική ιδιότητα…» -Ακόμα να μας το δείξετε στην Γραφή ή στους πρώτους αιώνες!!

4) Λέτε: «από την στιγμή που υπάρχει θυσία» -Καμία θυσία δεν υπάρχει! Ο Κύριος και οι μαθητές Του διαψεύδουν την θρησκεία σας. Το ίδιο κάνει και η σιωπή των πρώτων αιώνων!

 

Σχόλια: 1) Και όμως στην κατά γράμμα Ιερουσαλήμ προσφέρονταν!! Είναι δυνατόν αυτά τα λόγια του να μιλούν για κάτι άλλο;; Φίλοι, θυμίζω τα λόγια του που ο κ.Μπαφίτης και οι «Ορθόδοξοι» θεολόγοι θα θέλανε να ξεχάσετε:

«ου πανταχού, αδελφοί, προσφέρονται θυσίαι ενδελεχισμού (δηλ. διαρκείας) ή εὐχῶν ή περί αμαρτίας και πλημμελεία  αλλ’ η εν Ιερουσαλὴμ μόνῃ· κακεί δε ουκ εν παντὶ τόπω προσφέρεται, αλλ’ έμπροσθεν το ναού προς τὸ θυσιαστήριον, μωμοσκοπηθέν (δηλ. αφού εξετασθεί) τὸ προσφερόμενον διὰ του αρχιερέως καὶ τῶν προειρημένων λειτουργών.»

   Θα πείτε: «Μα ο ναός και γενικά τα Ιεροσόλυμα είχαν καταστραφεί το 70μ.Χ! Ο Κλήμης Ρώμης έγραψε την επιστολή αυτή μετά!»

Απάντηση: ΛΑΘΟΣ! Είχα γράψει στην προηγούμενη απάντηση:

«Βλέπουμε κ.Μπαφίτη ότι τα λόγια του Κλήμη που αναφέρετε είχαν και συνέχεια… και τι συνέχεια! Μία που εκθέτει και εσάς και όλους τους μεταγενέστερους που παρερμήνεψαν τα συγκεκριμένα λόγια του Κλήμη. Τα λόγια λοιπόν αυτά που παραθέσατε τα απευθύνει σε πιστούς Χριστιανούς, αλλά περιγράφουν Εβραίους «στα Ιεροσόλυμα μόνο»! Και έτσι λογικά, μιλάει για το τι γινότανε στην περίοδο πριν την καταστροφή του τελευταίου ναού!! Ο Κλήμης δίνει την εντύπωση ότι κάνει μάθημα στους Χριστιανούς, φέρνοντας παράδειγμα από την τάξη του ιερατείου στα Ιεροσόλυμα, αλλά και από την ΠΔ. Τους λέει δηλαδή ότι ο καθένας στην ΠΔ είχε τον δικό του ρόλο να διαδραματίσει, το ίδιο και σήμερα στην Εβραϊκή ιεροσύνη στα Ιεροσόλυμα, για αυτό και βλέπουμε: «Τω γαρ αρχιερεί ίδιαι λειτουργίαι δεδομέναι εισί, και τοις ιερεύσιν ίδιος ο τόπος προστέτακται, και Λευίτες ίδιαι διακονίαι επίκεινται• ο λαϊκός άνθρωπος τοις λαϊκοίς προστάγμασιν δέδεται…

Έχοντας δώσει το παράδειγμα που ήρθε στην σκέψη του (με τους γνωστούς αυτούς παράγοντες στους Χριστιανούς), στην συνέχεια ουσιαστικά τους καλεί να τους μιμηθούν λέγοντας:

…Εκαστος ημών, αδελφοί, εν τω ιδίω τάγματι ευαρεστείτω θεώ εν αγαθή συνειδήσει υπάρχων, μη παρεκβαίνων τον ωρισμένον της λειτουργίας αυτού κανόνα, εν σεμνότητι».

Μόνο έτσι αποκτούν φυσιολογικό νόημα τα πρώτα λόγια του Κλήμη που παραθέσατε. Οπότε πάλι λάθος κάνατε, αν και αντιλαμβάνομαι ότι δεν ήταν και πολύ δύσκολο λόγω των λόγων του Κλήμη και ίσως του χωρισμού των κεφαλαίων/παραγράφων, αλλά και κυρίως λόγω της επηρροής της «Ορθοδοξίας». »

Προσέξτε φίλοι τώρα τι έγινε. Επειδή δεν ήμουν σίγουρος πότε γράφτηκε η συγκεκριμένη επιστολή του Κλήμη Ρώμης, αλλά απλά δέχτηκα ότι γράφτηκε κάποτε μετά την καταστροφή του ναού βάσει του πως οι θεολόγοι χρονολογούν τον Κλήμη και τα έργα του, σκέφτηκα ότι μιλούσε ετεροχρονικά για τον ναό. Αλλά μου μπήκε περιέργως (…) η ιδέα να ψάξω και να εξακριβώσω όσο γίνεται πότε γράφτηκε η επιστολή αυτή και που λέτε να έπεσα;;! Εδώ: http://faithandreasonblog.blogspot.gr/2011/03/book-review-clement-and-early-church-of.html

Σημειώστε ότι δεν είναι σελίδα Χριστιανών Διαμαρτυρόμενων, αλλά Καθολικών!!! Και αναφέρεται στο έργο Καθολικού ιερέα. Μεταξύ άλλων διαβάζουμε:

«Until recently it was believed that 1 Clement was written around the year A. D. 96, which would correspond to the reign of Clement as Bishop of Rome. However, recent scholarship has tested that conjecture and proposes to push the date of authorship back to the year 70 or even earlier. If this is true, then the implications could affect greatly our understanding of ancient Christianity. In his book, Clement and the Early Church of Rome, the late Fr. Thomas J. Herron puts forward a strong argument for just such an early dating of 1 Clement.»

…………

«….Herron points out, the letter itself does not claim an episcopal authorship. In other words, the letter does not specifically state that a single man (a bishop) is addressing the Church of Corinth. Rather 1 Clement states that it is from “the Church of God which sojourns in Rome.” That is to say, it is a letter from the “Church of Rome” not necessarily from Clement as “Bishop of Rome.”»

…………..

«He (Clement) points to them (sacrifices, ceremonies) as a proper ordering of divine things, and he uses the Temple worship as a point of reference to show that the Corinthians should not tamper with divinely instituted structures. None of this would make sense if the Temple had been destroyed. Clements argument would be nullified. So he must have written prior to the Temple’s destruction»

 

 

Μετάφραση δική μου (υπογράμμιση δική μου…Ερμηνεύστε την.):

«Μέχρι πρόσφατα πιστεύονταν ότι η πρώτη επιστολή του Κλήμεντος είχε γραφεί γύρω στο έτος 96 μ.Χ. που θα αντιστοιχούσε στην θητεία του Κλημέντιου ως Επίσκοπο Ρώμης. Όμως, σύγχρονοι λόγιοι/ακαδημαϊκοί δοκίμασαν αυτήν την υπόθεση και προτείνουν να σπρωχτεί πίσω η ημερομηνία της συγγραφής στο έτος 70 η ακόμα νωρίτερα. Αν αυτό (η κατάληξή/συμπέρασμά τους δηλαδή) είναι αλήθεια, τότε αυτά που υπονοούνται (εκ του συμπεράσματος) μπορούν να επηρεάσουν κατά πολύ την κατανόηση μας για τον αρχαίο Χριστιανισμό. Στο βιβλίο του “Clement and the Early Church of Rome”, ο εκλιπών Fr,Thomas J. Herron προβάλλει δυνατή επιχειρηματολογία για ακριβώς μία τέτοια νωρίτερη χρονολόγηση της πρώτης επιστολής του Κλημέντου.»

 ………………

«…ο Herron επισημαίνει, ότι η επιστολή η ίδια δεν ισχυρίζεται επισκοπική συγγραφή. Με άλλα λόγια, η επιστολή δεν δηλώνει συγκεκριμένα ότι ένας ανύπαντρος (ο επίσκοπος) απευθύνεται στην Εκκλησία της Κορίνθου. Αντιθέτως, η πρώτη επιστολή του Κλήμεντος δηλώνει ότι είναι από «την Εκκλησία του Θεού που διαμένει στην Ρώμη». Με αυτό θέλει να πει ότι είναι μία επιστολή από την «Εκκλησία της Ρώμης» και όχι απαραίτητα από τον Κλημέντιο ως «Επίσκοπο Ρώπης.»»

………………

«Δείχνει (ο Κλεμέντιος) σε αυτά (θυσίες, τελετές) ως μία σωστή σειρά Θεϊκών πραγμάτων, και χρησιμοποιεί την λατρεία στον Ναό ως σημείο αναφοράς για να δείξει ότι οι Κορίνθιοι δεν θα πρέπει να μην ανακατεύονται με Θεϊκά θεσπισμένες δομές. Τίποτε από αυτά δεν θα είχαν νόημα αν ο Ναός είχε καταστραφεί. Το επιχείρημα του Κλεμέντιου θα ακυρωνότανε. Άρα θα πρέπει να είχε γράψει πριν την καταστροφή του Ναού.»

 

Θέλετε λοιπόν δεν θέλετε κ.Μπαφίτη, όσες διαστρεβλώσεις και να κάνουν οι θεολόγοι σας, ο Κλήμης μιλάει κυριολεκτικά (εννοείται!!!) για τα Ιεροσόλυμα και τον ναό της και τις θυσίες που γινότανε εκεί από αρχιερείς Εβραίους, του λαού Ισραήλ, που συνέχιζαν τις πρακτικές της Π.Δ.

Το να λέτε μετά από όσα σας κατέθεσα την προηγούμενη φορά:

«Οι καθηγητές λένε ομόφωνα ότι αυτά αναφέρονται στην εκκλησία, και ο κος Τομαράς ρίχνει στάχτη στα μάτια των ομοθρήσκων του,….»

είναι παντελώς φαιδρό και αξιολύπητο και το νέο επιχείρημά μου το κάνει ακόμα πιο πολύ τέτοιο. Ο Θεός να σας ελεήσει δείχνοντάς σας πόσο φανατικός είστε και έτσι ενάντιος στην αλήθεια Του Θεού. Αμήν.

2) Τα λόγια του Κλήμη, θέλω να σας προσθέσω, είναι ακριβώς ο ίδιος τύπος παραδείγματος που χρησιμοποιεί και ο απόστολος Παύλος!! Διαβάστε το φίλοι και συγκρίνετέ το με τα λόγια και πνεύμα του Κλήμη Ρώμης. Λέει ο Παύλος:

Α’Κορ.9:13-14 Δεν εξεύρετε ότι οι εργαζόμενοι τα ιερά εκ του ιερού τρώγουσιν, οι ενασχολούμενοι εις το θυσιαστήριον μετά του θυσιαστηρίου λαμβάνουσι μερίδιον; 14  Ούτω και ο Κύριος διέταξεν, οι κηρύττοντες το ευαγγέλιον να ζώσιν εκ του ευαγγελίου.

 

Επειδή κ.Μπαφίτη σε σχεδόν όλα είναι λάθος η θρησκεία σας, για αυτό και σε σχεδόν όλα λάθος είστε και εσείς. Βρέθηκα λοιπόν στον δρόμο σας για να σας πετάξω σωσίβιο σωτηρίας και αυτό κάτω από την επίβλεψη Του Θεού που λέτε ότι πιστεύετε. Τι θα κάνετε; Ποιος άραγε θα προσεύχεται για τον Στέλιο Μπαφίτη να έχει την επιθυμία και τόλμη να επιστρέψει στο θέλημα Του Θεού όπως αυτό βρίσκεται στη Γραφή;

 

Σχόλια: 1) α) Πολύ καλά καταλαβαίνω τι θέλετε να πιστέψουμε, αλλά είστε εσείς που δεν θέλετε να καταλάβετε ότι αυθαιρετείτε επί της αλήθειας. ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΟΥ ΙΣΧΥΡΙΣΜΟΥ ΣΑΣ;; Γιατί δεν αποδείξατε ακόμα ότι οι επίσκοποι/πρεσβύτεροι και διάκονοι αποτελούν ειδικό ιερατείο;;;

β) Η θεία Ευχαριστία ΔΕΝ ΕΧΕΙ όπως λέτε «χαρακτήρα θυσίας», σας το απέδειξα προ πολλού και επανειλημμένα! Αν είχε θα το μαθαίναμε από Τον Ίδιο Τον Κύριο και τους αποστόλους Του στην ΚΔ, αλλά και θα γράφανε παντού για αυτόν τους πρώτους δύο αιώνες!! Τίποτα όμως. Όχι μόνο σιωπή, αλλά διαβάζοντας τον τρόπο της θέσπισης της ΘΚ μέσα στα Ευαγγέλια γίνεται οφθαλμοφανέστατο ότι ΚΑΜΙΑ σχέση δεν μπορεί να έχει η ΘΚ με δήθεν θυσία πιστών προς Τον Θεό. Τα ψέματα πρέπει να πάψουν κάποτε!

2) Λέτε: «…οι όροι «επίσκοπος», «πρεσβύτεροι», και «διάκονοι» είναι ιερείς και συνδέονται με την λέξη «κλήρος».» Το «είναι ιερείς» θέλετε να το καταπιούμε αμάσητο χωρίς ΚΑΜΙΑ απόδειξη! Φυσικά συνδέονται με την λέξη «κλήρος», είπα κάτι το αντίθετο;;

3) Λέτε ότι την ΘΕ την τελεί ο «Επίσκοπος»(και με κεφαλαίο J ) και όποιος άλλος λειτουργός έχει την άδειά του. Αντιβιβλικό. ΑΠΕΔΕΙΞΑ ΒΑΣΕΙ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ ΌΤΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΙΣΤΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΤΕΛΕΣΟΥΝ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΤΕΛΕΤΕΣ, ασχέτως αν στην παρουσία των πρώτων της τάξης, των πρεσβυτέρων δηλαδή, λόγω τάξης και τιμής, τις τελούσαν αυτοί.

4) Ρωτάτε: «Οι αιρετικοί, από πού πήραν την άδεια;» Χα! Εσείς μιλάτε θρασύτατα για «αιρετικούς»; Πείτε μας κανένα ανέκδοτο με τον Τοτό καλύτερα! Αλλά πέραν της απλής λογικής που λέει ότι εξυπακούεται ότι ένας αιρετικός δεν θα έπαιρνε άδεια από το σώμα από το οποίο αποσχίστηκε, εσείς από που πήρατε την άδεια να έχετε ειδικό ιερατείο, να κάνετε τελετουργική θυσία προς Τον Θεό, να μιλάτε για μεταβολή στοιχείων;;;; ΟΧΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΕΟ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ! ΑΠΟΔΕΙΞΗ: ΤΟ ΑΓΚΑΘΙ ΣΑΣ, Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ, ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΑΙΩΝΑ ΠΡΟΜΗΘΕΥΜΕΝΗ ΑΠΌ ΤΟΝ ΘΕΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΙΩΝΕΣ!

 

Σχόλια: 1) Ομολογείτε μόνος σας αυτό που σας απέδειξα δια της ΚΔ. Άρα εφόσον ήταν ταυτόσημοι (πρεσβ’υτερος και επίσκοπος)… τι να έγινε μετά άραγε;;;; Άρα, στην ουσία μας λέτε ότι εσείς δεν είστε συνεχιστές της αποστολικής εποχής. Γεγονός.

2) Όπως είπα, όταν λέει ο κ.Μπαφίτης ότι κάτι «φαίνεται καθαρά», ΠΟΤΕ  δεν φαίνεται καθαρά. Απόδειξη: Λέει ο κ.Μπαφίτης:

«Αφού μίλησαν όλοι, τελευταίος μίλησε ο Ιάκωβος, ο οποίος ήταν ο πρώτος τη τάξη πρεσβύτερος. Αυτός επισφράγισε την απόφαση που ελήφθη συνοδικά με την οδηγία του Αγίου Πνεύματος (Πράξεις ιε κεφάλαιο).»

Πρώτον, πως αποδεικνύεται ότι ο Ιάκωβος ήταν «ο πρώτος τη τάξη» μεταξύ αποστόλων και πρεσβυτέρων;

Μήπως είναι έτσι όμως; ΌΧΙ. Τα δεδομένα: Ο πρώτος που μίλησε ήταν ο Πέτρος, πράγμα περίεργο αν ήταν προεστός ο Ιάκωβος, διαβάζουμε:

Πράξ.15:6-7 Και συνήχθησαν οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι, διά να σκεφθώσι περί του πράγματος τούτου. 7 Μετά δε πολλήν συζήτησιν σηκωθείς ο Πέτρος, είπε προς αυτούς(και ούτε άδεια ζήτησε φυσικά)· Άνδρες αδελφοί, σεις εξεύρετε ότι απ' αρχής ο Θεός εξέλεξε μεταξύ ημών διά του στόματός μου να ακούσωσι τα έθνη τον λόγον του ευαγγελίου και να πιστεύσωσι.

Συνεχίζουμε.

Μετά πήραν τον λόγο ο Παύλος και ο Βαρνάβας και μετά ο Ιάκωβος (ούτε αυτοί βλέπουμε να ζήτησαν άδεια να μιλήσουν, απλά υπήρχε αμοιβαίος σεβασμός):

«12-13 Εσιώπησε δε παν το πλήθος και ήκουον τον Βαρνάβαν και τον Παύλον εξιστορούντας όσα σημεία και τέρατα έκαμεν ο Θεός δι' αυτών μεταξύ των εθνών. 13  Και αφού αυτοί εσιώπησαν, απεκρίθη ο Ιάκωβος, λέγων· Άνδρες αδελφοί, ακούσατέ μου.»

Προσέξτε ότι καμία ιδιαίτερη περιγραφή ή αξίωμα δεν δίνεται για τον Ιάκωβο (μάλιστα πουθενά στην ΚΔ!), όπως στην συνέχεια θα δοθεί σε άλλους ονομάζοντάς τους «άνδρας ηγουμένους εν τοις αδελφοίς»!

Στην συνέχεια γνωστοποιεί την θέση του ο Ιάκωβος:

 19-20 Όθεν εγώ κρίνω να μη παρενοχλώμεν τους από των εθνών επιστρέφοντας εις τον Θεόν, 20 αλλά να γράφωμεν προς αυτούς να απέχωσιν από των μιασμάτων των ειδώλων και από της πορνείας και του πνικτού και του αίματος.

 

Μέχρι εδώ δεν βλέπουμε να διακρίνεται η έννοια του πρώτου της τάξης μεταξύ αποστόλων και πρεσβυτέρων. Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί με την λογική του κ.Μπαφίτη ότι ήταν ο Πέτρος «ο πρώτος τη τάξη» μεταξύ των συγκεκριμένων παραβρισκόμενων καθώς πρώτος αυτός πήρε τον λόγο. Στην συνέχεια όμως διαβάζουμε τα εξής αποκαλυπτικά:

22-30 Τότε εφάνη εύλογον εις τους αποστόλους και εις τους πρεσβυτέρους μεθ' όλης της εκκλησίας να εκλέξωσιν εξ αυτών άνδρας και να πέμψωσιν εις Αντιόχειαν μετά του Παύλου και Βαρνάβα, Ιούδαν τον επονομαζόμενον Βαρσαβάν και Σίλαν, άνδρας προεστώτας μεταξύ των αδελφών, 23 και έγραψαν διά χειρός αυτών ταύτα· Οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι και οι αδελφοί προς τους εξ εθνών αδελφούς τους κατά την Αντιόχειαν και Συρίαν και Κιλικίαν, χαίρειν. 24 Επειδή ηκούσαμεν ότι τινές εξ ημών εξελθόντες σας ετάραξαν με λόγους και διαστρέφουσι τας ψυχάς σας, λέγοντες να περιτέμνησθε και να φυλάττητε τον νόμον, εις τους οποίους ημείς δεν παρηγγείλαμεν τούτο, 25 εφάνη εύλογον εις ημάς, συνελθόντας ομοθυμαδόν, να εκλέξωμεν άνδρας και να πέμψωμεν προς εσάς μετά των αγαπητών ημών Βαρνάβα και Παύλου, 26 ανθρώπων οίτινες παρέδωκαν τας ψυχάς αυτών υπέρ του ονόματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 27 Απεστείλαμεν λοιπόν τον Ιούδαν και τον Σίλαν διά να σας απαγγείλωσι και αυτοί διά στόματος τα αυτά. 28 Διότι εφάνη εύλογον εις το Άγιον Πνεύμα και εις ημάς να μη επιβάλλωμεν εις εσάς μηδέν πλειότερον βάρος εκτός των αναγκαίων τούτων, 29 να απέχητε από ειδωλοθύτων και αίματος και πνικτού και πορνείας· από των οποίων φυλάττοντες εαυτούς θέλετε πράξει καλώς. Έρρωσθε. 30 Ούτοι μεν λοιπόν απολυθέντες ήλθον εις Αντιόχειαν, και συνάξαντες το πλήθος ενεχείρησαν την επιστολήν. 31 Αναγνώσαντες δε αυτήν, εχάρησαν διά την γενομένην παρηγορίαν.

Σημεία: 1) Δεν ανανωρίζεται η απόφαση να γράψουν επιστολή με συγκεκριμένα λόγια ως απόφαση του Ιακώβου, αλλά όλων, μάλιστα και του Αγίου Πνεύματος. Φυσικά καμία ιδιαίτερη αναγνώριση εντός της επιστολής για τον Ιάκωβο.

2) Από την άλλη, δεν βλέπουμε τον Ιάκωβο ή τον Πέτρο να ονομάζεται «προεστός», αλλά βλέπουμε:

α) ότι πάντα πληθυντικός να χρησιμοποιείται, μιλάει για προεστούς (αρχ.«ηγούμενοι») και άρα δεν ήταν ένας, αλλά πολλοί, ένας προεστός με ειδικά δικαιώματα δεν φαίνεται να υπήρχε. Το ίδιο διαβάζουμε στην προς Εβραίους:

Εβρ.13:17 Πείθεσθε εις τους προεστώτάς σας (εννοεί προφανώς όλους τους πρεσβυτέρους) και υπακούετε· διότι αυτοί αγρυπνούσιν υπέρ των ψυχών σας ως μέλλοντες να αποδώσωσι λόγον· διά να κάμνωσι τούτο μετά χαράς και μη στενάζοντες· διότι τούτο δεν σας ωφελεί.

(Η λέξη «προεστώτας» βρίσκεται 3 φορές στην προς Εβραίους[εδ.7,17,24] και γενικά σε όλη την ΚΔ. Είναι πάντα στον πληθυντικό.)

β) ότι αυτοί που χαρακτηρίζονταν έτσι ήταν ο Ιούδας και ο Σίλας (εδ.22)∙ τέτοια αναγνώριση δεν έλαβε ο Ιάκωβος γ) δεν αναγνωρίζονταν αυτοί ως ηγούμενοι μεταξύ πρεσβυτέρων(!!), αλλά γενικά μεταξύ αδερφών(!): «άνδρας προεστώτας (αρχ.άνδρας ηγουμένους εν τοις αδερφοίς) μεταξύ των αδελφών». Ο Λουκάς λοιπόν (συγγραφέας των Πράξεων), δεν σκέφτηκε να ονομάσει τον Ιάκωβο «πρώτο τη τάξη» (ή με κάποιον άλλον τρόπο) ενώ θα ταίριαζε αν πράγματι ήταν ο Ιάκωβος πρώτος τη τάξη (μεταξύ αποστόλων και πρεσβυτέρων). Μάλιστα στην ίδια παράγραφο μιλάει στην συνέχεια για «ηγουμένοις» και αναφέρεται σε άλλους!

3) Αυτό όμως που μένει να δούμε, είναι ότι η λέξη «ηγουμένοις», δεν μιλάει μεν για κάποιυς που διακρίνονταν μεταξύ πρεσβυτέρων με κάποια ιδιαίτερη θέση, αλλά δίνεται η εντύπωση ότι μιλάει για δύο ειδών ανθρώπων:

Α) μιλάει για όλους τους πρεσβυτέρους, που ηγούνται μεταξύ αδερφών.

Β) μιλάει ίσως και για κάποιους που λόγω αγάπης, αλήθειας, άγιου ζήλου και πρωτοβουλίας εξείχαν μεταξύ αδερφών. Αυτήν την εντύπωση μίας τιμιτικής αναγνώρισης δίνει η έμφαση των λέξεων: «άνδρας προεστώτας μεταξύ των αδελφών» διότι δεν τους ονομάζει απλώς επισκόπους/πρεσβύτερους.

(Τίποτα περί ειδικού επισκόπου φυσικά να ηγείται του πρεσβυτερίου.)

4) Ενώ ο Ιάκωβος είπε την γνώμη του, δεν αποφάσισε αυτός τι θα γίνει, αλλά αποφασίστηκε αυτό που «εφάνη εύλογον εις τους αποστόλους και εις τους πρεσβυτέρους μεθ’όλης της εκκλησίας…»

Διευκρινίζω ότι δεν θα είχα κανένα ιδιαίτερο ζήτημα με το να είναι ο Ιάκωβος προεστός μεταξύ αποστόλων και πρεσβυτέρων, απλά δεν μπορώ να το στηρίξω στην ΚΔ (άλλο ότι ήταν ένας από τους ηγούμενους) και σίγουρα δεν βλέπω την σχέση με ένα ειδικό ιερατείο.

Έτσι, η ιδέα του να ήταν ο Ιάκωβος ο προεστός πρεσβύτερος, δεν στέκει κ.Μπαφίτη αλλά μπάζει από παντού.

 

Σχόλια: 1) Όπως έδειξα, τι παγματικά είπε ο «Ιγνάτιος» είναι στην ευχέρεια του καθενός να διακρίνει αφού όμως πρώτα διαβάσει την ΚΔ. Για εμένα προσωπικά, πλέον κατόπιν της όλης έρευνάς μου, δεν μπορεί κανένας να ξέρει τι έγρaψε ο «Ιγνάτιος» και τι προστέθηκε από μεταγενέστερους. Η δε εμμονή «του» στην διάκριση του επισκόπου είναι αξιοσημείωτα μοναδική και ύποπτη, μάλιστα και ο τρόπος που μιλάει για τον επίσκοπο, όταν μιλάει για αυτόν, δείχνει κάποιον που έχει ανάγκη να σπρώξει αυτήν τη διδασκαλία, σαν ξένο σώμα δείχνει.

2) Λέτε: «Ο πρώτος τη τάξη πρεσβύτερος, ο οποίος τελούσε και την Θεία Ευχαριστία, ονομάστηκε επίσκοπος.» Απόδειξη;;;;; Καμία φίλες και φίλοι. Ακόμα και τα πιο πάνω λόγια του Ιγνάτιου (στο τετράγωνο/που δόθηκαν για άλλο λόγο), μιλούν για την εκκλησία που δήθεν προσφέρει άρτο, όχι συγκεκριμένα έναν επίσκοπο που το κάνει. 

Προσέξτε όμως το εξής: Στον πρώτο αιώνα ο επίσκοπος ήταν ο πρεσβύτερος την ηλικία που επέβλεπε τα της εκκλησίας. Πότε πρόλαβε ο «Ιγνάτιος» του πρώτου-δεύτερου αιώνα ή και οι άλλοι πιστοί να διαχωρίσουν τις έννοιες αυτές;;; Και γιατί να το κάνουν;; Αν θέλανε να διακρίνεται κάποιος μεταξύ των πρεσβυτέρων για διαδικαστικούς λόγους, το πιο λογικό θα ήταν να τον ονόμαζαν «προεστό/ηγούμενο…επίσκοπο/πρεσβύτερο» και όχι να αλλοιώσουν την αυτονόητη έννοια και τον ρόλο του επισκόπου, θεωρώντας άλλο τον πρεσβύτερο και άλλο τον επίσκοπο, ενώ η επισκοπή ήταν ο ρόλος της επίβλεψης της εκκλησίας από τους πιο σοφούς την ηλικία, τους πρεσβυτέρους. Σκεφτείτε φίλοι αυτό. Περίεργα πράγματα. Τι κάνανε και έτσι τι μας λένε οι «Ορθόδοξοι»:

*μας κάνανε έναν από τους πρεσβυτέρους/επισκόπους που είχε έτσι τον ρόλο της επισκοπής της εκκλησίας, από επίσκοπος που ήταν, πρεσβύτερο

 *και ταυτόχρονα του δώσανε αποκλειστικά δικαιώματα, δηλαδή δικαιώματα που δεν έχουν οι άλλοι πρεσβύτεροι. Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιεραρχία μεταξύ πρεσβυτέρων!! Ενώ Ο Ιησούς άλλα είπε.

Ακόμα και αυτό μου δίνει την εντύπωση ότι υπήρχε κάποιο άλλο ρεύμα που έγερνε από τότε τα πράγματα αλλού… Γιατί ο Κλήμης Ρώμης (έγραψε πριν το 70 μ.Χ[!], όταν γράφτηκαν περίπου τα βιβλία της ΚΔ!!!) δεν κάνει αυτήν την αλλίωση, αλλά όπως έδειξα θεωρεί τον πρεσβύτερο επίσκοπο (1^η Κορινθίους): «…εἰς ἐπισκόπους καὶ διακόνους τῶν μελλόντων πιστεύειν. 5. καὶ τοῦτο οὐ καινῶς· ἐκ γὰρ δὴ πολλῶν χρόνων ἐγέγραπτο περὶ ἐπισκόπων καὶ διακόνων. οὕτως γάρ που λέγει ἡ γραφή· Καταστήσω τοὺς ἐπισκόπους αὐτῶν ἐν δικαιοσύνῃ καὶ τοὺς διακόνους αὐτῶν ἐν πίστει. »

 

Σχόλια: 1) Μας λέτε ότι η λέξη «κλήρος» στην εποχή του Ιππόλυτου (170 με 235 μ.Χ.) έχει να κάνει με (ειδική) ιεροσύνη, πράγμα που δεν αποδείξατε. Η λέξη σίγουρα δεν είχε να κάνει με ειδική ιεροσύνη στην ΚΔ, και γενικά στους πρώτους 2 αιώνες!!!

2) Λέτε ότι λέξεις έχουν πολλές σημασίες, το θέμα είναι πότε αποκτάνε την κάθε μία!

3) Λέτε στον κόσμο ότι το ότι παρέθεσα την σημασία της λέξης «κλήρος» στην ΚΔ, δηλαδή την σημασία της τον πρώτο αιώνα της Εκκλησίας(!) «δεν έχει σημασία». Απίστευτος. Αυτό λέει πολλά… Πάτε να βάλετε τις πλάνες σας πάνω από την διδασκαλία των συγγραφέων της ΚΔ. Καθιερωμένο «Ορθόδοξο» μοτίβο.

4) Αν αναφέρεστε στο απόσπασμα του Ιγνάτιου, αυτά δεν μπορεί να είναι λόγια του πρώτου αιώνα. Η ΚΔ συνηγορεί σε αυτό που λέω και οι υπόλοιποι συγγραφείς των πρώτων αιώνων. Ο δε Τερτυλλιανός μας λέει όπως έδειξα, ότι η διάκριση ιδιαίτερη «ιερέας» προέκυψε από ιδιαίτερη τιμή στους πρεσβυτέρους:

«Δεν είμαστε και οι λαϊκοί ιερείς; Είναι γραμμένο (κάνει εδώ από μνήμης ελεύθερη απόδοση των λεγομένων της ΚΔ): Αλλά και βασίλειο, και ιερείς στον Θεό Του και Πατέρα Του, μας έκαμε. Είναι η εξουσία της Εκκλησίας και η τιμή που απέκτησε αγιοσύνη/οσιότητα μέσω του από κοινού συνεδρίου της Τάξεως, που έχει εδραιώσει την διαφορά μεταξύ Τάξης και λαϊκών. Αντιστοίχως, εκεί όπου δεν υπάρχει συνέδριο της εκκλησιαστικής Τάξης (εννοεί πρεσβύτεροι, που διακρίνονταν πλέον με τον τίτλο «ιερείς»), εσύ προσφέρεις, εσύ βαπτίζεις, και είσαι ιερέας, μόνος αφεαυτού. Αλλά εκεί που υπάρχουν τρεις, μία εκκλησία είναι, ακόμα και αν είναι λαϊκοί.»

Έτσι, α) όχι μόνο μας λέει ότι η διάκριση μίας ειδικής ομάδας πιστών (οι πρεσβύτεροι) ως ειδικοί ιερείς δεν ήταν Θεοσύστατη συντεταγμένη στο σχέδιο Του Θεού, μας λέει και β) ότι αυτή προέκυψε λόγω ιδιαίτερης τιμής από τους πιστούς στους πρεσβυτέρους, αλλά και ότι γ) οι πιστοί όλοι (!) είχαν τα ίδια δικαιώματα εν απουσία των πρεσβυτέρων και ακόμα πιο σπουδαία και «αντι-Ορθόδοξα» μας λέει ότι μπορεί να υπάρξει εκκλησία χωρίς καν να υπάρχει πρεσβυτέριο ή ειδική ιεροσύνη, αρκεί να υπάρχουν εκεί 3 πιστοί! Λογικά το είπε αυτό ορμώμενος από τα λόγια του Ίδιου Του Κυρίου:

Ματθ.18:20  Διότι όπου είναι δύο ή τρεις συνηγμένοι εις το όνομά μου, εκεί είμαι εγώ εν τω μέσω αυτών.

Ούτε ΦΥΣΙΚΆ και ο Κύριος θεωρούσε απαραίτητο να υπάρχει πρεσβύτερος ή… ιδιαίτερος αντιπρόσωπος των πιστών για να παραβρεθεί ιδιαιτέρως Ο Ίδιος μεταξύ πιστών. Αλλά όταν ήρθαν οι προφητευμένοι από τους αποστόλους ψευδοδιδάσκαλοι, τότε άρχισε να δημιουργείται παράλληλα μία θρησκεία που συνυφάνθηκε με τον γνήσιο Χριστιανισμό Του Χριστού και των αποστόλων… και άντε να τον ξεμπλέξουμε!... Μόνο Ο Θεός μπορεί να το κάνει αυτό, αλλά μόνο στην συνείδηση αυτού που με ταπείνωση και ειλικρίνεια αναζητά το καθαρό, το ανόθευτο θέλημά Του.

5) Λέτε: «…δεν λέει έτσι ο Σταματάκος στο λεξικό από όπου παραθέσατε. Αυτό το λέτε εσείς.» Όχι άνθρωπέ μου, αυτό το λέει η κοινή λογική!! Ο Σταματάκος καταχώρησε τις σημασίες της λέξης (όπως όλων των λέξεων) όπως αυτές ήταν καθιερωμένες, δεν μας εξηγεί πότε και πως αυτές προέκυψαν. Αν είναι δυνατόν να παραπληροφορείτε τον κόσμο με τεχνάσματα που ούτε ένα παιδί σχολικής ηλικίας δεν θα πίστευε. Εγώ απλώς είπα: «(Τονίζω εδώ για τον αναγνώστη ότι αυτή η τελευταία έννοια δεν υπήρχε στην περίοδο των αποστόλων ή πριν αυτής, ανήκει στην μεταγενέστερη… «Ορθόδοξη» γλώσσα.)» πράγμα που απέδειξα και στην προηγούμενη απάντησή μου και σε αυτήν.

6) Λέτε ότι δεν υπάρχουν οι λέξεις Αγίας Τριάς παρόλο που σε αυτήν πιστεύω. Και ποιος σας είπε ότι ψάχνω να βρω τις λέξεις «ειδική ιεροσύνη» (αν αυτές έχετε στον νου). Θα ήμουν ευχαριστημένος αν υπήρχε έστω κάποια νύξη για αυτό, αλλά ΤΙΠΟΤΑ, μόνο απίστευτη σιωπή και απίστευτα αντίθετο πνεύμα με αυτό της «Ορθοδοξίας», αλλά και αντίθετες διδασκαλίες με αυτές της «Ορθοδοξίας» βρίσκουμε στα λόγια Του Κυρίου και των μαθητών Του. Τα πιο πολλά από αυτά βέβαια τα ξέρετε, αλλά ο καπνός, καπνός.. (να συνδέετε την Αγία Τριάδα με ένα τέτοιο θέμα! Έλεος!) Το «παιχνίδι των λέξεων» και οι «ψευδείς εντυπώσεις» που λέτε ανήκουν σε σας, όχι σε μένα, αλλά σας κρίνει και ο κόσμος.

 

Σχόλια: Τα ίδια και τα ίδια! Δεν ήταν αρχιερέας ο Ιππόλυτος και μιλάει στον πληθυντικό αναφερόμενος σε όλους τους πρεσβυτέρους!!!!! Μήπως όλοι οι πρεσβύτεροι είναι αρχιερείς για την «Ορθοδοξία»;; Η διαστρέβλωση δεν θα σταματήσει ποτέ, ακόμα και όταν σας διορθώνω;!! Θυμηθείτε τα φίλοι όλα αυτά αναλυτικά εδώ. Παραθέτω μόνο δύο μέρη από την προηγούμενη απάντησή μου:

«***Δεν θέλει να πει εδώ: 1. ότι ο ίδιος ή οι διάδοχοι των αποστόλων ήταν «μυστηριακοί» αρχιερείς ειδικού ιερατείου ή ιδιαίτεροι διδάσκαλοι, αλλά 2. ότι ως διάδοχοι συνεχιστές των πρεσβυτέρων που ήταν διάδοχοι των αποστόλων, μετέχουν πνευματικώς στην χάρη, αρχιερατεία και διδασκαλία των αποστόλων, συνεχίζοντας το έργο τους.

Δηλαδή, είναι σαν να λέω π.χ. «Ο Ιωάννης, ο Πέτρος και ο Παύλος κ.ά. ήταν απόστολοι Του Χριστού και όλοι οι Χριστιανοί συνεχίζουν το έργο τους». Αυτό δεν σημαίνει ότι θέλω να πω ότι όλοι οι Χριστιανοί έχουν χάρισμα/κλήση απόστολου, αλλά ότι όλοι οι Χριστιανοί μετέχουν στην ίδια αποστολή των απόστολων, δηλαδή στην αύξηση της βασιλείας του Θεού ποσοτικά και ποιοτικά, ο καθένας από το πόστο του. Μπορεί κάποιος να το διαβάσει διαφορετικά και να θεωρήσει ότι όλοι οι Χριστιανοί είναι έτσι απόστολοι, εφόσον συνεχίζουν το έργο τους, αλλά αυτό θα ήταν να κολλάνε στο γράμμα (λόγω άγνοιας ή φανατισμού) και να παραβλέπουν τις προθέσεις της δήλωσης αυτής.

***Οι απόστολοι, ως οι πρώτοι ιερείς του βασίλειου ιερατεύματος, κατά μία έννοια μπορούν ως σχήμα λόγου να ονομαστούν και «αρχιερείς» δηλ. ως οι πρώτοι ιερείς του βασίλειου ιερατεύματος, όχι ως ανώτεροι των άλλων πιστών/«ιερέων», αλλά ΠΟΥΘΕΝΑ στην ΚΔ δεν λέγεται κάτι τέτοιο, ούτε καν υπονοούμενο υπάρχει! Αλλά, δεν το θεωρώ και μέγα σφάλμα ως σχήμα λόγου. Πάντως, βλέπουμε ότι οι απόστολοι μάλιστα συναποφάσιζαν με το πρεσβυτέριο Πραξ.15:6, 22,23, 16:4 (κ.ά.), αλλά και βλέπουμε το πρεσβυτέριο 1) να δίνει εντολή στον Παύλο και 2) ο Παύλος να υποτάσσεται στην εντολή αυτή χωρίς καμία αντίρρηση…..»

Και πιο κάτω:

 «Γ) Ο Ιππόλυτος συνεχώς μιλάει στον 1^ο πληθυντικό. Άρα, λέγοντας «ημείς διάδοχοι» των αποστόλων, εννοεί το πρεσβυτέριο(!), καθότι ο ειδικός «επίσκοπος» (κατ’ απόκλιση από τα λεγόμενα των αποστόλων που φανερώνει ότι ο πρεσβύτερος και ο επίσκοπος είναι ο ίδιος ρόλος!) δήθεν έβγαινε, έπαιρνε προαγωγή ως μέλος του πρεσβυτερίου. Άρα, αυτό σημαίνει, ότι μιλώντας για αρχιερατεία, αναφέρεται όχι μόνο σε επισκόπους, αλλά και σε πρεσβυτέρους, δηλαδή, δεν είναι δυνατόν οι επίσκοποι να είναι διάδοχοι των αποστόλων και να μην είναι οι πρεσβύτεροι από τους οποίους βγαίνει –δήθεν- ο επίσκοπος! Οπότε, και έτσι διακρίνουμε ότι μιλώντας για «αρχιερατεία» μιλάει πνευματικά, δηλαδή ως προς τα καθήκοντα του πρεσβυτερίου που ήταν αρχικά καθήκοντα των αποστόλων και τα οποία -όποια- το πρεσβυτέριο συνεχίζει. Αυτό όμως με την σειρά του σημαίνει ότι δεν έχει στον νου του επισκόπους-αρχιερείς, αλλά γενικά πρεσβύτερους που είχαν «τύπο» στους απόστολους (συμβολικά όπως είπα ίσως ονομάζονται «αρχιερείς» ως χρονολογικά οι πρώτοι του βασίλειου ιερατεύματος)!! Σκεφτείτε το. Παρακαλώ μην μου προσθέσετε ή αφαιρέσετε από τα λεγόμενά μου. Είμαι ξεκάθαρος.»

 

Σχόλιο:

Φωνή της λογικής και της αλήθειας: Απόδειξη για αυτόν τον ισχυρισμό έχετε;;;

Φωνή του κ.Μπαφίτη και της «Ορθοδοξίας» του: ΚΑΜΙΑ! Έτσι θέλουμε και σε όποιον αρέσει, οι υπόλοιποι αιρετικοί!

 

Σχόλιο: 1) Δίνω την εξήγηση της κοινής λογικής που απλούστατα τι κάνει; Λαμβάνει υπόψη τις… λέξεις(!), και το δεδομένα ότι α) ο Ιππόλυτος δεν ήταν αρχιερέας! Β) όλοι οι πρεσβύτεροι δεν μπορεί να είναι αρχιερείς, ούτε καν για την «Ορθοδοξία»! 2) Που έχουν απαντηθεί (στον ύπνο σας;; Δοκιμάστε το διάλογό μας να απαντήσετε.), δεν θα μας πείτε; Γιατί άραγε;; Ειδικά εφόσον είναι ΤΩΡΑ που υποτίθεται απαντάται στην προηγούμενη απάντησή μου!!!!! Μην γελάτε φίλοι, μην γελάτε..

 

Σχόλιο: 1) Αυτοί οι «Ορθόδοξοι» καθηγητές λένε αυτά, όλοι οι άλλοι οι «Ορθόδοξοι» καθηγητές τι λένε;; Μήπως αυτά που σας είπα εγώ; J

2) Αν είναι δυνατόν το ότι επειδή βρέθηκε ανδριάντας του «φέρων τον φιλοσοφικόν τρίβωνα» να τον αναγνωρίζετε ως επίσκοπο! Ξέρω, το έχετε ανάγκη.

3) Ο δε ποιητής Προυδέντιος (4^ο-5^ο αιώνα) ας έμενε στα ποιήματά του. Εξάλλου δεν μας παραθέσατε τα λόγια του τα ίδια να τα κρίνουμε και εμείς. Αρκετά κόλπα κάνουν οι θεολόγοι σας. Αλλά για να θυμηθούμε την βαρυσήμαντη ανάλυση που σας έκανα, την παραθέτω ξανά:

«Περεταίρω απόδειξη όμως ότι ο Ιππόλυτος μιλάει αλληγορικά, είναι ότι ο ίδιος…. ΔΕΝ (!) ΗΤΑΝ «αρχιερέας»/ επίσκοπος, τι άλλο θέλετε;!

Β) Ο Ιππόλυτος που τα λέει αυτά, αν και θεωρείται από μερικούς «επίσκοπος» (χωρίς καν να είναι σίγουροι για τον τόπο της επισκοπής του[!] για τον οποίο όλοι οι κατοπινοί εικάζουν, ίσως τιμητικά λόγω του πνευματικού αναστήματός του), δεν γνωρίζουμε βάσει ποιων σίγουρων δεδομένων τον ονομάζουν έτσι. Ο ίδιος δεν ονομάζει πουθενά τον εαυτό του «επίσκοπος Ρώμης», ούτε καν «επίσκοπο»! Ούτε αναγνωρίζεται ως «επίσκοπος» από όλους τους θεολόγους. Ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι βάσει του Catalogus Liberianus (Λιβιριανό κατάλογο) ΔΕΝ καταγράφεται στις εκεί λίστες ως επίσκοπος/αρχιερέας! Το 255μ.Χ. περίπου 20 χρόνια μετά τον θάνατό του, τον θεωρεί (το Catalogus Liberianus) μάρτυρα και πρεσβύτερο της εκκλησίας, και όχι «επίσκοπο». Μάλιστα τον διακρίνει ως πρεσβύτερο, λέγοντας ότι εξορίστηκε στη Σαρδηνία με τον επίσκοπο Ρώμης Ποντιανό, κάτι απίθανο αν ένα τέτοιο γνωστό πρόσωπο όπως ο Ιππόλυτος ήταν επίσκοπος.

Προσέξτε φίλοι τα δεδομένα. Πέραν αυτού είχα προσθέσει και άλλο ένα σημαντικό σημείο που φανερώνει ότι μιλώντας ο Ιππόλητος για «αρχιερατεία» κάτι εντελώς άλλο φέρει στην σκέψη του, έγραψα:

«Γ) Ο Ιππόλυτος συνεχώς μιλάει στον 1^ο πληθυντικό. Άρα, λέγοντας «ημείς διάδοχοι» των αποστόλων, εννοεί το πρεσβυτέριο(!), καθότι ο ειδικός «επίσκοπος» (κατ’ απόκλιση από τα λεγόμενα των αποστόλων που φανερώνει ότι ο πρεσβύτερος και ο επίσκοπος είναι ο ίδιος ρόλος!) δήθεν έβγαινε, έπαιρνε προαγωγή ως μέλος του πρεσβυτερίου. Άρα, αυτό σημαίνει, ότι μιλώντας για αρχιερατεία, αναφέρεται όχι μόνο σε επισκόπους, αλλά και σε πρεσβυτέρους, δηλαδή, δεν είναι δυνατόν οι επίσκοποι να είναι διάδοχοι των αποστόλων και να μην είναι οι πρεσβύτεροι από τους οποίους βγαίνει –δήθεν- ο επίσκοπος! Οπότε, και έτσι διακρίνουμε ότι μιλώντας για «αρχιερατεία» μιλάει πνευματικά, δηλαδή ως προς τα καθήκοντα του πρεσβυτερίου που ήταν αρχικά καθήκοντα των αποστόλων και τα οποία -όποια- το πρεσβυτέριο συνεχίζει. Αυτό όμως με την σειρά του σημαίνει ότι δεν έχει στον νου του επισκόπους-αρχιερείς, αλλά γενικά πρεσβύτερους που είχαν «τύπο» στους απόστολους (συμβολικά όπως είπα ίσως ονομάζονται «αρχιερείς» ως χρονολογικά οι πρώτοι του βασίλειου ιερατεύματος)!!»

Θα έπρεπε να είχε κλείσει και αυτό το θέμα για σας, αλλά…

 

Σχόλιο: 1) Φυσικά μπορώ να ισχυρίζομαι ότι δεν ήταν διότι δεν αναφέρεται στον συγκεκριμένο κατάλογο επισκόπων και ο ίδιος δεν αναφέρει τον εαυτό του πουθενά ως επίσκοπο. Μόνο σας είπατε: «Για τον αν διετέλεσε επίσκοπος κανονικός ή όχι, οι απόψεις διίστανται μεταξύ των καθηγητών.» και στην συνέχεια επιλέγετε την πλευρά που σας βολεύει παραθέτοντας 2 καθηγητές που λένε ότι ήταν!

2) Μπορώ πλέον να πω, ότι το να μιλάτε εσείς σε μένα για προχειρότητα και όχι αντικειμενική μελέτη είναι ιεροσυλία και συνάμα ανέκδοτο. Βγήκατε στην προηγούμενη απάντησή σας και μας είπατε ότι ο Ιππόλυτος ήταν επίσκοπος/αρχιερέας(!), χωρίς να μας πείτε τα δεδομένα που δείχνουν ότι δεν ήταν τέτοιος!! Εγώ τα έφερα αυτά στο φως της συζήτησης και τώρα δολίως θέλετε να βγείτε από πάνω;;; Από την άλλη, εσείς απλώς συνεχίζετε την ίδια παράδοση της προχειρότητας και μη αντικειμενικότητας των «ορθόδοξων» θεολόγων σας. Μας τους δείξατε και αυτούς και τουλάχιστον εγώ και έφριξα και φανέρωσα ότι δεν είναι καθόλου αξιόπιστοι.

3) Λέτε ότι έπρεπε να επισημάνω και τις δύο απόψεις πράγμα που δεν κάνετε εσείς που πρώτος επικαλεστήκατε τον Ιππόλυτο (!!!) και δεύτερον, αυτό έκανα!! Αντικειμενικά πληροφόρησα τον αναγνώστη λέγοντας: «…αν και θεωρείται από μερικούς «επίσκοπος» (χωρίς καν να είναι σίγουροι για τον τόπο της επισκοπής του[!] για τον οποίο όλοι οι κατοπινοί εικάζουν, ίσως τιμητικά λόγω του πνευματικού αναστήματός του), δεν γνωρίζουμε βάσει ποιων σίγουρων δεδομένων τον ονομάζουν έτσι.» Στην συνέχεια δε παρέθεσα λινκ όπου ο αναγνώστης θα μπορούσε να διαβάσει σχετικά.

 

Σχόλια: 1) Όχι, δεν έχει απλά σημασία ότι μιλάει για αρχιερατεία, αλλά με ποια έννοια και πρόθεση μιλάει για αυτά, πόσο μάλλον όταν δεν έχουμε σοβαρό λόγο να πιστεύουμε ότι ήταν αρχιερέας όταν τα έγραφε αυτά γενικά!!

2) Πρεσβύτερος και ο διάκονος δεν είναι βαθμοί ειδικής ιεροσύνης, είναι ρόλοι που αποσκοπούν στην τάξη και διευκόλυνση της Εκκλησίας. Θυμίζω δε επίσης ότι οι επίσκοποι και οι πρεσβύτεροι ήταν τα ίδια πρόσωπα, όχι δύο χωριστές θέσεις κάτι που τελικά αναγνωρίσατε.

3) Γιατί να μην αναφερθεί σε αρχιερατεία, εφόσον α) οι απόστολοι ήταν οι πρώτοι ιερείς του βασιλείου ιερατεύματος και β) εφόσον τα καθήκοντα των αποστόλων προβλέπεται να τα συνεχίσουν οι πρώτοι της τάξης, οι πρεσβύτεροι δίνοντας έτσι παράδειγμα και στους υπόλοιπους του ποιμνίου.

4) Φυσικά θα μπορούσα να αναφερθώ σε αρχιερατεία με την έννοια που εξήγησα! Και φυσικά οι πρεσβύτεροι/επίσκοποι της Διαμαρτυρόμενης Εκκλησίας προβλέπεται πρώτοι να συνεχίζουν στην πράξη το παράδειγμα και τον «τύπο των αποστόλων», πράγμα στο οποίο αναφέρονται ανά καιρούς. Είναι τραγική ειρωνεία να το λέτε αυτό σε ανθρώπους που θεωρούν ότι είναι οι γνήσιοι συνεχιστές του θελήματος Του Θεού και των αποστόλων, όπως αυτό βρίσκεται στην ΚΔ, δεν νομίζετε;; ΤΟ ΝΟΜΙΖΩ! Από την άλλη, εσείς μόνο το όνομα έχετε όχι την χάρη, απόδειξη όλες οι εκτροχιασμένες σας διδασκαλίες.

5) Έδειξα ήδη ότι όλοι οι πιστοί μπορούν να τελέσουν τις τελετές, αλλά λόγω τάξης και τιμής το κάνουν αυτό οι πρεσβύτεροι χωρίς να είναι αμαρτία αν το κάνουν άλλοι. Το ίδιο ευλογία είναι! Την ΘΕ την έκαναν εννοείται πρώτα οι απόστολοι διότι σε αυτούς δόθηκε η σχετική διδασκαλία, στην συνέχεια την μετέδωσαν στους πρεσβυτέρους και την έμαθε όλη η Εκκλησία. Μάλιστα όπου δύο ή τρεις (οποιοιδήποτε!) συνηγμένοι στον Όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού μπορούν να τελέσουν την ΘΕ που διδάχτηκαν από τους πρεσβυτέρους που (πηγαίνοντας πίσω στην ιστορία ή στην ΚΔ) το διδάχτηκαν από τους αποστόλους.

 

Σχόλια: 1) Πλάκα μας κάνετε;; Ποιο άσχετο;; Το ειδικό ιερατείο έχει ΑΜΕΣΗ ΣΧΕΣΗ με την αποστολική διαδοχή, κάτι που σε λίγο θα ομολογήσετε και μόνος σας!! Και η «αποστολική διαδοχή» είναι κάτι που ως επιχείρημα νομίζετε ότι ενισχύει την ιδέα ότι το ειδικό ιερατείο σας έχει δήθεν σχέση με τους αποστόλους. Απλά μερικές νύξεις έκανα, δεν μπήκα σε ανάλυση. Τα λιγοστά λόγια μου το φανερώνουν:

«Δεν ανοίγω θέμα για την «αποστολική διαδοχή» διότι άλλος είναι ο σκοπός του διαλόγου μου, θα σας πω μόνο να σας προλάβω (να το ψάξετε για να μην εκτεθείτε), ότι α) άλλοτε υπήρχε αποστολική διαδοχή (πως είναι δυνατόν να μην υπήρχε καθόλου;;;), άλλοτε όχι, και β) δεν έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με αυτό που εννοεί η «Ορθοδοξία» «αποστολική διαδοχή». Που να ξέρατε ότι η αποστολική διαδοχή δεν σας συμφέρει ως επιχείρημα…»

Επίσης είχα γράψει:

«***προφανώς έχει στην σκέψη του διαφόρους πιστούς που είχαν ευαγγελιστεί και είχαν πιστέψει από διάφορους Χριστιανούς ευαγγελιστές, οι οποίοι και μαζευόντουσαν σε κοινή δοξολογία κ.ά. Τους καλεί λοιπόν να χειροτονήσουν –απλοί πιστοί(!)- για τους εαυτούς τους (!/«εαυτοίς») άξιους και δοκιμασμένους επισκόπους και διακόνους (πληθυντικό!). Άρα; Άρα, βάσει αυτού, πάει βόλτα μεν και το ειδικό ιερατείο και η αποστολική διαδοχή όπως το εννοούν οι «Ορθόδοξοι»! Απλοί πιστοί μπορούσαν εκ μέσου αυτών να διαλέξουν και να χειροτονήσουν Επισκόπους και διακόνους!!! Όπως δηλαδή μερικές φορές συμβαίνει στον χώρο της Διαμαρτυρόμενης Εκκλησίας.»

Και αλλού:

«Σκεφτείτε ότι πριν το σχίσμα σας (1054 μ.Χ.) μοιραζόσασταν σχεδόν τις ίδιες ψευδοδιδασκαλίες, όπως και μετά το σχίσμα σας. Αλλά αυτοί άραγε όλοι, ή πολλοί από αυτούς, δεν έχουν αποστολική διαδοχή; Η λογική λέει ναι, αν πείτε όχι, τότε δημιουργείτε ένα μεγάλο πρόβλημα… για την δική σας αποστολική διαδοχή… αλλά, ας μην επεκταθώ άλλο. Σχολίασα όσο αναλογούσε στο αφοριστικό σχόλιό σας.»

2) Από την άλλη, εσείς επίσης αναφερθήκατε στην αποστολική διαδοχή, μέσω τον λόγων το Χ.Κρικώνη:

«Με την μεσολάβηση του ο Κλήμης κατακρίνει τις ενέγειες των προπετών Κορινθίων σε βάρος των μονίμων λειτουργών, για τους οποίους επικαλείται την αποστολική διαδοχή και συνιστά υποταγή σ’ αυτούς τους λειτουργούς ….’’.»

Τα ίδια λόγια αυτά τα παραθέσατε και σε αυτήν εδώ την απάντησής σας. Επίσης, στην εδώ πάλι απάντησή σας, γράψατε:

«[…]μετέχοντες αρχιερατείας τε και διδασκαλίας[…]. Πόσο πιο καθαρά να γραφτεί για να καταλάβει κανείς ότι ο Ιππόλυτος ονομάζει τον εαυτό του αρχιερέα, που το πήρε από την διαδοχή που ανάγεται στους αποστόλους; »

 

Τι θέλετε; Να λέτε ό,τι θέλετε εσείς και μεις να σιωπάμε;; Το άρθρο σας ήθελε τάχα μου να αναδείξει με «Έξη βήματα» ( J ) το ειδικό ιερατείο στην ΚΔ και επειδή κατέρριψα την προσπάθειά σας καταφύγατε στους κακώς λεγόμενους «πατέρες» και μιλάτε ότι εγώ στο «άσχετο» μίλησα για αποστολική διαδοχή;; Μόνο νύξεις έκανα εξάλλου και σε ζήτημα που έχει άμεση σχέση με το ειδικό ιερατείο.

 

 

Σχόλια: Όχι, δεν θα παραθέσετε κανένα λινκ στον μεταξύ μας διάλογο. Η κριτική μου δεν έγινε για να κρυφτείτε τελικά πίσω από άλλα άρθρα σας ή χειρότερα ακόμα πίσω από άλλες «Ορθόδοξες» ιστοσελίδες.

Φίλοι τα πρώτα δύο ήταν από δύο δικά του άρθρα και τα δεύτερα δύο ήταν από μία «Ορθόδοξη» ιστοσελίδα. Σιγά μην τους κάνω και διαφήμιση! Αλλά αυτό είναι το θράσος σας. Αν είχατε την αλήθεια δεν θα κρυβόσασταν πίσω από άλλους.

 

 

 

Σχόλιο: Αυτή τη φορά ένα από τα λινκ ήταν σε δικό του άρθρο και τα υπόλοιπα δύο ήταν σε δύο διαφορετικά «Ορθόδοξα» σάητ!!! Σκεφτείτε πόσο κόπο έκανα να σας καταρρίψω όλες τις καταχρήσεις χωρίων που δεν αφορούν στο ειδικό ιερατείο όπως κακώς σας πληροφόρησαν διάφοροι και εσείς αντί να απαντήσετε, ξέροντας ότι θα καταρρίψω και αυτά, μου ζητάτε από πάνω να διαβάσω και να καταρρίψω ένα άρθρο σας μεν, αλλά και δύο άλλα που ανήκουν σε άλλους «Ορθοδόξους» με τους οποίους θέλετε να ανοίξω μέτωπο…! Δεν αξίζετε καθόλου τους κόπους μου κ.Μπαφίτη, το αποδεικνύετε συνεχώς. Μισείτε την αλήθεια Του Θεού και προτιμάτε ανθρώπινη θρησκεία αντί Χριστού.

 

Σχόλιο: Ειδικό αφιέρωμα σε μένα; Γιατί, τελειώσατε με τα επιχερήματά μου; J Φυσικό είναι εφόσον έπρεπε σε κάποιο «Ορθόδοξο» κόλπο να καταφύγετε. Είμαστε σε διάλογο επί του ειδικού ιερατείου, κανένα «αφιέρωμα» (ειδικά σκότους) δεν προβλέπεται. Έτσι, δεν θα σας κάνω την χάρη. Μπορείτε να το έχετε στην δική σας ιστοσελίδα το κατεβατό με λινκ στο τι λένε άλλοι. Δεν θα τρώτε τον χρόνο των αναγωστών μου με ανοησίες στα οποία ήδη έχω απαντήσει αναλυτικά μάλιστα, όταν ο σκοπός εδώ είναι «υπέρ της αληθείας» και όχι της ανοησίας! Θα συνεχίζω όμως από το ακόλουθο σημείο όπου αναφέρεστε στην Αγία Γραφή.

 

Σχόλιο: Ακριβώς! «Καθαρά και ξάστερα» αυτά τα χωρία περιγράφουν το πώς πρέπει να είναι η Εκκλησία και η δικής σας δεν είναι αυτή. Ο πιο δίκαιος συσχετισμός αυτών των χωρίων, μπορεί να γίνει μόνο με την Χριστιανική Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία.

Αλλά και αυτά -θα θυμίσω- διαστρέψατε στις απαντήσεις σας πράγμα που σας έδειξα.

1) α) Εφεσίους δ:4-5 Αυτό το χωρίο δεν έχει καμία σχέση με την ιμιτασιόν Ελληνοιουδαϊκή θρησκεία της «Ορθοδοξίας».

β) Η μία πίστη είναι αυτή που περιγράφεται στην προμηθευμένη για μας ΚΔ, συνεπώς η «Ορθοδοξία» είναι μία θρησκεία που ανταγωνίζεται την μία πίστη του Χριστιανισμού, του θελήματος Του Θεού για τον λαό που αγόρασε με Το Αίμα Του Ιησού Χριστού.

2) Ιούδας 3, επίσης φανερώνει την κακή σας ερμηνεία, δείτε εδώ

3) Ιωάννης 16:13, και αυτή η κακή σας ερμηνεία απαντήθηκε εδώ και αλλού.

4) Α’Τιμοθέου 3:16 απαντήθηκε εδώ (θυμηθείτε ότι την ίδια αλήθεια φανερώνει και το Ιούδας εδ.3!)

 

Σχόλια: 1) Μα αυτά ΜΟΝΟ με την Χριστιανική Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία μπορούν να έχουν σχέση. Προσκαλώ και προκαλώ οποιονδήποτε ειλικρινή εκζητητή Του θελήματος Του Θεού να πάρει μία ΚΔ στην δημοτική, να την διαβάσει προσεκτικά, και πρώτον να πάει σε μία «Ορθόδοξη» εκκλησία και μετά να πάει σε όποια Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία θέλει (Ευαγγελική, Βαπτιστική, κτλ.) και ας ρωτήσει τον εαυτό του όταν βρεθεί και στις δύο την εξής απλή ερώτηση: Αυτά που διάβασα στην ΚΔ, σε γράμμα και σε πνεύμα, που βρίσκονται, σε ποιον χώρο από τους δύο που πήγα. ΔΕΝ ΥΠΆΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ να μην αντιληφθεί ότι τα χωρία που αναφέρετε μαζί με όλα τα άλλα που αναφέρει η ΚΔ, δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σχέση με την «Ορθοδοξία» σας.

2) Ποτέ δεν διέστρεψα τα λόγια τη Γραφής και είστε ή σκέτος άμυαλος (οπότε υπάρχει ελαφρυντικό και ελπίδα για σας) ή κοινός ψεύτης, μετά από όλα αυτά που σας ανέλυσα. Απλά Ελληνικά και αυτά της Γραφής και τα δικά μου. Είναι οι «πατέρες» σας και οι θεολόγοι σας που σας φορέσανε γυαλιά και είναι στην συνέχεια οι δυνάμεις του σκότους και η προτίμησή σας για θρησκεία και όχι Χριστό (παρεκτός για να διατηρείται τον τίτλο «Χριστιανός») που σας εμποδίζει να δείτε τι λένε τα λόγια των αποστόλων και συγγραφέων της ΚΔ.

3) Σχετικά με το τελευταίο σημείο που επισήμανα σε κίτρινο, ούτε αυτό είναι ακριβές. Πέραν του ότι αναφέρεσθε στην πρώτη απάντησή μου στην οποία είχατε ήδη απαντήσει, Α) ποιος είπε ότι ο Χριστιανός δεν πιστεύει συγκεκριμένα πράγματα, στο ότι υπάρχει συγκεκριμένη αλήθεια-διδασκαλία;;; Αστειεύεσθε ή απλά πάλι λέτε ψέματα;; Μάλιστα, αυτά τα συγκεκριμένα που διαβάζει ο Χριστιανός στην ΚΔ και πιστεύει ως αποκαλυμμένο θέλημα Θεού, είναι τα ίδια που σας ξεμπροστιάζουν σε όποιον ειλικρινή άνθρωπο με κοινό νου! Β) Εσείς δεν είπατε έτσι! Εσείς είπατε «Η ΠΑΣΑ ΑΛΗΘΕΙΑ έγινε φανερή κατά την Πεντηκοστή όταν ήρθε ο Παράκλητος» πράγμα που δεν ισχύει καθώς το διαψεύδουν τα λόγια των ίδιων των αποστόλων, πράγμα που επίσης απέδειξα εδώ (από το 4 μέχρι το τέλος του Γ). Απίστευτα πράγματα είχατε γράψει!

 

Ο κος Τομαράς, στην ανταπάντησή του, παρουσίασε άσχετα χωρία, τα οποία και σχολιάζουμε επιγραμματικά.

Σχόλιο: Άσχετα είναι για έναν «Ορθόδοξο» που δεν ξέρει τι διαβάζει στην Γραφή. Ακολουθεί -πάλι- του λόγου το αληθές.

 

Σχόλιο: Απίστευτος. 1) Ποιος είπε ότι δεν αναφέρεται στα χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος;; Αυτό είπα και το ξέρετε! 2) Καλά χάρισμα «ψευδοδιδασκάλου» έχετε;; Δείτε πάλι φίλοι πως σας κοροϊδεύει μπροστά στα μάτια σας! Λέει: «Καμία σχέση με την διδασκαλία.» Μα ο λόγος σοφίας, ο λόγος γνώσεως, η προφητεία (φανέρωση μελλοντικών πραγμάτων που θα συνέβαιναν και θα βίωναν), οι γλώσσες (μέσα από τις οποίες αν υπήρχε το χάρισμα διερμηνείας η εκκλησία άκουγε φοβερές αποκαλύψεις). Είχα αναλύσει σε κόκκινο:

«Α’Κορ.12:7-12 Δίδεται (όχι δόθηκε άπαξ όλη η αλήθεια) δε εις έκαστον (γενικά, όχι μόνο στους αποστόλους ή πρεσβυτέρους/διακόνους) η φανέρωσις (θα μας πει σε λίγο τι εμπεριέχει αυτή η φενέρωση) του Πνεύματος προς το συμφέρον. 8 Διότι εις άλλον (όχι σε όλους ταυτόχρονα το ίδιο) μεν δίδεται διά του Πνεύματος (ακολουθούν οι «φανερώσεις») λόγος σοφίας, εις άλλον δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό Πνεύμα, 9 εις άλλον δε πίστις διά του αυτού Πνεύματος, εις άλλον δε χαρίσματα ιαμάτων διά του αυτού Πνεύματος, 10 εις άλλον δε ενέργειαι θαυμάτων, εις άλλον δε προφητεία (θυμίζω ότι η υπόσχεση λέει: «αλλ' όσα αν ακούση θέλει λαλήσει, και θέλει σας αναγγείλει τα μέλλοντα»…), εις άλλον δε διακρίσεις πνευμάτων, εις άλλον δε είδη γλωσσών, εις άλλον δε ερμηνεία γλωσσών. 11 Πάντα δε ταύτα ενεργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διάνεμον ιδία εις έκαστον καθώς θέλει. 12 Διότι καθώς το σώμα είναι εν και έχει μέλη πολλά (τα διανέμει όχι μόνο στους αποστόλους και πρεσβυτέρους, αλλά σε όλα τα μέλη), πάντα δε τα μέλη του σώματος του ενός, πολλά όντα, είναι εν σώμα, ούτω και ο Χριστός· (Δεν τα έδωσε όλα Ο Θεός στους αποστόλους, ως να είναι αυτοί αποκομμένοι από το Σώμα. Και αυτοί χρειάζονταν το Σώμα. Φίλοι αναγνώστες, μην ξεχνάτε αυτές τις πληροφορίες.)»

Πως είναι άσχετο λοιπόν;; Ο σκοπός του ήταν να σας δείξω ότι σφάλετε όταν λέτε ότι α) όλη η διδασκαλία δόθηκε την μέρα της Πεντηκοστής και β) μόνο στους αποστόλους.

 

Σχόλια: Τι μας λέτε; Λάθος κάνετε. Το ότι ξεκικάνει γενικά με το «κατά μέρος γινώσκομεν» και το «κατά μέρος προφητεύομεν» είναι αρκετό να μας πείσει ότι μιλάει γενικά για μερική γνώση επί των διαφόρων αληθειών και μερική προφητεία επί των μελλόντων. Στην συνέχεια δίνει την εξήγηση του φαινομένου: «Διότι τώρα βλέπομεν διά κατόπτρου αινιγματωδώς, τότε δε πρόσωπον προς πρόσωπον· τώρα γνωρίζω κατά μέρος, τότε δε θέλω γνωρίσει καθώς και εγνωρίσθην» Δηλαδή, ο λόγος που τώρα βλέπουμε όχι ολοκληρωμένες εικόνες της αλήθειας, είναι επειδή δεν έχει έρθει η ώρα να δούμε Τον Θεό όπως Αυτός μας γνωρίζει, δηλαδή χωρίς να υπάρχει κάτι άγνωστο για Αυτόν σχετικά με τον καθένα μας. Όταν λοιπόν έρθει η ώρα Εκείνη να Τον δούμε «πρόσωπο προς Πρόσωπο», τότε, η γνώση για Τον Ίδιο και έτσι και για όλα που σήμερα δεν γνωρίζουμε, θα είναι τέλεια! Η δε προφητεία θα πάψει διότι Ο Ίδιος Ο θεός θα μας οδηγεί στην αιώνια ύπαρξή μας κοντά Του.

    Αλλά και αν ακόμα δεν θέλετε να παραδεχτείτε την ορθή ερμηνεία που σας παρέθεσα και θέλετε να επιμένετε στο ότι μιλάει μόνο για την γνώση Του Θεού, ακόμα και έτσι να θέλω να το δω, και αυτή όλη η γνώση δεν δόθηκε την μέρα της Πεντηκοστής! Η γνώση –όποια γνώση φανερώνει η Γραφή περί Θεού- δεν είναι διδασκαλία;; Αυτή όμως δόθηκε όλη την μέρα της Πεντηκοστής; Όχι! Στο ίδιο συμπέρασμα λοιπόν καταλήγουμε, το οποίο δεν σας συμφέρει.

Ο Παύλος λέει εδώ «Διότι τώρα βλέπομεν…» και έτσι βάζει όλους και τον εαυτό του μέσα! Θυμίζω και για σένα και για τους αναγνώστες ότι ο Παύλος δεν ήταν στην ημέρα της Πεντηκοστής και όμως λάμβανε συνεχώς διδασκαλίες και αποκαλύψεις!! Οπότε, όπως και να το προτιμάτε, με κανένα τρόπο δεν είναι «άσχετο» το απόσπασμα που σας παρέθεσα(Α’Κορ.13:9-12)!! Σας είχα εξηγήσει:

«Η αλήθεια Του Θεού δηλαδή, δίνονταν μέσω Του Αγίου Πνεύματος στην πρώτη Εκκλησία και συγκεκριμένα σε αυτούς που έφεραν ειδικά χαρίσματα (όπως θα δούμε) και φυσικά σε όσους την θέλουν και την ψάχνουν την αλήθεια (λαμβάνοντας βέβαια υπόψη ότι Ο Θεός δεν πετάει μαργαριτάρια στους χοίρους) και συνεχίζει να δίνεται και σήμερα σε όποιον την εκζητά στην Αγία Γραφή και από Τον Θεό………..β) Όταν λέει ο Κύριος «εις πάσαν την αλήθειαν» (εσείς τονίζετε το «ΠΑΣΑ» με κεφαλαία/τι θα καταλάβουν άραγε με αυτό οι αναγνώστες σας;…), δεν εννοεί φυσικά την αλήθεια για όλα τα πράγματα, αλλά για τα πράγματα που Ο Θεός ήθελε να είναι γνωστά. Παρακαλώ τον αναγνώστη, να αντιληφθεί αυτήν την διαφορά που επισημαίνω, στην περίπτωση που δεν την έχει ήδη αντιληφθεί.»

Θα προσθέσω εδώ και τα λόγια του Ιωάννη:

Α’Ιωάν.2:26-27 Ταύτα σας έγραψα περί εκείνων, οίτινες σας πλανώσι. 27 Και το χρίσμα, το οποίον υμείς ελάβετε απ' αυτού, εν υμίν μένει, και δεν έχετε χρείαν να σας διδάσκη τις· αλλά καθώς σας διδάσκει το αυτό χρίσμα περί πάντων, ούτω και αληθές είναι και δεν είναι ψεύδος· και καθώς σας εδίδαξε, θέλετε μένει εν αυτώ.

Βλέπουμε ότι κανένα θέμα δεν είχε ούτε ο Ιωάννης με Το Άγιο Πνεύμα να διδάσκει προφανώς –βάσει των υπολοίπων που λέει η ΚΔ- μερικούς, τα «περί πάντων» και διαρκώς! Μόνο και μόνο που συζητάμε ένα τέτοιο θέμα, φανερώνει την άγνοια και τον νομικισμό της «Ορθοδοξίας» σχετικά με Το Πρόσωπο Του Θεού και πως ενεργεί.

 

Σχόλια: 1) Σας το παρέθεσα το χωρίο για να δείτε ότι Το Άγιο Πνεύμα έδινε το φως Του σε όλους τους πιστούς και μετά την μέρα της Πεντηκοστής!

Συγκεκριμένα είχα γράψει κάτω από αυτό το απόσπασμα, τα ακόλουθα:

«Η αλήθεια δεν δόθηκε μόνο στους αποστόλους, αλλά και δίνονταν και μέσω των πιστών που είχαν είτε το χάρισμα προφητείας, είτε το χάρισμα γλωσσολαλιάς και γενικότερα αποκαλύψεις/διδαχές από Το Άγιο Πνεύμα. Ό,τι άλλο… εκ του πονηρού και σκοπό έχει να «σβήσει» το Πνεύμα, να στερήσει αλήθειες από την Εκκλησία.)» Δυστυχώς, αν και αναφέρομαι σε αυτό (το μάρκαρα τώρα σε κίτρινο), άθελά μου παρέβλεψα να βάλω το επόμενο εδάφιο (6):

«Και τώρα, αδελφοί, εάν έλθω προς εσάς λαλών γλώσσας, τι θέλω σας ωφελήσει, εάν δεν σας λαλήσω ή με αποκάλυψιν ή με γνώσιν ή με προφητείαν ή με διδαχήν;»

Βλέπουμε ότι η γλωσσολαλιά που είχαν σαφώς είχε σχέση με α) αποκάλυψη β) γνώση γ) προφητεία, δ) διδαχή, ενώ εσείς λέτε: «Αυτά τα χαρίσματα δεν έχουν να κάνουν με την διδασκαλία»!! Και λίγο πιο κάτω θα πει ο Παύλος(12-13):

«Ούτω και σεις, επειδή είσθε ζηλωταί πνευματικών, ζητείτε να περισσεύητε εν αυτοίς προς την οικοδομήν της εκκλησίας. (Μας είπε με ποιους τρόπους, μεταξύ των οποίων είναι η γνώση και η διδαχή [περεταίρω διδαχή επί κάποιας γνώσης]!) 13 Διά τούτο ο λαλών γλώσσαν αγνώριστον ας προσεύχηται διά να γείνη ικανός να διερμηνεύη»

2) Αλλά όπως και η γλωσσολαλιά, και η προφητεία είχε σχέση με διδασκαλία, ενώ εσείς είπατε ότι δεν έχει. Διαβάζουμε(29-31):

Προφήται δε ας λαλώσι δύο ή τρεις, και οι άλλοι ας διακρίνωσιν· 30 εάν δε έλθη αποκάλυψις εις άλλον καθήμενον, ο πρώτος ας σιωπά. 31 Διότι δύνασθε ο εις μετά τον άλλον να προφητεύητε πάντες, διά να μανθάνωσι πάντες και πάντες να παρηγορώνται·

Φυσικά όπως λέει και ο Παύλος, μέσα από την προφητεία οι αδερφοί επίσης προτρέπονται, παρηγορούνται, ελέγχονται[[20]], αλλά εδώ επίσης βλέπουμε ότι μέσα από το χάρισμα της προφητείας οι αδερφοί λαμβάνουν αποκαλύψεις μέσω των οποίων «μαθαίνουν» πράγματα. Μία τρανή απόδειξη τέτοιας διδαχής είναι και η… Αποκάλυψη του Ιωάννη που δόθηκε πολύ μετά την μέρα της Πεντηκοστής! Βιβλίο καθαρά προφητικό! Μην μου πείτε ότι δεν είναι διδαχή/ές αυτό;; Εκτός αν δεν σας βολεύει η διδαχή αυτή…

 

Σχόλια: Ακόμα δεν μας είπατε ποια είναι όλη η αλήθεια που δήθεν δόθηκε την μέρα της Πεντηκοστής. Μήπως το αειπάρθενο της Μαριάμ J , μήπως το βάπτισμα των νηπίων, μήπως οι πρεσβείες αγίων, μήπως η μεταβολή άρτου και οίνου, μήπως το ειδικό ιερατείο κτλ.;;; Αυτά δόθηκαν στους αποστόλους μάλιστα την μέρα της Πεντηκοστής;; Πες μας «ναι» να γελάσουμε μετά δακρύων διότι όλα αυτά τα καταρρίπτουν οι ίδιοι οι απόστολοι στην ΚΔ!! Ο Κύριος όπως ήδη σας είχα αναλύσει απλώς είπε ότι θα τους οδηγήσει σε όλην την αλήθεια, πράγμα που αφορούσε αυτούς και φυσικά όλη την Εκκλησία που προβλέπονταν να είναι αγία. Η σώζουσα αλήθεια του Ευαγγελίου δόθηκε και γράφτηκε και την έχουμε. Αν είναι όμως δυνατόν να πιστεύει κανείς ότι σήμερα Το Άγιο Πνεύμα δεν μπορεί να διδάσκει τους πιστούς απευθείας ή μέσω χαρίσματος κάποιου ή και να μην δίνει διδαχή επί θεμάτων που δεν καταγράφονται στην Γραφή (χωρίς να αντιφάσκουν με αυτήν), αυτά που λέμε «γκρίζα» θέματα ή προφητική διδασκαλία σχετικά με τις ήδη δοσμένες προφητείες; ΓΙΑΤΙ ΟΧΙ;;; Ο άνθρωπος που έχει αμφίδρομη σχέση με Τον Θεό δεν μπορεί να διανοηθεί ότι Το Πνεύμα Του Θεού δεν θέλει να τον διδάξει σχετικά με τις απορίες του!

     Από την άλλη, για τον αναγνώστη θα το πω, ο παντελώς αυθαίρετος λόγος που εσείς κ. Μπαφίτη και η θρησκεία σας καίγεστε τόσο να μας πείσετε με κάθε διαστρέβλωση απλών νοημάτων, ότι οι απόστολοι μόνο λάβανε όλη την διδασκαλία και αυτή μόνο την μέρα της Πεντηκοστής, είναι επειδή αυθαιρέτως νομίζετε ότι εσείς, η θρησκεία σας, είναι η γνήσια συνέχεια των αποστόλων. Άρα θέλετε να πιστεύετε και να προπαγανδίζετε: Εφόσον εμείς είμαστε οι γνήσιοι διάδοχοι των αποστόλων, άρα όλα όσα πιστεύουμε (όλες οι πλάνες μας J ) είναι διδασκαλίες που έλαβαν οι απόστολοι την μέρα της Πεντηκοστής! Δεν έγινε καμία πρόσθεση ή αφαίρεση στην πορεία. Αυτά που είπανε σε προφορικό λόγο είναι αυτά που έχουμε. Άρα, όλοι έξω από την Ορθοδοξία δεν μπορεί να λαμβάνουν διδασκαλίες από Τον Θεό! Τις έχουμε εμείς και άρα αυτοί είναι αιρετικοί! Έτσι, όταν κάποιος θέλει την αλήθεια, θα έρθει στους ειδικούς ιερείς που έχουμε και αυτοί θα τους διδάξουνε την αλήθεια.

Αυτό όμως το πνεύμα είναι αυτό που αποκόπτει τον πιστό άνθρωπο από μία σχέση με Τον θεό όπου Το Πνεύμα Του Θεού είναι ελεύθερο να διδάσκει όποιον και όποτε και ό,τι θέλει! Για αυτό και δεν γνωρίζετε και άλλοτε δεν καταλαβαίνετε την Γραφή, διότι δεν πάτε στον Θεό να σας την διδάξει, τρέχετε (όποιοι ελάχιστοι) στους λεγόμενους «πατέρες»/εκκλησιαστικούς συγγραφείς και έτσι θερίζετε αυτό που σπείρανε και σπέρνετε. Θέλετε να έρθουμε στην «Ορθοδοξία» για να πλανηθούμε από το ιερατείο σας και τους θεολόγους σας και να μην πάρουμε μία ΚΔ και να την διαβάζουμε πάντα με ταπείνωση και προσευχή για φως από Τον Κύριο.

    Φίλοι, Ο Θεός με Τον Πνεύμα Του είναι στην διάθεση κάθε πιστού να διδαχτεί από Αυτόν το θέλημά Του όπως βρίσκεται στην Γραφή. Αν πάτε στους εκκλησιαστικούς συγγραφείς θα θερίσετε πλάνες και σκότος. Μελετήστε (στην διάρκεια του αγιασμού σας, της ζωής μετανοίας) μαζί Του πρώτα την ΚΔ, και αρκετά αργότερα ας διαβάσετε και τι λένε άλλοι, έχοντας όμως αποκτήσει μία βάση γερή στην αλήθεια.

Να σχολιάσω τώρα αυτά που επισήμανα με κίτρινο.

1) Αυτό ακριβώς λένε με άλλα λόγια!! Ότι η αλήθεια δεν δόθηκε ολόκληρη και μόνο στους αποστόλους και μόνο την ημέρα της Πεντηκοστή(!!) όπως το παρουσιάζετε, αλλά ότι δίνεται από εκείνη την ημέρα και μετά σε όλους τους πιστούς που πραγματικά την εκζητούν. Μπορεί μία αλήθεια που δεν την έχω εγώ να την έχει άλλος και να μου δοθεί. Μπορεί μία αλήθεια που δεν καταλαβαίνω να μου εξηγηθεί από Το Άγιο Πνεύμα πράγμα που είναι επίσης διδαχή σε μένα μέσω Του Ιδίου Του Αγίου Πνεύματος στην συνείδησή μου ή μέσω κάποιου αδερφού που φυσικά έχει Το Άγιο Πνεύμα. Ως προς το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, αυτή η αλήθεια δόθηκε, αλλά και πάλι συμμαρτηρεί σε αυτήν Το Άγιο Πνεύμα πράγμα που διδάσκει τον ακροατή (λεπτά γράμματα..) και την επαληθεύει στην ζωή αυτού που θα θελήσει να Τον ακολουθήσει μέχρι θανάτου.

2) Μα με ποια λογική (αν και εξήγησα την λογική) μπορεί ένας που θεωρεί τον εαυτό του Χριστιανό να αποκόπτει τα χαρίσματα από την αλήθεια, από την διδασκαλία της, όταν μάλιστα ένα από αυτά τα χαρίσματα είναι και της διδασκαλίας!

Φυσικά πρέπει να διακρίνουν οι υπόλοιποι όλα όσα λέει ο προφήτης και οποιοσδήποτε πιστός! Δεν λέμε ναι σε ότι καταβαίνει του καθενός! Είτε μιλάμε για προφητεία, είτε για διδαχή κτλ. Αυτό κάνω και εγώ και άλλοι για αυτό και εκθέτουμε το γεγονός ότι όσα λέτε δεν είναι «υπέρ της αληθείας», αλλά «κατά της αληθείας»!

3) Αν προφητεύσει κάποιος δεν θα πρέπει να έρχεται σε ρήξη με τις ήδη δοσμένες αποκαλύψεις/αλήθειες. Έτσι, αυτά που λέει ο Μάξιμος εδώ είναι σωστά. Για τις πλανάρες σας είπε τίποτα ο Μάξιμος; Τότε θα αξίζει την προσοχή μου.

 

Σχόλιο: α) Ποια αλήθεια ολόκληρη;; Του Ευαγγελίου ή τις μεταγενέστερες πλάνες σας;

β) Εσείς είπατε ότι και αυτό το χωρίο, είναι «άσχετο» με το θέμα. Πως είναι άσχετο όταν αποδεικνύει ότι ο πιστός που έχει σωθεί, έχει πλέον προσωπική σχέση με Τον Θεό (μη εξαρτώμενο από ειδικό ιερατείο για οτιδήποτε!) και Ο Ίδιος Ο Θεός χωρίς κανένα ιερατείο, θεολόγο κ.ο.κ. μπορεί να του αποκαλύψει πράγματα παρόλο που δεν είναι απόστολος, παρόλο δεν ήταν την μέρα της Πεντηκοστής. Είχα γράψει ενδιάμεσα του χωρίου:

«Φιλιπ.3:15 Όσοι λοιπόν είμεθα τέλειοι, τούτο ας φρονώμεν· και εάν φρονήτε τι άλλως πως (δεν θεωρούσε φυσικά ότι όλοι γνώριζαν ό,τι και ο ίδιος), και τούτο θέλει αποκαλύψει εις εσάς ο Θεός (Ο Θεός δια Του Αγίου Πνεύματος αποκάλυπτε διαρκώς και αποκαλύπτει! Όχι μόνο μέσω των αποστόλων ή πρεσβυτέρων. Αυτό πίστευε ο Παύλος. Ο Ίδιος Ο Θεός αποκαλύπτει. Η «Ορθοδοξία» σας άρα τα ξέρει καλύτερα; Αστεία πράγματα. Έτσι στερεί από τους πιστούς η «Ορθοδοξία» και ο «εχθρός», την επίγνωση του φοβερού έργου Του Αγίου Πνεύματος, την μαθητεία κάτω από Το Άγιο Πνεύμα που οδηγεί σε όλην την αλήθεια. –Υποψιάζομαι, σχεδόν προσμένω, απάντηση τύπου ήξεις-αφήξεις…). 16 Πλην εις εκείνο, εις το οποίον εφθάσαμεν, ας περιπατώμεν κατά τον αυτόν κανόνα, ας φρονώμεν το αυτό.»

 

Κατόπιν όλων αυτών, βλέπει ο αναγνώστης ότι ο τρόπος που εσείς βλέπετε τα πιο πάνω χωρία είναι «άσχετος» με την πραγματικότητα διότι με το έτσι θέλω τα αποσυνδέετε με την αλήθεια που Το Άγιο Πνεύμα ποικιλοτρόπως θα έδινε στους αποστόλους, στους πιστούς, στην Εκκλησία Του, αλλά και «άσχετος» με τον λόγο που τα παρέθεσα! Είχα γράψει:

«α)…………………………Τέλος πάντων, θα ξεκαθαρίσω το τοπίο σε όποιον το θέλει ξεκάθαρο, μένοντας σε αυτή τη δεύτερη δήλωσή σας, και θα πω πως ΔΕΝ εκπληρώθηκε η υπόσχεση αυτομάτως με την κάθοδο Του Αγίου Πνεύματος την μέρα της Πεντηκοστής, αλλά από τότε και μετά εκπληρώνονταν και εκπληρώνεται συνεχώς (θα το δούμε σε λίγο και για τους αναγνώστες, αλλά και αργότερα). Η δε υπόσχεση λέει ότι «θέλει σας οδηγήσει εις πάσαν την αλήθεια», δεν λέει μόνο στους πρώτους μαθητές (εκτός αν πιστεύετε ότι ο Παράκλητος ήταν μόνο για τους πρώτους μαθητές…), ούτε φυσικά εννοεί μόνομιας ή και με το ζόρι σε όλους!...

Η αλήθεια Του Θεού δηλαδή, δίνονταν μέσω Του Αγίου Πνεύματος στην πρώτη Εκκλησία και συγκεκριμένα σε αυτούς που έφεραν ειδικά χαρίσματα (όπως θα δούμε) και φυσικά σε όσους την θέλουν και την ψάχνουν την αλήθεια (λαμβάνοντας βέβαια υπόψη ότι Ο Θεός δεν πετάει μαργαριτάρια στους χοίρους) και συνεχίζει να δίνεται και σήμερα σε όποιον την εκζητά στην Αγία Γραφή και από Τον Θεό. Θα διαπιστώσετε φίλοι αναγνώστες στην διάρκεια αυτής της εργασίας μου ότι η «Ορθοδοξία» βάζει έναν πολύ ύποπτο «νομικισμό» πάνω σε διάφορα ζητήματα (όπως και στο «θέλει σας οδηγήσει»).

β) Όταν λέει ο Κύριος «εις πάσαν την αλήθειαν» (εσείς τονίζετε το «ΠΑΣΑ» με κεφαλαία/τι θα καταλάβουν άραγε με αυτό οι αναγνώστες σας;…), δεν εννοεί φυσικά την αλήθεια για όλα τα πράγματα, αλλά για τα πράγματα που Ο Θεός ήθελε να είναι γνωστά. Παρακαλώ τον αναγνώστη, να αντιληφθεί αυτήν την διαφορά που επισημαίνω, στην περίπτωση που δεν την έχει ήδη αντιληφθεί.»

Αυτά λοιπόν (το α και β) ήταν οι λόγοι που παρέθεσα αμέσως στην συνέχεια αυτά τα χωρία. Που είναι το άσχετο;;;; Μάλιστα σχολιάζα και ενδιάμεσα στα χωρία!! Τι άλλο θέλετε; Πολύ πρόχειρη ενασχόληση με τα όσα λέω. Όποιος μπαίνει σε δημόσιο διάλογο μαζί σας αυτά θα θερίσει, αλλά και πάλι αξίζει τον κόπο «υπέρ της αληθείας».

 

Σχόλια:

1) Άτοπα αγιογραφικά χωρία είναι όλα τα χωρία που εσείς διαστρεβλώσατε σε όλη τη διάρκεια. Τα δε χωρία που παρέθεσα αφορούσαν και αφορούν διάφορα ζητήματα και ΟΛΑ σας εκθέτουν, εσάς και την θρησκεία πίσω από σας. Όσοι έχουν διαβάσει τον διάλογό μας θα κρίνουν και αυτά που μόλις είπατε! 

2) Σχετικά με τα υπόλοιπα που επισήμανα με κίτρινο, φυσικά όλα λάθος είναι και ωμά ψέματα είναι.

Η Εκκλησία απαρτίζεται από «τινές». Όταν αποκόπτεις τα άτομα -που το καθένα έχει προσωπική σχέση με τον Θεό- από την Εκκλησία, τότε δεν μιλάμε για Εκκλησία, Σώμα ζωντανό, αλλά μία μάζα ανθρώπων και πράγματι τέτοια είναι η «Ορθοδοξία». Και είναι όχι επειδή το λέω εγώ μόνο, αλλά και η ΚΔ που αναφέρεται στην Εκκλησία ως σύνολο απαρτιζόμενη από άτομα, μέλη του Σώματος. Αυτά τα άτομα λοιπόν, το κάθε ένα χωριστά, διδάσκεται την διδασκαλία των αποστόλων που βρίσκουμε στην ΚΔ (ήξερε Ο Θεός ότι εσείς δεν θα το κάνετε για αυτό και προμήθευσε αυτό το Βιβλίο), από την υπόλοιπη Εκκλησία με την οποία έρχεται σε επαφή από την στιγμή που πήρε απόφαση να αφιερωθεί Τον Κύριο. Το Άγιο Πνεύμα βοηθάει σε αυτήν την διδασκαλία δίνοντας στην συνείδηση του πιστού εξηγήσεις και επεξηγήσεις.     

     Για την ακρίβεια, ο κάθε πιστός στην ΧΔΕ (Χριστιανική Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία) δεν «διεκδικεί μέρος της αλήθειας» όπως θέλετε να προπαγανδίζετε, λες και η αλήθεια είναι μία πίτα και ο κάθε ένας θέλει ένα κομμάτι της! Ο κάθε γνήσιος σωσμένος πιστός πρέπει να διεκδικεί -και δικαίως- ΟΛΗ την αλήθεια που η θρησκεία σας και οι δυνάμεις του σκότους θέλουν να του στερήσουν. Αν με το «διεκδικεί» εννοείτε ότι διακηρύσσει ότι βρήκε μία αλήθεια που δεν βρήκαν οι άλλοι (και έτσι έλυσα και αυτόν τον γρίφο σας), αυτό είναι ΠΑΝΤΕΛΩΣ θεμιτό διότι αυτό είναι δυνατόν να συμβεί. Η ΧΔΕ πρέπει να βρει τις υπόλοιπες αλήθειες Του Θεού (αφού έχει ήδη την αλήθεια του Ευαγγελίου) «μετ’εμποδίων», διότι εσείς δεν είστε σε καμία θέση να τις προμηθεύσετε!! Άρα ξεκινάει από την αρχή. Σε αυτό το πλαίσιο, ένας θα βρίσκει, άλλος θα πλανηθεί και άλλος θα τα κάνει και τα δύο. Το Πνεύμα Το Άγιο όμως είναι εκεί και για τους τρεις ώστε να εργαστεί την ομοφωνία τους… με Αυτόν και μεταξύ τους. Το πόσο θα το θελήσει ο καθένας είναι θέμα αφιέρωσης στον Θεό και έτσι σχέσης με τον θεό, όχι αποτέλεσμα παπαγαλίας ή ενός στείρου καταστατικού «αλήθειας». Οπότε μην συγκρίνετε ανόμοια πράγματα για εντυπώσεις.

   Σας εξήγησα επίσης ότι οι «χιλιάδες ομάδες» α) μπορεί να διαφωνούν σε ένα μόνο θέμα ή και σε διάφορα, β) κατά πλειοψηφία συμφωνούν σε όλα τα βασικά και πάρα πολλά δευτερεύοντα γ) ότι μέσα σε όλες αυτές τις ομάδες υπάρχουν μέλη του Σώματος Του Χριστού, και άρα η Εκκλησία είναι ζωντανή μέσα στου κόλπους της Διαμαρτύρησης! δ) ότι αν όχι όλες, οι περισσότερες από αυτές τις εκκλησιαστικές ομάδες/συναθροίσεις αναγνωρίζουν ο ένας τον άλλον ως αδέρφια εν Χριστώ (μάλιστα παντρεύονται μεταξύ τους και εργάζονται μαζί σε διάφορα Θεάρεστα έργα [ευαγγελισμός, συσσίτια, κτλ.]) παρά τις όποιες διαφωνίες, αναγνωρίζουν το βασικό έργο σωτηρίας και στους άλλους, παρόλο που δεν ανήκουν στην δική τους θεολογική απόχρωση.

     Θα συμπληρώσω ότι ο λόγος που δεν φαίνεται ο βαθμός της ομοφωνίας μεταξύ όποιων Χριστιανών Διαμαρτυρόμενων είναι επειδή είναι διάσπαρτοι και ανοργάνωτοι λόγω της Βαβέλ, του εκτροχιασμού που ξεκίνησε η δική σας Ελληνοπαγανιστικοϊουδαΐκή εθελοθρησκεία που ονομάστηκε «Ορθοδοξία» και «Καθολικισμός», αποκόπτοντας τον εαυτό της από τον πρώτο κιόλας αιώνα από την διδασκαλία Του Κυρίου και των αποστόλων. Τι συζητάμε λοιπόν; Ποια σχέση μπορεί να έχουν οι «Ορθόδοξες» διδασκαλίες και το ειδικό σας ιερατείο με Το Άγιο Πνεύμα;; Καμία! Το ότι είστε ομόφωνοι στις πλάνες σας, δεν λέει τίποτα διότι τέτοιοι είναι και οι «μάρτυρες της Σκοπιάς»(το ίδιο επιχείρημα φέρουν και αυτοί!), οι Μορμόνοι και άλλοι. Το ότι κάποια πιστεύω σας συμφωνούν με την Γραφή επίσης δεν λέει τίποτα διότι και των αιρέσεων μερικές θέσεις συμφωνούν με την Γραφή. Η διαφορά είναι ότι εσείς καπηλεύεστε μία ιστορική συνέχεια με τους αποστόλους, εσείς με τις τόσες χοντροκομμένες πλάνες που ξεσκεπάζονται από τα ίδια τα λόγια των αποστόλων! Άκουσον! Άκουσον! Από την άλλη, ΠΟΥΘΕΝΑ δεν διδάσκει η ΚΔ ότι η Εκκλησία θα είναι πάντοτε ομόφωνη σε όλα, ασχέτως αν προβλέπεται και υπάρχει η δυνατότητα να είναι ομόφωνη σε όλα! Αυτό που διδάσκει η ΚΔ είναι, ότι η αλήθεια θα υπάρχει μέσα στην Εκκλησία και συγκεκριμένα η αλήθεια της ενσαρκώσεως Του Ιησού Χριστού με σκοπό την σωτηρία του ανθρώπου. Και αυτή υπάρχει επειδή η Εκκλησία αποτελείται από σωσμένους πιστούς που έτσι γνωρίζουν οι ίδιοι με ποια αλήθεια σώθηκαν!!! Αυτοί είναι επί της γης, και αυτοί πάντα θα φέρουν την αλήθεια του Ευαγγελίου της σωτηρίας εν Χριστώ Ιησού! Οι «αναγεννημένοι» Του Θεού πιστοί(Ιωάν.3:3-8, Α’Πέτ.1:3,23, Α’Ιωάν.2:29, 3:9, 4:7, 5:1, 4, 18, ), αυτοί που έλαβαν την σωτηριακή υπόσχεση της λήψης Του Αγίου Πνεύματος, είναι οι μόνοι που έχουν και μπορούν να φέρουν την αλήθεια του Ευαγγελίου στους ανθρώπους. Τι σχέση έχει η θρησκεία σας με το Ευαγγέλιο;; Οι πιστοί σας έχουν στερηθεί το Ευαγγέλιο που σώζει και κάνει ένα δημιούργημα Του Θεού υιό και κόρη Θεού. Αυτό το γεγονός και μόνο θα μπορούσε να στέκεται ως απόδειξη ότι η θρησκεία σας ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ και έτσι κλείνει πάλι το θέμα.

Όσο αφορά όλες τις άλλες αλήθειες, τα υποσύνολα της μίας αλήθειας που τα γέννησε όλα, α) υπάρχει Το Άγιο Πνεύμα μέσα στους πιστούς της Εκκλησίας και β) τροφοδοτεί αυτούς με την αλήθεια, αλλά και υπάρχει γ) μέσω της Αγίας Γραφής που Ο Θεός προμήθευσε ως πίνακα διδασκαλίας Του Αγίου Πνεύματος για τους πιστούς. Το πόσοι πιστοί όμως θα την έχουν και σε ποιο βαθμό θα την έχουν δεν το καθορίζει ΚΑΝΕΝΑ ΕΔΆΦΙΟ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ.

    Αυτά όλα, δεν τα ξέρουν οι συμπατριώτες μας για αυτό και μπορείτε να στηρίζετε την όλη προπαγάνδα σας κατά των Διαμαρτυρομένων που τρέμετε, πάνω στην άγνοιά τους. Μην λέτε ψέματα στους συμπατριώτες μου και μην πλανάσθε οι ίδιοι μέσα από ψευδοεπιθέσεις προς τους Χριστιανούς Διαμαρτυρόμενους∙ αυτό πάθατε και είναι ο μισθός της αδικίας σας.

    Όταν κάνετε την προπαγάνδα σας, να θυμόσαστε επίσης ότι στην δική σας θρησκεία 3 και ο κούκος ξέρει τι πιστεύει (ποιες πλάνες πιστεύει και γιατί) και αυτό συμβαίνει στην διάρκεια όλης της ιστορίας σας. Αυτοί οι αδιάβαστοι όμως είναι τόσο άσχετοι με την θρησκεία τους, τόσο αδιάφοροι, που δεν ψάχνουν καθόλου αν είναι ορθά αυτά που υποτίθεται πιστεύουν οι διαβασμένοι οδηγοί τους. Οπότε από αυτούς ποια συζήτηση, ποια ελεύθερη σκέψη, ποια αντίρρηση, ποιο σχίσμα χάριν του θελήματος Του Θεού να προκύψει; Είναι σε «ύπνο»(η καλή περίπτωση), σαν νεκροί. Από την άλλη, στον ζωντανό οργανισμό των Χριστιανών Διαμαρτυρόμενων όπου η μελέτη της Γραφής προτρέπεται επιμόνως, ασύγκριτα πιο πολλοί είναι οι πιστοί που διαβάζουν, σκέφτονται, συμφωνούν και διαφωνούν, πράγμα που είναι η φυσική διαδικασία επιστροφής στην ανόθευτη αλήθεια και έτσι στις ρίζες αυτής, στην ΚΔ, στον Χριστό και στους αποστόλους. Λογικό επόμενο είναι να προκύπτουν και σχίσματα, μάλιστα και σε μικρά ή/και δευτερεύοντα θέματα (ο ζήλος δεν κάνει διακρίσεις, ζητά συνεχώς και σε όλα τα επίπεδα τελειότητα χάριν Του Θεού), παρόλο που μπορεί να συμφωνούν σε όλα τα βασικά, σωτηριακά, ζητήματα. Αυτά τα σχίσματα, είναι μεν ένα πρόβλημα, αλλά φαντάζει μεγαλύτερο πρόβλημα για όσους δεν ξέρουν α) ότι αυτά τα σχίσματα δείχνουν τις περισσότερες φορές τον σωστό ή λανθασμένο ζήλο ζωντανών πνευματικών ανθρώπων εν Χριστώ για την επικράτηση του θελήματος Του Θεού, για την επιστροφή στην οποία αναφέρθηκα β) πως λειτουργεί Ο Θεός την εξάπλωση του Ευαγγελίου σήμερα (εφόσον οι δύο θρησκείες σας ιστορικά απέτυχαν, εκτός αν επιτυχία θεωρείται η εξάπλωση στείρας θρησκείας γεμάτη δαιμονικές πλάνες και δεισιδαιμονίες). Οι τρόποι του Θεού, δεν είναι πάντα σαν τους δικούς μας τρόπους.

     Έτσι, οι Χριστιανοί Διαμαρτυρόμενοι που ήταν και είναι μία ιστορική συντεταγμένη στο σχέδιο Του Θεού, λόγω συνθηκών που ο «Καθολικισμός» και η «Ορθοδοξία» δημιούργησαν, έπρεπε κατά μία έννοια να «ανακαλύψουν ξανά την ‘Αμερική’», δηλαδή την διδασκαλία Του Χριστού και των αποστόλων πράγμα που σημαίνει αναγκαστικά έρευνα και πολυφωνία που με την σειρά της οδηγεί σε διάφορες οπτικές και έτσι σχίσματα. Η Χριστιανική Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία είναι η μεγάλη ευκαερία να γίνει η «Ορθοδοξία» Ορθόδοξη, σε συμφωνία με Τον Κύριο και τους αποστόλους Του.

 

Σχόλια: Όλο κόλπα είστε. Επιβεβαιωμένο!

1) Ποιος είπε ότι η Εκκλησία δεν έχει όλη την αλήθεια;; Απλά το «όλη» πρέπει να ερμηνευθεί! Σας απέδειξα ότι η αλήθεια για την οποία μιλάνε οι απόστολοι είναι η αλήθεια του Ευαγγελίου της σωτηρίας.

Από κει και μετά:

α) τα πιστεύω σας δεν έχουν σχέση με τον Χριστιανισμό Του Χριστού

β) την αλήθεια του Ευαγγελίου της σωτηρίας, το Πνεύμα Του Θεού την δίνει μέσω της Γραφής, μέσω των αδερφών, ή και απευθείας και σε απίστους για να πιστέψουν, αλλά και την εμβάθυνση σε αυτό σε όλα τα μέλη της Εκκλησίας

γ) υπάρχουν και άλλες αλήθειες που δεν είναι μέσα στην Γραφή τις οποίες αν το θελήσει Ο Θεός μπορεί να τις αποκαλύψει σε μεμονωμένους ανθρώπους, αλήθειες φυσικά που δεν έρχονται ποτέ σε ρήξη με τα ήδη δοσμένα. Διαβάζουμε:

Ψαλ.25:14 Το απόρρητον του Κυρίου είναι μετά των φοβουμένων αυτόν και την διαθήκην αυτού θέλει φανερώσει εις αυτούς.

Παρ.3:32 διότι ο Κύριος βδελύττεται τον σκολιόν· το δε απόρρητον αυτού φανερόνεται εις τους δικαίους.

Αυτές λοιπόν τις αλήθειες αν κρίνει Ο Θεός μπορεί να είναι για όλο το Σώμα (το οποίο υπό κανονικές συνθήκες θα πρέπει να αποφανθεί σχετικά, ασχέτως αν αυτό δεν μπορεί να συμβεί σήμερα λόγω τόσων σχισμάτων), μπορεί να είναι και μόνο για τον ίδιο ή και για λίγους που είναι κοντά του.

Αν είναι δυνατόν να συζητάμε αν είναι Ελεύθερος Ο Θεός να δώσει και άλλες αλήθειες σε αφιερωμένα παιδιά Του, μέλη της εκκλησίας Του.

2) Όλη η ανάλυση που σας είχα κάνει στην πρώτη απάντηση μου (μετά την απάντησή σας στην κριτική μου) ήταν επειδή εσείς υποστηρίζετε τα απίστευτα:

«..δεν είναι δυνατό να συνυπάρχει η αλήθεια και η πλάνη..» και «..πλάνη δεν χωράει στην εκκλησία του Χριστού..», πράγματα που κατέρριψα.

Τώρα μας λέτε: «Εμείς δεν ισχυριστήκαμε ότι δεν υπάρχουν κάποιοι που φέρουν πλάνες στην Εκκλησία, αλλά ότι στην Εκκλησία πλάνη δεν χωράει, δηλαδή δεν υιοθετεί τις πλάνες .»

Δεν καταλαβαίνετε τι λέτε. Δεν υπάρχει κανένα εδάφιο στην Γραφή που λέει ότι ολόκληρη η Εκκλησία Του Χριστού θα είναι πάντα αλάθητη σε όλα τα Θεολογικά ζητήματα!! ΚΑΝΕΝΑ! Σας εξήγησα ότι τα χωρία που αναφέρατε μιλούν για το Ευαγγέλιο της σωτηρίας, για το φοβερό έργο της ενσάρκωσης του Σωτήρα και την εγγυημένη ανάσταση των πιστών (περί «πύλες Άδου…»). ΩΣ ΕΚΕΙ. Διαβάστε τα ξανά εδώ και εδώ και εδώ. Πράγματι αυτή η αλήθεια όχι μόνο υπάρχει στην Χριστιανική Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία, αλλά είναι η μόνη Εκκλησία που την φέρει σε όλον τον κόσμο. Η ΧΔΕ είναι τύπος Πρόδρομου Ιωάννη Βαπτιστή πριν έρθει Ο Ίδιος Ο Κύριος. Εσείς γίνεστε Θεομάχοι εναντιώμενοι σε αυτήν.

 

    Εσείς λοιπόν, εμμέσως πλην σαφώς παρουσιάσατε μία Εκκλησία άθικτη από λάθη και πλάνες θέλοντας να μας πείτε ότι η Διαμαρτυρόμενη έχει τόσα πολλά λάθη και πλάνες, ενώ είστε εσείς που εκτοπίσατε τον αληθινό Χριστιανισμό. Σας έδειξα όμως ότι η ΚΔ παρουσιάζει άλλη Εκκλησία, Εκκλησία αποτελούμενη όχι από ρομπότ, αλλά από ανθρώπους με αδυναμίες, με άγνοια, με σκοτεινές επιρροές. Ένα τέτοιο άτομο, μπορεί να γίνουν 2 και 3 και 4 και 50 και έτσι να εκτροχιαστούν εντός της Εκκλησίας! Αυτό έγινε και με την θρησκεία σας. Το τραγικό λάθος που κάνετε είναι να θεωρείτε την «Ορθοδοξία» Χριστιανική Εκκλησία που τάχα μου διατήρησε την αλήθεια των αποστόλων παρότι βρίθει στις πλάνες.

    Η Εκκλησία όπως σας είπα αποτελούνταν πάντοτε από ανθρώπους πιστούς. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούσαν να πλανηθούν και να μην είχαν αποκοπεί από την Εκκλησία ή από την χάρη Του Θεού ακόμα και σε άλλες εποχές ποτέ να μην αποκόπηκαν από την Εκκλησία. Έτσι, εντός της Εκκλησίας θα είχαμε αλήθεια και πλάνη μαζί. Σιγά-σιγά και άλλοι θα πλανιότουσαν από τους λίγους που είχαν πλανηθεί. Τώρα γίνανε πολλοί. Η υπόλοιπη Εκκλησία δεν κατάλαβε την δυναμική των λίγων αυτών ανθρώπων που έχει πλανηθεί ή το καταλάβανε και ήταν αδύναμοι να αντιδράσουν. Αυτοί γίνανε εν καιρώ πολλοί, μπορεί και πιο πολλοί από αυτούς που είχαν την αλήθεια για ένα συγκεκριμένο θέμα. Αυτοί άρχισαν να επικρατούν και να οργανώνονται και έτσι φτάσαμε… στην δική σας θρησκεία. (Με λίγα λόγια εδώ.)

Ο Χριστιανισμός κατάντησε λοιπόν  μία φλέβα υπό πίεση μέσα στο σκοτάδι της εθελοθρησκείας. Αλλά αυτή η φλέβα έχει φτάσει μέχρι την Διαμαρτύρηση και γίνεται όλο και πιο δυνατή και σαν τον Ιωάννη τον Βαπτιστή θα καλεί και εσάς και όλους σε μετάνοια λίγο πριν έρθει Ο Κύριος να παραλάβει τις 5 φρόνιμες παρθένες:

Ματθ.25:1-12 Τότε θέλει ομοιωθή η βασιλεία των ουρανών με δέκα παρθένους, αίτινες λαβούσαι τας λαμπάδας αυτών εξήλθον εις απάντησιν του νυμφίου. 2 Πέντε δε εξ αυτών ήσαν φρόνιμοι και πέντε μωραί. 3 Αίτινες μωραί, λαβούσαι τας λαμπάδας αυτών, δεν έλαβον μεθ' εαυτών έλαιον· 4 αι φρόνιμοι όμως έλαβον έλαιον εν τοις αγγείοις αυτών μετά των λαμπάδων αυτών. 5 Και επειδή ο νυμφίος εβράδυνεν, ενύσταξαν πάσαι και εκοιμώντο. 6 Εν τω μέσω δε της νυκτός έγεινε κραυγή· Ιδού, ο νυμφίος έρχεται, εξέλθετε εις απάντησιν αυτού. 7 Τότε εσηκώθησαν πάσαι αι παρθένοι εκείναι και ητοίμασαν τας λαμπάδας αυτών. 8 Και αι μωραί είπον προς τας φρονίμους· Δότε εις ημάς εκ του ελαίου σας, διότι αι λαμπάδες ημών σβύνονται. 9 Απεκρίθησαν δε αι φρόνιμοι, λέγουσαι· Μήποτε δεν αρκέση εις ημάς και εις εσάς· όθεν υπάγετε κάλλιον προς τους πωλούντας και αγοράσατε εις εαυτάς. 10 Ενώ δε απήρχοντο διά να αγοράσωσιν, ήλθεν ο νυμφίος και αι έτοιμοι εισήλθον μετ' αυτού εις τους γάμους, και εκλείσθη η θύρα. 11 Ύστερον δε έρχονται και αι λοιπαί παρθένοι, λέγουσαι· Κύριε, Κύριε, άνοιξον εις ημάς. 12 Ο δε αποκριθείς είπεν· Αληθώς σας λέγω, δεν σας γνωρίζω.

Το έργο σας κ. Μπαφίτη, το θέλετε δεν το θέλετε, είναι να πει Ο Κύριος αυτές τις κουβέντες (εδ.12) στους πιο πολλούς συμπατριώτες μας και το έργο μου είναι να το πει σε όσο το δυνατόν λιγότερους. Να ξέρετε τι κάνετε. Αλοίμονό σας αν δεν μετανοήσετε. Δεν έχετε «λάδι» (το Άγιο Πνεύμα) για αυτό και δεν έχετε φως. Η δαιμονική σας θεολογία το έδωσε υποτίθεται σε μωρά Το Άγιο Πνεύμα κατά το νηπιοβάπτισμα και ο κόσμος όλος ζει τον ύπνο του δικαίου χωρίς την σφραγίδα και τον αρραβώνα του Άγιου Πνεύματος, χωρίς σωτηρία, διαβάζουμε σχετικά:

Ρωμ.8:9 Σεις όμως δεν είσθε της σαρκός, αλλά του πνεύματος, εάν το Πνεύμα του Θεού κατοική εν υμίν. Αλλ' εάν τις δεν έχη το Πνεύμα του Χριστού, ούτος δεν είναι αυτού.

Β’Κορ.1:21-22 Ο δε βεβαιών ημάς μεθ' υμών εις Χριστόν και ο χρίσας ημάς είναι ο Θεός, 22 όστις και εσφράγισεν ημάς και έδωκε τον αρραβώνα του Πνεύματος εν ταις καρδίαις ημών.

Β’Κορ.5:4-8 Διότι όσοι είμεθα εν τούτω τω σκηνώματι στενάζομεν υπό το βάρος αυτού· επειδή θέλομεν ουχί να εκδυθώμεν, αλλά να επενδυθώμεν, διά να καταποθή το θνητόν υπό της ζωής. 5 Εκείνος δε, όστις έπλασεν ημάς δι' αυτό τούτο, είναι ο Θεός, όστις και έδωκεν εις ημάς τον αρραβώνα του Πνεύματος. 6 Έχοντες λοιπόν το θάρρος πάντοτε και εξεύροντες ότι ενόσω ενδημούμεν εν τω σώματι αποδημούμεν από του Κυρίου· 7 διότι περιπατούμεν διά πίστεως, ουχί διά της όψεως· 8 θαρρούμεν δε και επιθυμούμεν μάλλον να αποδημήσωμεν από του σώματος και να ενδημήσωμεν προς τον Κύριον.

Ο Ελληνικός λαός θα βρεθεί στην κόλαση επειδή εσείς και άλλοι σαν και εσάς του λέτε ψέματα, του λέτε ότι είναι Χριστιανός και έτσι καθήσυχάζεται μαζί τους λέγοντας «Και εγώ Ορθόδοξος είμαι!..». Τι να πω… Μου θυμίζει τα λόγια του Κυρίου:

Ματθ.23:14 Ουαί εις εσάς, γραμματείς και Φαρισαίοι, υποκριταί, διότι κλείετε την βασιλείαν των ουρανών έμπροσθεν των ανθρώπων· επειδή σεις δεν εισέρχεσθε ουδέ τους εισερχομένους αφίνετε να εισέλθωσιν.

   Θα πει κανείς: «Καλά, Ο Θεός εσάς περίμενε να σώσει τον κόσμο; Τόσους αιώνες πριν την Διαμαρτύρηση τι έκανε;!»

Απάντηση: Ναι, τον κόσμο του τελευταίου μέρους της εκκλησιαστικής ιστορίας. Να εξηγήσω. Καταρχάς να ξεκαθαρίσουμε ότι καμία νεκρή «Ορθοδοξία» δεν «έσωσε» ποτέ κανέναν άνθρωπο. Ο Θεός μόνο σώζει κατά το έλεός Του και πότε μέσω μία τέτοιας θρησκείας. Οπότε, στο σπίτι του κρεμασμένου δεν πρέπει να μιλάνε για σκοινί! Τώρα, αν και Ο Θεός κάνει πράγματα που –στις κρυφές βουλές Του- δεν μαθαίνονται από τους ανθρώπους (πράγμα που πρέπει να κάνει την απάντηση μας φειδωλή), θα πω ότι Ο Θεός είναι Κυρίαρχος και δεν περίμενε τίποτα διότι η Χριστιανική Διαμαρτυρόμενη Εκκλησία ήταν ήδη μία δική Του συντεταγμένη στα σχέδιά Του, πριν γεννηθεί ο Λούθηρος και ο κάθε Λούθηρος, είναι δε τύπος του Ιωάννη του Βαπτιστή, πρόδρομος Της Ελεύσεως Του Ιησού Χριστού, καλώντας τον όποιο Χριστεπώνυμο λαό να μετανοήσει και να επιστρέψει στον Θεό και στο θέλημά Του, αλλά και τους απίστους. Από την άλλη, Αυτός δε που σώζει είναι Ο Θεός και Ο Θεός ΕΙΝΑΙ ΓΕΓΟΝΟΣ ότι έχει την γνώση και τους τρόπους Του να σώζει ανθρώπους σε όλη την ιστορία παραβλέποντας τα όποια καθεστώτα τους επεβλήθησαν έμμεσα ή άμεσα. Βλέπει καρδιές και τις συνθήκες γύρω από αυτές και επειδή είναι Καλός και Δίκαιος παραβλέπει τα θρησκευτικά ρούχα που τους φόρεσαν εν αγνοία τους. Έτσι υπάρχει η Εκκλησία Του σε όλους τους αιώνες όμως ως μία αόρατη υγιής φλέβα που διασχίζει όλη την ιστορία∙ άκουσα πρόσφατα για ένα βιβλίο που περιγράφει διάφορες Χριστιανικές αποχρώσεις που από τον 4^ο αιώνα και μετά, μέχρι τον Λούθηρο, διατηρούσαν διάσπαρτοι στον κόσμο, την φλόγα του Κυρίου ζωντανή παρόλο τον διωγμό τους από τις mainstream θρησκείες. Nομίζω το βιβλίο λέγεται The Pilgrim’s Church ή The Church of Pilgrims (αν κάνω λάθος θα το διορθώσω στο μέλλον) και στα Ελληνικά «Η Εκκλησία των αποδημητών» (έχει και άλλα ονόματα ανάλογα την έκδοση). Στην ιστορία, η αληθινή Εκκλησία ήταν και θα είναι πάντα ένα «μικρό ποίμνιο» και κατά κανόνα υπό διωγμό. Σήμερα υπάρχουν χιλιάδες Μουσουλμάνοι στους οποίους Ο Θεός βλέπει μία γνήσια αφιέρωση καρδιάς στον θεό που μάθανε και έρχεται με οράματα και ενύπνια και τους καλεί Προσωπικά να έρθουν σε Αυτόν και αυτοί γίνονται Χριστιανοί αμέσως, όπως ο Παύλος. Κάτι παρόμοιο θα μπορούσε να γίνεται στην διάρκεια όλης της ιστορίας εκεί όπου δεν υπήρχαν Χριστιανοί. Σημασία έχει ότι Του Θεού δεν του ξεφεύγει κανένας που θα θελήσει να Τον ακολουθήσει ή είναι ήδη πιστός και θέλει να γνωρίζει την αλήθεια Του Θεού. Δεν εμποδίζετε Ο Θεός από τις θρησκείες.

Τώρα, η Διαμαρτύρηση όμως, δεν είναι απλώς η συνέχεια αυτής της φλέβας, αλλά μία έσχατη ανοιχτή ευκαιρία που Ο Θεός δίνει να επιστρέψουν τα θρησκευτικά καθεστώτα στην διδασκαλία Του Χριστού και των αποστόλων. Υπάρχουν και άλλα (…) που μπορούν να ειπωθούν εδώ, αλλά φτάνουν αυτά.

 

 

Σχόλια: 1) Τι σχέση έχει το δόγμα της «Ορθοδοξίας» με τους αποστόλους και Τον Κύριο Ιησού Χριστό;; Αν έχει αυτό σχέση, ε τότε έχουν και ο Μορμονισμός! Αστεία πράγματα.

2) Το να ονομάζεις κάποιον αιρεσιάρχη δεν λέει τίποτα, πόσο μάλλον όταν εσύ ο ίδιος είσαι με λαμπιόνια αιρετικός J αποσχισμένος από την διδασκαλία Του Κυρίου και των αποστόλων. Πάντως αν ένας κατ’εσάς «αιρετικός» ξεσκέπασε τόσες πλάνες σας, πόσες πλάνες σας μπορεί να ξεσκεπάσει ένας αληθινός Χριστιανός;!;!

3) Ο Κύριος οικοδόμησε και οικοδομεί την Εκκλησία του με τις ψυχές όσων θέλουν να Τον ακολουθήσουν αρνούμενοι τους εαυτούς τους και των κόσμο. Αυτοί δηλαδή, θα πιστέψει άραγε κανείς διαβασμένος ότι είναι οι «ορθόδοξοι»(;;;) που δεν ξέρουν καν το Ευαγγέλιο, που δεν λαμβάνουν την σωτηριακή υπόσχεση της λήψης Του Πνεύματος, που ανοιχτά βρίθουν ψευδοδιδασκαλίες που ξεσκεπάζονται ως τέτοιες από την ΚΔ;;;;;;;;;;; Γιατί να το πιστέψει;;;

4) Άλλο ένα δείγμα «ασυμμορφωσιάς» με την αλήθεια χάριν θρησκείας και φανατισμού. Σας εξήγησα τι σημαίνει το «Πύλες Άδου», αλλά δεν σας νοιάζει τι διδάσκει και η λογική και η Γραφή σχετικά (δείτε εδώ), αλλά μας προβάλετε άλλον έναν που σας πήρε στο λαιμό του μέσα από την λάθος ερμηνεία του, τον Επιφάνιο Κύπρου (Τον θυμόσαστε; Είναι αυτός που και παρανόησαν οι «Ορθόδοξοι» θεολόγοι, αλλά και αυτός που έσκισε μία κουρτίνα σε μία εκκλησία που απεικόνιζε Τον Χριστό, δείτε σχετικά εδώ. Αλλά σίγουρα δεν θα τον επικαλεστούν για αυτό οι «Ορθόδοξοι»!)

 

Σχόλιο: Αφιερωμένο θέλετε να πείτε στους «Ορθοδόξους» για εσωτερική κατανάλωση και φανατισμό. Όλα αυτά δεν ήταν ικανά καθόλου ΜΑ ΚΑΘΌΛΟΥ να με βοηθήσουν να δω το δήθεν δίκιο σας. Αντιθέτως, με ενθάρρυναν όλα ακόμα πιο πολύ στο να μένω στην Αγία Γραφή μακριά από τους «θεολόγους» σας και όποιους εσείς κακώς ονομάζεται «πατέρες»/εκκλησιαστικούς συγγραφείς. Να ξέρετε, ότι αν εσείς είχατε δίκιο, θα ήμουν ευγνώμονας στον Θεό που σας χρησιμοποίησε για την δήθεν επιστροφή μου στην αλήθεια Του, θα ήμουν ο μεγαλύτερος υποστηρικτής σας και της «Ορθοδοξίας».

    Όλα  αυτά που γράφατε, πολλές φορές λες και δεν ήμασταν σε διάλογο, με τόσα κόλπα λες και εγώ εγώ και ο κόσμος είμαστε τυφλοί, φανέρωσαν ότι όχι μόνο δεν αγαπάτε την αλήθεια Του Θεού, αλλά στην πράξη την εχθρεύεσθε «πράττοντας κατά της αληθείας». Φανερώσατε ότι είστε άλλος ένας «Ορθόδοξος» ψευδοδιδάσκαλος, πράγμα που όλα τα επιχειρήματά μου απέδειξαν. Λυπάμε πιο πολύ απ’ό,τι φαντάζεσθε.

 

Πηγές: (Θα έπρεπε κ.Μπαφίτη να γράφετε εδώ όχι «Πηγές», αλλά: Πηγές και «Ορθόδοξες» παραποιήσεις, διαστρεβλώσεις επ’όλων αυτών.)

1. Αγία Γραφή

2. Υπόμνημα Π. Τρεμπέλα, Εις το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον

3. Υπόμνημα Π. Τρεμπέλα, Εις τας επιστολάς, Α’ τόμος

4. Υπόμνημα αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, ΕΠΕ 13 Α)

5. Αποστολικοί Πατέρες Α’ τόμος, Χ. Κρικώνης (επιστολή αγ. Κλήμη Ρώμης)

6. ΒΕΠΕΣ, τόμος 2ος, και 5ος

7. Αποστολικοί Πατέρες άπαντα τα έργα, τόμος 4ος (αγίου Ιγνατίου επιστολές)

8. «Η Θ. Ευχαριστία και τα προνόμια της Κυριακής ημέρας», Ν. Σκρέττας

9. Ψηφιακή βιβλιοθήκη TLG

10. Εκκλησιαστική Ιστορία Βλ. Φειδά, Α’ τόμος

11. Εκκλησιαστική Ιστορία Β. Κ Στεφανίδη, 6η έκδοσις

12. Εκκλησιαστική Ιστορία Ευσεβίου

13. Πατρολογία Στ. Παπαδόπουλου, Α’ τόμος

14. Πατρολογία Π. Χρήστου, Δ’ Τόμος

15. Δογματική της Ορθοδόξου Εκκλησίας, Π. Τρεμπέλα, 1ος Τόμος

16. «Ενότης της Εκκλησίας εν τη Θ. Ευχαριστία», Ι. Ζηζιούλας

17. Έργα αγίου Ισίδωρου Πηλουσιώτη, ΕΠΕ 1.

18. Λεξικό Αρχαίας Ελληνικής, Π. Χ Δορμπαράκη

19. Λεξικό της Κ. Διαθήκης, Σωφρόνιος Ευστρατιάδης

20. Κλίμακα αγίου Ιωάννη

21. «Παγκόσμια Πεντηκοστή», Ά Τόμος


Μελέτη: Στέλιος Μπαφίτης
Επιμέλεια: Σοφία Ντρέκου

      -----------------

 

Πηγές:

«Λέγει προς αυτόν ο Ιησούς·

Εγώ είμαι η οδός και η αλήθεια και η ζωή·………….. » (Ιωάν.14:6)

«Λύχνος εις τους πόδας μου είναι ο λόγος σου και φως εις τας τρίβους μου.» (Ψαλ.119:105)

Αλληλούια!!!!!!

 

Ο Κύριος, Το Πνεύμα της αληθείας, ας κάμει έλεος και ας δώσει χάρη, ας δώσει την αύξηση Του σε όλους. Αμήν.

 

ΥΓ. 1) Κ.Μπαφίτη, ελπίζω ότι δεν θα αμαρτάνετε ξανά με νέο κόλπο, εννοώ, αυτήν την απάντησή μου θα την βάλετε να την βρει ο κόσμος στην ιστοσελίδα σας κάτω από την προηγούμενη απάντησή σας, και δεν θα την αφαιρέσετε εν καιρώ, παρόλο που βλέπετε ότι ξεσκεπάζει τις πλάνες της «Ορθοδοξίας» σε βάρος των συμπατριωτών μας και όχι μόνο. Αυτά έχει ο δημόσιος διάλογος. Από την άλλη, αν δεν φοβόσαστε, αλλά και θέλετε να επανορθώσετε την αμαρτία σας, να βάλετε σε μία σελίδα τον όλον διάλογό μας (όπως τον έχω εγώ). Να δείξετε ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα για σας…

2) Περιμένω την απάντησή σας. Και θα συνεχίσω όσο χρειάζεται να δουλεύω –στην πραγματικότητα- για σας και τους αναγνώστες μας! 

-------------------------------------------------------------------------

Δυστυχώς φίλοι μου, μην περιμένετε να δείτε την τελευταία απάντησή μου αυτή στην ιστοσελίδα του «Exprotestant» (που πλέον πρέπει να λέγεται «ExChristian» με τα τόσα κόλπα που έκανε), διότι όπως υποψιάστηκα δεν πρόκειται να την αναρτήσει! Ακολουθεί ο διάλογός μας μέσω ημέηλ για να καταλάβετε το ήθος του «Ορθόδοξου» ανδρός ονόματι Στέλιος Μπαφίτης:

Αυτός μου είχε γράψει όταν μου έδωσε την τελευταία απάντησή του (15 Ιαν.2013):

κ. Τομαρά, στο λινκ που σας δίνω απαντώ στην ανταπάντησή σας. Τονίζω ότι είναι η τελευταία φορά που ασχολούμαι. Ο καθένας έχει δικαίωμα να πιστεύει ότι νομίζει ότι είναι σωστό. Σας παρακαλώ πολύ, να μην με ξανά- ενοχλήσετε με ιδιωτικές ερμηνείες. Έχω να κάνω καλύτερα πράγματα από αυτά.

Να είστε καλά.

Το να μην μου απαντήσει στην απάντησή μου το έχει ως δικαίωμα και είναι μέρος των «αρχών της ιστοσελίδας μου», όπως είναι και ηθικό δικαίωμά μου να του απαντήσω και να αναρτήσει την απάντησή μου στην ιστοσελίδα του. Του στέλνω όμως και εγώ την τελευταία απάντησή μου (28 Ιουλ.2013) που μόλις διαβάσατε, λέγοντάς του:

Κ.Μπαφίτη συνημμένη είναι η απάντησή μου στην "τελευταία".. "απάντησή" σας. Περιμένω να την δω... κάπου τέλος πάντων στην ιστοσελίδα. Το προβλέπει ο έντιμος δημόσιος διάλογος, αλλά και το Χριστιανικό ήθος.

Ο Κύριος ας... γνωρίζει Αυτός.

Αλέξης Τομαράς

ΥΓ. Θα περιμένω λινκ της ανάρτησης του κειμένου μου, αλλά και την εν καιρώ απάντησή σας.

 

Απάντησε: Σας έχω πει ότι δεν θα ασχοληθώ άλλο μαζί σας, κ Τομαρά. Δεν έχω καιρό να διορθώνω τις ανακρίβειες σας. Σας το είπα στην τελευταία μας επικοινωνία. Να στε καλά. Ο καθένας ας κρίνει ποιο είναι το ορθό. Μην με ξαναενοχλήσετε. Και πάλι, να στε καλά. 

(Μήπως είχε πει ότι δεν θα αναρτήσιε την απάντησή μου;;; ΟΧΙ!) Απάντησα: Μάλλον δεν κατάλαβες καλά. Να βάλεις αμέσως το άρθρο μου στην σελίδα σου!

Απάντησε: Να αφήσετε τις "διαταγές", σε μένα δεν περνούν. Σας είπα, μην με ενοχλείτε με τις αυθαίρετες ερμηνείες σας.

(Νόμισε ότι του έδινα διαταγή, ενώ ο σκοπός ήταν να σκεφτεί ότι «δεν κατάλαβε καλά ότι είμαστε σε δημόσιο διάλογο και οφείλει να βάλει στην ιστοσελίδα αυτό που συμφωνήσαμε στην αρχή, δηλαδή τον διάλογό μας, όχι μισό τον διάλογό μας!»)

Απάντησα: Ο Θεός δεν "περνάει" σε σένα, εγώ θα περάσω;; Μετά από όσα έχεις κάνει, να έχεις το ελάχιστο έστω Χριστιανικό ήθος να βάλεις την απάντησή μου στην ιστοσελίδα σου.

Δεν απάντησε μετά από αυτό. Τι να πει… κόκκινος απ’την ντροπή. Ούτε να λογαριάσει την αυτονόητη αρχική δέσμευσή του διαλόγου μας (υπογραμμίσεις στο εξής δικές μου):

Του είχα γράψει: «Υγ. 1) Το δικαίωμα στην δημοσίευση της απάντησή μου στην δική σας ιστοσελίδα μου το δίνετε; Αν όχι, τουλάχιστον θα έχετε σύνδεσμο/λινκ της δικής μου απάντησης (στην δική μου σελίδα) κάτω από την δική σας απάντηση;……»

Μου είχε απαντήσει: «Κ Τομαρά, διάβασα τους όρους σας. Η απάντησή μου όμως (βλέπετε φίλοι την συμφωνία που κάναμε; Άρα συμφώνησε με συγκεκριμένο όρο που ακολουθεί.) θα δημοσιευτεί και στην ιστοσελίδα σας, για να ακουστούν και οι δύο πλευρές. Να την διαβάσετε ΠΡΟΣΕΧΤΙΚΆ, γιατί δεν μου αρέσει να επαναλαμβάνομαι. Ήδη έχω αναρτήσει τους σχετικούς δεσμούς στο blog μου. (Εδώ είχε το λινκ) Μου αρέσει να ακούγονται όλες οι πλευρές και ο αναγνώστης να βγάζει τα συμπεράσματά του………………..»

(Εννοούσε μάλλον ότι του αρέσει να ακούγονται και οι δύο πλευρές αρκεί η δική του να καταρρίπτει την δικήμου και όχι το αντίστροφο! J Αυτά που εννούνται για τις πρώτες απαντήσεις –ρωτώ τον κάθε κοινό ειλικρινή νου- δεν ισχύουν για τις επόμενες στην σειρά απαντήσεις;;;; ΦΥΣΙΚΑ ΙΣΧΎΟΥΝ.)

Επειδή όμως ήταν κάπως περίεργη αυτή του η απάντηση, του γράφω πάλι:

«1) Τι νόημα έχει η δεύτερη πρότασή σας;;

‘’Η απάντησή μου όμως θα δημοσιευτεί και στην ιστοσελίδα σας, για να ακουστούν και οι δύο πλευρές.’’ (Αν εγώ δεν αναρτούσα την απάντηση στην ιστοσελίδα μου, θα του άρεσε;;;)

α) Δεν σας κάλεσα ο ίδιος να απαντήσετε; Φυσικά σας κάλεσα. β) Δεν το λέω στους κανονισμούς ότι θα δημοσιεύω την απάντηση αυτού του οποίου ασκώ κριτική; Βεβαίως το κάνω.

2) Πάλι δεν απαντάτε στις ερωτήσεις που σας έθεσα, γιατί:

Το δικαίωμα στην δημοσίευση της απάντησή μου στην δική σας ιστοσελίδα μου το δίνετε;

Αν όχι, τουλάχιστον θα έχετε σύνδεσμο/λινκ της δικής μου απάντησης (στην δική μου σελίδα) κάτω από την δική σας απάντηση;

Συμπληρώνω, αυτό είναι το δίκαιο και έντιμο.»

Απαντάει (προσέξτε πως επιλέγει να απαντήσει. Δείτε όμως αυτά που τώρα μαρκάρω σε κίτρινο):

«K Τομαρά.

Πάλι παίζετε με τις λέξεις. Δεν θα μπω όμως σε αυτή την διαδικασία. Σας εξήγησα ότι έχω ήδη κάνει ανάρτηση στο blog μου (σας έδωσα και λίνκ) όπου με λινκ παραπέμπω στην απάντησή σας και με δεύτερο λίνκ στην απάντησή μου. Παρακαλώ να με ενημερώσετε όταν θα αναρτήσετε την απάντησή μου στην κριτική σας. (Βλέπετε πόσο ο ίδιος θέλει να βάλει την απάντησή του στην ιστοσελίδα μου;;; Τώρα όμως την δική μου, δεν την βάζει! Και συνέχισα… )

Υγ. Έχετε γράψει ήδη μια κουραστική κριτική, και θα κολλήσετε στην παράθεση των mail;  Σαφώς και θα τα παραθέσετε ΟΛΟΚΛΗΡΑ. (Ποιος μίλησε για «ολόκληρα», κάτι που εξάλλου, εννοείται!) Επίσης, εξηγώ πάλι ότι δεν θα απαντήσω σε ήδη απαντημένα θέματα και φυσικά δεν θα υποχρεωθώ να απαντήσω σε αυθαίρετες ερμηνείες της Αγίας Γραφής. Σας τα εξηγώ αυτά και στην απάντηση μου στην κριτική σας που σας έστειλα.

Να είστε καλά.»

Του έγραψα πάλι:

«Μάλλον χάνετε εύκολα την ψυχραιμία σας και δεν διαβάζετε αυτά που λέω. Το λέω πάλι με άλλα λόγια:
Αναφέρομαι στην νέα απάντησή μου (που θα μπει στην ιστοσελίδα μου), αυτήν θα την αναρτήσετε στο δικό σας σάητ ή έστω θα έχετε κάποιο λινκ πάλι να μπορεί κάποιος να διαβάσει την απάντησή μου;……..»

Απάντησε (δείτε τι θεωρούσε τότε εδομένο, το μαρκάρω τώρα σε κίτρινο): 

«Κ Τομαρά, δεν έχω κανένα λόγο για να χάνω την ψυχραιμία μου. Όπως έβαλα λινκ για την πρώτη απάντησή σας, το ίδιο θα κάνω και με την δεύτερη απάντηση. Τι σας κάνει να νομίζετε ότι θα ενεργήσω διαφορετικά;…. » (Εμ, έλα ντε!)

Απάντησα:

«Επιτέλους μία απάντηση. Ευχαριστώ. Αφού με ρωτάτε, αυτό που με έκανε να νομίζω ότι μπορεί να (όχι ότι θα) ενεργήσετε διαφορετικά είναι ότι δεν μου απαντούσατε στις σχετικές ερωτήσεις μου. Απλό. Πράγματι οι απαντήσεις είναι το ζουμί της υπόθεσης, και πρόσβαση θέλω να έχει κανείς σε αυτό το ζουμί και στην δική μου σελίδα και στην δική σας. Και αυτό απλό. Καλή συνέχεια.»

Δυστυχώς, δεν σκέφτηκα να τον δεσμεύσω γραπτώς και για αυτήν μου την τελευταία απάντηση (όχι ότι θα άλλαζε κάτι επί της ουσίας), διότι όπως είδατε ήταν δεδομένη η δέσμευση της ανάρτησης των κειμένων μας στις ιστοσελίδες του ενός και του άλλου αντίστοιχα.    

     Πέραν αυτών λοιπόν, επέμενα με ημέηλ να διαβάσει τους κανονισμούς της ιστοσελίδας μου, πράγμα που τελικά ομολόγησε ότι έκανε. Εκεί μεταξύ άλλων γράφω (τονίζω τώρα κάποια σημεία σε κίτρινο):

«3) Σαφώς, θα δημοσιεύω προς ανάγνωση όλων τα όποια σχόλια/ενστάσεις/απαντήσεις, του άμεσα ενδιαφερομένου (στον οποίο δηλαδή ασκώ κάποια κριτική), εφόσον αυτός/ή μου το ζητήσει. Αυτό είναι δίκαιο ενώπιον Του Θεού. Θα δίνω στην συνέχεια πάντα δημόσια απάντηση στα όσα ο άμεσα ενδιαφερόμενος μου στέλνει/καταθέτει, ασχέτως αν ο ίδιος/α θα επιθυμήσει να απαντήσει στα λεγόμενά μου ή όχι. Αν χρειάζεται, αυτός ο ανοιχτός διάλογος θα συνεχίζει μέχρι να γίνει η αλήθεια απολύτως ξεκάθαρη σε όλους.»

Βλέπετε με τη διάθεση αντιμετωπίζω και την αλήθεια και τον όποιο συνομιλητή μου. Στον κ.Μπαφίτη τι βλέπετε; Έχει ακόμα την δυνατότητα να διορθώσει αν θέλει.

 

©

Υποσημείωσεις